I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

12.2.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 125/2009

z dnia 11 lutego 2009 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 lutego 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lutego 2009 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	IL	195,3
	JO	68,6
	MA	43,2
	TN	112,2
	TR	89,3
	ZZ	101,7
0707 00 05	JO	170,1
	MA	134,2
	TR	152,3
	ZZ	152,2
0709 90 70	MA	105,0
	TR	153,9
	ZZ	129,5
0709 90 80	EG	103,6
0709 90 80	ZZ	103,6
0805 10 20	EG	46,5
	IL	50,6
	MA	56,5
	TN	39,8
	TR	61,8
	ZA	44,9
	ZZ	50,0
0805 20 10	IL	150,3
	MA	105,9
	TR	52,0
	ZZ	102,7
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	CN	72,2
	IL	90,2
	JM	101,6
	MA	161,0
	PK	48,3
	TR	64,3
	ZZ	89,6
0805 50 10	EG	44,9
	MA	55,1
	TR	58,1
	ZZ	52,7
0808 10 80	AR	91,9
	CA	90,4
	CL	67,8
	CN	79,0
	MK	32,6
	US	111,6
	ZZ	78,9
0808 20 50	AR	106,4
	CL	57,1
	CN	52,9
	US	110,5
	ZA	98,2
	ZZ	85,0

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

12.2.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/3

DECYZJA RADY

z dnia 7 kwietnia 2008 r.

w sprawie podpisania oraz tymczasowego stosowania Umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Nepalu dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych

(2009/117/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2 w powiązaniu z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

W imieniu Wspólnoty Komisja wynegocjowała Umowę z Nepalem dotyczącą pewnych aspektów przewozów lotniczych zgodnie z mechanizmami i wytycznymi zawartymi w załączniku do decyzji Rady upoważniającej Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(3)	Umowa powinna zostać podpisana i być tymczasowo stosowana, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty podpisanie Umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Nepalu dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie.

Tekst umowy załącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób uprawnionych do podpisania umowy w imieniu Wspólnoty.

Artykuł 3

Do czasu wejścia w życie umowa jest stosowana tymczasowo od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym strony wzajemnie notyfikowały zakończenie procedur koniecznych do tego celu (1).

Artykuł 4

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do dokonania notyfikacji przewidzianej w art. 9 ust. 2 umowy.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 7 kwietnia 2008 r.

W imieniu Rady

R. ŽERJAV

Przewodniczący

(1) Data, od której umowa będzie tymczasowo stosowana, zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

UMOWA

pomiędzy Wspólnotą Europejską a rządem Nepalu dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

z jednej strony,

RZĄD NEPALU,

z drugiej strony,

(zwane dalej „Stronami”),

STWIERDZAJĄC, że dwustronne umowy o komunikacji lotniczej zawarte między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a Nepalem zawierają postanowienia sprzeczne z prawem Wspólnoty Europejskiej,

STWIERDZAJĄC, że Wspólnota Europejska ma wyłączną kompetencję w zakresie pewnych aspektów, które mogą być włączane do dwustronnych umów o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a państwami trzecimi,

STWIERDZAJĄC, że na podstawie prawa Wspólnoty Europejskiej wspólnotowi przewoźnicy lotniczy ustanowieni w państwie członkowskim mają prawo do niedyskryminacyjnego dostępu do tras lotniczych między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a państwami trzecimi,

UWZGLĘDNIAJĄC umowy między Wspólnotą Europejską a niektórymi państwami trzecimi, przewidujące dla obywateli tych państw trzecich możliwość nabywania prawa własności przewoźników lotniczych koncesjonowanych zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej,

UZNAJĄC, że niektóre postanowienia dwustronnych umów o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a Nepalem, które są sprzeczne z prawem Wspólnoty Europejskiej, muszą być doprowadzone do zgodności z tym prawem celem ustanowienia solidnej podstawy prawnej dla wykonywania przewozów lotniczych między Wspólnotą Europejską a Nepalem, a także w celu zachowania ciągłości takich przewozów lotniczych,

