26.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/1

(1)

Zgodnie z art. 12 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 (2) refundacje wywozowe przyznaje się, gdy składnik lub składniki, w odniesieniu do których wnosi się o refundację, były pierwotnie pochodzenia wspólnotowego (obecnie unijnego) i/lub zostały wprowadzone do swobodnego obrotu zgodnie z ust. 1 wspomnianego artykułu i nie znajdują się już w swobodnym obrocie wyłącznie ze względu na zawarcie ich w innych produktach. Przepis ten stosuje się wtedy, gdy produkty pochodzenia wspólnotowego i/lub znajdujące się w swobodnym obrocie są przetwarzane w ramach uszlachetniania czynnego, jak określono w art. 114–129 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3).

(2)

Zgodnie z art. 84 ust. 1 lit. b) i art. 89 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 uszlachetnianie czynne jest gospodarczą procedurą celną i procedurą zawieszającą, która zostaje zakończona, gdy towary objęte tą procedurą bądź produkty kompensacyjne lub przetworzone uzyskane w ramach tej procedury otrzymają inne dopuszczone przeznaczenie celne.

(3)

Artykuł 115 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 stanowi, że organy celne zezwalają na wytwarzanie produktów kompensacyjnych z towarów ekwiwalentnych i na wywóz ze Wspólnoty produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych przed przywozem towarów przywożonych. Artykuł 114 ust. 2 lit. e) wymienionego rozporządzenia definiuje towary ekwiwalentne jako towary wspólnotowe, które są wykorzystywane w miejsce przywożonych towarów do wytwarzania produktów kompensacyjnych. Zgodnie z art. 545 ust. 2 i 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (4) towary ekwiwalentne i produkty kompensacyjne z nich wytworzone stają się towarami niewspólnotowymi, a towary przywożone towarami wspólnotowymi w momencie zatwierdzenia deklaracji zakończenia procedury lub, tam gdzie towary przywożone są wprowadzane na rynek przed zakończeniem procedury, zmieniają status w momencie wprowadzenia na rynek. W przypadku uprzedniego wywozu produkty kompensacyjne stają się produktami niewspólnotowymi w momencie zatwierdzenia zgłoszenia wywozowego, pod warunkiem że towary, które mają zostać wywiezione, są już objęte procedurą; towary przywożone stają się produktami wspólnotowymi w momencie objęcia ich procedurą.

(4)

Jako że zgodnie z przepisami dotyczącymi wykorzystywania towarów ekwiwalentnych status celny towarów przywożonych zmienia się w status wspólnotowy, a procedura uszlachetniania czynnego zostaje lub zostanie tym samym zakończona, przywożone towary nie podlegają cłom przywozowym. W związku z powyższym poziom cen w Unii wywożonych towarów ekwiwalentnych pochodzenia wspólnotowego zostaje w tej sytuacji zrekompensowany poziomem cen towarów przywożonych na rynkach światowych, a zatem nie istnieje uzasadnienie dla pokrywania różnicy między ceną na rynkach światowych a ceną w Unii przez refundację wywozową, jak określono w art. 162 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(5)

Ze względu na przejrzystość i pewność prawa należy kategorycznie wykluczyć przyznawanie refundacji wywozowych w rozporządzeniu (WE) nr 612/2009, gdy produkty są wywożone w ramach wykorzystania towarów ekwiwalentnych.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 612/2009.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

26.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/3

(1)

Zgodnie z porozumieniami zawartymi w ramach wielostronnych negocjacji handlowych prowadzonych przez Światową Organizację Handlu (WTO) Komisja sporządziła listę CXL-Wspólnoty Europejskie (zwaną dalej „listą CXL”) zawierającą przyznane koncesje. Lista ta zobowiązuje Unię do otwarcia niektórych rocznych kontyngentów taryfowych na produkty objęte kodami CN 0714 10 91, ex 0714 10 98, 0714 90 11 i 0714 90 19 pochodzące z Indonezji, z Chińskiej Republiki Ludowej (Chin), z innych umawiających się stron WTO poza Tajlandią i z niektórych krajów trzecich niebędących członkami WTO. W ramach tych kontyngentów należności celne są ograniczone do 6 % ad valorem. Kontyngenty te muszą zostać otwarte na wieloletniej podstawie i być administrowane przez Komisję.

