10.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 605/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

ustanawiające warunki dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wydawania świadectw weterynaryjnych przy wprowadzaniu do Unii Europejskiej mleka surowego i przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (1), w szczególności jej art. 8 zdanie wprowadzające, art. 8 pkt 1 akapit pierwszy i pkt 4 oraz art. 9 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych, (2) w szczególności jego art. 12,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (3), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (4), w szczególności jego art. 11 ust. 1, art. 14 ust. 4 i art. 16,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (5), w szczególności jego art. 48 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa Rady 92/46/EWG z dnia 16 czerwca 1992 r. ustanawiająca przepisy zdrowotne dla produkcji i wprowadzania do obrotu surowego mleka, mleka poddanego obróbce termicznej i produktów na bazie mleka (6) przewiduje sporządzenie wykazu państw trzecich lub ich części, z których dozwolone jest wprowadzanie przez państwa członkowskie mleka lub produktów na bazie mleka; zgodnie z tą dyrektywą takim towarom mają towarzyszyć świadectwo zdrowia i gwarancje; towary te muszą być zgodne z pewnymi wymogami, w tym z wymogami w zakresie obróbki cieplnej.

(2)

W związku z tym przyjęto decyzję Komisji 2004/438/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowotne zwierząt i warunki zdrowia publicznego oraz świadectwa weterynaryjne przy wprowadzaniu do Wspólnoty mleka poddanego obróbce cieplnej, produktów na bazie mleka oraz mleka surowego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (7).

(3)

Od momentu przyjęcia tej decyzji ustalono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego; wymogi te tworzą nowe ramy prawne w tej dziedzinie, w związku z czym należy je uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu. Ponadto dyrektywa 92/46/EWG została uchylona dyrektywą 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającą niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (8).

(4)

Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (9) ustanawia ogólne zasady w odniesieniu do żywności i pasz, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa żywności i pasz na poziomie unijnym i krajowym.

(5)

Dyrektywa 2002/99/WE ustanawia zasady regulujące wprowadzanie z państw trzecich produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Dyrektywa przewiduje, że produkty takie mogą być wprowadzane do Unii Europejskiej wyłącznie wtedy, gdy są zgodne z wymogami mającymi zastosowanie na każdym z etapów produkcji, przetwarzania i dystrybucji tych produktów w Unii Europejskiej lub jeżeli dają równoważne gwarancje zdrowia zwierząt.

(6)	Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 ustanawia ogólne zasady dotyczące higieny środków spożywczych na wszystkich etapach łańcucha żywnościowego, w tym na podstawowym poziomie produkcji, obowiązujące podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze.

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 ustanawia szczególne przepisy w dziedzinie produktów pochodzenia zwierzęcego obowiązujące podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze. Zgodnie z tym rozporządzeniem podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze produkujące mleko surowe i przetwory mleczne przeznaczone do spożycia przez ludzi muszą przestrzegać odpowiednich przepisów załącznika III do tego rozporządzenia.

(8)	Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 ustanawia szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego.

(9)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (10) ustanawia kryteria mikrobiologiczne dotyczące niektórych mikroorganizmów oraz przepisy wykonawcze obowiązujące podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze przy wdrażaniu ogólnych i szczególnych środków higieny, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 852/2004. Rozporządzenie (WE) nr 2073/2005 przewiduje, że podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze są zobowiązane dopilnować, aby środki spożywcze były zgodne z odpowiednimi kryteriami mikrobiologicznymi określonymi w tym rozporządzeniu.

(10)

W ramach dyrektywy Rady 92/46/EWG mleko surowe i jego przetwory mogą pochodzić wyłącznie od krów, owiec, kóz lub bawołów. Jednak definicje mleka i przetworów mlecznych określone w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 rozszerzają zakres przepisów dotyczących higieny mleka na wszystkie ssaki i określają mleko surowe jako mleko uzyskane z gruczołów mlecznych zwierząt hodowlanych, które nie zostało podgrzane do temperatury powyżej 40 °C ani nie zostało poddane żadnej innej obróbce o równoważnym skutku. Produkty mleczarskie zostały zdefiniowane w tym załączniku jako produkty przetworzone uzyskane w wyniku przetworzenia surowego mleka lub dalszego przetworzenia takich przetworzonych produktów.

(11)

Mając na uwadze rozpoczęcie stosowania rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004 i (WE) nr 854/2004 oraz aktów wykonawczych do tych rozporządzeń, należy zmienić i uaktualnić unijne warunki dotyczące zdrowia zwierząt, zdrowia publicznego oraz świadectw na potrzeby wprowadzania do Unii Europejskiej mleka surowego i przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

(12)

Mając na uwadze spójność prawodawstwa unijnego niniejsze rozporządzenie powinno także uwzględniać zasady ustanowione w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiającym wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 oraz zmieniającym dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (11), jak również jego przepisy wykonawcze ustanowione w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 37/2010 z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie substancji farmakologicznie czynnych i ich klasyfikacji w odniesieniu do maksymalnych limitów pozostałości w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (12) oraz dyrektywę Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającą dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG (13).

(13)

Dyrektywa Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (14) ustanawia zasady, które należy uwzględnić przy wystawianiu świadectw wymaganych przez ustawodawstwo weterynaryjne w celu zapobieżenia wystawianiu świadectw wprowadzających w błąd lub fałszowaniu świadectw. Należy zapewnić przestrzeganie przez właściwe władze eksportujących państw trzecich wymogów dotyczących świadectw odpowiadających przynajmniej wymogom ustanowionym w tej dyrektywie.

(14)

Ponadto dyrektywa Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotycząca kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (15) przewiduje stosowanie opracowanego w Unii Europejskiej skomputeryzowanego systemu umożliwiającego kontakt pomiędzy instytucjami weterynaryjnymi. Należy zmienić wzór wszystkich świadectw zdrowia w celu zapewnienia ich zgodności z elektronicznym systemem wydawania świadectw w ramach eksperckiego systemu kontroli handlu (TRACES) przewidzianego w dyrektywie 90/425/EWG. W związku z tym zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu powinny uwzględniać TRACES.

(15)

Dyrektywa Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (16) ustanawia przepisy dotyczące kontroli weterynaryjnych produktów pochodzenia zwierzęcego wprowadzanych na terytorium Unii Europejskiej z państw trzecich w celu przywozu lub tranzytu tych produktów, włącznie z niektórymi wymogami dotyczącymi świadectw. Przepisy te mają zastosowanie do towarów objętych zakresem niniejszego rozporządzenia.

