6.3.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 56/8

DECYZJA KOMISJI

z dnia 3 marca 2010 r.

wyłączająca niektóre usługi w sektorze pocztowym w Austrii z zakresu stosowania dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 1120)

(Jedynie tekst w języku niemieckim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2010/142/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującą procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (1), w szczególności jej art. 30 ust. 5 i 6,

uwzględniając wniosek złożony przez przedsiębiorstwo Österreichische Post AG (zwane dalej „Pocztą”) drogą elektroniczną w dniu 10 września 2009 r.,

po skonsultowaniu się z Komitetem Doradczym ds. Zamówień Publicznych,

a także mając na uwadze, co następuje:

I. STAN FAKTYCZNY

(1)

W dniu 10 września 2009 r. Poczta przesłała Komisji drogą elektroniczną wniosek zgodnie z art. 30 ust. 5 dyrektywy 2004/17/WE. Zgodnie z art. 30 ust. 5 akapit pierwszy Komisja poinformowała władze austriackie o fakcie otrzymania wniosku pismem z dnia 15 września 2009 r., na które władze austriackie odpowiedziały pocztą elektroniczną w dniu 9 października 2009 r. W dniu 22 października 2009 r. Komisja drogą elektroniczną zwróciła się do Poczty o udzielenie dodatkowych informacji, które zostały, po przedłużeniu terminu, przekazane przez Pocztę drogą elektroniczną w dniu 13 listopada 2009 r.

(2)

Wniosek złożony przez Pocztę dotyczy niektórych usług pocztowych, jak również pewnych innych usług w Austrii. Wniosek obejmuje następujące usługi:

a)	usługi dla klientów indywidualnych w zakresie doręczania paczek standardowych (od klientów indywidualnych do klientów indywidualnych (C2C), od klientów indywidualnych do klientów biznesowych (C2B)) w obrocie krajowym i zagranicznym;

b)	usługi w zakresie doręczania paczek standardowych od klientów biznesowych do klientów biznesowych (B2B) w obrocie krajowym i zagranicznym;

c)	usługi w zakresie doręczania paczek standardowych od klientów biznesowych do klientów indywidualnych (B2C) w obrocie krajowym i zagranicznym;

d)	usługi w zakresie doręczania paczek ekspresowych w obrocie krajowym;

e)	łączone usługi transportu towarowego, tj. usługi transportu towarowego związane z przesyłkami złożonymi z paczek indywidualnych i małych paczek na paletach; oraz

f)	logistyka kontraktowa, w tym usługi magazynowania towarów i powiązane usługi w zakresie zarządzania zapasami, wykańczania i/lub komisjonowania, przygotowania towarów do wysyłki oraz zarządzania adresami dla wysyłającego.

II. RAMY PRAWNE

(3)

Artykuł 30 dyrektywy 2004/17/WE stanowi, że zamówienia mające na celu umożliwienie prowadzenia jednego z rodzajów działalności objętych dyrektywą 2004/17/WE nie podlegają wspomnianej dyrektywie, jeżeli w państwie członkowskim, w którym ta działalność jest wykonywana, podlega ona bezpośrednio konkurencji na rynkach, do których dostęp nie jest ograniczony. Bezpośrednie podleganie konkurencji ocenia się na podstawie obiektywnych kryteriów, uwzględniając specyfikę danego sektora. Dostęp do rynku uznaje się za nieograniczony, jeżeli państwo członkowskie wdrożyło i stosuje właściwe przepisy prawa unijnego, otwierające dany sektor lub jego część. Właściwe akty prawne wymienione są w załączniku XI do dyrektywy 2004/17/WE; w przypadku usług pocztowych jest to dyrektywa 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług (2), zmieniona dyrektywą 2002/39/WE (3).

(4)

Austria wdrożyła i stosuje dyrektywę 97/67/WE, zmienioną dyrektywą 2002/39/WE, korzystając z możliwości, na mocy art. 7 tej dyrektywy, zastrzeżenia świadczenia niektórych usług w zakresie listów adresowanych o wadze nieprzekraczającej 50 g przez wyznaczonego operatora świadczącego usługi powszechne, tj. Pocztę (4). Żadna z usług, których dotyczy przedmiotowy wniosek, nie jest zastrzeżona. Z uwagi na fakt, iż Austria osiągnęła stopień otwarcia rynku przewidziany na mocy przepisów wymienionych w załączniku XI do dyrektywy 2004/17/WE, dostęp do rynku należy uznać za nieograniczony zgodnie z art. 30 ust. 3 akapit pierwszy tej dyrektywy. Bezpośrednie podleganie konkurencji na danym rynku należy oceniać w oparciu o różne kryteria, z których żadne samo w sobie nie ma znaczenia rozstrzygającego.

(5)

W odniesieniu do rynków objętych niniejszą decyzją jednym z kryteriów, które należy uwzględnić, jest udział rynkowy najważniejszych podmiotów działających na danym rynku. Kolejnym kryterium jest stopień koncentracji na tych rynkach. Jako że warunki różnią się w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działalności, których dotyczy niniejsza decyzja, analiza sytuacji konkurencyjnej powinna uwzględniać różnice pomiędzy poszczególnymi rynkami.

(6)

Mimo że w pewnych przypadkach możliwa jest węższa definicja rynku, dokładna definicja właściwego rynku może pozostać otwarta do celów niniejszej decyzji w kwestii liczby usług wymienionych we wniosku złożonym przez Pocztę, w takim zakresie, że wynik analizy pozostaje taki sam bez względu na to, czy został otrzymany w oparciu o wąską czy szerszą definicję.

(7)	Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla stosowania reguł konkurencji.

III. OCENA

Usługi, których nie obejmuje art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE

Usługi dla klientów indywidualnych w zakresie doręczania paczek standardowych (C2C i C2B) w obrocie krajowym i zagranicznym

(8)

Usługi dla klientów indywidualnych w zakresie doręczania paczek standardowych należy traktować osobno, jako że zaspokajają one odmienne potrzeby po stronie popytowej (powszechna usługa pocztowa) w stosunku do paczek dla klientów biznesowych, która to usługa świadczona jest zazwyczaj w oparciu o znacząco inny proces technologiczny. W odniesieniu do tych usług pozycja Poczty jest bardzo mocna, a jej szacunkowy udział w rynku kształtował się w latach 2006–2008 na stabilnym poziomie 91–93 % pod względem wolumenu (5). Choć ten stan rzeczy może ulec zmianie w nadchodzących latach w związku ze zwiększeniem usług świadczonych przez jednego z konkurentów Poczty, co zostało zapowiedziane na rok 2010, należy stwierdzić, że analizowany rodzaj usług nie podlega bezpośrednio konkurencji w Austrii. Artykuł 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE nie ma zatem zastosowania do zamówień mających na celu umożliwienie prowadzenia tych rodzajów działalności w Austrii.

Usługi objęte art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE

Usługi w zakresie doręczania paczek standardowych B2B w obrocie krajowym i zagranicznym

(9)

Jeśli chodzi o usługi w zakresie doręczania paczek standardowych B2B, udział Poczty w rynku osiągnął 9 % pod względem wolumenu w 2008 r. w porównaniu z łącznym udziałem w rynku jej dwóch największych konkurentów we wspomnianym roku na poziomie 52–62 %. Czynniki te należy zatem uznać za wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji w przypadku usług w zakresie doręczania paczek standardowych B2B.

