ISSN 1725-5139
doi:10.3000/17255139.L_2010.038.pol
Dziennik Urzędowy
Unii Europejskiej
L 38
Wydanie polskie
Legislacja
Tom 53
11 lutego 2010
|
ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2010.038.pol |
||
|
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38 |
|
|
|
||
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 53 |
|
|
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
|
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/1 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 121/2010
z dnia 9 lutego 2010 r.
rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Provolone del Monaco (ChNP)]
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 7 ust. 4 akapit pierwszy,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy i w zastosowaniu art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Włoch o rejestrację nazwy „Provolone del Monaco” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2). |
|
(2) |
Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Nazwa wymieniona w załączniku do niniejszego rozporządzenia zostaje zarejestrowana.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lutego 2010 r.
W imieniu Komisji
José Manuel BARROSO
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.
(2) Dz.U. C 140 z 20.6.2009, s. 4.
ZAŁĄCZNIK
Produkty rolne przeznaczone do spożycia przez ludzi wymienione w załączniku I do Traktatu:
Klasa 1.3. Sery
WŁOCHY
Provolone del Monaco (ChNP)
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/3 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 122/2010
z dnia 10 lutego 2010 r.
ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 lutego 2010 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 10 lutego 2010 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
|
(EUR/100 kg) |
||
|
Kod CN |
Kod krajów trzecich (1) |
Standardowa stawka celna w przywozie |
|
0702 00 00 |
IL |
176,4 |
|
JO |
87,5 |
|
|
MA |
77,2 |
|
|
TN |
115,0 |
|
|
TR |
103,3 |
|
|
ZZ |
111,9 |
|
|
0707 00 05 |
JO |
147,9 |
|
MA |
75,9 |
|
|
TR |
144,8 |
|
|
ZZ |
122,9 |
|
|
0709 90 70 |
IL |
247,1 |
|
MA |
123,4 |
|
|
TR |
169,5 |
|
|
ZZ |
180,0 |
|
|
0709 90 80 |
EG |
69,8 |
|
MA |
131,9 |
|
|
ZZ |
100,9 |
|
|
0805 10 20 |
EG |
50,2 |
|
IL |
58,0 |
|
|
MA |
52,3 |
|
|
TN |
46,4 |
|
|
TR |
52,2 |
|
|
ZZ |
51,8 |
|
|
0805 20 10 |
IL |
151,5 |
|
MA |
87,8 |
|
|
ZZ |
119,7 |
|
|
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90 |
CN |
57,9 |
|
EG |
57,3 |
|
|
IL |
85,9 |
|
|
JM |
109,6 |
|
|
MA |
71,0 |
|
|
PK |
45,0 |
|
|
TR |
67,2 |
|
|
ZZ |
70,6 |
|
|
0805 50 10 |
EG |
88,6 |
|
IL |
76,3 |
|
|
TR |
72,3 |
|
|
ZZ |
79,1 |
|
|
0808 10 80 |
CA |
95,3 |
|
CL |
60,1 |
|
|
CN |
66,1 |
|
|
MK |
24,7 |
|
|
US |
119,0 |
|
|
ZZ |
73,0 |
|
|
0808 20 50 |
CN |
44,9 |
|
US |
95,2 |
|
|
ZA |
105,4 |
|
|
ZZ |
81,8 |
|
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/5 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 123/2010
z dnia 10 lutego 2010 r.
zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 112/2010 (4). |
|
(2) |
Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem (WE) nr 877/2009, zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 11 lutego 2010 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 10 lutego 2010 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.
(3) Dz.U. L 253 z 25.9.2009, s. 3.
(4) Dz.U. L 36 z 9.2.2010, s. 19.
ZAŁĄCZNIK
Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych należności celnych przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95, obowiązujące od dnia 11 lutego 2010 r.
|
(EUR) |
||
|
Kod CN |
Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu |
Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu |
|
1701 11 10 (1) |
45,24 |
0,00 |
|
1701 11 90 (1) |
45,24 |
1,33 |
|
1701 12 10 (1) |
45,24 |
0,00 |
|
1701 12 90 (1) |
45,24 |
1,04 |
|
1701 91 00 (2) |
54,50 |
1,12 |
|
1701 99 10 (2) |
54,50 |
0,00 |
|
1701 99 90 (2) |
54,50 |
0,00 |
|
1702 90 95 (3) |
0,55 |
0,19 |
(1) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
(2) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
(3) Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.
