11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/1

(1)

Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Państwem Izrael, z drugiej strony (zwany dalej „układem o stowarzyszeniu”) (1) wszedł w życie dnia 20 listopada 1995 r.

(2)

W art. 47 układu o stowarzyszeniu przewidziano, w stosownych przypadkach, zawarcie europejskiej umowy o ocenie zgodności, a w art. 55 układu o stowarzyszeniu – dołożenie wszelkich starań w celu zbliżenia prawodawstwa stron.

(3)

Protokół do układu o stowarzyszeniu w sprawie oceny zgodności oraz akceptacji wyrobów przemysłowych (CAA) (zwany dalej „protokołem”), parafowany w Brukseli dnia 24 czerwca 2009 r., należy podpisać,

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/2

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/4

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 500/2010 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/6

(1)

Artykuł 136 ust. 1 lit. a) TFUE przewiduje możliwość przyjęcia środków w odniesieniu do państw członkowskich, których walutą jest euro, w celu wzmocnienia koordynacji i nadzoru ich dyscypliny budżetowej.

(2)

W art. 126 TFUE określono, że państwa członkowskie mają unikać nadmiernego deficytu budżetowego oraz ustanowiono w tym celu procedurę nadmiernego deficytu. Pakt na rzecz stabilności i wzrostu, którego część naprawcza obejmuje przepisy wykonawcze regulujące procedurę nadmiernego deficytu, stanowi ramy wspierające realizację polityki rządu mającej na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.

(3)

Dnia 27 kwietnia 2009 r., zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE), Rada podjęła decyzję o istnieniu nadmiernego deficytu w Grecji i wydała zalecenia służące skorygowaniu tego deficytu najpóźniej do 2010 r., zgodnie z art. 104 ust. 7 TWE oraz art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (1). Rada wyznaczyła też dzień 27 października 2009 r. jako termin dla Grecji na podjęcie skutecznych działań. Dnia 30 listopada 2009 r. Rada stwierdziła zgodnie z art. 126 ust. 8 TFUE, że Grecja nie podjęła skutecznych działań; w konsekwencji dnia 16 lutego 2010 r. Rada, zgodnie z art. 126 ust. 9 TFUE, wezwała Grecję do zastosowania środków służących ograniczeniu nadmiernego deficytu najpóźniej do 2012 r. („decyzja Rady na podstawie art. 129 ust. 9”). Rada wyznaczyła także dzień 15 maja 2010 r. jako termin podjęcia skutecznych działań.

(4)

Artykuł 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 przewiduje, że w przypadku gdy zostało podjęte skuteczne działanie zgodnie z art. 126 ust. 9 TFUE, lecz po dokonaniu wezwania wystąpią nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji, może podjąć decyzję o wydaniu zmienionego wezwania na mocy art. 126 ust. 9 TFUE.

(5)

W prognozie służb Komisji z jesieni 2009 r., która stanowiła podstawę pierwotnego wezwania skierowanego do Grecji, zakładano spadek PKB w 2010 r. o ¼ %, a następnie jego wzrost począwszy od 2011 r., kiedy to tempo wzrostu gospodarczego miało osiągnąć 0,7 %. W chwili obecnej oczekuje się znacznego spadku PKB w roku 2010 i dalszego kurczenia się gospodarki w roku 2011. W kolejnych latach można się spodziewać stopniowego powrotu do dodatnich stóp wzrostu gospodarczego. Ten znacznie pogorszony scenariusz makroekonomiczny prowadzi – przy założeniu niezmiennego kursu polityki – do odpowiadającego mu pogorszenia perspektyw dla sytuacji finansów publicznych. Dochodzi do tego korekta w górę deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych za rok 2009 (z poziomu 12,7 % PKB, szacowanego w chwili podejmowania decyzji Rady na podstawie art. 126 ust. 9, do 13,6 % PKB zgodnie z notyfikacją fiskalną przedłożoną przez Grecję dnia 1 kwietnia 2010 r.), z możliwością dalszego jego zwiększenia (o około 0,3 do 0,5 % PKB) po zakończeniu kontroli prowadzonych przez Eurostat wspólnie z greckimi organami statystycznymi (2). Obawy na rynkach kapitałowych odnośnie do perspektyw finansów publicznych znalazły odzwierciedlenie w gwałtownie rosnących premiach z tytułu ryzyka związanego z obligacjami rządowymi, potęgując trudności z kontrolowaniem ścieżki zmian poziomu deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych. Według wstępnej oceny dokonanej przez Komisję w marcu 2010 r., Grecja planowo wdrażała środki budżetowe mające zapewnić osiągnięcie wartości deficytu zakładanej na rok 2010. Raptowna zmiana scenariusza ekonomicznego oznacza jednak, że planów tych nie można już dłużej postrzegać jako aktualne; konieczne staje się podjęcie w bieżącym roku jeszcze bardziej radykalnych działań. Jednocześnie skala spadku aktywności gospodarczej, której można się obecnie spodziewać, czyni nierealnym utrzymanie pierwotnej ścieżki redukcji deficytu. Można uznać, iż w Grecji wystąpiły nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje budżetowe, a zatem uzasadnione jest skierowanie zmienionych zaleceń zgodnie z art. 136 i art. 126 ust. 9 TFUE.

