1.4.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 86/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 275/2010

z dnia 30 marca 2010 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 295/2008 w odniesieniu do kryteriów oceny jakości statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 295/2008 z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (1), w szczególności jego art. 11 ust. 2 lit. j),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu (WE) nr 295/2008 ustanowiono wspólne ramy dla gromadzenia, zestawiania, przekazywania oraz oceny statystyk europejskich dotyczących struktury, działalności, konkurencyjności oraz funkcjonowania przedsiębiorstw w Unii Europejskiej.

(2)

Dla celów porównywania korzyści płynących z dostępności danych z kosztami ich gromadzenia i obciążeniem przedsiębiorstw, w szczególności małych przedsiębiorstw, należy prowadzić ocenę jakości zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 295/2008. Niezbędne jest zatem określenie kryteriów oceny jakości i jej głównych wskaźników.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku określa się kryteria oceny jakości i treść sprawozdań dotyczących jakości przedkładanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 2

Dane i metadane dostarczane do sprawozdań dotyczących jakości są przekazywane lub przesyłane drogą elektroniczną do pojedynczego punktu wprowadzania danych w Komisji (Eurostacie) przez jednostkę wyznaczoną przez organy krajowe. Przekazywanie danych odbywa się zgodnie z właściwym standardem wymiany danych określonym przez Eurostat.

Artykuł 3

Pierwsze sprawozdanie dotyczące jakości, w odniesieniu do danych z roku referencyjnego 2008, przedkłada się do dnia 31 marca 2011 r. Belgia, Cypr, Grecja, Luksemburg, Malta, Niemcy, Rumunia i Zjednoczone Królestwo otrzymały dodatkowe trzy miesiące na przekazanie sprawozdań dotyczących jakości w odniesieniu do roku referencyjnego 2008. Kolejne sprawozdania przekazuje się Komisji (Eurostatowi) nie później niż 27 miesięcy po zakończeniu okresu referencyjnego, dla którego zebrano dane.

Artykuł 4

Komisja (Eurostat) dokonuje oceny jakości przekazanych danych oraz sporządza i publikuje sprawozdania na temat jakości europejskich statystyk.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 marca 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 97 z 9.4.2008, s. 13.

ZAŁĄCZNIK

Sprawozdania dotyczące jakości i kryteria oceny jakości statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw

SEKCJA I

Sprawozdania dotyczące jakości

Dodatkowe wytyczne w sprawie wykładni wspólnych kryteriów jakości określone są w Podręczniku o statystykach strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw opracowanym przez Komisję (Eurostat) we współpracy z państwami członkowskimi. Sprawozdanie dotyczące jakości zawiera informacje ilościowe i jakościowe. Komisja (Eurostat) przedstawia wyniki tych wskaźników ilościowych, które mogą być obliczone na podstawie danych przekazanych przez państwa członkowskie. Państwa członkowskie komentują te wyniki i wspierają Eurostat w ich interpretacji w świetle ich metody gromadzenia danych oraz przekazują pozostałe wskaźniki ilościowe i informacje jakościowe.

Państwa członkowskie przedkładają:

—	sprawozdanie dotyczące aspektów jakościowych załączników I–IV do rozporządzenia (WE) nr 295/2008. W razie potrzeby państwa członkowskie mogą przedkładać osobne sprawozdania dotyczące załączników I, II, III i IV do wspomnianego rozporządzenia,

—	sprawozdanie dotyczące aspektów jakościowych załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 295/2008,

—	sprawozdanie dotyczące aspektów jakościowych załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 295/2008,

—	sprawozdanie dotyczące aspektów jakościowych załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 295/2008,

—

sprawozdanie dotyczące aspektów jakościowych załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 295/2008. Jeżeli informacje potrzebne do zestawienia statystyk określonych w załączniku VIII do wspomnianego rozporządzenia gromadzone są w tym samym badaniu co statystyki określone w załącznikach I–IV do tego rozporządzenia, nie trzeba przedkładać sprawozdania dotyczącego aspektów jakościowych załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 295/2008,

—	sprawozdanie dotyczące aspektów jakościowych załącznika IX do rozporządzenia (WE) nr 295/2008.

SEKCJA II

Ramy czasowe

Począwszy od 2011 r., każdego roku do końca stycznia Komisja (Eurostat) przedkłada państwom członkowskim sprawozdania dotyczące jakości odnoszące się do roku referencyjnego t-3, częściowo wypełnione w zakresie wskaźników ilościowych oraz innych informacji dostępnych Komisji (Eurostatowi).

Każdego roku do dnia 31 marca państwa członkowskie przedkładają Komisji (Eurostatowi) pełne sprawozdania dotyczące jakości.

SEKCJA III

Kryteria jakości

Dane przekazywane przez państwa członkowskie w odniesieniu do statystyk określonych w załącznikach I–IX do rozporządzenia (WE) nr 295/2008 są oceniane na podstawie kryteriów jakościowych wymienionych w art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 (1), tj. przydatności, dokładności, aktualności, terminowości, dostępności, przejrzystości, porównywalności i spójności.

1. Przydatność

Przydatność dotyczy stopnia, w jakim dane statystyczne zaspokajają obecne i potencjalne potrzeby ich użytkowników.

2. Dokładność

Dokładność dotyczy stopnia, w jakim dane szacunkowe są zbliżone do nieznanych wartości faktycznych.

3. Spójność

Spójność dotyczy możliwości łączenia danych na różne sposoby i do różnych celów z zachowaniem ich wiarygodności.

4. Porównywalność

Porównywalność dotyczy pomiaru skutków wywołanych przez różnice w stosowanych koncepcjach statystycznych, w narzędziach i procedurach pomiaru, w przypadku gdy porównywane są dane statystyczne z różnych obszarów geograficznych, dziedzin sektorowych lub z różnych okresów.

5. Aktualność i terminowość

Aktualność dotyczy okresu czasu pomiędzy momentem uzyskania informacji a wydarzeniem lub zjawiskiem, które opisują. Terminowość dotyczy odstępu czasu pomiędzy momentem, w którym dane zostały udostępnione, a datą docelową (datą, do której dane powinny były zostać przedłożone).

6. Dostępność i przejrzystość

Dostępność i przejrzystość dotyczą warunków i sposobów uzyskiwania, wykorzystywania i interpretowania danych przez użytkowników.

SEKCJA IV

Serie wskaźników ilościowych przekazywanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do dokładności (i wiarygodności)

Wskaźniki ilościowe opisane w niniejszej sekcji należy przekazywać wyłącznie w odniesieniu do statystyk wymienionych w załącznikach I–IV do rozporządzenia (WE) nr 295/2008, jak określono poniżej. Dane są przekazywane przy użyciu formatu technicznego opisanego w sekcji V załącznika do niniejszego rozporządzenia.

1. Współczynniki zmienności

Następujące informacje należy przedstawiać wyłącznie w przypadku korzystania z badań reprezentacyjnych lub korzystania łącznie z badań reprezentacyjnych i danych administracyjnych:

Państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące poniżej określonych cech, poziomów i serii. We współpracy z państwami członkowskimi zostaną określone aspekty, które należy wziąć pod uwagę przy obliczaniu współczynników zmienności. W sprawozdaniu dotyczącym jakości należy opisać metodę obliczania współczynników zmienności (w tym użyte oprogramowanie).

W odniesieniu do rocznych statystyk przedsiębiorstw dotyczących rodzajów działalności ujętych w sekcjach B–J i L–N oraz w dziale 95 NACE Rev. 2 (dane przekazywane w seriach 1 A, 2 A, 3 A i 4 A, określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 251/2009 (2)), współczynnik zmienności następujących cech (określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 250/2009 (3)) jest przekazywany na następującym poziomie szczegółowości podziału działalności:

—	cecha 12110 na trzycyfrowym poziomie NACE Rev. 2 (grupy),

—	cechy 11110, 12110, 12150, 13310, 15110 i 16110 na poziomie sekcji NACE Rev. 2 w odniesieniu do sekcji B–J i L–N oraz na dwucyfrowym poziomie NACE Rev. 2 (działy) w odniesieniu do działów 45–47 i 95.

W odniesieniu do rocznych statystyk przedsiębiorstw rozbitych według klas wielkości zatrudnienia, dotyczących rodzajów działalności ujętych w sekcjach C–J i L–N oraz w dziale 95 NACE Rev. 2 (dane przekazywane w seriach 1B, 2B, 3B i 4B) współczynnik zmienności jest przekazywany na następującym poziomie szczegółowości podziału działalności i w odniesieniu do następujących klas wielkości zatrudnienia:

—	cechy 11110, 12110, 12150 i 16110,

—	na poziomie sekcji NACE Rev. 2 w odniesieniu do sekcji B–J I L–N oraz na dwucyfrowym poziomie NACE Rev. 2 (działy) w odniesieniu do działu 95,

—	klasy wielkości 0–9, 10–19, 20–49, 50–249 i 250 + w odniesieniu do sekcji B–F NACE Rev. 2 oraz 0–1, 2–9, 10–19, 20–49, 50–249 i 250 + w odniesieniu do sekcji G–J i L–N oraz działu 95 NACE Rev. 2.

2. Brak odpowiedzi jednostki

Poniższe informacje należy przedstawiać w przypadku korzystania z badań reprezentacyjnych, korzystania łącznie z badań reprezentacyjnych i danych administracyjnych lub wyłącznie z danych administracyjnych. We współpracy z państwami członkowskimi zostaną określone aspekty, które należy wziąć pod uwagę przy obliczaniu braku odpowiedzi jednostki.

Państwa członkowskie podają ważone dane o braku odpowiedzi jednostki dotyczących rodzajów działalności ujętych w sekcjach B–J i L–N oraz w dziale 95 NACE Rev. 2 na trzycyfrowym poziomie NACE Rev. 2. Jeżeli w odniesieniu do cech 11110, 12110, 12150, 13310, 15110 i 16110 wykorzystuje się kilka badań lub źródeł administracyjnych, przekazuje się oddzielne wskaźniki braku odpowiedzi, podając zmienną liczbę w odpowiednim polu. Dane o braku odpowiedzi jednostek podlegają ważeniu, najlepiej według liczby pracujących. W miejsce liczby pracujących można odnieść się do obrotu.

SEKCJA V

Format techniczny przekazywania sprawozdań dotyczących jakości i wskaźników jakościowych

Do przekazywania sprawozdania i serii wskaźników jakościowych używa się odpowiednich identyfikatorów zestawu danych. Szczegółową treść sprawozdań dotyczących jakości ustala się we współpracy z państwami członkowskimi. Państwa członkowskie uzupełniają częściowo wypełnione sprawozdania dotyczące jakości i odsyłają je do Komisji (Eurostatu). Dla celów sprawozdawczości w zakresie obydwu wskaźników jakościowych (współczynników zmienności i braku odpowiedzi jednostki) stosuje się poniżej określoną strukturę rekordu, podobną do formatu technicznego przesyłania statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw.

1. Identyfikatory zestawu danych

Do sprawozdawczości w zakresie kryteriów jakości statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw używa się następujących identyfikatorów zestawu danych:

Typ serii	Nazwa	Identyfikator zestawu danych
Współczynniki zmienności dla zmiennej 12110 na trzycyfrowym poziomie NACE w odniesieniu do sekcji B–J i L–N i działu 95 NACE Rev. 2	QAG	RSBSQUAL_QAG_A
Współczynniki zmienności dla zmiennych 11110, 12110, 12150, 13310, 15110 i 16110 na poziomie sekcji NACE Rev. 2 w odniesieniu do sekcji B–J i L–N oraz na poziomie działów NACE Rev. 2 w odniesieniu do działów 45–47 i 95.	QAS	RSBSQUAL_QAS_A
Współczynniki zmienności dla zmiennych 11110, 12110, 12150 i 16110 na poziomie sekcji NACE Rev. 2 w odniesieniu do sekcji H–J i L–N oraz na poziomie działów NACE Rev. 2 w odniesieniu do działu 95 oraz według klas wielkości	Q1B	RSBSQUAL_ Q1B _A
Współczynniki zmienności dla zmiennych 11110, 12110, 12150 i 16110 w odniesieniu do sekcji B–E NACE Rev. 2, w rozbiciu na sekcje NACE i klasy wielkości	Q2B	RSBSQUAL_ Q2B _A
Współczynniki zmienności dla zmiennych 11110, 12110, 12150 i 16110 w odniesieniu do sekcji G NACE Rev. 2, w rozbiciu na sekcje NACE i klasy wielkości	Q3B	RSBSQUAL_ Q3B _A
Współczynniki zmienności dla zmiennych 11110, 12110, 12150 i 16110 w odniesieniu do sekcji F NACE Rev. 2, w rozbiciu na sekcje NACE i klasy wielkości	Q4B	RSBSQUAL_ Q4B _A
Ważone wskaźniki braku odpowiedzi jednostki w odniesieniu do sekcji B–J i L–N NACE Rev. 2	QN	RSBSQUAL_QN_A
Sprawozdanie dotyczące jakości	QR	RSBSQUAL_QR_A

2. Struktura zestawu danych

W niniejszym akapicie określa się strukturę rekordów, które należy dostarczyć. Należy używać kodów ujętych w wykazach standardowych kodów dotyczących referencyjnej bazy danych. Wspomniane wykazy kodów znajdą się w Podręczniku o statystykach strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw najpóźniej dwa miesiące przed pierwszym przekazaniem danych. Wykazy kodów służą wyłącznie jako podstawa ustalenia kodów używanych do przekazywania danych, a zmiany tych wykazów nie mogą w żadnym wypadku prowadzić do podniesienia poziomu szczegółowości określonego w rozporządzeniu (WE) nr 251/2009. Format techniczny przesyłania danych ilościowych wymagany w niniejszym rozporządzeniu jest przedstawiony także w Podręczniku o statystykach strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw.

