7.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 63/1

(1)

Rozporządzeniem Rady (WE) nr 301/2007 z dnia 19 marca 2007 r. zmieniającym załącznik I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1) zawieszono całkowicie, na okres dwóch lat, autonomiczne stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej w odniesieniu do monitorów wykorzystujących wyświetlacze ciekłokrystaliczne, z ekranem o przekątnej nieprzekraczającej 48,5 cm oraz z proporcjami ekranu 4:3 lub 5:4, objętych kodem CN 8528 59 90.

(2)

Zawieszenie to wygasa z dniem 31 grudnia 2008 r.

(3)

Ze względu na dobro konsumentów, w celu zapewnienia racjonalnego rozwoju produkcji i wzrostu popytu we Wspólnocie oraz celem wspierania handlu między państwami członkowskimi i krajami trzecimi w interesie Wspólnoty leży przedłużenie aktualnie obowiązującego zawieszenia autonomicznych stawek celnych na okres kolejnych dwóch lat od dnia 1 stycznia 2009 r. oraz objęcie tym zawieszeniem monitorów z ekranem o przekątnej nieprzekraczającej 55,9 cm (tj. 22 cale) i z dodatkowymi proporcjami ekranu 1:1 i 16:10.

(4)

Z tych samych względów w interesie Wspólnoty leży również wprowadzenie zawieszenia na okres dwóch lat od dnia 1 stycznia 2009 r. na monitory czarno-białe i inne monitory monochromatyczne z ekranem o przekątnej nieprzekraczającej 77,5 cm (tj. 30,5 cala) i z takimi samymi proporcjami ekranu jak w przypadku monitorów kolorowych.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 (2).

(6)

Ponieważ wprowadzone niniejszym rozporządzeniem zawieszenie stanowi rozszerzenie zawieszenia wprowadzonego rozporządzeniem (WE) nr 301/2007, które wygasło z dniem 31 grudnia 2008 r., oraz ze względu na fakt, że przerwa w traktowaniu taryfowym monitorów, których dotyczy to zawieszenie, nie leży w interesie Wspólnoty, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2009 r.,

1)

tekst w kolumnie 3 dla kodu CN 8528 59 10 w dziale 85, sekcja XVI części drugiej załącznika I otrzymuje brzmienie:

„14 (3)

2)

tekst w kolumnie 3 dla kodu CN 8528 59 90 w dziale 85, sekcja XVI części drugiej załącznika I otrzymuje brzmienie:

„14 (4)

7.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 63/3

7.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 63/5

(1)

Na podstawie zawiadomień przedstawionych przez państwa członkowskie dnia 5 marca 2009 r. zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 105/2008 łączna ilość masła dostępna do skupu interwencyjnego po stałej cenie od dnia 1 marca 2009 r. przekroczyła pułap w wysokości 30 000 ton ustalony w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. W związku z tym należy zamknąć skup interwencyjny masła po stałej cenie do dnia 31 sierpnia 2009 r., ustalić jednolity współczynnik procentowy dla ilości otrzymanych przez właściwe organy państw członkowskich w dniu 4 marca 2009 r. oraz odrzucić oferty otrzymane przez właściwe organy państw członkowskich w dniu 5 marca 2009 r. lub po tym terminie.

(2)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 105/2008 masło oferowane do skupu interwencyjnego powinno być pakowane oraz dostarczane w blokach o masie netto co najmniej 25 kg. W związku z tym ilości masła pomnożone przez jednolity współczynnik procentowy należy zaokrąglić w dół do najbliższej wielokrotności 25 kg.

