4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/1

4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/3

(1)

Wszystkie substancje farmakologicznie czynne stosowane we Wspólnocie w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do podawania zwierzętom, od których lub z których pozyskuje się żywność, powinny być oceniane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90.

(2)

Substancja gamitromycyna jest włączona do załącznika III do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 w odniesieniu do bydła, w zastosowaniu do tłuszczu, wątroby i nerek, z wyjątkiem zwierząt, których mleko jest przeznaczone do spożycia przez ludzi. Tymczasowe maksymalne limity pozostałości dla tej substancji, określone w wymienionym załączniku, przestają obowiązywać dnia 1 lipca 2009 r. Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych otrzymał i ocenił dodatkowe informacje, w wyniku czego zalecił, aby tymczasowe maksymalne limity pozostałości dla gamitromycyny określić jako ostateczne i w konsekwencji włączyć je do załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 w odniesieniu do bydła, w zastosowaniu do tłuszczu, wątroby i nerek, z wyjątkiem zwierząt, których mleko jest przeznaczone do spożycia przez ludzi.

(3)

W związku z tym rozporządzenie (EWG) nr 2377/90 powinno zostać odpowiednio zmienione.

(4)

Przed rozpoczęciem stosowania niniejszego rozporządzenia należy przewidzieć odpowiedni okres w celu umożliwienia państwom członkowskim dostosowania istniejących pozwoleń na dopuszczenie do obrotu danych weterynaryjnych produktów leczniczych, wydanych zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/5

(1)

Wszystkie substancje farmakologicznie czynne stosowane we Wspólnocie w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do podawania zwierzętom, od których lub z których pozyskuje się żywność, powinny być oceniane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90.

(2)

Substancja diklofenak jest włączona do załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 w zastosowaniu do bydła, w odniesieniu do mięśni, tłuszczu, wątroby i nerek, z wyjątkiem zwierząt, których mleko jest przeznaczone do spożycia przez ludzi. Do Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych wpłynął wniosek o opinię w sprawie ewentualnej konieczności rozszerzenia obecnie obowiązującej pozycji dotyczącej diklofenaku w zastosowaniu do bydła w wymienionym załączniku w celu uwzględnienia maksymalnych limitów pozostałości mających zastosowanie do mleka. Po rozpatrzeniu wniosku uznaje się za stosowne wprowadzenie zmian w obecnej pozycji dotyczącej diklofenaku w załączniku I w zastosowaniu do bydła, tak by obejmowała ona ustalone maksymalne limity pozostałości mające zastosowanie do mleka.

(3)

W związku z tym rozporządzenie (EWG) nr 2377/90 powinno zostać odpowiednio zmienione.

(4)

Przed rozpoczęciem stosowania niniejszego rozporządzenia należy przewidzieć odpowiedni okres w celu umożliwienia państwom członkowskim dostosowania istniejących pozwoleń na dopuszczenie do obrotu danych weterynaryjnych produktów leczniczych, wydanych zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/7

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 i na mocy art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Włoch o rejestrację nazwy „Aceto Balsamico di Modena” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Niemcy, Grecja i Francja zgłosiły sprzeciwy wobec rejestracji zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Sprzeciwy te zostały uznane za dopuszczalne na podstawie art. 7 ust. 3 akapit pierwszy lit. a)–d) wspomnianego rozporządzenia.

(3)

Zgłoszenie sprzeciwu Niemiec dotyczyło w szczególności obawy, że rejestracja chronionego oznaczenia geograficznego „Aceto Balsamico di Modena” zagrozi istnieniu produktów, które znajdują się legalnie na rynku od co najmniej pięciu lat i są wprowadzane do obrotu pod nazwami „Balsamessig”/„Aceto balsamico”, a także domniemania, że nazwy te są nazwami rodzajowymi. Niemcy wykazały również brak przejrzystości, jeśli chodzi o etapy produkcji, które muszą mieć miejsce na obszarze pochodzenia.

