ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.109.pol |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 52 |
Spis treści |
|
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa |
Strona |
|
|
ROZPORZĄDZENIA |
|
|
|
||
|
* |
||
|
* |
||
|
|
DYREKTYWY |
|
|
* |
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/35/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie substancji barwiących, które mogą być dodawane do produktów leczniczych (przekształcenie) ( 1 ) |
|
|
* |
Dyrektywa Komisji 2009/46/WE z dnia 24 kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej ( 1 ) |
|
|
|
DECYZJE PRZYJĘTE WSPÓLNIE PRZEZ PARLAMENT EUROPEJSKI I RADĘ |
|
|
* |
|
|
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa |
|
|
|
DECYZJE |
|
|
|
Rada |
|
|
|
2009/352/WE |
|
|
* |
Decyzja Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów członka z Niemiec |
|
|
|
2009/353/WE |
|
|
* |
||
|
|
Komisja |
|
|
|
2009/354/WE |
|
|
* |
||
|
|
2009/355/WE |
|
|
* |
|
|
III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE |
|
|
|
AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE |
|
|
|
2009/356/WPZiB |
|
|
* |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa
ROZPORZĄDZENIA
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/1 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 354/2009
z dnia 29 kwietnia 2009 r.
ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 kwietnia 2009 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 29 kwietnia 2009 r.
W imieniu Komisji
Jean-Luc DEMARTY
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
(EUR/100 kg) |
||
Kod CN |
Kod krajów trzecich (1) |
Standardowa stawka celna w przywozie |
0702 00 00 |
JO |
88,9 |
MA |
78,2 |
|
TN |
139,0 |
|
TR |
114,1 |
|
ZZ |
105,1 |
|
0707 00 05 |
JO |
155,5 |
MA |
37,3 |
|
TR |
141,5 |
|
ZZ |
111,4 |
|
0709 90 70 |
JO |
216,7 |
TR |
92,4 |
|
ZZ |
154,6 |
|
0805 10 20 |
EG |
44,5 |
IL |
58,0 |
|
MA |
46,7 |
|
TN |
64,9 |
|
TR |
69,2 |
|
US |
51,9 |
|
ZZ |
55,9 |
|
0805 50 10 |
TR |
49,3 |
ZA |
56,7 |
|
ZZ |
53,0 |
|
0808 10 80 |
AR |
83,6 |
BR |
70,7 |
|
CA |
113,8 |
|
CL |
84,8 |
|
CN |
112,7 |
|
MK |
33,9 |
|
NZ |
114,7 |
|
US |
128,2 |
|
UY |
63,7 |
|
ZA |
78,3 |
|
ZZ |
88,4 |
|
0808 20 50 |
AR |
76,9 |
CL |
81,4 |
|
CN |
36,6 |
|
NZ |
141,0 |
|
ZA |
84,4 |
|
ZZ |
84,1 |
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/3 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 355/2009
z dnia 31 marca 2009 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2869/95 w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i rozporządzenie (WE) nr 2868/95 wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (1), w szczególności jego art. 139 i 157,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Artykuł 139 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 40/94 przewiduje, że wysokość opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (zwanego dalej „Urzędem”) ustala się na poziomie, który zapewnia, że przychody Urzędu są wystarczające dla zrównoważenia jego budżetu. |
(2) |
Urząd generuje znaczne rezerwy gotówkowe. Oczekiwany jest kolejny wzrost przychodów Urzędu, którego skutkiem będzie nadwyżka budżetowa. Jest to zwłaszcza efekt opłat za zgłoszenia i rejestrację wspólnotowych znaków towarowych. |
(3) |
Zmniejszenie opłat byłoby zatem jednym ze środków służących do zapewnienia równowagi budżetowej i wspierających jednocześnie dostęp użytkowników do wspólnotowego systemu znaków towarowych. |
(4) |
Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne zarówno dla użytkowników, jak i dla Urzędu, należy uprościć strukturę opłat, ustalając kwotę opłaty za rejestrację wspólnotowego znaku towarowego na poziomie zerowym. Jedyną wymaganą opłatą będzie zatem opłata za zgłoszenie, a czas rozpatrywania wniosku o rejestrację może być znacznie skrócony, jeżeli przed zarejestrowaniem wspólnotowego znaku towarowego nie jest konieczne wniesienie opłaty za rejestrację. |
(5) |
W odniesieniu do rejestracji międzynarodowych wskazujących Wspólnotę Europejską ustalenie wysokości opłaty za rejestrację wspólnotowego znaku towarowego na poziomie zerowym oznacza, że kwota opłaty do zwrotu na mocy art. 149 ust. 4 lub art. 151 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 40/94 również musi być ustalona na poziomie zerowym. |
(6) |
Zmniejszenie opłat powinno zapewnić właściwą równowagę między wspólnotowym systemem znaków towarowych a krajowymi systemami znaków towarowych, uwzględniając przy tym przyszły rozwój stosunków między Urzędem a urzędami własności intelektualnej w państwach członkowskich, w tym wynagrodzenie za usługi świadczone przez urzędy państw członkowskich. |
(7) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2869/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (2) i rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (3). |
(8) |
Aby zapewnić pewność prawną i jak największe korzyści zarówno dla użytkowników, jak i dla Urzędu, konieczny jest przepis przejściowy. |
(9) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Opłat, Przepisów Wykonawczych i Procedury Izb Odwoławczych Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (WE) nr 2869/95 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w tabeli w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
w art. 11 ust. 3 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:
|
3) |
artykuł 13 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 13 Zwrot opłat w następstwie odmowy ochrony 1. Gdy odmowa dotyczy wszystkich towarów i usług zawartych we wskazaniu Wspólnoty Europejskiej lub tylko ich części, kwota opłaty do zwrotu na mocy art. 149 ust. 4 lub art. 151 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 wynosi:
2. Zwrot jest dokonywany po powiadomieniu Biura Międzynarodowego zgodnie z zasadą 113 pkt 2 lit. b) i c) lub zasadą 115 pkt 5 lit. b), c) i ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 2868/95. 3. Zwrotu dokonuje się posiadaczowi rejestracji międzynarodowej lub jego przedstawicielowi.”. |
Artykuł 2
W art. 1 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w zasadzie 13a ust. 3 skreśla się lit. c); |
2) |
zasada 23 otrzymuje brzmienie: „Zasada 23 Rejestracja znaku towarowego
|
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego, w odniesieniu do którego przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia wysłano zawiadomienie określone w zasadzie 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 w wersji obowiązującej przed tą datą, jest w dalszym ciągu regulowane rozporządzeniem (WE) nr 2868/95 i rozporządzeniem (WE) nr 2869/95 w wersjach obowiązujących przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Międzynarodowe zgłoszenie lub wniosek o rozszerzenie terytorialne wskazujące Wspólnotę Europejską zgłoszone przed datą wejścia w życie – zgodnie z art. 8 ust. 7 lit. b) protokołu madryckiego – kwot wymienionych w art. 11 ust. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 2869/95 w wersji zmienionej niniejszym rozporządzeniem, w dalszym ciągu regulowane są art. 13 rozporządzenia (WE) nr 2869/95 w wersji obowiązującej przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 31 marca 2009 r.
W imieniu Komisji
Charlie McCREEVY
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 11 z 14.1.1994, s. 1.
(2) Dz.U. L 303 z 15.12.1995, s. 33.
(3) Dz.U. L 303 z 15.12.1995, s. 1.
