16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/1

(1)

Komisja wynegocjowała w imieniu Unii Europejskiej umowę dotyczącą bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego z rządem Federacyjnej Republiki Brazylii, zgodnie z decyzją Rady z dnia 9 października 2009 r. upoważniającą Komisję do rozpoczęcia negocjacji.

(2)

Umowa wynegocjowana przez Komisję powinna zostać podpisana, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia na późniejszym etapie.

(3)

Państwa członkowskie powinny podjąć wszelkie konieczne środki w celu zapewnienia, by ich umowy dwustronne z Brazylią dotyczące tych samych kwestii zostały rozwiązane z dniem wejścia w życie umowy,

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/2

(1)

Artykuł 21 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiającego Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (1) przewiduje, że w działaniach agencji uczestniczą kraje włączone we wdrażanie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen. Zasady ich uczestnictwa zostaną określone w dalszych porozumieniach, które zostaną zawarte między Unią a tymi krajami.

(2)

Po udzieleniu Komisji upoważnienia w dniu 11 marca 2008 r. prowadzono i zakończono negocjacje z Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu dotyczące porozumienia w sprawie warunków uczestnictwa tych dwóch krajów w działaniach Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej.

(3)

W wyniku wejścia w życie dnia 1 grudnia 2009 r. Traktatu z Lizbony Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i stała się jej następcą prawnym.

(4)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i w związku z tym nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu, Dania podejmuje decyzję w terminie sześciu miesięcy po dacie przyjęcia niniejszej decyzji, czy transponuje ją do swojego prawa krajowego.

(5)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, który nie stosuje się do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (2). Dlatego też Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(6)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, który nie stosuje się do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (3). Irlandia nie bierze zatem udziału w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(7)

Porozumienie powinno zostać zawarte,

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/16

(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 (4) ustanowiono wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych obowiązujące przy wprowadzaniu do Unii niektórych przesyłek żywych zwierząt lub świeżego mięsa. Określono w nim także wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania tych przesyłek do Unii.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 206/2010 przesyłki świeżego mięsa przeznaczonego do spożycia przez ludzi mogą być przywożone do Unii pod warunkiem, że pochodzą z krajów trzecich, ich terytoriów lub części wymienionych w części 1 załącznika II do tego rozporządzenia, dla których istnieje wzór świadectwa weterynaryjnego odpowiadający danej przesyłce, wymieniony w tej części. Ponadto przesyłki te muszą spełniać wymogi określone w stosownym świadectwie weterynaryjnym, które należy sporządzić zgodnie z wzorami określonymi w części 2 wspomnianego załącznika.

(3)

Dodatkowo rozporządzenie (UE) nr 206/2010 stanowi, że przesyłki niektórych gatunków pszczół i trzmieli mogą być wprowadzane do Unii z krajów trzecich lub terytoriów wymienionych w części 1 załącznika II do tego rozporządzenia, pod warunkiem, iż obecność małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) podlega obowiązkowi zgłaszania na całym obszarze danego kraju trzeciego lub terytorium. Do Unii mogą być jednak wprowadzane przesyłki pszczół i trzmieli z części kraju trzeciego lub terytorium (wymienionych w części 1), która jest geograficznie i epidemiologicznie odizolowaną częścią kraju trzeciego lub terytorium oraz jest wymieniona w kolumnie trzeciej tabeli w załączniku IV część 1 sekcja 1. Stan Hawaje obecnie jest wymieniony w tej kolumnie.

(4)

W rozporządzeniu (UE) nr 206/2010 ustanowiono okres przejściowy do dnia 30 czerwca 2010 r., podczas którego przesyłki zawierające żywe zwierzęta i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, opatrzone świadectwami weterynaryjnymi wydanymi zgodnie z przepisami obowiązującymi przed wejściem w życie przedmiotowego rozporządzenia, mogą być nadal wprowadzane do Unii.

(5)

Z powodu błędów transpozycji w opublikowanej wersji rozporządzenia (UE) nr 206/2010, w szczególności we wzorach świadectw określonych w załącznikach do tego rozporządzenia, zostało ono ponownie opublikowane w Dzienniku Urzędowym (5). Należy zatem przedłużyć okres przejściowy przewidziany rozporządzeniem (UE) nr 206/2010, aby uwzględnić czas, jaki upłynął między pierwszą publikacją tego rozporządzenia a ponowną publikacją poprawionej wersji.

(6)

Argentyna wystąpiła z wnioskiem o zezwolenie na wywóz do Unii pozbawionego kości dojrzałego mięsa dzikich jeleni pochodzących z zatwierdzonego przez UE obszaru wolnego od pryszczycy przy użyciu szczepionki (AR-1). Wspomniany kraj trzeci dostarczył wystarczających gwarancji w zakresie zdrowia zwierząt na poparcie swojego wniosku. Należy zatem wskazać wzór świadectwa weterynaryjnego RUW w kolumnie 4 tabeli w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 w odniesieniu do części terytorium Argentyny wskazanej jako AR-1 w drugiej kolumnie tej części.

(7)

Zakładając, że przepisy UE dotyczące zdrowia zwierząt są przestrzegane, a w szczególności, że za pomocą odpowiedniego systemu identyfikacji i identyfikowalności zwierząt można zagwarantować taki sam status zdrowotny bydła, kóz i owiec gromadzonych w miejscach gromadzenia zwierząt, w tym na targach, wówczas zwierzęta te, przeznaczone do uboju w celu wyprodukowania świeżego mięsa na wywóz do Unii, mogłyby być pozyskiwane z jednego miejsca gromadzenia, a następnie wysyłane bezpośrednio do zatwierdzonej rzeźni. Wykazano, że system identyfikacji i identyfikowalności zwierząt w Namibii gwarantuje, że zwierzęta w takich miejscach gromadzenia mają taki sam status zdrowotny w odniesieniu do wymogów wywozu do UE i mogą spełnić dodatkowe gwarancje (J) wymienione w odpowiedniej kolumnie w części 1 załącznika II do tego rozporządzenia.

(8)

W dniu 5 maja 2010 r. Stany Zjednoczone zgłosiły Komisji ogniska występowania małego chrząszcza ulowego w częściach stanu Hawaje. Wprowadzenie przesyłek pszczół i trzmieli z tego stanu mogłoby stanowić istotne zagrożenie dla populacji pszczół i trzmieli w Unii. Należy zatem zawiesić wpis stanu Hawaje w trzeciej kolumnie tabeli w sekcji 1 części 1 załącznika IV do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, począwszy od tej daty.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 206/2010.

(10)

Konieczne jest ustanowienie okresu przejściowego, aby państwa członkowskie oraz przemysł miały dość czasu na podjęcie niezbędnych środków w celu spełnienia wymogów nałożonych rozporządzeniem (UE) nr 206/2010, zmienionym niniejszym rozporządzeniem, bez zakłóceń w handlu.

(11)

Niniejsze rozporządzenie musi mieć moc wsteczną, aby uniknąć niepotrzebnych zakłóceń w handlu, w świetle niedawnej publikacji sprostowania dotyczącego przede wszystkim świadectw weterynaryjnych.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(1)

Artykuł 19 otrzymuje brzmienie:

„W okresie przejściowym przesyłki zawierające żywe zwierzęta, z wyjątkiem pszczół i trzmieli pochodzących ze stanu Hawaje, i świeże mięso przeznaczone do spożycia przez ludzi, dla których przed dniem 30 listopada 2010 r. wydano stosowne świadectwa zgodnie z decyzjami 79/542/EWG oraz 2003/881/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii do dnia 31 maja 2011 r.”

(2)

W załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

(3)

Tabela w załączniku IV część 1 sekcja 1 otrzymuje brzmienie:

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/37

(1)

Komisja otrzymała wniosek, zgodnie z art. 24 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, o poddanie rejestracji przywozu modemów bezprzewodowej rozległej sieci internetowej (WWAN) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

(2)

Produkty, których dotyczy wniosek o rejestrację przywozu, to modemy bezprzewodowej rozległej sieci internetowej (WWAN) z anteną radiową, zapewniające łączność z urządzeniami komputerowymi w oparciu o protokół IP, obejmujące routery Wi-Fi zawierające modemy WWAN (routery WWAN/Wi-Fi), pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”) oraz objęte obecnie kodami CN ex 8471 80 00 i ex 8517 62 00.

(3)

Po otrzymaniu skargi złożonej przez Option NV („wnioskodawca”) Komisja stwierdziła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie postępowania i dlatego też, zgodnie z art. 10 rozporządzenia podstawowego, ogłosiła w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej („zawiadomienie o wszczęciu”) wszczęcie postępowania antysubsydyjnego dotyczącego przywozu modemów bezprzewodowej rozległej sieci internetowej (WWAN) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

(4)

Co się tyczy prawa do złożenia skargi, wnioskodawca jest jedynym w Unii Europejskiej producentem produktu objętego postępowaniem i reprezentuje 100 % łącznej produkcji unijnej.

(5)

W odniesieniu do istnienia domniemanego subsydiowania stanowiącego podstawę środków wyrównawczych skarżący dostarczył Komisji Europejskiej dowody dotyczące programów subsydiów polegających na preferencyjnych pożyczkach, preferencyjnych stawkach podatku dochodowego, korzyściach związanych z podjęciem działalności w strefach wolnego handlu, programach w zakresie podatków pośrednich i przywozowych taryf celnych, programach dotacji, zapewnieniu przez rząd towarów i usług według preferencyjnych stawek oraz preferencyjnej polityce władz lokalnych.

(6)

Wnioskodawca domaga się również, by przywóz produktu objętego postępowaniem podlegał rejestracji zgodnie z art. 24 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, tak by możliwe było zastosowanie środków w odniesieniu do tego przywozu od daty takiej rejestracji.

(7)

Zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia podstawowego środków tymczasowych nie można wprowadzić wcześniej niż 60 dni od wszczęcia postępowania. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia podstawowego ostateczne cło wyrównawcze można jednak nałożyć na produkty, które wprowadzono do spożycia, nie później niż 90 dni przed terminem zastosowania środków tymczasowych, z zastrzeżeniem, że spełnione są warunki podane w tym ustępie, a przywóz został zarejestrowany zgodnie z art. 24 ust. 5. Zgodnie z art. 24 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, może zlecić organom celnym podjęcie właściwych kroków dla rejestracji przywozu, tak by można było następnie zastosować środki wobec tego przywozu z dniem jego rejestracji. Przywóz może podlegać rejestracji w wyniku wniosku przedstawionego przez przemysł unijny, zawierającego dostateczne dowody uzasadniające takie działanie.

(8)

Wniosek zawiera dostateczne dowody uzasadniające rejestrację.

