25.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/1

25.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2) stanowi, że ceny przywozowe cif cukru białego oraz cukru surowego uznaje się za „ceny reprezentatywne”. Ceny te ustala się według jakości standardowej określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2)

Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 24 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, przy ustalaniu wymienionych cen reprezentatywnych należy uwzględnić wszystkie informacje zawarte w art. 23 tego rozporządzenia.

(3)

Przy korekcie cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości w odniesieniu do przyjętego poziomu cen oferowanych dla cukru białego stosuje się premie lub obniżki, o których mowa w art. 26 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 951/2006. W odniesieniu do cukru surowego stosuje się metodę opartą o współczynniki korygujące określoną w wymienionym ustępie lit. b).

(4)

W przypadku wystąpienia różnicy między ceną progową danego produktu i jego ceną reprezentatywną, należy ustalić dodatkowe należności celne przywozowe, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 39 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(5)

Należy ustalić ceny reprezentatywne oraz dodatkowe należności celne przywozowe dla omawianych produktów, zgodnie z art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

25.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/5

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2) stanowi, że ceny przywozowe cif melasy uznaje się za „ceny reprezentatywne”. Ceny te ustala się w odniesieniu do jakości standardowej określonej w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006.

(2)

Przy ustalaniu cen reprezentatywnych należy uwzględnić wszystkie informacje określone w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 30 wymienionego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, zastosować metodę określoną w art. 33 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(3)

W przypadku korekty cen nieodnoszących się do jakości standardowej, ceny te należy, w zależności od jakości oferowanej melasy, zwiększyć lub pomniejszyć zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(4)

W przypadku wystąpienia różnicy między ceną progową danego produktu a jego ceną reprezentatywną, należy ustalić dodatkowe należności celne przywozowe, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 39 rozporządzenia (WE) nr 951/2006. W razie zawieszenia należności przywozowych zgodnie z art. 40 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, należy ustalić specjalne kwoty tych należności.

(5)

Należy ustalić ceny reprezentatywne oraz dodatkowe należności celne przywozowe dla omawianych produktów, zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

25.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/7

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 676/2009 (2) otwiera zaproszenie do składania ofert przetargowych na maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na przywóz kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich do Hiszpanii.

(2)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych w zakresie przywozu kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz przywozu kukurydzy do Portugalii (3), Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, postanowić o ustaleniu maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych. W ramach tych ustaleń należy w szczególności wziąć pod uwagę kryteria określone w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1296/2008.

(3)

Przetarg wygrywa ten (ci) oferent(ci), którego(ych) oferta odpowiada poziomowi maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych lub jest od niego niższa.

(4)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

25.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/8

(1)

Sektor usług finansowych stanowi kluczowy element rynku wewnętrznego, który ma zasadnicze znaczenie dla właściwego funkcjonowania europejskiej gospodarki i zapewnienia jej konkurencyjności w świecie. Zdrowy i dynamiczny sektor finansowy wymaga solidnych ram regulacyjnych i nadzorczych, pozwalających na sprostanie wymaganiom coraz bardziej zintegrowanych rynków finansowych we Wspólnocie.

(2)

Rozwijający się od 2007 r. kryzys na rynkach finansowych sprawił, że nadzór nad instytucjami finansowymi i kwestia sprawozdawczości finansowej oraz badania sprawozdań finansowych znalazły się w centrum uwagi polityki wspólnotowej, która przewiduje konieczność zapewnienia dobrze funkcjonujących wspólnych ram dla rynku wewnętrznego.

(3)

W globalnej gospodarce konieczne jest również zbliżenie standardów obowiązujących w ramach poszczególnych jurysdykcji oraz opracowanie standardów międzynarodowych w ramach przejrzystego i uwzględniającego odpowiedzialność demokratyczną procesu. W związku z tym ważne jest, aby Wspólnota uczestniczyła w międzynarodowym procesie normalizacyjnym w odniesieniu do rynków finansowych. Aby zapewnić uwzględnienie interesów Wspólnoty, a także wysoką jakość standardów międzynarodowych oraz ich zgodność z prawem wspólnotowym, konieczna jest właściwa reprezentacja interesów Wspólnoty w tym międzynarodowym procesie normalizacyjnym.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (3) (rozporządzenie w sprawie MSR) Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) powinny zostać włączone do prawa wspólnotowego, które ma być stosowane przez spółki, których papiery wartościowe są notowane na rynku regulowanym we Wspólnocie, pod warunkiem że MSSF spełniają kryteria określone w rozporządzeniu w sprawie MSR. MSSF odgrywają zatem zasadniczą rolę w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, a Wspólnota ma bezpośredni interes w zapewnieniu, aby procedury opracowywania i przyjmowania MSSF prowadziły do uzyskania takich standardów rachunkowości, które odpowiadają wymogom ram prawnych rynku wewnętrznego.

