27.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/1

(1)

Zgodnie z art. 4 dyrektywy Rady 92/79/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie zbliżenia podatków od papierosów (3) i art. 4 dyrektywy Rady 92/80/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie zbliżenia podatków od wyrobów tytoniowych innych niż papierosy (4), przeprowadzono dogłębny przegląd stawek i struktury podatków akcyzowych od wyrobów tytoniowych. Przegląd ten obejmował przepisy dyrektywy Rady 95/59/WE z dnia 27 listopada 1995 r. w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych (5).

(2)

W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i równocześnie wysokiego poziomu ochrony zdrowia, zgodnie z wymogiem art. 168 Traktatu, biorąc pod uwagę, że wyroby tytoniowe mogą być przyczyną poważnych problemów zdrowotnych i że Unia jest stroną Ramowej konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o ograniczeniu użycia tytoniu, konieczne jest wprowadzenie różnych zmian w unijnych przepisach fiskalnych dotyczących wyrobów tytoniowych. Zmiany te powinny uwzględniać istniejącą sytuację właściwą dla każdego z różnych rodzajów wyrobów tytoniowych.

(3)

Jeśli chodzi o papierosy, zasady należy uprościć w taki sposób, aby stworzyć neutralne warunki konkurencji dla producentów, zmniejszyć rozdrobnienie rynków wyrobów tytoniowych i sprzyjać osiągnięciu celów zdrowotnych. W tym celu należy zastąpić koncepcję najpopularniejszej kategorii cenowej; stawka minimalna ad valorem powinna odnosić się do średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży, a wszystkie papierosy należy objąć minimalną stawką pieniężną. Z tych samych przyczyn średnia ważona cena detaliczna sprzedaży powinna stanowić również poziom odniesienia dla pomiarów znaczenia specyficznego podatku akcyzowego w obrębie całego obciążenia podatkowego.

(4)

Bez uszczerbku dla mieszanej struktury podatkowej i maksymalnego udziału specyficznego składnika w całkowitym obciążeniu podatkowym, państwa członkowskie należy wyposażyć w skuteczniejsze środki służące nakładaniu specyficznego lub minimalnego podatku akcyzowego na papierosy, tak aby zapewnić stosowanie w całej Unii pewnej minimalnej kwoty opodatkowania.

(5)

Jeśli chodzi o tytoń drobno krojony przeznaczony do skręcania papierosów, unijne minimalne stawki ad valorem powinny być wyrażone w taki sposób, aby uzyskać skutki podobne do uzyskiwanych w przypadku papierosów, a za punkt odniesienia powinna służyć średnia ważona detaliczna cena sprzedaży.

(6)

Przeanalizowano zmiany cen i poziomów podatku akcyzowego, w szczególności w odniesieniu do papierosów, które stanowią zdecydowanie najważniejszą kategorię wyrobów tytoniowych, jak również w odniesieniu do tytoniu drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów. Analiza pokazuje, że nadal istnieją znaczne różnice pomiędzy państwami członkowskimi, które mogą zakłócać działanie rynku wewnętrznego. Dlatego większa zbieżność pomiędzy poziomami podatków stosowanymi w państwach członkowskich pomogłaby w ograniczeniu oszustw i przemytu w obrębie Unii.

(7)

Większa zbieżność przyczyniłaby się również do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego. Poziom opodatkowania istotnie jest jednym z głównych czynników wpływających na cenę wyrobów tytoniowych, która z kolei wpływa na zwyczaje związane z paleniem wśród konsumentów. Oszustwa i przemyt podważają determinowane podatkami poziomy cen, w szczególności cen papierosów i tytoniu drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów, a tym samym zagrażają osiągnięciu celów dotyczących ograniczenia użycia tytoniu i celów w zakresie ochrony zdrowia.

(8)

W celu uzyskania większej zbieżności i ograniczenia spożycia należy zatem zwiększyć unijne minimalne poziomy opodatkowania papierosów i tytoniu drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów.

(9)

Należy zbliżyć minimalne poziomy dotyczące tytoniu drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów do minimalnych poziomów dotyczących papierosów, tak aby w większym stopniu uwzględnić istniejący stopień konkurencji pomiędzy tymi dwoma produktami, odzwierciedlonej w obserwowanych wzorcach spożycia, jak również ich równie szkodliwy charakter.

