I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

2.7.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/3

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 573/2009

z dnia 29 czerwca 2009 r.

w sprawie wszczęcia przeglądu pod kątem nowego eksportera w świetle rozporządzenia Rady (WE) nr 1338/2006 nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz skóry zamszowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej, uchylenia cła w odniesieniu do przywozu od jednego producenta eksportującego w tym kraju i poddania tego przywozu wymogowi rejestracji

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską.

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 4,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. WNIOSEK O DOKONANIE PRZEGLĄDU

(1)

Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu pod kątem nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez przedsiębiorstwo Henan Prosper Skins & Leather Enterprise Co. Ltd (zwane dalej „wnioskodawcą”), które jest producentem eksportującym z Chińskiej Republiki Ludowej (zwanej dalej „krajem, którego dotyczy postępowanie”).

B. PRODUKT

(2)

Produktem objętym przeglądem jest skóra zamszowa i skóra zamszowa kombinowana, nawet cięta do kształtu, włączając skórę zamszową „crust” i skórę zamszową kombinowaną „crust”, pochodząca z Chińskiej Republiki Ludowej (zwana dalej „produktem objętym postępowaniem”), objęta kodami CN 4114 10 10 i 4114 10 90 .

C. OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI

(3)

Obowiązującymi obecnie środkami jest ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1338/2006 (2), na podstawie którego przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, w tym produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez wnioskodawcę, podlega ostatecznemu cłu antydumpingowemu w wysokości 58,9 %.

D. PODSTAWY DOKONANIA PRZEGLĄDU

(4)

Wnioskodawca twierdzi, że prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, jak określono w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, lub ewentualnie występuje o przyznanie indywidualnego traktowania zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Twierdzi on również, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty w okresie objętym dochodzeniem, na podstawie którego ustalone zostały środki antydumpingowe, to znaczy w okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do dnia 31 marca 2005 r. („pierwotny okres objęty dochodzeniem”), oraz że nie jest powiązany z jakimkolwiek producentem eksportującym produkt podlegający powyższym środkom antydumpingowym.

(5)	Wnioskodawca twierdzi również, że rozpoczął wywóz produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem.

E. PROCEDURA

(6)	Zainteresowani producenci wspólnotowi zostali poinformowani o powyższym wniosku i mieli możliwość przedstawienia uwag.

(7)

Po zbadaniu dostępnych informacji Komisja uznaje, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa poniżej w motywie 13, zostanie ustalone, czy wnioskodawca działa w warunkach gospodarki rynkowej, określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, albo czy wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką celną zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Jeśli tak, zostanie obliczony indywidualny margines dumpingu wnioskodawcy oraz, w przypadku stwierdzenia dumpingu, zostanie określony poziom cła, któremu powinien podlegać przywóz produktu objętego postępowaniem od wnioskodawcy do Wspólnoty.

(8)

Jeśli zostanie ustalone, że wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła, może okazać się konieczna zmiana stawki cła stosowanej obecnie w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem przez wszystkich pozostałych producentów eksportujących, tzn. stawki cła określonej obecnie w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1338/2006, stosowanej do „wszystkich przedsiębiorstw” w Chińskiej Republice Ludowej.

a) Kwestionariusze

(9)	W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle wnioskodawcy kwestionariusz.

b) Gromadzenie informacji i przeprowadzanie przesłuchań

(10)	Wszystkie zainteresowane strony niniejszym wzywa się do przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty.

(11)	Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpiły one z wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(12)	Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości praw proceduralnych ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w terminie wyznaczonym w niniejszym rozporządzeniu.

c) Traktowanie na zasadach rynkowych/traktowanie indywidualne

(13)

Jeżeli wnioskodawca dostarczy wystarczające dowody, że prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, tzn. że spełnia kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, wartość normalna zostanie ustalona zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego. W tym celu należycie uzasadnione wnioski należy złożyć w szczególnym terminie ustalonym w art. 4 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Komisja prześle formularze wniosku wnioskodawcy, jak również władzom Chińskiej Republiki Ludowej. Formularz ten może być również użyty przez wnioskodawcę do złożenia wniosku o indywidualne traktowanie, tzn. w celu stwierdzenia, iż spełnia on kryteria ustanowione w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

d) Wybór kraju o gospodarce rynkowej

(14)

W przypadku gdy wnioskodawcy nie zostanie przyznane traktowanie na zasadach rynkowych, a spełnia on wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką celną zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, do celów ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej wykorzystany zostanie właściwy kraj o gospodarce rynkowej, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Komisja przewiduje w tym celu ponowne wykorzystanie Stanów Zjednoczonych Ameryki, tak jak to miało miejsce w przypadku dochodzenia, które doprowadziło do wprowadzenia środków względem przywozu produktu objętego postępowaniem z Chińskiej Republiki Ludowej. Zainteresowane strony są niniejszym proszone o wypowiedzenie się na temat stosowności wyboru tego kraju w szczególnym terminie określonym w art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

(15)

Ponadto w przypadku przyznania wnioskodawcy traktowania na zasadach rynkowych Komisja może również w razie potrzeby wykorzystać ustalenia dotyczące wartości normalnej określonej we właściwym kraju o gospodarce rynkowej, np. do celów zastąpienia wszelkich niewiarygodnych elementów kosztów lub cen w Chińskiej Republice Ludowej, niezbędnych dla ustalenia wartości normalnej, jeżeli wiarygodne dane nie są dostępne w Chińskiej Republice Ludowej. Również w tym celu Komisja przewiduje wykorzystanie Stanów Zjednoczonych Ameryki.

F. UCHYLENIE OBOWIĄZUJĄCEGO CŁA I REJESTRACJA PRZYWOZU

(16)

Zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego obowiązujące cło antydumpingowe powinno być uchylone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem, wytwarzanego i sprzedawanego przez wnioskodawcę na wywóz do Wspólnoty. Jednocześnie przywóz ten powinien zostać poddany wymogowi rejestracji zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w celu zagwarantowania, że gdyby w wyniku przeglądu stwierdzono dumping ze strony wnioskodawcy, cła antydumpingowe będzie można nałożyć z mocą wsteczną od dnia wszczęcia tego przeglądu. Na tym etapie postępowania nie można oszacować kwoty ewentualnych przyszłych zobowiązań wnioskodawcy.

G. TERMINY

(17)

W celu zapewnienia należytego zarządzania należy określić terminy, w których:

—	zainteresowane strony mogą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje stanowiska na piśmie i przedłożyć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu wymienionym w motywie 9 niniejszego rozporządzenia lub wszelkie inne informacje, które powinny zostać uwzględnione podczas dochodzenia,

—	zainteresowane strony mogą złożyć pisemny wniosek o przesłuchanie przez Komisję,

—

zainteresowane strony mogą przedstawić swoją opinię dotyczącą stosowności wyboru Stanów Zjednoczonych Ameryki, które przewidziane są jako kraj o gospodarce rynkowej dla celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej, jeżeli wnioskodawcy nie zostanie przyznane traktowanie na zasadach rynkowych,

—	wnioskodawca powinien złożyć należycie uzasadniony wniosek o przyznanie traktowania na zasadach rynkowych lub indywidualnego traktowania zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

H. BRAK WSPÓŁPRACY

(18)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(19)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji, informacje te nie są brane pod uwagę i zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

I. PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH

(20)

Należy zauważyć, iż wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (3).

J. RZECZNIK PRAW STRON

(21)

Należy również zauważyć, że w przypadku napotkania przez zainteresowane strony problemów związanych z korzystaniem z prawa do obrony strony te mogą wystąpić o interwencję urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Pośredniczy on w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, zapewniając, w stosownych przypadkach, mediację w kwestiach proceduralnych związanych z ochroną interesów stron podczas postępowania, w szczególności w odniesieniu do spraw dotyczących dostępu do akt, poufności, przedłużenia terminów oraz rozpatrywania pisemnych lub ustnych oświadczeń lub uwag. Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w DG ds. Handlu (http://ec.europa.eu/trade),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejszym wszczyna się przegląd rozporządzenia (WE) nr 1338/2006, zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 384/96, w celu określenia, czy i w jakim stopniu przywóz skóry zamszowej i skóry zamszowej kombinowanej, nawet ciętej do kształtu, włączając skórę zamszową „crust” i skórę zamszową kombinowaną „crust”, objętej kodami CN 4114 10 10 i 4114 10 90 , pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej, wytwarzanej i sprzedawanej na wywóz do Wspólnoty przez Henan Prosper Skins & Leather Enterprise Co. Ltd (dodatkowy kod TARIC A957), powinien podlegać cłu antydumpingowemu nałożonemu rozporządzeniem (WE) nr 1338/2006.