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/6 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 356/2009
z dnia 29 kwietnia 2009 r.
w sprawie wszczęcia przeglądu pod kątem nowego eksportera w świetle rozporządzenia Rady (WE) nr 452/2007 nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz desek do prasowania pochodzących m.in. z Chińskiej Republiki Ludowej, uchylenia cła w odniesieniu do przywozu od jednego eksportera w tym kraju i poddania tego przywozu wymogowi rejestracji
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. WNIOSEK O DOKONANIE PRZEGLĄDU
(1) |
Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu pod kątem nowego eksportera na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez przedsiębiorstwo Greenwood Houseware (Zuhai) Ltd. („wnioskodawca”), które jest producentem eksportującym z Chińskiej Republiki Ludowej („kraj, którego dotyczy postępowanie”). |
B. PRODUKT
(2) |
Produktem objętym postępowaniem są deski do prasowania, wolno stojące lub nie, z blatem wyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie lub nadmuch lub bez tych funkcji, w tym również rękawniki, a także podstawowe części tych desek, tj. nogi, blaty i podstawy do żelazka, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”), obecnie klasyfikowane w ramach kodów CN ex 3924 90 90, ex 4421 90 98, ex 7323 93 90, ex 7323 99 91, ex 7323 99 99, ex 8516 79 70 i ex 8516 90 00. |
C. OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI
(3) |
Obowiązującym obecnie środkiem jest ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 452/2007 (2), na podstawie którego przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, w tym produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez wnioskodawcę, podlega ostatecznemu cłu antydumpingowemu w wysokości 38,1 %, z wyjątkiem kilku wymienionych z nazwy spółek podlegających indywidualnym stawkom cła. |
D. PODSTAWY DOKONANIA PRZEGLĄDU
(4) |
Wnioskodawca twierdzi, że prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, jak określono w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, lub wnioskuje o indywidualne traktowanie zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Twierdzi on również, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty w okresie objętym dochodzeniem, na podstawie którego ustalone zostały środki antydumpingowe, to znaczy w okresie od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. („pierwotny okres objęty dochodzeniem”), oraz że nie jest powiązany z jakimkolwiek producentem eksportującym produktu objętego postępowaniem, podlegającym powyższym środkom antydumpingowym. |
(5) |
Wnioskodawca twierdzi również, że rozpoczął wywóz produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem. |
E. PROCEDURA
(6) |
Producenci wspólnotowi, o których wiadomo, że są zainteresowani, zostali poinformowani o powyższym wniosku i otrzymali możliwość wyrażenia opinii. Nie otrzymano jednak żadnych uwag. |
(7) |
Po zbadaniu dostępnych dowodów Komisja uznaje, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa poniżej w motywie 8 lit. c), zostanie ustalone, czy wnioskodawca działa w warunkach gospodarki rynkowej, określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, albo czy wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Jeśli tak, zostanie obliczony indywidualny margines dumpingu wnioskodawcy oraz, w przypadku stwierdzenia dumpingu, zostanie określony poziom cła, któremu powinien podlegać przywóz od wnioskodawcy produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty. |
(8) |
Jeżeli zostanie ustalone, że wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła, może okazać się konieczna zmiana stawki cła stosowanej obecnie w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem od przedsiębiorstw niewymienionych z nazwy w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 452/2007.
Wybór kraju o gospodarce rynkowej W przypadku gdy wnioskodawca nie uzyska statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych, ale będzie spełniać wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką cła zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, do celów ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej wykorzystany zostanie odpowiedni kraj o gospodarce rynkowej zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Komisja przewiduje ponowne wykorzystanie Turcji do wymienionego celu, tak jak to uczyniono w dochodzeniu, na podstawie którego wprowadzono środki w stosunku do przywozu produktu objętego postępowaniem z Chińskiej Republiki Ludowej. Zainteresowane strony są niniejszym proszone o wypowiedzenie się na temat stosowności wyboru kraju w szczególnym terminie określonym w art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Ponadto w przypadku przyznania wnioskodawcy traktowania na zasadach rynkowych Komisja może również w razie potrzeby wykorzystać ustalenia dotyczące wartości normalnej określonej w odpowiednim kraju o gospodarce rynkowej, np. do celów zastąpienia wszelkich niewiarygodnych elementów kosztów lub cen w Chińskiej Republice Ludowej, niezbędnych do ustalenia wartości normalnej, jeżeli wiarygodne dane nie są dostępne w Chińskiej Republice Ludowej. Komisja przewiduje wykorzystanie Turcji również do tego celu. |
F. UCHYLENIE OBOWIĄZUJĄCEGO CŁA I REJESTRACJA PRZYWOZU
(9) |
Na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego obowiązujące cło antydumpingowe powinno być uchylone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem, wytwarzanego i sprzedawanego przez wnioskodawcę na wywóz do Wspólnoty. Jednocześnie przywóz ten powinien zostać poddany wymogowi rejestracji, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w celu zagwarantowania, że gdyby w wyniku przeglądu stwierdzono dumping ze strony wnioskodawcy, cła antydumpingowe będzie można nałożyć z mocą wsteczną od dnia wszczęcia tego przeglądu. Na tym etapie postępowania nie można oszacować kwoty ewentualnych przyszłych zobowiązań wnioskodawcy. |
G. TERMINY
(10) |
W celu zapewnienia należytego zarządzania należy określić terminy, w których:
|
H. BRAK WSPÓŁPRACY
(11) |
W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. |
(12) |
W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, na podstawie dostępnych faktów. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała. |
I. PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH
(13) |
Należy zaznaczyć, iż wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (3). |
J. RZECZNIK PRAW STRON
(14) |
Należy również zauważyć, że w przypadku napotkania przez zainteresowane strony problemów związanych z korzystaniem z prawa do obrony strony te mogą wystąpić o interwencję urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Pośredniczy on w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, zapewniając, w stosownych przypadkach, mediację w kwestiach proceduralnych związanych z ochroną interesów stron podczas postępowania, w szczególności w odniesieniu do spraw dotyczących dostępu do akt, poufności, przedłużenia terminów oraz rozpatrywania pisemnych lub ustnych oświadczeń lub uwag. Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w DG ds. Handlu (http://ec.europa.eu/trade), |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Niniejszym wszczyna się przegląd rozporządzenia (WE) nr 452/2007 zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 384/96 celem określenia, czy i w jakim zakresie przywóz desek do prasowania, wolno stojących lub nie, z blatem wyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie, lub nadmuch lub bez tych funkcji, w tym również rękawników, a także podstawowych części tych desek, tj. nóg, blatów i podstaw do żelazka, zgłaszanych w ramach kodów CN ex 3924 90 90, ex 4421 90 98, ex 7323 93 90, ex 7323 99 91, ex 7323 99 99, ex 8516 79 70 i ex 8516 90 00 (kody TARIC 3924909010, 4421909810, 7323939010, 7323999110, 7323999910, 8516797010 i 8516900051), pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, wytwarzanych i sprzedawanych w celu wywozu do Wspólnoty przez Greenwood Houseware (Zuhai) Ltd. (dodatkowy kod TARIC A953) powinien podlegać cłu antydumpingowemu nałożonemu na mocy rozporządzenia (WE) nr 452/2007.
Artykuł 2
Niniejszym uchyla się cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 452/2007 w odniesieniu do przywozu określonego w art. 1.
Artykuł 3
Organom celnym poleca się niniejszym, na podstawie art. 14 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 384/96, podjęcie właściwych kroków celem rejestracji przywozu określonego w art. 1. Rejestracja wygasa po upływie dziewięciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 4
1. Zainteresowane strony, jeżeli ich wnioski mają być uwzględnione podczas dochodzenia, muszą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje opinie na piśmie i przedłożyć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, o którym mowa w motywie 8 lit. a) niniejszego rozporządzenia, lub przedstawić wszystkie inne informacje w terminie 40 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o ile nie określono inaczej. Zainteresowane strony mogą również w tym samym 40-dniowym terminie składać na piśmie wnioski o przesłuchanie przez Komisję.
2. Strony dochodzenia, które pragną przedstawić uwagi na temat stosowności wyboru Turcji, która jest przewidziana jako kraj trzeci o gospodarce rynkowej w celu ustalenia wartości normalnej w odniesieniu do Chińskiej Republiki Ludowej, muszą przedłożyć swoje uwagi w terminie 10 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
3. Należycie uzasadniony wniosek o traktowanie na zasadach rynkowych lub o indywidualne traktowanie musi wpłynąć do Komisji w terminie 21 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
4. Wszelkie oświadczenia i wnioski przedkładane przez zainteresowane strony należy składać na piśmie (nie w formie elektronicznej, chyba że ustalono inaczej); należy w nich wskazać nazwę, adres, adres e-mail, numery telefonu i faksu zainteresowanej strony. Wszelkie oświadczenia pisemne, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym rozporządzeniu, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i korespondencję dostarczaną przez zainteresowane strony na zasadzie poufności należy oznakować „Limited” (4) oraz, zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96, dołączyć do nich wersję bez klauzuli poufności, oznakowaną „Do wglądu zainteresowanych stron”.
Wszelkie informacje dotyczące sprawy lub wszelkie wnioski o przesłuchanie należy przesyłać na adres:
European Commission |
Directorate General for Trade |
Directorate H |
Office: N105 4/92 |
1049 Brussels |
BELGIUM |
Faks: +32 22956505 |
Artykuł 5
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 29 kwietnia 2009 r.
W imieniu Komisji
Catherine ASHTON
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1.
(2) Dz.U. L 109 z 26.4.2007, s. 12.
(3) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.
(4) Oznacza to, że dokument przeznaczony jest jedynie do użytku wewnętrznego. Jest on chroniony zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43). Jest to dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 (Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1) i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe).
