13.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 92/1

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 i na podstawie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Belgii o rejestrację nazwy „Gentse azalea” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Niemcy zgłosiły sprzeciw wobec tej rejestracji zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Sprzeciw został uznany za dopuszczalny zgodnie z art. 7 ust. 3 tego rozporządzenia.

(3)

Niemcy wskazały w swoim sprzeciwie, że rejestracja przedmiotowej nazwy byłaby sprzeczna z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 oraz mogłaby zagrozić istnieniu nazw, znaków towarowych lub produktów wprowadzanych zgodnie z prawem do obrotu w okresie co najmniej pięciu lat przed terminem publikacji sprzeciwu.

(4)

Pismem z dnia 6 marca 2009 r. Komisja wezwała zainteresowane państwa członkowskie, aby doszły między sobą do porozumienia zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami.

(5)

Biorąc pod uwagę, że w przewidzianym terminie Niemcy i Belgia nie osiągnęły porozumienia, Komisja musi przyjąć decyzję zgodnie z procedurą określoną w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(6)

W świetle informacji dostarczonych przez Niemcy i w następstwie odpowiedniej kontroli Komisja nie może stwierdzić, aby rejestracja nazwy „Gentse azalea” była sprzeczna z art. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Niemcy twierdzą, że obszar wskazany we wniosku jest większy niż samo miasto Gandawa oraz że nie występuje powiązanie pomiędzy zgłaszanymi cechami „Gentse azalea” a obszarem geograficznym, a także, że nie wykorzystuje się tej nazwy. Dokumentacja dołączona do wniosku wskazuje, że uprawa „Gentse azalea” we wskazanym obszarze odbywa się również poza granicami Gandawy, a etykiety potwierdzające stosowanie nazwy w obrocie towarowym również stanowią element wniosku. Podstawą wniosku o rejestrację jest potwierdzona renoma nazwy „Gentse azalea” stosowanej dla roślin doniczkowych.

(7)

Niemcy wskazały, że rejestracja nazwy „Gentse azalea” jako chronionego oznaczenia geograficznego mogłaby zagrozić istnieniu produktów wprowadzanych do obrotu zgodnie z prawem, dając przewagę konkurencyjną (promocja handlowa) producentom różaneczników z przedmiotowego obszaru geograficznego w odniesieniu do producentów z innych obszarów. Nie przedstawiono żadnych dowodów, że nazwa „Gentse azalea” jest stosowana w obrocie handlowym roślinami doniczkowymi wyprodukowanymi poza przedmiotowym obszarem ani że jest ona zarejestrowanym znakiem towarowym bądź jest chroniona jako nazwa odmiany gatunku roślin. Nazwa „Gentse azalea” jest ponadto używana w handlu od długiego czasu.

(8)

W świetle powyższego należy wpisać nazwę „Gentse azalea” do „Rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych”. Specyfikację i streszczenie zmieniono, aby jednoznacznie określić, że nazwę „Gentse azalea” stosuje się do roślin doniczkowych.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Chronionych Oznaczeń Geograficznych i Chronionych Nazw Pochodzenia,

13.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 92/6

13.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 92/8

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 288/2010 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

13.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 92/10

(1)

Trzęsienie ziemi jest klęską żywiołową w rozumieniu rozdziału XVII C rozporządzenia (WE) nr 1186/2009; istnieje zatem powód, aby zezwolić na bezcłowy przywóz towarów spełniających wymogi art. 74–80 wymienionego rozporządzenia.

(2)

Aby Komisja była właściwie poinformowana na temat użytkowania towarów bezcłowych, rząd Republiki Włoskiej informuje o środkach podjętych, aby zapobiec wykorzystaniu tych towarów w sposób inny niż przewidziany.

(3)

Komisja jest również informowana o zakresie i rodzaju przywożonych towarów.

(4)

Przeprowadzono konsultacje z innymi państwami członkowskimi zgodnie z art. 76 rozporządzenia (WE) nr 1186/2009,

13.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 92/12

1.

Tytuł regulaminu zastępuje się tytułem „regulamin postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości”.

2.

W tekście regulaminu:

3.

Artykuł 1 akapit pierwszy otrzymuje następujące brzmienie:

„W niniejszym regulaminie:

4.

W art. 1 akapit drugi tiret pierwsze otrzymuje następujące brzmienie:

5.