DECYZJE
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/7 |
DECYZJA RADY EUROPEJSKIEJ
z dnia 9 lutego 2010 r.
w sprawie mianowania Komisji Europejskiej
(2010/80/UE)
RADA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 17 ust. 3 i 4 oraz art. 17 ust. 7 akapit trzeci,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Okoliczności związane z procesem ratyfikacji traktatu z Lizbony spowodowały, że Komisja mianowana w dniu 22 listopada 2004 r. pozostała na stanowisku po dniu 31 października 2009 r., w oczekiwaniu na zakończenie procesu mianowania nowej Komisji zgodnie z postanowieniami Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionymi przez traktat z Lizbony. |
|
(2) |
Po wejściu w życie traktatu z Lizbony, w dniu 1 grudnia 2009 r., Rada Europejska mianowała Catherine ASHTON, decyzją 2009/880/UE (1), za zgodą Przewodniczącego Komisji, Wysokim Przedstawicielem Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, na okres od dnia 1 grudnia 2009 r. do końca trwającej wówczas kadencji Komisji. |
|
(3) |
Zgodnie z art. 17 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej nowa Komisja składająca się z jednego obywatela każdego państwa członkowskiego – przy czym skład ten obejmuje jej Przewodniczącego i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, który jest jednym z wiceprzewodniczących Komisji – musi zostać mianowana na okres od końca kadencji Komisji urzędującej w momencie wejścia w życie traktatu z Lizbony do dnia 31 października 2014 r. |
|
(4) |
Rada Europejska wyznaczyła José Manuela DURÃO BARROSO jako osobę proponowaną Parlamentowi Europejskiemu na stanowisko Przewodniczącego Komisji, a Parlament Europejski wybrał tak wyznaczonego kandydata. |
|
(5) |
Decyzją 2009/903/UE (2) Rada przyjęła, za wspólnym porozumieniem z wybranym Przewodniczącym Komisji, listę pozostałych osób, które proponuje mianować członkami Komisji. Tego samego dnia, decyzją 2009/950/UE (3), Rada Europejska mianowała, za zgodą Przewodniczącego Komisji, Catherine ASHTON na stanowisko Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, na okres od końca kadencji aktualnej Komisji do dnia 31 października 2014 r. |
|
(6) |
Na mocy decyzji 2010/41/UE, Euratom (4), która uchyla i zastępuje decyzję 2009/903/UE, Rada przyjęła, za wspólnym porozumieniem z wybranym Przewodniczącym Komisji, nową listę pozostałych osób, które proponuje mianować członkami Komisji. |
|
(7) |
W drodze głosowania w dniu 9 lutego 2010 r. Parlament Europejski zatwierdził kolegialnie mianowanie Przewodniczącego, Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz pozostałych członków Komisji. |
|
(8) |
Należy zatem mianować Komisję, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym mianuje się następujące osoby członkami Komisji Europejskiej, na okres od dnia 10 lutego 2010 r. do dnia 31 października 2014 r.:
|
— |
Przewodniczący: José Manuel DURÃO BARROSO |
|
— |
członek, wiceprzewodniczący, na mocy art. 18 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej: Catherine ASHTON, Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa |
|
— |
członkowie:
|
Artykuł 2
Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem 10 lutego 2010 r.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lutego 2010 r.
W imieniu Rady Europejskiej
H. VAN ROMPUY
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 315 z 2.12.2009, s. 49.
(2) Dz.U. L 321 z 8.12.2009, s. 51.
(3) Dz.U. L 328 z 15.12.2009, s. 69.
(4) Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 5.
