16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/1

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 174/2005 z dnia 31 stycznia 2005 r. nakładające ograniczenia na udzielanie pomocy dla Wybrzeża Kości Słoniowej dotyczącej działań wojskowych (2) przewiduje zakaz wywozu sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych oraz świadczenia określonej pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej. Ograniczenia te zostały wprowadzone zgodnie ze wspólnym stanowiskiem Rady 2004/852/WPZiB z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko Republice Wybrzeża Kości Słoniowej (3).

(2)

Uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1946 (2010) z dnia 15 października 2010 r. oraz decyzję 2010/656/WPZiB, niezbędna jest zmiana rozporządzenia (WE) nr 174/2005, aby zezwolić na wywóz nieśmiercionośnego sprzętu, jak również nieśmiercionośnego sprzętu, który mógłby zostać użyty do celów represji wewnętrznych, przeznaczonego wyłącznie do umożliwienia siłom bezpieczeństwa Wybrzeża Kości Słoniowej użycia siły, jedynie w odpowiednim i proporcjonalnym stopniu, w celu utrzymywania porządku publicznego, a także na zapewnianie odnośnej pomocy technicznej, finansowania i pomocy finansowej.

(3)

Wykaz sprzętu, który mógłby zostać użyty do celów represji wewnętrznych powinien zostać uaktualniony zgodnie z zaleceniami ekspertów, przy uwzględnieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 1236/2005 z dnia 27 czerwca 2005 r. w sprawie handlu niektórymi towarami, które mogłyby być użyte do wykonywania kary śmierci, tortur lub innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (4).

(4)

W świetle najnowszej praktyki redakcyjnej właściwe jest zaktualizowanie artykułu dotyczącego jurysdykcji Unii.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 174/2005,

1)

artykuł 4 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   W drodze odstępstwa od art. 2, określone w nim zakazy nie mają zastosowania do:

2)

wprowadza się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 4a

1.   W drodze odstępstwa od art. 3 właściwy organ państwa członkowskiego, określony w załączniku II, w którym eksporter lub usługodawca ma swoją siedzibę, może zezwolić, na warunkach, jakie uzna za stosowne, na sprzedaż, dostawę, transfer lub wywóz nieśmiercionośnego sprzętu wymienionego w załączniku I lub na dostarczanie pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej w odniesieniu do takiego nieśmiercionośnego sprzętu, po upewnieniu się, że przedmiotowy nieśmiercionośny sprzęt przeznaczony jest wyłącznie do umożliwienia siłom bezpieczeństwa Wybrzeża Kości Słoniowej użycia siły, jedynie w odpowiednim i proporcjonalnym stopniu, w celu utrzymywania porządku publicznego.

2.   Odnośne państwo członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie i Komisję o każdym zezwoleniu wydanym na podstawie ust. 1.

3.   Nie udziela się zezwolenia na działania, które już miały miejsce.”;

3)

art. 9 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:

4)

załącznik I zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia;

5)

tytuł załącznika II otrzymuje brzmienie:

16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/5

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1505/2006 z dnia 11 października 2006 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 w zakresie minimalnego poziomu kontroli prowadzonych w związku z identyfikacją i rejestrowaniem owiec i kóz (2) stanowi, że państwa członkowskie mają obowiązek przeprowadzać kontrole w celu zweryfikowania, czy posiadacze przestrzegają wymogów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 21/2004.

(2)

Ponadto rozporządzeniu (WE) nr 1505/2006 stanowi, że państwa członkowskie mają obowiązek przedkładać Komisji roczne sprawozdanie zgodnie ze wzorem określonym w załączniku I do tego rozporządzenia, dotyczące wyników kontroli przeprowadzonych w poprzednim rocznym okresie kontroli.

(3)

Gromadzenie danych na potrzeby rocznego sprawozdania powinno być odpowiednie i proporcjonalne do wytyczonych celów. W celu uzyskania bardziej ukierunkowanych i odpowiednich do zastosowania sprawozdań należy uprościć niektóre wymogi określone w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1505/2006, a także wzór określony w tymże załączniku, tak aby sprawozdania pozwalały lepiej przekazywać istotne informacje na temat wdrożenia kontroli oraz aby uniknąć zbędnego obciążenia administracyjnego.

(4)

Należy zatem odpowienio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1505/2006.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

art. 7 lit. b) otrzymuje brzmienie:

2)

w załączniku wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/7

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1082/2003 z dnia 23 czerwca 2003 r. ustanawiające szczegółowe zasady w celu wykonania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie minimalnego poziomu kontroli przeprowadzanych w ramach systemu identyfikacji i rejestracji bydła (2) określa minimalne wymogi dotyczące takich kontroli.

(2)

Doświadczenia wynikające z wdrożenia kontroli na miejscu ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2003, jak wskazano w rocznych raportach, oraz doświadczenia płynące z wdrożenia kontroli na miejscu dotyczących owiec i kóz, które ustanowiono w rozporządzeniu (WE) nr 1505/2006 (3), przemawiają za zmniejszeniem odsetka gospodarstw kontrolowanych corocznie oraz liczby zwierząt podlegających kontroli. Ogólną zasadą jest objęcie kontrolą wszystkich zwierząt w danym gospodarstwie. Jednak w przypadku gospodarstw, w których znajduje się więcej niż 20 sztuk zwierząt, właściwemu organowi należy zezwolić na ograniczenie kontroli do odpowiedniej reprezentatywnej próby zwierząt.

(3)

Ponadto w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2003 przewidziano, że państwa członkowskie mają obowiązek przedkładać Komisji roczny raport zgodnie ze wzorem wskazanym w załączniku I do tego rozporządzenia, w którym zawarte są szczegółowe informacje na temat wdrożenia tych kontroli.

(4)

Gromadzenie danych na potrzeby rocznego raportu powinno być odpowiednie i proporcjonalne do wytyczonych celów. W celu uzyskania bardziej ukierunkowanych i zgodnych z zasadą proporcjonalności raportów, niektóre wymogi określone w rozporządzeniu (WE) nr 1082/2003, a także wzór wskazany w załączniku I do tego rozporządzenia powinny zostać uproszczone, aby zapewnić poprawę informacji na temat wdrożenia kontroli.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1082/2003.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Funduszy Rolniczych,

1)

art. 2 ust. 1 i 2 otrzymuje brzmienie:

„1.   Właściwy organ prowadzi coroczne kontrole, które obejmują przynajmniej 3 % gospodarstw.

2.   Jeżeli kontrole, o których mowa w ust. 1, ujawnią znaczny stopień niezgodności z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000, w następnym rocznym okresie kontroli minimalny poziom kontroli zostanie zwiększony.”;

2)

art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Właściwy organ kontroluje identyfikację wszystkich zwierząt w gospodarstwie.

Jednak w przypadku gdy liczba zwierząt w gospodarstwie przekracza dwadzieścia sztuk, właściwy organ może podjąć decyzję o przeprowadzeniu kontroli środków służących identyfikacji na reprezentatywnej próbie tych zwierząt zgodnie z normami międzynarodowymi, pod warunkiem że liczba kontrolowanych zwierząt jest wystarczająca, aby wykryć 5 % przypadków nieprzestrzegania wymogów rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 przez posiadaczy takich zwierząt, przy poziomie ufności równym 95 %.”;

3)

art. 5 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

4)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/10

(1)

W dniu 4 stycznia 2010 r. Komisja otrzymała skargę dotyczącą przywozu melaminy pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego przez Borealis Agrolinz Melamine GmbH, DSM Melamine B.V. oraz Zakłady Azotowe Puławy („skarżący”) reprezentujących większą część, w tym przypadku ponad 50 %, łącznej unijnej produkcji melaminy.

(2)

Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na dumping i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(3)

Dnia 17 lutego 2010 r. Komisja powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii melaminy pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”).

(4)

Komisja oficjalnie zawiadomiła skarżących, producentów eksportujących w ChRL, importerów, przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników, dostawców, a także zainteresowane stowarzyszenia, jak również przedstawicieli ChRL, o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(5)

Z uwagi na widocznie dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrole wyrywkowe w celu stwierdzenia dumpingu oraz szkody zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności dokonania kontroli wyrywkowej oraz – o ile konieczność taka zostanie stwierdzona – umożliwić dobór próby, wszyscy producenci eksportujący w ChRL zostali poproszeni o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie – zgodnie ze specyfikacją zawartą w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania – podstawowych informacji na temat ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem w trakcie okresu objętego dochodzeniem (od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.).

(6)

Od producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących w ChRL otrzymano siedem odpowiedzi wyrażających gotowość do wzięcia udziału w kontroli wyrywkowej. Dwa przedsiębiorstwa wycofały się jednak na wczesnym etapie z dalszej współpracy w dochodzeniu. Kontrola wyrywkowa nie była zatem konieczna i wszystkie strony poinformowano, że zrezygnowano z doboru próby.

(7)

Aby umożliwić eksportującym producentom w ChRL złożenie wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), gdyby wyrazili oni takie życzenie, Komisja przesłała formularze wniosków chińskim producentom eksportującym, których dotyczy postępowanie, władzom Chin oraz wszystkim pozostałym chińskim producentom eksportującym, którzy zgłosili się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Trzy grupy producentów eksportujących i jedno indywidualne przedsiębiorstwo złożyły wniosek o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego lub o IT, jeżeli w toku dochodzenia okazałoby się, że nie spełniają one kryteriów wymaganych do przyznania MET. Kolejna grupa złożyła wniosek tylko o IT.

(8)

Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Otrzymano odpowiedzi od pięciu producentów eksportujących i przedsiębiorstw powiązanych w ChRL, jednego producenta ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, które były zaproponowanym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania państwem analogicznym, oraz jednego producenta w innym ewentualnym państwie analogicznym – Indonezji. Otrzymano również odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od trzech producentów unijnych, a siedmiu użytkowników współpracowało, przedkładając odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja nie otrzymała żadnych informacji od importerów, żaden z nich nie ujawnił się też w toku dochodzenia.

(9)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii, a następnie złożyła wizyty weryfikacyjne na terenie następujących przedsiębiorstw:

(10)

Biorąc pod uwagę potrzebę ustalenia wartości normalnej dla producentów eksportujących wnioskujących tylko o IT oraz dla producentów eksportujących, co do których istnieje możliwość, że nie zostanie im przyznane MET, przeprowadzono weryfikację w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z Indonezji jako państwa analogicznego, na terenie następującego przedsiębiorstwa:

(11)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2006 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(12)

Produkt objęty postępowaniem to melamina, obecnie objęta kodem CN 2933 61 00 i pochodząca z Chińskiej Republiki Ludowej.

(13)

Melamina jest białym proszkiem krystalicznym uzyskiwanym z mocznika. Melamina jest używana głównie w laminatach, tłoczywach proszkowych, płytach drewnopochodnych i żywicach do powlekania.

(14)

W toku dochodzenia wykazano, że melamina produkowana i sprzedawana przez przemysł unijny w Unii, melamina produkowana i sprzedawana na rynku krajowym w ChRL i melamina przywożona do Unii z ChRL, jak również melamina produkowana i sprzedawana w Indonezji, która służyła za państwo analogiczne, ma zasadniczo takie same właściwości fizyczne i chemiczne oraz takie same podstawowe zastosowania.

(15)

Produkty te uznaje się zatem tymczasowo za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(16)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu pochodzącego z ChRL normalną wartość określa się zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do tych producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria te są podsumowane poniżej:

(17)

Trzy grupy producentów eksportujących i jeden producent eksportujący z ChRL wystąpiły o przyznanie MET i w określonym terminie wypełniły formularz wniosku o MET.

(18)

W przypadku wszystkich współpracujących przedsiębiorstw w ChRL Komisja zebrała wszystkie informacje, które uważała za niezbędne, oraz sprawdziła dane przekazane we wnioskach o MET na terenie przedsiębiorstw, które je złożyły.

(19)

Uznano, że wszyscy współpracujący producenci eksportujący i wszystkie grupy takich producentów nie spełniają kryteriów przyznania MET. Wszystkie przedsiębiorstwa znajdujące się w ChRL i zajmujące się produkcją i handlem melaminą zostały zaproszone do składania wniosków o MET. Jeżeli jednemu przedsiębiorstwu w grupie odmówi się przyznania MET, odmawia się przyznania MET grupie jako całości.

(20)

W przypadku przedsiębiorstw produkujących mocznik z gazu ziemnego w celu produkcji melaminy przyczyną odmowy przyznania MET był fakt, że cena surowca stanowiącego główny koszt produkcji, czyli gazu ziemnego, nie odzwierciedlała we właściwy sposób wartości rynkowej, czego wymaga art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Podczas dochodzenia w sprawie MET ustalono, że wynikało to z interwencji państwa na rynku gazu ziemnego w ChRL.

(21)

Rynek gazu ziemnego w ChRL jest zdominowany przez trzy przedsiębiorstwa państwowe. Przedsiębiorstwa produkujące mocznik, który następnie jest przez nie używany do produkcji melaminy, korzystają z niskiej ceny gazu ustalonej przez rząd w odniesieniu do produkcji mocznika. Przedsiębiorstwo produkujące mocznik, który jest nawozem i pełni ważną rolę w chińskim w sektorze rolno-spożywczym, płaci znacznie niższą cenę za gaz niż przedsiębiorstwa, które potrzebują gaz do innych zastosowań przemysłowych. Oprócz tego mechanizmu podwójnych cen cena gazu ziemnego do zastosowań przemysłowych jest zniekształcana przez interwencję państwa i jako taka jest znacznie niższa od ceny gazu na rynku światowym.

(22)

Dzięki tej niskiej cenie gazu producenci melaminy mogą ją produkować po nienaturalnie niskich cenach, wykorzystując zniekształconą niską cenę gazu ziemnego. Ponieważ gaz ziemny stanowi znaczną część kosztów produkcji mocznika (ok. 80 %), a mocznik stanowi ok. 50–60 % kosztów produkcji melaminy, uznaje się, że przedsiębiorstwa w ChRL, które produkują mocznik z gazu ziemnego, nie spełniają kryterium 1.