DYREKTYWY
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/10 |
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/35/WE
z dnia 23 kwietnia 2009 r.
w sprawie substancji barwiących, które mogą być dodawane do produktów leczniczych
(przekształcenie)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Dyrektywa Rady 78/25/EWG z dnia 12 grudnia 1977 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich dotyczących substancji barwiących, które mogą być dodawane do produktów leczniczych (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). Ponieważ mają być do niej wprowadzone kolejne zmiany, należy ją przeredagować w celu zapewnienia jasności. |
(2) |
Podstawowym celem wszelkich przepisów prawnych dotyczących produktów leczniczych musi być ochrona zdrowia publicznego. Cel ten musi być jednak osiągany za pomocą środków, które nie będą utrudniały rozwoju branży farmaceutycznej ani handlu produktami leczniczymi we Wspólnocie. |
(3) |
Dyrektywa 94/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie barwników używanych w środkach spożywczych (5) ustanowiła wykaz substancji barwiących dopuszczonych do stosowania w środkach spożywczych, ale nadal utrzymują się rozbieżności między ustawodawstwami państw członkowskich dotyczącymi barwienia produktów leczniczych. |
(4) |
Wspomniane różnice utrudniają handel produktami leczniczymi we Wspólnocie, jak też handel substancjami barwiącymi, które mogą być dodawane do takich produktów; różnice te mają zatem bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego. |
(5) |
Doświadczenie wykazało, że nie istnieje przyczyna z powodów zdrowotnych, dla której substancje barwiące dopuszczone do stosowania w środkach spożywczych nie powinny zostać dopuszczone do stosowania także w produktach leczniczych. W związku z tym załącznik I do dyrektywy 94/36/WE, jak również załącznik do dyrektywy Komisji 95/45/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (6) powinny mieć zastosowanie także do produktów leczniczych. |
(6) |
Jednakże, gdy obowiązuje zakaz stosowania substancji barwiących w środkach spożywczych i produktach leczniczych z powodu ochrony zdrowia publicznego, należy jednak, tak dalece jak jest to możliwe, unikać zakłóceń natury technologicznej i gospodarczej. W tym celu należy ustanowić procedurę ustanawiającą ścisłą współpracę między państwami członkowskimi a Komisją w ramach komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w sprawie Usunięcia Barier Technicznych w Handlu w Sektorze Substancji Barwiących, które mogą być dodawane do produktów leczniczych. |
(7) |
Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (7). |
(8) |
W szczególności Komisja powinna być uprawniona do zmiany określonego okresu stosowania w odniesieniu do produktów leczniczych. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE. |
(9) |
Nowe elementy wprowadzone do niniejszej dyrektywy dotyczą wyłącznie procedury komitetowej. Nie wymagają one zatem transpozycji przez państwa członkowskie. |
(10) |
Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I, część B, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W odniesieniu do barwienia produktów leczniczych przeznaczonych do stosowania przez ludzi i do użytku weterynaryjnego w rozumieniu art. 1 dyrektywy 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (8) i art. 1 dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (9) państwa członkowskie nie dopuszczają substancji barwiących innych niż objęte załącznikiem I do dyrektywy 94/36/WE.
Artykuł 2
Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne w celu zapewnienia, że substancje barwiące objęte załącznikiem I do dyrektywy 94/36/WE spełniają specyfikacje ogólne dla laków aluminiowych barwników oraz szczególne kryteria czystości ustanowione w załączniku do dyrektywy 95/45/WE.
Artykuł 3
Metody analiz potrzebnych w celu sprawdzenia, czy ogólne i szczególne kryteria czystości przyjęte Pierwszą Dyrektywą Komisji 81/712/WE z dnia 28 lipca 1981 r. ustanawiającą wspólnotowe metody analiz w celu kontroli spełniania kryteriów czystości przez niektóre dodatki stosowane w środkach spożywczych (10) zostały spełnione, stosuje się również do celów niniejszej dyrektywy.
Artykuł 4
W przypadku, gdy dana substancja barwiąca zostaje skreślona z załącznika I do dyrektywy 94/36/WE, ale pozwolenie na wprowadzanie do obrotu środków spożywczych zawierających taką substancję barwiącą zostaje przez określony czas utrzymane, przepisy te stosuje się również do produktów leczniczych.
Jednakże, Komisja może zmienić ten ograniczony okres stosowania w odniesieniu do produktów leczniczych.
Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej decyzji poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5 ust. 2.
Artykuł 5
1. Komisję wspomaga komitet.
2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy zawarte w jej art. 8.
Artykuł 6
Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 7
Dyrektywa 78/25/EWG, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku I, część A zostaje uchylona, bez naruszenia zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I, część B.
Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.
Artykuł 8
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 9
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu, dnia 23 kwietnia 2009 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
P. NEČAS
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 162 z 25.6.2008, s. 41.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 23 września 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 23 marca 2009 r.
(3) Dz.U. L 11 z 14.1.1978, s. 18.
(4) Zob. załącznik I, część A.
(5) Dz.U. L 237 z 10.9.1994, s. 13. Dyrektywa uchylona ze skutkiem w przyszłości rozporządzeniem (WE) nr 1333/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16).
(6) Dz.U. L 226 z 22.9.1995, s. 1. Dyrektywa uchylona ze skutkiem w przyszłości rozporządzeniem (WE) nr 1333/2008.
(7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.
(8) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 1.
(9) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67.
(10) Dz.U. L 257 z 10.9.1981, s. 1. Dyrektywa uchylona ze skutkiem w przyszłości rozporządzeniem (WE) nr 1333/2008.
ZAŁĄCZNIK I
CZĘŚĆ A
Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian
(określone w art. 7)
Dyrektywa Rady 78/25/EWG |
|
Akt przystąpienia z 1979 r. załącznik I, sekcja X pkt D |
|
Dyrektywa Rady 81/464/EWG |
|
Akt przystąpienia z 1985 r., załącznik I, sekcja IX pkt C |
|
Rozporządzenie Rady (WE) nr 807/2003 |
Wyłącznie załącznik III pkt 25 |
CZĘŚĆ B
Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego
(określonych w art. 7)
Dyrektywa |
Termin przeniesienia |
78/25/EWG |
15 czerwca 1979 r. (1) |
81/464/EWG |
30 września 1981 r. |
(1) Zgodnie z art. 7 ust. 2 dyrektywy 78/25/EWG: „2. Jednakże do końca czteroletniego okresu, licząc od dnia ogłoszenia niniejszej dyrektywy, każde państwo członkowskie może pozwolić na wprowadzanie do obrotu na swoim terytorium produktów leczniczych zawierających substancje barwiące, które nie spełniają wymogów niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że te substancje barwiące zostały dopuszczone w tym państwie członkowskim przed przyjęciem dyrektywy”.
ZAŁĄCZNIK II
Tabela korelacji
Dyrektywa 78/25/EWG |
Niniejsza dyrektywa |
Artykuł 1 akapit pierwszy |
Artykuł 1 |
Artykuł 1 akapit drugi |
— |
Artykuły 2 i 3 |
Artykuły 2 i 3 |
Artykuł 4 zdanie pierwsze |
Artykuł 4 akapit pierwszy |
Artykuł 4 zdanie drugie część pierwsza |
Artykuł 4 akapit drugi |
Artykuł 4 zdanie drugie część druga |
Artykuł 4 akapit trzeci |
Artykuł 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1 i 2 |
Artykuł 5 |
Artykuł 6 ust. 3 |
— |
Artykuł 7 ust. 1, 2 i 3 |
— |
Artykuł 7 ust. 4 |
Artykuł 6 |
— |
Artykuł 7 |
— |
Artykuł 8 |
Artykuł 8 |
Artykuł 9 |
— |
Załącznik I |
— |
Załącznik II |
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/14 |
DYREKTYWA KOMISJI 2009/46/WE
z dnia 24 kwietnia 2009 r.
zmieniająca dyrektywę 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej i uchylającą dyrektywę Rady 82/714/EWG (1), w szczególności jej art. 20 ust. 1 zdanie pierwsze,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Od chwili przyjęcia dyrektywy 2006/87/WE w grudniu 2006 r. uzgodniono zmiany przepisów dotyczących inspekcji statków na Renie zgodnie z art. 22 Poprawionej konwencji o żegludze na Renie. W związku z tym należy wprowadzić odpowiednie zmiany do dyrektywy 2006/87/WE. |
(2) |
Należy zapewnić wydawanie wspólnotowego świadectwa statku oraz świadectwa statku zgodnie z przepisami dotyczącymi inspekcji statków na Renie na podstawie wymagań technicznych gwarantujących równoważny poziom bezpieczeństwa. |
(3) |
Należy włączyć równoważne przepisy w stosunku do przepisów dotyczących inspekcji statków na Renie w zakresie instalacji i kontroli eksploatacji silników wchodzących w zakres dyrektywy 97/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do środków dotyczących ograniczenia emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych z silników spalinowych montowanych w maszynach samojezdnych nieporuszających się po drogach (2). |
(4) |
W celu uniknięcia przypadków zakłócenia konkurencji, jak również różnego poziomu bezpieczeństwa, zmiany w dyrektywie 2006/87/WE powinny być wprowadzone tak szybko, jak tylko to możliwe. |
(5) |
Środki określone w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 7 dyrektywy Rady 91/672/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie wzajemnego uznawania krajowych patentów żeglarskich uprawniających do przewozu rzeczy i osób żeglugą śródlądową (3), |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W załączniku I do dyrektywy 2006/87/WE zapis w rozdziale 3 dotyczący Republiki Włoskiej otrzymuje brzmienie:
„Republika Włoska
Wszystkie krajowe żeglowne drogi wodne”.