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/9 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 9 lutego 2010 r.
ustanawiająca klasy właściwości użytkowej niektórych wyrobów budowlanych w zakresie reakcji na ogień w odniesieniu do klejów do płytek ceramicznych
(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 382)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2010/81/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (1), w szczególności jej art. 20 ust. 2 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Dyrektywa 89/106/EWG przewiduje, że w celu uwzględnienia zróżnicowanych poziomów zabezpieczenia obiektów budowlanych na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym może być konieczne ustalenie w dokumentach interpretacyjnych klas odpowiadających właściwościom użytkowym wyrobów dla każdego zasadniczego wymogu. Dokumenty takie opublikowano w formie komunikatu Komisji w sprawie dokumentów interpretacyjnych w odniesieniu do dyrektywy 89/106/EWG (2). |
|
(2) |
Odnosząc się do zasadniczego wymogu bezpieczeństwa w wypadku pożaru, dokument interpretacyjny nr 2 wyszczególnia szereg wzajemnie powiązanych środków, łącznie określających strategię bezpieczeństwa pożarowego, która ma być rozwijana w różnorodny sposób w państwach członkowskich. |
|
(3) |
Dokument interpretacyjny nr 2 określa jeden z tych środków jako ograniczenie powstawania i rozprzestrzeniania się ognia i dymu w obrębie danego obszaru poprzez ograniczenie stopnia, w jakim materiały budowlane mogą przyczyniać się do pełnego rozwinięcia się pożaru. |
|
(4) |
Poziom tego ograniczenia może być wyrażony wyłącznie w kategoriach różnego poziomu właściwości użytkowej wyrobów w zakresie reakcji na ogień w ich zastosowaniu końcowym. |
|
(5) |
W drodze zharmonizowanego rozwiązania przyjęto system klas decyzją Komisji 2000/147/WE z dnia 8 lutego 2000 r. wykonującej dyrektywę Rady 89/106/EWG w odniesieniu do klasyfikacji odporności wyrobów budowlanych na działanie ognia (3). |
|
(6) |
W przypadku kleju do płytek ceramicznych konieczne jest stosowanie klasyfikacji ustanowionej w decyzji 2000/147/WE. |
|
(7) |
Właściwość użytkowa wielu wyrobów lub materiałów budowlanych w zakresie reakcji na ogień w ramach klasyfikacji przewidzianej w decyzji 2000/147/WE jest dobrze ugruntowana i na tyle dobrze znana organom nadzoru przeciwpożarowego w państwach członkowskich, że nie wymagają one badania tej szczególnej właściwości. |
|
(8) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W załączniku określa się wyroby lub materiały budowlane, które spełniają wszystkie wymogi pod względem właściwości użytkowej w zakresie reakcji na ogień bez konieczności dalszego badania.
Artykuł 2
Szczególne klasy stosowane do różnych wyrobów lub materiałów budowlanych w ramach klasyfikacji reakcji na ogień przyjętej w decyzji 2000/147/WE określone są w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 3
W stosownych przypadkach wyroby rozpatrywane są w związku z ich zastosowaniem końcowym.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lutego 2010 r.
W imieniu Komisji
Günter VERHEUGEN
Wiceprzewodniczący
(1) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 12.
(2) Dz.U. C 62 z 28.2.1994, s. 1.
(3) Dz.U. L 50 z 23.2.2000, s. 14.
ZAŁĄCZNIK
W tabeli zawartej w niniejszym załączniku wymieniono wyroby lub materiały budowlane, które spełniają wszystkie wymogi pod względem właściwości użytkowej w zakresie reakcji na ogień bez konieczności badania.
Tabela
Klasy właściwości użytkowej w zakresie reakcji na ogień dla klejów do płytek ceramicznych
|
Wyrób (1) |
Zawartość materii organicznej (% wg wagi) |
Maksymalna grubość warstwy (mm) |
Klasa (2) |
|
Klej cementowy zgodny z normą EN 12004 |
< 20 |
20 |
E |
|
Klej dyspersyjny zgodny z normą EN 12004 |
< 40 |
5 |
|
|
Klej na bazie żywic reaktywnych zgodny z normą EN 12004 |
< 50 |
5 |
(1) Umieszczany na dowolnym podłożu klasy co najmniej D-s2,d0 i gęstości ≥ 680 kg/m3.
(2) Klasa zgodnie z tabelą 1 załącznika do decyzji Komisji 2000/147/WE.
