(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 147/2003 (2) wprowadza ogólny zakaz świadczenia doradztwa technicznego, pomocy, szkoleń, finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi wszelkim osobom, podmiotom lub organom w Somalii.

(2)

W pkt 7 rezolucji nr 1907 (2009) Rada Bezpieczeństwa ONZ wzywa państwa członkowskie do przeprowadzania inspekcji wszystkich ładunków wysyłanych do Somalii lub przysyłanych z tego kraju, jeżeli uważają one, że dany ładunek zawiera towary objęte zakazem określonym w pkt 5 i 6 tej rezolucji lub całkowitym embargiem na dostawy broni do Somalii, aby zapewnić ścisłe wykonanie tych przepisów.

(3)

Decyzja 2010/231/WPZiB nakazuje inspekcję niektórych ładunków wysyłanych do Somalii i przysyłanych z tego kraju oraz – w przypadku statków powietrznych i jednostek pływających – wprowadza obowiązek przedstawienia przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem dodatkowych informacji o towarach przywożonych do Unii lub z niej wywożonych. Informacje te muszą być dostarczone zgodnie z przepisami dotyczącymi przywozowych i wywozowych deklaracji skróconych, ustanowionymi w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (3).

(4)

Środek ten wchodzi w zakres Traktatu, zatem do jego wdrożenia niezbędne są – w szczególności, aby zagwarantować jednolite stosowanie tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich – przepisy na szczeblu unijnym.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 147/2003,

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby gospodarcze podlegają zamrożeniu na mocy tego rozporządzenia. Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 246/2006 (2) Sanabel Relief Agency Limited (Sanabel) została dodana do załącznika I.

(2)

W dniu 29 września 2010 r. Sąd stwierdził nieważność rozporządzenia (WE) nr 881/2002 w zakresie dotyczącym Sanabel (3), orzekając, że naruszone zostało prawo do obrony, prawo do kontroli sądowej oraz prawo własności.

(3)

Po otrzymaniu uzasadnienia z Komitetu ONZ ds. Sankcji Wobec Sieci Al-Kaida i Talibów, w sierpniu 2009 r. Komisja przekazała to uzasadnienie Sanabel. W lipcu 2010 r. Komisja przekazała powiązane z nim uzasadnienie, otrzymane właśnie z komitetu ds. sankcji. Sanabel przedstawił swoje uwagi do tego uzasadnienia.

(4)

Sporządzony przez Komitet ONZ ds. Sankcji Wobec Sieci Al-Kaida i Talibów wykaz osób, grup i podmiotów, których powinno dotyczyć zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych, obejmuje aktualnie Sanabel.

(5)

Na mocy art. 7c ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 881/2002, po dokładnym rozważeniu uwag otrzymanych od Sanabel oraz mając na uwadze prewencyjny charakter zamrożenia funduszy i zasobów gospodarczych, Komisja uważa umieszczenie Sanabel w wykazie za uzasadnione ze względu na jej powiązanie z Talibami, Osamą bin Ladenem lub siecią Al-Kaida.

(6)

Z tego względu decyzję o zamieszczeniu Sanabel w wykazie należy zastąpić nową decyzją, potwierdzającą dodanie Sanabel do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002.

(7)

Ta nowa decyzja powinna zacząć obowiązywać od dnia 11 lutego 2006 r., ze względu na prewencyjny charakter i cele zamrożenia funduszy oraz zasobów gospodarczych na mocy rozporządzenia (WE) nr 881/2002, a także konieczność ochrony słusznych interesów podmiotów gospodarczych, które polegały decyzji wydanej w 2006 r.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu odpowiedzialnego za weryfikację wykazów na mocy rozporządzenia 881/2002.

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby gospodarcze podlegają zamrożeniu zgodnie z tym rozporządzeniem. W drodze rozporządzenia (WE) nr 246/2006 (2) do Załącznika I dodano następujące nazwiska: Ghunia Abdrabbah, Al-Bashir Mohammed Al-Faqih oraz Tahir Nasuf. Nastąpiło to po wydaniu decyzji przez Komitet Sankcji działający w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych, ustanowiony w drodze rezolucji Rady Bezpieczeństwa 1267(1999) dotyczącej Al-Kaidy i talibów oraz osób i podmiotów z nimi powiązanych w sprawie dodania tych nazwisk do skonsolidowanego wykazu.