Artykuł 2
W załączniku II do dyrektywy 2006/87/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 3
W załączniku V do dyrektywy 2006/87/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 4
Państwa członkowskie posiadające śródlądowe drogi wodne, o których mowa w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2006/87/WE, wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
Artykuł 5
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 6
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich, które posiadają śródlądowe drogi wodne, o których mowa w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2006/87/WE.
Sporządzono w Brukseli, dnia 24 kwietnia 2009 r.
W imieniu Komisji
Antonio TAJANI
Wiceprzewodniczący
(1) Dz.U. L 389 z 30.12.2006, s. 1.
(2) Dz.U. L 59 z 27.2.1998, s. 1.
(3) Dz.U. L 373 z 31.12.1991, s. 29.
ZAŁĄCZNIK I
1. |
W spisie treści wprowadza się następujące zmiany:
|
2. |
W art. 1.01 wprowadza się następujące zmiany:
|
3. |
Artykuł 2.07 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
|
4. |
W art. 7.04 wprowadza się następujące zmiany:
|
5. |
Po rozdziale 8 dodaje się rozdział 8a w brzmieniu: „ROZDZIAŁ 8a EMISJA ZANIECZYSZCZEŃ GAZOWYCH I PYŁOWYCH Z SILNIKÓW WYSOKOPRĘŻNYCH Artykuł 8a.01 Definicje Do celów niniejszego rozdziału:
Artykuł 8a.02 Przepisy ogólne
Artykuł 8a.03 Uznane homologacje typu
Artykuł 8a.04 Kontrola instalacyjna oraz kontrole okresowe i specjalne
Artykuł 8a.05 Służby techniczne
|
6. |
Tytuł art. 10.03a otrzymuje brzmienie:
„Systemy gaśnicze zainstalowane na stałe w celu zabezpieczenia pomieszczeń dla załogi, sterówek i pomieszczeń dla pasażerów”. |
7. |
Tytuł art. 10.03b otrzymuje brzmienie:
„Systemy gaśnicze zainstalowane na stałe w celu zabezpieczenia maszynowni, kotłowni i pompowni” |
8. |
Artykuł 15.06 ust. 5 lit. a) otrzymuje brzmienie:
|
9. |
W art. 15.06 ust. 8 wprowadza się następujące zmiany:
|
10. |
Artykuł 15.08 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
|
11. |
W tabeli w art. 24.02 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
12. |
W tabeli w art. 24.06 ust. 5 wprowadza się następujące zmiany:
|
13. |
Po art. 24.07 dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 24.08 Przepisy przejściowe do artykułu 2.18 Wydając świadectwo wspólnotowe dla jednostki, która posiadała po dniu 31 marca 2007 r. ważne świadectwo statku zgodne z przepisami dotyczącymi inspekcji statków na Renie, należy posłużyć się przyznanym już jednolitym europejskim numerem identyfikacyjnym statku, w razie konieczności uzupełnionym na początku o cyfrę »0«.”. |
14. |
W tabeli w art. 24a.02 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
15. |
Po art. 24a.04 dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 24a.05 Przepisy przejściowe do artykułu 2.18 Artykuł 24.08 ma zastosowanie z odpowiednimi zmianami.”. |
16. |
W dodatku II instrukcja administracyjna nr 23 otrzymuje brzmienie: „Instrukcja administracyjna nr 23 Zastosowanie silnika objęte odpowiednią homologacją typu (artykuł 8a.03 ust. 1 załącznika II) 1. Wprowadzenie Uznaje się na podstawie art. 8a.03 ust. 1 homologacje typu zgodne z dyrektywą 97/68/WE oraz homologacje typu, które zgodnie z dyrektywą 97/68/WE uznawane są za równoważne, pod warunkiem że zastosowanie silnika objęte jest odpowiednią homologacją typu. Silniki na pokładzie statków żeglugi śródlądowej mogą mieć więcej niż jedno zastosowanie. Sekcja 2 niniejszej instrukcji administracyjnej wyjaśnia, kiedy zastosowanie silnika może zostać uznane za objęte odpowiednią homologacją typu. W sekcji 3 podano wyjaśnienie dotyczące kwestii, jak traktować silniki, które w trakcie eksploatacji na pokładzie muszą być użyte do więcej niż jednego zastosowania. 2. Odpowiednia homologacja typu Zastosowania silnika uznaje się za objęte odpowiednią homologacją typu, jeśli silnik uzyskał homologację typu na podstawie poniższej tabeli. Kategorie silnika, poziomy wartości granicznych oraz cykle kontroli podano zgodnie z oznaczeniami numerycznymi homologacji typu.
3. Specjalne zastosowania silników
|
17. |
Dodaje się dodatek V w brzmieniu: „Dodatek V Protokół parametrów silnika
|
(1) Dz.U. L 59 z 27.2.1998, s. 1.
(2) Alternatywne homologacje typu uznane zgodnie z dyrektywą 97/68/WE podano w załączniku XII pkt 2 dyrektywy 97/68/WE.”.
(3) Zgodnie z załącznikiem I, sekcja 1 A pkt (ii) dyrektywy 2004/26/WE zmieniającej dyrektywę 97/68/WE, ograniczenia dla tych pomocniczych silników o stałej prędkości obowiązują dopiero od tego dnia.”.
(4) Zastosowanie »napęd jednostki wraz z charakterystyką śruby« lub »napęd jednostki o prędkości stałej« powinno być podane w dokumencie homologacji typu.
(5) Poziom II wartości granicznych określony w RVIR stosuje się, począwszy od dnia 1 lipca 2007 r.
(6) Dotyczy tylko silników o mocy znamionowej powyżej 560 kW.
ZAŁĄCZNIK II
W części 1 załącznika V wprowadza się następujące zmiany:
1) |
akapit trzeci uwag na s. 1 otrzymuje brzmienie: „Armator statku lub jego przedstawiciel przekazuje do wiadomości właściwego organu wszelkie zmiany w nazwie lub własności statku, wszelkie nowe pomiary i zmiany w numerze rejestracyjnym lub porcie macierzystym, przedkładając przy tym właściwemu organowi świadectwo wspólnotowe w celu jego zmiany.” |
2) |
w polu 12 wzoru zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Numer świadectwa (1), jednolity europejski numer identyfikacyjny statku (2), numer rejestracyjny (3) i numer świadectwa pomiarowego (4) są zamocowane z odpowiednimi oznaczeniami w następujących miejscach statku:” |
3) |
w polu 15 wzoru pozycja 2 otrzymuje brzmienie: „2) Sprzężenia: Rodzaj sprzężenia: … Liczba stalowych lin sprzęgających: … Siła rozrywająca na sprzężenie wzdłużne: … kN Liczba sprzężeń na każdą burtę: … Długość każdej liny sprzęgającej: … m Siła rozrywająca na linę: … kN Liczba prowadnic lin stalowych:” |
4) |
pole 19 wzoru otrzymuje brzmienie:
|
5) |
pole 35 wzoru otrzymuje brzmienie: „35) Systemy pomp zęzowych i odwadniania
|
6) |
pole 42 wzoru otrzymuje brzmienie: „42) Pozostałe wyposażenie
|
7) |
pole 43 wzoru otrzymuje brzmienie: „43) Sprzęt przeciwpożarowy Liczba gaśnic przenośnych …, pomp pożarowych …, hydrantów …
Mechaniczna pompa zęzowa zastępuje pompę pożarową … Tak/Nie (*)” |
8) |
pole 44 wzoru otrzymuje brzmienie: „44) Sprzęt ratunkowy Liczba kół ratunkowych …, w tym z lampką …, z liną … (*) Jedna kamizelka ratunkowa na każdą osobę stale przebywającą na pokładzie/zgodnie z EN 395:1998, EN 396:1998, EN ISO 12402-3:2006 lub EN ISO 12402-4:2006 (*) Łódź towarzysząca z jednym zestawem wioseł, jedną liną cumowniczą i czerpakiem/zgodnie z EN 1914:1997 (*) Platforma lub urządzenie zgodnie z art. 15.15 ust. 5 lub 6 (*) Liczba, typ i miejsce(-a) instalacji sprzętu do bezpiecznego przenoszenia osób na płytkie wody, na brzeg lub na inną jednostkę zgodnie z art. 15.09 ust. 3 … … … Liczba osobistych urządzeń ratunkowych dla personelu pokładowego …, w tym zgodnie z art. 10.05 ust. 2 … (*) Liczba osobistych urządzeń ratunkowych dla pasażerów … (*) Zbiorowy sprzęt ratunkowy, ilościowo odpowiadający … osobistych urządzeń ratunkowych (*) Dwa zestawy aparatów oddechowych zgodnie z art. 15.12 ust. 10 lit. b), liczba … kapturów ucieczkowych (*) Instrukcja bezpieczeństwa i plan bezpieczeństwa wywieszone w: … … …” |
9) |
w polu 52 wzoru ostatnia linia otrzymuje brzmienie: „Ciąg dalszy na stronie (*) Koniec świadectwa wspólnotowego (*)” |
DECYZJE PRZYJĘTE WSPÓLNIE PRZEZ PARLAMENT EUROPEJSKI I RADĘ
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/37 |
DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY NR 357/2009/WE
z dnia 22 kwietnia 2009 r.
