(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 129/2010 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

(1)

Artykuł 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że różnica pomiędzy cenami produktów określonych w załączniku I część XVI wymienionego rozporządzenia na rynku światowym i we Wspólnocie może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku mleka i przetworów mlecznych, refundacje wywozowe powinny zostać ustanowione zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 162, 163, 164, 167, 169 i 170 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Artykuł 164 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje wywozowe mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne ze względu na sytuację na rynku światowym, szczególne wymogi niektórych rynków lub zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(4)

Refundacje wywozowe dla Republiki Dominikańskiej zostały zróżnicowane celem uwzględnienia obniżonych stawek celnych stosowanych przy przywozie w ramach kontyngentu taryfowego na mocy Protokołu ustaleń między Wspólnotą Europejską a Republiką Dominikańską w sprawie ochrony przywozu mleka w proszku w Republice Dominikańskiej (2) zatwierdzonego decyzją Rady 98/486/WE (3). W wyniku zmian sytuacji rynkowej w Republice Dominikańskiej, które charakteryzuje wzrost konkurencji na rynku mleka w proszku, kontyngent nie jest już w pełni wykorzystywany. W celu maksymalnego wykorzystania kontyngentu należy znieść zróżnicowanie refundacji wywozowych dla Republiki Dominikańskiej.

(5)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 619/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. otwierające stały przetarg na refundacje wywozowe dotyczące niektórych przetworów mlecznych (2) przewiduje procedurę stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych.

(2)

Zgodnie z art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1454/2007 z dnia 10 grudnia 2007 r. ustanawiającego wspólne zasady określania procedury przetargowej w odniesieniu do ustalania refundacji wywozowych na niektóre produkty rolne (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na to zaproszenie do składania ofert, nie przyznaje się żadnych refundacji w okresie składania ofert kończącym się dnia 16 lutego 2010 r.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 619/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. otwierające stały przetarg na refundacje wywozowe dotyczące niektórych przetworów mlecznych (2) przewiduje procedurę stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych.

(2)

Zgodnie z art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1454/2007 z dnia 10 grudnia 2007 r. ustanawiającego wspólne zasady określania procedury przetargowej w odniesieniu do ustalania refundacji wywozowych na niektóre produkty rolne (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na to zaproszenie do składania ofert, nie przyznaje się żadnych refundacji w okresie składania ofert kończącym się dnia 16 lutego 2010 r.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1484/95 (3) ustanowiono szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustalono ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj wynika, że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów uwzględniając wahania cen w zależności od pochodzenia tych produktów. Należy zatem opublikować ceny reprezentatywne.

(3)

Ze względu na sytuację na rynku zmianę tę należy jak najszybciej zastosować.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Artykuł 162 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, iż różnica między cenami na rynku światowym produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. p) i wymienionych w części XVI załącznika I do tego rozporządzenia a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w części IV załącznika XX do wymienionego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji, stosowaną w przypadku gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w części IV załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Zgodnie z art. 14 akapit drugi lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji dla 100 kg każdego z przedmiotowych produktów podstawowych ustala się na taki sam okres jak okres uwzględniany przy ustalaniu refundacji dla takich samych produktów, wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(4)

Artykuł 162 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacja wywozowa stosowana do produktu będącego składnikiem towaru nie może być wyższa niż ta obowiązująca w stosunku do tego samego produktu wywożonego bez dalszego przetwarzania.

(5)

W przypadku niektórych produktów mlecznych wywożonych w formie towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu istnieje ryzyko, że w przypadku ustalenia z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji, zobowiązania dotyczące tych refundacji mogą być zagrożone. Aby uniknąć tego ryzyka, konieczne jest podjęcie stosownych działań zapobiegawczych, nie wykluczając jednak możliwości zawarcia kontraktów długoterminowych. Ustalenie określonej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem w odniesieniu do tych produktów powinno umożliwić osiągnięcie tych dwóch celów.

(6)

Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stanowi, że przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić, w stosownych przypadkach, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane zgodnie z rozporządzeniem o jednolitej wspólnej organizacji rynku we wszystkich państwach członkowskich w odniesieniu do produktów podstawowych wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 lub do produktów zasymilowanych.