(3)

Agencje interwencyjne zawiadamiają sprzedawców niezwłocznie po ogłoszeniu jednolitego współczynnika oraz zamknięcia skupu po stałej cenie. Wskazane jest zatem, aby niniejsze rozporządzenie weszło w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

7.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 63/6

(1)

Należy wyjaśnić, że nazwa, pod którą sprzedawane są oliwy z oliwek i oliwy z wytłoczyn z oliwek, powinna być jedną z nazw określonych przez wspólną organizację rynków rolnych. Dodatkowe informacje dotyczące każdej z określonych kategorii oliwy powinny również być umieszczone na etykiecie, ale niekoniecznie w pobliżu nazwy, pod którą produkt jest sprzedawany. W odniesieniu do towarów zawierających oliwę z oliwek nie należy wymagać ani umieszczania na etykiecie opisu, ani, co za tym idzie, dodatkowych informacji.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1019/2002 (2) ustaliło uzgodnienia fakultatywne dotyczące oznaczania pochodzenia oliwy z oliwek, mimo że jego celem był system obejmujący obowiązkowe oznaczanie pochodzenia ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, aby odzwierciedlić fakt, że na skutek tradycji rolniczych oraz lokalnych praktyk wyciskania i sporządzania mieszanek wspomniane oliwy mogą mieć zupełnie inny smak i jakość, w zależności od ich geograficznego pochodzenia. Wprowadzone od tego czasu uzgodnienia fakultatywne okazały się niewystarczające, aby uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd co do rzeczywistych cech charakterystycznych oliwy z oliwek w tym względzie. Ponadto od 2002 r. rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (3) ustanowiło zasady dotyczące możliwości monitorowania mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2005 r. Doświadczenia zdobyte w tym zakresie przez podmioty gospodarcze i organy administracyjne umożliwiają wprowadzenie obowiązkowego oznaczania pochodzenia ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia.

(3)

We Wspólnocie znaczne ilości ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia składają się z mieszanek oliwy pochodzącej z różnych państw członkowskich i krajów trzecich. Należy ustanowić proste przepisy dotyczące oznaczania pochodzenia takich mieszanek. Takie proste przepisy umożliwiłyby uchylenie wcześniejszych przepisów w sprawie „dominującego pochodzenia”, które są skomplikowane w stosowaniu, trudne do skontrolowania i potencjalnie wprowadzają w błąd.

(4)

Niektóre terminy dotyczące właściwości organoleptycznych odnoszących się do smaku lub zapachu ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia zostały niedawno zdefiniowane przez Międzynarodową Radę ds. Oliwy z Oliwek (IOOC) w jej zweryfikowanej metodzie oceny organoleptycznej oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia. Stosowanie tych terminów na etykietach ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia powinno być zarezerwowane dla oliwy, która została oceniona zgodnie z odpowiednimi metodami analizy. Potrzebna jest procedura przejściowa dla niektórych podmiotów gospodarczych stosujących w chwili obecnej zarezerwowane terminy.

(5)

Wiele państw członkowskich utrzymało krajowe przepisy zakazujące produkcji mieszanek oliwy z oliwek z innymi olejami z nasion do celów wewnętrznej konsumpcji, aby zachować swoje tradycje i pewną jakość produkcji na poziomie krajowym. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1019/2002 nie mają zastosowania do tuńczyka i sardynek objętych odpowiednio rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1536/92 z dnia 9 czerwca 1992 r. ustanawiającym wspólne normy handlowe w odniesieniu do konserwowanego tuńczyka i bonito (4) oraz rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2136/89 z dnia 21 czerwca 1989 r. ustanawiającym wspólne normy handlowe w odniesieniu do konserwowanych sardynek (5). Celem zachowania jasności wspomniane aspekty powinny być wyraźnie wymienione w rozporządzeniu (WE) nr 1019/2002.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1019/2002.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

artykuł 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Nie naruszając przepisów dyrektywy 2000/13/WE i rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 (6), niniejsze rozporządzenie ustanawia określone normy odnośnie do handlu detalicznego oliwą z oliwek oraz oliwą z wytłoczyn oliwek, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b), pkt 3 i 6 załącznika XVI do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

2)

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

4)

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

5)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

6)

w art. 8 ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:

7)

w art. 9 ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Do celów sprawdzenia oznaczeń, o których mowa w art. 4, 5 i 6, zainteresowane państwa członkowskie mogą wprowadzić uzgodnienia odnośnie do zatwierdzania przedsiębiorstw, których urządzenia związane z pakowaniem znajdują się na ich terytorium.”.