(16)	Ze względu na położenie geograficzne Kaliningradu należy określić szczególne warunki tranzytu przez terytorium Unii Europejskiej przesyłek do i z Rosji, co dotyczy jedynie Litwy, Łotwy i Polski.

(17)	Mając na uwadze wymóg przejrzystości prawodawstwa unijnego, należy zatem uchylić decyzję Komisji 2004/438/WE i zastąpić ją niniejszym rozporządzeniem.

(18)	W okresie przejściowym, w celu uniknięcia zakłóceń w handlu, należy zezwolić na stosowanie świadectw weterynaryjnych wydanych zgodnie z decyzją 2004/438/WE.

(19)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

Niniejsze rozporządzenie ustanawia:

a)	warunki dotyczące zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz wydawania świadectw weterynaryjnych do celów wprowadzania do Unii Europejskiej przesyłek mleka surowego i przetworów mlecznych;

b)	wykaz państw trzecich, z których wprowadzanie takich przesyłek do Unii Europejskiej jest dozwolone.

Artykuł 2

Przywóz mleka surowego i przetworów mlecznych z państw trzecich lub ich części wymienionych w kolumnie A załącznika I

Państwa członkowskie zezwalają na przywóz przesyłek mleka surowego i przetworów mlecznych z państw trzecich lub ich części wymienionych w kolumnie A załącznika I.

Artykuł 3

Przywóz niektórych przetworów mlecznych z państw trzecich lub ich części wymienionych w kolumnie B załącznika I

Państwa członkowskie zezwalają na przywóz przesyłek przetworów mlecznych uzyskanych z mleka surowego krów, owiec, kóz lub bawołów z państw trzecich lub ich części, w których nie zachodzi ryzyko wystąpienia pryszczycy, wymienionych w kolumnie B załącznika I, pod warunkiem że takie przetwory mleczne lub mleko surowe, z których zostały wyprodukowane, zostały poddane pasteryzacji obejmującej jedną obróbkę cieplną:

a)	wywołującą efekt cieplny co najmniej równoważny z efektem uzyskiwanym w procesie pasteryzacji w temperaturze co najmniej 72 °C w czasie nie krótszym niż 15 sekund;

b)	w stosownych przypadkach, wystarczającą do zapewnienia wyniku negatywnego w badaniu na obecność fosfatazy alkalicznej przeprowadzonym bezpośrednio po obróbce cieplnej.

Artykuł 4

Przywóz niektórych przetworów mlecznych z państw trzecich lub ich części wymienionych w kolumnie C załącznika I

1. Państwa członkowskie zezwalają na przywóz przesyłek przetworów mlecznych uzyskanych z mleka surowego krów, owiec, kóz lub bawołów z państw trzecich lub ich części, w których zachodzi ryzyko wystąpienia pryszczycy, wymienionych w kolumnie C załącznika I, pod warunkiem że takie przetwory mleczne lub mleko surowe, z których zostały wyprodukowane, zostały poddane obróbce cieplnej obejmującej:

a)	proces sterylizacji w celu osiągnięcia wartości F0 równej lub większej od 3;

b)	obróbkę poprzez ultrawysoką temperaturę (UHT) w temperaturze co najmniej 135 °C w połączeniu z odpowiednim czasem przetrzymywania;

(i)

krótkotrwały proces pasteryzacji w wysokiej temperaturze (HTST) w temperaturze 72°C przez 15 sekund, stosowany dwukrotnie do mleka o pH równym lub większym niż 7,0 osiągając, jeżeli jest to możliwe, wynik negatywny w badaniu na obecność fosfatazy alkalicznej przeprowadzonym bezpośrednio po obróbce cieplnej; albo

(ii)	obróbkę wywołującą efekt cieplny co najmniej równoważny z efektem uzyskiwanym w procesie pasteryzacji, określonym w ppkt (i) osiągając, w stosownych przypadkach, wynik negatywny w badaniu na obecność fosfatazy alkalicznej przeprowadzonym bezpośrednio po obróbce cieplnej;

d)	obróbkę HTST mleka o pH o wartości poniżej 7,0; albo

obróbkę HTST połączoną z innym procesem fizycznym polegającym na:

(i)	obniżaniu pH do 6 przez co najmniej godzinę, lub

(ii)	dodatkowym podgrzaniu w temperaturze co najmniej 72 °C w połączeniu z suszeniem.

2. Państwa członkowskie zezwalają na przywóz przesyłek przetworów mlecznych uzyskanych z mleka surowego zwierząt innych niż te, o których mowa w ust. 1, z państw trzecich lub ich części, w których zachodzi ryzyko pryszczycy, wymienionych w kolumnie C załącznika I, pod warunkiem że takie przetwory mleczne lub mleko surowe, z których zostały wyprodukowane, zostały poddane obróbce cieplnej obejmującej:

a)	proces sterylizacji w celu osiągnięcia wartości F0 równej lub większej od 3; albo

b)	obróbkę poprzez ultrawysoką temperaturę (UHT) w temperaturze co najmniej 135 °C w połączeniu z odpowiednim czasem przetrzymywania.

Artykuł 5

Świadectwa

Przesyłkom dopuszczonym do przywozu zgodnie z art. 2, 3 i 4 towarzyszy świadectwo zdrowia sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem określonym w części 2 załącznika II dla danego towaru i wypełnione zgodnie z objaśnieniami zawartymi w części 1 tego załącznika.

Wymogi ustanowione w niniejszym artykule nie wykluczają korzystania z elektronicznego systemu wydawania świadectw lub innych uzgodnionych systemów zharmonizowanych na poziomie Unii Europejskiej.

Artykuł 6

Warunki tranzytu i przechowywania

Wprowadzenie do Unii Europejskiej przesyłek zawierających mleko surowe i przetwory mleczne nieprzeznaczonych do przywozu do Unii Europejskiej, lecz do państwa trzeciego w drodze bezpośredniego tranzytu lub po okresie przechowywania w Unii Europejskiej zgodnie z art. 11, 12 lub 13 dyrektywy 97/78/WE, jest dozwolone tylko wówczas, gdy przesyłki te spełniają następujące warunki:

a)	pochodzą z państwa trzeciego lub jego części, z którego dozwolony jest przywóz do Unii Europejskiej przesyłek mleka surowego lub przetworów mlecznych oraz są zgodne z odpowiednimi warunkami obróbki cieplnej dotyczącymi takich przesyłek, jak przewidziano w art. 2, 3 i 4;

b)	są zgodne ze specyficznymi warunkami dotyczącymi zdrowia zwierząt w odniesieniu do przywozu do Unii Europejskiej mleka surowego lub przetworów mlecznych, jak ustanowiono w poświadczeniu zdrowia zwierząt w części II.1 właściwego wzoru świadectwa zdrowia określonego w części 2 załącznika II;

c)	towarzyszy im świadectwo zdrowia sporządzone zgodnie z odpowiednim wzorem określonym w części 3 załącznika II dla danej przesyłki i wypełnione zgodnie z objaśnieniami zawartymi w części 1 tego załącznika;

posiadają poświadczenie dopuszczenia do tranzytu i, w stosownych przypadkach, do przechowywania, znajdujące się na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 136/2004 (17), podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe do Unii Europejskiej.