(2)

Lista CXL nakłada również na Unię obowiązek otwarcia dwóch kontyngentów taryfowych z zerową stawka celną na słodkie ziemniaki objęte kodem CN 0714 20 90 odpowiednio dla Chin i innych krajów trzecich oraz dwóch kontyngentów taryfowych na skrobię z manioku objętą kodem CN 1108 14 00 dla innych krajów trzecich.

(3)

Porozumienie w formie wymiany pism dotyczące konsultacji między Wspólnotą Europejską a Królestwem Tajlandii w ramach art. XXIII GATT (2) (zwanego dalej „porozumieniem z Tajlandią”), zatwierdzone decyzją Rady 96/317/WE z dnia 13 maja 1996 r. dotyczącą zatwierdzenia wyników konsultacji z Tajlandią w ramach art. XXIII GATT (3), przewiduje otwarcie dodatkowego rocznego autonomicznego kontyngentu taryfowego na skrobię z manioku w wysokości 10 500 ton, z których 10 000 ton przyznanych jest Tajlandii. Stosowana stawka celna jest równa stawce celnej według klauzuli największego uprzywilejowania (KNU) pomniejszonej o kwotę 100 EUR za tonę.

(4)

Szczegółowe zasady administrowania wszystkimi wymienionymi przywozowymi kontyngentami taryfowymi, zwanymi dalej „kontyngentami”, są obecnie ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2402/96 z dnia 17 grudnia 1996 r. otwierającym i określającym zarządzanie niektórymi rocznymi kontyngentami taryfowymi na słodkie ziemniaki i skrobię z manioku (4) oraz w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 27/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. otwierającym i ustalającym zarządzanie niektórymi rocznymi kontyngentami taryfowymi na produkty objęte kodami CN 0714 10 91, 0714 10 98, 0714 90 11 i 0714 90 19, pochodzące z niektórych państw trzecich innych niż Tajlandia (5).

(5)

Stosowanie zasady „kto pierwszy, ten lepszy” okazało się korzystne w innych sektorach rolnictwa i w celu uproszczenia procedur administracyjnych od tej pory kontyngenty te powinny być administrowane zgodnie z metodą określoną w art. 144 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Należy tego dokonać zgodnie z art. 308a, art. 308b i art. 308c ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (6).

(6)

Z uwagi na specyfikę przechodzenia z jednego systemu administrowania na drugi, art. 308c ust. 2 i 3 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 nie powinien mieć zastosowania w okresie obowiązywania kontyngentu od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.

(7)

W odniesieniu do słodkich ziemniaków konieczne jest odróżnienie słodkich ziemniaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi od tych do innego użytku; należy zatem określić sposób prezentacji i pakowania słodkich ziemniaków objętych kodem CN 0714 20 10 przeznaczonych do spożycia przez ludzi, a produkty niespełniające tych kryteriów prezentacji i pakowania powinny być objęte kodem CN 0714 20 90.

(8)

Niezbędne jest zachowanie systemu administrowania, który gwarantuje, że jedynie produkty pochodzące z Indonezji, Chin i Tajlandii mogą być przywożone z tytułu kontyngentów przyznanych tym krajom. Należy określić, jaki rodzaj dowodu potwierdzającego pochodzenie produktów należy przedstawić, aby skorzystać z wymienionych kontyngentów taryfowych według zasady „kto pierwszy, ten lepszy”.

(9)

Należy zatem uchylić rozporządzenia (WE) nr 2402/96 i (WE) nr 27/2008 i zastąpić je nowym rozporządzeniem. Jednakże rozporządzenia te powinny wciąż obowiązywać w odniesieniu do pozwoleń na przywóz wydanych w odniesieniu do okresów obowiązywania kontyngentów taryfowych wcześniejszych od okresów objętych niniejszym rozporządzeniem.