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/11 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 9 lutego 2010 r.
ustanawiająca klasy reakcji na ogień niektórych wyrobów budowlanych w odniesieniu do dekoracyjnych okładzin ściennych w postaci zwoików i paneli
(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 397)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2010/82/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (1), w szczególności jej art. 20 ust. 2 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Dyrektywa 89/106/EWG przewiduje, że aby uwzględnić różne poziomy zabezpieczeń prac budowlanych na szczeblach narodowym, regionalnym i lokalnym, konieczne może być ustanowienie, przez dokumenty interpretacyjne, klas odpowiadających odporności wyrobów dotyczących każdego z wymogów zasadniczych. Dokumenty te opublikowano w formie komunikatu Komisji w sprawie dokumentów interpretacyjnych do dyrektywy 89/106/EWG (2). |
|
(2) |
W odniesieniu do zasadniczego wymogu bezpieczeństwa w wypadku pożaru dokument interpretacyjny nr 2 wyszczególnia kilka wzajemnie powiązanych środków wspólnie określających strategię bezpieczeństwa pożarowego, która ma być rozwijana w różnorodny sposób w państwach członkowskich. |
|
(3) |
Dokument interpretacyjny nr 2 określa jeden z tych środków jako ograniczenie powstawania i rozprzestrzeniania się ognia i dymu w obrębie danego obszaru poprzez ograniczenie stopnia, w jakim materiały budowlane mogą przyczyniać się do pełnego rozwinięcia się pożaru. |
|
(4) |
Poziom tego ograniczenia może być wyrażony wyłącznie w kategoriach różnego poziomu reakcji na ogień wyrobów w ich zastosowaniu końcowym. |
|
(5) |
Dążąc do zharmonizowanego rozwiązania, na mocy decyzji Komisji 2000/147/WE z dnia 8 lutego 2000 r. wykonującej dyrektywę Rady 89/106/EWG przyjęto system klas w odniesieniu do klasyfikacji odporności wyrobów budowlanych na działanie ognia (3). |
|
(6) |
W przypadku dekoracyjnych okładzin ściennych w postaci zwoików i paneli niezbędne jest stosowanie klasyfikacji ustanowionej w decyzji 2000/147/WE. |
|
(7) |
Reakcja na ogień wielu wyrobów lub materiałów budowlanych w ramach klasyfikacji przewidzianej w decyzji 2000/147/WE jest dobrze ugruntowana i na tyle dobrze znana organom nadzoru przeciwpożarowego w państwach członkowskich, że nie wymagają one badania tej szczególnej charakterystyki reakcji. |
|
(8) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W załączniku określa się wyroby lub materiały budowlane, które spełniają wszystkie wymagania w zakresie odporności na działania ognia („reakcji na ogień”) bez konieczności dalszego badania.
Artykuł 2
Szczególne klasy stosowane do różnych wyrobów lub materiałów budowlanych, w ramach klasyfikacji reakcji na ogień przyjętej w decyzji 2000/147/WE, określone są w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 3
W stosownych przypadkach wyroby rozpatrywane są w związku z ich zastosowaniem końcowym.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lutego 2010 r.
W imieniu Komisji
Günter VERHEUGEN
Wiceprzewodniczący
(1) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 12.
(2) Dz.U. C 62 z 28.2.1994, s. 1.
(3) Dz.U. L 50 z 23.2.2000, s. 14.
ZAŁĄCZNIK
W tabeli zawartej w niniejszym załączniku wymieniono wyroby lub materiały budowlane, które spełniają wszystkie wymagania w zakresie cechy reakcji na ogień bez konieczności badania.