Usługi w zakresie doręczania paczek standardowych B2B w obrocie krajowym i zagranicznym

(10)

Jeśli chodzi o rynek usług w zakresie doręczania (wychodzących (6)) paczek B2C w obrocie zagranicznym, udział Poczty pod względem wolumenu spadł z 83 % w 2006 r. do 79 % w 2008 r. Należy pamiętać, że celem niniejszej decyzji jest ustalenie, czy usługi, których dotyczy wniosek, podlegają konkurencji (na rynkach, do których dostęp jest nieograniczony) w takim stopniu, że zapewnione zostanie – również w przypadku zwolnienia z obowiązku stosowania szczegółowych zasad udzielania zamówień określonych w dyrektywie 2004/17/WE – przejrzyste i niedyskryminacyjne udzielanie zamówień związanych z prowadzeniem przedmiotowych rodzajów działalności na podstawie kryteriów umożliwiających nabywcom znalezienie rozwiązania, które ostatecznie będzie najkorzystniejsze ekonomicznie. W tym kontekście rynek usług w obrocie zagranicznym nie powinien być postrzegany w oderwaniu od ram dotyczących całego rynku usług w zakresie doręczania paczek standardowych B2C, biorąc pod uwagę fakt, iż pod względem wolumenu rynek usług w zakresie doręczania paczek standardowych B2C w obrocie zagranicznym stanowi jedynie 3 % całego rynku usług w zakresie doręczania paczek B2C. Po względem wielkości udział Poczty w tym ostatnim rynku spadł z 79 % w 2006 r. do 57 % w 2008 r. Jednakże łączny udział w rynku jej dwóch największych konkurentów wynosił 23–33 % pod względem wolumenu w 2008 r., co równa się około połowie udziału Poczty i na tym poziomie można uznać, że konkurenci ci byliby w stanie wywierać na Pocztę znaczącą presję konkurencyjną, zważywszy również, iż większy z tych konkurentów planuje wzmocnienie swojej sieci. Czynniki te należy zatem uznać za wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji.

Usługi w zakresie doręczania paczek ekspresowych w obrocie krajowym

(11)

Udział Poczty w rynku usług w zakresie doręczania paczek ekspresowych w obrocie krajowym (w tym usług w zakresie doręczania przychodzących (7) paczek ekspresowych) zmniejszał się stopniowo w latach 2006–2008, od ok. 47 % pod względem wartości (8) w 2006 r. do 46 % w 2007 r. i około 43 % w 2008 r. (9). Łączny udział w rynku dwóch największych konkurentów wynosił nieco ponad 28 % pod względem wartości w 2008 r., co równa się prawie dwóm trzecim udziału Poczty w rynku, na którym to poziomie byliby oni w stanie wywierać na Pocztę znaczącą presję konkurencyjną (10). Czynniki te należy zatem uznać za wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji.

Łączone usługi transportu towarowego

(12)

Poczta zaczęła oferować świadczenie usług transportu towarowego, o których mowa w motywie 2 lit. e), dopiero pod koniec 2007 r. Z uwagi na konkurencję ze strony dużych firm logistycznych, takich jak DACHSER Austria GmbH, Kühne & Nagel Ges.m.b.H., LOGWIN-Gruppe, Schachinger Paketdienst Gesellschaft m.b.H., Schenker & Co AG and Gebrüder Weiss GmbH, Poczta zdołała jak dotąd uzyskać jedynie minimalny udział w rynku, który szacowany jest na „wyraźnie poniżej 1 %”. Czynniki te należy zatem uznać za wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji.

Logistyka kontraktowa

(13)

Poczta zaczęła oferować świadczenie usług w zakresie logistyki kontraktowej, o których mowa w motywie 2 lit. f), dopiero w 2008 r. Na tym rynku konkuruje ona nie tylko z dużymi firmami logistycznymi (takimi jak w szczególności Gebrüder Weiss GmbH, Schachinger Paketdienst Gesellschaft m.b.H., Lagermax Internationale Spedition Ges.m.b.H./Lagermax Paketdienst GmbH & Co KG, CEVA Logistics Austria GmbH, LOGWIN-Gruppe), ale również z Austriackimi Kolejami Federalnymi (11) oraz portami w Linzu i Wiedniu (12). Również w tym przypadku uzyskany przez Pocztę udział w rynku był jak dotąd minimalny (szacuje się, że wynosi on „wyraźnie poniżej 0,1 %”). Czynniki te należy zatem uznać za wskaźnik bezpośredniego podlegania konkurencji.

IV. WNIOSKI

(14)

W świetle czynników przeanalizowanych w motywach 2–13 należy uznać, że warunek bezpośredniego podlegania konkurencji, określony w art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE, jest spełniony w Austrii w odniesieniu do następujących usług:

a)	usług w zakresie doręczania paczek standardowych B2B w obrocie krajowym i zagranicznym;

b)	usług w zakresie doręczania paczek standardowych B2C w obrocie krajowym i zagranicznym;

c)	usług w zakresie doręczania paczek ekspresowych w obrocie krajowym;

d)	łączonych usług transportu towarowego; oraz

e)	logistyki kontraktowej.

(15)

Jako że warunek nieograniczonego dostępu do rynku uznaje się za spełniony, dyrektywa 2004/17/WE nie powinna mieć zastosowania w sytuacji, gdy podmioty zamawiające udzielają zamówień mających na celu umożliwienie świadczenia usług wyszczególnionych w motywie 14 lit. a)–e) na terenie Austrii, ani gdy organizowane są konkursy na prowadzenie takiej działalności w Austrii.

(16)

Niniejsza decyzja odnosi się do stanu prawnego i faktycznego z okresu od maja do listopada 2009 r., ustalonego na podstawie informacji przedłożonych przez Republikę Austrii. Decyzja ta może zostać zmieniona, jeżeli nastąpią istotne zmiany stanu prawnego i faktycznego, które spowodują, iż warunki stosowania art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE przestaną być spełniane,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Dyrektywa 2004/17/WE nie ma zastosowania w odniesieniu do zamówień udzielanych przez podmioty zamawiające w celu umożliwienia świadczenia następujących usług w Austrii:

a)	usług w zakresie doręczania paczek standardowych od klientów biznesowych do klientów biznesowych w obrocie krajowym i zagranicznym;

b)	usług w zakresie doręczania paczek standardowych od klientów biznesowych do klientów indywidualnych w obrocie krajowym i zagranicznym;

c)	usług w zakresie doręczania paczek ekspresowych w obrocie krajowym;

d)	łączonych usług transportu towarowego; oraz

e)	logistyki kontraktowej.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Austrii.

Sporządzono w Brukseli dnia 3 marca 2010 r.

W imieniu Komisji

Michel BARNIER

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 1.

(2) Dz.U. L 15 z 21.1.1998, s. 14.

(3) Dz.U. L 176 z 5.7.2002, s. 21.

(4) Austria przyjęła również ostatnio przepisy implementujące dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/6/WE z dnia 20 lutego 2008 r. zmieniającą dyrektywę 97/67/WE w odniesieniu do pełnego urzeczywistnienia rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty (Dz.U. L 52 z 27.2.2008, s. 3). Uchyla ona – z dniem 1 stycznia 2011 r. – wspomniane wyżej przepisy dotyczące zastrzeżenia usług.

(5) Można dokonać rozróżnienia między usługami w zakresie doręczania paczek C2C i C2B, jednak z uwagi na ścisłą zastępowalność po stronie podaży usługi te należy zaliczyć do jednej kategorii C2X. Tak wynika również z analizy zastosowanej w odniesieniu do, odpowiednio, Finlandii i Szwecji w decyzjach Komisji 2007/564/WE oraz 2009/46/WE.

(6) Usługi zdefiniowane przez Pocztę jako obejmujące „przewóz paczek przyjętych od klientów w Austrii w celu ich dalszej wysyłki za granicę”.

(7) Usługi zdefiniowane przez Pocztę jako obejmujące „przewóz paczek przyjętych od klientów za granicą bądź paczek przyjętych przez zagranicznych operatorów usług w zakresie doręczania paczek w celu ich doręczenia na terenie Austrii – np. na podstawie dwustronnych umów lub w ramach Konwencji Powszechnego Związku Pocztowego”.