UZNAJĄC, że dwustronne umowy o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi a Nepalem powinny być zgodne z prawem Nepalu i Wspólnoty Europejskiej oraz stanowić rzeczywistą i solidną podstawę prawną dla zapewnienia ciągłości i rozwoju komunikacji lotniczej między Wspólnotą Europejską a Nepalem,

STWIERDZAJĄC, że niniejsza Umowa nie musi wpływać na te postanowienia dwustronnych umów o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a Nepalem, które są zgodne z prawem Wspólnoty Europejskiej,

STWIERDZAJĄC, że zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej przewoźnicy lotniczy nie mogą zasadniczo zawierać umów, które mogłyby wpłynąć na wymianę handlową między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej i których celem lub skutkiem byłoby uniemożliwienie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji,

UZNAJĄC, że postanowienia dwustronnych umów o komunikacji lotniczej zawartych między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a Nepalem, które (i) wymagają zawierania umów pomiędzy przedsiębiorstwami, podejmowania decyzji przez stowarzyszenia przedsiębiorstw lub stosowania uzgodnionych praktyk uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję między przewoźnikami lotniczymi na danych trasach, bądź faworyzują wymienione rozwiązania; lub (ii) wzmacniają skutki wszelkich takich umów, decyzji lub uzgodnionych praktyk; lub (iii) przenoszą na przewoźników lotniczych lub inne prywatne podmioty gospodarcze odpowiedzialność za podjęcie środków zapobiegających, ograniczających lub zakłócających konkurencję między przewoźnikami lotniczymi na danych trasach, mogą uniemożliwić skuteczne działanie reguł konkurencji mających zastosowanie do przedsiębiorstw,

STWIERDZAJĄC, że celem Wspólnoty Europejskiej jako strony niniejszej Umowy nie jest doprowadzenie do zmian w ogólnej wielkości przewozów lotniczych między Wspólnotą Europejską a Nepalem ani naruszenie równowagi między wspólnotowymi przewoźnikami lotniczymi a przewoźnikami lotniczymi z Nepalu, ani też wprowadzenie zmian w postanowieniach obecnie obowiązujących umów dwustronnych o komunikacji lotniczej w zakresie praw przewozowych,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Postanowienia ogólne

1. Dla celów niniejszej Umowy określenie „państwa członkowskie” oznacza państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej.

2. Zawarte w umowach wymienionych w załączniku I odniesienia do obywateli państwa członkowskiego będącego stroną takiej umowy są rozumiane jako odniesienia do obywateli państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

3. Zawarte w umowach wymienionych w załączniku I odniesienia do przewoźników lotniczych lub linii lotniczych pochodzących z państwa członkowskiego będącego stroną takiej umowy są rozumiane jako odniesienia do przewoźników lotniczych bądź linii lotniczych wyznaczonych przez to państwo członkowskie.

Artykuł 2

Wyznaczenie, upoważnienie i cofnięcie

1. Postanowienia zawarte w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu zastępują odpowiednie postanowienia zawarte w artykułach wymienionych odpowiednio w załączniku II lit. a) i b) w odniesieniu do, odpowiednio, wyznaczenia przez zainteresowane państwo członkowskie przewoźnika lotniczego, jego upoważnień oraz pozwoleń wydanych przez Nepal oraz odmowy, cofnięcia, zawieszenia lub ograniczenia wspomnianych upoważnień lub pozwoleń wydanych przewoźnikowi lotniczemu.

2. Postanowienia zawarte w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu zastępują odpowiednie postanowienia zawarte w artykułach wymienionych odpowiednio w załączniku II lit. a) i b) w odniesieniu do, odpowiednio, wyznaczenia przez Nepal przewoźnika lotniczego, jego upoważnień oraz pozwoleń wydanych przez zainteresowane państwo członkowskie oraz odmowy, cofnięcia, zawieszenia lub ograniczenia wspomnianych upoważnień lub pozwoleń wydanych przewoźnikowi lotniczemu.