(10)

Przepisy art. 1, 2 i 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1000/2010 z dnia 3 listopada 2010 r. wprowadzającego odstępstwo od rozporządzeń (WE) nr 2402/96, (WE) nr 2058/96, (WE) nr 2305/2003, (WE) nr 969/2006, (WE) nr 1918/2006, (WE) nr 1964/2006, (WE) nr 27/2008, (WE) nr 1067/2008 i (WE) nr 828/2009 w odniesieniu do terminów składania wniosków i wydawania pozwoleń na przywóz w 2011 r. w ramach kontyngentów taryfowych dotyczących słodkich ziemniaków, skrobi z manioku, manioku, zbóż, ryżu, cukru oraz oliwy z oliwek oraz wprowadzającego odstępstwo od rozporządzeń (WE) nr 382/2008, (WE) nr 1518/2003, (WE) nr 596/2004, (WE) nr 633/2004 i (WE) nr 951/2006 w odniesieniu do terminów wydawania pozwoleń na wywóz w 2011 r. w sektorach wołowiny i cielęciny, wieprzowiny, jaj, mięsa drobiowego oraz pozakwotowego cukru i pozakwotowej izoglukozy (7) nie mają już zastosowania ze względu na przekazanie administrowania tymi kontyngentami do systemu wg zasady „kto pierwszy, ten lepszy”, o którym mowa w art. 144 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Należy je zatem skreślić.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

26.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/7

26.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/9

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem Komisji (UE) nr 867/2010 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1083/2010 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

26.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/11

(1)

Dyrektywą Komisji 2009/160/UE (2) 2-fenylofenol został włączony jako substancja czynna do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, z przepisem szczegółowym stanowiącym, że państwa członkowskie mogą jedynie zezwalać na jego stosowanie w charakterze fungicydu stosowanego po zbiorach w zamkniętych komorach zraszania.

(2)

W dniu 18 czerwca 2010 r. powiadamiający przedłożył informacje dotyczące innych technik aplikacji, takich jak zabiegi z użyciem wosku, zanurzania i kurtyny pianowej, w celu zniesienia ograniczenia dotyczącego zamkniętych komór zraszania.

(3)

Hiszpania, która rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2229/2004 (3) została wyznaczona do pełnienia roli państwa członkowskiego sprawozdawcy, oceniła dodatkowe informacje i w dniu 30 lipca 2010 r. przedłożyła Komisji uzupełnienie do projektu sprawozdania z oceny dotyczącego 2-fenylofenolu, które przedstawione zostało pozostałym państwom członkowskim oraz Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w celu zgłaszania uwag. Otrzymane uwagi nie zawierały istotnych zastrzeżeń, a pozostałe państwa członkowskie i EFSA nie zgłosiły żadnych kwestii, które wykluczałyby rozszerzenie zastosowania. Projekt sprawozdania z oceny wraz ze wspomnianym uzupełnieniem został zweryfikowany przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowany w dniu 28 października 2010 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego 2-fenylofenolu.

(4)

Nowe informacje na temat technik aplikacji przedstawione przez powiadamiającego oraz nowa ocena przeprowadzona przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy wskazują na to, że można oczekiwać, iż środki ochrony roślin zawierające 2-fenylofenol zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań w pomieszczeniach w charakterze fungicydu stosowanego po zbiorach, które to zastosowania zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. W rezultacie nie jest już konieczne ograniczanie zastosowania 2-fenylofenolu do zamkniętych komór zraszania, jak określono w dyrektywie 91/414/EWG zmienionej dyrektywą 2009/160/UE.

(5)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. Właściwe jest zatem wymaganie od powiadamiającego, by przedstawił dodatkowe informacje w celu potwierdzenia poziomów pozostałości występujących w wyniku stosowania technik aplikacji innych niż techniki stosowane w komorach zraszania.

(6)

Ponadto właściwe jest wymaganie od państw członkowskich, aby zwracały szczególną uwagę na ochronę operatorów i pracowników oraz zapewniły wprowadzenie do warunków stosowania obowiązku używania odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

26.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/14

(1)

Zgodnie z decyzją Komisji 2004/4/WE (2) wprowadzanie do Unii bulw Solanum tuberosum L. pochodzących z Egiptu jest z zasady zakazane. W związku z możliwością odstępstwa od tej decyzji, w ubiegłych latach, w tym w sezonie przywozowym 2009/2010, zezwolono na wprowadzanie do Unii tych bulw z obszarów wolnych od szkodników pod określonymi warunkami.