W art. 7 § 1 wyrażenie „w art. 223 traktatu WE i art. 139 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „w art. 253 TFUE”.

6.

W art. 16 § 7 wyrażenie „na podstawie art. 241 traktatu WE lub art. 156 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „na podstawie art. 277 TFUE”, a wyrażenie „na mocy art. 241 traktatu WE” zastępuje się wyrażeniem „na mocy art. 277 TFUE”.

7.

W art. 38 § 6 wyrażenie „art. 238 i 239 traktatu WE oraz art. 153 i 154 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 273 TFUE” oraz skreśla się wyrażenie „w odpis klauzuli arbitrażowej, umieszczonej w umowie prawa publicznego albo prywatnego zawartej przez Wspólnoty lub w ich imieniu, lub”.

8.

W art. 48 § 4 wyrażenie „art. 244 i 256 traktatu WE i art. 159 i 164 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 280 i 299 TFUE oraz art. 164 TEWEA”.

9.

W art. 77 akapit drugi wyrażenie „w art. 230 i 232 traktatu WE oraz art. 146 i 148 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „w art. 263 i 265 TFUE”.

10.

W art. 80 § 1 wyrażenie „traktatem UE, traktatem WE i traktatem EWEA, statutem Trybunału” zastępuje się wyrażeniem „traktatami, statutem”.

11.

W art. 83 § 1 akapit pierwszy wyrażenie „art. 242 traktatu WE oraz art. 157 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 278 TFUE i 157 TEWEA”.

12.

W art. 83 § 1 akapit drugi wyrażenie „w art. 243 traktatu WE oraz art. 158 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „w art. 279 TFUE”.

13.

W art. 89 akapit pierwszy wyrażenie „art. 244 i 256 traktatu WE oraz art. 159 i 164 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 280 i 299 TFUE oraz art. 164 TEWEA”.

14.

W art. 104 § 1 wyrażenie „przepisy prawa wspólnotowego i krajowego” zastępuje się wyrażeniem „przepisy prawa Unii i prawa krajowego”.

15.

W art. 104b § 1 akapit pierwszy wyrażenie „dziedzin objętych tytułem VI traktatu o Unii lub tytułem IV części trzeciej traktatu WE” zastępuje się wyrażeniem „dziedzin objętych tytułem V części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”.

16.

W art. 107 § 1 akapit pierwszy wyrażenie „w art. 300 traktatu WE” zastępuje się wyrażeniem „w art. 218 TFUE”.

17.

W art. 107 § 2 wyrażenie „traktatu WE” zastępuje się wyrazem „traktatów”.

18.

Uchyla się rozdział dwunasty tytułu trzeciego (art. 109a).

19.

W tytule rozdziału trzynastego „Rozstrzyganie sporów określonych w art. 35 traktatu UE” dodaje się wyrażenie „w jego wersji obowiązującej przed wejściem w życie traktatu z Lizbony”.

20.

W art. 109b § 1 akapit pierwszy wyrażenie „w art. 35 ust. 7 traktatu UE” zastępuje się wyrażeniem „w art. 35 ust. 7 traktatu UE, w wersji tego traktatu obowiązującej przed wejściem w życie traktatu z Lizbony, utrzymanym w mocy na podstawie załączonego do traktatów protokołu nr 36”.

21.

W art. 109b § 1 akapit drugi wyrażenie „w art. 35 ust. 7 traktatu UE” zastępuje się wyrażeniem „w art. 35 ust. 7 traktatu UE, w wersji tego traktatu obowiązującej przed wejściem w życie traktatu z Lizbony, utrzymanym w mocy na podstawie załączonego do traktatów protokołu nr 36”.

22.

W art. 123c wyrażenie „art. 225 ust. 2 lub 3 traktatu WE lub art. 140a ust. 2 lub 3 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 256 ust. 2 lub 3 TFUE”.

23.

W art. 123d akapity pierwszy i piąty wyrażenie „art. 225 ust. 3 traktatu WE lub art. 140a ust. 3 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 256 ust. 3 TFUE”.

24.

W art. 123d akapit czwarty wyrażenie „art. 225 ust. 2 traktatu WE lub art. 140a ust. 2 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 256 ust. 2 TFUE”.

25.