Artykuł 2

Niniejszym uchyla się cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1338/2006 w odniesieniu do przywozu określonego w art. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Organom celnym poleca się niniejszym, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 384/96, podjęcie właściwych kroków celem rejestracji przywozu określonego w art. 1 niniejszego rozporządzenia. Rejestracja wygasa po upływie dziewięciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

1. Zainteresowane strony, jeżeli ich wnioski mają być uwzględnione podczas dochodzenia, muszą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje opinie na piśmie i przedłożyć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu wymienionym w motywie 9 niniejszego rozporządzenia lub wszelkie inne informacje w ciągu 40 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o ile nie wskazano inaczej.

Wszystkie zainteresowane strony mogą składać wnioski o przesłuchanie przez Komisję w takim samym terminie 40 dni.

2. Strony dochodzenia chcące wypowiedzieć się na temat stosowności wyboru Stanów Zjednoczonych Ameryki, które mają być wykorzystane jako kraj o gospodarce rynkowej w celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej, muszą przekazać swoje uwagi w terminie 10 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3. Należycie uzasadniony wniosek o traktowanie na zasadach rynkowych lub o indywidualne traktowanie musi wpłynąć do Komisji w terminie 40 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

4. Wszelkie oświadczenia i wnioski przedkładane przez zainteresowane strony należy składać na piśmie (nie w formie elektronicznej, chyba że ustalono inaczej); należy w nich wskazać nazwę, adres, adres e-mail, numery telefonu i faksu zainteresowanej strony. Wszelkie oświadczenia pisemne, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym rozporządzeniu, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i korespondencję dostarczaną przez zainteresowane strony na zasadzie poufności należy oznakować „Limited” (4) oraz, zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96, dołączyć do nich wersję bez klauzuli poufności, oznakowaną „Do wglądu zainteresowanych stron”.

Wszelkie informacje dotyczące sprawy lub wszelkie wnioski o przesłuchanie należy przesyłać na adres:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N105 4/92

B-1049 Brussels

Fax (32 2) 295 65 05

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 czerwca 2009 r.

W imieniu Komisji

Catherine ASHTON

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996. s. 1.

(2) Dz.U. L 251 z 14.9.2006, s. 1.

(3) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(4) Oznacza to, że dokument przeznaczony jest jedynie do użytku wewnętrznego. Jest on chroniony zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43). Jest to dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 (Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1) i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe).

2.7.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/10

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 576/2009

z dnia 1 lipca 2009 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 570/2009 ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 lipca 2009 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (2), w szczególności jego art. 2 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 lipca 2009 r. zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 570/2009 (3).

(2)	Ponieważ obliczona średnia należności celnych przywozowych różni się o 5 EUR/t od ustalonej należności, należy wprowadzić odpowiednią korektę należności celnych przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 570/2009.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 570/2009,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załączniki I i II do rozporządzenia (WE) nr 570/2009 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 2 lipca 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 1 lipca 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 161 z 29.6.1996, s. 125.

(3) Dz.U. L 171 z 1.7.2009, s. 3.

ZAŁĄCZNIK I

Należności celne przywozowe na produkty, o których mowa w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mające zastosowanie od dnia 2 lipca 2009 r.

Kod CN	Wyszczególnienie towarów	Należność przywozowa (1) (EUR/t)
1001 10 00	PSZENICA twarda wysokiej jakości	0,00
	średniej jakości	0,00
	niskiej jakości	0,00
1001 90 91	PSZENICA zwyczajna, do siewu	0,00
ex 1001 90 99	PSZENICA zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu	0,00
1002 00 00	ŻYTO	51,26
1005 10 90	KUKURYDZA siewna, inna niż hybryda	30,13
1005 90 00	KUKURYDZA, inna niż do siewu (2)	30,13
1007 00 90	Ziarno SORGO, inne niż hybryda do siewu	56,25

(1) W przypadku towarów przywożonych do Wspólnoty przez Ocean Atlantycki lub przez Kanał Sueski, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1249/96, importer może skorzystać z obniżki należności celnych o:

—	3 EUR/t, jeśli port wyładunkowy znajduje się na Morzu Śródziemnym,

—	2 EUR/t, jeśli port wyładunkowy znajduje się w Danii, Estonii, Irlandii, na Łotwie, Litwie, w Polsce, Finlandii, Szwecji, Wielkiej Brytanii lub na atlantyckim wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego.

(2) Importer może skorzystać z obniżki o stałą stawkę zryczałtowaną w wysokości 24 EUR/t, jeśli spełnione zostały warunki ustanowione w art. 2 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1249/96.

ZAŁĄCZNIK II

Czynniki uwzględnione przy obliczaniu należności ustalonych w załączniku I

30.6.2009

Średnie z okresu rozliczeniowego określonego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96:

(EUR/t)
	Pszenica zwyczajna (1)	Kukurydza	Pszenica twarda wysokiej jakości	Pszenica twarda średniej jakości (2)	Pszenica twarda niskiej jakości (3)	Jęczmień
Giełda	Minnéapolis	Chicago	—	—	—	—
Notowanie	196,08	98,74	—	—	—	—
Cena FOB USA	—	—	207,47	197,47	177,47	88,62
Premia za Zatokę	—	13,16	—	—	—	—
Premia za Wielkie Jeziora	8,67	—	—	—	—	—

Średnie z okresu rozliczeniowego określonego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96:

Koszt frachtu: Zatoka Meksykańska–Rotterdam:	19,99 EUR/t
Koszt frachtu: Wielkie Jeziora–Rotterdam:	17,16 EUR/t

(1) Premia dodatnia w wysokości 14 EUR/t włączona (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

(2) Premia ujemna w wysokości 10 EUR/t (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

(3) Premia ujemna w wysokości 30 EUR/t (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

2.7.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/13

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 577/2009

z dnia 1 lipca 2009 r.

ustalające współczynnik przydziału dotyczący wydawania pozwoleń na przywóz, o które złożono wnioski w okresie od dnia 22 do dnia 26 czerwca 2009 r., w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach kontyngentów taryfowych i umów preferencyjnych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi (2), w szczególności jego art. 5 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 950/2006 lub rozporządzeniem Rady (WE) nr 508/2007 z dnia 7 maja 2007 r. otwierającym kontyngenty taryfowe na przywóz do Bułgarii i Rumunii surowego cukru trzcinowego na dostawy do rafinerii cukru w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 (3), w terminie od dnia 22 do dnia 26 czerwca 2009 r. do właściwych organów złożono wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz ogółem ilości równej lub przekraczającej ilość dostępną dla numerach porządkowych 09.4331 i 09.4337 (2008–2009) i 09.4341 (lipca–września 2009).

(2)	W tej sytuacji Komisja powinna ustalić współczynnik przydziału umożliwiający wydawanie pozwoleń proporcjonalnie do ilości dostępnej lub poinformować państwa członkowskie o tym, że ustalony limit został wykorzystany,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 950/2006 lub art. 3 rozporządzenia (WE) nr 508/2007 pozwolenia na przywóz są wydawane w odniesieniu do wniosków złożonych od dnia 22 do dnia 26 czerwca 2009 r. w ramach limitów ilościowych określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 1 lipca 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 1.

