—

uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007 (1),

—

uwzględniając ostateczne roczne sprawozdania finansowe Wspólnot Europejskich dotyczące roku budżetowego 2007 – tom I (SEC(2008) 2359 – C6-0416/2008) (2),

—

uwzględniając sprawozdanie w sprawie zarządzania budżetem i finansami za rok budżetowy 2007, sekcja I – Parlament Europejski (3),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne audytora wewnętrznego za rok 2007,

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2007, wraz z odpowiedziami kontrolowanych instytucji (4),

—

uwzględniając oświadczenie o wiarygodności rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedkładane przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 248 traktatu WE (5),

—

uwzględniając art. 272 ust. 10 i art. 275 traktatu WE oraz art. 179a traktatu Euratom,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (6), w szczególności jego art. 145, 146 i 147,

—

uwzględniając art. 13 przepisów wewnętrznych dotyczących wykonania budżetu Parlamentu Europejskiego (7),

—

uwzględniając art. 147 ust. 1 rozporządzenia finansowego, zgodnie z którym każda instytucja wspólnotowa podejmuje wszelkie działania w celu uwzględnienia uwag towarzyszących decyzji Parlamentu Europejskiego o absolutorium,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie wytycznych dotyczących procedury budżetowej 2007 – sekcje II, IV, V, VI, VII, VIII (A) i VIII (B) oraz w sprawie wstępnego projektu preliminarza budżetu Parlamentu Europejskiego (sekcja I) dla procedury budżetowej na rok 2007 (8),

—

uwzględniając art. 71 i art. 74 ust. 3 regulaminu, jak również załącznik V do regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A6-0184/2009),

A.

mając na uwadze, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził podczas audytu, iż w odniesieniu do wydatków w 2007 r. wszystkie instytucje wprowadziły satysfakcjonujące systemy kontroli i nadzoru zgodnie z rozporządzeniem finansowym, a kontrolowane transakcje były wolne od istotnych błędów (9),

B.

mając na uwadze, że sekretarz generalny zaświadczył w dniu 3 czerwca 2008 r., iż ma wystarczającą pewność, aby stwierdzić, że budżet Parlamentu Europejskiego został wykonany zgodnie z zasadami dobrego zarządzania finansowego oraz że stosowany system kontroli daje konieczne gwarancje legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń,

1.

przypomina, że udzielenie absolutorium następuje po raz ostatni w kadencji Parlamentu 2004–2009, podczas której wprowadzono wiele zmian w zarządzaniu budżetem UE w ogóle, a w szczególności w zarządzaniu w Parlamencie;

2.

przypomina, że podczas tej kadencji parlamentarnej w pełni wdrożono nowe rozporządzenie finansowe i zmieniono je ponownie w 2008 r., co przyniosło znaczące zmiany w zarządzaniu finansowym, w szczególności poprzez zaostrzenie przepisów o udzielaniu zamówień i poprawę struktury łańcuchowej procedur finansowych, przy zwiększeniu odpowiedzialności urzędników zatwierdzających i decentralizacji kontroli finansowej; zauważa, że zmiany te związane były z zaangażowaniem dodatkowego wykwalifikowanego personelu i dodatkową pracą administracyjną, a dyrekcje generalne Parlamentu uznały je za skuteczne w poprawie zarządzania finansowego;

3.

zauważa jednak, że rozporządzenie finansowe będzie prawdopodobnie musiało zostać bardziej dogłębnie zmienione, jako że niektóre z procedur okazały się zbyt kłopotliwe do wdrożenia przez służby Parlamentu; wyraża ubolewanie w związku z faktem, że doprowadziło to zwiększenia liczby wyjątków (wymienionych w załącznikach do rocznych sprawozdań z działalności);

4.

przypomina, że nowe rozporządzenie finansowe, wymagające znacznego zwiększenia liczby pracowników wykwalifikowanych, weszło w życie w tym samym czasie co zmieniony regulamin pracowniczy i przepisy dotyczące innych pracowników (10), co spowodowało szereg utrudnień dla administracji Parlamentu;

5.

przypomina, że w 2004 r. do UE dołączyło 10 nowych państw członkowskich, a w 2007 r. Bułgaria i Rumunia, co stało się główną przyczyną zwiększenia liczby pracowników z 4 662 w dniu 1 stycznia 2004 r. (dla wszytskich kategorii) do 6 101 w dniu 31 grudnia 2008 r.; z zadowoleniem przyjmuje zatem wysiłki administracji Parlamentu służące szybkiemu poradzeniu sobie ze wzrostem liczby pracowników; zauważa także, że prawie wszystkie dodatkowe stanowiska powstały w wyniku rozszerzenia oraz że wzrost liczby stanowisk netto w odniesieniu do pracowników niezwiązanych z rozszerzeniem wyniósł jedynie 1,2 %;

6.

zauważa, że w 2007 r. wykazano prawidłowe uzasadnienie 99,9 % płatności z dodatków na pomoc parlamentarną oraz że wartość ta wzrosła dzięki poprawie przyjętych przez Prezydium procedur związanych z dokumentacją potwierdzającą, a także dzięki znaczącym wysiłkom administracji i większej świadomości posłów;

7.

podkreśla fakt, że po raz pierwszy od utworzenia Parlamentu państwa członkowskie zdołały osiągnąć porozumienie dotyczące statutu posła do Parlamentu Europejskiego; statut ten zapewni równe wynagrodzenie i ubezpieczenie wszystkich posłów i położy kres znacznym rozbieżnościom między ich wynagrodzeniami krajowymi, a także wprowadzi przejrzysty system wszystkich rodzajów dodatków i wynagrodzeń;

8.

przypomina, że przyjęcie statutu asystentów było jednym z priorytetów podkreślonych w rezolucji w sprawie wytycznych budżetowych na 2007 r.; z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym przyjęcie przez Radę w dniu 19 grudnia 2008 r. wniosku Komisji (COM(2008) 786) zmienionego przez Parlament (11); jego wejście w życie w styczniu 2009 r. powinno umożliwić zwiększenie przejrzystości w odniesieniu do wykorzystania tych funduszy i zagwarantować pełne poszanowanie praw społecznych i pracowniczych asystentów;

9.

stwierdza, że w 2007 r. Parlament uzyskał przychody w wysokości 144 449 007 EUR (w 2006 r. 126 126 604 EUR);

10.

odnotowuje następujące dane liczbowe, na podstawie których zostały zamknięte rachunki Parlamentu za rok budżetowy 2007:

11.

stwierdza, że zatwierdzone środki w budżecie początkowym Parlamentu na 2007 r. wynosiły 1 397 460 174 EUR, czyli o 6 % więcej niż w budżecie na 2006 r. (1 321 600 000 EUR), oraz że w 2007 r. nie wprowadzono budżetu korygującego;

12.

zauważa, że zamiast zwrócić niewykorzystane środki państwom członkowskim, Parlament postanowił, tak jak w poprzednich latach, zastosować na koniec roku praktykę przesunięcia wszystkich niewykorzystanych środków z różnych linii budżetowych w wysokości 25 mln EUR (2006: 37 246 425 EUR) na zakup, wspólnie z Komisją, budynku w Wiedniu, w którym ma się mieścić Dom Unii Europejskiej; zauważa jednak, że w rezolucji z dnia 24 kwietnia 2007 r. w sprawie udzielenia absolutorium za rok 2005 (13) z myślą o przejrzystości budżetu Parlament wezwał, by wydatki lokalowe były finansowane z budżetu, a nie za pomocą przesunięcia niewykorzystanych środków;

13.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że, zgodnie z wnioskami zawartymi w poprzednich rezolucjach dotyczących absolutorium, sprawozdanie w sprawie zarządzania budżetem i finansami stało się jasnym i przejrzystym przewodnikiem po zarządzaniu finansowym Parlamentu w roku budżetowym, do którego się odnosi;

14.

zauważa, że w poświadczeniu sporządzenia sprawozdań końcowych księgowy Parlamentu stwierdził, że uzyskał wystarczającą pewność co do prawdziwości i rzetelności zawartych w tych sprawozdaniach informacji na temat sytuacji finansowej Parlamentu we wszystkich istotnych aspektach; zauważa ponadto, że nie pojawiły się żadne kwestie mogące wywołać zastrzeżenia;

15.

przywołuje decyzję swojego przewodniczącego dotyczącą przyjęcia sprawozdań finansowych za rok budżetowy 2007;

16.

zwraca uwagę, że za rok budżetowy 2007 wykazano negatywny wynik ekonomiczny w wysokości 209 985 279 EUR, który tłumaczy się głównie wynoszącym 256 095 000 EUR wzrostem zobowiązań odpowiadającym rezerwie na podstawowe świadczenia emerytalno-rentowe dla niektórych posłów do Parlamentu, finansowane bezpośrednio przez Parlament Europejski na mocy załącznika III przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów;

17.

zwraca się do sekretarza generalnego o wskazanie możliwej wysokości rezerwy na świadczenia emerytalno-rentowe posłów do PE po wejściu w życie statutu posła oraz o wskazanie sposobu zaksięgowania tej rezerwy w bilansie Parlamentu;

18.

stwierdza, że w załącznikach do bilansu wartość budynków posiadanych przez Parlament wycenia się na 1 015 159 978 EUR po spadku wartości w stosunku do całego kosztu zakupu w wysokości 1 650 945 693 EUR; zwraca się do sekretarza generalnego, by w ogólnym zestawieniu przedstawił porównanie obecnej wartości rynkowej każdego budynku będącego własnością Parlamentu z jego ceną zakupu;

19.

z zadowoleniem przyjmuje poświadczenie wydane w dniu 3 czerwca 2008 r. przez sekretarza generalnego działającego w charakterze głównego oddelegowanego urzędnika zatwierdzającego w odniesieniu do sprawozdań rocznych z działalności urzędników zatwierdzających za rok 2007, w którym stwierdza, że ma wystarczającą pewność, aby stwierdzić, że budżet Parlamentu Europejskiego został wykonany zgodnie z zasadami dobrego zarządzania finansowego oraz że stosowany system kontroli daje konieczne gwarancje legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń;

20.

zauważa jednak, że zgodnie z jego spostrzeżeniami zawartymi w poświadczeniu ramy regulacyjne dotyczące diet posłów, w tym wydatków na pomoc parlamentarną, stały się tak skomplikowane, że poważnie utrudniają prawidłowe wykonanie w praktyce, oraz że z tego powodu podjął on inicjatywę mającą na celu ustanowienie nowego systemu, który ma wejść w życie do lipca 2009 r.;

21.

zauważa z zadowoleniem, że wszyscy dyrektorzy generalni przedstawili pełne poświadczenie wiarygodności w odniesieniu do wykonania budżetu przez ich służby w 2007 r.;

22.

jest świadomy, że sprawozdania z działalności są narzędziem zarządzania wewnętrznego, którego głównym celem jest przedstawienie sekretarzowi generalnemu ogólnego zarysu prac administracji, a w szczególności wszelkich niedociągnięć;

23.

zauważa, że załącznik do każdego sprawozdania z działalności dyrekcji generalnej obejmuje wykaz wyjątków, w którym zebrane są odstępstwa od rozporządzenia finansowego i przepisy podporządkowane; wyraża zaniepokojenie w związku z faktem, że całkowita liczba tych wyjątków znacznie przekracza średnią roczną liczbę odmów wydania wiz przed 2003 r. na mocy niezmienionego rozporządzenia finansowego, kiedy wszystkie transakcje musiały zostać zatwierdzone przez kontrolera finansowego;

24.

zauważa, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż w odniesieniu do wydatków administracyjnych w 2007 r. wszystkie instytucje wprowadziły satysfakcjonujące systemy kontroli i nadzoru zgodnie z rozporządzeniem finansowym, a kontrolowane transakcje były wolne od istotnych błędów;

25.

przyjmuje do wiadomości konkretne spostrzeżenia dotyczące Parlamentu zawarte w rocznym sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego za 2007 r., a także odpowiedzi Parlamentu, dotyczące mnożnika stosowanego przy obliczaniu płac pracowników w następstwie przyjęcia zmienionego regulaminu pracowniczego w dniu 1 maja 2004 r. oraz środków na pokrycie płatności w 2007 r. przeniesionych z 2006 r. na zainstalowanie kamer o wysokiej rozdzielczości w budynku D5 w Brukseli w 2008 r.;

26.

ponadto przyjmuje do wiadomości treść fragmentu sprawozdania rocznego, który dotyczy działań podjętych w związku z uwagami z poprzednich sprawozdań rocznych w zakresie zwrotu kosztów zakwaterowania ponoszonych przez urzędników podczas podróży służbowych, dokumentacji poświadczającej wykorzystanie dodatków na pomoc parlamentarną oraz – w powiązaniu z dodatkowym dobrowolnym systemem emerytalnym dla posłów – potrzeby ustanowienia jasnych przepisów określających zobowiązania i zakres odpowiedzialności Parlamentu i ubezpieczonych posłów w przypadku deficytu;

27.

odnotowuje odpowiedzi udzielone przez Parlament w ramach procedury kontradyktoryjności wobec Trybunału Obrachunkowego;

28.

z zadowoleniem przyjmuje decyzje Prezydium z dni 10 marca 2008 r., 19 maja 2008 r. i 7 lipca 2008 r. dotyczące środków wykonawczych do statutu posła i dodatków na pomoc parlamentarną, które stanowią bezpośrednią kontynuację zaleceń z udzielenia absolutorium za rok 2006; z zadowoleniem przyjmuje ponadto zobowiązanie przewodniczącego do wdrożenia tych decyzji;