(6)

W związku z powyższym wydaje się, że konieczne jest przedłużenie o dwa lata, czyli do roku 2014, terminu wyznaczonego w decyzji Rady na podstawie art. 126 ust. 9 na skorygowanie nadmiernego deficytu w Grecji.

(7)

Dług publiczny brutto na koniec 2009 r. wynosił 115,1 % PKB. Jest to jeden z najwyższych wskaźników zadłużenia w UE i oznacza znaczne przekroczenie wartości referencyjnej określonej w Traktacie na 60 % PKB. Nie można ponadto wykluczyć, że w rezultacie trwających kontroli w dziedzinie statystyki wskaźnik zadłużenia zostanie skorygowany w górę (o 5 do 7 punktów procentowych). Utrzymanie się na ścieżce redukcji deficytu, która jest uważana za niezbędną i możliwą do realizacji w istniejących okolicznościach, oznaczałoby, że tendencja wzrostu zadłużenia zostałaby odwrócona w roku 2014. Oprócz utrzymujących się na wysokim poziomie deficytów sektora instytucji rządowych i samorządowych, na wzrost zadłużenia duży wpływ miały operacje, które nie są ujmowane w budżecie jako zwiększające deficyt. Przyczyniły się one do postępującego osłabienia zaufania rynków do zdolności obsługi zadłużenia przez grecki rząd. Grecja stoi przed niezwykle pilną koniecznością podjęcia zdecydowanych działań na bezprecedensową skalę w odniesieniu do swego deficytu i pozostałych czynników wpływających na wzrost zadłużenia, tak by odwrócić wzrostową tendencję relacji długu do PKB i jak najszybciej przywrócić możliwość pozyskiwania finansowania na rynkach kapitałowych.

(8)

Bardzo poważne pogorszenie sytuacji finansowej greckiego rządu skłoniło państwa członkowskie należące do strefy euro do podjęcia decyzji o udzieleniu Grecji pomocy stabilizacyjnej, celem zabezpieczenia stabilności finansowej w całej strefie euro, w powiązaniu z pomocą wielostronną udzieloną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Pomoc udzielona przez państwa członkowskie należące do strefy euro będzie miała formę wspólnie udzielanych pożyczek dwustronnych, koordynowanych przez Komisję. Pożyczkodawcy postanowili uzależnić udzielenie pomocy od przestrzegania przez Grecję niniejszej decyzji. Oczekuje się w szczególności, że Grecja wdroży środki określone w niniejszej decyzji zgodnie ze wskazanym w niej harmonogramem,

a)

ustawę wprowadzającą progresywną skalę podatkową dla wszystkich rodzajów dochodów oraz horyzontalnie ujednolicone traktowanie dochodów z pracy i dochodów kapitałowych;

b)

ustawę likwidującą wszystkie zwolnienia i odrębne uregulowania w ramach systemu podatkowego, w tym dla dochodu z tytułu świadczeń specjalnych wypłacanych urzędnikom służby cywilnej;

c)

anulowanie środków w rezerwie budżetowej w celu zaoszczędzenia 700 mln EUR;

d)

anulowanie większości środków budżetowych przeznaczonych na świadczenia solidarnościowe (z wyjątkiem części przeznaczonej na łagodzenie ubóstwa) w celu zaoszczędzenia 400 mln EUR;

e)

obniżenie najwyższych emerytur w celu zaoszczędzenia 500 mln EUR w skali roku (350 mln EUR w 2010 r.);

f)

obniżenie dodatkowych elementów wynagrodzenia wypłacanych urzędnikom służby cywilnej z okazji świąt wielkanocnych, letniego okresu urlopowego i świąt Bożego Narodzenia, w celu zaoszczędzenia 1 500 mln EUR w skali roku (1 100 mln EUR w 2010 r.);

g)

zlikwidowanie dodatków wypłacanych emerytom z okazji świąt wielkanocnych, letniego okresu urlopowego i świąt Bożego Narodzenia, przy jednoczesnej ochronie osób otrzymujących niskie emerytury, w celu zaoszczędzenia 1 900 mln EUR w skali roku (1 500 mln EUR w 2010 r.);

h)

podniesienie stawki podatku VAT w stopniu umożliwiającym uzyskanie dodatkowych wpływów do budżetu w wysokości co najmniej 1 800 mln EUR w skali roku (800 mln EUR w 2010 r.);