(3) Dz.U. L 122 z 11.5.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Cukier preferencyjny z AKP–Indii

Rozdział IV rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy	Kraj	% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 22.6.2009-26.6.2009	Limit
09.4331	Barbados	100	Wykorzystany
09.4332	Belize	100
09.4333	Wybrzeże Kości Słoniowej	100
09.4334	Republika Konga	100
09.4335	Fidżi	100
09.4336	Gujana	100
09.4337	Indie	100	Wykorzystany
09.4338	Jamajka	100
09.4339	Kenia	100
09.4340	Madagaskar	100
09.4341	Malawi	100
09.4342	Mauritius	100
09.4343	Mozambik	100
09.4344	Saint Kitts i Nevis	—
09.4345	Surinam	—
09.4346	Suazi	100
09.4347	Tanzania	0	Wykorzystany
09.4348	Trynidad i Tobago	100
09.4349	Uganda	—
09.4350	Zambia	100
09.4351	Zimbabwe	100

Cukier preferencyjny z AKP–Indii

Rozdział IV rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy lipca–września 2009

Numer porządkowy	Kraj	% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 22.6.2009-26.6.2009	Limit
09.4331	Barbados	100
09.4332	Belize	100
09.4333	Wybrzeże Kości Słoniowej	100
09.4334	Republika Konga	100
09.4335	Fidżi	100
09.4336	Gujana	100
09.4337	Indie	0	Wykorzystany
09.4338	Jamajka	100
09.4339	Kenia	100
09.4340	Madagaskar	100
09.4341	Malawi	75,1969	Wykorzystany
09.4342	Mauritius	100
09.4343	Mozambik	100
09.4344	Saint Kitts i Nevis	—
09.4345	Surinam	—
09.4346	Suazi	100
09.4347	Tanzania	100
09.4348	Trynidad i Tobago	100
09.4349	Uganda	—
09.4350	Zambia	100
09.4351	Zimbabwe	0	Wykorzystany

Cukier uzupełniający

Rozdział V rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy	Kraj	% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 22.6.2009-26.6.2009	Limit
09.4315	Indie	—
09.4316	Kraje objęte Protokołem AKP	—

Cukier wymieniony w koncesji CXL

Rozdział VI rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy	Kraj	% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 22.6.2009-26.6.2009	Limit
09.4317	Australia	0	Wykorzystany
09.4318	Brazylia	0	Wykorzystany
09.4319	Kuba	0	Wykorzystany
09.4320	Pozostałe kraje trzecie	0	Wykorzystany

Cukier z krajów bałkańskich

Rozdział VII rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy	Kraj	% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 22.6.2009-26.6.2009	Limit
09.4324	Albania	100
09.4325	Bośnia i Hercegowina	0	Wykorzystany
09.4326	Serbia i Kosowo (*1)	100
09.4327	Była Jugosłowiańska Republika Macedonii	100
09.4328	Chorwacja	100

Cukier pozakwotowy i przemysłowy z przywozu

Rozdział VIII rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy	Rodzaj	% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 22.6.2009-26.6.2009	Limit
09.4380	Pozakwotowy	—
09.4390	Przemysłowy	100

Dodatkowy cukier z umów o partnerstwie gospodarczym

Rozdział VIIIa rozporządzenia (WE) nr 950/2006

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy	Kraj	% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 22.6.2009-26.6.2009	Limit
09.4431	Komory, Madagaskar, Mauritius, Seszele, Zambia, Zimbabwe	100
09.4432	Burundi, Kenia, Rwanda, Tanzania, Uganda	100
09.4433	Suazi	100
09.4434	Mozambik	0	Wykorzystany
09.4435	Antigua i Barbuda, Bahamy, Barbados, Belize, Dominika, Republika Dominikańska, Grenada, Gujana, Haiti, Jamajka, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Surinam, Trynidad i Tobago	0	Wykorzystany
09.4436	Republika Dominikańska	0	Wykorzystany
09.4437	Fidżi, Papua – Nowa Gwinea	100

Przywóz cukru w ramach przejściowych kontyngentów taryfowych otwartych dla Bułgarii i Rumunii

Artykuł 1 rozporządzenia (WE) nr 508/2007

Rok gospodarczy 2008/2009

Numer porządkowy	Kraj	% pozwoleń wydanych dla ilości, o które złożono wnioski w tygodniu od dnia 22.6.2009-26.6.2009	Limit
09.4365	Bułgaria	0	Wykorzystany
09.4366	Rumunia	0	Wykorzystany

(*1) Jak określono w rezolucji nr 1244 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 czerwca 1999 r.

2.7.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/18

DYREKTYWA RADY 2009/7/EURATOM

z dnia 25 czerwca 2009 r.

ustanawiająca wspólnotowe ramy bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 31 i 32,

uwzględniając wniosek Komisji, sporządzony po uzyskaniu opinii grupy osób mianowanych przez Komitet Naukowo-Techniczny spośród ekspertów naukowych państw członkowskich, oraz po konsultacji z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym (1),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 2 lit. b) Traktatu przewiduje utworzenie jednolitych norm bezpieczeństwa w celu ochrony zdrowia pracowników i ludności.

(2)	Artykuł 30 Traktatu przewiduje ustanowienie w ramach Wspólnoty podstawowych norm ochrony zdrowia pracowników i ludności przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego.

(3)

Dyrektywa Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiająca podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (3) ustanawia podstawowe normy bezpieczeństwa. Przepisy tej dyrektywy zostały uzupełnione bardziej szczegółowymi przepisami.

(4)	Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej zwany „Trybunałem Sprawiedliwości”) uznał w swoim orzecznictwie (4), że Wspólnota dzieli kompetencje ze swoimi państwami członkowskimi w obszarach objętych Konwencją bezpieczeństwa jądrowego (5).

(5)	Trybunał Sprawiedliwości uznał w swoim orzecznictwie, że postanowienia rozdziału 3 Traktatu, dotyczące ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, stanowią spójną całość przekazującą Komisji uprawnienia w dość znacznym zakresie, w celu ochrony ludności i środowiska przed ryzykiem skażenia promieniotwórczego.

(6)

Trybunał Sprawiedliwości uznał w swoim orzecznictwie, że nałożone na Wspólnotę na mocy art. 2 lit. b) Traktatu zadanie utworzenia jednolitych norm bezpieczeństwa w celu ochrony zdrowia ludności i pracowników, nie oznacza, że po ustanowieniu takich norm państwa członkowskie nie mogą zapewniać bardziej rygorystycznych środków ochrony.

(7)

Decyzja Rady 87/600/Euratom z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie wspólnotowych warunków wczesnej wymiany informacji w przypadku zdarzenia radiacyjnego (6) ustanowiła ramy dla powiadamiania i przekazywania informacji, które będą wykorzystywane przez państwa członkowskie w celu ochrony ludności w przypadku zdarzenia radiacyjnego. Dyrektywa Rady 89/618/Euratom z dnia 27 listopada 1989 r. w sprawie informowania ogółu społeczeństwa o środkach ochrony zdrowia, które będą stosowane, oraz działaniach, jakie należy podjąć w przypadku zdarzenia radiacyjnego (7), nałożyła na państwa członkowskie obowiązek informowania ludności w przypadku zdarzenia radiacyjnego.

(8)

Odpowiedzialność krajowa państw członkowskich za bezpieczeństwo jądrowe obiektów jądrowych jest podstawową zasadą leżącą u podstaw regulacji dotyczących bezpieczeństwa jądrowego, opracowanych na poziomie międzynarodowym, ustanowioną w Konwencji bezpieczeństwa jądrowego. Zasada odpowiedzialności krajowej oraz zasada pierwotnej odpowiedzialności posiadacza zezwolenia za bezpieczeństwo jądrowe obiektów jądrowych podlegające nadzorowi właściwego krajowego organu regulacyjnego powinny zostać wzmocnione, a rola i niezależność właściwych organów regulacyjnych powinna zostać wzmocniona niniejszą dyrektywą.

(9)	Każde z państw członkowskich może decydować o swoim koszyku energetycznym zgodnie z odpowiednimi politykami krajowymi.

(10)	Przy opracowywaniu odpowiednich ram krajowych na mocy niniejszej dyrektywy należy wziąć pod uwagę warunki krajowe.

(11)	Państwa członkowskie wdrożyły już środki umożliwiające im osiągnięcie wysokiego poziomu bezpieczeństwa jądrowego we Wspólnocie.

(12)	Mimo że niniejsza dyrektywa dotyczy przede wszystkim bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych, ważne jest również zapewnienie bezpiecznej gospodarki wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi, w tym w obiektach do ich przechowywania i składowania.

(13)	Państwa członkowskie powinny dokonać, w stosownych przypadkach, oceny odpowiednich zasad bezpieczeństwa ustanowionych przez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej (8), które powinny stanowić ramy postępowania, które państwa członkowskie powinny uwzględniać podczas wdrażania niniejszej dyrektywy.

(14)

Przydatne jest wykorzystanie procesu, podczas którego krajowe organy odpowiedzialne za bezpieczeństwo w państwach członkowskich posiadających na swoim terytorium elektrownie jądrowe współpracowały w ramach Stowarzyszenia Zachodnioeuropejskich Organów Nadzoru Instalacji Jądrowych (WENRA) i określiły wiele referencyjnych poziomów bezpieczeństwa dla jądrowych reaktorów energetycznych.

(15)

Po wezwaniu przez Radę do ustanowienia grupy wysokiego szczebla na poziomie UE, co zawarto w jej konkluzjach z dnia 8 maja 2007 r. w sprawie bezpieczeństwa jądrowego oraz bezpiecznego gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi, decyzją Komisji 2007/530/Euratom z 17 lipca 2007 r. dotyczącą powołania Europejskiej Grupy Wysokiego Szczebla ds. Bezpieczeństwa Jądrowego i Gospodarowania Odpadami (9) ustanowiono europejską grupę organów regulacyjnych ds. bezpieczeństwa jądrowego (ENSREG), która ma przyczynić się do osiągnięcia celów Wspólnoty w zakresie bezpieczeństwa jądrowego.

