I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

12.11.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1080/2009

z dnia 11 listopada 2009 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 listopada 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MA	62,1
	MK	25,5
	TR	57,4
	ZZ	48,3
0707 00 05	EG	171,8
	JO	161,3
	MA	69,5
	TR	75,0
	ZZ	119,4
0709 90 70	MA	80,8
	TR	94,4
	ZZ	87,6
0805 20 10	MA	83,7
0805 20 10	ZZ	83,7
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	AR	49,8
	CN	53,5
	HR	60,4
	TR	81,8
	UY	49,8
	ZZ	59,1
0805 50 10	AR	68,9
	TR	73,2
	ZA	59,6
	ZZ	67,2
0806 10 10	AR	196,3
	BR	238,2
	LB	223,8
	TR	126,1
	US	259,3
	ZZ	208,7
0808 10 80	CA	71,4
	MK	20,3
	NZ	91,9
	US	102,5
	ZA	89,4
	ZZ	75,1
0808 20 50	CN	68,6
0808 20 50	ZZ	68,6

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

12.11.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/11

DECYZJA KOMISJI

z dnia 11 listopada 2009 r.

zmieniająca załącznik do decyzji 2007/453/WE w odniesieniu do statusu BSE Chile, Kolumbii i Japonii

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 8590)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/830/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (1), w szczególności jego art. 5 ust. 2 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 ustanowiono zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania przenośnych gąbczastych encefalopatii (TSE) u zwierząt. W tym celu status w odniesieniu do gąbczastej encefalopatii bydła (BSE) państw członkowskich lub krajów trzecich lub ich regionów („kraje lub regiony”) należy ustalić, kwalifikując je do jednej z trzech kategorii w zależności od poziomu ryzyka występowania BSE (nieznaczne ryzyko występowania BSE, kontrolowane ryzyko wystąpienia BSE i nieustalone ryzyko występowania BSE).

(2)	Załącznik do decyzji Komisji 2007/453/WE z dnia 29 czerwca 2007 r. ustanawiającej status BSE państw członkowskich i krajów trzecich lub ich regionów zgodnie z ryzykiem wystąpienia BSE (2) grupuje kraje lub regiony według ich statusu ryzyka BSE.

(3)

Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) odgrywa czołową rolę w kategoryzacji krajów lub regionów zgodnie z ryzykiem wystąpienia BSE. W wykazie zawartym w załączniku do decyzji 2007/453/WE uwzględnia się rezolucję nr XXI – Uznawanie statusu państw członkowskich w odniesieniu do gąbczastej encefalopatii bydła – przyjętą przez OIE w maju 2008 r. w odniesieniu do statusu BSE państw członkowskich i krajów trzecich.

(4)

W decyzji 2007/453/WE wymienione są obecnie Finlandia i Szwecja jako kraje o nieznacznym ryzyku BSE oraz wszystkie pozostałe państwa członkowskie jako państwa o kontrolowanym ryzyku BSE. Decyzja zawiera także wykaz statusu BSE krajów trzecich. W maju 2009 r. OIE przyjęła rezolucję nr XXII – Uznawanie statusu państw członkowskich w odniesieniu do ryzyka występowania gąbczastej encefalopatii bydła. W rezolucji tej uznano Chile za kraj o nieznacznym ryzyku występowania BSE, a Kolumbię i Japonię za kraje o kontrolowanym ryzyku występowania BSE. Wykaz w decyzji 2007/453/WE powinien zatem zostać zmieniony w celu dostosowania go do wymienionej rezolucji w odniesieniu do tych trzech krajów trzecich. Jednakże w oczekiwaniu na ostateczną decyzję OIE dotyczącą statusu BSE wszystkich państw członkowskich i biorąc pod uwagę ujednolicone rygorystyczne środki ochrony przed BSE stosowane we Wspólnocie, obecnie nie należy wprowadzać zmian w odniesieniu do uznanego statutu BSE państw członkowskich.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/453/WE.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji 2007/453/WE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 listopada 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 147 z 31.5.2001, s. 1.

(2) Dz.U. L 172 z 30.6.2007, s. 84.