(9)

Domniemane subsydia obejmują m.in. programy w zakresie podatku dochodowego (np. zwolnienia z podatku dochodowego lub obniżenie podatku dochodowego w ramach programu „bez podatku przez dwa lata, połowa podatku przez trzy lata”, obniżenie podatku dochodowego dla branż wykorzystujących zaawansowane lub nowe technologie, ulgi w podatku dochodowym dla przedsiębiorstw krajowych nabywających wyposażenie wyprodukowane w kraju), programy w zakresie podatków pośrednich i przywozowych taryf celnych (np. zwolnienia z podatku od wartości dodanej („VAT”) oraz zwolnienia celne od przywożonego wyposażenia), preferencyjne systemy kredytowe (np. pożyczki, w tym finansowanie wywozu, udzielane w ramach polityki państwa przez państwowe banki komercyjne i banki rządowe), programy dotacji (np. Fundusz Rozwoju Przemysłu Elektronicznego i Informatycznego („Fundusz IT”), państwowy fundusz na projekt odnowy ważnych technologii, nagrody dla słynnych marek), zapewnienie przez rząd towarów i usług za kwotę niższą od odpowiedniego wynagrodzenia (np. przyznanie praw do użytkowania gruntów) oraz preferencyjna polityka władz lokalnych, w tym korzystne rozwiązania w specjalnych strefach i parkach przemysłowych (m.in. preferencyjna polityka w Shenzhen, Szanghaju, Pekinie i Xian).

(10)

Zarzuca się, że wyżej wymienione programy stanowią subsydia, ponieważ pociągają za sobą wkład finansowy rządu Chińskiej Republiki Ludowej lub innych władz regionalnych (łącznie z organami publicznymi) i przynoszą korzyści odbiorcom, tj. producentom eksportującym produkt objęty dochodzeniem. Zarzuca się ponadto, że wyżej wymienione programy są zależne od wyników wywozu lub od preferencyjnego wykorzystywania towarów krajowych w stosunku do towarów przywożonych, lub są ograniczone do niektórych przedsiębiorstw, grup przedsiębiorstw, produktów lub regionów i dlatego mają charakter szczególny oraz wymagają stosowania środków wyrównawczych.

(11)

Wniosek zawiera dostateczne dowody zaistnienia poważnych okoliczności, w których masowy przywóz przedmiotowego subsydiowanego produktu w stosunkowo krótkim okresie, objęty subsydiami stanowiącymi podstawę środków wyrównawczych, wyrządza trudną do naprawienia szkodę. Dowody takich okoliczności obejmują szybkie pogorszenie sytuacji przemysłu unijnego, fakt istnienia w Unii tylko jednego producenta oraz konieczność ponoszenia znacznych wydatków na badania i rozwój w celu wytworzenia produktu objętego postępowaniem. W tym kontekście skarżący przedstawił dowody na to, że przywóz produktu objętego dochodzeniem z państwa, którego dotyczy postępowanie, znacznie wzrósł w ujęciu bezwzględnym i pod względem udziału w rynku. Jeśli chodzi o szkodę wyrządzoną przez wspomniany masowy przywóz, dowody przedstawione przez skarżącego wskazują, że ilość i ceny przywożonego produktu objętego dochodzeniem mają, oprócz innych skutków, negatywny wpływ na ilości sprzedawane przez przemysł unijny, jego poziom cen i jego udziały w rynku, co wywiera znaczący niekorzystny wpływ na ogólne wyniki, sytuację finansową i zatrudnienie w przemyśle unijnym. Komisja ma zatem dostateczne dowody na to, że w celu uniknięcia ponownego wystąpienia takiej szkody może być konieczne dokonanie retroaktywnej oceny ceł wyrównawczych.

(12)

W związku z powyższym warunki wprowadzenia rejestracji są w tym przypadku spełnione.

(13)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że wniosek wnioskodawcy zawiera wystarczające dowody, by poddać rejestracji przywóz produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 24 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(14)

Wszystkie zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia opinii na piśmie, a także dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpiły one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(15)

Zgodnie z art. 24 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego postępowaniem (2) powinien zostać poddany rejestracji, tak aby zapewnić, w przypadku gdy w wyniku dochodzenia wprowadzone zostaną cła wyrównawcze, możliwość pobierania tych ceł w odpowiedniej wysokości z mocą wsteczną zgodnie z obowiązującymi przepisami, z zastrzeżeniem spełnienia koniecznych warunków.

(16)

Jakiekolwiek zobowiązania w przyszłości oparte będą na wynikach dochodzenia antysubsydyjnego. Nie jest możliwe podanie szacunkowej kwoty ewentualnego przyszłego zobowiązania, będzie ona bowiem zależeć od kwoty stwierdzonych subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych oraz od sposobu, w jaki będą zostaną one przypisane do produktu objętego dochodzeniem.

(17)

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy unijne i o swobodnym przepływie takich danych (3),

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/40

(1)

Dnia 17 grudnia 2009 r. Komisja powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych produktów z włókien ciągłych szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub państwo, którego dotyczy postępowanie).

(2)

Postępowanie zostało wszczęte w wyniku skargi złożonej w dniu 3 listopada 2009 r. przez APFE – Europejskie Stowarzyszenie Producentów Włókna Szklanego („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku powyżej 50 %, całkowitej unijnej produkcji niektórych produktów z włókien ciągłych szklanych. Wspomniana skarga zawierała dowody wskazujące na przywóz wymienionego produktu po cenach dumpingowych i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(3)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu postępowania skarżącego, innych znanych producentów unijnych, producentów eksportujących i przedstawicieli ChRL, importerów, zainteresowanych dostawców i użytkowników, a także ich stowarzyszenia. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(4)

Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(5)

Z uwagi na znaczną liczbę producentów eksportujących, importerów i producentów unijnych w zawiadomieniu o wszczęciu przewidziano kontrole wyrywkowe w celu stwierdzenia dumpingu i szkody, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności dokonania kontroli wyrywkowej oraz – w razie stwierdzenia takiej konieczności – umożliwić dobór próby, wszyscy producenci eksportujący, importerzy i producenci unijni zostali poproszeni o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie – zgodnie ze specyfikacją zawartą w zawiadomieniu o wszczęciu – podstawowych informacji na temat ich działalności mającej związek z produktem objętym postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem (od dnia 1 października 2008 r. do dnia 30 września 2009 r.).

(6)

Ośmioro chińskich producentów lub grup producentów eksportujących i siedmioro producentów lub grup producentów unijnych dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Po zbadaniu przedłożonych informacji i mając na uwadze dużą liczbę producentów eksportujących i producentów unijnych, którzy wyrazili chęć współpracy, podjęto decyzję o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej w odniesieniu do tych producentów (zob. motywy 12 i 13 poniżej).

(7)

Co się tyczy importerów niepowiązanych, na etapie kontroli wyrywkowej jedynie trzech importerów dostarczyło wymagane informacje w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Podjęto zatem decyzję o nieprzeprowadzaniu kontroli wyrywkowej i rozesłano kwestionariusze wszystkim importerom, którzy się zgłosili.

(8)

Aby umożliwić objętym próbą producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), Komisja przesłała im formularze wniosków. Wszystkie (grupy) przedsiębiorstw objęte próbą wnioskowały o MET na mocy art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego lub o traktowanie indywidualne, gdyby dochodzenie wykazało, że nie spełniają warunków MET.

(9)

Komisja oficjalnie poinformowała objętych postępowaniem producentów eksportujących w ChRL, władze ChRL oraz skarżącego o wynikach ustaleń w sprawie MET. Dano im również możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie, w przypadku zaistnienia szczególnych powodów, dla których powinni zostać przesłuchani.

(10)

Komisja przesłała kwestionariusze do objętych próbą producentów eksportujących, objętych próbą producentów unijnych, importerów oraz wszystkich znanych użytkowników i stowarzyszeń użytkowników. Otrzymano kompletne odpowiedzi na pytania kwestionariusza od objętych próbą producentów eksportujących w ChRL, wszystkich objętych próbą producentów unijnych, dwóch importerów i 13 użytkowników.

(11)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody lub zagrożenia wystąpieniem szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(12)

Spośród ośmiorga chińskich producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących, którzy się zgłosili, Komisja dokonała doboru próby, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, przyjmując za kryterium największą reprezentatywną wielkość wywozu, która może zostać objęta dochodzeniem w dostępnym czasie. Próbą objęte zostały trzy przedsiębiorstwa (grupy przedsiębiorstw powiązanych), reprezentujące ponad 70 % wielkości wywozu współpracujących stron z ChRL do UE. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego przeprowadzono konsultacje z zainteresowanymi stronami i nie wniosły one sprzeciwu.

(13)

W odniesieniu producentów unijnych siedmiu producentów dostarczyło wymagane informacje i zgodziło się na włączenie do próby. Na podstawie informacji otrzymanych od tych współpracujących producentów unijnych Komisja dokonała doboru próby trzech największych pod względem sprzedaży i produkcji (grup) producentów unijnych reprezentujących 64 % sprzedaży wszystkich współpracujących producentów unijnych.

(14)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 października 2008 r. do dnia 30 września 2009 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od 2006 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(15)

Produktem objętym postępowaniem, jak opisano w zawiadomieniu o wszczęciu, są nici cięte z włókien szklanych, o długości nieprzekraczającej 50 mm, niedoprzędy z włókien szklanych, taśmy przędzy i przędza z włókien szklanych, oraz maty z włókien szklanych z wyłączeniem mat z waty szklanej, obecnie objęte kodami CN 7019 11 00, 7019 12 00, 7019 19 10 i ex 7019 31 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(16)

Produkt objęty postępowaniem jest surowcem stosowanym najczęściej do wzmacniania żywic termoplastycznych i termoutwardzalnych w przemyśle materiałów kompozytowych. Wzmocnione w ten sposób materiały kompozytowe (tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem szklanym) są stosowane w wielu gałęziach przemysłu, takich jakich: przemysł samochodowy, elektryczny/elektroniczny, produkcja śmigieł silników wiatrowych, budownictwo, produkcja rur i zbiorników, towarów konsumpcyjnych, lotnictwo i obronność itd.

(17)

Występują cztery podstawowe typy włókien ciągłych szklanych objętych niniejszym postępowaniem: nici cięte, niedoprzędy, maty (z wyłączeniem mat z waty szklanej) i przędza. Dochodzenie wykazało, iż pomimo różnic w wyglądzie i możliwych różnic co do zastosowań końcowych prawie wszystkie wspomniane typy produktu objętego postępowaniem mają te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne oraz są wykorzystywane do tych samych celów. Ustalono jednak, że taśmy przędzy nie mają tych samych podstawowych właściwości fizycznych, chemicznych i technicznych, nie są bowiem włóknami ciągłymi szklanymi, lecz nieciągłymi nićmi o różnej długości. Dochodzenie wykazało także, że należy wyłączyć pewne bardzo specyficzne typy niedoprzędów i pewne bardzo specyficzne typy przędzy obecnie objęte kodami odpowiednio CN 7019 12 00 i 7019 19 10, gdyż te typy produktów podlegają specjalnej obróbce poprzez powlekanie i impregnację, a ich straty podczas prażenia wynoszą ponad 3 %, co nadaje im inne właściwości fizyczne i chemiczne.

