5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/1

5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/2

(1)

W dniu 12 czerwca 2002 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji w celu zawarcia umów o partnerstwie gospodarczym z państwami AKP.

(2)

Negocjacje w sprawie Umowy przejściowej o partnerstwie (zwanej dalej „umową przejściową o partnerstwie gospodarczym”) zostały zakończone w dniu 23 listopada 2007 r. z Papuą-Nową Gwineą i Republiką Wysp Fidżi.

(3)

Umowa przejściowa o partnerstwie nie została jeszcze zawarta. Po wejściu w życie Traktatu z Lizbony procedura stosowana w tym celu jest określona w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(4)

Umowa przejściowa o partnerstwie gospodarczym powinna zostać zawarta w imieniu Unii Europejskiej,

5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/3

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewiduje się udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określa sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie preparatu enzymatycznego 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Aspergillus oryzae DSM 14223. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Aspergillus oryzae DSM 14223 jako dodatku paszowego dla łososiowatych, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Stosowanie preparatu zostało też tymczasowo dopuszczone u łososiowatych rozporządzeniem Komisji (WE) nr 521/2005 (2).

(5)

Przedłożono nowe dane na poparcie wniosku o zezwolenie na stosowanie 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Aspergillus oryzae DSM 14223 u łososiowatych. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 10 listopada 2010 r. (3), że w proponowanych warunkach stosowania 6-fitaza (EC 3.1.3.26) wytwarzana przez Aspergillus oryzae DSM 14223 nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko, a stosowanie tego preparatu może poprawić wykorzystanie fosforu. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu preparatu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. dodatków paszowych ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Aspergillus oryzae DSM 14223 dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

W celu zachowania jasności, w rozporządzeniu (WE) nr 521/2005 należy skreślić pozycję dotyczącą 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Aspergillus oryzae DSM 14223.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/6

(1)

Ceny cukru na rynku światowym utrzymują się na stałym wysokim poziomie od początku roku gospodarczego 2010/2011. Prognozy dotyczące cen na rynku światowym, opierające się na rynku kontraktów terminowych w Nowym Jorku wskazują ponadto dla miesięcy marca, maja i lipca 2011 r. stały wysoki poziom cen cukru na rynku światowym.

(2)

Całkowita negatywna różnica między ilością dostępną a ilością wykorzystywaną cukru i izoglukozy w ciągu dwóch ostatnich lat gospodarczych, szacowana na 10 00 000 ton, mogłaby skutkować najniższym poziomem końcowych zapasów w UE od czasu wdrożenia reformy sektora cukru z 2006 r. Wszelkie dalsze niedobory przywozu grożą poważnym zakłóceniem podaży na rynku cukru w UE oraz dalszym pogorszeniem sytuacji w przypadku braku podjęcia środków w odniesieniu do sektora.

(3)

Nie przewiduje się wzrostu wywozu z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) oraz krajów najsłabiej rozwiniętych (LDC) do Unii Europejskiej w krótkiej perspektywie czasowej.

(4)

Z drugiej strony, z powodu dobrych zbiorów w niektórych częściach Unii produkcja cukru przekroczyła kwotę określoną w art. 56 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Część tego cukru powinna zostać udostępniona na rynku cukru w Unii w celu częściowego zaspokojenia popytu oraz uniknięcia nadmiernego wzrostu cen. Dostępną ilość cukru w ilości przekraczającej kwotę szacuje się na 0,5 mln ton. Szacunki te uwzględniają zobowiązania umowne producentów cukru w odniesieniu do niektórych zastosowań przemysłowych przewidzianych w art. 62 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 oraz ilości, dla których już wydano pozwolenia na wywóz.

(5)

Artykuł 64 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 upoważnia Komisję do ustalania wysokości opłaty z tytułu nadwyżek pozakwotowego cukru i izoglukozy na dostatecznie wysokim poziomie, tak aby uniknąć gromadzenia nadwyżkowych ilości. W art. 3 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 967/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do pozakwotowej produkcji cukru (2) wspomnianą opłatę ustalono na 500 EUR za tonę.