ZAŁĄCZNIK

„WYKAZ KRAJÓW LUB REGIONÓW

A. Kraje lub regiony o nieznacznym ryzyku BSE

Państwa członkowskie

—

Finlandia

—

Szwecja

Kraje EFTA

—

Islandia

—

Norwegia

Kraje trzecie

—

Argentyna

—

Australia

—

Chile

—	Nowa Zelandia

—

Paragwaj

—

Singapur

—

Urugwaj

B. Kraje lub regiony o kontrolowanym ryzyku BSE

Państwa członkowskie

—	Belgia, Bułgaria, Republika Czeska, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Niderlandy, Austria, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Słowacja i Zjednoczone Królestwo

Kraje EFTA

—	Liechtenstein

—	Szwajcaria

Kraje trzecie

—

Brazylia

—

Kanada

—

Kolumbia

—

Japonia

—

Meksyk

—

Tajwan

—	Stany Zjednoczone

C. Kraje lub regiony o nieustalonym ryzyku BSE

—	Kraje lub regiony niewymienione w pkt A lub B niniejszego załącznika.”

12.11.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/14

DECYZJA URZĘDU NADZORU EFTA

NR 356/08/COL

z dnia 11 czerwca 2008 r.

w sprawie programu zwrotu podatku marynarzom zatrudnionym na pokładach statków pasażerskich zarejestrowanych w Norweskim Rejestrze Statków (NOR) (Norwegia)

URZĄD NADZORU EFTA (1),

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2), w szczególności jego art. 61–63 oraz protokół 26,

uwzględniając Porozumienie pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (3), w szczególności jego art. 24,

uwzględniając art. 1 ust. 3 w części I oraz art. 4 ust. 3 w części II protokołu 3 do Porozumienia o nadzorze i trybunale,

uwzględniając Wytyczne Urzędu (4) w sprawie stosowania i interpretacji art. 61 i 62 Porozumienia EOG, w szczególności rozdział dotyczący pomocy dla transportu morskiego,

uwzględniając decyzję nr 195/04/COL z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie przepisów wykonawczych, o których mowa w art. 27 w części II protokołu 3 do Porozumienia o nadzorze i trybunale (5),

uwzględniając decyzje nr 280/06/COL (6) oraz nr 412/06/COL (7),

a także mając na uwadze, co następuje:

I. STAN FAKTYCZNY

1. Procedura

Pismem z dnia 23 lutego 2007 r. (nr ref. 411169), w myśl art. 1 ust. 3 w części I protokołu 3 do Porozumienia o nadzorze i trybunale, władze norweskie zgłosiły poprawkę do programu zwrotu podatku marynarzom zatrudnionym na pokładach statków pasażerskich zarejestrowanych w Norweskim Rejestrze Statków (NOR).

Pismem z dnia 7 marca 2007 r. (nr ref. 412343) Urząd zwrócił się o dostarczenie dodatkowych informacji. Władze norweskie odpowiedziały na prośbę o dostarczenie dodatkowych informacji pismem z dnia 22 kwietnia 2008 r. (nr ref. 474517).

2. Opis proponowanych środków

2.1. Nazwa programu pomocy

Omawiane zgłoszenie zmienia zakres zastosowania programu zatytułowanego „Program przewidujący zwrot podatku marynarzom zatrudnionym na pokładach statków wpisanych do Norweskiego Rejestru Statków (NOR) oraz Norweskiego Rejestru Statków Żeglugi Międzynarodowej (NIS)” (8), pierwotnie zatwierdzonego przez Urząd decyzją nr 280/06/COL i zmienionego decyzją nr 412/06/COL (9).

2.2. Cel programu pomocy

Według władz norweskich głównymi celami programu zwrotu podatku marynarzom są ochrona oraz zwiększanie zatrudnienia wśród marynarzy z Norwegii i państw EOG, zapewnienie zatrudnienia i dokształcanie zawodowe marynarzy oraz poprawienie pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstw ich zatrudniających. Jednocześnie program ten przewiduje realizację szerszego celu strategicznego polegającego na utrzymaniu oraz rozwijaniu know-how oraz poprawie bezpieczeństwa w różnych sektorach gospodarki morskiej.

Program zwrotu podatku marynarzom obejmuje zwrot podatku dochodowego i składek na zabezpieczenie społeczne odprowadzanych przez pracodawcę w imieniu marynarza (tak zwany program „wynagrodzenia netto”). Władze norweskie proponują rozszerzenie zakresu programu na statki pasażerskie obsługujące trasę Bergen–Kirkenes, które działają w warunkach konkurencji i które zarejestrowano w Norweskim Rejestrze Statków (NOR).