(10)

Okresy przejściowe powinny umożliwić państwom członkowskim sprawne dostosowanie do nowych poziomów całkowitego podatku akcyzowego, ograniczając tym samym ewentualne skutki uboczne.

(11)

Aby zapobiec zachwianiu równowagi gospodarczej i społecznej na Korsyce, jest ważne i uzasadnione, aby przedłużyć do dnia 31 grudnia 2015 r. obowiązywanie odstępstwa, dzięki któremu Francja może stosować stawkę podatku akcyzowego, która jest niższa od stawki krajowej na papierosy i inne wyroby tytoniowe dopuszczone do konsumpcji na Korsyce. Do tego dnia zasady podatkowe dla wyrobów tytoniowych dopuszczonych tam do konsumpcji powinny zostać ujednolicone z zasadami obowiązującymi dla Francji kontynentalnej. Niemniej jednak należy uniknąć zbyt raptownej zmiany i dlatego powinno się wprowadzać stopniowy wzrost podatku akcyzowego obecnie nałożonego na papierosy oraz na drobno krojony tytoń przeznaczony do skręcania papierosów na Korsyce.

(12)

Aby uniknąć zniekształceń konkurencji i niedopuszczalnych utrudnień w handlu, a także wynikających z takiej sytuacji strat dochodów państw członkowskich, które stosują wysokie podatki akcyzowe, zarówno jako istotne źródło dochodu, jak i ze względów zdrowotnych, konieczne wydaje się zezwolenie tym państwom na stosowanie ograniczeń ilościowych w odniesieniu do papierosów, które można wwieźć na ich terytorium bez płacenia dalszych podatków akcyzowych w przypadku gdy papierosy te są wwożone na ich terytorium z państw członkowskich korzystających z okresów przejściowych. Takie zezwolenia na stosowanie ograniczeń należy modyfikować z uwzględnieniem poziomu, jaki osiągnąłby ogólny minimalny poziom opodatkowania obowiązkowego oraz trudności, jakie podczas stopniowego dostosowywania do ogólnego minimalnego poziomu obowiązkowego mogą napotkać państwa członkowskie korzystające z odstępstwa w związku z niższym poziomem opodatkowania w innych państwach członkowskich.

(13)

W celu uniknięcia spadku wartości unijnych minimalnych poziomów podatków od cygar, cygaretek i tytoniu do palenia innego niż drobno krojony tytoń przeznaczony do skręcania papierosów, konieczne jest zwiększenie poziomów minimalnych, wyrażonych jako kwota specyficzna.

(14)

W interesie jednolitego i sprawiedliwego opodatkowania należy odpowiednio dostosować definicję papierosów, cygar i cygaretek oraz innego tytoniu do palenia w taki sposób, aby: tytoń zrolowany, który w zależności od jego długości można uznać za dwa papierosy lub większą ich liczbę, był traktowany do celów podatku akcyzowego jako dwa papierosy lub większa ich liczba; rodzaj cygara, który jest podobny pod wieloma względami do papierosa, był traktowany do celów podatku akcyzowego jako papieros; tytoń do palenia, który jest podobny pod wieloma względami do tytoniu drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów, był traktowany do celów podatku akcyzowego jako tytoń drobno krojony; a odpady tytoniowe zostały wyraźnie zdefiniowane. W związku z trudnościami gospodarczymi, jakie dla zainteresowanych podmiotów gospodarczych z Niemiec i Węgier może spowodować natychmiastowe wprowadzenie tej definicji Republika Federalna Niemiec i Republika Węgierska powinny mieć prawo odroczenia wprowadzania tej nowej definicji cygar i cygaretek do dnia 1 stycznia 2015 r.

(15)

Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (6), państwa członkowskie są zachęcane do sporządzania, dla ich własnych celów i w interesie Unii, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlą zbieżność pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do ich upowszechniania.