(16)

Przydatne jest ustanowienie jednolitej struktury sprawozdań państw członkowskich dla Komisji w sprawie wdrażania niniejszej dyrektywy. Z uwagi na znaczne doświadczenie członków ENSREG grupa ta mogłaby wnieść istotny wkład w tym zakresie, ułatwiając tym samym konsultacje i współpracę krajowych organów regulacyjnych.

(17)	Na 5-tym posiedzeniu w dniu 15 października 2008 r. ENSREG przyjął dziesięć zasad, które mają być stosowane podczas przygotowywania dyrektywy o bezpieczeństwie jądrowym, jak podano w protokole posiedzenia z dnia 20 listopada 2008 r.

(18)

Postępy w technologii jądrowej, doświadczenia zdobyte podczas eksploatacji i badań nad bezpieczeństwem oraz doskonalenie ram regulacyjnych mogłyby mieć wpływ na dalszą poprawę bezpieczeństwa. Państwa członkowskie powinny brać te czynniki pod uwagę przy wypełnianiu zobowiązania do utrzymywania i poprawy bezpieczeństwa, rozszerzając swój program jądrowy lub podejmując decyzje o wykorzystaniu energii jądrowej po raz pierwszy.

(19)	Przygotowanie silnej kultury bezpieczeństwa obiektów jądrowych jest jedną z podstawowych zasad zarządzania bezpieczeństwem koniecznych do zapewnienia bezpiecznej eksploatacji tych obiektów.

(20)	Utrzymanie i dalsze rozwijanie fachowej wiedzy i umiejętności w zakresie bezpieczeństwa jądrowego powinno być oparte, między innymi, na lekcji z doświadczeń eksploatacyjnych w przeszłości oraz, w stosownych przypadkach, na wykorzystaniu postępów w metodologii i nauce.

(21)

W przeszłości państwa członkowskie przeprowadzały samooceny w ścisłym powiązaniu z międzynarodowymi przeglądami zewnętrznymi pod auspicjami MAEA w ramach misji IRRT (International Regulatory Review Team) i IRRS (Integrated Regulatory Review Service). Te samooceny i misje prowadzone były z inicjatywy państw członkowskich na zasadzie dobrowolności w duchu otwartości i przejrzystości. Samooceny i towarzyszące im zewnętrzne przeglądy infrastruktury prawnej, regulacyjnej i organizacyjnej powinny mieć na celu wzmocnienie i poprawę krajowych ram państw członkowskich, uznając jednocześnie ich kompetencje w zapewnianiu bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych na ich terytorium. Samooceny i następujące po nich międzynarodowe zewnętrzne przeglądy nie są ani inspekcją, ani audytem, lecz mechanizmem wzajemnego uczenia się, który dopuszcza różne podejścia do organizacji i praktyk właściwego organu regulacyjnego, uwzględniając jednocześnie uwarunkowania regulacyjne, techniczne i polityczne państwa członkowskiego, które przyczyniają się do zapewnienia silnego systemu bezpieczeństwa jądrowego. Międzynarodowy przegląd zewnętrzny powinien być postrzegany jako możliwość wymiany profesjonalnych doświadczeń i dzielenia się naukami i dobrymi wzorcami w duchu otwartości i współpracy, raczej na zasadzie rad partnerów, a nie kontroli lub osądu. Uznając potrzebę elastyczności i dostosowania w odniesieniu do różnych systemów istniejących w państwach członkowskich, państwo członkowskie powinno móc samo określać, które części jego systemu zostaną poddane przeglądowi zewnętrznemu, mającemu na celu ciągłą poprawę bezpieczeństwa jądrowego.

(22)

Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (10) zachęca się państwa członkowskie do sporządzania, dla ich własnych celów i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do wiadomości publicznej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ 1

CELE, DEFINICJE I ZAKRES STOSOWANIA

Artykuł 1

Cele

Celami niniejszej dyrektywy są:

a)	ustanowienie ram wspólnotowych w celu utrzymania ciągłej poprawy i promowania bezpieczeństwa jądrowego i jego regulacji;

b)	zapewnienie wprowadzenia przez państwa członkowskie odpowiednich rozwiązań krajowych zapewniających wysoki poziom bezpieczeństwa jądrowego, aby chronić pracowników i ludność przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego z obiektów jądrowych.

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do wszelkich cywilnych obiektów jądrowych działających na mocy zezwolenia określonego w art. 3 ust. 4 na wszystkich etapach objętych tym zezwoleniem.

2. Niniejsza dyrektywa nie uniemożliwia państwom członkowskim przyjmowania bardziej restrykcyjnych środków bezpieczeństwa w zakresie objętym niniejszą dyrektywą, zgodnie z prawem wspólnotowym.

3. Niniejsza dyrektywa uzupełnia podstawowe normy, o których mowa w art. 30 Traktatu, w zakresie bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych, oraz pozostaje bez uszczerbku dla dyrektywy 96/29/Euratom.

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

„obiekty jądrowe” oznaczają:

a)	zakład wzbogacania, zakład produkcji paliwa jądrowego, elektrownię jądrową, zakład przetwarzania, reaktor badawczy, obiekty służące do przechowywania wypalonego paliwa; oraz

b)	obiekty służące do przechowywania odpadów promieniotwórczych znajdujące się w tym samym miejscu i bezpośrednio związane z obiektami jądrowymi wymienionymi w lit. a);

2)	„bezpieczeństwo jądrowe” oznacza osiągnięcie odpowiednich warunków eksploatacji, zapobieganie awariom i łagodzenie ich skutków, czego wynikiem jest ochrona pracowników i ludności przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego z obiektów jądrowych;

3)	„właściwy organ regulacyjny” oznacza organ lub system organów wyznaczonych w państwie członkowskim w dziedzinie regulacji bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych, o czym mowa w art. 5;

4)	„zezwolenie” oznacza każdy dokument wydany na mocy jurysdykcji państwa członkowskiego w celu przyznania odpowiedzialności za lokalizację, projektowanie, budowę, rozruch i eksploatację lub likwidację obiektów jądrowych;

5)	„posiadacz zezwolenia” oznacza osobę prawną lub fizyczną odpowiedzialną za całość obiektu jądrowego na podstawie zezwolenia.

ROZDZIAŁ 2

OBOWIĄZKI

Artykuł 4

Ramy prawne, regulacyjne i organizacyjne

1. Państwa członkowskie ustanawiają i utrzymują krajowe ramy prawne, regulacyjne i organizacyjne (dalej zwane „ramami krajowymi”) bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych, które przypisują odpowiedzialność i zapewniają koordynację między właściwymi organami państwa. Ramy krajowe określają zakresy odpowiedzialności za:

a)	przyjęcie krajowych wymogów bezpieczeństwa jądrowego. W gestii państw członkowskich pozostaje określanie sposobu ich przyjmowania oraz instrumentów ich realizacji;

b)	zapewnienie systemu wydawania zezwoleń i zakazu eksploatacji obiektów jądrowych bez zezwolenia;

c)	zapewnienie systemu nadzoru nad bezpieczeństwem jądrowym;

d)	działania na rzecz egzekwowania przepisów, w tym zawieszenie eksploatacji oraz zmianę lub cofnięcie zezwolenia.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby ramy krajowe były utrzymywane i ulepszane z odpowiednim uwzględnieniem doświadczeń z eksploatacji, wniosków z analiz bezpieczeństwa przygotowywanych dla eksploatowanych obiektów jądrowych, rozwoju technologii i wyników badań nad bezpieczeństwem, gdy są dostępne i stosowne do potrzeb.

Artykuł 5

Właściwy organ regulacyjny

1. Państwa członkowskie ustanawiają i utrzymują właściwy organ regulacyjny w zakresie bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwy organ regulacyjny był operacyjnie oddzielony od innych organów lub organizacji zaangażowanych w promowanie lub wykorzystywanie energii jądrowej, w tym w produkcję energii elektrycznej, w celu zapewnienia jego faktycznej niezależności w regulacyjnym procesie decyzyjnym.