(2)

W sezonie przywozowym 2009/2010 odnotowano w Unii tylko jeden przypadek wykrycia Pseudomonas solanacearum (Smith) Smith.

(3)

Na wniosek Egiptu i w świetle informacji dostarczonych przez to państwo Komisja stwierdziła, że ryzyko rozprzestrzenienia się Pseudomonas solanacearum (Smith) Smith wynikające z wprowadzenia do Unii bulw Solanum tuberosum L. z obszarów Egiptu wolnych od szkodników zostało wystarczająco zmniejszone, pod warunkiem spełnienia warunków określonych w decyzji 2004/4/WE.

(4)

W związku z tym należy zezwolić na wprowadzenie do Unii bulw Solanum tuberosum L., pochodzących z obszarów wolnych od szkodników w Egipcie, w sezonie przywozowym 2010/2011.

(5)

W decyzji 2004/4/WE ustalono, że zostanie ona poddana przeglądowi najpóźniej do dnia 30 września 2010 r. W świetle powyższych ustaleń należy przedłużyć termin przeglądu.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/4/WE.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

1)

w art. 2 ust. 1 sezon przywozowy „2009/2010” zastępuje się sezonem „2010/2011”;

2)

w art. 4 datę „31 sierpnia 2010 r.” zastępuje się datą „31 sierpnia 2011 r.”;

3)

w art. 7 datę „30 września 2010 r.” zastępuje się datą „30 września 2011 r.”;

4)

w załączniku wprowadza się następujące zmiany:

26.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/16

(1)

W dniu 21 października 2008 r. przedsiębiorstwo Cantox Health Sciences International w imieniu Nestec Ltd. zwróciło się do właściwych organów Irlandii z wnioskiem o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu fosforanu amonowego żelaza(II) jako nowego składnika żywności.

(2)

W dniu 20 listopada 2008 r. właściwy organ ds. oceny żywności w Irlandii wydał sprawozdanie ze wstępnej oceny. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że konieczne jest przeprowadzenie dodatkowej oceny.

(3)

Komisja poinformowała wszystkie państwa członkowskie o wniosku w dniu 23 grudnia 2008 r. W dniu 28 kwietnia 2009 r. zwrócono się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) o dokonanie oceny.

(4)

Dnia 14 kwietnia 2010 r. EFSA przyjął opinię (2), wydaną na wniosek Komisji, dotyczącą bezpieczeństwa fosforanu amonowego żelaza(II) jako źródła żelaza dodawanego w celach odżywczych do żywności przeznaczonej dla całej populacji (w tym do suplementów diety) oraz do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego. W swojej opinii EFSA stwierdził, że stosowanie fosforanu amonowego żelaza(II) w proponowanych dawkach jest bezpieczne, pod warunkiem że nie zostaną przekroczone górne granice bezpieczeństwa dla żelaza.

(5)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 953/2009 z dnia 13 października 2009 r. w sprawie substancji, które mogą być dodawane w szczególnych celach odżywczych do środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (3), dyrektywa 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych (4) oraz rozporządzenie (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji (5) ustanawiają szczegółowe przepisy dotyczące stosowania w żywności witamin, składników mineralnych i innych substancji. Stosowanie fosforanu amonowego żelaza(II) powinno zostać dopuszczone bez uszczerbku dla przepisów wymienionych aktów prawnych.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

26.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/18

serię 02 poprawek – data wejścia w życie: 19 sierpnia 2010 r.

sprostowanie 1 do serii 02 poprawek – data wejścia w życie: 19 sierpnia 2010 r.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

Załącznik 1 –

Załącznik 2 –

Załącznik 3 –

Załącznik 4 –

Załącznik 5 –

a)

zespół zapasowy do użytku tymczasowego; lub

b)

opony odporne na przebicie typu „run-flat” lub system ogumienia odpornego na przebicie typu „run-flat”; lub

c)

system monitorowania ciśnienia w oponach (2).

2.1.

„Homologacja pojazdu” oznacza homologację typu pojazdu w odniesieniu do zapasowego zespołu koła i opony do użytku tymczasowego.

2.2.