7.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 63/9

(1)

Załącznik VI do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 ustala krajowe i regionalne kwoty na produkcję cukru, izoglukozy i syropu inulinowego. W odniesieniu do roku gospodarczego 2009/2010 kwoty te należy dostosować, uwzględniając wynik zastosowania art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (2).

(2)

Ewentualne uzupełniające kwoty izoglukozy, które mogą zostać przydzielone na rok gospodarczy 2009/2010 w późniejszym terminie na wniosek przedsiębiorstw zatwierdzonych we Włoszech, na Litwie i w Szwecji, należy uwzględnić przy kolejnym dostosowaniu kwot określonych w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przed końcem lutego 2010 r.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik VI do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

7.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 63/11

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby ekonomiczne podlegają zamrożeniu zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2)

W dniu 10 grudnia 2008 r. Komitet ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ postanowił zmienić wykaz osób prawnych i fizycznych, grup i podmiotów, których fundusze i zasoby ekonomiczne powinny zostać zamrożone, poprzez dodanie do niego czterech osób fizycznych w związku z informacjami o ich związkach z siecią Al-Kaida. Komisji przedstawiono uzasadnienia dotyczące wspomnianych zmian.

(3)

Należy wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I.

(4)

W celu zapewnienia skuteczności środków nałożonych niniejszym rozporządzeniem, rozporządzenie to musi wejść w życie natychmiast.

(5)

Ponieważ wykaz ONZ nie zawiera aktualnych adresów zamieszkania niektórych ze wspomnianych osób fizycznych, w Dzienniku Urzędowym należy opublikować ogłoszenie, tak by dane osoby miały możliwość skontaktowania się z Komisją oraz by Komisja mogła następnie poinformować zainteresowane osoby fizyczne o powodach, dla których wprowadza się niniejsze rozporządzenie, zapewnić im możliwość przedstawienia uwag w odniesieniu do tych powodów oraz dokonać przeglądu niniejszego rozporządzenia w celu uwzględnienia uwag oraz ewentualnych dostępnych informacji dodatkowych,

7.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 63/13

(1)

Mandaty sędziów Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Vassiliosa SKOURISA, Allana ROSASA, Koena LENAERTSA, Una LÕHMUSA, Larsa BAYA LARSENA, Rosario SILVA DE LAPUERTA, Jerzego MAKARCZYKA, Endrego JUHÁSZA, Marka ILEŠIČA, Jána KLUČKI, Aindriasa Ó CAOIMHA, Camelii TOADER, Jean-Jacquesa KASELA oraz rzeczników generalnych Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Luisa Miguela POIARESA PESSOI MADURA, Dámasa RUIZA-JARABA COLOMERA, Juliane KOKOTT i Eleanor SHARPSTON wygasają z dniem 6 października 2009 r.

(2)

Należy częściowo odnowić skład Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na okres od dnia 7 października 2009 r. do dnia 6 października 2015 r. Jednak ze względu na brak propozycji mianowanie dwóch sędziów będzie możliwe dopiero w późniejszym terminie,

Lars BAY LARSEN

Aindrias Ó CAOIMH

Endre JUHÁSZ

Jean-Jacques KASEL

Koen LENAERTS

Uno LÕHMUS

Allan ROSAS

Marek SAFJAN

Rosario SILVA DE LAPUERTA

Vassilios SKOURIS

Daniel ŠVÁBY.

Niilo JÄÄSKINEN

Juliane KOKOTT

Dámaso RUIZ-JARABO COLOMER

Eleanor SHARPSTON.

7.3.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 63/15

(1)

Dyrektywa 2006/88/WE ustanawia minimalne środki zapobiegawcze mające na celu zwiększenie poziomu świadomości i gotowości właściwych organów, operatorów przedsiębiorstw produkcyjnych sektora akwakultury i innych podmiotów związanych z tym przemysłem na wystąpienie chorób zwierząt akwakultury, a także minimalne środki zwalczania chorób, jakie należy stosować w przypadku podejrzenia wystąpienia lub wystąpienia ognisk niektórych chorób zwierząt wodnych. Wspomniana dyrektywa uchyla i zastępuje, z dniem 1 sierpnia 2008 r., dyrektywę Rady 91/67/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. dotyczącą warunków zdrowotnych zwierząt, obowiązujących przy wprowadzaniu na rynek zwierząt i produktów akwakultury (2).