3. Państwa członkowskie zapewniają właściwemu organowi regulacyjnemu uprawnienia oraz zasoby ludzkie i finansowe niezbędne do wypełniania jego obowiązków związanych z ramami krajowymi opisanymi w art. 4 ust. 1, z należytym uwzględnieniem priorytetowego znaczenia bezpieczeństwa. Obejmuje to uprawnienia i zasoby umożliwiające:

a)	wymaganie od posiadacza zezwolenia zgodności z krajowymi wymogami bezpieczeństwa jądrowego i warunkami stosownego zezwolenia;

b)	wymaganie wykazania tej zgodności, w tym z wymogami art. 6 ust. 2–5;

c)	zweryfikowanie tej zgodności przez oceny i inspekcje regulacyjne; oraz

d)	przeprowadzanie działań na rzecz egzekwowania przepisów, w tym zawieszenia eksploatacji obiektu jądrowego zgodnie z warunkami określonymi w ramach krajowych, o których mowa w art. 4 ust. 1.

Artykuł 6

Posiadacze zezwoleń

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby pierwotna odpowiedzialność za bezpieczeństwo jądrowe obiektów jądrowych spoczywała na posiadaczu zezwolenia. Odpowiedzialność ta nie może być delegowana.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby zgodnie z istniejącymi ramami krajowymi posiadacze zezwoleń, pod nadzorem właściwego organu regulacyjnego, regularnie oceniali i weryfikowali oraz stale poprawiali, w rozsądnie osiągalnym zakresie, bezpieczeństwo jądrowe obiektów jądrowych w sposób systematyczny i możliwy do zweryfikowania.

3. Oceny, o których mowa w ust. 2, obejmują weryfikację, czy istnieją środki ochrony przed awariami i łagodzenia ich skutków, w tym sprawdzanie fizycznych barier i administracyjnych procedur ochrony wprowadzonych przez posiadaczy zezwoleń, które musiałyby nie spełnić swoich funkcji, aby pracownicy i ludność zostali w znaczącym stopniu narażeni na promieniowanie jonizujące.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby istniejące ramy krajowe wymagały od posiadaczy zezwoleń ustanawiania i wdrażania systemów zarządzania dających należyte pierwszeństwo bezpieczeństwu jądrowemu i aby systemy te były regularnie weryfikowane przez właściwy organ regulacyjny.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby istniejące ramy krajowe wymagały od posiadaczy zezwoleń zapewniania i utrzymywania odpowiednich zasobów finansowych i ludzkich w celu wypełniania ich obowiązków związanych z bezpieczeństwem jądrowym obiektu jądrowego, określonych w ust. 1–4.

Artykuł 7

Wiedza fachowa i umiejętności w zakresie bezpieczeństwa

Państwa członkowskie zapewniają, aby istniejące ramy krajowe wymagały od wszystkich stron zapewniania kształcenia i szkoleń ich personelowi odpowiedzialnemu za kwestie związane z bezpieczeństwem jądrowym obiektów jądrowych, w celu utrzymania i dalszego rozwijania wiedzy fachowej i umiejętności w zakresie bezpieczeństwa jądrowego.

Artykuł 8

Informowanie ludności

Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje związane z regulacją bezpieczeństwa jądrowego były udostępniane pracownikom i ludności. Obowiązek ten obejmuje zapewnienie, aby właściwy organ regulacyjny informował ludność w zakresie swoich kompetencji. Informacje mają być udostępniane publicznie zgodnie z przepisami krajowymi i zobowiązaniami międzynarodowymi, pod warunkiem że nie narusza to innych interesów, takich jak – między innymi – tych związanych z bezpieczeństwem, uznanych w przepisach krajowych lub w zobowiązaniach międzynarodowych.

Artykuł 9

Sprawozdawczość

1. Państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie z wdrażania niniejszej dyrektywy po raz pierwszy do dnia 22 lipca 2014 r., a następnie co trzy lata, wykorzystując cykle przeglądów i sprawozdawczości w ramach Konwencji bezpieczeństwa jądrowego.

2. Na podstawie sprawozdań państw członkowskich Komisja przedstawia Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie z postępów we wdrażaniu niniejszej dyrektywy.

3. Państwa członkowskie przynajmniej co dziesięć lat przeprowadzają okresowe samooceny swoich ram krajowych i właściwych organów regulacyjnych oraz organizują międzynarodowy przegląd zewnętrzny odpowiednich części swoich ram krajowych lub organów, w celu ciągłej poprawy bezpieczeństwa jądrowego. Wyniki wszelkich zewnętrznych przeglądów przekazywane są państwom członkowskim i Komisji, gdy tylko są dostępne.

ROZDZIAŁ 3

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 10

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 22 lipca 2011 r. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą oraz każde kolejne zmiany tych przepisów.

Artykuł 11

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 12

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 25 czerwca 2009 r.

W imieniu Rady

L. MIKO

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 10 czerwca 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 22 kwietnia 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(3) Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1.

(4) C-187/87 (Rec. 1988, s. 5013), C-376/90 (Rec. 1992, s. I-6153) oraz C-29/99 (Rec. 2002, s. I-11221).

(5) Dz.U. L 318 z 11.12.1999, s. 21.

(6) Dz.U. L 371 z 30.12.1987, s. 76.

(7) Dz.U. L 357 z 7.12.1989, s. 31.

(8) Podstawy bezpieczeństwa MAEA: Podstawowe zasady bezpieczeństwa nr SF-1 (2006) z serii norm bezpieczeństwa MAEA.

(9) Dz.U. L 195 z 27.7.2007, s. 44.

(10) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, s. 1.

2.7.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/23

DYREKTYWA KOMISJI 2009/77/WE

z dnia 1 lipca 2009 r.

zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia do niej chlorsulfuronu, cyromazyny, dimetachloru, etofenproksu, lufenuronu, penkonazolu, trialatu oraz triflusulfuronu, jako substancji czynnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (1), w szczególności jej art. 6 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) i (WE) nr 1490/2002 (3) określają szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten zawiera chlorsulfuron, cyromazynę, dimetachlor, etofenproks, lufenuron, penkonazol, trialat oraz triflusulfuron.

(2)

Wpływ tych substancji czynnych na zdrowie człowieka i środowisko naturalne został poddany ocenie zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniach (WE) nr 451/2000 i (WE) nr 1490/2002 w odniesieniu do zakresu zastosowań proponowanych przez powiadamiających. Ponadto w rozporządzeniach tych wyznaczono państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców, które mają przedłożyć odpowiednie sprawozdania z oceny i zalecenia Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1490/2002. W przypadku chlorsulfronu i cyromazyny państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy była Grecja, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 27 lipca 2007 r. oraz 31 sierpnia 2007 r. W przypadku dimetachloru i penkonazolu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy były Niemcy, a wszystkie istotne informacje przekazano, odpowiednio, w dniach 2 maja 2007 r. i 19 czerwca 2007 r. W przypadku etofenproksu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy były Włochy, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 15 lipca 2005 r. W przypadku lufenuronu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy była Portugalia, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 20 września 2006 r. W przypadku trialatu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy było Zjednoczone Królestwo, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 6 sierpnia 2007 r. W przypadku triflusulfuronu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy była Francja, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 26 lipca 2007 r.

(3)

Sprawozdania z oceny zostały poddane wzajemnej weryfikacji przez państwa członkowskie oraz EFSA i przedstawione Komisji w formie sprawozdań naukowych EFSA (4) w dniu 26 listopada 2008 r. dla chlorsulfronu, w dniu 17 września 2008 r. dla cyromazyny i dimetachloru, w dniu 19 grudnia 2008 r. dla etofenproksu, w dniu 30 września 2008 r. dla luferonu i triflusulferonu, w dniu 25 września 2008 r. dla penkonazolu i w dniu 26 września 2008 r. dla trialatu. Sprawozdania te zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie i Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 26 lutego 2009 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego chlorsulfronu, cyromazyny, dimetachloru, lufenuronu, penkonazolu, trialatu i triflusulfuronu oraz w dniu 13 marca 2009 r. dla etofenproksu.

(4)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające chlorsulfuron, cyromazynę, dimetachlor, etofenproks, lufenuron, penkonazol, trialat oraz triflusulfuron zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem włączyć te substancje czynne do załącznika I w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje czynne zgodnie z przepisami wymienionej dyrektywy.