(8) Pod względem wartości udział Poczty w rynku w 2006 r. był rzędu ok. 23 %.

(9) Liczby podane dla lat 2007 i 2008 dotyczą również udziału w rynku pod względem wartości.

(10) Tego rodzaju wnioskowanie zastosowano, odpowiednio, w poprzednich decyzjach; zob. np. motyw 17 decyzji Komisji 2009/46/WE z dnia 19 grudnia 2008 r. wyłączającej niektóre usługi w sektorze pocztowym w Szwecji z zakresu stosowania dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz.U. L 19 z 23.1.2009, s. 50).

(11) Österreichische Bundesbahnen.

(12) Odpowiednio Linz AG oraz Wiener Hafen GmbH & Co KG/Wien Holding GmbH.

IV Akty przyjęte przed dniem 1 grudnia 2009 r. na mocy Traktatu WE, Traktatu o UE i Traktatu Euratom

6.3.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 56/15

DECYZJA RADY

z dnia 30 marca 2009 r.

w sprawie podpisania oraz tymczasowego stosowania Umowy między Wspólnotą Europejską a Unią Gospodarczą i Walutową Afryki Zachodniej dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych

(2010/144/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2, w powiązaniu z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

W imieniu Wspólnoty Komisja wynegocjowała umowę z Unią Gospodarczą i Walutową Afryki Zachodniej dotyczącą pewnych aspektów przewozów lotniczych zgodnie z mechanizmami i wytycznymi zawartymi w załączniku do decyzji Rady upoważniającej Komisję do podjęcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(3)	Umowa ta powinna zostać podpisana i być tymczasowo stosowana, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty podpisanie Umowy między Wspólnotą Europejską a Unią Gospodarczą i Walutową Afryki Zachodniej dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Tekst umowy jest dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania umowy w imieniu Wspólnoty, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Artykuł 3

Do czasu wejścia w życie umowy jest ona stosowana tymczasowo od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym strony wzajemnie powiadomią się o zakończeniu procedur koniecznych do tego celu.

Artykuł 4

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do dokonania powiadomienia przewidzianego w art. 9 ust. 2 umowy.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 marca 2009 r.

W imieniu Rady

P. BENDL

Przewodniczący

UMOWA

między Wspólnotą Europejską a Unią Gospodarczą i Walutową Afryki Zachodniej dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

z jednej strony, oraz

UNIA GOSPODARCZA I WALUTOWA AFRYKI ZACHODNIEJ,

z drugiej strony,

zwane dalej „Stronami”,

STWIERDZAJĄC, że dwustronne umowy o komunikacji lotniczej zawarte między niektórymi państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej i Unii Gospodarczej i Walutowej Afryki Zachodniej (UEMOA) zawierają postanowienia sprzeczne z prawem wspólnotowym, co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w orzeczeniach z listopada 2002 r.,

STWIERDZAJĄC, że Wspólnota Europejska ma wyłączną kompetencję w zakresie pewnych aspektów, które mogą być włączone do dwustronnych umów o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a państwami trzecimi,

STWIERDZAJĄC, że na podstawie prawa Wspólnoty Europejskiej oraz UEMOA przewoźnicy lotniczy ustanowieni w jednym z państw członkowskich mają prawo do pozbawionego dyskryminacji dostępu do tras lotniczych między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a państwami trzecimi,

UWZGLĘDNIAJĄC umowy między Wspólnotą Europejską a niektórymi państwami trzecimi, przewidujące dla obywateli tych państw trzecich możliwość nabywania prawa własności przewoźników lotniczych koncesjonowanych zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej,

UZNAJĄC, że niektóre postanowienia dotyczące wyznaczania w dwustronnych umowach o komunikacji lotniczej zawartych między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej i UEMOA, które są niezgodne z prawem wspólnotowym, muszą zostać doprowadzone do zgodności z tym prawem w celu ustanowienia odpowiedniej podstawy prawnej dla świadczenia przewozów lotniczych między Wspólnotą Europejską a UEMOA, a także w celu zapewnienia ciągłości takich przewozów lotniczych,

STWIERDZAJĄC, że zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej oraz UEMOA przewoźnicy lotniczy nie mogą zasadniczo zawierać umów, które mogłyby wpłynąć na wymianę handlową między państwami członkowskimi, odpowiednio, Wspólnoty Europejskiej oraz UEMOA, i których celem lub skutkiem byłoby uniemożliwienie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji,

UZNAJĄC, że postanowienia dwustronnych umów o komunikacji lotniczej zawartych między państwami członkowskimi, odpowiednio, Wspólnoty Europejskiej oraz UEMOA, które

(i)	wymagają zawierania umów pomiędzy przedsiębiorstwami, decyzji stowarzyszeń przedsiębiorstw lub uzgodnionych praktyk uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję między przewoźnikami lotniczymi na danych trasach, bądź faworyzują wymienione rozwiązania; lub

(ii)	wzmacniają skutki wszelkich takich umów, decyzji lub uzgodnionych praktyk; lub

(iii)

przenoszą na przewoźników lotniczych lub inne prywatne podmioty gospodarcze odpowiedzialność za podjęcie środków uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję między przewoźnikami lotniczymi na danych trasach,

mogą uniemożliwić działanie reguł konkurencji mających zastosowanie do przedsiębiorstw,

STWIERDZAJĄC, że w ramach niniejszych negocjacji celem Stron nie jest zwiększenie ogólnego natężenia ruchu lotniczego między Wspólnotą Europejską a UEMOA, ani naruszenie równowagi między wspólnotowymi przewoźnikami lotniczymi a przewoźnikami lotniczymi z UEMOA, ani negocjowanie zmian w postanowieniach obecnie obowiązujących umów dwustronnych o komunikacji lotniczej dotyczących praw przewozowych,

STWIERDZAJĄC, że komunikacja lotnicza między państwami członkowskimi UEMOA a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej wynosi około 80 % ich międzynarodowej komunikacji lotniczej, tradycyjnie regulowanej przez dwustronne umowy o komunikacji lotniczej,

UWZGLĘDNIAJĄC decyzję nr 08/2002/CM/UEMOA z dnia 27 czerwca 2002 r. przyjmującą wspólny program transportu lotniczego państw członkowskich oraz UEMOA,

UWZGLĘDNIAJĄC dyrektywę nr 08/2006/CM/UEMOA z dnia 16 grudnia 2006 r. przyznającą Komisji UEMOA, wspieranej przez przedstawicieli państw członkowskich UEMOA, mandat do podjęcia i prowadzenia negocjacji z Komisją Europejską w celu wprowadzenia wspólnotowej klauzuli wyznaczania w umowach lotniczych między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a państwami członkowskimi UEMOA,

UWZGLĘDNIAJĄC wniosek Komisji Europejskiej dotyczący wykorzystania zawartej w prawie wspólnotowym oraz postanowieniach Traktatu UEMOA możliwości prowadzenia grupowych negocjacji w celu wprowadzenia wspólnotowej klauzuli wyznaczania w umowach lotniczych podpisanych między państwami członkowskimi UEMOA a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Postanowienia ogólne

1. Na użytek niniejszej umowy poniższe wyrażenia i zwroty mają następujące znaczenie:

i. UEMOA: Unia Gospodarcza i Walutowa Afryki Zachodniej;

ii. WE: Wspólnota Europejska.

2. Na użytek niniejszej umowy „państwa członkowskie WE” oznaczają państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej, „państwa członkowskie UEMOA” oznaczają państwa członkowskie Unii Gospodarczej i Walutowej Afryki Zachodniej, a „państwa afrykańskie” oznaczają odpowiednio państwa członkowskie Unii Afrykańskiej oraz Maroko.

