ISSN 1725-5139

doi:10.3000/17255139.L_2009.312.pol

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 312

European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Rocznik 52
27 listopada 2009


Spis treści

 

I   Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

Strona

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1139/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. uchylające niektóre nieaktualne akty prawne Rady

1

 

*

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1140/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dla niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku)

4

 

 

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1141/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

6

 

*

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1142/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Interpretacji 17 Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (IFRIC) ( 1 )

8

 

*

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1143/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. zatwierdzające inne niż nieznaczne zmiany specyfikacji zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwy (Picodon de l’Ardèche ou Picodon de la Drôme (ChNP))

14

 

*

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1144/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 474/2006 ustanawiające wspólnotowy wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty ( 1 )

16

 

*

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1145/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. ustanawiające zakaz połowów rekina głębinowego w wodach WE oraz wodach nieznajdujących się w obszarze zwierzchnictwa lub jurysdykcji państw trzecich obszarów V, VI, VII, VIII oraz IX przez statki pływające pod banderą Hiszpanii

38

 

 

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1146/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10

40

 

 

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1147/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. ustalające maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 676/2009

42

 

 

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1148/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie ofert na przywóz kukurydzy przekazanych w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 677/2009

43

 

 

DYREKTYWY

 

*

Dyrektywa Komisji 2009/145/WE z dnia 26 listopada 2009 r. przewidująca pewne odstępstwa w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw tradycyjnie uprawianych w poszczególnych miejscach i regionach i zagrożonych erozją genetyczną oraz odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym, wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, oraz wprowadzania do obrotu materiału siewnego tych populacji miejscowych i odmian ( 1 )

44

 

*

Dyrektywa Komisji 2009/146/WE z dnia 26 listopada 2009 r. zawierająca sprostowanie do dyrektywy 2008/125/WE zmieniającej dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia fosforku glinu, fosforku wapnia, fosforku magnezu, cymoksanilu, dodemorfu, metyloestru kwasu 2,5-dichlorobenzoesowego, metamitronu, sulkotrionu, tebukonazolu i triadimenolu jako substancji czynnych ( 1 )

55

 

 

II   Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

 

 

DECYZJE

 

 

Komisja

 

 

2009/851/WE

 

*

Decyzja Komisji z dnia 25 listopada 2009 r. ustanawiająca kwestionariusz sprawozdania państw członkowskich z wykonania dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9105)  ( 1 )

56

 

 

2009/852/WE

 

*

Decyzja Komisji z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie środków przejściowych na mocy rozporządzeń (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przetwarzania mleka surowego niespełniającego wymagań UE w niektórych zakładach mleczarskich w Rumunii i wymagań strukturalnych dotyczących takich zakładów (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9083)  ( 1 )

59

 

 

2009/853/WE

 

*

Decyzja Komisji z dnia 26 listopada 2009 r. upoważniająca Francję do zawarcia umowy, odpowiednio, z Saint-Pierre i Miquelon, Majottą, Nową Kaledonią, Polinezją Francuską oraz Wallis i Futuną w sprawie traktowania przekazów pieniężnych pomiędzy Francją a każdym z tych terytoriów jak przekazów pieniężnych w obrębie Francji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9254)

71

 

 

III   Akty przyjęte na mocy Traktatu UE

 

 

AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE

 

*

Wspólne działanie Rady 2009/854/WPZiB z dnia 20 listopada 2009 r. zmieniające wspólne działanie 2005/889/WPZiB ustanawiające Misję Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah)

73

 


 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.


I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

ROZPORZĄDZENIA

27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/1


ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1139/2009

z dnia 20 listopada 2009 r.

uchylające niektóre nieaktualne akty prawne Rady

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zwiększenie przejrzystości prawa wspólnotowego jest zasadniczym elementem strategii lepszego stanowienia prawa wdrażanego przez instytucje Wspólnoty. W tym kontekście należy usunąć z obowiązującego prawodawstwa akty prawne, które nie wywołują już rzeczywistych skutków.

(2)

Decyzja Rady 91/373/EWG z dnia 8 lipca 1991 r. w sprawie zawarcia przez Europejską Wspólnotę Gospodarczą porozumienia w formie wymiany listów pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich dotyczącego gwarancji kredytowych na wywóz produktów rolnych i spożywczych ze Wspólnoty do Związku Radzieckiego (1) oraz rozporządzenie Rady (EWG) nr 599/91 z dnia 5 marca 1991 r. wprowadzające gwarancje kredytowe na wywóz produktów rolnych i spożywczych ze Wspólnoty, Bułgarii, Czechosłowacji, Węgier, Polski, Rumunii, Jugosławii, Litwy, Łotwy i Estonii do Związku Radzieckiego (2) dotyczyły tymczasowej sytuacji, a zatem nie wywołują już skutków.

(3)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 3093/95 z dnia 22 grudnia 1995 r. ustanawiające stawki celne, które mają być stosowane przez Wspólnotę, wynikające z negocjacji w ramach art. XXIV.6 GATT w następstwie przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji do Unii Europejskiej (3) włączono do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (4) i w związku z tym nie wywołuje już skutków.

(4)

Decyzja Rady 96/620/WE z dnia 1 października 1996 r. w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Królestwem Maroka ustalającego z dniem 1 stycznia 1994 r. dodatkowe kwoty, które mają być potrącane z opłat lub należności celnych w przywozie do Wspólnoty nieprzetworzonej oliwy z oliwek pochodzącej z Maroka (5) wdrożyła porozumienie, które zostało następnie zastąpione, a decyzja Rady 2002/958/WE z dnia 28 listopada 2002 r. dotycząca zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Królestwem Maroka, wprowadzającego czasowe odstępstwo w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty pomidorów pochodzących z Maroka od protokołu rolnego nr 1 do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotmi Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Maroka, z drugiej strony (6), miała charakter tymczasowy; nie wywołują już w związku z tym skutków.

(5)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1804/98 z dnia 14 sierpnia 1998 r. ustanawiające autonomiczne cło stosowane do pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy, objętych kodem CN 2303 10 19 i 2309 90 20 oraz wprowadzające kontyngent taryfowy na przywóz pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy (paszowy gluten kukurydziany) objętych kodami CN 2303 10 19 i 2309 90 20 , pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki (7) zostało przyjęte w ramach sporu handlowego ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki, który został już rozwiązany, a w związku z tym rozporządzenie to nie ma już żadnego praktycznego znaczenia.

(6)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2249/1999 z dnia 22 października 1999 r. otwierające wspólnotowy kontyngent taryfowy na przywóz suszonej wołowiny bez kości (8) miało charakter tymczasowy, a zatem nie wywołuje już skutków.

(7)

Następujące środki dotyczące niektórych państw zdezaktualizowały się w wyniku przystąpienia tych państw do Unii Europejskiej: (i) decyzja Rady 85/211/EWG z dnia 26 marca 1985 r. dotycząca zatwierdzenia wymiany listów przedłużającej porozumienie odnoszące się do klauzuli 2 Umowy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Socjalistyczną Republiką Rumunii w sprawie handlu mięsem baranim i mięsem kozim (9); (ii) decyzja Rady 93/722/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotycząca zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Bułgarii w sprawie wzajemnej ochrony i kontroli nazw win (10); (iii) decyzja Rady 93/724/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotycząca zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Węgier w sprawie wzajemnej ochrony i kontroli nazw win (11); (iv) decyzja Rady 93/726/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotycząca zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Rumunią w sprawie wzajemnej ochrony i kontroli nazw win (12); (v) rozporządzenie Rady (WE) nr 933/95 z dnia 10 kwietnia 1995 r. otwierające i ustalające zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na niektóre wina pochodzące z Bułgarii, Węgier i Rumunii (13); (vi) rozporządzenie Rady (WE) nr 1926/96 z dnia 7 października 1996 r. ustanawiające niektóre koncesje w formie wspólnotowych kontyngentów taryfowych na niektóre produkty rolne i przewidujące dostosowanie, jako środka autonomicznego i przejściowego, niektórych koncesji rolnych przewidzianych w układach o wolnym handlu i kwestiach związanych z handlem z Estonią, Łotwą i Litwą w celu uwzględnienia Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego w trakcie wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej (14); (vii) rozporządzenie Rady (WE) nr 410/97 z dnia 24 lutego 1997 r. w sprawie niektórych procedur stosowania umowy przejściowej w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem między Wspólnotą Europejską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Europejską Wspólnotą Węgla i Stali, z jednej strony, a Republiką Słowenii, z drugiej strony (15); (viii) rozporządzenie Rady (WE) nr 2658/98 z dnia 19 stycznia 1998 r. dotyczące zatwierdzenia wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Węgier w sprawie niektórych ustaleń dotyczących przywozu produktów rolnych (16); (ix) decyzja Rady nr 1999/86/WE z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie sfinalizowania Protokołu dostosowania handlowych aspektów Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Estonii, z drugiej strony tak by uwzględnione zostało przystąpienie Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Unii Europejskiej oraz wyniki negocjacji w sprawie rolnictwa w Rundzie Urugwajskiej, wraz z usprawnieniami w istniejących ustaleniach preferencyjnych (17); (x) rozporządzenie Rady (WE) nr 1037/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie stosowania środków szczególnych w odniesieniu do przywozu soku i moszczu winogronowego pochodzącego z Cypru (18); (xi) rozporządzenie Rady (WE) nr 678/2001 z dnia 26 lutego 2001 r. dotyczące zawarcia Porozumień w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Republiką Bułgarii, Republiką Węgierską i Rumunią w sprawie wzajemnych preferencyjnych koncesji handlowych na niektóre wina i wyroby spirytusowe (19); (xii) decyzja Rady 2002/63/WE z dnia 23 października 2001 r. odnosząca się do zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Rzecząpospolitą Polską, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz wyników negocjacji w sprawie rolnictwa w Rundzie Urugwajskiej, wraz z usprawnieniami w istniejących ustaleniach preferencyjnych (20); (xiii) rozporządzenie Rady (WE) nr 1361/2002 z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiające koncesje w formie kontyngentów taryfowych Wspólnoty na niektóre produkty rolne i przewidujące, jako środek autonomiczny i przejściowy, dostosowanie niektórych koncesji rolnych przewidzianych w Układzie Europejskim z Litwą (21); (xiv) decyzja Rady 2003/18/WE z dnia 19 grudnia 2002 r. dotycząca zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Rumunią, z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (22); (xv) decyzja Rady 2003/285/WE z dnia 18 marca 2003 r. dotycząca zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Węgierską, z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (23); (xvi) decyzja Rady 2003/463/WE z dnia 18 marca 2003 r. dotycząca zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Estonii, z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (24); (xvii) decyzja Rady 2003/286/WE z dnia 8 kwietnia 2003 r. w sprawie zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Bułgarii, z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (25); (xviii) decyzja Rady 2003/298/WE z dnia 14 kwietnia 2003 r. dotycząca zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Czeską, z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (26); (xix) decyzja Rady 2003/299/WE z dnia 14 kwietnia 2003 r. dotycząca zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Słowacji, z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (27); (xx) decyzja Rady 2003/452/WE z dnia 26 maja 2003 r. dotycząca zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, działającymi w ramach Unii Europejskiej, z jednej strony, a Republiką Słowenii, z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (28); (xxi) decyzja Rady 2004/484/WE z dnia 22 września 2003 r. dotycząca zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Łotwy, z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (29).

(8)

Ze względów pewności prawnej i przejrzystości powyższe nieaktualne rozporządzenia i decyzje należy uchylić,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1.   Niniejszym uchyla się rozporządzenia (EWG) nr 599/91, (WE) nr 933/95, (WE) nr 3093/95, (WE) nr 1926/96, (WE) nr 410/97, (WE) nr 1804/98, (WE) nr 2658/98, (WE) nr 1037/1999, (WE) nr 2249/1999, (WE) nr 678/2001 i (WE) nr 1361/2002 oraz decyzje 85/211/EWG, 91/373/EWG, 93/722/WE, 93/724/WE, 93/726/WE, 96/620/WE, 1999/86/WE, 2002/63/WE, 2002/958/WE, 2003/18/WE, 2003/285/WE, 2003/286/WE, 2003/298/WE, 2003/299/WE, 2003/452/WE, 2003/463/WE i 2004/484/WE.

2.   Uchylenie rozporządzeń oraz decyzji, o których mowa w ust. 1, pozostaje bez uszczerbku dla obowiązywania aktów wspólnotowych przyjętych na podstawie tych rozporządzeń oraz decyzji.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 listopada 2009 r.

W imieniu Rady

E. ERLANDSSON

Przewodniczący


(1)   Dz.U. L 202 z 25.7.1991, s. 39.

(2)   Dz.U. L 67 z 14.3.1991, s. 21.

(3)   Dz.U. L 334 z 30.12.1995, s. 1.

(4)   Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(5)   Dz.U. L 277 z 30.10.1996, s. 35.

(6)   Dz.U. L 333 z 10.12.2002, s. 21.

(7)   Dz.U. L 233 z 20.8.1998, s. 1.

(8)   Dz.U. L 275 z 26.10.1999, s. 2.

(9)   Dz.U. L 96 z 3.4.1985, s. 30.

(10)   Dz.U. L 337 z 31.12.1993, s. 11.

(11)   Dz.U. L 337 z 31.12.1993, s. 93.

(12)   Dz.U. L 337 z 31.12.1993, s. 177.

(13)   Dz.U. L 96 z 28.4.1995, s. 1.

(14)   Dz.U. L 254 z 8.10.1996, s. 1.

(15)   Dz.U. L 62 z 4.3.1997, s. 5.

(16)   Dz.U. L 336 z 11.12.1998, s. 1.

(17)   Dz.U. L 29 z 3.2.1999, s. 9.

(18)   Dz.U. L 127 z 21.5.1999, s. 5.

(19)   Dz.U. L 94 z 4.4.2001, s. 1.

(20)   Dz.U. L 27 z 30.1.2002, s. 1.

(21)   Dz.U. L 198 z 27.7.2002, s. 1.

(22)   Dz.U. L 8 z 14.1.2003, s. 18.

(23)   Dz.U. L 102 z 24.4.2003, s. 32.

(24)   Dz.U. L 156 z 25.6.2003, s. 31.

(25)   Dz.U. L 102 z 24.4.2003, s. 60.

(26)   Dz.U. L 107 z 30.4.2003, s. 12.

(27)   Dz.U. L 107 z 30.4.2003, s. 36.

(28)   Dz.U. L 152 z 20.6.2003, s. 22.

(29)   Dz.U. L 162 z 30.4.2004, s. 78.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/4


ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1140/2009

z dnia 20 listopada 2009 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dla niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na potrzeby restrukturyzacji sektora produkcji mleka we Wspólnocie, art. 75 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 (2) umożliwia państwom członkowskim przyznawanie rekompensat producentom, którzy zobowiązują się całkowicie lub częściowo zaniechać produkcji mleka, oraz wliczanie uwolnionych w ten sposób kwot indywidualnych do rezerwy krajowej.

(2)

W celu dalszego pobudzenia niezbędnej restrukturyzacji opłata z tytułu nadwyżek, należna od producentów mleka na mocy art. 78 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, powinna być obliczana na podstawie kwoty krajowej pomniejszonej o kwoty indywidualne wykupione na podstawie art. 75 ust. 1 lit. a), pod warunkiem że przedmiotowe uwolnione kwoty pozostają w rezerwie krajowej na dany rok kwotowy.

(3)

Z uwagi na konieczność wzmocnienia instrumentów finansowych na rzecz dalszej restrukturyzacji sektora państwa członkowskie powinny mieć możliwość wykorzystania do tych samych celów restrukturyzacyjnych dodatkowych pieniędzy zebranych przy zastosowaniu nowej metody obliczeniowej.

(4)

Ta metoda obliczeniowa powinna być stosowana tymczasowo oraz wyłącznie w odniesieniu do dostaw mleka, w trakcie dwunastomiesięcznych okresów rozpoczynających się dnia 1 kwietnia 2009 r. i dnia 1 kwietnia 2010 r., tak aby zapewnić stosowanie tego środka jedynie w niezbędnym zakresie.

(5)

Art. 186 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że Komisja może podjąć środki w przypadku zakłóceń na rynku, powodujących znaczny wzrost lub załamanie cen na rynku wewnętrznym. Artykuł ten nie obejmuje jednak mleka i przetworów mlecznych.

(6)

W związku z poważnymi problemami oraz rosnącą niestabilnością cen na rynku mleczarskim należy rozszerzyć zakres stosowania art. 186 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 o mleko i przetwory mleczne, aby pozwolić Komisji reagować na zakłócenia na rynku w sposób szybki i elastyczny.

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 powinno w związku z tym zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 78 wprowadza się następujące zmiany:

a)

po ust. 1 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„1a.   W drodze odstępstwa od ust. 1 akapit pierwszy, w dwunastomiesięcznych okresach rozpoczynających się dnia 1 kwietnia 2009 r. i dnia 1 kwietnia 2010 r., w odniesieniu do dostaw opłata z tytułu nadwyżek jest należna od mleka wprowadzanego do obrotu w ilości przewyższającej kwotę krajową ustaloną zgodnie z podsekcją II, pomniejszoną o kwoty indywidualne na dostawy, które to kwoty zostały wliczone do rezerwy krajowej zgodnie z art. 75 ust. 1 lit. a), począwszy od dnia 30 listopada 2009 r., i w której to rezerwie pozostawały do dnia 31 marca w odnośnym dwunastomiesięcznym okresie.”;

b)

po ust. 2 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„2a.   Różnica pomiędzy opłatą z tytułu nadwyżek, wynikającą z zastosowania ust. 1a, a opłatą wynikającą z zastosowania ust. 1 akapit pierwszy jest wykorzystywana przez państwa członkowskie do finansowania środków restrukturyzacyjnych na rynku mleczarskim.”;

2)

w art. 79 dodaje się akapit w brzmieniu:

„W odniesieniu do dwunastomiesięcznych okresów rozpoczynających się dnia 1 kwietnia 2009 r. i dnia 1 kwietnia 2010 r. oraz odnośnie do dostaw, opłata z tytułu nadwyżki jest w całości rozdzielana, zgodnie z art. 80 i 83, pomiędzy producentów, którzy przyczynili się do przekroczenia kwoty krajowej, zgodnie z tym, co wynika z zastosowania art. 78 ust. 1a.”;

3)

art. 186 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

w odniesieniu do produktów sektora cukru, chmielu, wołowiny i cielęciny, mleka i przetworów mlecznych, mięsa baraniego i koziego, jeżeli ceny dowolnego z tych produktów znacząco wzrosną lub spadną na rynku wspólnotowym;”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 listopada 2009 r.

W imieniu Rady

E. ERLANDSSON

Przewodniczący


(1)  Opinia z dnia 22 października 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)   Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/6


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1141/2009

z dnia 26 listopada 2009 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 listopada 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich


(1)   Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)   Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.


ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)

Kod CN

Kod krajów trzecich (1)

Standardowa stawka celna w przywozie

0702 00 00

MA

37,9

MK

54,6

TR

61,2

ZZ

51,2

0707 00 05

MA

52,9

TR

76,1

ZZ

64,5

0709 90 70

MA

40,4

TR

124,9

ZZ

82,7

0805 20 10

MA

67,6

ZZ

67,6

0805 20 30 , 0805 20 50 , 0805 20 70 , 0805 20 90

CN

48,0

HR

67,0

MA

63,0

TR

74,1

ZZ

63,0

0805 50 10

AR

64,7

TR

68,8

ZZ

66,8

0808 10 80

AU

142,2

CA

105,6

CN

108,9

MK

20,3

US

97,5

XS

24,5

ZA

115,0

ZZ

87,7

0808 20 50

CN

68,5

TR

91,0

US

163,7

ZZ

107,7


(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ ZZ ” odpowiada „innym pochodzeniom”.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/8


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1142/2009

z dnia 26 listopada 2009 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Interpretacji 17 Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (IFRIC)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (1), w szczególności jego art. 3 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1126/2008 (2) przyjęto określone międzynarodowe standardy rachunkowości oraz ich interpretacje istniejące w dniu 15 października 2008 r.

(2)

W dniu 27 listopada 2008 r. Komitet ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (IFRIC) opublikował Interpretację KIMSF 17 Przekazanie aktywów niegotówkowych właścicielom, zwaną dalej „KIMSF 17”. KIMSF 17 jest interpretacją, która zawiera wyjaśnienia i wytyczne dotyczące ujmowania przez jednostkę przekazania jej właścicielom aktywów nie będących środkami pieniężnymi.

(3)

Konsultacje z Grupą Ekspertów Technicznych (TEG) z Europejskiej Grupy Doradczej ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG) potwierdziły, że KIMSF 17 spełnia techniczne kryteria przyjęcia określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002. Zgodnie z decyzją Komisji 2006/505/WE z dnia 14 lipca 2006 r. powołującą Grupę Kontrolującą Opinie Dotyczące Standardów Rachunkowości z zadaniem doradzania Komisji w kwestii obiektywizmu i neutralności opinii Europejskiej Grupy Doradczej ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG) (3), Grupa Kontrolująca Opinie Dotyczące Standardów Rachunkowości przeanalizowała opinię EFRAG w sprawie przyjęcia zmian i poinformowała Komisję, że opinia ta ma wyważony charakter i jest obiektywna.

(4)

Przyjęcie KIMSF 17 pociąga za sobą wprowadzenie zmian do Międzynarodowego Standardu Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 5 oraz do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 10 w celu zapewnienia spójności międzynarodowych standardów rachunkowości.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1126/2008.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ds. Rachunkowości,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1126/2008 wprowadza się następujące zmiany:

1)

Dodaje się Interpretację 17 Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (IFRIC) Przekazanie aktywów niegotówkowych właścicielom zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

2)

Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 5 zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

3)

Międzynarodowy Standard Rachunkowości (MSR) 10 zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Wszystkie przedsiębiorstwa stosują KIMSF 17 oraz zmiany do MSSF 1 i MSR 10 zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia najpóźniej wraz z rozpoczęciem swojego pierwszego roku obrotowego rozpoczynającego się po dniu 31 października 2009 r.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Charlie McCREEVY

Członek Komisji


(1)   Dz.U. L 243 z 11.9.2002, s. 1.

(2)   Dz.U. L 320 z 29.11.2008, s. 1.

(3)   Dz.U. L 199 z 21.7.2006, s. 33.


ZAŁĄCZNIK

MIĘDZYNARODOWE STANDARDY RACHUNKOWOŚCI

KIMSF 17

Interpretacja KIMSF 17 Przekazanie aktywów niegotówkowych właścicielom

Powielanie dozwolone w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wszystkie istniejące prawa są zastrzeżone poza EOG, z wyjątkiem prawa do powielania na użytek własny lub w innych uczciwych celach. Więcej informacji można uzyskać na stronie RMSR www.iasb.org

INTERPRETACJA KIMSF 17

Przekazanie aktywów niegotówkowych właścicielom

Odwołania

MSSF 3 Połączenia jednostek (zaktualizowany w 2008 r.)

MSSF 5 Aktywa trwałe przeznaczone do sprzedaży oraz działalność zaniechana

MSSF 7 Instrumenty finansowe: ujawnianie informacji

MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych (zaktualizowany w 2007 r.)

MSR 10 Zdarzenia następujące po dniu bilansowym

MSR 27 Skonsolidowane i jednostkowe sprawozdania finansowe (zmieniony w maju 2008 r.)

WPROWADZENIE

1

Jednostka wypłaca niekiedy dywidendę swoim właścicielom występującym w charakterze udziałowców (*1) w postaci aktywów innych niż środki pieniężne (aktywa niegotówkowe). W takich sytuacjach jednostka może zaoferować swoim właścicielom prawo wyboru czy dywidenda ma być wypłacona w postaci aktywów niegotówkowych czy też w środkach pieniężnych. IFRIC poproszono o wytyczne, w jaki sposób jednostka powinna ujmować takie dywidendy.

2

Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) nie dają wytycznych na temat sposobu wyceny przez jednostkę podziału zysku na rzecz właścicieli (powszechnie określanego jako dywidendy). MSR 1 wymaga od jednostki przedstawienia szczegółowych informacji na temat dywidend ujętych jako podział zysku na rzecz właścicieli w sprawozdaniu ze zmian w kapitale własnym lub w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego.

ZAKRES

3

Niniejsza interpretacja ma zastosowanie do następujących typów, niemających charakteru wzajemnego, przekazania aktywów przez jednostkę na rzecz jej właścicieli występujących w charakterze udziałowców:

a)

przekazania aktywów niegotówkowych (np. w postaci rzeczowych aktywów trwałych, przedsięwzięć zgodnie z definicją w MSSF 3, udziałów w innej jednostce lub grup do zbycia zgodnie z definicją w MSSF 5); oraz

b)

wypłat dających właścicielom prawo wyboru formy przekazania aktywów: aktywów niegotówkowych lub środków pieniężnych.

4

Niniejsza interpretacja ma zastosowanie tylko do takiego przekazania aktywów niegotówkowych, w którym wszyscy właściciele tej samej klasy instrumentów kapitałowych są traktowani w jednakowy sposób.

5

Niniejsza interpretacja nie ma zastosowania do przekazania aktywów niegotówkowych, w wyniku którego aktywa są ostatecznie kontrolowane przez tę samą stronę lub strony zarówno przed przekazaniem, jak i po przekazaniu. Niniejsze ograniczenie zakresu stosuje się do jednostkowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych jednostki przekazującej aktywa.

6

Zgodnie z paragrafem 5 niniejsza interpretacja nie ma zastosowania, kiedy niegotówkowy składnik aktywów ostatecznie podlega kontroli tych samych stron zarówno przed przekazaniem, jak i po przekazaniu. Paragraf B2 MSSF 3 stwierdza, że „grupę osób uznaje się za sprawującą kontrolę nad jednostką, gdy, w wyniku uzgodnień umownych, są łącznie zdolne do kierowania polityką finansową i operacyjną tej jednostki w celu osiągania korzyści z jej działalności”. Dlatego, aby przekazanie aktywów niegotówkowych nie było objęte zakresem niniejszej interpretacji ze względu na fakt, że te same strony kontrolują aktywa zarówno przed przekazaniem, jak i po przekazaniu aktywów, grupa poszczególnych udziałowców otrzymujących takie aktywa niegotówkowe musi łącznie, w wyniku uzgodnień umownych, sprawować władzę nad jednostką przekazującą aktywa.

7

Zgodnie z paragrafem 5 niniejsza interpretacja nie ma zastosowania, jeżeli jednostka przekazuje część swoich udziałów w jednostce zależnej ale zachowuje kontrolę nad jednostką zależną. Jeżeli przekazanie skutkuje ujęciem udziałów niekontrolujących w jednostce zależnej, to przekazanie ujmuje się zgodnie z wymogami MSR 27 (zmienionego w 2008 r.).

8

Niniejsza interpretacja odnosi się tylko do ujmowania przekazania aktywów niegotówkowych przez tę jednostkę, która przekazuje aktywa. Nie odnosi się do ujmowania przez udziałowców otrzymujących tego rodzaju aktywa niegotówkowe.