(6)

Z powodu niezwykle niskiej podaży cukru na rynku wewnętrznym w roku gospodarczym 2010/2011 Komisja może w drodze wyjątku ustalić opłatę za przekroczenie kwoty krajowej w wysokości zero dla ograniczonej ilości pozakwotowej produkcji cukru bez ryzyka gromadzenia jego ilości.

(7)

Ponieważ rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 ustala kwoty zarówno dla cukru, jak i dla izoglukozy, podobny środek powinien mieć zastosowanie do odpowiedniej ilości pozakwotowej produkcji izoglukozy, ponieważ produkt ten jest w pewnym stopniu komercyjnym zamiennikiem cukru. W celu zachowania równowagi pomiędzy tymi dwoma substancjami słodzącymi należy ustalić odpowiednią ilość pozakwotowej izoglukozy, która będzie udostępniona na rynku wewnętrznym, na podstawie stosunku kwot dla każdego z tych dwóch produktów określonych w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(8)

Producenci cukru i izoglukozy powinni zwrócić się do właściwych organów państw członkowskich o wydanie świadectw zezwalających im na sprzedaż pewnych ilości pozakwotowej produkcji na rynku Unii.

(9)

Ustalenie górnych granic dla ilości, o które każdy producent może się ubiegać w jednym okresie składania wniosków, i ograniczenie wydawania świadectw wyłącznie do produktów wyprodukowanych przez wnioskodawcę powinno zapobiec działaniom spekulacyjnym w ramach systemu ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu.

(10)

Składanie wniosków powinno być możliwe tylko do końca czerwca i powinny one być ważne przez krótki okres czasu, aby zachęcić do szybkiego udostępnienia tych ilości na rynku Unii.

(11)

Przy składaniu wniosków producenci cukru powinni zobowiązać się do zapłaty ceny minimalnej buraków cukrowych za buraki potrzebne do wyprodukowania ilości cukru, w odniesieniu do której składają oni wniosek.

(12)

Właściwe organy państw członkowskich powinny powiadomić Komisję o otrzymanych wnioskach.

(13)

Komisja powinna zapewnić wydawanie świadectw wyłącznie w ramach limitów ilościowych ustalonych w niniejszym rozporządzeniu. Dlatego też, w razie potrzeby, Komisja powinna ustalić współczynnik przydziału mający zastosowanie do otrzymanych wniosków.

(14)

Państwa członkowskie powinny niezwłocznie powiadomić wnioskodawców, czy ilości, w odniesieniu do których składali wnioski, zostały w całości lub w części przyznane.

(15)

Biorąc pod uwagę, iż udostępnienie na rynku Unii ilości przekraczających wydane świadectwa podlega opłacie za przekroczenie kwoty krajowej ustalonej w art. 64 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, należy zagwarantować, aby każdy wnioskodawca, który nie spełnił swojego zobowiązania do udostępnienia na rynku Unii ilości, w odniesieniu do której otrzymał świadectwo, zapłacił również kwotę 500 EUR za tonę, w celu zachowania spójności oraz w celu zapobieżenia nadużyciom w odniesieniu do wyjątkowego udostępnienia pozakwotowego cukru i izoglukozy na rynku Unii w roku gospodarczym 2010/2011.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

a)

powinny one zawierać następujące informacje:

b)

ilości cukru, w odniesieniu do których złożono wniosek, nie mogą przekraczać ilości pozakwotowej produkcji cukru, którą wnioskodawca zadeklarował jako składowaną w swoim ostatnim powiadomieniu dokonanym zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 (4). Ilość ta zostanie obniżona o ilości objęte niewykorzystanymi świadectwami i pozwoleniami na wywóz, które już zostały wydane wnioskodawcy na podstawie niniejszego rozporządzenia lub na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 397/2010 (5). Ilość izoglukozy, w odniesieniu do której złożono wniosek, nie powinna przekroczyć 10 % kwoty izoglukozy przyznanej wnioskodawcy;

c)

jeżeli wniosek dotyczy cukru, wnioskodawca powinien zobowiązać się do zapłaty ceny minimalnej buraków cukrowych określonej w art. 49 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, w odniesieniu do ilości cukru objętego świadectwami wydanymi zgodnie z art. 6 niniejszego rozporządzenia;

d)

wniosek musi być sporządzony w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym został on złożony.