(16)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 92/79/EWG, 92/80/EWG, 95/59/WE i dyrektywę Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego (7)

1)

art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

1.   Całkowity podatek akcyzowy (podatek specyficzny i podatek ad valorem z wyłączeniem VAT) od papierosów wynosi co najmniej 57 % średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży papierosów dopuszczonych do konsumpcji. Taki podatek akcyzowy wynosi nie mniej niż 64 EUR za 1 000 papierosów, niezależnie od średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży.

Państwa członkowskie, które nakładają podatek akcyzowy wynoszący co najmniej 101 EUR za 1 000 papierosów na podstawie średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży, nie muszą jednak spełniać wymogu 57 % ustanowionego w akapicie pierwszym.

2.   Od dnia 1 stycznia 2014 r., całkowity podatek akcyzowy od papierosów wynosi co najmniej 60 % średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży papierosów dopuszczonych do konsumpcji. Taki podatek akcyzowy wynosi nie mniej niż 90 EUR za 1 000 papierosów, niezależnie od średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży.

Państwa członkowskie, które nakładają podatek akcyzowy wynoszący co najmniej 115 EUR za 1 000 papierosów na podstawie średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży, nie muszą jednak spełniać wymogu 60 % ustanowionego w akapicie pierwszym.

Bułgaria, Estonia, Grecja, Łotwa, Litwa, Węgry, Polska oraz Rumunia mogą stosować okres przejściowy do dnia 31 grudnia 2017 r., aby spełnić wymogi, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim.

3.   Średnią ważoną detaliczną cenę sprzedaży oblicza się w odniesieniu do całkowitej wartości wszystkich papierosów dopuszczonych do konsumpcji, na podstawie detalicznej ceny sprzedaży obejmującej wszystkie podatki, podzielonej przez całkowitą liczbę papierosów dopuszczonych do konsumpcji. Jest ona określana najpóźniej do dnia 1 marca każdego roku na podstawie danych dotyczących wszystkich takich dopuszczeń do konsumpcji, które miały miejsce w poprzednim roku kalendarzowym.

4.   Państwa członkowskie stopniowo zwiększają podatki akcyzowe w celu spełnienia wymogów, o których mowa w ust. 2, w terminach określonych w tym ustępie.

5.   Komisja publikuje raz w roku wartość euro w walutach krajowych mającą zastosowanie do kwot całkowitego podatku akcyzowego.

Stosuje się kursy wymiany ustalone pierwszego dnia roboczego października oraz opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Obowiązują one od dnia 1 stycznia następnego roku kalendarzowego.

6.   Państwa członkowskie mogą utrzymać kwoty podatków akcyzowych obowiązujące w chwili dokonywania rocznego dostosowania przewidzianego w ust. 5, jeżeli przeliczenie kwot podatków akcyzowych wyrażonych w euro powodowałoby wzrost podatku akcyzowego wyrażonego w walucie krajowej o mniej niż 5 % lub mniej niż 5 EUR, w zależności od tego, która kwota będzie niższa.”;

2)

art. 2a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2a

1.   Jeżeli następuje zmiana średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży papierosów w państwie członkowskim, która powoduje spadek całkowitego podatku akcyzowego poniżej poziomów określonych, odpowiednio, w art. 2 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze, wówczas państwo członkowskie, którego to dotyczy, może powstrzymać się od dostosowania tego podatku do dnia 1 stycznia drugiego roku następującego po roku, w którym zaistniała taka zmiana.

2.   Jeżeli państwo członkowskie podwyższa stawkę podatku od wartości dodanej w odniesieniu do papierosów, może ono obniżyć całkowity podatek akcyzowy do kwoty, która wyrażona jako procent średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży jest równa wzrostowi stawki podatku od wartości dodanej, również wyrażonej jako procent średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży, nawet jeżeli takie dostosowanie powoduje obniżenie całkowitego podatku akcyzowego poniżej poziomów, wyrażonych jako procent średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży, określonych odpowiednio w art. 2 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze.