Władze norweskie obliczyły, że zmiany w programie zwrotu podatku marynarzom zatrudnionym na pokładach statków zarejestrowanych w Norweskim Rejestrze Statków (NOR) będą dotyczyły w przybliżeniu 750 marynarzy.

2.3. Krajowa podstawa prawna środka pomocy

Krajową podstawę prawną zmienionego programu stanowi ustawa budżetowa, Budsjett-innst.S.nr. 8 (2006–2007) oraz decyzja budżetowa nr 197 przyjęta przez parlament norweski w dniu 12 grudnia 2006 r., Budgsjett-innst.S.nr. 13 (2006–2007), jf St.prp.nr. 1 (2006–2007) Bevilgninger på statsbudsjettet 2007.

Decyzja budżetowa nr 197 została wykonana rozporządzeniem nr 1720 z dnia 21 grudnia 2005 r. (Forskrift om forvaltning av tilskudd til sysselsetting av sjøfolk), które zostanie odpowiednio zmienione. Władze norweskie zaznaczyły, iż wytyczne dotyczące wdrażania programu zostaną zmienione zgodnie z proponowanymi zmianami w programie.

2.4. Kwalifikowalność

Program zwrotu podatku marynarzom obejmuje członków załogi zapewniających bezpieczeństwo na pokładach statków zarejestrowanych w Norweskim Rejestrze Statków (NOR) o tonażu brutto co najmniej 100, używanych do transportu morskiego. Zgłoszona zmiana zatwierdzonego programu rozszerza jego zakres na członków załogi zapewniających bezpieczeństwo na pokładach statków pasażerskich obsługujących trasę Bergen–Kirkenes. Władze norweskie oświadczyły, że w rzeczywistości dotyczy to tak zwanych statków „Hurtigruten”.

Władze norweskie nie zgłosiły żadnych innych zmian programu zwrotu podatku zatwierdzonego przez Urząd decyzjami nr 280/06/COL i nr 412/06/COL. W związku z tym armatorzy kwalifikujących się statków otrzymają dotacje w odniesieniu do marynarzy, którzy:

a)	są rezydentami podatkowymi w Norwegii lub w innym państwie EOG lub obywatelami państwa EOG;

b)	podlegają w Norwegii obowiązkowi podatkowemu od dochodów uzyskanych za granicą; oraz

c)	kwalifikują się do odliczeń podatkowych dotyczących marynarzy zgodnie z sekcjami 6–61 ustawy podatkowej; oraz

d)	których wynagrodzenie jest zgłoszone do krajowego systemu ubezpieczeń emerytalnych marynarzy lub oddzielnie udokumentowane.

2.5. Budżet i czas trwania

Zmiana programu zwrotu podatku została zgłoszona jako obowiązująca od dnia 1 lipca 2007 r. (10). Program zwrotu podatku jest co roku przedmiotem decyzji budżetowej parlamentu norweskiego. Tak więc czas trwania programu ograniczony jest do jednego roku budżetowego. Kontynuacja programu zależy od środków budżetowych przewidzianych na kolejny rok budżetowy. Władze norweskie wskazały, że zasadniczo nie ustalono określonego czasu trwania programu, ale jeśli będzie on nadal funkcjonował, zostanie ponownie zgłoszony za 10 lat.

Środki przewidziane w budżecie na rok budżetowy 2007, odpowiadające zgłoszonym zmianom, wynoszą 30 mln NOK (w przybliżeniu 3,6 mln EUR) (11). Roczny koszt programu w 2007 r. szacuje się na 90 mln NOK (w przybliżeniu 10,94 mln EUR).

3. Uwagi władz norweskich, włącznie ze zmianami w zgłoszeniu

W piśmie z dnia 22 kwietnia 2008 r. władze norweskie wyraziły opinię, że umowa gospodarcza ze spółką Hurtigruten ASA, dotycząca zakupu zdolności przewozowej na trasie Bergen–Kirkenes, nie zawiera żadnych elementów pomocy państwa. Dlatego też władze norweskie są zdania, że pomoc przyznana w ramach programu zwrotu podatku marynarzom nie kumuluje się z pomocą uzyskiwaną z innych lokalnych, regionalnych, krajowych bądź wspólnotowych programów na pokrycie tych samych kosztów i że nie ma miejsca nadmierna rekompensata.