29.

przypomina, że na mocy art. 147 ust. 1 rozporządzenia finansowego Komisja i inne instytucje winny podejmować wszelkie stosowne działania w celu uwzględnienia uwag towarzyszących decyzji Parlamentu w sprawie udzielenia absolutorium;

30.

wyraża zatem uznanie dla sekretarza generalnego w związku ze złożeniem sprawozdań wymaganych przez administrację w ostatniej rezolucji w sprawie udzielenia absolutorium na czas i przed rozpoczęciem procedury udzielania absolutorium za rok budżetowy 2007;

31.

odnotowuje konkluzje Wydziału Prawnego z dnia 29 kwietnia 2008 r. (SJ 775/06) w odniesieniu do ustępu rezolucji Parlamentu z dnia 22 kwietnia 2008 r. w sprawie udzielenia absolutorium za rok 2006 dotyczącego dobrowolnego funduszu emerytalnego w następującym brzmieniu: „Prezydium posiada własne kompetencje i obowiązki określone w regulaminie. Do Prezydium należy więc decyzja o odejściu od postanowień zgromadzenia plenarnego wyrażonych w rezolucji z dnia 22 kwietnia 2008 r. lub trzymaniu się ich”; uważa jednak, że konkluzje te, oparte na regulaminie, nie są w pełni kompatybilne z wyraźnym rozumieniem art. 147 ust. 1 rozporządzenia finansowego, które opiera się na art. 276 traktatu WE;

32.

informuje, że na posiedzeniu właściwej komisji z udziałem audytora wewnętrznego w dniu 20 stycznia 2009 r., które było posiedzeniem otwartym transmitowanym przez Internet, audytor wewnętrzny przedstawił sporządzone przez siebie sprawozdanie roczne i wyjaśnił, że w 2007 r. przyjął on lub przedstawił projekty 18 sprawozdań na następujące tematy:

33.

zwraca uwagę na bardziej znaczące konkluzje określone w sprawozdaniu rocznym audytora wewnętrznego:

34.

odnotowuje i wspiera stanowisko audytora wewnętrznego, jeśli chodzi o:

35.

przypomina, że Parlament publikuje informacje ogólne dotyczące udzielanych zamówień na swojej stronie internetowej za pomocą tzw. „szybkich linków” (14) oraz że zgodnie z rozporządzeniem finansowym publikuje on (i) szczegółowe informacje dotyczące zamówień o wartości przewyższającej 60 000 EUR w Dzienniku Urzędowym; oraz (ii) wykaz zamówień o wartości pomiędzy 25 000 a 60 000 EUR na swojej stronie internetowej; z zadowoleniem przyjmuje osiągnięty w ten sposób wysoki stopień przejrzystości, zaleca jednak, by z myślą o ułatwieniu dostępu strona Parlamentu zawierała jednolity pełny i wyczerpujący wykaz wszystkich zamówień;

36.

zauważa, że w rocznym sprawozdaniu administracji przedstawionym władzom budżetowym i dotyczącym zamówień zawarto następujące informacje na temat zamówień udzielonych w 2007 r.:

37.

z zadowoleniem przyjmuje informację, że między 2006 a 2007 r. wzrosła liczba zamówień udzielonych w drodze otwartej procedury przetargowej, jeśli chodzi o ich całkowitą liczbę, a także ich odsetek wśród całkowitej liczby zamówień, zgodnie z tym co następuje:

38.

zauważa, że administracja utworzyła obecnie bazy danych o wykluczeniach zgodnie z wymogami art. 95 rozporządzenia finansowego oraz że oczekuje zaleceń Komisji odnośnie do sposobu skoordynowania ich z uzgodnieniami Komisji w świetle rozporządzenia (15) i decyzji przyjętych przez Komisję w dniu 17 grudnia 2008 r.;

39.

zauważa, że mimo zmian wprowadzonych w rozporządzeniu finansowym przepisy dotyczące zamówień są wciąż zbyt skomplikowane dla mniejszych instytucji, w szczególności w odniesieniu do przetargów dotyczących zamówień o stosunkowo niskich wartościach; zwraca się do Komisji, by podczas prac poprzedzających sporządzenie wszelkich przyszłych wniosków dotyczących poprawek do rozporządzenia finansowego przeprowadziła szeroko zakrojone konsultacje z sekretarzami generalnymi i administracją innych instytucji w celu zapewnienia, że ich zastrzeżenia zostaną w pełni wzięte pod uwagę w ostatecznym projekcie;

40.

z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie DG ds. Urzędu Przewodniczącego do dalszego usprawniania zarządzania finansami poprzez dogłębną analizę różnych aspektów wykonywania budżetu i procedur towarzyszących; w szczególności zauważa wysiłki podjęte w obszarze podnoszenia świadomości pracowników w zakresie operacji budżetowych;

41.

ponawia wniosek, sformułowany po raz pierwszy w udzieleniu absolutorium za rok budżetowy 2004, o stworzenie stanowiska zarządzającego ryzykiem, które powinno zostać obsadzone przez osobę o rozległym kierunkowym doświadczeniu zawodowym, niezależną i samodzielną w podejmowaniu decyzji, o szerokiej wiedzy w zakresie struktury organizacji i zarządzania nią oraz o zdolnościach przywódczych, jako że opinia tej osoby mogłaby mieć wpływ na decyzje polityczne i administracyjne;

42.

uważa za kluczową kwestię włączenia zarządzającego ryzykiem w strukturę administracyjną, która będzie zapewniać pełną zgodność z wyżej wspomnianymi kryteriami;

43.

podkreśla, że kwestie bezpieczeństwa są wyjątkowo delikatne dla każdego parlamentu, a zwłaszcza parlamentu wielonarodowego o dużej rozpoznawalności i stale przyjmującego wizyty głów państw i szefów rządów z całego świata; zwraca się do sekretarza generalnego o przedstawienie właściwej komisji aktualnego stanu sytuacji w tym zakresie; przypomina w tym względzie znaczenie jasnych procedur komunikacyjnych w przypadku poważnego naruszania bezpieczeństwa Parlamentu;

44.

przypomina decyzję Prezydium z dnia 29 listopada 2006 r. przyjmującą strategię zapewnienia ciągłości funkcjonowania i zarządzania kryzysami zgodną z propozycją sekretarza generalnego; podkreśla absolutną konieczność wdrożenia jasnych zasad określających łańcuch zarządzania i strukturę zarządzania kryzysami w obrębie administracji Parlamentu oraz oczekuje od DG ds. Urzędu Przewodniczącego uczynienia wszelkich starań w tym kierunku;

45.

wyraża zaniepokojenie rosnącą liczbą drobnych przestępstw w budynkach Parlamentu, głównie kradzieży przedmiotów osobistych, takich jak teczki, przenośne komputery, telefony komórkowe itp.; wspiera wszelkie starania administracji na drodze do zwiększenia bezpieczeństwa w budynkach Parlamentu;

46.

zauważa, że w 2005 r. Parlament zakupił 6 urządzeń prześwietlających w wyniku analizy zagrożeń dla bezpieczeństwa i zgodnie z zaleceniem zewnętrznego konsultanta; odnotowuje, że po zakupie tych urządzeń Parlament zagłosował przeciwko wykorzystaniu takich urządzeń prześwietlających na lotniskach; zwraca się zatem do sekretarza generalnego o zbadanie możliwości sprzedaży tych urządzeń; wzywa swoje służby administracyjne do informowania posłów w przyszłości o podobnych zakupach i do angażowania ich w podejmowanie decyzji;

47.

zauważa, że w 2007 r. wydziały tematyczne DG IPOL i DG EXPO działały w pełni sprawnie z całkowitym budżetem w wysokości 6 519 600 EUR; zauważa z zadowoleniem, że ich główne zadanie, polegające na pomocy w pracach organów parlamentarnych, jest coraz lepiej wypełniane; z zadowoleniem przyjmuje podejście wydziałów tematycznych do jakości i traktowanie jej jako głównego celu w odniesieniu do zewnętrznych ekspertyz, zwraca się także do tych wydziałów o dokładne rozważenie, który model umowy zapewnia najwyższą jakość doradztwa dla wnioskującej o nie komisji;

48.

zwraca uwagę na nieustannie rosnące zapotrzebowanie na prace DG COMM w zakresie projektów audiowizualnych oraz uruchamiania Centrum dla Zwiedzających, które wkracza w ostateczną fazę; odnotowuje w tym kontekście długie i skomplikowane procedury związane z przygotowaniami do uruchomienia nowego Centrum dla Zwiedzających, połączone z 13 procedurami przetargowymi i 20 osobnymi zamówieniami;

49.

wzywa sekretarza generalnego do jak najszybszego obsadzenia nowych stanowisk przewidzianych na 2009 r. w ramach grupy obsługującej projekt Centrum dla Zwiedzających w celu zapewnienia, że Centrum zostanie otwarte dla zwiedzających na początku 2010 r.;

50.

z zadowoleniem przyjmuje prace podjęte przez DG COMM w ramach przygotowań do uruchomienia projektu Web-TV, który po trudnościach napotkanych w początkowej fazie przetargowej działa obecnie w wersji testowej; odnotowuje fakt, że faza testowa odbyła się między wrześniem 2008 r. a marcem 2009 r. oraz że w marcu 2009 r. rozpoczęła się kampania informacyjna w celu podniesienia poziomu świadomości obywateli i zainteresowania ich; zwraca uwagę na trudności związane z uruchomieniem pierwszej na świecie telewizji internetowej w ponad 20 językach;

51.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Web-TV zwiększa przejrzystość prac Parlamentu, jako że posiedzenia komisji, przesłuchania i inne działania są transmitowane przez Internet i zainteresowani obywatele mogą na żywo śledzić najbardziej znaczące kwestie;

52.

odnotowuje jednogłośne przyjęcie w dniu 22 października 2007 r. przez Prezydium strategii i planu działania na wybory do Parlamentu Europejskiego w 2009 r., które w 2008 r. wkroczyły w pierwszą fazę wdrażania i zostaną w pełni zrealizowane bezpośrednio przed wyborami europejskimi;

53.

z zadowoleniem przyjmuje rosnące zaangażowanie Parlamentu w życie społeczne i kulturalne, którego przykładem mogą być takie wydarzenia, jak Nagroda Filmowa Parlamentu Europejskiego LUX, Nagroda Dziennikarska Parlamentu Europejskiego, Europejska Nagroda Obywatelska, Europejska Młodzieżowa Nagroda im. Karola Wielkiego, Energy Globe Awards, AGORA i Dni Młodych Dziennikarzy, zainicjowane w 2007 r. i dopełniające tradycyjne imprezy;

54.

odnotowuje zadowolenie użytkowników z nowej infrastruktury audiowizualnej w budynku JAN w Brukseli, którą zainstalowano między 2006 a 2008 r. w celu zapewnienia nowoczesnego sprzętu dla mediów i służb wewnętrznych;

55.

z zadowoleniem przyjmuje usprawnienie zarządzania biurami informacyjnymi, gdzie zgodnie z danymi dostarczonymi przez audytora wewnętrznego podczas przesłuchania z udziałem właściwej komisji w dniu 20 stycznia 2009 r. najbardziej widoczna jest poprawa zarządzania finansowego; podkreśla znaczenie nowej deklaracji celów Biur Informacyjnych Parlamentu, która zwiększa ich widoczność i dostępność dla obywateli;

56.

wyraża ubolewanie, że podjęcie decyzji w sprawie kluczowych stanowisk w DG COMM zajęło bardzo długi czas, a stanowiska kierownicze pozostawały nieobsadzone, co powodowało dodatkowe obłożenie pracą dla urzędujących dyrektorów;

57.

wyraża zadowolenie w związku z wprowadzeniem przez DG ds. Kadr systemu Streamline, który pozwala na znaczne zwiększenie wydajności i jest bardzo łatwy w obsłudze dla wszystkich pracowników;

58.

z zadowoleniem przyjmuje kontrolę przeprowadzoną przez DG ds. Kadr; zwraca się do DG ds. Kadr o kontynuowanie prac kontrolnych i przyjęcie podobnego podejścia do kontroli, jakie stosuje Komisja, w wyniku czego odnotowuje się znaczne postępy w przydzielaniu i wydajności pracowników;

59.

zauważa, że przepisy tymczasowe wprowadzające mnożnik (załącznik XIII do Regulaminu pracowniczego), wprowadzone w życie przez reformę, są do tego stopnia nieprzejrzyste i pełne sprzeczności (16), że podlegały różnym interpretacjom poszczególnych instytucji i doprowadziły do wszczęcia licznych spraw przed Trybunałem Sprawiedliwości; podkreśla znaczenie przejrzystości i prostoty w redagowaniu tekstów prawnych; nalega, by ograniczyć do minimum okres przejściowy między starą skalą płac sprzed 2004 r. a nową skalą płac po reformie (przy czym dokument wyjaśniający Komisji sprzed reformy przewidywał zakończenie okresu przejściowego do roku 2006) oraz oczekuje z zainteresowaniem wyniku badań, które mają zostać przeprowadzone w związku z tym przez grupę roboczą stworzoną przez sekretarza generalnego;

60.

przypomina, że w związku ze zmianami w rozporządzeniu finansowym znacznie wzrosło zapotrzebowanie na pracowników zajmujących się finansami i budżetem, jednocześnie zmalały jednak możliwości instytucji w zakresie przyciągania wykwalifikowanych pracowników w dziedzinie finansów, gdy w 2004 r. regulamin pracowniczy został znacząco zmieniony, włącznie z obniżeniem poziomu płac i innych dodatków dla rozpoczynających pracę urzędników;

