UMOWA

między Wspólnotą Europejską a rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie współpracy w zakresie rybołówstwa i ochrony żywych zasobów morskich Morza Bałtyckiego

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

i

RZĄD FEDERACJI ROSYJSKIEJ,

zwane dalej „Stronami”,

STWIERDZAJĄC, że Konwencja o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów Morza Bałtyckiego i Bełtów (konwencja gdańska) z 1973 r. przestanie być stosowana w dniu 1 stycznia 2007 r.,

UZNAJĄC, że w następstwie przystąpienia Szwecji i Finlandii do Wspólnoty w dniu 1 stycznia 1995 r., a Estonii, Łotwy, Litwy i Polski w dniu 1 maja 2004 r. elementy umów połowowych dotyczących rybołówstwa morskiego na Morzu Bałtyckim zawartych odpowiednio przez rządy Republiki Łotewskiej, Królestwa Szwecji, Republiki Finlandii, Republiki Estońskiej, Rzeczypospolitej Polskiej oraz Republiki Litewskiej z rządem Federacji Rosyjskiej, są obecnie regulowane przez Wspólnotę,

UZNAJĄC konieczność zastąpienia tych umów połowowych w zakresie, w jakim dotyczą one rybołówstwa morskiego na Morzu Bałtyckim, oraz konwencji gdańskiej z 1973 r. nową umową między Wspólnotą Europejską a rządem Federacji Rosyjskiej,

POTWIERDZAJĄC swoje wspólne pragnienie zapewnienia ochrony i długofalowego zrównoważonego zarządzania zasobami rybnymi w Morzu Bałtyckim oraz ich zrównoważonego wykorzystania,

KIERUJĄC SIĘ postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. oraz Umowy Narodów Zjednoczonych w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi z dnia 4 grudnia 1995 r.,

KIERUJĄC SIĘ Umową o partnerstwie i współpracy ustanawiającą partnerstwo między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Federacją Rosyjską, z drugiej strony, z dnia 24 czerwca 1994 r., zwaną dalej „UPW”, oraz wspólnym pragnieniem pogłębienia tych stosunków,

UWZGLĘDNIAJĄC Kodeks odpowiedzialnego rybołówstwa przyjęty przez Radę Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) na konferencji FAO w 1995 r.,

UWZGLĘDNIAJĄC Deklarację z Johanesburga w sprawie zrównoważonego rozwoju przyjętą na Światowym Szczycie w sprawie Zrównoważonego Rozwoju we wrześniu 2002 r.,

UZNAJĄC, że niektóre żywe zasoby morskie Morza Bałtyckiego stanowią zasoby międzystrefowe migrujące między wyłącznymi strefami ekonomicznymi obu Stron, zasoby towarzyszące i zależne, oraz że skuteczną ochronę i zrównoważone wykorzystanie tych zasobów można zapewnić jedynie w drodze współpracy między Stronami w zakresie zarządzania połowami oraz w drodze kontroli i egzekwowania przepisów,

UZNAJĄC, że Strony zobowiązały się do opracowania opartego na ekosystemie podejścia do gospodarki rybackiej w oparciu o najlepsze dostępne opinie naukowe oraz o przestrzeganie spoczywającego na państwie nadbrzeżnym obowiązku zapewnienia właściwych środków ochrony i zarządzania w celu zachowania żywych zasobów w wyłącznej strefie ekonomicznej zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r.,

PRAGNĄC kontynuować współpracę w ramach odpowiednich organizacji międzynarodowych w sektorze rybołówstwa w celu wspólnej ochrony, zrównoważonego wykorzystania wszystkich istotnych zasobów rybołówstwa oraz zrównoważonego zarządzania nimi, a także potwierdzając zamiar dalszego rozwoju przez Strony zasad zawartych w konwencji gdańskiej,

UZNAJĄC znaczenie badań naukowych do celów ochrony, zrównoważonego wykorzystania zasobów rybołówstwa i zrównoważonego zarządzania nimi, w szczególności w kontekście Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES), oraz pragnąc wspierać dalszą współprace w tej dziedzinie,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Stosowane terminy

Na potrzeby niniejszej Umowy:

Artykuł 2

Obszar geograficzny obowiązywania Umowy

Obszar geograficzny, na którym obowiązuje niniejsza Umowa, dalej zwany „Morzem Bałtyckim”, oznacza wszystkie wody Morza Bałtyckiego i cieśnin Bełt, z wyjątkiem wód wewnętrznych, ograniczony od zachodu linią przeprowadzoną od przylądka Hasenore do Gniben, od Korshage do Spodsbierg i od przylądka Gilbierg do Kullen.

