I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

13.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/3

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/14/WE

z dnia 11 marca 2009 r.

zmieniająca dyrektywę 94/19/WE w sprawie systemów gwarancji depozytów w odniesieniu do poziomu gwarancji oraz terminu wypłaty

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 47 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 7 października 2008 r. Rada uzgodniła, że priorytetem jest przywrócenie zaufania do sektora finansowego i zapewnienie jego właściwego funkcjonowania. Rada zobowiązała się do podjęcia wszelkich środków koniecznych do ochrony depozytów klientów indywidualnych i z zadowoleniem przyjęła ogłoszony przez Komisję zamiar pilnego przedłożenia odpowiedniego wniosku legislacyjnego służącego zwiększeniu konwergencji systemów gwarancji depozytów.

(2)	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 94/19/WE (3) przewiduje już podstawową ochronę deponentów. W obliczu obecnego kryzysu finansowego musi ona jednak zostać zwiększona.

(3)

Minimalny poziom gwarancji zgodnie z dyrektywą 94/19/WE wynosi obecnie 20 000 EUR, przy czym państwa członkowskie mają możliwość podwyższenia go. W odniesieniu do znacznej liczby depozytów we Wspólnocie kwota ta okazuje się jednak niewystarczająca. W celu utrzymania zaufania deponentów oraz osiągnięcia większej stabilności na rynkach finansowych należy zatem podwyższyć minimalny poziom gwarancji do 50 000 EUR. Do dnia 31 grudnia 2010 r. poziom gwarancji w odniesieniu do sumy depozytów każdego z deponentów powinien zostać ustalony na 100 000 EUR, chyba że oceny wpływu przedłożonej przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 31 grudnia 2009 r. będzie wynikało, że takie podwyższenie i taka harmonizacja są nieodpowiednie i finansowo niewykonalne dla wszystkich państw członkowskich w celu zapewnienia ochrony konsumentów i stabilności finansowej we Wspólnocie oraz uniknięcia zakłóceń konkurencji między państwami członkowskimi. Jeżeli ocena wpływu wykaże, że takie podwyższenie i taka harmonizacja nie są właściwe, Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie stosowne wnioski.

(4)

Ten sam poziom gwarancji powinien mieć zastosowanie do wszystkich deponentów, bez względu na to, czy walutą danego państwa członkowskiego jest euro, czy nie. Państwa członkowskie nienależące do strefy euro powinny mieć możliwość zaokrąglania kwot otrzymanych w wyniku przeliczenia, nie naruszając przy tym równoważnej ochrony deponentów.

(5)

Sprawozdanie, które Komisja ma przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, powinno zawierać analizę wszystkich odnośnych kwestii, takich jak kompensacje i wierzytelności wzajemne, określanie wysokości składek, zakres produktów i deponentów objętych gwarancjami, skuteczność transgranicznej współpracy między systemami gwarancji depozytów oraz powiązania między systemami gwarancji depozytów a alternatywnymi sposobami wypłacania deponentom kwot gwarantowanych, np. awaryjnymi mechanizmami wypłaty. Na potrzeby sporządzenia tego sprawozdania państwa członkowskie powinny zgromadzić odpowiednie dane i na żądanie przedłożyć je Komisji.

(6)

Niektóre państwa członkowskie ustanowiły zgodnie z dyrektywą 94/19/WE systemy gwarancji depozytów, które zapewniają pełne gwarancje niektórych rodzajów depozytów długoterminowych, takich jak wierzytelności z tytułu rent i emerytur. Konieczne jest poszanowanie praw i oczekiwań deponentów objętych takimi systemami.

(7)

Niektóre państwa członkowskie ustanowiły lub planują ustanowić na mocy dyrektywy 94/19/WE systemy gwarancji depozytów, które zapewniają pełną gwarancję niektórych tymczasowo podwyższonych sald rachunków. Komisja powinna do dnia 31 grudnia 2009 r. ocenić, czy należy utrzymać lub wprowadzić pełne gwarancje niektórych tymczasowo podwyższonych sald rachunków.

(8)

Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć wpływu na funkcjonowanie systemów chroniących samą instytucję kredytową, w szczególności zapewniających jej płynność i wypłacalność, a tym samym gwarantujących deponentom ochronę co najmniej równoważną z ochroną zapewnianą przez system gwarancji depozytów, ani na dobrowolne systemy odszkodowań dla deponentów, które nie zostały wprowadzone lub oficjalnie uznane przez dane państwo członkowskie.

(9)	Państwa członkowskie powinny zachęcać systemy gwarancji depozytów do rozważenia możliwości przystąpienia do porozumień lub udoskonalania obowiązujących porozumień dotyczących ich odpowiednich zobowiązań.

(10)

Obecnie obowiązujący trzymiesięczny termin wypłaty, który może zostać przedłużony do dziewięciu miesięcy, jest sprzeczny z potrzebą utrzymania zaufania deponentów i nie odpowiada ich potrzebom. W związku z tym termin wypłaty powinien zostać skrócony do dwudziestu dni roboczych. Okres ten powinien być przedłużony tylko w wyjątkowych okolicznościach i po zatwierdzeniu przez właściwe organy. Dwa lata po wejściu w życie dyrektywy Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące skuteczności i terminów dotyczących procedur wypłaty, oceniające stosowność dalszego skrócenia terminu do dziesięciu dni roboczych.

(11)

Ponadto w przypadkach, gdy wypłata następuje w wyniku ustalenia dokonanego przez właściwe organy, obowiązujący obecnie termin 21 dni na podjęcie decyzji powinien zostać skrócony do pięciu dni roboczych, aby nie utrudniać szybkiej wypłaty. Jednak właściwe organy powinny być najpierw przekonane, że dana instytucja kredytowa nie wypłaciła należnych i wymagalnych depozytów. Ocena taka powinna podlegać procedurze sądowej lub administracyjnej państw członkowskich.

(12)	Depozyty można uznać za niedostępne, gdy wczesna interwencja lub środki reorganizacyjne okazały się nieskuteczne. Nie powinno to uniemożliwiać właściwym organom podejmowania dalszych działań restrukturyzacyjnych w okresie wypłaty.

(13)

Państwa członkowskie powinny zmierzać do zapewnienia ciągłości świadczenia usług bankowych i utrzymania płynności banków, zwłaszcza w okresach zawirowań na rynkach finansowych. W tym celu zachęca się państwa członkowskie do jak najszybszego zapewnienia awaryjnych wypłat odpowiednich kwot, na wniosek deponentów dotkniętych danym problemem, w terminie nieprzekraczającym trzech dni od daty złożenia wniosku. Jako że skrócenie obecnego trzymiesięcznego terminu wypłaty pozytywnie wpłynie na zaufanie deponentów i na właściwe funkcjonowanie rynków finansowych, państwa członkowskie i ich systemy gwarancji depozytów powinny zapewnić jak najkrótszy termin wypłaty.

(14)	Dyrektywa 94/19/WE przewiduje możliwość obniżenia poziomu gwarancji przez państwa członkowskie o określony procent. Wykazane zostało, że możliwość ta osłabia zaufanie deponentów i w związku z tym powinna zostać zniesiona.

(15)	Środki niezbędne do wdrożenia dyrektywy 94/19/WE powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4).

(16)

Komisja powinna w szczególności mieć prawo do dostosowania poziomu gwarancji do poziomu inflacji w Unii Europejskiej, na podstawie zmian zharmonizowanego wskaźnika cen konsumpcyjnych publikowanego przez Komisję. Ponieważ środek ten ma zakres ogólny i ma na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 94/19/WE, środek ten musi zostać przyjęty zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, ustanowioną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(17)

Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, jakimi są harmonizacja poziomu gwarancji oraz terminów wypłaty, nie mogą zostać osiągnięte w stopniu wystarczającym przez państwa członkowskie z uwagi na znaczącą liczbę różnych przepisów obowiązujących obecnie w systemach prawnych poszczególnych państw członkowskich, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(18)	W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić dyrektywę 94/19/WE.

(19)

Zgodnie z pkt 34 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (5) zachęca się państwa członkowskie do sporządzenia, na własne potrzeby i w interesie Wspólnoty, własnych tabel przedstawiających korelacje między niniejszą dyrektywą a działaniami niezbędnymi do jej wdrożenia, oraz do ich podania do publicznej wiadomości,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zmiany do dyrektywy 94/19/WE

W dyrektywie 94/19/WE wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1 pkt 3 ppkt (i) drugi akapit otrzymuje brzmienie:

„Właściwe organy dokonują tych ustaleń tak szybko, jak to możliwe, jednak w żadnym wypadku nie później niż w terminie pięciu dni roboczych po tym, gdy po raz pierwszy stwierdziły, że instytucja kredytowa nie wypłaciła należnych i wymagalnych depozytów; lub”;

w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

a)	ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–4, państwa członkowskie zapewniają wzajemną współpracę systemów gwarancji depozytów.”;

b)	dodaje się ustęp w brzmieniu: „6. Nie rzadziej niż raz na dwa lata Komisja dokonuje oceny funkcjonowania niniejszego artykułu i w stosownych przypadkach proponuje dokonanie w nim zmian.”;

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Państwa członkowskie zapewniają, by poziom gwarancji w odniesieniu do sumy depozytów każdego z deponentów wynosił co najmniej 50 000 EUR w przypadku niedostępności depozytów.

1a. Do dnia 31 grudnia 2010 r. państwa członkowskie zapewniają, by poziom gwarancji z odniesieniu do sumy depozytów każdego deponenta ustalony był na 100 000 EUR w przypadku niedostępności depozytów.

Jeżeli w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 12, Komisja uzna, że takie podwyższenie poziomu gwarancji i taka harmonizacja są nieodpowiednie i finansowo niewykonalne dla wszystkich państw członkowskich w celu zapewnienia ochrony konsumentów i stabilności finansowej we Wspólnocie oraz uniknięcia zakłóceń transgranicznych między państwami członkowskimi, Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek w sprawie zmiany akapitu pierwszego.

1b. Państwa członkowskie nienależące do strefy euro zapewniają, aby przy przeliczaniu na walutę krajową kwot wyrażonych w euro, o których mowa w ust. 1 i 1a, kwoty w walutach krajowych faktycznie wypłacane deponentom były równoważne kwotom określonym w niniejszej dyrektywie.”;

b)	ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Ustęp 1a nie wyklucza utrzymania w mocy przepisów, które przed dniem 1 stycznia 2008 r. zapewniały, zwłaszcza ze względów społecznych, pełną gwarancję niektórych rodzajów depozytów.”;

c)	skreśla się ust. 4;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„7. Komisja może dostosować kwoty, o których mowa w ust. 1 i 1a, do stopy inflacji w Unii Europejskiej, wyrażonej zmianą zharmonizowanego wskaźnika cen konsumpcyjnych publikowanego przez Komisję.

Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 7a ust. 2.”;

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 7a

1. Komisję wspiera Europejski Komitet Bankowy utworzony decyzją Komisji 2004/10/WE (6).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (7), z uwzględnieniem jej art. 8.

w art. 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Państwa członkowskie zapewniają, aby instytucje kredytowe udostępniały swoim faktycznym i potencjalnym deponentom informacje niezbędne do zidentyfikowania systemu gwarancji depozytów we Wspólnocie, do którego należy instytucja kredytowa wraz z oddziałami, lub alternatywnego systemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 akapit drugi lub w art. 3 ust. 4. Deponenci są informowani o przepisach dotyczących systemu gwarancji depozytów lub o wszelkich innych mających zastosowanie ustaleniach, łącznie z kwotą i zakresem gwarancji oferowanej w systemie gwarancji depozytów. Jeżeli depozyt nie jest objęty gwarancją w systemie gwarancji depozytów zgodnie z art. 7 ust. 2, instytucja kredytowa powiadamia o tym deponenta. Wszelkie informacje udostępniane są w łatwy do zrozumienia sposób.

Informacje dotyczące warunków otrzymania odszkodowania i formalności, jakich należy dopełnić w tym celu, podawane są na wniosek.”;

w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Systemy gwarancji depozytów są w stanie wypłacić należycie zweryfikowane roszczenia deponentów dotyczące depozytów, które są niedostępne, w terminie dwudziestu dni roboczych, licząc od daty, w której właściwe organy dokonały ustalenia, o którym mowa w art. 1 ust. 3 ppkt (i), lub od dnia, w którym organ sądowy wydał decyzję, o której mowa w art. 1 ust. 3 ppkt (ii). Termin ten obejmuje zebranie i przekazanie dokładnych danych o deponentach i depozytach, które są niezbędne do weryfikacji roszczeń.

W okolicznościach zupełnie wyjątkowych system gwarancji depozytów może zwrócić się do właściwych organów o przedłużenie terminu. Takie przedłużenie nie może przekroczyć dziesięciu dni roboczych.

Do dnia 16 marca 2011 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące skuteczności i terminów procedur wypłaty, oceniające możliwość skrócenia terminu wypłaty, o którym mowa w pierwszym akapicie, do dziesięciu dni roboczych.