(4)

Zgłoszenie sprzeciwu Francji dotyczyło w szczególności faktu, że „Aceto Balsamico di Modena” nie cieszy się własną renomą odrębną od renomy „Aceto balsamico tradizionale di Modena”, zarejestrowanego już jako chroniona nazwa pochodzenia rozporządzeniem (WE) nr 813/2000 (3). Według Francji konsument mógłby zostać wprowadzony w błąd, jeśli chodzi o charakter i pochodzenie odnośnego produktu.

(5)

Grecja z kolei wykazała znaczenie produkcji octu balsamicznego na jej terytorium, wprowadzanego do obrotu między innymi pod nazwą „balsamico” lub „balsamon” oraz niekorzystny skutek, jaki miałaby tym samym rejestracja „Aceto Balsamico di Modena” dla istnienia tych produktów, które znajdują się legalnie na rynku od co najmniej pięciu lat. Grecja utrzymuje również, że określenia „aceto balsamico”, „balsamic” itp. są nazwami rodzajowymi.

(6)

W pismach z dnia 4 marca 2008 r. Komisja wezwała zainteresowane państwa członkowskie do podjęcia próby porozumienia zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami.

(7)

Zważywszy że w przewidzianym terminie nie doszło do porozumienia między Francją, Niemcami, Grecją a Włochami, Komisja jest zobowiązana podjąć decyzję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006.

(8)

Komisja zwróciła się o opinię komitetu naukowego dla określenia nazw pochodzenia, oznaczeń geograficznych i świadectw o szczególnym charakterze, ustanowionego decyzją 93/53/WE (4) w celu ustalenia, czy spełnione są warunki rejestracji. W swojej opinii wydanej jednogłośnie dnia 6 marca 2006 r. komitet uznał, że nazwa „Aceto Balsamico di Modena” posiada niepodważalną renomę na rynku krajowym, a także na rynkach zewnętrznych, o czym świadczy częste zastosowanie jej w wielu przepisach kulinarnych wielu państw członkowskich oraz widoczna obecność w Internecie, prasie i mediach. „Aceto Balsamico di Modena” spełnia tym samym nieodłączony warunek szczególnej renomy produktu odpowiadającego tej nazwie. Komitet zwrócił uwagę na stuletnie współistnienie produktów na rynku. Komitet stwierdził również, że „Aceto Balsamico di Modena” i „Aceto balsamico tradizionale di Modena” są innymi produktami ze względu na swoje cechy, zdobywanych klientów, stosowanie, sposób dystrybucji, prezentację i cenę, umożliwiając tym samym zapewnienie równego traktowania odnośnych producentów i niewprowadzanie konsumenta w błąd. Komisja zatwierdza te uwagi w całości.

(9)

W celu lepszego rozróżnienia wspomnianych produktów doprecyzowano, że określenia numeryczne zostały włączone do ogólnego zakazu stosowania określeń innych niż te, które są wyraźnie przewidziane w specyfikacji. Specyfikacja nazwy „Aceto Balsamico di Modena” była skądinąd przedmiotem nieznacznych zmian mających na celu wyeliminowanie ewentualnych dwuznaczności.

(10)

Wydaje się, że Niemcy i Grecja, w swoich zarzutach dotyczących rodzajowego charakteru nazwy proponowanej do rejestracji, nie miały na myśli wspomnianej nazwy w całości, tj. „Aceto Balsamico di Modena”, a jedynie niektóre elementy tej nazwy, tj. określenia „aceto”, „balsamico” i „aceto balsamico” lub ich tłumaczenia. Ochroną objęta jest nazwa złożona „Aceto Balsamico di Modena”. Poszczególne słowa o znaczeniu niegeograficznym składające się na tę nazwę złożoną, nawet kiedy występują razem, oraz ich tłumaczenia, mogą być stosowane na obszarze Wspólnoty z uwzględnieniem zasad obowiązujących we wspólnotowym porządku prawnym.

(11)

W związku z powyższym nazwę „Aceto Balsamico di Modena” należy wpisać do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych.