W art. 123e akapit pierwszy wyrażenie „art. 225 ust. 3 traktatu WE lub art. 140a ust. 3 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 256 ust. 3 TFUE”.

26.

W art. 123e akapit piąty wyrażenie „art. 225 ust. 2 traktatu WE lub art. 140a ust. 2 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 256 ust. 2 TFUE”.

27.

W art. 123f § 1 akapit pierwszy wyrażenie „ustawodawstwa wspólnotowego” zastępuje się wyrażeniem „ustawodawstwa Unii”.

28.

W art. 123g akapit pierwszy wyrażenie „ustawodawstwa wspólnotowego” zastępuje się wyrażeniem „ustawodawstwa Unii”.

29.

W art. 125 wyrażenie „art. 223 traktatu WE i art. 139 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 253 TFUE”.

13.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 92/14

1.

Tytuł regulaminu zastępuje się tytułem „regulamin postępowania przed Sądem”.

2.

W tekście regulaminu wszystkie formy gramatyczne wyrażenia „Sąd Pierwszej Instancji” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazu „Sąd”.

3.

W tekście regulaminu wszystkie formy gramatyczne wyrażenia „statut Trybunału Sprawiedliwości” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazu „statut”.

4.

Wszystkie formy gramatyczne wyrazu „Trybunał” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrażenia „Trybunał Sprawiedliwości” w następujących przepisach:

5.

Artykuł 1 akapit pierwszy otrzymuje następujące brzmienie:

„W niniejszym regulaminie:

6.

W art. 1 akapit drugi tiret pierwsze otrzymuje następujące brzmienie:

7.

W art. 4 § 1 wyrażenie „Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich” zastępuje się wyrażeniem „Trybunałem Sprawiedliwości”.

8.

W art.7 § 1 wyrażenie „niezwłocznie po częściowym odnowieniu składu sędziowskiego, określonym w art. 224 traktatu WE i art. 140 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „niezwłocznie po częściowym odnowieniu składu sędziowskiego, określonym w art. 254 TFUE”.

9.

W art. 14 § 2 akapit pierwszy:

10.

W art. 24 § 7 wyraz „Komisja” zastępuje się wyrażeniem „Komisja Europejska”.

11.

W art. 24 § 7 zdanie pierwsze wyrażenie „umożliwiając im stwierdzenie, czy w sprawie powołano się, na podstawie art. 241 traktatu WE lub art. 156 traktatu EWEA, na niemożność stosowania jednego z ich aktów” zastępuje się wyrażeniem „umożliwiając im stwierdzenie, czy w sprawie powołano się, na podstawie art. 277 TFUE, na niemożność stosowania jednego z ich aktów”.

12.

W art. 24 § 7 zdanie drugie wyrażenie „w sprawie powołano się, na podstawie art. 241 traktatu WE” zastępuje się wyrażeniem „w sprawie powołano się, na podstawie art. 277 TFUE”.

13.

W art. 44 § 5a:

14.

W art. 46 § 2 wyrażenie „między Wspólnotami i ich pracownikami” zastępuje się wyrażeniem „między Unią i jej pracownikami”.

15.

W art. 51 § 1 akapit drugi i § 2 akapit drugi wyrażenie „instytucja Wspólnot Europejskich” zastępuje się wyrażeniem „instytucja Unii”.

16.

W art. 67 § 3 akapit trzeci wyrażenie „instytucja wspólnotowa” zastępuje się wyrażeniem „instytucja”.

17.

W art. 69 § 4 wyrażenie „zgodnie z art. 244 i 256 traktatu WE oraz art. 159 i 164 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „zgodnie z art. 280 i 299 TFUE oraz art. 164 TEWEA”.

18.

W art. 88 wyrażenie „między Wspólnotami a ich pracownikami” zastępuje się wyrażeniem „między Unią a jej pracownikami”.

19.

W art. 98 akapit drugi zdanie „Powyższy przepis nie ma zastosowania do skarg określonych w art. 230 i 232 traktatu WE oraz art. 146 i 148 traktatu EWEA” zastępuje się zdaniem „Powyższy przepis nie ma zastosowania do skarg określonych w art. 263 i 265 TFUE”.

20.

W art. 101 § 1 akapit pierwszy wyrażenie „Terminy procesowe przewidziane traktatami WE i EWEA, statutem Trybunału Sprawiedliwości oraz niniejszym regulaminem” zastępuje się wyrażeniem „Terminy procesowe przewidziane traktatami, statutem oraz niniejszym regulaminem”.