II. OCENA

1. Istnienie pomocy państwa

Artykuł 61 ust. 1 Porozumienia EOG stanowi:

„Z zastrzeżeniem innych postanowień niniejszego Porozumienia, wszelka pomoc przyznawana przez państwa członkowskie WE, państwa EFTA lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z funkcjonowaniem niniejszego Porozumienia w zakresie, w jakim wpływa na handel między Umawiającymi się Stronami”.

W decyzji nr 280/06/COL Urząd ocenił program zwrotu podatku marynarzom, który wówczas obejmował promy zaangażowane w handel zagraniczny, statki typu offshore i dowozowce. W decyzji tej Urząd uznał, że program stanowi pomoc państwa zgodną z funkcjonowaniem Porozumienia EOG na podstawie postanowień wytycznych Urzędu w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego (12). Urząd dokonał także oceny dwóch zmian zgłoszonego programu w decyzji nr 412/06/COL oraz stwierdził, ponownie opierając się o wytyczne w sprawie transportu morskiego, że program ze zmianami stanowi pomoc państwa zgodną z funkcjonowaniem Porozumienia EOG.

W dalszej części niniejszej decyzji Urząd oceni, czy zmiana proponowana w obecnym zgłoszeniu zmienia wcześniejsze ustalenia, według których program stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.

1.1. Zaangażowanie zasobów państwowych

Środek pomocy musi być przyznany przez państwo lub przy użyciu zasobów państwowych. Ponieważ zwrot podatku dochodowego i składek na zabezpieczenie społeczne będzie w dalszym ciągu finansowany ze środków budżetowych, warunek ten jest spełniony.

1.2. Sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów

Zwrot podatku i składek na zabezpieczenie społeczne rekompensuje armatorom koszty, które zwykle pokrywają oni ze swojego budżetu, a zatem stanowi korzyść dla tych, którzy mogą skorzystać z programu. Omawiane wsparcie jest również środkiem o charakterze selektywnym, ponieważ jest skierowane wyłącznie do sektora morskiego oraz armatorów niektórych statków w obrębie tego sektora. Zgłoszona zmiana nie zmienia tej sytuacji; w rzeczywistości po prostu rozszerza zakres stosowania programu zwrotu podatku o jeszcze jeden rodzaj statków i obecnie dotyczy dodatkowo tylko jednej spółki – Hurtigruten ASA.

1.3. Zakłócenie konkurencji oraz wpływ na wymianę handlową między Umawiającymi się Stronami

Armatorzy korzystający z programu, w tym spółka, która została objęta programem w wyniku omawianego zgłoszenia, prowadzą działalność gospodarczą konkurencyjną w stosunku do armatorów/spółek z innych państw EOG, a wsparcie uzyskane w ramach programu umacnia ich pozycję na rynku. Zatem wsparcie to zakłóca bądź grozi zakłóceniem konkurencji i wpływa na wymianę handlową między umawiającymi się stronami.

1.4. Wniosek

W oparciu o powyższe ustalenia Urząd stwierdza, że program zwrotu podatku marynarzom, a w szczególności zgłoszona zmiana programu, stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.

2. Wymogi proceduralne

W myśl art. 1 ust. 3 części I protokołu 3 do Porozumienia o nadzorze i trybunale „Urząd Nadzoru EFTA jest informowany, w czasie odpowiednim do przedstawienia swych uwag, o wszelkich planach przyznania lub zmiany pomocy […]. Dane państwo nie może wprowadzać w życie projektowanych środków, dopóki procedura ta nie doprowadzi do wydania decyzji końcowej”.

Władze norweskie zgłosiły, że rozszerzenie zakresu programu zwrotu podatku marynarzom obowiązuje od dnia 1 lipca 2007 r. Niemniej jednak władze norweskie oświadczyły, że nie zostaną dokonane żadne płatności, dopóki Urząd nie podejmie decyzji w tej sprawie. Wynikałoby z tego, że nie dokonano żadnych płatności. Dlatego też Urząd stwierdza, że władze norweskie wywiązały się z powyższych wymogów zgłoszeniowych oraz obowiązku stosowania okresu zawieszenia.

3. Zgodność pomocy z funkcjonowaniem Porozumienia EOG

Artykuł 61 ust. 3 lit. c) Porozumienia EOG stanowi, że pomoc można uznać za zgodną z funkcjonowaniem Porozumienia EOG, jeśli ma ona na celu ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych, pod warunkiem że pomoc taka nie wpływa niekorzystnie na warunki wymiany handlowej między Umawiającymi się Stronami w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Pomoc na rzecz sektora morskiego należy zbadać w szczególności w świetle wytycznych w sprawie transportu morskiego.

