11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1659/2005 (2) (zwanym dalej „rozporządzeniem pierwotnym”) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL). Środek stanowi stawka cła ad valorem w wysokości 39,9 %, z wyłączeniem sześciu przedsiębiorstw wymienionych z nazwy w rozporządzeniu pierwotnym, podlegających indywidualnym stawkom cła.

(2)

Po nałożeniu ostatecznych środków antydumpingowych Komisja otrzymała od chińskiego producenta eksportującego Bayuquan Refractories Company Limited (zwanego dalej „wnioskodawcą” lub „BRC”) wniosek o wszczęcie częściowego przeglądu okresowego rozporządzenia pierwotnego (zwanego dalej „przeglądem okresowym”), na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wnioskodawca nie uczestniczył w dochodzeniu, które doprowadziło do ustaleń i wniosków przedstawionych w rozporządzeniu pierwotnym (zwanym dalej „dochodzeniem pierwotnym”), w związku z tym stosuje się wobec niego rezydualne cło antydumpingowe.

(3)

W swoim wniosku dotyczącym przeglądu okresowego przedsiębiorstwo BRC twierdziło, że spełnia ono kryteria traktowania na zasadach rynkowych („MET”) oraz indywidualnego traktowania („IT”). BRC zastało wykupione przez Vesuvius Group, co spowodowało zmiany w jego strukturze. Wnioskodawca argumentował, że porównanie cen krajowych i kosztów produkcji z cenami eksportowymi oferowanymi w wywozie do Wspólnoty dowodzi, że margines dumpingu jest znacznie niższy niż obecny poziom środka antydumpingowego. Dlatego też wnioskodawca twierdził, że stosowanie środka na obecnym poziomie nie jest już konieczne w celu zrównoważenia skutków dumpingu.

(4)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu okresowego, Komisja postanowiła wszcząć częściowy przegląd okresowy zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w zakresie ograniczonym do zbadania dumpingu odnośnie do przedsiębiorstwa BRC. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w dniu 12 czerwca 2008 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3) i rozpoczęła dochodzenie.

(5)

Produkt objęty przeglądem okresowym jest taki sam jak produkt opisany w rozporządzeniu pierwotnym, mianowicie są to chemicznie związane, niewypalone cegły magnezytowe, których komponent magnezytowy zawiera co najmniej 80 % MgO, niezależnie od tego, czy zawierają magnezyt, pochodzące z ChRL („produkt objęty postępowaniem”), obecnie klasyfikowane w ramach kodów CN ex 6815 91 00, ex 6815 99 10 i ex 6815 99 90 (kody TARIC 6815910010, 6815991020 i 6815999020).

(6)

Produkt wytwarzany i sprzedawany na rynku chińskim i produkt wywożony do Wspólnoty, jak również ten wytwarzany i sprzedawany w USA posiadają takie same podstawowe cechy fizykochemiczne, techniczne i zastosowania, dlatego też uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(7)

Komisja oficjalnie powiadomiła przemysł wspólnotowy, wnioskodawcę oraz przedstawicieli kraju wywozu o wszczęciu przeglądu okresowego. Zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie opinii na piśmie i ustnie. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(8)

Komisja przesłała wnioskodawcy formularz wniosku o MET wraz z kwestionariuszem i otrzymała odpowiedź w wyznaczonym w tym celu terminie. Komisja zgromadziła i zweryfikowała również wszelkie informacje, jakie uznała za niezbędne dla celów określenia dumpingu, oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(9)

Dochodzenie dotyczące dumpingu objęło okres od dnia 1 kwietnia 2007 r. do dnia 31 marca 2008 r. (zwany dalej „okresem objętym dochodzeniem” lub „OD”).

(10)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu z ChRL wartość normalną ustala się zgodnie z art. 2 ust. 1–6 rozporządzenia podstawowego dla tych producentów, których uznano za spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadkach gdy wykazano, że w odniesieniu do wytwarzania i sprzedaży produktu podobnego przeważały warunki gospodarki rynkowej. Wspomniane kryteria przedstawiono poniżej w streszczonej formie:

(11)

Wnioskodawca wystąpił o przyznanie MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego, przesyłając właściwie umotywowany formularz wniosku o MET w wyznaczonym terminie. Informacje i dane w nim przedstawione zostały następnie zweryfikowane podczas dochodzenia na miejscu.

(12)

W trakcie dochodzenia ustalono, że wnioskodawca nie spełnia kryteriów przyznania MET, o których mowa w art. 2 ust. 7 lit. c) tiret drugie i trzecie. Przedsiębiorstwo nie udowodniło, że posiada jeden czytelny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, sporządzanej i podlegającej audytowi zgodnie z IAS. Sprawozdania finansowe i poszczególne rachunki przedsiębiorstwa wskazywały na takie naruszenia IAS oraz zasad rachunkowości, jak niepoprawne księgowanie amortyzacji środków trwałych oraz niepoprawne księgowanie na kontach „zobowiązania” oraz „zaliczki”. Audytor nie wspomniał o tych nieprawidłowościach, uważa się zatem, że sprawozdania finansowe nie były kontrolowane zgodnie z IAS. Ponadto przedsiębiorstwo to nie udowodniło, że nie podlega znacznym zniekształceniom przeniesionym z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej, w szczególności ponieważ prawa do użytkowania gruntów zostały nabyte znacznie poniżej ich wartości rynkowej.

(13)

Na podstawie powyższych faktów i okoliczności wnioskodawcy nie można było przyznać MET.

(14)

Przemysłowi wspólnotowemu, wnioskodawcy i władzom kraju wywozu umożliwiono przedstawienie uwag na temat ustaleń dotyczących MET. Następnie wnioskodawca oraz przemysł wspólnotowy przedstawili swoje uwagi.

