14.8.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/1

Serię poprawek 04 – data wejścia w życie: 15 stycznia 1997 r.

Sprostowanie 2 do wersji 1 regulaminu – data wejścia w życie: 12 listopada 2008 r.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

Załącznik 1 –

Załącznik 2 –

Załącznik 3 –

Załącznik 4 –

Załącznik 5 –

Załącznik 6 –

Załącznik 7 –

1.1.

Niniejszy regulamin stosuje się do zagłówków zgodnych z jednym z typów zdefiniowanych w pkt 2.2 poniżej (1).

1.1.1.

Regulaminu nie stosuje się do zagłówków, które mogą być montowane na siedzeniach składanych lub siedzeniach skierowanych w bok lub w tył.

1.1.2.

Regulamin stosuje się do samych oparć siedzeń zaprojektowanych tak, aby służyły także jako zagłówki zgodnie z definicją w pkt 2.2 poniżej.

2.1.

„typ pojazdu” oznacza kategorię pojazdów o napędzie silnikowym, które nie różnią się pod następującymi istotnymi względami:

2.2.

„zagłówek” oznacza urządzenie mające na celu ograniczenie przemieszczania się do tyłu głowy osoby dorosłej w pojeździe, względem jej tułowia, aby w razie wypadku ograniczyć ryzyko uszkodzeń szyjnego odcinka kręgosłupa tejże osoby;

2.3.

„typ siedzenia” oznacza kategorię siedzeń nieróżniących się pod względem wymiarów, szkieletu konstrukcji lub obicia, mogących się jednak różnić pod względem wykończenia i koloru;

2.4.

„typ zagłówka” oznacza kategorię zagłówków nieróżniących się pod względem wymiarów, szkieletu konstrukcji lub obicia, mogących się jednak różnić pod względem wykończenia, koloru i obicia;

2.5.

„punkt odniesienia” siedzenia („punkt »H«”) (zob. załącznik 3 do niniejszego regulaminu) oznacza ślad, w pionowej płaszczyźnie wzdłużnej w stosunku do siedzenia, teoretycznej osi obrotu między nogą a tułowiem ciała ludzkiego reprezentowanego przez manekina;

2.6.

„linia odniesienia” oznacza prostą, która, przy zastosowaniu do badań manekina o masie i rozmiarach dorosłego 50-centylowego mężczyzny lub też manekina o identycznych właściwościach, przechodzi przez punkt połączenia nogi z miednicą oraz punkt połączenia szyi z klatką piersiową. W przypadku manekina przedstawionego w załączniku 3 do niniejszego regulaminu, w celu określenia punktu „H” siedzenia, linią odniesienia jest linia przedstawiona na rys. 1 w dodatku do niniejszego załącznika;

2.7.

„linia głowy” oznacza prostą przechodzącą przez środek ciężkości głowy oraz punkt połączenia szyi z klatką piersiową. Jeżeli głowa znajduje się w pozycji spoczynku, linia ta stanowi przedłużenie linii odniesienia;

2.8.

„siedzenie składane” oznacza dodatkowe siedzenie przeznaczone do użytku co pewien czas i zazwyczaj złożone;

2.9.

„system regulacji” oznacza urządzenie umożliwiające ustawienie siedzenia lub jego części w pozycji dostosowanej do morfologii osoby zajmującej siedzenie.

Urządzenie to może w szczególności pozwalać na:

2.10.

„system przesuwu” oznacza urządzenie, za pomocą którego siedzenie lub jedna z jego części może zostać przesunięta lub obrócona, bez ustalonej pozycji pośredniej, w sposób pozwalający na łatwy dostęp do przestrzeni za danym siedzeniem.

3.1.

Wniosek o homologację składa właściciel nazwy handlowej lub znaku towarowego, lub jego prawnie ustanowiony przedstawiciel.

3.2.

Do wniosku należy dołączyć wymienione poniżej dokumenty w trzech egzemplarzach:

3.3.

Placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań homologacyjnych należy przedstawić, co następuje:

3.4.

Placówka techniczna odpowiedzialna za przeprowadzenie badań homologacyjnych może zażądać:

4.1.

Urządzenia przedstawione do homologacji muszą:

4.2.

Jeżeli zagłówek jest typu „zintegrowanego” lub „zdejmowanego” (zob. definicje w pkt 2.2.1 i 2.2.2), oznaczenia, o których mowa w pkt 4.1.1 i 4.1.2 powyżej, mogą zostać odtworzone na etykietach umieszczonych w miejscu pokazanym na rysunkach, o których mowa w pkt 3.2.4 powyżej.

5.1.

Homologacji typu zagłówka udziela się, jeżeli zagłówek, którego dotyczy wniosek o homologację zgodnie z niniejszym regulaminem, spełnia wymogi pkt 6 i 7 poniżej.

5.2.

Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 03, odpowiadające serii poprawek 03, które weszły w życie dnia 20 listopada 1989 r.) wskazują serię poprawek obejmujących ostatnie poważniejsze zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu przed terminem udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi zagłówka.

5.3.

Powiadomienie o homologacji, rozszerzeniu lub odmowie homologacji zostaje przekazane w postaci formularza zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin.

5.4.

Na każdym zagłówku zdefiniowanym w pkt 2.2.1, 2.2.2 i 2.2.3 homologowanym zgodnie z niniejszym regulaminem, bez względu na to, czy zagłówek taki jest wbudowany w siedzenie czy nie, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji składający się z:

5.5.

Znak homologacji umieszcza się w miejscu, o którym mowa w pkt 4.1.2 powyżej.

5.6.

Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny.

5.7.

Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

6.1.