Państwa członkowskie zapewniają, aby systemy gwarancji depozytów przeprowadzały regularne testy swoich systemów oraz, aby w stosownych przypadkach były informowane o wykryciu przez właściwe organy problemów w danej instytucji kredytowej, mogących wymagać uruchomienia systemów gwarancji depozytów.”;

b)	skreśla się ust. 2;

art. 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

1. Do dnia 31 grudnia 2009 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące:

harmonizacji mechanizmów finansowania systemów gwarancji depozytów, podejmujące w szczególności kwestię skutków braku takiej harmonizacji w przypadku kryzysu o charakterze transgranicznym, w odniesieniu do gotowości do wypłat depozytów, oraz w odniesieniu do zasad uczciwej konkurencji, a także korzyści i kosztów takiej harmonizacji;

b)	stosowności i warunków wprowadzenia pełnych gwarancji dla niektórych tymczasowo podwyższonych sald rachunków;

c)	możliwych modeli wprowadzenia składek uzależnionych od ryzyka;

d)	korzyści i kosztów ewentualnego wprowadzenia wspólnotowego systemu gwarancji depozytów;

e)	wpływu różnic w prawodawstwie dotyczącym kompensacji w przypadkach, gdy długi deponenta równoważą jego saldo dodatnie, na skuteczność systemu i możliwe zakłócenia, przy uwzględnieniu procesu likwidacji transgranicznej;

f)	harmonizacji zakresu produktów i deponentów objętych gwarancjami, w tym szczególnych potrzeb małych i średnich przedsiębiorstw oraz władz lokalnych;

g)	powiązań między systemami gwarancji depozytów a alternatywnymi sposobami wypłacania deponentom odszkodowania, np. awaryjnymi mechanizmami wypłaty.

W razie potrzeby Komisja przedkłada stosowne wnioski w celu zmiany niniejszej dyrektywy.

2. Państwa członkowskie informują Komisję i Europejski Komitet Bankowy o zamiarze zmiany zakresu lub poziomu gwarancji depozytów, a także o wszelkich trudnościach napotykanych przy współpracy z innymi państwami członkowskimi.”;

8)	skreśla się załącznik III.

Artykuł 2

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 30 czerwca 2009 r.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 1 pkt 3 ppkt (i) drugi akapit, art. 7 ust. 1a i 3 oraz art. 10 ust. 1 dyrektywy 94/19/WE, zmienionej niniejszą dyrektywą, do dnia 31 grudnia 2010 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 11 marca 2009 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

H.-G. PÖTTERING

Przewodniczący

W imieniu Rady

A. VONDRA

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 314 z 9.12.2008, s. 1.

(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 18 grudnia 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) i decyzje Rady z dnia 26 lutego 2009 r. i z dnia 5 marca 2009 r.

(3) Dz.U. L 135 z 31.5.1994, s. 5.

(4) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

(5) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, s. 1.

(6) Dz.U. L 3 z 7.1.2004, s. 36.

(7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.”;

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

13.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/8

DECYZJA KOMISJI

z dnia 12 września 2007 r.

w sprawie programu pomocy C 12/06 (ex N 132/05), który Republika Czeska planuje zrealizować w celu wsparcia transportu kombinowanego

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 4134)

(Jedynie tekst w języku czeskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/182/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 88 ust. 2 akapit pierwszy,

wezwawszy zainteresowane strony do przedstawienia swoich uwag zgodnie z wyżej wymienionymi postanowieniami (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

1. PROCEDURA

(1)

Pismem z dnia 16 marca 2005 r. Stałe Przedstawicielstwo Republiki Czeskiej zgłosiło program pomocy wspierający transport kombinowany. Pomoc zarejestrowano pod nr N 132/05. Pismem z dnia 19 maja 2005 r. Komisja zadała dalsze pytania dotyczące programu, na które władze Republiki Czeskiej odpowiedziały w piśmie zarejestrowanym w Dyrekcji Generalnej ds. Energii i Transportu w dniu 11 lipca 2005 r. W dniu 14 czerwca 2005 r. odbyło się spotkanie techniczne z udziałem władz Republiki Czeskiej i służb Komisji. Druga prośba o podanie informacji została zawarta w piśmie z dnia 5 września 2005 r. Władze Republiki Czeskiej odpowiedziały na tę prośbę pismem z dnia 5 października 2005 r. Trzecia prośba o podanie informacji została zawarta w piśmie z dnia 1 grudnia 2005 r. Władze Republiki Czeskiej odpowiedziały na tę prośbę pismem z dnia 9 stycznia 2006 r.

(2)

Pismem z dnia 4 kwietnia 2006 r. Komisja poinformowała Republikę Czeską, że postanowiła wszcząć procedurę określoną w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w stosunku do jednego konkretnego środka dotyczącego pomocy na zakup pewnego rodzaju wagonów do wykorzystania w transporcie kombinowanym i postanowiła nie wnosić żadnego zastrzeżenia odnośnie do pozostałych środków pomocy.

(3)	Decyzja Komisji o wszczęciu procedury została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2). Komisja wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag.

(4)	Komisja nie otrzymała uwag od zainteresowanych stron.

(5)	Władze Republiki Czeskiej wysłały do Komisji swoje uwagi do decyzji Komisji z dnia 4 kwietnia 2006 r. pismem z dnia 9 maja 2006 r.

(6)

Pismem z dnia 1 lutego 2007 r. władze Republiki Czeskiej poinformowały Komisję o modyfikacjach wprowadzonych do zgłoszonego programu pomocy w odniesieniu do zakupu pewnego rodzaju wagonów do wykorzystania w transporcie kombinowanym. W dniu 27 kwietnia 2007 r. przekazano Komisji dodatkowe informacje. Pismem z dnia 28 czerwca 2007 r. władze Republiki Czeskiej poinformowały Komisję o nowych modyfikacjach wprowadzonych do zgłoszonego programu pomocy w odniesieniu do zakupu pewnego rodzaju wagonów do wykorzystania w transporcie kombinowanym.

2. OPIS PROGRAMU

2.1. Cel

(7)

Celem programu jest rozwój transportu kombinowanego z zamiarem przeniesienia transportu towarowego z transportu drogowego na inne rodzaje transportu. Program składa się z kilku podprogramów:

a)	podprogram 1: pomoc na budowę, rozbudowę i modernizację istniejących terminali transportu kombinowanego;

b)	podprogram 2: pomoc na nabycie sprzętu transportu kombinowanego – dotacje inwestycyjne;

c)	podprogram 3: pomoc dla fazy uruchomienia nowych szlaków transportu kombinowanego.

(8)	Program powinien w szczególności wpłynąć na zwiększenie wykorzystania samego transportu kombinowanego poprzez zwiększenie jego konkurencyjności.

2.2. Podstawa prawna

(9)	Podstawą prawną będzie uchwała rządu Republiki Czeskiej dotycząca ram polityki rozwoju i wsparcia transportu kombinowanego w latach 2006–2010.

2.3. Beneficjenci

(10)	Beneficjentami będą operatorzy transportu kombinowanego, przewoźnicy kolejowi oraz operatorzy terminali.

(11)	Wszystkie przedsiębiorstwa UE mające siedziby, agencje, oddziały lub filie w Republice Czeskiej będą miały dostęp do pomocy.

2.4. Rodzaj pomocy

(12)	Pomoc przyjmie formę bezzwrotnych dotacji. Podprogram 2 przewiduje pomoc w postaci dotacji inwestycyjnych na nabycie sprzętu do transportu kombinowanego, w tym na zakup pewnego rodzaju wagonów dla transportu kombinowanego.

(13)

Środki pomocy państwa zawarte w podprogramach 1 i 3 oraz w podprogramie 2 z wyłączeniem pomocy na zakup pewnego rodzaju wagonów do wykorzystania w transporcie kombinowanym były przedmiotem decyzji Komisji przyjętej w dniu 4 kwietnia 2006 r., na mocy której wszczęto obecne postępowanie wyjaśniające. W odniesieniu do wszystkich pozostałych środków, z wyjątkiem zakupu pewnego rodzaju wagonów do wykorzystania w transporcie kombinowanym, Komisja postanowiła nie zgłaszać żadnego zastrzeżenia. W związku z tym niniejsza decyzja dotyczy tylko pomocy na zakup pewnego rodzaju wagonów do wykorzystania w transporcie kombinowanym.

(14)

W swoim zgłoszeniu władze Republiki Czeskiej twierdzą, że te specjalne wagony nie mogą być wykorzystywane w ramach tradycyjnych usług kolejowych, lecz tylko i wyłącznie do przewozu intermodalnych jednostek transportowych. Wagony te mają specjalną konstrukcję zmienioną wyłącznie pod kątem przewozu intermodalnych jednostek transportowych, co sprawia, że niemożliwe jest wykorzystywanie tych wagonów do przewozu towarów przewożonych tradycyjnymi wagonami – na przykład wagony te nie mają podłogi, oblicówki lub tylnych ścian czołowych, ale są wyposażone w urządzenia przytwierdzające (blokady typu „twistlocks”). Dotacja zostanie przyznana tylko na te specjalne wagony kolejowe, a ubiegający się o nią będą musieli przedstawić ich dokładną specyfikację i zastosować je w ramach nowych linii transportu kombinowanego. Głównym celem wsparcia jest zapewnienie niezbędnej liczby wagonów kolejowych dla danej linii transportu kombinowanego lub wagonów kolejowych dla „nowych” systemów transportu kombinowanego (np. przygotowanie przyczep drogowych), których dotąd nie eksploatowano w Republice Czeskiej. Taka sama zasada zostanie zastosowana również do specjalnych pojazdów drogowych w transporcie kombinowanym, a wsparcie obejmie również intermodalne jednostki transportowe z wyjątkiem kontenerów ISO.

2.5. Intensywność, budżet i czas trwania

(15)	Intensywność pomocy wynosi 30 % kwalifikowalnych kosztów.

(16)	Spodziewany budżet na okres 2006–2010 wynosi 1 580 mln CZK (55 702 450 EUR) dla całego programu.

2.6. Procedura

(17)	Procedura przyznawania pomocy, ocena projektu, kumulacja oraz środki kontrolne są dokładnie takie same, jak te, które zostały zatwierdzone przez Komisję w jej decyzji z dnia 4 kwietnia 2006 r.

3. POWODY WSZCZĘCIA FORMALNEGO POSTĘPOWANIA WYJAŚNIAJĄCEGO: WĄTPLIWOŚCI KOMISJI CO DO ZGODNOŚCI Z TRAKTATEM POMOCY NA SPECJALNE WAGONY DLA TRANSPORTU KOMBINOWANEGO

(18)	W odniesieniu do tej konkretnej części pomocy, dotyczącej specjalnych wagonów do transportu kombinowanego, Komisja miała wątpliwości, czy można ją uznać za zgodną z Traktatem WE.

(19)

W świetle polityki Komisji wspierającej transport kombinowany, rozważany środek mógłby być uznany za zgodny na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE, gdyby, w szczególności, zostało zagwarantowane, że wagony, których zakup jest wspierany przez pomoc, będą mogły być wykorzystywane wyłącznie do operacji związanych z transportem kombinowanym. Na etapie wszczynania postępowań Komisja nie posiadała wystarczających informacji, aby ostatecznie stwierdzić, że te wagony będą mogły być wykorzystywane tylko i wyłącznie w ramach usług transportu kombinowanego.

(20)

Ewentualnie pomoc przyznana na nabycie taboru kolejowego przeznaczonego nie tylko do transportu kombinowanego mogłaby zostać uznana za zgodną, gdyby beneficjentami pomocy były wyłącznie małe i średnie przedsiębiorstwa („MŚP”). Artykuł 4 ust. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (3) zezwala na pomoc inwestycyjną z przeznaczeniem na zakup wagonów kolejowych dla MŚP. W szczególności intensywność pomocy ustalona w art. 4 ust. 2 wynosi 15 % dla małych i 7,5 % dla średnich przedsiębiorstw. Aby zastosować te przepisy, Komisja zwróciła się o potwierdzenie, że z tego środka skorzystałyby wyłącznie małe i średnie przedsiębiorstwa w granicach wskazanych pułapów.

4. UWAGI REPUBLIKI CZESKIEJ

A. Uwagi dotyczące decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego

(21)	W swoim piśmie z dnia 9 maja 2006 r. władze Republiki Czeskiej przedstawiły następujące uwagi.

(22)	Proponowana pomoc obejmuje zakup specjalnych wagonów przeznaczonych do wykorzystywania wyłącznie w transporcie kombinowanym, które nie mogą być użyte do innych celów związanych z transportem kolejowym z uwagi na ich specjalną konstrukcję.

(23)

Zgodnie z międzynarodowym systemem znakowania literowego UIC, wagony te należą do kategorii S lub ewentualnie kategorii L. Kategoria „S” oznacza płaski wagon na wózkach zwrotnych („bogie”) o swoistej konstrukcji, natomiast „L” oznacza płaski dwuosiowy wagon o swoistej konstrukcji. Wagony należące do tych kategorii są specjalnie zaprojektowane (mają swoistą konstrukcję) z przystosowaniem wyłącznie do przewożenia intermodalnych jednostek transportowych, co sprawia, że niemożliwe jest wykorzystywanie tych wagonów do przewożenia towarów w taki sam sposób, jak w innych wagonach kolejowych. Powierzchnia ładunkowa wagonów należących do tej kategorii zawiera konstrukcję ramową ze sworzniami mocującymi bądź innymi specjalnymi częściami lub urządzeniami, które są niezbędne do przymocowywania intermodalnych jednostek transportowych lub operowania nimi. Dlatego nie mają one pełnej podłogi, ścian bocznych lub słupków ani ścian czołowych, a więc nie jest możliwe przymocowywanie do nich innego rodzaju ładunku niż intermodalne jednostki transportowe. W Europie jest około 100 typów wagonów należących do tych kategorii.

(24)

Celem pomocy na zakup przedmiotowych wagonów jest pomoc w zapewnieniu specjalnych wagonów kolejowych dla nowych szlaków transportu kombinowanego lub wagonów kolejowych dla „nowych” systemów transportu kombinowanego, które w Republice Czeskiej nie były dotąd w ogóle eksploatowane (np. transport naczep drogowych) lub były eksploatowane na małą skalę (np. transport nadwozi wymiennych).

(25)

Specjalne wagony kolejowe, których nabycie byłoby sfinansowane ze środków publicznych, mogłyby być wykorzystane wyłącznie w kontekście nowego szlaku transportu kombinowanego oraz na warunkach ustalonych z góry w uchwale rządu, o której mowa w motywie 9. Dotacja może wynosić maksymalnie 30 % całkowitych kosztów nabycia. Komitet oceniający oceni liczbę wymaganych wagonów, kwotę dotacji, wypełnienie warunków programu oraz jakość biznes planu.