Artykuł 7

Odstępstwo dotyczące warunków tranzytu i przechowywania

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 6, w Unii Europejskiej, w ruchu drogowym lub kolejowym między wyznaczonymi punktami kontroli granicznej na Łotwie, Litwie i w Polsce wymienionymi w decyzji Komisji 2009/821/WE (18), zezwala się na tranzyt przesyłek pochodzących z Rosji i w drodze do Rosji, bezpośrednio lub przez terytorium innego państwa trzeciego z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a)	przesyłka zaplombowana jest plombą oznaczoną numerem seryjnym w punkcie kontroli granicznej wejścia do Unii Europejskiej przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b)	na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, o których mowa w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej przy wjeździe do Unii Europejskiej umieszcza stempel „WYŁĄCZNIE TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM UE”;

c)	spełnione są wymogi proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d)	przesyłka posiada poświadczenie dopuszczenia do tranzytu znajdujące się na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu, podpisanym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe do Unii Europejskiej.

2. Rozładunek lub składowanie takich przesyłek, przewidziane w art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, nie są dozwolone na terytorium Unii Europejskiej.

3. Regularne kontrole przeprowadzane są przez właściwy organ w celu dopilnowania, aby liczba przesyłek oraz ilość produktów opuszczających terytorium Unii Europejskiej zgadzała się z liczbą i ilością, które zostały wprowadzone.

Artykuł 8

Szczególne traktowanie

Przesyłki przetworów mlecznych, których wprowadzenie do Unii Europejskiej jest dozwolone zgodnie z art. 2, 3, 4, 6 lub 7, z państw trzecich lub ich części, w których wystąpiło ognisko pryszczycy w okresie 12 miesięcy poprzedzających datę wystawienia świadectwa zdrowia lub które przeprowadziły szczepienie przeciwko tej chorobie w tym okresie, mogą być wprowadzane do Unii Europejskiej tylko jeżeli produkty te zostały poddane jednej z obróbek wymienionych w art. 4.

Artykuł 9

Uchylenie

Uchyla się decyzję 2004/438/WE.

Odniesienia do decyzji 2004/438/WE należy traktować jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Przepisy przejściowe

W okresie przejściowym do 30 listopada 2010 r. przesyłki mleka surowego i produktów na bazie mleka, jak określono w decyzji 2004/438/WE, dla których właściwe świadectwa zdrowia zostały wydane zgodnie z decyzją 2004/438/WE, mogą być nadal wprowadzane do Unii Europejskiej.

Artykuł 11

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 sierpnia 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(2) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1.

(3) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55.

(4) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 206.

(5) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 206.

(6) Dz.U. L 268 z 14.9.1992, s. 1.

(7) Dz.U. L 154 z 30.4.2004, s. 72.

(8) Dz.U. L 157 z 30.4.2004, s. 33.

(9) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.

(10) Dz.U. L 338 z 22.12.2005, s. 1.

(11) Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 11.

(12) Dz.U. L 15 z 20.1.2010, s. 1.

(13) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 10.

(14) Dz.U. L 13 z 16.1.1997, s. 28.

(15) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(16) Dz.U. L 24 z 30.1.1998, s. 9.

(17) Dz.U. L 21 z 28.1.2004, s. 11.

(18) Dz.U. L 296 z 12.11.2009, s.1.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii Europejskiej przesyłek mleka surowego i przetworów mlecznych, wskazujący rodzaj obróbki cieplnej wymaganej dla takich towarów

„+”	:	państwo trzecie, z którego przywóz jest dozwolony
„0”	:	państwo trzecie, z którego przywóz jest niedozwolony

Kod ISO państwa trzeciego	Państwo trzecie lub jego część	Kolumna A	Kolumna B	Kolumna C
AD	Andora	+	+	+
AL	Albania	0	0	+
AN	Antyle Holenderskie	0	0	+
AR	Argentyna	0	0	+
AU	Australia	+	+	+
BR	Brazylia	0	0	+
BW	Botswana	0	0	+
BY	Białoruś	0	0	+
BZ	Belize	0	0	+
BA	Bośnia i Hercegowina	0	0	+
CA	Kanada	+	+	+
CH	Szwajcaria (1)	+	+	+
CL	Chile	0	+	+
CN	Chiny	0	0	+
CO	Kolumbia	0	0	+
CR	Kostaryka	0	0	+
CU	Kuba	0	0	+
DZ	Algieria	0	0	+
ET	Etiopia	0	0	+
GL	Grenlandia	0	+	+
GT	Gwatemala	0	0	+
HK	Hongkong	0	0	+
HN	Honduras	0	0	+
HR	Chorwacja	0	+	+
IL	Izrael	0	0	+
IN	Indie	0	0	+
IS	Islandia	+	+	+
KE	Kenia	0	0	+
MA	Maroko	0	0	+
MG	Madagaskar	0	0	+
MK (2)	Była Jugosłowiańska Republika Macedonii	0	+	+
MR	Mauretania	0	0	+
MU	Mauritius	0	0	+
MX	Meksyk	0	0	+
NA	Namibia	0	0	+
NI	Nikaragua	0	0	+
NZ	Nowa Zelandia	+	+	+
PA	Panama	0	0	+
PY	Paragwaj	0	0	+
RS (3)	Serbia	0	+	+
RU	Rosja	0	0	+
SG	Singapur	0	0	+
SV	Salwador	0	0	+
SZ	Suazi	0	0	+
TH	Tajlandia	0	0	+
TN	Tunezja	0	0	+
TR	Turcja	0	0	+
UA	Ukraina	0	0	+
US	Stany Zjednoczone	+	+	+
UY	Urugwaj	0	0	+
ZA	Republika Południowej Afryki	0	0	+
ZW	Zimbabwe	0	0	+

(1) Świadectwa zgodne z Umową pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącą handlu produktami rolnymi (Dz.U. L 114 z 30.4.2002, s. 132).

(2) Była Jugosłowiańska Republika Macedonii; ostateczna nomenklatura dla tego państwa zostanie uzgodniona po zakończeniu negocjacji w tym przedmiocie trwających obecnie w ramach ONZ.