Obecność zagłówków w pojeździe nie może stanowić dodatkowego źródła zagrożenia dla osób znajdujących się w pojeździe. W szczególności w żadnej pozycji użytkowej zagłówek nie może posiadać szorstkich powierzchni ani ostrych krawędzi mogących zwiększyć ryzyko powstania lub zakres obrażeń ciała u osób znajdujących się w pojeździe. Części zagłówka znajdujące się w zdefiniowanej poniżej strefie uderzenia muszą rozpraszać energię w sposób określony w załączniku 6 do niniejszego regulaminu.

6.2.

Części powierzchni przedniej i tylnej zagłówka, z wyłączeniem części tylnej zagłówka przeznaczonej do instalacji w siedzeniach, za którymi nie znajdują się inne siedzenia, usytuowane poza określonymi powyżej pionowymi płaszczyznami wzdłużnymi muszą być wyściełane tak, by uniemożliwić stykanie się głowy z częściami składowymi konstrukcji, których promień zakrzywienia, w miejscach niestykających się z kulą o średnicy 165 mm, musi wynosić nie mniej niż 5 mm.

Ewentualnie części te mogą zostać uznane za zadowalające, jeżeli przejdą z wynikiem pozytywnym badanie pochłaniania energii opisane w załączniku 6 do niniejszego regulaminu. Jeżeli wspomniane części zagłówka i ich wsporniki pokryte są materiałem o twardości mniejszej niż 50 w skali Shore’a A, wymogi niniejszego punktu, z wyjątkiem wymogów dotyczących pochłaniania energii zgodnie z definicją w załączniku 6 do niniejszego regulaminu, stosuje się tylko do części sztywnych.

6.3.

Zagłówek musi zostać zamocowany na siedzeniu lub, w zależności od przypadku, do konstrukcji pojazdu w taki sposób, by pod naciskiem wywieranym przez głowę w czasie badania żadna ze sztywnych i niebezpiecznych części konstrukcji nie wystawała poza obicia zagłówka, mocowania lub oparcia.

6.4.

Wysokość zagłówka, mierzona zgodnie z wymogami pkt 7.2 poniżej, musi być zgodna z następującymi wymogami:

6.5.

W przypadku zagłówka o regulowanej wysokości mierzona w sposób określony w pkt 7.2 wysokość części, na której spoczywa głowa, musi wynosić nie mniej niż 100 mm.

6.6.

W przypadku zagłówka bez regulacji wysokości, przerwa między oparciem siedzenia a zagłówkiem nie może być większa niż 60 mm.

6.7.

Szerokość zagłówka zapewnia odpowiednie oparcie głowy osobie zajmującej normalną pozycję siedzącą. W płaszczyźnie pomiaru szerokości, zdefiniowanej w pkt 7.3 poniżej, zagłówek zajmuje obszar 85 mm po każdej stronie pionowej płaszczyzny symetrii siedzenia, dla którego jest przeznaczony, przy czym odległość ta jest mierzona w sposób określony w pkt 7.3.

6.8.

Zagłówek oraz jego mocowanie muszą umożliwiać maksymalne przesunięcie głowy w tył, na które pozwala zagłówek, mierzone zgodnie z procedurą statyczną określoną w pkt 7.4 poniżej, wynoszące mniej niż 102 mm.

6.9.

Zagłówek oraz jego mocowanie muszą być wystarczająco wytrzymałe, aby utrzymać bez ich uszkodzenia ciężar określony w pkt 7.4.3.7 poniżej.

6.10.

W przypadku zagłówka o regulowanej wysokości nie można podnieść go ponad maksymalną określoną wysokość, wyjąwszy celowe działanie użytkownika inne niż mające na celu jego regulację.

7.4.2.1.

Zagłówek o regulowanej wysokości ustawia się w najwyższej pozycji.

7.4.2.2.

W przypadku kanapy, gdy część lub cała rama nośna (wraz z ramą zagłówka) jest wspólna dla więcej niż jednego miejsca siedzącego, badania przeprowadza się jednocześnie dla wszystkich tych siedzeń.

7.4.2.3.

Siedzenie lub oparcie siedzenia regulowane w stosunku do zagłówka zamocowanego do konstrukcji pojazdu, należy ustawić w pozycji najbardziej niekorzystnej zdaniem placówki technicznej.

7.4.3.1.

Wszystkie linie należy wyznaczyć w płaszczyźnie symetrii danego siedzenia (zob. załącznik 5 do niniejszego regulaminu).

7.4.3.2.

Na płaszczyznę, o której mowa w pkt 7.4.3.1, nanosi się rzut linii odniesienia „R”.

7.4.3.3.

Przesuniętą linię odniesienia „R1” wytycza się oddziałując na część symulującą plecy manekina, o którym mowa w załączniku 3 do niniejszego regulaminu, siłą początkową wytwarzającą wynoszący 37,3 daNm moment ku tyłowi wokół punktu „H”.

7.4.3.4.

Pod kątem prostym do przesuniętej linii odniesienia „R1” i 65 mm poniżej szczytu zagłówka, oddziałuje się za pomocą kulistego modelu głowy o średnicy 165 mm siłą początkową wytwarzającą moment 37,3 daNm wokół punktu „H”, przy czym linia odniesienia pozostaje w przesuniętej pozycji „R1”, określonej zgodnie z wymogami pkt 7.4.3.3 powyżej.

7.4.3.4.1.

Jeżeli obecność przerw uniemożliwia oddziaływanie siłą określoną powyżej w odległości 65 mm od szczytu zagłówka, odległość może być ograniczona tak, aby oś siły przechodziła przez linię środkową składnika ramy znajdującego się najbliżej przerwy.

7.4.3.4.2.