(26)

W regularnych trzymiesięcznych odstępach czasu w ciągu wyznaczonego okresu beneficjent będzie przekazywał do Ministerstwa Transportu m.in. informacje o eksploatacji nowego szlaku oraz wykorzystaniu wagonów kolejowych nabytych za pomocą dotacji. Ponadto prowadzone przez Ministerstwo Transportu monitorowanie będzie skupiać się na rachunkowości i ewidencji oraz wyrywkowych fizycznych kontrolach przedmiotowych wagonów.

(27)

Przekształcenie tych wagonów jest trudne z technicznego punktu widzenia oraz bardzo kosztowne. Przekształcenie wiązałoby się ponadto ze zmianą oznakowania wagonów, co oczywiście wymaga zatwierdzenia przez Urząd Administracji Kolei – czeski organ państwowy. Przekształcenie wagonów pojawiłoby się również w ewidencji wagonów, która będzie przedmiotem kontroli Ministerstwa Transportu.

(28)

Republika Czeska uważa, że wsparcie na zakup wagonów kolejowych serii S lub L jest zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, ponieważ sama konstrukcja tych wagonów uniemożliwia wykorzystywanie ich w zwykłym transporcie kolejowym, a przekształcenie tych wagonów byłoby trudne z technicznego punktu widzenia i byłoby bardzo kosztowne. Monitorowanie wykorzystania środków finansowych będzie opierać się, po pierwsze, na informacjach, które beneficjent jest zobowiązany przekazywać do Ministerstwa Transportu, a dotyczących m.in. eksploatacji nowego szlaku oraz wykorzystania wagonów kolejowych nabytych za pomocą dotacji, a po drugie, na weryfikacji rachunkowości i ewidencji beneficjenta, w tym również wyrywkowych fizycznych kontrolach tych wagonów.

B. Modyfikacja programu pomocy

(29)

W swoim piśmie z dnia 1 lutego 2007 r. czeskie władze powiadomiły Komisję o modyfikacji programu pomocy w odniesieniu do intensywności pomocy na zakup pewnego rodzaju wagonów do wykorzystania w transporcie kombinowanym, aby przystosować go do wymogów rozporządzenia (WE) nr 70/2001. Pismem z dnia 28 czerwca 2007 r. czeskie władze poinformowały Komisję o nowych modyfikacjach wprowadzonych do programu w odniesieniu do zakupu pewnego rodzaju wagonów dla transportu kombinowanego w celu zachowania warunków pierwotnego zgłoszenia.

5. OCENA ŚRODKA

(30)

Zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu WE wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub poprzez środki państwowe w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez faworyzowanie niektórych przedsiębiorstw lub dostarczania niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi, chyba że Traktat stanowi inaczej.

(31)	W odniesieniu do warunków wykorzystania środków państwowych, przewidywany środek pomocy zakłada, że wkład państwa otrzymają wybrani beneficjenci. Za dostarczenie takich wkładów finansowych odpowiedzialne jest państwo. Komisja wnioskuje, że rozważany środek wiąże się z użyciem środków państwowych.

(32)	W odniesieniu do kwestii selektywnej korzyści ekonomicznej, środek pomocy stosuje się jedynie do przedsiębiorstw kolejowych, które prowadzą transport kombinowany na terenie Republiki Czeskiej. Zatem faworyzuje on niektóre przedsiębiorstwa lub dostarczanie niektórych towarów.

(33)

W odniesieniu do warunku dotyczącego zakłócenia konkurencji i wpływu na handel pomiędzy państwami członkowskimi, gdy pomoc przyznana przez państwo członkowskie wzmacnia pozycję jednego przedsiębiorstwa w stosunku do innych przedsiębiorstw konkurujących w ramach handlu wewnątrzwspólnotowego, należy uznać, że pomoc ta ma wpływ na te przedsiębiorstwa (4).

(34)

Dyrektywa Rady 92/106/EWG z dnia 7 grudnia 1992 r. w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dla niektórych typów transportu kombinowanego towarów między państwami członkowskimi (5) uwolniła działania związane z transportem kombinowanym, o których mowa w art. 1, od wszelkich systemów kwot i systemów zatwierdzania od dnia 1 lipca 1993 r. Od tamtego czasu przedsiębiorstwa zaczynają stopniowo działać w więcej niż jednym państwie członkowskim i zaczyna się rozwijać wewnątrzwspólnotowa wymiana handlowa. Konkurencja między podmiotami gospodarczymi prowadzącymi działalność w zakresie transportu kombinowanego towarów rozszerza się w ten sposób poza granice państw członkowskich. Położenie geograficzne Republiki Czeskiej sprawia, że rozwój konkurencji między operatorami transportu kombinowanego wewnątrz i poza granicami tego państwa członkowskiego jest relatywnie silniejszy niż w innych częściach Wspólnoty. Zamierzony środek wesprze operatorów transportu kombinowanego, którzy rozwijają działalność wewnątrz Republiki Czeskiej, w konkurencji w innymi operatorami, którzy rozwijają swoją działalność w sąsiadujących państwach członkowskich. Jako taki, może on zakłócać konkurencję i wpływać na wymianę handlową miedzy państwami członkowskimi.

(35)

W świetle tych faktów Komisja uznaje, że zgłoszony program pomocy obejmuje pomoc w znaczeniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE i w związku z tym jest zasadniczo zabroniony na mocy tego artykułu, chyba że można go uznać za zgodny ze wspólnym rynkiem na mocy któregokolwiek spośród wyłączeń przewidzianych w Traktacie lub w prawodawstwie wtórnym.

6. OCENA ZGODNOŚCI ŚRODKA POMOCY

(36)	W braku bardziej szczegółowego przepisu, zgłoszony program można ocenić jedynie na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu.

(37)

Artykuł 87 ust. 3 lit. c) stanowi, że pomoc przeznaczona na wsparcie rozwoju niektórych rodzajów działalności gospodarczej lub niektórych sektorów gospodarki może być traktowana jako zgodna ze wspólnym rynkiem, w przypadku gdy nie wpływa niekorzystnie, w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem, na warunki wymiany handlowej.

6.1. Cel wspólnego interesu

(38)

Wspólnota prowadzi od pewnego czasu politykę osiągania zrównoważonego systemu transportu intermodalnego, a rozwijanie konkurencyjności transportu kombinowanego w stosunku do drogowego jest nieodłączną częścią tej polityki. Celem polityki KE w zakresie transportu kombinowanego jest osiągnięcie modalnego przejścia z transportu drogowego na inne sposoby transportu.

(39)

Wspólnotowe instrumenty, takie jak dyrektywa Rady 92/106/EWG, mają wyraźnie na celu wspieranie rozwoju transportu kombinowanego, co potwierdza czwarty motyw wymienionej dyrektywy. Biała księga dotycząca polityki transportu (6) zachęca do korzystania z kolei oraz innych przyjaznych dla środowiska sposobów transportu, aby mogły one stać się konkurencyjnymi alternatywami w stosunku do przewozu drogowego.

(40)

Polityka intermodalna jest inicjatywą na rzecz odciążenia sektora transportu drogowego i jest zgodna z wnioskami z posiedzenia Rady Europejskiej w Goeteborgu w czerwcu 2001 r., gdzie zadeklarowano, że przedsięwzięcia związane z pomocą w modalnym przejściu z transportu drogowego na środki bardziej przyjazne dla środowiska znajdują się w centrum polityki na rzecz zrównoważonego transportu (7).

(41)

Ponadto przemysł europejski obecnie utrzymuje lub zwiększa konkurencyjność swojej produkcji w Europie w dużej mierze dzięki zaawansowanej logistyce, optymalizując produkcję i dystrybucję oraz tworząc równocześnie wartość. Złożone łańcuchy zaopatrzenia są coraz bardziej narażone na spadek niezawodności i rosnące koszty transportu drogowego. Intermodalna logistyka musi więc stać się kluczową kwestią dla europejskiego przemysłu wytwórczego, aby utrzymać środki i procesy produkcji w Europie.

6.2. Konieczność i proporcjonalność pomocy

(42)

Transport intermodalny jest złożoną opcją transportu wymagającą udziału różnych uczestników działających w oparciu o różne modele gospodarcze w środowisku podzielonym i o niedużej skali, często nadal stosujących odmienne rozwiązania modalne i rozdzielonych granicami państw. Komisja uznaje, że w pierwszym rzędzie zadaniem podmiotów gospodarczych jest poprawa intermodalnego transportu w obrębie rynków, do których mają one wolny dostęp i gdzie panują reguły wolnej konkurencji oraz podaży i popytu. Jednak, aby w pełni wyzwolić potencjał intermodalnego transportu należy zachęcać do podejmowania ryzyka związanego z przeniesieniem transportu drogowego na alternatywne sposoby transportu.

(43)

Wiele przedsiębiorstw transportowych działa dziś na rynkach podlegających w całości restrukturyzacji. Ich marże są niskie, planowanie trudne, a przyszłość niepewna. Dlatego należy opracować praktyczne i rynkowo zorientowane programy wsparcia, mające na celu pomoc dla sektora intermodalnego w podejmowaniu ryzyka i stawianiu czoła wyzwaniu, jakim jest osiągnięcie trwałej i szerokiej zmiany modalnej zgodnie z celami wytyczonymi w Białej Księdze Komisji z 2001 r.

(44)	Proponowana pomoc przeznaczona jest na zakup specjalnych wagonów do wykorzystywania wyłącznie w transporcie kombinowanym, które nie mogą być użyte do innych celów związanych z transportem kolejowym z uwagi na ich specjalną konstrukcję.

(45)

Komisja uważa, że wyjaśnienia przedstawione przez czeskie władze w ich piśmie z dnia 9 maja 2006 r., o których mowa w motywach 20–27 niniejszej decyzji, wyraźnie wskazują, że specjalne wagony są przeznaczone wyłącznie do prowadzenia operacji w ramach transportu kombinowanego z uwagi na ich specjalne rozwiązanie projektowe (swoistą konstrukcję) przystosowane wyłącznie do przewożenia intermodalnych jednostek transportowych, co utrudnia wykorzystywanie tych wagonów do przewożenia towarów w taki sam sposób, jak w innych wagonach kolejowych.

(46)

W swojej praktyce Komisja uznała już pomoc państwa na nabycie sprzętu przeznaczonego wyłącznie do transportu kombinowanego (8), w szczególności wagonów o takich swoistych warunkach (9), za zgodną z zasadami Traktatu. Ponadto Komisja uważa (10), iż modernizacja i/lub odnowa taboru kolejowego w dziedzinie transportu kolejowego jest niezbędna dla uniknięcia dalszego spadku udziału transportu kolejowego w rynku w stosunku do innych, mniej zrównoważonych i bardziej niszczących środowisko naturalne sposobów transportu.

6.3. Brak wpływu na warunki wymiany handlowej w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem

(47)	Komisja uważa, iż zgodnie z ustaloną praktyką (11) ograniczenie planowanej intensywności pomocy do 30 % zapewni, że nie będzie wpływu na warunki wymiany handlowej w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem.

6.4. Wniosek: zgodność z art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE

(48)

Komisja stwierdza zatem, iż pomoc przeznaczoną na zakup pewnego rodzaju wagonów, które mają być wykorzystane w transporcie kombinowanym będącym przedmiotem w niniejszej sprawie można uznać za zgodną z Traktatem WE zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu, jako że nie zakłócą one wymiany handlowej w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Pomoc państwa, którą Republika Czeska planuje zrealizować w odniesieniu do zakupu pewnego rodzaju wagonów do wykorzystania w transporcie kombinowanym, jest zgodna ze wspólnym rynkiem zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE.

Realizacja powyższej pomocy zostaje zatem zatwierdzona.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja jest skierowana do Republiki Czeskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 września 2007 r.

W imieniu Komisji

Jacques BARROT

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. C 150 z 28.6.2006, s. 35.

(2) Porównaj: przypis 1.

(3) Dz.U. L 10 z 13.1.2001, s. 33.

(4) Zob. w szczególności sprawa 730/79 Philip Morris przeciwko Komisji, Rec. 1980, s. 2671, pkt 11; sprawa C-53/00 Ferring, Rec. 2001, s. I-9067, pkt 21 oraz sprawa C-372/97 Włochy przeciwko Komisji, Rec. 2004, s. I-3679, pkt 44.

(5) Dz.U. L 368 z 17.12.1992, s. 38.

(6) Biała księga: „Europejska polityka transportowa na 2010 r.: czas na decyzje”, COM(2001) 370.

(7) Dostępne poprzez link do internetowej strony http://ec.europa.eu/governance/impact/docs/key_docs/goteborg_concl_en.pdf (pkt 29).

(8) Decyzja z dnia 22 grudnia 2006 r., sprawa N 575/06 – Włochy (Dz.U. C 139 z 23.6.2007, s. 11); decyzja z dnia 6 kwietnia 2006 r., sprawa N 132/05 – Republika Czeska (Dz.U. C 150 z 28.6.2006, s. 35); decyzja z dnia 8 września 2004 r., sprawa N 140/04 – Austria (Dz.U. C 126 z 25.5.2005, s. 10); decyzja z dnia 19 lutego 2002 r., sprawa N 566/02 – Belgia (Dz.U. C 248 z 16.10.2003, s. 3); decyzja z dnia 11 listopada 2003 r., sprawa N 134/01 – Włochy (Dz.U. C 311 z 20.12.2003, s. 18); decyzja z dnia 24 lipca 2002 r., sprawa N 833/01 – Włochy (Dz.U. C 242 z 8.10.2002, s. 8); decyzja z dnia 22 października 1997 r., sprawa N 79/97 – Niderlandy (Dz.U. C 377 z 12.12.1997, s. 3); decyzja z dnia 4 maja 1999 r., C 21/98 – Włochy (Dz.U. L 227 z 28.8.1999, s. 12; decyzja z dnia 21 grudnia 2000 r., N 508/99 – Włochy (Dz.U. C 71 z 3.3.2001, s. 21); decyzja z dnia 8 lipca 1999 r., sprawa N 121/99 – Austria (Dz.U. C 245 z 28.8.1999, s. 2).