(18)

Niektórzy użytkownicy przędzy argumentowali, że przędzę powinno się całkowicie wyłączyć z zakresu produktów objętych postępowaniem ze względu na niemal nieistniejącą bazę produkcyjną w Unii oraz brak substytucyjności między przędzą i innymi typami produktów.

(19)

Dochodzenie wykazało jednak, że istnieje przynajmniej jednostronna substytucyjność po stronie popytu (przędza może być wykorzystywana w wielu zastosowaniach zamiast innych typów, nawet jeśli nie zawsze jest to opłacalne ze względu na jej względnie wysoką cenę) oraz że ograniczona baza produkcyjna danego typu produktu nie jest wystarczającym powodem wyłączenia tego typu z zakresu produktów objętych postępowaniem, o ile typ ten posiada te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne oraz jest wykorzystywany do tych samych celów co inne typy. Biorąc pod uwagę, że przędza z włókien ciągłych szklanych ma te same podstawowe właściwości co inne produkty z włókien ciągłych szklanych oraz że jest do pewnego stopnia zamienna, tymczasowo stwierdzono, że brak jest podstaw do wyłączenia przędzy z definicji produktu. Ocenie tego argumentu poświęci się jednak szczególną uwagę na późniejszym etapie.

(20)

Stwierdzono, że produkt objęty postępowaniem i produkty z włókien ciągłych szklanych produkowane i sprzedawane na rynku krajowym w ChRL oraz na rynku krajowym w Turcji – państwie, które posłużyło tymczasowo jako państwo analogiczne – a także produkty z włókien ciągłych szklanych produkowane i sprzedawane w Unii przez przemysł unijny mają te same podstawowe cechy fizyczne, chemiczne i techniczne oraz zastosowania. Produkty te uznaje się zatem tymczasowo za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(21)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego, w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu pochodzącego z ChRL normalną wartość należy ustalić zgodnie z ust. 1-6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(22)

W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria MET są podsumowane poniżej:

(23)

W trakcie bieżącego dochodzenia wszyscy trzej producenci (grupy producentów) eksportujący objęci próbą wystąpili o MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i odesłali formularz wniosku o MET w wyznaczonym terminie:

(24)

W przypadku wyżej wymienionych producentów (grup producentów) eksportujących objętych próbą Komisja zebrała wszelkie informacje, które uznała za niezbędne, sprawdziła wszystkie dane podane we wniosku o MET, jak również wszelkie inne niezbędne informacje na terenie odnośnych przedsiębiorstw.

(25)

Podczas weryfikacji ustalono, że dwoje objętych próbą producentów lub grup producentów eksportujących w ChRL nie spełniało kryteriów przyznania MET ustanowionych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(26)

W szczególności jeden producent eksportujący (grupa producentów) nie był w stanie wykazać, że jego decyzje gospodarcze są w wystarczającym stopniu wolne od ingerencji państwa. Większość członków zarządu tego przedsiębiorstwa jest powoływana przez spółkę, w której większościowy udział ma państwo. W związku z tym państwo może uniemożliwić podjęcie jakiejkolwiek decyzji. Jest zatem oczywiste, że państwo odgrywa istotną w procesie podejmowania decyzji w tym przedsiębiorstwie. Ponadto przedsiębiorstwo nie było w stanie wykazać, że posiada czytelny zestaw dokumentacji księgowej, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości – dochód przedsiębiorstwa podlegający opodatkowaniu nie był bowiem poprawnie podany w sprawozdaniach finansowych.

(27)

Drugi objęty próbą producent eksportujący (grupa producentów) również nie był w stanie wykazać, że jego decyzje gospodarcze są w wystarczającym stopniu wolne od ingerencji państwa. Dwa przedsiębiorstwa handlowe należące do grupy są bowiem własnością państwa. Państwo może również w dużym stopniu ingerować w proces podejmowania decyzji u jednego z producentów eksportujących grupy za pośrednictwem członka zarządu z domyślnym prawem weta, który reprezentuje spółkę dominującą będącą własnością państwa. Producent ten jest z kolei spółką dominującą i głównym udziałowcem dwóch innych producentów eksportujących grupy, zatem państwo może również w znacznym stopniu ingerować w proces podejmowania decyzji u tych producentów. Ponadto trzech producentów eksportujących grupy nie było w stanie wykazać, że spełniają kryterium nr 2, jako że u dwóch z nich w sprawozdaniach finansowych nie ma informacji o preferencyjnym reżimie podatkowym, natomiast u trzeciego producenta audyt nie wydaje się być niezależny. Co więcej, pięć przedsiębiorstw grupy nie spełnia kryterium nr 3, głównie ze względu na fakt, że opłaty za użytkowanie gruntów nie odpowiadają cenom rynkowym.

(28)

Jeden objęty próbą producent eksportujący, do którego należą dwa przedsiębiorstwa powiązane, wykazał, że spełniają one wszystkie kryteria ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. c), w związku z czym można mu przyznać MET.

(29)

Po ujawnieniu ustaleń dotyczących MET otrzymano uwagi od przemysłu unijnego i dwóch objętych próbą producentów/grup producentów eksportujących, co do których zaleca się nieprzyznanie MET. Uwagi te nie zostały jednak uznane za mogące zmienić ustalenia w tej kwestii.

(30)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, dla państw, których dotyczy ten artykuł, ustalana jest ogólnokrajowa stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Kryteria te przedstawiono poniżej w skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji:

(31)

Dwa wyżej wymienione objęte próbą przedsiębiorstwa/grupy przedsiębiorstw, którym nie przyznano MET, wystąpiły również o IT na wypadek nieprzyznania im MET.

(32)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono, że żadne z tych przedsiębiorstw/grup przedsiębiorstw nie udowodniło, że łącznie spełnia wszystkie kryteria wymagane do przyznania IT, jak określono w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Ustalono mianowicie, że przedsiębiorstwa te nie spełniają kryterium ustanowionego w art. 9 ust. 5 lit. c) rozporządzenia podstawowego, zgodnie z którym większość udziałów należeć musi do osób prywatnych lub musi być wystarczająco niezależna od państwa, ponieważ, jak opisano to w motywach (25) i (26), stwierdzono, że ostatecznym właścicielem większości udziałów wszystkich przedsiębiorstw jest państwo lub że są one przez państwo kontrolowane. Ponadto, jak opisano powyżej, stwierdzono, że żadne z tych przedsiębiorstw (grup przedsiębiorstw) nie wykazało, że spełnia kryterium ustanowione w art. 9 ust. 5 lit. e), tj. że ich proces podejmowania decyzji jest wolny od znacznej interwencji państwa pozwalającej na obejście środków, jeżeli przedsiębiorstwa korzystają z różnych stawek celnych. Z tego względu ich wnioski o IT zostały odrzucone.

(33)

Stwierdzono zatem, że nie należy przyznać IT żadnemu z objętych próbą producentów (grup producentów) eksportujących, którym nie przyznano MET.

(34)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy wielkość sprzedaży produktów z włókien ciągłych szklanych na rynku krajowym dla tego producenta eksportującego była reprezentatywna, tzn. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży stanowiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii. Dochodzenie wykazało, że sprzedaż krajowa produktu podobnego była reprezentatywna.

(35)

Następnie Komisja określiła, które typy produktu sprzedawane na rynku krajowym przez przedsiębiorstwa odnotowujące reprezentatywną wielkość sprzedaży krajowej były identyczne z typami sprzedawanymi na wywóz do Unii lub też bardzo do nich podobne.

(36)

Ustalono, w odniesieniu do każdego typu produktu sprzedawanego przez producenta eksportującego na jego rynku krajowym i porównywalnego z typem produktów z włókien ciągłych szklanych sprzedawanym na wywóz do Unii, czy sprzedaż krajowa była wystarczająco reprezentatywna do celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego typu produktu uznawana była za wystarczająco reprezentatywną, jeśli wielkość sprzedaży tego typu produktu niezależnym klientom na rynku krajowym w OD wynosiła około 5 % całkowitej wielkości sprzedaży na wywóz do Unii porównywalnego typu produktu. Dochodzenie wykazało, że sprzedaż na rynku krajowym wszystkich typów produktów z wyjątkiem czterech była reprezentatywna.

(37)

Komisja zbadała następnie, czy sprzedaż krajową reprezentatywnych ilości każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem można uznać za sprzedaż dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie dla każdego typu produktu proporcji sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem.

(38)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego typu produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej obliczonym kosztom produkcji lub wyższej od nich, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży danego typu produktu, a średnia ważona cena sprzedaży była równa jednostkowym kosztom lub wyższa od nich, wartość normalną poszczególnych typów produktu obliczono jako średnią ważoną cen sprzedaży krajowej ogółem tego typu produktu.

(39)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży z zyskiem danego rodzaju produktu stanowiła najwyżej 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju produktu lub gdy średnia ważona cena tego rodzaju produktu była niższa niż koszty jednostkowe, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, którą obliczono jako średnią ważoną cenę w wyłącznie krajowej sprzedaży z zyskiem danego rodzaju produktu.

(40)

Jeżeli te typy produktu były sprzedawane ze stratą, uznawano, że nie były one sprzedawane w zwykłym obrocie handlowym.

(41)

Dochodzenie wykazało, że sprzedaż z zyskiem wszystkich porównywalnych typów produktów z wyjątkiem jednego przekraczała 80 % sprzedaży krajowej ogółem, zatem w celu obliczenia średniej ceny dla wartości normalnej uwzględniono całość sprzedaży krajowej. W przypadku jednego typu produktu uwzględniono jedynie sprzedaż z zyskiem. Co do sprzedaży tych czterech typów produktów, których nie sprzedawano w ilościach reprezentatywnych na rynku krajowych, Komisja uwzględniła w celu określenia wartości normalnej odpowiednio dostosowane reprezentatywne ceny krajowe typów podobnych.

(42)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla przedsiębiorstw, którym nie przyznano MET, ustalono na podstawie cen lub wartości konstruowanej w państwie analogicznym.

(43)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wskazała swój zamiar wykorzystania Turcji jako odpowiedniego państwa analogicznego w celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do ChRL i zaprosiła zainteresowane strony do przedstawienia swoich uwag w tej kwestii.