(23)

Niektóre przedsiębiorstwa nie produkują same mocznika, lecz zakupują go od niepowiązanych dostawców. Jednak sam rynek mocznika jest także zniekształcony przez trzy główne rodzaje interwencji państwa. Po pierwsze, w OD obowiązywały ścisłe kontyngenty przywozowe dla mocznika oraz podatki wywozowe w wysokości 110 % w połowie sezonu i 10 % poza sezonem. Po drugie, od dnia 1 lipca 2005 r. chiński rząd zwolnił sprzedaż krajową mocznika z podatku VAT. Po trzecie, chiński rząd jest bezpośrednio zaangażowany na rynku za pośrednictwem państwowego systemu nawozów, działającego od 2004 r., w ramach którego państwo zakupuje mocznik bezpośrednio od producentów w celu utrzymania strategicznej rezerwy i może także uwalniać pewne ilości mocznika na rynku krajowym. Producenci mocznika korzystają również z preferencyjnych stawek energii elektrycznej, preferencyjnych stawek transportu kolejowego oraz, jak wspomniano powyżej, preferencyjnych cen gazu ziemnego.

(24)

Ograniczenia w wywozie w połączeniu z korzyściami w przypadku sprzedaży krajowej powodują zmniejszenie ilości wywożonego mocznika, kierując w ten sposób dostawy na rynek krajowy i tworząc presję na obniżkę ceny krajowej. Wspomniana niska cena krajowa jest spowodowana bezpośrednio przez interwencję państwa na rynku mocznika w ChRL. W związku z tym uważa się, że w przypadku przedsiębiorstw w ChRL, które nie produkują mocznika, lecz zakupują je od stron trzecich, kryterium 1 nie jest spełnione.

(25)

Oprócz ogólnej sytuacji opisanej powyżej jedna z grup przedsiębiorstw nie spełniała innych wymogów kryterium 1, gdyż spółka holdingowa jest całkowicie kontrolowana przez państwo, a w poszczególnych przedsiębiorstwach tworzących grupę państwo ma udział większościowy. W związku z tym w grupie tej występuje znaczna ingerencja państwa związana z podejmowaniem ważnych decyzji gospodarczych.

(26)

Dwa przedsiębiorstwa nie spełniły ani kryterium 2, ani kryterium 3. Jedno z nich nie było w stanie przedstawić kompletnej dokumentacji księgowej i otrzymało od władz publicznych darmową powierzchnię biurową. Drugie przedsiębiorstwo nie prowadziło dokumentacji księgowej zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości i nie było w stanie wykazać, że przejęcie przez nie przedsiębiorstwa państwowego odbyło się według wartości godziwej.

(27)

Jedno przedsiębiorstwo nie spełniło kryterium 3, gdyż nie zapłacono odsetek od długu związanego ze sprzedażą udziałów tego przedsiębiorstwa w ramach procesu prywatyzacji. Konkretnie, na początku procesu prywatyzacji udziałowiec otrzymał z powrotem w formie pożyczki zainwestowany kapitał. Przy późniejszych transferach udziałów zobowiązanie z tytułu długu zostało wykorzystane jako płatność. Dopiero po 10 latach pożyczka została spłacona przez ówcześnie prywatnego posiadacza tych udziałów bez obciążenia tej kwoty odsetkami i ich spłatą.

(28)

Jednemu przedsiębiorstwu odmówiono przyznania MET, gdyż powiązana z nim spółka handlowa, także zaangażowana w obrót produktem objętym postępowaniem, nie wypełniła formularza wniosku o MET.

(29)

Komisja oficjalnie poinformowała przedsiębiorstwa objęte postępowaniem w ChRL, władze ChRL oraz skarżących o wynikach ustaleń w sprawie MET. Dano im również możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie, w przypadku zaistnienia szczególnych powodów, dla których powinni zostać przesłuchani.

(30)

Dostarczono kilka pisemnych wniosków i przeprowadzono przesłuchanie niektórych producentów eksportujących. Producenci eksportujący argumentowali, że w ChRL ok. 70 % mocznika jest głównie produkowane przy użyciu węgla jako głównego nakładu i tylko ok. 30 % mocznika jest produkowane z gazu ziemnego. Tym niemniej, ponieważ państwo także interweniuje na rynku mocznika, jak ustalono w motywach 23 i 24, nie zmienia to konkluzji, że koszty produkcji melaminy są znacznie zniekształcone. W związku z powyższym argument ten zostaje odrzucony.

(31)

Inne argumenty, wysunięte w pisemnych wnioskach i podczas przesłuchania po ujawnieniu informacji, nie wpłynęły na zmianę propozycji odmowy przyznania MET wszystkim przedsiębiorstwom, które o to wnioskowały.

(32)

Na podstawie powyższego można stwierdzić, że żadne z chińskich przedsiębiorstw współpracujących, które złożyły wniosek o MET, nie wykazało, że spełnia kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Uznano zatem, że należy odmówić przyznania MET wszystkim tym przedsiębiorstwom. Komitet Doradczy, z którym skonsultowano te ustalenia, nie wniósł wobec nich sprzeciwu.

(33)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego ustanawia się ogólnokrajowe cło, jeżeli ma to zastosowanie, dla państw objętych art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, z wyjątkiem tych przypadków, w których przedsiębiorstwa są w stanie wykazać, że spełniają kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(34)

Wszyscy producenci i grupy, którzy wnioskowali o MET, wystąpili również z wnioskiem o przyznanie IT, na wypadek nieprzyznania im MET. Poza tym jedno przedsiębiorstwo wnioskowało tylko o IT. Na podstawie dostępnych informacji wstępnie ustalono, że trzech z pięciu producentów eksportujących lub grup takich przedsiębiorstw w ChRL spełnia wszystkie kryteria dotyczące IT. Jednej grupie w ChRL odmówiono przyznania IT, ponieważ spółka holdingowa jest całkowicie kontrolowana przez państwo, a w poszczególnych przedsiębiorstwach tworzących grupę państwo ma udział większościowy. Drugiemu przedsiębiorstwu odmówiono przyznania IT, gdyż powiązana z nim spółka handlowa nie wypełniła formularza wniosku o MET/IT. W związku z tym nie była możliwa ocena, czy zostały spełnione kryteria dotyczące IT.

(35)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, należy ustalić na podstawie cen lub wartości skonstruowanej w państwie analogicznym.

(36)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że zamierza wykorzystać Stany Zjednoczone Ameryki jako właściwe państwo analogiczne dla celów ustalenia wartości normalnej, a zainteresowane strony zostały zaproszone do zgłaszania uwag w tej sprawie.

(37)

Komisja zbadała, czy rozsądnym wyborem byłby wybór innych państw na państwo analogiczne. Wysłano zatem kwestionariusze do producentów melaminy w Indiach, Iranie, Indonezji i Stanach Zjednoczonych Ameryki. Jedynie producenci melaminy z USA i Indonezji odpowiedzieli na pytania zawarte w kwestionariuszach.

(38)

Po zbadaniu odpowiedzi na państwo analogiczne wybrano Indonezję, która wydaje się być otwartym rynkiem z niskimi należnościami celnymi przywozowymi i znacznym przywozem z państw trzecich. Dodatkowo stwierdzono, że struktura kosztów indonezyjskiego producenta była bardziej porównywalna do producenta chińskiego niż struktura kosztów producenta amerykańskiego i dlatego umożliwiłaby skonstruowanie bardziej realistycznej wartości normalnej. Dochodzenie wykazało, że nie ma powodów, by nie uznać Indonezji za odpowiednie państwo analogiczne dla celów ustalenia wartości normalnej.

(39)

Ostatecznie żadna z zainteresowanych stron, łącznie ze skarżącymi, nie domagała się, aby USA zostały wykorzystane jako odpowiednie państwo analogiczne w obecnym dochodzeniu.

(40)

Dane przedstawione w odpowiedzi indonezyjskiego producenta współpracującego zostały zweryfikowane na miejscu i stwierdzono, że przekazane przez niego informacje są wiarygodne i można je wykorzystać w celu skonstruowania wartości normalnej.

(41)

Tymczasowo uznano zatem, że Indonezja jest odpowiednim i sensownym państwem analogicznym zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(42)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od producenta w państwie analogicznym.

(43)

Produkt objęty postępowaniem był sprzedawany w reprezentatywnych ilościach na indonezyjskim rynku krajowym.

(44)

Ponieważ sprzedaż odbiorcom niepowiązanym na rynku krajowym nie była dochodowa podczas okresu objętego dochodzeniem, wartość normalna została skonstruowana na podstawie kosztów produkcji indonezyjskiego producenta i uzasadnionej kwoty kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych oraz zysku na rynku krajowym.

(45)

Koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne oraz zysk zostały ustalone zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) na podstawie innej uzasadnionej metody polegającej na porównaniu kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych oraz zysku z takimi kosztami ponoszonymi przez przemysł unijny. Obliczona kwota kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych została uznana za uzasadnioną i zgodną z kosztami sprzedaży, ogólnych i administracyjnych dla przemysłu unijnego. Kwota zysku była przybliżona do kwoty uzyskanej przez przemysł unijnych w dochodowych latach. Nie dostarczono żadnej informacji, że ta stawka zysku przekraczałaby zysk osiągany w normalnych warunkach przez innych eksporterów lub producentów ze sprzedaży produktów tej samej kategorii ogólnej na rynku krajowym państwa pochodzenia.

(46)

Ponieważ wszyscy współpracujący producenci eksportujący, którym przyznano IT, dokonywali sprzedaży eksportowej do Unii bezpośrednio na rzecz niezależnych odbiorców w Unii, ceny eksportowe określono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen rzeczywiście płaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem.

(47)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dokonano odpowiednich dostosowań dotyczących kosztów transportu, ubezpieczenia, opakowania, kosztów manipulacyjnych i dodatkowych, oraz opłat związanych z kredytem, prowizji i opłat bankowych we wszystkich przypadkach, które uznano za uzasadnione, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi materiałami dowodowymi.

(48)

Należy zauważyć, że wartość normalna i cena eksportowa zostały porównane na tym samym poziomie opodatkowania podatkiem pośrednim, tj. z uwzględnieniem VAT.

(49)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego ustalono marginesy dumpingu dla współpracujących producentów eksportujących, którym przyznano IT, na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w państwie analogicznym ze średnią ważoną ceną eksportową produktu objętego postępowaniem każdego przedsiębiorstwa w wywozie do Unii, określoną powyżej.

(50)

Na tej podstawie tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(51)

Aby obliczyć ogólnokrajowy margines dumpingu mający zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL, ustalono najpierw poziom współpracy przez porównanie wielkości wywozu do Unii zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących z odpowiednimi danymi statystycznymi Eurostatu.

(52)

Biorąc pod uwagę, że poziom współpracy w ChRL był niski, tj. wynosił 30 %, ustalono ogólnokrajowy margines dumpingu mający zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów w ChRL przez porównanie wartości normalnej skonstruowanej dla Indonezji z danymi dotyczącymi cen eksportowych współpracujących producentów eksportujących, którym nie przyznano ani MET ani IT.

(53)

Na tej podstawie ogólnokrajowy poziom dumpingu został tymczasowo ustalony na 65,6 % ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(54)

Skarga została złożona przez trzech głównych unijnych producentów melaminy, posiadających zakłady produkcyjne w Austrii, Niemczech i we Włoszech (Borealis), w Niderlandach (DSM) i w Polsce (Puławy), które reprezentują ogółem 90 % całkowitej produkcji unijnej podczas OD. Dwóch innych producentów o ograniczonej produkcji nie sprzeciwiło się wszczęciu dochodzenia.

(55)

W celu ustalenia całkowitej produkcji unijnej wykorzystano wszystkie dostępne informacje dotyczące producentów unijnych, w tym informacje zawarte w skardze oraz dane zebrane od producentów unijnych przed rozpoczęciem dochodzenia oraz po jego rozpoczęciu.

(56)

Na tej podstawie całkowita produkcja unijna została oszacowana na około 340 000 ton w OD. Kwota ta obejmowała produkcję wszystkich producentów unijnych, którzy zgłosili się w toku postępowania, oraz szacowaną produkcję innych producentów, którzy się nie zgłosili („producenci milczący”). Z braku innych informacji do ustalenia całkowitej produkcji i konsumpcji w Unii wykorzystano zawarte w skardze dane dotyczące producentów milczących.

(57)

Konsumpcja została ustalona na podstawie uzyskanych od Eurostatu danych dotyczących całkowitego przywozu towarów, całkowitej sprzedaży na rynku unijnym przez przemysł unijny, w tym szacunków sprzedaży dokonanej przez producentów, którzy się nie zgłosili. Szacunki oparte było na danych dostarczonych przez skarżących.

Tabela 1

(58)

Konsumpcja wzrosła o 5 % między 2006 a 2007 r., a potem spadła o 17 % między 2007 a 2008 r. i o 16 % w OD. Ogólnie konsumpcja zmniejszyła się o 28 % w badanym okresie.

(59)

Spadek konsumpcji melaminy można wyjaśnić słabą koniunkturą, a w szczególności okresowym spadkiem aktywności gospodarczej na rynku mieszkalnictwa i budownictwa, które są najważniejszymi rynkami dla głównych zastosowań melaminy. Melamina jest ważnym surowcem w tym sektorze i nie przewiduje się, aby miała być zastąpiona innym materiałem. Oczekuje się zatem, że popyt na melaminę ponownie wzrośnie wraz z ogólnym ożywieniem gospodarczym.

(60)

W toku dochodzenia wykazano, że przywóz melaminy z ChRL przedstawiał się następująco:

Tabela 2

(61)

Przywóz z Chin zwiększył się na rynku unijnym między 2006 r. a 2008 r. Mimo że całkowita konsumpcja na rynku unijnym spadła o 12 % w tym samym okresie, chińscy eksporterzy zwiększyli swoją sprzedaż na rynku unijnym o 30 %. Jak przedstawiono w poniższej tabeli, w okresie tym nastąpiło też zwiększenie udziału w rynku.