(12)

Środki, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Chronionych Oznaczeń Geograficznych i Chronionych Nazw Pochodzenia,

4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/12

(1)

W konkluzjach z posiedzenia Rady ds. Gospodarczych i Finansowych z dnia 28 listopada 2006 r. uzgodniono opracowanie strategii zwalczania oszustw podatkowych wdrażanej na poziomie wspólnotowym, szczególnie w odniesieniu do oszustw podatkowych w dziedzinie opodatkowania pośredniego, w celu uzupełnienia działań krajowych.

(2)

Niektóre omawiane w tym kontekście środki wymagają zmiany dyrektywy 2006/112/WE (3).

(3)

Import towaru jest zwolniony z podatku od wartości dodanej (VAT), jeżeli następuje po nim dostawa lub przemieszczenie takiego towaru do podatnika w innym państwie członkowskim. Warunki udzielania takiego zwolnienia określają państwa członkowskie. Doświadczenie pokazuje jednak, że w takiej sytuacji rozbieżności w jego stosowaniu wykorzystywane są przez pośredników do celów unikania zapłaty VAT od importowanego na takich zasadach towaru.

(4)

W celu przeciwdziałania takim nadużyciom konieczne jest określenie, w odniesieniu do konkretnych transakcji, na poziomie wspólnotowym, zestawu minimalnych warunków stosowania takiego zwolnienia.

(5)

Ponieważ, z powyższych względów, cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie uregulowania problemu uchylania się od płacenia VAT, nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(6)

Zgodnie z pkt 34 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (4) zachęca się państwa członkowskie do sporządzania, dla ich własnych celów i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do wiadomości publicznej.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę dyrektywa 2006/112/WE,

1)

artykuł 22 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 22

Za odpłatne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się wykorzystanie przez siły zbrojne państwa będącego członkiem Traktatu Północnoatlantyckiego, do ich użytku lub do użytku towarzyszących im pracowników cywilnych, towarów, które nie zostały przez te siły zbrojne nabyte na ogólnych zasadach regulujących opodatkowanie na rynku krajowym państwa członkowskiego, jeżeli import tych towarów nie podlegałby zwolnieniu przewidzianemu w art. 143 ust. 1 lit. h).”;

2)

artykuł 140 lit. b) otrzymuje brzmienie:

3)

w art. 143 wprowadza się następujące zmiany:

4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/14

(1)

Zarząd wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” zatwierdził i przedłożył projekt zmiany zastępującej treść art. 23 ust. 4 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 71/2008 w celu umożliwienia określenia w umowie na dotację praw dostępu nie tylko do celów badawczych, ale również do celów komercyjnych.

(2)

Zmiana ta, niemająca wpływu na zasadnicze elementy statutu „Czystego nieba”, jest uzasadniona, gdyż zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 71/2008 polityka w zakresie praw własności intelektualnej wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” powinna opierać się na zasadach rozporządzenia (WE) nr 1906/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (2), gdzie prawa dostępu w celu wykorzystania obejmują zastosowanie komercyjne i powinny promować nie tylko tworzenie, ale również wykorzystywanie wiedzy (zob. motyw 29 i art. 23 ust. 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 71/2008),

Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste Niebo”

c/o Liam Breslin

Komisja Europejska – Dyrekcja Generalna ds. Badań Naukowych

Dyrektor Wykonawczy wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo”

CDMA 04/166

1049 Bruksela

BELGIA

4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/16

(1)

Artykuł 16 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy 98/8/WE (zwanej dalej „dyrektywą”) stanowi, że Komisja rozpocznie dziesięcioletni program, którego celem jest systematyczne badanie wszystkich substancji czynnych, które w dniu 14 maja 2000 r. już znajdowały się na rynku (zwany dalej „programem przeglądu”).

(2)

Malation (WE nr 204-497-7; CAS nr 121-75-5) zidentyfikowano jako substancję czynną produktów biobójczych, będącą w obrocie przed dniem 14 maja 2000 r. w celach innych niż cele wymienione w art. 2 ust. 2 lit. c) i d) dyrektywy.