(44)

Dwie zainteresowane strony oświadczyły, że ich zdaniem Turcja nie jest odpowiednim państwem analogicznym, nie uzasadniając jednak tego twierdzenia. Inna zainteresowana strona przedstawiła swoje uwagi na temat wyboru państwa analogicznego i zaproponowała Indie zamiast Turcji, argumentując że są one na porównywalnym poziomie rozwoju do poziomu rozwoju ChRL, rynki są porównywalne, gdyż w obydwu państwach zastosowania energii wiatru mają duże znaczenie oraz że porównywalne typu produkowane są w podobny sposób. Co więcej, rynek indyjski opisano jako rynek otwarty, na którym odbywa się znacznej wielkości przywóz. Wspomniano także, że dostęp do surowców jest podobny w obu państwach.

(45)

Komisja starała się o współpracę producentów produktu podobnego w Turcji, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Republice Korei i w Indiach. Chęć współpracy wyraził jednak tylko jedyny producent turecki i odpowiedział on na pytania kwestionariusza.

(46)

Uznano, że Turcja jest reprezentatywnym państwem analogicznym pod względem wielkości sprzedaży krajowej. Należałoby jednak skonstruować wartość normalną dla jednego typu produktu podobnego, który nie jest produkowany w Turcji. Trwające dochodzenie antydumpingowe dotyczące Turcji odnośnie przywozu produktów z włókien ciągłych szklanych wskazuje ponadto na możliwość spadku cen na tureckim rynku krajowym. Biorąc jednak pod uwagę, że Turcja jest jedynym państwem, które zgodziło się na współpracę w niniejszym dochodzeniu, uznano tymczasowo, że państwo to powinno zostać wykorzystane jako państwo analogiczne.

(47)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od producenta w państwie analogicznym, zgodnie ze sposobem przedstawionym powyżej odnośnie do grupy przedsiębiorstw, której przyznano MET. W przypadku gdy typy produktu na rynku krajowym państwa analogicznego były sprzedawane ze stratą lub jeśli nie sprzedawano typów podobnych, wartość normalną skonstruowano na mocy art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego.

(48)

W większości przypadków produkt objęty postępowaniem był sprzedawany niezależnym klientom w Unii w ramach wywozu, cena eksportowa była zatem ustalana zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, mianowicie na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych.

(49)

W przypadku niedużej wielkości sprzedaży eksportowej jednego producenta eksportującego dla jego przedsiębiorstw powiązanych w Unii ustalono, że sprzedaż ta przeznaczona była na użytek własny i w związku z tym nie została uwzględniona w tymczasowym określeniu wysokości dumpingu.

(50)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównano na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Wprowadzono odpowiednie dostosowania we wszystkich przypadkach, w których uznano je za rozsądne, prawidłowe i poparte potwierdzonymi dowodami. Dokonano dostosowań w odniesieniu do podatków pośrednich, frachtu morskiego i kosztów ubezpieczenia, kosztów transportu w państwie wywozu, poziomu handlu (różnic w kanałach dystrybucyjnych), kosztów gwarancji, kredytu i opłat bankowych.

(51)

Tymczasowe marginesy dumpingu zostały wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(52)

Dla współpracującej grupy producentów eksportujących, którym przyznano MET, ustalono indywidualny margines dumpingu na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(53)

Margines dumpingu dla objętych próbą przedsiębiorstw, którym nie przyznano MET ani IT, oraz dla współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą został obliczony jako średnia trzech przedsiębiorstw/grup przedsiębiorstw objętych próbą.

(54)

Zważywszy na wysoki poziom współpracy w trakcie dochodzenia oraz na fakt, że współpracujące przedsiębiorstwa reprezentowały prawie 100 % całego przywozu z ChRL w OD, dla przedsiębiorstw niewspółpracujących ogólnokrajowy margines został ustalony z wykorzystaniem najwyższego marginesu ustalonego dla (grup) przedsiębiorstw objętych próbą.

(55)

Na tej podstawie określono następujące tymczasowe poziomy dumpingu:

(56)

W okresie objętym dochodzeniem produkt podobny był produkowany przez 11 producentów w Unii. Siedmiu z nich współpracowało w dochodzeniu. Ustalono, że tych siedmiu producentów jest członkami stowarzyszenia skarżącego, oraz że reprezentują oni większą część, w tym przypadku ponad 90 %, całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego. Wśród pozostałych czterech producentów unijnych jeden również należał do stowarzyszenia skarżącego, dwóch aktywnie poparło skargę, natomiast jeden producent ani nie poparł skargi ani też nie wniósł wobec niej sprzeciwu. Dlatego też wymienionych 11 producentów stanowi przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i będą oni zwani dalej „przemysłem unijnym”.

(57)

Jak wskazano w powyższym motywie 13, wybrano próbę trzech producentów reprezentujących około 64 % łącznej produkcji unijnej. Jako że dwóch z nich było grupami przedsiębiorstw powiązanych posiadających wiele zakładów produkcyjnych w Unii, próba zawierała łącznie dziewięć indywidualnych przedsiębiorstw.

(58)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że objęci próbą producenci unijni nie powinni być uznani za przemysł unijny, gdyż wszyscy trzej są powiązani z chińskimi producentami produktu objętego postępowaniem. Dochodzenie potwierdziło, iż dwóch z trzech objętych próbą producentów unijnych jest rzeczywiście powiązanych z producentami chińskimi. Ustalono jednak, że pomimo tego związku tych dwóch objętych próbą producentów unijnych nie podejmowało żadnych działań mogących zaszkodzić rzetelności ustaleń dochodzenia. Wielkość przywozu tych producentów unijnych pochodzącego od ich przedsiębiorstw powiązanych w ChRL jest nieznaczna (mniej niż 4 % przywozu z ChRL). Ponadto przywóz ten może zostać uznany za nieistotny w porównaniu z łączną produkcją producentów unijnych objętych postępowaniem, których w żadnym wypadku nie można uznać za importerów. Są oni bowiem prawdziwymi producentami włókna szklanego. Ten niewielki przywóz nie wpłynął też na wskaźniki szkody związane z producentami unijnymi objętymi postępowaniem. W związku z powyższym Komisja uznała, że nie ma podstaw wyłączenia któregokolwiek z objętych próbą producentów unijnych z definicji przemysłu unijnego w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(59)

Konsumpcję unijną ustalono na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym oraz danych o wielkości przywozu na rynek unijny pochodzących z Eurostatu.

(60)

Konsumpcja unijna obniżyła się znacznie, o 24 %, między 2006 r. a OD, natomiast w 2007 r. i w pierwszej połowie 2008 r. nieznacznie się zwiększyła.

Tabela 1

(61)

Wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL na rynek unijny znacznie się zwiększyła w okresie badanym. Ogólnie w okresie badanym przywóz z ChRL zwiększył się o ponad 50 %. W szczególności między 2006 a 2008 r. przywóz z ChRL zwiększył się ponad dwukrotnie. Uległ on spadkowi w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu z 2008 r., jednak stopa tego spadku (25 %) była niższa niż stopa spadku konsumpcji (28 %).

Tabela 2

(62)

Udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych z ChRL w okresie badanym stale się zwiększał. W okresie objętym dochodzeniem przywóz z Chin miał 15,6-procentowy udział w rynku – wartość ta niemal się podwoiła w porównaniu z rokiem 2006.

Tabela 3

(63)

Poniższa tabela pokazuje średnią cenę przywozu po cenach dumpingowych z ChRL na granicy UE, przed ocleniem, zgodnie z danymi Eurostatu. Średnia cena przywozu z ChRL była zasadniczo stabilna w okresie badanym. Miało to miejsce pomimo znacznego światowego wzrostu cen surowców do produkcji włókna szklanego ciągłego w okresie badanym (zob. również tabela 18).

Tabela 4

(64)

Dokonano porównania cen poszczególnych typów pomiędzy ceną sprzedaży chińskich producentów eksportujących a ceną sprzedaży stosowaną w Unii przez objętych próbą producentów unijnych. W tym celu porównano ceny objętych próbą producentów unijnych dla klientów niepowiązanych z cenami objętych próbą producentów eksportujących z państwa, którego dotyczy postępowanie. Tam, gdzie to było konieczne, wprowadzono dostosowania w celu uwzględnienia różnic w poziomie handlu i kosztach poprzywozowych.

(65)

Porównanie to wykazało, że w OD przywożony produkt objęty postępowaniem pochodzący z ChRL był sprzedawany w Unii po cenach podcinających ceny przemysłu unijnego o 23 % do 39 % cen przemysłu unijnego.

(66)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki gospodarcze i wskaźniki, które wywierają wpływ na stan przemysłu unijnego. Dane przedstawione poniżej dotyczą całego przemysłu unijnego w odniesieniu do poziomów sprzedaży i udziałów w rynku oraz przedsiębiorstw objętych próbą w odniesieniu do wszystkich pozostałych wskaźników.

(67)

Wielkość produkcji unijnej pozostała względnie stabilna między 2006 i 2008 r., jednak znacznie się obniżyła w okresie objętym dochodzeniem.

Tabela 5

(68)

Moce produkcyjne przemysłu unijnego ulegały zmianom przedstawionym poniżej:

Tabela 6

(69)

Moce produkcyjne zmniejszyły się w okresie objętym dochodzeniem. Ze względu na spadek cen i utratę udziału w rynku spowodowane przez przywóz po cenach dumpingowych z ChRL zlikwidowano, zamknięto tymczasowo lub zredukowano wiele linii produkcyjnych. Mimo tego spadku mocy produkcyjnych stopa wykorzystania mocy obniżyła się z 86 % do 61 %, czyli o 29 %.

(70)

Poniższa tabela pokazuje, że w 2007 r. zapasy początkowo się obniżyły się, gdyż poziom konsumpcji był bardzo wysoki, lecz w 2008 r. znacznie się zwiększyły ze względu na jej nagły spadek w czwartym kwartale tego roku. W OD poziom zapasów powrócił do bardziej standardowego poziomu.

Tabela 7

(71)

Wielkość sprzedaży wszystkich producentów unijnych na rynku unijnym, w tym sprzedaży na użytek własny, ulegała zmianom przedstawionym poniżej

Tabela 8

(72)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego jako całości obniżyła się o 30 %. W 2007 r., podczas gdy konsumpcja unijna wzrosła o 6 % (zob. tabela 1), wielkość sprzedaży produktu objętego postępowaniem na rynku unijnym przez przemysł unijny wzrosła jedynie o 1 %. Oznacza to, że przemysł unijny nie mógł skorzystać ze wzrostu konsumpcji w tym okresie. Następnie, w 2008 r. i w OD wielkość sprzedaży przemysłu unijnego znacznie się obniżyła.