PROBLEM

9

Jeżeli jednostka deklaruje podział wyniku i ma obowiązek wydania niegotówkowych aktywów jej właścicielom w wyniku tego podziału, musi ująć zobowiązanie z tytułu dywidendy. W związku z tym interpretacja odnosi się do następujących problemów:

a)

Kiedy jednostka powinna ujmować zobowiązanie z tytułu dywidendy?

b)

W jaki sposób jednostka wycenia zobowiązanie z tytułu dywidendy?

c)

W jaki sposób na moment wypłaty dywidendy ujmuje się różnicę między wartością bilansową aktywów wydawanych w ramach podziału wyniku a wartością bilansową zobowiązania z tytułu dywidendy?

UZGODNIONE STANOWISKO

Kiedy należy ujmować zobowiązanie z tytułu dywidendy

10

Zobowiązanie do zapłaty dywidendy ujmuje się, gdy wypłata dywidendy została uchwalona przez uprawniony do tego organ jednostki i decyzja o jej wypłacie nie leży już w gestii jednostki, to jest wtedy, gdy:

a)

dywidenda zadeklarowana, np. przez kierownictwo lub przez zarząd, została zatwierdzona/uchwalona przez uprawniony do tego organ, np. przez udziałowców, jeżeli w danym systemie prawnym wymagana jest taka uchwała, lub

b)

dywidenda została zadeklarowana, np. przez kierownictwo lub przez zarząd, jeżeli w danym systemie prawnym nie wymaga się dalszego zatwierdzenia/uchwalenia przez udziałowców.

Wycena zobowiązania z tytułu dywidendy

11

Jednostka wycenia zobowiązanie do przekazania aktywów niegotówkowych jako dywidendy na rzecz właścicieli w wartości godziwej aktywów, które mają być przekazane.

12

Jeżeli jednostka daje swoim właścicielom prawo wyboru formy otrzymania dywidendy: w postaci aktywów niegotówkowych lub środków pieniężnych, jednostka szacuje zobowiązanie z tytułu dywidendy, biorąc pod uwagę zarówno wartość godziwą każdej z dostępnych form, jak również związane z tym prawdopodobieństwo wyboru każdej z form przez właścicieli.

13

Na koniec każdego okresu sprawozdawczego oraz na dzień wypłaty dywidendy jednostka dokonuje weryfikacji i koryguje wartość bilansową zobowiązania z tytułu dywidendy, a wszelkie zmiany wartości bilansowej zobowiązania z tytułu dywidendy ujmuje w kapitale własnym jako korektę wartości podzielonego wyniku.

Ujmowanie różnicy między wartością bilansową przekazywanych aktywów a wartością bilansową zobowiązania z tytułu dywidendy na moment uregulowania zobowiązania z tytułu dywidendy

14

W momencie uregulowania zobowiązania z tytułu dywidendy/wypłaty dywidendy jednostka ujmuje w zysku lub stracie różnicę, o ile występuje, między wartością bilansową aktywów wydawanych w ramach podziału wyniku a wartością bilansową zobowiązania z tytułu dywidendy.

Prezentacja i ujawnianie informacji

15

Jednostka prezentuje różnice opisane w paragrafie 14 w odrębnej pozycji zysku lub straty.

16

Jednostka ujawnia następujące informacje, jeśli ma to zastosowanie:

a)

wartość bilansową zobowiązania z tytułu dywidendy na początek i na koniec okresu; oraz

b)

wzrost lub spadek wartości bilansowej ujętej w okresie zgodnie z paragrafem 13 na skutek zmiany wartości godziwej aktywów, które mają być wydane w ramach podziału wyniku.

17

Jeżeli po zakończeniu okresu sprawozdawczego, ale przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego do publikacji, jednostka zadeklaruje dywidendę niegotówkową, ujawnia wówczas:

a)

charakter aktywów, które mają być wydane w ramach podziału wyniku;

b)

wartość bilansową aktywów, które mają być wydane w ramach podziału wyniku, na koniec okresu sprawozdawczego; oraz

c)

szacowaną wartość godziwą aktywów, które mają być wydane w ramach podziału wyniku, na koniec okresu sprawozdawczego, jeżeli różni się od ich wartości bilansowej oraz informacje wymagane przez paragraf 27a) i b) MSSF 7 dotyczące metody zastosowanej do ustalenia tej wartości godziwej.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

18

Jednostka stosuje niniejszą interpretację do rocznych okresów rozpoczynających się 1 lipca 2009 roku i później. Retrospektywne zastosowanie jest niedozwolone. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeśli jednostka zastosuje niniejszą interpretację do okresu rozpoczynającego się przed dniem 1 lipca 2009 r., to fakt ten ujawnia oraz stosuje jednocześnie MSSF 3 (zaktualizowany w 2008 r.), MSR 27 (zmieniony w maju 2008 r.) oraz MSFF 5 (zmieniony przez niniejszą interpretację).

(*1)  Paragraf 7 MSR 1 definiuje właścicieli jako posiadaczy instrumentów zaklasyfikowanych jako kapitał własny.

Załącznik

Zmiany do MSSF 5

Aktywa trwałe przeznaczone do sprzedaży oraz działalność zaniechana

Paragraf 5A został dodany.

ZAKRES

5A

Wymogi niniejszego MSSF dotyczące klasyfikacji, prezentacji i wyceny mające zastosowanie do aktywów trwałych (lub grupy do zbycia) zaklasyfikowanych jako przeznaczone do sprzedaży mają również zastosowanie do aktywów trwałych (lub grupy do zbycia) które są przeznaczone do wydania w ramach podziału wyniku właścicielom występującym w charakterze udziałowców (przeznaczone do wydania właścicielom w ramach podziału wyniku).

Nagłówek po paragrafie 5A i paragraf 8 zostały zmienione oraz dodano paragraf 12A.

KLASYFIKACJA AKTYWÓW TRWAŁYCH (LUB GRUP DO ZBYCIA) PRZEZNACZONYCH DO SPRZEDAŻY LUB DO WYDANIA WŁAŚCICIELOM W RAMACH PODZIAŁU WYNIKU

8

Sprzedaż jest wysoce prawdopodobna, gdy przedstawiciele odpowiedniego poziomu kierownictwa są zdecydowani do wypełnienia planu sprzedaży składnika aktywów (lub grupy do zbycia) oraz aktywny program znalezienia nabywcy i zakończenia planu został rozpoczęty. Ponadto składnik aktywów (lub grupa do zbycia) musi być aktywnie oferowany na sprzedaż po cenie, która jest racjonalna w odniesieniu do jego bieżącej wartości godziwej. Dodatkowo należy oczekiwać, że sprzedaż zostanie ujęta jako sprzedaż zakończona w czasie jednego roku od dnia klasyfikacji, z wyjątkiem sytuacji dopuszczonych przez paragraf 9, a działania potrzebne do zakończenia planu wskazują, że jest mało prawdopodobne, iż zostaną poczynione znaczące zmiany w planie albo że plan zostanie zarzucony. W ramach oceny, czy sprzedaż jest wysoce prawdopodobna, należy rozważyć prawdopodobieństwo podjęcia uchwały przez udziałowców (jeżeli uchwała jest wymagana w danym systemie prawnym).

12A

Składnik aktywów trwałych (lub grupa do zbycia) są klasyfikowane jako przeznaczone do wydania właścicielom, jeżeli jednostka jest zobligowana do wydania składnika aktywów (lub grupy do zbycia) właścicielom w ramach podziału wyniku. Sytuacja taka ma miejsce, gdy aktywa są dostępne do natychmiastowego wydania jako dywidenda w ich bieżącym stanie, a wydanie jako dywidenda jest wysoce prawdopodobne. Wydanie aktywów jako dywidendy jest wysoce prawdopodobne, jeżeli działania zmierzające do wydania aktywów jako dywidendy zostały rozpoczęte i należy oczekiwać, że zostaną zakończone w ciągu roku od dnia klasyfikacji. Działania potrzebne do zakończenia wydania aktywów jako dywidendy wskazują, że jest mało prawdopodobne, iż zostaną poczynione znaczące zmiany lub że wydanie aktywów w ramach podziału wyniku zostanie zarzucone. W ramach oceny, czy wydanie aktywów jako dywidendy jest wysoce prawdopodobne, należy rozważyć prawdopodobieństwo podjęcia uchwały przez udziałowców (jeżeli uchwała jest wymagana w danym systemie prawnym).

Paragraf 15A i przypis zostały dodane.

WYCENA AKTYWÓW TRWAŁYCH (LUB GRUP DO ZBYCIA) ZAKLASYFIKOWANYCH JAKO PRZEZNACZONE DO SPRZEDAŻY

15A

Jednostka wycenia składnik aktywów trwałych (lub grupę do zbycia) zaklasyfikowany jako przeznaczony do wydania właścicielom w ramach podziału wyniku w kwocie niższej z jego wartości bilansowej i wartości godziwej pomniejszonej o koszty wydania (*1).

Paragraf 44D został dodany.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

44D

Paragrafy 5A, 12A i 15A zostały dodane, a paragraf 8 został zmieniony w listopadzie 2008 r. przez KIMSF 17 Przekazanie aktywów niegotówkowych właścicielom. Zmiany te stosuje się prospektywnie w odniesieniu do aktywów trwałych (lub grup do zbycia), które zostały zaklasyfikowane jako przeznaczone do wydania właścicielom w ramach podziału wyniku, w rocznych okresach rozpoczynających się 1 lipca 2009 roku i później. Retrospektywne zastosowanie jest niedozwolone. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeśli jednostka zastosuje te zmiany do okresu rozpoczynającego się przed 1 lipca 2009 r., to fakt ten ujawnia oraz stosuje jednocześnie MSSF 3 Połączenia jednostek (zaktualizowany w 2008 r.), MSR 27 (zmieniony w maju 2008 r.) oraz KIMSF 17.

Zmiany do MSR 10

Zdarzenia następujące po dniu bilansowym

Paragraf 13 został zmieniony.

DYWIDENDY

13

Jeżeli dywidendy zostały zadeklarowane po zakończeniu okresu sprawozdawczego, ale przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego do publikacji, dywidend nie ujmuje się jako zobowiązania na koniec okresu sprawozdawczego, gdyż nie istnieje w tym czasie żaden obowiązek. Dywidendy takie ujawnia się w informacji dodatkowej zgodnie z MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych.

(*1)  Koszty wydania są kosztami krańcowymi bezpośrednio odnoszącymi się do wydania aktywów w ramach podziału wyniku. Nie obejmują one kosztów finansowych oraz kosztów podatku dochodowego.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/14


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1143/2009

z dnia 26 listopada 2009 r.

zatwierdzające inne niż nieznaczne zmiany specyfikacji zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwy (Picodon de l’Ardèche ou Picodon de la Drôme (ChNP))

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 7 ust. 4 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy oraz w zastosowaniu art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, Komisja rozpatrzyła wniosek Francji o zatwierdzenie zmian specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Picodon de l’Ardèche ou Picodon de la Drôme” zarejestrowanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1107/96 (2).

(2)

Wnioskowana zmiana dotyczy, między innymi, zmienienia nazwy produktu z „Picodon de l’Ardèche ou Picodon de la Drôme” na nazwę „Picodon”. Jest to nazwa tradycyjna, która zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 jest uznawana za nazwę pochodzenia i która spełnia warunki przewidziane dla chronionej nazwy pochodzenia. Nazwa „Picodon” odpowiada formie skróconej nazwy, stosowanej tradycyjnie w obrocie handlowym i języku potocznym na oznaczenie produktu otrzymanego zgodnie z warunkami specyfikacji.

(3)

Zmiany dotyczą również doprecyzowania definicji oraz praktyk stosowanych przez producentów podczas wytwarzania produktu. Ich formalne wprowadzenie do specyfikacji ma na celu ochronę nazwy przed ewentualnymi nadużyciami, sporządzenie dokładniejszej charakterystyki produktu, przy pogłębieniu jego związku z pochodzeniem. Zaktualizowano również dekret krajowy chroniący nazwę.

(4)

Ponieważ proponowane zmiany nie są nieznaczne w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy tego rozporządzenia Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3) wniosek o wprowadzenie zmian. Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, należy zatwierdzić przedmiotowe zmiany,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się zmiany specyfikacji opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczące nazwy wymienionej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji


(1)   Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

(2)   Dz.U. L 148 z 21.6.1996, s. 1.

(3)   Dz.U. C 74 z 28.3.2009, s. 74.


ZAŁĄCZNIK

Produkty rolne przeznaczone do spożycia przez ludzi wymienione w załączniku I do Traktatu:

Klasa 1.3.   Sery

FRANCJA

Picodon (ChNP)


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/16


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1144/2009

z dnia 26 listopada 2009 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 474/2006 ustanawiające wspólnotowy wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia wspólnotowego wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty i informowania pasażerów korzystających z transportu lotniczego o tożsamości przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz oraz uchylające art. 9 dyrektywy 2004/36/WE (1), w szczególności jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 474/2006 z dnia 22 marca 2006 r. ustanowiono wspólnotowy wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty, określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 (2).

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 niektóre państwa członkowskie przekazały Komisji informacje, które są istotne w kontekście uaktualnienia wspólnotowego wykazu. Istotne informacje przekazały także państwa trzecie. Na tej podstawie należy uaktualnić wspólnotowy wykaz.

(3)

Komisja poinformowała wszystkich zainteresowanych przewoźników lotniczych, bezpośrednio lub, gdy było to niemożliwe, poprzez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny nad nimi, podając istotne fakty i względy stanowiące podstawę decyzji o nałożeniu zakazu wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty lub o zmianie warunków zakazu wykonywania przewozów nałożonego na przewoźnika lotniczego ujętego w wykazie wspólnotowym.

(4)

Komisja umożliwiła zainteresowanym przewoźnikom lotniczym zapoznanie się z dokumentacją przekazaną przez państwa członkowskie, zgłoszenie Komisji swoich uwag na piśmie oraz w formie ustnej prezentacji, w terminie 10 dni roboczych, a także zgłoszenie uwag Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego ustanowionemu na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3922/91 z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego (3).

(5)

Komisja, a także w określonych przypadkach niektóre państwa członkowskie, przeprowadziły konsultacje z organami odpowiedzialnymi za nadzór regulacyjny nad zainteresowanymi przewoźnikami lotniczymi.

(6)

Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego wysłuchał prezentacji przedstawionych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA) i Komisję na temat projektów pomocy technicznej zrealizowanych w krajach, których dotyczy rozporządzenie (WE) nr 2111/2005. Został on poinformowany o wnioskach o kontynuowanie pomocy technicznej i współpracy w celu zwiększenia potencjału administracyjno-technicznego urzędów lotnictwa cywilnego z myślą o wyeliminowaniu wszelkich niezgodności z obowiązującymi normami międzynarodowymi.

(7)

Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego został także poinformowany o czynnościach egzekucyjnych podjętych przez EASA i państwa członkowskie w celu zapewnienia ciągłej zdatności do lotu i obsługi technicznej statków powietrznych zarejestrowanych we Wspólnocie Europejskiej i eksploatowanych przez przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane przez urzędy lotnictwa cywilnego państw trzecich.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 474/2006.

Przewoźnicy wspólnotowi

(9)

W związku z informacjami wynikającymi z kontroli na ziemi SAFA, przeprowadzonych w statkach powietrznych należących do wspólnotowych przewoźników lotniczych, a także z inspekcji i kontroli przeprowadzonych w określonych obszarach przez ich krajowe urzędy lotnictwa cywilnego, niektóre państwa członkowskie podjęły środki egzekucyjne. Państwa te poinformowały Komisję i Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego o tych środkach: właściwe organy Litwy unieważniły certyfikat przewoźnika lotniczego (AOC) przewoźnika lotniczego FLYLAL Lithuanian Airlines a właściwy organ Hiszpanii uruchomił procedurę zawieszenia AOC przewoźnika lotniczego Euro Continental w dniu 30 października 2009 r.

Albańskie linie lotnicze MAK

(10)

Istnieją potwierdzone dowody poważnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa po stronie Albanian Airlines MAK posiadającego certyfikat wydany w Albanii. Uchybienia te zostały stwierdzone przez Francję, Niemcy i Włochy oraz państwa ECAC (Europejska Konferencja Lotnictwa Cywilnego) w trakcie kontroli na ziemi przeprowadzonych w ramach programu SAFA (4). Uchybienia te dotyczą głównie statków lotniczych typu MD82.

(11)

Albanian Airlines MAK udzieliły zadowalającej i terminowej odpowiedzi na zapytania urzędów lotnictwa cywilnego Francji, Niemiec i Włoch dotyczące działań naprawczych podjętych w celu usunięcia tych uchybień.

(12)

Właściwe organy Albanii (DGCA) potwierdziły jednakże, że uchybienia stwierdzone w trakcie kontroli SAFA wskazują w rzeczywistości na istnienie uchybień systemowych w sferze operacyjnej oraz w systemie zapewnienia jakości Albanian Airlines MAK. DGCA przeprowadziły szczegółowe dochodzenie sprawdzające przestrzeganie przez przedmiotowego przewoźnika lotniczego obowiązujących norm bezpieczeństwa, w wyniku którego zdecydowano się nałożyć na tego przewoźnika ograniczenia eksploatacyjne i narzucić mu zmiany strukturalne. W szczególności DGCA poinformowały Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, że flotę przewoźnika zredukowano z 3 do 2 statków powietrznych, oraz że statek powietrzny typu MD-82 o znaku rejestracyjnym ZA-ASA został wycofany z certyfikatu AOC przyznanego Albanian Airlines i wykreślony z rejestru z dniem 1 października 2009 r. Ponadto z dniem 23 października DGCA ograniczyły wykonywanie lotów przez przedmiotowego przewoźnika do poziomu i miejsc przeznaczenia z dnia wprowadzenia ograniczenia i zażądały od przewoźnika zmiany, z efektem natychmiastowym, sposobu zarządzania oraz wzmocnienia systemów zarządzania jakością i zarządzania bezpieczeństwem.

(13)

Dnia 11 listopada w swojej prezentacji dla Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego DGCA potwierdziły, że wymienione działania naprawcze zostały wykonane i uważa się, że skutecznie rozwiązały one problem stwierdzonych uchybień w zakresie bezpieczeństwa.

(14)

Właściwe organy albańskie wykazały, że podjęły one działania w celu zapewnienia nadzoru w zakresie bezpieczeństwa nad Albanian Airlines MAK.

(15)

Właściwe organy albańskie uprasza się o szybkie zakończenie procesu wdrażania planu działań, o którym mowa w motywie (32) rozporządzenia (WE) nr 787/2007 (5) i przypomina im się o ich zobowiązaniu, o którym mowa w motywie (33) tego rozporządzenia, do niewydawania nowych certyfikatów AOC do momentu skutecznego wdrożenia programu restrukturyzacji. W tym kontekście zachęca się Albanię do przyspieszenia procesu rozwijania potencjału DGCA w celu zapewnienia stałego nadzoru nad przewoźnikami lotniczymi posiadającymi certyfikaty wydane przez Albanię, który prowadzony będzie w sposób trwały oraz zgodnie z obowiązującymi normami bezpieczeństwa.

(16)

Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego przeprowadzi w Albanii inspekcję standaryzacyjną na początku 2010 r. w ramach monitorowania procesu wdrażania wymogów obowiązujących w zakresie bezpieczeństwa przez właściwe organy oraz przez podmioty znajdujące się pod ich nadzorem.

Egypt Air

(17)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) 619/2009 (6) oraz w związku z przedstawionym w czerwcu 2009 r. planem działań naprawczych właściwe organy Egiptu przedłożyły cztery miesięczne sprawozdania obejmujące lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2009 r. w celu przedstawienia stanu wykonania planu na podstawie kontroli przeprowadzonych przez te organy. W związku z tymi sprawozdaniami, w których skupiono się na kontrolach na ziemi statków powietrznych należących do Egypt Air, właściwe organy Egiptu zostały poproszone o dostarczenie sprawozdań z kontroli przeprowadzonych u tego przewoźnika w zakresie obsługi technicznej, ciągłej zdatności do lotu i eksploatacji statków powietrznych. Właściwe organy Egiptu przekazały dnia 10 listopada sprawozdanie z kontroli Egypt Air przeprowadzonej w październiku 2009 r., na podstawie której przedłużono ważność certyfikatu AOC przyznanego temu przewoźnikowi lotniczemu. Nie przekazano sprawozdań z kontroli pod kątem ciągłej zdatności do lotu, eksploatacji statków powietrznych i obsługi naziemnej. Dostarczona dokumentacja pokazuje, że mimo wyraźnych postępów poczynionych przez tego przewoźnika, oczekuje się dalszej poprawy w obszarach obsługi technicznej, inżynierii lotniczej i eksploatacji.

(18)

Właściwe organy Egiptu zobowiązały się także do przedstawienia informacji dotyczących prawidłowego usunięcia nieprawidłowości stwierdzonych w 2008 i 2009 r. w trakcie kontroli na ziemi statków powietrznych należących do Egypt Air. W tym celu przesłały one stosowną korespondencję niektórym państwom członkowskim, w których statki powietrzne Egypt Air zostały poddane kontroli na ziemi w okresie pomiędzy dniem 1 stycznia 2008 r. a dniem 30 września 2009 r. Proces usuwania stwierdzonych nieprawidłowości trwa i będzie weryfikowany na bieżąco.

(19)

Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego uznaje starania przewoźnika mające na celu przeprowadzenie działań naprawczych służących poprawie stanu bezpieczeństwa, a także pełną gotowość do współpracy, jaką wykazali się zarówno przewoźnik, jak i właściwe organy Egiptu. Zważywszy jednak na przedmiot i zakres planu działań naprawczych oraz konieczność zastosowania trwałych rozwiązań co do stwierdzonych uchybień w zakresie bezpieczeństwa, właściwe organy Egiptu wzywa się do dalszego przesyłania miesięcznych sprawozdań z kontroli wykonania tego planu oraz usuwania nieprawidłowości wraz ze sprawozdaniami z wszelkich innych kontroli, które organy te przeprowadzą u przewoźnika Egypt Air.

(20)

Po zakończeniu realizacji planu działań naprawczych, właściwe organy Egiptu powinny przeprowadzić końcową kontrolę i przekazać jej wyniki Komisji wraz z ewentualnymi zaleceniami. Komisja zastrzega sobie prawo do przeprowadzenia kontroli wdrożenia środków naprawczych przez przewoźnika lotniczego w formie kontroli na miejscu przeprowadzonej przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego z udziałem państw członkowskich. W międzyczasie, państwa członkowskie w dalszym ciągu gwarantują zwiększenie liczby przeprowadzanych przez nie kontroli Egypt Air w celu zapewnienia podstaw dla ponownej oceny tego przypadku w trakcie kolejnego posiedzenia Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego.

Yemenia Yemen Airways

(21)

Na mocy rozporządzeń (WE) nr 715/2008 i (WE) nr 1131/2008 (7) państwa członkowskie nadal sprawdzały, czy Yemenia rzeczywiście spełnia stosowne normy bezpieczeństwa poprzez regularne kontrole na ziemi jej statków powietrznych lądujących w portach lotniczych Wspólnoty. W 2009 r. kontrole takie zgłosiły Francja, Niemcy, Włochy i Zjednoczone Królestwo. Komisja otrzymała dokumentację wskazującą, że przewoźnik odpowiednio zareagował i terminowo usunął nieprawidłowości stwierdzone w wyniku tych kontroli.

(22)

W związku z przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 619/2009 Komisja otrzymała dodatkowe informacje od właściwych organów Republiki Jemeńskiej oraz od przewoźnika Yemenia Yemen Airways dotyczące wykonania planu działań naprawczych w zakresie eksploatacji i obsługi technicznej.

(23)

Właściwe organy Republiki Jemeńskiej poinformowały Komisję o kontroli przeprowadzonej w obiektach obsługi technicznej przewoźnika Yemenia, po tym jak zawieszono jej zatwierdzenie organizacji obsługowej EASA.145.0177 w celu dokonania oceny zgodności przewoźnika Yemenia z normą jemeńską YCAR-145. Właściwe organy Republiki Jemeńskiej przekazały poprawiony plan działań naprawczych przewoźnika Yemenia z dnia 15 września 2009 r. po przeprowadzeniu przez Urząd Meteorologii i Lotnictwa Cywilnego (CAMA) kontroli pod kątem organizacji obsługowej przewoźnika Yemenia zgodnie z wymogami krajowymi (YCAR-145) oraz kontroli następczej w dniu 20 września 2009 r. Oba dokumenty wykazały usunięcie wszystkich stwierdzonych nieprawidłowości. Ponadto podczas posiedzenia Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 10 listopada 2009 r. CAMA przekazała dodatkowe dokumenty potwierdzające usunięcie nieprawidłowości.

(24)

Ponadto Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego został poinformowany o pozytywnej ocenie przez EASA i właściwe organy Francji procesu wdrażania działań naprawczych podjętego przez Yemenia w celu odzyskania zatwierdzenia jako organizacja obsługowa w Europie na jego obecnym etapie.

(25)

Z uznaniem przyjmuje się wysiłki podjęte przez Yemenia w celu usunięcia uchybień w zakresie bezpieczeństwa stwierdzonych podczas poszczególnych kontroli. Odnotowuje się zakończenie przez Yemenia realizacji planu działań naprawczych w obszarze obsługi technicznej zgodnie z informacją zawartą w ocenie przeprowadzonej w tym obszarze przez CAMA. EASA i państwa członkowskie przeprowadzą kontrolę na miejscu w Jemenie w najbliższym możliwym terminie w celu oceny sytuacji Yemenia pod kątem bezpieczeństwa, oraz aby ocenić rzeczywiste przestrzeganie przez tego przewoźnika międzynarodowych norm bezpieczeństwa i zdolność CAMA do zapewnienia nadzoru nad bezpieczeństwem lotnictwa cywilnego w Jemenie.

(26)

Państwa członkowskie będą systematycznie weryfikować rzeczywiste przestrzeganie właściwych norm bezpieczeństwa przez Yemenia przeprowadzając w trybie priorytetowym kontrole na ziemi statków powietrznych tego przewoźnika zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 351/2008. Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego dokona przeglądu przedmiotowej sprawy na następnym swoim posiedzeniu.

Przewoźnicy lotniczy z Demokratycznej Republiki Konga

(27)

Demokratyczna Republika Konga poinformowała Komisję o cofnięciu koncesji dla następujących przewoźników: Virunga Air Charter, Air Navette, Air Beni, Air Boyoma, Butembo Airlines, Sun Air services, Rwakabika Bushi Express, Aigle Aviation, Kivu Air, Comair, Free Airlines, Great Lake Business Company, Air Infini, Bel Glob Airlines, Safari Logistics, Tembo Air Services, Katanga Airways, Cargo Bull, Africa One, Malila Airlift, Transport Aérien Congolais (TRACO), El Sam Airlift, Thom’s Airways, Piva Airlines, Espace Aviation Service. Przewoźnicy ci zaprzestali swojej działalności z dniem 30 lipca 2009 r.

(28)

Ponadto właściwe organy Demokratycznej Republiki Konga poinformowały o cofnięciu koncesji dla przewoźników lotniczych, co do których Komisja nie była poprzednio poinformowana o posiadaniu przez nich koncesji: Air Fox, Trans Kasai Air, Wetrafa, Adala Airways, Executive Aviation, Flight Express, Katana Airways, Showa Air Cargo, Gloria Airways, Soft Trans Air, Lomami Aviation, Pegassus Aviation, African Trading i Transport, Brooks Trading. Przewoźnicy ci zaprzestali swojej działalności z dniem 30 lipca 2009 r.