Pole	Opis
Seria	Kody serii QAG, QAS, Q1B, Q2B, Q3B, Q4B lub QN
Rok	Kod roku referencyjnego
Jednostka terytorialna	Odpowiada kodowi kraju
Klasa wielkości	Kod klasy wielkości
Działalność gospodarcza	Kod NACE Rev. 2: sekcje, działy lub grupy
Zmienna	Kod cechy odnoszącej się do wskaźnika jakościowego
Wskaźnik	Kod wskaźnika jakościowego
Wartość wskaźnika	Wartość liczbowa wskaźnika; wartość liczbowa wskaźnika jakościowego pomnożona przez 10, a następnie zaokrąglona do najbliższej liczby całkowitej

(1) Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164.

(2) Dz.U. L 86 z 31.3.2009, s. 170.

(3) Dz.U. L 86 z 31.3.2009, s. 1.

1.4.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 86/7

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 276/2010

z dnia 31 marca 2010 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do załącznika XVII (dichlorometan, oleje do lamp i płynne rozpałki do grilla oraz związki cynoorganiczne)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (1), w szczególności art. 131 tego rozporządzenia,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa Rady 76/769/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (2) ustanawia w załączniku I ograniczenia dotyczące niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych. Rozporządzenie (WE) 1907/2006 uchyliło i zastąpiło dyrektywę 76/769/EWG z mocą od dnia 1 czerwca 2009 r. Załącznik XVII do tego rozporządzenia zastępuje załącznik I do dyrektywy 76/769/EWG.

(2)	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 455/2009/WE zmieniająca dyrektywę Rady 76/769/EWG w zakresie ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu dichlorometanu (3) została przyjęta w dniu 6 maja 2009 r.

(3)	Decyzja Komisji 2009/424/WE zmieniająca załącznik I do dyrektywy Rady 76/769/EWG, w celu dostosowania go do postępu technicznego, w zakresie ograniczeń dotyczących wprowadzania do obrotu i stosowania olejów do lamp oraz płynnych rozpałek do grilla (4) została przyjęta w dniu 28 maja 2009 r.

(4)	Decyzja Komisji 2009/425/WE zmieniająca dyrektywę Rady 76/769/EWG w odniesieniu do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu związków cynoorganicznych w celu dostosowania załącznika I do tej dyrektywy do postępu technicznego (5) została przyjęta w dniu 28 maja 2009 r.

(5)	W związku z postanowieniami w sprawie środków przejściowych w art. 137 REACH należy wprowadzić zmiany w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w celu włączenia ograniczeń przewidzianych decyzjami 455/2009/WE, 2009/424/WE oraz 2009/425/WE.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1907/2006.

(7)	Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym, aby ograniczenia te jak najszybciej zostały włączone do załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 marca 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.

(2) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 201.

(3) Dz.U. L 137 z 3.6.2009, s. 3.

(4) Dz.U. L 138 z 4.6.2009, s. 8.

(5) Dz.U. L 138 z 4.6.2009, s. 11.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w tabeli zawierającej określenie substancji, grup substancji i mieszanin oraz warunki ograniczeń wprowadza się następujące zmiany:

pozycja 3 otrzymuje brzmienie:

„3.	Substancje lub mieszaniny płynne, zaklasyfikowane jako niebezpieczne zgodnie z definicjami zawartymi w dyrektywie 67/548/EWG i dyrektywie 1999/45/WE.

Nie mogą być stosowane w:

—	wyrobach dekoracyjnych, przeznaczonych do wytwarzania efektów świetlnych lub barwnych za pomocą zróżnicowanych faz, np. w lampach dekoracyjnych i popielniczkach,

—	sztuczkach i żartach,

—	grach przeznaczonych dla jednego lub większej liczby uczestników, lub wyrobach, które mają zostać użyte jako takie, nawet w celach dekoracyjnych.

2.	Wyroby niezgodne z ust. 1 nie mogą być wprowadzane do obrotu.

Nie mogą być wprowadzane do obrotu, jeżeli zawierają środki barwiące (chyba że jest to wymagane względami podatkowymi) lub środki zapachowe, bądź jedno i drugie, o ile:

—	mogą być stosowane jako paliwo w lampach dekoracyjnych przeznaczonych do powszechnej sprzedaży oraz

—	stanowią zagrożenie przy aspiracji i są oznakowane zwrotem R65 lub H304.

4.	Dekoracyjne lampy olejowe przeznaczone do powszechnej sprzedaży nie mogą być wprowadzane do obrotu, o ile nie są zgodne z normą europejską dotyczącą dekoracyjnych lamp olejowych (EN 14059) przyjętą przez Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN).

Bez uszczerbku dla wykonania innych przepisów wspólnotowych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i oznakowania niebezpiecznych substancji i mieszanin, dostawcy zapewniają spełnienie następujących wymagań przed wprowadzeniem produktu do obrotu:

oleje do lamp oznakowane zwrotem R65 lub H304, przeznaczone do powszechnej sprzedaży powinny być opatrzone widocznym, czytelnym i niedającym się usunąć napisem: »Lampy napełnione tą cieczą należy chronić przed dziećmi.« oraz, najpóźniej do dnia 1 grudnia 2010 r.: »Już jeden łyk oleju do lamp lub nawet ssanie knota lampy może prowadzić do uszkodzenia płuc zagrażającego życiu.«;

płynne rozpałki do grilla oznakowane zwrotem R65 lub H304 przeznaczone do powszechnej sprzedaży, najpóźniej do dnia 1 grudnia 2010 r. powinny być opatrzone widocznym, czytelnym i niedającym się usunąć napisem: »Już jeden łyk rozpałki do grilla może prowadzić do uszkodzenia płuc zagrażającego życiu.«;

c)	oleje do lamp i rozpałki do grilla, oznakowane zwrotem R65 lub H304, przeznaczone do powszechnej sprzedaży, powinny najpóźniej do dnia 1 grudnia 2010 r. być pakowane w nieprzezroczyste czarne pojemniki o pojemności nieprzekraczającej 1 litra.

Najpóźniej do dnia 1 czerwca 2014 r. Komisja zwróci się do Europejskiej Agencji Chemikaliów o sporządzenie dokumentacji zgodnie z art. 69 niniejszego rozporządzenia w celu ewentualnego wprowadzenia zakazu stosowania płynnych rozpałek do grilla i olejów do lamp dekoracyjnych, oznakowane zwrotem R65 lub H304, przeznaczonych do powszechnej sprzedaży.

Osoby fizyczne lub prawne wprowadzające po raz pierwszy do obrotu oleje do lamp i płynne rozpałki do grilla oznakowane zwrotem R65 lub H304 przedstawiają właściwym organom w danym państwie członkowskim do dnia 1 grudnia 2011 r. oraz corocznie po tej dacie informacje dotyczące zamienników dla olejów do lamp i płynnych rozpałek do grilla oznakowanych zwrotem R65 lub H304. Państwa członkowskie udostępniają te informacje Komisji.”;

w pozycji 20 w drugiej kolumnie dodaje się następujące ust. 4, 5 i 6:

„4.

Trójpodstawione organiczne związki cyny:

a)	od dnia 1 lipca 2010 r. nie stosuje się w wyrobach trójpodstawionych organicznych związków cyny, takich jak związki tributylocyny (TBT) i trifenylocyny (TPT), jeżeli stężenie cyny w danym wyrobie lub w jego części jest równe lub wyższe niż 0,1 % masowo;

b)	od dnia 1 lipca 2010 r. nie wprowadza się do obrotu wyrobów niespełniających wymogów określonych w lit. a), z wyjątkiem wyrobów, które były już używane we Wspólnocie przed tą datą.

Związki dibutylocyny (DBT):

a)	od dnia 1 lipca 2012 r. nie stosuje się związków dibutylocyny (DBT) w mieszaninach i wyrobach przeznaczonych do powszechnej sprzedaży, jeżeli stężenie cyny w danej mieszaninie lub w danym wyrobie lub w jego części jest równe lub wyższe niż 0,1 % masowo;

b)	od dnia 1 stycznia 2012 r. nie wprowadza się do obrotu wyrobów ani mieszanin niespełniających wymagań określonych w lit. a), z wyjątkiem wyrobów, które były już używane we Wspólnocie przed tą datą;

w drodze odstępstwa, do dnia 1 stycznia 2015 r. nie stosuje się lit. a) i b) do następujących wyrobów i mieszanin przeznaczonych do powszechnej sprzedaży:

—	jedno- i dwuskładnikowych szczeliw wulkanizujących w temperaturze pokojowej (szczeliwa typu RTV-1 i RTV-2) i spoiw,

—	farb i powłok malarskich zawierających związki DBT, które po nałożeniu na wyrób działają jako katalizatory,

—	miękkich profili z polichlorku winylu (PCW) występujących samodzielnie lub współwytłaczanych z twardym PCW,

—	tekstyliów powlekanych PCW zawierających związki DBT jako stabilizatory przy zastosowaniach zewnętrznych,

—	zewnętrznych przewodów kanalizacji deszczowej, rynien i osprzętu do rur, jak również materiałów na powłoki dachowe i powłoki fasad;

d)	w drodze odstępstwa, nie stosuje się lit. a) i b) do materiałów i wyrobów objętych rozporządzeniem (WE) nr 1935/2004.

Związek dioktylocyny (DOT):

od dnia 1 stycznia 2012 r. nie stosuje się związków dioktylocyny (DOT) w następujących wyrobach przeznaczonych do powszechnej sprzedaży lub ogólnego użytku, jeżeli stężenie cyny w danym wyrobie lub w jego części jest większe niż równe lub wyższe niż 0,1 % masowo:

—	wyroby włókiennicze przeznaczone do kontaktu ze skórą,

—	rękawiczki,

—	obuwie lub części obuwia przeznaczone do kontaktu ze skórą,

—	pokrycia ścienne i podłogowe,

—	artykuły pielęgnacyjne dla dzieci,

—	produkty do higieny dla kobiet,

—	pieluszki,

—	dwuskładnikowe zestawy do wulkanizacji w temperaturze pokojowej (zestawy typu RTV-2);

b)	od dnia 1 stycznia 2012 r. nie wprowadza się do obrotu wyrobów niespełniających wymagań określonych w lit. a), z wyjątkiem wyrobów, które były już używane we Wspólnocie przed tą datą.”;

dodaje się następującą pozycję 59:

„59.	Dichlorometan Nr CAS 75-09-2 Nr WE: 200-838-9

Produkty do usuwania farb zawierające dichlorometan w stężeniu równym lub wyższym od 0,1 % masowo nie mogą być:

a)	po raz pierwszy wprowadzane do obrotu w celu powszechnej sprzedaży lub użytkownikom profesjonalnym po dniu 6 grudnia 2010 r.;

b)	wprowadzane do obrotu w celu powszechnej sprzedaży lub użytkownikom profesjonalnym po dniu 6 grudnia 2011 r.;

stosowane przez użytkowników profesjonalnych po dniu 6 czerwca 2012 r.

Do celów niniejszego wpisu:

(i)	»użytkownik profesjonalny« oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, w tym pracowników i osoby pracujące na zasadzie samozatrudnienia, dokonujących usuwania farb w ramach swojej działalności zawodowej poza obiektami przemysłowymi;

(ii)	»obiekt przemysłowy« oznacza obiekt wykorzystywany do prac polegających na usuwaniu farby.

W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 państwa członkowskie mogą zezwolić na swoim terytorium i w odniesieniu do niektórych rodzajów działalności na stosowanie przez specjalnie wyszkolonych użytkowników profesjonalnych produktów do usuwania farb zawierających dichlorometan oraz mogą zezwolić na wprowadzanie do obrotu takich produktów do usuwania farb przeznaczonych dla tych użytkowników profesjonalnych.

Państwa członkowskie korzystające z tego odstępstwa określają odpowiednie przepisy w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa tych użytkowników profesjonalnych stosujących produkty do usuwania farb zawierające dichlorometan i informują o nich Komisję.

Przepisy te zawierają wymóg, zgodnie z którym użytkownik profesjonalny posiada certyfikat akceptowany przez państwo członkowskie, w którym użytkownik profesjonalny prowadzi działalność, lub przedstawia inne odpowiednie dokumenty potwierdzające, lub jest w inny sposób zatwierdzony przez to państwo członkowskie, tak, aby mógł on wykazać, że jest właściwie przeszkolony i posiada odpowiednie umiejętności w zakresie bezpiecznego stosowania produktów do usuwania farb zawierających dichlorometan.

Komisja przygotowuje listę państw członkowskich, które skorzystały z odstępstwa na mocy niniejszego ustępu i udostępnia ją publicznie w Internecie.

Użytkownik profesjonalny korzystający z odstępstwa, o którym mowa w ust. 2, prowadzi działalność tylko w państwach członkowskich, które skorzystały z tego odstępstwa. Szkolenie, o którym mowa w ust. 2 obejmuje co najmniej:

a)	świadomość ryzyka dla zdrowia, jego ocenę i zarządzanie nim, w tym informacje o istniejących substancjach zastępczych lub procesach, które w warunkach stosowania stanowią mniejsze zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników;

b)	stosowanie dostatecznej wentylacji;

c)	stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej zgodnych z przepisami dyrektywy 89/686/EWG.

Pracodawcy i osoby pracujące na zasadzie samozatrudniania zastępują raczej dichlorometan środkiem lub procesem chemicznym, które w warunkach stosowania nie stanowią zagrożenia lub stanowią mniejsze zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.