(3) Bez Kosowa, które znajduje się obecnie pod zarządem międzynarodowym zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r.

ZAŁĄCZNIK II

CZĘŚĆ 1

Wzory świadectw zdrowia

„Mleko-RM”	:	Świadectwo zdrowia dla mleka surowego z państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz zgodnie z kolumną A załącznika I, przeznaczonego do dalszej obróbki w Unii Europejskiej przed spożyciem przez ludzi.
„Mleko-RMP”	:	Świadectwo zdrowia dla przetworów mlecznych uzyskanych z mleka surowego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, z państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz zgodnie z kolumną A załącznika I, przeznaczonych do przywozu do Unii Europejskiej.
„Mleko-HTB”	:	Świadectwo zdrowia dla przetworów mlecznych uzyskanych z mleka krów, owiec, kóz i bawołów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, z państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz zgodnie z kolumną B załącznika I, przeznaczonych do przywozu do Unii Europejskiej.
„Mleko-HTC”	:	Świadectwo zdrowia dla przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi, z państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz zgodnie z kolumną C załącznika I, przeznaczonych do przywozu do Unii Europejskiej.
„Mleko-T/S”	:	Świadectwo zdrowia zwierząt dla mleka surowego lub przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w odniesieniu do tranzytu przez Unię Europejską/przechowywania w Unii Europejskiej.

Objaśnienia

Świadectwa weterynaryjne są wydawane przez właściwe władze państwa trzeciego pochodzenia zgodnie z odpowiednim wzorem określonym w części 2 niniejszego załącznika i zgodnie z układem wzoru odpowiadającego mleku surowemu lub danym przetworom mlecznym. Zawierają one, w kolejności uporządkowanej według wzoru, poświadczenia wymagane dla każdego państwa trzeciego oraz, jeśli to konieczne, dodatkowe gwarancje wymagane dla państwa trzeciego wywozu.

b)	Oryginał świadectwa zdrowia składa się z jednego arkusza drukowanego dwustronnie lub, gdy konieczne jest umieszczenie obszerniejszego tekstu, przygotowany jest w taki sposób, aby wszystkie arkusze tworzyły całość i aby nie można ich było rozdzielić.

Dla każdej przesyłki przedmiotowego towaru wywożonego do tego samego miejsca docelowego z państwa trzeciego figurującego w kolumnie 2 tabeli w załączniku I i przewożonej tym samym wagonem kolejowym, pojazdem drogowym, samolotem lub statkiem należy przedstawić pojedyncze oddzielne świadectwo zdrowia.

Oryginał świadectwa zdrowia i etykiety określone we wzorze świadectwa należy wystawić przynajmniej w jednym języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym odbywa się kontrola graniczna oraz w języku urzędowym docelowego państwa członkowskiego. Jednak państwa członkowskie mogą zezwolić na sporządzenie świadectwa w innym języku urzędowym Unii Europejskiej niż ich własny; w razie konieczności świadectwu towarzyszy wówczas urzędowe tłumaczenie.

Jeśli do celów identyfikacji poszczególnych towarów wchodzących w skład przesyłki do świadectwa zdrowia dołączone zostaną dodatkowe kartki, traktuje się je jako stanowiące część oryginału tego świadectwa pod warunkiem złożenia na każdej stronie podpisu i pieczęci przez urzędowego lekarza weterynarii.

f)	Jeżeli świadectwo zdrowia składa się z więcej niż jednej strony, każda ze stron musi zostać opatrzona w dolnej części numerem „–x (numer strony) z y (całkowita liczba stron)–” oraz w górnej części numerem referencyjnym danego świadectwa nadanym przez właściwy organ.

Oryginał świadectwa zdrowia musi być wypełniony i podpisany przez przedstawiciela właściwego organu odpowiedzialnego za sprawdzenie i poświadczenie, czy mleko surowe lub przetwory mleczne spełniają kryteria zdrowotne ustalone w rozdziale I sekcji IX załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz dyrektywy 2002/99/WE.

h)	Właściwe władze państwa trzeciego wywozu zapewniają przestrzeganie zasad wystawiania świadectwa odpowiadających zasadom ustanowionym w dyrektywie 96/93/WE (1).

i)	Kolor podpisu urzędowego lekarza weterynarii musi różnić się od koloru druku na świadectwie zdrowia. Ta sama zasada dotyczy także pieczęci innych niż pieczęci tłoczone lub znaki wodne.

j)	Oryginał świadectwa zdrowia musi towarzyszyć przesyłce do momentu dotarcia do punktu kontroli granicznej przy przekroczeniu granicy Unii Europejskiej.

k)	Jeżeli zgodnie ze wzorem świadectwa niektóre oświadczenia powinny zostać zachowane, oświadczenia, które nie są właściwe, mogą zostać skreślone i opatrzone inicjałami i pieczęcią przez urzędnika poświadczającego albo całkowicie usunięte ze świadectwa.

CZĘŚĆ 2

Wzór Mleko-RM

Świadectwo zdrowia dla mleka surowego z państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz zgodnie z kolumną A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 605/2010, przeznaczonego do dalszej obróbki w Unii Europejskiej przed spożyciem przez ludzi

Wzór Mleko-RMP

Świadectwo zdrowia dla przetworów mlecznych uzyskanych z mleka surowego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, z państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz zgodnie z kolumną A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 605/2010, przeznaczonych do przywozu do Unii Europejskiej

Wzór Mleko-HTB

Świadectwo zdrowia dla przetworów mlecznych uzyskanych z mleka krów, owiec, kóz i bawołów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, z państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz zgodnie z kolumną B załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 605/2010, przeznaczonych do przywozu do Unii Europejskiej

Wzór Mleko-HTC

Świadectwo zdrowia dla przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi, z państw trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz zgodnie z kolumną C załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 605/2010, przeznaczonych do przywozu do Unii Europejskiej

CZĘŚĆ 3

Wzór Mleko-T/S

Świadectwo zdrowia zwierząt dla mleka surowego lub przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w odniesieniu do [tranzytu] przez Unię Europejską/[przechowywania] w Unii Europejskiej (1) (2)

(1) Dz.U. L 13 z 16.1.1997, s. 28.

10.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/25

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 606/2010

z dnia 9 lipca 2010 r.

w sprawie zatwierdzenia uproszczonego narzędzia do szacowania zużycia paliwa przez operatorów statków powietrznych stanowiących niewielkie źródło emisji, opracowanego przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (1), w szczególności jej art. 14 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W pełni spójny, przejrzysty i precyzyjny system monitorowania i raportowania emisji gazów cieplarnianych, zgodny z wytycznymi ustalonymi decyzją Komisji 2007/589/WE z dnia 18 lipca 2007 r. ustanawiającą wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2), ma zasadnicze znaczenie dla skutecznego działania systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE.