(5)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/WE stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. Dlatego też w przypadku lufenuronu, dimetachloru i chlorsulfuronu powiadamiający powinni przedstawić dalsze informacje na temat specyfikacji chemicznych wytwarzanych substancji czynnych. Ponadto w przypadku cyromazyny i penkonazolu właściwe jest, aby zobowiązać powiadamiających do przedstawienia dalszych informacji na temat obecności i zachowania metabolitu glebowego NOA 435343 (w przypadku cyromazyny) oraz U1 (w przypadku penkonazolu) i na temat zagrożenia dla organizmów wodnych. Ponadto w przypadku trialatu właściwe jest, aby powiadamiający był zobowiązany do przedstawienia dalszych informacji na temat pierwotnego metabolizmu roślin, obecności i zachowania metabolitu glebowego – diizopropyloaminy, potencjału do biomagnifikacji w wodnych łańcuchach pokarmowych, zagrożenia dla ssaków rybożernych oraz zagrożenia dla dżdżownic w długim okresie. Ponadto w przypadku etofenproksu właściwe jest, aby powiadamiający przedstawił dalsze informacje na temat zagrożenia dla organizmów wodnych, w tym zagrożenia dla organizmów zamieszkujących osady wodne, dalsze badania dotyczące potencjalnych uszkodzeń układu hormonalnego u organizmów wodnych (badania całego cyklu życia ryb) oraz biomagnifikacji. W przypadku dimetachloru, chlorsulfuronu i triflusulfuronu powiadamiający powinni być zobowiązani do przedstawienia dalszych informacji na temat toksykologicznego znaczenia metabolitów w przypadku klasyfikacji danej substancji jako rakotwórczej trzeciej kategorii.

(6)	Należy przewidzieć rozsądnie długi termin na włączenie substancji czynnej do załącznika I, w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z tego faktu.

(7)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG zobowiązań wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy dać sześć miesięcy od daty włączenia na dokonanie przeglądu dotychczasowych zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających chlorsulfuron, cyromazynę, dimetachlor, etofenproks, lufenuron, penkonazol, trialat oraz triflusulfuron w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny odpowiednio zmienić, zastąpić lub cofnąć dotychczasowe zezwolenia zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać dłuższy okres na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(8)

Doświadczenie zdobyte z wcześniejszych przypadków włączania substancji czynnych, ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (5), do załącznika I dyrektywy 91/414/EWG, pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją obowiązków spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń w zakresie dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I.

(9)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(10)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Państwa członkowskie przyjmą i opublikują, najpóźniej do dnia 30 czerwca 2010 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują wymienione przepisy od dnia 1 lipca 2010 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich publikacji urzędowej. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

Artykuł 3

1. Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG państwa członkowskie w miarę potrzeby odpowiednio zmieniają lub wycofują dotychczasowe zezwolenia dla środków ochrony roślin zawierających chlorsulfuron, cyromazynę, dimetachlor, etofenproks, lufenuron, penkonazol, trialat i triflusulfuron jako substancje czynne w terminie do dnia 30 czerwca 2010 r.

Przed upływem tego terminu państwa członkowskie w szczególności weryfikują, czy spełnione są warunki wymienione w załączniku I do wspomnianej dyrektywy w odniesieniu do chlorsulfuronu, cyromazyny, dimetachloru, etofenproksu, lufenuronu, penkonazolu, trialatu oraz triflusulfuronu, z wyjątkiem warunków wskazanych w części B pozycji odnoszącej się do tej substancji czynnej, oraz czy posiadacz zezwolenia, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 13 tej dyrektywy, posiada dokumentację spełniającą wymogi załącznika II do wspomnianej dyrektywy lub dostęp do takiej dokumentacji.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, państwa członkowskie dokonają ponownej oceny każdego dopuszczonego środka ochrony roślin zawierającego chlorsulfuron, cyromazynę, dimetachlor, etofenproks, lufenuron, penkonazol, trialat oraz triflusulfuron jako jedyną substancję czynną lub jako jedną z kilku substancji czynnych wyszczególnionych w załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG najpóźniej do dnia 31 grudnia 2009 r. zgodnie z jednolitymi zasadami określonymi w załączniku VI do dyrektywy 91/414/EWG, na podstawie dokumentacji zgodnej z wymogami określonymi w załączniku III do wymienionej dyrektywy i z uwzględnieniem części B pozycji dotyczącej chlorsulfuronu, cyromazyny, dimetachloru, etofenproksu, lufenuronu, penkonazolu, trialatu oraz triflusulfuronu w załączniku I do tej dyrektywy. Na podstawie powyższej oceny państwa członkowskie określą, czy środek spełnia warunki ustanowione w art. 4 ust. 1 lit. b), c), d) i e) dyrektywy 91/414/EWG.

Po dokonaniu tych ustaleń państwa członkowskie:

a)	w przypadku produktów zwierających chlorsulfuron, cyromazynę, dimetachlor, etofenproks, lufenuron, penkonazol, trialat i triflusulfuron jako jedyną substancję czynną w razie konieczności zmienią lub wycofają zezwolenie najpóźniej do dnia 30 czerwca 2014 r.; lub

w przypadku produktu zawierającego chlorsulfuron, cyromazynę, dimetachlor, etofenproks, lufenuron, penkonazol, trialat oraz triflusulfuron jako jedną z kilku substancji czynnych w razie potrzeby zmienią lub wycofają zezwolenie do dnia 30 czerwca 2014 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, w zależności od tego, która z tych dwóch dat jest późniejsza.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 1 lipca 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1.

(2) Dz.U. L 55 z 29.2.2000, s. 25.

(3) Dz.U. L 224 z 21.8.2002, s. 23.

(4) EFSA Scientific Report (2008) 201, Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance chlorsulfron (Sprawozdanie naukowe EFSA (2008) 201, Wnioski z przeglądu w sprawie oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczące substancji czynnej – chlorsulfuronu) (sfinalizowano dnia 26 listopada 2008 r.).

EFSA Scientific Report (2008) 168, Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance cyromazine (Sprawozdanie naukowe EFSA (2008) 168, Wnioski z przeglądu w sprawie oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczące substancji czynnej – cyromazyny) (sfinalizowano dnia 17 września 2008 r.).

EFSA Scientific Report (2008) 169, Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance dimetachlor (Sprawozdanie naukowe EFSA (2008) 169, Wnioski z przeglądu w sprawie oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej – dimetachloru) (sfinalizowano dnia 17 września 2008 r.).

EFSA Scientific Report (2008) 213, Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance etofenprox (Sprawozdanie naukowe EFSA (2008) 213, Wnioski z przeglądu w sprawie oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej – etofenproksu) (sfinalizowano dnia 19 grudnia 2008 r.).

EFSA Scientific Report (2008) 189, Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance lufenuron (Sprawozdanie naukowe EFSA (2008) 189, Wnioski z przeglądu w sprawie oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej – lufenuronu) (sfinalizowano dnia 30 września 2008 r.).

EFSA Scientific Report (2008) 175, Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance penconazole (Sprawozdanie naukowe EFSA (2008) 175, Wnioski z przeglądu w sprawie oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej – penkonazolu (sfinalizowano dnia 25 września 2008 r.).

EFSA Scientific Report (2008) 195, Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance triflusulfuron (Sprawozdanie naukowe EFSA (2008) 195, Wnioski z przeglądu w sprawie oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej – triflusulfuronu (sfinalizowano dnia 30 września 2008 r.).

EFSA Scientific Report (2008) 181, Conclusion regarding the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance tri-allate (Sprawozdanie naukowe EFSA (2008) 181, Wnioski z przeglądu w sprawie oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej – trialatu) (sfinalizowano dnia 26 września 2008 r.).

(5) Dz.U. L 366 z 15.12.1992, s. 10.

ZAŁĄCZNIK

Na końcu tabeli w załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG dodaje się następujące pozycje:

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data wejścia w życie

Data wygaśnięcia włączenia

Przepisy szczególne

„287

Chlorsulfuron

Nr CAS 64902-72-3

Nr CIPAC 391

1-(2-chlorofenylosulfonylo)-3-(4-metoksy-6-metylo-1,3,5-triazyno-2-ylo)mocznik

≥ 950 g/kg

Zanieczyszczenia:

2-Chlorobenzenosulfonamid (IN-A4097) nie więcej niż 5 g/kg oraz

4-metoksy-6-metylo-1,3,5-triazyno-2-amina (IN-4098) nie więcej niż 6 g/kg

1 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2019 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka chwastobójczego.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad określonych w załączniku VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego chlorsulfronu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 26 lutego 2009 r.

W ramach ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na:

—	ochronę organizmów wodnych i roślin niebędących przedmiotem zwalczania; w odniesieniu do zidentyfikowanych wymienionych zagrożeń należy w miarę potrzeby podjąć stosowne środki zmniejszające ryzyko, takie jak strefy buforowe,

—	ochronę wód gruntowych, w przypadku gdy substancja czynna jest stosowana w regionach o niestabilnych warunkach glebowych lub klimatycznych.