W dalszej części Urząd oceni, czy zgłoszone rozszerzenie zakresu programu zwrotu podatku marynarzom na członków załogi zapewniających bezpieczeństwo na pokładach statków pasażerskich obsługujących trasę Bergen–Kirkenes będzie zmieniało ocenę zgodności przeprowadzoną przez Urząd w decyzjach nr 280/06/COL i nr 412/06/COL.

3.1. Zastosowanie do działań związanych z transportem morskim

Postanowienia wytycznych w sprawie transportu morskiego mają zastosowanie do działań związanych z „transportem morskim”. Definicja działań związanych z transportem morskim na potrzeby tych wytycznych pokrywa się z definicją podaną w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 4055/86 (13), włączonym do Porozumienia EOG jako pkt 53 w załączniku XIII do Porozumienia EOG, a także z definicją podaną w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3577/92 (14), włączoną jako pkt 53a w załączniku XIII do Porozumienia EOG (15). Stąd przez transport morski rozumie się „transport towarów i osób drogą morską”.

Zmiana programu rozszerza jego zakres na członków załogi zapewniających bezpieczeństwo na pokładach statków pasażerskich obsługujących trasę Bergen–Kirkenes, które działają w warunkach konkurencji i które są zarejestrowane w Norweskim Rejestrze Statków (NOR). Statki te kwalifikują się do pomocy w ramach zmienionego programu zwrotu podatku, o ile prowadzą działania związane z transportem morskim w rozumieniu wytycznych w sprawie transportu morskiego.

3.2. Zgodność z celami wytycznych w sprawie transportu morskiego

Wytyczne w sprawie transportu morskiego przewidują, że można wdrożyć programy pomocy mające na celu wspieranie interesów gospodarki morskiej EOG, tak by osiągnąć główne cele:

—	poprawić bezpieczeństwo i wydajność transportu morskiego oraz zadbać, aby był on bardziej przyjazny dla środowiska,

—	zachęcić do przyjmowania bandery lub zmiany bandery na banderę zarejestrowaną w rejestrach państw EOG,

—	przyczynić się do konsolidacji sektora gospodarki morskiej działającego w państwach EOG, utrzymując konkurencyjność floty na rynkach światowych,

—	utrzymywać i ulepszać know-how związane z sektorem gospodarki morskiej oraz chronić i wspierać poziom zatrudnienia europejskich marynarzy, a także

—	przyczyniać się do promowania nowych usług w zakresie żeglugi morskiej bliskiego zasięgu.

Jak zaznaczono we wcześniejszych decyzjach dotyczących programu zwrotu podatku marynarzom, wyraźnym celem władz norweskich jest utrzymanie pozycji czołowego kraju pod względem transportu morskiego. Cel ten opiera się między innymi na kluczowym znaczeniu tej gałęzi gospodarki dla wielu społeczności nadmorskich.

W tym kontekście stworzenie warunków pozwalających na uczciwszą konkurencję z tanimi banderami (i innymi państwami EOG) wydaje się zdaniem władz norweskich najlepszym rozwiązaniem. Program zwrotu podatku marynarzom ma na celu wspieranie interesów gospodarki morskiej Norwegii, tak by poprawić bezpieczeństwo i wydajność transportu morskiego oraz zadbać, aby był on bardziej przyjazny dla środowiska, zachęcić do przyjmowania bandery lub zmiany bandery na banderę zarejestrowaną w Norweskim Rejestrze Statków (NOR), przyczynić się do konsolidacji sektora gospodarki morskiej Norwegii, utrzymując konkurencyjność floty na rynkach światowych, a także utrzymywać i ulepszać know-how związane z sektorem gospodarki morskiej oraz chronić i wspierać poziom zatrudnienia marynarzy z państw EOG. Władze norweskie oświadczają, że rozszerzenie zakresu programu wynagrodzenia netto na statki obsługujące trasę Bergen–Kirkenes realizuje te cele. Rozszerzenie to obejmie w przybliżeniu 750 marynarzy.

Urząd uważa, że władze norweskie wystarczająco uzasadniły zgodność proponowanej zmiany programu zwrotu podatku marynarzom z ogólnymi celami wytycznych w sprawie transportu morskiego.