(62)

Sytuacja zmieniła się w OD: podczas gdy konsumpcja spadła o 18 %, wielkość wywozu chińskich producentów spadła jeszcze bardziej. Wraz ze spadkiem wielkości wywozu udział w rynku przywozu z ChRL zmniejszył się w OD.

Tabela 3

Z danych Eurostatu wynika, że w okresie badanym cena importowa w przywozie z Chin wzrosła ogółem o 10 %.

Tabela 4

(63)

Ze strony chińskich eksporterów wystąpił jednak wysoki poziom braku współpracy, a w toku dochodzenia wykazano, że średnia cena importowa chińskich eksporterów współpracujących, którzy reprezentują ok. 30 % całkowitego importu z Chin, była znacznie niższa niż cena ustalona przez Eurostat i niższa niż cena przemysłu unijnego oraz wynosiła średnio 806 EUR za tonę w OD.

(64)

Dlatego na tym etapie dochodzenia uznaje się, że w analizie szkody i związku przyczynowego należy wziąć pod uwagę cenę zweryfikowaną na terenie współpracujących producentów eksportujących w Chinach.

(65)

Podczas dochodzenia niektóre strony argumentowały, że melamina przywożona z Chin jest niższej jakości niż melamina produkowana przez przemysł unijny i nie mogłaby być wykorzystana do niektórych zastosowań, takich jak zastosowania powierzchniowe. Biorąc pod uwagę, że argumentu tego nie uzasadniono, nie wzięto go pod uwagę na tym etapie dochodzenia.

(66)

W celu przeanalizowania podcięcia cenowego porównano średnie ważone ceny sprzedaży przez przemysł unijny na rzecz nabywców niepowiązanych na rynku unijnym, dostosowane do poziomu ex-works, w szczególności z uwzględnieniem kosztów transportu i kosztów manipulacyjnych, z odpowiadającymi im średnimi ważonymi cenami producentów współpracujących z ChRL dla pierwszego niepowiązanego nabywcy na rynku unijnym, ustalonymi na podstawie CIF.

(67)

Porównanie wykazało, że w OD przywieziony po cenach dumpingowych produkt objęty postępowaniem pochodzący z ChRL i sprzedawany w Unii podciął ceny przemysłu unijnego o 10,3 %.

(68)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych na przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych potrzebnych do określenia stanu przemysłu unijnego od 2006 r. do końca OD.

(69)

Jak pokazuje powyższa tabela, produkcja przemysłu unijnego spadła w tym okresie o 20 %. Moce produkcyjne przemysłu unijnego w okresie badanym spadły o 10 %.

(70)

Przemysł unijny obniżył swoje moce produkcyjne do około 396 200 ton w 2008 r. W obliczu stagnacji sprzedaży i spadku wielkości produkcji wykorzystanie dostępnych mocy produkcyjnych spadło jednak z 86 % w 2006 r. do 77 % w OD. Największy spadek miał miejsce między 2008 r. a OD.

(71)

Dane dotyczące sprzedaży w tabeli poniżej odnoszą się do wielkości sprzedawanej pierwszemu niezależnemu nabywcy na rynku unijnym.

Tabela 6

(72)

Podczas gdy konsumpcja w Unii spadła w okresie od 2006 r. do OD o 28 %, wielkość sprzedaży produktu podobnego przez przemysł unijny na rzecz niezależnych nabywców na rynku unijnym spadła o 15 %. Dlatego przemysł unijny zdołał zwiększyć swój udział w rynku z 74 % w 2006 r. do 86 % w OD.

(73)

Średnie ceny sprzedaży ex-works przemysłu unijnego dla niepowiązanych nabywców na rynku unijnym zmalały w okresie badanym o 5 %. Między 2008 r. a OD nastąpił znaczny spadek ceny sprzedaży o 26 %.

Tabela 7a)

(74)

Stwierdzono, że średni koszt produkcji przemysłu unijnego spadł o 2 % między 2006 r. a OD. Jednakże w tym samym okresie przemysł unijny został zmuszony do utrzymania cen sprzedaży na niskim poziomie, aby móc konkurować z niskimi cenami przywozu po cenach dumpingowych. W wyniku tego ceny sprzedaży przemysłu unijnego były znaczenie niższe od kosztów produkcji w OD.

(75)

Koszt produkcji przemysłu unijnego w okresie badanym kształtował się następująco:

Tabela 7b)

(76)

Zapasy stanowiły około 5 % wielkości produkcji w OD. Przemysł unijny zmniejszył swój poziom zapasów o 68 % w okresie badanym, w szczególności w okresie od 2008 r. do OD. Zmniejszenie zapasów należy jednak rozpatrywać w świetle niższego poziomu działalności po zmniejszeniu zatrudnienia w przemyśle unijnym.

Tabela 8

(77)

W wyniku zmniejszenia zatrudnienia w przemyśle unijnym liczba pracowników została zmniejszona o 13 % w 2008 r. i o kolejny 1 % podczas OD. Spadek wydajności należy rozpatrywać w świetle ogólnego charakteru zmniejszenia zatrudnienia, kiedy redukcja liczby pracowników następuje dopiero po pewnym czasie od spadku produkcji. Co się tyczy kosztów pracy, to wzrosły one nieznacznie w okresie badanym, tj. o 6 %.

(78)

Rentowność przemysłu unijnego ustalono, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży. W okresie badanym rentowność przemysłu unijnego znacząco spadła z poziomu strat wynoszącego 9,9 % w 2006 r. do poziomu strat wynoszącego 18 % w OD. Sytuacja ta wystąpiła mimo spadku kosztów produkcji przemysłu unijnego o 14 % między 2008 r. a OD, jak pokazuje tabela 7b) powyżej.

(79)

Tendencja, którą wykazują przepływy pieniężne będące wskaźnikiem zdolności przemysłu do samofinansowania swej działalności, odzwierciedla w dużej mierze zmiany rentowności. W rezultacie odnotowuje się znaczny spadek przepływów pieniężnych w okresie badanym. To samo można powiedzieć o zwrocie z inwestycji, który wykazywał podobne negatywne tendencje odpowiadające niekorzystnym wynikom osiąganym przez przemysł unijny w okresie badanym.

(80)

W związku z powyższym zdolność przemysłu unijnego do inwestycji została ograniczona wraz ze znacznym pogorszeniem się przepływów pieniężnych w okresie badanym. Na skutek tego inwestycje spadły w okresie badanym o 26,2 %.

(81)

Podczas gdy konsumpcja w Unii spadła o 28 % między 2006 r. a OD, przemysł unijny odnotował spadek wielkości sprzedaży na rynku unijnym o 15 %. Rozpatrując kształtowanie się sytuacji w badanym okresie, spadek wielkości sprzedaży przemysłu unijnego o 15 % był mniej wyraźny niż spadek konsumpcji unijnej o 28 %. W rezultacie udział przemysłu unijnego w rynku zwiększył się w tym samym okresie o 12 punktów procentowych.

(82)

Marginesy dumpingu dla ChRL, wyszczególnione powyżej w sekcji dotyczącej dumpingu, przewyższają próg de minimis. Biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywozu produktów po cenach dumpingowych, wpływ rzeczywistego marginesu dumpingu nie może być uznany za nieznaczny.

(83)

W toku dochodzenia wykazano, że pewna liczba wskaźników dotyczących sytuacji ekonomicznej przemysłu unijnego znacznie pogorszyła się w okresie badanym.

(84)

Wielkość sprzedaży spadła o 15 %, wielkość produkcji – o 20 %, wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło z 86 % do 77 %, zatrudnienie musiało zostać zmniejszone o 14 %. W tym samym okresie ceny zostały obniżone o 5 %. Między 2008 r. a OD nastąpił spadek ceny sprzedaży o 26 %, w wyniku czego rentowność osiągnęła wyjątkowo niski poziom, co miało niekorzystny wpływ na inwestycje i wskaźniki finansowe, takie jak przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji.

(85)

Mimo że wobec zmniejszającej się konsumpcji przemysł unijny zdołał zwiększyć swój udział w rynku unijnym o 12 punktów procentowych, niski poziom cen na rynku unijnym, w szczególności podczas OD, doprowadził do znacznego pogorszenia w OD sytuacji finansowej przemysłu unijnego. W rzeczywistości ceny nie pozwoliły na pokrycie kosztów produkcji, a poniesione straty wyniosły –18 % obrotu.

(86)

Na tej podstawie uznaje się, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę podczas OD.

(87)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istotna szkoda poniesiona przez przemysł unijny została spowodowana przywozem po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie. Ponadto zbadano również znane czynniki, inne niż przywóz po cenach dumpingowych, które mogły spowodować szkodę dla przemysłu unijnego, w celu zagwarantowania, że jakiekolwiek szkody spowodowane przez te czynniki nie zostały przypisane przywozowi po cenach dumpingowych.

(88)

Należy przypomnieć, że w niniejszym dochodzeniu współpraca z chińskimi producentami eksportującymi była bardzo niska. Współpracujący producenci eksportujący reprezentują ok. 29 % całkowitego przywozu melaminy w OD.

(89)

Statystyki Eurostatu dotyczące przywozu wykazały, że ogółem wielkość przywozu z Chin spadła znacznie o 34 % w okresie badanym. Innymi słowy, w tym okresie przywóz zmniejszał się względnie w szybszym tempie niż konsumpcja (–28 %).

(90)

Odnośnie do cen Eurostat podaje, że cena importowa chińskiej melaminy w okresie badanym wzrosła o 10 %. W okresie od 2008 r. do OD spadła ona znacznie o 31 %. Jednakże zweryfikowane informacje od chińskich eksporterów współpracujących, którzy reprezentują ok. 30 % całkowitego przywozu z Chin, wskazują, że średnia chińska cena importowa była znacznie niższa niż cena podana przez Eurostat. Stwierdzono, że producenci współpracujący w OD podcinali cenę przemysłu unijnego średnio o 10,3 %.

(91)

Biorąc pod uwagę wysoki poziom braku współpracy ze strony ChRL, uznaje się, że cena zweryfikowana na terenie zakładów producentów współpracujących powinna być bardziej wiarygodna niż dane Eurostatu dotyczące cen.

(92)

Comiesięczna analiza wielkości przywozu melaminy wykazała, że w pierwszym półroczu OD, gdy kryzys w sektorze osiągał swoje apogeum, przywóz z Chin na rynek unijny był znaczny i w okresie tym stanowił 15 % udziału w rynku. Biorąc pod uwagę strukturę procesu produkcyjnego przemysłu unijnego, przemysł ten nie miał innego wyboru niż obniżenie ceny sprzedaży, aby zachować swój udział w rynku. Mimo że chińscy eksporterzy znacznie zmniejszyli swój wywóz do Unii w drugim półroczu OD, negatywny wpływ ilości chińskiego produktu na początku OD i niski poziom cen sprzedaży nadal oddziaływał na rynek unijny i przemysł unijny podczas reszty OD.

(93)

W toku dochodzenia wykazano, że w okresie badanym przemysł unijny odczuł znaczną redukcje produkcji, spadek stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych, spadek wielkości sprzedaży i zmniejszenie zatrudnienia. Struktura przemysłu unijnego i kształtowanie się powyższych czynników dotyczących szkody wskazuje, że pogorszenie sytuacji gospodarczej było spowodowane do pewnego stopnia kryzysem i niskim popytem na rynku, jak wyjaśniono w motywach 97–100 poniżej. Pogorszenie było jednak także spowodowane niskim poziomem cen i presją wywieraną przez wywóz z Chin, szczególnie między 2008 r. a OD, co nie pozwoliło na pokrycie kosztów. W rezultacie straty poniesione w OD sięgnęły –18 % obrotów.

(94)

Biorąc pod uwagę zniekształcenia stwierdzone podczas dochodzenia w sprawie MET w ChRL i wysoki poziom dumpingu oraz w świetle ustaleń, zawartych w szczególności w motywie 92 powyżej, uznaje się, że nawet przy malejącym udziale w rynku, obecność przywozu po cenach dumpingowych podcinającego cenę przemysłu unijnego o ponad 10 % na rynku unijnym odgrywało pewną rolę w dalszym pogorszeniu negatywnych tendencji w cenach sprzedaży na rynku unijnym podczas całego OD.

(95)

Na tej podstawie można stwierdzić istnienie związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(96)

Pozostałe czynniki, które zostały zbadane w ramach badania związku przyczynowego, to kształtowanie się popytu na rynku unijnym, kryzys gospodarczy, koszty produkcji przemysłu unijnego, wyniki eksportowe przemysłu unijnego oraz przywóz melaminy z innych państw trzecich.

(97)

Należy przypomnieć, że melamina jest stosowana głównie w sektorze mieszkalnictwa i budownictwa. W wyniku kryzysu gospodarczego na rynkach mieszkalnictwa i budownictwa nastąpił spadek aktywności gospodarczej, co spowodowało także spadek konsumpcji nie tylko na rynku unijnym, ale w skali globalnej. Biorąc pod uwagę, że UE jest zdecydowanie największym rynkiem melaminy na świecie, kryzys miał negatywny wpływ na rynek. Przejawił się on w spadku konsumpcji o 28 %, zakłóceniach w produkcji przemysłu unijnego i w spadku cen sprzedaży.

(98)

Powyższe fakty i ustalenia wskazują zatem, że część szkody, jaką poniósł przemysł unijny, można przypisać kryzysowi gospodarczemu.

(99)

Jednak, jak wyjaśniono w motywach 88–95 powyżej, należy pamiętać, że na chińskim rynku melaminy występowały wyraźne zniekształcenia. Ponadto podczas OD przywóz po cenach dumpingowych z ChRL podcinał średnio o 10 % cenę przemysłu unijnego, pogłębiając w ten sposób negatywny wpływ na poziom cen, w szczególności w OD.