w sprawie procedury uprzedniej kontroli i konsultacji dla przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych proponowanych przez państwa członkowskie w dziedzinie transportu
(Wersja skodyfikowana)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Decyzja Rady z dnia 21 marca 1962 r. ustanawiająca procedurę uprzedniej kontroli i konsultacji w odniesieniu do przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych proponowanych przez państwa członkowskie w dziedzinie transportu (3) została znacząco zmieniona (4). W celu zapewnienia jej jasności i zrozumiałości należy sporządzić jej wersję ujednoliconą. |
(2) |
Osiągnięcie celów Traktatu w ramach wspólnej polityki transportowej wymaga utrzymania procedury uprzedniej kontroli i konsultacji w odniesieniu do przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, które państwa członkowskie zamierzają przyjąć w dziedzinie transportu. |
(3) |
Procedura taka ułatwia ścisłą współpracę pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją w osiąganiu celów Traktatu oraz zapobieganie powstawaniu rozbieżności w politykach transportowych państw członkowskich. |
(4) |
Procedura taka służy także ułatwianiu stopniowego wdrażania wspólnej polityki transportowej, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Każde państwo członkowskie zamierzające przyjąć przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne dotyczące transportu kolejowego, drogowego lub żeglugi śródlądowej, które mogą znacznie zakłócić wdrażanie wspólnej polityki transportowej, we właściwym czasie informuje o nich na piśmie Komisję i równocześnie pozostałe państwa członkowskie.
Artykuł 2
1. W terminie dwóch miesięcy od otrzymania informacji, o której mowa w art. 1, Komisja kieruje do danego państwa członkowskiego opinię lub zalecenie; równocześnie informuje o tym pozostałe państwa członkowskie.
2. Każde państwo członkowskie może przedstawić Komisji swoje uwagi na temat przepisów, o których mowa; równocześnie komunikuje te uwagi pozostałym państwom członkowskim.
3. Jeżeli zażąda tego państwo członkowskie lub Komisja uzna to za stosowne, Komisja konsultuje się ze wszystkimi państwami członkowskimi w sprawie przepisów, o których mowa. W przypadku określonym w ust. 4 takie konsultacje mogą być prowadzone a posteriori w terminie dwóch miesięcy.
4. Na wniosek państwa członkowskiego Komisja może skrócić termin określony w ust. 1 lub wydłużyć go za zgodą tego państwa. Termin zostaje skrócony do piętnastu dni, jeżeli państwo członkowskie oświadczy, że proponowane przez nie przepisy mają pilny charakter. Komisja informuje inne państwa członkowskie o każdym takim skróceniu lub wydłużeniu terminu.
5. Państwo członkowskie wprowadza w życie przepisy, o których mowa, po upływie terminu określonego w ust. 1 lub w ust. 4 lub po przekazaniu przez Komisję opinii lub zalecenia, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnie pilnych wymagających natychmiastowego działania państwa członkowskiego. W takim przypadku państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i procedura określona w niniejszym artykule zostaje przeprowadzona a posteriori w terminie dwóch miesięcy od otrzymania takiej informacji.
Artykuł 3
Decyzja Rady z dnia 21 marca 1962 r. ustanawiająca procedurę uprzedniej kontroli i konsultacji w odniesieniu do przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych proponowanych przez państwa członkowskie w dziedzinie transportu, zmieniona aktem określonym w załączniku I, zostaje uchylona.
Odesłania do uchylonej decyzji uznaje się za odesłania do niniejszej decyzji, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu, dnia 22 kwietnia 2009 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
P. NEČAS
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 324 z 30.12.2006, s. 36.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 grudnia 2006 r. (Dz.U. C 317 E z 23.12.2006, s. 598) i decyzja Rady z dnia 23 marca 2009 r.
(3) Dz.U. 23 z 3.4.1962, s. 720/62.
(4) Zob. załącznik I.
ZAŁĄCZNIK I
Uchylona decyzja i jej zmiana
(o których mowa w art. 3)
Decyzja Rady z dnia 21 marca 1962 r. ustanawiająca procedurę uprzedniej kontroli i konsultacji w odniesieniu do przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych proponowanych przez państwa członkowskie w dziedzinie transportu |
|
Decyzja 73/402/EWG |
ZAŁĄCZNIK II
Tabela korelacji
Decyzja Rady z dnia 21 marca 1962 r. ustanawiająca procedurę uprzedniej kontroli i konsultacji w odniesieniu do przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych proponowanych przez państwa członkowskie w dziedzinie transportu |
Niniejsza decyzja |
Artykuły 1 i 2 |
Artykuły 1 i 2 |
— |
Artykuł 3 |
Artykuł 3 |
Artykuł 4 |
— |
Załącznik I |
— |
Załącznik II |
II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
DECYZJE
Rada
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/40 |
DECYZJA RADY
z dnia 23 kwietnia 2009 r.
w sprawie mianowania do Komitetu Regionów członka z Niemiec
(2009/352/WE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 263,
uwzględniając wniosek rządu Niemiec,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 24 stycznia 2006 r. Rada przyjęła decyzję 2006/116/WE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2006 r. do dnia 25 stycznia 2010 r. (1). |
(2) |
Stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu pana Volkera HOFFA, |
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Na stanowisko członka w Komitecie Regionów na okres pozostający do końca obecnej kadencji, czyli do dnia 25 stycznia 2010 r., zostaje mianowana:
pani Nicola BEER, Staatssekretärin für Europa, Hessisches Ministerium der Justiz, für Integration und Europa.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 23 kwietnia 2009 r.
W imieniu Rady
P. GANDALOVIČ
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 56 z 25.2.2006, s. 75.
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/41 |
DECYZJA RADY
z dnia 27 kwietnia 2009 r.
ustanawiająca stanowisko, jakie w imieniu Wspólnoty ma zostać przyjęte w ramach Komitetu ds. Pomocy Żywnościowej w odniesieniu do przedłużenia Konwencji o pomocy żywnościowej z 1999 r.
(2009/353/WE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 181 w związku z art. 300 ust. 2 akapit drugi,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Konwencja o pomocy żywnościowej z 1999 r. (zwana dalej „Konwencją”) została zawarta w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2000/421/WE (1); okres jej obowiązywania został przedłużony decyzjami Komitetu ds. Pomocy Żywnościowej z czerwca 2003 r., czerwca 2005 r., czerwca 2007 r. i czerwca 2008 r., w związku z czym obowiązuje ona do dnia 30 czerwca 2009 r. |
(2) |
Dalsze przedłużenie obowiązywania Konwencji na okres jednego roku leży w interesie zarówno Wspólnoty, jak i jej państw członkowskich. Zgodnie z art. XXV lit. b) Konwencji przedłużenie jej obowiązywania jest uzależnione od tego, czy w tym samym okresie będzie obowiązywała Konwencja o handlu zbożem z 1995 r. (2). Konwencja o handlu zbożem z 1995 r. obowiązuje do dnia 30 czerwca 2009 r., a decyzja w sprawie przedłużenia jej obowiązywania zostanie podjęta na posiedzeniu Międzynarodowej Rady Zbożowej (IGC) w czerwcu 2009 r. W związku z tym Komisja, reprezentująca Wspólnotę w Komitecie ds. Pomocy Żywnościowej, powinna zostać upoważniona do głosowania za przedłużeniem obowiązywania, |
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł
Wspólnota w ramach Komitetu ds. Pomocy Żywnościowej głosuje za przedłużeniem obowiązywania Konwencji o pomocy żywnościowej z 1999 r. na okres jednego roku, z zastrzeżeniem warunku obowiązywania w tym samym okresie Konwencji o handlu zbożem z 1995 r., to znaczy do dnia 30 czerwca 2010 r.