3. Zawarte w każdej z umów dwustronnych wymienionych w części A załączników do niniejszej umowy odniesienia do obywateli państwa członkowskiego WE oraz do obywateli państwa członkowskiego UEMOA są rozumiane jako odniesienia do obywateli państw członkowskich WE albo państw członkowskich UEMOA.

4. Zawarte w każdej z umów dwustronnych wymienionych w części A załączników do niniejszej umowy odniesienia do przewoźników lotniczych lub przedsiębiorstw lotniczych państwa członkowskiego WE oraz państwa członkowskiego UEMOA będących Stronami niniejszej umowy są rozumiane jako odniesienia do przewoźników lotniczych lub przedsiębiorstw lotniczych wyznaczonych przez te państwa.

Artykuł 2

Wyznaczenie i upoważnienie

1. Postanowienia ust. 2 niniejszego artykułu zastępują odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych w lit. a) części B załączników do niniejszej umowy w odniesieniu do wyznaczenia przewoźnika lotniczego oraz przyznanych mu upoważnień i zezwoleń.

2. Po otrzymaniu wyznaczenia dokonanego przez państwo członkowskie jednej ze Stron, państwo drugiej Strony udzieli odpowiednich upoważnień i zezwoleń w najkrótszym przewidzianym przez procedury terminie, pod warunkiem że:

w przypadku przewoźnika wyznaczonego przez państwo członkowskie WE:

i.	przewoźnik lotniczy jest ustanowiony, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, na terytorium wyznaczającego państwa członkowskiego WE i posiada ważną koncesję zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej; oraz

ii.	państwo członkowskie WE odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego sprawuje i utrzymuje skuteczną kontrolę regulacyjną nad przewoźnikiem lotniczym, a w wyznaczeniu są wyraźnie określone właściwe władze lotnicze;

w przypadku przewoźnika lotniczego wyznaczonego przez państwo członkowskie UEMOA:

i.	przewoźnik lotniczy jest ustanowiony na terytorium państwa członkowskiego UEMOA, które dokonało wyznaczenia, i otrzymał ważne zezwolenie dla przewoźnika lotniczego zgodnie z prawem UEMOA; oraz

ii.

państwo członkowskie UEOMA odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego zgodnie z odpowiednimi załącznikami (w szczególności załącznikami 1, 6 i 8) do konwencji chicagowskiej sprawuje i utrzymuje skuteczną kontrolę regulacyjną nad przewoźnikiem lotniczym, a w wyznaczeniu są wyraźnie określone właściwe władze lotnicze; oraz

iii.

ma miejsce jedna z poniższych sytuacji:

a.	przewoźnik lotniczy jest własnością, bezpośrednio lub poprzez pakiet większościowy, i znajduje się pod skuteczną kontrolą państw członkowskich UEMOA lub obywateli państw członkowskich UEMOA, albo innych państw afrykańskich lub obywateli tych innych państw afrykańskich; albo

przewozy wykonywane przez certyfikowanego przewoźnika lotniczego zgodnie z prawem UEMOA mają w większości miejsce wylotu i przylotu w porcie lotniczym lub w portach lotniczych jednego z państw członkowskich UEMOA, a ich personel operacyjny, techniczny i zarządzający składa się głównie z obywateli państw członkowskich UEMOA, jeżeli zainteresowane państwo członkowskie WE potwierdzi stosowanie postanowień niniejszej lit. b).

Artykuł 3

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie lub ograniczenie

1. Postanowienia ust. 2 niniejszego artykułu zastępują odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych w lit. b) części B załączników do niniejszej umowy w odniesieniu do odmowy, cofnięcia, zawieszenia lub ograniczenia upoważnień albo zezwoleń przewoźnika lotniczego.

2. Każde państwo członkowskie, może odmówić, cofnąć, zawiesić albo ograniczyć upoważnienia lub zezwolenia wydane przewoźnikowi lotniczemu wyznaczonemu przez państwo członkowskie drugiej Strony, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

w przypadku przewoźnika wyznaczonego przez państwo członkowskie WE:

i.	przewoźnik lotniczy nie jest ustanowiony, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, na terytorium wyznaczającego państwa członkowskiego WE i nie posiada ważnej koncesji zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej; lub

ii.	państwo członkowskie WE odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego nie sprawuje lub nie utrzymuje ciągłej skutecznej kontroli regulacyjnej nad przewoźnikiem lotniczym, lub w wyznaczeniu nie są wyraźnie określone właściwe władze lotnicze;

w przypadku przewoźnika lotniczego wyznaczonego przez państwo członkowskie UEMOA:

i.	przewoźnik lotniczy nie jest ustanowiony na terytorium państwa członkowskiego UEMOA, które dokonało wyznaczenia, albo nie otrzymał ważnego zezwolenia dla przewoźnika lotniczego zgodnie z prawem UEMOA; lub

ii.

państwo członkowskie UEOMA odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego zgodnie z odpowiednimi załącznikami (w szczególności załącznikami 1, 6 i 8) konwencji chicagowskiej nie sprawuje lub nie utrzymuje skutecznej kontroli regulacyjnej nad przewoźnikiem lotniczym, lub w wyznaczeniu nie są wyraźnie określone właściwe władze lotnicze; lub

iii.

ma miejsce jedna z poniższych sytuacji:

a.	przewoźnik lotniczy nie jest własnością, bezpośrednio bądź poprzez pakiet większościowy, i nie znajduje się pod skuteczną kontrolą państw członkowskich UEMOA lub obywateli państw członkowskich UEMOA, albo innych państw afrykańskich lub obywateli tych innych państw afrykańskich; lub

przewozy wykonywane przez certyfikowanego przewoźnika lotniczego zgodnie z prawem UEMOA nie mają w większości miejsca wylotu i przylotu w porcie lotniczym lub w portach lotniczych jednego z państw członkowskich UEMOA albo jego personel operacyjny, techniczny i zarządzający nie składa się głównie z obywateli państw członkowskich UEMOA.

3. Wykonując swoje prawa na mocy niniejszego artykułu, zainteresowane państwo członkowskie nie stosuje dyskryminacji wobec przewoźników lotniczych drugiej Strony ze względu na ich przynależność państwową.

Artykuł 4

Prawa dotyczące skutecznej kontroli regulacyjnej

1. Postanowienia zawarte w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu uzupełniają artykuły wymienione w lit. c) części B załączników do niniejszej umowy.

2. Jeżeli państwo członkowskie WE wyznaczyło przewoźnika lotniczego, nad którym skuteczną kontrolę regulacyjną sprawuje i utrzymuje inne państwo członkowskie WE, prawa danego państwa członkowskiego UEMOA, zgodnie z postanowieniami dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w umowie między państwem członkowskim WE, które wyznaczyło danego przewoźnika lotniczego, a danym państwem członkowskim UEMOA, mają w równym stopniu zastosowanie w stosunku do przyjmowania, wykonywania lub utrzymywania standardów bezpieczeństwa przez wspomniane inne państwo członkowskie WE oraz w stosunku do koncesji tego przewoźnika lotniczego.

3. Jeżeli państwo członkowskie UEMOA wyznaczyło przewoźnika lotniczego, nad którym skuteczną kontrolę regulacyjną sprawuje lub utrzymuje inne państwo członkowskie UEMOA, prawa danego państwa członkowskiego WE zgodnie z postanowieniami dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w umowie między państwem członkowskim UEMOA, które wyznaczyło danego przewoźnika lotniczego, a danym państwem członkowskim WE mają w równym stopniu zastosowanie w stosunku do przyjmowania, wykonywania lub utrzymywania standardów bezpieczeństwa przez wspomniane inne państwo członkowskie UEMOA oraz w stosunku do koncesji tego przewoźnika lotniczego.