„Typ pojazdu” oznacza kategorię pojazdów, które nie różnią się między sobą znacznie pod względem takich istotnych cech, jak:

2.3.

„Koło” oznacza kompletne koło składające się z obręczy i tarczy koła;

2.4.

„Opona” oznacza oponę pneumatyczną, będącą wzmocnionym elastycznym przekrojem, który jest dostarczany z ciągłą, na ogół toroidalną, zamkniętą komorą zawierającą gaz (zazwyczaj powietrze) lub gaz i ciecz lub który wraz z kołem, na którym jest zamontowany, tworzy taką komorę; komora ta jest zwykle przeznaczona do stosowania przy ciśnieniu wyższym niż ciśnienie atmosferyczne. Może to być:

2.5.

„Tryb pracy bez powietrza” oznacza stan, w którym opona zasadniczo zachowuje odporność na zniszczenie przy pracy w warunkach ciśnienia wewnętrznego w oponie w zakresie od 0 do 70 kPa.

2.6.

„Podstawowa funkcja opony” oznacza normalną zdolność napełnionej powietrzem opony do wytrzymywania określonego obciążenia do określonej wartości prędkości oraz do przekazywania sił napędowych, sił kierujących oraz sił hamowania na nawierzchnię, po której porusza się opona.

2.7.

„Oznaczenie rozmiaru opony” oznacza kombinację danych liczbowych, które w jednoznaczny sposób opisują geometryczny rozmiar opony, a do których należą nominalna szerokość przekroju, wskaźnik nominalnego przekroju oraz średnica nominalna. Dokładne definicje tych cech znajdują się w regulaminie nr 30.

2.8.

„Budowa opony” oznacza charakterystykę techniczną osnowy opony. Budowa opony może być diagonalna, diagonalna opasana, radialna (promieniowa) lub odporna na przebicie typu „run-flat”, zgodnie z dokładniejszą definicją w regulaminie nr 30.

2.9.

„Standardowy zespół zapasowy” oznacza zestaw koła i opony, który pod względem oznaczenia rozmiarów koła i opony, odsadzenia (offsetu) koła i budowy opony jest identyczny z zespołem koła i opony zamontowanym w tym samym położeniu osi i w tym samym modelu lub tej samej wersji pojazdu do pracy w normalnych warunkach. Zalicza się tu przypadek koła wyprodukowanego z innego materiału, na przykład ze stali zamiast ze stopu aluminium, przy którym stosuje się inne konstrukcje nakrętek lub śrub do mocowania koła, ale które pod względem innych aspektów jest identyczne z kołem przeznaczonym do normalnej eksploatacji.

2.10.

„Zespół zapasowy do użytku tymczasowego” oznacza zestaw koła i opony, który nie mieści się w definicji „standardowego zespołu zapasowego” zawartej w pkt 2.9. Wyróżnia się następujące typy zespołów zapasowych do użytku tymczasowego:

2.11.

„Masa maksymalna” oznacza wartość maksymalną dla pojazdu określoną przez producenta jako technicznie dopuszczalna (masa ta może być wyższa niż „maksymalna dopuszczalna masa” określona przez władze krajowe).

2.12.

„Maksymalny nacisk na oś” oznacza wskazaną przez producenta wartość maksymalną całkowitej siły pionowej między powierzchniami styku opon lub rozstawu jednej osi a podłożem, która pochodzi od części masy pojazdu, która jest przenoszona na tej osi; nacisk ten może być większy niż „dopuszczalny nacisk na oś” określony przez władze krajowe. Suma wartości nacisków na osie może być większa niż wartość odpowiadająca całkowitej masie pojazdu.

2.13.

„System ostrzegawczy »run-flat«” – oznacza system, który informuje kierowcę, że opona działa w trybie pracy bez powietrza.

2.14.

„System monitorowania ciśnienia w oponach (TPMS)” oznacza zamontowany w pojeździe system realizujący funkcję pomiaru ciśnienia powietrza w oponach lub zmian tego ciśnienia powietrza w czasie i przekazujący odpowiednie informacje użytkownikowi w trakcie pracy pojazdu.

2.15.