3. Po wyznaczeniu oraz otrzymaniu wniosków od wyznaczonego(-ych) przewoźnika(-ów), w odpowiedniej formie oraz w sposób odpowiedni dla upoważnień i pozwoleń, druga Strona wyda, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, właściwe upoważnienia i pozwolenia w najkrótszym przewidzianym przez procedury terminie, pod warunkiem że:

w przypadku przewoźnika wyznaczonego przez państwo członkowskie:

(i)	przewoźnik lotniczy ma w państwie członkowskim, które dokonało jego wyznaczenia, siedzibę zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską oraz posiada ważną koncesję wydaną przez państwo członkowskie zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej; oraz

(ii)	państwo członkowskie odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego sprawuje i utrzymuje skuteczną kontrolę regulacyjną nad przewoźnikiem lotniczym, a w wyznaczeniu są wyraźnie wymienione odpowiednie władze lotnicze; oraz

(iii)

przewoźnik lotniczy jest własnością i znajduje się pod skuteczną kontrolą, bezpośrednio bądź poprzez pakiet większościowy, państw członkowskich i/lub obywateli państw członkowskich, i/lub innych państw wymienionych w załączniku III, i/lub obywateli tych innych państw;

w przypadku przewoźnika wyznaczonego przez Nepal:

(i)	głównym miejscem prowadzenia działalności przez przewoźnika lotniczego jest Nepal; oraz

(ii)	Nepal sprawuje skuteczną kontrolę regulacyjną nad przewoźnikiem lotniczym.

4. Każda ze Stron może odmówić, cofnąć, zawiesić lub ograniczyć upoważnienia lub pozwolenia wydane przewoźnikowi lotniczemu wyznaczonemu przez drugą Stronę, jeżeli:

w przypadku przewoźnika wyznaczonego przez państwo członkowskie:

(i)	przewoźnik lotniczy nie ma w państwie członkowskim, które dokonało jego wyznaczenia, siedziby zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, lub nie posiada ważnej koncesji wydanej zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej; lub

(ii)	państwo członkowskie odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego nie sprawuje skutecznej kontroli regulacyjnej nad przewoźnikiem lotniczym, lub w wyznaczeniu nie są wyraźnie wymienione odpowiednie władze lotnicze; lub

(iii)

przewoźnik lotniczy nie jest własnością, bezpośrednio bądź poprzez pakiet większościowy, i nie znajduje się pod skuteczną kontrolą państw członkowskich i/lub obywateli państw członkowskich, i/lub innych państw wymienionych w załączniku III i/lub obywateli tych innych państw; lub

w przypadku przewoźnika wyznaczonego przez Nepal:

(i)	głównym miejscem prowadzenia działalności przez przewoźnika lotniczego nie jest Nepal; lub

(ii)	Nepal nie sprawuje skutecznej kontroli regulacyjnej nad przewoźnikiem lotniczym; lub

(iii)

przewoźnik lotniczy wyznaczony przez Nepal jest własnością poprzez pakiet większościowy lub znajduje się pod kontrolą kraju trzeciego, który nie uznaje faktycznie wyznaczenia wspólnotowych przewoźników lotniczych mających siedzibę we Wspólnocie.

5. Wykonując swoje prawa na mocy ust. 4, Nepal nie stosuje dyskryminacji między wspólnotowymi przewoźnikami lotniczymi ze względu na ich przynależność państwową.

Artykuł 3

Bezpieczeństwo

1. Postanowienia zawarte w ust. 2 niniejszego artykułu uzupełniają odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych w załączniku II lit. c).

2. Jeżeli państwo członkowskie wyznaczyło przewoźnika lotniczego, nad którym kontrolę regulacyjną sprawuje inne państwo członkowskie, prawa rządu Nepalu zgodnie z postanowieniami dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w umowie między państwem członkowskim, które wyznaczyło danego przewoźnika lotniczego, a rządem Nepalu będą miały również zastosowanie w stosunku do przyjmowania, wykonywania lub utrzymywania standardów bezpieczeństwa przez wspomniane inne państwo członkowskie, oraz w stosunku do zezwolenia na prowadzenie działalności przez tego przewoźnika lotniczego.