(29)

W związku z tym, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że wyżej wymienieni przewoźnicy lotniczy, posiadający koncesje wydane w Demokratycznej Republice Konga, powinni zostać wykreśleni z załącznika A.

Przewoźnicy lotniczy z Dżibuti

(30)

Istnieją potwierdzone dowody braku zdolności po stronie organów odpowiedzialnych za nadzór nad przewoźnikami lotniczymi, którym wydano koncesje w Dżibuti, do zajęcia się kwestią uchybień w zakresie bezpieczeństwa, jak wskazują wyniki kontroli w Dżibuti przeprowadzonej przez ICAO w ramach globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem (USOAP) w marcu 2008 r. Kontrola ta wykazała dużą liczbę poważnych uchybień w zakresie zdolności do sprawowania nadzoru w zakresie bezpieczeństwa lotniczego przez urząd lotnictwa cywilnego w Dżibuti. W momencie zakończenia kontroli ICAO ponad 96 % norm ICAO nie było wdrożonych.

(31)

Istnieją dowody braku zdolności właściwych organów Dżibuti do skutecznego usunięcia niezgodności z normami, stwierdzonych przez ICAO, co potwierdza fakt, iż ICAO, w swoim końcowym sprawozdaniu z lutego 2009 r., uważa, że zdecydowana większość działań naprawczych zaproponowanych lub wdrożonych przez te organy nie jest w stanie zaradzić wskazanym uchybieniom. Szczególnie w zakresie eksploatacji statków powietrznych ponad dwie trzecie zaproponowanych przez Dżibuti działań zostało uznanych jako nie do przyjęcia przez ICAO.

(32)

Ponadto ICAO przekazało wszystkim państwom będącym stronami Konwencji chicagowskiej poważne zastrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa w Dżibuti, które nie ustanowiło sprawnego systemu nadzoru nad przewoźnikami lotniczymi, którym właściwe organy Dżibuti wydały certyfikat przewoźnika lotniczego (AOC), ani też nie przygotowały zadowalającego planu działań mających na celu zaradzenie tej sytuacji.

(33)

W związku z powyższym Komisja rozpoczęła konsultacje z właściwymi organami Dżibuti, wyrażając poważne zastrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa działalności przewoźników lotniczych, którym wydano koncesje w tym kraju, i prosząc o wyjaśnienia dotyczące działań podjętych przez właściwe organy Dżibuti w odpowiedzi na ustalenia i uwagi ICAO dotyczące akceptowalności działań naprawczych.

(34)

Właściwe organy Dżibuti (DACM) poinformowały Komisję o opóźnieniu wdrożenia planu działań mającego na celu wyeliminowanie nieprawidłowości stwierdzonych przez ICAO, przy czym jedynie nieliczne z nieprawidłowości uznaje się za usunięte. DACM nie przedstawiły szczegółów podjętych działań ani dowodów na prawidłowe usunięcie nieprawidłowości będących ich przedmiotem. DACM nie odpowiedziały na uwagi ICAO dotyczące stosowności 34 działań uznanych przez ICAO za niewystarczające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.

(35)

DACM potwierdziły, że dwa śmiertelne wypadki z 2002 i 2007 r. dotyczyły statku lotniczego typu Let 410 i statku lotniczego typu Antonov 26. Nie przedstawiły one jednakże informacji na temat dochodzeń w sprawie wymienionych wypadków statków powietrznych ani działań podjętych pod kątem przyczyn tych wypadków.

(36)

DACM poinformowały Komisję o anulowaniu certyfikatu AOC Djibouti Airlines w dniu 30 lipca 2009 r., oraz że z dniem anulowania certyfikatu przedmiotowy przewoźnik zaprzestał działalności. Organ ten poinformował także, że w dniu 15 września anulował on certyfikat AOC Daallo Airlines. Jednakże Daallo Airlines wciąż posiada koncesję i korzysta ze statku powietrznego typu DC9 zarejestrowanego na Komorach, statku powietrznego typu Antonov 24 zarejestrowanego w Armenii oraz statku powietrznego typu Ilyushin 18 zarejestrowanego w Kazachstanie. Nie ujawniono tożsamości przewoźników faktycznie eksploatujących te statki powietrzne. Właściwe organy Dżibuti nie wykazały, że są w stanie skutecznie realizować swoje zadania dotyczące nadzoru w zakresie bezpieczeństwa nad przewoźnikami lotniczymi posiadającymi certyfikaty wydane w Dżibuti.

(37)

Z tego powodu, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane w Dżibuti powinni zostać ujęci w załączniku A.

Przewoźnicy lotniczy z Republiki Konga

(38)

W listopadzie 2008 r. ICAO przeprowadziło kontrolę USOAP w Republice Konga. Następujące ustalenie skutkuje „poważnym zastrzeżeniem dotyczącym bezpieczeństwa”: „ANAC (Krajowa Agencja Lotnictwa Cywilnego) wydała pewną liczbę certyfikatów przewoźnika lotniczego (AOC) bez uprzedniego ustanowienia i wdrożenia procesu wydawania certyfikatów przewoźnikom lotniczym i stałego nadzoru nad nimi. W konsekwencji certyfikaty te zostały wydane bez sprawdzenia przez ANAC, czy przewoźnicy spełniają wymogi załącznika 6 do Konwencji chicagowskiej lub przepisy dokumentu ICAO nr 8335. Ponadto w Republice Konga są przewoźnicy prowadzący działalność na podstawie tymczasowej koncesji i bez AOC”. Poważne zastrzeżenie dotyczące bezpieczeństwa nadal obowiązuje.

(39)

W trakcie tej kontroli ICAO stwierdzono 63 nieprawidłowości pokazujące brak skutecznego wdrożenia międzynarodowych norm bezpieczeństwa. W związku z tym Republika Konga przedłożyła plan działań naprawczych. Jednakże ponad jedna trzecia proponowanych działań naprawczych nie została zaakceptowana przez ICAO.

(40)

Dnia 26 sierpnia 2009 r. towarowy statek powietrzny eksploatowany przez przewoźnika lotniczego Aero Fret Business, posiadający certyfikaty wydane w Republice Konga, uległ wypadkowi w pobliżu portu lotniczego w Brazzaville, w wyniku którego zginęło wszystkich sześć osób znajdujących się na pokładzie. Jako państwo zdarzenia Republika Konga odpowiedzialna jest za badanie wypadku, które musi zostać przeprowadzone zgodnie z postanowieniami załącznika 13 do Konwencji chicagowskiej w celu ustalenia przyczyn wypadku i zapobieżenia podobnym wypadkom w przyszłości. Jednakże w wyniku kontroli ICAO stwierdzono 11 uchybień w zakresie badania wypadków w Republice Konga, z czego 6 z zaproponowanych działań naprawczych zostało uznanych za niezadowalające.

(41)

Właściwe organy Republiki Konga poinformowały Komisję w trakcie dwóch spotkań, które odbyły się w Brukseli, o zamiarze przeprowadzenia przy pomocy ekspertów ICAO ponownej certyfikacji trzech przewoźników. Organy te przekazały także swoje decyzje z dnia 15 października 2009 r., na mocy których przewoźnikom Aero-Service, Equaflight Services, Société Nouvelle Air Congo i Trans Air Congo przyznano certyfikaty przewoźnika lotniczego na okres jednego roku. Równocześnie właściwe organy Republiki Konga poinformowały przedsiębiorstwa Aero Fret Business, Canadian Airways, Congo Airways (WAC), Emeraude, Equajet, Heli-Union Congo, Mani Air Fret, Mistral Aviation i Protocole Aviation, że ich certyfikaty przewoźnika lotniczego zostały cofnięte do czasu sprawdzenia dokumentacji niezbędnej do uzyskania nowego AOC. Ponadto cofnięto certyfikaty przewoźnika lotniczego następującym przewoźnikom: Air Cargo International, BIP Congo, Brazza Airways, Clesh Aviation, Finalair, Heavy Lift Congo, Ligne Aérienne Colombe, Locair Craft, Maouene, Natalco Airlines i United Express Service. Organy te nie wykazały jednak, że procedura certyfikacji mająca na celu wydanie AOC jest zgodna z odpowiednimi normami ICAO i że nadzór nad przewoźnikami lotniczymi, którym organy te wydały AOC, jest prowadzony zgodnie z tymi normami.

(42)

Właściwe organy Republiki Kongo przedstawiły Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego pisemne informacje na temat środków podjętych w związku z poważnymi zastrzeżeniami dotyczącymi bezpieczeństwa zgłoszonymi przez ICAO oraz z innymi niezgodnościami, o których mowa w sprawozdaniu ICAO z kontroli USOAP. Komisja odnotowuje wszelkie środki podjęte do tej pory przez właściwe organy Republiki Kongo i wzywa je do podwojenia wysiłków na rzecz podjęcia trwałych działań naprawczych. Komisja będzie uważnie monitorować wszelkie zmiany w lotnictwie cywilnym Republiki Kongo we współpracy z ICAO oraz jest gotowa udzielić pomocy technicznej mającej na celu wzmocnienie potencjału administracyjno-technicznego organu odpowiedzialnego za nadzór w tym kraju.

(43)

Jednakże właściwe organy Republiki Konga nie wykazały odpowiednich zdolności do wdrożenia stosownych norm bezpieczeństwa. W związku z powyższym, w oczekiwaniu na trwałe rozwiązanie kwestii niezgodności z normami międzynarodowymi, w tym kwestii poważnych zastrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane w Republice Konga powinni podlegać zakazowi wykonywania przewozów i dlatego powinni zostać ujęci w załączniku A.

Przewoźnicy lotniczy z Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

(44)

Istnieją potwierdzone dowody poważnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa po stronie przewoźnika Executive Jet Services posiadającego certyfikat wydany na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. Uchybienia te zostały stwierdzone przez Belgię i Francję w trakcie kontroli na ziemi przeprowadzonych w ramach programu SAFA (8). Przewoźnik Executive Jet Services nie udzielił właściwej odpowiedzi i nie wykazał, że wymienione uchybienia zostały z powodzeniem i w odpowiedni sposób wyeliminowane.

(45)

Istnieją potwierdzone dowody poważnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa po stronie przewoźnika STP Airways posiadającego certyfikat wydany na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. Uchybienia te zostały stwierdzone przez Francję i Zjednoczone Królestwo w trakcie kontroli na ziemi przeprowadzonych w ramach programu SAFA (9). STP Airways udzielił jednak zadowalającej i terminowej odpowiedzi na zapytanie urzędu lotnictwa cywilnego Francji dotyczące bezpieczeństwa przewozów.

(46)

Istnieją dowody, że niektórzy przewoźnicy lotniczy objęci obecnie zakazem wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty Europejskiej przenieśli część swojej działalności na Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą.

(47)

W szczególności istnieją potwierdzone dowody, że przewoźnik Hewa Bora Airways, któremu certyfikat wydano w Demokratycznej Republice Konga, aktualnie objęty zakazem wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty, nadal eksploatuje, na podstawie umowy leasingu zwrotnego, statek powietrzny typu Boeing 767 o numerze seryjnym 23718, wyrejestrowany z Demokratycznej Republiki Konga i zarejestrowany na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej ze znakiem rejestracyjnym S9-TOP (10).

(48)

Ponadto przewoźnik Africa’s Connection eksploatuje statek powietrzny typu Dornier 228 o numerze seryjnym 8068, zarejestrowany na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej ze znakiem rejestracyjnym S9-RAS, poprzednio zarejestrowany w Gabonie i eksploatowany przez przewoźnika SCD Aviation, któremu certyfikat wydano w Gabonie, podlegającego obecnie zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty.

(49)

Ponadto istnieją sprawdzone dowody na to, że przewoźnik lotniczy British Gulf International, którego certyfikat wydano na Wyspie Świętego Tomasza, to ten sam przewoźnik, co British Gulf International, który uprzednio posługiwał się certyfikatem wydanym w Kirgistanie i który został objęty zakazem wykonywania przewozów w październiku 2006 r (11). British Gulf International nadal wykorzystuje także statek powietrzny typu Antonov 12 o numerze seryjnym 401901. Jeden ze statków powietrznych tego typu eksploatowany przez tego przewoźnika uległ dnia 13 listopada 2008 r. wypadkowi w Al Habniaya w Iraku, w wyniku którego doszło do całkowitej utraty tego statku, a na jego pokładzie zginęło sześć osób.

(50)

W związku z powyższym Komisja rozpoczęła konsultacje z właściwymi organami Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, wyrażając poważne zastrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa działalności przewoźników Executive Jet Services i STP Airways, a także co do przeniesienia do rejestru Wysp Świętego Tomasza i Książęcą statków powietrznych eksploatowanych przez przewoźników lotniczych podlegających obecnie zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty, a także poprosiła o wyjaśnienia dotyczące działań podjętych przez właściwe organy w odpowiedzi na zgłoszone zastrzeżenia.

(51)

Właściwe organy Wyspy Świętego Tomasza (INAC) poinformowały Komisję, że w ramach procesu ponownej certyfikacji Executive Jet Services zdecydowano o tymczasowym zawieszeniu z dniem 26 października 2009 r. przewozów statkiem powietrznym typu Boeing 767 o numerze seryjnym 23178 i znaku rejestracyjnym S9-TOP eksploatowanym przez tego przewoźnika.

(52)

Przewoźnik lotniczy Executive Jet Services zwrócił się o możliwość przedstawienia Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego swoich argumentów i złożył sprawozdanie z działań podjętych w celu usunięcia uchybień stwierdzonych w ramach programu SAFA.

(53)

INAC poinformował Komisję, że w trakcie procesu ponownej certyfikacji STP Airways organ ten zdecydował się zawiesić z dniem 26 października przewozy dwoma statkami powietrznymi typu Boeing 767 o numerach seryjnych: 25411 (znak rejestracyjny nieznany) i 26208 (znak rejestracyjny S9 DBY), które następnie zostały wykreślone z rejestru. INAC doniósł, że choć STP Airways posiada ważny certyfikat AOC, nie obejmuje on obecnie żadnych statków powietrznych.

(54)

Przewoźnik lotniczy STP Airways zwrócił się o możliwość przedstawienia Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego swoich argumentów i złożył sprawozdanie z działań podjętych w celu usunięcia uchybień stwierdzonych w ramach programu SAFA. Potwierdził on, że nie eksploatuje już żadnego statku powietrznego, oraz że zamierza złożyć wniosek o zawieszenie swojego certyfikatu AOC.

(55)

INAC poinformował, że wydał 13 certyfikatów AOC, z których 3 zostały zgłoszone jako zawieszone lub wycofane. INAC nie przedstawił jednak dowodów na zawieszenie lub wycofanie certyfikatów dla następujących przewoźników: Sky Wind, Styron Trading i Jet Line.

(56)

Z dokumentacji przedstawionej przez INAC wynika, że główne miejsce prowadzenia działalności dla ponad połowy przewoźników lotniczych posiadających ważny certyfikat AOC wydany przez ten organ znajduje się poza Wyspami Świętego Tomasza i Książęcą. W szczególności, jak wynika z odpowiedzi udzielonych na zapytanie Komisji oraz z adresów widniejących odpowiednio w ich certyfikatach AOC, British Gulf International Company Ltd, Global Aviation Operation, Goliaf Air, Transafrik International Ltd, Transcargo i Transliz Aviation posiadają główne miejsce prowadzenia działalności poza Wyspą Świętego Tomasza.

(57)

INAC nie wykazał, że realizuje swoje obowiązki w zakresie nadzoru bezpieczeństwa przewoźników lotniczych posiadających certyfikat wydany na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej zgodnie z międzynarodowymi wymogami bezpieczeństwa, wziąwszy pod uwagę, że znaczna część tych przewoźników nie prowadzi regularnej przewozów na Wyspie Świętego Tomasza, oraz że INAC stwierdził, że częściowo polega na nadzorze prowadzonym przez właściwe organy w państwach, w których rzeczywiście wykonywane są przewozy. INAC nie przedstawił jednakże właściwych umów z tymi organami.

(58)

Ponadto analiza certyfikatu AOC wydanego przez właściwe organy Wysp Świętego Tomasza i Książęcej wykazała znaczące niezgodności w zakresie potwierdzania ciągłej zdatności do lotu eksploatowanej floty, zatwierdzania przewozu towarów niebezpiecznych i zatwierdzania operacji przy ograniczonej widzialności, których nie udało się wyjaśnić w trakcie konsultacji.

(59)

Istnieją dowody wskazujące na dużą częstotliwość wypadków w odniesieniu do przewoźników lotniczych posiadających certyfikat zarejestrowany na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. INAC potwierdził cztery wypadki śmiertelne z udziałem statków powietrznych Antonov 12, Ilyushin 76 i DHC 6 eksploatowanych przez przewoźników lotniczych zarejestrowanych na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. W odpowiedzi na zaistniałą sytuacje INAC wskazał, że z dniem 21 lutego 2009 r. zdecydowano się zawiesić wszelkie przewozy statkiem powietrznym typu Antonov 12 zarejestrowanym na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej. INAC potwierdził jednakże, że statki powietrzne tego typu wciąż są eksploatowane przez następujących przewoźników posiadających certyfikaty wydane na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej: British Gulf International, Transliz Aviation i Goliaf Air.

(60)

Istnieją dowody braku woli po stronie właściwych organów Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, aby wykazać zgodność z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa, na co wskazuje fakt, że Wyspy Świętego Tomasza i Książęca stale przekładają kontrolę ICAO w ramach globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem (USOA). Kontroli ICAO zaplanowanej na maj 2007 i kwiecień 2008 nie udało się przeprowadzić w tych terminach.

(61)

Z tego powodu, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej nie spełniają odpowiednich wymogów bezpieczeństwa, w związku z czym powinni zostać ujęci w załączniku A.

Przewoźnicy lotniczy z Ukrainy

Ukraine Cargo Airways

(62)

Właściwe organy Ukrainy poinformowały Komisję dnia 22 września o swojej decyzji nr 574 z dnia 17 sierpnia 2009 r., na mocy której z dniem wydania przedmiotowej decyzji zaprzestaje się przewozów na podstawie certyfikatu AOC nr 145 z dnia 20 listopada 2008 r. posiadanego przez Ukraine Cargo Airways. W trakcie wystąpienia z dnia 11 listopada 2009 r. przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego właściwe organy Ukrainy potwierdziły, że „spółka Ukraine Cargo Airways nie znajduje się na liście przewoźników lotniczych zarejestrowanych na Ukrainie”.

(63)

W związku z tym, w oparciu o wspólne kryteria, przewoźnik Ukraine Cargo Airways powinien zostać wykreślony z załącznika A.

Volare

(64)

Dnia 31 lipca 2009 r. właściwe organy Ukrainy poinformowały Komisję o swojej decyzji nr 357 z dnia 25 maja 2009 r. o unieważnieniu ze skutkiem natychmiastowym AOC przewoźnika ukraińskiego Volare.

(65)

W związku z tym, w oparciu o wspólne kryteria, przewoźnik Volare powinien zostać wykreślony z załącznika A.

Motor Sich

(66)

W związku z przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 619/2009 dnia 27 października 2009 r. zespół europejskich ekspertów, pod kierownictwem Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego, przeprowadził inspekcję u ukraińskiego przewoźnika Motor Sich (MSI) w celu zweryfikowania stanu wykonania działań naprawczych i skutecznego usunięcia uprzednio stwierdzonych uchybień w zakresie bezpieczeństwa, mając na uwadze trwałe usunięcie tych nieprawidłowości.

(67)

W sprawozdaniu z inspekcji przeprowadzonej przez ten zespół stwierdza się, że MSI przeprowadził dogłębną analizę nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli SAFA. Okazało się, że dogłębna analiza oraz plan działań naprawczych opracowany na jej podstawie wydają się rozwiązywać kwestię nieprawidłowości. W trakcie inspekcji MSI stwierdził, że rozpatrzono i usunięto nieprawidłowości stwierdzone uprzednio przez SAFA w odniesieniu do floty statków powietrznych tego przewoźnika, w tym te dotyczące systemu ostrzegania o niebezpiecznym zbliżeniu się do powierzchni ziemi (EGPWS), pasów bezpieczeństwa w kokpicie, siatek mocujących w przedziale bagażowym. Stwierdzono także, że opracowano wykresy kalkulacyjne parametrów startowych dla wszystkich typów statków powietrznych i wszystkich pasów startowych, z których statki te korzystają. Zespół pod kierownictwem Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego, po przeprowadzeniu fizycznej kontroli lub przeglądu dokumentacji uzyskał potwierdzenie, że: a) kokpity w statkach powietrznych typu AN-12, AN-72 i YAK-40 zostały wyposażone pasy bezpieczeństwa; b) kokpit statku typu AN-12 wyposażono w maski tlenowe do natychmiastowego użytku (w trakcie inspekcji skontrolowano trwający akurat montaż masek w statku powietrznym UR-11316); c) w statkach powietrznych typu AN-12 i AN-140 zamontowano system EGPWS; d) opracowano wykresy parametrów startowych dla statków typu AN-12 i YAK-40 na wszystkie pasy startowe, z których statki te obecnie korzystają. W trakcie wystąpienia przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego właściwe organy Ukrainy potwierdziły zdolność przedmiotowego przewoźnika do stosowania systemu zarządzania jakością i zobowiązały się poinformować Komisje o wynikach kontroli, która ma zostać przeprowadzona w tym zakresie.

(68)

W odniesieniu do eksploatacji statków powietrznych w trakcie inspekcji zespół ekspertów przeprowadził wyrywkową kontrolę sprawdzając w szczególności wykaz wyposażenia minimalnego (MEL), instrukcje eksploatacji, plan ograniczenia czasów lotu, dokumenty i procedury dotyczące dyspozycji i kontroli lotów, wyrywkowe kontrole kompletnej i przedłożonej dokumentacji lotów. Nie stwierdzono odstępstw od norm ICAO. Ponadto podczas inspekcji MSI pokazał zespołowi ekspertów, że prowadzi analizy zapisu danych z lotu dla wszystkich przeprowadzonych lotów i wszystkich eksploatowanych statków powietrznych.

(69)

Przewoźnik lotniczy wystąpił z wnioskiem o możliwość złożenia ustnych wyjaśnień przed Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego i spotkanie takie odbyło się dnia 11 listopada 2009 r. a podczas spotkania dostarczył on pisemne informacje potwierdzające wdrożenie działań naprawczych w celu wyeliminowania stwierdzonych uprzednio uchybień w zakresie bezpieczeństwa.

(70)

Po wystąpieniu właściwych organów Ukrainy i przewoźnika lotniczego z dnia 11 listopada 2009 r. Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego zwrócił się do Krajowego Urzędu Lotnictwa o przedstawienie następującej dokumentacji umożliwiającej ustalenie, czy na obecnym etapie wskazane jest usunięcie Motor Sich z wykazu: a) dokumentacja audytu systemu zarządzania jakością przedmiotowego przewoźnika; b) potwierdzenie, że wszystkie statki powietrzne Motor Sich prowadzące przewozy międzynarodowe zostały wyposażone zgodnie z normami ICAO, w szczególności: i) w statkach typu AN-12, AN-72 i YAK-40 zainstalowano pasy bezpieczeństwa w kokpicie; ii) w kokpicie statku AN-12 zainstalowano maski tlenowe do natychmiastowego użytku; iii) w statkach typu AN-12 i AN-140 zainstalowano system EGPWS; c) potwierdzenie dostępności w instrukcji eksploatacji przewoźnika parametrów startowych dla wszystkich pasów startowych, z których korzystają obecnie statki typu AN-12 i YAK-40 eksploatowane przez Motor Sich; d) dowody na właściwe usunięcie 38 nieprawidłowości stwierdzonych w 2009 r. przez Krajowy Urząd Lotnictwa Ukrainy w trakcie działań prowadzonych w ramach nadzoru nad tym przewoźnikiem. Właściwe organy Ukrainy przekazały wymienione informacje dnia 16 listopada.

(71)

Po otrzymaniu powyższych informacji od właściwych organów Ukrainy, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że Motor Sich powinien zostać wykreślony z załącznika A.

UMAir

(72)

W związku z przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 619/2009 dnia 28 października 2009 r. zespół europejskich ekspertów przeprowadził inspekcję u przewoźnika UMAir w celu zweryfikowania stanu wykonania działań naprawczych i skutecznego usunięcia uprzednio stwierdzonych uchybień w zakresie bezpieczeństwa, mając na uwadze trwałe usunięcie tych nieprawidłowości.

(73)

Podczas inspekcji, zespołowi ekspertów przedstawiono uaktualniony plan działań naprawczych, w którym stwierdzono, że kierownik ds. jakości kontrolowanego przewoźnika dokonał przeglądu wdrożonych działań naprawczych. Kontrola stanu nieprawidłowości stwierdzonych przez zespół europejskich ekspertów podczas inspekcji u wymienionego przewoźnika z dnia 28 maja 2009 r. wykazała jednak, że mimo podjęcia znaczących wysiłków od czasu wymienionej inspekcji w celu właściwego usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, niektórych z nieprawidłowości mających znaczenie dla bezpieczeństwa lotu (monitorowanie danych lotu w statku DC-9) oraz dla ciągłej zdatności do lotu, obsługi technicznej i inżynierii lotniczej (w przypadku statków DC-9 i MD-80 nie zastosowano jeszcze programu do monitorowania stanu silnika) nie można na razie uznać za usunięte. Ponadto, w odniesieniu do eksploatacji statków powietrznych, stwierdzono kolejną nieprawidłowość wynikającą z rozbieżności znalezionej w zatwierdzonym wykazie wyposażenia minimalnego (MEL) dla statku powietrznego typu DC-9.

(74)

Podczas posiedzenia Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego z dnia 11 listopada 2009 r. UMAir oświadczył, że złożył on wniosek o ograniczenie swojego certyfikatu AOC, tak aby wykluczyć statek powietrzny DC-9 z przewozów do Wspólnoty. Właściwe organy Ukrainy wydały nowy certyfikat AOC wykluczający przewozy do UE wymienionym typem statku powietrznego z dniem 11 listopada 2009 r.

(75)

Odnotowuje się poprawę osiągniętą przez UMAir od czasu wizyty ekspertów europejskich w maju 2009 r. oraz ograniczenia nałożone na certyfikat AOC tego przewoźnika. Uwzględniwszy znaczące wysiłki podjęte przez przedmiotowego przewoźnika w celu zapewnienia bezpiecznej eksploatacji statków powietrznych zgodnie z normami międzynarodowymi, powinno się umożliwić mu wznowienie przewozów do Wspólnoty z wykorzystaniem części jego floty.

(76)

W związku z tym, w oparciu o wspólne kryteria, UMAir powinien zostać przeniesiony z załącznika A do załącznika B, przez co wolno mu będzie wznowić przewozy do Wspólnoty z wykorzystaniem statku powietrznego typu MD-83 o znaku rejestracyjnym UR-CFF.