21.

W art. 104 § 1:

22.

W art. 110 akapit pierwszy wyrażenie „na podstawie art. 244 i 256 traktatu WE oraz art. 159 i 164 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „na podstawie art. 280 i 299 TFUE oraz art. 164 TEWEA”.

13.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 92/17

1.

W art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2.

W tekście regulaminu wszystkie formy gramatyczne wyrażenia „Sąd Pierwszej Instancji” zastępuje się odpowiednimi formami gramatycznymi wyrażenia „Sąd Unii Europejskiej”.

3.

W tekście regulaminu wszystkie formy gramatyczne wyrażenia „statut Trybunału Sprawiedliwości” zastępuje się odpowiednimi formami gramatycznymi wyrazu „statut”.

4.

W art. 3 § 1 skreśla się wyrażenie „Wspólnot Europejskich”.

5.

W art. 29 między wyrażeniem „Na podstawie” a wyrażeniem „art. 64” dodaje się wyrażenie „art. 257 akapit szósty TFUE”.

6.

W tytule art. 40 wyraz „Komisji” zastępuje się wyrażeniem „Komisji Europejskiej”.

7.

W art. 40 wprowadza się następujące zmiany:

8.

W art. 44 § 3 skreśla się wyraz „wspólnotowa”.

9.

W art. 61 § 4 wyrażenie „art. 244 i 256 traktatu WE oraz art. 159 i 164 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 280 i 299 TFUE oraz art. 164 TEWEA”.

10.

W art. 100 § 1 wyrażenie „traktatami WE i EWEA” zastępuje się wyrażeniem „traktatami”.

11.

W art. 102 wprowadza się następujące zmiany:

12.

W art. 108 akapit pierwszy wyrażenie „art. 244 i 256 traktatu WE oraz art. 159 i 164 traktatu EWEA” zastępuje się wyrażeniem „art. 280 i 299 TFUE oraz art. 164 TEWEA”.

13.

W art. 118 § 1 akapit pierwszy skreśla się wyraz „Wspólnot”.

13.4.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 92/19

(1)

Decyzją z dnia 29 stycznia 2007 r. (zwaną dalej „decyzją zatwierdzającą”) (1) Komisja zatwierdziła pomoc na ratowanie przedsiębiorstwa w wysokości 5 mln EUR na rzecz spółki Sandretto Industrie S.r.l. (zwanej dalej: „Sandretto”). Pomoc polegała na udzieleniu gwarancji na dwie linie kredytowe przyznane przez prywatne banki; warunki tych linii kredytowych zostały ustalone po zatwierdzeniu pomocy przez Komisję. Włochy zobowiązywały się do wycofania gwarancji w ciągu sześciu miesięcy od jej ustanowieniu i do przedłożenia Komisji planu restrukturyzacji dla Sandretto w ciągu sześciu miesięcy od wydania decyzji zatwierdzającej pomoc.

(2)

Ze względu na brak informacji na temat rozwoju sytuacji w dniu 14 grudnia 2007 r. Komisja wystosowała do Włoch pismo (zarejestrowane pod numerem D/54995), w którym zwróciła się do nich o udzielenie aktualnych informacji w tej sprawie.

(3)

Włochy odpowiedziały pismem z dnia 21 stycznia 2008 r. (A/1233), informując Komisję, że pomoc przyznano w dwóch częściach: pierwszą w dniu 24 lipca 2007 r., drugą w dniu 13 sierpnia 2007 r.

(4)

Pismem z dnia 23 stycznia 2008 r. (zarejestrowanym pod numerem D/50314) Komisja wezwała Włochy do potwierdzenia, że gwarancja wygasa z dniem 24 stycznia 2008 r. lub, alternatywnie, do przedłożenia planu restrukturyzacji, dodając, że w przypadku braku odpowiedzi służby Komisji zawnioskują o wszczęcie formalnego postępowania wyjaśniającego.

(5)

Pismem z dnia 8 lutego 2008 r. (zarejestrowanym pod numerem A/2526) Włochy poinformowały Komisję, że pierwsza część gwarancji wygasła z dniem 24 stycznia 2008 r. i że ze względu na niepowodzenie wielu prób sprzedaży przedsiębiorstwa w całości zwrócono się do właściwego sądu z wnioskiem o ewentualne przekształcenie procedury w postępowanie upadłościowe.