61.

zauważa, że co najmniej jedna dyrekcja generalna w sprawozdaniu z działalności podkreśla przydatność kontroli ex post dla wykrywania błędów i niedociągnięć do skorygowania w przyszłości; zaznacza, że nie wszystkie dyrekcje generalne zatrudniają obecnie kontrolera ex post;

62.

wzywa do dokonania przez niezależny organ zewnętrzny oceny całkowitego wpływu reformy regulaminu pracowniczego z 2004 r., w ramach której przeanalizowano by koszty i zyski związane z reformą, a w szczególności wskazano by niezamierzone negatywne konsekwencje dla funkcjonowania instytucji; zwraca się jednocześnie do sekretarza generalnego o zlecenie badania dotyczącego poziomu zadowolenia pracowników;

63.

odnotowuje przedstawiony przez sekretarza generalnego przegląd liczby osób ubiegających się o wakaty na stanowiskach powyżej poziomu kierownika zespołu; wyraża zaniepokojenie faktem, że w przypadku dużej liczby tych stanowisk liczba kandydatów była ograniczona (do 1 lub 2); domaga się przyjęcia odpowiednich środków prowadzących do wzrostu liczby kandydatów wewnętrznych ubiegających się o takie stanowiska;

64.

wyraża ubolewanie, że po zakupie budynków SDM, WIC i IP3 w Strasburgu wykryto azbest w o wiele większej ilości, niż wstępnie wynikało z francuskiej ekspertyzy; zauważa, że podjęto decyzję o usunięciu azbestu z myślą o długoterminowej ochronie osób pracujących i odwiedzających wspomniane budynki;

65.

zwraca się do przewodniczącego i sekretarza generalnego o zapewnienie zgodności prac związanych z usunięciem azbestu z protokołem interwencyjnym i sprawozdaniami ekspertów załączonymi do odpowiedzi na kwestionariusz w sprawie absolutorium oraz ciągłego nadzoru nad tymi pracami ze strony ekspertów, tak aby zagwarantować optymalny poziom ochrony wszystkich osób odwiedzających te budynki lub pracujących w nich podczas prowadzenia prac;

66.

zauważa, że ostateczna wycena rozbudowy centrum sportowego w Brukseli zostanie dokonana po zakończeniu obecnej procedury negocjacyjnej; zwraca się do sekretarza generalnego o przedstawienie Prezydium i Komisji Budżetowej ostatecznej wyceny przed podjęciem decyzji końcowej o rozpoczęciu tych prac; stwierdza, że dotychczasowe działania nie leżą ani w interesie posłów, ani europejskich podatników;

67.

zauważa z zaniepokojeniem, że w sprawozdaniu z działalności DG. ds Tłumaczeń Pisemnych stwierdza się, iż kodeks postępowania w sprawie wielojęzyczności jest przestrzegany jedynie w 60 % przypadków oraz że w niektórych komisjach w rażący sposób nie respektuje się postanowień tego kodeksu; jest zdania, że wszelkie próby odejścia od polityki wielojęzyczności poważnie naraziłyby na szwank demokrację i normalne wykonywanie obowiązków poselskich, a także wzywa sekretarza generalnego do zadbania o właściwe stosowanie kodeksu postępowania w tej dziedzinie;

68.

popiera wniosek sekretarza generalnego o poprowadzenie działań uświadamiających dla korzystających z usług w zakresie tłumaczeń pisemnych i ustnych, w tym komisji, delegacji i grup politycznych, oraz proponuje, by przyszłe wnioski obejmowały wirtualne obciążenie kosztami użytkowników;

69.

zauważa, że na posiedzeniu w dniu 17 listopada 2008 r. Prezydium przyjęło znacząco zmieniony kodeks postępowania;

70.

wyraża uznanie dla DG ds. Tłumaczeń Pisemnych oraz dla DG ds. Tłumaczeń Ustnych i Konferencji w związku z ich staraniami na rzecz szybkiego poradzenia sobie ze znacznym wzrostem liczby języków urzędowych z 11 w 2004 r. do 23 w 2009 r.;

71.

zauważa, że warunki pracy tłumaczy ustnych pogorszyły się w tej kadencji Parlamentu ze względu na coraz większe obciążenie pracą i nadinterpretowanie przepisów dotyczących delegacji; zwraca się do DG ds. Tłumaczeń Ustnych i Konferencji o pilne zbadanie tej kwestii w celu zwiększenia motywacji tłumaczy ustnych; zauważa, że problemy te dotyczą przeważnie głównych kombinacji językowych, które wiążą się ze znacznym obłożeniem pracą ze względu na duże zapotrzebowanie na nie;

72.

zwraca się do sekretarza generalnego o przedstawienie – za rok 2007, oraz, jeśli to możliwe, za rok 2008 – przeglądu posiedzeń, które zostały anulowane na tak późnym etapie, że nie można było zmienić terminu dla tłumaczy ustnych i innych pracowników pomocniczych, z uwzględnieniem całkowitych wynikających stąd kosztów i obciążonych tymi kosztami;

73.

odnotowuje prace grupy roboczej ds. uproszczenia; zwraca się do sekretarza generalnego o przedstawienie właściwej komisji krótkiego sprawozdania na temat wyniku prac tej grupy roboczej; spodziewa się, że przed planowaniem wszelkich zmian w przepisach finansowych komisja ta zostanie poproszona o wydanie formalnej opinii;

74.

nalega, by przepisy wykonawcze do Statutu posła były jasne i łatwe do przestrzegania;

75.

zwraca się do sekretarza generalnego o ustanowienie służb doradczych dostępnych dla wszystkich posłów od lipca 2009 r. w zakresie prawidłowego wdrażania nowego Statutu posła, wynikających z niego praw i obowiązków oraz właściwej obsługi umów asystentów;

76.

uważa, że w celu wypełniania obowiązków parlamentarnych należy zezwolić posłom na korzystanie ze środka transportu, który byłby najlepiej przystosowany do harmonogramu prac parlamentarnych, najbardziej dogodny i najmniej kosztowny dla Parlamentu;

77.

zwraca się do sekretarza generalnego o udostępnienie koniecznych zasobów finansowych i ludzkich z myślą o szybkim wdrożeniu nowego statutu asystenta;

78.

wzywa do dokonania przez niezależny organ ogólnej analizy jakości zarządzania finansowego, skuteczności i wydajności w odniesieniu do umów z zewnętrznymi usługodawcami w dziedzinach takich, jak IT, bezpieczeństwo, usługi kawiarni, restauracji, stołówek, biur podróży, sprzątanie i konserwacja budynków ze szczególnym uwzględnieniem:

79.

zaleca wewnętrznemu audytorowi Parlamentu uwzględnienie ww. obszarów i kwestii przy dokonywaniu analizy ryzyka, na której opierać się będzie jego przyszły program prac;

80.

przypomina, że zgodnie z przesłuchaniem audytora wewnętrznego przeprowadzonym w dniu 20 stycznia 2009 r. przez właściwą komisję, w roku 2007 doświadczono poważnych problemów w zakresie zarządzania IT w Parlamencie, w związku z czym konieczne okazały się znaczące zmiany w strukturze, zwyczajach i zarządzaniu polityką instytucji w zakresie IT; uważa za sprawę najwyższej wagi realizację wszystkich głównych wymogów nowoczesnego zarządzania IT i wprowadzenie nowoczesnych narzędzi IT, które zbliżyłyby dział IT Parlamentu do wypełnienia standardów COBIT (dotyczących celów kontroli w zakresie informacji i pokrewnej technologii);

81.

podkreśla, że cel ten wymaga dogłębnej analizy potrzeb i strategii Parlamentu, tak aby narzędzia IT odpowiadały wymaganiom politycznym, uwzględniając fakt, że otoczenie jest coraz bardziej opanowane przez technologie cyfrowe, przy czym ukierunkowanie polityczne powinno być nadrzędnym motorem dla osiągnięcia ostatecznego celu, a wszystko to przy wsparciu zapewnionym dzięki narzędziom IT; uważa, że takie podejście będzie możliwe jedynie po uruchomieniu struktur zarządzania IT; wzywa zatem Prezydium do podjęcia właściwych decyzji;

82.

z zadowoleniem przyjmuje sukces sekretarza generalnego w pozyskaniu koniecznej dokumentacji potwierdzającej rozliczenie w zasadzie wszystkich wniosków (99,9 %) za lata 2004–2007 w reakcji na poprzednie rezolucje w sprawie udzielenia absolutorium, sprawozdania Trybunału Obrachunkowego i audytora wewnętrznego; odnotowuje uproszczenie procedury składania wniosków o zwrot kosztów wprowadzone w dniu 13 grudnia 2006 r., w wyniku którego nie wymaga się już od posłów przedstawienia faktur i rachunków wydanych przez płatników i usługodawców; mają one być jednak przez nich przechowywane; obecnie posłowie muszą w zamian za to przedstawiać kopie „rozliczenia wydatków” oraz „rozliczenia faktur” wydawane przez płatników i usługodawców;

83.

ponownie zwraca uwagę na ust. 59 i 61 rezolucji w sprawie udzielenia absolutorium za rok 2006 (17); zwraca się do sekretarza generalnego o przekazanie posłom, którzy wywiązali się ze zobowiązań na mocy przepisów w sprawie dodatków na pomoc parlamentarną, pisma potwierdzającego z administracji;

84.

z zadowoleniem przyjmuje podjęte podczas przesłuchania właściwej komisji w dniu 20 stycznia 2009 r. zobowiązanie sekretarza generalnego dotyczące zapewnienia posłom od lipca 2009 r. przynajmniej jednego pracownika ds. rozliczeń oficjalnych na państwo członkowskie, zatrudnionego przez Parlament w celu zarządzania umowami i wszelkimi powiązanymi kwestiami dotyczącymi asystentów lokalnych posłów, uwzględniając inne możliwości przewidziane w przepisach wykonawczych;

85.

zwraca się do Prezydium o zagwarantowanie możliwości zapewnienia równego dostępu do trzech miejsc pracy asystentom lokalnym;

86.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że sprawozdania finansowe grup politycznych publikuje się na stronie internetowej Parlamentu (18), wraz z ich wewnętrznymi przepisami finansowymi; zaznacza jednak, że istnieją ogromne rozbieżności pomiędzy wewnętrznymi przepisami finansowymi poszczególnych grup politycznych;

87.

odnotowuje, że w 2007 r. środki z pozycji budżetowej 4 0 0 0 zostały wykorzystane w następujący sposób:

88.

zauważa, że w 2007 r. zewnętrzni audytorzy wydali opinie z zastrzeżeniami w odniesieniu do sprawozdań finansowych dwóch grup politycznych;

89.

odnotowuje, że na posiedzeniu w dniu 7 lipca 2008 r. podczas rozważania decyzji w sprawie zamknięcia roku budżetowego 2007 dla grup politycznych Prezydium, stanowiąc bez debaty

90.

zauważa ponadto, że sprawozdaniom finansowym byłej grupy ITS (rozwiązanej w dniu 14 listopada 2007 r.) przedstawionym przewodniczącemu Komisji Kontroli Budżetowej w dniu 4 listopada 2008 r. towarzyszyło poświadczenie audytora (i) zawierające opinię z zastrzeżeniami, dotyczącą dowodów w sprawie nieprawidłowych kontroli wewnętrznych w związku z wypłaceniem pracownikowi wynagrodzenia bez nawiązania stosunku umownego; oraz (ii) odnoszące się do procedur dyscyplinarnych przeciwko byłemu pracownikowi;

91.

odnotowuje, że grupa ITS w kwietniu 2008 r. zwróciła Parlamentowi środki pozostałe z dotacji w wysokości 317 310,23 EUR;

92.

odnotowuje, że na posiedzeniu w dniu 7 lipca 2008 r. podczas rozważania decyzji w sprawie zamknięcia roku budżetowego 2007 dla partii politycznych Prezydium, stanowiąc bez debaty, zatwierdziło ostateczne sprawozdania z wykonania poszczególnych programów działań i sprawozdania finansowe partii politycznych otrzymujących dotacje z budżetu Parlamentu;

93.

odnotowuje, że w 2007 r. środki z pozycji budżetowej 4 0 2 0 zostały wykorzystane w następujący sposób:

94.

zauważa, że we wszystkich sprawozdaniach audytorzy zaświadczyli bez zastrzeżeń, że przedstawione rozliczenia były zgodne z głównymi przepisami regulującymi rozporządzenia (WE) nr 2004/2003 (21) i że prezentowały rzetelny i wierny obraz sytuacji partii politycznej w chwili zamknięcia roku budżetowego 2007; odnotowuje, że ocena wewnętrznego audytora Parlamentu dotycząca zgodności z właściwymi przepisami była bardziej krytyczna;

95.

zwraca się do sekretarza generalnego o opublikowanie sprawozdań finansowych i sprawozdań audytorów dotyczących dotacji dla partii politycznych na stronie internetowej Parlamentu;

96.

zwraca się o poinformowanie właściwej komisji o działaniach prowadzonych w następstwie sprawozdania audytora wewnętrznego opublikowanego w sierpniu 2007 r. w sprawie wdrażania przepisów dotyczących udzielania dotacji partiom politycznym o zasięgu europejskim (o którym mowa w ust. 55 rezolucji Parlamentu z dnia 22 kwietnia 2008 r. w sprawie udzielenia absolutorium za rok 2006);