(15)

Wnioskodawca twierdził, że uwagi zgłoszone do jego ewidencji księgowej nie dotyczyły kwestii o istotnym znaczeniu lub też że nieprawidłowości zostały usunięte w 2008 r. Należy odnotować, że nieprawidłowości wykazane w ewidencji księgowej wnioskodawcy w roku 2007 doprowadziły do znacznego zniekształcenia obrazu sytuacji finansowej wnioskodawcy. Kontrola rachunkowa w OD ujawniła, że problemy zidentyfikowane w 2007 r. występowały nadal w 2008 r. Twierdzenie wnioskodawcy, iż jego praktyki rachunkowe zmieniły się pod koniec 2008 r., nie mogło zostać zaakceptowane, jako że zmiany nastąpiły dziewięć miesięcy po OD, a poza tym informacje te nie mogły zostać zweryfikowane w trakcie kontroli na miejscu.

(16)

Przedstawiciele przemysłu wspólnotowego dowodzili, że wnioskodawca nie spełnił pierwszego kryterium, ponieważ różne ograniczenia w eksporcie nałożone przez chiński rząd na główny surowiec używany do wytwarzania produktu objętego postępowaniem doprowadziły do zniekształcenia cen tego surowca na rynku krajowym. W rezultacie chińscy producenci cegieł magnezytowych mogą pozyskać surowiec na lepszych warunkach niż ich konkurenci w innych krajach.

(17)

W celu ustalenia zasadności tego twierdzenia zbadano ceny zakupu głównego surowca, tlenku magnezu, przez BRC oraz powszechnie oferowane ceny chińskiego tlenku magnezu (źródło: Price Watch/Industrial minerals) przedstawione przez przemysł wspólnotowy. Porównanie wykazało, że różnica cen w OD nie może być uznana za znaczną. Ponadto podczas dochodzenia dowiedziono, że BRC mógł kupować tlenek magnezu od różnych dostawców i że ceny negocjowano bez ingerencji państwa. Na tej podstawie wydaje się, iż jakiekolwiek zniekształcenia dotyczące cen surowca nie miały znaczącego wpływu na BRC w OD.

(18)

Na tej podstawie potwierdzono ustalenia i wniosek, że przedsiębiorstwu BRC nie należy przyznawać MET.

(19)

Na mocy art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, dla krajów, których dotyczy ten artykuł, ustalana jest ewentualna jedna stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Wspomniane kryteria przedstawiono poniżej w streszczonej formie:

(20)

Wnioskodawca oprócz wniosku o MET złożył również wniosek o IT w przypadku nieprzyznania MET.

(21)

W wyniku dochodzenia stwierdzono, iż wnioskodawca spełnia obecnie wszystkie pięć kryteriów MET. W trakcie dochodzenia nie ustalono żadnych faktów, które prowadziłyby do odrzucenia wniosku przedsiębiorstwa o IT. Uznano zatem, że przedsiębiorstwu BRC należy przyznać IT.

(22)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, w odniesieniu do produktów przywożonych z krajów nieposiadających gospodarki rynkowej, którym w związku z tym nie można było przyznać MET, wartość normalną dla krajów określonych w art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego należy ustalić na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w kraju analogicznym.

(23)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja zasygnalizowała swój zamiar wykorzystania Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA) jako odpowiedniego kraju analogicznego w celu ustalenia wartości normalnej dla ChRL, jako że wskazany kraj analogiczny został wykorzystany w dochodzeniu pierwotnym. Jeden producent z USA zgodził się współpracować w dochodzeniu w celu ustalania wartości normalnej dla BRC. Nie otrzymano żadnych uwag od zainteresowanych stron odnośnie do tej propozycji.

(24)

W związku z powyższym, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, normalną wartość dla wnioskodawcy ustalono w oparciu o sprawdzone informacje otrzymane od współpracującego producenta w kraju analogicznym.

(25)

W związku z faktem, iż w celu określenia wartości normalnej dla zdecydowanej większości typów produktu wywożonych z ChRL wykorzystano przede wszystkim dane z kraju analogicznego, uznano za właściwe dostosowanie kryteriów stosowanych do określania poszczególnych typów produktu. Obliczenia marginesu dumpingu zostały więc skorygowane z uwzględnieniem dostosowanych kryteriów.

(26)

W celu obliczenia wartości normalnej ustalono najpierw, czy całkowita wielkość sprzedaży produktu objętego postępowaniem dokonanej przez współpracującego producenta z USA na rynku krajowym była reprezentatywna w porównaniu do całkowitej wielkości jego sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, o ile całkowita wielkość sprzedaży krajowej jest równa co najmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Stwierdzono, że całość sprzedaży współpracującego producenta z USA na rynku krajowym była dokonywana w wielkościach reprezentatywnych.

(27)

Następnie określono rodzaje produktu podobnego, które były sprzedawane na rynku krajowym, a które były identyczne i bezpośrednio porównywalne do rodzajów produktu sprzedawanych na wywóz do Wspólnoty.

(28)

Dla każdego typu produktu sprzedawanego przez współpracującego producenta z USA na rynku krajowym i bezpośrednio porównywalnego z typem cegieł magnezytowych sprzedawanych przez BRC do Wspólnoty ustalano, czy sprzedaż krajowa w USA jest wystarczająco reprezentatywna z punktu widzenia art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż na rynku krajowym określonego rodzaju cegieł magnezytowych uznano za wystarczająco reprezentatywną, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży tego rodzaju produktu na rynku krajowym w USA w okresie dochodzenia wynosiła co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży rodzaju cegieł magnezytowych porównywalnych do wywożonych przez BRC do Wspólnoty. Stwierdzono, że wszystkie rodzaje produktu były sprzedawane na rynku krajowym w wystarczającej ilości, pozwalającej na uznanie sprzedaży za reprezentatywną.

(29)

Komisja zbadała następnie, czy sprzedaż na rynku krajowym w USA każdego typu cegieł magnezytowych sprzedawanych na tym rynku w ilościach reprezentatywnych może być uznana za dokonywaną w zwykłym obrocie handlowym, poprzez określenie, jaka część sprzedaży przynoszącej zysk była realizowana na rzecz niezależnych nabywców danego rodzaju cegieł magnezytowych.