(6)

Decyzja o wszczęciu postępowania, o którym mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu, wraz z wezwaniem zainteresowanych stron do przedstawienia uwag została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Włochy przekazały swoje uwagi pismem z dnia 19 maja 2008 r. (zarejestrowanym pod numerem A/9253). Żadna zainteresowana strona nie przedstawiła swoich uwag.

(7)

Następnie pismem z dnia 20 sierpnia 2008 r. (zarejestrowanym pod numerem D/53263) i 20 października 2008 r. (zarejestrowanym pod numerem D/54063) Komisja wezwała do udzielenia dodatkowych informacji, które władze włoskie przekazały odpowiednio pismem z dnia 18 września 2008 r. (zarejestrowanym pod numerem A/19134) i 4 listopada 2008 r. (zarejestrowanym pod numerem A/23219).

(8)

Sandretto prowadzi swoją działalność w sektorze produkcji i sprzedaży wtryskarek tworzyw termoplastycznych. Przedsiębiorstwo zostało założone w 1947 r. pod nazwą „Fratelli Sandretto” i od tego czasu wielokrotnie zmieniała się nazwa i forma spółki. W 2007 r., gdy pomoc została przyznana, obroty Sandretto wynosiły 30 mln EUR, a firma zatrudniała 340 pracowników, stanowiąc ważny podmiot dla miejscowej gospodarki ze względu na posiadanie dwóch zakładów zlokalizowanych w dwóch gminach w prowincji Turyn – w miejscowościach Grugliasco i Pont Canavese; obydwa zakłady otrzymały zgodę na otrzymanie pomocy w myśl art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu.

(9)

W marcu 2006 r. została ogłoszona niewypłacalność spółki, a następnie wydana zgoda na wprowadzenie zarządu nadzwyczajnego (amministrazione straordinaria) w celu ewentualnego kontynuowania działalności przedsiębiorstwa (3). Jednak później zrezygnowano z kontynuowania działalności gospodarczej i zgodnie z postępowaniem przewidzianym w dekrecie nr 270/99 (4) zarząd nadzwyczajny rozpoczął likwidację spółki, a następnie sprzedaż jej majątku zgodnie z zezwoleniem wydanym przez właściwe ministerstwo w dniu 27 lutego 2007 r.

(10)

Wynik wielu przetargów publicznych zorganizowanych w celu sprzedaży większości majątku (5) uznano za nieodpowiedni i dnia 24 maja 2008 r. zawarto wstępne porozumienie z brazylijskim przedsiębiorstwem Industrias Romi SA, a dnia 12 czerwca 2008 r. podpisano umowę ostateczną między Sandretto a ROMI Italia srl, która jest spółką zależną nabywcy działającą na terenie Włoch.

(11)

Dnia 29 lipca 2008 r. sąd w Turynie zatwierdził wyżej opisaną transakcję majątkową; począwszy od tej daty Sandretto całkowicie zaprzestało działalności i nie będzie już istniało jako osoba prawna, gdy tylko majątek zostanie podzielony między wierzycieli.

(12)

Mimo że pomoc na ratowanie przedsiębiorstwa została zatwierdzona w dniu 29 stycznia 2007 r., przedmiotowe linie kredytowe w wysokości 5 mln EUR zostały przyznane prawie sześć miesięcy po zatwierdzeniu pomocy: pierwsza część w dniu 24 lipca 2007 r., a druga część w dniu 13 sierpnia 2007 r. Zdaniem Włoch był to czas niezbędny dla zarządu na dokonanie wyboru banków prywatnych, które przyznałyby takie linie kredytowe i na ustalenie warunków kredytu.

(13)

Pomoc na ratowanie przedsiębiorstwa została przyznana w formie gwarancji na dwie linie kredytowe w wysokości 2,5 mln EUR każda, udzielone przez Banca Popolare di Novara i Banca Intesa Sanpaolo.

(14)

Zdaniem Włoch gwarancja udzielona w ramach pierwszej części pomocy została zrealizowana z dniem 24 stycznia 2008 r. W ciągu sześciu miesięcy od dnia wydania zezwolenia Włochy nie przedłożyły żadnego planu restrukturyzacji (lub likwidacji) spółki. W związku ze wszczęciem formalnego postępowania wyjaśniającego Włochy poinformowały Komisję, że gwarancja publiczna dotycząca obydwu kredytów została zrealizowana (6).

