(1)

Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (zwany dalej „układem o stabilizacji i stowarzyszeniu”), został podpisany dnia 29 kwietnia 2008 r. i jest obecnie ratyfikowany.

(2)

Umowa przejściowa w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (2) (zwana dalej „umową przejściową”), zatwierdzona decyzją Rady 2010/36/WE (3) z dnia 29 kwietnia 2008 r., przewiduje wcześniejsze wejście życie postanowień układu o stabilizacji i stowarzyszeniu dotyczących handlu i kwestii związanych z handlem.

(3)

Umowa przejściowa oraz układ o stabilizacji i stowarzyszeniu przewidują, że wina pochodzące z Serbii mogą być przywożone do Unii Europejskiej w granicach unijnych kontyngentów taryfowych, pod warunkiem że Serbia nie będzie wspierać wywozu tych ilości żadnymi dotacjami wywozowymi, po zerowej stawce celnej.

(4)

Komisja powinna przyjąć środki wykonawcze w celu otwarcia kontyngentów taryfowych Unii i administrowania nimi.

(5)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (4) ustanowiło zasady administrowania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(6)

Należy zwracać szczególną uwagę na zapewnienie wszystkim importerom Unii równego i stałego dostępu do kontyngentów taryfowych oraz aby zerowa stawka dla kontyngentów była stosowana nieprzerwanie w odniesieniu do przywozu wszystkich przedmiotowych produktów na obszar wszystkich państw członkowskich do momentu wyczerpania powyższych kontyngentów. W celu zapewnienia skuteczności wspólnego administrowania tymi kontyngentami nie powinno być przeszkód w upoważnieniu państw członkowskich do podejmowania z kwoty kontyngentu niezbędnych ilości odpowiadających aktualnemu przywozowi. Przekazywanie informacji pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją powinno, w miarę możliwości, odbywać się drogą elektroniczną.

(7)

Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 lutego 2010 r. – daty wejścia w życie umowy przejściowej, a jego stosowanie powinno w dalszym ciągu obowiązywać po wejściu w życie układu o stabilizacji i stowarzyszeniu.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 89/686/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyposażenia ochrony osobistej stanowi, że jeżeli państwo członkowskie stwierdzi, iż środki ochrony indywidualnej wyposażone w oznakowanie CE i używane zgodnie z przeznaczeniem mogą zaszkodzić bezpieczeństwu osób, zwierząt domowych lub mienia, podejmie wszelkie niezbędne środki w celu wycofania takich środków z rynku i zakazania ich sprzedaży lub swobodnego przepływu.

(2)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 dyrektywy Komisja, po przeprowadzeniu konsultacji z zainteresowanymi stronami, stwierdza, czy uznaje podjęty środek za uzasadniony, czy też nie. W przypadku gdy podjęty środek zostanie uznany za uzasadniony, Komisja powiadamia o tym państwa członkowskie, tak aby mogły one podjąć wszelkie stosowne środki w odniesieniu do przedmiotowego wyposażenia zgodnie z ich zobowiązaniami wynikającymi z art. 2 ust. 1.

(3)

W dniu 25 sierpnia 2008 r. władze Zjednoczonego Królestwa powiadomiły Komisję Europejską o wprowadzeniu zakazu wprowadzania do obrotu odzieży ochronnej dla szermierzy, rozciągliwej kurtki i spodni typu Jiang 350N, produkowanej przez Wuxi Husheng Sports Goods Plant, Donghu Industrial District, Donghutang, WuXi 214196, Chiny, i przywożonej przez Liam Patterson Associates LLP t/a Jiang-UK, 9 Spencer Road, Buxton, Derbyshire, Zjednoczone Królestwo.

(4)

Zgodnie z dokumentami przedstawionymi Komisji Europejskiej powyższa odzież ochronna do szermierki była objęta „świadectwem zgodności” z października 2005 r., nr świadectwa C0508M29HS11, wydanym przez Ente Certificazione Macchine (nr jednostki notyfikowanej 1282).