(100)

Wobec podcięcia cenowego praktykowanego przez chińskich eksporterów i wobec selektywnego zwiększenia ich obecności podczas OD, jak ustalono w motywie (92) powyżej, nawet jeżeli uznano, że część istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny można przypisać kryzysowi gospodarczemu, nie był on na tyle znaczący, by zerwać związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(101)

W toku dochodzenia wykazano, że produkcja melaminy jest kapitałochłonna, z wysokim udziałem kosztów stałych. Koszt produkcji melaminy w przemyśle unijnym pozostał na stałym poziomie w okresie badanym, ale spadł o 14 % między 2008 r. a OD, jak pokazuje to tabela 7b) powyżej. Powinno to było umożliwić pewne polepszenie rentowności w przemyśle unijnym, ale niski poziom cen na rynku unijnym i podcięcie cenowe spowodowane przez przywóz z ChRL po cenach dumpingowych nie pozwoliły na zaistnienie takiej sytuacji.

(102)

W związku z tym stwierdzono, że koszt produkcji nie jest przyczyną szkody poniesionej przez przemysł unijny.

(103)

Chociaż analiza szkody i związku przyczynowego koncentrowała się na sytuacji przemysłu unijnego na rynku unijnym, zbadano również wyniki eksportowe przemysłu jako możliwy czynnik mogący wyjaśnić powstałą szkodę.

Tabela 11

(104)

Analiza wykazała, że sprzedaż eksportowa na rzecz podmiotów niepowiązanych dokonywana przez przemysł unijny w okresie badanym pozostała niewielka, na poziomie ok. 85 000 ton, czyli 28 % produkcji. Wyniki eksportowe skarżących były zatem bardzo dobre nawet podczas kryzysu. W związku z tym niekorzystnej sytuacji przemysłu unijnego nie można wytłumaczyć wywozem.

(105)

Tendencje w wielkości i cenach przywozu z pozostałych państw trzecich między 2006 r. a OD kształtowały się w sposób następujący:

Tabela 12

(106)

Oprócz Iranu i Arabii Saudyjskiej przywóz z poszczególnych państw trzecich w OD kształtował się poniżej progu de minimis wynoszącego 1 % udziału w unijnym rynku. W toku dochodzenia wykazano, że wielkość przywozu z państw trzecich zmniejszyła się w okresie badanym. Odnośnie Iranu i Arabii Saudyjskiej, których przywóz stanowił odpowiednio 4,4 % i 1,4 % unijnej konsumpcji w OD, stwierdzono, że ich ceny były wyższe niż ceny chińskich eksporterów współpracujących. Uznaje się zatem, że takie ilości i ceny miały jedynie ograniczony wpływ na rynek UE lub nie wywarły żadnego wpływu.

(107)

W związku z powyższym uznano tymczasowo, że przywóz z tych państw trzecich nie przyczynił się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny.

(108)

Powyższa analiza wykazała wystąpienie w okresie badanym znacznego spadku wielkości i udziału w rynku taniego przywozu po cenach dumpingowych pochodzącego z ChRL. Niemniej jednak w OD przywóz ten odbywał się po wyraźnie dumpingowych cenach, które podcinały ceny oferowane przez przemysł unijny na rynku unijnym o 10 %. Ten negatywny wpływ na ceny sprzedaży na rynku unijnym występował przez cały OD. W oparciu o wszystkie fakty i ustalenia uznano, że zaistniał związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny podczas OD.

(109)

Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły spowodować szkodę poniesioną przez przemysł unijny, wykazała, że czynniki te najprawdopodobniej nie były na tyle znaczące, by zerwać ustalony związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(110)

W oparciu o powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwych skutków przywozu po cenach dumpingowych, uznano wstępnie, że przywóz po cenach dumpingowych z ChRL spowodował istotną szkodę poniesioną przez przemysł unijny w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(111)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo wstępnego stwierdzenia wystąpienia szkodliwego dumpingu istnieją istotne powody, aby stwierdzić, że wprowadzenie tymczasowych środków antydumpingowych w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii. Analiza interesu Unii oparta została na ocenie wszystkich wchodzących w grę interesów, w tym interesu przemysłu unijnego, importerów i użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(112)

Przemysł unijny składa się z trzech producentów z fabrykami znajdującymi się w różnych państwach członkowskich Unii, zatrudniających bezpośrednio ponad 600 osób związanych z produktem podobnym.

(113)

Przemysł unijny poniósł istotną szkodę spowodowaną przez przywóz po cenach dumpingowych z ChRL. Należy przypomnieć, że większość istotnych wskaźników szkody wykazała negatywne tendencje w okresie badanym. W szczególności wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi przemysłu unijnego, takie jak rentowność, przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji znacznie się pogorszyły. Uznaje się, że przy braku środków poprawa w sektorze melaminy nie będzie wystarczająca, aby umożliwić poprawę sytuacji finansowej przemysłu unijnego.

(114)

Oczekuje się, że nałożenie tymczasowych ceł antydumpingowych przywróci skuteczne warunki handlu na rynku unijnym i że cena melaminy będzie odzwierciedlać koszty różnych składników i warunki rynkowe. Można się spodziewać, że wprowadzenie tymczasowych środków i poprawa sytuacji w sektorze umożliwi przemysłowi unijnemu utrzymanie udziału w rynku dzięki korzyściom skali, co będzie miało pozytywny wpływ na jego sytuację ekonomiczną i rentowność.

(115)

Stwierdzono zatem, że wprowadzenie tymczasowych środków antydumpingowych na przywóz melaminy pochodzącej z ChRL, będzie w interesie przemysłu unijnego.

(116)

W tym przypadku współpraca ze strony użytkowników była stosunkowo niska. Wysłano 44 kwestionariusze do znanych użytkowników na rynku unijnym i jedynie siedem odpowiedzi można było uznać za wystarczająco istotne, aby ocenić ich sytuację ekonomiczną i ewentualny wpływ środków antydumpingowych na ich działalność. Użytkownicy współpracujący reprezentowali ok. 10 % unijnej konsumpcji.

(117)

Według przemysłu unijnego udział melaminy w kosztach produkcji przemysłu użytkowników może wynosić najwyżej 3 %, a średnio jest to 2 %. Jeżeli potwierdzą to dalsze wizyty weryfikacyjne, które będą miały miejsce w dalszym ciągu dochodzenia na terenie zakładów użytkowników, wpływ proponowanych środków antydumpingowych na przemysł użytkowników byłby ograniczony.

(118)

Z niewielu istotnych odpowiedzi uzyskanych od użytkowników wynika, że udział melaminy w kosztach produkcji ponoszonych przez użytkowników wynosi 10 %. Ewentualny wpływ środków może być zatem negatywny, w zależności od poziomu ich rentowności, co do której użytkownicy nie dostarczyli jasnych informacji. Jak wspomniano powyżej, wizyty weryfikacyjne odbędą się na terenie zakładów głównych użytkowników w dalszym ciągu dochodzenia. Komisja będzie także dążyć do nawiązania większej współpracy ze strony przemysłu użytkowników.

(119)

Niektóre strony sugerowały także, że ponieważ udział przemysłu unijnego w rynku jest bardzo wysoki, wzrost cen, które przemysł ten zastosuje do melaminy po wprowadzeniu środków, może być głównym skutkiem wprowadzenia środków antydumpingowych w tym przypadku.

(120)

Niemniej jednak uznaje się, że niewprowadzanie środków na przywóz po cenach dumpingowych z Chin może prowadzić do dalszego zmniejszenia produkcji przez niektórych producentów unijnych, a dalej do ewentualnych problemów, takich jak niedobory zaopatrzenia na rynku unijnym, największym rynku melaminy na świecie.

(121)

W oparciu o powyższe fakty i ustalenia uznaje się, że na tym etapie nie istnieją żadne uzasadnione argumenty, które wskazywałyby na to, że wpływ wprowadzenia środków tymczasowych byłby nieproporcjonalny w odniesieniu do działalności przemysłu użytkowników. W związku z tym uznaje się, że nie ma istotnych powodów, aby nie wprowadzić środków tymczasowych.

(122)

W związku z powyższym stwierdzono wstępnie, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Unii, że nie ma istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu tymczasowych środków na przywóz melaminy pochodzącej z ChRL.

(123)

W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe w celu zapobieżenia dalszym szkodom dla przemysłu unijnego wynikającym z przywozu po cenach dumpingowych.

(124)

W celu ustalenia poziomu takich środków wzięto pod uwagę ustalone marginesy dumpingu, a także kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody ponoszonej przez przemysł unijny.

(125)

Przy obliczaniu poziomu cła niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego w Unii takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz po cenach dumpingowych. Uznaje się, że zysk, który mógłby zostać osiągnięty w przypadku braku przywozu po cenach dumpingowych, powinien zostać ustalony na podstawie danych za 2003 r.; jest to jedyny okres, w którym przemysł unijny osiągnął zysk i w którym przywóz z Chin był obecny w mniejszym stopniu na rynku unijnym. Uważa się wobec tego, że za właściwe minimum zysku, którego przemysł unijny mógłby się spodziewać przy braku dumpingu wyrządzającego szkodę, uznać można marżę zysku w wysokości 5 % obrotów.

(126)

Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi unijnemu. Cenę niewyrządzającą szkody otrzymano poprzez dodanie wyżej wspomnianej marży zysku wynoszącej 5 % do kosztów produkcji.

(127)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących w ChRL, odpowiednio dostosowanej po uwzględnieniu kosztów przywozu i opłat celnych, z niewyrządzającą szkody ceną oferowaną przez przemysł unijny na rynku unijnym w OD. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały następnie wyrażone w formie odsetka średniej wartości importowej CIF porównywanych typów.

(128)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe względem przywozu pochodzącego z ChRL na poziomie marginesu dumpingu lub marginesu szkody, w zależności od tego, która wartość jest niższa, zgodnie z zasadą niższego cła.

(129)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wymienione stawki celne (w przeciwieństwie do ogólnokrajowego cła mającego zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają więc zastosowanie wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i wyprodukowanych przez wymienione przedsiębiorstwa, a zatem przez określone, konkretne podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego aktu prawnego, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(130)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (3) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją i sprzedażą. W stosownych przypadkach rozporządzenie będzie odpowiednio zmieniane przez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(131)

Celem zapewnienia właściwego wprowadzenia ceł antydumpingowych poziom cła rezydualnego powinien stosować się nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, lecz również do tych producentów, którzy nie prowadzili żadnego wywozu do Unii w OD.

(132)

Margines dumpingu i szkody został ustalony następująco:

(133)

Powyższe tymczasowe ustalenia zostaną ujawnione wszystkim zainteresowanym stronom, którym zapewniona zostanie możliwość przedstawienia swojego stanowiska na piśmie oraz możliwość złożenia wniosku o przesłuchanie. Ich uwagi zostaną przeanalizowane oraz, o ile będą uzasadnione, zostaną wzięte pod uwagę przed dokonaniem jakichkolwiek ostatecznych ustaleń. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie wprowadzenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy dokonywaniu wszelkich ostatecznych ustaleń,

16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/27

(1)

W dniu 17 lutego 2010 r. Komisja Europejska („Komisja”) ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) wszczęcie postępowania antydumpingowego w odniesieniu do przywozu do Unii zeolitu A w postaci sproszkowanej pochodzącego z Bośni i Hercegowiny („BiH”).

(2)

Postępowanie zostało wszczęte w wyniku skargi złożonej w dniu 4 stycznia 2010 r. przez przedsiębiorstwa Industrias Quimicas del Ebro SA, MAL Magyar Aluminium, PQ Silicas BV, Silkem d.o.o. oraz Zeolite Mira Srl Unipersonale („skarżący”), reprezentujące znaczną część, w tym przypadku ponad 25 % całkowitej unijnej produkcji zeolitu A w postaci sproszkowanej. Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na dumping w odniesieniu do wymienionego produktu i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia dochodzenia.

(3)

Komisja oficjalnie zawiadomiła skarżących, innych znanych producentów unijnych, grupę producentów eksportujących w BiH, importerów, użytkowników i inne zainteresowane strony, a także przedstawicieli BiH o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(4)

Skarżący, producenci unijni, grupa producentów eksportujących w BiH, importerzy i użytkownicy przedstawili swoje stanowiska. Wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(5)

Z uwagi na widocznie dużą liczbę producentów unijnych i importerów w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrole wyrywkowe zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności dokonania kontroli wyrywkowej oraz – o ile konieczność taka zostanie stwierdzona – umożliwić dobór próby, wszyscy znani producenci i importerzy unijni zostali poproszeni o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie – zgodnie ze specyfikacją zawartą w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania – podstawowych informacji na temat ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem (określonym w pkt 2.1 poniżej) prowadzonej w okresie od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.

(6)

Jak objaśniono w motywie (16) poniżej, ośmiu producentów unijnych przesłało żądane informacje i zgodziło się na włączenie ich do próby. Na podstawie informacji otrzymanych od współpracujących producentów unijnych Komisja objęła próbą czterech unijnych producentów, mających największy udział w produkcji/sprzedaży w Unii.

(7)

Jak objaśniono w motywie (20) poniżej, tylko trzech niepowiązanych importerów przesłało żądane informacje i zgodziło się na włączenie ich do próby. Jednak jeden z tych importerów nie dokonywał przywozu/zakupu produktu objętego postępowaniem. Ze względu na małą liczbę importerów uznano zatem, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(8)

Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich znanych zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, a mianowicie do grupy producentów eksportujących w BiH, czterech producentów unijnych objętych próbą oraz trzech niepowiązanych importerów/użytkowników.

(9)

Otrzymano odpowiedzi od grupy producentów eksportujących w BiH, łącznie z jej przedsiębiorstwami powiązanymi, czterech producentów unijnych objętych próbą oraz trzech niepowiązanych importerów/użytkowników unijnych.