Artykuł 3

Terytorialny zakres stosowania

Niniejszą Umowę stosuje się, z jednej strony, do terytoriów, na których stosowany jest Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską i na warunkach określonych w tym Traktacie, oraz, z drugiej strony, do terytorium Federacji Rosyjskiej.

Artykuł 4

Cele

1.   Celem niniejszej Umowy jest zapewnienie ścisłej współpracy między Stronami opierającej się na zasadzie równości i wzajemnych korzyści, w celu ochrony i zrównoważonego wykorzystania wszystkich międzystrefowych, towarzyszących i zależnych zasobów Morza Bałtyckiego oraz zrównoważonego zarządzania nimi.

2.   Umowa ustanawia zasady i procedury dotyczące ścisłej współpracy między Stronami w celu zapewnienia takiego wykorzystania międzystrefowych, towarzyszących i zależnych zasobów Morzu Bałtyckiego, które stwarza zrównoważone warunki gospodarcze, środowiskowe i społeczne.

3.   Strony opierają swoją współpracę na najlepszych dostępnych opiniach naukowych oraz na wszelkich innych istotnych danych, stosują ostrożne podejście i zgadzają się na opracowanie opartego na ekosystemie podejścia do gospodarki rybackiej.

Artykuł 5

Środki w zakresie wspólnego zarządzania

1.   Każda Strona może na podstawie zasady wzajemnej korzyści oraz zgodnie z własnym prawodawstwem, zezwolić statkom rybackim drugiej strony na połowy w swojej wyłącznej strefie ekonomicznej na Morzu Bałtyckim.

2.   Strony mogą wymieniać kwoty na Morzu Bałtyckim na zasadzie wzajemności.

3.   Aby osiągnąć cele niniejszej Umowy Strony ustanawiają środki regulujące wykorzystanie zasobów międzystrefowych w Morzu Bałtyckim, przy jednoczesnym uwzględnieniu gatunków towarzyszących i zależnych. Środki te mogą obejmować między innymi:

4.   Wdrożeniem postanowień ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu zajmuje się Wspólny Komitet ds. Rybołówstwa na Morzu Bałtyckim, o którym mowa w art. 14 niniejszej Umowy.

Artykuł 6

Autonomiczne środki zarządzania podejmowane przez Strony

1.   Każda Strona ustanawia całkowite dopuszczalne połowy oraz długoterminowe plany zarządzania zasobami osiadłymi w Morzu Bałtyckim, przy jednoczesnym uwzględnieniu gatunków towarzyszących i zależnych.

2.   Jeżeli w ramach Wspólnego Komitetu ds. Rybołówstwa na Morzu Bałtyckim, o którym mowa w art. 14 niniejszej Umowy, nie było możliwe osiągnięcie porozumienia na temat odpowiednich środków zarządzania, które należy zalecić organom odpowiednich Stron, Strony ustanawiają autonomiczne środki, tak aby zapewnić osiągnięcie celów określonych w art. 4 niniejszej Umowy dotyczących wykorzystania i ochrony żywych zasobów morskich Morza Bałtyckiego, przy jednoczesnym uwzględnieniu gatunków towarzyszących i zależnych.

3.   Środki podjęte zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu opierają się na obiektywnych kryteriach naukowych i nie mogą stanowić prawnej lub faktycznej dyskryminacji drugiej Strony.

4.   Dodatkowo do przyjętych przez Wspólny Komitet ds. Rybołówstwa na Morzu Bałtyckim zaleceń na temat środków każda Strona może ustanowić środki ochrony i zarządzania, które uważa za konieczne do osiągnięcia celów określonych w art. 4 niniejszej Umowy.