Tabela
Klasy reakcji na ogień dekoracyjnych okładzin ściennych w postaci zwoików i paneli
|
Wyrób (1) |
Maksymalna masa na jednostkę powierzchni (g/m2) |
Maksymalna grubość (mm) |
Klasa (2) |
|
Okładziny ścienne na bazie włókien celulozy |
190 |
0,9 |
D-s3, d2 |
|
Okładziny ścienne na bazie włókien celulozy z powłoką polimerową lub nadrukiem |
470 |
0,7 |
|
|
Okładziny ścienne na bazie mieszanki celulozy i włókien poliestrowych |
160 |
0,3 |
|
|
Okładziny ścienne na bazie mieszanki celulozy i włókien poliestrowych z powłoką polimerową lub nadrukiem |
410 |
0,5 |
|
|
Okładziny ścienne na bazie tkaniny z powłoką polimerową |
510 |
0,7 |
|
|
Okładziny ścienne z tkanych materiałów włókienniczych na podkładzie z włókien celulozy lub włókien celulozy i poliestrowych |
450 |
0,8 |
|
|
Okładziny ścienne ze spienionego PCV na podkładzie z włókien celulozy lub włókien celulozy i poliestrowych |
310 |
1,8 |
(1) Wyroby zgodne z normą EN 15102 zamontowane na podłożu co najmniej klasy A2-s1,d0 o minimalnej grubości 12 mm i minimalnej gęstości 800 kg/m3 z wykorzystaniem kleju opartego na skrobi lub mieszance skrobi i PVA lub mieszance celulozy i PVA nakładanego w maksymalnej ilości 200 g/m2.
(2) Klasy przewidziane w tabeli 1 załącznika do decyzji 2000/147/WE.
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/13 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 9 lutego 2010 r.
ustanawiająca klasy reakcji na ogień niektórych wyrobów budowlanych w odniesieniu do schnących pod wpływem powietrza materiałów do spoinowania
(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 399)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2010/83/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (1), w szczególności jej art. 20 ust. 2 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Dyrektywa 89/106/EWG przewiduje, że aby uwzględnić różne poziomy zabezpieczeń prac budowlanych na szczeblach narodowym, regionalnym i lokalnym, konieczne może być ustanowienie, przez dokumenty interpretacyjne, klas odpowiadających odporności wyrobów dotyczących każdego z wymogów zasadniczych. Dokumenty te opublikowano w formie komunikatu Komisji w sprawie dokumentów interpretacyjnych do dyrektywy 89/106/EWG (2). |
|
(2) |
W odniesieniu do zasadniczego wymogu bezpieczeństwa w wypadku pożaru dokument interpretacyjny nr 2 wyszczególnia kilka wzajemnie powiązanych środków wspólnie określających strategię bezpieczeństwa pożarowego, która ma być rozwijana w różnorodny sposób w państwach członkowskich. |
|
(3) |
Dokument interpretacyjny nr 2 określa jeden z tych środków jako ograniczenie powstawania i rozprzestrzeniania się ognia i dymu w obrębie danego obszaru poprzez ograniczenie stopnia, w jakim materiały budowlane mogą przyczyniać się do pełnego rozwinięcia się pożaru. |
|
(4) |
Poziom tego ograniczenia może być wyrażony wyłącznie w kategoriach różnego poziomu reakcji na ogień wyrobów w ich zastosowaniu końcowym. |
|
(5) |
Dążąc do zharmonizowanego rozwiązania, na mocy decyzji Komisji 2000/147/WE z dnia 8 lutego 2000 r. wykonującej dyrektywę Rady 89/106/EWG przyjęto system klas w odniesieniu do klasyfikacji odporności wyrobów budowlanych na działanie ognia (3). |
|
(6) |
W przypadku schnących pod wpływem powietrza materiałów do spoinowania konieczne jest stosowanie klasyfikacji ustanowionej decyzją 2000/147/WE. |
|
(7) |
Reakcja na ogień wielu wyrobów lub materiałów budowlanych w ramach klasyfikacji przewidzianej w decyzji 2000/147/WE jest dobrze ugruntowana i na tyle dobrze znana organom nadzoru przeciwpożarowego w państwach członkowskich, że nie wymagają one badania tej szczególnej charakterystyki reakcji. |
|
(8) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W załączniku określa się wyroby lub materiały budowlane, które spełniają wszystkie wymagania w zakresie odporności na działanie ognia („reakcja na ogień”), bez konieczności dalszego badania.