(73)

Udział przemysłu unijnego w rynku znacznie się obniżył w 2007 i w 2008 r., po czym nieznacznie wzrósł w OD. Ogółem udział przemysłu unijnego w rynku obniżył się jednak o 5,6 punktów procentowych w okresie badanym, podczas gdy, jak pokazuje powyższa tabela 3, udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych z ChRL w okresie badanym niemal się podwoił.

Tabela 9

(74)

Jeżeli chodzi o średnie ceny sprzedaży, poniższa tabela pokazuje, że przemysłowi unijnemu nie udało się zwiększyć cen sprzedaży klientom niepowiązanym w okresie badanym. Średnie ceny sprzedaży wręcz spadły o 2 %, co jest szczególnie nietypowe w kontekście rosnących cen surowców. Przemysł unijny nie był w stanie przełożyć wzrostu cen surowców na ceny sprzedaży z powodu presji na obniżenie cen na rynku unijnym wywieranej przez przywóz po cenach dumpingowych z ChRL.

Tabela 10

(75)

Poziom zatrudnienia w przemyśle unijnym pokazuje, że w okresie badanym zracjonalizowano produkcję w celu obniżenia jej kosztów i zbilansowania wzrostu cen surowców. Liczba zatrudnionych spadła o 20 punktów procentowych podczas całego okresu, przy czym spadek ten wyniósł 15 punktów procentowych w okresie pomiędzy 2007 r. i OD.

Tabela 11

(76)

W wyniku opisanych w poprzednim motywie działań przemysłu unijnego wydajność siły roboczej producentów unijnych znacznie wzrosła w 2007 i 2008 r. Ta pozytywna tendencja odwróciła się jednak w OD, prowadząc do straty wydajności ogółem o 21 % w okresie badanym. Ten spadek wydajności spowodowany był częściowo załamaniem popytu, a częściowo przywozem po cenach dumpingowych z ChRL znacznie podcinającym ceny przemysłu unijnego, skutkując znacznym spadkiem produkcji, a co za tym idzie, wzrostem zatrudnienia w przeliczeniu na wyprodukowaną jednostkę włókna szklanego.

Tabela 12

(77)

W okresie badanym przemysłowi unijnemu udało się opanować wzrost kosztów pracy. Jak pokazuje poniższa tabela, średnia roczna płaca nieznacznie wzrosła w 2007 i 2008 r., natomiast w OD spadła. W całym tym okresie jednostkowy koszt pracy obniżył się o 3 %. Spadek ten byłby bardziej wyraźny, gdyby w powyższej tendencji nie uwzględniono kosztów odpraw.

Tabela 13

(78)

Rentowność przemysłu unijnego ustalono, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży. Przy ustalaniu rentowności producentów unijnych dokonano dostosowania zweryfikowanych danych, aby na analizę nie miały wpływu nadzwyczajne kwestie specyficzne dla poszczególnych przedsiębiorstw, które miały niewspółmierny wpływ na ich zysk w danym okresie. Po tym dostosowaniu uzyskano następujące dane o rentowności producentów objętych próbą oraz zwrocie z inwestycji, związanych ze sprzedażą produktu podobnego w Unii w okresie badanym:

Tabela 14

(79)

Jak pokazuje powyższa tabela, przemysł unijny osiągał ograniczony poziom zysku przez większą część okresu badanego, z wyjątkiem roku 2007, w którym średnia stopa rentowności wyniosła 4,7 %. Zyski zamieniły się w ogromne straty w OD: średnia stopa straty w przemyśle unijnym wyniosła aż 15 %.

(80)

Co się tyczy zwrotu z inwestycji wyrażonego jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji, wskaźnik ten był zasadniczo zgodny z tendencją dotyczącą rentowności. Ogólnie zwrot z inwestycji był dosyć ograniczony w całym okresie badanym, z wyjątkiem 2007 r. W OD średnia stopa zwrotu z inwestycji przemysłu unijnego spadła do -16,8 %.

(81)

Powyżej przedstawiona trudna sytuacja finansowa powstała mimo zwiększonej konsumpcji w okresie między 2006 i 2008 r., jak opisano w motywie 60 powyżej, oraz niezależnie od wysiłków przemysłu unijnego zmierzających do racjonalizacji kosztów produkcji, jak opisano w motywie 75 i 76 powyżej. W okresie badanym silnie rosnący tani przywóz po cenach dumpingowych z ChRL wpłynął na wielkość sprzedaży przemysłu unijnego i doprowadził do znacznego spadku cen. Czynniki te miały wpływ na sytuację finansową przemysłu unijnego. Najlepszym tego dowodem jest bardzo wysoka strata w wysokości 15 % w OD.

(82)

Przepływy pieniężne netto wynikające z działalności operacyjnej ulegały następującym zmianom:

Tabela 15

(83)

Powyższa tabela potwierdza trudną sytuację finansową przemysłu unijnego w okresie 2006-2008, a następnie radykalne pogorszenie sytuacji w OD.

(84)

W okresie badanym inwestycje producentów objętych próbą ulegały następującym zmianom:

Tabela 16

(85)

W szczytowych latach 2006 i 2008 poziom inwestycji był względnie wysoki ze względu na potrzebę remontu i konserwacji pieców. W tej kapitałochłonnej gałęzi przemysłu piece należy remontować co 7-10 lat, a koszty z tym związane wynoszą od 8 do 13 mln EUR (bardziej dokładanych kosztów nie podano ze względu na poufny charakter informacji). Duża część innych, bardziej strukturalnych, wysokich kosztów inwestycji jest związana ze zużyciem stopu w łódkach do snucia włókna i konieczność ich remontu i konserwacji.

(86)

Jak przedstawiono w motywie 55 powyżej marginesy dumpingu odnośnie do przywozu z ChRL są bardzo wysokie. Biorąc pod uwagę wielkość, udział w rynku i ceny przywozu po cenach dumpingowych, wpływu marginesu dumpingu nie można uznać za nieznaczny.

(87)

Pomimo znacznych wysiłków czynionych przez przemysł unijny w celu zwiększenia konkurencyjności większość wskaźników szkody związanych z przemysłem unijnym uległa pogorszeniu w okresie badanym. Jest to szczególnie wyraźne przy analizie wskaźników związanych z sytuacją finansową przemysłu unijnego, szczególnie tych dotyczących zwrotu z inwestycji, przepływów pieniężnych i rentowności, które uległy wyjątkowo niekorzystnym zmianom. Ponadto wskaźniki dotyczące produkcji, mocy produkcyjnych, wykorzystania mocy produkcyjnych, wielkości sprzedaży i udziału w rynku również potwierdzają wyraźnie negatywną tendencję.

(88)

W tym samym czasie przywóz włókna szklanego z ChRL podcinał ceny przemysłu unijnego o nawet 39 % w OD, a przemysł unijny stracił 5 punktów procentowych udziału w rynku w ciągu niecałych czterech lat.

(89)

W związku z powyższym tymczasowo uznano, że przemysłowi unijnemu wyrządzono istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(90)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych wyrządził szkodę przemysłowi unijnemu w takim stopniu, iż można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu towarów po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu unijnego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

(91)

Pomiędzy 2006 r. i OD wielkość przywozu po cenach dumpingowych produktu, którego dotyczy postępowanie, wzrosła o 51 %, co doprowadziło do wzrostu udziału tego przywozu w rynku unijnym o 98 %, z 7,9 % do 15,6 %.

(92)

Wzrostowi wielkości przywozu po cenach dumpingowych produktu, którego dotyczy postępowanie, z ChRL w okresie badanym towarzyszyła negatywna tendencja w większości wskaźników szkody dotyczących przemysłu unijnego. Przemysł unijny stracił 5,6 punktów procentowych udziału w rynku, a jego ceny sprzedaży spadły o 2 % z powodu presji cenowej wywieranej przez tani przywóz po cenach dumpingowych na rynek unijny. Znaczne podcięcie cenowe uniemożliwiło przemysłowi unijnemu przełożenie zwiększonych kosztów produkcji na ceny sprzedaży na akceptowalnym poziomie, co doprowadziło do niskiego poziomu rentowności, a w OD nawet do wyniku negatywnego.

(93)

Warto również zauważyć, że udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych z ChRL wzrastał nawet w OD. Innymi słowy, jak opisano również w motywie 62 powyżej, wielkość przywozu po cenach dumpingowych z ChRL malała w wolniejszym tempie niż konsumpcja unijna.

(94)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że brak jest związku przyczynowego pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych i szkodą wyrządzoną przemysłowi unijnemu. Jednym z wysuniętych argumentów był fakt, że różnica między chińskimi i unijnymi cenami sprzedaży była względnie jednakowa przez cały okres badany, podczas gdy rentowność przemysłu unijnego ulegała zmianom w tym samym okresie. Należy jednak wziąć pod uwagę, że nie sam poziom cen, ale również wielkość i tak już taniego przywozu po cenach dumpingowych wywarła silną presję na sprzedaż przemysłu unijnego. Ponadto, nawet jeśli inne czynniki mogły odegrać pewną rolę w pogorszeniu stanu przemysłu unijnego, wpływając przez to do pewnego stopnia na zmianę rentowności przemysłu unijnego, w żadnym wypadku nie zmniejsza to wpływu przywozu po cenach dumpingowych z ChRL, stale podcinającego ceny unijne, szczególnie, że odbywało się we względnie stałym tempie mimo zmian na rynku, takich jak wzrost i spadek konsumpcji czy zmiany cen surowca.

(95)

Podobny argument wysunięto względem domniemanego braku związku między poziomem rentowności przemysłu unijnego i zmianami w jego udziale w rynku. Przykładowo, poziom rentowności przemysłu unijnego poprawił się przez pewien czas między 2006 i 2007 r. pomimo obniżenia się jego udziału w rynku. Stało się tak częściowo z powodu poprawy sytuacji na rynku unijnym w roku 2007 (zob. 6-procentowy wzrost konsumpcji unijnej, jak wspomniano w motywie 60 powyżej). Co jednak ważniejsze, w latach 2006 i 2007 przemysł unijny skupił się na racjonalizacji produkcji przez obniżkę kosztów produkcji, co również wpłynęło na poziom jego rentowności. Innym przykładem jest fakt, że między 2008 r. i OD udział przemysłu unijnego w rynku zwiększył się nieznacznie, podczas gdy jego poziom rentowności drastycznie obniżył się o 15 %. W tym samym jednak okresie przywóz po cenach dumpingowych z ChRL również mógł zwiększyć swój udział w rynku, podcinając jednocześnie nadal w dużej mierze ceny w Unii. Doprowadziło to do ogromnych strat poniesionych przez przemysł unijny. Powyższe dwa przypadki pokazują, że ustalając wpływ przywozu po cenach dumpingowych na sytuację przemysłu unijnego, nie można brać pod uwagę jednego lub dwóch wskaźników bez związku z innymi.