Użytkownicy profesjonalni stosują wszelkie odpowiednie środki zapewniające bezpieczeństwo w praktyce, w tym środki ochrony osobistej.

Bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych dotyczących ochrony pracowników, produkty do usuwania farb zawierające dichlorometan w stężeniu równym lub wyższym od 0,1 % masowo mogą być stosowane w obiektach przemysłowych, wyłącznie jeśli spełnione są przynajmniej następujące warunki:

skuteczna wentylacja we wszystkich obszarach interwencji, w szczególności podczas stosowania na mokro i suszenia przedmiotów, z których usuwa się farbę: miejscowa wentylacja wyciągowa przy zbiornikach zawierających produkty do usuwania farb, uzupełniona wymuszoną wentylacją w tych obszarach w celu zminimalizowania narażenia i zapewnienia zgodności, tam gdzie jest to technicznie wykonalne, z odpowiednimi dopuszczalnymi wartościami granicznymi narażenia w miejscu pracy;

środki mające na celu zminimalizowanie parowania ze zbiorników zawierających produkty do usuwania farb obejmujące: pokrywy zamykające zbiorniki zawierające produkty do usuwania farb, z wyjątkiem czasu przeznaczonego na napełnienie i opróżnienie zbiorników; odpowiednie warunki napełniania i opróżniania zbiorników zawierających produkty do usuwania farb, a także czyszczenie zbiorników wodą lub solanką w celu usunięcia pozostałości rozpuszczalnika po jego opróżnieniu;

c)	środki mające na celu bezpieczne posługiwanie się dichlorometanem w zbiornikach zawierających produkty do usuwania farb obejmujące: pompy i system rur do dostarczania produktu do i ze zbiornika; a także odpowiednie warunki bezpiecznego czyszczenia zbiorników i usuwania osadu;

środki ochrony osobistej zgodne z wymaganiami dyrektywy 89/686/EWG, obejmujące: odpowiednie rękawice, okulary i ubranie ochronne; a także odpowiedni izolacyjny sprzęt do ochrony dróg oddechowych, w przypadku gdy zgodność z odpowiednimi dopuszczalnymi wartościami granicznymi narażenia w miejscu pracy nie może być osiągnięta w inny sposób;

e)	odpowiednie informacje, instrukcje i szkolenia dla pracowników w zakresie stosowania takich środków.

Bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych dotyczących klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, do dnia 6 grudnia 2011 r. produkty do usuwania farb zawierające dichlorometan w stężeniu równym lub wyższym od 0,1 % masowo zostają oznakowane widocznym, czytelnym i trwałym napisem:

»Przeznaczone wyłącznie do zastosowania przemysłowego i dla użytkowników profesjonalnych zatwierdzonych w niektórych państwach członkowskich UE – sprawdź, gdzie stosowanie jest dozwolone.«”.

1.4.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 86/15

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 278/2010

z dnia 31 marca 2010 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1276/2008 w sprawie monitorowania na podstawie kontroli bezpośrednich wywozu produktów rolnych otrzymujących refundacje lub inne kwoty oraz rozporządzenie (WE) nr 612/2009 ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 170 lit. c) i art. 194 lit. a) w związku z art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 15 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1276/2008 (2) urząd celny musi odnotowywać informacje dotyczące kontroli bezpośrednich, wyłączenia z kontroli bezpośrednich, kontroli zamknięć lub kontroli podmiany w egzemplarzach kontrolnych T5 lub równoważnych dokumentach, jak określono w załącznikach III-VII do tego rozporządzenia.

(2)

Artykuł 51 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (3) stanowi, że w odniesieniu do niektórych towarów wymienionych w załączniku IV do tego rozporządzenia należy przeprowadzić analizę w celu stwierdzenia, czy produkty te kwalifikują się do refundacji. Przeprowadzenie takiej analizy powinien odnotować urząd celny wywozu.

(3)

Zgodnie z art. 5 ust. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 (4) urząd celny musi wzrokowo sprawdzić zgodność produktów ze zgłoszeniami wywozowymi i odnotować tę kontrolę w polu D egzemplarza kontrolnego T5 lub równoważnego dokumentu za pomocą jednego z zapisów wymienionych w załączniku II do tego rozporządzenia.

(4)

Okazuje się, że wymagane adnotacje sporządzane w różnych wersjach językowych i różnym charakterem pisma mogą być trudne do odczytania lub do zrozumienia przez zainteresowane organy. Należy zatem uprościć procedury poprzez zastąpienie odręcznych adnotacji w egzemplarzach kontrolnych T5 jednolitymi kodami.

(5)

Przedmiotowe kontrole bezpośrednie i kontrole podmiany powinny być przeprowadzane zgodnie z zasadami zarządzania ryzykiem, co oznacza, że jednym z elementów, które należy uwzględnić, jest reputacja zawodowa eksportera. Informacje wymagane na mocy rozporządzeń (WE) nr 1276/2008 i (WE) nr 612/2009 w egzemplarzu kontrolnym T5 służą między innymi powiadamianiu urzędu celnego wyprowadzenia lub urzędu celnego otrzymującego egzemplarz kontrolny T5 o podjętych środkach kontrolnych. Okazuje się, że w przypadkach gdy egzemplarz kontrolny T5 został nieprawidłowo wypełniony, utrudniało to dokonywaną przez urząd celny procedurę typowania środków kontrolnych w oparciu o analizę ryzyka. Ponieważ prawidłowo wypełniony egzemplarz kontrolny T5 jest wskaźnikiem profesjonalizmu eksportera oraz przestrzegania przez niego obowiązujących przepisów, uznaje się za właściwe, by niedociągnięcia w egzemplarzu kontrolnym T5 były zgłaszane organom odpowiedzialnym za dokonywanie zmian w profilu ryzyka eksportera w państwie członkowskim, w którym egzemplarz kontrolny T5 został wydany.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1276/2008 i (WE) nr 612/2009.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1276/2008 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 2 dodaje się literę w brzmieniu:

„m)	»kod kontroli« oznacza informację wyrażoną przy pomocy litery »A«, po której następują cztery cyfry wygenerowane przy pomocy środków elektronicznych, drukowane lub zapisane odręcznie wyraźnie czytelnym pismem.”;

artykuł 15 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 15

Egzemplarz kontrolny T5

1. Do celów art. 912c ust. 3 i 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, w stosownych przypadkach, organy celne odnotowują w egzemplarzu kontrolnym T5 lub równoważnym dokumencie towarzyszącym produktom odpowiednie kody kontroli określone w załączniku IIa do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z następującymi zasadami:

urząd celny wywozu odnotowuje w polu D odpowiedni kod kontroli wymieniony w części 1 załącznika IIa, wskazujący, czy:

(i)	przeprowadzono kontrolę bezpośrednią refundacji wywozowych przewidzianą w art. 4 niniejszego rozporządzenia;

(ii)	przeprowadzono analizę zgodnie z art. 51 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (5);

(iii)

wywóz dotyczy pomocy żywnościowej na mocy rozporządzenia (WE) nr 2298/2001 i jest wyłączony z kontroli bezpośredniej;

urząd celny wyprowadzenia lub urząd celny otrzymujący egzemplarz kontrolny T5 po przeprowadzeniu kontroli nienaruszalności zamknięć, o których mowa w art. 7 niniejszego rozporządzenia, odnotowuje w polu J odpowiedni kod kontroli wymieniony w części 2 załącznika IIa, wskazujący, czy:

(i)	stan zamknięcia nie budzi zastrzeżeń lub brak zamknięcia jest uzasadniony, jak określono w art. 5 ust. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 (6);

(ii)	brak zamknięcia lub zamknięcie zostało naruszone;

urząd celny wyprowadzenia lub urząd celny otrzymujący egzemplarz kontrolny T5 odnotowuje w polu J odpowiedni kod kontroli wymieniony w części 3 załącznika IIa, wskazujący, czy:

(i)	ustalenia z kontroli podmiany, o której mowa w art. 8 niniejszego rozporządzenia, nie wykazały nieprawidłowości;

(ii)	pobrano próbkę w ramach kontroli podmiany, o której mowa w art. 8, lub w ramach szczegółowej kontroli podmiany, o której mowa w art. 9 niniejszego rozporządzenia, lecz ustalenia nie są jeszcze dostępne ze względu na trwającą weryfikację w ramach badań laboratoryjnych;

(iii)

ustalenia ze szczegółowej kontroli podmiany, o której mowa w art. 9 niniejszego rozporządzenia, nie wykazały nieprawidłowości;

(iv)	ustalenia z kontroli podmiany, o której mowa w art. 8, lub szczegółowej kontroli podmiany, o której mowa w art. 9, wykazały nieprawidłowości.

2. Urząd celny wyprowadzenia lub urząd celny otrzymujący egzemplarz kontrolny T5 umieszcza w polu J egzemplarza kontrolnego T5 numer referencyjny urzędu celnego, o którym mowa w pkt 8 załącznika 37c do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. c) ppkt (ii), właściwy urząd celny, po zakończeniu weryfikacji odnotowuje ustalenia w polu J kopii wysłanego wcześniej egzemplarza kontrolnego T5 przy pomocy odpowiedniego kodu kontroli, o którym mowa w ust. 1 lit. c).

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. c) ppkt (iv), urząd celny, który dokonał ustaleń:

do kopii egzemplarza kontrolnego T5, który zostanie odesłany do agencji płatniczej zgodnie z procedurą określoną w art. 912c ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, załącza kopię sprawozdania z kontroli, zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu, wskazując przeprowadzone kontrole i powody, dla których mogła wystąpić niezgodność z odnośnymi przepisami dotyczącymi refundacji wywozowych; oraz

b)	zwraca się do agencji płatniczej o powiadomienie go o działaniach podjętych w wyniku ustaleń.

3. Jeśli procedury typowania do kontroli nienaruszalności zamknięć, o których mowa w art. 7, lub kontroli podmiany, o których mowa w art. 8, lub szczegółowych kontroli podmiany, o których mowa w art. 9, a wraz z nimi stosowanie zasad zarządzania ryzykiem, są utrudniane z powodu niepełnych informacji podanych w egzemplarzu kontrolnym T5, urząd celny wyprowadzenia lub urząd celny otrzymujący egzemplarz kontrolny T5 odnotowuje w polu J, jako dodatkową informację, jeden z kodów kontroli wymienionych w części 4 załącznika IIa.

4. Urząd celny wyprowadzenia lub urząd celny otrzymujący egzemplarz kontrolny T5 podejmuje kroki w celu zapewnienia Komisji bieżącego dostępu do szczegółowych informacji dotyczących liczby:

a)	egzemplarzy kontrolnych T5 i równoważnych dokumentów uwzględnionych do celów kontroli nienaruszalności zamknięć, o których mowa w art. 7, do celów kontroli podmiany, o których mowa w art. 8, oraz do celów szczegółowych kontroli podmiany, o których mowa w art. 9;

b)	przeprowadzonych kontroli nienaruszalności zamknięć, o których mowa w art. 7;

c)	przeprowadzonych kontroli podmiany, o których mowa w art. 8;

d)	przeprowadzonych szczegółowych kontroli podmiany, o których mowa w art. 9.

Duplikat lub kopia dokumentu pozostaje, stosownie do przypadku, w urzędzie celnym wyprowadzenia lub w urzędzie celnym otrzymującym egzemplarz kontrolny T5 lub równoważny dokument i jest dostępny do wglądu.

5. Każda kontrola podmiany i szczegółowa kontrola podmiany, o których mowa w art. 8 i 9, jest przedmiotem sprawozdania sporządzanego przez urzędnika celnego, który ją przeprowadza.

Sprawozdanie umożliwia monitorowanie przeprowadzonych kontroli oraz opatrzone jest datą i nazwiskiem urzędnika celnego. Nie naruszając przepisów art. 9 rozporządzenia (WE) nr 885/2006 jest ono dostępne do wglądu w urzędzie celnym, który przeprowadził kontrolę, lub w jednym miejscu w państwie członkowskim przez trzy lata od roku, w którym dokonano wywozu.

3)	skreśla się załączniki III do VII;

4)	dodaje się nowy załącznik IIa, którego treść określona jest w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

W rozporządzeniu (WE) nr 612/2009 wprowadza się następujące zmiany:

artykuł 5 ust. 8 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Przed nałożeniem zamknięć urząd celny wywozu wzrokowo sprawdza zgodność produktów ze zgłoszeniami wywozowymi. Liczba kontroli wzrokowych jest nie mniejsza niż 10 % liczby zgłoszeń wywozowych, innych niż zgłoszenia, w przypadku których objęte nimi produkty skontrolowano bezpośrednio lub wybrano do kontroli bezpośredniej na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1276/2008. Urząd celny odnotowuje tę kontrolę w polu D egzemplarza kontrolnego T5 lub równoważnego dokumentu za pomocą kodu kontroli określonego w art. 2 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 1276/2008 oraz w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.”;

2)	załącznik II zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 marca 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 339 z 18.12.2008, s. 53.

(3) Dz.U. L 172 z 5.7.2005, s. 24.

(4) Dz.U. L 186 z 17.7.2009, s. 1.

(5) Dz.U. L 172 z 5.7.2005, s. 24.