(3)

Z powodu nieprzedłożenia pełnej dokumentacji w celu uzasadnienia włączenia malationu do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy w terminie przewidzianym w części B załącznika V do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2032/2003 (2), Komisja postanowiła, decyzją Komisji 2007/565/WE (3), że malation nie zostanie włączony do załączników I, IA lub IB do dyrektywy. Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1451/2007 (4), produkty biobójcze zawierające malation nie będą już wprowadzane do obrotu.

(4)

Artykuł 15 ust. 1 dyrektywy określa warunki, na których państwo członkowskie może czasowo zezwolić, na okres nieprzekraczający 120 dni, na dopuszczenie do obrotu produktów biobójczych niespełniających wymogów dyrektywy. Takie czasowe zezwolenie może zostać przyznane jedynie w stosunku do ograniczonego i kontrolowanego wykorzystania, jeżeli zastosowanie tego rodzaju środka jest konieczne ze względu na wystąpienie nieprzewidzianego zagrożenia, którego nie można opanować innymi środkami. W takim przypadku właściwe państwo członkowskie bezzwłocznie informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o podjętych działaniach wraz z ich uzasadnieniem. Stosowanie tymczasowego środka może zostać przedłużone na podstawie decyzji podjętej zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 28 ust. 2 dyrektywy.

(5)

W dniu 27 lutego 2009 r. Francja poinformowała Komisję i pozostałe państwa członkowskie o swojej decyzji tymczasowego zezwolenia na wprowadzanie do obrotu produktów biobójczych zawierających malation jako produktów biobójczych typu 18 zgodnie z definicją zawartą w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE (insektycydy, akarycydy i produkty stosowane w celu zwalczania innych stawonogów). Zezwolenie zostało udzielone na okres 120 dni, począwszy od dnia 3 marca 2009 r. i było ważne jedynie do celów zwalczania przenosicieli choroby prowadzonego przez podmioty publiczne w departamencie Gujana Francuska. Zgodnie z informacjami dostarczonymi przez Francję tymczasowe zezwolenie na wprowadzanie do obrotu produktów zawierających malation było konieczne ze względu na szybko rozwijającą się epidemię gorączki denga w Gujanie Francuskiej. Władze lokalne nie miały innych skutecznych produktów owadobójczych dostępnych na dużą skalę do zwalczania dorosłych komarów.

(6)

W dniu 28 kwietnia 2009 r. Francja zwróciła się do Komisji o podjęcie decyzji, czy wspomniane działania mogą być przedłużone lub powtórzone zgodnie z art. 15 ust. 1 dyrektywy 98/8/WE. Wniosek został złożony w oparciu o ryzyko, że w dalszym ciągu nie będzie odpowiednich alternatywnych produktów do zwalczania komarów przenoszących chorobę, dostępnych w Gujanie Francuskiej w dniu 1 lipca 2009 r., kiedy wygaśnie pierwotne zezwolenie.

(7)

Z uwagi na zakres epidemii denga we francuskim zamorskim departamencie Gujana, aktualną niedostępność produktów owadobójczych innych niż malation w przedmiotowym departamencie oraz ryzyko, że alternatywne rozwiązania nie będą dostępne w chwili wygaśnięcia tymczasowego zezwolenia przyznanego przez Francję, należy umożliwić Francji przedłużenie tymczasowego zezwolenia do czasu udostępnienia alternatywnych produktów owadobójczych, ale najpóźniej do dnia 1 listopada 2009 r.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

a)

wspomniane produkty biobójcze będą stosowane jedynie pod kontrolą władz publicznych;

b)

wspomniane produkty biobójcze będą stosowane jedynie do czasu udostępnienia alternatywnych produktów biobójczych zgodnych z przepisami dyrektywy 98/8/WE w departamencie Gujana Francuska.

4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/18

(1)

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Statusu ESBC krajowe banki centralne państw członkowskich, które przyjęły euro (zwane dalej „KBC”), oraz Europejski Bank Centralny (EBC) (zwane dalej wspólnie „bankami centralnymi Eurosystemu”) mogą dokonywać operacji na rynkach finansowych m.in. w formie transakcji bezwarunkowego kupna i sprzedaży instrumentów rynkowych.