Państwa członkowskie, których to dotyczy:

—	dopilnowują, aby powiadamiający przedstawił Komisji dalsze badania na temat specyfikacji do dnia 1 stycznia 2010 r.

Jeżeli chlorsulfuron jest sklasyfikowany jako substancja rakotwórcza trzeciej kategorii zgodnie z pkt 4.2.1 załącznika VI do dyrektywy 67/548/EWG, państwa członkowskie, których to dotyczy, zwracają się o przedstawienie dalszych informacji na temat działania rakotwórczego metabolitów IN-A4097, IN-A4098, IN-JJ998, IN-B5528 i IN-V7160 i dopilnowują przedstawienia Komisji przez zawiadamiającego tej informacji w okresie sześciu miesięcy od wydania zawiadomienia o decyzji dotyczącej klasyfikacji tej substancji.

288

Cyromazyna

Nr CAS 66215-27-8

Nr CIPAC 420

N-cyklopropylo-1,3,5-triazyno-2,4,6-triamina

≥ 950 g/kg

1 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2019 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w szklarniach, w charakterze środka owadobójczego.

CZĘŚĆ B

Podczas oceniania wniosków dotyczących zezwolenia dla środków ochrony roślin zawierających cyromazynę, w przypadku zastosowań innych niż dotyczące pomidorów, w szczególności w odniesieniu do narażenia konsumentów, państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na kryteria zawarte w art. 4 ust. 1 lit. b) i dopilnowują, aby wszelkie potrzebne dane i informacje zostały dostarczone przed udzieleniem takiego zezwolenia.

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad określonych w załączniku VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego cyromazyny, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 26 lutego 2009 r.

W ramach ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na:

—	ochronę wód gruntowych w przypadkach, w których substancja czynna jest stosowana w regionach o niestabilnych warunkach glebowych i klimatycznych,

—	ochronę organizmów wodnych,

—	ochronę owadów zapylających.

Warunki zezwolenia obejmują w stosownych przypadkach środki zmniejszające ryzyko.

Państwa członkowskie, których to dotyczy, zwracają się o przedstawienie dalszych informacji na temat obecności i zachowania metabolitu glebowego NOA 435343 oraz zagrożenia dla organizmów wodnych. Państwa członkowskie dopilnowują, aby powiadamiający, na którego wniosek cyromazyna została włączona do niniejszego załącznika, dostarczył te informacje Komisji najpóźniej do dnia 31 grudnia 2011 r.

289

Dimetachlor

Nr CAS 50563-36-5

Nr CIPAC 688

2-chloro-N-(2-metoksyetylo)octo-2′,6′-ksylidyd

≥ 950 g/kg

Zanieczyszczenie 2,6-dimetylanilina nie więcej niż 0,5 g/kg

1 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2019 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka chwastobójczego w ilości maksymalnie 1,0 kg/ha, jedynie co trzy lata na tym samym polu.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad określonych w załączniku VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego dimetachloru, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 26 lutego 2009 r.

W ramach ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na:

—	bezpieczeństwo operatorów sprzętu i zapewnić umieszczenie w warunkach użytkowania zaleceń dotyczących stosowania odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej,

—	ochronę organizmów wodnych i roślin niebędących przedmiotem zwalczania; w odniesieniu do zidentyfikowanych wymienionych zagrożeń należy w miarę potrzeby podjąć stosowne środki zmniejszające ryzyko, takie jak strefy buforowe,

—	ochronę wód gruntowych, w przypadku gdy substancja czynna jest stosowana w regionach o niestabilnych warunkach glebowych i klimatycznych.

W warunkach zezwolenia uwzględnia się środki zmniejszające ryzyko oraz wprowadza się w miarę potrzeby programy monitorowania w celu zweryfikowania możliwego skażenia wód gruntowych metabolitami CGA 50266, CGA 354742, CGA 102935 oraz SYN 528702 w strefach podatnych na zagrożenia.

Państwa członkowskie, których to dotyczy:

—	dopilnowują, aby powiadamiający przedstawił Komisji dalsze badania na temat specyfikacji do dnia 1 stycznia 2010 r.

Jeżeli dimetachlor jest sklasyfikowany jako substancja rakotwórcza trzeciej kategorii zgodnie z pkt 4.2.1 załącznika VI do dyrektywy 67/548/EWG, państwa członkowskie, których to dotyczy, zwracają się o przedstawienie dalszych informacji na temat działania rakotwórczego metabolitów CGA 50266, CGA 354742, CGA 102935 oraz SYN 528702 i dopilnowują przedstawienia tej informacji Komisji przez zawiadamiającego w okresie sześciu miesięcy od wydania zawiadomienia o decyzji dotyczącej klasyfikacji w odniesieniu do tej substancji.

290

Etofenproks

Nr CAS 80844-07-1

Nr CIPAC 471

Eter 3-fenoksybenzylo-2(4-etoksyfenylo)-2-metylopropylowy

≥ 980 g/kg

1 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2019 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka owadobójczego.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad określonych w załączniku VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego etofenproksu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 26 lutego 2009 r.

W ramach ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na:

—	bezpieczeństwo operatorów sprzętu i pracowników oraz zapewnić umieszczenie w warunkach użytkowania zaleceń dotyczących stosowania odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej,

—	ochronę organizmów wodnych; w odniesieniu do zidentyfikowanych wymienionych zagrożeń należy w miarę potrzeby podjąć stosowne środki zmniejszające ryzyko, takie jak strefy buforowe,

—	ochronę pszczół i stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania. W odniesieniu do zidentyfikowanych wymienionych zagrożeń należy w miarę potrzeby podjąć stosowne środki zmniejszające ryzyko, takie jak strefy buforowe.

Państwa członkowskie, których to dotyczy:

—	dopilnowują przedstawienia Komisji przez powiadamiającego dalszych informacji na temat zagrożenia dla organizmów wodnych, w tym dla organizmów zamieszkujących osady wodne i biomagnifikacji,

—	przedstawienie dalszych badań na temat potencjalnych uszkodzeń układu hormonalnego u organizmów wodnych (badania całego cyklu życia ryb).

Państwa członkowskie dopilnowują, aby powiadamiający przedłożyli Komisji wyniki właściwych badań do dnia 31 grudnia 2011 r.

291

Lufenuron

Nr CAS 103055-07-8

Nr CIPAC 704

(RS)-1-[2,5-dichloro-4-1,1,2,3,3,3-heksafluoro-propoksy)-fenylo]-3-(2,6-difluorobenzoilo)-mocznik

≥ 970 g/kg

1 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2019 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka owadobójczego wewnątrz budynków lub w pułapkach z przynętą znajdujących się na zewnątrz budynków.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad określonych w załączniku VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego lufenuronu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 26 lutego 2009 r.

W ramach ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na:

—	wysoką odporność w środowisku oraz duże zagrożenie bioakumulacji, a także upewnić się, że wykorzystanie lufenuronu nie ma negatywnego wpływu na organizmy niebędące przedmiotem zwalczania,

—	ochronę ptaków, ssaków, organizmów żyjących w glebie, niebędących przedmiotem zwalczania, pszczół, stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania, organizmów żyjących na powierzchni wody i innych organizmów wodnych podatnych na zagrożenia.

Państwa członkowskie, których to dotyczy:

—	dopilnowują, aby powiadamiający przedstawił Komisji dalsze badania na temat specyfikacji do dnia 1 stycznia 2010 r.

292

Penkonazol

Nr CAS 66246-88-6

Nr CIPAC 446

(RS) 1-[2-(2,4-dichloro-fenylo)-pentylo]-1H-[1,2,4]triazol

≥ 950 g/kg

1 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2019 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w szklarniach, w charakterze środka grzybobójczego.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad określonych w załączniku VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego penkonazolu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 26 lutego 2009 r.

W ramach ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na:

—	ochronę wód gruntowych w przypadkach, w których substancja czynna jest stosowana w regionach o niestabilnych warunkach glebowych i klimatycznych.

Warunki zezwolenia powinny, w stosownych przypadkach, zawierać środki zmniejszające ryzyko.

Państwa członkowskie, których to dotyczy, zwracają się o przedstawienie dalszych informacji na temat obecności i zachowania metabolitu glebowego U1. Państwa członkowskie dopilnowują, aby powiadamiający, na wniosek którego penkonazol został włączony do niniejszego załącznika, dostarczył te informacje Komisji najpóźniej do dnia 31 grudnia 2011 r.