(9) Decyzja z dnia 27 lutego 2002 r., sprawa C 644/2001 – Austria (Dz.U. C 88 z 12.4.2002, s. 16). Zob. również decyzję z dnia 12 września 2007 r., sprawa N 76/07 – Austria, dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

(10) Decyzja z dnia 20 grudnia 2006 r., sprawa N 46/04 (ex NN 65/04) – Francja, motywy 176 i 177 (Dz.U. L 112 z 30.4.2007, s. 41).

(11) Zob. decyzja Komisji z dnia 22 grudnia 2006 r., sprawa N 575/06 – Włochy – region Friuli-Venezia Giulia – przedłużenie istniejącego zatwierdzonego programu pomocy, N 134/01 – Włochy – region Friuli-Venezia Giulia – projekt ustawy nr 06/1-A – Pomoc na utworzenie infrastruktury i usług w sektorze transportu towarów na potrzeby restrukturyzacji transportu drogowego i rozwoju transportu kombinowanego (dotychczas niepublikowany); decyzja Komisji z dnia 13 września 2006 r., sprawa N 196/06 – Austria – Wytyczne w sprawie pomocy na systemy przeładunkowe w transporcie intermodalnym (Dz.U. C 280 z 18.11.2006); decyzja z dnia 6 kwietnia 2006 r., pomoc państwa N 132/05 – Republika Czeska (Dz.U. C 150 z 28.6.2006, s. 35); decyzja Komisji z dnia 25 stycznia 2006 r., sprawa N 247/04 – Belgia – Pomoc na transport kombinowany w regionie walońskim (Dz.U. C 136 z 3.6.2005, s. 43); decyzja Komisji z dnia 25 stycznia 2006 r., N 160/05 – Polska – Program pomocy na rozwój systemów intermodalnych (Dz.U. C 272 z 9.11.2006, s. 10); decyzja Komisji z dnia 16 marca 2005 r., sprawa N 238/04 – Niemcy – Program pomocy na sfinansowanie nowego ruchu w transporcie kombinowanym (Dz.U. C 136 z 3.6.2005, s. 43); decyzja Komisji z dnia 19 lutego 2002 r., N 566/02 – Belgia – decyzja flamandzkiego rządu w sprawie pomocy dla transportu kombinowanego w kontekście prawodawstwa dotyczącego rozwoju gospodarczego (Dz.U. C 248 z 16.10.2003); decyzja Komisji z dnia 9 grudnia 1998 r., sprawa N 598/98 – Niderlandy (Dz.U. C 29 z 4.2.1999, s. 13); decyzja Komisji z dnia 8 lipca 1999 r., sprawa N 121/99 – Austria, (Dz.U. C 245 z 28.8.1999, s. 2); decyzja Komisji z dnia 4 maja 1999 r.,. sprawa N 508/99 – Włochy – region Bozen-Alto Adige – ustawa 4/97, (Dz.U. C 71 z 3.3.2001, s. 21); decyzja Komisji z dnia 15 listopada 2000 r., sprawa N 755/99 – Włochy – region Bozen-Alto Adige – ustawa nr 8/98 (Dz.U. C 71 z 3.3.2001, s. 19).

13.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/14

DECYZJA KOMITETU STATYSTYCZNEGO WSPÓLNOTY/SZWAJCARII NR 2/2008

z dnia 21 listopada 2008 r.

zmieniająca załącznik A do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w dziedzinie statystyki

(2009/183/WE)

KOMITET STATYSTYCZNY WSPÓLNOTY/SZWAJCARII,

uwzględniając Umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w dziedzinie statystyki (1), w szczególności jej art. 4 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Umowa między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w dziedzinie statystyki, która weszła w życie dnia 1 stycznia 2007 r., zawiera załącznik A dotyczący aktów prawnych w dziedzinie statystyki.

(2)	Przyjęto nowe akty prawne w dziedzinie statystyki, które należy dodać do załącznika A. Załącznik A należy w związku z tym zmienić,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Załącznik A do Umowy zastępuje się załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 21 listopada 2008 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu

Szef Delegacji WE

Walter RADERMACHER

Szef Delegacji Szwajcarii

Adelheid BÜRGI-SCHMELZ

(1) Dz.U. L 90 z 28.3.2006, s. 2.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK A

AKTY PRAWNE W DZIEDZINIE STATYSTYKI, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2

SEKTOROWE DZIAŁANIA DOSTOSOWAWCZE

1.	Pojęcie »państwo członkowskie (państwa członkowskie)« zawarte w aktach określonych w niniejszym załączniku oznacza również Szwajcarię, oprócz jego znaczenia zawartego w odpowiednich aktach Wspólnoty.

2.	Postanowienia określające, kto ponosi koszty prowadzenia badań statystycznych itp., nie mają zastosowania w odniesieniu do celów niniejszej Umowy.

AKTY POWOŁYWANE:

STATYSTYKA PRZEDSIĘBIORSTW

—

397 R 0058: rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 58/97 z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (Dz.U. L 14 z 17.1.1997, s. 1), zmienione przez:

—	398 R 0410: rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 410/98 z dnia 16 lutego 1998 r. (Dz.U. L 52 z 21.2.1998, s. 1),

—	32002 R 2056: rozporządzenie (WE) nr 2056/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. (Dz.U. L 317 z 21.11.2002, s. 1),

—	32002 R 1614: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1614/2002 z dnia 6 września 2002 r. (Dz.U. L 244 z 12.9.2002, s. 7).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

a)	Szwajcaria nie jest zobowiązana do przekazywania danych w podziale regionalnym, jak jest to wymagane w powyższym rozporządzeniu;

b)	Szwajcaria jest zwolniona z przekazywania danych na poziomie czterocyfrowym NACE REV 1;

c)	Szwajcaria jest zwolniona z przekazywania danych wymaganych na podstawie powyższego rozporządzenia dotyczących jednostek działalności gospodarczej.

—

398 R 2700: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2700/98 z dnia 17 grudnia 1998 r. dotyczące definicji cech statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (Dz.U. L 344 z 18.12.1998, s. 49), zmienione przez:

—	32002 R 1614: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1614/2002 z dnia 6 września 2002 r. (Dz.U. L 244 z 12.9.2002, s. 7),

—	32003 R 1670: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1670/2003 z dnia 1 września 2003 r. (Dz.U. L 244 z 29.9.2003, s. 74).

—

398 R 2701: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2701/98 z dnia 17 grudnia 1998 r. dotyczące serii danych, które należy opracować na potrzeby statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (Dz.U. L 344 z 18.12.1998, s. 81), zmienione przez:

—	32002 R 1614: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1614/2002 z dnia 6 września 2002 r. (Dz.U. L 244 z 12.9.2002, s. 7),

—	32003 R 1669: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1669/2003 z dnia 1 września 2003 r. (Dz.U. L 244 z 29.9.2003, s. 57).

—

398 R 2702: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2702/98 z dnia 17 grudnia 1998 r. dotyczące technicznego formatu przesyłania statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (Dz.U. L 344 z 18.12.1998, s. 102), zmienione przez:

—	32002 R 1614: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1614/2002 z dnia 6 września 2002 r. (Dz.U. L 244 z 12.9.2002, s. 7),

—	32003 R 1668: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1668/2003 z dnia 1 września 2003 r. (Dz.U. L 244 z 29.9.2003, s. 32),

—	32006 R 1792: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1792/2006 z dnia 23 października 2006 r. (Dz.U. L 362 z 20.12.2006, s. 1).

—	399 R 1618: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1618/1999 z dnia 23 lipca 1999 r. dotyczące kryteriów oceny jakości statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (Dz.U. L 192 z 24.7.1999, s. 11).

—	399 R 1225: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1225/1999 z dnia 27 maja 1999 r. dotyczące definicji cech statystyk usług ubezpieczeniowych (Dz.U. L 154 z 19.6.1999, s. 1).

—

399 R 1227: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1227/1999 z dnia 28 maja 1999 r. dotyczące technicznego formatu przekazywania danych statystycznych dotyczących usług ubezpieczeniowych (Dz.U. L 154 z 19.6.1999, s. 75), zmienione przez:

—	32006 R 1792: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1792/2006 z dnia 23 października 2006 r. (Dz.U. L 362 z 20.12.2006, s. 1).

—

399 R 1228: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1228/1999 z dnia 28 maja 1999 r. dotyczące serii danych, które należy przedstawić do celów statystyki usług ubezpieczeniowych (Dz.U. L 154 z 19.6.1999, s. 91), zmienione przez:

—	32006 R 1792: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1792/2006 z dnia 23 października 2006 r. (Dz.U. L 362 z 20.12.2006, s. 1).

—

32003 R 1668: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1668/2003 z dnia 1 września 2003 r. wprowadzające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 58/97 w odniesieniu do technicznego formatu przesyłania statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw i zmieniające rozporządzenie Komisji nr 2702/98 dotyczące technicznego formatu przesyłania statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (Dz.U. L 244 z 29.9.2003, s. 32), zmienione przez:

—	32006 R 1792: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1792/2006 z dnia 23 października 2006 r. (Dz.U. L 362 z 20.12.2006, s. 1).

—

32003 R 1669: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1669/2003 z dnia 1 września 2003 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 58/97 w odniesieniu do serii danych, które należy opracować na potrzeby statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw i zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 2701/98 dotyczące serii danych, które należy opracować na potrzeby statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (Dz.U. L 244 z 29.9.2003, s. 57).

—

32003 R 1670: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1670/2003 z dnia 1 września 2003 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 58/97 odnośnie do definicji cech statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2700/98 dotyczące definicji cech statystyk strukturalnych dotyczących przedsiębiorstw (Dz.U. L 244 z 29.9.2003, s. 74).

—

398 R 1165: rozporządzenie Rady (WE) nr 1165/98 z dnia 19 maja 1998 r. dotyczące krótkoterminowych statystyk (Dz.U. L 162 z 5.6.1998, s. 1), zmienione przez:

—	32005 R 1158: rozporządzenie (WE) nr 1158/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. (Dz.U. L 191 z 22.7.2005, s. 1),

—	32006 R 1503: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1503/2006 z dnia 28 września 2006 r. (Dz.U. L 281 z 12.10.2006, s. 15).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

Szwajcaria jest zwolniona z przekazywania danych na poziomie czterocyfrowym NACE REV 1.

—

32001 R 0586: rozporządzenie Komisji (WE) nr 586/2001 z dnia 26 marca 2001 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1165/98 dotyczącego krótkoterminowej statystyki w zakresie definicji Głównych Grup Przemysłowych (Dz.U. L 86 z 27.3.2001, s. 11), zmienione przez:

—	32006 R 1503: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1503/2006 z dnia 28 września 2006 r. (Dz.U. L 281 z 12.10.2006, s. 15),

—	32007 R 0656: rozporządzenie Komisji (WE) nr 656/2007 z dnia 14 czerwca 2007 r. (Dz.U. L 155 z 15.6.2007, s. 3).

—

393 R 2186: rozporządzenie Rady (EWG) nr 2186/93 z dnia 22 lipca 1993 r. w sprawie wspólnotowej koordynacji sporządzania rejestrów przedsiębiorstw do celów statystycznych (Dz.U. L 196 z 5.8.1993, s. 1).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

w przypadku Szwajcarii pozycja 1 lit. k) załącznika II do rozporządzenia nie ma zastosowania.

STATYSTYKA TRANSPORTU I TURYSTYKI

—

398 R 1172: rozporządzenie Rady (WE) nr 1172/98 z dnia 25 maja 1998 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu drogowego rzeczy (Dz.U. L 163 z 6.6.1998, s. 1), zmienione przez:

—	399 R 2691: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2691/1999 z dnia 17 grudnia 1999 r. (Dz.U. L 326 z 18.12.1999, s. 39),

—	32006 R 1792: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1792/2006 z dnia 23 października 2006 r. (Dz.U. L 362 z 20.12.2006, s. 1).

—	32001 R 2163: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2163/2001 z dnia 7 listopada 2001 r. dotyczące uzgodnień technicznych dotyczących przesyłania danych dla statystyki dotyczącej przewozu drogowego rzeczy (Dz.U. L 291 z 8.11.2001, s. 13).

—	32004 R 0642: rozporządzenie Komisji (WE) nr 642/2004 z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań precyzji dla danych zbieranych zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1172/98 w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do transportu drogowego rzeczy (Dz.U. L 102 z 7.4.2004, s. 26).

—	32007 R 0833: rozporządzenie Komisji (WE) nr 833/2007 z dnia 16 lipca 2007 r. kończące okres przejściowy przewidziany w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1172/98 w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do transportu drogowego rzeczy (Dz.U. L 185 z 17.7.2007, s. 9).

—	32003 R 0006: rozporządzenie Komisji (WE) nr 6/2003 z dnia 30 grudnia 2002 r. dotyczące rozpowszechniania wyników badań statystycznych w zakresie przewozu drogowego rzeczy (Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 45).

—	393 D 0704: decyzja Rady 93/704/WE z dnia 30 listopada 1993 r. w sprawie stworzenia bazy danych Wspólnoty o wypadkach drogowych (Dz.U. L 329 z 30.12.1993, s. 63).

—

32003 R 0091: rozporządzenie (WE) nr 91/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie statystyki transportu kolejowego (Dz.U. L 14 z 21.1.2003, s. 1), zmienione przez:

—	32003 R 1192: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1192/2003 z dnia 3 lipca 2003 r. (Dz.U. L 167 z 4.7.2003, s. 13).