Państwo członkowskie podwyższa jednak ten podatek ponownie, tak aby osiągnąć co najmniej te poziomy, do dnia 1 stycznia drugiego roku następującego po roku, w którym dokonano takiego obniżenia.”;

3)

art. 3 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Na zasadzie odstępstwa od art. 2, od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. Francja może nadal stosować obniżoną stawkę podatku akcyzowego na papierosy dopuszczone do konsumpcji w departamentach na Korsyce do kontyngentu rocznego 1 200 ton. Obniżona stawka wynosi:

4)

art. 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

1.   Co cztery lata Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie oraz, w stosownym przypadku, wniosek dotyczący stawek podatku akcyzowego określonych w niniejszej dyrektywie oraz strukturę podatku akcyzowego określoną w art. 16 dyrektywy Rady 95/59/WE z dnia 27 listopada 1995 r. w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych (8).

Komisja uwzględnia w swoim sprawozdaniu prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rzeczywistą wartość stawek podatku akcyzowego i szersze cele Traktatu.

2.   Podstawę sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, stanowią w szczególności informacje przekazane przez państwa członkowskie.

3.   Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 43 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego (9), Komisja określa wykaz danych statystycznych niezbędnych do sprawozdania, z wyłączeniem danych dotyczących poszczególnych osób fizycznych lub podmiotów prawnych. Poza danymi łatwo dostępnymi dla państw członkowskich wspomniany wykaz zawiera jedynie dane, których gromadzenie i zbieranie nie powoduje nieproporcjonalnego obciążenia administracyjnego dla państw członkowskich.

4.   Komisja nie publikuje ani nie ujawnia w żaden inny sposób tych danych, jeśli prowadziłoby to do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej.

1)

w art. 3 ust. 1 dodaje się akapity w brzmieniu:

„Od dnia 1 stycznia 2011 r. całkowity podatek akcyzowy (podatek specyficzny lub podatek ad valorem z wyłączeniem VAT) od tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów wynosi co najmniej 40 % średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów dopuszczonego do konsumpcji lub co najmniej 40 EUR za kilogram.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. całkowity podatek akcyzowy (podatek specyficzny lub podatek ad valorem z wyłączeniem VAT) od tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów wynosi co najmniej 43 % średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów dopuszczonego do konsumpcji lub co najmniej 47 EUR za kilogram.

Od dnia 1 stycznia 2015 r. całkowity podatek akcyzowy (podatek specyficzny lub podatek ad valorem z wyłączeniem VAT) od tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów wynosi co najmniej 46 % średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów dopuszczonego do konsumpcji lub co najmniej 54 EUR za kilogram.

Od dnia 1 stycznia 2018 r. całkowity podatek akcyzowy (podatek specyficzny lub podatek ad valorem z wyłączeniem VAT) od tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów wynosi co najmniej 48 % średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów dopuszczonego do konsumpcji lub co najmniej 60 EUR za kilogram.

Od dnia 1 stycznia 2020 r. całkowity podatek akcyzowy (podatek specyficzny lub podatek ad valorem z wyłączeniem VAT) od tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów wynosi co najmniej 50 % średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów dopuszczonego do konsumpcji lub co najmniej 60 EUR za kilogram.

Średnią ważoną detaliczną cenę sprzedaży oblicza się w odniesieniu do całkowitej wartości tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów dopuszczonego do konsumpcji, na podstawie detalicznej ceny sprzedaży obejmującej wszystkie podatki, podzielonej przez całkowitą ilość tytoniu do palenia drobno krojonego przeznaczonego do skręcania papierosów dopuszczonego do konsumpcji. Jest ona określana w terminie do 1 marca każdego roku na podstawie danych dotyczących wszystkich takich dopuszczeń do konsumpcji, które miały miejsce w poprzednim roku kalendarzowym.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. całkowity podatek akcyzowy wyrażony jako procent, jako kwota za kilogram lub od danej liczby sztuk, stanowi co najmniej równowartość:

2)

art. 3 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. Francja może nadal stosować obniżoną stawkę podatku akcyzowego na wyroby tytoniowe inne niż papierosy dopuszczone do konsumpcji w departamentach na Korsyce. Obniżona stawka wynosi:

3)

art. 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

1.   Co cztery lata Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie oraz, w stosownym przypadku, wniosek dotyczący stawek i struktury podatku akcyzowego określonych w niniejszej dyrektywie.

Komisja uwzględnia w swoim sprawozdaniu prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, rzeczywistą wartość stawek podatku akcyzowego i szersze cele Traktatu.