a)

ustala współczynnik przydziału mający zastosowanie do ilości objętych każdym zgłoszonym wnioskiem o przyznanie świadectwa;

b)

odrzuca wnioski, które jeszcze nie zostały zgłoszone;

c)

zamyka okres składania wniosków.

5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/10

5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/12

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) i (WE) nr 1490/2002 (3) określają szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje oryzalin.

(2)

Zgodnie z art. 11e rozporządzenia (WE) nr 1490/2002 powiadamiający wycofał swoje poparcie dla włączenia tej substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania projektu sprawozdania z oceny. W rezultacie przyjęto decyzję Komisji 2008/934/WE z dnia 5 grudnia 2008 r. dotyczącą niewłączenia niektórych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje (4), stanowiącą o niewłączeniu oryzalinu.

(3)

Na podstawie art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG pierwotny powiadamiający (zwany dalej „wnioskodawcą”) złożył nowy wniosek, w którym ubiega się o zastosowanie przyspieszonej procedury przewidzianej w art. 14–19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 33/2008 z dnia 17 stycznia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/414/EWG w odniesieniu do zwykłej i przyspieszonej procedury oceny substancji czynnych objętych programem prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej dyrektywy, ale niewłączonych do załącznika I do tej dyrektywy (5).

(4)

Wniosek przedłożono Francji, państwu członkowskiemu, które zostało wyznaczone do pełnienia roli sprawozdawcy na mocy rozporządzenia (WE) nr 1490/2002. Termin dotyczący procedury przyspieszonej został dotrzymany. Specyfikacja substancji czynnej i jej przewidywane zastosowania są takie same jak w przedmiocie decyzji 2008/934/WE. Wniosek ten spełnia również pozostałe wymogi merytoryczne i proceduralne okreśuri=CONSLEG:2001D0822:lone w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 33/2008.

(5)

Francja oceniła dodatkowe dane przekazane przez wnioskodawcę i sporządziła dodatkowe sprawozdanie, które przekazała Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej zwanemu „Urzędem”) oraz Komisji w dniu 17 sierpnia 2009 r. Urząd przedstawił dodatkowe sprawozdanie pozostałym państwom członkowskim i wnioskodawcy w celu umożliwienia im zgłoszenia uwag, a otrzymane uwagi przesłał Komisji. Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 33/2008 oraz na wniosek Komisji Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski dotyczące oryzalinu w dniu 6 sierpnia 2010 r. (6). Projekt sprawozdania z oceny, sprawozdanie dodatkowe i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 28 stycznia 2011 r. w formie sprawozdania z przeglądu dotyczącego oryzalinu, opracowanego przez Komisję.

(6)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające oryzalin zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem włączyć oryzalin do załącznika I w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję czynną zgodnie z przepisami wymienionej dyrektywy.

(7)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. W związku z tym konieczne jest, aby specyfikacja materiału technicznego produkowanego na zasadach komercyjnych została potwierdzona odpowiednimi danymi analitycznymi, w tym informacjami o istotności danych zanieczyszczeń, które ze względów poufności określa się jako zanieczyszczenia 2, 6, 7, 9, 10, 11, 12. Odpowiedniość materiału testowego wykorzystanego w dokumentacjach dotyczących toksyczności należy potwierdzić w świetle specyfikacji materiału technicznego, a także należy zwrócić się o informacje potwierdzające ocenę ryzyka dla organizmów wodnych. O ile oryzalin zostanie sklasyfikowany w rozporządzeniu (WE) nr 1272/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (7) ze zwrotem „podejrzewa się, że powoduje raka”, państwa członkowskie, których to dotyczy, powinny zwrócić się o bardziej szczegółowe informacje potwierdzające istotność metabolitów OR13 (8) i OR15 (9) oraz o odnośną ocenę ryzyka dla wód podziemnych.