Ogólny nadzór w zakresie bezpieczeństwa nad przewoźnikami z Ukrainy

(77)

Zgodnie z rozporządzeniem nr 619/2009 Komisja nadal uważnie monitorowała realizację licznych środków przedstawionych przez właściwe organy Ukrainy w trakcie posiedzenia Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego w dniu 1 lipca 2009 r. W związku z tym unijni eksperci przeprowadzili w dniach od 26 do 29 października inspekcję w państwowej administracji lotnictwa Ukrainy. Celem tej inspekcji było sprawdzenie stanu wykonania zaproponowanych działań naprawczych, mających rozwiązać nieprawidłowości zgłoszone w sprawozdaniu z inspekcji unijnych ekspertów przeprowadzonej w dniach od 25 do 29 maja 2009 r., a także działań przedstawionych w planie działań naprawczych przedłożonym przez państwową administrację lotnictwa Ukrainy w dniu 23 czerwca, służącym poprawie nadzoru w zakresie bezpieczeństwa nad przewoźnikami podlegającymi sprawowanej przez ten organ kontroli regulacyjnej.

(78)

W sprawozdaniu z inspekcji stwierdzono, że na podstawie dowodów przedstawionych przez właściwe organy Ukrainy podczas inspekcji 14 z 33 nieprawidłowości stwierdzonych podczas inspekcji przeprowadzonej w maju 2009 r. można uznać za usunięte. 19 nieprawidłowości wciąż nie zostało wyeliminowanych.

(79)

Odnotowuje się poprawę osiągniętą przez właściwe organy od czasu wizyty ekspertów w maju 2009 r., w szczególności intensyfikację działań w ramach nadzoru nad ukraińskimi przewoźnikami lotniczymi oraz wykreślenie znaczącej ilości statków powietrznych z ukraińskiego rejestru (ponad 800 statków powietrznych z 1 600 statków w 2008 r.). Zachęca się właściwe organy do dalszej intensyfikacji działań na rzecz wzmocnienia nadzoru nad bezpieczeństwem.

Ariana Afghan Airlines

(80)

Na podstawie dokumentacji przedłożonej przez przewoźnika Komisja stwierdza, że Ariana Afghan Airlines poddał zmianom system zarządzania, zatrudnił ekspertów zewnętrznych do pomocy przy przeprojektowaniu swojej polityki, procedur i podręczników, a także nabył dwa statki powietrzne typu Airbus A310 oraz wspomaga swoją działalność współpracą z Turkish Technic. Komisja odnotowała także zamiar przewoźnika poddania się kontroli przeprowadzanej przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego.

(81)

Afgańskie Ministerstwo Transportu i Lotnictwa Cywilnego (MoTCA) przesłało pismo opisujące postęp poczyniony zarówno przez MoTCA jak i przewoźnika Ariana w celu spełnienia norm międzynarodowych. W piśmie tym potwierdzono znaczące zmiany, jakie Ariana Afghan Airlines przeszedł pod kątem wyposażenia statków powietrznych, zarządzania i dokumentacji; potwierdza się jednakże, że nie przeprowadzono jeszcze kontroli tego przewoźnika, choć jej przeprowadzenie zaplanowano przed końcem roku 2009. W związku z tym MoTCA nie jest jeszcze w stanie potwierdzić, czy Ariana Afghan Airlines spełnia wymogi norm ICAO i korzysta ze skutecznego systemu zarządzania bezpieczeństwem. Choć MoTCA stwierdziło, że w tym roku przeprowadzono szereg działań w ramach nadzoru (np. kontrole lotu i kontrole na ziemi), nie przedstawiono żadnych dowodów dokumentujących wyniki tych kontroli.

(82)

Komisja odnotowuje postęp poczyniony przez Ariana Afghan Airlines w celu dostosowania się do międzynarodowych norm bezpieczeństwa. Jednak do czasu otrzymania dodatkowej dokumentacji potwierdzającej usunięcie przez przewoźnika przyczyn uprzednio stwierdzonych uchybień w zakresie bezpieczeństwa, ocenia się, w oparciu o wspólne kryteria, że przewoźnik powinien nadal figurować w załączniku A.

Przewoźnicy lotniczy z Angoli

TAAG Angola Airlines

(83)

Przewoźnikowi TAAG Angolan Airlines zezwolono na wykonywanie lotów w Portugalii od lipca 2009 r., wyłącznie przy użyciu statków powietrznych typu Boeing 777-200 o znakach rejestracyjnych D2-TED, D2-TEE, D2-TEF i na warunkach określonych w motywach 58 i 59 rozporządzenia (WE) nr 619/2009 (12).

(84)

Komisja wystąpiła do właściwych organów Angoli (INAVIC) o przekazanie informacji dotyczących nadzoru nad przewoźnikiem TAAG Angolan Airlines, w szczególności w zakresie wzmożonego nadzoru nad lotami do Portugalii i jego wyników.

(85)

INAVIC poinformował Komisję o wzmocnieniu stałego nadzoru nad przewoźnikiem TAAG Angolan Airlines, w szczególności poprzez kontrole na ziemi, oraz że wyniki tych kontroli nie ujawniły uchybień w zakresie bezpieczeństwa lub uchybień o powtarzalnym charakterze.

(86)

TAAG Angolan Airlines wystąpił z wnioskiem o umożliwienie mu złożenia ustnych wyjaśnień na spotkaniu z Komisją i Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego i spotkanie takie odbyło się w dniu 10 listopada 2009 r. w celu przedstawienia informacji na temat postępów w realizacji planu działań oraz danych na temat bezpieczeństwa przewozów wykonywanych przez tego przewoźnika do Lizbony. Stwierdzono, że statkiem powietrznym typu Boeing 777 wykonano ponad 100 przelotów do Lizbony bez zastrzeżeń dotyczących bezpieczeństwa, oraz że TAAG otrzymał w dniu 23 października 2009 r. certyfikat INAVIC upoważniający go do przeprowadzania lotów ETOPS 120 min statkiem typu Boeing 777. Przewoźnik złożył także wniosek, aby warunkami obowiązującymi dla floty B777 objąć także jego flotę 737-700.

(87)

Właściwe organy Portugalii potwierdziły, że wyniki kontroli TAAG Angolan Airlines na ziemi przeprowadzonych przez nie od wznowienia lotów do Lizbony nie ujawniły uchybień w zakresie bezpieczeństwa lub uchybień o powtarzalnym charakterze.

(88)

W związku z tym, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że TAAG powinien nadal figurować w załączniku B pod warunkiem, że przewoźnik ten będzie przeprowadzał nie więcej niż dziesięć lotów tygodniowo statkami powietrznymi typu Boeing B-777 o znakach rejestracyjnych D2-TED, D2-TEE i D2-TEF lub statkami powietrznymi typu Boeing B-737-700 o znakach rejestracyjnych D2-TBF, D2-TBG, D2-TBH i D2-TBJ z Luandy do Lizbony. Przewozy te mogą odbyć się jedynie po uprzednim przeprowadzeniu kontroli na ziemi statku powietrznego przez organy Angoli przed każdym lotem z Angoli oraz po przeprowadzeniu kontroli na ziemi statku powietrznego przez organy Portugalii w Portugalii. Jest to środek tymczasowy a Komisja dokona przeglądu sytuacji na podstawie wszelkich dostępnych informacji, w szczególności oceny dokonanej przez właściwe organy Portugalii.

Ogólny nadzór w zakresie bezpieczeństwa nad przewoźnikami lotniczymi z Angoli

(89)

INAVIC poinformował o znacznych postępach w usuwaniu nieprawidłowości stwierdzonych podczas ostatniej unijnej inspekcji służącej ocenie bezpieczeństwa, która miała miejsce w dniach od 8 do 11 czerwca 2009 r. W szczególności dokonano dalszej aktualizacji szczegółowych przepisów eksploatacyjnych zgodnie z wymogami ICAO, zatrudniono kolejnych wykwalifikowanych pracowników, w szczególności inspektorów ds. eksploatacji statków powietrznych wyspecjalizowanych w statkach typu Boeing 737-700, dzięki czemu ogólną ilość działań w ramach nadzoru zwiększono o 30 %.

(90)

INAVIC poinformował o postępach w procesie ponownej certyfikacji angolskich przewoźników lotniczych, którego zakończenie spodziewane jest z końcem 2010 r., jednak oprócz TAAG Angolan Airlines żaden przewoźnik lotniczy nie otrzymał do tej pory certyfikatu.

(91)

Komisja zachęca INAVIC do zdecydowanego kontynuowania procesu ponownej certyfikacji angolskich przewoźników lotniczych z odpowiednim uwzględnieniem ewentualnych zastrzeżeń co do bezpieczeństwa, które mogą się pojawić w tym zakresie. W oczekiwaniu na ponowną certyfikację przewoźników Aerojet, Air26, Air Gemini, Air Gicango, Air Jet, Air Nave, Alada, Angola Air Services, Diexim, Gira Globo, Heliang, Helimalongo, Mavewa, Pha, Rui & Conceicao, Sal, Servisair i Sonair zgodnie z nowymi regulacjami w zakresie bezpieczeństwa lotniczego Angoli, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że tych 18 przewoźników powinno nadal figurować w załączniku A.

Przewoźnicy lotniczy z Kazachstanu

Berkut State Aircompany

(92)

Berkut State Aircompany poinformował Komisję o usunięciu jednego statku powietrznego typu IL-76 i jednego statku powietrznego typu AN-12 ze swojej floty, oraz że w sierpniu 2009 r. zdecydował się on ograniczyć swoją działalność wyłącznie do lotów krajowych.

(93)

Właściwe organy Kazachstanu potwierdziły ten stan rzeczy i przedstawiły dowody, że w dniu 30 października 2009 r. wystawiły na rzecz Berkut State Aircompany „certyfikat eksploatacyjny”, w którym wyklucza się loty handlowe.

(94)

W związku z powyższym, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że przewoźnik Berkut State Aircompany powinien zostać wykreślony z załącznika A.

Prime Aviation

(95)

Przewoźnik Prime Aviation, posiadający certyfikat wydany w Kazachstanie, wystąpił z wnioskiem o umożliwienie mu złożenia ustnych wyjaśnień na spotkaniu z Komisją i Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego i spotkanie takie odbyło się w dniu 11 listopada 2009 r. Stwierdził on, że jego flota handlowa ogranicza się do jednego statku powietrznego typu Challenger 604 o znaku rejestracyjnym P4-CHV zarejestrowanego poza Kazachstanem (na Arubie).

(96)

Właściwy organ Aruby odpowiada za nadzór nad statkiem powietrznym typu Challenger 604 o znaku rejestracyjnym P4-CHV zgodnie z przepisami załączników 1 oraz 8 do Konwencji chicagowskiej, jak również załącznika 6 w kwestiach dotyczących ciągłej zdatności do lotu. Organ ten przeprowadził kontrolę przewoźnika Prime Aviation w marcu 2009 r., która ujawniła liczne uchybienia. Dokumentacja przekazana przez przedmiotowego przewoźnika lotniczego Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego nie zawiera dowodów, że wszystkie działania naprawcze przyniosły oczekiwany skutek. W odniesieniu do wymogów załącznika 6 ICAO kontrola ta nie wykazała, że nadzór nad eksploatacją statków powietrznych jest skutecznie prowadzony. W szczególności nie przedstawiono dowodów na odpowiednie zatwierdzenie wykazu MEL a wyjaśnienia wciąż wymagają warunki usuwania niedociągnięć.

(97)

W związku z tym, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że ten przewoźnik nadal powinien figurować w załączniku A.

Ogólny nadzór w zakresie bezpieczeństwa nad przewoźnikami z Kazachstanu

(98)

Właściwe organy Kazachstanu wystąpiły z wnioskiem o umożliwienie im złożenia ustnych wyjaśnień na spotkaniu z Komisją i Komitetem ds. Bezpieczeństwa Lotniczego i spotkanie takie odbyło się w dniu 11 listopada 2009 r. w celu przedstawienia poprawy sprawowanego przez nie nadzoru w zakresie bezpieczeństwa.

(99)

Organy te poinformowały Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego o działaniach podjętych w celu wyeliminowania dwóch istotnych uchybień w zakresie bezpieczeństwa zgłoszonych do ICAO w dniu 30 października 2009 r. Działania te realizowane są stopniowo, a zakończenie działań dotyczących statku powietrznego wykonującego handlowe przewozy lotnicze przewiduje się na październik 2010 r.

(100)

Ponadto właściwe organy Kazachstanu poinformowały, że zainicjowały szereg środków egzekucyjnych mających na celu zawieszenie lub unieważnienie kilku certyfikatów przewoźnika lotniczego. W szczególności zawiesiły one certyfikaty AOC następujących przewoźników: Pankh Center Kazakhstan, Air Flamingo, Arkhabay, Air Company Atyrau Aue Joly i Turgay Avia. Zawiesiły one także świadectwa zdatności do lotu 66 statków powietrznych typu Antonov 2 i wykreśliły z rejestru kazachskiego 13 statków powietrznych, w tym 10 statków typu Ilyushin 76, jeden statek typu Ilyushin 62, jeden statek typu Antonov 28 i jeden statek typu Antonov 2.

(101)

Właściwe organy Kazachstanu poinformowały także i przedstawiły dowody, że certyfikaty AOC następujących dziesięciu przewoźników lotniczych posiadających certyfikaty wydane w Kazachstanie zostały wycofane: Irbis, Aerotur, MAK Air, Excellent Glide, Tulpar Avia Service, Takhmid Air, Starline KZ, Olimp Air, EOL Air (wycofany w dniu 1 kwietnia 2009 r.), oraz Sayat Air (wycofany w dniu 19 sierpnia 2009 r.). W związku z tym, w oparciu o wspólne kryteria, ci przewoźnicy lotniczy powinni zostać wykreśleni z załącznika A.

(102)

W oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający koncesje wydane w Kazachstanie, z wyjątkiem przewoźnika Air Astana, nadal powinni figurować w załączniku A.

(103)

Odnotowuje się, że Kazachstan realizuje ambitną reformę swojego sektora lotniczego, szczególnie w zakresie zwiększenia poziomu bezpieczeństwa. Z zadowoleniem przyjmuje się trwający przegląd ustawodawstwa dotyczącego lotnictwa, a także ustanowienie ośrodka kontroli lotów, co przyniesie lepsze uregulowania prawne w lotnictwie cywilnym Kazachstanu i powinno skutkować istotną poprawą w zakresie zgodności z międzynarodowymi normami bezpieczeństwa. W tym kontekście wzywa się właściwe organy Kazachstanu do pełnej współpracy z ICAO w celu zagwarantowania, że proponowany plan działań zostanie zaakceptowany przez tę organizację i terminowo wykonany.

Przewoźnicy lotniczy z Kirgistanu

(104)

Właściwe organy Kirgistanu przedstawiły swoje argumenty w dniu 11 listopada 2009 r. i złożyły sprawozdanie z postępu wdrażania planu działań ustanowionego w celu wyeliminowania stwierdzonych uchybień w zakresie bezpieczeństwa. W szczególności wskazały one, że dokonano rewizji ustawodawstwa dotyczącego bezpieczeństwa lotniczego, że trwa tworzenie niezależnego organu cywilnego ds. bezpieczeństwa lotniczego, oraz że zaostrzono warunki przyznawania certyfikatu przewoźnika lotniczego. Organy te stwierdziły także, że wycofano znaczącą liczbę certyfikatów AOC, a większość statków powietrznych została wykreślona z rejestru.

(105)

Właściwe organy Kirgistanu poinformowały o wydaniu nowego AOC przewoźnikowi Asian Air. W oparciu o wspólne kryteria ocenia się, że przewoźnik Asian Air powinien zostać ujęty w załączniku A.

(106)

Przyjmuje się do wiadomości, że Kazachstan realizuje ambitną reformę swojego sektora lotniczego, szczególnie w zakresie zwiększenia poziomu bezpieczeństwa. Podkreśla się znaczenie kontroli przeprowadzonej przez ICAO w kwietniu 2009 r. w ramach globalnego programu kontroli nadzoru nad bezpieczeństwem (USOAP). Wzywa się właściwe organy Kirgistanu do pełnej współpracy z ICAO w celu zagwarantowania, że proponowany plan działań zostanie zaakceptowany przez tę organizację i terminowo wykonany.

(107)

Zdecydowano, że Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego przeprowadzi w Kirgistanie inspekcję w ramach monitorowania procesu wdrażania wymogów obowiązujących w zakresie bezpieczeństwa przez właściwy organ oraz przez podmioty znajdujące się pod jego nadzorem. Inspekcja ta zostanie przeprowadzona po uzgodnieniu z ICAO planu działań i po jego wdrożeniu.

Przewoźnicy lotniczy z Federacji Rosyjskiej

(108)

Na podstawie sprawdzonych dowodów (13) dotyczących znaczących uchybień w zakresie bezpieczeństwa eksploatacji statków powietrznych po stronie przewoźnika lotniczego YAK Service posiadającego certyfikat wydany przez właściwe organy Federacji Rosyjskiej, Komisja wszczęła formalne dochodzenie w sprawie tego przewoźnika w dniu 15 lipca 2009 r. Właściwe organy Federacji Rosyjskiej poinformowały Komisję w dniu 4 sierpnia 2009 r., że w wyniku inspekcji przeprowadzonej przez te organy, w ramach których potwierdzono wymienione uchybienia, przewozy wykonywane przez przedmiotowego przewoźnika statkami powietrznymi typu YAK-42 i YAK-40 poddane zostały ograniczeniom na mocy decyzji tych organów z dnia 24 lipca 2009 r.

(109)

Właściwe organy Federacji Rosyjskiej poinformowały Komisję w dniu 6 października 2009 r., że po wdrożeniu środków naprawczych przez przedmiotowego przewoźnika lotniczego, zniosły one ograniczenia eksploatacyjne nałożone na jego statki powietrzne. Przewoźnik ten w towarzystwie właściwego organu spotkał się z Komisją i państwami członkowskimi w dniu 30 października.

(110)

Właściwe organy Federacji Rosyjskiej przedstawiły Komitetowi ds. Bezpieczeństwa Lotniczego swoje argumenty w dniu 11 listopada, objaśniając poszczególne działania w zakresie nadzoru oraz działania egzekucyjne podjęte przez nie w celu zapewnienia wyeliminowania przez przewoźnika w trwały sposób stwierdzonych wcześniej uchybień w zakresie bezpieczeństwa. Ponadto organy te stwierdziły, że statki powietrzne eksploatowane przez YAK Services będą regularnie poddawane kontrolom na ziemi w celu zapewnienia zgodności z normami międzynarodowymi. Na podstawie tych informacji, Komisja oraz członkowie Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego uważają, że stwierdzone uprzednio uchybienia w zakresie bezpieczeństwa po stronie YAK Service stały się przedmiotem działań w ramach odpowiedzialności właściwych organów Federacji Rosyjskiej.

(111)

W oparciu o informacje przedstawione przez te organy, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że na obecnym etapie nie należy podejmować żadnych dodatkowych działań. Państwa członkowskie będą systematycznie weryfikować rzeczywiste przestrzeganie właściwych norm bezpieczeństwa przez YAK Service przeprowadzając w trybie priorytetowym kontrole na ziemi statków powietrznych tego przewoźnika zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 351/2008.

(112)

W piśmie przesłanym dnia 9 listopada 2009 r. właściwe organy Federacji Rosyjskiej poinformowały Komisję o decyzji z dnia 6 listopada 2009 r. podjętej przez rosyjski komitet ds. certyfikacji o zniesieniu ograniczeń nałożonych wcześniej na eksploatację statków powietrznych przez przewoźnika Aeroflot Nord.

(113)

Właściwe organy Federacji Rosyjskiej poinformowały Komisję w dniu 9 listopada 2009 r., że zmieniły swoją decyzję z dnia 25 kwietnia 2008 r., w której wykluczyły z przewozów do Wspólnoty statki powietrzne figurujące w AOC trzynastu rosyjskich przewoźników lotniczych. Statki te nie były wyposażone odpowiednio do wykonywania lotów międzynarodowych zgodnie z normami ICAO (brak TAWS/E-GPWS na wyposażeniu), a ich świadectwa zdatności do lotu wygasły i nie zostały przedłużone.

(114)

Zgodnie z nową decyzją z przewozów do, w ramach i z Wspólnoty wyklucza się następujące statki powietrzne:

a)

Aircompany Yakutia: Tupolev TU-154: RA-85007; Antonov AN-140: RA-41250; AN-24RV: RA-46496, RA-46665, RA-47304, RA-47352, RA-47353, RA-47360; AN-26: RA-26660.

b)

Atlant Soyuz: Tupolev TU-154M: RA-85672 i RA-85682.

c)

Gazpromavia: Tupolev TU-154M: RA-85625 i RA-85774; Yakovlev Yak-40: RA-87511, RA-88186 i RA-88300; Yak-40K: RA-21505 i RA-98109; Yak-42D: RA-42437; wszystkie (22) helikoptery Kamov Ka-26 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie (49) helikoptery Mi-8 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie (11) helikoptery Mi-171 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie (8) helikoptery Mi-2 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie (1) helikoptery EC-120B: RA-04116.

d)

Kavminvodyavia: Tupolev TU-154B: RA-85494 i RA-85457.

e)

Krasnoyarsky Airlines: statek powietrzny typu TU-154M RA-85683 poprzednio objęty certyfikatem AOC przewoźnika Krasnoyarsky Airlines wycofanym na początku tego roku, eksploatowany obecnie przez innego przewoźnika lotniczego posiadającego certyfikat wydany przez Federacje Rosyjską.

f)

Kuban Airlines: Yakovlev Yak-42: RA-42331, RA-42336, RA-42350, RA-42538, i RA-42541.

g)

Orenburg Airlines: Tupolev TU-154B: RA-85602; wszystkie statki typu TU-134 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie statki typu Antonov An-24 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie statki typu An-2 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie helikoptery Mi-2 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie helikoptery Mi-8 (znak rejestracyjny nieznany).

h)

Siberia Airlines: Tupolev TU-154M: RA-85613, RA-85619, RA-85622 i RA-85690.

i)

Tatarstan Airlines: Yakovlev Yak-42D: RA-42374, RA-42433; wszystkie statki typu Tupolev TU-134A w tym: RA-65065, RA-65102, RA-65691, RA-65970 i RA-65973; wszystkie statki typu Antonov AN-24RV w tym: RA-46625 i RA-47818; statki powietrzne typu AN24RV o znakach rejestracyjnych RA-46625 i RA-47818 eksploatowane są obecnie przez innego rosyjskiego przewoźnika.

j)

Ural Airlines: Tupolev TU-154B: RA-85319, RA-85337, RA-85357, RA-85375, RA-85374, RA-85432 i RA-85508.

k)

UTAir: Tupolev TU-154M: RA-85813, RA-85733, RA-85755, RA-85806, RA-85820; wszystkie statki typu (25) TU-134: RA-65024, RA-65033, RA-65127, RA-65148, RA-65560, RA-65572, RA-65575, RA-65607, RA-65608, RA-65609, RA-65611, RA-65613, RA-65616, RA-65620, RA-65622, RA-65728, RA-65755, RA-65777, RA-65780, RA-65793, RA-65901, RA-65902, i RA-65977; statki powietrzne typu RA-65143 i RA-65916 eksploatowane są przez innego rosyjskiego przewoźnika; wszystkie (1) TU-134B: RA-65726 eksploatowany jest przez innego rosyjskiego przewoźnika; wszystkie (10) statki typu Yakovlev Yak-40: RA-87292, RA-87348, RA-87907, RA-87941, RA-87997, RA-88209, RA 88210, RA-88227, RA-88244 i RA-88280; wszystkie helikoptery Mil-26: (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie helikoptery Mil-10: (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie helikoptery Mil-8 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie helikoptery AS-355 (znak rejestracyjny nieznany); wszystkie helikoptery BO-105 (znak rejestracyjny nieznany); statki powietrzne typu AN-24B (RA-46267 i RA-47289) oraz statki powietrzne typu AN-24RV (RA-46509, RA-46519 i RA-47800) eksploatowane są przez innego przewoźnika rosyjskiego.

l)

Rossija (STC Russia): Tupolev TU-134: , RA-65904, RA-65905, RA-65911, RA-65921 i RA-65979; TU-214: RA-64504, RA-64505; Ilyushin IL-18: RA-75454 i RA-75464; Yakovlev Yak-40: RA-87203, RA-87968, RA-87971, i RA-88200; statek powietrzny RA-65555 eksploatowany jest przez innego przewoźnika rosyjskiego.

Ogólne uwagi dotyczące pozostałych przewoźników ujętych w załącznikach A i B

(115)

Do chwili obecnej Komisja nie uzyskała dowodów pełnego wdrożenia odpowiednich działań naprawczych przez pozostałych przewoźników ujętych we wspólnotowym wykazie uaktualnionym w dniu 13 lipca 2009 r. oraz przez organy sprawujące nadzór regulacyjny nad tymi przewoźnikami, pomimo skierowania do nich konkretnych wniosków. W związku z powyższym, w oparciu o wspólne kryteria, ocenia się, że ci przewoźnicy lotniczy powinni w dalszym ciągu podlegać, w stosownych przypadkach, zakazowi wykonywania przewozów (załącznik A) lub ograniczeniom w wykonywaniu przewozów (załącznik B).

(116)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 474/2006 wprowadza się następujące zmiany:

1.

Załącznik A zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku A do niniejszego rozporządzenia.

2.

załącznik B zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku B do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Jacques BARROT

Wiceprzewodniczący


(1)   Dz.U. L 344 z 27.12.2005, s. 15.

(2)   Dz.U. L 84 z 23.3.2006, s. 14.

(3)   Dz.U. L 373 z 31.12.1991, s. 4.

(4)  DGAC/F-2009-541, -798, LBA/D-2008-805, LBA/D-2009-8, -921, ENAC-IT-2008-602, -750, -648, ENAC-IT-2009-126, -198, -359, -374, -451, -597, -686, -730, DGCATR-2008-519, -347, DGCATR-2009-445, -559.

(5)   Dz.U. L 175 z 5.7.2007, s. 12.

(6)   Dz.U. L 182 z 15.7.2009, s. 4.

(7)   Dz.U. L 197 z 25.7.2008, s. 39 i Dz.U. L 306 z 15.11.2008, s. 49.

(8)  BCAA-2009-122, DGAC/F-2009-2112, DGAC/F-2009-2113.

(9)  CAA-UK-2009-126, DGAC/F-2009-137, DGAC/F-2009-257, DGAC/F-2009-779, DGAC/F-2009-1776.

(10)  BCAA-2009-122, DGAC/F-2009-2112, DGAC/F-2009-2113

(11)   Dz.U. L 283 z 14.10.2006, s. 28.

(12)   Dz.U. L 182 z 15.7.2009, s. 8.