(10)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(11)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od stycznia 2005 r. do końca OD („okres badany”).

(12)

Produkt objęty postępowaniem to zeolit A w postaci sproszkowanej, określany również jako zeolit NaA w postaci sproszkowanej lub zeolit 4A w postaci sproszkowanej („produkt objęty postępowaniem”), objęty obecnie kodem CN ex 2842 10 00.

(13)

Produkt objęty postępowaniem jest przeznaczony do zastosowań końcowych jako wypełniacz aktywny w produkcji suchych detergentów i zmiękczaczy wody.

(14)

Stwierdzono, że produkt objęty postępowaniem, produkt sprzedawany na rynku krajowym w BiH, jak również produkt wytwarzany i sprzedawany w Unii przez producentów unijnych mają zasadniczo takie same właściwości fizyczne i techniczne oraz takie same podstawowe zastosowania i dlatego uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(15)

Bośniacka grupa producentów eksportujących stwierdziła, że produkt objęty postępowaniem wywożony zarówno przez Fabrika Glinice Birac AD jak i przez jego przedsiębiorstwo powiązane Alumina d.o.o. („grupa Birac”) ma inne koszty produkcji i jakość i obejmuje inne procesy produkcyjne niż produkt podobny wytwarzany przez niektórych producentów unijnych. Argumentowano także, że proces produkcyjny w grupie Birac opiera się na roztworze tlenku glinu uzyskanym w procesie produkcji tlenku glinu, a nie na trójwodzianie tlenku glinu, podczas gdy produkcja w Unii jest zazwyczaj oparta na uwodnionych kryształach, które, przez ogrzewanie lub dodanie sody kaustycznej, przywrócone zostają do stanu ciekłego w celu produkcji zawiesiny zeolitu. W odniesieniu do powyższych argumentów należy zauważyć, że informacje dostarczone przez grupę Birac nie są sprzeczne z ustalonymi faktami, według których niezależnie od domniemanych różnic w procesach produkcyjnych, kosztach i jakości, produkt objęty postępowaniem ma takie same właściwości fizyczne i techniczne oraz takie same podstawowe zastosowania jak produkt podobny.

(16)

Ośmiu producentów unijnych reprezentujących ok. 50 % wielkości sprzedaży producentów unijnych na rynku odpowiedziało na zawartą w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania prośbę o dane związane z kontrolą wyrywkową. Wstępnie do próby wybrano pięciu największych producentów unijnych. Jednak jedno z przedsiębiorstw postanowiło przerwać współpracę. Dlatego próbę w niniejszym dochodzeniu stanowią pozostali czterej producenci unijni.

(17)

Wspomniani czterej producenci reprezentują ok. 37 % całkowitej wielkości sprzedaży producentów unijnych na rynku unijnym w OD oraz ponad 75 % wielkości sprzedaży ośmiu producentów, którzy dostarczyli dane związane z udziałem w kontroli wyrywkowej. Tych czterech producentów objętych próbą uznano za reprezentatywnych dla ogólnej grupy producentów w Unii.

(18)

Bośniacka grupa producentów eksportujących stwierdziła, że trzech producentów unijnych (MAL Magyar Aluminium, Silkem d.o.o. oraz Industrias Quimicas del Ebro SA) powinno być uznanych za niewspółpracujących w dochodzeniu. Argumentowano, że przedsiębiorstwa te przesłały nieobjęte poufnością odpowiedzi na pismo w sprawie uzupełnienia braków kilka dni po ustalonym terminie. W związku z powyższym należy zaznaczyć, że informacje przesłane przez wspomniane strony zostały dostarczone w terminie i nie stanowiły w żaden sposób przeszkody dla przebiegu dochodzenia lub dla praw stron do obrony.

(19)

Argumentowano także, że jeden producent unijny (MAL Magyar Aluminium) nie wspomniał w swojej odpowiedzi w sprawie kontroli wyrywkowej, że jest powiązany z innym unijnym producentem (Silkem d.o.o.). To drugie przedsiębiorstwo nie zostało objęte próbą i nie zostało uwzględnione w odpowiedzi MAL Magyar Aluminium na pytania zawarte w kwestionariuszu. Argumentowano, że w takim razie obydwu wspomnianych producentów unijnych należy uznać za niewspółpracujących w obecnym dochodzeniu. W związku z powyższym należy zauważyć, że służby Komisji wiedziały o powiązaniu pomiędzy tymi stronami na etapie skargi, a informacja o tym powiązaniu zawarta była w odpowiedzi w sprawie kontroli wyrywkowej od jednej z tych stron. Ponadto informacja ta była także zawarta w odpowiedzi MAL Magyar Aluminium na pytania zawarte w kwestionariuszu. Wreszcie należy wyjaśnić, że Silkem d.o.o. i MAL Magyar Aluminium w pełni współpracowały w dochodzeniu. Jeśli chodzi o Silkem d.o.o., przedsiębiorstwo to przesłało dane na etapie doboru próby, ale nie zostało wybrane i dlatego nie było proszone o wypełnienie kwestionariusza. Jeśli chodzi o MAL Magyar Aluminium, nie było potrzeby przesłania przez to przedsiębiorstwo skonsolidowanej odpowiedzi obejmującej Silkem d.o.o., gdyż Silkem d.o.o. jest odrębnym podmiotem prawnym.

(20)

Tylko trzech niepowiązanych importerów odpowiedziało na zawartą w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania prośbę o informacje związane z udziałem w kontroli wyrywkowej. Następnie stwierdzono, że jedno z tych przedsiębiorstw nie dokonywało przywozu ani zakupu produktu objętego postępowaniem. W rezultacie stwierdzono, że w przypadku niepowiązanych importerów kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(21)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja najpierw zbadała, czy sprzedaż krajowa produktu podobnego na rzecz niezależnych nabywców przez obu producentów eksportujących z grupy Birac była reprezentatywna, tj. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży była równa co najmniej 5 % całkowitej wielkości odpowiadającej jej sprzedaży eksportowej do Unii. Stwierdzono, że sprzedaż krajowa nie była reprezentatywna.

(22)

Komisja zbadała następnie, czy sprzedaż krajowa każdego producenta eksportującego mogła być uznana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie proporcji sprzedaży dokonanej z zyskiem na rzecz niezależnych klientów na rynku krajowym.

(23)

Transakcje sprzedaży krajowej uznawano za zyskowne, jeśli cena jednostkowa równała się lub przekraczała koszt wytworzenia. W związku z tym określono koszty produkcji na rynek krajowy w okresie objętym dochodzeniem.

(24)

Powyższa analiza wykazała, że cała sprzedaż krajowa obu producentów eksportujących była zyskowna, biorąc pod uwagę, że jednostkowa cena sprzedaży netto przekraczała obliczony jednostkowy koszt produkcji.

(25)

Ponieważ sprzedaży na rynku krajowym nie dokonywano w reprezentatywnych ilościach, trzeba było skonstruować wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(26)

W celu skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, poniesione koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne (SG&A) oraz średni ważony zysk osiągnięty przez każdego ze współpracujących producentów eksportujących z krajowej sprzedaży produktu podobnego dokonanej w zwykłym obrocie handlowym w okresie objętym dochodzeniem dodano do średnich kosztów produkcji tych producentów w okresie objętym dochodzeniem. W razie konieczności koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne zostały odpowiednio dostosowane przed wykorzystaniem ich do badania zwykłego obrotu handlowego i konstruowania wartości normalnych.

(27)

Ponieważ całego wywozu do Unii dokonywano przez powiązanego importera, cenę eksportową skonstruowano na podstawie cen odsprzedaży na rzecz niezależnych klientów, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Cena odsprzedaży na rzecz pierwszego niezależnego nabywcy w Unii została skorygowana o wszelkie koszty poniesione pomiędzy przywozem a odsprzedażą, w tym koszty związane z cłami i podatkami, jak również uzasadnioną marżę uwzględniającą koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. Jeśli chodzi o koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, wykorzystano koszty własne SG&A powiązanego importera. Wobec braku współpracy w dochodzeniu ze strony importerów niepowiązanych, zastosowano uzasadnioną marżę zysku w wysokości 5 % w oparciu o informacje od użytkowników, którzy w OD także dokonywali przywozu produktu objętego postępowaniem.

(28)

Grupa Birac stwierdziła, że funkcje jej powiązanego importera są podobne raczej do funkcji działu eksportu niż importera, i dlatego cena eksportowa nie powinna być skonstruowana zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, ale raczej zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen eksportowych rzeczywiście zapłaconych lub należnych. W tej kwestii należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego cenę eksportową ustala się na podstawie ceny odsprzedaży na rzecz niezależnych klientów w każdym przypadku, gdy produkt objęty postępowaniem jest odsprzedawany niezależnym klientom przez przedsiębiorstwa powiązane z eksporterem w państwie wywozu. Dochodzenie wykazało, że przedsiębiorstwo powiązane ma siedzibę w Unii. Zajmuje się ono m.in. zamówieniami klientów i wystawianiem faktur dotyczących produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez grupę Birac. Następnie stwierdzono, że grupa Birac dokonuje sprzedaży produktu objętego postępowaniem na rzecz przedsiębiorstwa powiązanego w Unii w celu odsprzedaży niezależnym klientom unijnym. W rezultacie zarzut ten musi zostać odrzucony. Należy również zauważyć, że pewne działania przeprowadzane przez przedsiębiorstwo powiązane przed dokonaniem przywozu nie oznaczają, że cena eksportowa nie może być skonstruowana na podstawie ceny odsprzedaży na rzecz pierwszego niezależnego klienta z uwzględnieniem koniecznych dostosowań zgodnie z art. 2 ust. 9.

(29)

Porównanie wartości normalnej z ceną eksportową zostało dokonane na podstawie ceny ex works. Aby zapewnić rzetelne porównanie wartości normalnej z ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Odpowiednie dostosowania dotyczące kosztów transportu, frachtu i ubezpieczenia, opłat bankowych, kosztów pakowania i kosztów kredytów zostały dokonane w przypadkach, gdy koszty te uznano za uzasadnione, dokładne i wsparte zweryfikowanymi dowodami.

(30)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego ustalono margines dumpingu dla obu producentów eksportujących na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową.

(31)

Indywidualne marginesy dumpingu dla obu producentów eksportujących zostały obliczone w oparciu o ilości wywożone do Unii i wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem i wyniosły 28,1 % dla grupy Birac.

(32)

Z informacji uzyskanych od skarżących i od grupy współpracujących producentów eksportujących w BiH wynika, że w BiH nie ma innych znanych producentów produktu objętego postępowaniem. Ogólnokrajowy margines dumpingu ustalony dla BiH powinien być zatem równy marginesowi dumpingu ustalonego dla jedynej grupy współpracujących producentów eksportujących w BiH.

(33)

Należy przypomnieć, że w niniejszym przypadku występuje tylko jeden bośniacki producent eksportujący (grupa Birac). Dlatego nie można podać dokładnych danych dotyczących wielkości przywozu, cen importowych, udziału w rynku i produkcji unijnej, jak również wielkości sprzedaży ze względu na ochronę zastrzeżonych informacji gospodarczych. W tych okolicznościach wskaźniki przedstawia się w formie zindeksowanej lub w formie przedziałów.

(34)

Zgodnie z pkt 3.1 powyżej czterech producentów unijnych objętych próbą stanowi przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i będą oni zwani dalej „przemysłem unijnym”.

(35)

Na wstępnym etapie dochodzenia kalkulacja konsumpcji w Unii była oparta na danych liczbowych zawartych w skardze i uzupełniona zweryfikowanymi danymi ustalonymi na podstawie informacji od producentów i importerów/użytkowników objętych dochodzeniem. Dane zostały wysłane do wszystkich zainteresowanych stron, by mogły przedstawić swoje uwagi na ten temat. Nie przedstawiono jednak żadnych uwag podważających dane na temat konsumpcji w Unii.

(36)

Konsumpcja w Unii została zatem ustalona na podstawie wielkości sprzedaży w Unii produktu podobnego wytworzonego przez przemysł unijny, wielkości sprzedaży w Unii produktu podobnego wytworzonego przez pozostałych znanych producentów unijnych oraz wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem z państw trzecich.

(37)

Na tej podstawie sporządzono następujące zestawienie, obrazujące konsumpcję w Unii:

(38)

Konsumpcja produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego w UE spadła o 7% w okresie badanym. Odzwierciedla to stopniową redukcję ilości produktu objętego postępowaniem, używanego do wytwarzania kluczowych produktów przez użytkowników, takich jak detergenty do prania. Wskazuje to także na to, że coraz więcej produktów wytwarzanych przez przemysł użytkowników nie zawiera zeolitu.

(39)

Wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem wzrosła o 359 % w okresie badanym.

(40)

Średnia cena importowa utrzymywała się na stałym poziomie w latach 2005-2008 i wzrosła o ok. 10 % w OD. Spowodowane było to głównie poprawą sytuacją na rynku UE, co pozwoliło na podniesienie przez wszystkich producentów cen produktu objętego postępowaniem.

(41)

Udział w rynku przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, zwiększył się niemal czterokrotnie w okresie badanym i wynosił w OD 10-15 %.

(42)

Do celu analizy podcięcia cenowego ceny importowe bośniackiego producenta eksportującego zostały porównane z cenami przemysłu unijnego w OD na zasadzie porównania wartości średnich. Ceny przemysłu unijnego dostosowano do poziomu ex-works netto i porównano z cenami importowymi CIF. Nie uwzględniono przy tym żadnych ceł, gdyż bośniacki producent eksportujący był objęty w OD preferencyjną stawką 0 %.

(43)

Średni ważony margines podcięcia cenowego, wyrażony jako wartość procentowa cen przemysłu unijnego wynosi 20-25 %.

(44)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszelkie czynniki i wskaźniki gospodarcze mające wpływ na stan przemysłu unijnego.