i)

podniesienie stawek akcyzy na paliwa oraz wyroby tytoniowe i alkoholowe w stopniu umożliwiającym uzyskanie dodatkowych wpływów do budżetu w wysokości co najmniej 1 050 mln EUR w skali roku (450 mln EUR w 2010 r.);

j)

prawodawstwo wdrażające dyrektywę o usługach (3);

k)

ustawę służącą reformie i uproszczeniu administracji publicznej na szczeblu lokalnym w celu ograniczenia kosztów operacyjnych;

l)

powołanie grupy roboczej z zadaniem zwiększenia stopnia absorpcji środków funduszy strukturalnych i spójności;

m)

ustawę służącą uproszczeniu podejmowania działalności gospodarczej;

n)

ograniczenie inwestycji publicznych o 500 mln EUR w stosunku do dotychczasowych planów;

o)

kierowanie środków budżetowych przeznaczonych na współfinansowanie projektów realizowanych w ramach funduszy strukturalnych i spójności na specjalny centralny rachunek, który nie może być wykorzystywany do innych celów;

p)

utworzenie niezależnego funduszu stabilności finansowej do celów zaradzenia ewentualnym niedoborom kapitału i zachowania dobrej kondycji sektora finansowego, poprzez udzielanie wsparcia kapitałom własnym banków w zależności od potrzeb;

q)

wzmocnienie nadzoru nad bankami, wraz ze zwiększeniem zasobów ludzkich, częstszym przedkładaniem sprawozdań i kwartalnymi testami warunków skrajnych.

a)

włączenie do projektu budżetu na rok 2011 środków na rzecz konsolidacji budżetowej wynoszących co najmniej 3 % PKB (4,1 % PKB, jeżeli uwzględnić przeniesienia ze środków wdrożonych w roku 2010). W szczególności budżet musi obejmować następujące środki (lub w wyjątkowych przypadkach środki umożliwiające osiągnięcie porównywalnych oszczędności): ograniczenie zużycia pośredniego sektora instytucji rządowych i samorządowych o co najmniej 300 mln EUR w porównaniu z poziomem w 2010 r. (oprócz oszczędności uzyskanych w wyniku reformy administracji publicznej i samorządów lokalnych, o której mowa w niniejszym ustępie); zamrożenie indeksacji emerytur (w celu uzyskania oszczędności w wysokości 100 mln EUR); czasowo stosowany podatek kryzysowy od przedsiębiorstw o wysokiej rentowności (przynoszący co najmniej 600 mln EUR dodatkowych dochodów rocznie w latach 2011, 2012 i 2013); obowiązek wnoszenia zaliczek na poczet podatku przez osoby prowadzące działalność gospodarczą na własny rachunek (prowadzący do dodatkowych dochodów w wysokości co najmniej 400 mln EUR w 2011 r. i jeszcze wyższych wpływów w latach 2012 i 2013); poszerzenie bazy opodatkowania podatkiem VAT poprzez objęcie nim niektórych zwolnionych dotychczas usług oraz objęcie 30 % towarów i usług, które obecnie są objęte stawką obniżoną, stawką podstawową (prowadzące do dodatkowych dochodów w wysokości 1 mld EUR); stopniowe wprowadzenie podatku ekologicznego od emisji CO2 (przynoszącego dodatkowe dochody w wysokości co najmniej 300 mln EUR w 2011 r.); wdrożenie przez grecki rząd przepisów służących reformie administracji publicznej oraz reorganizacji samorządów lokalnych (w celu zmniejszenia kosztów o co najmniej 500 mln EUR w roku 2011 i o kolejne 500 mln EUR rocznie w latach 2012 i 2013); ograniczenie inwestycji finansowanych wewnętrznie (o co najmniej 1 mld EUR) poprzez priorytetowe traktowanie projektów inwestycyjnych finansowanych z funduszy strukturalnych UE; zachęty do uregulowania statusu budynków wybudowanych z naruszeniem planów zagospodarowania przestrzennego (prowadzące do dodatkowych dochodów w wysokości co najmniej 1 500 mln EUR w latach 2011–2013, w tym co najmniej 500 mln EUR w roku 2011); pobór dochodów z tytułu zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych (co najmniej 500 mln EUR z tytułu udzielenia zezwolenia oraz 200 mln EUR z tytułu opłat licencyjnych); poszerzenie bazy opodatkowania podatkiem od nieruchomości dzięki zaktualizowaniu wartości aktywów (mające przynieść co najmniej 500 mln EUR dodatkowych dochodów); zwiększenie opodatkowania składników wynagrodzenia wypłacanych w naturze, w tym opodatkowania rat leasingowych za pojazdy (o co najmniej 150 mln EUR); zwiększenie opodatkowania towarów luksusowych (o co najmniej 100 mln EUR); specjalny podatek od nielegalnie wybudowanych obiektów (mający przynieść co najmniej 800 mln EUR rocznie); zastąpienie jedynie 20 % przechodzących na emeryturę pracowników zatrudnionych w sektorze publicznym (rząd centralny, samorządy lokalne, przedsiębiorstwa publiczne, agencje państwowe i pozostałe instytucje publiczne);