(8)

Należy przewidzieć rozsądnie długi termin na włączenie substancji czynnej do załącznika I w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z tego faktu.

(9)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG zobowiązań wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy dać sześć miesięcy, licząc od daty włączenia, na dokonanie przeglądu istniejących zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających oryzalin w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny odpowiednio zmienić, zastąpić lub cofnąć dotychczasowe zezwolenia zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(10)

Doświadczenie zdobyte przy okazji wcześniejszych przypadków włączania substancji czynnych, ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (10), do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń obowiązków w zakresie dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(12)

Decyzja 2008/934/WE przewiduje niewłączenie oryzalinu i cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję do dnia 31 grudnia 2011 r. Konieczne jest zatem skreślenie wiersza dotyczącego oryzalinu w załączniku do tej decyzji.

(13)

Należy w związku z tym odpowiednio zmienić decyzję 2008/934/WE.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego oryzalin jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie najpóźniej do dnia 31 maja 2015 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego oryzalin jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie do dnia 31 maja 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, w zależności od tego, która z tych dwóch dat jest późniejsza.

5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/17

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1112/2002 (2) i (WE) nr 2229/2004 (3) określają szczegółowe zasady realizacji czwartego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje kwas indolilo-3-masłowy.

(2)

Zgodnie z art. 24e rozporządzenia (WE) nr 2229/2004 powiadamiający wycofał swoje poparcie dla włączenia tej substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania projektu sprawozdania z oceny. W rezultacie przyjęto decyzję Komisji 2008/941/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. dotyczącą niewłączenia określonych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje (4), stanowiącą o niewłączeniu kwasu indolilo-3-masłowego.

(3)

Na podstawie art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG pierwotny powiadamiający (zwany dalej „wnioskodawcą”) złożył nowy wniosek, w którym ubiega się o zastosowanie przyspieszonej procedury przewidzianej w art. 14–19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 33/2008 z dnia 17 stycznia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/414/EWG w odniesieniu do zwykłej i przyspieszonej procedury oceny substancji czynnych objętych programem prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej dyrektywy, ale niewłączonych do załącznika I do tej dyrektywy (5).

(4)

Wniosek przedłożono Francji, państwu członkowskiemu, które zostało wyznaczone do pełnienia roli sprawozdawcy na mocy rozporządzenia (WE) nr 2229/2004. Termin dotyczący procedury przyspieszonej został dotrzymany. Specyfikacja substancji czynnej i jej przewidywane zastosowania są takie same jak w przedmiocie decyzji 2008/941/WE. Wniosek ten spełnia również pozostałe wymogi merytoryczne i proceduralne określone w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 33/2008.

(5)

Francja oceniła dodatkowe dane przekazane przez wnioskodawcę i sporządziła dodatkowe sprawozdanie, które przekazała Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej zwanemu „Urzędem”) oraz Komisji w dniu 26 stycznia 2010 r. Urząd przedstawił dodatkowe sprawozdanie pozostałym państwom członkowskim i wnioskodawcy w celu umożliwienia im zgłoszenia uwag, a otrzymane uwagi przesłał Komisji. Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 33/2008 oraz na wniosek Komisji Urząd przedstawił Komisji swoje wnioski dotyczące kwasu indolilo-3-masłowego w dniu 3 września 2010 r. (6). Projekt sprawozdania z oceny, sprawozdanie dodatkowe i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 28 stycznia 2011 r. w formie sprawozdania z przeglądu dotyczącego kwasu indolilo-3-masłowego, opracowanego przez Komisję.