(15)

W swojej decyzji o wszczęciu postępowania Komisja uznała, że nie dysponuje danymi wskazującymi na to, że przedsiębiorstwo Sandretto przestało korzystać z pomocy na ratowanie po upływie sześciu miesięcy od dnia wypłacenia pierwszej części, tj. od dnia 24 stycznia 2008 r.

(16)

Ponadto Komisja wyraziła wątpliwości co do możliwości uznania pomocy na ratowanie przedłużonej bezprawnie za pomoc na restrukturyzację zgodną z pkt 34–51 wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (7) (zwanych dalej „wytycznymi”), szczególnie w sytuacji braku planu restrukturyzacji.

(17)

Władze włoskie przekazały swoje uwagi pismem z dnia 18 maja 2008 r., w którym informowały, że gwarancja na pokrycie kredytu wypłaconego w dwóch częściach, w dniu 24 lipca i 13 sierpnia 2007 r., została zrealizowana przez banki kredytodawców odpowiednio w dniu 23 marca i 4 kwietnia 2008 r.

(18)

W odniesieniu do wierzytelności, której spłaty państwo domaga się od spółki Sandretto w związku ze zrealizowaniem gwarancji, władze włoskie oświadczyły, że jest to wierzytelność uprzywilejowana. Oznacza to, że państwo jest wierzycielem uprzywilejowanym w zakresie spłaty wierzytelności. Zdaniem władz włoskich można z wystarczającą pewnością założyć, że całkowita spłata wierzytelności jest możliwa.

(19)

Wreszcie władze włoskie przekazały informacje na temat stanu wypłacalności spółki Sandretto, a także licznych przetargów publicznych zorganizowanych w celu sprzedaży majątku w okresie od czerwca 2007 r. do maja 2008 r., w wyniku których nastąpiło częściowe nabycie przedsiębiorstwa przez spółkę ROMI Italia srl.

(20)

Następnie w odpowiedzi na zapytania Komisji w sprawie sprzedaży na rzecz ROMI Italia srl pewnej części majątku Sandretto władze włoskie przedstawiły następujące informacje.

(21)

Spółka ROMI Italia srl nabyła część majątku spółki Sandretto za kwotę 7,9 mln EUR. Cena ta, choć jest niższa od kwoty wynikającej z wyceny przedsiębiorstwa dokonanej w czerwcu 2007 r., była najlepszą zaoferowaną po niepowodzeniu wielu przetargów publicznych. Zdaniem władz włoskich należy więc uznać ją za cenę odpowiadającą wartości rynkowej.

(22)

Z dniem 29 lipca 2008 r. Sandretto całkowicie zaprzestała działalności na podstawie postanowienia sądu w Turynie i nie będzie już istniała jako osoba jako osoba prawna, gdy tylko majątek zostanie podzielony między wierzycieli.

(23)

Władze włoskie podkreśliły ponadto że ROMI Italia srl nie przejęła żadnych długów z lat ubiegłych spółki Sandretto. Ta ostatnia spółka rozwiązała bowiem wszystkie stosunki pracy ze swoimi pracownikami, a ROMI Italia srl nawiązała nowe, inne stosunki pracy, z których jedynie część to umowy z byłymi pracownikami Sandretto. ROMI Italia srl nie nawiązała żadnych stosunków z przedstawicielami, dostawcami i klientami spółki Sandretto, przejęła natomiast wyłącznie stosunki ściśle niezbędne do zarządzania przedsiębiorstwem (dostawy prądu i gazu, utrzymanie ruchu, ochrona).

(24)

Komisja jest zdania, że pomoc na ratowanie stanowi pomoc państwa w myśl art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Pomoc przyznano w formie gwarancji, która stanowi korzyść sfinansowaną przy użyciu zasobów państwowych. Pomoc jest selektywna, ponieważ dotyczy tylko przedsiębiorstwa Sandretto, i prawdopodobne jest, że stanowi zakłócenie konkurencji, ponieważ zapewnia spółce przewagę w porównaniu z innymi przedsiębiorstwami konkurencyjnymi, które nie są beneficjentami pomocy. Wreszcie wymiana handlowa między państwami członkowskimi na rynku, na którym spółka Sandretto prowadzi swoją działalność, jest znaczna (8).