2.   Podstawę sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, stanowią w szczególności informacje przekazane przez państwa członkowskie.

3.   Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 43 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego (10), Komisja określa wykaz danych statystycznych niezbędnych do sprawozdania, z wyłączeniem danych dotyczących poszczególnych osób fizycznych lub podmiotów prawnych. Poza danymi łatwo dostępnymi dla państw członkowskich wspomniany wykaz zawiera jedynie dane, których gromadzenie i zbieranie nie powoduje nieproporcjonalnego obciążenia administracyjnego dla państw członkowskich.

4.   Komisja nie publikuje ani nie ujawnia w żaden inny sposób tych danych, jeśli prowadziłoby to do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej.

4)

art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Komisja publikuje raz w roku wartość euro w walutach krajowych mającą zastosowanie do kwot całkowitego podatku akcyzowego.

Stosuje się kursy wymiany ustalone pierwszego dnia roboczego października oraz opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; obowiązują one od dnia 1 stycznia następnego roku kalendarzowego.”.

1)

art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

1.   Za cygara lub cygaretki uznaje się produkty opisane poniżej, jeśli mogą one być oraz, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, są przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 Niemcy i Węgry do dnia 31 grudnia 2014 r. mogą nadal stosować art. 3 dyrektywy 95/59/WE zmienionej dyrektywą 2002/10/WE.”;

2)

art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 1, do celów podatku akcyzowego uznaje się za dwa papierosy w przypadku, gdy – wyłączając filtr lub ustnik – jest on dłuższy niż 8 cm, ale nie dłuższy niż 11 cm, za trzy papierosy w przypadku, gdy – wyłączając filtr lub ustnik – jest on dłuższy niż 11 cm, ale nie dłuższy niż 14 cm itd.”;

3)

w art. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

4)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

5)

art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w art. 3, są traktowane jako cygara i cygaretki.”;

6)

art. 8 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   W stosownym przypadku podatek akcyzowy od papierosów może obejmować minimalny składnik podatku, pod warunkiem że rygorystycznie przestrzega się stosowania mieszanej struktury podatkowej oraz przedziału dla specyficznego składnika podatku akcyzowego określonego w art. 16.”;

7)

art. 16 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 16

1.   Udział specyficznego składnika podatku akcyzowego w kwocie całego obciążenia podatkowego na papierosy jest ustalany w odniesieniu do średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży.

2.   Średnią ważoną detaliczną cenę sprzedaży oblicza się w odniesieniu do całkowitej wartości wszystkich papierosów dopuszczonych do konsumpcji, na podstawie detalicznej ceny sprzedaży obejmującej wszystkie podatki, podzielonej przez całkowitą liczbę papierosów dopuszczonych do konsumpcji. Jest ona określana najpóźniej do dnia 1 marca każdego roku na podstawie danych dotyczących wszystkich takich dopuszczeń do konsumpcji, które miały miejsce w poprzednim roku kalendarzowym.

3.   Do dnia 31 grudnia 2013 r. specyficzny składnik podatku akcyzowego od papierosów nie może wynosić mniej niż 76,5 % i nie więcej niż 55 % wielkości całego obciążenia podatkowego wynikającego z dodania następujących wartości:

4.   Od dnia 1 stycznia 2014 r. specyficzny składnik podatku akcyzowego od papierosów nie może wynosić mniej niż 7,5 % i nie więcej niż 76,5 % wielkości całego obciążenia podatkowego wynikającego z dodania następujących wartości:

5.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 i 4, w przypadku gdy zachodzi zmiana średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży papierosów w państwie członkowskim, doprowadzając tym samym specyficzny składnik podatku akcyzowego, wyrażony jako procent całkowitego obciążenia podatkowego, do poziomu poniżej 5 % lub 7,5 %, w zależności od przypadku, lub powyżej 76,5 % całkowitego obciążenia podatkowego, wówczas państwo członkowskie, którego to dotyczy, może powstrzymać się od dostosowania kwoty specyficznego podatku akcyzowego do dnia 1 stycznia drugiego roku następującego po roku, w którym zaistniała zmiana.