W przypadku opisanym w pkt 6.6.2 i 6.6.3 powyżej, badanie należy powtórzyć oddziałując na każdą przerwę, za pomocą kuli o średnicy 165 mm, siłą:

przechodzącą przez środek ciężkości najmniejszej części przerwy, wzdłuż płaszczyzny poprzecznej równoległej do linii odniesienia oraz wytwarzającą moment 37,3 Nm wokół punktu „R”.

7.4.3.5.

Należy określić styczną „Y” do kulistego modelu głowy, równoległą do przesuniętej linii odniesienia „R1”.

7.4.3.6.

Należy dokonać pomiaru odległości „X” między styczną „Y” oraz przesuniętą linią odniesienia. Wymóg pkt 6.8 uważa się za spełniony, jeżeli odległość „X” jest mniejsza niż 102 mm.

7.4.3.7.

W przypadkach, kiedy siła określona w pkt 7.4.3.4 przykładana jest w odległości 65 mm lub mniejszej poniżej szczytu zagłówka, i tylko w takich przypadkach, zwiększa się ją do 89 daN, jeśli wcześniej nie nastąpi złamanie siedzenia lub oparcia.

8.1.

Każdy zagłówek lub siedzenie noszące znak homologacji zgodny z załącznikiem 2 muszą być zgodne z homologowanym typem zagłówka i spełniać warunki określone w pkt 6 i 7 powyżej.

8.2.

W celu weryfikacji wspomnianej zgodności przeprowadza się wystarczającą liczbę wyrywkowych kontroli seryjnie produkowanych zagłówków.

8.3.

Badaniom należy poddać zagłówki, które są lub mają być oferowane do sprzedaży.

8.4.

Zagłówki wybrane dla celów weryfikacji zgodności z homologowanym typem poddawane są badaniu zgodnie z pkt 7 niniejszego regulaminu.

10.1.

Jakakolwiek zmiana typu zagłówka wymaga powiadomienia organu administracji, który udzielił homologacji typu zagłówka. Organ taki może wówczas:

10.2.

Potwierdzenie lub odmowa homologacji, określające zmiany, zostają przekazane Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin zgodnie z procedurą określoną w pkt 5.3 powyżej.

10.3.

Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji przydziela numer seryjny dla takiego rozszerzenia oraz informuje o nim pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

13.1.

Po oficjalnej dacie wejścia w życie serii poprawek 04, żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji EKG zgodnie z niniejszym regulaminem, zmienionym serią poprawek 04.

13.2.

Po upływie 24 miesięcy od wejścia w życie serii poprawek 04, Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji EKG tylko typom pojazdów zgodnym z wymogami niniejszego regulaminu, zmienionego serią poprawek 04.

13.3.

Po upływie 48 miesięcy od wejścia w życie serii poprawek 04 obowiązujące homologacje zgodne z niniejszym regulaminem tracą ważność. Powyższe nie ma zastosowania do typów pojazdów spełniających wymogi niniejszego regulaminu, zmienionego serią poprawek 04.

14.8.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/27

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

Załącznik 1 –

Załącznik 2 –

Załącznik 3 –

Załącznik 4 –

1.1.

Niniejszy regulamin stosuje się do zewnętrznych elementów wystających pojazdów kategorii M1 (1). Regulaminu nie stosuje się do zewnętrznych lusterek wstecznych ani do zaczepów do holowania.

1.2.

Celem niniejszego regulaminu jest ograniczenie ryzyka wystąpienia lub złagodzenie obrażeń ciała u osoby w wyniku uderzenia lub otarcia się o nadwozie w przypadku kolizji. Obowiązuje zarówno w przypadku unieruchomionego pojazdu jak również pojazdu w ruchu.

2.1.

„homologacja pojazdu” oznacza homologację typu pojazdu w odniesieniu do zewnętrznych elementów wystających;

2.2.

„typ pojazdu” oznacza kategorię pojazdów silnikowych, nieróżniących się od siebie pod istotnymi względami takimi jak kształt czy materiały, z jakich wykonana jest ich powierzchnia zewnętrzna;

2.3.

„powierzchnia zewnętrzna” oznacza zewnętrzną stronę pojazdu włączając w to maskę silnika, pokrywę bagażnika, drzwi, błotniki, dach, światła i sygnalizację świetlną oraz widoczne elementy wzmacniające;

2.4.

„linia podłogi” oznacza linię wyznaczoną w następujący sposób:

wokół obciążonego pojazdu stopniowo wyznacza się stożek o pionowej osi, której wysokość nie jest określona, i o kącie połówkowym 30°, w taki sposób, aby przystawał stale i możliwie jak najniżej do zewnętrznej powierzchni pojazdu. Linia podłogi jest geometrycznym śladem takich punktów styczności. Przy wyznaczaniu linii podłogi nie bierze się pod uwagę miejsc przyłożenia podnośnika, rur wydechowych i kół. Przyjmuje się, że wnęki na koła są wypełnione przez wyimaginowaną powierzchnię, która stanowi płynne przedłużenie otaczającej ją powierzchni zewnętrznej. Przy określaniu linii podłogi bierze się pod uwagę zderzaki umieszczone z przodu oraz z tyłu pojazdu. W zależności od rodzaju pojazdu linia wyznaczająca podłogę może przebiegać po obwodzie odcinka zderzaka lub wzdłuż płatu poszycia nadwozia poniżej zderzaka. W przypadku występowania jednocześnie dwóch lub większej liczby punktów styczności, przy wyznaczaniu linii podłogi bierze się pod uwagę punkt położony niżej,

2.5.

„promień krzywizny” oznacza promień łuku koła, który jest najbliższy zaokrąglonemu kształtowi danej części składowej;

2.6.