4. Na użytek niniejszej umowy Strony postanawiają, że skuteczna kontrola regulacyjna wymaga co najmniej, aby państwo członkowskie, które wydało koncesję albo zezwolenie, zapewniało w sposób stały i skuteczny programy nadzoru bezpieczeństwa lotniczego i ochrony lotnictwa, stosując jako minimum standardy Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), oraz zapewniało, by przewoźnik lotniczy przestrzegał kryteriów ustanowionych przez odpowiednie władze dla świadczenia międzynarodowych przewozów lotniczych oraz działał zgodnie z wszelkimi mającymi zastosowanie standardami ICAO.

Artykuł 5

Opodatkowanie paliwa lotniczego

1. Postanowienia zawarte w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu uzupełniają odpowiednie postanowienia wymienione w lit. d) części B załączników do niniejszej umowy.

2. Niezależnie od odmiennych postanowień, żadne postanowienie każdej z umów dwustronnych wymienionych w lit. d) części B załączników do niniejszej umowy nie uniemożliwia państwu członkowskiemu WE nałożenia podatków, należności, ceł, opłat lub obciążeń na paliwo dostarczane na jego terytorium, a przeznaczone do użytku w statkach powietrznych wyznaczonego przewoźnika lotniczego pochodzącego z państwa członkowskiego UEMOA, operującego między punktem znajdującym się na terytorium tego państwa członkowskiego WE a punktem znajdującym się na terytorium innego państwa członkowskiego WE.

3. Niezależnie od odmiennych postanowień, żadne postanowienie każdej z umów dwustronnych wymienionych w lit. d) części B załączników do niniejszej umowy nie uniemożliwia państwu członkowskiemu UEMOA nałożenia podatków, należności, ceł, opłat lub obciążeń na paliwo dostarczane na jego terytorium, a przeznaczone do użytku w statkach powietrznych wyznaczonego przewoźnika lotniczego pochodzącego z państwa członkowskiego WE, operującego między punktem znajdującym się na terytorium tego państwa członkowskiego UEMOA a punktem znajdującym się na terytorium innego państwa członkowskiego UEMOA.

4. Jeżeli zostanie opracowany projekt przewidujący wprowadzenie opodatkowania paliwa lotniczego zgodnie z niniejszym artykułem, Strony postanawiają spotkać się w najkrótszym możliwym terminie w celu omówienia tej kwestii.

Artykuł 6

Zgodność z regułami konkurencji

1. Niezależnie od wszelkich postanowień stanowiących inaczej, żadne postanowienia każdej z umów dwustronnych wymienionych w części A załączników do niniejszej umowy nie mogą:

(i)	faworyzować zawierania umów pomiędzy przedsiębiorstwami, decyzji stowarzyszeń przedsiębiorstw lub uzgodnionych praktyk, uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję;

(ii)	wzmacniać skutków wszelkich takich umów, decyzji lub uzgodnionych praktyk; lub

(iii)

przenosić na prywatne podmioty gospodarcze odpowiedzialności za podjęcie środków uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję.

2. Nie stosuje się postanowień zawartych w umowach dwustronnych wymienionych w części A załączników do niniejszej umowy, które są niezgodne z ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 7

Załączniki do umowy

Załączniki do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 8

Zmiana

1. Każda ze Stron może w każdym czasie zwrócić się z wnioskiem do drugiej Strony o konsultacje mające na celu zmianę niniejszej umowy. Konsultacje te rozpoczynają się w terminie sześćdziesięciu (60) dni od dnia otrzymania wniosku.

2. Jakiekolwiek zmiany dokonane w ten sposób wchodzą w życie po dokonaniu przez Strony wzajemnej pisemnej notyfikacji zakończenia ich wewnętrznych procedur niezbędnych do ich wejścia w życie.

Artykuł 9

Wejście w życie i tymczasowe stosowanie

1. Niniejsza umowa wchodzi w życie z dniem otrzymania ostatniej z dwóch notyfikacji, za których pośrednictwem Strony informują się wzajemnie na piśmie o zakończeniu ich odpowiednich wewnętrznych procedur niezbędnych do wejścia w życie niniejszej umowy.

2. Nie naruszając ust. 1, Strony zgadzają się na tymczasowe stosowanie niniejszej umowy od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony dokonały wzajemnej notyfikacji zakończenia niezbędnych w tym celu procedur.

3. Umowy dwustronne oraz inne porozumienia między państwami członkowskimi WE a państwami członkowskimi UEMOA, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie i nie są tymczasowo stosowane, wymieniono w lit. b) części A załączników do niniejszej umowy. Niniejszą umowę stosuje się do wszystkich takich umów dwustronnych i porozumień z dniem ich wejścia w życie lub z dniem rozpoczęcia ich tymczasowego stosowania.

Artykuł 10

Wygaśnięcie

1. W przypadku wygaśnięcia jednej z umów dwustronnych wymienionych w części A załączników do niniejszej umowy jednocześnie wygasają wszystkie postanowienia niniejszej umowy mające zastosowanie do wygasającej umowy wymienionej w załączniku I.

2. W przypadku wygaśnięcia wszystkich umów dwustronnych wymienionych w części A załączników do niniejszej umowy wygasa jednocześnie niniejsza umowa.

NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani, odpowiednio upoważnieni, podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Brukseli dnia trzydziestego listopada 2009 r. w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest autentyczny. W przypadku rozbieżnej wykładni decydujące znaczenie ma tekst w języku francuskim.

За Европейската общност

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos bendrijos vardu

az Európai Közösség részéről

Għall-Komunità Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Pentru Comunitatea Europeană

Za Európske spoločenstvo

za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

För Europeiska gemenskapen

За Западноафриканския икономически и валутен съюз

Por la Unión Económica y Monetaria del África Occidental

Za Západoafrickou hospodářskou a měnovou unii

For den Vestafrikanske Økonomiske og Monetære Union

Für die Westafrikanische Wirtschafts- und Währungsunion

Lääne-Aafrika majandus- ja rahaliidu nimel

Για τη Δυτικοαφρικανική Οικονομική και Νομισματική Ένωση

For the West African Economic and Monetary Union

Pour l'Union économique et monétaire Ouest-africaine

Per l'Unione economica e monetaria dell'Africa occidentale

Rietumāfrikas Ekonomiskās un monetārās savienības vārdā

Vakarų Afrikos Ekonominės ir pinigų sajungos vardu

A Nyugat-afrikai Gazdasági és Monetáris Unió részéről

Għall-Unjoni Ekonomika u Monetarja tal-Afrika tal-Punent

Voor de West-Afrikaanse Economische en Montaire Unie

W imieniu Unii Gospodarczej i Walutowej Afryki Zachodniej

Pela União Económica e Monetária da África Ocidental

Pentru Uniunea Economică și Monetară a Africii de Vest

Za Západoafrickú hospodársku a menovú úniu

Za Ekonomsko in monetarno unijo Zahodne Afrike

Länsi-Afrikan talous- ja rahaliiton puolesta

För Västafrikanska ekonomiska och monetära unionen

ZAŁĄCZNIK I

BENIN

CZĘŚĆ A

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między Ludową Republiką Beninu a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	umowa między Królestwem Belgii a Republiką Dahomej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Brukseli dnia 15 lutego 1971 r., zwana dalej w części B „umową Benin-Belgia”,

—	umowa między rządem Ludowej Republiki Bułgarii a rządem Ludowej Republiki Beninu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Sofii dnia 16 września 1982 r., zwana dalej w części B „umową Benin-Bułgaria”,

—	umowa między Republiką Francuską a Republiką Dahomej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Paryżu dnia 9 grudnia 1963 r., zwana dalej w części B „umową Benin-Francja”,

—	umowa między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Ludowej Republiki Beninu dotycząca cywilnego transportu lotniczego, podpisana w Kotonu dnia 13 maja 1988 r., zwana dalej w części B „umową Benin-Polska”.

Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Ludową Republiką Beninu a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane:

—	umowa między rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a rządem Ludowej Republiki Beninu, podpisana w Londynie dnia 16 września 1999 r., zwana dalej w części B „umową Benin-Zjednoczone Królestwo”.

CZĘŚĆ B

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w części A, o których mowa w art. 2–5 niniejszej umowy

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

art. 10 umowy Benin-Belgia;

art. 3 umowy Benin-Bułgaria;

art. 13 umowy Benin-Francja;

art. 9 umowy Benin-Polska;

art. 4 projektu umowy Benin-Zjednoczone Królestwo.

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie albo ograniczenie upoważnień lub zezwoleń:

art. 11 umowy Benin-Belgia;

art. 4 umowy Benin-Bułgaria;

art. 6 umowy Benin-Francja;

art. 10 umowy Benin-Polska;

art. 4 i 5 projektu umowy Benin-Zjednoczone Królestwo.

Kontrola regulacyjna:

art. 10 umowy Benin-Belgia;

art. 3 umowy Benin-Bułgaria;

art. 11 umowy Benin-Francja;

art. 9 umowy Benin-Polska;

art. 14 projektu umowy Benin-Zjednoczone Królestwo.

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

art. 3 umowy Benin-Belgia;

art. 10 umowy Benin-Bułgaria;

art. 3 umowy Benin-Francja;

art. 3 umowy Benin-Polska;

art. 8 projektu umowy Benin-Zjednoczone Królestwo.

ZAŁĄCZNIK II

BURKINA FASO

CZĘŚĆ A

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między Burkina Faso a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	umowa między Królestwem Belgii a Republiką Górnej Wolty dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Brukseli dnia 15 lutego 1984 r., zwana dalej w części B „umową Burkina Faso-Belgia”,

—	umowa między Republiką Francuską a Republiką Górnej Wolty dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Paryżu dnia 29 maja 1962 r., zwana dalej w części B „umową Burkina Faso-Francja”.

b)	Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Burkina Faso a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane.

CZĘŚĆ B

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w części A, o których mowa w art. 2–5 niniejszej umowy

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

art. 9 umowy Burkina Faso-Belgia;

art. 13 umowy Burkina Faso-Francja.

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie albo ograniczenie upoważnień lub zezwoleń/pozwoleń:

art. 10 umowy Burkina Faso-Belgia;

art. 6 umowy Burkina Faso-Francja.

Kontrola regulacyjna:

art. 9 umowy Burkina Faso-Belgia;

art. 11 umowy Burkina Faso-Francja.

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

art. 2 umowy Burkina Faso-Belgia;

art. 3 umowy Burkina Faso-Francja.

ZAŁĄCZNIK III

GWINEA BISSAU

CZĘŚĆ A

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między Republiką Gwinei Bissau a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	umowa między Republiką Portugalską a Republiką Gwinei Bissau dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Lizbonie dnia 30 sierpnia 2007 r., zwana dalej w części B „umową Gwinea Bissau-Portugalia”.

b)	Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Republiką Gwinei Bissau a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane.

CZĘŚĆ B

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w części A, o których mowa w art. 2–5 niniejszej umowy

a)	Wyznaczenie przez państwo członkowskie: art. 3 umowy Gwinea Bissau-Portugalia.

b)	Odmowa, cofnięcie, zawieszenie albo ograniczenie upoważnień lub zezwoleń/pozwoleń: art. 4 umowy Gwinea Bissau-Portugalia.

c)	Kontrola regulacyjna: art. 15 umowy Gwinea Bissau-Portugalia.

d)	Opodatkowanie paliwa lotniczego: art. 6 umowy Gwinea Bissau-Portugalia.

ZAŁĄCZNIK IV

WYBRZEŻE KOŚCI SŁONIOWEJ

CZĘŚĆ A

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	umowa między Republiką Federalną Niemiec a Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Bonn dnia 3 października 1978 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Niemcy”,

—

umowa między Królestwem Belgii a rządem Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej, dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Abidżanie dnia 21 września 1963 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia”,

ostatnio zmieniona protokołem ustaleń sporządzonym w Abidżanie dnia 31 sierpnia 2002 r.,

—	umowa między Królestwem Danii a Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Abidżanie dnia 7 czerwca 1963 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Dania”,

—	umowa między Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej a Królestwem Hiszpanii dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Madrycie dnia 15 lipca 1976 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Hiszpania”, ostatnio zmieniona protokołem ustaleń sporządzonym w Madrycie dnia 17 maja 1994 r.,

—	umowa między Republiką Francuską a Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Abidżanie dnia 19 października 1962 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Francja”,

—	umowa między Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej a Republiką Włoską dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Abidżanie dnia 19 lutego 1968 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Włochy”,

—	umowa między Królestwem Niderlandów a Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Abidżanie dnia 9 października 1963 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Niderlandy”,

—	umowa między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej dotycząca cywilnego transportu lotniczego, podpisana w Abidżanie dnia 13 lipca 1984 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Polska”,

—	umowa między Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej a Republiką Portugalską dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Lizbonie dnia 16 września 1987 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Portugalia”,

—	umowa między rządem Socjalistycznej Republiki Rumunii a rządem Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej dotycząca cywilnej komunikacji lotniczej, podpisana w Abidżanie dnia 25 maja 1979 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Rumunia”,

—	umowa między Królestwem Szwecji a Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Abidżanie dnia 7 czerwca 1966 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Szwecja”,

—	umowa między rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a rządem Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Londynie dnia 1 grudnia 1976 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Zjednoczone Królestwo”.

Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane:

—	umowa między Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej a Królestwem Belgii dotycząca komunikacji lotniczej, parafowana w Brukseli dnia 14 stycznia 2009 r., zwana dalej w części B „projektem umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia”,

—	umowa między Republiką Wybrzeża Kości Słoniowej a Republiką Portugalską dotycząca komunikacji lotniczej, parafowana w Lizbonie dnia 12 lipca 1990 r., zwana dalej w części B „umową Wybrzeże Kości Słoniowej-Portugalia”.

CZĘŚĆ B

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w załączniku 1, o których mowa w art. 2–5 niniejszej umowy

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Niemcy;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia;

art. 4 projektu umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Dania;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Hiszpania;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Francja;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Włochy;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Niderlandy;

art. IX umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Polska;

art. 6 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Portugalia;

art. 8 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Rumunia;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Szwecja;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Zjednoczone Królestwo.

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie albo ograniczenie upoważnień lub zezwoleń:

art. 4 ust. 1 zdanie pierwsze i drugie umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Niemcy;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia;

art. 5 projektu umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Dania;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Hiszpania;

art. 12 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Francja;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Włochy;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Niderlandy;

art. X umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Polska;

art. 21 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Portugalia;

art. 9 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Rumunia;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Szwecja;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Zjednoczone Królestwo.

Kontrola regulacyjna:

art. 4 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia;

art. 7 projektu umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Dania;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Hiszpania;

art. 11 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Francja;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Włochy;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Niderlandy;

art. IX umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Polska;

art. 6 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Portugalia;

art. 8 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Rumunia;

art. 10 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Szwecja;

art. 14 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Zjednoczone Królestwo.

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

art. 6 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Niemcy;

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia;

art. 11 projektu umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Belgia;

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Dania;

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Hiszpania;

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Francja;

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Włochy;

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Niderlandy;

art. III umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Polska;

art. 5 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Portugalia;

art. 2 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Rumunia;

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Szwecja;

art. 3 umowy Wybrzeże Kości Słoniowej-Zjednoczone Królestwo.