(7)

Artykuł 100 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że dopłaty przyznawane są do produkowanego we Wspólnocie mleka odtłuszczonego przetwarzanego na kazeinę, o ile mleko i kazeina produkowana z tego mleka spełniają pewne wymagania.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

(1)

W przyjętej w dniu 26 maja 2009 r. rezolucji 1872 (2009) w sprawie sytuacji w Somalii Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) podkreśliła znaczenie odtworzenia, szkolenia, wyposażenia i utrzymania somalijskich sił bezpieczeństwa, a także wezwała państwa członkowskie oraz organizacje regionalne i międzynarodowe, by zapewniły wsparcie techniczne służące szkoleniu i wyposażeniu somalijskich sił bezpieczeństwa. W przyjętej w dniu 30 listopada 2009 r. rezolucji 1897 (2009) RB ONZ przywołała swoje poprzednie rezolucje i potwierdziła, że respektuje suwerenność, integralność terytorialną, polityczną niezależność i jedność Somalii.

(2)

W konkluzjach z dnia 27 lipca 2009 r. Rada postanowiła zwiększyć zaangażowanie w propagowanie pokoju i rozwoju w Somalii. W tym celu Rada przeanalizowała możliwości przyłączenia się Unii do międzynarodowych wysiłków, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa.

(3)

W konkluzjach z dnia 17 listopada 2009 r. Rada stwierdziła, że dalsze wsparcie przez Unię sektora bezpieczeństwa w Somalii należy rozważyć w ramach kompleksowego podejścia UE do sytuacji w Somalii oraz że wsparcie to powinno stanowić część szerszych i spójnych ram obejmujących ścisłą współpracę i koordynację UE z Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i innymi odpowiednimi partnerami, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jeżeli chodzi o Unię Afrykańską, Rada podkreśliła także znaczenie misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM).

(4)

W dniu 17 listopada 2009 r. Rada zatwierdziła koncepcję zarządzania kryzysowego dotyczącą ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia sił bezpieczeństwa tymczasowego rządu federalnego Somalii i zwróciła się o przeprowadzenie dalszych prac w zakresie planowania. Następnie Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) powołał organ ds. planowania.

(5)

W pismach z dnia 18 listopada 2009 r. i 23 stycznia 2010 r. tymczasowy rząd federalny Somalii wyraził wdzięczność za podejmowane przez Unię wysiłki mające na celu koordynowanie szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa oraz za wysiłki na rzecz pokoju i stabilności w Somalii; zapewnił on Unię o swoim zaangażowaniu w ponoszenie odpowiedzialności związanej z naborem, szkoleniem i utrzymaniem poborowych; podkreślił także swoje zaangażowanie w politykę szerszego sektora bezpieczeństwa w Somalii.

(6)

W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. zastępca specjalnego przedstawiciela Unii Afrykańskiej w Somalii przyjął z aprobatą, w imieniu Komisji Unii Afrykańskiej, pozytywny wynik rozważań UE na temat szkolenia ponad 2 000 żołnierzy somalijskich sił bezpieczeństwa.

(7)

W dniu 8 grudnia 2009 r. Rada wybrała opcję wojskowo-strategiczną dla ewentualnej misji wojskowej UE.

(8)

W sprawozdaniu przeznaczonym dla RB ONZ z dnia 31 grudnia 2009 r. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych odniósł się do koncepcji zarządzania kryzysowego dotyczącej ewentualnej misji Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony mającej na celu przyczynienie się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa i podkreślił, że gdy rozpocznie się realizacja zaplanowanych przez UE szkoleń, osoby z UE prowadzące te szkolenia powinny kierować się zharmonizowanymi i zatwierdzonymi programami.

(9)

W piśmie z dnia 5 stycznia 2010 r. minister obrony Ugandy z zadowoleniem przyjął planowaną misję Unii wspierającą somalijski sektor bezpieczeństwa oraz zwrócił się do Unii, by uczestniczyła w szkoleniu somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie przez co najmniej rok.

(10)

W dniu 20 stycznia 2010 r. Unia złożyła tymczasowemu rządowi federalnemu Somalii propozycję przyczynienia się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa.