„pojazd obciążony” oznacza pojazd obciążony do maksymalnej, dopuszczalnej ze względów technicznych masy. Pojazdy wyposażone w zawieszenie hydropneumatyczne, hydrauliczne lub pneumatyczne, lub też w urządzenie służące do automatycznego wyrównywania zgodnie z poziomem obciążenia poddawane są badaniom w najbardziej niekorzystnych normalnych warunkach pracy, określonych przez producenta;

2.7.

„skrajna krawędź zewnętrzna” pojazdu oznacza, w odniesieniu do ścian bocznych pojazdu, płaszczyznę równoległą do środkowej płaszczyzny wzdłużnej pojazdu i zbiegającą się ze swoją boczną krawędzią zewnętrzną oraz, w odniesieniu do przodu i tyłu pojazdu, poprzeczną prostopadłą płaszczyznę pojazdu zbiegającą się swoimi przednimi i tylnymi krawędziami zewnętrznymi, bez uwzględnienia wystających elementów zewnętrznych:

2.8.

„wymiar wystającego elementu” części składowej zamontowanej na płacie poszycia oznacza wymiar ustalony przy użyciu metody określonej w pkt 2. załącznika 3 do niniejszego regulaminu;

2.9.

„nominalna linia płatu poszycia” oznacza linię przechodzącą przez dwa punkty wyznaczone przez pozycję środka kuli, gdy styka się ona po raz pierwszy i po raz ostatni z częścią składową, w trakcie wykonywania czynności pomiarowych określonych w pkt 2.2. załącznika 3 do niniejszego regulaminu;

2.10.

„antena” oznacza dowolne urządzenie służące do wysyłania lub odbioru sygnałów elektromagnetycznych.

3.1.

Wniosek o homologację typu pojazdu w odniesieniu do wystających elementów zewnętrznych.

3.1.1.

Wniosek o homologację typu pojazdu w odniesieniu do wystających elementów zewnętrznych składa producent pojazdu lub jego prawnie ustanowiony przedstawiciel.

3.1.2.

Do wniosku należy dołączyć wymienione poniżej dokumenty w trzech egzemplarzach:

3.1.3.

Pojazd reprezentujący typ pojazdu będący przedmiotem homologacji należy przekazać placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań homologacyjnych. Na żądanie wspomnianej placówki technicznej należy również przekazać określone części składowe i próbki wykorzystanego materiału.

3.2.

Wniosek o homologację typu w odniesieniu do bagażników dachowych, bagażników na narty oraz anten radiowych odbiorczych lub nadawczych, uznawanych za oddzielny zespół techniczny.

3.2.1.

Wniosek o homologację typu w odniesieniu do bagażników dachowych, bagażników na narty oraz anten radiowych odbiorczych lub nadawczych uznawanych za oddzielne zespoły techniczne składa producent pojazdu lub też producent wyżej wspomnianych oddzielnych zespołów technicznych, lub ich prawnie ustanowiony przedstawiciel.

3.2.2.

W odniesieniu do każdego z zespołów, o których mowa w pkt 3.2.1 powyżej, do wniosku należy dołączyć:

4.1.

Homologacja typu pojazdu w odniesieniu do wystających elementów zewnętrznych.

4.1.1.

Homologacji typu pojazdu udziela się, jeżeli pojazd, którego dotyczy wniosek o homologację zgodnie z niniejszym regulaminem, spełnia wymogi pkt 5 i 6 poniżej.

4.1.2.

Każdy typ pojazdu, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 03, odpowiadające serii poprawek 03) wskazują serię poprawek obejmujących ostatnie poważniejsze zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu przed terminem udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi pojazdu.

4.1.3.

Powiadomienie o homologacji lub rozszerzeniu, lub odmowie, lub cofnięciu homologacji, lub ostatecznym zaprzestaniu produkcji zgodnie z niniejszym regulaminem zostaje przekazane w postaci formularza zawiadomienia zgodnego z wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin.

4.1.4.

Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji składający się z:

4.1.5.

Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanego zgodnie z jednym lub kilkoma regulaminami załączonymi do Porozumienia w kraju, który udzielił homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem, nie trzeba powtarzać symbolu podanego w pkt 4.1.4.1; w takim wypadku dodatkowe numery i symbole wszystkich regulaminów, zgodnie z którymi udzielono homologacji w kraju, który wydał homologację na podstawie niniejszego regulaminu, umieszcza się w kolumnach pionowych z prawej strony symbolu podanego w pkt 4.1.4.1.

4.1.6.

Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny.

4.1.7.

Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej pojazdu umieszczonej przez producenta lub w pobliżu tabliczki znamionowej.

4.1.8.

Przykłady znaków homologacji przedstawiono w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

4.1.9.

Właściwy organ weryfikuje istnienie zadowalających środków zapewniających efektywną kontrolę zgodności produkcji przed udzieleniem homologacji typu.

4.2.

Homologacja w odniesieniu do bagażników dachowych, bagażników na narty oraz anten radiowych odbiorczych lub nadawczych, uznawanych za oddzielne zespoły techniczne.

4.2.1.

Homologacji danego typu oddzielnego zespołu technicznego udziela się, jeżeli typ oddzielnego zespołu technicznego, którego dotyczy wniosek o homologację zgodnie z niniejszym regulaminem, spełnia wymogi pkt 6.16, 6.17 i 6.18 poniżej.

4.2.2.

Każdy typ oddzielnego zespołu technicznego, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Pierwsze dwie cyfry takiego numeru (obecnie 02, odpowiadające serii poprawek 02, która weszła w życie dnia 13 grudnia 1996 r.) wskazują serię poprawek obejmujących ostatnie poważniejsze zmiany techniczne wprowadzone do niniejszego regulaminu przed terminem udzielenia homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi oddzielnego zespołu technicznego.