ZAŁĄCZNIK V

MALI

CZĘŚĆ A

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między Republiką Mali a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	umowa między Królestwem Belgii a Republiką Mali dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Brukseli dnia 9 maja 1985 r., zwana dalej w części B „umową Mali-Belgia”, ostatnio zmieniona protokołem ustaleń sporządzonym w Brukseli dnia 11 kwietnia 2002 r.,

—	umowa między Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną a Republiką Mali dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Pradze dnia 27 listopada 1961 r., zwana dalej w części B „umową Mali-Czechosłowacja”,

—	umowa między rządem Królestwa Hiszpanii a rządem Republiki Mali dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Madrycie dnia 5 listopada 1990 r., zwana dalej w części B „umową Mali-Hiszpania”,

—	umowa między Republiką Francuską a Republiką Mali dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Paryżu dnia 5 sierpnia 1961 r., zwana dalej w części B „umową Mali-Francja”,

—	umowa między rządem Socjalistycznej Republiki Rumunii a rządem Republiki Mali o cywilnej komunikacji lotniczej, podpisana w Bukareszcie dnia 21 czerwca 1983 r., zwana dalej w części B „umową Mali-Rumunia”.

b)	Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Republiką Mali a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane

CZĘŚĆ B

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w części A, o których mowa w art. 2–5 niniejszej umowy

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

art. 6 umowy Mali-Belgia;

art. 2 umowy Mali-Czechosłowacja;

art. 6 umowy Mali-Hiszpania;

art. 14 umowy Mali-Francja;

art. 3 umowy Mali-Rumunia.

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie albo ograniczenie upoważnień lub zezwoleń:

art. 7 umowy Mali-Belgia;

art. 2 umowy Mali-Czechosłowacja;

art. 6 i 7 umowy Mali-Hiszpania;

art. 7 umowy Mali-Francja;

art. 6 umowy Mali-Rumunia.

Kontrola regulacyjna:

art. 5 umowy Mali-Belgia;

art. 2 umowy Mali-Czechosłowacja;

art. 5 umowy Mali-Hiszpania;

art. 14 umowy Mali-Francja;

art. 3 umowy Mali-Rumunia.

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

art. 9 umowy Mali-Belgia;

art. 4 umowy Mali-Czechosłowacja;

art. 9 umowy Mali-Hiszpania;

art. 3 umowy Mali-Francja;

art. 8 umowy Mali-Rumunia.

ZAŁĄCZNIK VI

NIGER

CZĘŚĆ A

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między Republiką Nigru a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	umowa między Królestwem Belgii a Republiką Nigru dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Niamej dnia 19 sierpnia 1963 r., zwana dalej w części B „umową Niger-Belgia”,

—	umowa między Republiką Francuską a Republiką Nigru dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Paryżu dnia 28 maja 1962 r., zwana dalej w części B „umową Niger-Francja”.

b)	Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Republiką Nigru a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane.

CZĘŚĆ B

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w części A, o których mowa w art. 2–5 niniejszej umowy

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

art. 10 umowy Niger-Belgia;

art. 13 umowy Niger-Francja.

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie albo ograniczenie upoważnień lub zezwoleń:

art. 11 umowy Niger-Belgia;

art. 6 umowy Niger-Francja.

Kontrola regulacyjna:

art. 10 umowy Niger-Belgia;

art. 11 umowy Niger-Francja.

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

art. 3 umowy Niger-Belgia;

art. 3 umowy Niger-Francja.

ZAŁĄCZNIK VII

SENEGAL

CZĘŚĆ A

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między Republiką Senegalu a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	umowa między Republiką Federalną Niemiec a Republiką Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Bonn dnia 29 października 1964 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Niemcy”,

—	umowa między rządem federalnym Republiki Austrii a rządem Republiki Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Dakarze dnia 4 lutego 1987 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Austria”,

—	umowa między Królestwem Belgii a Republiką Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Dakarze dnia 25 listopada 1966 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Belgia”, ostatnio zmieniona protokołem ustaleń sporządzonym w Dakarze dnia 4 czerwca 2002 r.,

—	umowa między Ludową Republiką Bułgarii a Republiką Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Sofii dnia 21 października 1969 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Bułgaria”,

—	umowa między Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną a Republiką Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Pradze dnia 20 czerwca 1962 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Czechosłowacja”,

—	umowa między Republiką Senegalu a Królestwem Hiszpanii dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Dakarze dnia 26 czerwca 1968 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Hiszpania”, ostatnio zmieniona protokołem ustaleń sporządzonym w Dakarze dnia 22 lutego 2006 r.,

—	umowa między Republiką Francuską a Republiką Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Paryżu dnia 16 września 1974 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Francja”,

—	umowa między Republiką Włoską a Republiką Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Rzymie dnia 20 kwietnia 1972 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Włochy”, ostatnio zmieniona protokołem ustaleń sporządzonym w Rzymie dnia 21 lipca 2004 r.,

—	umowa między rządem Królestwa Niderlandów a rządem Republiki Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Dakarze dnia 27 lipca 1977 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Niderlandy”,

—	umowa między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Republiki Senegalu o cywilnej komunikacji lotniczej, podpisana w Dakarze dnia 1 sierpnia 1969 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Polska”,

—	umowa między rządem Portugalii a rządem Republiki Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Lizbonie dnia 21 lutego 1977 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Portugalia”,

—	umowa między rządem Socjalistycznej Republiki Rumunii a rządem Republiki Senegalu dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Dakarze dnia 25 lutego 1977 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Rumunia”.

Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Republiką Senegalu a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane

—	umowa między Republiką Senegalu i Królestwem Hiszpanii dotycząca komunikacji lotniczej podpisana w Dakarze dnia 26 czerwca 1968 r., zwana dalej w części B „umową Senegal-Hiszpania”.

CZĘŚĆ B

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w części A, o których mowa w art. 2–5 niniejszej umowy

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

art. 14 umowy Senegal-Niemcy;

art. 8 umowy Senegal-Austria;

art. 10 umowy Senegal-Belgia;

art. 12 umowy Senegal-Bułgaria;

art. 10 umowy Senegal-Czechosłowacja;

art. 11 umowy Senegal-Francja;

art. 5 umowy Senegal-Włochy;

art. 7 umowy Senegal-Niderlandy;

art. 3 umowy Senegal-Polska;

art. VIII umowy Senegal-Portugalia;

art. 8 umowy Senegal-Rumunia;

art. 3 umowy Senegal-Hiszpania;

art. 4 projektu umowy Senegal-Zjednoczone Królestwo.

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie albo ograniczenie upoważnień lub zezwoleń:

art. 7 umowy Senegal-Niemcy;

art. 8 i 9 umowy Senegal-Austria;

art. 11 umowy Senegal-Belgia;

art. 13 umowy Senegal-Bułgaria;

art. 5 umowy Senegal-Czechosłowacja;

art. 6 umowy Senegal-Francja;

art. 6 umowy Senegal-Włochy;

art. 9 umowy Senegal-Niderlandy;

art. 3 umowy Senegal-Polska;

art. X umowy Senegal-Portugalia;

art. 9 umowy Senegal-Rumunia;

art. 4 umowy Senegal-Hiszpania;

art. 5 projektu umowy Senegal-Zjednoczone Królestwo.

Kontrola regulacyjna:

art. 8 umowy Senegal-Austria;

art. 4 umowy Senegal-Belgia;

art. 12 umowy Senegal-Bułgaria;

art. 10 umowy Senegal-Czechosłowacja;

art. 11 umowy Senegal-Francja;

art. 4 umowy Senegal-Włochy;

art. 7 umowy Senegal-Niderlandy;

art. 3 umowy Senegal-Polska;

art. VIII umowy Senegal-Portugalia;

art. 8 umowy Senegal-Rumunia;

załącznik VI do protokołu ustaleń Senegal-Hiszpania;

art. 14 projektu umowy Senegal-Zjednoczone Królestwo.