97.

zauważa, że tak jak w latach 2005 i 2006 wykonanie budżetu przez dwie partie (AEN i PDE) okazało się znacznie niższe niż przewidywano w preliminarzu budżetu oraz że zwrócono się do urzędnika zatwierdzającego o odzyskanie w odniesieniu do 2007 r.:

98.

przypomina, że podczas posiedzenia w dniu 8 października 2008 r. Prezydium zapoznało się z proponowanym kodeksem postępowania w odniesieniu do kampanii wyborczych partii politycznych w kontekście wyborów europejskich;

99.

przypomina, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1524/2007 (22) wnioski europejskich fundacji politycznych o środki finansowe z budżetu Parlamentu zostały po raz pierwszy rozważone w 2008 r.; zwraca się do właściwej komisji o zbadanie wykorzystania tych środków finansowych w ramach udzielania absolutorium za rok budżetowy 2008;

100.

odnotowuje fakt, że wiosną 2008 r. całkowita liczba członków funduszu wynosiła 1 113, z czego 478 stanowili czynni posłowie do PE (61 % całkowitej liczby posłów do PE), 493 osoby na emeryturze (z czego 56 osób na utrzymaniu zmarłych posłów) oraz 142 beneficjenci odroczeni;

101.

zauważa, że w dniu 31 grudnia 2007 r. aktywa funduszu wynosiły 214 887 336 EUR; odnotowuje, że zwrot nakładów inwestycyjnych w 2007 r. wyniósł 1,2 %;

102.

w odniesieniu do sprawozdań finansowych stowarzyszenia zarządzającego dobrowolnym funduszem emerytalnym posłów zauważa, że według oświadczenia niezależnego audytora zawierającego opinię bez zastrzeżeń aktywa stowarzyszenia wykazały deficyt aktuarialny wynoszący 30 917 229 EUR w dniu 31 grudnia 2007 r. (2006 r.: 26 637 836 EUR);

103.

zauważa ponadto, że zgodnie z oświadczeniem zewnętrznego audytora ostateczna odpowiedzialność za wypłatę świadczeń spoczywa na Parlamencie na mocy art. 27 Statutu posła do Parlamentu Europejskiego przyjętego przez Parlament, który stanowi, że „nabyte prawa i uprawnienia zostają w pełni utrzymane”;

104.

staje na stanowisku, że takie rozumienie nie odpowiada całkowicie początkowej koncepcji dobrowolnego funduszu emerytalnego jako samorządnej jednostki poza strukturami instytucji; zwraca się do Wydziału Prawnego, by przed wejściem w życie nowego statutu wypowiedział się, czy ostateczna odpowiedzialność za dobrowolny fundusz emerytalny spoczywa na funduszu i jego członkach czy na Parlamencie, przy uwzględnieniu interesów podatników europejskich;

105.

odnotowuje zamiar podjęcia negocjacji w sprawie umowy między Parlamentem a funduszem; zwraca uwagę, że w obecnej sytuacji gospodarczej Parlament w żadnym wypadku nie będzie przeznaczać dodatkowych pieniędzy z budżetu na pokrycie deficytu w funduszu, jak to miało miejsce w przeszłości, a także, że – jeżeli ma on gwarantować uprawnienia emerytalne – Parlament powinien mieć pełną kontrolę nad funduszem i jego polityką inwestycyjną;

106.

przypomina konkluzje niezależnego, zleconego przez Parlament badania aktuarialnego (23) na temat dobrowolnego funduszu emerytalnego, zgodnie z którymi (i) wpływy pieniężne wystarczą na sfinansowanie rent i emerytur do 2015 r., a później konieczna będzie sprzedaż aktywów w celu wypłacenia należnych świadczeń; a także (ii) w przypadku gdy założenia aktuariusza funduszu okażą się prawdziwe, kończąc działalność, fundusz wykaże nadwyżkę; odnotowuje zlecenie przez sekretarza generalnego uaktualnionego badania aktuarialnego sytuacji w następstwie niedawnego kryzysu w sektorze bankowości i finansów;

107.

z zadowoleniem przyjmuje informację, że zgodnie z zaleceniami z poprzednich rezolucji w sprawie udzielenia absolutorium członkowie funduszu płacą obecnie jedną trzecią składki z prywatnych zewnętrznych kont zamiast automatycznego potrącania jej przez administrację Parlamentu z dodatku na pokrycie kosztów ogólnych;

108.

zauważa jednak, że na potrzeby podstawowego funduszu emerytalnego, na mocy załącznika III do przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów, składki zainteresowanych posłów będą nadal pobierane z dodatku na pokrycie kosztów ogólnych;

109.

zauważa, że podczas posiedzenia w dniu 22 października 2007 r. Prezydium postanowiło nie zastosować się do zalecenia Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich (skarga 655/2006/(SAB)ID), zgodnie z którym Parlament winien zapewnić dostęp do listy członków dobrowolnego funduszu emerytalnego, pomimo pozytywnej opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych; wzywa Prezydium do ponownego rozważenia stanowiska i opublikowania listy zgodnie z zaleceniem Wydziału Prawnego Parlamentu oraz zgodnie z unijną polityką przejrzystości, w myśl której do wiadomości publicznej podaje się wszystkich końcowych beneficjentów funduszy europejskich;

110.

przypomina, że w dniu 27 listopada 2007 r. przewodniczący i sekretarz generalny podpisali umowę dotyczącą certyfikacji środowiskowej budynków Parlamentu oraz że sekretarz generalny uruchomił jednocześnie procedury, których wymaga się do wpisania instytucji na listę organów biorących udział w systemie EMAS (system zarządzania ochroną środowiska) w Belgii, Francji i Luksemburgu;

111.

zaznacza, że Parlament posiada obecnie certyfikat EMAS dla wszystkich trzech miejsc pracy oraz że jest jedyną instytucją UE posiadającą tego rodzaju certyfikat w odniesieniu do polityki ochrony środowiska;

112.

zauważa, że w dniu 18 czerwca 2007 r. Prezydium wyznaczyło cel zredukowania emisji CO2 o 30 % do 2020 r. jako pierwszy i główny cel systemu zarządzania ochroną środowiska, zgodnie z decyzją Parlamentu z dnia 24 kwietnia 2007 r. w sprawie udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2005 r.;

113.

wzywa sekretarza generalnego do poinformowania właściwych komisji Parlamentu – z wystarczającym wyprzedzeniem przed przyszłorocznym absolutorium – o pełnym dalszym rozwoju sytuacji w związku z zaleceniami zawartymi w rezolucji z dnia 24 kwietnia 2007 r. dotyczącej absolutorium za rok 2005 w odniesieniu do działań w zakresie ochrony środowiska, w tym o dokładnych danych dotyczących dotychczas osiągniętej redukcji emisji CO2;

114.

zauważa, że w 2007 r. rozwiązano kwestię różnicy wynoszącej 4 136 125 BEF między Kasą a ogólnymi rachunkami z 1982 r.; odnotowuje ponadto, że problem kont gwarancyjnych w odniesieniu do urzędującego ówcześnie administratora środków zaliczkowych i asystenta księgowego został także w późniejszym czasie rozwiązany.

—

uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007 (1),

—

uwzględniając ostateczne roczne sprawozdania finansowe Wspólnot Europejskich za rok budżetowy 2007 – tom I (C6-0417/2008) (2),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Rady dla organu udzielającego absolutorium w sprawie kontroli wewnętrznych przeprowadzonych w 2007 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu na rok budżetowy 2007, wraz z odpowiedziami kontrolowanych instytucji (3),

—

uwzględniając poświadczenie wiarygodności rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedkładane przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 248 traktatu WE (4),

—

uwzględniając art. 272 ust. 10 oraz art. 274, 275 i 276 traktatu WE,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5), w szczególności jego art. 50, 86, 145, 146 i 147,

—

uwzględniając decyzję nr 190/2003 Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa dotyczącą zwrotu kosztów podróży delegatom członków Rady (6),

—

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (7) (PMI),

—

uwzględniając art. 71 regulaminu, jak również załącznik V do regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A6-0150/2009),

A.

mając na uwadze, że Rada odmawia przekazania Parlamentowi pełnego dokumentu na temat wykonania budżetu i pełnego rocznego sprawozdania z działalności oraz że dostarczyła tylko roczne sprawozdanie z działalności swojego kontrolera wewnętrznego,

B.

mając na uwadze, że Rada odmawia zorganizowania jakiegokolwiek oficjalnego spotkania z Parlamentem w sprawie absolutorium,

C.

mając na uwadze, że konkluzje Rady Europejskiej z Kolonii z dni 3 i 4 czerwca 1999 r. przewidują przyznanie Radzie zdolności operacyjnych z zakresu wzmocnionej wspólnej europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony (EPBiO),

D.

mając na uwadze, że w swojej decyzji nr 190/2003 Rada wyraźnie zaznacza, że wykorzystuje środki przyznane w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) zgodnie z przepisami rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich, a zwłaszcza że „Sekretarz Generalny/Wysoki Przedstawiciel ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa […], z pomocą Zastępcy Sekretarza Generalnego, jest w pełni odpowiedzialny za zarządzanie przyznanymi środkami z sekcji II – Rada – budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich i podejmuje wszystkie niezbędne kroki, aby zapewnić należyte zarządzanie nimi. Sekretarz Generalny wykorzystuje przyznane środki zgodnie z przepisami rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich”,

E.

mając na uwadze, że decyzja Rady 2004/197/WPZiB z dnia 23 lutego 2004 r. (8) ustanowiła mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji UE mających wpływ na kwestie wojskowe i obronne, zwany ATHENA, oraz że ta decyzja, łącznie z decyzją 2004/582/WE przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w ramach Rady dnia 28 kwietnia 2004 r. dotyczącą przywilejów i immunitetów przyznanych ATHENA (9) tworzy mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji UE mających wpływ na kwestie wojskowe i obronne, przyznaje mu przywileje i immunitety oraz nadaje Radzie uprawnienia operacyjne,

F.

mając na uwadze, że decyzja Rady 2000/178/WPZiB z dnia 28 lutego 2000 r. w sprawie zasad mających zastosowanie do krajowych biegłych wojskowych oddelegowanych do Sekretariatu Generalnego Rady w trakcie okresu przejściowego (10) i decyzja Rady 2001/80/WPZiB z dnia 22 stycznia 2001 r. w sprawie ustanowienia Sztabu Wojskowego Unii Europejskiej (11) precyzują, że wydatki związane z oddelegowaniem biegłych wojskowych pokrywane są z budżetu Rady,

G.

mając na uwadze, że roczne sprawozdanie Rady dotyczące głównych aspektów i podstawowych wyborów WPZiB, przedstawione Parlamentowi na podstawie pkt 43 porozumienia międzyinstytucjonalnego, jest ograniczone, obejmując swoim zakresem tylko opis działań podejmowanych w ramach WPZiB, takich jak wspólne stanowiska, wspólne działania i decyzje wykonawcze,

1.

zauważa, że w 2007 r. Rada dysponowała środkami na zobowiązania o łącznej kwocie 650 mln EUR (w 2006 r.: 626 mln EUR), przy stopie wykorzystania wynoszącej 81,89 %, niższej niż w 2006 r. (91,79 %) i poniżej średniej innych instytucji (93,82 %);

2.

potwierdza swoje stanowisko przyjęte w rezolucji z dnia 25 kwietnia 2002 r. w sprawie absolutorium za rok finansowy 2000, zgodnie z którym „[…] Parlament Europejski i Rada w przeszłości nie kontrolowały wykonania swoich sekcji budżetu; uważa, że biorąc pod uwagę coraz bardziej operacyjny charakter wydatków finansowanych z administracyjnego budżetu Rady w dziedzinie spraw zagranicznych, bezpieczeństwa i polityki obrony oraz sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, należałoby wyjaśnić zakres porozumienia, mając na celu oddzielenie tradycyjnych wydatków administracyjnych od operacji w tych nowych obszarach polityki” (12);

3.

odrzuca sugestię Rady, według której fakt, że Parlament i Rada w przeszłości nie kontrolowały wykonania swoich sekcji budżetu, wynikał z umowy dżentelmeńskiej; uważa, że biorąc pod uwagę coraz bardziej operacyjny charakter wydatków, wydatki Rady powinny być kontrolowane w taki sam sposób, jak wydatki innych instytucji, w ramach procedury udzielania absolutorium przewidzianej w art. 276 Traktatu;

4.

powtarza swoją opinię wyrażoną w ust. 3 swojej rezolucji z dnia 22 kwietnia 2008 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2006: „wyraża ubolewanie, że w przeciwieństwie do innych instytucji, Rada nie przedstawia Parlamentowi rocznego sprawozdania z działalności, powołując się na dżentelmeńską umowę z 1970 r. […] oraz brak jakiegokolwiek odpowiedniego wymogu w rozporządzeniu finansowym; wzywa Radę do ponownego rozważenia decyzji o niepublikowaniu i nieprzekazywaniu Parlamentowi sprawozdania z działalności i do wykazania się większą odpowiedzialnością wobec obywateli i podatników” (13); przypomina, że to oświadczenie jest również w pełni spójne z ust. 44 i 45 rezolucji z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie przejrzystości w kwestiach finansowych (14); wzywa Radę do ponownego rozpatrzenia decyzji o niepublikowaniu rocznego sprawozdania z działalności na swojej stronie internetowej;

5.