Artykuł 2
Szczególne klasy stosowane do różnych wyrobów lub materiałów budowlanych, w ramach klasyfikacji reakcji na ogień przyjętej w decyzji 2000/147/WE, określone są w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 3
W stosownych przypadkach wyroby rozpatrywane są w związku z ich zastosowaniem końcowym.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lutego 2010 r.
W imieniu Komisji
Günter VERHEUGEN
Wiceprzewodniczący
(1) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 12.
(2) Dz.U. C 62 z 28.2.1994, s. 1.
(3) Dz.U. L 50 z 23.2.2000, s. 14.
ZAŁĄCZNIK
W tabeli zawartej w niniejszym załączniku wymieniono wyroby lub materiały budowlane spełniające wszystkie wymogi charakterystyki reakcji na ogień bez potrzeby badania.
Tabela
Klasy reakcji na ogień dla schnących pod wpływem powietrza materiałów do spoinowania
|
Wyrób (1) |
Szczegółowy opis wyrobu w odniesieniu do spojenia |
Maksymalna zawartość materii organicznej (% masy) |
Klasa (2) |
|
Schnące pod wpływem powietrza materiały do spoinowania płyt gipsowo-kartonowych do stosowania z papierową taśmą łączącą. Mieszanka gotowa do użycia lub w postaci proszku do wymieszania z wodą do zastosowania na każdym podłożu co najmniej klasy A2-s1,d0 o grubości co najmniej 6 mm i gęstości co najmniej 700 kg/m3 (z wyłączeniem pokryć podłogowych). |
Schnące pod wpływem powietrza materiały do spoinowania typu 1 A, 2 A i 3 A oraz papierowa taśma łącząca (3) zgodnie z EN 13963 |
7,0 |
A2-s1,d0 |
(1) Gęstość próbki materiału do spoinowania w stanie wilgotnym co najmniej 1,1 kg/l (1 100 kg/m3).
(2) Klasy przewidziane w tabeli 1 załącznika do decyzji 2000/147/WE.
(3) Maksymalna szerokość papierowej taśmy łączącej: 55 mm; maksymalna masa papierowej taśmy łączącej na jednostkę powierzchni: 135 g/m2.
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/15 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 9 lutego 2010 r.
ustanawiająca nowy termin składania dokumentacji dotyczącej niektórych substancji, które mają zostać zbadane w ramach 10-letniego programu pracy, o którym mowa w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 764)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2010/84/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (1), w szczególności jej art. 16 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1451/2007 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE. |
|
(2) |
We wspomnianym wykazie wymieniono szereg kombinacji substancji i typów produktów, w przypadku których albo wszyscy uczestnicy wycofali się z uczestnictwa w programie przeglądu albo państwo członkowskie wyznaczone jako sprawozdawca w zakresie oceny nie otrzymało w terminie określonym w art. 9 i art. 12 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 kompletnej dokumentacji. |
|
(3) |
W związku z tym na mocy art. 11 ust. 2, art. 12 ust. 1 i art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007 Komisja dokonała stosownego powiadomienia państw członkowskich. Informacja ta została również ogłoszona w formie elektronicznej w dniach 13 stycznia, 11 lutego i 11 marca 2009 r. |
|
(4) |
W ciągu trzech miesięcy od ogłoszenia tej informacji w formie elektronicznej niektóre przedsiębiorstwa wyraziły zainteresowanie przejęciem roli uczestnika w odniesieniu do niektórych substancji i typów produktów zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1451/2007. |
|
(5) |
Należy zatem ustanowić nowy termin składania dokumentacji dotyczącej wspomnianych substancji i typów produktów zgodnie z art. 12 ust. 3 akapit drugi wymienionego rozporządzenia. |
|
(6) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Nowy termin składania dokumentacji dotyczącej substancji i typów produktów wymienionych w załączniku upływa dnia 28 lutego 2011 r.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lutego 2010 r.
W imieniu Komisji
Stavros DIMAS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.
(2) Dz.U. L 325 z 11.12.2007, s. 3.