(5)

MSSF są publikowane przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB), a dotyczące ich interpretacje wydawane są przez Komitet ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (IFRIC), tj. przez dwa organy Fundacji Komitetu Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASCF). Ważne jest zatem, aby ustanowić odpowiednie narzędzia finansowania IASCF.

(6)

W 2001 r. europejskie organizacje zaangażowane w procesy sprawozdawczości finansowej, zrzeszające emitentów papierów wartościowych, inwestorów oraz przedstawicieli zawodów księgowych, utworzyły Europejską Grupę Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG). Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie MSR, EFRAG sporządza dla Komisji opinie na temat tego, czy standardy rachunkowości publikowane przez IASB lub ich interpretacje publikowane przez IFRIC, które mają zostać przyjęte we Wspólnocie, są zgodne z prawem wspólnotowym. EFRAG jest ponadto coraz częściej wykorzystywana jako platforma, dzięki której można przekazywać uwagi o charakterze technicznym, dotyczące projektów standardów rachunkowości.

(7)

Uwzględniając kluczową rolę EFRAG we wspieraniu prawa i polityki dotyczących rynku wewnętrznego oraz w reprezentowaniu europejskich interesów w procesie stanowienia standardów na poziomie międzynarodowym, konieczne jest, aby Wspólnota przyczyniała się do finansowania EFRAG.

(8)

W dziedzinie ustawowego badania sprawozdań finansowych w 2005 r. Monitoring Group – międzynarodowa organizacja odpowiedzialna za nadzorowanie reformy zarządzania Międzynarodowej Federacji Księgowych (IFAC) – powołała Radę Nadzoru nad Interesem Publicznym (PIOB). Zadaniem PIOB jest monitorowanie procedur stanowienia międzynarodowych standardów rewizji finansowej (ISA) przez IFAC, a także pozostałych obszarów działalności tej instytucji istotnych z punktu widzenia interesu publicznego. Możliwe jest przyjęcie międzynarodowych standardów rewizji finansowej (ISA) na potrzeby stosowania we Wspólnocie, pod warunkiem, w szczególności, że zostały opracowane z uwzględnieniem należytej procedury, nadzoru publicznego i przejrzystości zgodnie z art. 26 dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych (4).

(9)

Włączenie ISA do prawa wspólnotowego oraz kluczowa rola PIOB w zapewnieniu, aby spełniały one wymogi określone w dyrektywie 2006/43/WE, oznaczają, że Wspólnota ma bezpośredni interes w zapewnieniu, aby procedury opracowywania i zatwierdzania tych standardów prowadziły do przyjęcia standardów spójnych z ramami prawnymi rynku wewnętrznego. Ważne jest zatem zapewnienie odpowiednich narzędzi finansowania PIOB.

(10)

W związku z tym właściwe jest ustanowienie programu wspólnotowego (zwanego dalej „programem”) umożliwiającego współfinansowanie działalności EFRAG, IASCF oraz PIOB, które to instytucje, zgodnie z art. 162 rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (5), dążą do osiągnięcia celów będących przedmiotem interesu ogólnoeuropejskiego poprzez opracowywanie i zatwierdzanie standardów lub przez monitorowanie procesu stanowienia standardów w obszarach sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych.

(11)

Właściwe jest również ustanowienie dotacji dla trzech prawnych struktur wspierających, których wyłącznym celem jest zapewnianie Komitetowi Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych, ustanowionemu decyzją Komisji 2009/77/WE (6), Komitetowi Europejskich Organów Nadzoru Bankowego, ustanowionemu decyzją Komisji 2009/78/WE (7), oraz Komitetowi Europejskich Inspektorów ds. Ubezpieczeń i Emerytur Pracowniczych, ustanowionemu decyzją Komisji 2009/79/WE (8) (zwanym wspólnie „komitetami organów nadzoru”), administracyjnego wsparcia przy wykonywaniu ich kompetencji i realizacji projektów obejmujących w szczególności szkolenia personelu krajowych organów nadzoru oraz zarządzanie projektami w zakresie technologii informatycznych.

(12)

Kryzys finansowy ukazał pilną potrzebę poczynienia postępów dotyczących konwergencji w zakresie nadzoru i współpracy. Wspólnota powinna zatem wnieść wkład w finansowanie określonych działań komitetów organów nadzoru, które mają przyczynić się do osiągnięcia tych postępów.