(11)

W konkluzjach z dnia 25 stycznia 2010 r. Rada uzgodniła zorganizowanie misji wojskowej UE, która ma przyczynić się do szkolenia somalijskich sił bezpieczeństwa w Ugandzie, gdzie siły somalijskie już są szkolone. Misja miałaby również ułatwić koordynację działań UE z działaniami AMISOM. Ponadto Rada uzgodniła, że misja wojskowa UE rozpoczęłaby się przy okazji następnego naboru uczestników szkolenia, które ma się rozpocząć wiosną 2010 roku; byłaby ona prowadzona w ścisłej koordynacji z partnerami, w tym tymczasowym rządem federalnym Somalii, Ugandą, Unią Afrykańską, Organizacją Narodów Zjednoczonych i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Rada uznała, że szkolenie to należy przeprowadzić jako część szerzej zakrojonych wysiłków międzynarodowych, obejmujących między innymi sprawdzanie uczestników szkolenia, monitorowanie i szkolenie sił po ich powrocie do Mogadiszu oraz finansowanie żołdu żołnierzy i wypłacanie go.

(12)

KPiB powinien sprawować – pod kierownictwem Rady i WP – polityczną kontrolę nad misją wojskową UE, zapewniać jej kierownictwo strategiczne i podejmować stosowne decyzje zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu o Unii Europejskiej (TUE).

(13)

Należy wynegocjować i zawrzeć umowy międzynarodowe dotyczące udziału państw trzecich w misjach UE oraz statusu jednostek i personelu UE.

(14)

Na mocy art. 41 ust. 2 TUE oraz zgodnie z decyzją Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającą mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne (Athena) (1) (zwaną dalej „decyzją Athena”) wydatki operacyjne wynikające z niniejszej decyzji, które mają wpływ na kwestie wojskowe lub obronne, powinny być ponoszone przez państwa członkowskie.

(15)

Artykuł 28 ust. 1 TUE przewiduje, że w decyzjach Rady określa się środki, które mają być oddane do dyspozycji Unii. Finansowa kwota odniesienia na okres dwunastu miesięcy na pokrycie wspólnych kosztów misji wojskowej UE jest możliwie najdokładniejszą, aktualną wartością szacunkową i nie ma wpływu na ostateczne kwoty, które zostaną uwzględnione w budżecie przed jego zatwierdzeniem zgodnie z zasadami ustanowionymi na mocy decyzji Athena.

(16)

Zgodnie z art. 5 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie obronne. Dania nie uczestniczy zatem w finansowaniu niniejszej misji,

(1)

Decyzją 2002/148/WE (4) zakończono konsultacje z Republiką Zimbabwe prowadzone na mocy art. 96 ust. 2 lit. c) umowy o partnerstwie AKP-WE i przyjęto właściwe środki określone w załączniku do tej decyzji.

(2)

Na mocy decyzji 2009/144/WE (5) okres stosowania środków, o których mowa w art. 2 decyzji 2002/148/WE, przedłużony do dnia 20 lutego 2004 r. na mocy art. 1 decyzji 2003/112/WE (6), następnie do dnia 20 lutego 2005 r. na mocy art. 1 decyzji 2004/157/WE (7), następnie do dnia 20 lutego 2006 r. na mocy art. 1 decyzji 2005/139/WE (8), następnie do dnia 20 lutego 2007 r. na mocy art. 1 decyzji 2006/114/WE (9), następnie do dnia 20 lutego 2008 r. na mocy art. 1 decyzji 2007/127/WE (10), a następnie do dnia 20 lutego 2009 r. na mocy art. 1 decyzji 2008/158/WE (11), został przedłużony na kolejne 12 miesięcy do dnia 20 lutego 2010 r.

(3)

Powołanie rządu jedności narodowej należy uznać za zmianę, która umożliwi odnowienie pełnych stosunków między Unią Europejską a Zimbabwe oraz wsparcie dla procesu reform w tym kraju.

(4)

Niemniej jednak, w świetle ostatnich wydarzeń na scenie politycznej Zimbabwe oraz uwzględniając fakt, że niektóre ważne środki dotyczące elementów zasadniczych umowy o partnerstwie AKP-WE, które zostały zawarte w ogólnym porozumieniu politycznym między trzema partiami politycznymi, nadal nie zostały odpowiednio wdrożone, elementy zasadnicze wymienione w art. 9 umowy o partnerstwie AKP-WE nie są przestrzegane, a obecna sytuacja w Zimbabwe nie gwarantuje poszanowania praw człowieka, zasad demokratycznych i praworządności.

(5)

Z tego względu należy przedłużyć okres stosowania środków,