(30)

Transakcje sprzedaży na rynku krajowym uznano za przynoszące zysk, jeżeli cena jednostkowa danego rodzaju produktu była równa lub wyższa od kosztów produkcji. W związku z tym określono koszty produkcji każdego rodzaju produktu sprzedawanego na rynku krajowym w USA w okresie dochodzenia.

(31)

W wyniku powyższych analiz ustalono, że wszystkie, oprócz jednego, typy produktu były sprzedawane w USA w ramach zwykłego obrotu handlowego. W związku z tym wartość normalna dla tych produktów została ustalona na podstawie wszystkich cen faktycznie płaconych lub należnych na rynku krajowym w USA w odniesieniu do produktów podobnych do tych wywożonych przez BRC do Wspólnoty. Wartość normalna została ustalona jako średnia ważona cena sprzedaży na rynku krajowym pobierana od niepowiązanych odbiorców w USA.

(32)

Większość typów produktu wywożonych przez BRC do Wspólnoty stanowiły produkty poddane dalszej obróbce, których producent współpracujący w USA nie sprzedawał w ogóle lub sprzedawał je w ilościach niereprezentatywnych. W związku z tym wartość normalna tych produktów została ustalona w oparciu o sprzedaż w USA zgodnie z motywem 31 dla analogicznych typów produktów niepoddanych dalszej obróbce z uwzględnieniem różnic w fizycznych cechach produktu. Poziom dostosowania został wyliczony w oparciu o zweryfikowane dane przemysłu wspólnotowego przedstawione w dochodzeniu pierwotnym.

(33)

W przypadku jedynego typu produktu, dla którego niemożliwe było zastosowanie cen na rynku krajowym, o czym mowa w motywie (31), konieczne było zastosowanie innej metody. W tym zakresie Komisja wykorzystała konstruowaną wartość normalną. Zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego wartość normalna została skonstruowana na podstawie własnego kosztu wytworzenia wywożonego rodzaju produktu zwiększonego o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych i marży zysku. Zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego wartość procentowa kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych i marży zysku została oparta na średniej wartości tych kosztów i marży zysku w zwykłym obrocie handlowym produktem podobnym.

(34)

W związku z faktem, iż sprzedaży eksportowej do Wspólnoty dokonano za pośrednictwem importerów powiązanych, cena eksportowa ex-works musiała zostać skonstruowana zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w oparciu o cenę, po której przywiezione produkty zostały po raz pierwszy odsprzedane pierwszemu niezależnemu nabywcy we Wspólnocie, z właściwym uwzględnieniem wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą oraz odpowiedniej marży związanej z kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi oraz z zyskiem. W tym zakresie zastosowano koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne powiązanego importera.

(35)

W odniesieniu do rozsądnego zysku importera, który powinien być zastosowany w tym celu, wobec braku danych od niepowiązanych importerów i w związku z tym, iż obecny przegląd okresowy jest ograniczony w zakresie do zbadania dumpingu odnośnie do jednego przedsiębiorstwa, tj. wnioskodawcy, margines zysku oparto na zysku osiągniętym przez współpracującego importera niepowiązanego z dochodzenia pierwotnego.

(36)

Wartość normalna i średnia cena eksportowa dla każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem zostały porównane na podstawie ceny ex-works na tym samym poziomie handlu i przy tym samym poziomie podatków pośrednich. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice w czynnikach, co do których wykazano, że mogą mieć wpływ na ceny i ich porównanie. W tym celu wprowadzono dostosowania uwzględniające koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, koszty kredytu oraz rzeczywistą kwotę uiszczonych ceł antydumpingowych, tam gdzie było to zasadne i zostało poparte dowodami.

(37)

Dochodzenie wykazało, że VAT zapłacony od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony. W informacjach ujawnionych wnioskodawcy zgodnie z art. 20 rozporządzenia podstawowego wskazano, że zarówno cena eksportowa, jak i wartość normalna zostaną określone na podstawie uiszczonego lub należnego podatku VAT. Wnioskodawca argumentował, że to podejście jest nie do przyjęcia, ponieważ zwiększyłoby ono wartość normalną o kwotę przekraczającą kwotę podatku VAT, która powinna zostać odjęta od ceny eksportowej.

(38)

W odniesieniu do tego argumentu należy zauważyć, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym VAT od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony. Dlatego też nie było potrzebne dostosowanie w zakresie podatku VAT ani w odniesieniu do ceny eksportowej, ani do wartości normalnej. Ponadto zastosowana metoda jest neutralna. Daje ona te same rezultaty, nawet jeśli, na przykład w przypadku niektórych produktów czy transakcji, przedsiębiorstwo sprzedaje do Wspólnoty po cenie eksportowej, co nie skutkuje dumpingiem. Innymi słowy, nawet zakładając, że włączenie podatku VAT po obu stronach równania zwiększyłoby różnicę między tymi dwoma elementami, stałoby się tak również w przypadku modeli, w których dumping nie miał miejsca.

(39)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego średnią ważoną wartość normalną ze względu na rodzaj porównano ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego rodzaju produktu objętego postępowaniem. Porównanie to nie wykazało istnienia dumpingu.

(40)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego zbadano również, czy zmianę okoliczności można uznać za trwałą.

(41)

W tym względzie przypomina się, że wnioskodawca pod koniec okresu objętego dochodzeniem w rozporządzeniu pierwotnym sprzedawał jedynie niewielką ilość cegieł magnezytowych, w związku z czym nie uczestniczył on w dochodzeniu, co spowodowało nałożenie na niego cła rezydualnego w wysokości 39,9 %. Następnie BRC, które istniało w okresie dochodzenia pierwotnego, zastało wykupione przez Vesuvius Group, co spowodowało zmiany w strukturze BRC.

(42)

Wnioskodawca wykazał się pełną współpracą w ramach niniejszego przeglądu okresowego. Zebrane i zweryfikowane dane pozwoliły na ustalenie marginesu dumpingu w oparciu o jego indywidualne ceny eksportowe do Wspólnoty. Wynik tego obliczenia świadczy o tym, iż dalsze stosowanie środka na dotychczasowym poziomie nie jest już uzasadnione.