(2)

W dniu 29 września 2010 r. Sąd (3) uchylił rozporządzenie (WE) nr 881/2002 w zakresie dotyczącym Abdrabbaha, Al-Faqiha i Nasufa, stwierdzając, że naruszone zostało prawo do obrony, prawo do kontroli sądowej oraz prawo własności.

(3)

Komisja przekazała uzasadnienia Abdrabbahowi, Al-Faqihowi oraz Nasufowi odpowiednio w dniach 22 września 2009 r., 7 sierpnia 2009 r. i 11 sierpnia 2009 r., po rozpoczęciu wspomnianego powyżej postępowania sądowego. Uchybienie stwierdzone przez Sąd zostało stosownie uwzględnione.

(4)

Dlatego w świetle powyższego i w celu zapewnienia spójności z decyzją Komitetu Sankcji działającego w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz uwzględniając zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych na mocy rozporządzenia (WE) nr 881/2002, decyzję o umieszczeniu w wykazie dotyczącą Abdrabbaha, Al-Faqiha i Nasufa zastępuje się nową decyzją zgodną z art. 7a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 881/2002.

(5)

Ze względu na prewencyjny charakter i cele zamrożenia funduszy i zasobów gospodarczych na mocy rozporządzenia (WE) nr 881/2002 oraz konieczność ochrony słusznych interesów podmiotów gospodarczych, które polegały na decyzji wydanej w 2006 r., nowa decyzja powinna zacząć obowiązywać od dnia 11 lutego 2006 r.

(6)

Abdrabbah, Al-Faqih i Nasuf mieli już możliwość przedstawienia uwag dotyczących uzasadnień przekazanych im zgodnie z art. 7a ust. 3 i art. 7c ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 881/2002. Komisja przekazała te uwagi Komitetowi Sankcji i jest w trakcie przeprowadzania przeglądu swoich decyzji w sprawie nałożenia środków ograniczających w stosunku do wyżej wymienionych osób, którego dokonuje zgodnie z procedurą zawartą w art. 7b ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 881/2002. Wyniki przeglądu zostaną przekazane Abdrabbahowi, Al-Faqihowi oraz Nasufowi.

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 507/2008 z dnia 6 czerwca 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1673/2000 w sprawie wspólnej organizacji rynków lnu i konopi uprawianych na włókno (2) stanowi, że rozdzielenie 5 000 ton krótkiego włókna lnianego i włókna konopnego jako krajowych ilości gwarantowanych, zgodnie z przepisami art. 94 ust. 1a rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 na rok gospodarczy 2010/2011, musi zostać dokonane przed dniem 16 listopada trwającego roku gospodarczego.

(2)

W tym celu Dania przesłała Komisji informacje na temat obszarów objętych umowami kupna-sprzedaży i umowami lub zobowiązaniami na potrzeby przetwórstwa oraz informacje na temat szacowanych zbiorów słomy i włókien lnianych i konopnych.

(3)

Włókno lniane i konopne nie będzie natomiast produkowane w roku gospodarczym 2010/2011 we Włoszech, w Grecji, Irlandii i Luksemburgu.

(4)

Na podstawie prognoz produkcji wynikających z nadesłanych informacji, łączna produkcja w pięciu zainteresowanych państwach członkowskich nie osiągnie przydzielonej im ilości 5 000 ton i krajowe ilości gwarantowane powinny zostać określone jak podano poniżej.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

—

Dania

84 tony;

—

Grecja

0 ton;

—

Irlandia

0 ton;

—

Włochy

0 ton;

—

Luksemburg

0 ton.

(1)

Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG włączenie substancji czynnej może, na wniosek, być odnowione.

(2)

Komisja otrzymała od kilku producentów wnioski o odnowienie substancji czynnych wymienionych w załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG, których okres włączenia ma się zakończyć w 2011 i 2012 r.