4.2.3.

Powiadomienie o homologacji lub rozszerzeniu, lub odmowie, lub cofnięciu homologacji, lub ostatecznym zaprzestaniu produkcji typu oddzielnego zespołu technicznego zgodnie z niniejszym regulaminem zostaje przekazane w postaci formularza zawiadomienia zgodnego z wzorem przedstawionym w załączniku 4 do niniejszego regulaminu Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin.

4.2.4.

Na każdym oddzielnym zespole technicznym zgodnym z typem homologowanym zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji składający się z:

4.2.5.

Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny.

4.2.6.

Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamionowej oddzielnego zespołu technicznego umieszczonej przez producenta lub w pobliżu tabliczki znamionowej.

4.2.7.

Przykłady znaków homologacji przedstawiono w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

4.2.8.

Właściwy organ weryfikuje istnienie zadowalających środków zapewniających efektywną kontrolę zgodności produkcji przed udzieleniem homologacji typu.

5.1.

Przepisy niniejszego regulaminu nie mają zastosowania do tych części powierzchni zewnętrznej, które przy obciążeniu pojazdu ładunkiem i przy zamkniętych drzwiach, oknach, pokrywach itd. znajdują się:

5.2.

Zewnętrzna powierzchnia pojazdów nie może zawierać skierowanych na zewnątrz spiczastych lub ostrych części, ani elementów wystających, które z uwagi na swój kształt, rozmiary, ustawienie lub twardość mogłyby zwiększyć ryzyko powstania lub zakres obrażeń u osoby w wyniku uderzenia lub otarcia się o nadwozie w przypadku kolizji.

5.3.

Zewnętrzna powierzchnia pojazdów nie może zawierać elementów skierowanych na zewnątrz, mogących zaczepiać się o pieszych, rowerzystów lub motocyklistów.

5.4.

Promień krzywizny wystającej części powierzchni zewnętrznej nie może być mniejszy niż 2,5 mm. Wymóg ten nie ma zastosowania do części powierzchni zewnętrznej wystających mniej niż 5 mm, przy czym skierowane na zewnątrz kąty takich części muszą być zaokrąglone, jeżeli części takie wystają więcej niż 1,5 mm.

5.5.

W przypadku wystających części powierzchni zewnętrznej wykonanych z materiału, którego twardość nie przekracza 60 w skali Shore’a A, promień krzywizny może być mniejszy niż 2,5 mm.

Pomiaru twardości dokonuje się na części składowej zainstalowanej w pojeździe. Jeżeli niemożliwe jest dokonanie pomiaru twardości z zastosowaniem procedury Shore’a A, do celów oceny należy wykorzystać porównywalne pomiary.

5.6.

Postanowienia powyższych pkt 5.1–5.5 stosują się wraz ze szczegółową specyfikacją podaną w poniższym pkt 6, z wyjątkiem przypadków, w których szczegółowa specyfikacja w sposób wyraźny stanowi inaczej.

6.1.1.

Dodatkowe elementy ozdobne, wystające ponad 10 mm w stosunku do swojego umocowania, muszą się składać, zdejmować lub odchylać pod wpływem siły 10 daN, oddziałującej w dowolnym kierunku na ich najbardziej wystający punkt, w płaszczyźnie w przybliżeniu równoległej do powierzchni, na której zostały zamontowane. Niniejsze postanowienia nie mają zastosowania w odniesieniu do elementów ozdobnych umieszczonych na osłonie chłodnicy, w odniesieniu do których stosuje się wymogi ogólne określone w pkt 5. W celu przyłożenia siły o wartości 10 daN używany jest płasko zakończony bijak o średnicy nieprzekraczającej 50 mm. Jeżeli nie jest to możliwe stosuje się metodę równoważną. Po złożeniu, zdjęciu lub też odchyleniu elementów ozdobnych, pozostałe elementy wystające nie mogą wystawać więcej niż 10 mm. Takie elementy wystające w każdym razie odpowiadają postanowieniom pkt 5.2. Jeżeli element dekoracyjny jest umieszczony na podstawie, to podstawa ta traktowana jest jako przynależna do elementu dekoracyjnego, a nie do powierzchni podparcia.

6.1.2.

Wymogi powyższego pkt 6.1.1 nie obejmują listew lub osłon zabezpieczających, umieszczonych na zewnętrznej powierzchni; muszą być one jednak mocno przytwierdzone do pojazdu.

6.2.1.

Dopuszcza się wystające osłony lub obramowania świateł głównych, pod warunkiem że nie wystają więcej niż 30 mm w stosunku do zewnętrznej powierzchni przezroczystej światła, a ich promień krzywizny we wszystkich punktach wynosi co najmniej 2,5 mm. Jeśli światło główne jest umieszczone za dodatkową powierzchnią przezroczystą, element wystający mierzony jest od najdalej wysuniętego na zewnętrz punktu powierzchni przezroczystej. Występ określa się zgodnie z metodą opisaną w pkt 3 załącznika 3 do niniejszego regulaminu.

6.2.2.

Światła główne wysuwane, zarówno w pozycji wysuniętej jak i wsuniętej, muszą spełniać wymogi określone w pkt 6.2.1.

6.2.3.

Postanowienia pkt 6.2.1 nie mają zastosowania do świateł wpuszczonych w nadwozie lub też ‘zawieszonych’ poza nadwoziem, jeżeli to ostatnie spełnia wymogi pkt 6.9.1.

6.3.1.