(6) Dz.U. L 186 z 17.7.2009, s. 1.”;

ZAŁĄCZNIK I

„ZAŁĄCZNIK IIa

Kody kontroli dotyczące kontroli prowadzonych przez urząd celny wywozu, urząd celny wyprowadzenia lub urząd celny otrzymujący egzemplarz kontrolny T5

CZĘŚĆ 1

Ustalenia z kontroli określone w art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1276/2008	Kod kontroli
Przeprowadzono kontrolę bezpośrednią refundacji wywozowych przewidzianą w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1276/2008;	A1000
Przeprowadzono analizę zgodnie z art. 51 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005	A1100
Wywóz dotyczy pomocy żywnościowej na mocy rozporządzenia (WE) nr 2298/2001 i jest wyłączony z kontroli bezpośredniej	A1200

CZĘŚĆ 2

Ustalenia z kontroli określone w art. 15 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1276/2008	Kod kontroli
Stan zamknięcia nie budzi zastrzeżeń lub brak zamknięcia jest uzasadniony, jak określono w art. 5 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 612/2009	A2000
Brak zamknięcia lub zamknięcie zostało naruszone	A2100

CZĘŚĆ 3

Ustalenia z kontroli określone w art. 15 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1276/2008	Kod kontroli
Ustalenia z kontroli podmiany, o której mowa w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1276/2008, nie wykazały nieprawidłowości	A3000
Pobrano próbkę w ramach kontroli podmiany, o której mowa w art. 8, lub w ramach szczegółowej kontroli podmiany, o której mowa w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1276/2008, lecz ustalenia nie są jeszcze dostępne ze względu na trwającą weryfikację w ramach badań laboratoryjnych	A3100
Ustalenia ze szczegółowej kontroli podmiany, o której mowa w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1276/2008, nie wykazały nieprawidłowości	A3200
Ustalenia z kontroli podmiany, o której mowa w art. 8, lub ze szczegółowej kontroli podmiany, o której mowa w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1276/2008, wykazały nieprawidłowości	A3300

CZĘŚĆ 4

Ustalenia z kontroli określone w art. 15 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1276/2008	Kod kontroli
Stosowanie zasad zarządzania ryzykiem jest utrudnione, ponieważ stawka refundacji nie została podana w egzemplarzu kontrolnym T5 ani równoważnym dokumencie, przy czym eksporter nie został zwolniony z tego wymogu zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 612/2009	A4000
Stosowanie zasad zarządzania ryzykiem jest utrudnione, ponieważ w egzemplarzu kontrolnym T5 ani równoważnym dokumencie nie podano zapisu, o którym mowa w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 i w załączniku III do tego rozporządzenia	A4100
Stosowanie zasad zarządzania ryzykiem jest utrudnione, ponieważ egzemplarz kontrolny T5 lub równoważny dokument został nieprawidłowo lub niecałkowicie wypełniony w innych punktach	A4200”

ZAŁĄCZNIK II

„ZAŁĄCZNIK II

Rodzaje kontroli i wyniki

Kod kontroli

Artykuł 5 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 612/2009

Zgodność produktów została sprawdzona wzrokowo przed nałożeniem zamknięć zgodnie z art. 5 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 612/2009

A1300”

1.4.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 86/29

DYREKTYWA KOMISJI 2010/26/UE

z dnia 31 marca 2010 r.

zmieniająca dyrektywę 97/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

uwzględniając dyrektywę 97/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach (1), w szczególności jej art. 14 i 14a,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W art. 14a dyrektywy 97/68/WE określono kryteria i procedurę wydłużania okresu, o którym mowa w art. 9a ust. 7 tejże dyrektywy. Analizy przeprowadzone zgodnie z art. 14a dyrektywy 97/68/WE wykazały istnienie znaczących trudności technicznych w spełnieniu wymogów etapu II dla przeznaczonych do użytku profesjonalnego, wielopozycyjnych, przystosowanych do obsługi ręcznej maszyn samojezdnych, w których zamontowane są silniki klasy SH:2 i SH:3. W związku z tym niezbędne jest wydłużenie okresu, o którym mowa w art. 9a ust. 7 do dnia 31 lipca 2013 r.

(2)

Od czasu zmiany dyrektywy 97/68/WE w 2004 r. dokonano postępu technicznego w dziedzinie konstrukcji silników wysokoprężnych, dążąc do dostosowania takich silników do granicznych wartości emisji spalin dla etapów III B i IV. Skonstruowano silniki sterowane elektronicznie, które w dużym stopniu zastąpiły wcześniejsze mechanicznie sterowane układy wtrysku i regulacji. W świetle powyższego należy odpowiednio zmienić obowiązujące ogólne wymagania w zakresie homologacji typu określone w załączniku I do dyrektywy 97/68/WE oraz wprowadzić ogólne wymagania homologacyjne dotyczące etapów III B i IV.

(3)

W załączniku II do dyrektywy 97/68/WE określono szczegóły techniczne dokumentów informacyjnych, jakie producent zobowiązany jest przedstawić organowi udzielającemu homologacji typu wraz z wnioskiem o homologację typu silnika. Podane informacje dotyczące dodatkowych urządzeń przeciw zanieczyszczeniom mają charakter ogólny i należy je dostosować do konkretnych układów dodatkowego oczyszczania spalin, których zastosowanie jest wymagane w celu spełnienia przez silnik kryteriów etapów III B i IV w zakresie granicznych wartości emisji spalin. W celu umożliwienia organom udzielającym homologacji typu oceny możliwości silnika w zakresie zgodności z etapami III B i IV konieczne jest dostarczenie bardziej szczegółowych informacji na temat zamontowanego w silniku układu dodatkowego oczyszczania spalin.

(4)

W załączniku III do dyrektywy 97/68/WE określono metodę badania silników i określania poziomu emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych. Procedura badań homologacyjnych silników mająca wykazać zgodność z granicznymi wartościami emisji spalin dla etapu III B i IV powinna jednocześnie wykazać, czy spełnione są graniczne wartości emisji gazowych (tlenku węgla, węglowodorów, tlenków azotu) oraz cząstek stałych. Należy odpowiednio dostosować procedury cyklu stacjonarnego dla maszyn niedrogowych (NRSC) i cyklu niestacjonarnego dla maszyn niedrogowych (NRTC).

(5)

W pkt 1.3.2 załącznika III do dyrektywy 97/68/WE przewidziano modyfikację symboli (załącznik I pkt 2.18), kolejności badań (załącznik III) i wzorów obliczeniowych (załącznik III dodatek 3) przed wprowadzeniem sekwencji testu zimnego/gorącego rozruchu. Procedura homologacji typu mająca wykazać zgodność z granicznymi wartościami emisji spalin dla etapu III B i IV wymaga wprowadzenia szczegółowego opisu cyklu zimnego rozruchu.

(6)

W pkt 3.7.1 załącznika III do dyrektywy 97/68/WE określono cykl testu dla różnych charakterystyk urządzeń. Cykl testu opisany w pkt 3.7.1.1 (charakterystyka A) wymaga dostosowania w celu ustalenia, jakie prędkości obrotowe silnika należy wykorzystać do obliczeń w badaniach homologacyjnych. Należy także dostosować odniesienie do aktualnej wersji międzynarodowej normy dotyczącej badań, ISO 8178-4:2007.

(7)	W pkt 4.5 załącznika III do dyrektywy 97/68/WE przedstawiono przebieg badania poziomu emisji. Punkt ten należy dostosować w celu uwzględnienia cyklu zimnego rozruchu.

(8)

W dodatku 3 do załącznika III do dyrektywy 97/68/WE określono kryteria oceny danych i obliczania emisji gazowych oraz emisji cząstek stałych dla badań NRSC oraz NRTC określonych w załączniku III. Homologacja typu silników zgodnie z etapem III B i IV wymaga dostosowania metody obliczeń dla badania NRTC.

(9)

W załączniku XIII do dyrektywy 97/68/WE określono przepisy dla silników wprowadzanych do obrotu według „formuły elastycznej”. W celu zapewnienia sprawnej realizacji etapu III B konieczne może być szersze stosowanie tej formuły. W związku z tym, aby stosowanie „formuły elastycznej” nie było utrudnione przez wymagania dotyczące powiadamiania, które nie są już dostosowane do wprowadzania silników spełniających wymogi etapu III B, dostosowaniu do postępu technicznego w celu umożliwienia wprowadzenia takich silników muszą towarzyszyć odpowiednie środki. Środki te powinny mieć na celu uproszczenie wymagań dotyczących powiadamiania i obowiązków w zakresie sprawozdawczości oraz ukierunkowanie ich i dostosowanie do koniecznej reakcji organów nadzoru rynku na szersze stosowanie „formuły elastycznej” wynikające z wprowadzenia etapu III B.

(10)	Ponieważ w dyrektywie 97/68/WE przewidziano homologację typu silników spełniających wymagania etapu III B (kategoria L) od dnia 1 stycznia 2010 r., niezbędne jest umożliwienie udzielania homologacji typu, począwszy od tej daty.

(11)	Ze względu na pewność prawną niniejsza dyrektywa powinna wejść w życie w trybie pilnym.

(12)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na podstawie art. 15 ust. 1 dyrektywy 97/68/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zmiany w dyrektywie 97/68/WE

W dyrektywie 97/68/WE wprowadza się następujące zmiany:

w art. 9a ust. 7 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Niezależnie od przepisów akapitu pierwszego przyznaje się wydłużenie okresu obowiązywania derogacji do dnia 31 lipca 2013 r., w kategorii urządzeń z rękojeścią górną, przeznaczonych do użytku profesjonalnego, dla wielopozycyjnych ręcznych przycinarek żywopłotów oraz wyposażonych w rękojeść górną pił łańcuchowych do obróbki drzew, w których zamontowane są silniki klasy SH:2 i SH:3.”;

2)	w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy;

3)	w załączniku II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy;

4)	w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszej dyrektywy;

5)	w załączniku V wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem IV do niniejszej dyrektywy;

6)	w załączniku XIII wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem V do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Przepisy przejściowe

Ze skutkiem od dnia następującego po opublikowaniu niniejszej dyrektywy w Dzienniku Urzędowym państwa członkowskie mogą udzielać homologacji typu w odniesieniu do silników sterowanych elektronicznie, które spełniają wymagania określone w załącznikach I, II, III, V i XIII do dyrektywy 97/68/WE, zmienionej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie dwunastu miesięcy od publikacji dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 31 marca 2011 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 marca 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 59 z 27.2.1998, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

W załączniku I do dyrektywy 97/68/WE dodaje się pkt 8 w brzmieniu:

„8. WYMAGANIA W ZAKRESIE HOMOLOGACJI TYPU DOTYCZĄCE ETAPÓW III B I IV

8.1. Niniejszy punkt ma zastosowanie do homologacji typu silników sterowanych elektronicznie, w przypadku których do określenia ilości i czasu wtrysku paliwa stosowany jest elektroniczny układ sterujący (»silnik«). Niniejszy punkt ma zastosowanie niezależnie od technologii wykorzystanej w takich silnikach w celu spełniania granicznych wartości emisji podanych w pkt 4.1.2.5. i 4.1.2.6. niniejszego załącznika.

8.2. Definicje

Do celów niniejszego punktu stosuje się następujące definicje:

8.2.1. »strategia kontroli emisji« oznacza połączenie systemu kontroli emisji z jedną podstawową strategią kontroli emisji i z jednym zestawem strategii pomocniczych kontroli emisji, stanowiących element ogólnej konstrukcji silnika lub maszyny samojezdnej nieporuszającej się po drogach, w której zamontowany jest silnik;

8.2.2. »reagent« oznacza każdy ulegający zużyciu lub nienadający się do powtórnego użycia czynnik, który jest wymagany i stosowany na potrzeby skutecznego działania układu dodatkowego oczyszczania spalin.

8.3. Wymagania ogólne

8.3.1. Wymagania w zakresie podstawowej strategii kontroli emisji

8.3.1.1. Podstawowa strategia kontroli emisji, uruchamiana w całym zakresie roboczym prędkości obrotowej i momentu obrotowego, jest zaprojektowana w taki sposób, by silnik mógł spełnić wymogi przepisów niniejszej dyrektywy.

8.3.1.2. Nie dopuszcza się takiej podstawowej strategii kontroli emisji, która dokonuje rozróżnienia między pracą silnika podczas standardowego badania homologacji typu a pracą w innych warunkach eksploatacji i może obniżyć poziom kontroli emisji w warunkach nieujętych zasadniczo w procedurze homologacji typu.

8.3.2. Wymagania w zakresie pomocniczej strategii kontroli emisji

8.3.2.1. Pomocnicza strategia kontroli emisji może być stosowana w silniku lub maszynie samojezdnej nieporuszającej się po drogach pod warunkiem, że pomocnicza strategia kontroli emisji, w przypadku jej uruchomienia, modyfikuje podstawową strategię kontroli emisji w reakcji na określony zestaw warunków otoczenia lub eksploatacji, natomiast nie zmniejsza trwale skuteczności systemu kontroli emisji.

a)	W przypadku gdy pomocnicza strategia kontroli emisji uruchamiana jest podczas badania homologacyjnego, pkt 8.3.2.2. i 8.3.2.3. nie stosuje się;

b)	w przypadku gdy pomocnicza strategia kontroli emisji nie jest uruchamiana podczas badania homologacyjnego, należy wykazać, że pomocnicza strategia kontroli emisji działa wyłącznie przez taki czas, jaki wymagany jest do celów określonych w pkt 8.3.2.3.

8.3.2.2. Do niniejszego punktu stosuje się następujące warunki kontrolne:

a)	wysokość nieprzekraczająca 1 000 m n.p.m. (lub równoważne ciśnienie atmosferyczne wynoszące 90 kPa);

b)	temperatura otoczenia w przedziale 275 K–303 K (2 °C–30 °C);

c)	temperatura czynnika chłodzącego silnika powyżej 343 K (70 °C).

Jeżeli pomocnicza strategia kontroli emisji uruchamiana jest podczas pracy silnika w warunkach kontrolnych, o których mowa w lit. a), b) i c), wówczas strategię taką uruchamia się jedynie wyjątkowo.