(3)

Należy ustanowić procedurę składania i oceny wniosków o odnowienie włączenia tych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(4)

Należy ustalić okresy w odniesieniu do kolejnych etapów tej procedury, aby zapewnić ich szybką realizację.

(5)

Producenci zamierzający odnowić włączenie substancji czynnych objętych niniejszym rozporządzeniem powinni mieć obowiązek złożenia wniosku do właściwego państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy.

(6)

Gdy więcej niż dwa wnioski dotyczące tej samej substancji czynnej zostały złożone oddzielnie i spełniają odpowiednie wymagania, państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy powinno podać aktualne dane kontaktowe każdego wnioskodawcy pozostałym wnioskodawcom, aby ułatwić składanie wspólnej dokumentacji oraz zapobiec, tam gdzie to możliwe, powielaniu badań z udziałem kręgowców.

(7)

Aby zapewnić efektywność procedur odnowienia, zanim złożona zostanie dokumentacja, państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy powinno zorganizować spotkanie w celu omówienia stanu wiedzy na temat danej substancji czynnej i rozważenia zasadności oraz sposobu aktualizacji wniosków o pierwsze włączenie.

(8)

Przedłożona dokumentacja powinna zawierać wszelkie nowe dane dotyczące substancji czynnej i nowe oceny ryzyka, aby uwzględnić zmiany w wymaganiach odnośnie do danych i wszelkie zmiany w wiedzy naukowej lub technicznej od chwili pierwszego włączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, jak określają to wytyczne opublikowane przez Komisję i odpowiednie opinie Komitetu Naukowego ds. Roślin lub Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanego dalej „Urzędem”). Przedłożony zakres zastosowań powinien odzwierciedlać reprezentatywne zastosowania. Wnioskodawca musi wykazać na podstawie przedłożonych danych, że dla jednego lub więcej preparatów będą spełnione wymogi art. 5 dyrektywy 91/414/EWG.

(9)

Wnioskodawcy powinni sporządzić oddzielny wykaz testów z udziałem kręgowców, które to testy muszą stanowić część składanej dokumentacji, natomiast państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy powinno takie wykazy udostępnić na żądanie, aby zachęcić do wczesnego dzielenia się danymi na temat kręgowców w celu zapobiegania powielaniu badań z udziałem kręgowców.

(10)

Przy dokonywaniu oceny należy wziąć pod uwagę informacje techniczne i naukowe dotyczące substancji czynnej, w szczególności w odniesieniu do potencjalnie niebezpiecznych skutków działania tej substancji, dostarczone w odpowiednich terminach przez osoby trzecie. Należy umożliwić wnioskodawcom zgłoszenie uwag do tych informacji.

(11)

Sprawozdania z oceny dotyczące odnowienia przygotowane przez państwa członkowskie pełniące funkcję sprawozdawców mogą, tam gdzie to możliwe, przed ich przedłożeniem Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, być przedmiotem konsultacji z ekspertami organizowanej przez Urząd na wniosek Komisji.

(12)

Zasady ochrony danych zawarte w art. 13 dyrektywy 91/414/EWG mają na celu zachęcenie wnioskodawców do zebrania szczegółowych badań wymaganych na podstawie załączników II i III do tej dyrektywy. Zakres ochrony danych nie powinien być jednak sztucznie rozszerzany przez sporządzanie nowych badań, które nie są niezbędne dla podjęcia decyzji o odnowieniu włączenia substancji czynnej. W tym celu wnioskodawcy powinni jasno określić, które badania są nowe w porównaniu z pierwotną dokumentacją wykorzystaną do pierwszego włączenia substancji do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, oraz odpowiednio uzasadnić swoje stanowisko.