„Ciśnienie napompowania opony zimnej” oznacza ciśnienie w oponie w temperaturze otoczenia, bez jakiegokolwiek wzrostu ciśnienia spowodowanego używaniem opony.

2.16.

„Zalecane ciśnienie napompowania opony zimnej (Prec)” oznacza ciśnienie zalecane przez producenta pojazdu dla każdego położenia opony, do przewidzianych warunków pracy (na przykład prędkości i obciążenia) danego pojazdu, określone w informacji o pojeździe lub w instrukcji obsługi pojazdu.

2.17.

„Ciśnienie robocze (Pwarm)” oznacza ciśnienie napompowania dla każdego położenia opony podwyższone w stosunku do ciśnienia w oponie zimnej (Prec) wskutek wpływu temperatury w trakcie używania pojazdu.

2.18.

„Ciśnienie badania (Ptest)” oznacza rzeczywiste ciśnienie wybranej opony (wybranych opon) dla każdego położenia opony po spuszczeniu powietrza w trakcie przebiegu badania.

2.19.

„Typ systemu monitorowania ciśnienia w oponach” oznacza systemy, które nie różnią się między sobą znacznie pod względem takich istotnych cech, jak:

a)

zespołem zapasowym do użytku tymczasowego (w tym, w odpowiednich przypadkach, systemem ostrzegawczym „run-flat”); lub

b)

systemem monitorowania ciśnienia w oponach;

4.4.2.1.

litera „R” w przypadku pojazdów homologowanych jedynie zgodnie z pkt 4.1.1;

4.4.2.2.

litera „P” w przypadku pojazdów homologowanych jedynie zgodnie z pkt 4.1.2;

4.4.2.3.

litery „RP” w przypadku pojazdów homologowanych zgodnie z pkt 4.1.1 i z pkt 4.1.2;

5.1.4.1.

Symbol ostrzegawczy prędkości maksymalnej 80 km/h zaprojektowany zgodnie z poniższym rysunkiem znajduje się na stałe na zewnętrznej ściance koła w widocznym miejscu.

W przypadku pojazdów przeznaczonych do sprzedaży w państwach stosujących angielskie jednostki miary na zewnętrznej ściance koła w widocznym miejscu znajduje się na stałe dodatkowy symbol ostrzegawczy, identyczny z symbolem opisanym powyżej, z tym wyjątkiem, że liczbę „80” zastępuje się liczbą „50”, a wyrażenie „km/h” wyrażeniem „mph”.

Ewentualnie na zewnętrznej ściance koła znajduje się w widocznym miejscu na stałe pojedynczy symbol ostrzegawczy zaprojektowany zgodnie z poniższym rysunkiem.

Wielkie litery mają wysokość co najmniej 5 mm, a liczby „80” i „50” mają wysokość co najmniej 20 mm, natomiast elementy, które tworzą każdy znak liczby, mają grubość linii co najmniej 3 mm. Małe litery mają wysokość linii co najmniej 5 mm. Cały tekst zawiera się w ramce i znajduje się na tle w kontrastującym kolorze.

Wymogi niniejszego punktu mają zastosowanie jedynie do zespołu zapasowego do użytku tymczasowego typu 1, 2 i 3, według definicji w pkt 2.10.1, 2.10.2 i 2.10.3.

5.1.4.1.1.

Symbol ostrzegawczy prędkości maksymalnej 120 km/h zaprojektowany zgodnie z poniższym rysunkiem znajduje się na stałe na zewnętrznej ściance koła w widocznym miejscu.

W przypadku kół przeznaczonych do sprzedaży w państwach stosujących angielskie jednostki miary na zewnętrznej ściance koła w widocznym miejscu znajduje się na stałe dodatkowy symbol ostrzegawczy, identyczny z symbolem opisanym powyżej, z tym wyjątkiem, że liczbę „120” zastępuje się liczbą „75”, a wyrażenie „km/h” wyrażeniem „mph”.

Ewentualnie na zewnętrznej ściance koła znajduje się w widocznym miejscu na stałe pojedynczy symbol ostrzegawczy zaprojektowany zgodnie z poniższym rysunkiem.