8.3.2.3. Pomocnicza strategia kontroli emisji może być uruchamiana w szczególności w następujących celach:

a)	sygnałami pokładowymi, w celu ochrony przed uszkodzeniem silnika (wraz z zabezpieczeniem układu obiegu powietrza) lub maszyny samojezdnej nieporuszającej się po drogach, w której zamontowany jest silnik;

b)	do celów strategii i bezpieczeństwa eksploatacji;

c)	w celu zapobiegania nadmiernej emisji, podczas zimnego rozruchu lub rozgrzewania, podczas zatrzymywania;

w przypadku konieczności zwiększenia poziomu emisji jednego z regulowanych zanieczyszczeń w określonych warunkach otoczenia lub eksploatacyjnych, w celu utrzymania poziomu kontroli wszystkich pozostałych regulowanych zanieczyszczeń w ramach granicznych wartości emisji właściwych dla danego silnika. Ma to na celu kompensację naturalnie występujących zjawisk w sposób zapewniający akceptowalny poziom kontroli wszystkich składników emisji.

8.3.2.4. Podczas badania homologacyjnego producent wykazuje służbie technicznej, że sposób działania pomocniczej strategii kontroli emisji jest zgodny z przepisami pkt 8.3.2. Do tego celu niezbędna jest ocena dokumentacji, o której mowa w pkt 8.3.3.

8.3.2.5. Nie dopuszcza się żadnego sposobu działania pomocniczej strategii kontroli emisji, który nie byłby zgodny z pkt 8.3.2.

8.3.3. Wymagania w zakresie dokumentacji

8.3.3.1. Do wniosku o udzielenie homologacji typu, składanego na ręce służby technicznej, producent załącza teczkę informacyjną, zawierającą objaśnienia na temat każdego elementu konstrukcji i strategii kontroli emisji oraz sposobów, w jakie strategia pomocnicza bezpośrednio lub pośrednio steruje zmiennymi wyjściowymi. Teczka informacyjna składa się z dwóch części:

pakiet dokumentacji, dołączony do wniosku o udzielenie homologacji typu, zawiera pełny opis strategii kontroli emisji. Należy przedstawić dowody na to, że zidentyfikowano wszystkie sygnały wyjściowe dopuszczone przez schemat uwzględniający zakres sterowania poszczególnych sygnałów wejściowych. Dowody takie załącza się do teczki informacyjnej, o której mowa w załączniku II;

materiały dodatkowe, przedłożone służbie technicznej, ale nie załączone do wniosku o udzielenie homologacji typu, obejmują wszelkie parametry zmodyfikowane przez każdą pomocniczą strategię kontroli emisji oraz warunki brzegowe, w jakich działa dana strategia, w szczególności:

(i)	opis logiki sterowania, strategii sterowania czasem oraz punktów przełączania podczas wszystkich trybów pracy dla układu paliwowego i innych podstawowych układów, skutecznie ograniczających poziom emisji (np. układ recyrkulacji spalin (EGR) lub dozowania reagentu);

(ii)

uzasadnienie dla wszelkich pomocniczych strategii kontroli emisji zastosowanych w odniesieniu do silnika, wraz z materiałem i danymi testowymi, wykazujące wpływ na emisję spalin. Uzasadnienie takie może opierać się na danych testowych, analizie zgodnej z zasadami sztuki inżynierskiej lub na obydwu tych wariantach łącznie;

(iii)

szczegółowy opis algorytmów lub czujników (jeżeli dotyczy) stosowanych do celów identyfikacji, analizy lub diagnozowania nieprawidłowości w pracy układu kontroli emisji NOx;

(iv)	tolerancje stosowane w celu spełnienia wymagań określonych w pkt 8.4.7.2., niezależnie od zastosowanych środków.

8.3.3.2. Materiały dodatkowe, o których mowa w pkt 8.3.3.1. lit. b), mają charakter ściśle poufny. Materiały takie udostępniane są na żądanie organowi udzielającemu homologacji typu. Organ udzielający homologacji typu przestrzega poufności takich materiałów.

8.4. Wymagania w zakresie zapewnienia prawidłowego działania systemu kontroli emisji NOx

8.4.1. Producent przekazuje informacje w pełni opisujące parametry pracy systemu kontroli emisji NOx, korzystając w tym celu z dokumentacji określonej w załączniku II dodatek 1 pkt 2 oraz dodatek 3 pkt 2.

8.4.2. Jeżeli system kontroli emisji wymaga użycia reagentu, wówczas producent zobowiązany jest do podania parametrów takiego reagentu, w tym jego rodzaju, stężenia, jeżeli reagent występuje w postaci roztworu, temperatury roboczej oraz odniesienia do międzynarodowych norm w zakresie składu i jakości, w załączniku II dodatek 1 pkt 2.2.1.13. oraz dodatek 3 pkt 2.2.1.13.

8.4.3. Zastosowana w silniku strategia kontroli emisji musi funkcjonować w każdych warunkach środowiskowych, jakie występują naturalnie na terytorium Wspólnoty, w szczególności zaś w niskich temperaturach otoczenia.

8.4.4. Producent wykazuje, że wielkość emisji amoniaku podczas obowiązującego cyklu testu emisji w ramach procedury homologacji typu, w przypadku użycia reagentu, nie przekracza średniej wartości wynoszącej 25 ppm.

8.4.5. Jeżeli do maszyny samojezdnej nieporuszającej się po drogach zamontowane lub przyłączone są oddzielne zbiorniki z reagentem, należy dodatkowo zapewnić metodę pobierania próbek reagentu z wnętrza takich zbiorników. Punkt pobierania próbek powinien być łatwo dostępny bez potrzeby korzystania ze specjalistycznych urządzeń lub narzędzi.

8.4.6. Wymagania w zakresie eksploatacji i czynności obsługowych

8.4.6.1. Udzielenie homologacji typu uzależnione jest, zgodnie z art. 4 ust. 3, od zaopatrzenia każdego operatora maszyny samojezdnej nieporuszającej się po drogach w pisemne instrukcje, zawierające:

a)	szczegółowe ostrzeżenia, objaśniające usterki, jakie mogą wystąpić wskutek nieprawidłowej eksploatacji lub obsługi technicznej zamontowanego silnika, wraz z informacją o stosownych środkach naprawczych;

b)	szczegółowe ostrzeżenia dotyczące nieprawidłowej eksploatacji maszyny, wskutek której mogą wystąpić usterki silnika, wraz z informacją o stosownych środkach naprawczych;

c)	informacje na temat prawidłowego użycia reagentu, wraz z instrukcją uzupełniania reagentu pomiędzy normalnymi przeglądami technicznymi;

wyraźne ostrzeżenie, że świadectwo homologacji typu wydane dla odnośnego typu silnika zachowuje ważność wyłącznie w przypadku spełniania wszystkich poniższych warunków:

(i)	eksploatacja i obsługa techniczna silnika przebiega zgodnie z dostarczonymi instrukcjami;

(ii)	jeżeli doszło do nieprawidłowej eksploatacji lub obsługi technicznej, podjęto bezzwłocznie działania naprawcze zgodne ze środkami naprawczymi określonymi w ostrzeżeniach, o których mowa w lit. a) i b);

(iii)

nie wystąpił przypadek zamierzonej nieprawidłowej eksploatacji silnika, w szczególności rozłączenia lub braku obsługi technicznej układu EGR lub układu dozowania reagentu.

Instrukcje muszą być napisane w sposób przejrzysty i nietechniczny, w takim samym języku, jak instrukcja użytkowania maszyny samojezdnej nieporuszającej się po drogach lub silnika.

8.4.7. Regulacja reagentu (jeżeli dotyczy)

8.4.7.1. Udzielenie homologacji typu uzależnione jest, zgodnie z art. 4 ust. 3, od dostarczenia wskaźników lub innych odpowiednich środków, stosownie do konfiguracji maszyny samojezdnej nieporuszającej się po drogach, pozwalających operatorowi uzyskać informacje na temat:

a)	ilości reagentu, jaka pozostała w zbiorniku, oraz specjalnego sygnału dodatkowego, w przypadku gdy poziom reagentu spadnie poniżej 10 % całkowitej objętości zbiornika;

b)	całkowitego lub prawie całkowitego opróżnienia zbiornika z reagentem;

c)	niezgodności reagentu w zbiorniku z parametrami określonymi w załączniku II dodatek 1 pkt 2.2.1.13 oraz dodatek 3 pkt 2.2.1.13, według zamontowanego przyrządu pomiarowego;

przerwy w dozowaniu reagentu, innej niż spowodowana przez układ sterowania elektronicznego silnika lub układ regulujący dozowanie w reakcji na warunki eksploatacji silnika, w których nie jest wymagane dozowanie, z zastrzeżeniem, że informacja o takich warunkach eksploatacji udostępniana jest organowi udzielającemu homologacji typu.

8.4.7.2. Wymagania w zakresie zgodności reagentu z deklarowanymi parametrami oraz tolerancji emisji NOx spełniane są w jeden z poniższych sposobów, wedle uznania producenta:

a)	za pomocą środków bezpośrednich, takich jak czujnik jakości reagentu;

b)	za pomocą środków pośrednich, takich jak zastosowanie czujnika NOx na wylocie spalin, pozwalającego określić skuteczność reagentu;

c)	za pomocą innych środków, pod warunkiem że ich skuteczność jest co najmniej taka jak w przypadku środków, o których mowa w lit. a) i b), i spełnione są najważniejsze wymagania określone w niniejszym punkcie.”.

ZAŁĄCZNIK II

W załączniku II do dyrektywy 97/68/WE wprowadza się następujące zmiany:

w dodatku 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2. ŚRODKI PRZECIW EMISJOM

2.1. Układ recyrkulacji gazów ze skrzyni korbowej: tak/nie (1)…

2.2. Dodatkowe urządzenia przeciw zanieczyszczeniom (jeżeli występują i nie są uwzględnione w innej pozycji)

2.2.1. Reaktor katalityczny: tak/nie (1)

2.2.1.1. Marka(-i): …

2.2.1.2. Typ(-y): …

2.2.1.3. Liczba reaktorów katalitycznych i ich części: …

2.2.1.4. Wymiary i pojemność reaktora(-ów) katalitycznego(-ych): …

2.2.1.5. Rodzaj działania katalitycznego: …

2.2.1.6. Całkowita zawartość metali szlachetnych: …

2.2.1.7. Stężenie względne: …

2.2.1.8. Nośnik (struktura i materiał): …

2.2.1.9. Gęstość komórek: …

2.2.1.10. Typ obudowy reaktora(-ów) katalitycznego(-ych): …

2.2.1.11. Położenie reaktora(-ów) katalitycznego(-ych) (miejsce i największa/najmniejsza odległość od silnika): …

2.2.1.12. Normalny zakres temperatur roboczych (K): …

2.2.1.13. Reagent ulegający zużyciu (w stosownych przypadkach): …

2.2.1.13.1. Typ i stężenie reagentu niezbędnego do reakcji katalitycznej: …

2.2.1.13.2. Normalny zakres temperatur roboczych reagentu: …

2.2.1.13.3. Norma międzynarodowa (w stosownych przypadkach): …

2.2.1.14. czujnik NOx: tak/nie (1)

2.2.2. Czujnik tlenu: tak/nie (1)

2.2.2.1. Marka(-i): …

2.2.2.2. Typ: …

2.2.2.3. Położenie: …

2.2.3. Wtrysk powietrza: tak/nie (1)

2.2.3.1. Typ (pulsacyjny, pompa powietrza itp.): …

2.2.4. EGR: tak/nie (1)

2.2.4.1. Właściwości (np. chłodzony/niechłodzony, wysoko-/niskoprężny itp.) …

2.2.5. Wychwytywacz cząstek stałych: tak/nie (1)

2.2.5.1. Wymiary i pojemność wychwytywacza cząstek stałych: …

2.2.5.2. Typ i konstrukcja wychwytywacza cząstek stałych: …

2.2.5.3. Położenie (miejsce i największa/najmniejsza odległość od silnika): …

2.2.5.4. Metoda lub układ regeneracji, opis lub rysunek: …

2.2.5.5. Normalny zakres temperatur roboczych (K) i ciśnienia (kPa): …

2.2.6. Inne układy: tak/nie (1)

2.2.6.1. Opis i działanie: …

w dodatku 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2. ŚRODKI PRZECIW EMISJOM

2.1. Układ recyrkulacji gazów ze skrzyni korbowej: tak/nie (2) …

2.2. Dodatkowe urządzenia przeciw zanieczyszczeniom (jeżeli występują i nie są uwzględnione w innej pozycji)

2.2.1. Reaktor katalityczny: tak/nie (2)

2.2.1.1. Marka(-i): …

2.2.1.2. Typ(-y): …

2.2.1.3. Liczba reaktorów katalitycznych i ich części: …

2.2.1.4. Wymiary i pojemność reaktora(-ów) katalitycznego(-ych): …

2.2.1.5. Rodzaj działania katalitycznego: …

2.2.1.6. Całkowita zawartość metali szlachetnych: …

2.2.1.7. Stężenie względne: …

2.2.1.8. Nośnik (struktura i materiał): …

2.2.1.9. Gęstość komórek: …

2.2.1.10. Typ obudowy reaktora(-ów) katalitycznego(-ych): …

2.2.1.11. Położenie reaktora(-ów) katalitycznego(-ych) (miejsce i największa/najmniejsza odległość od silnika): …

2.2.1.12. Normalny zakres temperatur roboczych (K): …

2.2.1.13. Reagent ulegający zużyciu (w stosownych przypadkach): …

2.2.1.13.1. Typ i stężenie reagentu niezbędnego do reakcji katalitycznej: …

2.2.1.13.2. Normalny zakres temperatur roboczych reagentu: …

2.2.1.13.3. Norma międzynarodowa (w stosownych przypadkach): …

2.2.1.14. Czujnik NOx: tak/nie (2)

2.2.2. Czujnik tlenu: tak/nie (2)

2.2.2.1. Marka(-i): …

2.2.2.2. Typ: …

2.2.2.3. Położenie: …

2.2.3. Wtrysk powietrza: tak/nie (2)

2.2.3.1. Typ (pulsacyjny, pompa powietrza itp.): …

2.2.4. EGR: tak/nie (2)

2.2.4.1. Właściwości (np. chłodzony/niechłodzony, wysoko-/niskoprężny itp.): …

2.2.5. Wychwytywacz cząstek stałych: tak/nie (2)

2.2.5.1. Wymiary i pojemność wychwytywacza cząstek stałych: …

2.2.5.2. Typ i konstrukcja wychwytywacza cząstek stałych: …

2.2.5.3. Położenie (miejsce i największa/najmniejsza odległość od silnika): …

2.2.5.4. Metoda lub układ regeneracji, opis lub rysunek: …

2.2.5.5. Normalny zakres temperatur roboczych (K) i ciśnienia (kPa): …

2.2.6. Inne układy: tak/nie (2)

2.2.6.1. Opis i działanie: …

(1) Niepotrzebne skreślić.”