(5)

Władze Zjednoczonego Królestwa wskazały, że ich decyzja opierała się na fakcie, że produkty te nie spełniały podstawowych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa, o których mowa w art. 3 dyrektywy 89/686/EWG, w wyniku niewłaściwego zastosowania norm określonych w art. 5 tej dyrektywy. Władze Zjednoczonego Królestwa w szczególności wskazały, że odzież ochronna dla szermierzy nie posiadała wymaganego stopnia odporności na penetrację określonego w normie EN 13567:2002 – Odzież ochronna – Ochraniacze rąk, ramion, klatki piersiowej, brzucha, nóg, narządów płciowych i twarzy dla szermierzy – Wymagania i metody badań. Decyzja Zjednoczonego Królestwa była poparta sprawozdaniem z badań.

(6)

W dniu 17 lipca 2009 r. Komisja zwróciła się do importera z prośbą o przedstawienie uwag dotyczących środka zastosowanego przez władze Zjednoczonego Królestwa. Do dnia dzisiejszego nie otrzymano żadnej odpowiedzi.

(7)

W dniu 17 lipca 2009 r. Komisja zwróciła się także do jednostki Ente Certificazione Macchine z prośbą o przedstawienie uwag dotyczących środka zastosowanego przez władze Zjednoczonego Królestwa oraz w szczególności o wyjaśnienie, czy jednostka ta wydała świadectwo nr C0508M29HS11 dla produktów, o których mowa. Do dnia dzisiejszego nie otrzymano żadnej odpowiedzi.

(8)

Komisja przypomina, że odzież ochronna dla szermierzy musi spełniać wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w pkt 3.1.1 załącznika II do dyrektywy 89/686/EWG związane z ochroną przed przedmiotami mogącymi spowodować przekłucie odzieży. Wymóg ten jest poparty specyfikacjami zawartymi w pkt 4.6–4.8 odnośnej normy zharmonizowanej EN 13567 oraz specyfikacjami dotyczącymi badań penetracyjnych określonych w pkt 5.10 tej normy.

Komisja przypomina także, iż odzież ochronna dla szermierzy podlega procedurze oceny zgodności określonej w art. 10 dyrektywy 89/686/EWG (ocena typu WE przeprowadzana przez jednostkę notyfikowaną). Komisja zauważa, że Ente Certificazione Macchine jest jednostką notyfikowaną (nr identyfikacyjny 1282) w przypadku dyrektywy 2006/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie maszyn (2), lecz nie w przypadku dyrektywy w sprawie wyposażenia ochrony osobistej. W związku z tym jednostka ta nie jest uprawniona do przeprowadzania procedury oceny typu WE w odniesieniu do wyposażenia ochrony osobistej. Powołanie się przez jednostkę Ente Certificazione Macchine na nadany przez Komisję numer identyfikacyjny w „świadectwie zgodności” dotyczącym wyposażenia ochrony osobistej wprowadza zatem w błąd.

(9)

W dniu 8 kwietnia 2010 r. Komisja skontaktowała się z władzami włoskimi w celu uzyskania wyjaśnień, dlaczego Ente Certificazione Macchine wydało świadectwo, o którym mowa, i zwróciła się do władz włoskich o podjęcie stosownych działań w celu ukrócenia niewłaściwego wykorzystywania numeru identyfikacyjnego nadanego przez Komisję jednostce Ente Certificazione Macchine.

(10)

W odpowiedzi z dnia 23 czerwca 2010 r. władze włoskie potwierdziły, że Ente Certificazione Macchine w niewłaściwy sposób wykorzystywało swój numer identyfikacyjny oraz poinformowały Komisję, że jednostka ta została zobowiązana do zaprzestania wydawania tego rodzaju świadectw i udzielenia władzom informacji o wszelkich podobnych wydanych świadectwach.

(11)

W świetle dostępnej dokumentacji i uwag zainteresowanych stron Komisja stwierdza, że władze Zjednoczonego Królestwa wykazały, że odzież ochronna dla szermierzy, rozciągliwa kurtka i spodnie typu Jiang 350N, nie spełnia obowiązujących podstawowych wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia zawartych w dyrektywie 89/686/EWG oraz że niezgodność ta stwarza poważne zagrożenie dla jej użytkowników,