(13)

Uwzględniając szczególną sytuację, w której pewne części procedury odnowienia są nadal w toku, podczas gdy stosuje się dyrektywę 91/414/EWG, a decyzje dotyczące odnowienia zostaną podjęte zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającym dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (2), zachęca się wnioskodawców do zwrócenia szczególnej uwagi na odpowiednie wytyczne opublikowane przez Komisję dotyczące formatu oświadczenia aktualizującego oraz formatu i treści dokumentacji.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

„producent” oznacza osobę, która sama wytwarza substancję czynną lub która zleca taką produkcję innej stronie lub osobie wyznaczonej przez niego na wyłącznego przedstawiciela w celu spełnienia wymogów niniejszego rozporządzenia;

b)

„wnioskodawca” oznacza producenta, który wnioskuje o odnowienie włączenia substancji czynnej, o której mowa w kolumnie A załącznika I;

c)

„państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy” oznacza państwo członkowskie, które ocenia substancję czynną, wskazane w kolumnie B załącznika I odnośnie do danej substancji czynnej;

d)

„państwo członkowskie pełniące rolę współsprawozdawcy” oznacza państwo członkowskie, które współpracuje przy ocenie dokonywanej przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy, wskazane w kolumnie C załącznika I odnośnie do danej substancji czynnej;

e)

„włączenie” oznacza włączenie substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG;

f)

„odnowienie” oznacza odnowienie włączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1266/2007 z dnia 26 października 2007 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących dyrektywy Rady 2000/75/WE w odniesieniu do kontroli, monitorowania, nadzoru i ograniczeń przemieszczeń niektórych zwierząt należących do gatunków podatnych na zarażenie chorobą niebieskiego języka (2) ustanowiono przepisy dotyczące kontroli, monitorowania, nadzoru i ograniczeń przemieszczeń tych zwierząt, w związku z chorobą niebieskiego języka, wewnątrz i z obszarów objętych ograniczeniami.

(2)

W art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1266/2007 ustanowiono warunki zwolnienia z zakazu opuszczania przewidzianego w dyrektywie 2000/75/WE. Zgodnie z art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia przemieszczenia zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków z gospodarstwa, centrum uzyskiwania nasienia lub centrum składowania nasienia położonego w obszarze objętym ograniczeniami do innego gospodarstwa lub centrum uzyskiwania nasienia lub centrum składowania nasienia będą zwolnione z zakazu opuszczania obszaru objętego ograniczeniami pod warunkiem spełnienia warunków określonych w załączniku III do tego rozporządzenia lub wszelkich innych stosownych warunków gwarantujących zdrowie zwierząt na podstawie pozytywnych wyników oceny ryzyka związanego ze stosowaniem środków przeciwko rozprzestrzenianiu się wirusa choroby niebieskiego języka i do ochrony zwierząt przed atakiem nosicieli, wymaganych przez właściwy organ w miejscu pochodzenia i zatwierdzonych przez właściwy organ w miejscu przeznaczenia, przed przemieszczeniem zwierząt.

(3)

Artykuł 9a rozporządzenia (WE) nr 1266/2007 stanowi, że do dnia 31 grudnia 2010 r. w drodze odstępstwa od warunków określonych w załączniku III do tego rozporządzenia państwa członkowskie przeznaczenia mogą wymagać, aby przemieszczanie niektórych zwierząt objętych zwolnieniem przewidzianym w art. 8 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia było poddane obowiązkowi spełniania dodatkowych warunków, w oparciu o ocenę ryzyka uwzględniającą entomologiczne i epidemiologiczne warunki wprowadzania zwierząt. Zgodnie z tymi warunkami dodatkowymi wiek zwierząt nie może przekraczać 90 dni, zwierzęta muszą być od urodzenia trzymane w warunkach zamkniętych, zapewniających ochronę przed nosicielami, oraz poddane niektórym badaniom, o których mowa w załączniku III do tego rozporządzenia.

(4)

Piętnaście państw członkowskich oraz Norwegia powiadomiły Komisję o zastosowaniu przepisów przejściowych. Wyniki przeprowadzonej oceny ryzyka, opublikowane na stronach internetowych Komisji, wykazały, że wprowadzenie choroby niebieskiego języka do tych państw członkowskich i do Norwegii, w wyniku przemieszczania zwierząt z obszarów objętych ograniczeniami, może mieć poważny negatywny wpływ.

(5)

Ogólna sytuacja dotycząca choroby niebieskiego języka znacznie się poprawiła od 2008 r. Wirus ten jest jednak nadal obecny w niektórych częściach Unii.