(43)

Dowody zebrane i potwierdzone podczas dochodzenia również świadczą o trwałym charakterze zmian w strukturze organizacyjnej wnioskodawcy. W trakcie dochodzenia nie pojawiły się żadne dowody, które wskazywałby na odmienny stan rzeczy. W przewidywalnej przyszłości mało prawdopodobna jest zmiana okoliczności, które doprowadziły do wszczęcia bieżącego przeglądu, w sposób, który wpłynąłby na jego ustalenia. W związku z tym uznaje się, że zmiany w okolicznościach mają charakter trwały.

(44)

W świetle wyników dochodzenia w ramach niniejszego przeglądu, uznaje się za stosowne zmienić stawkę cła antydumpingowego stosowaną do przywozu produktu objętego postępowaniem przez BRC na 0 %.

(45)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierza się zalecić zmianę rozporządzenia (WE) nr 1659/2005; umożliwiono im także przedstawienie uwag. Uwagi stron zostały w odpowiednich przypadkach uwzględnione,

11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/7

(1)

Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1659/2005 (2) („rozporządzenie pierwotne”), nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). Środek stanowi stawka cła ad valorem w wysokości 39,9 %, z wyłączeniem sześciu przedsiębiorstw wymienionych z nazwy w rozporządzeniu pierwotnym, podlegających indywidualnym stawkom cła.

(2)

W 2008 r. do Komisji wpłynął wniosek o przeprowadzenie częściowego przeglądu okresowego na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego („przegląd okresowy”). Wniosek o przeprowadzenie przeglądu w zakresie ograniczonym do zbadania dumpingu został złożony przez chińskiego producenta eksportującego Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Company Limited („DSRM” lub „wnioskodawca”). Stawkę ostatecznego cła antydumpingowego stosowanego w odniesieniu do produktów wytwarzanych przez „DSRM” ustalono na poziomie 27,7 %.

(3)

W swym wniosku o przeprowadzenie przeglądu okresowego wnioskodawca twierdził, że okoliczności, na podstawie których nałożono środek, zmieniły się i zmiany te mają charakter trwały. Wnioskodawca argumentował, że porównanie cen krajowych i kosztu produkcji z cenami eksportowymi oferowanymi w wywozie do Wspólnoty wskazuje, że margines dumpingu jest znacznie niższy niż obecny poziom środka antydumpingowego. Dlatego twierdził, że stosowanie środka na obecnym poziomie nie jest już konieczne w celu zrównoważenia skutków dumpingu. W szczególności wnioskodawca przedstawił dowody prima facie świadczące o tym, że spełnia on kryteria traktowania na zasadach rynkowych („MET”).

(4)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu okresowego, Komisja postanowiła wszcząć przegląd okresowy zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w zakresie ograniczonym do zbadania dumpingu odnośnie do DSRM. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w dniu 12 czerwca 2008 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3) i rozpoczęła dochodzenie.

(5)

Produkt objęty przeglądem okresowym jest taki sam jak produkt opisany w rozporządzeniu pierwotnym, mianowicie są to chemicznie związane, niewypalone cegły magnezytowe, których komponent magnezytowy zawiera co najmniej 80 % MgO, niezależnie od tego, czy zawierają magnezyt, pochodzące z ChRL („produkt objęty postępowaniem”), obecnie klasyfikowane w ramach kodów CN ex 6815 91 00, ex 6815 99 10 i ex 6815 99 90 (kody TARIC 6815910010, 6815991020 i 6815999020).

(6)

Produkt wytwarzany i sprzedawany na rynku chińskim i produkt wywożony do Wspólnoty, jak również ten wytwarzany i sprzedawany w USA posiadają takie same podstawowe cechy fizykochemiczne, techniczne i zastosowania, dlatego też uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(7)

Komisja oficjalnie powiadomiła przemysł wspólnotowy, wnioskodawcę oraz władze kraju wywozu o wszczęciu przeglądu okresowego. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(8)

DSRM i jego przedsiębiorstwom powiązanym przesłano formularz wniosku o przyznanie traktowania na zasadach rynkowych („MET”) oraz kwestionariusz; wszystkie te przedsiębiorstwa udzieliły odpowiedzi w ustalonych terminach. Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje, które uznała za niezbędne do swojej analizy, oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w następujących przedsiębiorstwach:

(9)

Dochodzenie w sprawie dumpingu objęło okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 marca 2008 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”).

(10)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu z ChRL wartość normalną ustala się zgodnie z ust. 1–6 tego artykułu dla tych producentów, których uznano za spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadkach gdy wykazano, że w odniesieniu do wytwarzania i sprzedaży produktu podobnego przeważały warunki gospodarki rynkowej. Wspomniane kryteria przedstawiono poniżej w streszczonej formie:

(11)

Wnioskodawca wystąpił o przyznanie MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego, odsyłając właściwie umotywowany formularz wniosku o MET w wyznaczonym terminie. Informacje i dane w nim przedstawione zostały zweryfikowane podczas dochodzenia na miejscu.

(12)

W wyniku dochodzenia stwierdzono, iż wnioskodawca spełnia obecnie wszystkie pięć kryteriów MET. Stwierdzono, iż w okresie objętym dochodzeniem DSRM podejmowało decyzje związane z działalnością gospodarczą bez ingerencji państwa lub zniekształceń związanych z warunkami gospodarki nierynkowej. DSRM podlega chińskiemu prawu upadłościowemu i własności bez żadnych odstępstw. Przedsiębiorstwo posiada jeden zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, podlegający niezależnemu audytowi, oraz system księgowości, a jego praktykę uznano za zgodną z międzynarodowymi ogólnymi regułami księgowymi oraz Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (IAS). Stwierdzono, że koszty i ceny odzwierciedlają wartości rynkowe, a przeliczanie walut odbywało się po kursie rynkowym.

(13)

Na podstawie powyższych faktów i okoliczności wnioskodawcy można przyznać status podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych (MET).

(14)

Przemysłowi wspólnotowemu, wnioskodawcy i władzom kraju wywozu umożliwiono przedstawienie uwag na temat ustaleń dotyczących MET. Następnie wnioskodawca oraz przemysł wspólnotowy przedstawili swoje uwagi.