(96)

W oparciu o powyższe ustalenia uznaje się tymczasowo, że tani przywóz po cenach dumpingowych z ChRL, wprowadzany na rynek unijny w dużych i stale rosnących ilościach, który znacznie podcinał ceny przemysłu unijnego w całym okresie badanym, miał istotny negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego.

(97)

W okresie badanym miał miejsce ograniczony przywóz z innych państw trzecich. Udział w rynku ogółem przywozu z państw innych niż ChRL obniżył się o 2 punkty procentowe, z 17 % do 15 %. Udział w rynku Norwegii, drugiego pod względem wielkości źródła przywozu, wynosił 3,3 % w OD. Udział Turcji w rynku wynosił 2,5 % w OD, natomiast udział Stanów Zjednoczonych, czwartego z największych źródeł przywozu, wynosił w OD mniej niż 2 %.

Tabela 17

(98)

Powyższa tabela, oparta na danych Eurostatu, pokazuje również, że średni poziom cen przywozu z innych państw na granicy Unii jest ogólnie o wiele wyższy niż ceny przywozu z ChRL, jak przedstawiono w motywie 63 powyżej. Przy porównaniu danych o cenach z Eurostatu z cenami sprzedaży przemysłu unijnego przedstawionymi w motywie 74 powyżej wydaje się, że przywóz z Turcji podcinał ceny przemysłu unijnego w OD. Udział przywozu z Turcji w rynku w OD wynosił jednak tylko 2,5 %, mniej niż udział w rynku tego przywozu w 2006 r. Ponadto poziom cen tego przywozu znajdował się stale znacznie powyżej, o 14 %-23 %, poziomu cen przywozu z ChRL. Ceny przywozu z Malezji, Tajwanu i Republiki Korei wydają się również znajdować poniżej cen przemysłu unijnego, jednak ich udział w rynku jest także ograniczony i malejący. Nie uważa się zatem, że przywóz z Turcji, Malezji, Tajwanu i Republiki Korei lub z jakichkolwiek innych państw trzecich miał negatywny wpływ na sytuację przemysłu unijnego. Na tej podstawie można tymczasowo uznać, że przywóz z innych państw nie narusza związku przyczynowego między stwierdzonym dumpingiem a istotną szkodą wyrządzoną przemysłowi unijnemu.

(99)

Niektóre strony twierdziły, że szkoda wyrządzona przemysłowi unijnemu spowodowana była kryzysem gospodarczym, który wywołał gwałtowny spadek popytu.

(100)

Zaobserwowano rzeczywiście duży spadek konsumpcji unijnej między 2008 r. i OD, przedstawiony w motywie 60 powyżej. Spadek ten wyniósł 28 % i uznaje się, że został on spowodowany przez kryzys gospodarczy w Unii w tym okresie. Większość gałęzi przemysłu stosujących produkty zawierające produkt objęty dochodzeniem (m. in. przemysł samochodowy, produkcja energii wiatrowej, budownictwo) silnie odczuła skutki kryzysu, co poskutkowało spadkiem popytu na włókna szklane na początku łańcucha.

(101)

Negatywny wpływ pogorszenia koniunktury gospodarczej i spadku popytu został jednak wzmocniony przez zwiększony przywóz po cenach dumpingowych z ChRL, który znacznie podcinał ceny przemysłu unijnego. Nawet jeśli pogorszenie koniunktury może być uznane za przyczyniające się do powstania szkody w OD, w żaden sposób nie umniejsza ono szkodliwych skutków taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL na rynek unijny w całym okresie badanym. Nawet przy malejącej sprzedaży przemysł unijny mógłby utrzymać akceptowalny poziom wielkości i cen sprzedaży, zmniejszając przez to negatywne skutki spadku konsumpcji. Mogło być to jednak możliwe tylko przy braku nieuczciwej konkurencji na rynku ze strony taniego przywozu po cenach dumpingowych. Co więcej, wpływ chińskiego przywozu po cenach dumpingowych znacznie podcinającego unijne ceny sprzedaży w OD można uznać za szczególnie szkodliwy podczas kryzysu gospodarczego.

(102)

Z tego względu nie można uznać pogorszenia koniunktury za ewentualną przyczynę naruszającą związek przyczynowy pomiędzy szkodą dla przemysłu unijnego a przywozem po cenach dumpingowych z ChRL.

(103)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że nie ma związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych a sytuacją finansową przemysłu unijnego, biorąc pod uwagę, że ten ostatni osiągnął najwyższe poziomy rentowności w latach, gdy przywóz z ChRL produktu, którego dotyczy postępowanie, znajdował się na najwyższym poziomie. Najniższą rentowność przemysł unijny osiągał natomiast kiedy przywóz z ChRL był na najniższym poziomie w okresie badanym.

(104)

Należy tu przede wszystkim zauważyć, ze względu na światowy charakter kryzysu zmiany w konsumpcji, szczególnie podczas pogorszenia koniunktury w OD, z całą pewnością wpłynęły zarówno na wielkość przywozu z ChRL, jak i na sytuację finansową przemysłu unijnego.

(105)

Jednak jak wskazano powyżej, przywóz po cenach dumpingowych z ChRL znacznie podcinał ceny sprzedaży przemysłu unijnego w OD, tj. w okresie pogorszenia koniunktury. Co gorsza, producentom eksportującym z ChRL udało się nieznacznie zwiększyć swój udział w rynku nawet w okresie pogorszenia koniunktury, podczas gdy przemysł unijny poniósł poważne straty ze względu na niemożliwość sprzedaży po bardziej korzystnych cenach.

(106)

Można uznać, że opisane powyżej podcięcie cenowe, któremu towarzyszył wzrost udziału przywozu po cenach dumpingowych z ChRL w rynku, wyrządziło nawet poważniejszą szkodę przemysłowi unijnemu niż gdyby miało to miejsce w sytuacji braku wahań konsumpcji wywołanych przez pogorszenie koniunktury.

(107)

W związku z powyższym w żadnym wypadku nie można uznać, że zwykłe porównanie tendencji w wielkości przywozu po cenach dumpingowych z ChRL z sytuacją finansową przemysłu unijnego można by zinterpretować jako czynnik naruszający związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych i szkodą wyrządzoną przemysłowi unijnemu.

(108)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że niższa rentowność przemysłu unijnego była spowodowana raczej spadkiem sprzedaży eksportowej lub niższą produkcją na użytek własny niż spadkiem sprzedaży w Unii. Należy tu przede wszystkim przypomnieć, że, z wyjątkiem wielkości sprzedaży, wszystkie wskaźniki szkody, w tym rentowność, zostały ocenione na podstawie sprzedaży niepowiązanym klientom na rynku unijnym. Innymi słowy, zarówno sprzedaż eksportowa, jak i sprzedaż na użytek własny zostały wyłączone z obliczeń. Jest również prawdą, że wielkość sprzedaży eksportowej malała w nieco szybszym tempie niż sprzedaż unijna, jednak nie było tak w przypadku produkcji na użytek własny, która stanowiła podczas okresu badanego, pomiędzy 22,4 % a 24,4 % sprzedaży unijnej ogółem. Co więcej, ze względu na stosunek sprzedaży eksportowej do sprzedaży unijnej przemysłu unijnego (wahający się między 10 % i 14 % w okresie badanym) sprzedaży tej nie można uznać za tak wysoką, aby można było zakwestionować związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych a jego wpływem na przemysł unijny. Dlatego też argument ten zostaje oddalony.

(109)

Jedna zainteresowana strona argumentowała, że pogorszenie stanu przemysłu unijnego było spowodowane błędną decyzją o zwiększeniu mocy produkcyjnych. Należy tutaj przede wszystkim zauważyć, że rynek włókien szklanych był przez wiele lat rynkiem rozwijającym się i decyzja o zwiększeniu mocy produkcyjnych w niektórych zakładach nie może być uznana za nieuzasadnioną w kontekście rosnącej konsumpcji. Ponadto należy zauważyć, że ogólnie w okresie badanym moce produkcyjne przemysłu unijnego zmalały (zob. motyw 68 powyżej).

(110)

W każdym razie należy odnotować, że przemysłowi unijnemu udało się zredukować koszt w przeliczeniu na jednostkę głównych surowców mimo wzrostu cen surowców w okresie badanym:

Tabela 18

(111)

Przedstawione powyżej zmiany kosztu surowca w przeliczeniu na jednostkę wyprodukowanego włókna szklanego miały miejsce dzięki inwestycjom na rzecz wydajności i konkurencyjności. Przemysł unijny wprowadził różne środki w celu usprawnienia i racjonalizacji procesu produkcji i nakładów w okresie badanym.

(112)

Jeżeli chodzi o koszty pracy, jak opisano w motywach 75 - 77 powyżej, przemysł unijny zredukował liczbę zatrudnionych o 20 % w okresie badanym, podczas gdy średnia płaca została obniżona, mimo że w jej obliczeniu uwzględniono koszty wysokich odpraw.

(113)

Z powyższych względów argument za tym, że pogorszenie sytuacji przemysłu unijnego zostało spowodowane przez zwiększone koszty produkcji, prawdopodobnie za sprawą niskiej wydajności lub wysokich kosztów pracy, jest oddalony.

(114)

Wysunięto argument, że szkodę spowodowały skala produkcji i nowoczesna technologia stosowana przez chińskich eksporterów, a nie przywóz po cenach dumpingowych produktu objętego dochodzeniem. Ustalono jednak, że ogólnie producenci unijni również produkują na wielką skalę i korzystają z najnowszych procesów produkcji.

(115)

Jedna zainteresowana strona twierdziła, że przemysł unijny mógł sam sobie wyrządzić szkodę przez przywóz pochodzący od chińskich producentów powiązanych. Należy tu zauważyć, że, jak stwierdzono w motywie 58 powyżej, wielkość tego przywozu była bardzo ograniczona, zarówno względem produkcji przemysłu unijnego, jak i przywozu produktu, którego dotyczy postępowanie, z ChRL.

(116)

Ani brak konkurencyjności, ani też przywóz pochodzący od chińskich producentów powiązanych nie mogą być zatem uznane za czynniki naruszające związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL i stwierdzoną szkodą.