ZAŁĄCZNIK
Substancje i typy produktów, dla których nowy termin składania dokumentacji upływa dnia 28 lutego 2011 r.
|
Nazwa |
Numer WE |
Numer CAS |
Typ produktu |
RMS |
|
Bromek amonu |
235-183-8 |
12124-97-9 |
11 |
SE |
|
Kwas borny |
233-139-2 |
10043-35-3 |
22 |
NL |
|
Chloraloza |
240-016-7 |
15879-93-3 |
15 |
PT |
|
Chloraloza |
240-016-7 |
15879-93-3 |
23 |
PT |
|
Miedź |
231-159-6 |
7440-50-8 |
2 |
FR |
|
Miedź |
231-159-6 |
7440-50-8 |
4 |
FR |
|
Miedź |
231-159-6 |
7440-50-8 |
5 |
FR |
|
N′-tert-butylo-N-cyklopropylo-6-(metylotio)-1,3,5-triazyno-2,4-diamina |
248-872-3 |
28159-98-0 |
7 |
NL |
|
N′-tert-butylo-N-cyklopropylo-6-(metylotio)-1,3,5-triazyno-2,4-diamina |
248-872-3 |
28159-98-0 |
10 |
NL |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
2 |
FR |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
3 |
FR |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
4 |
FR |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
7 |
FR |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
9 |
FR |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
10 |
FR |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
11 |
FR |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
12 |
FR |
|
Oligo(chlorek 2-(2-etoksy)etoksyetylguanidyny) |
Polimer |
374572-91-5 |
20 |
FR |
|
Sosna ekst. |
304-455-9 |
94266-48-5 |
10 |
LV |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
2 |
FR |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
3 |
FR |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
4 |
FR |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
7 |
FR |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
9 |
FR |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
10 |
FR |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
11 |
FR |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
12 |
FR |
|
Poli(chlorek heksametylenodiaminoguanidyny) |
Polimer |
57028-96-3 |
20 |
FR |
|
Tosylochloramid sodu |
204-854-7 |
127-65-1 |
11 |
ES |
|
11.2.2010 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 38/17 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 9 lutego 2010 r.
ustanawiająca klasy odporności na ogień niektórych wyrobów budowlanych w odniesieniu do podkładów na bazie cementu i siarczanu wapnia oraz podkładów podłogowych na bazie żywicy syntetycznej
(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 772)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2010/85/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (1), w szczególności jej art. 20 ust. 2 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
|
(1) |
Dyrektywa 89/106/EWG przewiduje, że aby uwzględnić różne poziomy zabezpieczeń prac budowlanych na szczeblach narodowym, regionalnym i lokalnym, konieczne może być ustanowienie, przez dokumenty interpretacyjne, klas odpowiadających odporności wyrobów dotyczących każdego z wymogów zasadniczych. Dokumenty te opublikowano w formie komunikatu Komisji w sprawie dokumentów interpretacyjnych do dyrektywy 89/106/EWG (2). |
|
(2) |
W odniesieniu do zasadniczego wymogu bezpieczeństwa w wypadku pożaru dokument interpretacyjny nr 2 wyszczególnia kilka wzajemnie powiązanych środków wspólnie określających strategię bezpieczeństwa pożarowego, która ma być rozwijana w różnorodny sposób w państwach członkowskich. |
|
(3) |
Dokument interpretacyjny nr 2 określa jeden z tych środków jako ograniczenie powstawania i rozprzestrzeniania się ognia i dymu w obrębie danego obszaru poprzez ograniczenie stopnia, w jakim materiały budowlane mogą przyczyniać się do pełnego rozwinięcia się pożaru. |
|
(4) |
Poziom tego ograniczenia może być wyrażony wyłącznie w kategoriach różnego poziomu reakcji na ogień wyrobów w ich zastosowaniu końcowym. |
|
(5) |
Dążąc do zharmonizowanego rozwiązania, na mocy decyzji Komisji 2000/147/WE z dnia 8 lutego 2000 r. wykonującej dyrektywę Rady 89/106/EWG przyjęto system klas w odniesieniu do klasyfikacji odporności wyrobów budowlanych na działanie ognia (3). |
|
(6) |
W przypadku podkładów na bazie cementu i siarczanu wapnia oraz podkładów podłogowych na bazie żywicy syntetycznej i materiałów do wykonania takich podkładów podłogowych konieczne jest stosowanie klasyfikacji ustanowionej decyzją 2000/147/WE. |
|
(7) |
Reakcja na ogień wielu wyrobów lub materiałów budowlanych w ramach klasyfikacji przewidzianej w decyzji 2000/147/WE jest dobrze ugruntowana i na tyle dobrze znana organom nadzoru przeciwpożarowego w państwach członkowskich, że nie wymagają one badania tej szczególnej charakterystyki reakcji. |
|
(8) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W załączniku określa się wyroby lub materiały budowlane, które spełniają wszystkie wymagania w zakresie odporności na działania ognia („reakcji na ogień”) bez konieczności dalszego badania.