b)

ustawę służącą reformie systemu emerytalnego w celu zapewnienia jego stabilności w średnim i długim okresie. Ustawa ta powinna w szczególności: wprowadzić jednolity ustawowy wiek emerytalny na poziomie 65 lat (również dla kobiet); zgrupować istniejące obecnie fundusze emerytalne w trzy fundusze oraz wprowadzić nowy jednolity system emerytalny dla wszystkich obecnych i przyszłych zatrudnionych (obowiązujący od dnia 1 stycznia 2013 r.); obniżyć maksymalną wysokość emerytur; stopniowo podwyższyć minimalny okres składkowy uprawniający do pełnych świadczeń emerytalnych z 37 do 40 lat (do 2015 r.); wprowadzić minimalny wiek emerytalny na poziomie 60 lat z dniem 1 stycznia 2011 r. (również dla pracujących w ciężkich i szczególnie uciążliwych warunkach oraz dla osób z czterdziestoletnim okresem składkowym); znieść specjalne zasady dla osób ubezpieczonych przed rokiem 1993 (z zachowaniem praw nabytych); znacznie skrócić wykaz zawodów związanych z ciężkimi i szczególnie uciążliwymi warunkami pracy; zmniejszyć (o 6 % za każdy rok) świadczenia emerytalne osób przechodzących na emeryturę pomiędzy 60 a 65 rokiem życia i o okresie składkowym krótszym niż 40 lat; wprowadzić mechanizm automatycznego dostosowania służący powiązaniu wieku emerytalnego z wydłużeniem średniego dalszego trwania życia (począwszy od 2020 r.); wprowadzić uzależniony od stanu majątkowego gwarantowany dochód minimalny dla osób starszych powyżej ustawowego wieku emerytalnego; wprowadzić bardziej rygorystyczne warunki uzyskania renty inwalidzkiej i okresowe weryfikacje przyznanych uprawnień; dokonać zmiany formuły emerytalnej w systemach opartych na płaconych składkach celem wzmocnienia powiązania między wniesionymi składkami a otrzymanymi świadczeniami (przy ograniczeniu stopy przyrostu świadczeń emerytalnych do średniego rocznego poziomu 1,2 %) oraz rozszerzyć podstawę do wyliczenia należnych świadczeń emerytalnych na dochody z całego okresu aktywności zawodowej (przy zachowaniu praw nabytych). Wdrożenie tej ustawy powinno w najbliższych dekadach ograniczyć przewidywany wzrost relacji wydatków na emerytury do PKB do poziomu poniżej średniej w strefie euro, a także ograniczyć wzrost wydatków sektora publicznego na emerytury w latach 2010–2060 do mniej niż 2,5 % PKB;

c)

zwiększenie roli i zasobów głównego urzędu rachunkowego oraz stworzenie zabezpieczeń przed ewentualnymi ingerencjami politycznymi w prognozy i rachunki;

d)

projekt reformy przepisów regulujących politykę płacową w sektorze publicznym, w tym w szczególności stworzenie centralnego urzędu odpowiedzialnego za wypłatę wynagrodzeń, wprowadzenie jednolitych zasad i harmonogramu celem ustanowienia uproszczonej i ujednoliconej siatki płac dla sektora publicznego, mającej zastosowanie do podsektora administracji centralnej, organów samorządu lokalnego i pozostałych agencji;

e)

prawodawstwo służące zwiększeniu skuteczności działania organów skarbowych i kontroli skarbowej;

f)

zainicjowanie niezależnego przeglądu administracji publicznej oraz istniejących programów socjalnych;

g)

publikację dostępnych miesięcznych statystyk (w ujęciu kasowym) dotyczących dochodów, wydatków, finansowania i zaległych płatności w odniesieniu do sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz jego podsektorów;

h)

plan działań na rzecz usprawnienia gromadzenia i przetwarzania danych dotyczących sektora instytucji rządowych i samorządowych, w szczególności poprzez wzmocnienie mechanizmów kontrolnych w organach statystycznych i głównym urzędzie rachunkowym oraz zapewnienie rzeczywistej osobistej odpowiedzialności w przypadkach przekazania błędnych danych, tak by zagwarantować szybkie udostępnianie wysokiej jakości danych dotyczących sektora instytucji rządowych i samorządowych zgodnie z wymogami rozporządzeń (WE) nr 2223/96 (4), (WE) nr 264/2000 (5), (WE) nr 1221/2002 (6), (WE) nr 501/2004 (7), (WE) nr 1222/2004 (8), (WE) nr 1161/2005 (9), (WE) nr 223/2009 (10) oraz (WE) nr 479/2009 (11);

i)

okresowe publikowanie informacji na temat sytuacji finansowej przedsiębiorstw publicznych i pozostałych podmiotów publicznych niesklasyfikowanych w sektorze instytucji rządowych i samorządowych (w tym szczegółowy bilans oraz rachunek zysków i strat, a także dane dotyczące zatrudnienia i kosztów wynagrodzeń).