powtarza swoją opinię wyrażoną w ust. 12 swojej rezolucji z dnia 24 kwietnia 2007 r. w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2005: „wzywa do maksymalnej przejrzystości w obszarze wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB); wzywa Radę do zagwarantowania, że zgodnie z pkt 42 porozumienia międzyinstytucjonalnego […] w budżecie Rady nie pojawią się żadne wydatki operacyjne w dziedzinie WPZiB; zastrzega sobie możliwość podjęcia koniecznych kroków w przypadku naruszenia postanowień porozumienia” (15);

6.

wymaga, aby Rada wskazała dokładny charakter wydatków, artykuł po artykule, pozycja po pozycji, w ramach tytułu 3 (Wydatki związane z wykonywaniem przez instytucję zadań specjalnych), tak aby umożliwić Parlamentowi sprawdzenie, że żaden z wydatków dokonanych w ramach wykonywania budżetu Rady nie ma charakteru operacyjnego, zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym;

7.

powtarza swoją opinię wyrażoną w ust. 58 swojej rezolucji z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie rocznego sprawozdania Rady dla Parlamentu Europejskiego dotyczącego głównych aspektów i podstawowych wyborów WPZiB, w tym konsekwencji finansowych dla budżetu ogólnego Unii Europejskiej – 2005 r. (16): „jest zdania, że rzetelną ocenę skutków finansowych dla budżetu UE utrudniał dotychczas brak proaktywnej polityki informacyjnej ze strony Rady, […]; uważa, że wraz z podpisaniem nowego porozumienia międzyinstytucjonalnego nadeszła pora na wdrożenie tych postanowień, które są teraz w jasny sposób sformalizowane, z poszanowaniem zarówno ich treści, jak i przesłania”;

8.

uważa, że planowanie, przygotowywanie i kontrolowanie operacji przez personel zajmujący się kwestiami WPZiB Sekretariatu Rady to podstawowa część operacji oraz że działania te nie są częścią normalnej pracy Sekretariatu Rady, ale przeprowadza się je raczej w ramach realizacji polityki i operacji;

9.

z zaskoczeniem odnotowuje, że znaczna część (do 66 %) linii budżetowej 2 2 0 2 została przeniesiona z tłumaczeń ustnych na podróże w ramach WPZiB/EPBiO; zauważa, że w 2006 r. suma ta wynosiła 12 672 984 i zwraca się o podanie wysokości sumy tej samej linii budżetowej za rok 2007; dla uzyskania większej przejrzystości wzywa do utworzenia odpowiedniej dla tych celów linii budżetowej;

10.

domaga się przejrzystości wobec wydatków na Koordynatora UE ds. Zwalczania Terroryzmu i wydatków przez niego ponoszonych;

11.

zwraca się do Rady o przedstawienie Parlamentowi oceny ex post poszczególnych działań w ramach EPBiO;

12.

potwierdza stanowisko, jakie przyjął w ust. 47 swojej wyżej wymienionej rezolucji z dnia 23 maja 2007 r., a mianowicie: „wyraża […] swoje rozczarowanie z powodu faktu, że Rada ograniczyła się jedynie do informowania Parlamentu o działaniach w zakresie WPZiB oraz przedkładania mu opisowego wykazu tych działań w poprzednim roku, o czym nawet sama Rada wspomina w preambułach sprawozdań rocznych, zamiast rzeczywistego zasięgania jego opinii na początku każdego roku na temat głównych aspektów i podstawowych wyborów przewidywanych na dany rok, w tym również skutków finansowych, zgodnie z art. 28 traktatu UE, a następnie informowania Parlamentu o tym, czy i w jaki sposób jego wkład został uwzględniony, i podkreśla, że praktyka ta stanowi faktyczne naruszenie samej istoty art. 21”;

13.

odnotowuje, że Rada przyjęła decyzję zapobiegającą dokonywaniu wszelkich pozostałych płatności związanych z urlopem wyrównawczym w momencie przejścia na emeryturę i ustanawiającą obowiązkowy system mający na celu całkowitą eliminację nagromadzonego urlopu do 2009 r.; zachęca Radę do przestrzegania tego narzuconego przez nią samą terminu;

14.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że nowy zintegrowany system zarządzania i kontroli finansowej, operacyjny od dnia 1 stycznia 2008 r., opracowany został w ramach międzyinstytucjonalnej współpracy przez Radę, Trybunał Obrachunkowy i Trybunał Sprawiedliwości, pozwalając uzyskać znaczne oszczędności budżetowe i większą skuteczność tych trzech instytucji;

15.

ubolewa nad faktem, że zgodnie z rocznym sprawozdaniem z działalności kontrolera wewnętrznego Rady, Rada nie była w stanie obsadzić wolnych stanowisk w jej służbie kontroli wewnętrznej;

16.

uwzględnia fakt, że zgodnie z tym samym rocznym sprawozdaniem z działalności kontroler wewnętrzny zalecił całkowitą likwidację comptes hors budget (kont pozabudżetowych); domaga się od Rady całkowitej i natychmiastowej likwidacji wszystkich takich kont;

17.

domaga się, aby Rada rozwiązała problem dotyczący kontroli faktur, jak zaleca kontroler wewnętrzny Rady;

18.

uważa, że należy położyć nacisk na ponawiane przez Parlament, i jak na razie zawsze odrzucane, wnioski o większą przejrzystość i ściślejszą kontrolę parlamentarną wydatków Rady odnoszących się do WPZiB/EPBiO poprzez poprawki budżetowe mające na celu odłożenie do rezerwy niektórych odpowiednich linii budżetowych w budżecie Rady na 2010 r.;

19.

przypomina, że w swojej rezolucji z dnia 4 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnego sprawozdania Trybunału Obrachunkowego nr 8/2007 w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od towarów i usług (17) Parlament zwrócił się do Rady, aby przyjęła formalne wnioski dotyczące ustaleń Trybunału Obrachunkowego; ubolewa nad tym, że Rada nie spełniła jego prośby; zwraca się do Rady o dostarczenie właściwej komisji Parlamentu informacji o powodach nieprzyjęcia formalnych wniosków i o działaniach podjętych w związku ze specjalnym sprawozdaniem;

20.

zwraca się do Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, aby w swoim następnym rocznym sprawozdaniu zwrócił szczególną uwagę na wykonanie budżetu Rady;

21.

wskazuje następujące powody odroczenia:

22.

wzywa Sekretarza Generalnego Rady/Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa do dostarczenia właściwej komisji Parlamentu najpóźniej do dnia 15 maja 2009 r. wyczerpujących pisemnych odpowiedzi na następujące pytania:

23.

wzywa Sekretarza Generalnego Rady/Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa do dostarczenia właściwej komisji Parlamentu najpóźniej do dnia 15 maja 2009 r.:

—

uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007 (1),

—

uwzględniając ostateczne roczne sprawozdanie finansowe Wspólnot Europejskich za rok budżetowy 2007 – tom I (SEC(2008) 2359 – C6-0415/2008) (2),

—

uwzględniając sprawozdania roczne Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie działań podjętych po wydaniu decyzji o udzieleniu absolutorium za 2006 r. (COM(2008) 629, COM(2008) 628) oraz dokumenty robocze służb Komisji dołączone do tych sprawozdań (SEC(2008) 2579, SEC(2008) 2580),

—

uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Podsumowanie osiągnięć Komisji w zakresie zarządzania za rok 2007” (COM(2008) 338),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Komisji dla organu udzielającego absolutorium w sprawie audytów wewnętrznych przeprowadzonych w 2007 r. (COM(2008) 499) oraz dokument roboczy służb Komisji dołączony do tego sprawozdania (SEC(2008) 2361),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji w sprawie odpowiedzi państw członkowskich na sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za 2006 r. (COM(2008) 112),

—

uwzględniając Zieloną księgę w sprawie europejskiej inicjatywy na rzecz przejrzystości, przyjętą przez Komisję w dniu 3 maja 2006 r. (COM(2006) 194),

—

uwzględniając opinię nr 2/2004 Trybunału Obrachunkowego dotyczącą jednolitego modelu kontroli (single audit) (oraz wniosek w sprawie wspólnotowych ram kontroli wewnętrznej) (3),

—

uwzględniając komunikat Komisji na temat harmonogramu działań dotyczących zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej (COM(2005) 252),

—

uwzględniając plan działania Komisji na rzecz zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej (COM(2006) 9), sprawozdanie Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w sprawie postępów w realizacji planu działania Komisji na rzecz zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej (COM(2007) 86) i dokument roboczy służb Komisji dołączony do sprawozdania (SEC(2007) 311),

—

uwzględniając pierwsze sprawozdanie półroczne w sprawie harmonogramu wdrażania planu działania Komisji na rzecz zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej, opublikowane w dniu 19 lipca 2006 r. (SEC(2006) 1009), zgodnie z wnioskiem przedstawionym przez Parlament Europejski w rezolucji dołączonej do decyzji o udzieleniu absolutorium za rok budżetowy 2004,

—

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego nr 6/2007 w sprawie rocznych podsumowań przedkładanych przez państwa członkowskie, „krajowych deklaracji” państw członkowskich oraz przeprowadzanych przez krajowe organy kontroli prac kontrolnych dotyczących środków finansowych UE (4),

—

uwzględniając plan działania na rzecz umocnienia nadzoru Komisji nad działaniami strukturalnymi w ramach zarządzania dzielonego (COM(2008) 97),

—

uwzględniając komunikat komisarzy Danuty Hübner i Vladimira Špidli do Komisji dotyczący sprawozdania śródokresowego w sprawie wykonania planu działania na rzecz umocnienia nadzoru Komisji nad działaniami strukturalnymi w ramach zarządzania dzielonego (SEC(2008) 2756) oraz dokument roboczy służb Komisji dołączony do tego komunikatu (SEC(2008) 2755),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego i Trybunału Obrachunkowego w sprawie postępów w realizacji planu działania Komisji na rzecz zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej (COM(2008) 110) oraz dokument roboczy służb Komisji dołączony do tego sprawozdania (SEC(2008) 259),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2007, wraz z odpowiedziami instytucji (5) oraz sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego,

—

uwzględniając poświadczenie wiarygodności dotyczące wiarygodności rozliczeń oraz legalności i prawidłowości transakcji leżących u ich podstaw wydane przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 248 traktatu WE (6),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 grudnia 2008 r. zatytułowany „Dążenie do ustalenia jednolitej interpretacji pojęcia dopuszczalnego ryzyka błędów” (COM(2008) 866) oraz dokument roboczy służb Komisji dołączony do tego komunikatu (SEC(2008) 3054),

—

uwzględniając zalecenie Rady z dnia 10 lutego 2009 r. w sprawie udzielenia Komisji absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2007 (5587/2009 – C6-0055/2009),

—

uwzględniając zalecenie Rady z dnia 10 lutego 2009 r. w sprawie udzielenia agencjom wykonawczym absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2007 (5589/2009 – C6-0056/2009),

—

uwzględniając art. 274, 275 i 276 traktatu WE, a także art. 179a i 180b traktatu Euratom,

—

uwzględniając art. 246 i kolejne traktatu WE odnoszące się do Trybunału Obrachunkowego,

—

uwzględniając międzynarodowe standardy audytu oraz międzynarodowe standardy rachunkowości, w szczególności dotyczące sektora publicznego,

—

uwzględniając międzynarodową wzajemną weryfikację Trybunału Obrachunkowego,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (7), w szczególności tytuł V rozdział 3 dotyczący emerytur i rent oraz załącznik XII ustanawiający przepisy wykonawcze do art. 83a regulaminu pracowniczego,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (8), w szczególności jego art. 145, 146 i 147,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 58/2003 z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiające statut agencji wykonawczych, którym zostaną powierzone niektóre zadania w zakresie zarządzania programami wspólnotowymi (9), w szczególności jego art. 14 ust. 2 i 3,

—

uwzględniając art. 70 regulaminu, jak również załącznik V do regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej i opinie pozostałych zainteresowanych komisji (A6-0168/2009),

A.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 274 traktatu WE odpowiedzialność za wykonanie budżetu wspólnotowego ponosi Komisja, która – zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansowego – współpracuje w tym względzie z państwami członkowskimi,

B.

mając na uwadze, że Komisja musi podjąć wszelkie kroki, aby w pełni wspierać inicjatywy zmierzające do poprawy jakości zarządzania finansowego, w celu uzyskania pozytywnego poświadczenia wiarygodności (DAS) od Trybunału Obrachunkowego,

C.

mając na uwadze, że art. 184 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 przewiduje przegląd rozporządzenia finansowego za każdym razem, gdy okaże się to konieczne, i przynajmniej co trzy lata, oraz że termin ten upływa w dniu 1 stycznia 2010 r.; mając na uwadze, że zgodnie z tym samym artykułem Parlament może zwrócić się o rozpoczęcie postępowania pojednawczego,

D.

mając na uwadze, że wydaje się, iż uprawnienia polityczne Wspólnot Europejskich w odniesieniu do agencji niewykonawczych, stanowiące warunek objęcia rachunków tych agencji konsolidacją rachunków Wspólnot Europejskich, są z roku na rok coraz słabsze oraz że stopniowo ich znaczenie w strukturach politycznych zapewniających funkcjonowanie Wspólnoty staje się mniejsze,

E.

mając na uwadze, że wdrażanie polityki Unii w niektórych dziedzinach cechuje się „dzielonym zarządzaniem” budżetem wspólnotowym, w którym to zarządzaniu uczestniczą Komisja i państwa członkowskie, przy czym około 80 % wydatków wspólnotowych podlega zarządzaniu państw członkowskich,