5.   Podjęte przez każdą Stronę w jej wyłącznej strefie ekonomicznej i na jej morzu terytorialnym środki regulujące połowy, mające na celu ochronę zasobów, opierają się na obiektywnych i naukowych kryteriach przy jednoczesnym uwzględnieniu gatunków towarzyszących i zależnych i nie mogą stanowić prawnej lub faktycznej dyskryminacji drugiej Strony.

Artykuł 7

Udzielanie licencji

1.   Każda Strona wymaga, aby połowy na określonych obszarach jej wyłącznej strefy ekonomicznej na Morzu Bałtyckim przez statki rybackie drugiej Strony podlegały obowiązkowi posiadania licencji (pozwolenia).

2.   Właściwy organ każdej Strony przekazuje w należytym czasie drugiej Stronie nazwy, numery rejestracyjne i inne stosowne szczegółowe dane statków rybackich, które mają być uprawnione do prowadzenia połowów na określonych obszarach wyłącznej strefy ekonomicznej drugiej Strony na Morzu Bałtyckim.

3.   Wprowadzanie w życie warunków udzielania licencji następuje zgodnie z zaleceniami przyjętymi przez Wspólny Komitet ds. Rybołówstwa na Morzu Bałtyckim, o którym mowa w art. 14 niniejszej Umowy.

4.   Po otrzymaniu wniosku o licencję (pozwolenie) każda Strona wydaje zgodnie ze swoim obowiązującym prawodawstwem licencję lub pozwolenie wymagane przy połowach na określonych obszarach jej wyłącznej strefy ekonomicznej na Morzu Bałtyckim.

Artykuł 8

Zgodność ze środkami ochrony i zarządzania oraz z innymi przepisami w zakresie rybołówstwa

1.   Zgodnie ze swoimi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi każda Strona podejmuje konieczne kroki w celu zapewnienia przestrzegania przez swoje statki rybackie zasad i przepisów prawnych drugiej Strony dotyczących wykorzystania zasobów rybołówstwa w wyłącznej strefie ekonomicznej drugiej Strony na Morzu Bałtyckim.

2.   Każda Strona może, w odniesieniu do swojej wyłącznej strefy ekonomicznej na Morzu Bałtyckim i zgodnie z obowiązującym prawodawstwem i prawem międzynarodowym, podjąć środki, które mogą być konieczne do zapewnienia przestrzegania przez statki rybackie drugiej Strony postanowień niniejszej Umowy.

3.   Każda Strona zawiadamia drugą Stronę z wyprzedzeniem i we właściwy sposób o przepisach i środkach regulujących połowy oraz o wszelkich zmianach tych przepisów i środków.

4.   Każda Strona podejmuje środki, które mogą być konieczne do zapewnienia przestrzegania postanowień niniejszej Umowy w jej wyłącznej strefie ekonomicznej i na jej morzu terytorialnym.

Artykuł 9

Współpraca w zakresie kontroli i egzekwowania przepisów

Strony współpracują w zakresie kontroli i egzekwowania przepisów na Morzu Bałtyckim. W tym celu Strony zgadzają się na ustanowienie planu wymiany strategii kontroli i egzekwowania przepisów.

Artykuł 10

Inspekcje

Każda Strona zgadza się na przeprowadzanie inspekcji na swoich statkach rybackich przez właściwe organy drugiej Strony odpowiedzialne za działania połowowe w jej wyłącznej strefie ekonomicznej na Morzu Bałtyckim. Każda Strona ułatwia takie inspekcje w celu kontroli przestrzegania środków regulacyjnych i przepisów, o których mowa w art. 8 niniejszej Umowy.

Artykuł 11

Aresztowanie i zatrzymanie statków

1.   W przypadku aresztowania lub zatrzymania statków rybackich drugiej Strony właściwe organy każdej Strony natychmiast powiadamiają właściwe organy drugiej Strony kanałami dyplomatycznymi lub w inny oficjalny sposób o podjętych działaniach i wszelkich nałożonych następnie sankcjach.

2.   Właściwe organy każdej Strony zwalniają zatrzymane statki rybackie i załogi natychmiast po wniesieniu przez właściciela statku lub jego przedstawiciela odpowiedniej kaucji lub innego zabezpieczenia, określonego zgodnie z obowiązującym prawodawstwem Federacji Rosyjskiej lub państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

Artykuł 12

Współpraca naukowa

1.   Strony zwracają się do ICES o wydanie naukowej opinii dotyczącej międzystrefowych, towarzyszących i zależnych zasobów w Morzu Bałtyckim, stanowiącej podstawę dla przyjęcia środków w zakresie wspólnego zarządzania tymi zasobami.