(2)

Artykuł 14 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE stanowi, że od dnia 1 stycznia 2010 r. operator statków powietrznych zobowiązany jest monitorować i raportować, dla każdego roku kalendarzowego, ilość dwutlenku węgla wyemitowanego w wyniku obsługiwanych przez niego lotów, zgodnie z wytycznymi ustanowionymi decyzją 2007/589/WE.

(3)

Każdy operator statków powietrznych powinien przygotować i przedłożyć plan monitorowania administrującemu państwu członkowskiemu, w którym podaje środki, jakie zamierza zastosować w zakresie monitorowania i raportowania swoich emisji, a właściwy organ administrującego państwa członkowskiego powinien zatwierdzić taki plan zgodnie z wytycznymi ustanowionymi decyzją 2007/589/WE.

(4)

Część 4 załącznika XIV do decyzji 2007/589/WE ogranicza formalności administracyjne dla niektórych operatorów statków powietrznych wykonujących ograniczoną liczbę lotów w roku lub stanowiących niewielkie źródło emisji, ustanawiając uproszczoną procedurę szacowania zużycia paliwa przez eksploatowane przez nich statki powietrzne, wykorzystując narzędzie wdrożone przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) lub inne właściwe organizacje, które mogą przetwarzać wszystkie niezbędne dane o ruchu lotniczym, którymi dysponuje Eurocontrol, pod warunkiem zatwierdzenia tych narzędzi przez Komisję.

(5)

Organizacja Eurocontrol ustanowiła i udokumentowała uproszczone narzędzie do szacowania zużycia paliwa i emisji dwutlenku węgla dla określonych lotów wykonywanych pomiędzy lotniskami. Narzędzie to wykorzystuje rzeczywistą odległość dla każdego lotu wyliczoną w oparciu o wyczerpujące dane o ruchu lotniczym oraz dane eksploatacyjne aktualnie dostępne i oblicza zużycie paliwa we wszystkich fazach lotu: operacje terminalowe, kołowanie, start, lądowanie i przelot, a także czynności związane z zarządzaniem ruchem lotniczym. Narzędzie stosuje rozbudowane statystycznie współczynniki zużycia paliwa dla najważniejszych typów statków powietrznych, a także bardziej ogólne podejście dla innych rodzajów statków powietrznych, które określa współczynniki zużycia paliwa jako funkcję maksymalnej masy startowej statku powietrznego, co daje możliwy do przyjęcia poziom dokładności.

(6)

Narzędzie to spełnia wymogi wytycznych ustanowionych decyzją 2007/589/WE, jeśli chodzi o podejście opierające się na pojedynczych lotach, rzeczywistej odległości przelotu i statystycznie miarodajnych zależnościach w zużyciu paliwa. Wskazane jest zatem, aby narzędzie to było dostępne i zostało zatwierdzone do stosowania przez właściwych operatorów statków powietrznych, by umożliwić im wypełnienie obowiązków związanych z monitorowaniem i raportowaniem w sposób jak najmniej uciążliwy z punktu widzenia formalności administracyjnych.

(7)

Operator statków powietrznych, z przyczyn od niego niezależnych, może nie być w stanie monitorować rzeczywistego zużycia paliwa na określonym locie. W takich okolicznościach i wobec braku innych możliwości ustalenia rzeczywistego zużycia paliwa, wskazane jest, aby narzędzie do szacowania zużycia paliwa, stosowane przez emitentów stanowiących niewielkie źródło emisji, mogło być stosowane także przez innych operatorów statków powietrznych w celu ustalenia szacunkowego zużycia paliwa na określonych lotach, dla których brak jest danych o rzeczywistym zużyciu paliwa.

(8)

Część 6 załącznika XIV do decyzji 2007/589/WE stanowi, że operator statków powietrznych, który stosuje narzędzie do szacowania zużycia paliwa, zobowiązany jest włączyć do swojego planu monitorowania dowody potwierdzające spełnienie warunków dla operatorów stanowiących niewielkie źródło emisji, a także potwierdzenie zastosowania narzędzia i jego opis.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdza się stosowanie narzędzia do szacowania zużycia paliwa, opracowanego i oferowanego przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) (3), przez:

1)	operatorów stanowiących niewielkie źródło emisji, aby umożliwić im wypełnienie obowiązków w zakresie monitorowania i raportowania, wynikających z art. 14 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE i części 4 załącznika XIV do decyzji 2007/589/WE;

wszystkich operatorów zgodnie z częścią 5 załącznika XIV do decyzji 2007/589/WE w celu oszacowania zużycia paliwa w określonych lotach, objętych załącznikiem I do dyrektywy 2003/87/WE, w przypadku braku danych niezbędnych do celów monitorowania emisji dwutlenku węgla, będącego skutkiem okoliczności niezależnych od operatora statków powietrznych i których nie można ustalić alternatywną metodą określoną w planie monitorowania przedstawionym przez operatora.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 lipca 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

(2) Dz.U. L 229 z 31.8.2007, s. 1.

(3) www.eurocontrol.int/ets/small_emitters

10.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/27

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 607/2010

z dnia 9 lipca 2010 r.

zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 1542/2007 w sprawie procedur wyładunku i ważenia śledzia, makreli oraz ostroboka

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 5 lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Procedury wyładunku i ważenia zostały opracowane w ścisłej współpracy Wspólnoty z Norwegią i Wyspami Owczymi. Zostały one ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1542/2007 (2). Zakres tych przepisów ograniczał się do zasobów, które podlegają współpracy z Norwegią i Wyspami Owczymi. Nie uwzględniono jednak obszarów odpowiadających południowym stadom makreli i ostroboka oraz innych obszarów podlegającym ograniczeniom połowowym. Należy rozszerzyć zakres tych przepisów na wszystkie obszary, w odniesieniu do których ustanowiono ograniczenia połowowe i gdzie wymagają tego stan ochrony stad oraz potrzeba skutecznej kontroli.

(2)

Zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1542/2007 strona ważąca ryby prowadzi dziennik ważenia, nie ma jednak wskazania, w jakich ramach czasowych należy się do tego obowiązku dostosować. Aby uniknąć wszelkich niepewności dotyczących interpretacji tego przepisu, należy jasno określić termin wypełniania dziennika.