(2) Niepotrzebne skreślić.”

ZAŁĄCZNIK III

W załączniku III do dyrektywy 97/68/WE wprowadza się następujące zmiany:

pkt 1.1 otrzymuje brzmienie:

1.1. Niniejszy załącznik opisuje metodę wyznaczania emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych z badanego silnika.

Stosuje się następujące cykle testów:

—	cykl NRSC (cykl stacjonarny dla maszyn niedrogowych), który stosuje się w celu pomiaru emisji tlenku węgla, węglowodorów, tlenków azotu oraz cząstek stałych w etapach I, II, III A, III B i IV z silników opisanych w załączniku I pkt 1.A ppkt (i) i (ii), oraz

—	cykl NRTC (cykl niestacjonarny dla maszyn niedrogowych), który stosuje się w celu pomiaru emisji tlenku węgla, węglowodorów, tlenków azotu oraz cząstek stałych w etapach III B i IV z silników opisanych w załączniku I pkt 1.A ppkt (i),

—	do silników przeznaczonych do stosowania w statkach żeglugi śródlądowej stosuje się procedurę badań zgodną z normą ISO 8178-4:2002 i IMO (1) MARPOL (2) 73/78, załącznik VI (Kodeks NOx),

—	do silników przeznaczonych do napędu wagonów silnikowych stosuje się cykl NRSC do pomiaru emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych w etapach III A i III B.

—	do silników przeznaczonych do napędu lokomotyw stosuje się cykl NRSC do pomiaru emisji zanieczyszczeń gazowych i cząstek stałych w etapie III A i w etapie III B.

pkt 1.3.2 otrzymuje brzmienie:

„1.3.2. Test NRTC

Ustalony cykl testu niestacjonarnego, bazowany ściśle na warunkach pracy silników o zapłonie samoczynnym w niedrogowych maszynach ruchomych, przeprowadza się dwa razy:

—

pierwszy raz (rozruch zimny) po kondycjonowaniu silnika w temperaturze laboratorium, gdy temperatury czynnika chłodzącego i oleju w silniku, urządzeń do dodatkowego oczyszczania spalin i wszystkich urządzeń pomocniczych do ograniczenia emisji z silnika ustabilizowały się w przedziale między 20 °C a 30 °C,

—	drugi raz (rozruch gorący) po 20 minutach kondycjonowania w stanie nagrzanym, które zaczyna się bezpośrednio po zakończeniu cyklu zimnego rozruchu.

Podczas tej sekwencji testu bada się wymienione zanieczyszczenia. Sekwencja testu obejmuje cykl zimnego rozruchu po naturalnym lub wymuszonym ochłodzeniu silnika, kondycjonowanie w stanie nagrzanym oraz cykl gorącego rozruchu, a wynikiem jest obliczenie całkowitej wielkości emisji. Wykorzystując sygnały sprzężenia zwrotnego momentu obrotowego i prędkości obrotowej hamulca dynamometrycznego, całkuje się moc względem czasu cyklu i w ten sposób określa pracę wytworzoną prze silnik w całym cyklu. Stężenia składników gazowych określa się dla całego cyklu, bądź w spalinach nierozcieńczonych przez całkowanie sygnału analizatora spalin zgodnie z dodatkiem 3 do niniejszego załącznika, bądź w spalinach rozcieńczonych w układzie CVS rozcieńczenia przepływu całkowitego przez całkowanie lub pobór próbki do worków zgodnie z dodatkiem 3 do niniejszego załącznika. W przypadku cząstek stałych pobiera się na odpowiednim filtrze proporcjonalną próbkę ze spalin rozcieńczonych metodą rozcieńczenia całkowitego lub częściowego przepływu. W zależności od stosowanej metody określa się natężenie przepływu spalin rozcieńczonych lub nierozcieńczonych w całym cyklu w celu obliczenia wartości emisji masowej zanieczyszczeń. Wartości emisji masowej odnosi się do pracy silnika w celu określenia liczby gramów każdego wydalanego zanieczyszczenia w przeliczeniu na kilowatogodzinę.

Emisję (g/kWh) mierzy się zarówno podczas cyklu zimnego, jak i gorącego rozruchu. Całkowitą emisję ważoną określa się przez zastosowanie wagi równej 10 % dla wyników cyklu zimnego rozruchu i 90 % dla wyników cyklu gorącego rozruchu. Wyniki emisji całkowitej nie powinny przekraczać wartości granicznych.”;

pkt 3.7.1 otrzymuje brzmienie:

3.7.1. Charakterystyka urządzeń zdefiniowanych w pkt 1.A załącznika I

3.7.1.1. Charakterystyka A

W przypadku silników objętych pkt 1.A ppkt (i) i (iv) załącznika I próbę silnika na hamulcu dynamometrycznym należy przeprowadzić według następującego cyklu 8-fazowego (3):

Numer fazy cyklu	Prędkość obrotowa silnika (obr/min)	Obciążenie (%)	Współczynnik wagowy
1	Znamionowa lub odniesienia (4)	100	0,15
2	Znamionowa lub odniesienia (4)	75	0,15
3	Znamionowa lub odniesienia (4)	50	0,15
4	Znamionowa lub odniesienia (4)	10	0,10
5	Pośrednia	100	0,10
6	Pośrednia	75	0,10
7	Pośrednia	50	0,10
8	Idle	—	0,15

3.7.1.2. Charakterystyka B

W przypadku silników objętych pkt 1.A ppkt (ii) załącznika I próbę silnika na hamulcu dynamometrycznym należy przeprowadzić według następującego cyklu 5-fazowego (5):

Numer fazy cyklu	Prędkość obrotowa silnika (obr./min)	Obciążenie (%)	Współczynnik wagowy
1	Znamionowa	100	0,05
2	Znamionowa	75	0,25
3	Znamionowa	50	0,30
4	Znamionowa	25	0,30
5	Znamionowa	10	0,10

Wartości obciążenia są wyrażone jako procentowe wartości momentu obrotowego odpowiadające podstawowej mocy znamionowej zdefiniowanej jako maksymalna moc możliwa do uzyskania podczas sekwencji zmiennych mocy, które mogą być wykonywane w czasie nielimitowanej liczby godzin pracy w ciągu roku, między ustalonymi okresami obsługowymi i w podanych warunkach otoczenia, przy obsłudze prowadzonej według instrukcji wytwórcy.

3.7.1.3. Charakterystyka C

W przypadku silników napędowych (6) przeznaczonych do stosowania w statkach żeglugi śródlądowej stosuje się procedurę badań ISO zgodną z normą ISO 8178-4:2002 i IMO MARPOL 73/78, załącznik VI (Kodeks NOx).

Silniki napędowe pracujące według charakterystyki śruby o stałym skoku bada się na hamulcu dynamometrycznym, stosując podany niżej 4-fazowy cykl stacjonarny (7) opracowany w celu odwzorowania pracy w eksploatacji silników o zapłonie samoczynnym żeglugi morskiej:

Numer fazy cyklu	Prędkość obrotowa silnika (obr./min)	Obciążenie (%)	Współczynnik wagowy
1	100 % (znamionowa)	100	0,20
2	91 %	75	0,50
3	80 %	50	0,15
4	63 %	25	0,15

Próby silników napędowych o stałej prędkości obrotowej statków żeglugi śródlądowej, mające śruby napędowe o zmiennym skoku lub sprzęgane elektrycznie, przeprowadza się na hamulcu dynamometrycznym, stosując następujący 4-fazowy cykl stacjonarny (8) charakteryzujący się takim samym obciążeniem i takimi samymi współczynnikami wagowymi, co cykl podany wyżej, lecz różniący się tym, że w każdej fazie praca odbywa się przy znamionowej prędkości obrotowej:

Numer fazy cyklu	Prędkość obrotowa silnika (obr./min)	Obciążenie (%)	Współczynnik wagowy
1	Znamionowa	100	0,20
2	Znamionowa	75	0,50
3	Znamionowa	50	0,15
4	Znamionowa	25	0,15

3.7.1.4. Charakterystyka D

W przypadku silników objętych pkt 1.A ppkt (v) załącznika I próbę silnika na hamulcu dynamometrycznym należy przeprowadzić według następującego cyklu 3-fazowego (9):

Numer fazy cyklu	Prędkość obrotowa silnika (obr./min)	Obciążenie (%)	Współczynnik wagowy
1	Znamionowa	100	0,25
2	Pośrednia	50	0,15
3	Bieg jałowy	—	0,60

pkt 4.3.1 otrzymuje brzmienie:

„4.3.1. Prędkość obrotowa odniesienia

Prędkość obrotowa odniesienia (nref) odpowiada 100 % wartości prędkości znormalizowanej podanej w programie cyklu na stanowisku hamulcowym w załączniku III, dodatek 4. Rzeczywisty cykl wynikający z denormalizacji prędkości obrotowej odniesienia zależy w dużym stopniu od właściwego wyboru prędkości odniesienia. Prędkość odniesienia określa się w podany niżej sposób:

nref = prędkość mała + 0,95 × (prędkość duża – prędkość mała)

(prędkość duża stanowi największą prędkość obrotową, przy której silnik wytwarza 70 % mocy znamionowej, zaś prędkość mała jest najmniejszą prędkością obrotową, przy której silnik wytwarza 50 % mocy znamionowej).

Jeżeli zmierzona prędkość odniesienia mieści się w granicach +/– 3 % prędkości odniesienia podanej przez producenta, deklarowana prędkość odniesienia może być wykorzystana do badania poziomu emisji. Jeżeli tolerancja zostanie przekroczona, do badania poziomu emisji wykorzystuje się zmierzoną prędkość odniesienia (10).

pkt 4.5 otrzymuje brzmienie:

„4.5. Przebieg badania poziomu emisji

Podany niżej schemat blokowy przedstawia kolejność badań:

W celu sprawdzenia silnika, stanowiska badawczego i układów emisji przed cyklem pomiarowym może być odtwarzanych, jeżeli jest to niezbędne, jeden lub więcej cykli próbnych.

4.5.1. Przygotowanie filtrów do pobierania próbek

Każdy filtr powinien być umieszczony na co najmniej 1 godzinę przed badaniem w szalce Petriego, która jest zabezpieczona przed zanieczyszczeniem pyłem i pozwala na wymianę powietrza, oraz umieszczony w komorze wagowej w celu stabilizacji. Po zakończeniu okresu stabilizacji należy zważyć każdy filtr i zarejestrować masę. Następnie filtr należy przechowywać w zamkniętej szalce Petriego lub w obudowie filtru aż do użycia go w teście. Filtr należy użyć w ciągu 8 h od jego wyjęcia z komory. Masa filtru (tara) powinna być zarejestrowana.

4.5.2. Instalowanie wyposażenia pomiarowego

Przyrządy i sondy do pobierania próbek powinny być zainstalowane zgodnie z wymaganiami. W przypadku zastosowania układu rozcieńczania spalin przepływu całkowitego należy do niego podłączyć przewód wylotowy.

4.5.3. Uruchomienie układu rozcieńczania spalin

Należy uruchomić układ rozcieńczania. Całkowity przepływ rozcieńczonych spalin w układzie rozcieńczenia przepływu całkowitego lub przepływ rozcieńczonych spalin przez układ rozcieńczenia przepływu częściowego powinien być tak wyregulowany, aby wyeliminować kondensację wody w układzie i uzyskać temperaturę powierzchni filtru w przedziale między 315 K (42 °C) a 325 K (52 °C).

4.5.4. Uruchomienie układu poboru cząstek stałych

Układ poboru cząstek stałych powinien zostać uruchomiony i pracować w obiegu bocznikowym. Zawartość cząstek stałych w powietrzu rozcieńczającym (tle) należy określić przez jego pobór przed wejściem spalin do tunelu rozcieńczającego. Jest pożądane, by próbka cząstek stałych zawartych w tle została zebrana podczas badania niestacjonarnego, jeśli inny układ poboru cząstek jest dostępny. W przeciwnym przypadku układ stosowany do poboru cząstek stałych w teście niestacjonarnym może być użyty. Jeśli powietrze rozcieńczające jest filtrowane, jeden pomiar może być przeprowadzony przed lub po teście. Jeśli powietrze to nie jest filtrowane, pomiary należy przeprowadzić przed początkiem i po zakończeniu cyklu, zaś wartości należy uśrednić.