(2)

W dniu 7 maja 2009 r., a następnie w dniu 4 czerwca 2009 r. Rada Prezesów zdecydowała, iż w związku z panującymi obecnie na rynku nadzwyczajnymi okolicznościami należy rozpocząć realizację programu (zwanego dalej „programem zakupu obligacji” lub „programem”), w ramach którego KBC oraz – w wyjątkowych przypadkach – EBC będą mogły, w bezpośrednim kontakcie z kontrahentami oraz stosownie do przydzielonych im udziałów, dokonywać transakcji bezwarunkowego zakupu kwalifikowanych zabezpieczonych obligacji. Banki centralne Eurosystemu zamierzają realizować program zakupu obligacji stopniowo, z uwzględnieniem sytuacji panującej na rynku oraz potrzeb związanych z polityką pieniężną Eurosystemu. Celem realizowania opisywanych tu transakcji zakupu jest: a) pobudzenie dalszego spadku terminowych stóp procentowych rynku pieniężnego; b) złagodzenie warunków finansowania dla instytucji kredytowych i przedsiębiorstw; c) zachęcenie instytucji kredytowych do podtrzymania, a następnie zwiększania akcji kredytowej; oraz d) zwiększenie rynkowych zasobów płynności w ważnych segmentach rynku niepublicznych dłużnych papierów wartościowych.

(3)

W ramach wspólnej polityki pieniężnej program obejmujący transakcje bezwarunkowego zakupu kwalifikowanych zabezpieczonych obligacji powinien być realizowany przez banki centralne Eurosystemu w sposób jednolity zgodnie z postanowieniami niniejszej decyzji,

1)

Obligacje te powinny być: (i) obligacjami zabezpieczonymi wyemitowanymi zgodnie z kryteriami określonymi w art. 22 ust. 4 dyrektywy UCITS (2) (zwanymi dalej „obligacjami zgodnymi z dyrektywą UCITS”); lub (ii) strukturyzowanymi zabezpieczonymi obligacjami, które w samodzielnej ocenie danego banku centralnego Eurosystemu posiadają podobne środki zabezpieczające jak obligacje zgodne z dyrektywą UCITS.

2)

Minimalna wielkość każdej emisji zabezpieczonych obligacji wynosi, co do zasady, 500 milionów EUR. W wyjątkowych przypadkach bank centralny Eurosystemu może zdecydować o dokonaniu transakcji bezwarunkowego zakupu zabezpieczonych obligacji, których wielkość emisji była niższa niż 500 milionów EUR, o ile wielkość emisji nie jest niższa niż 100 milionów EUR, a zakup taki jest, wedle samodzielnej oceny danego banku centralnego Eurosystemu, uzasadniony szczególną sytuacją na rynku lub względami zarządzania ryzykiem.

3)

Minimalnym ratingiem emisji zabezpieczonych obligacji jest, co do zasady, rating „AA” lub jego odpowiednik, przyznany przez jedną z wiodących agencji ratingowych.

4)

Jeżeli emitent zabezpieczonych obligacji jest podmiotem (niebędącym instytucją kredytową) zarejestrowanym w strefie euro, obowiązują następujące warunki: (i) podmiot taki emituje wyłącznie zabezpieczone obligacje; oraz (ii) takie zabezpieczone obligacje są gwarantowane – w sposób, który odpowiedni bank centralny Eurosystemu uznał za wystarczający – przez instytucję kredytową zarejestrowaną w strefie euro, lub posiadają inne środki zabezpieczające o podobnym charakterze spełniające wymagania odpowiedniego banku centralnego Eurosystemu.

5)

Emisje zabezpieczonych obligacji podlegają przepisom regulującym zabezpieczone obligacje obowiązującym w państwie członkowskim należącym do strefy euro. W przypadku strukturyzowanych zabezpieczonych obligacji prawem właściwym dla dokumentacji zabezpieczonych obligacji jest prawo państwa członkowskiego należącego do strefy euro.

4.7.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 175/20