(15)

Przedstawiciele przemysłu wspólnotowego dowodzili, że wnioskodawca nie spełnił pierwszego kryterium, ponieważ różne ograniczenia w eksporcie nałożone przez chiński rząd na główny surowiec używany do wytwarzania produktu objętego postępowaniem doprowadziły do zniekształcenia cen tego surowca na rynku krajowym. W rezultacie chińscy producenci cegieł magnezytowych mogą pozyskać surowiec na lepszych warunkach niż ich konkurenci w innych krajach.

(16)

W celu ustalenia zasadności tego twierdzenia zbadano ceny zakupu głównego surowca, tj. tlenku magnezu, przez DSRM oraz publicznie oferowane ceny chińskiego tlenku magnezu (źródło: Price Watch/Industrial minerals) przedstawione przez przemysł wspólnotowy. Porównanie wykazało, że różnica cen w OD nie może być uznana za znaczną. Ponadto podczas dochodzenia sprawdzono, że DSRM mógł kupować tlenek magnezu od różnych dostawców i że ceny negocjowano bez ingerencji państwa. Na tej podstawie wydaje się, iż jakiekolwiek zniekształcenia dotyczące cen surowca nie miały znaczącego wpływu na to konkretne przedsiębiorstwo w OD.

(17)

Na tej podstawie potwierdzono ustalenia i wniosek, że przedsiębiorstwu DSRM należy przyznać MET.

(18)

W celu ustalenia wartości normalnej ustalono najpierw, czy całkowita wielkość dokonanej przez DSRM sprzedaży produktu objętego postępowaniem na rynku krajowym była reprezentatywna w porównaniu z całkowitą wielkością jego sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, o ile całkowita wielkość sprzedaży krajowej jest równa co najmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Stwierdzono, że całość sprzedaży DSRM na rynku krajowym była dokonywana w wielkościach reprezentatywnych.

(19)

Następnie określono rodzaje produktu podobnego, które były sprzedawane przez DSRM na rynku krajowym, a które były identyczne i bezpośrednio porównywalne do rodzajów produktu sprzedawanych na wywóz do Wspólnoty.

(20)

W odniesieniu do każdego rodzaju produktu sprzedawanego przez DSRM na rynku krajowym, wobec którego stwierdzono, że jest bezpośrednio porównywalny z rodzajem produktu sprzedawanym na wywóz do Wspólnoty, sprawdzono, czy krajowa sprzedaż była dokonywana w wielkości reprezentatywnej dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową określonego rodzaju produktu uznano za wystarczająco reprezentatywną, jeżeli ogólna wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju w OD stanowiła co najmniej 5 % ogólnej wielkości sprzedaży porównywalnego rodzaju wywożonego do Wspólnoty.

(21)

Zbadano również, czy krajowa sprzedaż każdego rodzaju produktu może być uznana za dokonywaną w zwykłym obrocie handlowym, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Badanie to przeprowadzono poprzez ustalenie odsetka sprzedaży z zyskiem na rzecz niezależnych klientów na rynku krajowym w OD każdego wywożonego rodzaju produktu objętego postępowaniem.

(22)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego typu produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od obliczonych kosztów produkcji, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży danego typu produktu, a średnia ważona cena tego typu produktu była równa lub wyższa od jednostkowego kosztu produkcji, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej. Cenę tę obliczano jako średnią ważoną cen sprzedaży krajowej ogółem tego rodzaju, dokonanej w OD, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem czy nie.

(23)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży z zyskiem danego rodzaju produktu stanowiła najwyżej 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju lub gdy średnia ważona ceny danego rodzaju była niższa niż koszty produkcji, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, którą obliczono jako średnią ważoną ceny w wyłącznie krajowej sprzedaży z zyskiem dla danego rodzaju podczas OD.

(24)

W przypadku gdy ceny krajowe określonego rodzaju produktu sprzedawanego przez DSRM nie mogły stanowić podstawy do ustalenia wartości normalnej, konieczne było zastosowanie innej metody. W tym zakresie Komisja wykorzystała konstruowaną wartość normalną. Zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego wartość normalna została skonstruowana na podstawie własnego kosztu wytworzenia wywożonego rodzaju produktu zwiększonego o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) i marży zysku. Zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego wartość SG&A i marży zysku została oparta na średniej SG&A i marży zysku w sprzedaży DSRM w zwykłym obrocie handlowym produktem podobnym.

(25)

W związku z faktem, iż sprzedaży eksportowej do Wspólnoty dokonano za pośrednictwem powiązanych z DSRM przedsiębiorstw we Wspólnocie lub w Szwajcarii, cena eksportowa ex-works musiała zostać skonstruowana zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego na podstawie ceny, po której przywiezione produkty zostały po raz pierwszy odsprzedane pierwszemu niezależnemu nabywcy we Wspólnocie, z właściwym uwzględnieniem wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą oraz odpowiedniej marży dla SG&A i zysków. W tym zakresie zastosowano koszty SG&A powiązanego importera.

(26)

W odniesieniu do rozsądnego zysku importera, który powinien być zastosowany w tym celu, wobec braku danych od niepowiązanych importerów i w związku z tym, iż obecny przegląd okresowy jest ograniczony w zakresie do zbadania dumpingu odnośnie do jednego przedsiębiorstwa, margines zysku oparto na zysku osiągniętym przez współpracującego importera niepowiązanego z dochodzenia pierwotnego.

(27)

W związku z ostatecznym ujawnieniem ustaleń DSRM twierdził, że współczynnik SG&A zastosowany do skonstruowania ceny eksportowej dla jednego z jego powiązanych importerów nie odzwierciedla rzeczywistości, ponieważ został obliczony jako współczynnik łącznego obrotu bez uwzględnienia faktu, że większość sprzedaży dokonanej przez to przedsiębiorstwo odbyła się na zasadzie prowizji i jedynie kwota prowizji została uwzględniona w obrocie.