a)

ostateczne przyjęcie środków, o których mowa w ust. 2 lit. a) i d);

b)

projekt przepisów służących wzmocnieniu ram budżetowych. Powinny one w szczególności obejmować ustanowienie średniookresowych ram budżetowych, utworzenie obowiązkowej rezerwy budżetowej odpowiadającej 10 % łącznych środków, stworzenie bardziej rygorystycznego mechanizmu monitorowania wydatków oraz powołanie niezależnej agencji budżetowej zapewniającej doradztwo oraz nadzór ekspercki w kwestiach budżetowych;

c)

ustawę mającą na celu reformę systemu negocjacji płacowych w sektorze prywatnym, która powinna doprowadzić do obniżenia stawek wynagrodzenia za nadgodziny i większej elastyczności w zarządzaniu czasem pracy oraz umożliwić zawieranie obowiązujących lokalnie porozumień płacowych, w ramach których stopa wzrostu wynagrodzeń mogłaby być niższa od umów zbiorowych wynegocjowanych na poziomie sektorowym;

d)

ustawę w sprawie płac minimalnych celem wprowadzenia odrębnych płac minimalnych dla grup ryzyka takich jak młodzi bezrobotni oraz długotrwale bezrobotni, a także wprowadzenia środków gwarantujących utrzymanie obecnego poziomu płac minimalnych w ujęciu nominalnym przez okres trzech lat;

e)

reformę przepisów z zakresu ochrony zatrudnienia celem wydłużenia okresu próbnego dla nowozatrudnionych pracowników do jednego roku, zmniejszenia całkowitego poziomu odpraw oraz zapewnienia, by w stosunku do pracowników fizycznych i umysłowych obowiązywały takie same zasady wypłaty odpraw, podwyższenia minimalnego progu obowiązywania przepisów dotyczących zwolnień zbiorowych, w szczególności w przypadku dużych przedsiębiorstw, a także ułatwienia korzystania z umów na czas określony;

f)

środki w celu znacznego zwiększenia wskaźnika absorpcji funduszy strukturalnych i spójności;

g)

wprowadzenie nowych zasad polityki w zakresie leków, sprzyjających stosowaniu leków generycznych;

h)

ustanowienie jednolitego systemu zamówień publicznych z centralnym organem ds. zamówień, dbając w szczególności o solidne procedury zamówień oraz kontrole ex ante i ex post;

i)

przepisy prawne służące uproszczeniu i przyspieszeniu procedur udzielania zezwoleń na prowadzenie przedsiębiorstw, działalności przemysłowej i wykonywanie wolnych zawodów;

j)

zmianę ram instytucjonalnych greckiego urzędu ds. konkurencji w celu zwiększenia jego niezależności, ustanowienia rozsądnych terminów na przeprowadzenie dochodzenia i wydanie decyzji oraz przyznanie mu kompetencji do odrzucania skarg;

k)

środki mające na celu lepsze zarządzanie aktywami publicznymi celem pozyskania co najmniej 1 mld EUR rocznie w okresie 2011–2013;

l)

środki mające na celu zlikwidowanie istniejących ograniczeń dla swobody świadczenia usług.

a)

ostateczne przyjęcie środków, o których mowa w ust. 3 lit. b).

a)

uproszczoną i jednolitą siatkę płac w sektorze publicznym, mającą zastosowanie do podsektora administracji centralnej, organów samorządu lokalnego i pozostałych agencji, w której ramach wynagrodzenia będą odzwierciedlały wydajność oraz zakres obowiązków;

b)

środki wdrażające ustalenia dokonane w trakcie zewnętrznego i niezależnego funkcjonalnego przeglądu administracji publicznej;

c)

wzmocnienie inspekcji pracy, która musi być w pełni obsadzona wykwalifikowanymi pracownikami i mieć wyznaczone cele ilościowe w zakresie liczby przeprowadzanych kontroli.