Artykuł 4

Opodatkowanie paliwa lotniczego

1. Postanowienia zawarte w ust. 2 niniejszego artykułu uzupełniają odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych w załączniku II lit. d).

2. Nie naruszając wszelkich przeciwnych postanowień, żadne postanowienie umów wymienionych w załączniku II lit. d) nie będzie przeszkodą dla państwa członkowskiego w nałożeniu, w sposób wolny od dyskryminacji, podatków, opłat specjalnych, należności celnych, opłat lub obciążeń na paliwo dostarczane na jego terytorium a przeznaczone do użytku w statku powietrznym wyznaczonego przewoźnika pochodzącego z Nepalu, który obsługuje trasy między punktem znajdującym się na terytorium tego państwa członkowskiego a innym punktem znajdującym się na terytorium tego lub innego państwa członkowskiego.

Artykuł 5

Taryfy za przewóz wewnątrz Wspólnoty Europejskiej

1. Postanowienia zawarte w ust. 2 niniejszego artykułu uzupełniają stosowne postanowienia zawarte w artykułach wymienionych w załączniku II lit. e).

2. Opłaty należne za przewóz wyłącznie w obrębie Wspólnoty Europejskiej, nakładane przez przewoźnika lotniczego (przewoźników lotniczych) wyznaczonego (wyznaczonych) przez rząd Nepalu zgodnie z umową wymienioną w załączniku I zawierającą postanowienie wymienione w załączniku II lit. e), są regulowane prawem Wspólnoty Europejskiej.

Artykuł 6

Zgodność z regułami konkurencji

1. Nie naruszając wszelkich postanowień stanowiących inaczej, żadne postanowienia umów wymienionych w załączniku I nie mogą (i) faworyzować umów pomiędzy przedsiębiorstwami, decyzji stowarzyszeń przedsiębiorstw lub uzgodnionych praktyk uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję; (ii) wzmacniać skutków wszelkich takich porozumień, decyzji lub uzgodnionych praktyk; lub (iii) przenosić na prywatne podmioty gospodarcze odpowiedzialności za podjęcie środków uniemożliwiających, zakłócających lub ograniczających konkurencję.

2. Postanowień zawartych w umowach wymienionych w załączniku I, które są niezgodne z ust. 1 niniejszego artykułu, nie stosuje się.

Artykuł 7

Załączniki do Umowy

Załączniki do niniejszej Umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 8

Zmiany lub poprawki

Zmiany lub poprawki do niniejszej Umowy mogą zostać dokonane przez Strony za ich obopólną zgodą.

Artykuł 9

Wejście w życie i tymczasowe stosowanie

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie po przekazaniu sobie wzajemnie przez Strony notyfikacji na piśmie stwierdzających, iż wewnętrzne procedury Stron niezbędne do wejścia w życie Umowy zostały zakończone.

2. Nie naruszając postanowień ust. 1, Strony zgadzają się na tymczasowe stosowanie niniejszej Umowy od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony wzajemnie notyfikowały zamknięcie procedur koniecznych do tego celu.

3. Umowy oraz inne ustalenia między państwami członkowskimi a rządem Nepalu, które w dniu podpisania niniejszej Umowy nie weszły jeszcze w życie i nie są tymczasowo stosowane, zostały wymienione w załączniku I lit. b). Niniejszą Umowę stosuje się do wszystkich takich umów i ustaleń z dniem ich wejścia w życie lub z dniem rozpoczęcia ich tymczasowego stosowania.

Artykuł 10

Wypowiedzenie

1. W przypadku wypowiedzenia umowy wymienionej w załączniku I, jednocześnie wygasają wszystkie przepisy niniejszej Umowy mające zastosowanie do przedmiotowej umowy wymienionej w załączniku I.

2. W przypadku wypowiedzenia wszystkich umów wymienionych w załączniku I, jednocześnie wygasa niniejsza Umowa.

W DOWÓD CZEGO niżej podpisani odpowiednio upoważnieni złożyli swoje podpisy pod niniejszą Umową.

Sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach w Brukseli, dnia dwudziestego trzeciego stycznia roku dwa tysiące dziewiątego w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i nepalskim.