(6)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające kwas indolilo-3-masłowy zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem włączyć kwas indolilo-3-masłowy do załącznika I w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję czynną zgodnie z przepisami wymienionej dyrektywy.

(7)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. W związku z tym należy wymagać od wnioskodawcy przedstawienia dalszych informacji potwierdzających: brak potencjału klastogennego kwasu indolilo-3-masłowego, prężność par kwasu indolilo-3-masłowego (oraz, w związku z tym, badanie toksyczności inhalacyjnej), a także naturalne stężenie tła kwasu indolilo-3-masłowego w glebie.

(8)

Należy przewidzieć rozsądnie długi termin na włączenie substancji czynnej do załącznika I w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z tego faktu.

(9)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG zobowiązań wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy dać sześć miesięcy, licząc od daty włączenia, na dokonanie przeglądu istniejących zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających kwas indolilo-3-masłowy w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny odpowiednio zmienić, zastąpić lub cofnąć dotychczasowe zezwolenia zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(10)

Doświadczenie zdobyte przy okazji wcześniejszych przypadków włączania substancji czynnych, ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (7), do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń obowiązków w zakresie dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(12)

Decyzja 2008/941/WE przewiduje niewłączenie kwasu indolilo-3-masłowego i cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję do dnia 31 grudnia 2011 r. Konieczne jest zatem skreślenie wiersza dotyczącego kwasu indolilo-3-masłowego w załączniku do tej decyzji.

(13)

Należy w związku z tym odpowiednio zmienić decyzję 2008/941/WE.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego kwas indolilo-3-masłowy jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie najpóźniej do dnia 31 maja 2015 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego kwas indolilo-3-masłowy jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie do dnia 31 maja 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, w zależności od tego, która z tych dwóch dat jest późniejsza.

5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/21

(1)

Umowa o partnerstwie AKP-UE weszła w życie z dniem 1 lipca 2008 r. zgodnie z jej art. 93 ust. 3. Zmieniona umowa o partnerstwie AKP-UE jest tymczasowo stosowana od dnia 31 października 2010 r.

(2)

Gwinea Równikowa, która podpisała umowę o partnerstwie AKP-UE w dniu 25 czerwca 2005 r., złożyła dokument ratyfikacyjny z zastrzeżeniem, a dokument ten został odrzucony przez Unię i jej państwa członkowskie pismem z dnia 19 grudnia 2008 r. W związku z tym, zgodnie z art. 93 ust. 4 zmienionej umowy o partnerstwie AKP-UE, ratyfikacja nie jest ważna.

(3)

Artykuł 94 zmienionej umowy o partnerstwie AKP-UE stanowi, że wszelkie wnioski o przystąpienie państwa są przedkładane Radzie Ministrów i przez nią zatwierdzane.

(4)

W maju 2010 r. Gwinea Równikowa przedstawiła wniosek o przystąpienie zgodnie z art. 94 umowy o partnerstwie AKP-UE oraz wniosek o przyznanie statusu obserwatora, który pozwoliłby jej na udział we wspólnych instytucjach ustanowionych na mocy umowy o partnerstwie AKP-UE w oczekiwaniu na zakończenie procedur związanych z przystąpieniem.

(5)

Status obserwatora obowiązywałby do dnia 30 kwietnia 2011 r. Gwinea Równikowa powinna złożyć akt przystąpienia u depozytariuszy zmienionej umowy o partnerstwie AKP-UE, a mianowicie w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej i w Sekretariacie Państw AKP, nie później niż tego dnia.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 4 umowy o partnerstwie AKP-UE Rada Ministrów wyraziła zgodę w Wagadugu w dniu 21 czerwca 2010 r. na upoważnienie Komitetu Ambasadorów do podjęcia decyzji w jej imieniu,

5.3.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/23