F.

mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 24 kwietnia 2007 r. w sprawie absolutorium za rok budżetowy 2005 (10) Parlament Europejski uznał, że każde państwo członkowskie musi być w stanie wziąć odpowiedzialność za zarządzanie otrzymanymi wspólnotowymi środkami finansowymi, albo za pomocą pojedynczej krajowej deklaracji w sprawie zarządzania, albo w formie kilku deklaracji w ramach krajowych,

G.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu rocznym dotyczącym roku budżetowego 2007 Trybunał Obrachunkowy podkreślił, w ramach oceny postępów we wdrażaniu zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej, że „charakter wydatków UE oznacza, że główne ryzyko błędu występuje na poziomie beneficjenta końcowego” (pkt 1.47),

H.

mając na uwadze, że przedstawienie przez państwa członkowskie rocznych podsumowań audytów i poświadczeń w dziedzinie dzielonego zarządzania, zgodnie z pkt 44 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r. (11), powinno stanowić pierwszy krok w kierunku krajowych poświadczeń zarządzania i zdecydowanie przyczyniać się do poprawy zarządzania budżetem wspólnotowym z myślą o wspólnym celu, jakim jest uzyskanie pozytywnego DAS za wszystkie wydatki Unii,

I.

mając na uwadze, że pojęcie dopuszczalnego ryzyka błędów zostało wprowadzone na poziomie Unii przez Trybunał Obrachunkowy opinią nr 2/2004 dotyczącą jednolitego modelu kontroli (12) oraz że Trybunał Obrachunkowy zauważył, iż „każdy system kontroli jest wynikiem kompromisu pomiędzy kosztami związanymi z prowadzeniem kontroli o określonym stopniu intensywności a korzyściami, jakie wynikają z tych procedur. W kontekście wspólnotowym korzyści oznaczają zmniejszenie ryzyka marnotrawienia środków finansowych i ograniczenie ryzyka błędu do akceptowalnego poziomu”,

J.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu rocznym za 2007 r. Trybunał Obrachunkowy uznał, że „koszty kontroli są ważną kwestią zarówno dla budżetu UE, jak i dla państw członkowskich” i „wyważenie proporcji pomiędzy kosztami a ryzykiem rezydualnym w poszczególnych obszarach wydatków jest na tyle istotne, że powinno być zatwierdzane na poziomie politycznym (tj. przez […] organ udzielający absolutorium) w imieniu obywateli Unii” (pkt 1.52 lit. b) i c)) oraz że w pkt 2.42 lit. c) sprawozdania rocznego za 2007 r. Trybunał Obrachunkowy zaleca postępy w opracowaniu koncepcji dopuszczalnego ryzyka,

K.

mając na uwadze, że Rada ECOFIN w dniu 8 listopada 2005 r. uznała, w pkt 5 swoich konkluzji, że wprowadzenie zintegrowanej kontroli wewnętrznej wraz z uproszczeniem przepisów mających zastosowanie do kontroli ma zasadnicze znaczenie, i wezwała „Komisję do dokonania oceny kosztów kontroli według sektora wydatków”,

L.

mając na uwadze, że słoweńska prezydencja Rady w czerwcu 2008 r. uznała, „nawiązując bezpośrednio do konkluzji Rady z 2005 r., […] że Parlament Europejski powinien zawrzeć porozumienie z Radą w kwestii tolerowanego ryzyka w operacjach leżących u jego podstaw, uwzględniając koszty i korzyści kontroli w różnych obszarach polityki oraz kwotę odpowiednich wydatków” (13),

M.

mając jednak na uwadze, że o ile dialog między audytorem zewnętrznym (Trybunał Obrachunkowy) a kontrolowaną instytucją (Komisja) jest niezbędny, to nie ulega wątpliwości, że – zgodnie z międzynarodowymi standardami audytu, które muszą pozostać ogólnymi ramami kontroli budżetowej – do audytora należy ocena ryzyka, na podstawie którego opiera on swoją opinię na temat wyboru procedur audytowych,

N.

mając również na uwadze, że koszt kontroli zależy bez wątpienia od poziomu dopuszczalnego błędu, lecz również od stopnia złożoności organizacji kontrolowanego podmiotu i od jakości jego kontroli wewnętrznej,

O.

mając na uwadze, że zgodnie z międzynarodowymi standardami audytu audytor zewnętrzny wyłania odpowiednie metody wyboru elementów do skontrolowania, z myślą o zgromadzeniu dowodów pozwalających na osiągnięcie celów badań audytowych; mając również na uwadze, że wprawdzie wybór metod zależy od okoliczności, jednak zależy on przede wszystkim od ryzyka audytowego oraz od celu, jakim jest skuteczność kontroli; mając ponadto na uwadze, że audytor zewnętrzny musi upewnić się, czy stosowane metody dostarczają wystarczających i odpowiednich dowodów, aby osiągnąć cele weryfikacji,

P.

mając na uwadze, że w odniesieniu do nowej generacji programów Dyrekcja Generalna ds. Edukacji i Kultury (DG EAC) zharmonizowała programy działań, w szczególności poprzez wprowadzenie podejścia opartego na jednolitej kontroli; w tym kontekście uważa, że deklaracje ex ante i ex post państw członkowskich są nowymi elementami dodatkowymi nadzoru i kontroli systemów,

Q.

mając na uwadze, że coroczna procedura udzielania absolutorium umożliwia Parlamentowi nawiązanie bezpośrednich stosunków z osobami odpowiedzialnymi za zarządzanie i, w świetle wyników kontroli Trybunału Obrachunkowego, zapewnienie obywatelom poprawy zarządzania wydatkami Unii, tworząc w ten sposób bardziej solidną podstawę podejmowania decyzji,

R.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 83 rozporządzenia (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 świadczenia emerytalne i rentowe pokrywane są z budżetu, a państwa członkowskie wspólnie zapewniają wypłacenie takich świadczeń według skali ustanowionej w odniesieniu do finansowania tych wydatków; mając na uwadze, że urzędnicy oddają do budżetu ogólnego 10,25 % swojego wynagrodzenia w ramach wkładu w finansowanie systemu emerytalno-rentowego,

S.

mając na uwadze, że art. 83 rozporządzenia (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 ustanawia wspólną gwarancję państw członkowskich, co oznacza, że gwarancję tę można wykorzystać w przypadku niewydolności jednego lub kilku państw członkowskich, co jednak nie pozwala na bezpośrednie wyciągnięcie wniosku, że Wspólnoty nie dysponują należnościami emerytalno-rentowymi od państw członkowskich,

T.

mając na uwadze, że rok 2007 był pierwszym rokiem wdrażania instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju,

U.

mając na uwadze, że rok 2007 był Europejskim Rokiem Równych Szans dla Wszystkich, co zwróciło szczególną uwagę na wielorakie formy dyskryminacji, z jaką stykają się kobiety,

V.

mając na uwadze, że ze względu na utrzymujące się nierówności między kobietami a mężczyznami wykorzystanie środków budżetowych ma dla nich odmienne skutki,

W.

mając na uwadze, że Rada w ramach przyszłej procedury budżetowej powinna uwzględniać wyniki i zalecenia związane z absolutorium za rok 2007 i wspierać reformę zmierzającą do wzmocnienia odpowiedzialności państw członkowskich, aby ostatecznie rozwiązać problemy wskazywane od lat przez Trybunał Obrachunkowy,

X.

mając na uwadze, że Komisja, Rada i Parlament, we współpracy z Trybunałem Obrachunkowym, muszą wyznaczyć sobie jako wspólny cel uzyskanie pozytywnego DAS,

1.

z zadowoleniem przyjmuje nowe postępy osiągnięte przez Komisję i niektóre państwa członkowskie w zakresie bardziej efektywnego wykorzystania wspólnotowych środków finansowych oraz całego środowiska kontroli, co znajduje wyraz w poprawie DAS wydanego przez Trybunał Obrachunkowy;

2.

z zadowoleniem przyjmuje znaczne postępy w zakresie audytów zrealizowanych przez służby Komisji odpowiedzialne za badania naukowe, dotyczących zarządzania 7. programem ramowym, w porównaniu z poprzednimi programami ramowymi; powtarza, że zarządzanie środkami finansowymi w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR) jeszcze się poprawiło, w szczególności dzięki funkcjonowaniu zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli (ZSZiK); głęboko ubolewa, że w 2007 r. Grecja nadal nie spełnia swoich obowiązków w zakresie wdrożenia ZSZiK;

3.

odnotowuje, że rok 2007 był pierwszym rokiem zamykania wieloletnich programów na lata 2000–2006 oraz że wiele środków finansowych zostało odzyskanych;

4.

odnotowuje znaczne postępy w zarządzaniu finansami w dziedzinie badań i rozwoju technologicznego, w której poziom błędów obniżony został o ponad 50 % w ciągu 3 lat; zachęca Komisję do dalszych wysiłków na rzecz uproszczenia, aby poprawić wykorzystanie programów przez beneficjentów końcowych;

5.

z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podjęte przez Komisję w dziedzinie środków finansowych związanych z polityką spójności w zakresie realizacji planu działania na rzecz umocnienia nadzoru Komisji w kontekście zarządzania dzielonego działaniami strukturalnymi, który to plan został przyjęty w kontekście absolutorium za rok 2006; wyraża nadzieję, że pierwsze wyniki wspomnianego powyżej planu działania oraz wysiłki na rzecz uproszczenia będą widoczne w sprawozdaniu rocznym Trybunału Obrachunkowego za 2008 r.;

6.

jest w dalszym ciągu zaniepokojony niezdolnością UE do zarządzania kryzysowego; uważa, że Unia traci polityczną rolę kierowniczą, widoczność i odpowiedzialność, gdy korzysta z międzynarodowych funduszy powierniczych, którymi mogłaby zarządzać Komisja, gdyby uwzględniła sprawozdania w sprawie udzielenia absolutorium za rok 2005 i 2006 oraz stworzyła własny instrument umożliwiający działanie po wystąpieniu kryzysu; jest bardzo zaniepokojony brakiem kontroli nad wspólnotowymi środkami finansowymi wykorzystywanymi przez niektóre agendy Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) oraz niechęcią tych agend do zapewnienia monitoringu w przypadkach nadużyć finansowych dotyczących wspólnotowych środków finansowych;

7.

odnotowuje poprawę wyników kontroli w pojedynczych częściach DAS, lecz ubolewa, że czternasty rok z rzędu DAS dostarczone przez Trybunał Obrachunkowy w sprawozdaniu rocznym za rok budżetowy 2007 zawiera opinię obejmującą zastrzeżenia co do legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń; zauważa, że według oceny Trybunału Obrachunkowego w licznych obszarach wydatków (rolnictwo i zasoby naturalne, spójność, badania naukowe, energia i transport, pomoc zagraniczna, rozwój, rozszerzenie, edukacja i obywatelstwo) płatności są nadal, choć w różnym stopniu, w istotnym zakresie obciążone błędami;

8.

z zadowoleniem zauważa, że zgodnie ze sprawozdaniem Trybunału Obrachunkowego dochody, wydatki administracyjne oraz wydatki związane ze sprawami gospodarczymi i finansowymi, a także wydatki związane z Europejskim Funduszem Rolniczym Gwarancji (EFRG) są wolne od istotnych błędów;

9.

stwierdza, że, w szczególności na poziomie systemów kontroli, sytuacja poprawia się, ale poprawa jest zbyt powolna i niedostateczna;

10.

z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie Trybunału Obrachunkowego, według którego roczne sprawozdanie finansowe Wspólnot Europejskich rzetelnie przedstawia, we wszystkich istotnych aspektach, sytuację finansową Wspólnot na dzień 31 grudnia 2007 r., a także wyniki operacji i przepływy pieniężne za kończący się tego dnia rok (rozdział 1, DAS, pkt VII); wzywa jednak Komisję do należytego uwzględnienia uwag przedstawionych przez Trybunał Obrachunkowy w celu poprawy pełności i dokładności podstawowych danych księgowych;

11.

uważa za niewłaściwe, aby w rocznym sprawozdaniu przedstawiano ujemny kapitał własny w wysokości –58 600 000 000 EUR, i zastanawia się, czy kwoty należne od państw członkowskich nie powinny być uznane za wierzytelności, zważywszy, że szacowane 33 500 000 000 EUR na emerytury i renty dla pracowników z pewnością stanowią zobowiązanie; zwraca się o dalsze sprecyzowanie dodatkowych informacji dotyczących pozostałych należnych od państw członkowskich kwot w wysokości 27 900 000 000 EUR; odnotowuje wyjaśnienia księgowego Komisji, zgodnie z którymi zastosowano międzynarodowe standardy księgowości stosowane w sektorze publicznym; proponuje, aby zbadano utworzenie wspólnotowego funduszu emerytalnego w celu zlecania instytucji zewnętrznej zadań związanych z wywiązywaniem się ze zobowiązań finansowych wobec pracowników;

12.

nie wyjaśnia, dlaczego aktywa otrzymane przez Wspólnoty Europejskie i związane z programem GALILEO nie zostały ujęte w rocznym sprawozdaniu ze względu na fakt, że, według sprawozdania Trybunału Obrachunkowego, porozumienia między Europejską Agencją Kosmiczną, Wspólnym Przedsiębiorstwem GALILEO i Organem Nadzoru Europejskiego GNSS (Globalny System Nawigacji Satelitarnej), utworzonym w 2004 r. i mającym przejąć działalność byłego Wspólnego Przedsiębiorstwa GALILEO w dniu 1 stycznia 2007 r., zostały podpisane pod koniec 2007 r.; z tego względu wzywa Komisję do przedstawienia wniosku odnoszącego się do wielkich projektów europejskich (GALILEO lub TEN), które wymagają finansowania wykraczającego poza perspektywy finansowe, i do ich kontroli bez przedłużania ich okresu trwałości;