(2)

Artykuł 44 ust. 1 dyrektywy 2006/88/WE stanowi, że w przypadku gdy państwo członkowskie, co do którego brak informacji o zakażeniu, lecz nieuznane za wolne od jednej lub więcej chorób nieegzotycznych wymienionych w części II załącznika IV do tej dyrektywy, opracuje program nadzoru w celu osiągnięcia statusu państwa wolnego od co najmniej jednej ze wspomnianych chorób, państwo to przedkłada ten program do zatwierdzenia zgodnie z procedurą regulacyjną.

(3)

Artykuł 44 ust. 1 dyrektywy 2006/88/WE stanowi również, że w przypadku gdy wspomniany program nadzoru obejmuje poszczególne enklawy lub strefy, które stanowią mniej niż 75 % terytorium państwa członkowskiego, zaś strefa lub enklawa obejmuje obszar zlewni, który nie jest wykorzystywany wspólnie z innym państwem członkowskim lub państwem trzecim, należy postępować zgodnie z inną procedurą, włączając w to wzór formularzy, jakie należy przedłożyć Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt („Komitetowi”), zgodnie z art. 50 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE.

(4)

Artykuł 44 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE stanowi, że w przypadku gdy państwo członkowskie, co do którego istnieją informacje o zakażeniu jedną lub więcej chorobą nieegzotyczną wymienioną w części II załącznika IV do tej dyrektywy, opracuje program eliminowania chorób dla jednej lub więcej spośród tych chorób, państwo to przedkłada ten program do zatwierdzenia zgodnie z procedurą regulacyjną.

(5)

W przypadku gdy państwo członkowskie pragnie osiągnąć status państwa wolnego od co najmniej jednej z chorób nieegzotycznych wymienionych w części II załącznika IV do wspomnianej dyrektywy w odniesieniu do całego swojego terytorium zgodnie z art. 49 ust. 1 dyrektywy 2006/88/WE, przedkłada dowody, by zostać uznanym za wolne od choroby zgodnie z procedurą regulacyjną.

(6)

Artykuł 50 ust. 1 dyrektywy 2006/88/WE stanowi, że państwo członkowskie może wydać oświadczenie o uznaniu strefy lub enklawy na swoim terytorium za wolną od jednej lub większej ilości chorób nieegzotycznych wymienionych w części II załącznika IV do tej dyrektywy w określonych warunkach. Państwo członkowskie składające tego rodzaju oświadczenie przedkłada je Komitetowi zgodnie z procedurą określoną w ust. 2 wspomnianego artykułu.

(7)

Ponadto art. 50 ust. 3 dyrektywy 2006/88/WE stanowi, że jeżeli przedmiotowa strefa lub enklawa stanowi ponad 75 % terytorium państwa członkowskiego lub obejmuje obszary zlewni, które są wykorzystywane wspólnie z innym państwem członkowskim lub państwem trzecim, wówczas procedurę, o której mowa w art. 50 ust. 2 wspomnianej dyrektywy, zastępuje się procedurą regulacyjną.

(8)

Konieczne jest ustanowienie szczegółowych przepisów w celu określenia, w jakich przypadkach programy nadzoru i oświadczenia o przyznaniu statusu obszaru wolnego od choroby powinny zostać zatwierdzone zgodnie z procedurą regulacyjną.

(9)

Powinno się sporządzić wykazy państw członkowskich, stref lub enklaw objętych programami nadzoru lub eliminowania chorób zatwierdzonymi zgodnie z procedurą regulacyjną, lub tych, w odniesieniu do których status obszaru wolnego od choroby został zatwierdzony.