a)

włączenie do projektu budżetu na rok 2012 środków na rzecz konsolidacji budżetowej wynoszących co najmniej 2,2 % PKB. W szczególności budżet musi obejmować następujące środki (lub w wyjątkowych przypadkach środki umożliwiające osiągnięcie porównywalnych oszczędności): dalsze poszerzenie bazy opodatkowania podatkiem VAT poprzez objęcie stawką podstawową kolejnych towarów i usług, które obecnie są objęte stawką obniżoną (w celu pozyskania dodatkowych wpływów w wysokości co najmniej 300 mln EUR); zmniejszenie zatrudnienia w sektorze publicznym, dodatkowe w stosunku do redukcji wynikającej ze stosowania zasady zastępowania w sektorze publicznym jedynie co piątej osoby przechodzącej na emeryturę (w celu zaoszczędzenia co najmniej 600 mln EUR); wprowadzenie akcyzy na napoje bezalkoholowe (prowadzącej do łącznych dochodów w wysokości co najmniej 300 mln EUR); poszerzenie bazy opodatkowania podatkiem od nieruchomości dzięki zaktualizowaniu wartości aktywów (mające przynieść co najmniej 200 mln EUR dodatkowych dochodów); reorganizację jednostek administracji publicznej poniżej poziomu rządu centralnego (służącą osiągnięciu oszczędności w wysokości co najmniej 500 mln EUR); ograniczenie zużycia pośredniego sektora instytucji rządowych i samorządowych (o co najmniej 300 mln EUR w porównaniu z poziomem w 2011 r.); nominalne zamrożenie emerytur; osiągnięcie wyższej wydajności w ramach poboru zaliczek na poczet podatku od osób prowadzących działalność gospodarczą na własny rachunek (celem uzyskania dodatkowych dochodów w wysokości co najmniej 100 mln EUR); zmniejszenie transferów na rzecz przedsiębiorstw publicznych (o co najmniej 800 mln EUR) dzięki ich restrukturyzacji; uzależnienie świadczeń dla bezrobotnych od stanu majątkowego (w celu uzyskania oszczędności w wysokości 500 mln EUR); pobór dodatkowych dochodów z tytułu zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier hazardowych (co najmniej 225 mln EUR z tytułu udzielenia zezwoleń oraz 400 mln EUR z tytułu opłat licencyjnych);

b)

złagodzenie przeszkód podatkowych utrudniających transakcje połączeń i nabycia przedsiębiorstw;

c)

uproszczenie procedur celnych w eksporcie i imporcie;

d)

środki mające na celu dalsze zwiększenie wskaźnika absorpcji funduszy strukturalnych i spójności;

e)

pełne wdrożenie programu na rzecz lepszych uregulowań prawnych celem ograniczenia obciążeń administracyjnych o 20 % (w porównaniu z 2008 r.).

a)

ostateczne przyjęcie środków, o których mowa w ust. 6 lit. a);

b)

wzmocnienie zdolności zarządzania we wszystkich organach zarządzających i jednostkach pośrednich uczestniczących w programach operacyjnych realizowanych w kontekście ram referencyjnych krajowej strategii na lata 2007–2013 oraz certyfikacja tych organów i jednostek zgodnie z normą ISO 9001:2008 (zarządzanie jakością).

a)

konkretnych środków wdrożonych do dnia złożenia sprawozdania celem zastosowania się do niniejszej decyzji, w tym ich mierzalnego wpływu na budżet;

b)

konkretnych środków, których wdrożenie celem zastosowania się do niniejszej decyzji planowane jest po dacie złożenia sprawozdania, jak również harmonogramu ich wdrożenia i szacowanego wpływu na budżet;

c)

miesięcznego wykonania budżetu państwa;

d)

śródrocznego wykonania budżetu przez fundusze zabezpieczenia społecznego, samorządy lokalne i fundusze pozabudżetowe;

e)

emisji i spłat długu przez sektor instytucji rządowych i samorządowych;

f)

zmian liczby zatrudnionych (na czas określony i nieokreślony) w sektorze publicznym;

g)

nieuregulowanych płatności zaliczanych do wydatków rządowych (skumulowanych zaległych należności);

h)

sytuacji finansowej przedsiębiorstw publicznych i pozostałych podmiotów publicznych.

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/12

(1)

Konwencja nr 188 Międzynarodowej Organizacji Pracy (zwane dalej, odpowiednio, „Konwencją” i „MOP”) dotycząca pracy w sektorze rybołówstwa została przyjęta dnia 14 czerwca 2007 r. na Międzynarodowej Konferencji Pracy MOP, zwołanej w Genewie, w której trakcie wszystkie delegacje państw członkowskich Unii Europejskiej głosowały za przyjęciem Konwencji.

(2)

Konwencja stanowi poważny wkład w funkcjonowanie sektora rybołówstwa na poziomie międzynarodowym, upowszechniając godną pracę dla rybaków oraz uczciwsze warunki konkurencji dla właścicieli statków rybackich, dlatego jest pożądane, aby jej postanowienia weszły w życie możliwie jak najszybciej.