13.

zwraca się o przeanalizowanie możliwości utworzenia w rocznym budżecie rezerwy na duże prace konserwacyjne lub remontowe w budynkach Wspólnot Europejskich ze względu na brak możliwości amortyzacji częściowej budynków, obejmującej elementy odnoszące się do głównych składników rzeczowych środków trwałych wymagających regularnej wymiany; uważa, że rezerwy te powinny zostać uwzględnione w wieloletnich programach konserwacyjnych, których celem jest utrzymanie budynków w dobrym stanie funkcjonowania;

14.

zwraca się o dokładne sprawdzenie, czy przy braku powiązań kapitałowych poziom władzy politycznej Wspólnot Europejskich w agencjach objętych konsolidacją sprawozdań finansowych jest zgodny z wymogami ustanowionymi przez międzynarodowe standardy rachunkowości sektora publicznego;

15.

wyraża zaniepokojenie i wątpliwości w związku z możliwością powoływania, niezależnie od sytuacji, urzędników wyższego szczebla na ostatni stopień AD 16 bez przypisania im kategorii, jeśli taka możliwość nie jest konkretnie wskazana w planach zatrudnienia, i zwraca się do Komisji o sprecyzowanie takich możliwości zgodnie z regulaminem pracowniczym w kontekście tej konkretnej pozycji budżetowej;

16.

z zadowoleniem stwierdza, że obszary, w których Komisja wdrożyła odpowiednie systemy nadzoru i kontroli (dochody, zobowiązania i płatności związane z wydatkami administracyjnymi i innymi wydatkami, a także ze sprawami gospodarczymi i finansowymi), są wolne od istotnych błędów, jeśli chodzi o legalność i prawidłowość transakcji leżących u podstaw rozliczeń (rozdział 1, DAS, pkt IX);

17.

ubolewa jednak, że w bardzo istotnych obszarach zarządzania budżetem wspólnotowym (wydatki dotyczące rolnictwa oprócz EFRG, spójności, badania naukowe, energia i transport, działania zewnętrzne, edukacja i kultura) Trybunał Obrachunkowy stwierdza raz jeszcze, że z jednej strony skomplikowane lub niejasne wymogi prawne pociągają za sobą dużą liczbę błędów na poziomie końcowego beneficjenta, z drugiej zaś strony wpływają na częściową skuteczność systemów nadzoru i kontroli oraz że ta złożoność nie pozwala na uzyskanie od Trybunału Obrachunkowego pozytywnego DAS (rozdział 1, DAS, pkt X–XI); zwraca się zatem do Komisji o dokonanie analizy określającej zakres problemów i możliwe rozwiązania; w związku z tym podkreśla konieczność uproszczenia obowiązujących zasad i przepisów w sposób umożliwiający uzyskanie pozytywnego DAS;

18.

zwraca się do Komisji o wzmocnienie nadzoru nad kontrolami, których prowadzenie powierzono państwom członkowskim, i o dostarczanie im jasnych wytycznych na temat sposobu wykrywania i korygowania błędów oraz przeciwdziałania im, a także stanowczo wzywa Komisję, aby wdrażała, w przypadku gdy systemy kontroli państw członkowskich są nieskuteczne, wszelkie środki mające na celu nakłonienie państw członkowskich do wywiązywania się ze zobowiązań oraz do wprowadzenia niezbędnych ulepszeń, w szczególności stosując zawieszanie płatności i korekty finansowe;

19.

odnotowuje, że według Trybunału Obrachunkowego w porównaniu z początkiem poprzedniego okresu programowania wykonanie budżetu w zakresie środków na zobowiązania uległo znacznej poprawie w 2007 r., będącym pierwszym rokiem nowego okresu programowania 2007–2013;

20.

uważa jednak, że w przypadku dzielonego lub zdecentralizowanego zarządzania Komisja powinna w pełni stosować rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 i przyjąć ostateczną odpowiedzialność za wykonanie budżetu, oraz podkreśla potrzebę dokonywania korekt finansowych, gdy tylko nieskorygowane przez państwa członkowskie nieprawidłowości zostaną wykryte, bez oczekiwania na koniec wieloletniego cyklu;

21.

z niepokojem zauważa problemy z odzyskiwaniem środków wspólnotowych wypłaconych nieregularnie oraz złą jakość dostarczanych danych na temat mechanizmów korekty stosowanych na szczeblu państw członkowskich w odniesieniu do polityki spójności, które to dane są niekiedy sprzeczne lub niekompletne, oraz że w odniesieniu do rolnictwa Trybunał Obrachunkowy ma wątpliwości co do wiarygodności udzielonych informacji (zob. pkt 3.26 i 5.44 rocznego sprawozdania za 2007 r.);

22.

podkreśla również znaczenie końcowych decyzji i działań naprawczych w celu wyłączenia z zakresu finansowania wspólnotowego wydatków poniesionych z naruszeniem przepisów wspólnotowych i ponownie zwraca się o określenie dokładnej linii budżetowej i roku, do którego odnoszą się indywidualne przypadki odzyskiwania środków, jak to uczyniono w sektorze rolnictwa i zasobów naturalnych;

23.

zwraca się do Komisji o poprawienie wydajności i skuteczności wieloletnich mechanizmów odzyskiwania środków, w tym na szczeblu państw członkowskich, i konsolidację informacji na temat odzyskiwania środków i korekt finansowych, w szczególności w dziedzinie funduszy strukturalnych, w celu dostarczenia wiarygodnych danych liczbowych, które można porównać w odniesieniu do różnych obszarów politycznych i sposobów zarządzania środkami; zwraca się do Komisji o przedstawienie Parlamentowi sprawozdania w załącznikach do rocznego sprawozdania, aby umożliwić podsumowanie tych działań;

24.

zwraca się o dokonanie oceny systemu, z uwagi na utrzymywanie się problemów związanych z odzyskiwaniem środków;

25.

w pełni popiera rygorystyczne stosowanie przez Komisję przepisów w zakresie zawieszenia płatności i z zadowoleniem przyjmuje już rozpoczęte działania mające na celu wstrzymanie przekazywania środków, jeżeli Komisja nie ma bezwzględnej pewności odnośnie do wiarygodności systemów zarządzania i kontroli państwa członkowskiego korzystającego z tych środków;

26.

z zadowoleniem przyjmuje udostępnienie sporządzanych przez państwa członkowskie rocznych podsumowań kontroli, począwszy od 2008 r., a także ocenę i deklaracje przedstawione w rocznych sprawozdaniach z działalności za 2007 r. dyrekcji generalnych, których dotyczą fundusze strukturalne, oraz wzywa Komisję do podjęcia starań w celu opublikowania tych podsumowań rocznych wraz z odpowiedzią Komisji; jest zdania, że podsumowania roczne sporządzane przez państwa członkowskie są dokumentami publicznymi, w związku z czym powinny być przekazywane właściwej komisji Parlamentu w trakcie procedury udzielania absolutorium;

27.

z niepokojem zauważa, że ze względu na rozbieżności w ich prezentacji oraz na brak wartości dodanej podsumowania te w opinii Trybunału Obrachunkowego nie mogą być jeszcze traktowane jako podstawa wiarygodnej oceny funkcjonowania i skuteczności systemów kontroli; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje zmienione wytyczne Komisji, mające na celu zapewnienie wyższej jakości podsumowań rocznych za 2008 r. i wzywa Komisję do dalszego ulepszania wytycznych udzielanych państwom członkowskim dotyczących sporządzania ich podsumowań rocznych; jest zdania, że rzetelne podsumowania roczne ograniczą liczbę kontroli na miejscu;

28.

w tym kontekście zwraca się do Komisji o zbadanie podsumowań otrzymanych w 2009 r. w celu zoptymalizowania ich wartości dodanej w zakresie uwiarygodniania funkcjonowania systemów kontroli wewnętrznej istniejących w państwach członkowskich; zwraca się do Komisji, aby zgodnie z art. 86 ust. 4 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawozdaniu rocznym zawarła analizę podsumowań rocznych przedłożonych przez państwa członkowskie, za punkt odniesienia przyjmując postanowienia porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami;

29.

ubolewa, że Komisja nie nadała biegu wnioskowi, zawartemu w rezolucji z dnia 22 kwietnia 2008 r. w sprawie absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2006 (14), o opracowanie i przekazanie Parlamentowi i Radzie specjalnego dokumentu zawierającego analizę, na podstawie otrzymanych rocznych podsumowań, mocnych i słabych stron krajowych systemów każdego państwa członkowskiego w zakresie zarządzania środkami wspólnotowymi i ich kontroli, a także analizę przeprowadzonych kontroli; ubolewa też, że do tej pory nie otrzymał od Komisji pełnych informacji dotyczących oceny i analizy porównawczej pierwszych przedłożonych podsumowań rocznych; za niezwykle ważne uważa zdanie sprawy z jakości rocznych podsumowań w celu podkreślenia znaczenia procesu, zwłaszcza poprzez określenie wspólnych problemów, możliwych rozwiązań i najlepszych praktyk;

30.

zwraca się do Komisji o systematyczne przedstawianie tej jakościowej i ilościowej oceny rocznych podsumowań w sprawozdaniach z działalności oraz o udostępnienie tych informacji wszystkim zainteresowanym stronom oraz opinii publicznej w ramach procesu udzielania absolutorium; oczekuje, że otrzyma pierwszą z tych ocen do września 2009 r., oraz postuluje, aby ta analiza podsumowań krajowych, poza tym, że będzie corocznie formalnie przedstawiana Parlamentowi, była też udostępniana wszystkim krajowym komisjom parlamentarnym ds. rozliczeń publicznych;

31.

wzywa Komisję do przeprowadzenia po trzech latach kompleksowej oceny zawierającej analizę „wartości dodanej”, jaką niesie ze sobą sporządzanie rocznych podsumowań dla należytego zarządzania wspólnotowymi środkami finansowymi w państwach członkowskich, oraz ocenę stopnia niezależności audytorów;

32.

uważa, że roczne podsumowania, które państwa członkowskie muszą sporządzać każdego roku wraz z rocznymi podsumowaniami kontroli i dostępnych deklaracji, zgodnie z pkt 44 porozumienia międzyinstytucjonalnego, powinny stanowić pierwszy krok w kierunku wprowadzenia krajowych deklaracji w sprawie zarządzania we wszystkich państwach członkowskich; wzywa Komisję do przedstawienia informacji o działaniach, które podjęła w tym zakresie w związku z poprzednimi rezolucjami w sprawie absolutorium, oraz do pilnego podjęcia wszelkich niezbędnych starań w celu podniesienia statusu rocznych podsumowań, tak aby miały one takie samo znaczenie polityczne, jak krajowe deklaracje w sprawie zarządzania; jest zdania, że Komisja powinna wykorzystać swoją inicjatywę prawodawczą i przedstawić wniosek dotyczący decyzji Rady wprowadzającej obowiązek przedkładania krajowych deklaracji;

33.

z zadowoleniem zauważa, że państwa członkowskie (Dania, Niderlandy, Szwecja, Zjednoczone Królestwo) powzięły inicjatywę zatwierdzenia przyjęcia krajowej deklaracji w sprawie zarządzania wspólnotowymi środkami finansowymi, ale ubolewa, że pomimo tych inicjatyw większość pozostałych państw członkowskich sprzeciwia się jej wprowadzeniu, a Austria, Belgia, Bułgaria, Cypr, Republika Czeska, Niemcy Estonia, Grecja, Hiszpania, Finlandia, Francja, Węgry, Irlandia, Włochy, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia i Słowacja nie podjęły dotąd działań w celu opracowania skutecznego systemu krajowych deklaracji;

34.

zwraca się, na mocy art. 248 ust. 3 traktatu WE, o podkreślenie, w odniesieniu do kontroli zarządzania dzielonego, współpracy między krajowymi organami kontroli i Europejskim Trybunałem Obrachunkowym; proponuje, aby krajowe organy kontroli, działając w funkcji niezależnych audytorów zewnętrzni i przestrzegając międzynarodowych standardów kontroli, skontrolowały wydawanie krajowych zaświadczeń o przeprowadzeniu kontroli w zakresie zarządzania wspólnotowymi środkami finansowymi rządom państw członkowskich, aby przedstawić je w procesie udzielania absolutorium zgodnie z właściwą procedurą międzyinstytucjonalną;

35.

z zadowoleniem przyjmuje ogólne postępy poczynione przy realizacji planu działań oraz fakt, że większość działań została wdrożona, a większość luk zidentyfikowanych w planie działań usunięta;

36.

wyraża zaniepokojenie powtarzającą się krytyką Trybunału Obrachunkowego dotyczącą niezadowalającej jakości kontroli przeprowadzanych w państwach członkowskich; z niepokojem odnotowuje skargi beneficjentów i krajowych organów kontroli na liczbę kontroli i koszty;

37.

z niepokojem odnotowuje także krytykę beneficjentów odnośnie do ilości podręczników, wskazówek (guidance notes), dokumentów roboczych i zasad uczestnictwa mających zastosowanie w przypadku dotacji; wzywa do konsolidacji tych dokumentów i do dyskusji z Parlamentem w celu uproszczenia zasad wdrażania;