Wymogi określone w pkt 5.4 nie mają zastosowania do odstępów między elementami stałymi lub ruchomymi, łącznie z elementami okratowań wlotu i wylotu powietrza oraz okratowań wlotu chłodnicy, pod warunkiem że odstęp między dwoma sąsiadującymi elementami nie przekracza 40 mm oraz że okratowania i odstępy są funkcjonalnie uzasadnione. Jeżeli odstęp zawiera się między 40 i 25 mm, promienie krzywizny muszą być równe lub większe niż 1 mm. Niemniej jednak, jeżeli odstęp między dwoma następującymi po sobie elementami jest równy lub mniejszy niż 25 mm, promienie krzywizny zewnętrznych powierzchni tych elementów muszą wynosić co najmniej 0,5 mm. Odległość między dwoma następującymi po sobie elementami okratowań oraz odstępów określa się zgodnie z metodą opisaną w pkt 4 załącznika 3 do niniejszego regulaminu.

6.3.2.

Połączenia przodu z bokami każdego elementu tworzącego okratowanie lub odstęp muszą być zaokrąglone.

6.4.1.

Mocowanie wycieraczki szyby przedniej musi umożliwiać wyposażenie ośki ramienia wycieraczki w osłonę ochronną o promieniu krzywizny odpowiadającym wymogom pkt 5.4 powyżej oraz o końcówce z powierzchnią nie mniejszą niż 150 mm2. Wystająca powierzchnia zaokrąglonych osłon, mierzona w odległości nie większej niż 6,5 mm od najdalej wystającego punktu, wynosi nie mniej niż 150 mm2. Wymogi te stosuje się również do wycieraczek tylnych szyb oraz wycieraczek świateł głównych.

6.4.2.

Punkt 5.4 nie ma zastosowania do piór wycieraczek ani do żadnego elementu podtrzymującego. Jednakże części te nie mogą mieć ostrych kątów ani ostrych lub spiczastych elementów.

6.5.1.

Zakończenia zderzaków muszą być zakrzywione do wewnątrz, w stronę powierzchni zewnętrznej, w celu zmniejszenia ryzyka wyrządzenia szkody. Wymóg ten uważa się za spełniony, jeśli zderzak jest wbudowany lub scalony z nadwoziem, lub jeżeli jest zakrzywiony do wewnątrz tak, że nie styka się z kulą o średnicy 100 mm oraz odstęp między zakończeniem zderzaka i nadwoziem nie przekracza 20 mm.

6.5.2.

Jeżeli linia zderzaka odpowiadająca obrysowi rzutu pionowego pojazdu znajduje się na sztywnej powierzchni, powierzchnia ta musi mieć promień krzywizny wynoszący co najmniej 5 mm we wszystkich punktach leżących do 20 mm do wewnątrz od linii obrysu oraz promień krzywizny wynoszący co najmniej 2,5 mm we wszystkich pozostałych przypadkach. Przepis ten stosuje się do części obszaru znajdującej się 20 mm do wewnątrz od linii obrysu, umiejscowionej pomiędzy punktami stycznymi dwóch płaszczyzn pionowych, z których każda tworzy ze wzdłużną płaszczyzną symetrii pojazdu kąt 15°, z linią obrysu, oraz przed takimi punktami (lub za nimi w przypadku zderzaka tylnego) (zob. rys. 1).

6.5.3.

Wymogi pkt 6.5.2 nie mają zastosowania do elementów znajdujących się na zderzaku lub wchodzących w jego skład, ani do jego wkładek wystających mniej niż 5 mm, ze szczególnym uwzględnieniem pokryw miejsc połączenia i spryskiwaczy urządzeń do oczyszczania świateł głównych; niemniej jednak skierowane na zewnętrz kąty takich części muszą być zaokrąglone, z wyjątkiem części wystających mniej niż 1,5 mm.

6.6.1.

Klamki drzwi lub bagażnika nie mogą wystawać więcej niż 40 mm, pozostałe części nie mogą wystawać więcej niż 30 mm.

Rysunek 1

6.6.2.

Jeżeli klamki drzwi bocznych obracają się, muszą one spełniać jeden z następujących wymogów:

6.7.1.

Wymogi pkt 5.4 nie mają zastosowania.

6.7.2.

Koła, nakrętki kół, kołpaki i tarcze kół nie mogą posiadać żadnych spiczastych lub ostrych części wystających poza zewnętrzną płaszczyznę obręczy koła. Nie dopuszcza się nakrętek skrzydełkowych.

6.7.3.

W czasie jazdy po linii prostej żadna część kół, z wyjątkiem opon, umieszczona powyżej płaszczyzny poziomej przechodzącej przez ich oś obrotu, nie może wystawać poza rzut pionowy w płaszczyźnie poziomej powierzchni zewnętrznej lub konstrukcji. Jeżeli jednak uzasadniają to wymogi funkcjonalne, tarcze kół, zakrywające nakrętki koła i piasty, mogą wystawać poza rzut pionowy powierzchni zewnętrznej lub konstrukcji pod warunkiem że powierzchnia wystającej części ma promień krzywizny równy co najmniej 30 mm i że część ta w żadnym wypadku nie wystaje poza rzut pionowy powierzchni zewnętrznej lub konstrukcji więcej niż 30 mm.

6.8.1.

Krawędzie blaszane, takie jak rynienki ściekowe czy prowadnice drzwi przesuwnych są niedozwolone, z wyjątkiem takich, które są zagięte do wewnątrz lub są wyposażone w element ochronny spełniający wymogi niniejszego regulaminu, mające zastosowanie do takiego elementu.