2.   Strony zobowiązują się do współpracy przy przeprowadzaniu istotnych dla niniejszej Umowy badań naukowych w ramach ICES.

3.   Strony zachęcają do współpracy między naukowcami i ekspertami w zakresie kwestii związanych z rybołówstwem będących przedmiotem obopólnego zainteresowania, w tym w dziedzinie akwakultury.

Artykuł 13

Gatunki anadromiczne i katadromiczne

1.   W celu ochrony gatunków anadromicznych i katadromicznych zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza w ramach niniejszej Umowy i odpowiednich uzgodnień międzynarodowych Strony współpracują celem wspierania ochrony, odtworzenia i wzmocnienia tych zasobów w Morzu Bałtyckim oraz racjonalnego zarządzania nimi.

2.   Niezależnie od obszaru geograficznego, na którym obowiązuje niniejsza Umowa, określonego w art. 2 niniejszej Umowy, Strony mogą wyrazić zgodę na rozszerzenie współpracy w zakresie zarządzania gatunkami anadromicznymi i katadromicznymi, jednakże z wyłączeniem gatunków spędzających cały cykl życia w wodach wewnętrznych.

Artykuł 14

Wspólny Komitet ds. Rybołówstwa na Morzu Bałtyckim

1.   Aby osiągnąć cele niniejszej Umowy, Strony ustanawiają Wspólny Komitet ds. Rybołówstwa na Morzu Bałtyckim (dalej zwany „Komitetem”).

2.   Każda Strona wyznacza przedstawiciela i zastępcę przedstawiciela do Komitetu i informuje o tym oficjalnymi kanałami drugą Stronę.

3.   Komitet zajmuje się wszystkimi kwestiami objętymi zakresem i stosowaniem niniejszej Umowy i przedstawia Stronom zalecenia.

4.   Komitet w szczególności:

5.   Komitet zbiera się zgodnie z ustaleniami Stron przynajmniej raz w roku, na zmianę na terytorium każdej ze Stron, w celu wydania dla odpowiednich organów zaleceń dotyczących określonych połowów i zasobów w Morzu Bałtyckim zgodnie z art. 5 niniejszej Umowy. Na wniosek którejkolwiek ze Stron Komitet zbiera się na sesję nadzwyczajną.

6.   W celu realizacji swoich funkcji w razie potrzeby Komitet ustanawia dodatkowe gremia.

7.   Na pierwszym posiedzeniu Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 15

Konsultacje między Stronami

Strony zasięgają nawzajem swojej opinii w kwestiach odnoszących się do stosowania i sprawnego funkcjonowania niniejszej Umowy lub w przypadku sporu dotyczącego jej interpretacji lub stosowania.

Artykuł 16

Współpraca międzynarodowa

Strony współpracują w ramach odpowiednich organizacji międzynarodowych w zakresie kwestii dotyczących zarządzania i ochrony, które leżą w ich wspólnym interesie i którymi te organizacje się zajmują.

Artykuł 17

Klauzula zastrzegająca

1.   Treść niniejszej Umowy w żadnym stopniu nie wpływa na stanowiska lub opinie którejkolwiek ze Stron w odniesieniu do jej praw i obowiązków na mocy międzynarodowych umów połowowych oraz na stanowiska lub opinie dotyczące kwestii związanych z prawem morza ani nie narusza ich.

2.   Niniejsza Umowa nie narusza wyznaczonych granic wyłącznych stref ekonomicznych Stron.

Artykuł 18

Wejście w życie

1.   Niniejszą Umowę stosuje się tymczasowo od dnia podpisania; wchodzi ona w życie od dnia otrzymania ostatniego pisemnego powiadomienia, że wszystkie procedury wewnętrzne wymagane do jej wejścia w życie zostały przeprowadzone przez Strony.