(13)  FOCA-2008-320, ACG-2009-82, ACG-2009-150, CAA-N-2008-98, CAALAT-2009-11, ACG-2008-300, CAA-NL-2008-72, HCAAGR-2008-53, LBA/D-2008-482, ACG-2009-176, DGAC/F-2008-545, DGAC/F-2008-2646, DGAC/F-2009-372, ENAC-IT-2009-226


ZAŁĄCZNIK A

WYKAZ PRZEWOŹNIKÓW LOTNICZYCH PODLEGAJĄCYCH PEŁNEMU ZAKAZOWI WYKONYWANIA PRZEWOZÓW W RAMACH WSPÓLNOTY  (1)

Nazwa osoby prawnej przewoźnika lotniczego wskazana w certyfikacie przewoźnika lotniczego (AOC) (oraz nazwa handlowa w przypadku różnic)

Numer certyfikatu (AOC) lub numer koncesji przewoźnika lotniczego

Numer linii lotniczych ICAO

Państwo operatora

AIR KORYO

GACA-AOC/KOR-01

KOR

Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna

AIR WEST CO. LTD

004/A

AWZ

Republika Sudanu

ARIANA AFGHAN AIRLINES

AOC 009

AFG

Afganistan

SIEM REAP AIRWAYS INTERNATIONAL

AOC/013/00

SRH

Królestwo Kambodży

SILVERBACK CARGO FREIGHTERS

nieznany

VRB

Republika Rwandy

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Angoli z wyjątkiem TAAG Angola Airlines, w tym:

 

 

Republika Angoli

AEROJET

015

nieznany

Republika Angoli

AIR26

004

DCD

Republika Angoli

AIR GEMINI

002

GLL

Republika Angoli

AIR GICANGO

009

nieznany

Republika Angoli

AIR JET

003

MBC

Republika Angoli

AIR NAVE

017

nieznany

Republika Angoli

ALADA

005

RAD

Republika Angoli

ANGOLA AIR SERVICES

006

nieznany

Republika Angoli

DIEXIM

007

nieznany

Republika Angoli

GIRA GLOBO

008

GGL

Republika Angoli

HELIANG

010

nieznany

Republika Angoli

HELIMALONGO

011

nieznany

Republika Angoli

MAVEWA

016

nieznany

Republika Angoli

PHA

019

nieznany

Republika Angoli

RUI & CONCEICAO

012

nieznany

Republika Angoli

SAL

013

nieznany

Republika Angoli

SERVISAIR

018

nieznany

Republika Angoli

SONAIR

014

SOR

Republika Angoli

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Beninie, w tym:

 

Republika Beninu

AERO BENIN

PEA No 014/MDCTTTATP-PR/ANAC/DEA/SCS

nieznany

Republika Beninu

AFRICA AIRWAYS

nieznany

AFF

Republika Beninu

ALAFIA JET

PEA No 014/ANAC/MDCTTTATP-PR/DEA/SCS

n/d

Republika Beninu

BENIN GOLF AIR

PEA No 012/MDCTTP-PR/ANAC/DEA/SCS.

nieznany

Republika Beninu

BENIN LITTORAL AIRWAYS

PEA No 013/MDCTTTATP-PR/ANAC/DEA/SCS.

LTL

Republika Beninu

COTAIR

PEA No 015/MDCTTTATP-PR/ANAC/DEA/SCS.

COB

Republika Beninu

ROYAL AIR

PEA No 11/ANAC/MDCTTP-PR/DEA/SCS

BNR

Republika Beninu

TRANS AIR BENIN

PEA No 016/MDCTTTATP-PR/ANAC/DEA/SCS

TNB

Republika Beninu

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organa odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Republice Konga, w tym:

 

 

Republika Konga

AERO SERVICE

RAC06-002

RSR

Republika Konga

EQUAFLIGHT SERVICES

RAC 06-003

EKA

Republika Konga

SOCIETE NOUVELLE AIR CONGO

RAC 06-004

nieznany

Republika Konga

TRANS AIR CONGO

RAC 06-001

nieznany

Republika Konga

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Demokratycznej Republice Konga, w tym:

 

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

AFRICAN AIR SERVICES COMMUTER

409/CAB/MIN/TVC/051/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

AIR KASAI

409/CAB/MIN/ TVC/036/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

AIR KATANGA

409/CAB/MIN/TVC/031/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

AIR TROPIQUES

409/CAB/MIN/TVC/029/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

BLUE AIRLINES

409/CAB/MIN/TVC/028/08

BUL

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

BRAVO AIR CONGO

409/CAB/MIN/TC/0090/2006

BRV

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

BUSINESS AVIATION

409/CAB/MIN/TVC/048/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

BUSY BEE CONGO

409/CAB/MIN/TVC/052/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

CETRACA AVIATION SERVICE

409/CAB/MIN/TVC/026/08

CER

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

CHC STELLAVIA

409/CAB/MIN/TC/0050/2006

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

COMPAGNIE AFRICAINE D’AVIATION (CAA)

409/CAB/MIN/TVC/035/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

DOREN AIR CONGO

409/CAB/MIN/TVC/0032/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

ENTREPRISE WORLD AIRWAYS (EWA)

409/CAB/MIN/TVC/003/08

EWS

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

FILAIR

409/CAB/MIN/TVC/037/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

GALAXY KAVATSI

409/CAB/MIN/TVC/027/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

GILEMBE AIR SOUTENANCE (GISAIR)

409/CAB/MIN/TVC/053/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

GOMA EXPRESS

409/CAB/MIN/TC/0051/2006

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

GOMAIR

409/CAB/MIN/TVC/045/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

HEWA BORA AIRWAYS (HBA)

409/CAB/MIN/TVC/038/08

ALX

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

INTERNATIONAL TRANS AIR BUSINESS (ITAB)

409/CAB/MIN/TVC/033/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

KIN AVIA

409/CAB/MIN/TVC/042/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

LIGNES AÉRIENNES CONGOLAISES (LAC)

podpis ministerialny (postanowienie nr 78/205)

LCG

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

MALU AVIATION

409/CAB/MIN/TVC/04008

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

MANGO AVIATION

409/CAB/MIN/TVC/034/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

SAFE AIR COMPANY

409/CAB/MIN/TVC/025/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

SERVICES AIR

409/CAB/MIN/TVC/030/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

SWALA AVIATION

409/CAB/MIN/TVC/050/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

TMK AIR COMMUTER

409/CAB/MIN/TVC/044/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

TRACEP CONGO AVIATION

409/CAB/MIN/TVC/046/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

TRANS AIR CARGO SERVICES

409/CAB/MIN/TVC/024/08

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

WIMBI DIRA AIRWAYS

409/CAB/MIN/TVC/039/08

WDA

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

ZAABU INTERNATIONAL

409/CAB/MIN/TVC/049/09

nieznany

Demokratyczna Republika Konga (DRK)

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Dżibuti, w tym:

 

 

Dżibuti

DAALLO AIRLINES

nieznany

DAO

Dżibuti

DJIBOUTI AIRLINES

nieznany

DJB

Dżibuti

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Gwinei Równikowej, w tym:

 

 

Gwinea Równikowa

CRONOS AIRLINES

nieznany

nieznany

Gwinea Równikowa

CEIBA INTERCONTINENTAL

nieznany

CEL

Gwinea Równikowa

EGAMS

nieznany

EGM

Gwinea Równikowa

EUROGUINEANA DE AVIACION Y TRANSPORTES

2006/001/MTTCT/DGAC/SOPS

EUG

Gwinea Równikowa

GENERAL WORK AVIACION

002/ANAC

n/d

Gwinea Równikowa

GETRA — GUINEA ECUATORIAL DE TRANSPORTES AEREOS

739

GET

Gwinea Równikowa

GUINEA AIRWAYS

738

n/d

Gwinea Równikowa

STAR EQUATORIAL AIRLINES

nieznany

nieznany

Gwinea Równikowa

UTAGE — UNION DE TRANSPORT AEREO DE GUINEA ECUATORIAL

737

UTG

Gwinea Równikowa

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Indonezji z wyjątkiem Garuda Indonesia, Airfast Indonesia, Mandala Airlines oraz Ekspres Transportasi Antarbenua, w tym:

 

 

Republika Indonezji

AIR PACIFIC UTAMA

135-020

nieznany

Republika Indonezji

ALFA TRANS DIRGANTATA

135-012

nieznany

Republika Indonezji

ASCO NUSA AIR

135-022

nieznany

Republika Indonezji

ASI PUDJIASTUTI

135-028

nieznany

Republika Indonezji

AVIASTAR MANDIRI

135-029

nieznany

Republika Indonezji

CARDIG AIR

121-013

nieznany

Republika Indonezji

DABI AIR NUSANTARA

135-030

nieznany

Republika Indonezji

DERAYA AIR TAXI

135-013

DRY

Republika Indonezji

DERAZONA AIR SERVICE

135-010

DRZ

Republika Indonezji

DIRGANTARA AIR SERVICE

135-014

DIR

Republika Indonezji

EASTINDO

135-038

nieznany

Republika Indonezji

GATARI AIR SERVICE

135-018

GHS

Republika Indonezji

INDONESIA AIR ASIA

121-009

AWQ

Republika Indonezji

INDONESIA AIR TRANSPORT

135-034

IDA

Republika Indonezji

INTAN ANGKASA AIR SERVICE

135-019

nieznany

Republika Indonezji

JOHNLIN AIR TRANSPORT

135-043

nieznany

Republika Indonezji

KAL STAR

121-037

KLS

Republika Indonezji

KARTIKA AIRLINES

121-003

KAE

Republika Indonezji

KURA-KURA AVIATION

135-016

KUR

Republika Indonezji

LION MENTARI ARILINES

121-010

LNI

Republika Indonezji

MANUNGGAL AIR SERVICE

121-020

nieznany

Republika Indonezji

MEGANTARA

121-025

MKE

Republika Indonezji

MERPATI NUSANTARA AIRLINES

121-002

MNA

Republika Indonezji

METRO BATAVIA

121-007

BTV

Republika Indonezji

MIMIKA AIR

135-007

nieznany

Republika Indonezji

NATIONAL UTILITY HELICOPTER

135-011

nieznany

Republika Indonezji

NUSANTARA AIR CHARTER

121-022

nieznany

Republika Indonezji

NUSANTARA BUANA AIR

135-041

nieznany

Republika Indonezji

NYAMAN AIR

135-042

nieznany

Republika Indonezji

PELITA AIR SERVICE

121-008

PAS

Republika Indonezji

PENERBANGAN ANGKASA SEMESTA

135-026

nieznany

Republika Indonezji

PURA WISATA BARUNA

135-025

nieznany

Republika Indonezji

REPUBLIC EXPRESS AIRLINES

121-040

RPH

Republika Indonezji

RIAU AIRLINES

121-016

RIU

Republika Indonezji

SAMPOERNA AIR NUSANTARA

135-036

SAE

Republika Indonezji

SAYAP GARUDA INDAH

135-004

nieznany

Republika Indonezji

SKY AVIATION

135-044

nieznany

Republika Indonezji

SMAC

135-015

SMC

Republika Indonezji

SRIWIJAYA AIR

121-035

SJY

Republika Indonezji

SURVEI UDARA PENAS

135-006

nieznany

Republika Indonezji

TRANSWISATA PRIMA AVIATION

135-021

nieznany

Republika Indonezji

TRAVEL EXPRESS AVIATION SERVICE

121-038

XAR

Republika Indonezji

TRAVIRA UTAMA

135-009

nieznany

Republika Indonezji

TRI MG INTRA ASIA AIRLINES

121-018

TMG

Republika Indonezji

TRIGANA AIR SERVICE

121-006

TGN

Republika Indonezji

UNINDO

135-040

nieznany

Republika Indonezji

WING ABADI AIRLINES

121-012

WON

Republika Indonezji

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Kazachstanie z wyjątkiem Air Astana, w tym:

 

 

Republika Kazachstanu

AERO AIR COMPANY

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

AEROPRAKT KZ

nieznany

APK

Republika Kazachstanu

AIR ALMATY

AK-0331-07

LMY

Republika Kazachstanu

AIR COMPANY KOKSHETAU

AK-0357-08

KRT

Republika Kazachstanu

AIR DIVISION OF EKA

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

AIR FLAMINGO

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

AIR TRUST AIRCOMPANY

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

AK SUNKAR AIRCOMPANY

nieznany

AKS

Republika Kazachstanu

ALMATY AVIATION

nieznany

LMT

Republika Kazachstanu

ARKHABAY

nieznany

KEK

Republika Kazachstanu

ASIA CONTINENTAL AIRLINES

AK-0345-08

CID

Republika Kazachstanu

ASIA CONTINENTAL AVIALINES

AK-0371-08

RRK

Republika Kazachstanu

ASIA WINGS

AK-0390-09

AWA

Republika Kazachstanu

ASSOCIATION OF AMATEUR PILOTS OF KAZAKHSTAN

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

ATMA AIRLINES

AK-0372-08

AMA

Republika Kazachstanu

ATYRAU AYE JOLY

AK-0321-07

JOL

Republika Kazachstanu

AVIA-JAYNAR

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

BEYBARS AIRCOMPANY

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

BERKUT AIR/BEK AIR

AK-0311-07

BKT/BEK

Republika Kazachstanu

BERKUT KZ

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

BURUNDAYAVIA AIRLINES

AK-0374-08

BRY

Republika Kazachstanu

COMLUX

AK-0352-08

KAZ

Republika Kazachstanu

DETA AIR

AK-0344-08

DET

Republika Kazachstanu

EAST WING

AK-0332-07

EWZ

Republika Kazachstanu

EASTERN EXPRESS

AK-0358-08

LIS

Republika Kazachstanu

EURO-ASIA AIR

AK-0384-09

EAK

Republika Kazachstanu

EURO-ASIA AIR INTERNATIONAL

nieznany

KZE

Republika Kazachstanu

FENIX

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

FLY JET KZ

AK-0391-09

FJK

Republika Kazachstanu

IJT AVIATION

AK-0335-08

DVB

Republika Kazachstanu

INVESTAVIA

AK-0342-08

TLG

Republika Kazachstanu

IRTYSH AIR

AK-0381-09

MZA

Republika Kazachstanu

JET AIRLINES

AK-0349-09

SOZ

Republika Kazachstanu

JET ONE

AK-0367-08

JKZ

Republika Kazachstanu

KAZAIR JET

AK-0387-09

KEJ

Republika Kazachstanu

KAZAIRTRANS AIRLINE

AK-0347-08

KUY

Republika Kazachstanu

KAZAIRWEST

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

KAZAVIA

nieznany

KKA

Republika Kazachstanu

KAZAVIASPAS

nieznany

KZS

Republika Kazachstanu

KOKSHETAU

AK-0357-08

KRT

Republika Kazachstanu

MEGA AIRLINES

AK-0356-08

MGK

Republika Kazachstanu

MIRAS

AK-0315-07

MIF

Republika Kazachstanu

NAVIGATOR

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

ORLAN 2000 AIRCOMPANY

nieznany

KOV

Republika Kazachstanu

PANKH CENTER KAZAKHSTAN

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

PRIME AVIATION

 

 

Republika Kazachstanu

SALEM AIRCOMPANY

nieznany

KKS

Republika Kazachstanu

SAMAL AIR

nieznany

SAV

Republika Kazachstanu

SAYAKHAT AIRLINES

AK-0359-08

SAH

Republika Kazachstanu

SEMEYAVIA

nieznany

SMK

Republika Kazachstanu

SCAT

AK-0350-08

VSV

Republika Kazachstanu

SKYBUS

AK-0364-08

BYK

Republika Kazachstanu

SKYJET

AK-0307-09

SEK

Republika Kazachstanu

SKYSERVICE

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

TYAN SHAN

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

UST-KAMENOGORSK

AK-0385-09

UCK

Republika Kazachstanu

ZHETYSU AIRCOMPANY

nieznany

JTU

Republika Kazachstanu

ZHERSU AVIA

nieznany

RZU

Republika Kazachstanu

ZHEZKAZGANAIR

nieznany

nieznany

Republika Kazachstanu

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Republice Kirgiskiej, w tym:

 

 

Republika Kirgiska

AIR MANAS

17

MBB

Republika Kirgiska

ASIAN AIR

nieznany

AAZ

Republika Kirgiska

AVIA TRAFFIC COMPANY

23

AVJ

Republika Kirgiska

AEROSTAN (EX BISTAIR-FEZ BISHKEK)

08

BSC

Republika Kirgiska

CLICK AIRWAYS

11

CGK

Republika Kirgiska

DAMES

20

DAM

Republika Kirgiska

EASTOK AVIA

15

EEA

Republika Kirgiska

GOLDEN RULE AIRLINES

22

GRS

Republika Kirgiska

ITEK AIR

04

IKA

Republika Kirgiska

KYRGYZ TRANS AVIA

31

KTC

Republika Kirgiska

KYRGYZSTAN

03

LYN

Republika Kirgiska

MAX AVIA

33

MAI

Republika Kirgiska

S GROUP AVIATION

6

SGL

Republika Kirgiska

SKY GATE INTERNATIONAL AVIATION

14

SGD

Republika Kirgiska

SKY WAY AIR

21

SAB

Republika Kirgiska

TENIR AIRLINES

26

TEB

Republika Kirgiska

TRAST AERO

05

TSJ

Republika Kirgiska

VALOR AIR

07

VAC

Republika Kirgiska

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Liberii

 

Liberia

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Republice Gabońskiej, z wyjątkiem Gabon Airlines, Afrijet oraz SN2AG, w tym:

 

 

Republika Gabońska

AIR SERVICES SA

0002/MTACCMDH/SGACC/DTA

AGB

Republika Gabońska

AIR TOURIST (ALLEGIANCE)

0026/MTACCMDH/SGACC/DTA

NIL

Republika Gabońska

NATIONALE ET REGIONALE TRANSPORT (NATIONALE)

0020/MTACCMDH/SGACC/DTA

nieznany

Republika Gabońska

SCD AVIATION

0022/MTACCMDH/SGACC/DTA

nieznany

Republika Gabońska

SKY GABON

0043/MTACCMDH/SGACC/DTA

SKG

Republika Gabońska

SOLENTA AVIATION GABON

0023/MTACCMDH/SGACC/DTA

nieznany

Republika Gabońska

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organa odpowiedzialne za nadzór regulacyjny na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej, w tym:

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

AFRICA CONNECTION

10/AOC/2008

nieznany

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

BRITISH GULF INTERNATIONAL COMPANY LTD

01/AOC/2007

BGI

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

EXECUTIVE JET SERVICES

03/AOC/2006

EJZ

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

GLOBAL AVIATION OPERATION

04/AOC/2006

nieznany

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

GOLIAF AIR

05/AOC/2001

GLE

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

ISLAND OIL EXPLORATION

01/AOC/2008

nieznany

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

STP AIRWAYS

03/AOC/2006

STP

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

TRANSAFRIK INTERNATIONAL LTD

02/AOC/2002

TFK

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

TRANSCARG

01/AOC/2009

nieznany

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

TRANSLIZ AVIATION (TMS)

02/AOC/2007

TMS

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Sierra Leone, w tym:

Sierra Leone

AIR RUM, LTD

nieznany

RUM

Sierra Leone

DESTINY AIR SERVICES, LTD

nieznany

DTY

Sierra Leone

HEAVYLIFT CARGO

nieznany

nieznany

Sierra Leone

ORANGE AIR SIERRA LEONE LTD

nieznany

ORJ

Sierra Leone

PARAMOUNT AIRLINES, LTD

nieznany

PRR

Sierra Leone

SEVEN FOUR EIGHT AIR SERVICES LTD

nieznany

SVT

Sierra Leone

TEEBAH AIRWAYS

nieznany

nieznany

Sierra Leone

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Suazi, w tym:

Suazi

AERO AFRICA (PTY) LTD

nieznany

RFC

Suazi

JET AFRICA SWAZILAND

nieznany

OSW

Suazi

ROYAL SWAZI NATIONAL AIRWAYS CORPORATION

nieznany

RSN

Suazi

SCAN AIR CHARTER, LTD

nieznany

nieznany

Suazi

SWAZI EXPRESS AIRWAYS

nieznany

SWX

Suazi

SWAZILAND AIRLINK

nieznany

SZL

Suazi

Wszyscy przewoźnicy lotniczy posiadający certyfikaty wydane przez organy odpowiedzialne za nadzór regulacyjny w Zambii, w tym:

 

 

Zambia

ZAMBEZI AIRLINES

Z/AOC/001/2009

ZMA

Zambia


(1)  Przewoźnikom lotniczym wymienionym w załączniku A można zezwolić na wykonywanie prawa przewozowego poprzez dzierżawę statków powietrznych z załogą (tzw. leasing mokry) od przewoźnika lotniczego niepodlegającego zakazowi wykonywania przewozów, pod warunkiem spełnienia wymagań odpowiednich norm bezpieczeństwa.


ZAŁĄCZNIK B

WYKAZ PRZEWOŹNIKÓW LOTNICZYCH PODLEGAJĄCYCH OGRANICZENIOM W WYKONYWANIU PRZEWOZÓW W RAMACH WSPÓLNOTY  (1)

Nazwa osoby prawnej przewoźnika lotniczego wskazana w certyfikacie przewoźnika lotniczego (AOC) (oraz nazwa handlowa w przypadku różnic)

Numer certyfikatu przewoźnika lotniczego (AOC)

Numer linii lotniczych ICAO

Państwo operatora

Rodzaj statku powietrznego

Znak rejestracyjny oraz numer seryjny, o ile jest dostępny

Państwo, w którym dokonano rejestracji

AFRIJET (2)

CTA 0002/MTAC/ANAC-G/DSA

 

Republika Gabońska

Cała flota z wyjątkiem: 2 statków powietrznych typu Falcon 50; 1 statku powietrznego typu Falcon 900

Cała flota z wyjątkiem: TR-LGV; TR-LGY; TR-AFJ

Republika Gabońska

AIR ASTANA (3)

AK-0388-09

KZR

Kazachstan

Cała flota z wyjątkiem: 2 statków powietrznych typu B767; 4 statków powietrznych typu B757; 10 statków powietrznych typu A319/320/321; 5 statków powietrznych typu Fokker 50

Cała flota z wyjątkiem: P4-KCA, P4-KCB; P4-EAS, P4-FAS, P4-GAS, P4-MAS; P4-NAS, P4-OAS, P4-PAS, P4-SAS, P4-TAS, P4-UAS, P4-VAS, P4-WAS, P4-YAS, P4-XAS; P4-HAS, P4-IAS, P4-JAS, P4-KAS, P4-LAS

Aruba (autonomiczne terytorium Królestwa Niderlandów)

AIR BANGLADESH

17

BGD

Bangladesz

B747-269B

S2-ADT

Bangladesz

AIR SERVICE COMORES

06-819/TA-15/DGACM

KMD

Komory

Cała flota z wyjątkiem: LET 410 UVP

Cała flota z wyjątkiem: D6-CAM (851336)

Komory

GABON AIRLINES (4)

CTA 0001/MTAC/ANAC

GBK

Republika Gabońska

Cała flota z wyjątkiem: 1 statku powietrznego typu Boeing B-767-200

Cała flota z wyjątkiem: TR-LHP

Republika Gabońska

NOUVELLE AIR AFFAIRES GABON (SN2AG)

CTA 0003/MTAC/ANAC-G/DSA

NVS

Republika Gabońska

Cała flota z wyjątkiem: 1 statku powietrznego typu Challenger, CL 601, 1 statku powietrznego typu HS-125-800

Cała flota z wyjątkiem: TR-AAG, ZS-AFG

Republika Gabońska; Republika Południowej Afryki

TAAG ANGOLA AIRLINES (5)

001

DTA

Republika Angoli

Cała flota z wyjątkiem: 3 statków powietrznych typu Boeing B-777 i 4 statków powietrznych typu Boeing B-737-700

Cała flota z wyjątkiem: D2-TED, D2-TEE, D2-TEF, D2-TBF, D2, TBG, D2-TBG, D2-TBJ

Republika Angoli

UKRAINIAN MEDITERRANEAN

164

UKM

Ukraina

Cała flota z wyjątkiem jednego statku powietrznego typu MD 83

Cała flota z wyjątkiem: UR-CFF

Ukraina


(1)  Przewoźnikom lotniczym wymienionym w załączniku B można zezwolić na wykonywanie prawa przewozowego poprzez dzierżawę statków powietrznych z załogą (tzw. leasing mokry) przewoźnika lotniczego niepodlegającego zakazowi wykonywania przewozów, pod warunkiem spełnienia wymagań odpowiednich norm bezpieczeństwa.

(2)  Afrijet może w swojej działalności na terytorium Wspólnoty Europejskiej eksploatować wyłącznie określone statki powietrzne.

(3)  Air Astana mogą w swojej działalności na terytorium Wspólnoty Europejskiej eksploatować wyłącznie określone wyznaczone do bieżącego użytku statki powietrzne.

(4)  Gabon Airlines mogą w swojej działalności na terytorium Wspólnoty Europejskiej eksploatować wyłącznie określone wyznaczone do bieżącego użytku statki powietrzne.

(5)  TAAG Angola Airlines mogą obsługiwać wyłącznie przewozy do Portugalii przy użyciu określonych statków powietrznych, zgodnie z warunkami ustalonymi w motywach 58 i 59 niniejszego rozporządzenia.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/38


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1145/2009

z dnia 26 listopada 2009 r.

ustanawiające zakaz połowów rekina głębinowego w wodach WE oraz wodach nieznajdujących się w obszarze zwierzchnictwa lub jurysdykcji państw trzecich obszarów V, VI, VII, VIII oraz IX przez statki pływające pod banderą Hiszpanii

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 26 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (2), w szczególności jego art. 21 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiającym na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (3) ustanawia się kwoty na lata 2009 i 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2009 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, zatrzymywania na burcie, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2009 r. państwu członkowskiemu określonemu w załączniku do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do stada w nim określonego uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się połowów stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. Zakazuje się zatrzymywania na burcie, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki po tej dacie.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Fokion FOTIADIS

Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa


(1)   Dz.U. L 358 z 31.12.2002, s. 59.

(2)   Dz.U. L 261 z 20.10.1993, s. 1.

(3)   Dz.U. L 352 z 31.12.2008, s. 1.


ZAŁĄCZNIK

Nr

8/DSS

Państwo członkowskie

Hiszpania

Stado

DWS/56789-

Gatunek

Rekiny głębinowe

Obszar

Wody Wspólnoty oraz wody poza zwierzchnictwem i jurysdykcją państw trzecich obszarów V, VI, VII, VIII oraz IX

Data

17 października 2009 r.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/40


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1146/2009

z dnia 26 listopada 2009 r.

zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1104/2009 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem (WE) nr 877/2009, zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 listopada 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich


(1)   Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)   Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

(3)   Dz.U. L 253 z 25.9.2009, s. 3.

(4)   Dz.U. L 303 z 18.11.2009, s. 62.


ZAŁĄCZNIK

Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych należności celnych przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95 , obowiązujące od dnia 27 listopada 2009 r.

(EUR)

Kod CN

Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu

Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu

1701 11 10  (1)

34,42

0,96

1701 11 90  (1)

34,42

4,58

1701 12 10  (1)

34,42

0,82

1701 12 90  (1)

34,42

4,28

1701 91 00  (2)

40,56

5,30

1701 99 10  (2)

40,56

2,17

1701 99 90  (2)

40,56

2,17

1702 90 95  (3)

0,41

0,27


(1)  Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2)  Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)  Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/42


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1147/2009

z dnia 26 listopada 2009 r.

ustalające maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 676/2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (1), w szczególności jego art. 144 ust. 1 w powiązaniu z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 676/2009 (2) otwiera zaproszenie do składania ofert przetargowych na maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na przywóz kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich do Hiszpanii.