За Европейската Общност

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos bendrijos vardu

Az Európai Közösség részéről

Għall-Komunità Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Pentru Comunitatea Europeană

Za Európske spoločenstvo

Za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

För Europeiska Gemenskapen

За правителството на Непал

Por el Gobierno de Nepal

Za vládu Nepálu

For Nepals regering

Für die Regierung von Nepal

Nepali valitsuse nimel

Για την Κυβέρνηση του Νεπάλ

For the Government of Nepal

Pour le gouvernement du Népal

Per il governo del Nepal

Nepālas valdības vārdā

Nepalo vyriausybės vardu

Nepál kormánya részéről

Għall-Gvern tan-Nepal

Voor de Regering van Nepal

W imieniu Rządu Nepalu

Pelo Governo do Nepal

Pentru Guvernul Nepalului

Za vládu Nepálu

Za vlado Nepala

Nepalin hallituksen puolesta

För Nepals regering

ZAŁĄCZNIK I

WYKAZ UMÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1 NINIEJSZEJ UMOWY

Umowy o komunikacji lotniczej między rządem Nepalu a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej Umowy były zawarte, podpisane lub/i tymczasowo stosowane:

—	Umowa o cywilnym transporcie lotniczym między rządem federalnym Austrii a rządem Jego Wysokości Króla Nepalu, podpisana w Katmandu 29 października 1997 r., zwana dalej w załączniku II „umową Nepal-Austria”,

—	Umowa między rządem Wielkiego Księstwa Luksemburga a rządem Jego Wysokości Króla Nepalu o komunikacji lotniczej, sporządzona w Luksemburgu dnia 18 czerwca 1999 r., zwana dalej w załączniku II „umową Nepal-Luksemburg”,

—	Umowa między Królestwem Niderlandów a rządem Jego Wysokości Króla Nepalu o komunikacji lotniczej, sporządzona w Porcie Lotniczym Schiphol dnia 10 czerwca 1998 r., zwana dalej w załączniku II „umową Nepal-Niderlandy”,

—	Umowa między rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a rządem Jego Wysokości Króla Nepalu o komunikacji lotniczej, sporządzona w Katmandu dnia 3 marca 1994 r., zwana dalej w załączniku II „umową Nepal-Zjednoczone Królestwo”;

Umowy o komunikacji lotniczej i inne porozumienia parafowane lub podpisane między rządem Nepalu a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy nie weszły jeszcze w życie bądź nie były tymczasowo stosowane:

—	Umowa między rządem Jego Wysokości Króla Nepalu a rządem Republiki Francuskiej o komunikacji lotniczej, parafowana w Katmandu dnia 7 lipca 1998 r., zwana dalej w załączniku II „umową Nepal-Francja”,

—	Umowa między rządem Republiki Federalnej Niemiec a rządem Jego Wysokości Króla Nepalu o komunikacji lotniczej, parafowana i dołączona jako załącznik 3 do Protokołu sporządzonego w Bonn dnia 26 lipca 2000 r., zwana dalej w załączniku II „umową Nepal-Niemcy”,

—	Umowa między rządem Jego Wysokości Króla Nepalu a rządem Republiki Włoskiej o komunikacji lotniczej, parafowana w Katmandu dnia 8 maja 1992 r., zwana dalej w załączniku II „umową Nepal-Włochy”.

ZAŁĄCZNIK II

WYKAZ ARTYKUŁÓW ZAWARTYCH W UMOWACH WYMIENIONYCH W ZAŁĄCZNIKU I, O KTÓRYCH MOWA W ARTYKUŁACH 2–6 NINIEJSZEJ UMOWY

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

—	artykuł 4 umowy Nepal-Austria,

—	artykuł 4 umowy Nepal-Francja,

—	artykuł 4 umowy Nepal-Włochy,

—	artykuł 3 umowy Nepal-Luksemburg,

—	artykuł 5 umowy Nepal-Niderlandy,

—	artykuł 4 umowy Nepal-Zjednoczone Królestwo;

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie lub ograniczenie upoważnień lub pozwoleń:

—	artykuł 4 umowy Nepal-Austria,

—	artykuł 5 umowy Nepal-Francja,

—	artykuł 4 umowy Nepal-Niemcy,

—	artykuł 5 umowy Nepal-Włochy,

—	artykuł 4 umowy Nepal-Luksemburg,

—	artykuł 6 umowy Nepal-Niderlandy,

—	artykuł 5 umowy Nepal-Zjednoczone Królestwo;

Bezpieczeństwo:

—	artykuł 8 umowy Nepal-Austria,

—	artykuł 9 umowy Nepal-Francja,

—	artykuł 14 umowy Nepal-Niemcy,

—	artykuł 10 umowy Nepal-Włochy,

—	artykuł 6 umowy Nepal-Luksemburg,

—	artykuł 10 umowy Nepal-Niderlandy;

Opodatkowanie paliwa lotniczego:

—	artykuł 9 umowy Nepal-Austria,

—	artykuł 12 umowy Nepal-Francja,

—	artykuł 7 umowy Nepal-Niemcy,

—	artykuł 6 umowy Nepal-Włochy,

—	artykuł 8 umowy Nepal-Luksemburg,

—	artykuł 13 umowy Nepal-Niderlandy,

—	artykuł 8 umowy Nepal-Zjednoczone Królestwo.

Opłaty za przewóz w obrębie Wspólnoty Europejskiej:

—	artykuł 12 umowy Nepal-Austria,

—	artykuł 14 umowy Nepal-Francja,

—	artykuł 8 umowy Nepal-Włochy,

—	artykuł 10 umowy Nepal-Luksemburg,

—	artykuł 8 umowy Nepal-Niderlandy,

—	artykuł 7 umowy Nepal-Zjednoczone Królestwo.

ZAŁĄCZNIK III

WYKAZ INNYCH PAŃSTW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2 NINIEJSZEJ UMOWY

a)	Republika Islandii (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

b)	Księstwo Liechtensteinu (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

c)	Królestwo Norwegii (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

d)	Konfederacja Szwajcarska (na mocy umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego).

12.2.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/12

DECYZJA RADY

z dnia 10 lutego 2009 r.

upoważniająca Republikę Czeską oraz Republikę Federalną Niemiec do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 5 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

(Jedynie teksty w języku czeskim i niemieckim są autentyczne)

(2009/118/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), w szczególności jej art. 395 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Pismami zarejestrowanymi przez Sekretariat Generalny Komisji w dniu 19 maja 2008 r. Republika Czeska i Republika Federalna Niemiec zwróciły się z wnioskami o upoważnienie do stosowania szczególnych środków podatkowych w odniesieniu do budowy i utrzymania niektórych mostów granicznych pomiędzy tymi dwoma krajami na podstawie umowy zawartej między Republiką Czeską i Republiką Federalną Niemiec w sprawie odpowiedzialności za budowę i utrzymanie mostów granicznych („umowa”).

(2)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE Komisja poinformowała pismem z dnia 2 października 2008 r. pozostałe państwa członkowskie o wnioskach złożonych przez Republikę Czeską i Republikę Federalną Niemiec. Pismem z dnia 7 października 2008 r. Komisja zawiadomiła Republikę Czeską i Republikę Federalną Niemiec, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosków.

(3)

Celem środków szczególnych jest, aby w przypadku dostaw towarów i świadczenia usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przeznaczonych do budowy i utrzymania odnośnych mostów granicznych, które to działania zgodnie z przepisami dotyczącymi VAT mają miejsce w państwie członkowskim, w którym znajduje się most, stosować podatek od wartości dodanej państwa członkowskiego odpowiedzialnego za ich budowę lub utrzymanie zgodnie z umową przewidującą podział zakresu odpowiedzialności.

(4)

W przypadku braku środków szczególnych, zgodnie z zasadą terytorialności, konieczne byłoby ustalenie w odniesieniu do każdej dostawy towarów i świadczonej usługi oraz każdego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czy miejscem opodatkowania jest Republika Czeska czy też Republika Federalna Niemiec. Prace na moście granicznym przeprowadzone na terytorium Republiki Czeskiej podlegałyby czeskiemu podatkowi od wartości dodanej, natomiast prace przeprowadzone na terytorium Niemiec podlegałyby niemieckiemu podatkowi od wartości dodanej.