6.   Niezależnie od przepisów art. 8 ust. 1 państwa członkowskie mogą wyłączyć opłaty celne z podstawy obliczania proporcjonalnego podatku akcyzowego nakładanego na papierosy.

7.   Z zastrzeżeniem ust. 3, 4, 5 i 6 państwa członkowskie mogą nakładać minimalną stawkę podatku akcyzowego na papierosy.”;

8)

Skreśla się art. 17.

27.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/8

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalającym najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (2) ustanowiono najwyższe dopuszczalne poziomy aflatoksyny B1 i sumy aflatoksyn (aflatoksyny B1 + G1 + B2 + G2) w szeregu środków spożywczych.

(2)

Konieczna jest zmiana niektórych najwyższych dopuszczalnych poziomów aflatoksyn w niektórych środkach spożywczych w celu uwzględnienia zmian zawartych w Kodeksie żywnościowym i nowych dowodów w najnowszych opiniach naukowych.

(3)

W Kodeksie żywnościowym ustanowiono dopuszczalny poziom sumy aflatoksyn wynoszący 15 μg/kg w migdałach, orzechach laskowych i pistacjach przeznaczonych do dalszej obróbki oraz dopuszczalny poziom sumy aflatoksyn wynoszący 10 μg/kg w gotowych do spożycia migdałach, orzechach laskowych i pistacjach (3).

(4)

Panel Naukowy ds. Zanieczyszczeń w Łańcuchu Żywnościowym (panel CONTAM) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w dniu 25 stycznia 2007 r. przyjął opinię dotyczącą możliwego wzrostu zagrożenia dla zdrowia konsumentów w związku z możliwym podwyższeniem obowiązujących najwyższych dopuszczalnych poziomów aflatoksyn w migdałach, orzechach laskowych i pistacjach oraz produktach pochodnych (4). Panel CONTAM stwierdził, że zmiana najwyższych dopuszczalnych poziomów aflatoksyn w migdałach, orzechach laskowych i pistacjach z 4 do 8 lub 10 μg/kg wywarłaby niewielki wpływ na dane szacunkowe związane z narażeniem z dietą, ryzykiem wystąpienia raka i wyliczonymi marginesami narażenia (MOE). Ponadto panel stwierdził, że narażenie na aflatoksyny z wszelkich źródeł powinno być określone na najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie, ponieważ aflatoksyny są genotoksyczne i rakotwórcze. Dane te wskazują, że obniżenie całkowitego narażenia z dietą na aflatoksyny można osiągnąć, obniżając ilość żywności o dużym stopniu zanieczyszczenia wprowadzanej do obrotu poprzez skuteczniejsze egzekwowanie i obniżenie narażenia z innych źródeł żywności niż migdały, orzechy laskowe i pistacje.

(5)

Panel CONTAM przyjął w dniu 16 czerwca 2009 r. deklarację w sprawie skutków dla zdrowia publicznego związanych z podniesieniem poziomów sumy aflatoksyn z 4 μg/kg do 10 μg/kg dla orzechów z drzew orzechowych innych niż migdały, orzechy laskowe i pistacje (5). W oparciu o informacje dostępne w 2007 r. panel stwierdził, że podniesienie poziomów sumy aflatoksyn z 4 μg/kg do 10 μg/kg dla innych orzechów z drzew orzechowych, w tym orzechów brazylijskich, nie będzie miało negatywnego wpływu na zdrowie publiczne. Biorąc pod uwagę obecne dyskusje w ramach Kodeksu żywnościowego, dotyczące najwyższych dopuszczalnych poziomów aflatoksyn w orzechach brazylijskich, właściwe jest dostosowanie poziomu aflatoksyn w orzechach brazylijskich do określonego w Kodeksie poziomu dla migdałów, orzechów laskowych i pistacji.

(6)

W Kodeksie żywnościowym ustanowiono jedynie najwyższy dopuszczalny poziom dla sumy aflatoksyn. Odpowiedni poziom aflatoksyny B1 określono, korzystając z bazy danych dotyczącej występowania aflatoksyn w żywności, stosowanej przez EFSA w celu oceny narażenia.