(6)

Aby zagwarantować zharmonizowane wprowadzenie w życie, państwa członkowskie zgłosiły wniosek o ustanowienie specyficznych kryteriów określających „zakład odporny na wektory”, który jest ważnym elementem wielu warunków ustanowionych w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1266/2007 i ma na celu ochronę zwierząt przed atakami wektorów. Światowa Organizacja Zdrowia opracowuje obecnie definicję zakładu lub jednostki odpornej na wektory. Rezultaty tych badań posłużą Komisji jako wkład do określenia kryteriów, które spełniać musi zakład odporny na wektory, o którym mowa w załączniku III do rozporządzenia.

(7)

W oczekiwaniu na określenie kryteriów, które spełniać musi zakład odporny na wektory, należy przedłużyć o kolejne sześć miesięcy okres stosowania przepisów przejściowych zawartych w art. 9a rozporządzenia (WE) nr 1266/2007.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1266/2007.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1251/2008 z dnia 12 grudnia 2008 r. wdrażające dyrektywę Rady 2006/88/WE w zakresie warunków oraz wymagań certyfikacji w odniesieniu do wprowadzania do obrotu i przywożenia do Wspólnoty zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz ustanawiające wykaz gatunków-wektorów (2) określa warunki zdrowotne zwierząt oraz wymagania certyfikacji mające zastosowanie do przywozu do Unii ozdobnych zwierząt wodnych przeznaczonych do zamkniętych obiektów, w których utrzymuje się zwierzęta ozdobne.

(2)

Zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1251/2008 ryby ozdobne należące do gatunków podatnych na co najmniej jedną chorobę wymienioną w części II załącznika IV do dyrektywy 2006/88/WE i przeznaczone do zamkniętych obiektów, w których utrzymuje się zwierzęta ozdobne, przywożone są na terytorium Unii wyłącznie z krajów trzecich, terytoriów, stref lub enklaw wymienionych w załączniku III do tego rozporządzenia. Zakaźny zespół owrzodzenia (EUS) został wymieniony w części II załącznika IV do dyrektywy 2006/88/WE jako egzotyczna choroba niektórych podatnych na nią gatunków ryb.

(3)

Zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1251/2008 w okresie przejściowym do dnia 31 grudnia 2010 r. państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz ozdobnych zwierząt wodnych należących do gatunków podatnych na EUS, przeznaczonych wyłącznie do zamkniętych obiektów, w których utrzymuje się zwierzęta ozdobne, z krajów lub terytoriów trzecich będących członkami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE).

(4)

W części II.2 modelu świadectwa zdrowia ozdobnych zwierząt wodnych przeznaczonych do zamkniętych obiektów określonych w części B załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1251/2008 określono niektóre wymogi dotyczące przywozu, odnoszące się do EUS. Zgodnie z art. 20 ust. 5 akapit drugi tego rozporządzenia wymogi te nie mają zastosowania we wspomnianym powyżej okresie przejściowym.

(5)

Obecnie konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań w celu dokładniejszego określenia ryzyka związanego z przywozem do Unii tego rodzaju ozdobnych zwierząt wodnych. Aby nie doszło do przerwania handlu tego rodzaju zwierzętami należy przedłużyć do dnia 31 grudnia 2012 r. okres stosowania przepisów przejściowych określonych obecnie w art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1251/2008.

(6)

Ponadto nie mają już zastosowania niektóre inne przepisy przejściowe zawarte w art. 20 tego rozporządzenia. Aby zapewnić zwięzłość i jasność prawodawstwa Unii przepisy te należy wykreślić.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1251/2008.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiającym na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (2) określono kwoty na lata 2009 i 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) i (WE) nr 1490/2002 (3) określają szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmował pirydaben.

(2)

Zgodnie z art. 11e rozporządzenia (WE) nr 1490/2002 wnioskodawca wycofał swoje poparcie dla włączenia tej substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania projektu sprawozdania z oceny. W rezultacie, w związku z niewłączeniem pirydabenu, przyjęto decyzję Komisji 2008/934/WE z dnia 5 grudnia 2008 r. dotyczącą niewłączenia niektórych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje (4).