(45)

Wskaźniki dotyczące elementów makroekonomicznych, takie jak produkcja, moce produkcyjne, wielkość sprzedaży, udział w rynku, itd. zostały oparte na danych ustalonych przez służby Komisji i przesłane zainteresowanym stronom, by mogły zgłosić swoje uwagi na ten temat, jak wspomniano powyżej w motywie (35). Dane dotyczące tych wskaźników reprezentują wszystkich producentów unijnych. W każdym przypadku gdy stosowane są dane dotyczące producentów unijnych jako całość, tabele poniżej odnoszą się do danych makro jako źródła. Inne wskaźniki oparte są na zweryfikowanych danych producentów objętych próbą. Wskaźniki te określa jako dane mikro. Odnośnie do danych makro bośniacki producent eksportujący argumentował, że w związku z kontrowersjami związanymi z odpowiednim kodem CN służącym do klasyfikacji produktu, nie jest prawdopodobne, aby dane te były wiarygodne. W tym względzie należy zauważyć, że na wskaźniki szkody w żaden sposób nie wpływają domniemane kontrowersje dotyczące kodów CN. Należy także przypomnieć, że definicja produktu objętego postępowaniem została podana w opublikowanym zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Definicja ta jest jasna i nie pozostawia możliwości błędnej interpretacji. Zainteresowane strony zostały poproszone o przesłanie informacji na podstawie definicji produktu, niezależnie od kodów CN, gdyż w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania podano kod CN jedynie do celów informacyjnych. Ponadto należy przypomnieć, że bośniacki producent eksportujący nie kwestionował informacji na temat konsumpcji w Unii. Większość informacji na temat przywozu pochodzi bezpośrednio z danych bośniackiego producenta eksportującego, a pozostałe informacje dotyczyły niewielkiej ilości przywozu z innych państw. Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że nie przedstawiono żadnych konkretnych dowodów potwierdzających zarzut dotyczący niewiarygodnych danych, argument ten należy odrzucić.

(46)

W okresie badanym wielkość produkcji przemysłu unijnego spadła o 14 %. W latach 2008-2009 jeden producent unijny (Sasol Italy SpA) w ogóle zaniechał produkcji. Dodatkowo Henkel AG zaprzestał produkcji zawiesiny zeolitu (nie jest to produkt objęty postępowaniem, ale jego odmiana w płynie, która jest stosowana jako substytut). Do pewnego stopnia sytuacja ta pomogła pozostałym producentom.

(47)

Mimo wspomnianej powyżej sytuacji moce produkcyjne pozostały na względnie stałym poziomie przez cały okres badany, w oparciu o metodę kalkulacji stosowaną zazwyczaj przez ten przemysł. Jednak weryfikacja producentów objętych próbą wykazała, że kalkulacja mocy produkcyjnych tego przemysłu może podlegać wahaniom w zależności od względnej koniunktury na rynku produktu objętego postępowaniem i rynku innych produktów, które mogą być wytwarzane przy wykorzystaniu tych samych czynników produkcji.

(48)

Dane dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych przedstawione powyżej wskazują na spadek o 14 %. Ponadto wskaźnik ten nigdy nie osiągnął 80 %, co wskazuje na pewną nadwyżkę mocy produkcyjnych. Kwestia ta zostaje dalej omówiona w ramach badania związku przyczynowego.

Zapasy

(49)

Poziom zapasów przemysłu unijnego utrzymywał się na niskim stabilnym poziomie przez cały okres badany. Produkcja produktu podobnego była planowana tak, aby zrealizować zamówienia, a zapasy zawsze były utrzymywane na możliwie minimalnym poziomie. Nie był to zatem istotny czynnik w niniejszym dochodzeniu.

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(50)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego spadła w okresie badanym o 18 %.

(51)

Udział przemysłu unijnego w rynku spadł w okresie badanym o 11 %.

Ceny sprzedaży

(52)

Średnia cena sprzedaży przemysłu unijnego na rzecz podmiotów niepowiązanych w UE wzrosła w okresie badanym o 21 %. Odzwierciedla to w zasadzie wyższe ceny surowców i energii, a zatem w odizolowaniu nie uznaje się tego za istotny wskaźnik.

Rentowność

(53)

Rentowność przemysłu unijnego utrzymywała się na niskim poziomie przez cały okres badany. Sytuacja ta wynikała z niemożności podniesienia cen ze względów omówionych w poniższej części dotyczącej związku przyczynowego, a w szczególności z powodu rosnącej wielkości przywozu po cenach dumpingowych. Innym powodem było niskie wykorzystanie mocy produkcyjnych, co zostało wyjaśnione w motywie (47).

(54)

Od 2005 do 2008 r. rentowność przemysłu unijnego spadła znacznie i w 2008 r. osiągnęła wartość ujemną. W OD nastąpiła poprawa i rentowność osiągnęła najwyższy poziom w całym okresie badanym, ale nadal nie udało się osiągnąć zysku w wysokości 5,9 %, jaki przemysł ten mógłby osiągnąć, gdyby nie przywóz po cenach dumpingowych (patrz motyw (67) poniżej).

(55)

Producent eksportujący stwierdził, że rentowność producentów unijnych w 2009 r. była dobra. Założenie to nie zostało poparte żadnymi pozytywnymi dowodami, a w argumencie tym odwoływano się do bliżej nieokreślonych „dostępnych publicznie informacji”. Producenci objęci próbą argumentowali, że stopa rentowności osiągnięta w 2009 r. była jednorazowa i nietrwała w świetle energicznego wejścia na rynek bośniackich producentów eksportujących z dużymi ilościami produktu i niskimi cenami dumpingowymi. Producenci objęci próbą stwierdzili, że rentowność w 2010 r. najprawdopodobniej spadnie do poziomu z 2008 r.

(56)

Powyższe argumenty zostały zbadane przez służby Komisji. Badanie to objęło w szczególności zmiany kosztów surowców i sprzedaży oraz cen odzwierciedlonych w odpowiednich umowach. Stwierdzono, że przemysł unijny w 2009 r. odniósł korzyści dzięki pewnym przejściowym czynnikom, które spowodowały wzrost jego rentowności mimo znacznego przywozu po cenach dumpingowych:

(57)

Na tej podstawie kształtowanie się marży zysku nadal wskazywało na występowanie szkody, gdyż bez przywozu po cenach dumpingowych zysk ten byłby znacznie wyższy.

Inwestycje, zwrot z inwestycji, przepływy pieniężne i zdolność do pozyskania kapitału

(58)

Bośniacki producent eksportujący argumentował także, że w okresie badanym inwestycje były bardzo niskie, tymczasem przemysł unijny wyjaśnił, że zwrot z inwestycji był zbyt niski, by dokonywać znacznych inwestycji w produkt objęty postępowaniem.

(59)

Zwrot z inwestycji, wyrażony w postaci zysków netto przemysłu unijnego oraz wartości księgowej netto jego inwestycji, kształtował się zgodnie z tendencją w rentowności przedstawioną powyżej. Należy zauważyć, że zaangażowane aktywa netto w dużym stopniu straciły już na wartości.

(60)

Sytuacja przemysłu unijnego w zakresie przepływów pieniężnych także kształtuje się zgodnie z tendencją w rentowności przedstawioną powyżej. Sytuacja w zakresie przepływów pieniężnych w 2008 r. była poważna, gdyż spadek wielkości sprzedaży nałożył się na konieczność wywiązania się przez producentów ze swoich zobowiązań umownych w zakresie zakupu surowców.

(61)

Kwestia zdolności do pozyskania kapitału nie została poruszona przez przemysł unijny.

Zatrudnienie, wydajność i płace

(62)

Liczba pracowników wszystkich producentów unijnych zatrudnionych przy produkcji produktu podobnego spadła w okresie badanym wraz ze zmniejszeniem wielkości produkcji i sprzedaży. Średni koszt pracy na osobę zwiększył się, odzwierciedlając wzrost inflacji.

(63)

Wydajność wyrażona jako wielkość produkcji na jednego pracownika spadła o 14 % w okresie badanym, podczas gdy wielkość sprzedaży spadła bardziej niż zatrudnienie. Te negatywne zmiany prawdopodobnie doprowadzą do dalszej redukcji etatów w przyszłości.

(64)

Biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywozu po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, wpływ rzeczywistego marginesu dumpingu na rynek UE nie może być uznany za nieistotny.

(65)

W okresie badanym producenci unijni ponieśli znaczną szkodę pod względem wielkości, co jasno wynika z powyższej analizy tendencji w zakresie produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych, wielkości sprzedaży, udziału w rynku, zatrudnienia i wydajności.

(66)

Szkoda powstała także pod względem cen i rentowności. Analizę tę komplikuje jednak wzrost cen surowców i energii, który miał wpływ na ceny produktu objętego postępowaniem. Rentowność, przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji także pogorszyły się w okresie 2005-2008. Rok 2008 był szczególnie trudny dla przemysłu, głównie dlatego, że przedsiębiorstwa były związane kontraktami na surowce, gdy tymczasem straciły na spadku wielkości sprzedaży o 20 %.

(67)

W 2009 r. sytuacja na rynku poprawiła się, a wzrost cen umożliwił wzrost rentowności. Jasne jednak było, co objaśniono w motywie (56), że stanowiło to jedynie chwilowe wytchnienie i że ta sytuacja najprawdopodobniej się nie powtórzy. Jednak należy zauważyć, ze nawet w 2009 r. stopa rentowności nie osiągnęła poziomu 5,9 %, uważanego za normalny zysk w tym przemyśle.

(68)

Oszacowano szkodę dla całego przemysłu unijnego (wskaźniki makroekonomiczne), choć niektóre wskaźniki zostały oszacowane tylko dla producentów objętych próbą (wskaźniki mikroekonomiczne). Nie stwierdzono znacznych różnic pomiędzy wskaźnikami mikro i makro.

(69)

W świetle powyższego tymczasowo uznaje się, iż znaczna część przemysłu unijnego poniosła szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(70)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował szkodę w przemyśle unijnym w stopniu wystarczającym, aby można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu unijnego, tak aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

(71)

W okresie badanym przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, wzrósł o blisko 400 % i zyskał znaczny udział w rynku, tj. wzrósł z poziomu poniżej 5 % do 10-15 %. Jednocześnie nastąpiło bezpośrednie i porównywalne pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego, który był jedynym, obok państwa którego dotyczy postępowanie, istotnym podmiotem na rynku UE, gdyż przywóz z innych źródeł był niewielki.

(72)

Wzrost udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych wystąpił w okresie badanym przy jednoczesnym spadku konsumpcji w UE w wysokości 7 %.

(73)

Coraz większy przywóz po cenach dumpingowych podciął ceny przemysłu unijnego o ok. 20-25 % w OD. Można zasadnie wywnioskować, że taki wzrost przywozu przy malejącym rynku był odpowiedzialny za tłumienie cen w 2008 i 2009 r. To oddziaływanie przywozu po cenach dumpingowych na ceny zostało spotęgowane przez fakt, że większość sprzedaży była dokonywana na podstawie rocznych kontraktów. Przywóz z Bośni po cenach dumpingowych mógł zostać wykorzystany do tłumienia wzrostu cen w przypadku znacznej wielkości sprzedaży, mimo wzrostu cen surowców. W 2009 r. oddziaływanie to zmniejszyło się, ale nie na tyle, by umożliwić przemysłowi jako całości osiągnąć normalny poziom zysku w wysokości 5,9 %.

(74)

Mając na uwadze wyraźnie ustaloną zbieżność w czasie, z jednej strony, gwałtownego wzrostu przywozu po cenach dumpingowych, które podcinały ceny przemysłu unijnego, a z drugiej strony – spadku wielkości sprzedaży przemysłu unijnego i wielkości produkcji, udziałów w rynku oraz tłumienia cen, stwierdza się tymczasowo, iż przywóz po cenach dumpingowych odgrywał decydującą rolę w wystąpieniu szkodliwej sytuacji dla przemysłu unijnego.

(75)

Wielkość wywozu wszystkich producentów unijnych wzrosła w okresie badanym, ale średnio stanowiła tylko ok. 10 % produkcji. Wielkość wywozu producentów objętych próbą wzrosła i częściowo wyrównała straty wynikające ze spadku sprzedaży w UE.

(76)

W związku z tym wyniki eksportowe przemysłu unijnego umożliwiły utrzymanie jego działalności i nie przyczyniły się do wyrządzonej istotnej szkody.

(77)

Przywóz z krajów trzecich był niewielki w okresie badanym i nie mógł się przyczynić do szkody poniesionej przez przemysł unijny. Bośniacki producent eksportujący argumentował, że udział producentów unijnych w rynku spadł na rzecz przywozu z Chin i Korei, ale argument ten nie został potwierdzony faktami, gdyż przywóz z tych krajów był w rzeczywistości marginalny.

(78)

W okresie badanym konsumpcja spadła o ok. 24 000 ton (7 %), odzwierciedlając fakt, że przemysł detergentów do prania stopniowo zaczął używać w swoich recepturach więcej alternatywnych produktów, które zastąpiły produkt objęty postępowaniem. Producent eksportujący stwierdził, że doprowadziło to do „nadmiernych zapasów, anulowania zamówień i niższych zysków”.

(79)

Należy stwierdzić, że dwóch producentów na rynku UE zaprzestało produkcji pod koniec okresu badanego i dlatego nastąpiły zmiany w mocach produkcyjnych, aby zrekompensować spadek konsumpcji. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie (49) poziom zapasów pozostał na niskim stabilnym poziomie, co oznacza, że produkcja została dostosowana do niższego poziomu konsumpcji.

(80)

Dlatego, choć nie można wykluczyć, że spadek konsumpcji przyczynił się do szkody poniesionej przez producentów unijnych, wydaje się, że wpływ ten nie był istotny.

(81)

Producent eksportujący argumentował, że szkodę spowodowała konieczność dostosowania się do pakietu przepisów REACH. Jednak, jak wyjaśniono w motywie (58), biorąc pod uwagę poziom inwestycji w produkt objęty postępowaniem w okresie badanym, nie mogło to w znacznym stopniu przyczynić się do poniesionej szkody. Ponadto koszty związane z REACH były umiarkowane.