Wielkie litery mają wysokość co najmniej 5 mm, a liczby „120” i „75” mają wysokość co najmniej 20 mm, natomiast elementy, które tworzą każdy znak liczby, mają grubość linii co najmniej 3 mm. Małe litery mają wysokość linii co najmniej 5 mm. Cały tekst zawiera się w ramce i znajduje się na tle w kontrastującym kolorze.

Wymogi niniejszego punktu mają zastosowanie jedynie do zespołu zapasowego do użytku tymczasowego typu 4, według definicji w pkt 2.10.4 do użytku w pojeździe kategorii M1.

5.1.4.2.

Po zamontowaniu na pojeździe w celu użytku tymczasowego zewnętrzna powierzchnia czołowa koła lub opony posiada charakterystyczny kolor lub wzór kolorów różniący się w wyraźny sposób od koloru(-ów) zespołów standardowych. Jeżeli możliwe jest założenie kołpaka na zespół zapasowy do użytku tymczasowego, kołpak ten nie może przesłaniać charakterystycznego koloru lub wzoru kolorów.

5.1.6.1.

Wskazanie ostrzegawcze jest przekazywane za pomocą optycznego żółtego sygnału ostrzegawczego.

5.1.6.2.

Sygnał ostrzegawczy uruchamia się w momencie przełączenia wyłącznika zapłonu do pozycji „On” („Run”) (kontrola działania żarówki).

5.1.6.3.

Kierowca jest ostrzegany poprzez działanie sygnału ostrzegawczego, o którym mowa w pkt 5.1.6.1, najpóźniej, gdy zostanie stwierdzone, że jedna opona pracuje w trybie pracy bez powietrza.

5.1.6.4.

O awarii elektrycznej lub nieprawidłowym działaniu czujnika mającym wpływ na system ostrzegawczy „run-flat”, w tym awarii źródła zasilania elektrycznego, dostarczania lub przekazu sygnału wyjściowego, informuje kierowcę optyczny żółty sygnał nieprawidłowego działania systemu ostrzegawczego „run-flat”. Jeżeli sygnał ostrzegawczy opisany w pkt 5.1.6.1 jest wykorzystywany do informowania zarówno o oponie pracującej w trybie pracy bez powietrza, jak i nieprawidłowym działaniu systemu ostrzegawczego „run-flat”, zastosowanie mają następujące zasady: gdy wyłącznik zapłonu jest w pozycji „On” („Run”), zapalenie się migającego sygnału ostrzegawczego wskazuje na awarię systemu. Po krótkim czasie sygnał ostrzegawczy pozostaje na stałe zapalony przez cały czas trwania awarii i dopóki wyłącznik zapłonu jest w pozycji „On” („Run”). Sygnał migający i stały jest powtarzany za każdym razem po przełączeniu wyłącznika zapłonu do pozycji „On” („Run”), dopóki awaria nie zostanie usunięta.

5.1.6.5.

Gdy dokonuje się ręcznego ponownego uruchomienia systemu zgodnie z instrukcjami producenta pojazdu, nie mogą mieć zastosowania przepisy w pkt 5.1.6.3 i 5.1.6.4.

5.1.6.6.

Działanie sygnału ostrzegawczego określonego w pkt 5.1.6.2–5.1.6.4 spełnia wymogi zawarte w załączniku 4.

5.3.1.1.

Z zastrzeżeniem wymogów określonych w pkt 12, wszystkie pojazdy kategorii M1 o masie maksymalnej do 3 500 kg oraz kategorii N1, w obydwu przypadkach wyposażone w pojedyncze opony na wszystkich osiach i wyposażone w system monitorowania ciśnienia w oponach zgodny z definicją w pkt 2.14, spełniają wymogi w zakresie skuteczności zawarte w pkt 5.3.1.2–5.3.5.5 poniżej i podlegają badaniu zgodnie z załącznikiem 5.

5.3.1.2.

Każdy system monitorowania ciśnienia w oponach zamontowany w pojeździe spełnia wymogi regulaminu nr 10.

5.3.1.3.

System działa w zakresie prędkości od 40 km/h lub mniejszej do maksymalnej prędkości konstrukcyjnej pojazdu.

5.3.2.1.