(7)

W opinii EFSA w sprawie aflatoksyn stwierdzono, że nasiona oleiste i produkty pochodne w znaczącym stopniu przyczyniają się do narażenia ludzi na aflatoksyny. EFSA stwierdził, że narażenie na aflatoksyny z wszelkich źródeł powinno być określone na najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie. Poza tym powiadomienia do systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (RASFF) wskazują na wysokie poziomy aflatoksyn w takich nasionach oleistych, jak nasiona słonecznika, nasiona melona itp. Proponuje się zatem ustanowienie również najwyższego dopuszczalnego poziomu dla nasion oleistych innych niż orzeszki ziemne, zgodnie z obowiązującymi najwyższymi dopuszczalnymi poziomami dla orzechów arachidowych (orzeszków ziemnych). Jednakże ponieważ aflatoksyny są prawie całkowicie usuwane podczas produkcji rafinowanego oleju roślinnego, właściwe jest wykluczenie nasion oleistych, w tym orzechów arachidowych (orzeszków ziemnych), przeznaczonych do tłoczenia oleju w celu produkcji rafinowanego oleju roślinnego, i rafinowanego oleju roślinnego.

(8)

Ustanowiono najwyższy dopuszczalny poziom wynoszący 2 μg/kg dla aflatoksyny B1 i 4 μg/kg dla sumy aflatoksyn we wszelkich zbożach i produktach pochodnych zbóż, z wyjątkiem kukurydzy, która ma być sortowana lub poddana innej fizycznej obróbce przed spożyciem przez ludzi lub użyta jako składnik w środkach spożywczych i dla której ustalono najwyższy dopuszczalny poziom wynoszący 5 μg/kg dla aflatoksyny B1 i 10 μg/kg dla sumy aflatoksyn. Ryż niełuskany zawiera zwykle aflatoksyny w stężeniu nieznacznie przekraczającym najwyższe dopuszczalne poziomy. Po procesie bielenia, podczas którego usuwane są łuski, poziomy aflatoksyn w bielonym ryżu spadają poniżej najniższych dopuszczalnych poziomów. Z tego względu właściwe jest stosowanie wobec ryżu tego samego podejścia co wobec kukurydzy i ustanowienie wyższego dopuszczalnego poziomu aflatoksyny B1 i sumy aflatoksyn dla ryżu, który ma być sortowany lub poddany innej fizycznej obróbce przed spożyciem przez ludzi lub użyciem jako składnik w środkach spożywczych.

(9)

Najwyższe dopuszczalne poziomy mają zastosowanie do jadalnych części orzechów z drzew orzechowych. Jednakże z najnowszych dowodów naukowych wynika, że część zanieczyszczenia aflatoksynami możne występować na łupinach orzechów brazylijskich. Właściwa jest zatem zmiana przypisu w załączniku, dotyczącego procedury, którą należy zastosować w przypadku badania analitycznego orzechów „w łupinach” pochodzących z drzew orzechowych, aby uwzględnić te najnowsze dowody naukowe.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

art. 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

Przepisy szczególne dotyczące orzeszków ziemnych, innych nasion oleistych, orzechów z drzew orzechowych, suszonych owoców, ryżu i kukurydzy

Orzechy arachidowe (orzeszki ziemne), inne nasiona oleiste, orzechy z drzew orzechowych, suszone owoce, ryż i kukurydza niespełniające wymogów dotyczących odpowiednich najwyższych dopuszczalnych poziomów aflatoksyn ustanowionych w pkt 2.1.5, 2.1.6, 2.1.7, 2.1.8, 2.1.10 i 2.1.11 załącznika mogą być wprowadzane do obrotu, pod warunkiem że te środki spożywcze:

2)

art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Przepisy szczególne dotyczące orzechów arachidowych (orzeszków ziemnych), innych nasion oleistych, ich produktów pochodnych i zbóż

Na oznakowaniu każdego opakowania, skrzynki itp. i na oryginalnym dokumencie towarzyszącym musi znajdować się wyraźna informacja o zamierzonym przeznaczeniu środków spożywczych. Dokument towarzyszący musi w sposób wyraźny odnosić się do przesyłki poprzez zamieszczenie w nim kodu identyfikacyjnego przesyłki, który znajduje się na każdym opakowaniu, pudełku itp. tej przesyłki. Ponadto rodzaj działalności gospodarczej prowadzonej przez odbiorcę przesyłki, określony w dokumencie towarzyszącym, musi być zgodny z zamierzonym przeznaczeniem wysyłanych środków spożywczych.