4.5.5. Sprawdzenie analizatorów

Należy sprawdzić punkt zerowy i punkt końcowy zakresu pomiarowego analizatorów emisji. Jeśli stosuje się worki do poboru próbki, należy je opróżnić.

4.5.6. Wymagania dotyczące procedury ochładzania

Może być zastosowana procedura naturalnego lub wymuszonego ochłodzenia silnika. W przypadku wymuszonego ochłodzenia, należy opierać się na dobrej ocenie inżynieryjnej w celu przygotowania systemu nawiewającego chłodzące powietrze w stronę silnika, wysyłającego zimny olej przez układ smarowania silnika, obniżającego temperaturę czynnika chłodzącego w systemie chłodzenia oraz obniżającego temperaturę układu dodatkowego oczyszczania spalin. W przypadku wymuszonego chłodzenia układu dodatkowego oczyszczania spalin, powietrze chłodzące powinno zostać zastosowane dopiero w chwili, gdy układ ochłodził się poniżej swojej temperatury aktywacji katalizatora. Niedozwolone są wszelkie procedury chłodzenia, w wyniku których silnik wydziela niereprezentatywny poziom emisji.

Badanie emisji spalin podczas cyklu zimnego rozruchu może się rozpocząć po ochłodzeniu dopiero wtedy, gdy temperatura oleju silnikowego, czynnika chłodzącego i układu dodatkowego oczyszczania spalin ustabilizowała się w przedziale między 20 °C a 30 °C przez co najmniej piętnaście minut.

4.5.7. Przebieg cyklu

4.5.7.1. Cykl zimnego rozruchu

Badania rozpoczyna się cyklem zimnego rozruchu po zakończeniu ochładzania, kiedy spełnione są wszystkie wymagania przedstawione w pkt 4.5.6.

Silnik należy uruchomić zgodnie z zaleceniami wytwórcy podanymi w instrukcji użytkowania, stosując rozrusznik produkcyjny lub hamulec.

Niezwłocznie po stwierdzeniu uruchomienia silnika należy uruchomić czasomierz pracy na biegu jałowym. Silnik powinien pracować na biegu jałowym bez obciążenia przez 23 ± 1 s. Następnie należy rozpocząć cykl niestacjonarny w taki sposób, by pierwszy zapis dotyczący pracy silnika pod obciążeniem pojawił się po 23 ± 1 s. Czas pracy na biegu jałowym jest zawarty w 23 ± 1 s.

Badanie należy realizować zgodnie z cyklem odniesienia ustalonym w załączniku III, dodatek 4. Nastawy prędkości obrotowej i momentu obrotowego silnika ustala się na 5 Hz (zaleca się 10 Hz) lub więcej. Nastawy oblicza się metodą interpolacji liniowej między nastawami o częstotliwości 1 Hz w cyklu odniesienia. Sygnały sprzężenia zwrotnego prędkości obrotowej i momentu obrotowego silnika należy rejestrować podczas cyklu testu co najmniej jeden raz na sekundę, przy czym sygnały te mogą być filtrowane elektronicznie.

4.5.7.2. Reakcja analizatora

W momencie uruchomienia silnika, należy jednocześnie uruchomić urządzenia pomiarowe:

—	rozpocząć gromadzenie lub analizę powietrza rozcieńczającego, jeśli stosowany jest układ rozcieńczenia przepływu całkowitego,

—	rozpocząć gromadzenie lub analizę rozcieńczonych lub nierozcieńczonych spalin, zależnie od stosowanej metody,

—	rozpocząć pomiar ilości rozcieńczonych spalin oraz wymaganych temperatur i ciśnień,

—	rozpocząć rejestrację masowego natężenia przepływu spalin, jeśli jest stosowana analiza spalin nierozcieńczonych,

—	rozpocząć rejestrację danych sprzężenia zwrotnego dla prędkości obrotowej i momentu obrotowego hamulca.

Jeśli stosuje się pomiar spalin nierozcieńczonych, to stężenie zanieczyszczeń (HC, CO i NOx) i masowe natężenie przepływu spalin powinny być mierzone w sposób ciągły i wprowadzane do pamięci układu komputerowego z częstością co najmniej 2 Hz. Wszystkie pozostałe dane powinny być rejestrowane z częstością próbkowania co najmniej 1 Hz. W przypadku analizatorów analogowych odpowiedź powinna być rejestrowana, zaś dane wzorcowania stosowane bezpośrednio (online) lub pośrednio (offline) podczas oceny danych.

Jeśli stosuje się układ rozcieńczenia przepływu całkowitego, to stężenie HC i NOx w tunelu rozcieńczającym powinny być mierzone w sposób ciągły z częstością co najmniej 2 Hz. Stężenia średnie powinny być określone przez całkowanie sygnału analizatorów w całym cyklu testu. Czas odpowiedzi układu nie powinien przekraczać 20 s i, w razie potrzeby, powinien być zsynchronizowany z wahaniami przepływu w CVS i przesunięciami czasu próbkowania względem cyklu testu. Stężenia CO i CO2 powinny być określone przez całkowanie lub analizę próbki zgromadzonej w worku w czasie całego cyklu. Stężenia zanieczyszczeń gazowych w powietrzu rozcieńczającym powinny być określone przez całkowanie lub zgromadzenie w worku tła. Wszystkie pozostałe parametry powinny być rejestrowane z częstotliwością co najmniej jednego pomiaru na sekundę (1 Hz).

4.5.7.3. Pobieranie próbki cząstek stałych

W momencie uruchomienia silnika układ pobierania próbek cząstek stałych powinien być przełączony z trybu bocznikowego do trybu pobierania cząstek stałych.

Jeśli stosuje się układ rozcieńczenia przepływu częściowego, to pompę(-y) pobierającą(-e) próbki należy wyregulować w ten sposób, by natężenie przepływu przez sondę do poboru próbki cząstek stałych lub przewód przesyłający było proporcjonalne do masowego natężenia przepływu spalin.

Jeśli stosuje się układ rozcieńczenia przepływu całkowitego, to pompę(-y) pobierającą(-e) próbki należy wyregulować w ten sposób, by natężenie przepływu przez sondę do poboru próbki cząstek stałych lub przewód przesyłający było utrzymywane w granicach ± 5 % ustawionego natężenia przepływu. Jeśli stosuje się kompensację przepływu (tzn. regulację proporcjonalną przepływu próbki), należy wykazać, że stosunek głównego przepływu w tunelu do przepływu próbki poboru cząstek stałych nie zmienia się o więcej niż ± 5 % ustawionej wartości (z wyjątkiem pierwszych 10 sekund pobierania próbki).

UWAGA: W przypadku podwójnego rozcieńczenia przepływ próbki jest równy różnicy netto między natężeniem przepływu przez filtry do pobierania cząstek i natężeniem przepływu wtórnego powietrza rozcieńczającego.

Temperatura średnia i ciśnienie średnie na wlocie do gazomierza(-y) lub na wlocie do przyrządów mierzących przepływ powinny być rejestrowane. Jeśli ustalone natężenie przepływu nie może być utrzymane przez cały cykl (w granicach ± 5 %) ze względu na duże obciążenie filtru cząstkami stałymi, to badanie należy unieważnić. Należy powtórnie wykonać badanie, stosując mniejsze natężenie przepływu i/lub filtr o większej średnicy.

4.5.7.4. Unieruchomienie silnika podczas cyklu testu zimnego rozruchu

Jeśli silnik zatrzymał się w czasie cyklu testu zimnego rozruchu, to silnik należy poddać kondycjonowaniu wstępnemu, ponownie go ochłodzić, a następnie uruchomić oraz powtórzyć badanie. Jeśli pojawiają się nieprawidłowości w działaniu któregokolwiek stosowanego urządzenia badawczego podczas cyklu testu, to badanie powinno zostać unieważnione.

4.5.7.5. Czynności wykonywane po cyklu zimnego rozruchu

Po zakończeniu badania obejmującego cykl zimnego rozruchu należy zatrzymać pomiar masowego natężenia przepływu spalin i objętości rozcieńczonych spalin, przepływ gazów do worków poboru próbek i pompę poboru próbki cząstek stałych. Układ całkowania w analizatorach powinien pracować do upływu czasu odpowiedzi układu.

Analizę stężeń w workach poboru próbek, jeśli są stosowane, należy przeprowadzić możliwie jak najwcześniej, lecz w żadnym przypadku nie później niż 20 min po zakończeniu cyklu testu.

Po badaniu emisji należy stosować gaz zerowy i ten sam gaz wzorcowy ustawiania zakresu pomiarowego do powtórnego sprawdzenia analizatorów. Badanie uważa się za ważne, jeśli różnica między wartościami przed i po badaniu jest mniejsza niż 2 % wartości tego gazu wzorcowego.

Filtry cząstek stałych powinny być wstawione do komory wagowej nie później niż w ciągu godziny po zakończeniu badania. Powinny być one kondycjonowane przez co najmniej jedną godzinę w szalce Petriego, która jest zabezpieczona przed zanieczyszczeniem pyłem i umożliwia wymianę powietrza, a następnie zważone. Należy zarejestrować masę brutto filtrów.

4.5.7.6. Kondycjonowanie w stanie nagrzanym

Jeżeli stosowano wentylator(-y) chłodzący(-e) oraz dmuchawę CVS należy je wyłączyć (lub odłączyć układ CVS od układu wydechowego) natychmiast po wyłączeniu silnika.

Silnik kondycjonuje się przez 20 ± 1 minut. Silnik i hamulec dynamometryczny przygotowuje się do cyklu gorącego rozruchu. Do układu rozcieńczania spalin i układu pobierania próbek powietrza rozcieńczającego podłącza się opróżnione worki do pobierania próbek. Układ CVS uruchamia się (jeśli jest stosowany i nie został już włączony) lub układ wydechowy podłącza się do układu CVS (jeśli jest rozłączony). Włącza się pompy do pobierania próbek (z wyjątkiem pomp(-y) poboru próbki cząstek stałych, wentylatora(-ów) chłodzącego(-ych) silnik i system zbierania danych).

Wymiennik ciepła układu CVS (jeśli jest stosowany) i ogrzewane elementy układu(-ów) ciągłego pobierania próbek (jeżeli dotyczy) powinny być wstępnie podgrzane do obliczeniowej temperatury roboczej przed rozpoczęciem badania.

Natężenie przepływu próbki należy ustawić tak, aby odpowiadało pożądanemu poziomowi natężenia przepływu i wyzerować urządzenia CVS do pomiaru przepływu gazu. Należy ostrożnie zamocować czysty filtr cząstek stałych w każdej obsadce filtra i zainstalować zmontowane obsadki filtra na linii przepływu próbek.

4.5.7.7. Cykl gorącego rozruchu

Następnie należy powtórzyć procedurę opisaną w poprzednich pkt 4.5.7.2. i 4.5.7.3.

4.5.7.8. Unieruchomienie silnika podczas cyklu gorącego rozruchu

Jeśli silnik zatrzymał się w czasie cyklu gorącego rozruchu, to można go wyłączyć i ponownie kondycjonować przez 20 minut. Następnie można powtórzyć cykl gorącego rozruchu. Dopuszcza się tylko jedno ponowne kondycjonowanie w stanie nagrzanym i ponowne rozpoczęcie cyklu gorącego rozruchu.

4.5.7.9. Czynności wykonywane po cyklu gorącego rozruchu

Po zakończeniu cyklu gorącego rozruchu należy zatrzymać pomiar masowego natężenia przepływu spalin i objętości rozcieńczonych spalin, przepływ gazów do worków poboru próbek i pompę poboru próbki cząstek stałych. Układ całkowania w analizatorach powinien pracować do upływu czasu odpowiedzi układu.