293

Trialat

Nr CAS 2303-17-5

Nr CIPAC 97

S-2,3,3 0trichloroallilo di-izopropyl

(tiokarbaminian)

≥ 940 g/kg

NDIPA (Nitrozo-diizopropylamina)

maks. 0,02 mg/kg

1 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2019 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka chwastobójczego.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad określonych w załączniku VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego trialatu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 26 lutego 2009 r.

W ramach ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na:

—	bezpieczeństwo operatorów sprzętu i zapewnić umieszczenie w warunkach użytkowania zaleceń dotyczących stosowania odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej,

—	narażenie z dietą konsumentów na obecność pozostałości trialatu w roślinach poddanych jego działaniu, w roślinach następczych uprawianych zmianowo oraz w produktach pochodzenia zwierzęcego,

—	ochronę organizmów wodnych i roślin niebędących przedmiotem zwalczania, muszą one również dopilnować, aby, w stosownych przypadkach, warunki zezwolenia zawierały środki zmniejszające ryzyko, takie jak strefy buforowe,

—	możliwość zanieczyszczenia wód gruntowych przez produkty rozkładu TCPSA, w przypadku gdy substancja czynna jest stosowana w regionach o niestabilnych warunkach glebowych lub klimatycznych. W stosownych przypadkach warunki zezwolenia muszą zawierać środki ograniczenia ryzyka.

Państwa członkowskie, których to dotyczy, dopilnowują, aby powiadamiający dostarczył Komisji:

—	dalsze informacje pozwalające na ocenę pierwotnego metabolizmu roślin,

—	dalsze informacje na temat obecności i zachowania metabolitu glebowego – diizopropylaminy,

—	dalsze informacje na temat potencjału biomagnifikacji w wodnych łańcuchach pokarmowych,

—	informacje pozwalające na bardziej szczegółową ocenę zagrożenia dla ssaków rybożernych i zagrożenia dla dżdżownic w długim okresie.

Państwa członkowskie dopilnowują, aby powiadamiający przekazał te informacje Komisji do dnia 31 grudnia 2011 r.

294

Triflusulfuron

Nr CAS 126535-15-7

Nr CIPAC 731

Kwas 2-[4-dimetyloamino-6-(2,2,2-trifluoroetoksy)-1,3,5-triazyno-2-ilokarbamoilosulfamoilo]-m-toluilowy

≥ 960 g/kg

N, N-dimetylo-6-(2,2,2-trifluoroetoksy)-1,3,5-triazyno-2,4-diamina

Maks. 6 g/kg

1 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2019 r.

CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka chwastobójczego przy uprawach buraków cukrowych i pastewnych, w ilości maksymalnie 60 g/ha, jedynie co trzy lata na tym samym polu. Zwierzęta gospodarskie nie mogą być karmione liśćmi roślin poddanych działaniu tej substancji.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad określonych w załączniku VI należy uwzględnić wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego triflusulfuronu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 26 lutego 2009 r.

W ramach ogólnej oceny państwa członkowskie muszą zwrócić szczególną uwagę na:

—	narażenie konsumentów z dietą ze względu na obecność pozostałości metabolitów IN-M7222 i IN-E7710 w roślinach następczych uprawianych zmianowo oraz w produktach pochodzenia zwierzęcego,

—	ochronę organizmów i roślin wodnych przed zagrożeniem wynikającym ze stosowania triflusulfuronu i metabolitu IN-66036; muszą one również dopilnować, aby warunki zezwolenia obejmowały w stosownych przypadkach środki zmniejszające ryzyko, takie jak strefy buforowe,

—	możliwość zanieczyszczenia wód gruntowych przez produkty rozkładu IN-M7222 i IN-W6725, w przypadku gdy substancja czynna jest stosowana w regionach o niestabilnych warunkach glebowych i klimatycznych. W stosownych przypadkach warunki zezwolenia muszą zawierać środki ograniczenia ryzyka.

Jeżeli triflusulfuron jest sklasyfikowany jako substancja rakotwórcza trzeciej kategorii zgodnie z pkt 4.2.1 załącznika VI do dyrektywy 67/548/EWG, państwa członkowskie, których to dotyczy, zwracają się o przedstawienie dalszych informacji na temat działania rakotwórczego metabolitów IN-M7222, IN-D8526 i IN-E7710. Państwa członkowskie dopilnowują, aby powiadamiający dostarczyli te informacje Komisji w ciągu sześciu miesięcy od powiadomienia o wspomnianej decyzji dotyczącej klasyfikacji tej substancji.”

(1) Sprawozdanie z raportu zawiera dodatkowe dane na temat identyfikacji i specyfikacji substancji czynnej.

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.172.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 172

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 52 2 lipca 2009

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 572/2009 z dnia 1 lipca 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 573/2009 z dnia 29 czerwca 2009 r. w sprawie wszczęcia przeglądu pod kątem nowego eksportera w świetle rozporządzenia Rady (WE) nr 1338/2006 nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz skóry zamszowej pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej, uchylenia cła w odniesieniu do przywozu od jednego producenta eksportującego w tym kraju i poddania tego przywozu wymogowi rejestracji	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 574/2009 z dnia 30 czerwca 2009 r. zmieniające po raz 108. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami	7
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 575/2009 z dnia 1 lipca 2009 r. ustalające współczynnik akceptacji dla wydawania pozwoleń na wywóz, odrzucające wnioski o pozwolenie na wywóz i zawieszające składanie wniosków o pozwolenie na wywóz pozakwotowego cukru	9
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 576/2009 z dnia 1 lipca 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 570/2009 ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 lipca 2009 r.	10
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 577/2009 z dnia 1 lipca 2009 r. ustalające współczynnik przydziału dotyczący wydawania pozwoleń na przywóz, o które złożono wnioski w okresie od dnia 22 do dnia 26 czerwca 2009 r., w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach kontyngentów taryfowych i umów preferencyjnych	13
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Rady 2009/7/Euratom z dnia 25 czerwca 2009 r. ustanawiająca wspólnotowe ramy bezpieczeństwa jądrowego obiektów jądrowych	18
	*	Dyrektywa Komisji 2009/77/WE z dnia 1 lipca 2009 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia do niej chlorsulfuronu, cyromazyny, dimetachloru, etofenproksu, lufenuronu, penkonazolu, trialatu oraz triflusulfuronu, jako substancji czynnych ( 1 )	23

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Rada
	2009/507/WE, Euratom
*	Decyzja Rady z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie mianowania nowego członka Komisji Wspólnot Europejskich	34
	Europejski Bank Centralny
	2009/508/WE
*	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 25 czerwca 2009 r. zmieniająca decyzję EBC/2008/20 w zakresie wielkości emisji monet euro w Austrii w 2009 r. (EBC/2009/15)	35

	III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
	AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE
*	Wspólne działanie Rady 2009/509/WPZiB z dnia 25 czerwca 2009 r. zmieniające i przedłużające wspólne działanie 2007/406/WPZiB w sprawie misji doradczej i pomocowej Unii Europejskiej w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa Demokratycznej Republiki Konga (DRK) (EUSEC DR Konga)	36

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MA	46,5
	MK	23,3
	TR	47,0
	ZZ	38,9
0707 00 05	MK	27,4
	TR	99,3
	ZZ	63,4
0709 90 70	TR	94,6
0709 90 70	ZZ	94,6
0805 50 10	AR	55,6
	TR	64,2
	ZA	60,8
	ZZ	60,2
0808 10 80	AR	77,2
	BR	78,1
	CL	95,6
	CN	97,8
	NZ	108,6
	US	93,2
	UY	55,1
	ZA	86,4
	ZZ	86,5
0809 10 00	TR	215,7
	US	172,2
	XS	120,6
	ZZ	169,5
0809 20 95	SY	197,7
	TR	330,2
	ZZ	264,0
0809 30	TR	90,5
	US	175,8
	ZZ	133,2
0809 40 05	IL	169,6
	US	196,2
	ZZ	182,9

(miliony EUR)
	„Emisja monet przeznaczonych do obiegu oraz emisja monet kolekcjonerskich (nieprzeznaczonych do obiegu) w roku 2009
Belgia	105,4
Niemcy	632,0
Irlandia	65,5
Grecja	85,7
Hiszpania	390,0
Francja	252,5
Włochy	234,3
Cypr	22,5
Luksemburg	42,0
Malta	15,4
Niderlandy	68,5
Austria	376,0
Portugalia	50,0
Słowenia	27,0
Słowacja	131,0
Finlandia	60,0 ”