Niezabezpieczoną krawędź uważa się za zagiętą do tyłu, jeżeli kąt zagięcia do tyłu wynosi około 180° lub jeżeli krawędź zagięta jest w kierunku nadwozia w taki sposób, że nie styka się z kulą o średnicy 100 mm.

Wymogi pkt 5.4 nie dotyczą następujących krawędzi blaszanych: tylnej krawędzi maski oraz przedniej krawędzi klapy bagażnika.

6.9.1.

Promień krzywizny zagięć płatów poszycia nadwozia może być mniejszy niż 2,5 mm pod warunkiem że nie jest mniejszy niż jedna dziesiąta wysokości ‘H’ wystającego elementu, mierzonej zgodnie z metodą opisaną w pkt 1 załącznika 3.

6.10.1.

Promień krzywizny krawędzi owiewek bocznych powinien wynosić co najmniej 1 mm na krawędziach odchylanych na zewnątrz.

6.11.1.

Zaczepy podnośnika oraz rura wydechowa/rury wydechowe nie mogą wystawać więcej niż 10 mm poza pionowy rzut linii podłogi znajdującej się pionowo nad nimi. Wyjątkowo rura wydechowa może wystawać więcej niż 10 mm poza rzut pionowy linii podłogi pod warunkiem że zakończona jest zaokrąglonymi krawędziami, przy minimalnym kącie krzywizny wynoszącym 2,5 mm.

6.12.1.

Zawory klapowe wlotu i wylotu powietrza muszą spełniać wymogi pkt 5.2, 5.3 oraz 5.4 we wszystkich pozycjach użytkowych.

6.13.1.

Dachy otwierane ocenia się tylko w pozycji zamkniętej.

6.13.2.

Kabriolety poddaje się badaniom z dachem zarówno w pozycji podniesionej, jak i opuszczonej.

6.13.2.1.

Kiedy dach znajduje się w pozycji opuszczonej nie przeprowadza się badań pojazdu w odniesieniu do wnętrza wyimaginowanej powierzchni tworzonej przez dach w pozycji podniesionej.

6.13.2.2.

Jeśli osłona układu przenoszącego dla dachu opuszczanego w pozycji złożonej stanowi część standardowego wyposażenia, badania przeprowadza się z osłoną znajdującą się w tej pozycji.

6.14.1.

Okna otwierane na zewnątrz w stosunku do zewnętrznej powierzchni pojazdu muszą we wszystkich pozycjach użytkowych odpowiadać następującym wymogom:

6.15.1.

Ramki, w które producent wyposażył pojazd w celu zamocowania tablic rejestracyjnych, muszą spełniać wymogi pkt 5.4 niniejszego regulaminu, jeżeli stykają się z kulą o średnicy 100 mm, kiedy tablica rejestracyjna zainstalowana jest zgodnie z zaleceniem producenta.

6.16.1.

Bagażniki dachowe oraz bagażniki na narty muszą być zamontowane na pojeździe w taki sposób, aby możliwe było ich zablokowanie w co najmniej jednym kierunku, a także, aby poziome, wzdłużne oraz poprzeczne siły, które mogą być przekazane, były co najmniej równe pionowej nośności bagażnika, zgodnie ze wskazaniami producenta. W celu przeprowadzenia badań bagażnik dachowy lub bagażnik na narty należy przymocować do pojazdu zgodnie z instrukcją producenta; w czasie badań nie należy przykładać obciążenia tylko do jednego punktu.

6.16.2.

Powierzchnie, które po zamontowaniu bagażnika stykają się z kulą o średnicy 165 mm nie mogą mieć elementów o promieniu krzywizny mniejszym niż 2,5 mm, o ile nie mają zastosowania postanowienia pkt 6.3.

6.16.3.

Elementy służące do mocowania, takie jak śruby zakręcane lub zwalniane bez użycia narzędzi, nie mogą wystawać więcej niż 40 mm poza powierzchnie, o których mowa w pkt 6.16.2, przy czym odległość, na jaką wystają, określona jest zgodnie z metodą podaną w pkt 2 załącznika 3, jednak przy użyciu kuli o średnicy 165 mm w przypadku zastosowania metody opisanej w pkt 2.2 niniejszego załącznika.

6.17.1.

Anteny radiowe odbiorcze i nadawcze muszą być przymocowane do pojazdu w taki sposób, aby niezamocowany koniec anteny, w każdej pozycji użytkowej określonej przez producenta anteny, będąc na wysokości mniejszej niż 2 metry od powierzchni jezdni, znajdował się w strefie ograniczonej pionowymi płaszczyznami znajdującymi się w odległości 10 mm do wewnątrz w stosunku do skrajnej krawędzi zewnętrznej pojazdu, zdefiniowanej w pkt 2.7.

6.17.2.

Ponadto anteny muszą być przymocowane do pojazdu w taki sposób oraz, w razie potrzeby, ich niezamocowane końce ograniczone w taki sposób, aby żadna część anteny nie wystawała poza skrajną krawędź zewnętrzną pojazdu, zdefiniowaną w pkt 2.7.

6.17.3.

Pręty anten mogą mieć promień krzywizny mniejszy niż 2,5 mm. Jednakże ich niezamocowane zakończenia muszą być wyposażone na stałe w nasadki o promieniu krzywizny nie mniejszym niż 2,5 mm.

6.17.4.

Podstawy anten nie muszą wystawać więcej niż 40 mm, co ustala się zgodnie z procedurą określoną w pkt 2 załącznika 3.

6.17.4.1.

W przypadku gdy z braku elastycznego prętu lub elastycznej części nie jest możliwe określenie elementu stanowiącego podstawę anteny, niniejszy wymóg uważa się za spełniony, jeśli po przyłożeniu płasko zakończonym bijakiem o średnicy nie większej niż 50 mm poziomej siły o wartości nie większej niż 50 daN w kierunku do przodu i do tyłu w najbardziej wystającym punkcie anteny:

6.17.4.2.