(3)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG pierwotny powiadamiający (zwany dalej „wnioskodawcą”) złożył nowy wniosek, w którym ubiega się o zastosowanie przyspieszonej procedury przewidzianej w art. 14-19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 33/2008 z dnia 17 stycznia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/414/EWG w odniesieniu do zwykłej i przyspieszonej procedury oceny substancji czynnych objętych programem prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej dyrektywy, ale niewłączonych do załącznika I do tej dyrektywy (5).

(4)

Wniosek złożono do Niderlandów, państwa członkowskiego, które zostało wyznaczone do pełnienia roli sprawozdawcy na mocy rozporządzenia (WE) nr 451/2000. Termin dotyczący przyspieszonej procedury został dotrzymany. Specyfikacja substancji czynnej i jej możliwe zastosowania są takie same jak w przedmiocie decyzji 2008/934/WE. Wniosek ten spełnia również pozostałe wymogi merytoryczne i proceduralne określone w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 33/2008.

(5)

Niderlandy oceniły dodatkowe dane przedstawione przez wnioskodawcę i przygotowały dodatkowe sprawozdanie. W dniu 15 lipca 2009 r. przedłożyły sprawozdanie Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanemu dalej „Urzędem”). Urząd przekazał dodatkowe sprawozdanie pozostałym państwom członkowskim i wnioskodawcy w celu umożliwienia im zgłoszenia uwag, a otrzymane uwagi przesłał Komisji. Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 33/2008, na wniosek Komisji, w dniu 28 maja 2010 r. Urząd przedstawił Komisji wnioski dotyczące pirydabenu (6). Projekt sprawozdania z oceny, sprawozdanie dodatkowe i wnioski Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 28 października 2010 r. w formie sprawozdania z przeglądu dotyczącego pirydabenu, opracowanego przez Komisję.

(6)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające pirydaben zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem włączyć pirydaben do załącznika I w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję czynną zgodnie z przepisami wymienionej dyrektywy.

(7)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. Należy zatem nałożyć na wnioskodawcę obowiązek przedstawienia dalszych informacji w celu potwierdzenia wyników oceny ryzyka w oparciu o najnowszą wiedzę naukową na temat narażenia na metabolity fotolizy wodnej W-1 i B-3, długotrwałego ryzyka dla ssaków oraz oceny pozostałości rozpuszczalnych w tłuszczach.

(8)

Należy przewidzieć rozsądnie długi termin na włączenie substancji czynnej do załącznika I, w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z tego faktu.

(9)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG zobowiązań wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy dać sześć miesięcy, licząc od daty włączenia, na dokonanie przeglądu istniejących zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających pirydaben w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny odpowiednio zmienić, zastąpić lub wycofać istniejące zezwolenia zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(10)

Doświadczenie zdobyte przy okazji wcześniejszych przypadków włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych, ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (7), pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń obowiązków w zakresie dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(12)

Decyzja 2008/934/WE przewiduje niewłączenie pirydabenu i cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję do dnia 31 grudnia 2011 r. Konieczne jest zatem skreślenie wiersza dotyczącego pirydabenu w załączniku do tej Decyzji.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2008/934/WE.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(1)

Zgodnie z Protokołem w sprawie postanowień przejściowych załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, skutki prawne aktów instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii przyjętych przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony zostają utrzymane do czasu uchylenia, unieważnienia lub zmiany tych aktów w zastosowaniu Traktatów.

(2)

W związku z tym zastosowanie ma art. 25 decyzji 2008/615/WSiSW i Rada musi jednomyślnie zdecydować, czy państwa członkowskie wdrożyły przepisy rozdziału 6 tej decyzji.

(3)

Artykuł 20 decyzji 2008/616/WSiSW przewiduje, że decyzje, o których mowa w art. 25 ust. 2 decyzji 2008/615/WSiSW, mają być podejmowane na podstawie sprawozdania z oceny opartego na kwestionariuszu. W odniesieniu do zautomatyzowanej wymiany danych zgodnie z rozdziałem 2 decyzji 2008/615/WSiSW sprawozdanie z oceny ma być oparte na wynikach wizyty ewaluacyjnej i operacji pilotażowej.