(3)

Parlament Europejski, Rada i Komisja popierają ratyfikację międzynarodowych konwencji dotyczących pracy, które MOP klasyfikuje jako uaktualnione, traktując to jako przyczynienie się do starań Unii Europejskiej na rzecz upowszechniania godnej pracy dla wszystkich zarówno w Unii, jak i poza nią.

(4)

Zgodnie z konstytucją MOP w żadnym razie przyjęcie przez konferencję konwencji lub zalecenia lub ratyfikacja konwencji przez członka nie mogą być uważane jako mające wpływ na jakąkolwiek ustawę, decyzję, zwyczaj lub umowę, zapewniające zainteresowanym pracownikom bardziej korzystne warunki aniżeli te, które przewiduje konwencja lub zalecenie.

(5)

Niektóre postanowienia Konwencji dotyczą dziedzin wchodzących w zakres wyłącznych kompetencji Unii w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

(6)

Unia nie może ratyfikować Konwencji, ponieważ jedynie państwa mogą być jej stronami.

(7)

Rada powinna zatem upoważnić państwa członkowskie, związane przepisami unijnymi dotyczącymi koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego zgodnie z art. 48 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, do ratyfikowania Konwencji w interesie Unii na warunkach określonych w niniejszej decyzji,

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/13

(1)

W dniu 4 lutego 2008 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2008/124/WPZiB (2). Wspólne działanie to obowiązuje do dnia 14 czerwca 2010 r.

(2)

W dniu 9 czerwca 2009 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2009/445/WPZiB (3) zmieniające wspólne działanie 2008/124/WPZiB przez podwyższenie finansowej kwoty odniesienia przeznaczonej na pokrycie wydatków misji do czasu zakończenia obowiązywania wspólnego działania 2008/124/WPZiB.

(3)

W dniu 28 maja 2010 r. Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa zalecił przedłużenie o dwa lata okresu obowiązywania wspólnego działania 2008/124/WPZiB oraz przedłużenie obowiązywania finansowej kwoty odniesienia w wysokości 265 000 000 EUR do dnia 14 października 2010 r.

(4)

Struktura dowodzenia i kontroli misji EULEX KOSOWO nie powinna naruszać zobowiązań umownych szefa misji wobec Komisji Europejskiej w zakresie wykonywania budżetu.

(5)

Misja EULEX KOSOWO będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i zaszkodzić celom wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa przedstawionym w art. 21 Traktatu.

(6)

Należy odpowiednio zmienić wspólne działanie 2008/124/WPZiB,

1)

art. 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Dowódca operacji cywilnej, pod kontrolą polityczną i strategicznym kierownictwem Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz pod ogólnym zwierzchnictwem Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP), sprawuje dowództwo i kontrolę nad misją EULEX KOSOWO na poziomie strategicznym.”;

2)

art. 9 ust. 3, 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„3.   EULEX KOSOWO może także, w zależności od potrzeby, na podstawie umów zatrudniać międzynarodowy personel cywilny oraz personel lokalny, jeżeli wymaganych funkcji nie sprawuje personel oddelegowany przez państwa członkowskie. W drodze wyjątku i w należycie uzasadnionych przypadkach, gdy brak jest zgłoszeń od odpowiednio wykwalifikowanych osób z państw członkowskich, w zależności od potrzeb, a na podstawie umów można zatrudnić obywateli uczestniczących państw trzecich.

4.   Cały personel wypełnia swoje obowiązki i działa w interesie misji. Cały personel przestrzega zasad bezpieczeństwa i minimalnych norm ustalonych decyzją Rady 2001/264/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie przyjęcia przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (4)

3)

art. 11 ust. 2, 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„2.   W ramach odpowiedzialności Rady i WP KPiB sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne EULEX KOSOWO.

3.   Jak określono także w art. 7, dowódca operacji cywilnej, działając pod kontrolą polityczną KPiB i ogólnym zwierzchnictwem WP, jest dowódcą EULEX KOSOWO na szczeblu strategicznym i jako taki wydaje instrukcje szefowi misji oraz zapewnia mu doradztwo i wsparcie techniczne.

4.   Dowódca operacji cywilnej podlega Radzie za pośrednictwem WP.”;

4)

art. 12 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.   W ramach odpowiedzialności Rady i WP KPiB sprawuje kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne EULEX KOSOWO.