(25)

W myśl pkt 25 lit. a) wytycznych pomoc na ratowanie musi się zakończyć w okresie nie dłuższym niż sześć miesięcy po przekazaniu przedsiębiorstwu pierwszej części pomocy.

(26)

W analizowanym przypadku pierwsza część pomocy została udzielona w dniu 24 lipca 2007 r. W związku z tym gwarancja powinna była wygasnąć najpóźniej w dniu 24 stycznia 2008 r., a pożyczka zwrócona, jak stwierdziły to władze włoskie w piśmie z dnia 2 lutego 2008 r. (9).

(27)

W chwili zgłaszania pomocy na ratowanie przedsiębiorstwa Włochy zobowiązały się do wycofania gwarancji w ciągu sześciu miesięcy od wypłaty pożyczki i do przedłożenia Komisji planu restrukturyzacji dla spółki Sandretto w ciągu sześciu miesięcy od dnia zatwierdzenia pomocy.

(28)

Niemniej Włochy nigdy nie przedłożyły planu restrukturyzacji (lub likwidacji). Po upływie wymaganych sześciu miesięcy natomiast gwarancja została zrealizowana i spółka Sandretto jest zadłużona na kwotę 5 mln EUR względem państwa. Do tej pory Włochy nie udowodniły, że to zadłużenie wobec państwa zostało spłacone.

(29)

Ponadto zdają się również nie istnieć warunki dla przedłużenia pomocy w myśl pkt 26 wytycznych. Zgodnie z tym przepisem pomoc na ratowanie może zostać przedłużona aż do momentu, gdy Komisja podejmie decyzję w sprawie planu restrukturyzacji, jeżeli plan ten został złożony w ciągu sześciu miesięcy od daty zezwolenia na przyznanie pomocy, który to plan nie został w rozpatrywanym przypadku przedstawiony.

(30)

Na koniec należy stwierdzić, że gwarancja przedłużona na ponad sześć miesięcy nie może zostać uznana za pomoc na restrukturyzację (przyznaną bezprawnie), ponieważ nie został zgłoszony żaden plan restrukturyzacji ani żaden środek pomocy, który mógłby spełnić kryteria określone w pkt 34 i następnych wytycznych.

(31)

Wynika stąd, że pomoc na ratowanie została wprowadzona z naruszeniem decyzji zatwierdzającej i że nie może zostać uznana za pomoc na restrukturyzację zgodną ze wspólnym rynkiem, ponieważ nie spełnia żadnego z warunków określonych w wytycznych.

(32)

Ponadto ponieważ beneficjent nie przestał korzystać z pomocy na ratowanie po upływie wyznaczonego w decyzji zatwierdzającej terminu sześciu miesięcy, Komisja wnioskuje, że po dniu 24 stycznia 2008 r. przedmiotowy środek stanowił pomoc świadczoną niezgodnie z przeznaczeniem w myśl art. 1 lit. g) rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (10) (zwanego dalej „rozporządzeniem proceduralnym”), ponieważ pomoc została wykorzystana przez beneficjenta z naruszeniem przepisów decyzji przyjętej w myśl art. 4 ust. 3 rozporządzenia proceduralnego.

(33)

Na podstawie motywu 15 rozporządzenia proceduralnego Komisja odnotowuje, że „pomoc świadczona niezgodnie z przeznaczeniem może mieć skutki w zakresie funkcjonowania rynku wewnętrznego podobne do skutków pomocy przyznanej bezprawnie i w związku z tym powinna być traktowana zgodnie z podobnymi procedurami”.

(34)

Artykuł 14 rozporządzenia proceduralnego stanowi, że w przypadku gdy podjęte zostały decyzje negatywne w sprawach pomocy przyznanej bezprawnie, Komisja podejmuje decyzję, że zainteresowane państwo członkowskie podejmie wszelkie konieczne środki w celu odzyskania pomocy od beneficjenta. Artykuł 16 stanowi dalej, że w przypadkach pomocy świadczonej niezgodnie z przeznaczeniem stosuje się odpowiednio m.in. art. 14. W związku z tym odnośnie do pomocy świadczonej niezgodnie z przeznaczeniem po dniu 24 stycznia 2008 r. Włochy zobowiązane są do podjęcia wszelkich koniecznych środków, aby odzyskać pomoc przyznaną spółce Sandretto wraz z odsetkami, naliczonymi od dnia, w którym pomoc świadczona niezgodnie z przeznaczeniem została przekazana do dyspozycji beneficjenta do dnia faktycznego odzyskania pomocy.