(4)

Zgodnie z rozdziałem 4 pkt 1.1 załącznika do decyzji 2008/616/WSiSW kwestionariusz opracowany przez odpowiednią grupę roboczą Rady dotyczy każdej ze zautomatyzowanych metod wymiany danych i musi być wypełniony przez państwo członkowskie w momencie uznania przez to państwo, że spełnia ono wymogi dotyczące wymiany danych w odpowiedniej kategorii danych.

(5)

Bułgaria wypełniła kwestionariusz dotyczący ochrony danych i kwestionariusz dotyczący wymiany danych daktyloskopijnych.

(6)

Bułgaria z powodzeniem przeprowadziła operację pilotażową z Austrią.

(7)

Austriacko-hiszpański zespół oceniający przeprowadził w Bułgarii wizytę ewaluacyjną i sporządził sprawozdanie z tej wizyty, które przekazano odpowiedniej grupie roboczej Rady.

(8)

Radzie przedstawiono całościowe sprawozdanie z oceny podsumowujące rezultaty kwestionariusza, wizytę ewaluacyjną i operację pilotażową dotyczącą wymiany danych daktyloskopijnych,

(1)

Sprawozdanie na temat oceny zagrożeń powodowanych przez 4-metylometkatynon (mefedron) zostało sporządzone na podstawie art. 6 decyzji 2005/387/WSiSW w ramach sesji specjalnej komitetu naukowego Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii w poszerzonym składzie, a następnie przedłożone Komisji w dniu 3 sierpnia 2010 r.

(2)

Mefedron jest syntetycznym katynonem, który jest legalnie produkowany i rozpowszechniany głównie w Azji, podczas gdy pakowanie końcowe najwyraźniej odbywa się w Europie. Mefedron jest sprzedawany głównie pod postacią proszku, ale również w formie kapsułek lub tabletek. Można go kupić w Internecie, w sklepach z „dopalaczami” oraz u ulicznych dilerów. W Internecie mefedron jest często sprzedawany jako „plant food” („nawóz do roślin”), „bath salt” („sól kąpielowa”) lub „research chemical” („eksprymentalna substancja chemiczna”). Bardzo rzadko jest sprzedawany jako „legal high” (legalna substancja psychoaktywna) i zwykle nie ma wzmianek ani konkretnych informacji o jego potencjalnych skutkach psychoaktywnych.

(3)

Skutki działania mefedronu są trudne do ocenienia, ponieważ jest on głównie używany w połączeniu z takimi substancjami, jak alkohol lub inne środki stymulujące. Mefedron jest uważany za substancję wywołującą skutki fizyczne podobne do skutków innych stymulujących narkotyków, zwłaszcza ekstazy. Jednak jego stosunkowo krótki okres działania, powodujący chęć przyjmowania go po raz kolejny, jest bardziej zbliżony do kokainy. Pewne dowody wskazują, że może on być wykorzystywany jako alternatywa dla nielegalnych substancji stymulujących, ryzyko jego nadużywania jest wysoce prawdopodobne, jak również może on powodować uzależnienie. Konieczne są dokładniejsze badania, które pozwolą szczegółowo przeanalizować potencjał uzależniający tego narkotyku.

(4)

W Unii odnotowano dwa przypadki śmiertelne, w których mefedron wydaje się jedyną przyczyną zgonu. W przynajmniej 37 innych przypadkach śmiertelnych mefedron wykryto podczas sekcji zwłok.

(5)

Dwadzieścia dwa państwa członkowskie zgłosiły przypadki dokonania konfiskaty mefedronu w postaci proszku lub tabletek. Brak jest wystarczających informacji wskazujących na zakrojony na szeroką skalę proceder przetwarzania lub dystrybucji mefedronu oraz ewentualne zaangażowanie przestępczości zorganizowanej w ten proceder. Pewne dowody sugerują, że w krajach kontrolujących mefedron narkotyk ten jest nadal dostępny na czarnym rynku.

(6)

Mefedron nie ma stwierdzonej lub uznanej wartości medycznej ani zastosowania w Unii, nic nie wskazuje również, aby mógł on być wykorzystywany do innych legalnych celów.