(28)

W tym względzie Komisja ponownie zbadała dowody zebrane podczas kontroli w zakładzie tego powiązanego importera. Na tej podstawie twierdzenie DSRM uznano za uzasadnione, a współczynnik SG&A zastosowany do wyliczenia skonstruowanej ceny eksportowej dla tego powiązanego importera został poprawiony. Zmieniony współczynnik SG&A uznano również za zgodny z ustaleniami w odniesieniu do innych powiązanych importerów.

(29)

Wartość normalna i średnia cena eksportowa dla każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem zostały porównane na podstawie ceny ex-works, na tym samym poziomie handlu i przy tym samym poziomie podatków pośrednich. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice w czynnikach, co do których wykazano, że mogą mieć wpływ na ceny i ich porównanie. W tym celu wprowadzono dostosowania uwzględniające koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, koszty kredytu oraz rzeczywistą kwotę uiszczonych ceł antydumpingowych, tam gdzie było to zasadne i zostało poparte dowodami.

(30)

Dochodzenie wykazało, że VAT zapłacony od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony (nawet częściowo, co miało miejsce w dochodzeniu pierwotnym). W informacjach ujawnionych wnioskodawcy zgodnie z art. 20 rozporządzenia podstawowego wskazano, że zarówno cena eksportowa, jak i wartość normalna zostaną określone na podstawie uiszczonego lub należnego podatku VAT. Wnioskodawca argumentuje, że podejście to byłoby niezgodne z prawem. W odniesieniu do jego argumentów można stwierdzić, co następuje.

(31)

Po pierwsze, w odniesieniu do argumentu, że w dochodzeniu pierwotnym zastosowano inną metodykę (tj. odjęcie podatku VAT zarówno od wartości normalnej, jak i od ceny eksportowej), należy podkreślić, że okoliczności, które występowały w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym („ODP”), nie były takie same jak okoliczności, które występowały w okresie objętym dochodzeniem pierwotnym. Podczas gdy w okresie objętym dochodzeniem pierwotnym, jak stwierdzono powyżej, VAT został częściowo zwrócony, co sprawiło, że konieczne było dostosowanie zgodnie z art. 2 ust. 10, w „ODP” VAT zapłacony od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony. Dlatego też nie było potrzebne dostosowanie w zakresie podatku VAT, ani w odniesieniu do ceny eksportowej, ani do wartości normalnej. Nawet jeśli powyższe podejście uzna się za zmianę metodyki, jest ono uzasadnione przepisami art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, ponieważ okoliczności uległy zmianie.

(32)

Po drugie, wnioskodawca argumentował, że metoda zastosowana w przeglądzie spowodowałoby sztuczne zwiększenie marży dumpingu. Argument ten nie może zostać zaakceptowany. Zastosowana metoda jest neutralna. Daje ona te same rezultaty nawet w przypadku, gdy przedsiębiorstwo dokonuje sprzedaży niektórych produktów lub usług do Wspólnoty po cenie eksportowej, co nie skutkuje dumpingiem. Innymi słowy, nawet zakładając, że włączenie podatku VAT po obu stronach równania zwiększyłoby różnicę między tymi dwoma elementami, stałoby się tak również w przypadku modeli, w których dumping nie miał miejsca.

(33)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego średnią ważoną wartość normalną ze względu na rodzaj porównano ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego rodzaju produktu objętego postępowaniem. Porównanie to wykazało istnienie dumpingu.

(34)

Margines dumpingu dla DSRM, wyrażony jako odsetek ceny netto na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wyniósł 14,4 %.

(35)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego zbadano również, czy stwierdzoną zmianę okoliczności można racjonalnie uznać za trwałą.

(36)

W związku z tym należy przypomnieć, iż w dochodzeniu pierwotnym przedsiębiorstwu DSRM nie przyznano MET, ponieważ jego księgowość była niezgodna z międzynarodowymi ogólnymi regułami księgowymi oraz Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (IAS). Przyznano mu jednakże indywidualne traktowanie.

(37)

Dnia 8 grudnia 2006 r., tj. po zakończeniu pierwotnego dochodzenia, DSRM przekształciło się w przedsiębiorstwo joint venture z kapitałem mieszanym, chińsko-zagranicznym, z grupą Duferco jako udziałowcem zagranicznym mającym 25 % własności. Obecne dochodzenie wykazało, iż ten udział w spółce doprowadził do fundamentalnych zmian w zarządzaniu DSRM i w jego praktykach prowadzenia rachunkowości. W istocie, DSRM uzyskało know-how i wsparcie Duferco w odniesieniu do rachunkowości księgowej oraz kontroli finansowej i stało się częścią międzynarodowej sieci sprzedaży Duferco. Dowody zebrane i potwierdzone podczas dochodzenia również świadczą o trwałym charakterze zmian w strukturze organizacyjnej wnioskodawcy.

(38)

W odróżnieniu od dochodzenia pierwotnego, w którym wartość normalna została oparta na danych z kraju analogicznego, dane zebrane i potwierdzone podczas obecnego przeglądu wskazują, że przedsiębiorstwu DSRM można przyznać MET i – w konsekwencji – obliczenie dumpingu może opierać się na jego własnych danych. Wynik tego obliczenia świadczy o tym, iż dalsze stosowanie środka na dotychczasowym poziomie nie jest już uzasadnione.

(39)

W związku z powyższym uznaje się zatem, że w przewidywalnej przyszłości mało prawdopodobna jest zmiana okoliczności, które doprowadziły do wszczęcia bieżącego przeglądu, w sposób, który wpłynąłby na jego ustalenia. W związku z tym uznaje się, że zmiany te mają charakter trwały.

(40)

W świetle wyników dochodzenia uznaje się za stosowne zmienić stawkę cła antydumpingowego stosowaną do przywozu produktu objętego postępowaniem przez DSRM na 14,4 %.