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

art. 3 umowy Senegal-Niemcy;

art. 5 umowy Senegal-Austria;

art. 3 umowy Senegal-Belgia;

art. 3 umowy Senegal-Bułgaria;

art. 3 umowy Senegal-Czechosłowacja;

art. 3 umowy Senegal-Francja;

art. 3 umowy Senegal-Włochy;

art. 5 umowy Senegal-Niderlandy;

art. 8 umowy Senegal-Polska;

art. V umowy Senegal-Portugalia;

art. 5 umowy Senegal-Rumunia;

art. 5 umowy Senegal-Hiszpania;

art. 8 projektu umowy Senegal-Zjednoczone Królestwo.

ZAŁĄCZNIK VIII

TOGO

CZĘŚĆ A

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między Republiką Togijską a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub tymczasowo stosowane:

—	umowa między Królestwem Belgii a Republiką Togijską dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Brukseli dnia 12 maja 1981 r., zwana dalej w części B „umową Togo-Belgia”, ostatnio zmieniona protokołem ustaleń sporządzonym w Brukseli dnia 21 stycznia 2004 r.,

—	umowa między rządem Ludowej Republiki Bułgarii a rządem Republiki Togijskiej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Lome dnia 6 lipca 1990 r., zwana dalej w części B „umową Togo-Bułgaria”,

—	umowa między Republiką Federalną Niemiec a Republiką Togijską dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Bonn dnia 27 maja 1971 r., zwana dalej w części B „umową Togo-Niemcy”,

—	umowa między rządem Republiki Togijskiej a rządem Republiki Francuskiej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Lome dnia 16 kwietnia 1982 r., zwana dalej w części B „umową Togo-Francja”, ostatnio zmieniona protokołem z konsultacji sporządzonym w Paryżu dnia 20 października 2003 r.,

—	umowa między Republiką Togijską a Wielkim Księstwem Luksemburga dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Lome dnia 24 marca 1992 r., zwana dalej w części B „umową Togo-Luksemburg”,

—	umowa między Królestwem Niderlandów a Republiką Togijską dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Lome dnia 17 maja 1981 r., zwana dalej w części B „umową Togo-Niderlandy”.

Umowy dotyczące usług lotniczych i inne porozumienia parafowane lub podpisane między Republiką Togijską a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane:

—	umowa między rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a rządem Republiki Togijskiej dotycząca komunikacji lotniczej, podpisana w Londynie dnia 15 lutego 1999 r., zwana dalej w części B „projektem umowy Togo-Zjednoczone Królestwo”.

CZĘŚĆ B

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w części A, o których mowa w art. 2–5 niniejszej umowy

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

art. 9 umowy Togo-Belgia;

art. 12 umowy Togo-Bułgaria;

art. 9 umowy Togo-Francja;

art. 14 umowy Togo-Niemcy;

art. 11 umowy Togo-Luksemburg;

art. 11 umowy Togo-Niderlandy;

art. 4 projektu umowy Togo-Zjednoczone Królestwo.

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie albo ograniczenie upoważnień lub zezwoleń:

art. 10 umowy Togo-Belgia;

art. 13 umowy Togo-Bułgaria;

art. 10 umowy Togo-Francja;

art. 7 umowy Togo-Niemcy;

art. 12 umowy Togo-Luksemburg;

art. 12 umowy Togo–Niderlandy;

art. 5 projektu umowy Togo-Zjednoczone Królestwo.

Kontrola regulacyjna:

art. 3 umowy Togo-Belgia;

art. 12 umowy Togo-Bułgaria;

art. 9 umowy Togo-Francja;

art. 11 umowy Togo-Luksemburg;

art. 11 umowy Togo–Niderlandy;

art. 14 projektu umowy Togo-Zjednoczone Królestwo.

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

art. 2 umowy Togo-Belgia;

art. 3 umowy Togo-Bułgaria;

art. 2 umowy Togo-Francja;

art. 3 umowy Togo-Niemcy;

art. 2 umowy Togo-Luksemburg;

art. 2 umowy Togo–Niderlandy;

art. 8 projektu umowy Togo-Zjednoczone Królestwo.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2010.056.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 56

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 53 6 marca 2010

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Informacja dotycząca wejścia w życie umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Seszeli w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych	1
	*	Informacja dotycząca wejścia w życie umowy między Wspólnotą Europejską a Wspólnotą Bahamów w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych	1
	*	Informacja dotycząca wejścia w życie umowy między Wspólnotą Europejską a Barbadosem w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych	1
	*	Informacja dotycząca wejścia w życie umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych	1
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 189/2010 z dnia 5 marca 2010 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	2
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 190/2010 z dnia 5 marca 2010 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10	4
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 191/2010 z dnia 5 marca 2010 r. ustalające należności celne przywozowe mające zastosowanie do niektórych rodzajów ryżu łuskanego od dnia 6 marca 2010 r.	6
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 192/2010 z dnia 5 marca 2010 r. ustalające należności celne przywozowe mające zastosowanie do ryżu półbielonego lub bielonego od dnia 6 marca 2010 r.	7
		DECYZJE
		2010/142/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 3 marca 2010 r. wyłączająca niektóre usługi w sektorze pocztowym w Austrii z zakresu stosowania dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (notyfikowana jako dokument nr C(2010) 1120) ( 1 )	8
		2010/143/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie wkładu finansowego Unii przeznaczonego na środki stosowane w stanach zagrożenia, służące zwalczaniu choroby pęcherzykowej świń we Włoszech w 2009 r. (notyfikowana jako dokument nr C(2010) 1192)	12

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	IL	155,3
	JO	61,0
	MA	130,1
	TN	152,1
	TR	101,8
	ZZ	120,1
0707 00 05	EG	211,5
	JO	143,3
	MK	134,1
	TR	154,5
	ZZ	160,9
0709 90 70	MA	144,4
	TR	80,0
	ZZ	112,2
0709 90 80	EG	40,8
0709 90 80	ZZ	40,8
0805 10 20	CL	52,4
	EG	47,3
	IL	55,1
	MA	49,6
	TN	52,9
	TR	54,4
	ZZ	52,0
0805 50 10	EG	76,3
	IL	76,3
	MA	65,7
	TR	60,2
	ZZ	69,6
0808 10 80	CA	96,6
	CN	67,7
	MK	24,7
	US	106,2
	ZZ	73,8
0808 20 50	AR	74,7
	CL	158,9
	CN	65,8
	US	95,6
	ZA	82,5
	ZZ	95,5

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	38,91	0,00
1701 11 90 (1)	38,91	3,23
1701 12 10 (1)	38,91	0,00
1701 12 90 (1)	38,91	2,93
1701 91 00 (2)	43,35	4,46
1701 99 10 (2)	43,35	1,33
1701 99 90 (2)	43,35	1,33
1702 90 95 (3)	0,43	0,26

	IV Akty przyjęte przed dniem 1 grudnia 2009 r. na mocy Traktatu WE, Traktatu o UE i Traktatu Euratom
*	Informacja dotycząca oświadczeń Republiki Cypryjskiej i Rumunii w sprawie uznania przez te kraje właściwości Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zakresie wydawania orzeczeń w trybie prejudycjalnym w odniesieniu do aktów, o których mowa w art. 35 Traktatu o Unii Europejskiej	14
	2010/144/WE
*	Decyzja Rady z dnia 30 marca 2009 r. w sprawie podpisania oraz tymczasowego stosowania Umowy między Wspólnotą Europejską a Unią Gospodarczą i Walutową Afryki Zachodniej dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych	15
	Umowa między Wspólnotą Europejską a Unią Gospodarczą i Walutową Afryki Zachodniej dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych	16