(13)

Jednolite wdrażanie i stosowanie prawa wspólnotowego w dziedzinie usług finansowych w odniesieniu do nadzoru ma zasadnicze znaczenie dla usunięcia pozostałych przeszkód na drodze do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Do najbardziej skutecznych i właściwych sposobów osiągnięcia tego celu należą zapewnienie przez komitety organów nadzoru lepszego systemu szkoleń dla personelu krajowych organów nadzoru oraz opracowanie wspólnych narzędzi informatycznych.

(14)

Instytucje, które działają w obszarach nadzoru, rachunkowości oraz badania sprawozdań finansowych, są w wysokim stopniu uzależnione od finansowania, a mimo istotnych funkcji, jakie pełnią we Wspólnocie, żaden z proponowanych beneficjentów programu nie korzysta z jakiegokolwiek wsparcia finansowego z budżetu Wspólnoty, które może mieć wpływ na jego możliwości realizacji powierzonych zadań, mających decydujące znaczenie dla funkcjonowania rynku wewnętrznego.

(15)

Współfinansowanie wspólnotowe zapewni tym beneficjentom jasne, stałe, zdywersyfikowane, solidne i odpowiednie finansowanie oraz możliwość niezależnej i sprawnej realizacji powierzonych im zadań leżących w interesie publicznym.

(16)

Należy zapewnić wystarczające środki finansowe poprzez wkład Wspólnoty w funkcjonowanie komitetów organów nadzoru i stanowienie międzynarodowych standardów w zakresie rachunkowości i badania sprawozdań finansowych, w szczególności w odniesieniu do IASCF, a także EFRAG i PIOB.

(17)

Finansowanie wspólnotowe powinno – w szczególności w przypadku IASCF – zależeć od praktycznej realizacji reform zarządzania, o które wystąpiła Wspólnota.

(18)

Przedstawiając corocznie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji swoje projekty programów prac, wymagane w rezolucji z dnia 9 października 2008 r. (9) i w konkluzjach Rady z dnia 14 maja 2008 r., komitety organów nadzoru powinny uwzględnić w nich szczegółowy wykaz działań finansowanych w ramach programu w roku, którego sprawozdanie dotyczy, z zaznaczeniem w szczególności kwot finansowania i wyników działań finansowych oraz opisu działań, które komitety organów nadzoru zamierzają przedstawić Komisji w kolejnym roku finansowania w ramach programu.

(19)

Oprócz zmian w mechanizmach finansowania, również systemy zarządzania IASCF i EFRAG są obecnie poddawane reformom zarządzania, które okazały się konieczne w świetle kryzysu finansowego, celem zapewnienia, aby stworzenie struktur i procedur umożliwiło im niezależną, sprawną, przejrzystą i uwzględniającą odpowiedzialność demokratyczną realizację powierzonych im zadań leżących w interesie publicznym. Znaczenie tych reform podkreślono w sprawozdaniu grupy wysokiego szczebla w sprawie nadzoru finansowego, której przewodniczył Jacques de Larosière (grupa de Larosière’a) z dnia 25 lutego 2009 r., w komunikacie Komisji z dnia 4 marca 2009 r. na wiosenny szczyt Rady Europejskiej zatytułowanym „Realizacja europejskiego planu naprawy” oraz podczas szczytu G20 w dniu 2 kwietnia 2009 r. Reformy te powinny zostać zrealizowane do czasu uruchomienia współfinansowania przez Wspólnotę. W odniesieniu do IASCF reformy te powinny obejmować między innymi wypełnienie zaleceń zawartych w rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 24 kwietnia 2008 r. w sprawie międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej (IFRS) i zarządzania przez Radę ds. Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB), oraz w konkluzjach Rady z dnia 8 lipca 2008 r., a w szczególności stworzenie rady nadzorczej wyposażonej w odpowiednie kompetencje i o odpowiednim składzie, większej przejrzystości i legalności w zakresie ustanawiania norm i programów politycznych w ramach IASCF, a także zwiększenie skuteczności Rady Doradczej ds. Standardów oraz sformalizowanie roli ocen wpływu jako części należytego postępowania w ramach IASB.

(20)

Beneficjenci prowadzący działalność międzynarodową w państwach trzecich, tacy jak PIOB i IASCF, nie powinni w dalszym ciągu korzystać ze współfinansowania wspólnotowego, jeśli po upływie jego pierwszych dwóch lat nie poczynili oni znaczących postępów w kierunku zapewnienia, aby neutralne mechanizmy finansowania stanowiły większość ich całkowitego finansowania, także z podmiotów z krajów trzecich.