(41)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierza się zalecić zmianę rozporządzenia (WE) nr 1659/2005; umożliwiono im także przedstawienie uwag. Uwagi stron zostały w odpowiednich przypadkach uwzględnione,

11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/12

11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/14

(1)

W art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 znosi się od dnia 1 października 2009 r. należności celne przywozowe na produkty objęte pozycją taryfową 1701 w odniesieniu do regionów i państw wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia. Jeżeli jednak przywóz osiągnie podwójny próg, o którym mowa w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007, preferencja ta może zostać zawieszona w odniesieniu do regionów i państw wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia, które nie należą do krajów najsłabiej rozwiniętych, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008. Zgodnie z art. 9 ust. 2 należy ustalić regionalny próg zabezpieczający.

(2)

W art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 zawiesza się całkowicie od dnia 1 października 2009 r. cła Wspólnej Taryfy Celnej na produkty objęte pozycją taryfową 1701 w odniesieniu do krajów, które zgodnie z załącznikiem I do tego rozporządzenia korzystają ze specjalnych uzgodnień dla krajów najsłabiej rozwiniętych.

(3)

Zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 w okresie od dnia 1 października 2009 r. do dnia 30 września 2015 r. przywóz produktów objętych pozycją taryfową 1701 wymaga pozwolenia na przywóz.

(4)

W celu ułatwienia procedury wydawania pozwoleń każdy numer referencyjny powinien być powiązany z krajem wymienionym w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. W celu uniknięcia fałszywych wniosków wykaz ten należy ograniczyć do krajów uznawanych za obecnych lub potencjalnych eksporterów cukru do Unii Europejskiej. Każdy kraj aktualnie niewymieniony w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, lecz wymieniony albo w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 albo w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008 kwalifikuje się do objęcia załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia. W tym celu taki kraj występuje z wnioskiem do Komisji o zamieszczenie go w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

(5)

Należy stosować przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (4), o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

(6)

W celu zapewnienia jednolitego i równego traktowania wszystkich podmiotów należy określić okres, w jakim należy składać i wydawać wnioski.

(7)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiającego wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (5), podmioty powinny przedłożyć państwu członkowskiemu, w którym są zarejestrowane do celów podatku VAT, dowód prowadzenia w określonym okresie handlu cukrem. Jednakże podmioty zatwierdzone zgodnie z art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do zarządzania rynkiem wewnętrznym cukru oraz systemu kwot (6) powinny mieć możliwość uczestniczenia w handlu cukrem preferencyjnym.

(8)

Cukier przywożony do rafinacji wymaga określonego monitorowania przez państwa członkowskie. Dlatego podmioty powinny określać już we wniosku o pozwolenie na przywóz, czy przywożony cukier jest przeznaczony do rafinacji czy nie.

(9)

W celu uniknięcia spekulacji lub handlu pozwoleniami na przywóz oraz zapewnienia, że wnioskodawca ma kontakty handlowe z eksportującym krajem trzecim, do wniosków o pozwolenie na przywóz należy dołączać dokument wywozowy wystawiony przez właściwy organ w eksportującym kraju trzecim w odniesieniu do ilości równej ilości, o której mowa we wniosku o pozwolenie na przywóz.

(10)

Zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 i art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007, importer musi zobowiązać się do kupowania produktów objętych kodem CN 1701 po cenie nie niższej niż 90 % ceny referencyjnej (na podstawie cif) określonej w art. 8 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(11)

Jeżeli ilości wynikające z wniosków o pozwolenie na przywóz przekraczają ilości określone w art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1528/2007, wydawanie pozwoleń przez państwa członkowskie powinno podlegać współczynnikowi przydziału ustalanemu przez Komisję według modelu określonego przepisami rozporządzenia (WE) nr 1301/2006. Zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 wyżej wymieniony współczynnik należy obliczać na poziomie regionalnym.

(12)

W art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 zwiększa się możliwość przekraczania ilości określonych w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007. Komisja powinna zatem przedstawić sprawozdanie dotyczące wniosku w sprawie przejściowego mechanizmu ochronnego w odniesieniu do cukru i, w razie potrzeby, wystąpić z odpowiednimi wnioskami. W przedmiotowym sprawozdaniu powinno się dokonać przeglądu wielkości przywozu w trakcie pierwszych lat gospodarczych stosowania niniejszego rozporządzenia, przeanalizować przyszły rozwój sytuacji w handlu oraz ocenić ewentualne ryzyko przekroczenia i odnośne ilości.

(13)

Progi stosowane do zarządzania przejściowym mechanizmem ochronnym w odniesieniu do cukru opierają się na przywozie dokonanym w określonym roku gospodarczym. Pozwolenia na przywóz powinny zatem być ważne między dniem 1 października a dniem 30 września.

(14)

W art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 korzystanie ze zniesienia należności celnych przywozowych ogranicza się do tych importerów, którzy płacą cenę nie niższą niż 90 % ceny referencyjnej na podstawie cif. W handlu międzynarodowym takie umowy zakładają, że importer ponosi całkowitą odpowiedzialność za cukier, począwszy od daty załadunku. W przypadku pozwoleń ważnych do dnia 30 września, w odniesieniu do których cukier został załadowany najpóźniej w dniu 15 września, małe opóźnienia w łańcuchu logistycznym, inne niż przypadki działania siły wyższej, mogłyby prowadzić do fizycznego przywozu po dniu 30 września. W celu uniknięcia ryzyka zapłacenia pełnej należności przywozowej w wysokości 419 EUR za tonę oraz utraty zabezpieczenia importerzy powinni mieć możliwość przywozu cukru załadowanego najpóźniej dnia 15 września danego roku gospodarczego na podstawie pozwolenia na przywóz wydanego w odniesieniu do tego roku gospodarczego. Państwa członkowskie powinny zatem przedłużyć ważność pozwolenia na przywóz, jeżeli importer przestawi dowód, że cukier został załadowany najpóźniej dnia 15 września.

(15)

Rozróżnienie pomiędzy „cukrem przeznaczonym do rafinacji” a „cukrem nieprzeznaczonym do rafinacji” nie jest związane z rozróżnieniem pomiędzy „cukrami białymi” a „cukrami surowymi” określonymi w punktach 1 i 2 części II załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Należy zatem określić kody CN, które mogą zostać dopuszczone do przywozu w ramach każdej grupy pozwoleń na przywóz.