(2)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych w zakresie przywozu kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz przywozu kukurydzy do Portugalii (3), Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, postanowić o ustaleniu maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych. W ramach tych ustaleń należy w szczególności wziąć pod uwagę kryteria określone w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1296/2008.

(3)

Przetarg wygrywa ten (ci) oferent(-ci), którego(-ych) oferta odpowiada poziomowi maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych lub jest od niego niższa.

(4)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do ofert przekazanych od dnia 13 listopada do dnia 26 listopada 2009 r. w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 676/2009, ustala się maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w wysokości 15,49 EUR/t dla maksymalnej ilości całkowitej równej 25 500 t.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 listopada 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich


(1)   Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)   Dz.U. L 196 z 28.7.2009, s. 6.

(3)   Dz.U. L 340 z 19.12.2008, s. 57.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/43


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1148/2009

z dnia 26 listopada 2009 r.

w sprawie ofert na przywóz kukurydzy przekazanych w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 677/2009

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (1), w szczególności jego art. 144 ust. 1 w powiązaniu z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 677/2009 (2) otwiera zaproszenie do składania ofert przetargowych na maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych dla przywozu kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich do Portugalii.

(2)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych w zakresie przywozu kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz przywozu kukurydzy do Portugalii (3), na podstawie przekazanych ofert Komisja może, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, postanowić o niekontynuowaniu procedury przetargowej.

(3)

Biorąc pod uwagę w szczególności kryteria, o których mowa w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1296/2008, nie jest wskazane ustalenie maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Nie podejmuje się dalszych działań w odniesieniu do ofert przekazanych od dnia 13 listopada do dnia 26 listopada 2009 r. w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych na obniżenie należności przywozowych na kukurydzę, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 677/2009.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 listopada 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich


(1)   Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2)   Dz.U. L 196 z 28.7.2009, s. 7.

(3)   Dz.U. L 340 z 19.12.2008, s. 57.


DYREKTYWY

27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/44


DYREKTYWA KOMISJI 2009/145/WE

z dnia 26 listopada 2009 r.

przewidująca pewne odstępstwa w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw tradycyjnie uprawianych w poszczególnych miejscach i regionach i zagrożonych erozją genetyczną oraz odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym, wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, oraz wprowadzania do obrotu materiału siewnego tych populacji miejscowych i odmian

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/55/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym warzyw (1), w szczególności jej art. 4 ust. 4, art. 44 ust. 2 i art. 48 ust. 1 lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W ostatnich latach kwestie dotyczące bioróżnorodności i zachowania zasobów genetycznych roślin zyskały na znaczeniu, co ilustrują różne inicjatywy podejmowane na szczeblu międzynarodowym i wspólnotowym. Przykładami takich inicjatyw są decyzja Rady 93/626/EWG z dnia 25 października 1993 r. dotycząca zawarcia Konwencji o różnorodności biologicznej (2), decyzja Rady 2004/869/WE z dnia 24 lutego 2004 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Międzynarodowego Traktatu o Zasobach Genetycznych Roślin dla Żywności i Rolnictwa (3), rozporządzenie Rady (WE) nr 870/2004 z dnia 24 kwietnia 2004 r. ustanawiające wspólnotowy program w sprawie ochrony, opisu, zbierania i wykorzystania zasobów genetycznych w rolnictwie i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1467/94 (4) oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (5). W celu uwzględnienia tych kwestii w zakresie obrotu materiałem siewnym warzyw należy ustanowić szczególne warunki w ramach dyrektywy 2002/55/WE.

(2)

W celu zapewnienia ochrony in situ i zrównoważonego wykorzystywania zasobów genetycznych roślin populacje miejscowe i odmiany tradycyjnie uprawiane w poszczególnych miejscach i regionach i zagrożone erozją genetyczną („odmiany chronione”) powinny być uprawiane i wprowadzane do obrotu, nawet jeśli nie spełniają ogólnych wymogów dotyczących zatwierdzania odmian oraz wprowadzania do obrotu materiału siewnego. Oprócz ogólnego celu, jakim jest ochrona zasobów genetycznych roślin, szczególne zainteresowanie zachowaniem tego typu odmian wynika z faktu, że są one wyjątkowo dobrze przystosowane do określonych warunków lokalnych.

(3)

W celu zapewnienia zrównoważonego wykorzystywania zasobów genetycznych roślin odmiany niemające wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym, ale wyprodukowane w celu uprawy w określonych warunkach („odmiany wyprodukowane w celu uprawy w określonych warunkach”), powinny być uprawiane i wprowadzane do obrotu, nawet jeśli nie spełniają ogólnych wymogów dotyczących zatwierdzania odmian oraz wprowadzania do obrotu materiału siewnego. Oprócz ogólnego celu, jakim jest ochrona zasobów genetycznych roślin, szczególne zainteresowanie zachowaniem tego typu odmian wynika z faktu, że można je uprawiać w określonych warunkach klimatycznych, glebowych lub agrotechnicznych (np. ręcznie wykonywane zabiegi, wielokrotny zbiór).

(4)

Aby zachować odmiany chronione i odmiany wyprodukowane w celu uprawy w określonych warunkach, należy wprowadzić odstępstwa w odniesieniu do zatwierdzania tych odmian oraz produkcji i wprowadzania do obrotu materiału siewnego tych odmian.

(5)

Odstępstwa te powinny dotyczyć istotnych wymogów w zakresie zatwierdzania odmian oraz wymogów proceduralnych ustanowionych w dyrektywie Komisji 2003/91/WE z dnia 6 października 2003 r. określającej środki wykonawcze do celów art. 7 dyrektywy Rady 2002/55/WE w odniesieniu do cech minimalnych objętych badaniem oraz minimalnych warunków do badania niektórych odmian gatunków warzyw (6).

(6)

Państwa członkowskie powinny w szczególności mieć prawo do ustanowienia własnych przepisów w odniesieniu do odrębności, trwałości i jednorodności. W odniesieniu do odrębności i trwałości przepisy te powinny być co najmniej oparte na cechach wyszczególnionych w kwestionariuszu technicznym, który wypełnia wnioskodawca, składając wniosek o zatwierdzenie odmiany zgodnie z załącznikami I i II do dyrektywy 2003/91/WE. W przypadku gdy jednorodność jest określana na podstawie występowania roślin nietypowych, przepisy powinny opierać się na określonych standardach.

(7)

Należy ustanowić wymogi proceduralne, w ramach których możliwe będzie zatwierdzenie odmiany chronionej lub odmiany wyprodukowanej w celu uprawy w określonych warunkach bez urzędowego badania. Ponadto w przypadku nazw tych odmian należy przewidzieć pewne odstępstwa od wymogów ustanowionych w dyrektywie 2002/55/WE oraz rozporządzeniu Komisji (WE) nr 637/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. ustanawiającym reguły wykonawcze co do odpowiedniego nazewnictwa odmian gatunków roślin rolniczych i warzyw (7).

(8)

W przypadku odmian chronionych należy przewidzieć ograniczenia w odniesieniu do produkcji i wprowadzania do obrotu materiału siewnego, w szczególności w odniesieniu do regionu pochodzenia, aby zapewnić wprowadzanie do obrotu materiału siewnego w kontekście ochrony in situ oraz zrównoważonego wykorzystywania zasobów genetycznych roślin. W związku z powyższym państwa członkowskie powinny mieć możliwość zatwierdzania dodatkowych regionów, w których materiał siewny, stanowiący nadwyżkę w stosunku do ilości potrzebnych do zapewnienia ochrony danej odmiany w jej regionie pochodzenia, może być wprowadzany do obrotu, pod warunkiem że dodatkowe regiony są porównywalne pod względem siedlisk naturalnych i półnaturalnych. Dla zachowania powiązania z regionem pochodzenia powyższa możliwość nie powinna mieć zastosowania w przypadku, gdy państwo członkowskie zatwierdziło dodatkowe regiony produkcji.

(9)

Należy ustalić ograniczenia ilościowe dla obrotu każdą odmianą chronioną oraz każdą odmianą wyprodukowaną w celu uprawy w określonych warunkach.

(10)

W przypadku odmian chronionych ilość materiału siewnego wprowadzanego do obrotu nie powinna przekraczać ilości niezbędnej do produkcji warzyw danej odmiany na ograniczonej powierzchni ustalonej według hierarchii ważności uprawy danego gatunku. Aby dopilnować przestrzegania tych ograniczeń ilościowych, państwa członkowskie powinny wymagać, aby producenci informowali o ilościach materiału siewnego odmian chronionych, które zamierzają wytworzyć, oraz w razie potrzeby przydzielać ilości producentom.

(11)

W przypadku odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach ograniczenia ilościowe powinny mieć formę wymogu wprowadzania do obrotu materiału siewnego w małych opakowaniach, przy czym stosunkowo wysoki koszt nasion sprzedawanych w małych opakowaniach przyniósłby skutek w postaci ograniczenia ilościowego.

(12)

W przypadku odmian chronionych i odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach należy wprowadzić stosowne wymogi dotyczące plombowania i etykietowania, aby zapewnić identyfikowalność materiału siewnego.

(13)

W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszej dyrektywy uprawy nasienne odmian chronionych i odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach powinny spełniać wymogi w zakresie kwalifikacji i weryfikacji materiału siewnego. Należy przeprowadzać urzędowe kontrole dodatkowe. Należy zapewnić urzędowy monitoring na wszystkich etapach produkcji i wprowadzania do obrotu. Dostawcy powinni informować państwa członkowskie o ilościach wprowadzanego do obrotu materiału siewnego odmian chronionych, a państwa członkowskie powinny z kolei informować o nich Komisję.

(14)

Po trzech latach Komisja powinna przeprowadzić ocenę skuteczności środków ustanowionych niniejszą dyrektywą, w szczególności przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych na wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian chronionych i odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

Przedmiot i definicje

Artykuł 1

Przedmiot

1.   W przypadku gatunków warzyw, o których mowa w dyrektywie 2002/55/WE, niniejsza dyrektywa ustanawia pewne odstępstwa w zakresie ochrony in situ i zrównoważonego wykorzystywania zasobów genetycznych roślin poprzez uprawę i obrót:

a)

w odniesieniu do włączenia do krajowych katalogów odmian gatunków warzyw, zgodnie z dyrektywą 2002/55/WE, populacji miejscowych i odmian tradycyjnie uprawianych w poszczególnych miejscach i regionach i zagrożonych erozją genetyczną, zwanych dalej „odmianami chronionymi”; oraz

b)

w odniesieniu do włączenia do katalogów, o których mowa w lit. a), odmian niemających wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym, ale wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, zwanych dalej „odmianami wyprodukowanymi w celu uprawy w określonych warunkach”; oraz

c)

w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu materiału siewnego takich odmian chronionych i odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach.

2.   Jeżeli niniejsza dyrektywa nie stanowi inaczej, zastosowanie ma dyrektywa 2002/55/WE.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a)

„ochrona in situ” oznacza ochronę materiału genetycznego w jego naturalnym otoczeniu, a w przypadku gatunków roślin uprawnych – w środowisku rolniczym, w którym wykształciły swoje właściwości wyróżniające;

b)

„erozja genetyczna” oznacza postępującą w czasie utratę różnorodności genetycznej pomiędzy populacjami i odmianami tego samego gatunku i w ich obrębie lub ograniczenie bazy genetycznej gatunku spowodowane ingerencją człowieka lub zmianami środowiskowymi;

c)

„populacja miejscowa” oznacza zestaw populacji lub klonów gatunku rośliny, które w sposób naturalny przystosowały się do warunków środowiskowych swojego regionu.

ROZDZIAŁ II

Odmiany chronione

Sekcja I

Zatwierdzanie odmian chronionych

Artykuł 3

Odmiany chronione

1.   Państwa członkowskie mogą zatwierdzać odmiany chronione spełniające wymagania przewidziane w art. 4 i 5.

2.   Odmiany chronione są zatwierdzane w następujący sposób:

a)

państwa członkowskie mogą zatwierdzić odmianę jako odmianę, której materiał siewny może być albo zakwalifikowany jako „kwalifikowany materiał siewny odmiany chronionej”, albo zweryfikowany jako „standardowy materiał siewny odmiany chronionej”. Odmiana taka jest wprowadzana do wspólnego katalogu odmian gatunków warzyw jako „odmiana chroniona, której materiał siewny jest kwalifikowany zgodnie z art. 10 dyrektywy Komisji 2009/145/WE, lub zweryfikowana zgodnie z art. 11 tej dyrektywy”;

b)

państwa członkowskie mogą zatwierdzić odmianę jako odmianę, której materiał siewny może być jedynie zweryfikowany jako „standardowy materiał siewny odmiany chronionej”. Odmiana ta jest wprowadzana do wspólnego katalogu odmian gatunków warzyw jako „odmiana chroniona, której materiał siewny jest weryfikowany zgodnie z art. 11 dyrektywy Komisji 2009/145/WE”.

Artykuł 4

Istotne wymogi

1.   Aby populacja miejscowa lub odmiana, o której mowa w art. 1 ust. 1 lit. a), została zatwierdzona jako odmiana chroniona, powinna mieć znaczenie dla zachowania zasobów genetycznych roślin.

2.   W drodze odstępstwa od art. 1 ust. 2 dyrektywy 2003/91/WE państwa członkowskie mogą przyjąć własne przepisy w odniesieniu do odrębności, trwałości i jednorodności odmian chronionych.

W takich przypadkach państwa członkowskie dopilnowują, aby w odniesieniu do odrębności i trwałości uwzględnione były co najmniej te cechy, o których mowa w:

a)

kwestionariuszach technicznych załączonych do protokołów badań Wspólnotowego Urzędu Ochrony Odmian Roślin (CPVO) w przypadku gatunków wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/91/WE, które odnoszą się do tych gatunków; lub

b)

kwestionariuszach technicznych załączonych do wytycznych Międzynarodowego Związku dla Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV) w przypadku gatunków wymienionych w załączniku II do dyrektywy 2003/91/WE, które odnoszą się do tych gatunków.

W celu oceny jednorodności stosuje się dyrektywę 2003/91/WE.

Jeżeli jednak poziom jednorodności jest określany na podstawie występowania roślin nietypowych, zastosowanie ma 10-procentowy standard populacji i prawdopodobieństwo zatwierdzenia wynoszące co najmniej 90 %.

Artykuł 5

Wymogi proceduralne

W drodze odstępstwa od art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze dyrektywy 2002/55/WE badania urzędowe nie są wymagane, jeżeli informacje wymienione poniżej są wystarczające do podjęcia decyzji w sprawie zatwierdzenia odmian chronionych:

a)

opis odmiany chronionej oraz jej nazwa;

b)

wyniki badań innych niż urzędowe;

c)

wiedza praktyczna nabyta w czasie uprawy, rozmnażania i wykorzystania odmiany, tak jak przedstawił to wnioskodawca w danym państwie członkowskim;

d)

inne informacje, w szczególności udzielone przez organy odpowiedzialne za genetyczne zasoby roślin lub organizacje uznane dla tego celu przez państwa członkowskie.

Artykuł 6

Wykluczenie zatwierdzenia

Odmiana chroniona nie jest zatwierdzana dla celów wprowadzenia do krajowego katalogu odmian, jeżeli:

a)

jest już wpisana do wspólnego katalogu odmian gatunków warzyw jako odmiana inna niż odmiana chroniona lub została skreślona ze wspólnego katalogu w ciągu ostatnich dwóch lat, albo od upłynięcia okresu przyznanego zgodnie z art. 15 ust. 2 dyrektywy 2002/55/WE minęło mniej niż dwa lata; lub

b)

jest chroniona wspólnotowym prawem ochrony odmiany roślin, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2100/94 (8) lub krajowym prawem ochrony roślin, albo jeśli wniosek o ochronę takimi przepisami oczekuje na rozpatrzenie.

Artykuł 7

Nazwa

1.   W odniesieniu do nazw odmian chronionych znanych przed dniem 25 maja 2000 r. państwa członkowskie mogą dopuścić odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 637/2009, z wyjątkiem sytuacji, w których takie odstępstwa naruszałyby wcześniejsze prawa strony trzeciej chronione na mocy art. 2 tego rozporządzenia.

2.   Niezależnie od przepisów art. 9 ust. 2 dyrektywy 2002/55/WE państwa członkowskie mogą zatwierdzić dwie lub więcej nazw odmiany, jeśli takie nazwy są tradycyjnie znane.

Artykuł 8

Region pochodzenia

1.   W przypadku zatwierdzenia przez państwo członkowskie odmiany chronionej określane jest miejsce lub miejsca, region lub regiony, w których odmiana ta była tradycyjnie uprawiana i do których się naturalnie przystosowała, dalej zwane „regionem pochodzenia”. Państwo członkowskie uwzględnia informacje udzielane przez organy odpowiedzialne za genetyczne zasoby roślin lub organizacje uznane dla tego celu przez państwa członkowskie.

W przypadku gdy region pochodzenia znajduje się na terytorium więcej niż jednego państwa członkowskiego, wówczas wszystkie zainteresowane państwa członkowskie identyfikują taki region na drodze wspólnego porozumienia.

2.   Państwo członkowskie lub państwa członkowskie identyfikujące region pochodzenia zgłaszają Komisji zidentyfikowany region.

Artykuł 9

Zachowywanie

Państwa członkowskie zapewniają zachowanie odmiany chronionej w regionie jej pochodzenia.

Sekcja II

Produkcja i wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian chronionych

Artykuł 10

Kwalifikacja

W drodze odstępstwa od art. 20 dyrektywy 2002/55/WE państwa członkowskie mogą postanowić, że materiał siewny odmiany chronionej może zostać zakwalifikowany jako kwalifikowany materiał siewny odmiany chronionej, jeśli spełnia poniższe wymogi:

a)

pochodzi z materiału siewnego uzyskanego zgodnie z dokładnie zdefiniowanymi praktykami zachowywania odmiany;

b)

spełnia wymogi kwalifikacji kwalifikowanego materiału siewnego przewidziane w art. 2 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2002/55/WE, z wyjątkiem wymogów dotyczących minimalnej czystości odmianowej oraz wymogów dotyczących badania urzędowego lub badania przeprowadzanego pod nadzorem urzędowym;

c)

charakteryzuje się wystarczającą czystością odmianową.

Artykuł 11

Weryfikacja

W drodze odstępstwa od art. 20 dyrektywy 2002/55/WE państwa członkowskie mogą postanowić, że materiał siewny odmiany chronionej może zostać zweryfikowany jako standardowy materiał siewny odmiany chronionej, jeśli spełnia poniższe wymogi:

a)

spełnia wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu „standardowego materiału siewnego” przewidziane w dyrektywie 2002/55/WE, z wyjątkiem wymogów dotyczących minimalnej czystości odmianowej;

b)

charakteryzuje się wystarczającą czystością odmianową.

Artykuł 12

Badanie materiału siewnego

1.   Państwa członkowskie zapewniają przeprowadzanie badań w celu zweryfikowania zgodności materiału siewnego odmian chronionych z wymogami przewidzianymi w art. 10 i 11.

2.   Badania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się, stosując obowiązujące metody międzynarodowe lub, w przypadku braku takich metod, inne odpowiednie metody.

3.   W przypadku badań, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie zapewniają pobieranie próbek z jednorodnych partii materiału siewnego. Państwa członkowskie zapewniają stosowanie zasad odnoszących się do wagi partii oraz wagi próbki przewidzianych w art. 25 ust. 2 dyrektywy 2002/55/WE.

Artykuł 13

Region produkcji materiału siewnego

1.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby materiał siewny odmiany chronionej mógł być wytwarzany wyłącznie w regionie jej pochodzenia.

Jeśli materiał siewny nie może być wytwarzany w tym regionie ze względu na szczególny problem środowiskowy, wówczas państwa członkowskie mogą zatwierdzić dodatkowe regiony dla wytwarzania materiału siewnego, uwzględniając informacje udostępnione przez organy odpowiedzialne za genetyczne zasoby roślin lub organizacje uznane dla tego celu przez państwa członkowskie. Jednak materiał siewny uzyskany w regionach dodatkowych jest wykorzystywany wyłącznie w regionie pochodzenia.

2.   Państwa członkowskie zgłaszają Komisji i innym państwom członkowskim dodatkowe regiony, które zamierzają zatwierdzić do celów wytwarzania materiału siewnego zgodnie z ust. 1.

Komisja i pozostałe państwa członkowskie mogą w ciągu 20 dni roboczych od otrzymania takiego zawiadomienia wystąpić z wnioskiem o skierowanie sprawy do Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa. Zgodnie z art. 48 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2002/55/WE podejmowana jest decyzja, aby ustanowić, w razie potrzeby, ograniczenia lub warunki dotyczące wyznaczenia takich regionów.

Jeśli ani Komisja, ani państwa członkowskie nie wystąpią z wnioskiem, o którym mowa w akapicie drugim, dane państwo członkowskie może zatwierdzić zgłoszone przez siebie dodatkowe regiony do celów wytwarzania materiału siewnego.

Artykuł 14

Warunki w zakresie wprowadzania do obrotu

1.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby materiał siewny odmiany chronionej mógł być wprowadzany do obrotu wyłącznie wówczas, gdy spełnione zostały następujące warunki:

a)

został wyprodukowany w regionie swojego pochodzenia lub w regionie, o którym mowa w art. 13;

b)

wprowadzenie do obrotu odbywa się w jego regionie pochodzenia.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. b) państwo członkowskie może zatwierdzić na swoim terytorium dodatkowe regiony na potrzeby wprowadzania do obrotu materiału siewnego odmiany chronionej, pod warunkiem że regiony te są porównywalne z regionem pochodzenia pod względem naturalnych i półnaturalnych siedlisk tej odmiany.

W przypadku gdy państwa członkowskie zatwierdzają takie dodatkowe regiony, zapewniają zachowanie ilości materiału siewnego potrzebnej do wyprodukowania co najmniej takiej ilości materiału siewnego, o której mowa w art. 15, w celu ochrony odmiany w jej regionie pochodzenia.

Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o zatwierdzeniu takich dodatkowych regionów.

3.   W przypadku gdy państwo członkowskie zatwierdza dodatkowe regiony dla wytwarzania materiału siewnego zgodnie z art. 13, nie stosuje odstępstwa przewidzianego w ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 15

Ograniczenia ilościowe

Państwa członkowskie dopilnowują, aby w przypadku każdej odmiany chronionej ilość materiału siewnego wprowadzanego co roku do obrotu nie przekraczała ilości niezbędnej do uprawy warzyw na powierzchni określonej w załączniku I dla danego gatunku.

Artykuł 16

Stosowanie ograniczeń ilościowych

1.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby producenci powiadamiali je o wielkości powierzchni i lokalizacji obszarów upraw nasiennych przed rozpoczęciem każdego sezonu produkcyjnego.

2.   Jeżeli z powiadomień, o których mowa w ust. 1, wynika, że ilości określone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 najprawdopodobniej zostaną przekroczone, państwa członkowskie przydzielają każdemu producentowi, którego to dotyczy, ilość materiału siewnego, którą może on wprowadzić do obrotu w danym sezonie produkcyjnym.

Artykuł 17

Plombowanie opakowań

1.   Państwa członkowskie dopilnowują, aby materiał siewny odmian chronionych mógł być wprowadzany do obrotu jedynie w zamkniętych opakowaniach posiadających plomby.

2.   Opakowania materiału siewnego są zaplombowane przez dostawcę w taki sposób, aby nie można było ich otworzyć bez uszkodzenia plomby lub pozostawienia śladu ingerencji na etykiecie dostawcy lub na opakowaniu.

3.   Aby zapewnić plombowanie zgodnie z ust. 2, system plombujący obejmuje co najmniej etykietę lub założenie plomby.

Artykuł 18

Etykietowanie

Państwa członkowskie dopilnowują, aby opakowania lub pojemniki materiału siewnego odmian chronionych posiadały etykietę dostawcy lub nadruk albo stempel zawierający następujące informacje:

a)

sformułowanie „przepisy i normy WE”;

b)

nazwisko i adres osoby odpowiedzialnej za etykietowanie lub znak identyfikacyjny tej osoby;

c)

rok zaplombowania, określony w następujący sposób: „zaplombowano w …” (rok), lub rok ostatniego pobrania próbki w celu przeprowadzenia badania zdolności kiełkowania, określony w następujący sposób: „próbkę pobrano w …” (rok);

d)

gatunek;

e)

nazwa odmiany chronionej;

f)

zwrot „kwalifikowany materiał siewny odmiany chronionej” lub „standardowy materiał siewny odmiany chronionej”;

g)

region pochodzenia;

h)

w przypadku gdy region produkcji materiału siewnego jest inny niż region pochodzenia – wskazanie regionu produkcji materiału siewnego;

i)

numer referencyjny partii podany przez osobę odpowiedzialną za etykietowanie;

j)

deklarowana waga netto lub brutto lub deklarowana liczba nasion;

k)

w przypadku wskazania wagi i zastosowania granulowanych pestycydów, substancji granulujących lub innych dodatków stałych – rodzaj zabiegu chemicznego lub zastosowanego dodatku oraz przybliżony stosunek wagi skupisk lub czystego materiału siewnego do wagi całkowitej.

Artykuł 19

Urzędowa kontrola dodatkowa

Państwa członkowskie dopilnowują, aby materiał siewny odmian chronionych wprowadzany do obrotu na mocy niniejszej dyrektywy był przedmiotem urzędowej kontroli dodatkowej przeprowadzanej losowo w celu weryfikacji tożsamości i czystości odmianowej.

Urzędowa kontrola dodatkowa, o której mowa w akapicie pierwszym, jest przeprowadzana zgodnie z obowiązującymi metodami międzynarodowymi lub, w przypadku braku takich metod, zgodnie z innymi odpowiednimi metodami.

Artykuł 20

Monitoring

Państwa członkowskie dopilnowują w oparciu o urzędowy monitoring prowadzony podczas produkcji i wprowadzania do obrotu, aby materiał siewny spełniał wymogi określone w niniejszym rozdziale, ze szczególnym uwzględnieniem odmiany, miejsc produkcji materiału siewnego i jego ilości.

ROZDZIAŁ III

Odmiany wyprodukowane w celu uprawy w określonych warunkach

Sekcja I

Zatwierdzenie odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach

Artykuł 21

Odmiany wyprodukowane w celu uprawy w określonych warunkach

1.   Państwa członkowskie mogą zatwierdzać odmiany wyprodukowane w celu uprawy w określonych warunkach zgodnie z wymogami określonymi w art. 22 i 23.

2.   Państwa członkowskie mogą zatwierdzić odmianę wyprodukowaną w celu uprawy w określonych warunkach jako odmianę, której materiał siewny może zostać zweryfikowany jedynie jako „standardowy materiał siewny odmiany wyprodukowanej w celu uprawy w określonych warunkach”. Odmiana ta jest wprowadzana do wspólnego katalogu odmian gatunków warzyw jako „odmiana wyprodukowana w celu uprawy w określonych warunkach, której materiał siewny jest weryfikowany zgodnie z art. 26 dyrektywy Komisji 2009/145/WE”.

Artykuł 22

Istotne wymogi

1.   Aby odmiana została zatwierdzona jako odmiana wyprodukowana w celu uprawy w określonych warunkach, jak wspomniano w art. 1 ust. 1 lit. b), nie może mieć wewnętrznej wartości dla plonów o przeznaczeniu handlowym i musi być wyprodukowana w celu uprawy w określonych warunkach.