(3)

Zgodnie z art. 9 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1542/2007 każdy ładunek pojazdu do transportu ryb z nabrzeża do przetwórni jest ważony i rejestrowany oddzielnie. Aby jednak uniknąć niepotrzebnego opóźnienia wyładunku towaru, należy umożliwić rejestrowanie tylko całkowitej masy wszystkich ładunków pojazdów do transportu z danego statku, pod warunkiem że te ładunki pojazdów są ważone jeden po drugim i bez przerw.

(4)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1542/2007.

(5)

Artykuł 60 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (3) ustanawia ogólne zasady ważenia produktów rybołówstwa i uprawnia Komisję do przyjęcia szczegółowych zasad jego stosowania. Biorąc pod uwagę, że wymieniony artykuł będzie stosować się dopiero od dnia 1 stycznia 2011 r., oraz uwzględniając konieczność zmiany rozporządzenia (WE) nr 1542/2007, aby mogło być stosowane w sezonie połowowym 2010, jako podstawę prawną tej zmiany należy wykorzystać art. 5 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2847/93.

(6)	Komitet Zarządzający ds. Rybołówstwa i Akwakultury nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1542/2007 wprowadza się następujące zmiany:

art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wyładunków śledzia (Clupea harengus), makreli (Scomber scombrus) oraz ostroboka (Trachurus spp.) lub ich kombinacji w ilości przekraczającej 10 ton na jeden wyładunek, dokonywanych przez statki rybackie UE i państw trzecich w Unii Europejskiej (UE) lub przez statki rybackie UE w państwach trzecich, które to ryby złowiono:

a)	w przypadku śledzia w obszarach ICES (4) I, II, IIIa, IV, Vb, VI i VII;

b)	w przypadku makreli w obszarach ICES IIa, IIIa, IV, Vb, VI, VII, VIII, IX, X, XII, XIV i wodach UE CECAF (5);

c)	w przypadku ostroboka w obszarach ICES IIa, IV, Vb, VI, VII, VIII, IX, X, XII, XIV i wodach UE CECAF.

art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Dla każdego systemu ważenia strona ważąca ryby prowadzi oprawiony dziennik ważenia z numeracją stron (»dziennik ważenia«). Jest on wypełniany natychmiast po zakończeniu ważenia pojedynczego wyładunku, nie później jednak niż o godz. 23.59 czasu lokalnego w dniu zakończenia ważenia. W dzienniku ważenia wskazane są:

a)	nazwa i numer rejestracyjny statku, z którego ryby zostały wyładowane;

numery rejestracyjne pojazdów do transportu ryb, w przypadkach gdy ryby były przed ważeniem transportowane z portu wyładunku zgodnie z art. 7. Każdy ładunek pojazdu do transportu ryb jest ważony i rejestrowany oddzielnie. Aczkolwiek całkowita masa wszystkich ładunków pojazdów z tego samego statku może być zarejestrowana w całości, pod warunkiem że pojazdy te były ważone jeden po drugim i bez przerw;

c)	gatunki ryb;

d)	masa każdego wyładunku;

e)	data i godzina początku i końca ważenia.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 lipca 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 261 z 20.10.1993, s. 1.

(2) Dz.U. L 337 z 21.12.2007, s. 56.

(3) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(4) Obszary ICES (Międzynarodowej Rady Badań Morza) są zdefiniowane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 70).

(5) Obszary CECAF (Środkowy i Wschodni Atlantyk lub główny obszar połowowy FAO 34) są zdefiniowane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na określonych obszarach, innych niż Północny Atlantyk, danych statystycznych o połowach nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 1).”;

10.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/29

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 608/2010

z dnia 9 lipca 2010 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 10 lipca 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 lipca 2010 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MK	54,3
0702 00 00	ZZ	54,3
0707 00 05	MK	41,0
	TR	121,6
	ZZ	81,3
0709 90 70	TR	94,2
0709 90 70	ZZ	94,2
0805 50 10	AR	86,9
	TR	111,6
	UY	78,6
	ZA	77,9
	ZZ	88,8
0808 10 80	AR	95,7
	BR	63,7
	CA	119,1
	CL	86,9
	CN	65,8
	NZ	115,1
	US	113,7
	UY	116,3
	ZA	92,5
	ZZ	96,5
0808 20 50	AR	105,7
	CL	104,4
	CN	98,4
	NZ	144,8
	ZA	102,2
	ZZ	111,1
0809 10 00	TR	204,6
0809 10 00	ZZ	204,6
0809 20 95	TR	299,8
	US	509,9
	ZZ	404,9
0809 30	AR	137,1
	TR	162,6
	ZZ	149,9
0809 40 05	IL	131,9
0809 40 05	ZZ	131,9

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

10.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/31

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 609/2010

z dnia 9 lipca 2010 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 576/2010 ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 lipca 2010 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (2), w szczególności jego art. 2 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 lipca 2010 r. zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 576/2010 (3).

(2)	Ponieważ obliczona średnia należności celnych przywozowych różni się o 5 EUR/t od ustalonej należności, należy wprowadzić odpowiednią korektę należności celnych przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (UE) nr 576/2010.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 576/2010,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załączniki I i II do rozporządzenia (UE) nr 576/2010 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 10 lipca 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 lipca 2010 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 161 z 29.6.1996, s. 125.

(3) Dz.U. L 166 z 1.7.2010, s. 11.

ZAŁĄCZNIK I

Należności celne przywozowe na produkty, o których mowa w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mające zastosowanie od dnia 10 lipca 2010 r.

Kod CN	Wyszczególnienie towarów	Należność przywozowa (1) (EUR/t)
1001 10 00	PSZENICA twarda wysokiej jakości	0,00
	średniej jakości	0,00
	niskiej jakości	0,00
1001 90 91	PSZENICA zwyczajna, do siewu	0,00
ex 1001 90 99	PSZENICA zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu	0,00
1002 00 00	ŻYTO	29,07
1005 10 90	KUKURYDZA siewna, inna niż hybryda	5,34
1005 90 00	KUKURYDZA, inna niż do siewu (2)	5,34
1007 00 90	Ziarno SORGO, inne niż hybryda do siewu	29,07

(1) W przypadku towarów przywożonych do Wspólnoty przez Ocean Atlantycki lub przez Kanał Sueski, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1249/96, importer może skorzystać z obniżki należności celnych o:

—	3 EUR/t, jeśli port wyładunkowy znajduje się na Morzu Śródziemnym lub na Morzu Czarnym,

—	2 EUR/t, jeśli port wyładunkowy znajduje się w Danii, Estonii, Irlandii, na Łotwie, Litwie, w Polsce, Finlandii, Szwecji, Wielkiej Brytanii lub na atlantyckim wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego.

(2) Importer może skorzystać z obniżki o stałą stawkę zryczałtowaną w wysokości 24 EUR/t, jeśli spełnione zostały warunki ustanowione w art. 2 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1249/96.