(21)

Dyrektywa 2006/43/WE przewiduje, że państwa członkowskie powołują niezależne organy nadzoru w dziedzinie badań sprawozdań finansowych. Niedawne wydarzenia rynkowe ukazały jednak niedoskonałości w wielu dziedzinach, w tym w badaniu sprawozdań finansowych. Celem poprawy jakości badań sprawozdań finansowych w Unii Europejskiej Komisja powinna zatem przedstawić do dnia 1 lipca 2010 r. sprawozdania w sprawie wzmocnienia europejskiej współpracy w nadzorze firm audytorskich.

(22)

Kryzys finansowy może doprowadzić do utworzenia nowych instytucji na poziomie wspólnotowym lub międzynarodowym, o mandacie obejmującym cele wspólnotowe podobne do celów realizowanych przez beneficjentów programu.

(23)

Należy zapewnić możliwość włączenia do programu instytucji takich jak nowi beneficjenci, pod warunkiem że spełniają one kryteria kwalifikowalności określone w niniejszej decyzji.

(24)

Środki konieczne do wdrożenia niniejszej decyzji należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (10).

(25)

W szczególności należy przyznać Komisji uprawnienia do selekcji nowych beneficjentów programu oraz do wprowadzania odpowiednich zmian w załączniku. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej decyzji, poprzez jej uzupełnienie nowymi elementami innymi niż istotne, muszą one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(26)

Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (11) (rozporządzenie finansowe) oraz rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002, które zabezpieczają interesy finansowe Wspólnoty, należy stosować z uwzględnieniem zasad prostoty i spójności w wyborze instrumentów budżetowych, ograniczenia liczby przypadków, w których Komisja jest bezpośrednio odpowiedzialna za ich wdrożenie i zarządzanie nimi, a także wymaganego stopnia proporcjonalności między kwotą zasobów a obciążeniem administracyjnym związanym z ich wykorzystaniem.

(27)

Kryzys finansowy podkreślił konieczność reformy modeli regulacji i nadzoru dla sektora finansowego Unii Europejskiej. W swoim komunikacie zatytułowanym „Realizacja europejskiego planu naprawy” Komisja ogłosiła zamiar przedstawienia koniecznych wniosków legislacyjnych należycie uwzględniających konkluzje grupy de Larosière’a. Rada Europejska z dni 19–20 marca 2009 r. zgodziła się, że istnieje potrzeba poprawy regulacji i nadzoru w odniesieniu do instytucji finansowych w Unii Europejskiej, a podstawę działania powinno stanowić sprawozdanie grupy de Larosière’a. Komisja powinna jak najszybciej, a w każdym razie nie później niż dnia 1 lipca 2010 r., przedstawić odpowiednie wnioski Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(28)

Niniejsza decyzja powinna przewidywać możliwość współfinansowania działalności określonych instytucji, które dążą do osiągnięcia celów będących przedmiotem interesu wspólnotowego w kwestiach ogólnowspólnotowych w dziedzinie usług finansowych oraz opracowywania i zatwierdzania standardów lub nadzorowania procedur stanowienia standardów w obszarach sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych.

(29)

Proponuje się wspólnotowe finansowanie dokładnie określonej i ograniczonej liczby najważniejszych instytucji działających w obszarze usług finansowych. W obecnych ramach instytucjonalnych nowe mechanizmy finansowania zapewnią stabilne, zdywersyfikowane, solidne i odpowiednie finansowanie, dzięki któremu instytucje te będą mogły sprawnie i w sposób niezależny realizować swoje zadania związane ze Wspólnotą lub leżące w publicznym interesie Wspólnoty. Wsparcie finansowe zostanie przyznane zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu finansowym oraz w rozporządzeniu (WE, Euratom) nr 2342/2002.