3.3. Pomoc przyznana w formie zmniejszenia kosztów związanych z pracą

Wytyczne w sprawie transportu morskiego przewidują, że należy zaaprobować pomoc w formie zmniejszenia obciążeń kosztami związanymi z pracą marynarzy EOG, pod warunkiem że marynarze ci są zatrudnieni na pokładach statków zarejestrowanych w jednym z państw EOG. Wytyczne w sprawie transportu morskiego pozwalają na taką pomoc do maksymalnego pułapu 100 % zwolnienia ze składek. Takie środki powinny zmierzać do ochrony zatrudnienia marynarzy z państw EOG zarówno na morzu, jak i na lądzie, utrzymania i polepszenia know-how związanego z sektorem gospodarki morskiej oraz poprawy bezpieczeństwa. W odniesieniu do kosztów pracy w sekcji 3.2 pkt 2 wytycznych przewidziano, że należy zaaprobować następujące działania dotyczące kosztów zatrudnienia w żegludze EOG:

—	obniżone stawki składek na ochronę socjalną marynarzy EOG zatrudnionych na pokładach statków zarejestrowanych w państwach EOG,

—	obniżone stawki podatku dochodowego obowiązującego marynarzy EOG zatrudnionych na pokładach statków zarejestrowanych w państwach EOG.

Do celów przytoczonego powyżej punktu przez „marynarzy EOG” rozumie się:

—	obywateli państw EOG – w przypadku marynarzy pracujących na pokładach statków (łącznie z promami typu ro-ro) świadczących planowe usługi pasażerskie między portami EOG,

—	we wszystkich innych przypadkach – wszystkich marynarzy podlegających opodatkowaniu lub płacących składki na zabezpieczenie społeczne w państwach EOG.

Program zwrotu podatku marynarzom dotyczy zwrotu podatku dochodowego i składek na zabezpieczenie społeczne zapłaconych przez pracodawcę w imieniu marynarzy. W ramach programu zatwierdzonego decyzjami nr 280/06/COL i nr 412/06/COL armatorzy kwalifikujących się statków otrzymają dotacje w odniesieniu do marynarzy, którzy są rezydentami podatkowymi w Norwegii lub w innym państwie EOG lub obywatelami państwa EOG, podlegają w Norwegii obowiązkowi podatkowemu od dochodów uzyskanych za granicą, a także kwalifikują się do odliczeń podatkowych dla marynarzy zgodnie z sekcjami 6–61 ustawy podatkowej oraz których wynagrodzenie jest zgłoszone do krajowego systemu ubezpieczeń emerytalnych marynarzy lub oddzielnie udokumentowane. Nie zgłoszono żadnej zmiany tego zapisu. Na tej podstawie Urząd uważa, że marynarze objęci zmianą mieszczą się w kategoriach przewidzianych w wytycznych.

3.4. Pułap

Sekcja 3.2 wytycznych w sprawie transportu morskiego pozwala na zmniejszenie składek na zabezpieczenie społeczne marynarzy EOG, a także na zmniejszoną stawkę podatku dochodowego. Zgodnie z sekcją 11 wytycznych w sprawie transportu morskiego maksymalne przyznane zmniejszenie może osiągnąć pułap 100 %, co oznacza redukcję stawki podatkowej i obciążeń socjalnych do poziomu zerowego. Zgodnie z pierwotnie zgłoszoną wersją programu wypłacane zwroty nigdy nie powinny przekraczać kwoty rzeczywiście zapłaconego podatku dochodowego oraz składek na zabezpieczenie społeczne. Ponieważ nie zgłoszono żadnej zmiany w tym zakresie, Urząd uważa, że zwrot podatku i składek na zabezpieczenie społeczne, wynikający ze zgłoszonej zmiany, pozostaje zgodny z wytycznymi w sprawie transportu morskiego.

3.5. Kumulacja pomocy

Zgodnie z sekcją 11 wytycznych w sprawie transportu morskiego maksymalny dopuszczalny poziom pomocy stanowi zmniejszenie stawki podatkowej i obciążeń socjalnych do zera. Inne programy pomocy nie mogą zapewnić korzyści większych niż wyżej wymienione. Władze norweskie oświadczyły, że pomocy przyznanej w ramach programu zwrotu podatku marynarzom nie można kumulować z pomocą uzyskiwaną z innych lokalnych, regionalnych, krajowych bądź wspólnotowych programów na pokrycie tych samych kosztów kwalifikowalnych.