ZAŁĄCZNIK II

Czynniki uwzględnione przy obliczaniu należności ustalonych w załączniku I

30.6.2010-8.7.2010

Średnie z okresu rozliczeniowego określonego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96:

(EUR/t)
	Pszenica zwyczajna (1)	Kukurydza	Pszenica twarda wysokiej jakości	Pszenica twarda średniej jakości (2)	Pszenica twarda niskiej jakości (3)	Jęczmień
Giełda	Minnéapolis	Chicago	—	—	—	—
Notowanie	170,70	111,08	—	—	—	—
Cena FOB USA	—	—	139,88	129,88	109,88	74,05
Premia za Zatokę	—	14,26	—	—	—	—
Premia za Wielkie Jeziora	40,50	—	—	—	—	—

Średnie z okresu rozliczeniowego określonego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96:

Koszt frachtu: Zatoka Meksykańska–Rotterdam:	26,36 EUR/t
Koszt frachtu: Wielkie Jeziora–Rotterdam:	53,91 EUR/t

(1) Premia dodatnia w wysokości 14 EUR/t włączona (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

(2) Premia ujemna w wysokości 10 EUR/t (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

(3) Premia ujemna w wysokości 30 EUR/t (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

10.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/34

DECYZJA RADY

z dnia 29 czerwca 2010 r.

dotycząca stanowiska Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie zmiany protokołu 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami (pozycje w budżecie)

(2010/383/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114 i art. 218 ust. 9,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2894/94 z dnia 28 listopada 1994 r. w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności jego art. 1 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Protokół 31 do Porozumienia EOG zawiera szczegółowe postanowienia w sprawie współpracy pomiędzy Unią Europejską a państwami EFTA należącymi do EOG poza czterema swobodami.

(2)

Właściwe jest kontynuowanie współpracy pomiędzy Umawiającymi się Stronami Porozumienia w ramach działań Unii finansowanych z budżetu ogólnego Unii w zakresie wdrażania, funkcjonowania i rozwoju rynku wewnętrznego po dniu 31 grudnia 2009 r. Dotyczy to następujących pozycji w budżecie:

12 01 04 01 Wdrażanie i rozwój rynku wewnętrznego – Wydatki na administrację i zarządzanie.

12 02 01 Wdrażanie i rozwój rynku wewnętrznego.

02 03 01 Funkcjonowanie i rozwój rynku wewnętrznego, zwłaszcza w dziedzinach notyfikacji, certyfikacji i zbliżania przepisów sektorowych.

02 01 04 01 Funkcjonowanie i rozwój rynku wewnętrznego, zwłaszcza w dziedzinach notyfikacji, certyfikacji i dostosowania przepisów sektorowych – Wydatki na administrację i zarządzanie.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić protokół 31 do Porozumienia EOG. Właściwe jest ustalenie stanowiska Unii we Wspólnym Komitetcie EOG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł

Stanowisko, jakie ma zostać przyjęte przez Unię we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie planowanej zmiany do protokołu 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami, ma na celu zatwierdzenie projektu decyzji Wspólnego Komitetu EOG dołączonego do niniejszej decyzji.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 29 czerwca 2010 r.

W imieniu Rady

E. ESPINOSA

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 305 z 30.11.1994, s. 6.

ZAŁĄCZNIK

PROJEKT

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

z dnia

zmieniająca protokół 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zmienione Protokołem dostosowującym Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zwane dalej „Porozumieniem”, w szczególności jego art. 86 i 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Protokół 31 do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 93/2009 z dnia 3 lipca 2009 r. (1).

(2)	Właściwe jest kontynuowanie współpracy między Umawiającymi się Stronami Porozumienia w ramach działań Unii finansowanych z budżetu ogólnego Unii w zakresie wdrażania, funkcjonowania i rozwoju rynku wewnętrznego.

(3)	Protokół 31 do Porozumienia powinien zatem zostać zmieniony, aby umożliwić kontynuowanie tej rozszerzonej współpracy po dniu 31 grudnia 2009 r.

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W art. 7 protokołu 31 do Porozumienia wprowadza się następujące zmiany:

1)	zapis „lata 2004, 2005, 2006, 2007, 2008 i 2009” w ust. 6 otrzymuje brzmienie: „lata 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010”;

2)	zapis „lata budżetowe 2006, 2007, 2008 i 2009” w ust. 7 otrzymuje brzmienie: „lata budżetowe 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010”;

3)	zapis „lata budżetowe 2008 i 2009” w ust. 8 otrzymuje brzmienie: „lata budżetowe 2008, 2009 i 2010”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po złożeniu ostatniej notyfikacji do Wspólnego Komitetu EOG zgodnie z art. 103 ust. 1 Porozumienia (2).

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Przewodniczący

Sekretarze

Wspólnego Komitetu EOG

(1) Dz.U. L 277 z 22.10.2009, s. 49.

(2) [Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.] [Wskazano wymogi konstytucyjne.].

10.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/36

DECYZJA KOMISJI

z dnia 9 lipca 2010 r.

w sprawie liczby uprawnień w całej Wspólnocie, które mają być wydane na rok 2013 w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji

(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 4658)

(2010/384/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 9 dyrektywy 2003/87/WE Komisja określa bezwzględną liczbę uprawnień w całej Wspólnocie na rok 2013, obliczoną w oparciu o całkowite liczby uprawnień wydanych lub które mają być wydane przez państwa członkowskie zgodnie z decyzjami Komisji dotyczącymi ich krajowych planów rozdziału uprawnień na lata 2008–2012.

(2)

Niezależny dziennik transakcji Wspólnoty dostarcza istotnych informacji na temat liczby uprawnień wydanych lub które mają być wydane zgodnie z art. 9 dyrektywy 2003/87/WE. Dodatkowe informacje dotyczące liczby uprawnień na okres 2008–2012, które mają zostać sprzedane na aukcji, są zawarte w tabelach krajowego planu rozdziału uprawnień, o których mowa w art. 44 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2216/2004 z dnia 21 grudnia 2004 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów stosownie do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2).

(3)

Uprawnienia wydane lub które mają być wydane instalacjom, w tym nowym instalacjom, w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji oraz uprawnienia przydzielone zgodnie z tabelami krajowego planu rozdziału uprawnień, a także uprawnienia, które mają zostać wydane w celu sprzedaży na aukcji, jak wskazano w tabelach krajowego planu rozdziału uprawnień, należy uznać za uprawnienia w rozumieniu art. 9 dyrektywy 2003/87/WE.