(10)

Powinno się ustanowić wzory formularzy do celów przedkładania programów nadzoru do zatwierdzenia oraz do celów oświadczeń w sprawie tego rodzaju programów. Powinno się także sporządzić wzór formularza dla państw członkowskich do celów składania sprawozdań w sprawie rozwoju niektórych programów eliminowania chorób i niektórych programów nadzoru. Ponadto powinno się ustanowić wzór formularza do celów przedkładania wniosków o przyznanie statusu obszaru wolnego od choroby do zatwierdzenia oraz oświadczeń o przyznaniu obszarowi takiego statusu.

(11)

Załącznik V do decyzji Komisji 2008/425/WE z dnia 25 kwietnia 2008 r. ustanawiającej standardowe wymagania w zakresie przedkładania przez państwa członkowskie krajowych programów zwalczania, kontroli i monitorowania niektórych chorób zwierząt i chorób odzwierzęcych w celu uzyskania finansowania wspólnotowego (3) zawiera szczegółową analizę kosztów programów, dla których państwa członkowskie pragną uzyskać wkład finansowy. Dla zachowania spójności prawodawstwa wspólnotowego, wzór formularza do celów przedkładania programów eliminowania chorób do zatwierdzenia zgodnie z decyzją 2006/88/WE powinien być zgodny ze wzorem określonym we wspomnianym załączniku.

(12)

Niezbędne są coroczne informacje przekazywane przez państwa członkowskie do celów dokonania oceny rozwoju zatwierdzonych programów nadzoru, jak również zatwierdzonych programów eliminowania chorób nieobjętych finansowaniem wspólnotowym. Dla osiągnięcia tego celu powinno się corocznie przedkładać Komisji sprawozdanie. Ponieważ programy eliminowania chorób objęte finansowaniem wspólnotowym wchodzą w zakres decyzji Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (4), państwa członkowskie mają składać sprawozdania dotyczące zagadnień technicznych i finansowych w odniesieniu do wspomnianych programów zgodnie ze wspomnianą decyzją.

(13)

Oświadczenia w sprawie programów nadzoru oraz oświadczenia o przyznaniu statusu obszaru wolnego od choroby, przedłożone Komitetowi przez państwa członkowskie, powinny być dostępne dla Komisji i dla pozostałych państw członkowskich drogą elektroniczną. Informacyjna strona internetowa jest pod względem technicznym najbardziej praktycznym rozwiązaniem, gdyż zapewnia łatwy dostęp do tego rodzaju oświadczeń.

(14)

Zgodnie z dyrektywą 91/67/EWG obszary wolne od choroby, hodowle ryb oraz programy na rzecz uzyskania statusu obszaru wolnego od choroby zostały zatwierdzone następującymi decyzjami: decyzja Komisji 2002/308/WE z dnia 22 kwietnia 2002 r. ustanawiająca wykaz zatwierdzonych stref i zatwierdzonych hodowli w zakresie jednej lub więcej chorób ryb: wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) i zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego (IHN) (5), decyzja Komisji 2002/300/WE z dnia 18 kwietnia 2002 r. ustanawiająca listę stref zatwierdzonych odnośnie do Bonamia ostreae i/lub Marteilia refringens  (6), decyzja Komisji 2003/634/WE z dnia 28 sierpnia 2003 r. zatwierdzająca programy w celu uzyskania statusu zatwierdzonych stref i zatwierdzonych hodowli w strefach niezatwierdzonych w odniesieniu do wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) i zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (IHN) (7), a także decyzja Komisji 94/722/WE z dnia 25 października 1994 r. zatwierdzająca program dotyczący bonamiozy i marteiliozy przedłożony przez Francję (8).

(15)

Kryteria dotyczące statusu obszaru wolnego od choroby, zawarte w dyrektywie 2006/88/WE, są równoważne z kryteriami określonymi w dyrektywie 91/67/EWG w odniesieniu do zatwierdzania całego terytorium państw członkowskich, stref lądowych i gospodarstw w strefach niezatwierdzonych.