—	32007 R 0332: rozporządzenie Komisji (WE) nr 332/2007 z dnia 27 marca 2007 r. w sprawie uzgodnień technicznych dotyczących przekazywania statystyk transportu kolejowego (Dz.U. L 88 z 29.3.2007, s. 16).

—

32007 R 1304: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1304/2007 z dnia 7 listopada 2007 r. zmieniające dyrektywę Rady 95/64/WE, rozporządzenie Rady (WE) nr 1172/98, rozporządzenia (WE) nr 91/2003 i (WE) nr 1365/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w celu ustanowienia NST 2007 jako jedynej klasyfikacji w odniesieniu do towarów transportowanych pewnymi środkami transportu (Dz.U. L 290 z 8.11.2007, s. 14).

—

32003 R 0437: rozporządzenie (WE) nr 437/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu lotniczego pasażerów, frachtu i poczty (Dz.U. L 66 z 11.3.2003, s. 1), zmienione przez:

—	32003 R 1358: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1358/2003 z dnia 31 lipca 2003 r. (Dz.U. L 194 z 1.8.2003, s. 9),

—	32005 R 0546: rozporządzenie Komisji (WE) nr 546/2005 z dnia 8 kwietnia 2005 r. (Dz.U. L 91 z 9.4.2005, s. 5).

—

32003 R 1358: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1358/2003 z dnia 31 lipca 2003 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 437/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu lotniczego pasażerów, frachtu i poczty oraz zmieniające jego załączniki I i II (Dz.U. L 194 z 1.8.2003, s. 9), zmienione przez:

—	32005 R 0546: rozporządzenie Komisji (WE) nr 546/2005 z dnia 8 kwietnia 2005 r. (Dz.U. L 91 z 9.4.2005, s. 5),

—	32007 R 0158: rozporządzenie Komisji (WE) nr 158/2007 z dnia 16 lutego 2007 r. (Dz.U. L 49 z 17.2.2007, s. 9),

—	32006 R 1792: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1792/2006 z dnia 23 października 2006 r. (Dz.U. L 362 z 20.12.2006, s. 1).

—	380 L 1119: dyrektywa Rady 80/1119/EWG z dnia 17 listopada 1980 r. w sprawie sprawozdań statystycznych dotyczących przewozu rzeczy po wodnych drogach śródlądowych (Dz.U. L 339 z 15.12.1980, s. 30).

—

395 L 0064: dyrektywa Rady 95/64/WE z dnia 8 grudnia 1995 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu towarów i pasażerów drogą morską (Dz.U. L 320 z 30.12.1995, s. 25), zmieniona przez:

—	398 D 0385: decyzję Komisji 98/385/WE z dnia 13 maja 1998 r. (Dz.U. L 174 z 18.6.1998, s. 1),

—	32000 D 0363: decyzję Komisji 2000/363/WE z dnia 28 kwietnia 2000 r. (Dz.U. L 132 z 5.6.2000, s. 1).

—

32001 D 0423: decyzja Komisji 2001/423/WE z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie ustaleń dotyczących publikacji i upowszechniania danych statystycznych zbieranych na mocy dyrektywy Rady 95/64/WE w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu towarów i pasażerów drogą morską (Dz.U. L 151 z 7.6.2001, s. 41).

—	32005 D 0366: decyzja Komisji 2005/366/WE z dnia 4 marca 2005 r. wdrażająca postanowienia dyrektywy Rady 95/64/WE w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu rzeczy i osób drogą morską oraz wprowadzająca zmiany do jej załączników (Dz.U. L 123 z 17.5.2005, s. 1).

—	395 L 0057: dyrektywa Rady 95/57/WE z dnia 23 listopada 1995 r. w sprawie zbierania informacji statystycznych w dziedzinie turystyki (Dz.U. L 291 z 6.12.1995, s. 32).

—	399 D 0035: decyzja Komisji 1999/35/WE z dnia 9 grudnia 1998 r. w sprawie procedur wprowadzania w życie dyrektywy Rady 95/57/WE w sprawie zbierania informacji statystycznych w dziedzinie turystyki (Dz.U. L 9 z 15.1.1999, s. 23).

—	32007 R 0973: rozporządzenie Komisji (WE) nr 973/2007 z dnia 20 sierpnia 2007 r. zmieniające niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych, wdrażające statystyczną klasyfikację działalności gospodarczej NACE Revision 2 (Dz.U. L 216 z 21.8.2007, s. 10).

STATYSTYKA HANDLU ZAGRANICZNEGO

—

395 R 1172: rozporządzenie Rady (WE) nr 1172/95 z dnia 22 maja 1995 r. w sprawie statystyk odnoszących się do handlu towarami między Wspólnotą i jej państwami członkowskimi a państwami trzecimi (Dz.U. L 118 z 25.5.1995, s. 10), zmienione przez:

—	397 R 0476: rozporządzenie Rady (WE) nr 476/97 z dnia 13 marca 1997 r. (Dz.U. L 75 z 15.3.1997, s. 1),

—	398 R 0374: rozporządzenie Rady (WE) nr 374/98 z dnia 12 lutego 1998 r. (Dz.U. L 48 z 19.2.1998, s. 6).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

a)	w przypadku Szwajcarii terytorium statystyczne obejmuje terytorium celne;

b)	Szwajcaria nie jest zobowiązana do sporządzania statystyk dotyczących handlu pomiędzy Szwajcarią a Księstwem Liechtensteinu;

c)	klasyfikacja powołana w art. 8 ust. 2 jest stosowana co najmniej na poziomie sześciocyfrowym;

d)	artykuł 10 ust. 1 lit. h) oraz j) nie ma zastosowania;

e)	artykuł 10 ust. 1 lit. i): przynależność państwowa środków transportu przekraczających granicę ma zastosowanie wyłącznie do transportu drogowego.

—

32000 R 1917: rozporządzenie Komisji nr 1917/2000 z dnia 7 września 2000 r. ustanawiające niektóre przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1172/95 w odniesieniu do statystyki handlu zagranicznego (Dz.U. L 229 z 9.9.2000, s. 14), zmienione przez:

—	32001 R 1669: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1669/2001 z dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz.U. L 224 z 21.8.2001, s. 3),

—	32005 R 0179: rozporządzenie Komisji (WE) nr 179/2005 z dnia 2 lutego 2005 r. (Dz.U. L 30 z 3.2.2005, s. 6).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

a)	odwołanie do rozporządzenia (WE) nr 2454/96 w art. 6 ust. 1 nie ma zastosowania;

b)	w art. 7 ust. 1 lit. a) dodaje się nowy akapit w brzmieniu: »W przypadku Szwajcarii ‘kraj pochodzenia’ oznacza kraj, z którego pochodzą towary w znaczeniu krajowych reguł pochodzenia.«;

c)	w art. 9 ust. 2 dodaje się nowy akapit w brzmieniu: »W przypadku Szwajcarii ‘wartość celna’ zostaje określona w ramach odpowiednich reguł krajowych.«;

d)	artykuł 11 ust. 2 nie ma zastosowania;

e)	rozdział 2 (art. 16–19) nie ma zastosowania.

—	32002 R 1779: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1779/2002 z dnia 4 października 2002 r. w sprawie nomenklatury krajów i terytoriów dla statystyk handlu zagranicznego Wspólnoty oraz statystyk w handlu między państwami członkowskimi (Dz.U. L 269 z 5.10.2002, s. 6).

—	32006 R 1833: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1833/2006 z dnia 13 grudnia 2006 r. w sprawie nomenklatury krajów i terytoriów dla statystyk handlu zagranicznego Wspólnoty oraz statystyk w handlu między państwami członkowskimi (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19).

ZASADY DOTYCZĄCE STATYSTYKI I POUFNOŚĆ

—

390 R 1588: rozporządzenie Rady (Euratom, EWG) nr 1588/90 z dnia 11 czerwca 1990 r. w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności (Dz.U. L 151 z 15.6.1990, s. 1).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

w art. 2 dodaje się nowy punkt w brzmieniu:

»11.	Personel Biura Doradcy Statystycznego EFTA: personel Sekretariatu EFTA pracujący w USWE.«;

b)	w drugim zdaniu art. 5 ust. 1 pojęcie »USWE« zastępuje się pojęciem »USWE i Biura Doradcy Statystycznego EFTA«;

c)	w art. 5 ust. 2 dodaje się nowy akapit w brzmieniu: »Poufne dane statystyczne przekazywane do USWE za pośrednictwem Biura Doradcy Statystycznego EFTA są również dostępne personelowi tego Biura.«;

d)	w art. 6 pojęcie »USWE« jest dla tych celów interpretowane jako obejmujące Biuro Doradcy Statystycznego EFTA.

—	397 R 0322: rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 z dnia 17 lutego 1997 r. w sprawie statystyk Wspólnoty (Dz.U. L 52 z 22.2.1997, s. 1).

—

32002 R 0831: rozporządzenie Komisji (WE) nr 831/2002 z dnia 17 maja 2002 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyki Wspólnoty, dotyczące dostępu do poufnych danych do celów naukowych (Dz.U. L 133 z 18.5.2002, s. 7), zmienione przez:

—	32006 R 1104: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1104/2006 z dnia 18 lipca 2006 r. (Dz.U. L 197 z 19.7.2006, s. 3).

—	32008 D 0234 decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 234/2008/WE z dnia 11 marca 2008 r. ustanawiająca Europejski Komitet Doradczy ds. Statystyki i uchylająca decyzję Rady 91/116/EWG (Dz.U. L 73 z 15.3.2008, s. 13).

—	32008 D 0235 decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 235/2008/WE z dnia 11 marca 2008 r. ustanawiająca Europejską Radę Konsultacyjną ds. Zarządzania Statystyką (Dz.U. L 73 z 15.3.2008, s. 17).

AKTY, KTÓRE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY BIORĄ POD UWAGĘ

Umawiające się Strony biorą pod uwagę treść następującego aktu:

—	52005 PC 0217: zalecenie Komisji COM(2005) 217 z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie niezależności, wiarygodności i odpowiedzialności krajowych i wspólnotowych organów statystycznych (Dz.U. C 172 z 12.7.2005, s. 22).

STATYSTYKA DEMOGRAFICZNA I SPOŁECZNA

—

2007 R 0862: rozporządzenie (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 311/76 w sprawie zestawienia statystyk dotyczących pracowników cudzoziemców (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 23).

—

398 R 0577: rozporządzenie Rady (WE) nr 577/98 z dnia 9 marca 1998 r. w sprawie organizacji badania reprezentacyjnego dotyczącego siły roboczej we Wspólnocie (Dz.U. L 77 z 14.3.1998, s. 3), zmienione przez:

—	32002 R 1991: rozporządzenie (WE) nr 1991/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 października 2002 r. (Dz.U. L 308 z 9.11.2002, s. 1),

—	32002 R 2104: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2104/2002 z dnia 28 listopada 2002 r. (Dz.U. L 324 z 29.11.2002, s. 14).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

w przypadku Szwajcarii, bez względu na postanowienia art. 2 ust. 4, jednostką badania jest osoba, a informacje dotyczące innych członków gospodarstwa domowego mogą obejmować co najmniej charakterystyki wymienione w art. 4 ust. 1.

—

32000 R 1575: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1575/2000 z dnia 19 lipca 2000 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 577/98 w sprawie organizacji badania sondażowego dotyczącego siły roboczej na terenie Wspólnoty, dotyczące kodowania, które ma być używane przy przesyłaniu danych w 2001 r. i następnych latach (Dz.U. L 181 z 20.7.2000, s. 16).

—	32000 R 1897: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1897/2000 z dnia 7 września 2000 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 577/98 w sprawie organizacji badania prób losowych dotyczącego siły roboczej we Wspólnocie, dotyczące operacyjnej definicji bezrobocia (Dz.U. L 228 z 8.9.2000, s. 18).

—

32002 R 2104: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2104/2002 z dnia 28 listopada 2002 r. dostosowujące rozporządzenie Rady (WE) nr 577/98 w sprawie organizacji badania sondażowego siły roboczej na terenie Wspólnoty i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1575/2000 wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 577/98 w zakresie dotyczącym wykazu zmiennych edukacji i szkolenia oraz ich kodyfikacji, które należy stosować w celu przesyłania danych począwszy od 2003 r. (Dz.U. L 324 z 29.11.2002, s. 14), wprowadzone w życie przez:

—	32003 R 0246: rozporządzenie Komisji (WE) nr 246/2003 z dnia 10 lutego 2003 r. zatwierdzające program modułów ad hoc obejmujących lata 2004–2006 w badaniu reprezentacyjnym siły roboczej wprowadzonym rozporządzeniem Rady (WE) nr 577/98 (Dz.U. L 34 z 11.2.2003, s. 3).

—

399 R 0530: rozporządzenie Rady (WE) nr 530/1999 z dnia 9 marca 1999 r. dotyczące statystyk strukturalnych odnoszących się do zarobków i kosztów pracy (Dz.U. L 63 z 12.3.1999, s. 6), zmienione przez:

—	399 R 1726: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1726/1999 z dnia 27 lipca 1999 r. (Dz.U. L 203 z 3.8.1999, s. 28),

—	32005 R 1737: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1737/2005 z dnia 21 października 2005 r. (Dz.U. L 279 z 22.10.2005, s. 11),

—	32007 R 0973: rozporządzenie Komisji (WE) nr 973/2007 z dnia 20 sierpnia 2007 r. (Dz.U. L 216 z 21.8.2007, s. 10).