(4)

Te uprawnia są uprawnieniami w rozumieniu art. 9 dyrektywy 2003/87/WE, gdyż stanowią liczbę uprawnień przeznaczonych do początkowego wydania, jak wskazano w odpowiedniej tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień państw członkowskich na okres 2008–2012 zgodnie z art. 45 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2216/2004.

(5)

Do celów niniejszej decyzji uprawnienia zarezerwowane dla nowych instalacji, które nie zostały przyznane nowej instalacji przed dniem 30 kwietnia 2010 r., mogą być uznawane za uprawnienia w rozumieniu art. 9 dyrektywy 2003/87/WE, wyłącznie jeżeli będą przydzielone nowym instalacjom lub sprzedane bądź sprzedane na aukcji przed końcem okresu trwającego od 2008 r. do 2012 r., gdyż odpowiednia liczba uprawnień zostanie wydana dopiero w momencie przydzielania.

(6)	W momencie kiedy dodatkowe informacje, w szczególności zmiany w krajowych planach rozdziału uprawnień wynikające z postępowania sądowego, będą dostępne, nadal możliwe będzie ich uwzględnienie w przyszłych dostosowaniach uprawnień w całej Wspólnocie na rok 2013.

(7)

Z tego względu Komisja uwzględniła następującą liczbę uprawnień w celu określenia liczby uprawnień w całej Wspólnocie, które mają zostać wydane na rok 2013:

—	uprawnienia, które zostały wydane lub mają zostać wydane w odniesieniu do instalacji objętych od roku 2008 unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji,

—	uprawnienia, które zostały lub mają zostać sprzedane lub sprzedane na aukcji w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami w okresie od 2008 r. do 2012 r. i które w tym celu wskazano w odpowiednich tabelach krajowych planów rozdziału uprawnień państw członkowskich,

—	uprawnienia przydzielone nowym instalacjom z krajowej rezerwy państw członkowskich przeznaczonej dla nowych instalacji w okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 30 kwietnia 2010 r.,

—

uprawnienia, które nie zostały przydzielone nowym instalacjom z krajowej rezerwy państw członkowskich przeznaczonej dla nowych instalacji, w przypadku gdy zainteresowane państwo członkowskie zdecydowało w drodze krajowych przepisów lub, w razie braku takich krajowych przepisów, w drodze odpowiedniego uzasadnienia w swoim krajowym planie rozdziału uprawnień, że uprawnienia z rezerwy, które nie zostały przydzielone nowym instalacjom do końca okresu 2008–2012, zostaną sprzedane lub sprzedane na aukcji.

(8)

Uprawnienia z rezerwy zgodnie z decyzją Komisji 2006/780/WE z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie zapobiegania podwójnemu liczeniu redukcji emisji gazów cieplarnianych w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w przypadku projektów realizowanych w ramach protokołu z Kioto (3) lub z innych przyczyn, wskazanych w decyzjach niektórych państw członkowskich dotyczących tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień, powinny być dodane do liczby uprawnień w całej Wspólnocie na rok 2013 i kolejne lata wyłącznie wtedy, gdy zostały one wydane i przydzielone bądź wydane i sprzedane lub sprzedane na aukcji do dnia 31 grudnia 2012 r.

(9)

Ponieważ przepisy art. 10 dyrektywy 2003/87/WE wymagają, aby państwa członkowskie rozdzieliły co najmniej 90 % bezpłatnych uprawnień, uprawnienia zarezerwowane dla nowych instalacji powinny być brane pod uwagę przy określaniu liczby uprawnień w całej Wspólnocie na rok 2013, wyłącznie jeżeli całkowita liczba tych uprawnień plus liczba uprawnień przeznaczonych do sprzedaży lub sprzedaży na aukcji nie przekracza 10 % całkowitej liczby uprawnień wskazanej w tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień danego państwa członkowskiego.

(10)	Liczba uprawnień ustanowiona w niniejszej decyzji nie zawiera liczby uprawnień, które mają być przydzielone operatorom statków powietrznych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE, ponieważ zgodnie z art. 3c tej dyrektywy wymagana jest w tym celu oddzielna decyzja.

(11)	Obliczenie bezwzględnej liczby przydziałów w całej Wspólnocie na rok 2013 opiera się na informacjach, którymi Komisja dysponowała na dzień 30 kwietnia 2010 r.

(12)

Średnia roczna całkowita liczba uprawnień wydanych przez państwa członkowskie zgodnie z decyzjami Komisji dotyczącymi ich krajowych planów rozdziału uprawnień na okres 2008–2012, która jest brana pod uwagę przy obliczaniu liczby uprawnień w całej Wspólnocie zgodnie z art. 9 dyrektywy 2003/87/WE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE (4), wynosi 2 032 998 912 uprawnień.

(13)	Całkowita liczba uprawnień, które mają być wydane po roku 2013, powinna każdego roku ulegać zmniejszeniu o współczynnik liniowy wynoszący 1,74 %, tj. o 35 374 181 uprawnień,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W odniesieniu do roku 2013 bezwzględna liczba uprawnień w całej Wspólnocie, o której mowa w art. 9 dyrektywy 2003/87/WE, wynosi 1 926 876 368.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli 9 lipca 2010 r.

W imieniu Komisji

Connie HEDEGAARD

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

(2) Dz.U. L 386 z 29.12.2004, s. 1.

(3) Dz.U. L 316 z 16.11.2006, s. 12.

(4) Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 63.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2010.175.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 175

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 53 10 lipca 2010

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 605/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. ustanawiające warunki dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wydawania świadectw weterynaryjnych przy wprowadzaniu do Unii Europejskiej mleka surowego i przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi ( 1 )	1
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 606/2010 z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie zatwierdzenia uproszczonego narzędzia do szacowania zużycia paliwa przez operatorów statków powietrznych stanowiących niewielkie źródło emisji, opracowanego przez Europejską Organizację ds. Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (Eurocontrol) ( 1 )	25
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 607/2010 z dnia 9 lipca 2010 r. zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 1542/2007 w sprawie procedur wyładunku i ważenia śledzia, makreli oraz ostroboka	27
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 608/2010 z dnia 9 lipca 2010 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	29
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 609/2010 z dnia 9 lipca 2010 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 576/2010 ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 lipca 2010 r.	31
		DECYZJE
		2010/383/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 29 czerwca 2010 r. dotycząca stanowiska Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie zmiany protokołu 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami (pozycje w budżecie)	34
		2010/384/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 9 lipca 2010 r. w sprawie liczby uprawnień w całej Wspólnocie, które mają być wydane na rok 2013 w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji (notyfikowana jako dokument nr C(2010) 4658)	36