(16)

W związku z powyższym stref lądowych i gospodarstw, zatwierdzonych na mocy dyrektywy 91/67/EWG, nie powinien dotyczyć wymóg zgłaszania ich do Komitetu zgodnie z dyrektywą 2006/88/WE. Powinno się je również uwzględnić w wykazie stref i enklaw dostępnym na stronach internetowych utworzonych na podstawie niniejszej decyzji.

(17)

Pojęcie strefy przybrzeżnej nie jest jednak przewidziane w dyrektywie 2006/88/WE. Obszary zatwierdzone jako strefy przybrzeżne wolne od choroby na mocy dyrektywy 91/67/EWG powinny być zatem poddane ponownej ocenie przez państwa członkowskie, powinno się również przedłożyć nowy wniosek lub, w stosownych wypadkach, nowe oświadczenie, zgodnie z dyrektywą 2006/88/WE.

(18)

Decyzje 2002/300/WE i 2002/3008/WE powinny zatem zostać uchylone z dniem 1 sierpnia 2009 r., co tym samym zapewniłoby państwom członkowskim wystarczającą ilość czasu na przedłożenie nowych oświadczeń lub wniosków odnoszących się do wspomnianych stref przybrzeżnych.

(19)

Różnica pomiędzy programami nadzoru i eliminowania chorób nie została przewidziana w dyrektywie 91/67/EWG. Ponieważ jednak wymogi odnoszące się do tego rodzaju programów są równoważne, programy zatwierdzone na mocy decyzji 2003/634/WE i 94/722/WE powinno się uznać za zgodne z dyrektywą 2006/88/WE. W celu określenia, które ze wspomnianych programów powinno się uznać za programy nadzoru lub eliminowania chorób oraz uwzględnić w odpowiednich wykazach określonych w niniejszej decyzji, państwa członkowskie powinny przekazać Komisji informacje dotyczące tych programów do dnia 30 kwietnia 2009 r.

(20)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

całego terytorium państwa członkowskiego;

b)

enklaw lub ich grup, stanowiących ponad 75 % obszaru przybrzeżnego danego państwa członkowskiego, w odniesieniu do chorób dotyczących jedynie gatunków słonowodnych;

c)

stref i enklaw lub ich grup, stanowiących ponad 75 % obszaru lądowego danego państwa członkowskiego, w odniesieniu do chorób dotyczących jedynie gatunków słodkowodnych;

d)

stref i enklaw lub ich grup, stanowiących ponad 75 % obszaru lądowego i obszaru przybrzeżnego danego państwa członkowskiego, w odniesieniu do chorób dotyczących zarówno gatunków słodkowodnych, jak i słonowodnych; lub

e)

stref i enklaw obejmujących obszary zlewni, które są wykorzystywane wspólnie z innym państwem członkowskim lub państwem trzecim.

a)

programów nadzoru zatwierdzonych zgodnie z art. 44 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2006/88/WE;

b)

programów eliminowania chorób nieobjętych finansowaniem wspólnotowym i zatwierdzonych zgodnie z art. 44 ust. 2 akapit pierwszy wspomnianej dyrektywy.

a)

sporządzania oświadczeń w sprawie programów nadzoru, przedłożonych Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt („Komitetowi”) zgodnie z art. 44 ust. 1 akapit czwarty i art. 50 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE, dostępnych Komisji i pozostałym państwom członkowskim;

b)

sporządzania oświadczeń o przyznaniu statusu obszaru wolnego od choroby, przedkładanych Komitetowi zgodnie z art. 50 ust. 2 wspomnianej dyrektywy, dostępnych Komisji i pozostałym państwom członkowskim;

c)

powszechnego udostępnienia wykazu stref lub enklaw uznanych za objęte zatwierdzonym programem nadzoru lub za wolne od chorób, zgodnie z art. 50 ust. 2 wspomnianej dyrektywy.

a)

VHS i IHN na mocy decyzji 2003/634/WE;

b)

bonamiozy i marteiliozy na mocy decyzji 94/722/WE.

a)

informacje dotyczące wytyczenia zasięgu geograficznego programów;

b)

informacje wymagane na mocy załącznika VI za ostatnie cztery lata wdrażania programów.