(117)

Powyższa analiza wykazała, że wielkość przywozu włókien szklanych z ChRL znacznie wzrosła w okresie badanym, stopniowo zmniejszając udział w rynku przemysłu unijnego. Ponadto zwiększone ilości przywożone na rynek unijny po cenach dumpingowych znacznie podcięły ceny przemysłu unijnego, uniemożliwiając mu przeniesienie na klientów wyższych kosztów surowców. Mimo iż przez pewien czas przemysłowi unijnemu udawało się rekompensować negatywne skutki presji cenowej dzięki operacyjnemu zwiększeniu wydajności, było to niemożliwe kiedy w wyniku kryzysu gospodarczego znacznie spadł popyt.

(118)

Przeanalizowano także inne czynniki, które mogły wyrządzić szkodę przemysłowi unijnemu. Stwierdzono, że przywóz z państw trzecich, wpływ kryzysu gospodarczego, zmiany w poziomie innej sprzedaży przemysłu unijnego i inne czynniki, w tym te wymienione w motywach 97 - 116 powyżej, nie mogły naruszyć związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych i szkodą wyrządzoną przemysłowi unijnemu.

(119)

Opierając się na powyższej analizie, w której ramach odpowiednio określono i rozdzielono wpływ wszystkich innych znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego od wyrządzającego szkodę wpływu przywozu po cenach dumpingowych, uznaje się tymczasowo, że przywóz z ChRL wyrządził istotną szkodę przemysłowi unijnemu, w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(120)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja sprawdziła, czy pomimo sformułowania wniosków o dumpingu, szkodzie i związku przyczynowym istnieją istotne powody, aby stwierdzić, że przyjęcie odpowiednich środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii. W tym celu, zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, Komisja przeanalizowała możliwe skutki, jakie środki mogłyby wywrzeć na wszystkie zainteresowane strony, oraz możliwe konsekwencje niepodjęcia tego rodzaju środków.

(121)

Komisja przesłała kwestionariusze do niezależnych importerów i użytkowników. Ogółem rozesłano 60 kwestionariuszy. Dwóch importerów i 13 użytkowników nadesłało odpowiedź na pytania kwestionariusza w wymaganym terminie. Ponadto w trakcie postępowania niektórzy importerzy i użytkownicy zgłosili na piśmie sprzeciw wobec jakichkolwiek środków w tej sprawie.

(122)

Jak wskazano w motywie 56, produkt podobny wytwarzało w Unii 11 producentów. Ośmiu skarżących stanowiło ponad 90 % produkcji unijnej. dwóch innych poparło skargę, natomiast jeden producent ani jej poparł, ani się jej nie sprzeciwił.

(123)

Trzy objęte próbą przedsiębiorstwa, które reprezentują około 60 % produkcji unijnej ogółem, zatrudniały 3 300 pracowników bezpośrednio związanych z produkcją i sprzedażą produktu podobnego, a także z administracją. Należy przypomnieć, że wskaźniki szkody wykazały ogólny negatywny trend i że zwłaszcza wskaźniki związane z udziałem w rynku i sytuacją finansową przemysłu unijnego, takie jak rentowność, zwrot z inwestycji i przepływy pieniężne, były zdecydowanie niekorzystne. W szczególności w okresie badanym rentowność przemysłu unijnego zmalała z już bardzo niskiego poziomu 0,3 % do – 15 %, natomiast udział w rynku obniżył się o 5,6 punktów procentowych.

(124)

Jeśli środki zostaną wprowadzone, należy spodziewać się zahamowania spadku cen i utraty udziału w rynku oraz poprawy sytuacji w odniesieniu do cen sprzedaży przemysłu unijnego, w wyniku czego sytuacja finansowa przemysłu unijnego znacznie się polepszy.

(125)

Jeżeli natomiast środki antydumpingowe nie zostaną nałożone, jest prawdopodobne, że sytuacja rynkowa i finansowa przemysłu unijnego nadal będzie się pogarszać. W takim przypadku można się spodziewać, że przemysł unijny nadal będzie tracił udział w rynku i nie będzie już mógł sprostać cenom rynkowym ustalanych przez przywóz z ChRL. Prawdopodobnym skutkiem tego będzie dalsza redukcja produkcji i inwestycji oraz zamknięcie większej liczby zakładów produkcyjnych w Unii, co doprowadzi do istotnej redukcji zatrudnienia.

(126)

W związku z powyższym wstępnie stwierdza się, że wprowadzenie środków antydumpingowych zdecydowanie leży w interesie przemysłu unijnego.

(127)

Jak wskazano powyżej, nie objęto próbą niepowiązanych importerów i dwóch takich importerów w pełni współpracowało w dochodzeniu, przesyłając odpowiedź na pytania kwestionariusza. Jedynie niewielka część obrotów tych dwóch importerów (odpowiednio 7 % i 25 %) była uzyskana przez działalność związaną z produktem, którego dotyczy postępowanie, z ChRL. Obaj importerzy sprzeciwili się ewentualnemu wprowadzeniu środków antydumpingowych, gdyż ich zdaniem mogłoby to doprowadzić do ustania przywozu produktu, którego dotyczy postępowanie, z ChRL.

(128)

Przywóz deklarowany przez tych dwóch importerów stanowił jednak bardzo małą część przywozu z ChRL w OD ogółem (mniej niż 1 %). W dochodzeniu nie współpracowali żadni inni importerzy, udzielając odpowiedzi na pytania kwestionariusza lub przedstawiając uzasadnione uwagi. Na tej podstawie uznaje się tymczasowo, że wprowadzenie środków tymczasowych nie będzie miało istotnych negatywnych skutków dla importerów unijnych.

(129)

Włókna szklane objęte niniejszym postępowaniem mają dużą liczbę zastosowań. W dochodzeniu współpracowały następujące grupy użytkowników: zakłady tkackie (produkujące zarówno tkaniny specjalistyczne, jak i te bardziej standardowe, np. dla turbin wiatrowych i zastosowań morskich, w transporcie, lotnictwie i infrastrukturze). producenci okładzin, producenci materiałów kompozytowych stosowanych m. in. w przemyśle samochodowym, producenci kompozytowych półfabrykatów lub produktów końcowych.

(130)

Współpracujący użytkownicy zakupili ilość produktu, którego dotyczy postępowanie, z ChRL, stanowiącą około 20 % przywozu włókien szklanych z ChRL w OD. Z informacji przekazanych w odpowiedziach na pytania kwestionariusza wynika również, że w unijnym przemyśle użytkowników zatrudniona jest duża liczba osób. Mimo że w tej kwestii nie dostarczono na tym etapie żadnych kompleksowych i potwierdzonych danych, na podstawie informacji zawartych w odpowiedziach na pytania kwestionariusza można tymczasowo oszacować liczbę osób zatrudnionych w przemyśle przetwórczym na 50 000-75 000. Na tej samej podstawie można oszacować liczbę osób zatrudnionych w stosujących włókna szklane oddziałach przedsiębiorstw, które używały chińskich włókien szklanych w OD, na około 27 000.

(131)

Jak twierdziła większość współpracujących użytkowników, kupowali oni włókna szklane zarówno od chińskich, jak i od innych producentów, w tym producentów europejskich. Tylko nieliczni kupowali włókna szklane wyłącznie z ChRL. W przemyśle przetwórczym istnieje nie tylko duża różnorodność działalności, ale przedsiębiorstwa różnią się też znacznie pod względem wielkości. Niektóre z nich są przy tym częścią większych koncernów międzynarodowych, podczas gdy inne są całkowicie niezależne.

(132)

Z odpowiedzi na pytania kwestionariusza wynika, że sytuacja przemysłu włókien szklanych jest względnie dobra. Z informacji współpracujących użytkowników wynika, że większość z nich osiągnęła zysk z produkcji i sprzedaży swoich produktów, które zawierały produkt objęty dochodzeniem, w okresie badanym, w tym w OD. Kilku użytkowników poniosło co prawda straty z tej działalności w OD, jednak zysk wielu innych wyniósł między 5 % i 10 %.

(133)

Koszty zakupu włókien szklanych stanowią zazwyczaj dużą część kosztów produkcji w branży użytkowników. Zgodnie z dostarczonymi danymi stosunek ten może wynosić od 10 % do ponad 50 %, w zależności od wytwarzanego produktu. Dla niektórych użytkowników wzrost kosztów zakupu chińskich włókien szklanych może zatem mieć zauważalne skutki finansowe.

(134)

Na podstawie informacji zawartych w odpowiedziach współpracujących użytkowników na pytania kwestionariusza można oszacować przeciętny możliwy wpływ środków antydumpingowych na zysk na około 1 % obrotów oddziałów przedsiębiorstw, które stosują włókna szklane, i na mniej niż 0,5 % obrotów całości przedsiębiorstw, mających oddziały stosujące włókna szklane. Innymi słowy, negatywny wpływ na rentowność oddziału stosującego włókna szklane oraz na rentowność całego przedsiębiorstwa wyniósłby przeciętnie odpowiednio jeden punkt procentowy i mniej niż pół punktu procentowego.

(135)

Należy jednak zauważyć, że w przypadku niektórych przedsiębiorstw użytkowników wpływ ten mógłby być większy, do wysokości około 5 % obrotów przedsiębiorstwa. Ze względu na poziom zysku niektórych użytkowników i udział kosztu włókien szklanych w ich kosztach produkcji nie można wykluczyć, że duży wzrost cen włókien szklanych negatywnie wpłynąłby na ich rentowność, o ile nie przeniosą oni tego wzrostu kosztów, całkowicie lub przynajmniej w dużej części, na swoich klientów.

(136)

Ogólnie rzecz biorąc, można tymczasowo uznać, że choć możliwe skutki środków antydumpingowych mogą być bardziej niekorzystne dla niektórych użytkowników, pozostali użytkownicy odczują je raczej w stopniu umiarkowanym.

(137)

Niektórzy użytkownicy twierdzili, że wiele rodzajów włókien niezbędnych w przemyśle użytkowników nie jest bezpośrednio dostępnych na rynku. Dostawcy muszą bowiem przejść długą i skomplikowaną procedurę kwalifikacyjną, trwającą od 6 do 12 miesięcy, przy czym sam udział w niej nie gwarantuje powodzenia. Zmiana dostawcy w celu uniknięcia zapłaty ceł antydumpingowych byłaby zatem kosztowna, niemożliwa w krótkim terminie i ryzykowna z punktu widzenia technologii.

(138)

Uznaje się więc, że w przypadku niektórych zastosowań charakterystyka produktu objętego dochodzeniem może rzeczywiście wymagać długiej procedury kwalifikacyjnej, w tym testowania. Wobec uwag otrzymanych od niektórych użytkowników wydaje się jednak także, iż w większości przypadków istnieje wiele źródeł dostaw. Należy również przypomnieć, że celem środków antydumpingowych nie jest uniemożliwienie niektórym dostawcom dostępu do rynku unijnego – mają one jedynie przywrócić sprawiedliwy handel i skorygować zakłócenia na rynku.