38.

zdecydowanie twierdzi, że systemy kontroli stanowią odzwierciedlenie złożoności przepisów i zasad na różnych, czasami pokrywających się szczeblach; wzywa zatem Komisję do przyspieszenia procesu ich upraszczania z pełnym udziałem Parlamentu; zwraca się do państw członkowskich i regionów o podjęcie takich samych wysiłków;

39.

zwraca się do Komisji o dokonanie przeglądu warunków stosowania metody ryczałtowej w celu uzyskania większej wiarygodności z korzyścią dla beneficjentów; uważa za niedopuszczalne podważenie ex post wyboru ryczałtów;

40.

ubolewa, że działanie nr 4 planu działania na rzecz zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej, dotyczące zainicjowania międzyinstytucjonalnych rozmów w sprawie podstawowych zasad, jakie należy uwzględnić w przypadku dopuszczalnego ryzyka w transakcjach leżących u podstaw rozliczeń, zostało wdrożone tak późno;

41.

przypomina w tym kontekście znaczenie działania nr 10 wyżej wspomnianego planu działania, które ma na celu przeprowadzenie „analizy dotyczącej kosztów kontroli”, ponieważ „konieczne jest zapewnienie właściwej równowagi między kosztami kontroli a wynikającymi z nich korzyściami”;

42.

oczekuje również, że informacje na temat jakości kontroli w państwach członkowskich i jej poprawy będą ponownie uwzględnianie w rocznych sprawozdaniach z działalności dyrekcji generalnych oraz zwraca się o klasyfikację wszystkich agencji płatniczych i jednostek certyfikujących przez Komisję;

43.

zwraca się do Komisji o systematyczne przedstawianie oceny systemu ZSZiK oraz postuluje, aby roczne sprawozdania z działalności i sprawozdanie podsumowujące w większym stopniu obejmowały systemy usług Komisji i państw członkowskich objęte zarządzaniem dzielonym, szczególnie jeśli chodzi o jakość techniczną i kwestie etyczne, np. poziom niezależności krajowych organów kontroli;

44.

zwraca się do Komisji o bardziej kompletną i wyczerpującą ocenę kosztów środków przeznaczonych na systemy kontroli w zależności od obszaru wydatków – dotyczy to wszystkich obszarów wydatków Unii, w formie wymaganej przez Parlament w rezolucjach w sprawie absolutorium za lata ubiegłe oraz z uwzględnieniem koncepcji zakładającej uzyskanie wyników;

45.

zwraca się również do Komisji o przeanalizowanie, na podstawie otrzymanych rocznych podsumowań, mocnych i słabych stron krajowych systemów poszczególnych państw członkowskich w zakresie zarządzania i kontroli w odniesieniu do wspólnotowych środków finansowych, której to analizie towarzyszyć będzie ocena kosztu krajowych systemów kontroli wspólnotowych środków finansowych; przypomina Komisji o jej zobowiązaniu do poprawy jakości rocznych podsumowań państw członkowskich, aby stały się one użytecznymi narzędziami pozwalającymi na zmniejszenie ryzyka błędów w przyszłych latach; zwraca się do Komisji o wywiązanie się z tego zobowiązania;

46.

zauważa, że ta analiza porównawcza powinna być przekazana Parlamentowi, Radzie i Trybunałowi Obrachunkowemu na przełomie lat 2009 i 2010 r. i powinna stanowić podstawę rozmów międzyinstytucjonalnych na temat dopuszczalnego ryzyka błędu;

47.

zauważa, że o ile „dopuszczalne ryzyko błędu” jest podstawowym pojęciem w odniesieniu do zintegrowanych ram kontroli wewnętrznej, które muszą zostać uwzględnione przez Trybunał Obrachunkowy w momencie wydawania DAS, zgodnie z opinią Trybunału Obrachunkowego nr 4/2006 w sprawie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 (15), to pozostaje jeszcze problem zdefiniowania sposobu, w jaki ten poziom dopuszczalnego ryzyka powinien zostać określony;

48.

z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnej interpretacji pojęcia dopuszczalnego ryzyka błędu jako solidnej podstawy metodologicznej dla ekonomicznej analizy dopuszczalnego poziomu ryzyka i oczekuje, że Komisja uzupełni te prace podczas opracowywania wniosku w sprawie dopuszczalnego poziomu ryzyka w podziale na dziedziny budżetu; uznaje w tym kontekście znaczenie tego komunikatu jako głównej podstawy rozważań, ze ściśle ekonomicznego punktu widzenia, na temat „dopuszczalnego poziomu ryzyka” dla dwóch obszarów wydatków Unii, a mianowicie funduszy strukturalnych i EFRROW; wzywa jednak do tego, aby dialog między audytorem zewnętrznym a kontrolowanym podmiotem był zgodny z międzynarodowymi standardami kontroli, według których to do audytora zewnętrznego należy ocena ryzyka, na podstawie którego wydaje on swoją opinię na temat wyboru procedur kontroli;

49.

ubolewa, że w wyżej wspomnianym komunikacie Komisja zgłasza problemy z uzyskaniem wystarczająco wiarygodnych informacji od państw członkowskich, i uważa, że ta ocena szkodzi wizerunkowi Unii;

50.

ma wątpliwości odnośnie do wiarygodności informacji dostarczanych przez państwa członkowskie i zwraca się do Komisji o ponowne zgromadzenie danych liczbowych oraz, przy wsparciu technicznym Trybunału Obrachunkowego, ich dokładną analizę natychmiast po odnotowaniu odczuwalnych skutków uregulowań prawnych w odniesieniu do okresu 2007–2013 oraz o przekazanie tej analizy Parlamentowi i Radzie przed końcem 2011 r.;

51.

stwierdza, że określenie dopuszczalnego poziomu ryzyka jest bardzo ważne i niezwykle złożone; uważa, że dopuszczalny poziom ryzyka powinien być ściśle związany z dokładną analizą stosunku pomiędzy kosztami a skutecznością systemów kontroli Komisji i państw członkowskich w odniesieniu do wszystkich obszarów wydatków wspólnotowych;

52.

uwzględniając pilność dalszego analizowania kosztów i korzyści z prowadzenia kontroli, zwraca się do Komisji o przeprowadzenie, przy wsparciu technicznym Trybunału Obrachunkowego, dokładnej analizy w obszarach badań, stosunków zewnętrznych i wydatków administracyjnych oraz o sporządzenie na ten temat sprawozdania przed końcem roku 2010;

53.

uważa, że kwoty europejskich środków finansowych utraconych z powodu błędów powinny być również brane pod uwagę przy określaniu dopuszczalnego poziomu błędu;

54.

uważa, że należy doprowadzić do sformułowania konkretnych propozycji dotyczących poprawy zarządzania wydatkami wspólnotowymi i ich kontroli, a nawet do pewnej harmonizacji niektórych aspektów, oraz proponuje, aby Parlament przyznał Komisji, przy okazji następnej procedury budżetowej, środki niezbędne do przeprowadzenia analizy;

55.

zwraca się do Komisji o niezwłoczne przedstawienie propozycji zmierzających do osiągnięcia celu, jakim jest uzyskanie pozytywnego DAS;

56.

przypomina, że Komisja postanowiła rozpocząć prowadzenie dobrowolnego rejestru lobbystów oraz dokonać oceny systemu po upływie jednego roku; ma świadomość, że traktat z Lizbony zapewnia podstawę prawną do stworzenia obowiązkowego rejestru; przypomina, że obecny rejestr Parlamentu jest już obowiązkowy oraz że ewentualny wspólny rejestr miałby faktycznie charakter obowiązkowy, ponieważ rejestracja jest w każdym przypadku warunkiem uzyskania dostępu do Parlamentu;

57.

ubolewa, że nie doszło do spełnienia postulatu Parlamentu dotyczącego nowego kodeksu postępowania członków Komisji, który miał na celu poprawę i bardziej precyzyjne określenie ich indywidualnych i zbiorowych obowiązków politycznych oraz odpowiedzialności za ich decyzje i realizację polityk przez ich służby;

58.

ponownie przypomina, że Komisja odpowiada za zapewnienie kompletności, możliwości wyszukiwania i porównywalności danych dotyczących beneficjentów finansowania wspólnotowego, i ubolewa, że cel ten nie został jeszcze osiągnięty;

59.

ponownie przypomina znaczenie całkowitej przejrzystości i jawności w przypadku pracowników gabinetów członków Komisji, którzy nie są zatrudniani zgodnie z regulaminem pracowniczym;

60.

odnotowuje, że publikowanie list beneficjentów funduszy europejskich jest obowiązkowe od roku budżetowego 2007; zauważa z ubolewaniem, że Parlament nie ma ogólnej wizji ani odnośnie do publikowania list, ani do szczegółów dotyczących beneficjentów i ich projektów; wzywa Komisję do dokonania oceny użyteczności danych publikowanych przez państwa członkowskie w świetle określonych celów politycznych;

61.

jest zaskoczony, że Komisja zaproponowała wkład na cele centrum sportowego Parlamentu w wysokości 1 500 000 EUR z pozabudżetowych rachunków bankowych Komisji związanych z byłym sklepem Economat (COM(2008) 692) i nie pochwala tego sposobu usiłowania uzyskania zgody Parlamentu na wykorzystanie środków; przypomina ust. 6 swojej wyżej wymienionej rezolucji z dnia 24 kwietnia 2007 r. w sprawie absolutorium za rok budżetowy 2005 r. i ust. 6 i 7 swojej rezolucji z dnia 27 kwietnia 2006 r. w sprawie absolutorium za rok budżetowy 2004 (16); wzywa Komisję do zapisania środków z pozabudżetowych rachunków bankowych związanych z byłym sklepem Economat w zwykłym budżecie przed przedstawieniem propozycji ich wykorzystania;

62.

przypomina Komisji, że przed następnymi wyborami europejskimi powinna funkcjonować kompleksowa, łatwo dostępna dla szerokiej publiczności baza danych zawierająca informacje o wszystkich końcowych beneficjentach finansowania wspólnotowego;

63.

z zadowoleniem stwierdza, że proces uproszczenia rozpoczęty podczas ostatniego przeglądu rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 przyniósł oczekiwane rezultaty w odniesieniu do zamówień publicznych;

64.

zauważa jednak, że kroki podjęte w odniesieniu do dotacji okazały się skuteczne jedynie częściowo; zwraca się do Komisji o przedstawienie do dnia 1 stycznia 2010 r. wniosków dotyczących zmienionego i w pełni skonsolidowanego rozporządzenia finansowego wraz z rozdziałami odnoszącymi się do konkretnych programów wydatków, które to rozporządzenie będzie łączyć wszystkie wymogi, jakie beneficjent danego programu musi spełnić, w ramach jednego kompleksowego źródła oraz wraz z dalszymi uproszczeniami w odniesieniu do przyznawania i kontrolowania dotacji; zwraca się, zgodnie z art. 184 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002, o wszczęcie postępowania pojednawczego w odniesieniu do następnego z odbywających się co trzy lata przeglądów tegoż rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002;

65.

zachęca Komisję do tego, by na początkowym etapie przeprowadziła konsultacje z innymi instytucjami, które obowiązuje rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002;

66.

z niepokojem odnosi się do warunków pracy OLAF; zwraca się do Komisji o zapewnienie OLAF bezpośredniego dostępu do swoich baz danych, podczas prowadzonych przez ten urząd dochodzeń, w celu bezzwłocznego umożliwienia wszczęcia dochodzeń i zarządzania nimi;

67.

wzywa również do zapewnienia, aby państwa trzecie będące beneficjentami udzieliły OLAF wymaganego wsparcia podczas kontroli na miejscu, jak również istotnych informacji na temat monitorowania następstw prowadzonych dochodzeń; zwraca się do Komisji o zagwarantowanie, że wszelkie przyszłe kontakty będą określać, iż organy odnośnych państw mają w pełni współpracować z OLAF;

68.

z poważnym zaniepokojeniem zauważa, że zaledwie 6,7 % wszystkich przypadków „działań sądowych” podejmowanych przez OLAF zakończyło się wszczęciem postępowań sądowych; zdaje sobie sprawę, że w 2007 r. 60 % wszystkich przypadków, którymi zajmował się OLAF, zawierało zalecenie „działań sądowych”; uznaje, że ta niedopuszczalna sytuacja prowadzi do osłabienia państwa prawa i zaufania obywateli oraz że skorzystać na niej mogą jedynie osoby dopuszczające się nadużyć; zdecydowanie więc zaleca Komisji, aby wykorzystała wszystkie przewidziane w traktatach środki, by zapewnić skuteczną współpracę organów krajowych w ramach zwalczania nadużyć we Wspólnocie;

69.

stwierdza z zaniepokojeniem, że w latach 2006–2008, jedynie 37 z 222 przypadków dochodzeń wewnętrznych zakończyło się postępowaniem dyscyplinarnym oraz że spośród tych 37 przypadków tylko 2 wywołały rzeczywiste skutki, podczas gdy 3 dochodzenia zostały wstrzymane ze względu na brak dowodów, a pozostałe 32 dochodzenia – czyli 87 % – do dziś nie zostały rozstrzygnięte; zwraca się do Komisji, aby zobowiązała się do traktowania przypadków dochodzeń dyscyplinarnych z takim samym zaangażowaniem, jak przypadków dochodzeń zewnętrznych oraz doprowadziła do rozstrzygnięcia przypadków, wobec których nie wszczęto jeszcze skutecznego postępowania dyscyplinarnego;