Punkty 6.17.4 i 6.17.4.1 nie mają zastosowania do anten umieszczonych za pionową płaszczyzną poprzeczną przechodzącą przez punkt ‘R’ kierowcy, pod warunkiem że elementy anteny, w tym jej obudowa, nie wystają więcej niż 70 mm, co ustala się zgodnie z procedurą określoną w pkt 2 załącznika 3.

Jeśli antena jest umieszczona za tą płaszczyzną pionową, ale wystaje więcej niż 70 mm, zastosowanie znajduje pkt 6.17.4.1, przy czym wartość graniczna wynosi w tym przypadku 70 mm zamiast 40 mm.

6.18.1.

Bagażniki dachowe, bagażniki na narty oraz anteny radiowe odbiorcze lub nadawcze, które uzyskały homologację jako oddzielne zespoły techniczne, nie mogą być oferowane do sprzedaży, sprzedawane ani kupowane, jeżeli nie są zaopatrzone w instrukcje montażu. Instrukcje montażu muszą zawierać wystarczające informacje, umożliwiające montaż homologowanych części składowych w pojeździe w sposób zgodny z właściwymi postanowieniami pkt 5 i 6. W szczególności, w przypadku anten teleskopowych muszą zostać wskazane pozycje użytkowe.

7.1.

Jakakolwiek zmiana typu pojazdu wymaga powiadomienia organu administracji, który udzielił homologacji typu pojazdu. Organ taki może wówczas:

7.1.1.

uznać, że wprowadzone zmiany prawdopodobnie nie będą miały istotnego negatywnego skutku;

7.1.2.

lub zażądać kolejnego sprawozdania od placówki technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań.

7.2.

Potwierdzenie homologacji z opisem wprowadzonych zmian lub odmowa homologacji zostają przekazane Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3 powyżej.

7.3.

Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji przydziela numer seryjny dla takiego rozszerzenia oraz informuje o nim pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

8.1.

Pojazd (oddzielny zespół techniczny) homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem produkowany jest w sposób zapewniający jego zgodność z typem homologowanym i spełnia wymogi określone w pkt 5 i 6 powyżej.

8.2.

W celu sprawdzenia, czy spełnione zostały wymogi pkt 8.1, prowadzone są odpowiednie kontrole produkcji.

8.3.

Posiadacz homologacji w szczególności:

8.4.

Właściwy organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym z obiektów produkcyjnych.

8.4.1.

Podczas każdej kontroli inspektorowi udostępnia się ewidencję badawczą i ewidencję nadzoru produkcji.

8.4.2.

Inspektor może wyrywkowo wybierać egzemplarze, które następnie zostają poddane badaniu w laboratorium producenta. Minimalną liczbę egzemplarzy można określić na podstawie wyników weryfikacji własnej producenta.

8.4.3.

Jeśli poziom jakości wydaje się niewystarczający lub gdy niezbędne wydaje się zweryfikowanie ważności badań przeprowadzanych zgodnie z pkt 8.4.2, inspektor wybiera egzemplarze do wysłania placówce technicznej, która przeprowadziła badania homologacji typu.

8.4.4.

Właściwy organ może przeprowadzić dowolne badania określone w niniejszym regulaminie.

8.4.5.

Kontrole z upoważnienia właściwego organu przeprowadza się zazwyczaj raz na dwa lata. W razie odnotowania negatywnych wyników podczas jednej z takich kontroli, właściwy organ zapewnia podjęcie wszelkich niezbędnych kroków w celu przywrócenia zgodności produkcji w najkrótszym możliwym terminie.

9.1.

Homologacja udzielona typowi pojazdu zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogów pkt 8.1 powyżej.

9.2.

Jeżeli Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio udzieloną homologację, zobowiązana jest bezzwłocznie powiadomić o tym pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin, za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

12.1.

Od oficjalnej daty wejścia w życie serii poprawek 02 żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji EKG na podstawie niniejszego regulaminu, zmienionego serią poprawek 02.

12.2.

Po upływie 24 miesięcy od wejścia w życie serii poprawek 02 Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji EKG tylko typom pojazdów zgodnym z wymogami niniejszego regulaminu, zmienionego serią poprawek 02.

12.3.

Po upływie 36 miesięcy od wejścia w życie serii poprawek 02 obowiązujące homologacje zgodne z niniejszym regulaminem tracą ważność. Powyższe nie ma zastosowania do typów pojazdów spełniających wymogi niniejszego regulaminu, zmienionego serią poprawek 02.

12.4.

Począwszy od oficjalnej daty wejścia w życie serii zmian 03, żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym serią zmian 03.

12.5.

Począwszy od daty upływu 24 miesięcy od daty wejścia w życie serii zmian 03, Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin są zobowiązane udzielać homologacji tylko w przypadku gdy typ pojazdu występującego o homologację odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego serią zmian 03.

12.6.

Przed upływem 48 miesięcy od wejścia w życie serii poprawek 03 do niniejszego regulaminu żadna Umawiająca się Strona stosująca niniejszy regulamin nie może odmówić krajowej homologacji typu pojazdu homologowanego zgodnie z poprzednią serią poprawek do niniejszego regulaminu.

12.7.

Po upływie 48 miesięcy od wejścia w życie serii poprawek 03 do niniejszego regulaminu Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin mogą odmówić pierwszej rejestracji krajowej (pierwszego dopuszczenia do ruchu) pojazdów niespełniających wymogów serii poprawek 03 do niniejszego regulaminu.