(35)

Ponieważ w analizowanym przypadku po przyznaniu pomocy dokonano transakcji majątkowej w pełni zgodnej z włoskimi przepisami prawa dotyczącymi postępowania upadłościowego (11), Komisja musi sprawdzić, czy korzyść została ewentualnie przeniesiona na nabywcę. W tym celu Komisja musi ocenić, czy dobra zostały sprzedane po cenie rynkowej. W przypadku gdy okaże się, że dobra zostały sprzedane po cenie niższej niż wartość rynkowa, nakaz odzyskania środków musi zostać rozszerzony również na nabywcę (12).

(36)

Na wniosek Komisji władze włoskie poinformowały (13), że ROMI Italia srl nabyła większość majątku spółki Sandretto za łączną kwotę 7,9 mln EUR, z czego kwota 2,48 mln EUR dotyczyła udziałów w spółkach zagranicznych, a kwota 5,42 mln EUR innych składników materialnych i niematerialnych (hale produkcyjne, maszyny, znaki towarowe). Cena uzyskana za składniki materialne i niematerialne (5,42 mln EUR) jest niższa od kwoty określonej w wycenie przeprowadzonej w czerwcu 2007 r., a która wynosiła 7,5 mln EUR. Jest to jednak cena wyższa od wszystkich innych cen oferowanych w ramach postępowania likwidacyjnego. Zdaniem władz włoskich należy więc uznać ją za cenę odpowiadającą wartości rynkowej.

(37)

Ponadto z analizy umów zawartych między Sandretto a ROMI Italia srl, a także z informacji przekazanych przez władze włoskie wynika, że ROMI Italia srl nie przejęła żadnych długów z lat ubiegłych spółki Sandretto; że spółka Sandretto rozwiązała wszystkie stosunki pracy ze swoimi pracownikami, a ROMI Italia srl nawiązała nowe stosunki pracy, z których jedynie część to umowy z byłymi pracownikami Sandretto; że Romi Italia srl nie nawiązała stosunków z przedstawicielami, dostawcami i klientami spółki Sandretto, ograniczając się do przejęcia wyłącznie niezbędnych umów o świadczenie usług i zapewnienie ochrony.

(38)

W świetle powyższych rozważań Komisja wnioskuje, że ROMI Italia nie kontynuuje de facto działalności gospodarczej spółki Sandretto. W związku z tym Komisja uważa, że operacja stanowiła transakcję majątkową, a nie sprzedaż działającego przedsiębiorstwa. W świetle informacji dostępnych w chwili przyjmowania niniejszej decyzji Komisja nie ma podstaw, by uznać, że cena, jaką zapłaciła ROMI Italia srl, nie jest ceną rynkową.

(39)

W tych okolicznościach Komisja uważa więc, że pomoc stanowiła korzyść wyłącznie dla spółki Sandretto Industrie srl i że korzyść ta nie została przeniesiona na ROMI Italia srl. Pomoc należy zatem odzyskać bezpośrednio od Sandretto Industrie srl.

(40)

Komisja, stwierdziwszy, że środek pomocy, jakim jest pomoc na ratowanie przedsiębiorstwa w wysokości 5 mln EUR, przedłużona na okres po dniu 24 stycznia 2008 r., z której Sandretto korzystała do całkowitego zaprzestania działalności w dniu 29 czerwca 2009 r., stanowi pomoc świadczoną niezgodnie z przeznaczeniem, której nie można uznać za zgodną ze wspólnym rynkiem oraz że Włochy muszą odzyskać pomoc od beneficjenta, tj. od spółki Sandretto Industrie srl.,

a)

łączną kwotę (kwota główna i odsetki od zwracanej pomocy) do odzyskania od beneficjenta;

b)

szczegółowy opis środków już podjętych oraz środków planowanych w celu wykonania niniejszej decyzji;

c)

dokumenty potwierdzające, że beneficjentowi nakazano zwrot pomocy.