—

32000 R 1916: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1916/2000 z dnia 8 września 2000 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 530/1999 dotyczące statystyk strukturalnych odnoszących się do zarobków i kosztów pracy w odniesieniu do definicji i przekazania informacji o strukturze zarobków (Dz.U. L 229 z 9.9.2000, s. 3), zmienione przez:

—	32005 R 1738: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1738/2005 z dnia 21 października 2005 r. (Dz.U. L 279 z 22.10.2005, s. 32),

—	32007 R 0973: rozporządzenie Komisji (WE) nr 973/2007 z dnia 20 sierpnia 2007 r. (Dz.U. L 216 z 21.8.2007, s. 10).

—	32006 R 0698: rozporządzenie Komisji (WE) nr 698/2006 z dnia 5 maja 2006 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 530/1999 w zakresie oceny jakości statystyk strukturalnych dotyczących kosztów pracy i zarobków (Dz.U. L 121 z 6.5.2006, s. 30).

—

32003 R 0450: rozporządzenie (WE) nr 450/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 lutego 2003 r. dotyczące wskaźnika kosztów pracy (Dz.U. L 69 z 13.3.2003, s. 1) zmienione przez:

—	32003 R 1216: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1216/2003 z dnia 7 lipca 2003 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 450/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące wskaźnika kosztów pracy (Dz.U. L 169 z 8.7.2003, s. 37).

—	32007 R 0973: rozporządzenie Komisji (WE) nr 973/2007 z dnia 20 sierpnia 2007 r. zmieniające niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych, wdrażające statystyczną klasyfikację działalności gospodarczej NACE Revision 2 (Dz.U. L 216 z 21.8.2007, s. 10).

—

32003 R 1177: rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 czerwca 2003 r. dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC) (Dz.U. L 165 z 3.7.2003, s. 1), zmienione przez:

—	32005 R 1553: rozporządzenie (WE) nr 1553/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. (Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 6).

—

32003 R 1980: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1980/2003 z dnia 21 października 2003 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC), w odniesieniu do definicji i uaktualnionych definicji (Dz.U. L 298 z 17.11.2003, s. 1), zmienione przez:

—	32006 R 0676: rozporządzenie Komisji (WE) nr 676/2006 z dnia 2 maja 2006 r. (Dz.U. L 118 z 3.5.2006, s. 3).

—

32003 R 1981: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1981/2003 z dnia 21 października 2003 r. wprowadzające rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC) w zakresie aspektów pracy w terenie i procedur przypisywania (Dz.U. L 298 z 17.11.2003, s. 23).

—

32003 R 1982: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1982/2003 z dnia 21 października 2003 r. wprowadzające rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC) w zakresie pobierania próbek i zasad dalszego śledzenia (Dz.U. L 298 z 17.11.2003, s. 29).

—

32003 R 1983: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1983/2003 z dnia 21 października 2003 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC) w zakresie wykazu pierwotnych zmiennych docelowych (Dz.U. L 298 z 17.11.2003, s. 34), zmienione przez:

—	32007 R 0973: rozporządzenie Komisji (WE) nr 973/2007 z dnia 20 sierpnia 2007 r. (Dz.U. L 216 z 21.8.2007, s. 10).

—

32004 R 0028: rozporządzenie Komisji (WE) nr 28/2004 z dnia 5 stycznia 2004 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC) w odniesieniu do szczegółowej zawartości sprawozdań pośrednich i końcowych dotyczących jakości (Dz.U. L 5 z 9.1.2004, s. 42).

—

32006 R 0315: rozporządzenie Komisji (WE) nr 315/2006 z dnia 22 lutego 2006 r. wdrażające rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące statystyk Wspólnoty w zakresie dochodów i warunków życia (EU–SILC) w odniesieniu do wykazu dodatkowych zmiennych docelowych odnoszących się do warunków mieszkaniowych (Dz.U. L 52 z 23.2.2006, s. 16).

STATYSTYKA GOSPODARCZA

—

395 R 2494: rozporządzenie Rady (WE) nr 2494/95 z dnia 23 października 1995 r. dotyczące zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych (Dz.U. L 257 z 27.10.1995, s. 1).

W przypadku Szwajcarii rozporządzenie stosuje się do harmonizacji wskaźników cen konsumpcyjnych dla porównań międzynarodowych.

Nie stosuje się w przypadku obliczania zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych do wyraźnie określonych celów w kontekście Unii Gospodarczej i Walutowej.

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

a)	artykuł 2c oraz odniesienia do wskaźnika cen konsumpcyjnych Europejskiej Unii Walutowej (MUICP) w art. 8 ust. 1 i art. 11 nie mają zastosowania;

b)	artykuł 5 ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania;

c)	artykuł 5 ust. 2 nie ma zastosowania;

d)	konsultacje EMI, jak określono w art. 5 ust. 3, nie mają zastosowania.

—

396 R 1749: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1749/96 z dnia 9 września 1996 r. w sprawie wstępnych środków koniecznych do wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 dotyczącego zharmonizowanych wskaźników cen towarów konsumpcyjnych (Dz.U. L 229 z 10.9.1996, s. 3), zmienione przez:

—	398 R 1687: rozporządzenie Rady (WE) nr 1687/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U. L 214 z 31.7.1998, s. 12),

—	398 R 1688: rozporządzenie Rady (WE) nr 1688/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U. L 214 z 31.7.1998, s. 23),

—	32007 R 1334: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1334/2007 z dnia 14 listopada 2007 r. (Dz.U. L 296 z 15.11.2007, s. 22).

—

396 R 2214: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2214/96 z dnia 20 listopada 1996 r. dotyczące zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych (ZWCK): przekazywanie i upowszechnianie wskaźników częściowych ZWCK (Dz.U. L 296 z 21.11.1996, s. 8), zmienione przez:

—	399 R 1617: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1617/1999 z dnia 23 lipca 1999 r. (Dz.U. L 192 z 24.7.1999, s. 9),

—	399 R 1749: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1749/1999 z dnia 23 lipca 1999 r. (Dz.U. L 214 z 13.8.1999, s. 1),

—	32001 R 1920: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1920/2001 z dnia 28 września 2001 r. (Dz.U. L 261 z 29.9.2001, s. 46),

—	32005 R 1708: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1708/2005 z dnia 19 października 2005 r. (Dz.U. L 274 z 20.10.2005, s. 9).

—	397 R 2454: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2454/97 z dnia 10 grudnia 1997 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do minimalnych norm jakości ważenia zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych (HICP) (Dz.U. L 340 z 11.12.1997, s. 24).

—	398 R 2646: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2646/98 z dnia 9 grudnia 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do minimalnych norm traktowania taryf w zharmonizowanych wskaźnikach cen konsumpcyjnych (Dz.U. L 335 z 10.12.1998, s. 30).

—

399 R 1617: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1617/1999 z dnia 23 lipca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do minimalnych norm traktowania ubezpieczenia w zharmonizowanym wskaźniku cen konsumpcyjnych oraz modyfikujące rozporządzenie Komisji (WE) nr 2214/96 (Dz.U. L 192 z 24.7.1999, s. 9).

—

399 R 2166: rozporządzenie Rady (WE) nr 2166/1999 z dnia 8 października 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do minimalnych norm traktowania produktów w sektorach ochrony zdrowia, edukacji i ochrony socjalnej w zharmonizowanym wskaźniku cen konsumpcyjnych (Dz.U. L 266 z 14.10.1999, s. 1).

—

32000 R 2601: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2601/2000 z dnia 17 listopada 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do określenia momentu wprowadzania cen zakupu do zharmonizowanego wskaźnika cen konsumpcyjnych (Dz.U. L 300 z 29.11.2000, s. 14).

—

32000 R 2602: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2602/2000 z dnia 17 listopada 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do minimalnych norm traktowania obniżek cen w zharmonizowanym wskaźniku cen konsumpcyjnych (Dz.U. L 300 z 29.11.2000, s. 16), zmienione przez:

—	32001 R 1921: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1921/2001 z dnia 28 września 2001 r. (Dz.U. L 261 z 29.9.2001, s. 49).

—

32001 R 1920: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1920/2001 z dnia 28 września 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do minimalnych norm traktowania opłat za usługi proporcjonalnych do wartości transakcji w zharmonizowanym wskaźniku cen konsumpcyjnych i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2214/96 (Dz.U. L 261 z 29.9.2001, s. 46).

—

32001 R 1921: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1921/2001 z dnia 28 września 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 odnośnie do minimalnych norm dla korekt zharmonizowanego wskaźnika cen konsumpcyjnych oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2602/2000 (Dz.U. L 261 z 29.9.2001, s. 49).

—

32005 R 1708: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1708/2005 z dnia 19 października 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do wspólnego okresu odniesienia dla zharmonizowanego wskaźnika cen konsumpcyjnych oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2214/96 (Dz.U. L 274 z 20.10.2005, s. 9).

—	32006 R 0701: rozporządzenie Rady (WE) nr 701/2006 z dnia 25 kwietnia 2006 r. ustanawiające zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 2494/95 w odniesieniu do zakresu czasowego zbierania danych dotyczących cen w zharmonizowanym wskaźniku cen konsumpcyjnych (Dz.U. L 122 z 9.5.2006, s. 3).

—	32007 R 1445: rozporządzenie (WE) nr 1445/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 r. ustanawiające wspólne zasady dostarczania podstawowych informacji w sprawie parytetów siły nabywczej oraz ich wyliczenia i rozpowszechniania (Dz.U. L 336 z 20.12.2007, s. 1).

—

396 R 2223: rozporządzenie Rady (WE) nr 2223/96 z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie (Dz.U. L 310 z 30.11.1996, s. 1), zmienione przez:

—	398 R 0448: rozporządzenie Rady (WE) nr 448/98 z dnia 16 lutego 1998 r. (Dz.U. L 58 z 27.2.1998, s. 1),

—	32000 R 1500: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1500/2000 z dnia 10 lipca 2000 r. (Dz.U. L 172 z 12.7.2000, s. 3),

—	32000 R 2516: rozporządzenie (WE) nr 2516/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 listopada 2000 r. (Dz.U. L 290 z 17.11.2000, s. 1),

—	32001 R 0995: rozporządzenie Komisji (WE) nr 995/2001 z dnia 22 maja 2001 r. (Dz.U. L 139 z 23.5.2001, s. 3),

—	32001 R 2558: rozporządzenie (WE) nr 2558/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. (Dz.U. L 344 z 28.12.2001, s. 1),

—	32002 R 0113: rozporządzenie Komisji (WE) nr 113/2002 z dnia 23 stycznia 2002 r. (Dz.U. L 21 z 24.1.2002, s. 3),

—	32002 R 1889: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1889/2002 z dnia 23 października 2002 r. (Dz.U. L 286 z 24.10.2002, s. 1),

—	32003 R 1267: rozporządzenie (WE) nr 1267/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 czerwca 2003 r. (Dz.U. L 180 z 18.7.2003, s. 1).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

a)	Szwajcaria może sporządzać dane według jednostek instytucjonalnych tam, gdzie postanowienia powyższego rozporządzenia odnoszą się do przemysłu;

b)	Szwajcaria nie jest zobowiązana do przekazywania danych w podziale regionalnym, jak jest to wymagane w powyższym rozporządzeniu;

c)	Szwajcaria nie jest zobowiązana do podziału eksportu i importu usług na UE/kraje trzecie, jak jest to wymagane w powyższym rozporządzeniu;

w załączniku B, Odstępstwa dotyczące tabel dostarczanych w ramach kwestionariusza »ESA-95« według krajów, dodaje się następujące elementy po pkt 15 (Islandia):

»16. SZWAJCARIA

16.1. Odstępstwa dla tabel

Nr tabeli	Tabela	Odstępstwo	Do roku
1	Główne agregaty, rocznie i kwartalnie	Przekazywanie począwszy od danych za rok 1990
2	Główne agregaty instytucji rządowych i samorządowych	Opóźnienie przekazywania: t + 8 miesięcy	Czas nieokreślony
		Częstotliwość: roczna	Czas nieokreślony
		Przekazywanie począwszy od danych za rok 1990
3	Tabele według branż	Przekazywanie począwszy od danych za rok 1990
4	Wywóz i przywóz według UE/kraje trzecie	Przekazywanie począwszy od danych za rok 1998
5	Wydatki gospodarstw domowych na spożycie według przeznaczenia	Przekazywanie począwszy od danych za rok 1990
6	Rachunki finansowe według sektorów instytucjonalnych	Przekazywanie począwszy od danych za rok 1998	2006
7	Bilanse aktywów i pasywów	Przekazywanie począwszy od danych za rok 1998	2006
8	Rachunki niefinansowe według sektorów instytucjonalnych	Opóźnienie przekazywania: t + 18 miesięcy Przekazywanie począwszy od danych za rok 1990	Czas nieokreślony
9	Szczegółowe wpływy z podatków i składek na ubezpieczenie społeczne według sektorów	Opóźnienie przekazywania: t + 18 miesięcy Przekazywanie począwszy od danych za rok 1998	Czas nieokreślony
10	Tabele według branż i regionów, NUTS II, A17	Bez podziału według regionów
11	Wydatki instytucji rządowych i samorządowych według funkcji	Przekazywanie począwszy od danych za rok 2005 Nie wykonuje się obliczeń retrospektywnych	2007
12	Tabele według branż i regionów, NUTS III, A3	Bez podziału według regionów
13	Rachunki gospodarstw domowych według regionów, NUTS II	Bez podziału według regionów
14-22	Zgodnie z odstępstwem w lit. a) niniejszego rozporządzenia Szwajcaria jest zwolniona z przekazywania danych dla tabel 14–22.«

—

397 D 0178: decyzja Komisji 97/178/WE, Euratom z dnia 10 lutego 1997 r. w sprawie definicji metodologii przejścia między europejskim systemem rachunków krajowych i regionalnych we Wspólnocie (ESA 95) a europejskim systemem zintegrowanych rachunków gospodarczych (ESA wydanie drugie) (Dz.U. L 75 z 15.3.1997, s. 44).