Niniejszym upoważnia się Komisję do wyrażania powyższego stanowiska w ramach Komitetu ds. Pomocy Żywnościowej.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 27 kwietnia 2009 r.
W imieniu Rady
A. VONDRA
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 163 z 4.7.2000, s. 37.
(2) Dz.U. L 21 z 27.1.1996, s. 49.
Komisja
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/42 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 30 marca 2009 r.
rozszerzająca ograniczone wspólnotowe uznanie dla Hellenic Register of Shipping (HRS)
(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 2130)
(Jedynie tekst w języku greckim jest autentyczny)
(2009/354/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 94/57/WE z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich (1), w szczególności jej art. 4 ust. 3,
uwzględniając pismo władz greckich z dnia 6 czerwca 2008 r., w którym wnosi się o rozszerzenie ograniczonego uznania dla Hellenic Register of Shipping („HRS”) zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 94/57/WE,
uwzględniając pisma władz greckich z dnia 28 stycznia i 12 lutego 2009 r. potwierdzające wyżej wspomniany wniosek,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Ograniczone uznanie na mocy art. 4 ust. 2 dyrektywy 94/57/WE jest uznaniem przyznawanym organizacjom znanym jako „towarzystwa klasyfikacyjne”, które spełniają wszystkie kryteria inne niż te określone w ust. 2 i 3 sekcji A „Ogólne” załącznika do tej dyrektywy, ale ograniczonym w czasie i zakresie po to, aby dana organizacja mogła zdobyć dalsze doświadczenie. |
(2) |
Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 94/57/WE decyzja w sprawie rozszerzenia takiego uznania nie uwzględnia kryteriów określonych w ust. 2 i 3 sekcji A załącznika, ale uwzględnia zapisy dotyczące działań organizacji na rzecz bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczaniu mórz, o których mowa w art. 9 ust. 2 wspomnianej dyrektywy. Każda decyzja w sprawie rozszerzenia ograniczonego uznania określa ewentualne warunki przyznania takiego rozszerzenia. |
(3) |
Na wniosek władz greckich Komisja przyznała ograniczone uznanie dla Hellenic Register of Shipping na okres trzech lat na mocy decyzji 98/295/WE (2) z dnia 22 kwietnia 1998 r.; skutki tego uznania były ograniczone do Grecji. Po wygaśnięciu uznania na wniosek władz greckich przyznano nowe ograniczone uznanie na mocy decyzji Komisji 2001/890/WE (3) na drugi trzyletni okres, a skutki ponownie były ograniczone do Grecji. Uznanie organizacji zostało rozszerzone na mocy decyzji Komisji 2005/623/WE (4) z dnia 3 sierpnia 2005 r. na trzeci trzyletni okres ze skutkami ograniczonymi do Grecji i Cypru, na wniosek władz greckich i cypryjskich. Następnie w 2006 r., na wniosek władz Malty, uznanie zostało rozszerzone na Maltę na mocy decyzji Komisji 2006/382/WE (5) z dnia 22 maja 2006 r. przy zachowaniu tej samej daty wygaśnięcia. |
(4) |
Ograniczone uznanie Hellenic Register of Shipping wygasło dnia 3 sierpnia 2008 r. |
(5) |
Komisja przeprowadziła ocenę Hellenic Register of Shipping zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 94/57/WE. Ocena opierała się na wynikach czterech inspekcji informacyjnych przeprowadzonych w 2006 r. i 2007 r. przez ekspertów Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu (zwanej dalej EMSA), zgodnie z art. 2 lit. b) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (6). Do udziału w ocenie zaproszono administracje cypryjską, grecką i maltańską; w związku z tym administracje te uczestniczyły w inspekcji przeprowadzonej w siedzibie organizacji we wrześniu 2006 r. |
(6) |
Po uwzględnieniu uwag organizacji ocena potwierdziła istnienie znacznej liczby elementów niezgodności z kryteriami określonymi w dyrektywie 94/57/WE, które miały poważny wpływ na funkcjonowanie głównych systemów i mechanizmów kontrolnych organizacji. Informacje o tych wnioskach przekazano trzem zainteresowanym administracjom, które ze swojej strony nie sformułowały żadnych uwag, oraz organizacji. |
(7) |
Po otrzymaniu informacji o wnioskach Hellenic Register of Shipping wprowadziła plan działań naprawczych. |
(8) |
Na wniosek władz greckich przeprowadzono nową ocenę organizacji na podstawie dwóch inspekcji informacyjnych przeprowadzonych przez EMSA w okresie między 12 a 20 listopada 2008 r. |
(9) |
Mimo iż ponowna ocena organizacji wykazała ograniczoną poprawę, Komisja mogła znieść tylko jeden element niezgodności spośród poprzednio zidentyfikowanych kwestii. Utrzymują się zatem poważne braki w odniesieniu do, między innymi, jakości i przestrzegania zasad organizacji, istniejących w organizacji systemów szkolenia i monitorowania inspektorów, przestrzegania wymogów ustawowych oraz wymogów wynikających z własnych zasad i regulaminów organizacji, przyjmowania nowych statków do rejestru organizacji, wykorzystywania inspektorów innych niż wyłączni inspektorzy, jak również w odniesieniu do środków podejmowanych w konsekwencji zatrzymania statków przez władze państwa portu przeprowadzające kontrole ze względów związanych ze świadectwami wydanymi tym statkom przez organizację. Na podstawie ponownej oceny Hellenic Register of Shipping Komisja stwierdziła, że organizacja nie zidentyfikowała jeszcze głównych przyczyn braków rozpoznanych w ramach poprzedniej ceny, do których zaliczyć należy ich powtarzalność, i nie zajęła się tymi przyczynami, oraz że organizacja nie oszacowała i nie uwzględniła zagrożenia bezpieczeństwa, wobec jakiego staje zarejestrowana flota na skutek tych braków. |
(10) |
Wobec braku wspólnotowego uznania państwa członkowskie nie mogą przekazywać Hellenic Register of Shipping zadań związanych z przeglądami statków i wydawaniem świadectw na podstawie konwencji międzynarodowych zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 94/57/WE, a sklasyfikowanie statku przez Hellenic Register of Shipping nie spełnia już wymogów art. 14 ust. 1 wspomnianej dyrektywy. Państwa członkowskie nie mogą również upoważniać Hellenic Register of Shipping do przeprowadzania przeglądów zgodnie z art. 10 ust. 5 dyrektywy Rady 98/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich (7), a sklasyfikowanie statku przez HRS nie spełnia już wymogów art. 6 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy. |
(11) |
Władze greckie wskazały, że krajowe usługi publicznego morskiego transportu pasażerskiego w Grecji w dużej mierze opierają się na statkach posiadających świadectwa klasy wydane przez Hellenic Register of Shipping oraz że organizacja ta przeprowadzała dotąd przeglądy tych statków w imieniu administracji greckiej. Dlatego też, jako że zbliża się data wygaśnięcia świadectw wydanych uprzednio przez Hellenic Register of Shipping, utrata przez Hellenic Register of Shipping uznania zmusi zainteresowaną flotę do ubiegania się o klasyfikację w innych uznanych organizacjach, podczas gdy przeglądy tych statków zgodnie z dyrektywą 98/18/WE powinny być jednocześnie przekazane tym organizacjom lub samej administracji greckiej. Władze greckie wskazały, że proces ten, ze względu na jego wyjątkową złożoność i dużą liczbę potencjalnie zainteresowanych statków, może być zrealizowany jedynie w dłuższej perspektywie czasu, rzędu kilku miesięcy, w którym to czasie zainteresowane statki mogą pozostawać bez przeglądu lub w ostateczności mogą zostać zmuszone do wstrzymania żeglugi. Sytuacja taka wiązałaby się z ryzykiem załamania się kluczowej branży sektora publicznego oraz stanowiłaby bezpośrednie i poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i ekonomicznej żywotności zainteresowanej floty. |
(12) |
W celu zapobieżenia takiej sytuacji konieczne jest przywrócenie uznania dla Hellenic Register of Shipping z zastrzeżeniem rozważnych warunków o charakterze strukturalnym i operacyjnym, tak aby zapewnić możliwość dalszego świadczenia przez organizację usług związanych z klasyfikacją i przeglądami na rzecz floty obsługującej krajowe usługi transportu pasażerskiego w Grecji w sposób bezpieczny i całkowicie zgodny z wymogami dyrektywy 94/57/WE. Uznanie takie powinno zostać przyznane na ograniczony okres, tak aby zainteresowana flota oraz władze greckie mogły poczynić konieczne przygotowania na wypadek, gdyby pod koniec tego okresu uznanie organizacji nie mogłoby zostać dłużej rozszerzone. |
(13) |
Konieczne jest zapewnienie zidentyfikowania i odpowiedniego uwzględnienia zagrożeń wynikających z powstałych braków, w tym w razie konieczności ponowna inspekcja zainteresowanych statków. Należy zwrócić uwagę na statki pod banderą grecką działające w żegludze międzynarodowej, które, zgodnie z art. 3 dyrektywy 94/57/WE, mogą korzystać z rozszerzenia uznania organizacji. |
(14) |
Władze greckie zobowiązały się do nasilenia niezapowiadanych inspekcji i kontroli statków pod banderą grecką obsługujących rejsy krajowe w Grecji, które zostały sklasyfikowane i certyfikowane przez Hellenic Register of Shipping, oraz do prowadzenia tych inspekcji w sposób rygorystyczny. Inspekcje te mają się odbywać przynajmniej raz na trzy miesiące w odniesieniu do wszystkich zainteresowanych statków, z wyłączeniem okresów przestoju. |
(15) |
Na podstawie danych opublikowanych ostatnio przez Paryski Protokół Ustaleń w sprawie kontroli państwa portu, które dotyczą inspekcji przeprowadzonych w 2007 r. przez strony-sygnatariuszy, odsetek zatrzymań statków ze względów związanych ze świadectwami wystawionymi im przez Hellenic Register of Shipping pozostawał na poziomie 1,88 % całkowitej liczby inspekcji, podczas gdy przeciętny odsetek dla uznanych organizacji wynosił 0,35 %. |
(16) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS) stworzonego na mocy art. 7 dyrektywy 94/57/WE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Uznanie wspólnotowe dla Hellenic Register of Shipping zostaje rozszerzone na okres siedemnastu miesięcy od daty przyjęcia niniejszej decyzji, z zastrzeżeniem warunków określonych w załączniku.