Analizę stężeń w workach poboru próbek, jeśli są stosowane, należy przeprowadzić możliwie jak najwcześniej, lecz w żadnym przypadku nie później niż 20 min po zakończeniu cyklu testu.

w załączniku 3 wprowadza się następujące zmiany:

pkt 2.1.2.4 otrzymuje brzmienie:

„2.1.2.4. Obliczanie emisji jednostkowych

Emisję jednostkową (g/kWh) oblicza się dla każdego składnika w następujący sposób:

Formula

gdzie:

Mgas,cold	=	całkowita masa zanieczyszczeń gazowych w cyklu zimnego rozruchu (g)
Mgas,hot	=	całkowita masa zanieczyszczeń gazowych w cyklu gorącego rozruchu (g)
Wact,cold	=	praca rzeczywista w cyklu zimnego rozruchu, jak określono w załączniku III pkt 4.6.2 (kWh)
Wact,hot	=	praca rzeczywista w cyklu gorącego rozruchu, jak określono w załączniku III pkt 4.6.2. (kWh)”;

pkt 2.1.3.1 otrzymuje brzmienie:

„2.1.3.1. Obliczenie emisji masowej

Masę cząstek stałych MPT,cold i MPT,hot (g/test) oblicza się według jednej z poniższych metod:

Formula

gdzie:

MPT	=	MPT,cold dla cyklu zimnego rozruchu
MPT	=	MPT,hot PT,hot dla cyklu gorącego rozruchu
Mf	=	masa cząstek stałych zebranych w cyklu (mg)
MEDFW	=	masa równoważnych rozcieńczonych spalin w cyklu (kg)
MSAM	=	masa rozcieńczonych spalin przechodzących przez filtry cząstek stałych (kg)

Masę całkowitą równoważnych mas rozcieńczonych spalin określa się w następujący sposób:

gdzie:

GEDFW,i	=	chwilowe równoważne masowe natężenie przepływu rozcieńczonych spalin (kg/s)
GEXHW,i	=	chwilowe masowe natężenie przepływu spalin (kg/s)
qi	=	chwilowy stopień rozcieńczenia
GTOTW,i	=	chwilowe masowe natężenie przepływu rozcieńczonych spalin przez tunel rozcieńczający (kg/s)
GDILW,i	=	chwilowe masowe natężenie przepływu mokrego powietrza rozcieńczającego (kg/s)
f	=	częstotliwość próbkowania (Hz)
n	=	liczba pomiarów

Formula

gdzie:

MPT	=	MPT,cold dla cyklu zimnego rozruchu
MPT	=	MPT,hot dla cyklu gorącego rozruchu
Mf	=	masa cząstek stałych zebranych w cyklu (mg)
rs	=	średni stosunek próbkowania w cyklu testu

gdzie:

MSE	=	masa spalin zebranych w cyklu (kg)
MEXHW	=	całkowity masowy przepływ spalin w cyklu (kg)
MSAM	=	masa rozcieńczonych spalin przechodzących przez filtry cząstek stałych (kg)
MTOTW	=	całkowita masa rozcieńczonych mokrych spalin przepływających przez tunel rozcieńczający (kg)

UWAGA: W przypadku układu poboru całkowitego, MSAM i MTOTW są identyczne.”;

pkt 2.1.3.3 otrzymuje brzmienie:

„2.1.3.3. Obliczanie emisji jednostkowych

Emisję jednostkową (g/kWh) oblicza się w następujący sposób:

Formula

gdzie:

MPT,cold	=	masa cząstek stałych w cyklu zimnego rozruchu (g/test)
MPT,hot	=	masa cząstek stałych w cyklu gorącego rozruchu (g/test)
Kp, cold	=	współczynnik korekcji wilgotności dla cząstek stałych w cyklu zimnego rozruchu
Kp, hot	=	współczynnik korekcji wilgotności dla cząstek stałych w cyklu gorącego rozruchu
Wact, cold	=	praca rzeczywista w cyklu zimnego rozruchu określona w załączniku III pkt 4.6.2 (kWh)
Wact, hot	=	praca rzeczywista w cyklu zimnego rozruchu określona w załączniku III pkt 4.6.2 (kWh)”;

pkt 2.2.4 otrzymuje brzmienie:

„2.2.4. Obliczanie emisji jednostkowych

Emisję jednostkową (g/kWh) oblicza się dla każdego składnika w następujący sposób:

Formula

gdzie:

Mgas,cold	=	całkowita masa zanieczyszczeń gazowych w cyklu zimnego rozruchu (g)
Mgas,hot	=	całkowita masa zanieczyszczeń gazowych w cyklu gorącego rozruchu (g)
Wact,cold	=	praca rzeczywista w cyklu zimnego rozruchu, jak określono w załączniku III pkt 4.6.2 (kWh)
Wact,hot	=	praca rzeczywista w cyklu gorącego rozruchu, jak określono w załączniku III pkt 4.6.2 (kWh)”;

pkt 2.2.5.1 otrzymuje brzmienie:

„2.2.5.1. Obliczanie emisji masowej

Masę cząstek stałych MPT,cold i MPT,hot (g/test) oblicza się w następujący sposób:

Formula

gdzie:

MPT	=	MPT,cold dla cyklu zimnego rozruchu
MPT	=	MPT,hot dla cyklu gorącego rozruchu
Mf	=	masa cząstek stałych zebranych w cyklu (mg)
MTOTW	=	całkowita masa rozcieńczonych spalin w cyklu, określona w pkt 2.2.1 (kg)
MSAM	=	masa rozcieńczonych spalin pobranych z tunelu rozcieńczającego do pobierania cząstek stałych (kg)

Mf	=	Mf,p + Mf,b, jeżeli ważone oddzielnie (mg)
Mf,p	=	masa cząstek stałych zebranych na filtrze pierwotnym (mg)
Mf,b	=	masa cząstek stałych zebranych na filtrze wtórnym (mg)

Jeśli stosuje się układ podwójnego rozcieńczenia, masę wtórnego powietrza rozcieńczającego odejmuje się od masy całkowitej podwójnie rozcieńczonych spalin przepływających przez filtry cząstek stałych.

MSAM = MTOT - MSEC

gdzie:

MTOT	=	całkowita masa podwójnie rozcieńczonych spalin przepływających przez filtr cząstek stałych (kg)
MSEC	=	masa wtórnego powietrza rozcieńczającego (kg)

Jeśli zawartość cząstek stałych w powietrzu rozcieńczającym (w tle) jest określana zgodnie z załącznikiem III pkt 4.4.4, to masa cząstek stałych może być skorygowana ze względu na tło. W takim przypadku masę cząstek stałych MPT,cold i MPT,hot (g/test) oblicza się następująco:

Formula

gdzie:

MPT	=	MPT,cold dla cyklu zimnego rozruchu
MPT	=	MPT,hot dla cyklu gorącego rozruchu
Mf, MSAM, MTOTW	=	patrz powyżej
MDIL	=	masa pierwotnego powietrza rozcieńczającego przechodzącego przez układ pobierania cząstek stałych w tle (kg)
Md	=	masa cząstek stałych zebranych z próbki pierwotnego powietrza rozcieńczającego (mg)
DF	=	współczynnik rozcieńczenia określony według pkt 2.2.3.1.1”;

pkt 2.2.5.3. otrzymuje brzmienie:

„2.2.5.3. Obliczanie emisji jednostkowych

Emisję jednostkową (g/kWh) oblicza się w następujący sposób:

Formula

gdzie:

MPT,cold	=	masa cząstek stałych w cyklu zimnego rozruchu NRTC (g/test)
MPT,hot	=	masa cząstek stałych w cyklu gorącego rozruchu NRTC (g/test)
Kp, cold	=	współczynnik korekcji wilgotności dla cząstek stałych w cyklu zimnego rozruchu
Kp, hot	=	współczynnik korekcji wilgotności dla cząstek stałych w cyklu gorącego rozruchu
Wact, cold	=	praca rzeczywista w cyklu zimnego rozruchu określona w załączniku III pkt 4.6.2 (kWh)
Wact, hot	=	praca rzeczywista w cyklu gorącego rozruchu określona w załączniku III pkt 4.6.2 (kWh)”.

(1) IMO: Międzynarodowa Organizacja Morska.

(2) MARPOL: Międzynarodowa konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki.”;

(3) Identyczny z cyklem C1 opisanym w pkt 8.3.1.1 normy ISO 8178-4:2007 (wersja poprawiona 2008-07-01).

(4) Prędkość odniesienia jest określona w pkt. 4.3.1 załącznika III.

(5) Identyczny z cyklem D2 opisanym w pkt 8.4.1 normy ISO 8178-4: 2002(E).

(6) Silniki pomocnicze o stałej prędkości obrotowej homologuje się według cyklu pracy ISO D2, tzn. 5-fazowego cyklu stacjonarnego podanego w punkcie 3.7.1.2, zaś silniki pomocnicze o zmiennej prędkości obrotowej homologuje się według cyklu pracy ISO C1, tzn. 8-fazowego cyklu stacjonarnego podanego w pkt 3.7.1.1.

(7) Identyczny z cyklem E3 opisanym w pkt 8.5.1, 8.5.2 i 8.5.3 normy ISO 8178-4: 2002(E). Cztery fazy znajdują się na średniej charakterystyce śruby napędowej określonej na podstawie pomiarów w eksploatacji.

(8) Identyczny z cyklem E2 opisanym w pkt 8.5.1, 8.5.2 i 8.5.3 normy ISO 8178-4: 2002(E).

(9) Identyczny z cyklem F opisanym w normie ISO 8178-4: 2002(E).”;

(10) Jest to zgodne z normą ISO 8178-11:2006.”;

ZAŁĄCZNIK IV

W załączniku V wprowadza się następujące zmiany:

Drugi wiersz tabeli w załączniku, zatytułowanej „PALIWO WZORCOWE DO SILNIKÓW O ZAPŁONIE SAMOCZYNNYM NIEDROGOWYCH MASZYN RUCHOMYCH HOMOLOGOWANYCH WEDŁUG WARTOŚCI GRANICZNYCH DLA ETAPU IIIB i IV”, otrzymuje brzmienie:

„Gęstość przy 15 °C

kg/m3

833

865

EN-ISO 3675”

ANNEX V

W załączniku XIII wprowadza się następujące zmiany:

pkt 1.5. i 1.6. otrzymują brzmienie:

„1.5.

WUO przekazuje organowi zatwierdzającemu wszelkie informacje dotyczące wdrożenia »formuły elastycznej«, których organ ten może zażądać w celu podjęcia decyzji.

1.6.	WUO przekazuje organowi udzielającemu homologacji typu w państwach członkowskich wszelkie informacje, których organ ten wymaga w celu potwierdzenia, że dla każdego silnika informacje lub oznakowanie dotyczące wprowadzenia do obrotu według »formuły elastycznej« są zgodne z prawdą.”;

2)	skreśla się pkt 1.7.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2010.086.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 86

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 53 1 kwietnia 2010

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 275/2010 z dnia 30 marca 2010 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 295/2008 w odniesieniu do kryteriów oceny jakości statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw ( 1 )	1
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 276/2010 z dnia 31 marca 2010 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do załącznika XVII (dichlorometan, oleje do lamp i płynne rozpałki do grilla oraz związki cynoorganiczne) ( 1 )	7
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 277/2010 z dnia 31 marca 2010 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie 6-fitazy jako dodatku paszowego dla drobiu rzeźnego i rozpłodowego innego niż indyki rzeźne, dla drobiu nieśnego oraz dla świń innych niż maciory (posiadacz zezwolenia Roal Oy) ( 1 )	13
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 278/2010 z dnia 31 marca 2010 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1276/2008 w sprawie monitorowania na podstawie kontroli bezpośrednich wywozu produktów rolnych otrzymujących refundacje lub inne kwoty oraz rozporządzenie (WE) nr 612/2009 ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych	15
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 279/2010 z dnia 31 marca 2010 r. zmieniające rozporządzenie Rady (UE) nr 1284/2009 wprowadzające pewne szczególne środki ograniczające wobec Republiki Gwinei	20
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 280/2010 z dnia 31 marca 2010 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	22
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 281/2010 z dnia 31 marca 2010 r. ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 kwietnia 2010 r.	24
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 282/2010 z dnia 31 marca 2010 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10	27
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Komisji 2010/26/UE z dnia 31 marca 2010 r. zmieniająca dyrektywę 97/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach ( 1 )	29
		DECYZJE
		2010/194/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 31 marca 2010 r. zmieniająca decyzję 2009/1/WE przyznającą odstępstwo, o które wystąpiła Republika Bułgarii na mocy decyzji 2008/477/WE w sprawie harmonizacji zakresu częstotliwości 2500–2690 MHz na potrzeby ziemskich systemów zapewniających usługi łączności elektronicznej we Wspólnocie (notyfikowana jako dokument nr C(2010) 1987)	48

	Nazwisko (oraz ewent. pseudonimy)	Informacje identyfikujące (data i miejsce urodzenia (data ur. i miejsce ur.), numer paszportu (Pasz.)/dowodu tożsamości…)	Uzasadnienie
2.	generał dywizji Mamadouba (alias Mamadou) Toto CAMARA	data ur. 1.1.1946 r. Pasz.: R00009392	minister bezpieczeństwa i ochrony ludności
3.	generał Sékouba KONATÉ	data ur. 1.1.1964 r.	minister obrony narodowej
16.	komendant Kelitigui FARO	data ur. 3.8.1972 r. Pasz.: R0003410
43.	Kabinet (alias Kabiné) KOMARA	data ur. 8.3.1950 r. Pasz.: R0001747	premier

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	IL	174,7
	JO	92,7
	MA	159,0
	TN	159,0
	TR	125,7
	ZZ	142,2
0707 00 05	JO	64,0
	MA	87,9
	MK	87,5
	TR	126,1
	ZZ	91,4
0709 90 70	MA	135,1
	TR	113,9
	ZZ	124,5
0805 10 20	EG	48,9
	IL	54,7
	MA	50,9
	TN	55,1
	TR	65,6
	ZZ	55,0
0805 50 10	EG	63,7
	IL	91,6
	TR	62,3
	ZA	71,7
	ZZ	72,3
0808 10 80	AR	78,3
	BR	85,6
	CA	74,4
	CL	83,3
	CN	70,8
	MK	23,6
	US	137,8
	UY	71,4
	ZA	119,2
	ZZ	82,7
0808 20 50	AR	97,5
	CL	96,2
	CN	87,6
	MX	100,0
	UY	106,8
	ZA	96,7
	ZZ	97,5

Kod CN	Wyszczególnienie towarów	Należność przywozowa (1) (EUR/t)
1001 10 00	PSZENICA twarda wysokiej jakości	0,00
	średniej jakości	0,00
	niskiej jakości	0,00
1001 90 91	PSZENICA zwyczajna, do siewu	0,00
ex 1001 90 99	PSZENICA zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu	0,00
1002 00 00	ŻYTO	39,03
1005 10 90	KUKURYDZA siewna, inna niż hybryda	16,98
1005 90 00	KUKURYDZA, inna niż do siewu (2)	16,98
1007 00 90	Ziarno SORGO, inne niż hybryda do siewu	39,03

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	35,27	0,70
1701 11 90 (1)	35,27	4,32
1701 12 10 (1)	35,27	0,57
1701 12 90 (1)	35,27	4,03
1701 91 00 (2)	38,59	5,94
1701 99 10 (2)	38,59	2,76
1701 99 90 (2)	38,59	2,76
1702 90 95 (3)	0,39	0,29