2.   Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy zastępuje ona umowę połowową zawartą między rządem Republiki Łotewskiej a rządem Federacji Rosyjskiej podpisaną w dniu 21 lipca 1992 r., umowę połowową zawartą między rządem Królestwa Szwecji a rządem Federacji Rosyjskiej podpisaną w dniu 11 grudnia 1992 r., umowę połowową zawartą między rządem Republiki Finlandii a rządem Federacji Rosyjskiej podpisaną w dniu 11 marca 1994 r., umowę połowową zawartą między rządem Republiki Estońskiej a rządem Federacji Rosyjskiej podpisaną w dniu 4 maja 1994 r., umowę połowową zawartą między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Federacji Rosyjskiej podpisaną w dniu 5 lipca 1995 r. oraz umowę połowową zawartą między rządem Republiki Litewskiej a rządem Federacji Rosyjskiej podpisaną w dniu 29 czerwca 1999 r., w zakresie, w jakim umowy te dotyczą połowów na Morzu Bałtyckim.

Artykuł 19

Okres obowiązywania Umowy

Niniejsza Umowa obowiązuje wstępnie przez okres sześciu lat, licząc od daty jej wejścia w życie. W przypadku gdy Umowa nie zostanie wypowiedziana przez żadną ze Stron w drodze zawiadomienia o wypowiedzeniu co najmniej na dziewięć miesięcy przed upływem tego okresu, pozostaje ona w mocy przez kolejne trzyletnie okresy, pod warunkiem że nie zostanie wypowiedziana w drodze zawiadomienia o wypowiedzeniu co najmniej na dziewięć miesięcy przed upływem takiego okresu.

Artykuł 20

Języki

Sporządzono w Brukseli w dwóch egzemplarzach dnia dwudziestego ósmego kwietnia 2009 roku w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i rosyjskim, przy czym teksty te są na równi autentyczne. W przypadku sporu teksty angielski i rosyjski niniejszej Umowy mają rozstrzygające znaczenie.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

ZAŁĄCZNIK I

Nie naruszając reguł interpretacji Nomenklatury Scalonej, uznaje się, że terminologia stosowana do wyszczególnienia produktów ma jedynie charakter orientacyjny, natomiast w kontekście niniejszego załącznika stosowalność systemu preferencyjnego została określona przy wykorzystaniu kodów CN. W przypadku gdy wskazywane są kody „ex” CN, system preferencyjny jest ustalany poprzez łączne zastosowanie kodów CN oraz odpowiadającego im wyszczególnienia.

CZĘŚĆ A

Kontyngenty administrowane zgodnie z zasadą „kto pierwszy, ten lepszy”

CZĘŚĆ B

Kontyngenty administrowane zgodnie z metodą równoczesnego analizowania wniosków

ZAŁĄCZNIK II

CZĘŚĆ A

Zapisy, o których mowa w art. 6 ust. 3 akapit pierwszy lit. b)

CZĘŚĆ B

Zapisy, o których mowa w art. 6 ust. 4

„4.   Minimalne powierzchnie pomieszczeń i otwartych wybiegów, a także inne właściwości budynków odpowiednie dla różnych gatunków oraz kategorii zwierząt ustanowiono w załączniku III”,

„4.   Minimalne powierzchnie oraz inne właściwości pomieszczeń i otwartych wybiegów oraz budynków dla różnych gatunków oraz kategorii zwierząt określono w załączniku III”.

„Właściwy organ określa kryteria dotyczące ras i linii wolno rosnących lub sporządza ich wykaz, a także udostępnia te informacje podmiotom gospodarczym innym niż państwa członkowskie i Komisja.”,

„Właściwy organ określa kryteria dotyczące ras i linii wolno rosnących lub sporządza ich wykaz, a także udostępnia te informacje podmiotom gospodarczym, innym państwom członkowskim i Komisji.”.

„4.   Załadunek i rozładunek zwierząt odbywa się bez stosowania przymusu i wykorzystania elektrycznej stymulacji. (…)”,

„4.   Załadunek i rozładunek zwierząt odbywa się bez stosowania przymusu z wykorzystaniem elektrycznej stymulacji. (…)”.