(30)

Ponieważ cele niniejszej decyzji nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na jej rozmiary i skutki możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,

a)

działalność służąca realizacji polityki Wspólnoty mającej na celu osiągnięcie konwergencji w zakresie nadzoru, w szczególności poprzez szkolenie personelu krajowych organów nadzoru oraz zarządzanie projektami w zakresie technologii informatycznych w obszarze usług finansowych; oraz

b)

działalność w zakresie przygotowywania lub wnoszenia wkładu w opracowywanie, stosowanie, ocenę lub monitorowanie standardów lub monitorowanie procedur stanowienia standardów, służąca wdrażaniu polityk Wspólnoty w dziedzinie sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych.

a)

posiadać status osoby prawnej o charakterze niezarobkowym, której celem jest wspieranie interesu publicznego i która dąży do osiągnięcia celów będących przedmiotem interesu ogólnoeuropejskiego w rozumieniu art. 162 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002; oraz

b)

w chwili przyznania dotacji nie może znajdować się w żadnej z sytuacji, o których mowa w art. 93 ust. 1, art. 94 i art. 96 ust. 2 lit. a) rozporządzenia finansowego.

a)

w przypadku beneficjentów wymienionych w sekcji A załącznika finansowanie wspólnotowe musi być przyznawane wyłącznie w formie dotacji operacyjnych; oraz

b)

w odniesieniu do beneficjentów wymienionych w sekcji B załącznika:

a)

ich wyłącznym celem musi być umożliwienie beneficjentom wymienionym w sekcji B załącznika udzielania wsparcia administracyjnego komitetom organów nadzoru celem opracowywania i wdrażania projektów, określonych w decyzjach przyznających dotacje na działania; oraz

b)

funkcja beneficjentów wymienionych w sekcji B załącznika, polegająca na zapewnieniu wsparcia administracyjnego, musi być wyraźnie określona w ich statutach.

a)

projekty w dziedzinie technologii informacyjnej;

b)

programy szkoleń oraz programy oddelegowania pracowników krajowych organów nadzoru;

c)

organizacja konferencji, seminariów, sesji szkoleniowych oraz spotkań ekspertów;

d)

przygotowywanie i publikowanie publikacji, przygotowywanie i realizacja innych działań informacyjnych;

e)

prowadzenie badań naukowych i sporządzanie analiz; oraz

f)

inna określona działalność w zakresie wsparcia prawa wspólnotowego i polityk wspólnotowych w dziedzinie rachunkowości i badania sprawozdań finansowych, konwergencji nadzoru lub współpracy.

a)

musi być bezpośrednim następcą jednego z beneficjentów wymienionych w załączniku;

b)

musi prowadzić działalność wspierającą wdrażanie polityk wspólnotowych mających na celu zapewnienie konwergencji w dziedzinie nadzoru oraz współpracy w obszarze usług finansowych; lub

c)

musi być bezpośrednio zaangażowana w proces przygotowywania lub wnoszenia wkładu w opracowywanie, stosowanie, ocenę lub monitorowanie standardów międzynarodowych lub monitorowanie procedur stanowienia standardów, służący wdrażaniu polityk Wspólnoty w dziedzinie sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych.

a)

spełnia kryterium określone w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu, może zostać jej przyznana dotacja jej poprzednika wymienionego w załączniku, pod warunkiem że w przypadku dotacji na działania instytucja ta spełnia także kryteria dotyczące kwalifikującej się działalności określone w art. 6; lub

b)

spełnia kryteria dotyczące kwalifikującej się działalności określone w art. 6 oraz kryteria określone w ust. 2 lit. b) lub c) niniejszego artykułu, może zostać jej przyznana dotacja na działania.

a)

coroczne przedstawianie przez beneficjenta sprawozdania technicznego i finansowego z postępu prac dla każdego działania finansowanego w ramach programu z dotacji na działania, oraz sprawozdania końcowego po zakończeniu realizacji działania; oraz

b)

dla każdego programu działań finansowanego w ramach programu z dotacji operacyjnych – coroczne przedstawianie przez beneficjenta sprawozdania z działalności i sprawozdania finansowego w sprawie wdrażania programu działania oraz sprawozdania końcowego po upływie terminu ubiegania się o finansowanie wspólnotowe.

25.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 253/17

(1)

W dniu 11 października 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/694/WPZiB (1), którego celem było zamrożenie wszystkich funduszy i zasobów gospodarczych należących do osób, które zostały oskarżone przez MTKJ o popełnienie zbrodni wojennych, ale które uniknęły aresztowania przez MTKJ.

(2)

Wspólne stanowisko 2004/694/WPZiB obowiązuje do dnia 10 października 2009 r.

(3)

Obowiązywanie wspólnego stanowiska 2004/694/WPZiB należy przedłużyć o kolejne 12 miesięcy.

(4)

Wspólnotowe przepisy wykonawcze są określone w rozporządzeniu (WE) nr 1763/2004 z dnia 11 października 2004 r. nakładającym określone środki ograniczające dla wsparcia skutecznego wykonania mandatu Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej Jugosławii (MTKJ) (2),