3.6. Wniosek

Na podstawie powyższej oceny Urząd stwierdza, że zgłoszona zmiana programu zwrotu podatku marynarzom, rozszerzająca zakres zwrotu podatku dochodowego i składek na zabezpieczenie społeczne marynarzy płaconych przez pracodawcę na członków załogi zapewniających bezpieczeństwo na pokładach statków pasażerskich obsługujących trasę Bergen–Kirkenes, które działają w warunkach konkurencji i które są zarejestrowane w Norweskim Rejestrze Statków, jest zgodna z funkcjonowaniem Porozumienia EOG w rozumieniu jego art. 61 ust. 3 lit. c) w związku z wytycznymi w sprawie transportu morskiego. W związku z tym Urząd nie wnosi żadnych zastrzeżeń do zgłoszonej zmiany.

Przypomina się władzom norweskim o obowiązku dostarczania corocznych raportów z wdrażania programu, wynikającym z art. 21 w części II protokołu 3 Porozumienia o nadzorze i trybunale w związku z art. 6 decyzji 195/04/COL. Władze norweskie są zobowiązane do niezwłocznego przedstawienia Urzędowi wszelkich przepisów ustawowych i administracyjnych wdrażających powyższe zmiany programów pomocy, o ile dotychczas ich nie dostarczono.

Przypomina się władzom norweskim, że zgodnie z wymogami sekcji 12 wytycznych w sprawie transportu morskiego państwa EFTA powinny w odniesieniu do wszystkich programów pomocy wchodzących w zakres wytycznych przedstawić Urzędowi w trakcie szóstego roku wdrażania programu ocenę wyników osiągniętych przez ten program.

Przypomina się również władzom norweskim, że wszelkie plany zmiany tego programu muszą być zgłaszane Urzędowi.

Program zwrotu podatku marynarzom zatwierdzony decyzjami nr 280/06/COL i nr 412/06/COL został zgłoszony do 1 stycznia 2016 r. Obecne zgłoszenie wskazuje, że zasadniczo nie ustalono czasu trwania programu zwrotu podatku, ale jeśli będzie on nadal funkcjonował, zostanie ponownie zgłoszony za 10 lat. Władze norweskie nie podały uzasadnienia dla obowiązywania zgłoszonej zmiany programu przez okres dłuższy niż pierwotnie zgłoszony program, wobec czego Urząd uznał za właściwe, aby ostatnia zmiana programu również przestała obowiązywać tego samego dnia. Urząd zwraca uwagę władz norweskich na fakt, że wytyczne w sprawie transportu morskiego, w oparciu o które zatwierdzono program zwrotu podatku, zostaną poddane przeglądowi w 2011 r. Zmiana zasad określonych w wytycznych może mieć wpływ na wszystkie istniejące programy pomocy wchodzące w zakres wytycznych, w tym na zmianę programu zatwierdzoną niniejszą decyzją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Urząd postanowił nie wnosić zastrzeżeń do zgłoszonej zmiany programu zwrotu podatku marynarzom zatrudnionym na pokładach statków pasażerskich zarejestrowanych w Norweskim Rejestrze Statków (NOR) rozszerzającej zakres zwrotu podatku dochodowego i składek na zabezpieczenie społeczne marynarzy płaconych przez pracodawcę na członków załogi zapewniających bezpieczeństwo na pokładach statków pasażerskich obsługujących trasę Bergen–Kirkenes, które działają w warunkach konkurencji i które są zarejestrowane w Norweskim Rejestrze Statków.

Zmieniony program jest zgodny z art. 61 ust. 3 lit. c) Porozumienia EOG.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja jest skierowana do Królestwa Norwegii.

Artykuł 3

Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 czerwca 2008 r.

W imieniu Urzędu Nadzoru EFTA

Kurt JAEGER

Członek Kolegium

Kristján A. STEFÁNSSON

Członek Kolegium

(1) Zwany dalej „Urzędem”.

(2) Zwane dalej „Porozumieniem EOG”.

(3) Zwane dalej „Porozumieniem o nadzorze i trybunale”.

(4) Wytyczne w sprawie stosowania i interpretacji art. 61 i 62 Porozumienia EOG oraz art. 1 protokołu 3 do Porozumienia o nadzorze i trybunale, przyjęte i wydane przez Urząd Nadzoru EFTA w dniu 19 stycznia 1994 r., opublikowane w Dz.U. L 231 z 3.9.1994, s. 1 oraz Suplemencie EOG nr 32 z 3.9.1994, s. 1. Wytyczne zostały ostatnio zmienione dnia 19 grudnia 2007 r. W dalszej części dokumentu zwane są „wytycznymi w sprawie pomocy państwa”.