„1.   W przypadku zwierząt roślinożernych, z wyjątkiem corocznego okresu, gdy zwierzęta są na sezonowym wypasie bydła zgodnie z art. 17 ust. 4, przynajmniej 50 % paszy pochodzi z samego gospodarstwa rolnego lub, w przypadku gdy nie jest to możliwe, jest produkowane we współpracy z innymi gospodarstwami ekologicznymi znajdującymi się zasadniczo w tym samym regionie. (…)”,

„1.   W przypadku zwierząt roślinożernych, z wyjątkiem corocznego okresu, gdy zwierzęta są na sezonowym wypasie zgodnie z art. 17 ust. 4, przynajmniej 50 % paszy pochodzi z jednostki utrzymującej te zwierzęta lub, w przypadku gdy nie jest to możliwe, jest produkowane we współpracy z innymi gospodarstwami ekologicznymi znajdującymi się zasadniczo w tym samym regionie. (…)”.

„3.   Dopuszcza się sztuczne dokarmianie rodziny pszczelej, gdy przetrwanie ula jest zagrożone w wyniku warunków klimatycznych i wyłącznie w okresie między ostatnim zbiorem miodu a 15 dniem przed rozpoczęciem następnego okresu pożytku nektaru i spadzi. (…)”,

„3.   Dopuszcza się sztuczne dokarmianie rodziny pszczelej, gdy przetrwanie rodziny pszczelej jest zagrożone w wyniku warunków klimatycznych i wyłącznie w okresie między ostatnim zbiorem miodu a 15 dniem przed rozpoczęciem następnego okresu wystąpienia pożytku nektarowego i spadziowego. (…)”.

„1.   Jeżeli pomimo wprowadzenia wszystkich środków zapobiegawczych, mających na celu zapewnienie zdrowia zwierząt, określonych w art. 14 ust. 1 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 834/2007, zwierzęta zachorują lub ulegną zranieniu, należy natychmiast przystąpić do ich leczenia i, w razie konieczności, odizolować i zadbać o odpowiednie pomieszczenia.”,

„1.   Jeżeli pomimo wprowadzenia wszystkich środków zapobiegawczych, mających na celu zapewnienie zdrowia zwierząt, określonych w art. 14 ust. 1 lit. e) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 834/2007, zwierzęta zachorują lub ulegną zranieniu, należy natychmiast przystąpić do ich leczenia i, w razie konieczności, odizolować w odpowiednich do tego celu pomieszczeniach.”.

„5.   Okres karencji między podaniem zwierzęciu ostatniej dawki alopatycznego weterynaryjnego produktu leczniczego w normalnych warunkach stosowania a wyprodukowaniem środków spożywczych metodami ekologicznymi ma być dwukrotnie dłuższy niż prawnie obowiązujący okres karencji określony w art. 11 dyrektywy 2001/82/WE, a w przypadku gdy taki okres nie został określony – 48 godzin.”,

„5.   Okres karencji między podaniem zwierzęciu ostatniej dawki alopatycznego weterynaryjnego produktu leczniczego w normalnych warunkach stosowania a produkcją ekologiczną produktów pochodzących od lub z tego zwierzęcia ma być dwukrotnie dłuższy niż prawnie obowiązujący okres karencji określony w art. 11 dyrektywy 2001/82/WE, a w przypadku gdy taki okres nie został określony – 48 godzin.”.

„2.   Dopuszcza się stosowanie środków fizycznych do dezynfekcji pasiek, takich jak strumieniowe lub bezpośrednie odymianie.

3.   Dopuszcza się praktykę niszczenia czerwi wyłącznie w celu odizolowania zakażenia Varroa destructor.”,

„2.   W przypadku dezynfekcji pasiek dopuszcza się stosowanie gorącej pary oraz bezpośredniego opalania.

3.   Dopuszcza się niszczenie czerwiu trutowego w celu izolacji zakażenia Varroa destructor.”.

„Państwo członkowskie może maksymalnie przedłużyć okres ważności zezwolenia określonego w lit. b) maksymalnie trzy razy w terminie 12 miesięcy.”,

„Państwo członkowskie może maksymalnie przedłużać okres ważności zezwolenia określonego w lit. b) o 12 miesięcy, najwyżej trzy razy.”.