Odmiana uważana jest za wyprodukowaną w celu uprawy w określonych warunkach, jeżeli została wyprodukowana w celu uprawy w określonych warunkach agrotechnicznych, klimatycznych lub glebowych.

2.   W drodze odstępstwa od art. 1 ust. 2 dyrektywy 2003/91/WE państwa członkowskie mogą przyjąć własne przepisy w odniesieniu do odrębności, trwałości i jednorodności odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach.

W takich przypadkach państwa członkowskie dopilnowują, aby w odniesieniu do odrębności i trwałości uwzględnione były co najmniej te cechy, o których mowa w:

a)

kwestionariuszach technicznych załączonych do protokołów badań Wspólnotowego Urzędu Ochrony Odmian Roślin (CPVO) w przypadku gatunków wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/91/WE, które odnoszą się do tych gatunków; lub

b)

kwestionariuszach technicznych załączonych do wytycznych Międzynarodowego Związku dla Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV) w przypadku gatunków wymienionych w załączniku II do dyrektywy 2003/91/WE, które odnoszą się do tych gatunków.

W celu oceny jednorodności stosuje się dyrektywę 2003/91/WE.

Jeżeli jednak poziom jednorodności jest określany na podstawie występowania roślin nietypowych, zastosowanie ma 10-procentowy standard populacji i prawdopodobieństwo zatwierdzenia wynoszące co najmniej 90 %.

Artykuł 23

Wymogi proceduralne

W drodze odstępstwa od art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze dyrektywy 2002/55/WE badania urzędowe nie są wymagane, jeżeli informacje wymienione poniżej są wystarczające do podjęcia decyzji w sprawie zatwierdzenia odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach:

a)

opis odmiany wyprodukowanej w celu uprawy w określonych warunkach oraz jej nazwa;

b)

wyniki badań innych niż urzędowe;

c)

wiedza praktyczna nabyta w czasie uprawy, rozmnażania i wykorzystania odmiany, tak jak przedstawił to wnioskodawca w danym państwie członkowskim;

d)

inne informacje, w szczególności udzielone przez organy odpowiedzialne za genetyczne zasoby roślin lub organizacje uznane dla tego celu przez państwa członkowskie.

Artykuł 24

Wykluczenie zatwierdzenia

Odmiana wyprodukowana w celu uprawy w określonych warunkach nie jest zatwierdzana dla celów wprowadzenia do krajowego katalogu odmian, jeżeli:

a)

jest już wpisana do wspólnego katalogu odmian gatunków warzyw jako odmiana inna niż odmiana wyprodukowana w celu uprawy w określonych warunkach lub została skreślona ze wspólnego katalogu w ciągu ostatnich dwóch lat, albo od upłynięcia okresu przyznanego zgodnie z art. 15 ust. 2 dyrektywy 2002/55/WE minęło mniej niż dwa lata; lub

b)

jest chroniona wspólnotowym prawem ochrony odmiany roślin zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2100/94 lub krajowym prawem ochrony roślin, albo jeśli wniosek o ochronę takimi przepisami oczekuje na rozpatrzenie.

Artykuł 25

Nazwa

1.   W odniesieniu do nazw odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach, znanych przed dniem 25 maja 2000 r., państwa członkowskie mogą dopuścić odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 637/2009, z wyjątkiem sytuacji, w których takie odstępstwa naruszałyby wcześniejsze prawa strony trzeciej chronione na mocy art. 2 tego rozporządzenia.

2.   Niezależnie od przepisów art. 9 ust. 2 dyrektywy 2002/55/WE państwa członkowskie mogą zatwierdzić dwie lub więcej nazw odmiany, jeśli dane nazwy są tradycyjnie znane.

Sekcja II

Wprowadzanie do obrotu materiału siewnego odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach

Artykuł 26

Weryfikacja

W drodze odstępstwa od art. 20 dyrektywy 2002/55/WE państwa członkowskie mogą postanowić, że materiał siewny odmiany wyprodukowanej w celu uprawy w określonych warunkach może zostać zweryfikowany jako standardowy materiał siewny odmiany wyprodukowanej w celu uprawy w określonych warunkach, jeśli spełnia poniższe wymogi:

a)

spełnia wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu „standardowego materiału siewnego” przewidziane w dyrektywie 2002/55/WE, z wyjątkiem wymogów dotyczących minimalnej czystości odmianowej;

b)

charakteryzuje się wystarczającą czystością odmianową.

Artykuł 27

Badanie materiału siewnego

1.   Państwa członkowskie zapewniają przeprowadzanie badań w celu zweryfikowania zgodności materiału siewnego odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach z wymogami przewidzianymi w art. 26.

2.   Badania, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się, stosując obowiązujące metody międzynarodowe lub, w przypadku braku takich metod, inne odpowiednie metody.

Artykuł 28

Ograniczenia ilościowe

Państwa członkowskie dopilnowują, że materiał siewny odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach jest wprowadzany do obrotu w małych opakowaniach, których waga netto nie przekracza maksymalnej wagi netto określonej dla każdego gatunku w załączniku II.

Artykuł 29

Plombowanie opakowań

1.   Państwa członkowskie zapewniają, że materiał siewny odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach może być wprowadzany do obrotu jedynie w zamkniętych opakowaniach posiadających plomby.

2.   Opakowania materiału siewnego są zaplombowane przez dostawcę w taki sposób, aby nie można było ich otworzyć bez uszkodzenia plomby lub pozostawienia śladu ingerencji na etykiecie dostawcy lub opakowaniu.

3.   Aby zapewnić plombowanie zgodnie z ust. 2, system plombujący obejmuje co najmniej etykietę lub założenie plomby.

Artykuł 30

Etykietowanie

Państwa członkowskie dopilnowują, aby opakowania lub pojemniki materiału siewnego odmian wyprodukowanych w celu uprawy w określonych warunkach posiadały etykietę dostawcy lub nadruk albo stempel zawierający następujące informacje:

a)

sformułowanie „przepisy i normy WE”;

b)

nazwisko i adres osoby odpowiedzialnej za etykietowanie lub znak identyfikacyjny tej osoby;

c)

rok zaplombowania, określony w następujący sposób: „zaplombowano w …” (rok), lub rok ostatniego pobrania próbki w celu przeprowadzenia badania zdolności kiełkowania, określony w następujący sposób: „próbkę pobrano w …” (rok);

d)

gatunek;

e)

nazwa odmiany;

f)

zwrot „odmiana wyprodukowana w celu uprawy w określonych warunkach”;

g)

numer referencyjny partii podany przez osobę odpowiedzialną za etykietowanie;

h)

deklarowana waga netto lub brutto lub deklarowana liczba nasion;

i)

w przypadku wskazania wagi i zastosowania granulowanych pestycydów, substancji granulujących lub innych dodatków stałych – rodzaj zabiegu chemicznego lub zastosowanego dodatku oraz przybliżony stosunek wagi skupisk lub czystego materiału siewnego do wagi całkowitej.

Artykuł 31

Urzędowa kontrola dodatkowa

Państwa członkowskie dopilnowują, aby materiał siewny odmian wyprodukowanej w celu uprawy w określonych warunkach był przedmiotem urzędowej kontroli dodatkowej przeprowadzanej losowo w celu weryfikacji tożsamości i czystości odmianowej.

Urzędowa kontrola dodatkowa, o której mowa w akapicie pierwszym, jest przeprowadzana zgodnie z obowiązującymi metodami międzynarodowymi lub, w przypadku braku takich metod, zgodnie z innymi odpowiednimi metodami.

Artykuł 32

Monitoring

Państwa członkowskie dopilnowują w oparciu o urzędowy monitoring prowadzony podczas produkcji i wprowadzania do obrotu, aby materiał siewny spełniał wymogi określone w niniejszym rozdziale, ze szczególnym uwzględnieniem jego odmiany i ilości.

ROZDZIAŁ IV

Postanowienia ogólne i końcowe

Artykuł 33

Sprawozdawczość

Państwa członkowskie dopilnowują, aby dostawcy działający na ich terytorium zgłaszali ilości materiału siewnego każdej odmiany chronionej lub odmiany wyprodukowanej w celu uprawy w określonych warunkach, wprowadzanej do obrotu dla każdego sezonu produkcyjnego.

Państwa członkowskie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie na ich prośbę o ilości materiału siewnego każdej odmiany chronionej lub odmiany wyprodukowanej w celu uprawy w określonych warunkach wprowadzanej do obrotu na ich terytorium.

Artykuł 34

Powiadamianie o uznanych organizacjach odpowiedzialnych za genetyczne zasoby roślin

Państwa członkowskie zgłaszają Komisji uznane organizacje, o których mowa w art. 5 lit. d), art. 8 ust. 1, art. 13 ust. 1 i art. 23 lit. d).

Artykuł 35

Ocena

Do dnia 31 grudnia 2013 r. Komisja dokonuje oceny wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 36

Transpozycja

1.   Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2010 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 37

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 38

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji


(1)   Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 33.

(2)   Dz.U. L 309 z 13.12.1993, s. 1.

(3)   Dz.U. L 378 z 23.12.2004, s. 1.

(4)   Dz.U. L 162 z 30.4.2004, s. 18.

(5)   Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1.

(6)   Dz.U. L 254 z 8.10.2003, s. 11.

(7)   Dz.U. L 191 z 23.7.2009, s. 10.

(8)   Dz.U. L 277 z 1.9.1994, s. 1.


ZAŁĄCZNIK I

Ograniczenia ilościowe wprowadzania do obrotu materiału siewnego odmian chronionych zgodnie z art. 15

Nazwa botaniczna

Maksymalna powierzchnia w hektarach, przypadająca na jedno państwo członkowskie, przeznaczona do produkcji warzyw odmian chronionych

Allium cepa L. – grupa Cepa

Brassica oleracea L.

Brassica rapa L.

Capsicum annuum L.

Cichorium intybus L.

Cucumis melo L.

Cucurbita maxima Duchesne

Cynara cardunculus L.

Daucus carota L.

Lactuca sativa L.

Lycopersicon esculentum Mill.

Phaseolus vulgaris L.

Pisum sativum L. (partim)

Vicia faba L. (partim)

40

Allium cepa L. – grupa Aggregatum

Allium porrum L.

Allium sativum L.

Beta vulgaris L.

Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai

Cucumis sativus L.

Cucurbita pepo L.

Foeniculum vulgare Mill.

Solanum melongena L.

Spinacia oleracea L.

20

Allium fistulosum L.

Allium schoenoprasum L.

Anthriscus cerefolium (L.) Hoffm.

Apium graveolens L.

Asparagus officinalis L.

Cichorium endivia L.

Petroselinum crispum (Mill.) Nyman ex A. W. Hill

Phaseolus coccineus L.

Raphanus sativus L.

Rheum rhabarbarum L.

Scorzonera hispanica L.

Valerianella locusta (L.) Laterr.

Zea mays L. (partim)

10


ZAŁĄCZNIK II

Maksymalna masa netto w opakowaniu zgodnie z art. 28

Nazwa botaniczna

Maksymalna masa netto w opakowaniu wyrażona w gramach

Phaseolus coccineus L.

Phaseolus vulgaris L.

Pisum sativum L. (partim)

Vicia faba L. (partim)

Spinacia oleracea L.

Zea mays L. (partim)

250

Allium cepa L. (grupa Cepa, grupa Aggregatum)

Allium fistulosum L.

Allium porrum L.

Allium sativum L.

Anthriscus cerefolium (L.) Hoffm.

Beta vulgaris L.

Brassica rapa L.

Cucumis sativus L.

Cucurbita maxima Duchesne

Cucurbita pepo L.

Daucus carota L.

Lactuca sativa L.

Petroselinum crispum (Mill.) Nyman ex A. W. Hill

Raphanus sativus L.

Scorzonera hispanica L.

Valerianella locusta (L.) Laterr.

25

Allium schoenoprasum L.

Apium graveolens L.

Asparagus officinalis L.

Brassica oleracea L. (all)

Capsicum annuum L.

Cichorium endivia L.

Cichorium intybus L.

Citrullus lanatus (Thunb.) Matsum. et Nakai

Cucumis melo L.

Cynara cardunculus L.

Lycopersicon esculentum Mill.

Foeniculum vulgare Mill.

Rheum rhabarbarum L.

Solanum melongena L.

5


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/55


DYREKTYWA KOMISJI 2009/146/WE

z dnia 26 listopada 2009 r.

zawierająca sprostowanie do dyrektywy 2008/125/WE zmieniającej dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia fosforku glinu, fosforku wapnia, fosforku magnezu, cymoksanilu, dodemorfu, metyloestru kwasu 2,5-dichlorobenzoesowego, metamitronu, sulkotrionu, tebukonazolu i triadimenolu jako substancji czynnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (1), w szczególności jej art. 6 ust. 1 akapit drugi tiret drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa Komisji 2008/125/WE (2) zawiera błędy terminologiczne w odniesieniu do możliwych dozwolonych zastosowań dla fosforku glinu, fosforku wapnia i fosforku magnezu. Konieczne jest sprostowanie tych błędów.

(2)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku do dyrektywy 2008/125/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)

w siódmej kolumnie (przepisy szczególne), w rzędzie nr 266 (fosforek glinu), w części A zdanie pierwsze i drugie otrzymuje brzmienie:

„Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze insektycydu, rodentycydu, środka kretobójczego i środka przeciw zającowatym w formie gotowych do użytku środków zawierających fosforek glinu.

Zastosowanie w charakterze rodentycydu, środka kretobójczego i środka przeciw zającowatym dozwolone jest tylko na zewnątrz.”;

2)

w siódmej kolumnie (przepisy szczególne), w rzędzie nr 267 (fosforek wapnia), w części A zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze rodentycydu i środka kretobójczego w formie gotowych do użytku środków zawierających fosforek wapnia.”;

3)

w siódmej kolumnie (przepisy szczególne), w rzędzie nr 268 (fosforek magnezu), w części A zdanie pierwsze i drugie otrzymuje brzmienie:

„Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze insektycydu, rodentycydu, środka kretobójczego i środka przeciw zającowatym w formie gotowych do użytku środków zawierających fosforek magnezu.

Zastosowanie w charakterze rodentycydu, środka kretobójczego i środka przeciw zającowatym dozwolone jest tylko na zewnątrz.”.

Artykuł 2

Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 28 lutego 2010 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 marca 2010 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji


(1)   Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1.

(2)   Dz.U. L 344 z 20.12.2008, s. 78.


II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

DECYZJE

Komisja

27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/56


DECYZJA KOMISJI

z dnia 25 listopada 2009 r.

ustanawiająca kwestionariusz sprawozdania państw członkowskich z wykonania dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9105)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/851/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz uchylającą dyrektywę 91/157/EWG (1), a w szczególności jej art. 22 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy art. 22 ust. 1 dyrektywy 2006/66/WE państwa członkowskie zobowiązane są do przesyłania Komisji sprawozdań dotyczących wykonania tej dyrektywy, które sporządza się na podstawie kwestionariusza.

(2)

W celu ograniczenia obciążenia administracyjnego związanego ze sporządzaniem przedmiotowych sprawozdań, wykaz wymaganych informacji należy ograniczyć do informacji najbardziej przydatnych Komisji w kontekście oceny potrzeby udoskonaleń we wdrażaniu dyrektywy 2006/66/WE.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 18 ust. 1 dyrektywy 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Państwa członkowskie sporządzają swoje sprawozdania z wykonania dyrektywy 2006/66/WE w oparciu o kwestionariusz zawarty w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Stavros DIMAS

Członek Komisji


(1)   Dz.U. L 266 z 26.9.2006, s. 1.

(2)   Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 9.


ZAŁĄCZNIK

KWESTIONARIUSZ SPRAWOZDANIA PAŃSTW CZŁONKOWSKICH Z WYKONANIA DYREKTYWY 2006/66/WE

1.   Transpozycja do krajowego porządku prawnego

Informacje dostarczane przez państwa członkowskie w pierwszym sprawozdaniu:

a)

Proszę podać odniesienie oraz – gdy to możliwe – odnośniki internetowe do odpowiednich aktów prawa krajowego transponujących przepisy dyrektywy, wraz z wszelkimi ewentualnymi zmianami.

b)

Czy którykolwiek z przepisów ustanowionych w art. 8, 15 i 20 został transponowany na mocy porozumień zawieranych pomiędzy właściwymi organami a zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi?

2.   Ekologiczność

Jakie kroki, włącznie z instrumentami ekonomicznymi, o których mowa w art. 9, zostały podjęte w celu zwiększenia ekologiczności baterii i akumulatorów zgodnie z art. 5 dyrektywy?

3.   Systemy zbierania

Proszę krótko opisać (do 100 słów) sposób wykonania w praktyce przepisów art. 8.

4.   Docelowe poziomy zbierania

Proszę wyszczególnić proporcje zbiórki osiągnięte w każdym roku kalendarzowym objętym niniejszym sprawozdaniem, z uwzględnieniem baterii i akumulatorów wbudowanych w urządzenia. Pierwsze sprawozdanie obejmuje wyłącznie 2011 r.

5.   Przetwarzanie i recykling

a)

Jakie środki zostały podjęte w celu zagwarantowania, że wszystkie zbierane zużyte baterie i akumulatory zostały poddane odpowiedniemu przetworzeniu i recyklingowi zgodnie z art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/66/WE?

b)

Czy skorzystano z możliwości unieszkodliwienia zebranych niebezpiecznych przenośnych baterii lub akumulatorów w sposób opisany w art. 12 ust. 1 akapit drugi? Jeśli tak, proszę podać odniesienie do wszelkich projektów środków prawnych zgłoszonych Komisji zgodnie z art. 12 ust. 1 akapit trzeci.

c)

Jaki poziom recyklingu został osiągnięty w każdym omawianym roku kalendarzowym? Czy wszystkie zebrane baterie i akumulatory zostały przesłane do przetwarzania i recyklingu, zgodnie z art. 12 ust. 1?

d)

Jakie były poziomy wydajności recyklingu osiągnięte w każdym roku kalendarzowym, począwszy od dnia 26 września 2011 r., a jeśli dostępne – również w roku poprzednim?

6.   Usuwanie

a)

Jakie środki zostały podjęte dla zagwarantowania, że zużyte baterie i akumulatory przemysłowe i samochodowe nie są usuwane poprzez składowanie ich na składowiskach odpadów?

b)

Czy podjęte zostały jakiekolwiek środki wykraczające poza przepisy art. 14, zmierzające do minimalizacji praktyki składowania baterii i akumulatorów jako niesegregowanych odpadów komunalnych?

7.   Wywóz

Ile zebranych zużytych baterii i akumulatorów zostało wywiezionych do krajów trzecich? Proszę podać nazwy krajów docelowych wywozu. Dla jakiej liczby spośród tych wywiezionych zużytych baterii i akumulatorów istnieją niepodważalne dowody, że recykling został przeprowadzony zgodnie z warunkami odpowiadającymi wymogom wynikającym z niniejszej dyrektywy, wymagane zgodnie z art. 15?

8.   Finansowanie

a)

Jakie kroki podjęto w celu zapewnienia finansowania zbiórki, przetwarzania oraz recyklingu wszelkich zużytych baterii i akumulatorów przez producentów lub strony trzecie działające w ich imieniu?

b)

Jakie środki zostały podjęte dla zapobieżenia przypadkom podwójnego obciążenia producentów w przypadku baterii lub akumulatorów zebranych w ramach systemów utworzonych zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE (1) lub dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/96/WE (2)?

9.   Krajowe sprawozdania z wykonania

Proszę wskazać wszelkie środki podjęte zgodnie z przepisami art. 22 ust. 3 lit. a), b), i c) dyrektywy 2006/66/WE (do 50 słów na każdy środek).

10.   Inspekcje i egzekwowanie

a)

Proszę podać szczegóły dotyczące przeprowadzonych inspekcji i prowadzonego monitoringu w danym państwie członkowskim, które miały na celu zapewnienie przestrzegania przepisów dyrektywy 2006/66/WE, ze szczególnym uwzględnieniem jej art. 4 i 21.

b)

Ile wykryto przypadków nieprzestrzegania przepisów dyrektywy 2006/66/WE? Czy z obrotu na rynku krajowym wycofano jakiekolwiek niedozwolone baterie i akumulatory? Proszę wskazać główne przyczyny nieprzestrzegania przepisów dyrektywy i działania podjęte w celu zapewnienia ich przestrzegania.

11.   Inne informacje

a)

W pierwszym sprawozdaniu proszę streścić główne trudności, które wystąpiły podczas wdrażania wymienionej dyrektywy. W jaki sposób trudności te zostały lub mogą zostać rozwiązane?

b)

Proszę wskazać organ administracyjny (nazwa, adres, adres e-mail i inne dane kontaktowe) odpowiedzialny za koordynację odpowiedzi zawartych w niniejszym kwestionariuszu.

(1)   Dz.U. L 269 z 21.10.2000, s. 34.

(2)   Dz.U. L 37 z 13.2.2003, s. 24.


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/59


DECYZJA KOMISJI

z dnia 26 listopada 2009 r.

w sprawie środków przejściowych na mocy rozporządzeń (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do przetwarzania mleka surowego niespełniającego wymagań UE w niektórych zakładach mleczarskich w Rumunii i wymagań strukturalnych dotyczących takich zakładów

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9083)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/852/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 12 akapit drugi,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2), w szczególności jego art. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 ustanawia ogólne przepisy dla przedsiębiorstw sektora spożywczego w zakresie higieny środków spożywczych oparte między innymi na zasadach analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli. Przewiduje ono, że przedsiębiorstwa sektora spożywczego mają obowiązek dostosowania się do niektórych procedur opartych na wspomnianych zasadach.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 ustanawia szczególne przepisy dla przedsiębiorstw sektora spożywczego w zakresie higieny żywności pochodzenia zwierzęcego i uzupełnia przepisy ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004. Przepisy ustanowione w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 853/2004 obejmują wymagania strukturalne dla zakładów mleczarskich, a także wymogi higieny dotyczące surowego mleka i przetworów mlecznych.

(3)

W Akcie Przystąpienia Bułgarii i Rumunii (Akt przystąpienia) przyznano Rumunii okres przejściowy, upływający w dniu 31 grudnia 2009 r., na spełnienie przez niektóre zakłady mleczarskie wymagań strukturalnych i wymogów higieny zawartych w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 853/2004.

(4)

Zgodnie z załącznikiem VII rozdział 5 sekcja B.I lit. a) do Aktu przystąpienia zezwala się do dnia 31 grudnia 2009 r., aby niektóre zakłady mleczarskie nie spełniały wymagań strukturalnych ustanowionych w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 853/2004.

(5)

Od czasu przystąpienia Rumunii wzrosła liczba zakładów spełniających te wymagania strukturalne. Jednakże niektóre zakłady mleczarskie nadal są w trakcie przeprowadzania koniecznych zmian strukturalnych w celu spełnienia tych wymagań. W świetle przeprowadzanych obecnie zmian strukturalnych konieczne jest ustanowienie ograniczonego czasowo odstępstwa od wymagań strukturalnych określonych w rozporządzeniach (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 853/2004. Wykaz zakładów, które nie spełniają tych wymagań strukturalnych, zamieszczono w załączniku I do niniejszej decyzji.

(6)

Ponadto zgodnie z załącznikiem VII rozdział 5 sekcja B.I lit. c) do Aktu przystąpienia zezwala się do dnia 31 grudnia 2009 r., aby niektóre zakłady mleczarskie nie spełniały wymogów higieny ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004.

(7)

Gospodarstwa produkujące mleko, które nie spełniają tych wymogów higieny, są rozproszone po całym terytorium Rumunii. Wartość procentowa surowego mleka spełniającego te wymogi, dostarczonego do zakładów mleczarskich w Rumunii, w ciągu ostatnich lat wzrosła tylko nieznacznie.

(8)

Biorąc pod uwagę obecną sytuację, stosowne jest ustanowienie ograniczonego czasowo odstępstwa od wymogów higieny określonych w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004, aby umożliwić Rumunii dostosowanie jej sektora mlecznego do wspomnianych wymogów.

(9)

W tej sytuacji niektórym zakładom mleczarskim wymienionym w załączniku II do niniejszej decyzji należy zezwolić, w drodze odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 853/2004, na dalsze przetwarzanie mleka spełniającego wymagania i mleka niespełniającego wymagań UE, pod warunkiem że odbywa się ono na odrębnych liniach produkcyjnych. Ponadto niektórym zakładom mleczarskim wymienionym w załączniku III do niniejszej decyzji należy zezwolić na dalsze przetwarzanie mleka niespełniającego wymagań bez konieczności posiadania odrębnych linii produkcyjnych.

(10)

Poza tym, aby nie dyskryminować zakładów mleczarskich spełniających wymagania strukturalne, stosowne jest upoważnienie takich zakładów do przyjmowania mleka niespełniającego wymagań UE na takich samych warunkach jak te, obowiązujące zakłady mleczarskie, które nie spełniają tych wymogów.

(11)

Wprowadzanie do obrotu przetworów mlecznych uzyskanych z mleka niespełniającego wymagań UE powinno być ograniczone do Rumunii lub powinny być one przeznaczone do dalszego przetwarzania w zakładach mleczarskich objętych odstępstwami przewidzianymi w niniejszej decyzji.

(12)

Okres przejściowy przyznany w niniejszej decyzji powinien ograniczać się do 24 miesięcy od dnia 1 stycznia 2010 r. Przed upływem tego okresu sytuację sektora mlecznego w Rumunii należy poddać przeglądowi. Rumunia powinna zatem przedkładać Komisji roczne sprawozdania dotyczące postępów w zakresie modernizacji zakładów mleczarskich w tym państwie członkowskim, gospodarstw produkujących mleko, które dostarczają surowe mleko do tych zakładów mleczarskich, oraz systemu odbioru i transportu mleka niespełniającego wymagań UE.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Do celów niniejszej decyzji „mleko niespełniające wymagań UE” oznacza mleko surowe, które nie spełnia wymagań określonych w załączniku III sekcja IX rozdział I podrozdziały II i III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

Artykuł 2

1.   Wymagania strukturalne określone w załączniku II rozdział II do rozporządzenia (WE) nr 852/2004 i w załączniku III sekcja I rozdziały II i III, sekcja II rozdziały II i III oraz sekcja V rozdział I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 nie mają zastosowania do zakładów mleczarskich w Rumunii wymienionych w załączniku I do niniejszej decyzji do dnia 31 grudnia 2011 r.

2.   Przetwory mleczne produkowane przez zakłady, o których mowa w ust. 1, są wyłącznie:

a)

wprowadzane na rynek krajowy w Rumunii; albo

b)

przeznaczone do dalszego przetwarzania w zakładach mleczarskich w Rumunii, o których mowa w ust. 1.

Takie przetwory mleczne są oznaczone innymi znakami jakości zdrowotnej lub znakami identyfikacyjnymi niż znaki jakości zdrowotnej lub znaki identyfikacyjne przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

Artykuł 3

W drodze odstępstwa od wymagań określonych w załączniku III sekcja IX rozdział I podrozdziały II i III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 zakłady mleczarskie wymienione w załączniku II do niniejszej decyzji mogą nadal, do dnia 31 grudnia 2011 r., przetwarzać mleko spełniające wymagania i mleko niespełniające wymagań UE, pod warunkiem że przetwarzanie mleka spełniającego wymagania i mleka niespełniającego wymagań odbywa się na odrębnych liniach produkcyjnych.