(82)

Niektóre strony argumentowały, że do szkody przyczynił się wzrost kosztów surowców i energii. Wzrost tych kosztów był rzeczywiście znaczący i miał miejsce głównie w 2008 r. Niewątpliwie miało to jakiś wpływ na rentowność w tym roku, ponieważ nastąpiło to w czasie spadku wielkości sprzedaży. Jednak do pewnego stopnia wzrost kosztów energii znalazł odbicie we wzroście cen sprzedaży, jak pokazano w motywie (52), mimo że efekt tłumienia cen przez przywóz po cenach dumpingowych nie pozwolił na odpowiedni wzrost.

(83)

Dlatego uznaje się, że wzrost cen surowców i energii nie przyczynił się do poniesionej szkody.

(84)

Kwestie nadwyżki mocy produkcyjnych i niskie wykorzystanie mocy produkcyjnych omówione zostały w motywie (46). Wpływ kwestii związanych z mocami produkcyjnymi na rentowność należało ocenić w świetle cech strukturalnych tego przemysłu i przywozu po cenach dumpingowych. Na rentowność wpływ miały znaczne koszty stałe, które zwróciłyby się, gdyby wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych był wyższy.

(85)

Jednak kwestie związane z nadwyżką mocy produkcyjnych i niskim wykorzystaniem mocy produkcyjnych mogą częściowo wyjaśnić ujemne wskaźniki szkody poniesionej przez producentów unijnych, ale nie wyjaśniają znacznego spadku produkcji, wielkości sprzedaży i udziału w rynku w 2009 r. Z tego względu wyraźnie nie powodują one zerwania związku przyczynowego między znacznym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych, a szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(86)

Niektóre zainteresowane strony argumentowały, że globalny kryzys kredytowy i ogólny kryzys ekonomiczny przyczyniły się do szkody. Rzeczywiście, konsumpcja produktu objętego postępowaniem spadła na przełomie 2008 i 2009 r., kiedy nastąpił kryzys.

(87)

Jednak kryzys nie tłumaczy, dlaczego udział producentów unijnych w rynku spadł znacząco w 2009 r., podczas gdy udział w rynku przywozu z Bośni wzrósł i podciął ceny w UE o ponad 20 %. Dlatego, chociaż spadek konsumpcji na przełomie 2008 i 2009 r. mógł mieć wpływ na przemysł unijny, znaczny wzrost przywozu z BiH miał dużo istotniejszy wpływ na wielkość sprzedaży przemysłu unijnego oraz (w świetle podcięcia cenowego) na ceny. Z tego względu kryzys nie spowodował zerwania związku przyczynowego między znacznym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych, a szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(88)

Mimo że produkt objęty postępowaniem wytwarzało ponad 10 przedsiębiorstw w OD, przemysł głównych użytkowników (producentów detergentów do prania i zmiękczaczy wody) obejmował zasadniczo 4 duże grupy (Reckitt Benckiser, Henkel, Proctor & Gamble i Unilever). W rzeczywistości dwóch głównych użytkowników współpracujących reprezentowało blisko 40 % zakupów produktu objętego postępowaniem w UE. Stosując scentralizowane zakupy te 4 grupy są rzeczywiście w stanie utrzymywać ceny produktu objętego postępowaniem na niskim poziomie.

(89)

Jednak kwestia ta nie jest nowym fenomenem i istniała przez wiele lat. Dlatego nie może ona wyjaśnić dużego spadku produkcji, wielkości sprzedaży i udziału w rynku w 2009 r. Z tego względu wyraźnie nie powoduje ona zerwania związku przyczynowego między znacznym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych, a szkodą poniesioną przez producentów unijnych.

(90)

W oparciu o powyższe wstępnie stwierdza się, że istotna szkoda przemysłu unijnego została spowodowana rozpatrywanym przywozem po cenach dumpingowych.

(91)

Zbadano szereg czynników innych niż przywóz po cenach dumpingowych, ale żaden z nich nie mógł być wyjaśnieniem poważnych strat w zakresie udziału w rynku, produkcji i wielkości sprzedaży, jakie wystąpiły w 2008 i 2009 r., co zbiegło się ze wzrostem wielkości przywozu po cenach dumpingowych.

(92)

W oparciu o powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwych skutków przywozu po cenach dumpingowych, uznaje się wstępnie, że przywóz z BiH spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(93)

Komisja zbadała, czy pomimo tymczasowych wniosków dotyczących wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę istniały przekonujące powody, które mogłyby prowadzić do wniosku, że zastosowanie środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii. W tym celu i zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego na podstawie wszystkich przedłożonych dowodów rozpatrzono wpływ ewentualnych środków na wszystkie strony zaangażowane w to postępowanie, a także konsekwencje powstrzymania się od wprowadzenia takich środków.

(94)

Analiza szkody wyraźnie wykazała, że przywóz po cenach dumpingowych spowodował szkodę dla przemysłu unijnego. Zwiększona obecność przywozu po cenach dumpingowych w ostatnich latach spowodowała tłumienie sprzedaży na rynku unijnym oraz zmniejszenie udziału przemysłu unijnego w rynku. Nie pozwoliło to przemysłowi unijnemu uzyskać poziomów rentowności podobnych do tych uzyskiwanych dla innych produktów.

(95)

Dochodzenie wykazało, że wszelkie zwiększenie udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, odbywa się bezpośrednio kosztem przemysłu unijnego. Mimo restrukturyzacji, która nastąpiła w odniesieniu do producentów unijnych (dwa przedsiębiorstwa zaprzestały produkcji) sytuacja nie poprawiła się. W tym względzie należy zauważyć, że zeolit A w postaci sproszkowanej jest ważnym produktem pod względem obrotów dla przedsiębiorstw objętych próbą, stanowiąc do 30 % ich obrotów. W przypadku niewprowadzenia środków sytuacja przemysłu unijnego ewidentnie uległaby dalszemu pogorszeniu. Wprowadzenie środków przywróci cenę importową do poziomu niewyrządzającego szkody, umożliwiając przemysłowi unijnemu konkurowanie w warunkach uczciwego handlu.

(96)

W związku z tym stwierdza się tymczasowo, że zastosowanie środków antydumpingowych leży wyraźnie w interesie przemysłu unijnego.

(97)

Prawdopodobny wpływ środków na importerów rozpatrzono zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. W tym względzie należy zauważyć, że niepowiązani importerzy, którzy się zgłosili, byli jednocześnie użytkownikami. Dlatego analiza odnosząca się do nich została przedstawiona w odpowiedniej części dotyczącej interesu użytkowników.

(98)

Po opublikowaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania nie otrzymano żadnych opinii ze strony organizacji konsumenckich. Dlatego analiza została ograniczona do wpływu środków na użytkowników.

(99)

Kwestionariusze wysłano do 8 znanych użytkowników. Jednakże tylko dwie odpowiedzi otrzymane od nich można uznać za istotne. W związku z tym analiza interesu Unii jest oparta na odpowiedziach dwóch stosunkowo dużych użytkowników, którzy łącznie reprezentują prawie 40 % konsumpcji w Unii.

(100)

Dwóch współpracujących użytkowników unijnych odgrywa znaczną rolę na unijnym rynku detergentów do prania i zmiękczaczy wody. Oba podmioty sprzeciwiły się wprowadzeniu środków.

(101)

W dochodzeniu ustalono, że odnośnie do konsumpcji współpracujących użytkowników unijnych, mniej niż 1/3 jest przywożona od bośniackiego producenta eksportującego. Pozostała część zamawiana jest u producentów unijnych, którzy pozostają głównym źródłem dla współpracujących użytkowników. Biorąc pod uwagę niski stopień wykorzystania mocy produkcyjnych producentów unijnych, jak wytłumaczono w motywach (47) i (48) powyżej, jasne jest, że wprowadzenie środków nie powinno doprowadzić do niedoborów zaopatrzenia lub wzrostu cen.

(102)

Oprócz powyższego wydaje się, że przemysł użytkowników unijnych już zaczął badać możliwości przywozu z Chin. Fakt, że taka opcja istnieje i jest uważana za wiarygodną, wskazuje na to, że wprowadzenie środków nie doprowadzi w żaden sposób do niedoborów produktu objętego postępowaniem.

(103)

Przyjrzano się także udziałowi w obrotach produktów końcowych zawierających produkt objęty postępowaniem. W tym względzie stwierdzono, że w obu przypadkach odpowiednie produkty reprezentowały mniej niż 10 % obrotów.

(104)

Sprawdzono również udział produktu objętego postępowaniem w produktach końcowych. W dochodzeniu ustalono, że generalnie udział ten jest bardzo mały (średnio mniej niż 5 % całkowitych kosztów) i dlatego produkt objęty postępowaniem nie stanowi znacznego kosztu produktów końcowych.

(105)

Komisja zbadała także, czy wprowadzenie środków miałoby istotny wpływ finansowy na tych dwóch użytkowników. Komisja opracowała dwa scenariusze, tj. najbardziej pesymistyczny scenariusz i bardziej realistyczny scenariusz.

(106)

Najbardziej pesymistyczny scenariusz zakłada, że zarówno cena importowa jak i cena unijna zostały zwiększone o poziom cła. Spowodowałoby to wzrost kosztów użytkowników o mniej niż 2 %.

(107)

Powyższą sytuację należy porównać ze wskaźnikami rentowności unijnych użytkowników współpracujących. Rentowność użytkowników uzyskana dla produktów zawierających produkt objęty postępowaniem wynosi ok. 11 %, a dla wszystkich produktów – ponad 20 %. Biorąc pod uwagę takie wskaźniki rentowności, nawet pełne odzwierciedlenie środków zarówno w cenie importowej jak i w cenie unijnej nie miałoby nieproporcjonalnego wpływu na sytuację finansową tych podmiotów.

(108)

Bardziej realistyczny scenariusz zakłada, że wprowadzenie środków doprowadzi do sytuacji, w której jedynie ceny importowe w przywozie z BiH wzrosną, a przemysł unijny odniesie korzyści skali. Rzeczywiście, jak wyjaśniono powyżej, podaż produktu objętego postępowaniem w UE jest w pełni wystarczająca, gdyż większość producentów unijnych działa przy niepełnym wykorzystaniu mocy produkcyjnych.

(109)

Należy także zauważyć, że w dochodzeniu ustalono, że istnieją produkty, które mogą stanowić substytuty dla produktu objętego postępowaniem. Rzeczywiście, oczywiste jest, że zarówno współpracujący, jak i niewspółpracujący użytkownicy także produkują detergenty do prania bez użycia produktu objętego postępowaniem. W tym bardziej realistycznym scenariuszu koszty użytkowników współpracujących wzrosną jedynie o ułamek procenta. Innymi słowy, w świetle danych dotyczących rentowności wprowadzenie środków będzie miało niewielkie konsekwencje dla użytkowników.

(110)

Biorąc pod uwagę powyższe, jasne jest, że wprowadzenie środków nie wpłynie istotnie na użytkowników i jest mało prawdopodobne, aby nastąpił wzrost cen dla konsumentów.

(111)

Ogólnie oczekuje się, że przemysł unijny ewidentnie skorzysta na wprowadzeniu środków. Przede wszystkim odniesie korzyści skali, dzięki większemu wykorzystaniu mocy produkcyjnych spowodowanemu wzrostem produkcji i sprzedaży.

(112)

Biorąc pod uwagę powyższe, wstępnie uznaje się, że wprowadzenie środków względem przywozu z Bośni i Hercegowiny produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych nie wpłynie istotnie na użytkowników unijnych i generalnie jest to w interesie Unii.

(113)

Biorąc pod uwagę powyższe wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe względem przywozu produktu objętego postępowaniem z Bośni i Hercegowiny, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz po cenach dumpingowych.

(114)

Poziom tymczasowych środków antydumpingowych powinien być wystarczający do usunięcia szkody wyrządzonej przemysłowi unijnemu, spowodowanej przywozem po cenach dumpingowych, nie przekraczając jednak ustalonych marginesów dumpingu.

(115)

Przy obliczaniu poziomu opłat celnych niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że zastosowanie środków powinno umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie jego kosztów oraz osiągnięcie takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz po cenach dumpingowych. Marża zysku przed opodatkowaniem zastosowana do tego obliczenia wyniosła 5,9 % obrotu. Jest to poziom zysku, jaki osiągnął przemysł unijny w OD dla wszystkich produktów, w tym dla produktu objętego postępowaniem. Biorąc pod uwagę, że na rentowność produktu objętego postępowaniem wpływ miał przywóz po cenach dumpingowych, jasne jest, że ten poziom zysku jest rozsądny i nie nadmierny. Rozważano też, czy należy zastosować stopę zysku osiągniętą przez przemysł unijny w latach 2005-2007, ale stopy zysku uzyskane przez przedsiębiorstwa dla produktów podobnych były niskie i uznano je za mało reprezentatywne dla rentownego przemysłu. Powodem tego było podcięcie cen przemysłu unijnego przez przywóz z Bośni o 10-20 % w ciągu tych 3 lat, a takie różnice mogły odegrać ważną rolę w negocjowaniu rocznych kontraktów. W związku z tym wspomnianych marży zysku nie można uznać za reprezentatywne dla normalnej sytuacji na rynku unijnym. Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi unijnemu. Cenę tę uzyskano przez dodanie wymienionej wyżej marży zysku do kosztu produkcji.

(116)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej, ustalonej dla obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią niewyrządzającą szkody ceną produktów sprzedawanych przez przemysł unijny na rynku unijnym. Różnica wynikająca z tego porównania została wyrażona w postaci odsetka średniej wartości importowej CIF. W ten sposób wyznaczono margines sprzedaży po zaniżonych cenach na 31,5 %.