W przypadku braku wyraźnej informacji o tym, iż dane środki spożywcze nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi, najwyższe dopuszczalne poziomy określone w pkt 2.1.5 i 2.1.11 załącznika mają zastosowanie do wszystkich wprowadzanych do obrotu orzechów arachidowych (orzeszków ziemnych), innych nasion oleistych i ich produktów pochodnych oraz zbóż.

W odniesieniu do odstępstwa dotyczącego orzechów arachidowych (orzeszków ziemnych) i innych nasion oleistych przeznaczonych do tłoczenia oleju oraz w kwestii zastosowania najwyższych dopuszczalnych poziomów określonych w pkt 2.1.1 załącznika odstępstwo dotyczy jedynie przesyłek, które są oznakowane poprzez wyraźne wskazanie ich przeznaczenia i zawierają wskazówkę »produkt należy poddać procesowi tłoczenia oleju w celu produkcji rafinowanego oleju roślinnego«. Powyższa informacja znajduje się na etykiecie każdego opakowania, skrzynki itp. i na dokumencie (dokumentach) towarzyszącym(-ych). Miejscem przeznaczenia musi być tłocznia.”;

3)

w załączniku wprowadza się następujące zmiany:

27.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/13

27.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/15

(1)

Artykuł 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że należność celna przywozowa na produkty oznaczone kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002, ex 1005 inne niż ziarna hybrydowe oraz ex 1007 inne niż hybrydy do siewu, jest równa cenie interwencyjnej obowiązującej na takie produkty w przywozie, powiększonej o 55 %, minus cena importowa cif stosowana wobec danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć konwencyjnej stawki celnej określonej na podstawie Nomenklatury Scalonej.

(2)

Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1 wspomnianego artykułu, reprezentatywne ceny przywozowe cif ustanawiane są regularnie dla produktów określonych w tym ustępie.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96, ceną do obliczania należności przywozowej produktów oznaczonych kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 jest dzienna reprezentatywna cena cif w przywozie ustalona w sposób określony w art. 4 wspomnianego rozporządzenia.

(4)

Należy ustalić należności celne przywozowe na okres od dnia 1 marca 2010 r., mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń,

27.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/18

(1)

Sędziowie i rzecznicy generalni Trybunału Sprawiedliwości oraz Sądu są mianowani za wspólnym porozumieniem przez rządy państw członkowskich po konsultacji z komitetem, którego zadaniem jest opiniowanie kandydatów do wykonywania funkcji sędziego i rzecznika generalnego. Komitet składa się z siedmiu osobistości wybranych spośród byłych członków Trybunału Sprawiedliwości i Sądu, członków krajowych sądów najwyższych i prawników o uznanej kompetencji, przy czym jedną z kandydatur proponuje Parlament Europejski.

(2)

Należy zatem ustalić zasady działania komitetu,

27.2.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 50/20

(1)

Komitet jest powoływany na mocy art. 255 akapit pierwszy Traktatu w celu opiniowania kandydatów do wykonywania funkcji sędziego i rzecznika generalnego w Trybunale Sprawiedliwości i Sądzie przed ich mianowaniem przez rządy państw członkowskich (dalej zwany „komitetem”).

(2)

Komitet składa się z siedmiu osobistości wybranych spośród byłych członków Trybunału Sprawiedliwości i Sądu, członków krajowych sądów najwyższych i prawników o uznanej kompetencji, przy czym jedną z kandydatur proponuje Parlament Europejski.

(3)

Należy uwzględnić zapewnienie zrównoważonego składu komitetu, w szczególności w odniesieniu do reprezentowanego obszaru geograficznego, a także reprezentowanych systemów prawnych państw członkowskich.

(4)

Należy zatem mianować członków komitetu, jak również jego przewodniczącego,

Jean-Marc SAUVÉ, przewodniczący

Peter JANN

Lord MANCE

Torben MELCHIOR

Péter PACZOLAY

Ana PALACIO VALLELERSUNDI

Virpi TIILI