(139)

Uznaje się zatem tymczasowo, że nie jest prawdopodobne, aby wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu chińskich włókien szklanych poskutkowało czasową przerwą w podaży surowców dla użytkowników.

(140)

Niektórzy użytkownicy twierdzili, że nie będą w stanie przenieść kosztów wzrostu cen włókien szklanych na swoich klientów. Dodali oni także, że na rynku ich produktów panuje ostra konkurencja i że ich klienci z łatwością zmieniliby dostawcę w razie podwyżki cen.

(141)

Ze względu na różnorodność użytkowników trudno jest dokonać ogólnej oceny ich możliwości przeniesienia zwiększonych kosztów produkcji na swoich klientów. Na podstawie danych zawartych w odpowiedziach użytkowników na pytania kwestionariusza można uznać, że nawet jeśli dany użytkownik nie byłby w stanie przenieść większości zwiększonych kosztów produkcji, w większości przypadków jego obroty i rentowność ucierpiałyby tylko w ograniczonym zakresie.

(142)

Jeśli chodzi o konkurencję, niektórzy użytkownicy wyrazili także obawę, że nałożenie ceł antydumpingowych doprowadzi do wzrostu konkurencji na rynku niższego szczebla ze strony dostawców spoza UE, jako że produkty przetworzone nie zostałyby objęte żadnymi środkami ochronnymi. Z ChRL zaczęto by przywozić nie, jak dotąd, włókna szklane, lecz produkty przetworzone takie jak materiały kompozytowe, tkaniny i kompozytowe śmigła turbin wiatrowych. Użytkownicy twierdzili, że konkurencja z ChRL jest już obecna na rynkach wielu z tych produktów i że logiczne jest, że konkurencja ta wzrośnie po wprowadzeniu środków w odniesieniu do przywozu włókien szklanych. Użytkownicy musieliby nie tylko płacić wyższe ceny za włókna szklane, ale również zmagać się ze zwiększoną konkurencją. W takich warunkach handlowych nie byłoby możliwe przekazanie większej części wzrostu cen na klientów.

(143)

Należy tutaj zauważyć, że fakt, że wprowadzenie środków antydumpingowych mogłoby wzmóc konkurencję nie może być powodem do niewprowadzenia takich środków, jeśli są one uzasadnione. Europejski przemysł użytkowników włókien szklanych ma te same prawa, co przemysł produkujący włókna szklane, i jest on uprawniony do odwołania się do unijnego prawa handlowego i wnioskowania o wszczęcie dochodzenia antydumpingowego odnośnie swoich produktów, o ile ma on wystarczająco ugruntowaną pozycję i może przedstawić dowody prima facie na istnienie dumpingu wyrządzającego szkodę.

(144)

Powyższy argument o możliwym wzroście konkurencji ze strony produktów przetworzonych spoza UE nie może uzasadniać niewprowadzenia środków antydumpingowych.

(145)

Niektórzy użytkownicy twierdzili, że po OD odczuwano już niedobór dostaw na rynku unijnym i że wprowadzenie środków antydumpingowych pogorszy sytuację, jako że doprowadzi ono do zmniejszenia przywozu z ChRL, który jest potrzebny ze względu na duży i stale rosnący popyt.

(146)

Skarżący potwierdzili, że występują trudności w dostawach niektórych grup produktów wytwarzanych przez przemysł unijny, jednak są one tymczasowe i spowodowane przez niewystarczające rezerwy w sytuacji rynku po kryzysie gospodarczym. Skarżący stwierdzili również, że przemysł unijny będzie mógł sprostać przewidywanemu wzrostowi popytu w unijnym przemyśle przetwórczym, przede wszystkim dzięki łatwemu ponownemu uruchomieniu niewykorzystanych mocy produkcyjnych, dalszym ulepszeniom technologicznym oraz remontom i konserwacji pieców, pod warunkiem że zostanie przywrócona normalna rentowność.

(147)

Należy tu zauważyć, że celem środków antydumpingowych jest zaradzenie nieuczciwym praktykom handlowym, przynoszącym szkodliwe skutki przemysłowi unijnemu, i przywrócenie skutecznej konkurencji na rynku unijnym, a nie utrudnianie przywozu. Co za tym idzie, mimo że poziom cen unijnych produktu, którego dotyczy postępowanie, pochodzącego z ChRL, najprawdopodobniej wzrośnie w następstwie wprowadzenia środków antydumpingowych, zaproponowane środki nie spowodują zamknięcia rynku unijnego dla producentów eksportujących z ChRL i pozwolą na dalszą obecność przywozu z ChRL na rynek unijny produktu, którego dotyczy postępowanie.

(148)

Jeżeli chodzi o możliwość zrekompensowania przez przemysł unijny ewentualnych braków w dostawach chińskich włókien szklanych, należy zauważyć, że obecny poziom wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu unijnego wydaje się potwierdzać, że dostawy w pełni zaspokoją popyt na rynku. Dzięki niewykorzystanym mocom produkcyjnym przemysłu unijnego, które szacuje się na niemal 200 000 ton w OD, można by zrekompensować nawet całość przywozu włókien szklanych z Chin liczącego ogółem 116 413 ton w OD.

(149)

W związku z powyższym uznaje się tymczasowo, że problemowi ewentualnego niedoboru dostaw można by zaradzić przez zwiększone wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu unijnego, przywóz z innych źródeł, jak również przywóz po cenach niedumpingowych z ChRL.

(150)

Podsumowując, należy się spodziewać, że wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu produktu, którego dotyczy postępowanie, z ChRL umożliwiłoby przemysłowi unijnemu poprawę swojej sytuacji przez zwiększenie sprzedaży, cen sprzedaży oraz udziału w rynku. Mimo że mogą pojawić się pewne negatywne skutki w postaci wzrostu kosztów dla niektórych użytkowników, zostaną one prawdopodobnie zrekompensowane przez spodziewane korzyści dla producentów i dostawców.

(151)

W związku z powyższym tymczasowo uznaje się, zważywszy wszystkie elementy, że nie ma istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu środków tymczasowych w odniesieniu do przywozu produktu, którego dotyczy postępowanie, pochodzącego z ChRL. Ta wstępna ocena może jednak wymagać dodatkowej szczegółowej analizy po otrzymaniu uwag zainteresowanych stron.

(152)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe na przywóz produktu, którego dotyczy postępowanie, pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(153)

Środki tymczasowe w odniesieniu do przywozu z ChRL należy wprowadzić na poziomie wystarczającym do usunięcia szkody wyrządzanej przemysłowi unijnemu i spowodowanej przywozem po cenach dumpingowych, bez przekraczania stwierdzonego marginesu dumpingu. Przy obliczaniu poziomu opłat celnych niezbędnych do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę, uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(154)

Przemysł unijni twierdzi, że do celu ustalenia poziomu usuwającego szkodę należy zastosować docelowy poziom zysku w wysokości 12-15 %. Dostarczone dotychczas dowody nie wskazują jednak w przekonujący sposób na to, że taki poziom zysku jest poziomem minimum niezbędnym do zapewnienia rentownej działalności handlowej w tej branży przemysłu unijnego. Wobec braku rzetelnych dowodów potwierdzających wyższy docelowy poziom zysku, tymczasowo uznano, że docelowy poziom zysku w wysokości 5 % byłby odpowiedni do celów ustalenia poziomu usuwającego szkodę.

(155)

Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi unijnemu. Cenę niewyrządzającą szkody ustalono przez odjęcie rzeczywistego marginesu zysku od ceny ex-works i dodanie do obliczonej w ten sposób ceny na progu rentowności wyżej wymienionego docelowego marginesu zysku.

(156)

Ustalono zatem tymczasowo następujące poziomy usuwające szkodę:

(157)

W związku z powyższym i na mocy art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego uznaje się, że należy nałożyć tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL na poziomie najniższego spośród ustalonego marginesu dumpingu i poziomu usuwającego szkodę, zgodnie z zasadą niższego cła, który w każdym przypadku odpowiada marginesowi dumpingu.

(158)

(159)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu towarów pochodzących z państwa, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego aktu prawnego, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(160)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (4) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W stosownych przypadkach rozporządzenie będzie odpowiednio zmieniane przez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(161)

Aby zapewnić prawidłowe stosowanie cła antydumpingowego, poziom cła dla wszystkich innych przedsiębiorstw powinien mieć zastosowanie nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, ale również do tych producentów, którzy nie dokonywali wywozu do Unii podczas OD.

(162)

Aby zapewnić dobre zarządzanie należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy nakładaniu wszelkiego ostatecznego cła.

European Commission

Directorate General for Trade

Direction H

Office Nerv- 105

B-1049 Brussels

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/59

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/61

(1)

Artykuł 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że należność celna przywozowa na produkty oznaczone kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002, ex 1005 inne niż ziarna hybrydowe oraz ex 1007 inne niż hybrydy do siewu, jest równa cenie interwencyjnej obowiązującej na takie produkty w przywozie, powiększonej o 55 %, minus cena importowa CIF stosowana wobec danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć konwencyjnej stawki celnej określonej na podstawie Nomenklatury Scalonej.

(2)

Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1 wspomnianego artykułu, reprezentatywne ceny przywozowe CIF ustanawiane są regularnie dla produktów określonych w tym ustępie.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 642/2010, ceną do obliczania należności przywozowej produktów oznaczonych kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 jest dzienna reprezentatywna cena CIF w przywozie ustalona w sposób określony w art. 5 wspomnianego rozporządzenia.

(4)

Należy ustalić należności celne przywozowe na okres od dnia 16 września 2010 r., mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń,

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/64

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 809/2010 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/66

(1)

Artykuł 21 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiającego Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (1) przewiduje, że w działaniach Agencji uczestniczą kraje włączone we wdrażanie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen. Zasady ich uczestnictwa mają zostać określone w dalszych porozumieniach, które mają być zawarte między Wspólnotą a tymi krajami.

(2)

Po udzieleniu Komisji upoważnienia w dniu 11 marca 2008 r. przeprowadzono i zakończono negocjacje z Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu dotyczące porozumienia w sprawie warunków uczestnictwa tych dwóch państw w działaniach Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii.

(3)

Porozumienie, które zostało parafowane w dniu 19 stycznia 2009 r., powinno zostać podpisane, z zastrzeżeniem możliwości jego zawarcia w późniejszym terminie, a dołączone wspólne deklaracje powinny zostać zatwierdzone.

(4)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjmowaniu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w ramach postanowień tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zgodnie z art. 5 wspomnianego Protokołu, Dania podejmuje w okresie sześciu miesięcy od dnia przyjęcia niniejszej decyzji decyzję, czy wdraża ją do swojego prawa krajowego.

(5)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (2). Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(6)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (3). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

16.9.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 243/68