„2.   W przypadku ekologicznych jednostek produkcji roślin i zwierząt w jednostce produkcyjnej zabrania się składowania innych środków produkcji niż środki dozwolone na mocy niniejszego rozporządzenia.”,

„2.   W ekologicznych jednostkach produkcyjnych prowadzących produkcję roślinną lub zwierzęcą zabrania się składowania innych środków produkcji niż środki dozwolone na mocy niniejszego rozporządzenia.”.

„5.   Zezwolenie na stosowanie nasion lub sadzeniaków ziemniaka, które nie są uzyskiwane zgodnie z metodami produkcji ekologicznej, (…)”,

„5.   Zezwolenie na stosowanie nasion lub sadzeniaków ziemniaka, które nie zostały uzyskane zgodnie z metodami produkcji ekologicznej, (…)”.

„2.   Z zastrzeżeniem wymagań określonych w ust. 1 lit. a) i lit. b) następujące stwierdzenie jest dozwolone (…)”,

„2.   Z zastrzeżeniem wymagań określonych w ust. 1 lit. a) i lit. b) następująca informacja jest dozwolona (…)”.

„2.   Organ kontroli lub jednostka certyfikująca może pobierać próbki do testowania produktów niedozwolonych w produkcji ekologicznej lub celem sprawdzenia technik produkcji niezgodnych z zasadami produkcji ekologicznej. (…)”,

„2.   Organ kontrolny lub jednostka certyfikująca może pobierać próbki do testów na występowanie produktów niedozwolonych w produkcji ekologicznej lub celem sprawdzenia zgodności technik produkcji z zasadami produkcji ekologicznej. (…)”.

„1.   Ewidencja towarowa i dokumentacja finansowa musi być przechowywana w jednostce produkcyjnej lub w obiektach i musi umożliwiać (…)”,

„1.   Ewidencja towarowa i dokumentacja finansowa musi być przechowywana w jednostce produkcyjnej lub w obiektach produkcyjnych i musi umożliwiać (…)”.

„1.   W przypadku gdy po raz pierwszy zostaje wprowadzony w życie system kontroli ściśle dla produkcji zwierząt gospodarskich, pełny opis jednostki produkcyjnej określony w art. 63 ust. 1 lit. a) zawiera:

„1.   W przypadku gdy po raz pierwszy zostaje wprowadzony w życie system kontroli w zakresie produkcji zwierząt gospodarskich, pełny opis jednostki produkcyjnej określony w art. 63 ust. 1 lit. a) zawiera:

„Identyfikacja zwierząt gospodarczych”,

„Identyfikacja zwierząt gospodarskich”,

„2.   Środki określone w art. 63 ust. 1 lit. b), które podmioty gospodarcze podejmują w celi zapewnienia zgodności z zasadami produkcji ekologicznej, muszą obejmować wskazanie środków określonych w art. 26.”,

„2.   Środki określone w art. 63 ust. 1 lit. b), które podmioty gospodarcze podejmują w celu zapewnienia zgodności z zasadami produkcji ekologicznej, muszą obejmować wskazanie środków określonych w art. 26.”.

„3.   Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki i sankcje w celu zapobieżenia możliwości oszukańczego używania oznaczeń, o których mowa w tytule IV rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz w tytule III lub załączniku XI do niniejszego rozporządzenia.”,

„3.   Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki i sankcje w celu zapobieżenia oszustwom przy stosowaniu oznaczeń, o których mowa w tytule IV rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz w tytule III lub załączniku XI do niniejszego rozporządzenia.”.

„7.   Dopuszczenia składników nieekologicznych pochodzenia rolniczego udzielone przez państwa członkowskie na mocy rozporządzenia (EWG) nr 207/93 można uważać za udzielone na mocy niniejszego rozporządzenia. Jednakże dopuszczenia udzielone zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 207/93 tracą moc z dniem 31 grudnia 2009 r.”,

„7.   Zezwolenia na stosowanie składników nieekologicznych pochodzenia rolniczego udzielone przez państwa członkowskie na mocy rozporządzenia (EWG) nr 207/93 można uważać za udzielone na mocy niniejszego rozporządzenia. Jednakże zezwolenia udzielone zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 207/93 tracą moc z dniem 31 grudnia 2009 r.”.

„Substancje antyutleniające”,

„Substancje przeciwutleniające”.