—

398 D 0715: decyzja Komisji 98/715/WE z dnia 30 listopada 1998 r. wyjaśniająca załącznik A do rozporządzenia Rady (WE) nr 2223/96 w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych we Wspólnocie w odniesieniu do zasad pomiaru cen i wolumenów (Dz.U. L 340 z 16.12.1998, s. 33).

Do celów niniejszej Umowy przepisy decyzji dostosowuje się następująco:

artykuł 3 (klasyfikacja metod według produktu) nie ma zastosowania w przypadku Szwajcarii.

—

32002 R 1889: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1889/2002 z dnia 23 października 2002 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 448/98 uzupełniającego i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2223/96 w odniesieniu do sposobu podziału usług pośrednictwa finansowego mierzonych pośrednio (FISIM) w ramach europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych (ESA) (Dz.U. L 286 z 24.10.2002, s. 11).

—	32003 R 1287: rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie harmonizacji dochodu narodowego brutto w cenach rynkowych (rozporządzenie DNB) (Dz.U. L 181 z 19.7.2003, s. 1).

—

32005 R 0116: rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 116/2005 z dnia 26 stycznia 2005 r. w sprawie traktowania zwrotów podatku VAT osobom niepodlegającym opodatkowaniu i osobom podlegającym opodatkowaniu na ich działalność zwolnioną z opodatkowania, do celów rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 w sprawie harmonizacji dochodu narodowego brutto w cenach rynkowych (Dz.U. L 24 z 27.1.2005, s. 6).

—	32005 R 1722: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1722/2005 z dnia 20 października 2005 r. w sprawie zasad szacowania usług mieszkaniowych do celów rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 w sprawie harmonizacji dochodu narodowego brutto w cenach rynkowych (Dz.U. L 276 z 21.10.2005, s. 5).

—

399 D 0622: decyzja Komisji 1999/622/Euratom z dnia 8 września 1999 r. w sprawie traktowania zwrotów podatku VAT jednostkom niepodlegającym opodatkowaniu i jednostkom podlegającym opodatkowaniu na ich działalność zwolnioną z opodatkowania, do celów wykonania dyrektywy Rady 89/130/EWG w sprawie harmonizacji obliczania produktu narodowego brutto w cenach rynkowych (Dz.U. L 245 z 17.9.1999, s. 51).

—	32006 R 0601: rozporządzenie Komisji (WE) nr 601/2006 z dnia 18 kwietnia 2006 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 184/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie formatu i procedury przekazywania danych (Dz.U. L 106 z 19.4.2006, s. 7).

NOMENKLATURY

—

390 R 3037: rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.U. L 293 z 24.10.1990, s. 1), zmienione przez:

—	393 R 0761: rozporządzenie Komisji (EWG) nr 761/93 z dnia 24 marca 1993 r. (Dz.U. L 83 z 3.4.1993, s. 1),

—	32002 R 0029: rozporządzenie Komisji (WE) nr 29/2002 z dnia 19 grudnia 2001 r. (Dz.U. L 6 z 10.1.2002, s. 3).

—	393 R 0696: rozporządzenie Rady (EWG) nr 696/93 z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie jednostek statystycznych do celów obserwacji i analizy systemu produkcyjnego we Wspólnocie (Dz.U. L 76 z 30.3.1993, s. 1).

—

393 R 3696: rozporządzenie Rady (EWG) nr 3696/93 z dnia 29 października 1993 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji produktów według działalności (CPA) w Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej (Dz.U. L 342 z 31.12.1993, s. 1), zmienione przez:

—	398 R 1232: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1232/98 z dnia 17 czerwca 1998 r. (Dz.U. L 177 z 22.6.1998, s. 1),

—	32002 R 0204: rozporządzenie Komisji (WE) nr 204/2002 z dnia 19 grudnia 2001 r. (Dz.U. L 36 z 6.2.2002, s. 1).

—	32003 R 1059: rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS) (Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1).

STATYSTYKA ROLNICTWA

—

396 L 0016: dyrektywa Rady 96/16/WE z dnia 19 marca 1996 r. w sprawie prowadzenia badań statystycznych dotyczących sektora mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 78 z 28.3.1996, s. 27), zmieniona przez:

—	32003 L 0107: dyrektywę 2003/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 grudnia 2003 r. (Dz.U. L 7 z 13.1.2004, s. 40).

Do celów niniejszej Umowy przepisy dyrektywy dostosowuje się następująco:

Szwajcaria nie jest zobowiązana do przekazywania danych w podziale regionalnym, jak jest to wymagane w powyższej dyrektywie.

—

397 D 0080: decyzja Komisji 97/80/WE z dnia 18 grudnia 1996 r. ustanawiająca przepisy w celu wykonania dyrektywy Rady 96/16/WE w sprawie prowadzenia badań statystycznych dotyczących sektora mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 24 z 25.1.1997, s. 26), zmieniona przez:

—	398 D 0582: decyzję Rady 98/582/WE z dnia 6 października 1998 r. (Dz.U. L 281 z 17.10.1998, s. 36).

—

388 R 0571: rozporządzenie Rady (EWG) nr 571/88 z dnia 29 lutego 1988 r. w sprawie organizacji badań statystycznych Wspólnoty dotyczących struktury gospodarstw rolnych (Dz.U. L 56 z 2.3.1988, s. 1), zmienione przez:

—	396 R 2467: rozporządzenie Rady (WE) nr 2467/96 z dnia 17 grudnia 1996 r. (Dz.U. L 335 z 24.12.1996, s. 3),

—	398 D 0377: decyzję Komisji 98/377/WE z dnia 18 maja 1998 r. (Dz.U. L 168 z 13.6.1998, s. 29),

—	32002 R 143: rozporządzenie Komisji (WE) nr 143/2002 z dnia 24 stycznia 2002 r. (Dz.U. L 24 z 26.1.2002, s. 16),

—	32004 R 2139: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2139/2004 z dnia 8 grudnia 2004 r. (Dz.U. L 369 z 16.12.2004, s. 26),

—	32006 R 0204: rozporządzenie Komisji (WE) nr 204/2006 z dnia 6 lutego 2006 r. (Dz.U. L 34 z 7.2.2006, s. 3).

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia dostosowuje się następująco:

a)	w art. 4 tekst zaczynający się od słów »oraz w stopniu, w jakim posiadają znaczenie lokalne…« do »…główne wskazówki techniczno-ekonomiczne w rozumieniu powyższej decyzji« nie ma zastosowania;

b)	w art. 6 akapit drugi tekst »standardowej marży brutto (SGM) […] zgodnie z definicją tego terminu zawartą w decyzji 85/377/EWG« otrzymuje brzmienie: »standardowej marży brutto (SGM) […] zgodnie z definicją tego terminu zawartą w decyzji 85/377/EWG, lub do wartości produkcji rolnej ogółem«;

c)	artykuły 10, 12 i 13 oraz załącznik II nie mają zastosowania;

d)	Szwajcaria nie jest związana typologią powołaną w art. 6, 7, 8, 9 i załączniku I do powyższego rozporządzenia. Jednakże Szwajcaria przekazuje dodatkowe informacje niezbędne do reklasyfikacji zgodnie z tą typologią;

e)	bez względu na przepisy rozporządzenia Szwajcaria może przeprowadzać badanie w maju i przekazywać dane najpóźniej 18 miesięcy później.

—

32000 D 0115: decyzja Komisji 2000/115/WE z dnia 24 listopada 1999 r. odnosząca się do definicji cech charakterystycznych, listy produktów rolnych, wyjątków od definicji oraz regionów i okręgów, odnoszących się do badań statystycznych w zakresie struktury gospodarstw rolnych (Dz.U. L 38 z 12.2.2000, s. 1), zmieniona przez:

—	32002 R 1444: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1444/2002 z dnia 24 lipca 2002 r. (Dz.U. L 216 z 12.8.2002, s. 1),

—	32004 R 2139: rozporządzenie Komisji (WE) nr 2139/2004 z dnia 8 grudnia 2004 r. (Dz.U. L 369 z 16.12.2004, s. 26),

—	32006 R 0204: rozporządzenie Komisji (WE) nr 204/2006 z dnia 6 lutego 2006 r. (Dz.U. L 34 z 7.2.2006, s. 3).

—	390 R 0837: rozporządzenie Rady (EWG) nr 837/90 z dnia 26 marca 1990 r. dotyczące informacji statystycznych dostarczanych przez państwa członkowskie na temat produkcji zbóż (Dz.U. L 88 z 3.4.1990, s. 1).

—	393 R 0959: rozporządzenie Rady (WE) nr 959/93 z dnia 5 kwietnia 1993 r. dotyczące informacji statystycznych dostarczanych przez państwa członkowskie na temat produkcji roślin uprawnych innych niż zboża (Dz.U. L 98 z 24.4.1993, s. 1).

—

32004 R 0138: rozporządzenie (WE) nr 138/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 grudnia 2003 r. dotyczące rachunków gospodarczych dla rolnictwa we Wspólnocie (Dz.U. L 33 z 5.2.2004, s. 1), zmienione przez:

—	32005 R 0306: rozporządzenie Komisji (WE) nr 306/2005 z dnia 24 lutego 2005 r. (Dz.U. L 52 z 25.2.2005, s. 9),

—	32006 R 0909: rozporządzenie Komisji (WE) nr 909/2006 z dnia 20 czerwca 2006 r. (Dz.U. L 168 z 21.6.2006, s. 14),

—	32008 R 0212: rozporządzenie Komisji (WE) nr 212/2008 z dnia 7 marca 2008 r. (Dz.U. L 65 z 8.3.2008, s. 5).

STATYSTYKA POŁOWÓW

—

391 R 1382: rozporządzenie Rady (EWG) nr 1382/91 z dnia 21 maja 1991 r. w sprawie przekazywania danych na temat wyładunków produktów rybołówstwa w państwach członkowskich (Dz.U. L 133 z 28.5.1991, s. 1), zmienione przez:

—	393 R 2104: rozporządzenie Rady (EWG) nr 2104/93 z dnia 22 lipca 1993 r. (Dz.U. L 191 z 31.7.1993, s. 1).

—

391 R 3880: rozporządzenie Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na Północno-Wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 365 z 31.12.1991, s. 1), zmienione przez:

—	32001 R 1637: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1637/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U. L 222 z 17.8.2001, s. 20).

—

393 R 2018: rozporządzenie Rady (EWG) nr 2018/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. w sprawie przekazywania danych statystycznych dotyczących połowów i działalności rybackiej przez państwa członkowskie dokonujące połowów na Atlantyku Północno-Zachodnim (Dz.U. L 186 z 28.7.1993, s. 1), zmienione przez:

—	32001 R 1636: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1636/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U. L 222 z 17.8.2001, s. 1).

—

395 R 2597: rozporządzenie Rady (WE) nr 2597/95 z dnia 23 października 1995 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na niektórych obszarach, innych niż Atlantyk Północny, danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 270 z 13.11.1995, s. 1), zmienione przez:

—	32001 R 1638: rozporządzenie Komisji (WE) nr 1638/2001 z dnia 24 lipca 2001 r. (Dz.U. L 222 z 17.8.2001, s. 29).

—	396 R 0788: rozporządzenie Rady (WE) nr 788/96 z dnia 22 kwietnia 1996 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie statystyk dotyczących produkcji akwakultury (Dz.U. L 108 z 1.5.1996, s. 1).

STATYSTYKA ENERGII

—	390 L 0377: dyrektywa Rady 90/377/EWG z dnia 29 czerwca 1990 r. dotycząca wspólnotowej procedury na rzecz poprawy przejrzystości cen gazu i energii elektrycznej dla końcowych odbiorców przemysłowych (Dz.U. L 185 z 17.7.1990, s. 16).”.

13.3.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/28

DECYZJA KOMISJI

z dnia 10 marca 2009 r.

zezwalająca na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowany rzepak T45 (ACS-BNØØ8-2) lub z niego wyprodukowanych w związku ze sprzedażą tego rzepaku w krajach trzecich do 2005 r.

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 1541)

(Jedynie tekst w języku niemieckim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/184/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (1), w szczególności jego art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 28 października 2005 r. przedsiębiorstwo Bayer CropScience AG złożyło wniosek, zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, do właściwego organu Zjednoczonego Królestwa o wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i pasz zawierających genetycznie zmodyfikowany rzepak T45 lub z niego wyprodukowanych.

(2)

Wniosek odnosi się również do wprowadzenia do obrotu innych produktów zawierających rzepak T45 do takich samych zastosowań, jak każdy inny rzepak, z wyjątkiem uprawy. Dlatego też do wniosku, zgodnie art. 5 ust. 5 i art. 17 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, załączone są dane i informacje wymagane na podstawie załączników III i IV do dyrektywy 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG (2), a także informacje i ustalenia dotyczące oceny ryzyka przeprowadzonej według zasad określonych w załączniku II do dyrektywy 2001/18/WE.

(3)

W dniu 17 kwietnia 2007 r., zgodnie z art. 8 ust. 4 i art. 20 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, przedsiębiorstwo Bayer CropScience AG zwróciło się do Komisji z wnioskiem o zezwolenie dla istniejących produktów wyprodukowanych z rzepaku T45 (dodatki do żywności i materiały paszowe wyprodukowane z rzepaku T45).

(4)	W swoich wnioskach oraz w korespondencji z Komisją wnioskodawca wskazał, że sprzedaż nasion rzepaku T45 została wstrzymana po sezonie sadzenia w 2005 r.

(5)	W związku z tym wnioski dotyczą jedynie rzepaku T45 będącego rezultatem wcześniejszych upraw w krajach trzecich.