2.   Rada niniejszym upoważnia KPiB do podejmowania decyzji służących temu celowi zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu. Upoważnienie to obejmuje uprawnienia do zmiany OPLAN oraz struktury dowodzenia. Obejmuje ono również uprawnienia do podejmowania dalszych decyzji dotyczących mianowania szefa misji. Na podstawie zalecenia WP Rada decyduje o celach i zakończeniu działania EULEX KOSOWO.”;

5)

art. 13 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Szczegółowe uzgodnienia dotyczące udziału państw trzecich są określone w umowie zawieranej zgodnie z art. 37 Traktatu i art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W przypadku gdy UE i państwo trzecie zawrą umowę określającą ramy udziału takiego państwa trzeciego w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE, postanowienia tej umowy obowiązują w odniesieniu do EULEX KOSOWO.”;

6)

art. 16 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.   Finansowa kwota odniesienia przeznaczona na pokrycie wydatków EULEX KOSOWO w okresie do dnia 14 października 2010 r. wynosi 265 000 000 EUR.

Finansowa kwota odniesienia na kolejne okresy działania EULEX KOSOWO jest ustalana przez Radę.

2.   Wszystkimi wydatkami zarządza się zgodnie z zasadami i procedurami obowiązującymi w odniesieniu do budżetu ogólnego UE.”;

7)

art. 17 zostaje uchylony;

8)

art. 18 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 18

Udostępnianie informacji niejawnych

1.   WP jest upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, NATO/KFOR oraz innym stronom trzecim powiązanym z niniejszym wspólnym działaniem niejawnych informacji i dokumentów UE stworzonych do celów EULEX KOSOWO, opatrzonych klauzulą niejawności do poziomu odpowiedniego dla każdej z tych stron zgodnie z decyzją 2001/264/WE. W celu umożliwienia tych działań wprowadza się lokalne uzgodnienia techniczne.

2.   W przypadku konkretnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej WP jest także upoważniony do udostępniania właściwym organom miejscowym, zgodnie z decyzją 2001/264/WE, niejawnych informacji i dokumentów UE opatrzonych klauzulą niejawności do poziomu »RESTREINT UE« stworzonych do celów EULEX KOSOWO. We wszystkich pozostałych przypadkach informacje i dokumenty takie są udostępniane właściwym organom miejscowym zgodnie z procedurami właściwymi dla poziomu współpracy tych organów z UE.

3.   WP jest upoważniony do udostępniania Organizacji Narodów Zjednoczonych, NATO/KFOR, pozostałym stronom trzecim powiązanym z niniejszym wspólnym działaniem oraz właściwym organom miejscowym jawnych dokumentów UE związanych z obradami Rady dotyczącymi EULEX KOSOWO, chronionymi zobowiązaniem do zachowania tajemnicy służbowej zgodnie z art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady. (5)

9)

art. 19 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 19

Przegląd

Nie później niż sześć miesięcy przed zakończeniem okresu obowiązywania niniejszego wspólnego działania Rada oceni, czy EULEX KOSOWO należy przedłużyć.”;

10)

art. 20 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsze wspólne działanie traci moc dnia 14 czerwca 2012 r.”.

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/15

(1)

Zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1165/2008 Komisja może udzielić państwom członkowskim odstępstwa od wykonywania wymienionego rozporządzenia, jeżeli jego zastosowanie do krajowych systemów statystycznych wymaga znacznych dostosowań i może spowodować poważne trudności praktyczne.

(2)

Należy przyznać takie odstępstwa Bułgarii i Niemcom w następstwie złożonych przez te kraje wniosków.

(3)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1165/2008 państwo członkowskie, któremu udzielono odstępstwa do dnia 1 stycznia 2010 r., nadal stosuje przepisy dyrektyw Rady 93/23/EWG (2), 93/24/EWG (3) oraz 93/25/EWG (4) do tej daty.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1165/2008 państwo członkowskie, któremu udzielono odstępstwa do dnia 1 stycznia 2011 r., nadal stosuje przepisy dyrektywy Rady 93/25/EWG do tej daty,

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/16

(1)

Kadencja poprzedniego dyrektora skończyła się dnia 28 lutego 2010 r.

(2)

Wspólna komisja kwalifikacyjna, ustanowiona przez obie strony, zaproponowała w wyniku swoich prac, by na stanowisko dyrektora Centrum Technicznego ds. Współpracy w Dziedzinie Rolnictwa i Obszarów Wiejskich mianować Michaela HAILU (Etiopia),

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/17

(1)

Mandat poprzedniego dyrektora wygasł w dniu 28 lutego 2010 r.

(2)

Wspólna komisja kwalifikacyjna, ustanowiona przez obie strony, zaproponowała w wyniku swoich prac, by na stanowisko dyrektora Centrum Rozwoju Przedsiębiorczości mianować Jeana-Ericka ROMAGNE’A (Francja),

11.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 145/18

(1)

Mandat poprzedniego zastępcy dyrektora wygasł w dniu 28 lutego 2010 r.

(2)

Wspólna komisja kwalifikacyjna, ustanowiona przez obie strony, zaproponowała w wyniku swoich prac, by na stanowisko zastępcy dyrektora Centrum Rozwoju Przedsiębiorczości mianować Jyoti JEETUN (Mauritius),