Artykuł 2
Skutki niniejszej decyzji ograniczają się do Grecji.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Greckiej.
Sporządzono w Brukseli, dnia 30 marca 2009 r.
W imieniu Komisji
Antonio TAJANI
Wiceprzewodniczący
(1) Dz.U. L 319 z 12.12.1994, s. 20.
(2) Dz.U. L 131 z 5.5.1998, s. 34.
(3) Dz.U. L 329 z 14.12.2001, s. 72.
(4) Dz.U. L 219 z 24.8.2005, s. 43.
(5) Dz.U. L 151 z 6.6.2006, s. 31.
(6) Dz.U. L 208 z 5.8.2002, s. 1.
(7) Dz.U. L 144 z 15.5.1998, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Ograniczone uznanie dla Hellenic Register of Shipping podlega następującym warunkom:
1) |
Organizacja wprowadza konieczne działania naprawcze i zapobiegawcze w celu usunięcia wszystkich braków zidentyfikowanych w ramach ocen Komisji. |
2) |
Organizacja przeprowadza, przy wsparciu odpowiednio wykwalifikowanych ekspertów zewnętrznych, dochodzenie obejmujące pięć lat bezpośrednio poprzedzających datę, gdy niniejsza decyzja stała się skuteczna, a dotyczące całej organizacji w celu:
|
(3) |
Organizacja uzyskuje pomoc ze strony odpowiednio wykwalifikowanych ekspertów zewnętrznych w celu pełnego dostosowania zasad i procedur organizacji do wymogów określonych w art. 15 ust. 2 i 5 dyrektywy 94/57/WE oraz w kryteriach A pkt 4, B pkt 6 lit. a) i B pkt 7 lit. a) załącznika do tej dyrektywy. |
(4) |
Odpowiednio wykwalifikowani eksperci zewnętrzni pomagają organizacji w szkoleniu inspektorów. Do dnia 1 lipca 2009 r. inspektorzy uzyskają kwalifikacje jedynie w oparciu o świadectwa wydane przez tych niezależnych ekspertów, którzy poświadczą, że dany inspektor z powodzeniem ukończył wymagane szkolenie. |
(5) |
Do dnia 1 sierpnia 2009 r. kadra kierownicza najwyższego szczebla organizacji przechodzi szczegółowe szkolenie z zarządzania jakością, prowadzone przez odpowiednio wykwalifikowanych ekspertów zewnętrznych. |
(6) |
Eksperci, o których mowa w pkt 2–5, uzyskają w tym celu uprzednią wyraźną zgodę administracji greckiej, po konsultacji z Komisją, przy wsparciu EMSA. |
(7) |
Wszyscy inspektorzy z biur spoza Grecji są przeszkoleni, a ich kwalifikacje poddane ponownej certyfikacji zgodnie z pkt 4 niniejszego załącznika. Do czasu ponownej certyfikacji zgodnie z niniejszym punktem inspektorzy spoza Grecji nie prowadzą żadnych przeglądów klasyfikacyjnych ani ustawowych, chyba że przeglądy te są prowadzone wspólnie z inspektorem z biura w Grecji lub z wyłącznym inspektorem z innej uznanej organizacji. |
(8) |
Nie naruszając przepisów pkt 9 niniejszego załącznika, organizacja nie przyjmuje do klasyfikacji nowych statków w okresie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji. |
(9) |
Do dnia 1 października 2009 r. maksymalny okres, przez który statki są dopuszczone do żeglugi na podstawie świadectw tymczasowych, zostaje ograniczony do trzech miesięcy. |
(10) |
Listy kontrolne organizacji dotyczące zadań ustawowych są albo zatwierdzane przez administrację grecką albo przekazywane przez inną uznaną organizację. |
(11) |
Do dnia 1 lipca 2009 r. listy kontrolne organizacji dotyczące przeglądów klasyfikacyjnych zostają zastąpione nowymi listami kontrolnymi sporządzonymi i uaktualnianymi przy wsparciu ekspertów, o których mowa w pkt 3. |
(12) |
Do dnia 1 maja 2009 r. uruchomiony zostaje system informacji zarządczej sporządzony na nowo przez organizację, który posiada następujące możliwości:
|
(13) |
Gdy niniejsza decyzja stanie się skuteczna, organizacja przekazuje, co dwa miesiące, władzom greckim i Komisji sprawozdanie dotyczące postępów w wypełnianiu warunków określonych w pkt 1–5 i pkt 7–12. |
(14) |
Organizacja podejmuje konieczne środki celem znacznej poprawy wyników swojej działalności. |
(15) |
Komisja, przy wsparciu EMSA, prowadzi ciągłą ocenę wypełniania warunków zawartych w pkt 1–14 niniejszego załącznika, a w szczególności dotrzymywania określonych w nim terminów. Niewypełnienie tych warunków lub niedotrzymanie odpowiednich terminów może, w dowolnym momencie w okresie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji, zostać uznane przez Komisję za podstawę do wycofania uznania zgodnie z art. 9 dyrektywy 94/57/WE. |
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/47 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 28 kwietnia 2009 r.