(7)

Mefedron nie podlega obecnie procedurze badania w ramach systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych ani nie został poddany takiemu badaniu. Jedenaście państw członkowskich kontroluje mefedron na mocy przepisów o kontroli narkotyków zgodnie z ich zobowiązaniami wynikającymi z konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r. Dwa państwa członkowskie stosują środki kontroli w odniesieniu do mefedronu na mocy ich ustawodawstwa dotyczącego leków.

(8)

Ocena zagrożeń ujawnia, że dowody naukowe w tej kwestii są ograniczone, oraz wskazuje, że konieczne są dalsze badania nad ogólnymi zagrożeniami zdrowotnymi i społecznymi, jakie może powodować mefedron. Jednak ze względu na jego właściwości stymulujące, możliwość spowodowania uzależnienia u osób go przyjmujących, jego potencjalną atrakcyjność, zagrożenia dla zdrowia, brak korzyści medycznych, a tym samym konieczność zachowania ostrożności, mefedron powinien być kontrolowany.

(9)

Ponieważ jedenaście państw członkowskich kontroluje już mefedron, poddanie go środkom kontroli na terenie całej Unii pozwoliłoby uniknąć problemów związanych z trangranicznym egzekwowaniem prawa oraz współpracą sądową,

(1)

Powódź stanowi klęskę żywiołową w rozumieniu tytułu XVII C rozporządzenia (WE) nr 1186/2009; istnieje zatem powód, aby zezwolić na bezcłowy przywóz towarów spełniających wymogi art. 74–80 wymienionego wyżej rozporządzenia (WE) nr 1186/2009.

(2)

Aby Komisja była odpowiednio poinformowana o sposobie wykorzystania towarów bezcłowych, rząd Węgier musi poinformować o działaniach podjętych w celu zapobieżenia wykorzystaniu tych towarów przywiezionych bez cła w sposób inny niż przewidziany.

(3)

Komisja powinna być również informowana o zakresie i rodzaju przywożonych towarów.

(4)

Przeprowadzono konsultacje z innymi państwami członkowskimi zgodnie z art. 76 rozporządzenia (WE) nr 1186/2009,

(1)

W decyzji Komisji 2010/221/UE z dnia 15 kwietnia 2010 r. zatwierdzającej krajowe środki w zakresie ograniczenia wpływu niektórych chorób zwierząt akwakultury i dzikich zwierząt wodnych zgodnie z art. 43 dyrektywy Rady 2006/88/WE (2) zezwala się, by niektóre państwa członkowskie stosowały ograniczenia w odniesieniu do wprowadzania do obrotu i przywożenia tych zwierząt w celu zapobiegania wprowadzeniu niektórych chorób, w tym wiosennej wiremii karpi (SVC), pod warunkiem że państwa te wykazały, że one lub ich wyznaczone obszary są wolne od danej choroby („obszary wolne od choroby”) lub że ustanowiły program zwalczania w celu uwolnienia się od tej choroby.

(2)

W załączniku I do decyzji 2010/221/UE znajduje się wykaz obszarów wolnych od choroby, a w załączniku II do wspomnianej decyzji znajduje się wykaz obszarów posiadających zatwierdzone programy zwalczania.

(3)

W załączniku II do decyzji 2010/221/UE Wielka Brytania wymieniona jest obecnie jako obszar Zjednoczonego Królestwa posiadający zatwierdzony program zwalczania SVC. To państwo członkowskie przedstawiło obecnie informacje wykazujące, że program zwalczania został pomyślnie zakończony i że Wielką Brytanię należy uznać za wolną od SVC oraz włączyć ją do załącznika I zamiast do załącznika II wymienionej decyzji w odniesieniu do tej choroby.

(4)

Węgry przedłożyły Komisji wnioski o zatwierdzenie krajowych środków w odniesieniu do SVC. Przez ostatnie dwa lata Węgry prowadziły również ukierunkowany nadzór SVC, w wyniku którego wykazano, że całe terytorium tego państwa jest wolne od SVC. Należy zatem umieścić Węgry w załączniku I do decyzji 2010/221/UE jako państwo wolne od SVC.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i II do decyzji 2010/221/UE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,