(6)

W dniu 5 marca 2008 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) wydał dla obu wniosków jednolitą, kompleksową pozytywną opinię, zgodnie z art. 6 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, stwierdzając, że wprowadzenie do obrotu produktów zawierających rzepak T45 lub z niego wyprodukowanych, odpowiadających opisowi we wnioskach („produkty”) i w kontekście ich zamierzonych zastosowań najprawdopodobniej nie będzie miało negatywnego wpływu na zdrowie człowieka lub zwierząt ani na środowisko naturalne (3). W swojej opinii EFSA rozpatrzył wszystkie szczegółowe pytania i wątpliwości zgłaszane przez państwa członkowskie w kontekście konsultacji z właściwymi organami krajowymi, określonych w art. 6 ust. 4 i art. 18 ust. 4 wymienionego rozporządzenia.

(7)

EFSA stwierdził w szczególności, że ponieważ w przypadku nasion rzepaku T45 nie stwierdzono istotnych z biologicznego punktu widzenia zmian w składzie i zmian agronomicznych poza obecnością proteiny PAT, niepotrzebne są dalsze badania w zakresie bezpieczeństwa zwierząt na całych środkach żywnościowych/paszowych (np. 90-dniowe badanie toksyczności u szczurów).

(8)

W swojej opinii EFSA uznał złożony przez wnioskodawcę plan monitorowania skutków dla środowiska, obejmujący ogólny plan obserwacji, za zgodny z zamierzonym wykorzystaniem produktów. Ze względu na fizyczną charakterystykę nasion rzepaku oraz na metody transportu EFSA zalecił jednak stworzenie odpowiedniego systemu zarządzania, który pozwoli zminimalizować ryzyko przypadkowej utraty lub wysypania się transgenicznego rzepaku w czasie transportu, przechowywania, przeładunku i przetwarzania. Przedstawiony przez wnioskodawcę plan monitorowania został zmodyfikowany w celu uwzględnienia tego zalecenia EFSA.

(9)	W celu monitorowania wycofywania rzepaku T45 jego obecność w produktach importowanych powinna być regularnie odnotowywana.

(10)	Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, należy wydać zezwolenie obejmujące obecność rzepaku T45 w produktach będącą rezultatem sprzedaży nasion rzepaku T45 w krajach trzecich przed 2005 r.

(11)

Każdemu organizmowi zmodyfikowanemu genetycznie należy przypisać niepowtarzalny identyfikator zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 65/2004 z dnia 14 stycznia 2004 r. ustanawiającym system ustanawiania oraz przypisywania niepowtarzalnych identyfikatorów organizmom zmodyfikowanym genetycznie (4).

(12)

Według opinii EFSA nie ma konieczności wprowadzenia żadnych szczególnych wymagań w zakresie etykietowania żywności, składników żywności i pasz zawierających rzepak T45 lub z niego wyprodukowanych, z wyjątkiem wymogów ustanowionych w art. 13 ust. 1 i w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. Jednak aby zapewnić wykorzystanie produktów w granicach zezwolenia przewidzianego w niniejszej decyzji, oznakowanie paszy zawierającej organizmy genetycznie zmodyfikowane oraz oznakowanie produktów innych niż żywność i pasze zawierających organizmy genetycznie zmodyfikowane, w odniesieniu do których złożono wniosek o zezwolenie, powinno wyraźnie wskazywać, że danych produktów nie wolno stosować do celów uprawy.

(13)

Podobnie opinia wydana przez EFSA nie uzasadnia nałożenia specjalnych wymogów lub ograniczeń na wprowadzanie do obrotu lub specjalnych wymogów lub ograniczeń dotyczących wykorzystania i obchodzenia się z produktem, w tym wymagań monitorowania po wprowadzeniu do obrotu, czy też specjalnych wymogów dotyczących ochrony poszczególnych ekosystemów/środowiska naturalnego lub poszczególnych obszarów geograficznych, przewidzianych w art. 6 ust. 5 lit. e) oraz art. 18 ust. 5 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1829/2003.

(14)	Wszelkie informacje mające znaczenie dla dopuszczenia produktów do obrotu powinny zostać wprowadzone do wspólnotowego rejestru genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003.

(15)

W art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1830/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. dotyczącego możliwości śledzenia i etykietowania organizmów zmodyfikowanych genetycznie oraz możliwości śledzenia żywności i produktów paszowych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie i zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE (5) określono wymogi dotyczące etykietowania produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane organizmy lub składających się z nich.

(16)

Niniejszą decyzję należy notyfikować stronom Protokołu kartageńskiego o bezpieczeństwie biologicznym do Konwencji o różnorodności biologicznej za pośrednictwem Systemu Wymiany Informacji o Bezpieczeństwie Biologicznym, zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1946/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie zmodyfikowanych (6).

(17)	Przeprowadzono konsultacje z wnioskodawcą w sprawie środków przewidzianych w niniejszej decyzji.

(18)

Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego; Komisja złożyła zatem w dniu 30 października 2008 r. wniosek do Rady zgodnie z art. 5 decyzji Rady 1999/468/WE (7), przy czym Rada zobowiązana jest do podjęcia działań w ciągu trzech miesięcy.

(19)	Jednak Rada nie podjęła decyzji w wyznaczonym terminie; w związku z tym decyzja powinna teraz zostać podjęta przez Komisję,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Organizm zmodyfikowany genetycznie i niepowtarzalny identyfikator

Genetycznie zmodyfikowany rzepak (Brassica napus L.) T45, określony w lit. b) załącznika do niniejszej decyzji, otrzymuje niepowtarzalny identyfikator ACS-BNØØ8-2, jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 65/2004.

Artykuł 2

Dopuszczenie

1. Celem niniejszej decyzji jest wydanie zezwolenia dla produktów wymienionych w ust. 2 na obecność rzepaku ACS-BNØØ8-2 będącą bezpośrednim lub pośrednim rezultatem sprzedaży nasion rzepaku ACS-BNØØ8-2 w krajach trzecich przed 2005 r.

2. Niniejszym zezwala się na wprowadzanie do obrotu, dla celów art. 4 ust. 2 i art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji, następujących produktów:

a)	żywności i składników żywności zawierających rzepak ACS-BNØØ8-2 lub z niego wyprodukowanych;

b)	pasz zawierających rzepak ACS-BNØØ8-2 lub z niego wyprodukowanych;

c)	produktów innych niż żywność i pasze, zawierających rzepak ACS-BNØØ8-2, dla takich samych zastosowań, jak każdy inny rzepak, z wyjątkiem uprawy.

Artykuł 3

Etykietowanie

1. W celu spełnienia wymogów dotyczących etykietowania, określonych w art. 13 ust. 1 i art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 oraz w art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1830/2003, „nazwą organizmu” jest „rzepak”.

2. Na etykietach i w dokumentach dołączonych do produktów, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. b) i c), zawierających rzepak ACS-BNØØ8-2, zamieszcza się zwrot „nieprzeznaczone do uprawy”.

Artykuł 4

Monitorowanie skutków dla środowiska

1. Posiadacz zezwolenia gwarantuje wprowadzenie i realizację planu monitorowania skutków dla środowiska naturalnego, określonego w lit. h) załącznika.

2. Posiadacz zezwolenia przedstawia Komisji coroczne sprawozdania z realizacji i wyników działań przewidzianych w planie monitorowania.

Artykuł 5

Monitorowanie wycofania

1. Posiadacz zezwolenia dba o to, aby z partii rzepaku, przywożonego do Unii Europejskiej z krajów trzecich, w których do 2005 r. sprzedawane były ziarna rzepaku ACS-BNØØ8-2, pobierane były próbki, w których badana jest obecność rzepaku ACS-BNØØ8-2.

2. Metoda stosowana do pobierania próbek musi być uznana na poziomie międzynarodowym. Testy odbywają się w odpowiednio akredytowanym laboratorium, zgodnie z uwierzytelnioną metodą wykrywania, jak określono w załączniku do niniejszej decyzji.

3. Posiadacz zezwolenia wraz ze sprawozdaniami, o których mowa w art. 4 ust. 2, przedstawia Komisji roczne sprawozdania z działań związanych z monitorowaniem obecności rzepaku ACS-BNØØ8-2.

Artykuł 6

Rejestr wspólnotowy

Informacje zawarte w załączniku do niniejszej decyzji wprowadza się do wspólnotowego rejestru genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy zgodnie z art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003.

Artykuł 7

Posiadacz zezwolenia

Posiadaczem zezwolenia jest Bayer Cropscience AG.

Artykuł 8

Okres ważności

Niniejszą decyzję stosuje się przez 10 lat od daty powiadomienia o niej.

Artykuł 9

Adresat

Niniejsza decyzja skierowana jest do Bayer CropScience AG, Alfred-Nobel-Straße 50, 40789 Monheim am Rhein, Niemcy.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 marca 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1.

(2) Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1.

(3) http://registerofquestions.efsa.europa.eu/roqFrontend/questionLoader?question = EFSA-Q-2005-278

(4) Dz.U. L 10 z 16.1.2004, s. 5.

(5) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 24.

(6) Dz.U. L 287 z 5.11.2003, s. 1.

(7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

ZAŁĄCZNIK

a) Wnioskodawca i posiadacz zezwolenia:

Nazwa	:	Bayer CropScience AG
Adres	:	Alfred-Nobel-Straße 50, 40789 Monheim am Rhein, Niemcy

b) Opis i specyfikacja produktów:

1)	żywność i składniki żywności zawierające rzepak ACS-BNØØ8-2 lub z niego wyprodukowane;

2)	pasze zawierające rzepak ACS-BNØØ8-2 lub z niego wyprodukowane;

3)	produkty inne niż żywność i pasze, zawierające rzepak ACS-BNØØ8-2, dla takich samych zastosowań, jak każdy inny rzepak, z wyjątkiem uprawy.

Genetycznie zmodyfikowany rzepak ACS-BNØØ8-2, zgodny z opisem we wniosku, cechuje ekspresja proteiny PAT, nadającej tolerancję na herbicyd glufosynat amonowy.

c) Etykietowanie:

1)	w celu spełnienia wymogów dotyczących specjalnego etykietowania, określonych w art. 13 ust. 1 i art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 oraz w art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1830/2003, „nazwą organizmu” jest „rzepak”;

2)	na etykietach i w dokumentach dołączonych do produktów zawierających rzepak ACS-BNØØ8-2, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. b) i c) niniejszej decyzji, zamieszcza się zwrot „nieprzeznaczone do uprawy”.

d) Metoda wykrywania:

—	specyficzna metoda ilościowa w czasie rzeczywistym, oparta na technice PCR, stosowana do oznaczania rzepaku ACS-BNØØ8-2,

—	zwalidowana na nasionach przez wspólnotowe laboratorium referencyjne ustanowione na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, opublikowana na stronie internetowej http://gmo-crl.jrc.ec.europa.eu/statusofdoss.htm

—	materiał odniesienia: AOCS 0208-A dostępny za pośrednictwem strony internetowej American Oil Chemists Society pod adresem: http://www.aocs.org/tech/crm/bayer_canola.cfm

e) Niepowtarzalny identyfikator:

ACS-BNØØ8-2

f) Informacje wymagane zgodnie z załącznikiem II do Protokołu kartageńskiego o bezpieczeństwie biologicznym do Konwencji o różnorodności biologicznej:

System Wymiany Informacji o Bezpieczeństwie Biologicznym, ID: zob. (do uzupełnienia po powiadomieniu o decyzji)

g) Warunki lub ograniczenia dotyczące wprowadzania produktów do obrotu, ich stosowania lub obchodzenia się z nimi:

Brak.

h) Plan monitorowania

Plan monitorowania skutków dla środowiska, zgodny z załącznikiem VII do dyrektywy 2001/18/WE.

(Link: plan opublikowany w Internecie)

i) Wymogi dotyczące monitorowania stosowania żywności przeznaczonej do spożycia przez ludzi po jej wprowadzeniu do obrotu:

Brak.

Uwaga: z czasem linki do odpowiednich dokumentów mogą wymagać aktualizacji. Zmiany te udostępnia się publicznie w postaci aktualizacji wspólnotowego rejestru genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 68

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 52 13 marca 2009

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 195/2009 z dnia 12 marca 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/14/WE z dnia 11 marca 2009 r. zmieniająca dyrektywę 94/19/WE w sprawie systemów gwarancji depozytów w odniesieniu do poziomu gwarancji oraz terminu wypłaty ( 1 )	3

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	IL	148,7
	JO	78,3
	MA	56,2
	TN	134,4
	TR	96,6
	ZZ	102,8
0707 00 05	EG	147,3
	JO	158,4
	MA	78,7
	MK	139,3
	TR	165,6
	ZZ	137,9
0709 90 70	JO	249,0
	MA	58,2
	TR	96,9
	ZZ	134,7
0709 90 80	EG	88,5
0709 90 80	ZZ	88,5
0805 10 20	EG	43,5
	IL	56,5
	MA	45,2
	TN	57,1
	TR	61,6
	ZZ	52,8
0805 50 10	EG	51,3
	MA	61,0
	TR	50,9
	ZZ	54,4
0808 10 80	AR	102,3
	BR	82,7
	CA	86,3
	CL	79,2
	CN	85,6
	MK	22,7
	US	117,7
	UY	68,9
	ZZ	80,7
0808 20 50	AR	77,7
	CL	163,9
	CN	44,9
	US	104,6
	ZA	92,9
	ZZ	96,8

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Komisja
	2009/182/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 12 września 2007 r. w sprawie programu pomocy C 12/06 (ex N 132/05), który Republika Czeska planuje zrealizować w celu wsparcia transportu kombinowanego (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 4134) ( 1 )	8
	2009/183/WE
*	Decyzja Komitetu Statystycznego Wspólnoty/Szwajcarii nr 2/2008 z dnia 21 listopada 2008 r. zmieniająca załącznik A do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w dziedzinie statystyki	14
	2009/184/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 10 marca 2009 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowany rzepak T45 (ACS-BNØØ8-2) lub z niego wyprodukowanych w związku ze sprzedażą tego rzepaku w krajach trzecich do 2005 r. (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 1541) ( 1 )	28