zezwalająca na wprowadzenie do obrotu oleożywicy likopenowej z pomidorów jako nowego składnika żywności zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady
(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 3036)
(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)
(2009/355/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 1997 r. dotyczące nowej żywności i nowych składników żywności (1), w szczególności jego art. 7,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 7 września 2004 r. przedsiębiorstwo Ottaway & Associates Ltd. zwróciło się w imieniu przedsiębiorstwa LycoRed do właściwych organów Zjednoczonego Królestwa z wnioskiem o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu oleożywicy likopenowej z pomidorów jako nowego składnika żywności; w dniu 30 czerwca 2005 r. właściwy organ ds. oceny żywności w Zjednoczonym Królestwie wydał sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny, w którym stwierdził, że stosowanie oleożywicy likopenowej z pomidorów w proponowanych środkach spożywczych jest dopuszczalne. |
(2) |
Dnia 9 sierpnia 2005 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny wszystkim państwom członkowskim. |
(3) |
Przed upływem okresu 60 dni, określonego w art. 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 258/97, zgłoszono uzasadnione zastrzeżenia wobec wprowadzenia do obrotu danego produktu zgodnie z przepisami wspomnianego artykułu. W związku z tym w dniu 13 września 2006 r. skonsultowano się z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), który następnie, w dniu 24 kwietnia 2008 r., wydał opinię. |
(4) |
W opinii tej EFSA stwierdza, że w proponowanym zakresie likopen można bezpiecznie stosować jako składnik żywności, zaznaczając jednakże, że spożycie likopenu przez przeciętnego konsumenta będzie niższe od dopuszczalnego dziennego spożycia (ADI), przy czym w przypadku niektórych konsumentów wielkość ADI może być przekroczona. |
(5) |
W międzyczasie EFSA stwierdził to samo w związku z innymi wnioskami, dotyczącymi innych zastosowań likopenu jako nowego składnika żywności. Dlatego stosowne wydaje się opracowanie wykazu żywności, w przypadku której dopuszczalne jest dodanie likopenu. |
(6) |
Wobec powyższego zasadne wydaje się zgromadzenie danych o spożyciu obejmujących pewną liczbę lat po dopuszczeniu do obrotu, pozwalających zweryfikować takie dopuszczenie do obrotu w świetle wszelkich dodatkowych informacji dotyczących bezpieczeństwa likopenu i jego spożycia. Szczególną uwagę należy zwrócić na gromadzenie danych dotyczących zawartości likopenu w płatkach śniadaniowych. Na mocy niniejszej decyzji wymóg ten dotyczy jednak stosowania likopenu jako nowego składnika żywności, nie zaś stosowania likopenu jako barwnika żywności, które to zastosowanie regulują przepisy dyrektywy Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dodatków do środków spożywczych dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (2). |
(7) |
Na podstawie oceny naukowej ustalono, że oleożywica likopenowa z pomidorów spełnia kryteria wymienione w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 258/97. |
(8) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Oleożywica likopenowa z pomidorów, zwana dalej „wyrobem”, opisana w załączniku I, może zostać wprowadzona do obrotu we Wspólnocie jako nowy składnik żywności do stosowania w żywności wymienionej w załączniku II.
Artykuł 2
Nowy składnik żywności, dopuszczony do obrotu niniejszą decyzją, jest oznaczany na etykiecie zawierających go środków spożywczych jako „oleożywica likopenowa z pomidorów”.
Artykuł 3
Przedsiębiorstwo LycoRed ustanawia program monitorowania towarzyszący wprowadzeniu wyrobu do obrotu. Program taki obejmuje informacje na temat zawartości likopenu w żywności zgodnie z załącznikiem III.
Zgromadzone dane udostępniane są Komisji i państwom członkowskim w terminach określonych w załączniku III.
Najpóźniej w 2014 r. stosowanie oleożywicy likopenowej z pomidorów jako składnika żywności zostanie poddane przeglądowi w świetle nowych informacji i sprawozdania EFSA.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do LycoRed Ltd., Hebron Rd., Industrial Zone, Beer Sheva 84102, Izrael.
Sporządzono w Brukseli, dnia 28 kwietnia 2009 r.
W imieniu Komisji
Androulla VASSILIOU
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 43 z 14.2.1997, s. 1.
(2) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 27.
ZAŁĄCZNIK I
Specyfikacja oleożywicy likopenowej z pomidorów
OPIS
Oleożywicę likopenową z pomidorów otrzymuje się przez ekstrakcję rozpuszczalnikową dojrzałych pomidorów (Lycopersicon esculentum) z późniejszym usunięciem rozpuszczalnika. Ma ona postać czerwonej do ciemnobrązowej, lepkiej, przejrzystej cieczy.
SKŁAD
Likopen ogółem |
5–15 % |
Z tego trans-likopen |
90–95 % |
Karotenoidy ogółem (liczone jako likopen) |
6,5–16,5 % |
Inne karotenoidy |
1,75 % |
(fitoen/fitofluen/β-karoten) |
(0,5–0,75/0,4–0,65/0,2–0,35 %) |
Tokoferole ogółem |
1,5–3,0 % |
Substancje niezmydlające się |
13–20 % |
Kwasy tłuszczowe ogółem |
60–75 % |
Woda (Karl Fischer) |
Nie więcej niż 0,5 % |
ZAŁĄCZNIK II
Wykaz żywności, do której można dodać oleożywicę likopenową z pomidorów
Rodzaj żywności |
Najwyższa dopuszczalna zawartość likopenu |
Napoje na bazie soków owocowych/warzywnych (łącznie z koncentratami) |
2,5 mg/100 g |
Napoje zalecane przy wzmożonym wysiłku fizycznym, szczególnie dla sportowców |
2,5 mg/100 g |
Żywność przeznaczona do spożywania w ramach diet o obniżonej wartości energetycznej służących obniżeniu masy ciała |
8 mg/zamiennik posiłku |
Płatki śniadaniowe |
5 mg/100 g |
Tłuszcze i sosy |
10 mg/100 g |
Zupy inne niż pomidorowe |
1 mg/100 g |
Pieczywo (w tym chrupkie) |
3 mg/100 g |
Żywność dietetyczna przeznaczona do specjalnych celów medycznych |
Stosownie do danych wymagań żywieniowych |
ZAŁĄCZNIK III
Monitorowanie stosowania oleożywicy likopenowej z pomidorów po wprowadzeniu do obrotu
GROMADZONE INFORMACJE
Ilości oleożywicy likopenowej z pomidorów wyrażone jako likopen dostarczony odbiorcom przez przedsiębiorstwo LycoRed do produkcji końcowych wyrobów spożywczych przewidzianych do wprowadzenia do obrotu w Unii Europejskiej.
Wyniki przeszukiwania baz danych pod kątem informacji o wprowadzeniu do obrotu żywności z dodatkiem w postaci likopenu, wraz z poziomem wzbogacenia żywności i wielkością porcji dla wprowadzonej do obrotu żywności według państwa członkowskiego.
PRZEKAZYWANIE INFORMACJI
Określone powyżej informacje przekazywane są Komisji Europejskiej corocznie za okres 2009–2012, pierwszy raz w terminie 31 października 2010 r. za okres sprawozdawczy przypadający między dniem 1 lipca 2009 r. a dniem 30 czerwca 2010 r., a następnie za kolejne dwa lata przypadające na taki sam roczny okres sprawozdawczy.
INFORMACJE DODATKOWE
W uzasadnionych przypadkach przekazywane powinny być takie same informacje o spożyciu likopenu stosowanego jako barwnik żywności lub składnik suplementów diety, o ile LycoRed dysponuje takimi informacjami.
LycoRed przekazuje także, w przypadku ich posiadania, nowe informacje naukowe umożliwiające zweryfikowanie maksymalnych bezpiecznych dawek spożycia likopenu.
OCENA WIELKOŚCI SPOŻYCIA LIKOPENU
Na podstawie zgromadzonych i przekazanych informacji, o których mowa powyżej, LycoRed dokona uaktualnionej oceny wielkości spożycia.
PRZEGLĄD
W roku 2013 Komisja zasięgnie opinii EFSA w celu dokonania przeglądu informacji przekazanych przez przemysł.
III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE
30.4.2009 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 109/52 |
DECYZJA KOMITETU POLITYCZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA ATALANTA/2/2009
z dnia 21 kwietnia 2009 r.
w sprawie przyjęcia wkładów państw trzecich w operację wojskową Unii Europejskiej mającą na celu udział w powstrzymywaniu, zapobieganiu i zwalczaniu aktów piractwa i rozboju u wybrzeży Somalii (Atalanta)
(2009/356/WPZiB)
KOMITET POLITYCZNY I BEZPIECZEŃSTWA,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 25 akapit trzeci,
uwzględniając wspólne działanie Rady 2008/851/WPZiB z dnia 10 listopada 2008 r. w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej mającej na celu udział w powstrzymywaniu, zapobieganiu i zwalczaniu aktów piractwa i rozboju u wybrzeży Somalii (1) (Atalanta), w szczególności jego art. 10 ust. 2 dotyczący udziału państw trzecich,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Dowódca operacji UE w dniach 17 listopada 2008 r., 16 grudnia 2008 r. i 19 marca 2009 r. przeprowadził konferencje w sprawie formowania i obsady sił. |
(2) |
W następstwie przygotowania zaleceń w sprawie wkładu Norwegii przez dowódcę operacji UE oraz Komitet Wojskowy UE (EUMC) wkład Norwegii powinien zostać zaakceptowany. |
(3) |
Zgodnie z art. 6 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Dania nie uczestniczy w opracowywaniu i wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii Europejskiej, które mają wpływ na kwestie obronne, |
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Wkłady państw trzecich
W następstwie konferencji w sprawie formowania i obsady sił akceptuje się wkład Norwegii w operację wojskową UE mającą na celu udział w powstrzymywaniu, zapobieganiu i zwalczaniu aktów piractwa i rozboju u wybrzeży Somalii (Atalanta).
Artykuł 2
Wejście w życie
Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli, dnia 21 kwietnia 2009 r.
W imieniu Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa
I. ŠRÁMEK
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 301 z 12.11.2008, s. 33.