Artykuł 2
Szczególne klasy stosowane do różnych wyrobów lub materiałów budowlanych, w ramach klasyfikacji reakcji na ogień przyjętej w decyzji 2000/147/WE, określone są w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 3
W stosownych przypadkach wyroby rozpatrywane są w związku z ich zastosowaniem końcowym.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lutego 2010 r.
W imieniu Komisji
Günter VERHEUGEN
Wiceprzewodniczący
(1) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 12.
(2) Dz.U. C 62 z 28.2.1994, s. 1.
(3) Dz.U. L 50 z 23.2.2000, s. 14.
ZAŁĄCZNIK
W tabelach zawartych w niniejszym załączniku wymieniono wyroby lub materiały budowlane, które spełniają wszystkie wymagania w zakresie cechy reakcji na ogień bez konieczności badania.
Tabela 1
Klasy odporności na działanie ognia dla podkładów na bazie cementu i siarczanu wapnia
|
Wyrób (1) |
Maksymalna grubość warstwy (mm) |
Maksymalna zawartość materii organicznej (% masy) |
Klasa (2) |
|
Podkłady na bazie cementu zgodnie z EN 13813 |
30 |
< 20 |
E |
|
Podkłady na bazie siarczanu wapnia zgodnie z EN 13813 |
Tabela 2
Klasy odporności na działanie ognia dla podkładów podłogowych na bazie żywicy syntetycznej
|
Wyrób (3) |
Maksymalna grubość warstwy (mm) |
Maksymalna zawartość materii organicznej (% masy) |
Klasa (4) |
|
Podkłady podłogowe na bazie żywicy syntetycznej ze spoiwem z żywicy epoksydowej lub poliuretanowej, lub winyloestrowej, lub z żywicy na bazie poli(metakrylanu metylu), bez wypełniacza, zgodnie z EN 13813 |
4 |
100 |
E albo Efl |
|
Podkłady podłogowe na bazie żywicy syntetycznej ze spoiwem z żywicy epoksydowej lub poliuretanowej, lub winyloestrowej, lub z żywicy na bazie poli(metakrylanu metylu), z wypełniaczem z kruszywa mineralnego, zgodnie z EN 13813 |
10 |
< 75 |
|
|
Podkłady podłogowe na bazie żywicy syntetycznej pokryte piaskiem krzemionkowym ze spoiwem z żywicy epoksydowej lub poliuretanowej, lub winyloestrowej, lub z żywicy na bazie poli(metakrylanu metylu), z wypełniaczem z kruszywa mineralnego, zgodnie z EN 13813 |
10 |
< 75 |
(1) Umieszczony na podłożu co najmniej klasy D-s2,d0 o minimalnej grubości 12 mm oraz minimalnej gęstości 680 kg/m3.
(2) Klasa E zgodnie z tabelą 1 w załączniku do decyzji Komisji 2000/147/WE, jeśli podkład stosowany jest jako zaprawa posadzkowa.
(3) Umieszczony na podłożu co najmniej klasy A2-s1,d0, o minimalnej grubości 6 mm oraz minimalnej gęstości 1 800 kg/m3.
(4) Klasa E zgodnie z tabelą 1 w załączniku do decyzji Komisji 2000/147/WE, jeśli podkład stosowany jest jako zaprawa posadzkowa, lub klasa Efl zgodnie z tabelą 2 załącznika do decyzji Komisji 2000/147/WE, jeśli podkład stosowany jest jako pokrycie podłogowe.