(16)

W celu zapewnienia rozsądnego zarządzania umowami Komisja powinna otrzymywać odpowiednie informacje we właściwym czasie.

(17)

W art. 153 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 wydawanie pozwoleń na przywóz rafineriom przemysłowym ogranicza się do pierwszych trzech miesięcy każdego roku gospodarczego i w granicach określonych w art. 153 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. W tym okresie jedynie rafinerie przemysłowe powinny mieć możliwość występowania o pozwolenia na przywóz dla cukru do rafinacji. Takie pozwolenia są ważne do końca roku gospodarczego, w odniesieniu do którego zostały wydane.

(18)

Państwa członkowskie powinny weryfikować wypełnianie obowiązku rafinacji cukru. Jeżeli pierwotny posiadacz pozwolenia na przywóz nie jest w stanie przedstawić dowodu, należy zapłacić karę.

(19)

Wszelki cukier rafinowany przywożony przez uznany podmiot powinien posiadać podstawę w postaci pozwolenia na przywóz dla cukru do rafinacji. Za ilości, w odniesieniu do których ten dowód nie może zostać wydany, powinno się zapłacić karę.

(20)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

a)

art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007;

b)

art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 732/2008.

a)

„waga tel quel” oznacza wagę cukru w stanie naturalnym;

b)

„rafinacja” oznacza proces przetwarzania cukrów surowych na cukry białe, określone w punktach 1 i 2 części II załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, a także wszystkie równoznaczne procesy techniczne, którym poddawany jest cukier biały luzem.

a)

w rubryce 8: kraj pochodzenia (jeden z krajów wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia).

Słowo „tak” oznacza się krzyżykiem;

b)

w rubryce 16 ośmiocyfrowy kod CN;

c)

w rubrykach 17 i 18: ilość cukru wyrażona w ekwiwalencie cukru białego;

d)

w rubryce 20:

e)

w rubryce 24: co najmniej jeden z zapisów wymienionych w części B załącznika V.

a)

dowód, że wnioskodawca wniósł zabezpieczenie w wysokości 20 EUR za tonę ilości cukru wskazanej w rubryce 17 pozwolenia;

b)

oryginał pozwolenia na wywóz wydany przez właściwe organy eksportującego kraju trzeciego, zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku III, dla ilości równej ilości wymienionej we wniosku o pozwolenie;

c)

w przypadku cukru do rafinacji, obowiązek wnioskodawcy dotyczący rafinacji danej ilości cukru przed końcem trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym kończy się ważność danego pozwolenia na przywóz;

d)

dla lat gospodarczych 2009/2010, 2010/2011, 2011/2012 zobowiązanie wnioskodawcy do zakupu cukru po cenie nie niższej niż 90 % ceny referencyjnej (na podstawie cif), określonej w art. 8 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 dla danego roku gospodarczego, jak również wiążący dokument transakcji podpisany przez nabywcę i przez dostawcę.

a)

ilości cukru odpowiadające pozwoleniu na przywóz cukru do rafinacji;

b)

ilości cukru wyprodukowane we Wspólnocie, wskazując dane zatwierdzonego przedsiębiorstwa, które wyprodukowało ten cukier;

c)

inne ilości cukru, wskazując jego pochodzenie.

11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/26

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiające na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (3) ustanawia kwoty na lata 2009 i 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2009 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, zatrzymywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/28

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiające na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (3) określa kwoty na lata 2009 i 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2009 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, zatrzymywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/30

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 676/2009 (2) otwiera zaproszenie do składania ofert przetargowych na maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na przywóz kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich do Hiszpanii.

(2)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych w zakresie przywozu kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz przywozu kukurydzy do Portugalii (3), Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, postanowić o ustaleniu maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych. W ramach tych ustaleń należy w szczególności wziąć pod uwagę kryteria określone w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1296/2008.

(3)

Przetarg wygrywa ten (ci) oferent(ci), którego(ych) oferta odpowiada poziomowi maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych lub jest od niego niższa.

(4)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/31

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 677/2009 (2) otwiera zaproszenie do składania ofert przetargowych na maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych dla przywozu kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich do Portugalii.

(2)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych w zakresie przywozu kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz przywozu kukurydzy do Portugalii (3) Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, postanowić o ustaleniu maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych. W ramach tych ustaleń należy w szczególności wziąć pod uwagę kryteria określone w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1296/2008.

(3)

Przetarg wygrywa ten oferent, lub oferenci, którego, lub których, oferta odpowiada poziomowi maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych lub jest od niego niższa.

(4)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

11.9.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 240/32

(1)

Dyrektywa 91/414/EWG przewiduje ustalenie wspólnotowego wykazu substancji czynnych dopuszczonych do wykorzystania w środkach ochrony roślin.

(2)

Dokumentacja dotycząca substancji czynnej bixafen została przedłożona władzom Zjednoczonego Królestwa przez Bayer CropScience dnia 8 października 2008 r. wraz z wnioskiem o jej włączenie do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Władze Zjednoczonego Królestwa poinformowały Komisję, że po wstępnym badaniu można uznać, że dokumentacja dotycząca tej substancji czynnej spełnia wymogi dotyczące danych i informacji określone w załączniku II do dyrektywy 91/414/EWG. Przedłożona dokumentacja spełnia również wymogi w zakresie danych i informacji określone w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG w odniesieniu do środka ochrony roślin zawierającego substancję czynną. Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG dokumentacja została następnie przekazana przez wnioskodawcę Komisji i pozostałym państwom członkowskim oraz Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.

(4)

Niniejsza decyzja powinna stanowić formalne potwierdzenie, na poziomie Wspólnoty, że powyższą dokumentację uznano za zasadniczo spełniającą wymogi w zakresie danych i informacji określone w załączniku II i, dla przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego substancję czynną, wymogi określone w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG.

(5)

Niniejsza decyzja nie narusza prawa Komisji do występowania do wnioskodawcy o przedłożenie uzupełniających danych lub informacji wyjaśniających pewne pozycje zawarte w dokumentacji.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,