Artykuł 4

W drodze odstępstwa od wymagań określonych w załączniku III sekcja IX rozdział I podrozdziały II i III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 zakłady mleczarskie wymienione w załączniku III do niniejszej decyzji mogą nadal, do dnia 31 grudnia 2011 r., przetwarzać mleko niespełniające wymagań UE bez konieczności posiadania odrębnych linii produkcyjnych.

Artykuł 5

Przetwory mleczne uzyskane z mleka niespełniającego wymagań UE są wyłącznie:

a)

wprowadzane na rynek krajowy w Rumunii; albo

b)

przeznaczone do dalszego przetwarzania w zakładach mleczarskich w Rumunii, o których mowa w art. 2, 3 i 4.

Takie przetwory mleczne są oznaczone innymi znakami jakości zdrowotnej lub znakami identyfikacyjnymi niż znaki jakości zdrowotnej lub znaki identyfikacyjne przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

Artykuł 6

Rumunia przekazuje Komisji roczne sprawozdania dotyczące postępów w dostosowaniu do wymogów rozporządzeń (WE) nr 852/2004 i (WE) nr 853/2004:

a)

zakładów mleczarskich, o których mowa w art. 2 ust. 1, łącznie z harmonogramem dotyczącym spełniania przez nie wymienionych w tym przepisie wymagań strukturalnych;

b)

gospodarstw produkujących mleko niespełniające wymagań UE;

c)

systemu odbioru i transportu mleka niespełniającego wymagań UE.

Pierwsze sprawozdanie roczne jest przedkładane Komisji najpóźniej do dnia 31 grudnia 2010 r., a drugie sprawozdanie roczne najpóźniej do dnia 31 października 2011 r.

Do sprawozdań tych stosuje się wzór formularza znajdujący się w załączniku IV.

Artykuł 7

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.

Artykuł 8

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji


(1)   Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1.

(2)   Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55.


ZAŁĄCZNIK I

WYKAZ ZAKŁADÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2 UST. 1

Nr

Numer weterynaryjny

Nazwa zakładu

Miasto/ulica lub wieś/region

1

AB 641

S.C. Biomilk SRL

Lopadea Noua, Jud. Alba, 517395

2

AB 1256

S.C. Binal Mob SRL

Rimetea, Jud. Alba, 517610

3

AB 3386

S.C. Lactate C.H. S.RL

Sanmiclaus, Jud. Alba, 517761

4

AR 563

S.C. Silmar Prod SRL

Santana, Jud. Arad, 317280

5

AG 11

S.C. Agrolact Cosesti

Cosesti, Jud. Arges, 115202

6

BC 2519

S.C. Marlact SRL

Buhoci, Jud. Bacau, 607085

7

BH 4020

S.C. Moisi Serv Com SRL

Borsa, nr. 8, jud. Bihor, 417431

8

BH 5158

S.C. Biolact Bihor SRL

Paleu, Jud. Bihor, 4 17166

9

BN 2120

S.C. Eliezer SRL

Lunca Ilvei, Jud. Bistrita Nasaud, 427125

10

BN 2192

S.C. Simcodrin Com SRL

Budesti-Fanate, Jud. Bistrita-Nasaud, 427021

11

BN 2399

S.C. Carmo- Lact Prod SRL

Monor, Jud. Bistrita-Nasaud, 427175

12

BN 209

S.C. Calatis Group Prod SRL

Bistrita, Jud. Bistrita-Nasaud, 427006

13

BN 2125

S.C. Sinelli SRL

Milas, Jud. Bistrita- Nasaud, 427165

14

BT 8

S.C. General Suhardo SRL

Paltinis, Jud. Botosani, 717295

15

BT 11

S.C. Portas Com SRL

Vlasinesti, Jud. Botosani, 717465

16

BT 109

S.C. Lacto Mac SRL

Bucecea, Jud. Botosani, 717045

17

BT 115

S.C. Comintex SRL

Darabani, Jud. Botosani, 715100

18

BT 263

S.C. Cosmi SRL

Saveni, Jud. Botosani 715300

19

BT 50

S.C. Pris Com Univers SRL

Flamanzi, Jud. Botosani, 717155

20

BV 8

S.C. Prodlacta SA Homorod

Homorod, Jud. Brasov, 507105

21

BV 2451

S.C. Prodlacta SA Fagaras

Fagaras, Jud. Brasov, 505200

22

BR 36

S.C. Hatman SRL

Vadeni, Jud. Braila, 817200

23

BR 63

S.C. Cas SRL

Braila, Jud. Braila, 810224

24

BZ 0098

S.C. Meridian Agroind

Ramnicu Sarat, Jud. Buzau, 125300

25

BZ 0627

S.C. Ianis Cos Lact SRL

C.A. Rosetti, Jud. Buzau, 127120

26

BZ 2012

S.C. Zguras Lacto SRL

Pogoanele, Jud. Buzau, 25200

27

CL 0044

S.C. Ianis Dim SRL

Lehliu Gară, Jud. Calarasi, 915300

28

CL 0368

S.C. Lacto GMG SRL

Jegalia, Jud. Calarasi, 917145

29

CJ 41

S.C. Kazal SRL

Dej, Jud. Cluj, 405200

30

CJ 7584

S.C. Aquasala SRL

Bobalna, Jud. Cluj, 407085

31

CT 04

S.C. Lacto Baneasa SRL

Baneasa, Jud. Constanta, 907035

32

CT 15

S.C. Nic Costi Trade SRL

Dorobantu, Jud. Constanta, 907211

33

CT 225

S.C. Mih Prod SRL

Cobadin, Jud.Constanta, 907065

34

CT 256

S.C. Ian Prod SRL

Targusor, Jud.Constanta, 907275

35

CT 258

S.C. Binco Lact SRL

Sacele, Jud.Constanta, 907260

36

CT 311

S.C. Alltocs Market SRL

Pietreni, Jud.Constanta, 907112

37

CT 11988

S.C. Lacto Baron SRL

Harsova, Jud. Constanta, 905400

38

CT 12203

S.C. Lacto Genimico SRL

Harsova, Jud. Constanta, 905400

39

CT 30

S.C. Eastern European Foods SRL

Mihail Kogalniceanu, Jud. Constanta, 907195

40

CT 294

S.C. Suflaria Import Export SRL

Cheia, Jud. Constanta, 907277

41

L9

S.C. Covalact SA

Sfantu Gheorghe, Jud. Covasna, 520076

42

CV 2451

S.C. Agro Pan Star SRL

Sfantu Gheorghe, Jud. Covasna, 520020

43

DJ 80

S.C. Duvadi Prod Com SRL

Breasta, Jud. Dolj, 207115

44

DJ 730

S.C. Lactido SA

Craiova, Jud. Dolj, 200378

45

GL 4136

S.C. Galmopan SA

Galati, Jud. Galati, 800506

46

GR 5610

S.C. Lacta SA

Giurgiu, Jud. Giurgiu, 080556

47

GJ 231

S.C. Sekam Prod SRL

Novaci, Jud. Gorj, 215300

48

GJ 2202

S.C. art. Import Export

Targu. Jiu, Jud. Gorj, 210112

49

HR 383

S.C. Lactate Harghita SA

Cristuru Secuiesc, Jud. Harghita, 535400

50

HR 166

S.C. Lactopan SRL

Mujna, Jud. Harghita, 537076

51

HR 119

S.C. Bomilact SRL

Mădăraș, Jud. Harghita, 537071

52

HR 213

S.C. Paulact SA

Mărtiniș, Harghita, 537175

53

HR 625

S.C. Lactis SRL

Odorheiu Secuiesc, Harghita, 535600

54

HD 1014

S.C. Sorilact SA

Risculita, Jud. Hunedoara, 337012

55

IL 0750

S.C. Balsam Med SRL

Țăndărei, Jud. Ialomita, 925200

56

IL 1167

S.C. Sanalact SRL

Slobozia, Jud. Ialomita, 920002

57

IS 1012

S.C. Agrocom S.A.

Strunga, Jud. Iasi, 707465

58

IS 1540

S.C. Promilch S.R.L.

Podu Iloaiei, Jud. Iasi, 707365

59

MM 793

S.C. Wromsal SRL

Satulung, Jud. Maramures 437270

60

MM 6325

S.C. Ony SRL

Larga, Jud. Maramures, 437317

61

MM 1795

S.C. Calitatea SRL

Tautii Magheraus, Jud. Maramures, 437349

62

MM 4714

S.C. Saturil SRL

Giulesti, Jud. Maramures, 437162

63

MH 1304

S.C. IL SA Mehedinti

Drobeta Turnu Severin, Jud. Mehedinti, 220167

64

MS 297

S.C. Rodos S.R.L

Faragau, Jud. Mures, 547225

65

MS 483

S.C. Heliantus Prod

Reghin, Jud. Mures, 545300

66

MS 532

S.C. Horuvio Service SRL

Lunca Santu, Jud. Mures, 547375

67

MS 2462

S.C. Lucamex Com SRL

Gornesti, Jud. Mures, 547280

68

MS 5554

S.C. Globivetpharm S.R.L

Batos, Jud. Mures, 547085

69

L12

S.C. Camytex Prod SRL

Targu Neamt, Jud. Neamt, 615200

70

NT 900

S.C. Complex Agroalimentar SRL

Bicaz, Jud. Neamt, 615100

71

PH 212

S.C. Vitoro SRL

Ploiesti, Jud. Prahova, 100537

72

SM 4189

S.C. Primalact SRL

Satu Mare, Jud. Satu Mare, 440089

73

SJ 282

S.C. Calion SRL

Jibou, Jud. Salaj, 455200

74

SV 1085

S.C. Bucovina SA Falticeni

Falticeni, Jud. Suceava, 725200

75

SV 1562

S.C. Bucovina SA Suceava

Suceava, Jud. Suceava, 720290

76

SV 1888

S.C. Tocar Prod SRL

Fratautii Vechi, Jud. Suceava, 727255

77

SV 4540

S.C. Kinetas SRL

Boroaia, Jud. Suceava, 727040

78

SV 4909

S.C. Zada Prod SRL

Horodnic de Jos, Jud. Suceava, 727301

79

SV 6159

S.C. Ecolact SRL

Milisauti, Jud. Suceava, 727360

80

TR 78

S.C. Interagro SRL

Zimnicea, Jud. Teleorman, 145400

81

TR 27

S.C. Violact SRL

Putineiu, Jud. Teleorman, 147285

82

TR 81

S.C. Big Family SRL

Videle, Jud. Teleorman, 145300

83

TR 239

S.C. Comalact SRL

Nanov, Jud. Teleorman, 147215

84

TR 241

S.C. Investrom SRL

Sfintesti, Jud. Teleorman, 147340

85

TL 965

S.C. Mineri SRL

Mineri, Jud. Tulcea, 827211

86

VN 231

S.C. Vranlact SA

Focsani, Jud. Vrancea, 620122

87

VN 348

S.C. Stercus Lacto SRL

Ciorasti, Jud. Vrancea, 627082

88

VN 35

S.C. Monaco SRL

Vrâncioaia, Jud. Vrancea, 627445


ZAŁĄCZNIK II

WYKAZ ZAKŁADÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3

Nr

Numer weterynaryjny

Nazwa zakładu

Miasto/ulica lub wieś/region

1

L35

S.C. Danone PDPA Romania SRL

Bucuresti, 032451

2

L81

S.C. Raraul SA

Campulung Moldovenesc, Jud.Suceava, 725100


ZAŁĄCZNIK III

WYKAZ ZAKŁADÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 4

Nr

Numer weterynaryjny

Nazwa zakładu

Miasto/ulica lub wieś/region

1

L18

S.C. Depcoinf MBD SRL

Targu Trotus, Jud. Bacau, 607630

2

L72

S.C. Lactomuntean SRL

Teaca, Jud. Bistrita Nasaud, 427345

3

L78

S.C. Romfulda Prod SRL

Beclean, Jud. Bistrita Nasaud, 425100

4

L107

S.C. Bendear Cris Prod Com SRL

Sieu Magherus, Jud. Bistrita-Nasaud, 427295

5

L109

S.C. G&B Lumidan SRL

Rodna, Jud. Bistrita-Nasaud, 427245

6

L110

S.C. Lech Lacto SRL

Lechinta, Jud. Bistrita-Nasaud, 427105

7

L3

S.C. Aby Impex SRL

Sendriceni, Jud. Botosani, 717380

8

L4

S.C. Spicul 2 SRL

Dorohoi, Jud. Botosani, 715200

9

L116

S.C. Ram SRL

Ibanesti, Jud. Botosani, 717215

10

L73

S.C. Eurocheese Productie SRL

Bucuresti, 030608

11

L97

S.C. Terra Valahica SRL

Berca, Jud. Buzau, 127035

12

L129

S.C. Bonas Import Export SRL

Dezmir, Jud. Cluj, 407039

13

L84

S.C. Picolact Prodcom SRL

Iclod, Jud. Cluj, 407335

14

L122

S.C. Napolact SA

Cluj-Napoca, Jud. Cluj, 400236

15

L43

S.C. Lactocorv SRL

Ion Corvin, Jud. Constanta, 907150

16

L40

S.C. Betina Impex SRL

Ovidiu, Jud. Constanta, 905900

17

L41

S.C. Elda Mec SRL

Topraisar, Jud. Constanta, 907210

18

L87

S.C. Niculescu Prod SRL

Cumpana, Jud. Constanta, 907105

19

L118

S.C. Assla Kar SRL

Medgidia, Jud. Constanta, 905600

20

L130

S.C. Muntina Prod SRL

Constanta, Jud. Constanta, 900735

21

L58

S.C. Industrializarea Laptelui SA

Targoviste, Jud. Dambovita, 130062

22

L82

S.C. Totallact Group S.A.

Dragodana, Jud. Dambovita, 137200

23

L91

S.C. Cosmilact SRL

Schela, Jud. Galati, 807265

24

L55

S.C. Gordon Prod SRL

Bisericani, Jud. Harghita, 535062

25

L65

S.C. Karpaten Milk

Suseni, Jud. Harghita, 537305

26

L124

S.C. Primulact SRL

Miercurea Ciuc, Jud. Harghita, 530242

27

L15

S.C. Teletext SRL

Slobozia, Jud. Ialomita, 920066

28

L99

S.C. Valizvi Prod Com SRL

Garbovi, Jud. Ialomita, 927120

29

L47

S.C. Oblaza SRL

Bârsana, Jud. Maramures, 437035

30

L85

S.C. Avi-Seb Impex SRL

Copalnic, Manastur, Jud. Maramures, 437103

31

L86

S.C. Zea SRL

Boiu Mare, Jud. Maramures, 437060

32

L16

S.C. Roxar Prod Com SRL

Cernesti, Jud. Maramures, 437085

33

L54

S.C. Rodlacta S.R.L.

Faragau, Jud. Mures, 547225

34

L32

S.C. Hochland Romania SRL

Sighisoara, Jud. Mures, 545400

35

L21

S.C. Industrializarea Laptelui Mures S.A.

Targu Mures, Jud. Mures, 540390

36

L108

S.C. Lactex Reghin SRL

Solovastru, Jud. Mures, 547571

37

L121

S.C. Mirdatod Prod S.R.L

Ibanesti, Jud. Mures, 547325

38

L96

S.C. Prod A.B.C. Company SRL

Grumazesti, Jud. Neamt, 617235

39

L101

S.C. 1 Decembrie SRL

Targu Neamt, Jud. Neamt, 615235

40

L106

S.C. Rapanu SR. COM SRL

Petricani, Jud. Neamt, 617315

41

L6

S.C Lacta Han Prod SRL

Urecheni, Jud. Neamt, 617490

42

L123

S.C. ProCom Pascal SRL

Pastraveni, Jud. Neamt, 617300

43

L63

S.C. Zoe Gab SRL

Fulga, Jud. Prahova, 107260

44

L50

S.C. Ecolact Prod SRL

Paulesti, Jud. Prahova, 107246

45

L100

S.C. Alto Impex SRL

Provita de Jos, Jud. Prahova, 107477

46

L53

S.C. Friesland Romania SA

Carei, Jud. Satu Mare, 445100

47

L93

S.C. Agrostar Company Lyc SRL

Ciuperceni, Jud. Satu Mare, 447067

48

L120

S.C. Unicarm SRL

Vetis, Jud. Satu Mare, 447355

49

L88

S.C. Agromec Crasna S.A.

Crasna, Jud. Salaj, 457085

50

L89

S.C. Ovinex SRL

Sarmasag, Jud. Salaj, 457330

51

L67

S.C. Gefa Impex SRL

Talmaciu, Jud. Sibiu, 555700

52

L71

S.C. Lacto Sibiana S.A.

Sura Mica, Jud. Sibiu, 557270

53

L5

S.C. Niro Serv Com SRL

Gura Humorului, Jud. Suceava, 725300

54

L36

S.C. Prolact Prod Com SRL

Vicovu de Sus, Jud. Suceava, 727610

55

L83

S.C. Balaceana Prod SRL

Balaceana, Jud. Suceava, 727125

56

L128

S.C. Tudia SRL

Gramesti, Jud. Suceava, 727285

57

L68

S.C. Aida SRL

Galanesti, Jud. Suceava, 727280

58

L80

S.C. Industrial Marian S.R.L.

Drănceni, Jud. Vaslui, 737220

59

L 136

S.C. Campaei Prest SRL

Hidiseul de Sus, Jud. Bihor, 417277

60

L135

S.C. Multilact SRL

Baia Mare, Jud. Maramures, 430015

61

L134

S.C. Lactocrist S.R.L.

Cristian, Jud. Sibiu, 557085

62

L137

S.C. Dunarea Prod S.R.L.

Milcovul, Jud. Vrancea, 627205


ZAŁĄCZNIK IV

FORMULARZ SPRAWOZDANIA, O KTÓRYM MOWA W ART. 6

Numer zakładu

Nazwa

Adres

Region

Poczynione postępy (krótki opis)

Szacowany poziom spełniania wymogów

(%)

Planowana data spełnienia wymogów

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Region

Łączna liczba gospodarstw mleczarskich

(stan na 31.12.2009 r.)

Liczba gospodarstw mleczarskich produkujących mleko niespełniające wymagań UE

(stan na 31.12.2009 r.)

Odsetek gospodarstw mleczarskich niespełniających wymagań UE

(stan na 31.12.2009 r.)

Łączna liczba gospodarstw mleczarskich

(stan na 30.11.2010 r.)

Liczba gospodarstw mleczarskich produkujących mleko niespełniające wymagań UE

(stan na 30.11.2010 r.)

Odsetek gospodarstw mleczarskich niespełniających wymagań UE

(stan na 30.11.2010 r.)

Łączna liczba gospodarstw mleczarskich

(stan na 30.9.2011 r.)

Liczba gospodarstw mleczarskich produkujących mleko niespełniające wymagań UE

(stan na 30.9.2011 r.)

Odsetek gospodarstw mleczarskich niespełniających wymagań UE

(stan na 30.9.2011 r.)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Łącznie RO

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Region

Łączna liczba punktów odbioru mleka

(stan na 31.12.2009 r.)

Liczba punktów odbioru mleka niespełniającego wymagań UE

(stan na 31.12.2009 r.)

Odsetek punktów odbioru mleka niespełniającego wymagań

(stan na 31.12.2009 r.)

Łączna liczba punktów odbioru mleka

(stan na 30.11.2010 r.)

Liczba punktów odbioru mleka niespełniającego wymagań UE

(stan na 30.11.2010 r.)

Odsetek punktów odbioru mleka niespełniającego wymagań

(stan na 30.11.2010 r.)

Łączna liczba punktów odbioru mleka

(stan na 30.9.2011 r.)

Odsetek punktów odbioru mleka niespełniającego wymagań

(stan na 30.9.2011 r.)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Łącznie RO

 

 

 

 

 

 

 

 


27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/71


DECYZJA KOMISJI

z dnia 26 listopada 2009 r.

upoważniająca Francję do zawarcia umowy, odpowiednio, z Saint-Pierre i Miquelon, Majottą, Nową Kaledonią, Polinezją Francuską oraz Wallis i Futuną w sprawie traktowania przekazów pieniężnych pomiędzy Francją a każdym z tych terytoriów jak przekazów pieniężnych w obrębie Francji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9254)

(Jedynie tekst w języku francuskim jest autentyczny)

(2009/853/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym (1), w szczególności jego art. 17,

uwzględniając wniosek Francji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 28 listopada 2007 r. Francja wystąpiła, zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1781/2006, o odstępstwo dotyczące przekazów pieniężnych pomiędzy, odpowiednio, Saint-Pierre i Miquelon, Majottą, Nową Kaledonią, Polinezją Francuską oraz Wallis i Futuną a Francją.

(2)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1781/2006 przekazy pieniężne pomiędzy, odpowiednio, Saint-Pierre i Miquelon, Majottą, Nową Kaledonią, Polinezją Francuską oraz Wallis i Futuną a Francją są od dnia 4 grudnia 2007 r. traktowane tymczasowo jak przekazy pieniężne w obrębie Francji.

(3)

Podczas posiedzenia Komitetu ds. Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu w dniu 16 czerwca 2009 r. państwa członkowskie zostały poinformowane, że Komisja uznała, że dysponuje wszystkimi informacjami koniecznymi do rozpatrzenia wniosku Francji.

(4)

Saint-Pierre i Miquelon, Majotta, Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska oraz Wallis i Futuna nie stanowią części terytorium Wspólnoty, określonego zgodnie z art. 299 Traktatu WE. Jednakże Saint-Pierre i Miquelon oraz Majotta, na mocy decyzji z dnia 31 grudnia 1998 r., jak również Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska oraz Wallis i Futuna, na mocy Protokołu nr 27 w sprawie Francji, załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wchodzą w skład obszaru walutowego Francji. W związku z tym Saint-Pierre i Miquelon, Majotta, Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska oraz Wallis i Futuna spełniają kryterium zawarte w art. 17 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1781/2006.

(5)

Dostawcy usług płatniczych w Saint-Pierre i Miquelon, Majotcie, Nowej Kaledonii, Polinezji Francuskiej oraz Wallis i Futunie uczestniczą bezpośrednio w systemach płatności i rozrachunków we Francji, mianowicie albo CORE, albo Target2-Banque de France. W związku z tym dostawcy ci spełniają kryterium zawarte w art. 17 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1781/2006.

(6)

Stosowanie rozporządzeń WE w Saint-Pierre i Miquelon, Majotcie, w Nowej Kaledonii, Polinezji Francuskiej oraz Wallis i Futunie wymaga przyjęcia przez Francję specjalnych przepisów. W wyniku przyjęcia przez Francję rozporządzenia nr 2009-102 z dnia 30 stycznia 2009 r. w sprawie informacji o zleceniodawcy towarzyszących przekazom pieniężnym do i z Saint-Pierre i Miquelon, Majotty, Nowej Kaledonii, Polinezji Francuskiej oraz Wallis i Futuny, terytoria te włączyły do swoich porządków prawnych przepisy odpowiadające przepisom rozporządzenia (WE) nr 1781/2006.

(7)

W wyniku rozporządzenia nr 2009-103 z dnia 30 stycznia 2009 r. w sprawie zamrożenia aktywów, w szczególności w ramach zwalczania finansowania terroryzmu, w Saint-Pierre i Miquelon, Majotcie, Nowej Kaledonii, Polinezji Francuskiej oraz Wallis i Futunie wdrożono właściwe środki w celu nałożenia sankcji finansowych na podmioty lub osoby wymienione w wykazach Narodów Zjednoczonych lub Unii Europejskiej.

(8)

W wyniku rozporządzenia nr 2009-60 z dnia 19 stycznia 2006 r. w sprawie aktualizacji i dostosowania prawa gospodarczego i finansowego obowiązującego w Majotcie, Nowej Kaledonii, Polinezji Francuskiej oraz Wallis i Futunie, rozporządzenia nr 2006-736 z dnia 26 czerwca 2006 r. w sprawie zwalczania prania pieniędzy i zmieniające kodeks monetarny i finansowy oraz ustawy nr 2004-130 z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie reformy statusu niektórych zawodów sądowniczych i prawniczych Saint-Pierre i Miquelon, Majotta, Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska oraz Wallis i Futuna posiadają, w zakresie przekazów pieniężnych, system zwalczania prania pieniędzy równoważny z systemem stosowanym na terytorium francuskim.

(9)

Saint-Pierre i Miquelon, Majotta, Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska oraz Wallis i Futuna przyjęły zatem takie same przepisy jak te, które zostały ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1781/2006, i wymagają ich stosowania od dostawców usług płatniczych podlegających ich jurysdykcji, spełniając w związku z tym kryterium zawarte w art. 17 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia.

(10)

W związku z tym właściwe jest udzielenie Francji odstępstwa, w sprawie którego złożyła wniosek.

(11)

Środki ustanowione niniejszą decyzją są zgodne z opinią Komitetu ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Francja jest upoważniona do zawarcia umów z, odpowiednio, Saint-Pierre i Miquelon, Majottą, Nową Kaledonią, Polinezją Francuską oraz Wallis i Futuną w sprawie traktowania przekazów pieniężnych pomiędzy, odpowiednio, Saint-Pierre i Miquelon, Majottą, Nową Kaledonią, Polinezją Francuską oraz Wallis i Futuną a Francją jak przekazów pieniężnych w obrębie Francji do celów rozporządzenia (WE) nr 1781/2006.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Francuskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Charlie McCREEVY

Członek Komisji


(1)   Dz.U. L 345 z 8.12.2006, s. 1.


III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE

AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE

27.11.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/73


WSPÓLNE DZIAŁANIE RADY 2009/854/WPZiB

z dnia 20 listopada 2009 r.

zmieniające wspólne działanie 2005/889/WPZiB ustanawiające Misję Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 14,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dnia 25 listopada 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/889/WPZiB ustanawiające Misję Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah) (1).

(2)

Dnia 10 listopada 2008 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2008/862/WPZiB (2) zmieniające i przedłużające wspólne działanie 2005/889/WPZiB do dnia 24 listopada 2009 r.

(3)

Wspólne działanie 2005/889/WPZiB powinno zostać ponownie przedłużone do dnia 24 maja 2010 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE:

Artykuł 1

We wspólnym działaniu 2005/889/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 13 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z misją na okres od dnia 25 listopada 2009 r. do dnia 24 maja 2010 r. wynosi 1 120 000 EUR”;

2)

art. 16 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsze wspólne działanie wygasa dnia 24 maja 2010 r.”;

3)

art. 17 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 17

Przegląd

Niniejsze wspólne działanie zostaje poddane przeglądowi najpóźniej do dnia 15 kwietnia 2010 r.”.

Artykuł 2

Niniejsze wspólne działanie wchodzi w życie z dniem jego przyjęcia.

Artykuł 3

Niniejsze wspólne działanie zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 listopada 2009 r.

W imieniu Rady

E. ERLANDSSON

Przewodniczący


(1)   Dz.U. L 327 z 14.12.2005, s. 28.

(2)   Dz.U. L 306 z 15.11.2008, s. 98.