System TPMS testuje się zgodnie z procedurą badań określoną w pkt 2.6.1 załącznika 5. W ramach badania objętego tą procedurą system TPMS powoduje zapalenie się sygnału ostrzegawczego opisanego w pkt 5.3.5, nie później niż 10 minut po tym, jak ciśnienie robocze w jednej z opon pojazdu obniży się o 20 % lub będzie miało wartość minimalnego ciśnienia 150 kPa, zależnie od tego, która z tych wartości jest wyższa.

5.3.3.1.

System TPMS testuje się zgodnie z procedurą badań określoną w pkt 2.6.2 załącznika 5. W ramach badania zgodnie z tą procedurą system TPMS powoduje zapalenie się sygnału ostrzegawczego opisanego w pkt 5.3.5, nie później niż w ciągu 60 minut łącznego czasu jazdy, po tym, jak ciśnienie robocze w którejkolwiek z opon pojazdu lub nawet w czterech oponach łącznie obniży się o 20 %.

5.3.4.1.

System TPMS testuje się zgodnie z procedurą badań określoną w pkt 3 załącznika 5. W ramach badania zgodnie z tą procedurą system TPMS powoduje zapalenie się sygnału ostrzegawczego opisanego w pkt 5.3.5, nie później niż 10 minut po wystąpieniu nieprawidłowego działania, które powoduje wywoływanie lub przekazywanie sygnałów sterujących lub reagujących w systemie monitorowania ciśnienia w oponach pojazdu. Jeżeli system blokuje się w związku z oddziaływaniem zewnętrznym (na przykład zakłóceniami częstotliwości radiowej), można przedłużyć czas wykrywania nieprawidłowego działania.

5.3.5.1.

Ostrzeżenie jest przekazywane za pomocą optycznego sygnału ostrzegawczego, zgodnego z regulaminem nr 121.

5.3.5.2.

Sygnał ostrzegawczy uruchamia się w momencie przełączenia wyłącznika zapłonu do pozycji „On” („Run”) (kontrola działania żarówki). [Ten wymóg nie ma zastosowania do kontrolek znajdujących się we wspólnej przestrzeni].

5.3.5.3.

Sygnał ostrzegawczy musi być widoczny również w świetle dziennym; właściwy stan sygnału musi być łatwy do zweryfikowania przez kierowcę z siedzenia kierowcy.

5.3.5.4

Wskazanie nieprawidłowego działania może być tym samym sygnałem ostrzegawczym, co sygnał ostrzegający o zbyt niskim ciśnieniu. Jeżeli sygnał ostrzegawczy opisany w pkt 5.3.5.1 jest używany do wskazania zarówno zbyt niskiego ciśnienia, jak i nieprawidłowego działania systemu TPMS, zastosowanie mają następujące zasady: jeżeli wyłącznik zapłonu jest w pozycji „On” („Run”), zapalenie się sygnału ostrzegawczego wskazuje na nieprawidłowe działanie systemu. Po krótkim czasie sygnał ostrzegawczy pozostaje na stałe zapalony przez cały czas trwania awarii i dopóki wyłącznik zapłonu jest w pozycji „On” („Run”). Sygnał migający i stały jest powtarzany za każdym razem po przełączeniu wyłącznika zapłonu do pozycji „On” („Run”), dopóki błędne działanie nie zostanie usunięte.

5.3.5.5.

Tryb migania kontrolki ostrzegawczej opisanej w pkt 5.3.5.1 może informować o statusie ponownego uruchomienia systemu monitorowania ciśnienia w oponach, zgodnie z instrukcją obsługi pojazdu.

6.1.2.1.

Instrukcję, aby jechać ostrożnie i z prędkością nie wyższą niż maksymalna dopuszczalna prędkość 120 km/h (75 mph), gdy zamontowany jest zespół zapasowy do użytku tymczasowego typu 4 określony w pkt 2.10.4, oraz aby jak najszybciej ponownie zamontować oponę standardową.

7.1.1.

uznać, że dokonane modyfikacje nie będą mieć istotnych negatywnych skutków i że w każdym wypadku pojazd nadal spełnia odpowiednie wymogi; lub

7.1.2.

zażądać dodatkowego sprawozdania z badań od placówki technicznej upoważnionej do przeprowadzenia badań.