(5) Dz.U. L 139 z 25.5.2006, s. 37.

(6) Decyzja nr 280/06/COL z dnia 4 października 2006 r. w sprawie zmian w programach przewidujących zwrot podatku armatorom na rzecz marynarzy zatrudnionych na pokładach statków wpisanych do Norweskiego Rejestru Statków (NOR) oraz Norweskiego Rejestru Statków Żeglugi Międzynarodowej (NIS), opublikowana w Dz.U. C 143 z 28.6.2007, s. 5, Suplement EOG nr 30 z 28.6.2007, s. 6. Pełny tekst decyzji dostępny jest na stronie internetowej Urzędu: http://www.eftasurv.int/fieldsofwork/fieldstateaid/stateaidregistry/

(7) Decyzja nr 412/06/COL z dnia 19 grudnia 2006 r. w sprawie zmian w programach przewidujących zwrot podatku marynarzom zatrudnionym na pokładach statków wpisanych do Norweskiego Rejestru Statków (NOR), opublikowana w Dz.U. C 111 z 17.5.2007, s. 20, Suplement EOG nr 23 z 17.5.2007, s. 2. Pełny tekst decyzji dostępny jest na stronie internetowej Urzędu: http://www.eftasurv.int/fieldsofwork/fieldstateaid/stateaidregistry/

(8) Zwanego dalej „programem zwrotu podatku marynarzom”.

(9) Zob. przypisy 6 i 7.

(10) Spółki kwalifikujące się do programu muszą składać co dwa miesiące wniosek za okres obejmujący poprzednie dwa miesiące. Zwrot będzie zwykle dokonywany w ciągu dwóch miesięcy.

(11) Zgodnie z danymi opublikowanymi na stronie internetowej Urzędu kurs wymiany NOK/EUR wynosi 8,2224 w 2007 r.

(12) Zwane dalej „wytycznymi w sprawie transportu morskiego”.

(13) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4055/86 z dnia 22 grudnia 1986 r. stosujące zasadę swobody świadczenia usług do transportu morskiego między państwami członkowskimi i między państwami członkowskimi a państwami trzecimi (Dz.U. L 378 z 31.12.1986, s. 1).

(14) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczące stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie państw członkowskich (kabotaż morski) (Dz.U. L 364 z 12.12.1992, s. 7).

(15) Punkt dodany decyzją Wspólnego Komitetu nr 70/97 (Dz.U. L 30 z 5.2.1998, s. 42 i Suplement EOG nr 5 z 5.2.1998, s. 175), która weszła w życie w dniu 1 sierpnia 1998 r.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.295.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 295

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 52 12 listopada 2009

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1080/2009 z dnia 11 listopada 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1081/2009 z dnia 11 listopada 2009 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę (Limone Interdonato Messina (ChOG))	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1082/2009 z dnia 11 listopada 2009 r. zatwierdzające inne niż nieznaczne zmiany specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych (Prosciutto di Norcia (ChOG))	5
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1083/2009 z dnia 11 listopada 2009 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę (Sobao Pasiego (ChOG))	7
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1084/2009 z dnia 11 listopada 2009 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10	9

	IV Inne akty
	EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY
	Urząd Nadzoru EFTA
*	Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 356/08/COL z dnia 11 czerwca 2008 r. w sprawie programu zwrotu podatku marynarzom zatrudnionym na pokładach statków pasażerskich zarejestrowanych w Norweskim Rejestrze Statków (NOR) (Norwegia)	14

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	34,27	1,01
1701 11 90 (1)	34,27	4,62
1701 12 10 (1)	34,27	0,87
1701 12 90 (1)	34,27	4,33
1701 91 00 (2)	39,15	5,72
1701 99 10 (2)	39,15	2,59
1701 99 90 (2)	39,15	2,59
1702 90 95 (3)	0,39	0,29

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Komisja
	2009/830/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 11 listopada 2009 r. zmieniająca załącznik do decyzji 2007/453/WE w odniesieniu do statusu BSE Chile, Kolumbii i Japonii (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 8590) ( 1 )	11

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz.U. L 177 z 30.6.2006)	20