(117)

W świetle powyższych faktów i zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego stwierdza się, że tymczasowe środki antydumpingowe powinny zostać wprowadzone względem przywozu pochodzącego z Bośni i Hercegowiny na poziomie ustalonego marginesu dumpingu.

(118)

W związku z powyższym stawka tymczasowego cła antydumpingowego dla Bośni i Hercegowiny wynosi 28,1 %.

(119)

Aby zapewnić dobre zarządzanie należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy nakładaniu wszelkiego ostatecznego cła,

16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/44

16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/46

(1)

Artykuł 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że należność celna przywozowa na produkty oznaczone kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002, ex 1005 inne niż ziarna hybrydowe oraz ex 1007 inne niż hybrydy do siewu, jest równa cenie interwencyjnej obowiązującej na takie produkty w przywozie, powiększonej o 55 %, minus cena importowa CIF stosowana wobec danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć konwencyjnej stawki celnej określonej na podstawie Nomenklatury Scalonej.

(2)

Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1 wspomnianego artykułu, reprezentatywne ceny przywozowe CIF ustanawiane są regularnie dla produktów określonych w tym ustępie.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 642/2010, ceną do obliczania należności przywozowej produktów oznaczonych kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 jest dzienna reprezentatywna cena CIF w przywozie ustalona w sposób określony w art. 5 wspomnianego rozporządzenia.

(4)

Należy ustalić należności celne przywozowe na okres od dnia 16 listopada 2010 r., mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń,

16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/49

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem Komisji (UE) nr 867/2010 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1029/2010 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

16.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 298/51

(1)

Pismem z dnia 27 marca 2008 r. władze polskie zgłosiły plan restrukturyzacji dla Spółki PZL Hydral S.A (zwanej dalej „PZL Hydral”). Pismem z dnia 6 maja 2008 r. Komisja zwróciła się do władz polskich o przekazanie dodatkowych informacji. Pismem z dnia 4 czerwca 2008 r. władze polskie zwróciły się o przedłużenie okresu wyznaczonego na udzielenie odpowiedzi do dnia 27 czerwca 2008 r., które zostało udzielone pismem Komisji z dnia 10 czerwca 2008 r. Władze polskie przekazały dodatkowe informacje dotyczące planu restrukturyzacji pismem z dnia 7 lipca 2008 r.

(2)

Postępowanie na mocy art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) – formalne postępowanie wyjaśniające – zostało wszczęte w dniu 10 września 2008 r. Formalne postępowanie wyjaśniające zostało następnie rozszerzone decyzją z dnia 12 listopada 2008 r.

(3)

Polska przedstawiła swoje uwagi w dniu 14 października 2008 r. i 22 grudnia 2008 r. oraz dodatkowe informacje w dniu 7 kwietnia 2009 r. Komisja nie otrzymała żadnych uwag od osób trzecich.

(4)

W dniach 27 kwietnia 2009 r., 14 października 2009 r. i 12 lutego 2010 r. odbyły się spotkania z udziałem władz polskich. W dniu 18 grudnia 2009 r. Komisja zwróciła się o przekazanie dodatkowych informacji. Pomiędzy Komisją a władzami polskimi nastąpiła wymiana poczty elektronicznej, a dodatkowe informacje zostały przekazane przez władze polskie w wiadomościach e-mail z dni: 20 października 2009 r., 23 listopada 2009 r., 15 grudnia 2009 r., 13 stycznia 2010 r., 16 stycznia 2010 r., 9 lutego 2010 r., 10 lutego 2010 r., 26 lutego 2010 r., 1 marca 2010 r., 3 marca 2010 r., 4 marca 2010 r., 19 marca 2010 r., 5 maja 2010 r., 12 maja 2010 r., 20 maja 2010 r., 28 maja 2010 r., 3 czerwca 2010 r., 4 czerwca 2010 r., 7 czerwca 2010 r., 8 czerwca, 9 czerwca 2010 r., 17 czerwca 2010 r., 23 czerwca 2010 r., 24 czerwca 2010 r., 28 czerwca 2010 r., 7 lipca 2010 r., 8 lipca 2010 r., 9 lipca 2010 r., 12 lipca 2010 r., oraz 13 lipca 2010 r.

(5)

Przedsiębiorstwo PZL Hydral zostało założone w 1946 r. jako kombinat państwowy. Obecnie PZL Hydral jest dużą spółką, która do 2008 r. specjalizowała się w produkcji hydrauliki przemysłowej do zastosowań cywilnych i wojskowych, wzornictwie przemysłowym, wytwarzaniu i obsłudze technicznej zelektronizowanych, hydromechanicznych systemów zasilania i dozowania paliwa dla wszelkiego rodzaju silników lotniczych, systemach kontroli hydraulicznej dla statków powietrznych oraz hydraulice siłowej dla śmigłowców. Od 2008 r. PZL Hydral działa jako spółka macierzysta grupy kapitałowej i nie prowadzi samodzielnie żadnej działalności przemysłowej.

(6)

W 2003 r. państwowa Agencja Rozwoju Przemysłu (zwana dalej „ARP”) nabyła 80,94 % akcji PZL Hydral (1 284 686 akcji) od Skarbu Państwa. Dalsze przeniesienie akcji ze Skarbu Państwa na ARP miało miejsce w 2005 r. (499 103 akcji) – co zwiększyło udział procentowy akcji posiadanych przez ARP do 87,39 %, – w 2007 r. (64 374 akcji), co zwiększyło udział ARP do 90,54 % oraz w dniu 12 stycznia 2010 r. (38 399 akcji), w związku z czym udział procentowy akcji ARP wzrósł do 92,42 %. Każda z tych transakcji została zrealizowana za symboliczną cenę 1 PLN. Od 12 stycznia 2010 r. ARP posiada 18 886 562 akcji o nominalnej wartości 18 865 620 PLN. Pozostałe akcje (7,58 %), o nominalnej wartości 1 547 210 PLN, znajdują się obecnie w posiadaniu pracowników.

(7)

W 2007 r. spółka PZL Hydral kontrolowała następujące spółki zależne: Zakład Odlewniczy „Hydral” sp. z o.o., którego głównym przedmiotem działalności jest produkcja odlewów oraz ich obróbka mechaniczna, termiczna i plastyczna; Zakład Ciepłowniczy Term „Hydral” sp. z o.o., który zajmuje się produkcją i sprzedażą energii cieplnej; Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe Zakład Produkcji Hydrauliki „Hydral” sp. z o.o., które zajmuje się produkcją zaworów i rozdzielaczy hydraulicznych oraz obróbką urządzeń metalowych, a także świadczy usługi w zakresie naprawy maszyn i urządzeń hydraulicznych, oraz PZL Wrocław sp. z o.o. (zwana dalej „PZL Wrocław”). Ponadto spółka PZL Hydral kontrolowała dwie inne spółki, które obecnie przechodzą proces likwidacji. Pod koniec 2006 r. cała grupa zatrudniała 795 pracowników.

(8)

PZL Wrocław powstała w 2004 r. jako spółka zależna, stanowiąca w całości własność PZL Hydral. Celem tej operacji było stworzenie spółki operacyjnej, która miała przejąć działalność operacyjną PZL Hydral. Umożliwiłoby to PZL Hydral wypełnianie funkcji spółki holdingowej, zarządzającej procesem restrukturyzacji Grupy PZL Hydral.

(9)

Część aktywów PZL Wrocław została przeniesiona z PZL Hydral do PZL Wrocław, bądź poprzez podwyższenie kapitału PZL Wrocław w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego bądź poprzez sprzedaż według wartości księgowej z 2004 r., ujętej w księgach rachunkowych PZL Hydral, jak wskazano w tabeli 1.

Tabela 1

Przeniesienie aktywów w formie wkładu niepieniężnego lub sprzedaży (w PLN)

(10)

Rzeczowe aktywa trwałe, jakie PZL Wrocław nabyła od PZL Hydral zostały przeniesione bądź poprzez podwyższenie kapitału PZL Wrocław w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego bądź poprzez sprzedaż, jak wskazano w tabeli 2. W obu przypadkach wartość transakcji opierała się na wycenie niezależnego rzeczoznawcy. W momencie przeniesienia te aktywa trwałe były już obciążone hipotekami na nieruchomościach, ustanowionymi na rzecz następujących wierzycieli publicznoprawnych: Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego i Urzędu Miejskiego Wrocławia na kwotę 142,558 mln PLN.

Tabela 2

Przekazanie nieruchomości (w PLN)

(11)

Dnia 31 grudnia 2007 r. PZL Hydral przekazała PZL Wrocław środki pieniężne o wartości nominalnej 918 900,0 PLN jako wkład na kapitał PZL Wrocław.

(12)

Przeniesienie pozostałych aktywów z PZL Hydral do PZL Wrocław w okresie od 17 stycznia 2006 r. do 27 kwietnia 2010 r. odbywało się w drodze sprzedaży według ich wartości księgowej i polegało na licznych przeniesieniach środków trwałych w budowie, wolnych od wszelkich zastawów i hipotek.

(13)

Ogółem wartość aktywów przeniesionych z PZL Hydral do PZL Wrocław w okresie od 2004 r. do 2010 r. wyniosła 44 708 791,02 PLN.

(14)

W 2008 r. przeniesiono z PZL Hydral do PZL Wrocław 559 pracowników, a w 2009 r. – 37 pracowników.

(15)

PZL Wrocław produkuje (do końca 2007 r. produkcję tę prowadził PZL Hydral) elementy do statków powietrznych i śmigłowców eksploatowanych przez Siły Zbrojne RP, a także prowadzi działalność usługową w zakresie naprawy, konserwacji oraz remontów sprzętu używanego przez polskie wojsko. Wyroby o przeznaczeniu wojskowym przechodzą proces certyfikacji charakterystyczny dla wyrobów według wymagań technicznych obowiązujących w polskich siłach zbrojnych, posiadają na każdym etapie produkcyjnym odrębną dokumentację i podlegają (tak jak i usługi świadczone w ramach konserwacji) nadzorowi stale rezydującego w spółce pracownika przedstawiciela wojskowego.

(16)

PZL Wrocław funkcjonuje obecnie w oparciu o koncesję nr B-007/2007 wydaną przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji dnia 17 stycznia 2007 r. na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:

(17)

PZL Wrocław posiada następujące certyfikaty:

(18)

Polskie władze poinformowały Komisję, że linia produkcyjna PZL Hydral (a obecnie PZL Wrocław) jest ważnym elementem planu rozwoju gospodarczego, ogłoszonego przez polski rząd w 1995 r. na lata 1996-2000 oraz w 2000 r. na lata 2001-2006.

(19)

Wyraźne odniesienia do PZL Hydral lub zakresu jego działalności pojawiają się ponadto w wielu środkach wykonawczych i wytycznych rządowych z planu rozwoju gospodarczego, takich jak:

(20)

Przedsiębiorstwo znajdujące się w tego typu wykazach zobowiązane jest w szczególności do informowania co roku szczegółowo o swoich zdolnościach produkcyjnych w zakresie obronności (ilość, profil, wartości), aby umożliwić ministerstwu wykonywanie zadań wojskowych.

(21)

Polskie władze poinformowały Komisję, że właściwe koncesje i certyfikaty (pkt 16 i 17) umożliwiają dostarczanie towarów i świadczenie usług szczególnej jakości na rzecz szczególnych odbiorców (przedsiębiorstw o szczególnym znaczeniu dla obronności państwa i Ministerstwa Obrony Narodowej). PZL Hydral, a obecnie PZL Wrocław, dostarcza nie tylko części do układów hydraulicznych oraz systemów paliwowych i systemów kontroli – naprawa instalowanych podzespołów ma decydujący wpływ na funkcjonowanie statków powietrznych eksploatowanych przez Siły Zbrojne RP (W-3, Mi-2 i M28 Bryza oraz PZL 130 Orlik). Polskie władze zaznaczyły ponadto, że W-3 i Mi-2 są podstawowymi śmigłowcami użytkowanymi przez polskie wojsko.

(22)

Wyroby PZL Hydral o przeznaczeniu militarnym posiadają odpowiedni kod NATO w ramach porozumienia standaryzacyjnego NATO; kod NATO posiada także sama spółka.

(23)

Jak wyjaśniono powyżej w pkt 9 i kolejnych, od grudnia 2004 r. PZL Hydral przenosił aktywa do PZL Wrocław. Jedynie aktywa przeniesione dnia 30 grudnia 2007 r. (nieruchomości) były obciążone hipotekami ustanowionymi na rzecz wierzycieli publicznoprawnych.

(24)

Polskie władze potwierdziły, że od chwili rozpoczęcia działalności, PZL Wrocław terminowo spłacał wszystkie swoje zobowiązania wobec wierzycieli publicznoprawnych, w tym składki na ubezpieczenie społeczne i podatki za swoich pracowników.

(25)

Trudności PZL Hydral ze spłatą zobowiązań zarówno wobec wierzycieli prywatnych, jak i publicznoprawnych zaczęły się w 1998 r.

(26)

Pod koniec 1998 r. zobowiązania prywatne PZL Hydral wobec banków i dostawców wynosiły 90,4 mln PLN. Większa część tego zadłużenia została zaciągnięta wobec dwóch banków: Banku […] (8) i Banku […].

(27)

Zobowiązania PZL Hydral wobec Banku […] wynosiły pod koniec 1998 r. 54 mln PLN, a w listopadzie 2006 r., kiedy to zawarte zostało porozumienie – 86,4 mln PLN; zaspokojenie roszczenia nastąpiło ostatecznie w 2007 r. Zobowiązania PZL Hydral wobec Banku […] wynosiły pod koniec 1998 r. 23 mln PLN, a w październiku 2003 r. 55,6 mln PLN; zaspokojenie roszczenia nastąpiło ostatecznie w 2004 r.

Tabela 3

Ogółem zobowiązania PZL Hydral wobec […] (w tys. PLN)

Tabela 4

Ogółem zobowiązania PZL Hydral wobec […] (w tys. PLN)