(5)

Celem niniejszego odstępstwa jest zatem uproszczenie procedury pobierania podatku od wartości dodanej od budowy i utrzymania odnośnych mostów przez traktowanie każdego mostu jako znajdującego się wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego, które jest odpowiedzialne za jego budowę lub utrzymanie zgodnie z umową.

(6)

Mosty graniczne istniejące lub planowane w momencie przyjęcia umowy określono w załączniku do niniejszej decyzji. Dodatkowe mosty mogą jednak zostać w przyszłości włączone do zakresu stosowania umowy w drodze wymiany not dyplomatycznych i odstępstwo powinno zatem również mieć zastosowanie do takich dodatkowych mostów zgodnie z rozszerzoną umową.

(7)	Odstępstwo nie będzie miało negatywnego wpływu na zasoby własne Wspólnoty pochodzące z podatku od wartości dodanej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się Republikę Czeską i Republikę Federalną Niemiec, na warunkach określonych w art. 2 i 3 niniejszej decyzji, do stosowania środków stanowiących odstępstwo od dyrektywy 2006/112/WE w odniesieniu do budowy i późniejszego utrzymania jednego planowanego mostu granicznego oraz utrzymania dwudziestu dwóch istniejących mostów granicznych, które to mosty położone są częściowo na terytorium Republiki Czeskiej, a częściowo na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, na podstawie umowy zawartej między Republiką Czeską i republiką Federalną Niemiec w sprawie odpowiedzialności za budowę i utrzymanie mostów granicznych („umowa”). Szczegóły dotyczące odnośnych mostów określone są w załączniku do niniejszej decyzji. Upoważnienie to stosuje się również do budowy i utrzymania wszelkich dodatkowych mostów włączonych do zakresu stosowania umowy w drodze wymiany not dyplomatycznych.

Artykuł 2

W drodze odstępstwa od art. 5 dyrektywy 2006/112/WE mosty graniczne, w przypadku których Republika Czeska odpowiada za budowę i utrzymanie, oraz mosty graniczne, w przypadku których Republika Czeska odpowiada wyłącznie za utrzymanie, uważa się za część terytorium czeskiego do celów dostaw towarów i świadczenia usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przeznaczonych do ich budowy lub utrzymania.

Artykuł 3

W drodze odstępstwa od art. 5 dyrektywy 2006/112/WE mosty graniczne, w przypadku których Republika Federalna Niemiec odpowiada za budowę i utrzymanie, oraz mosty graniczne, w przypadku których Republika Federalna Niemiec odpowiada wyłącznie za utrzymanie, uważa się za część terytorium niemieckiego do celów dostaw towarów i świadczenia usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przeznaczonych do ich budowy lub utrzymania.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Czeskiej oraz do Republiki Federalnej Niemiec.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 lutego 2009 r.

W imieniu Rady

M. KALOUSEK

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Mosty, o których mowa w art. 1:

Republika Federalna Niemiec odpowiada za budowę i utrzymanie poniższego mostu granicznego:

a)	most graniczny na rzece Načetínský potok/Natzschung między miejscowościami Brandov i Olbernhau na XIII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 10/5 i 10/6.

Republika Federalna Niemiec odpowiada za utrzymanie następujących mostów granicznych:

a)	most graniczny na rzece Zlatý potok/Goldbach między miejscowościami Český Mlýn i Rittersgrün na XVII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 10 i 10/1;

b)	most graniczny na rzece Polava/Pöhlbach między miejscowościami Loučná i Oberwiesenthal na XVI odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 9 i 10;

c)	most graniczny na rzece Polava/Pöhlbach między miejscowościami České Hamry i Hammerunterwiesenthal na XVI odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 5 i 6;

d)	most graniczny na rzece Načetinský potok/Natzschung między miejscowościami Brandov i Olbernhau/Grünthal na XIII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 9 i 10;

e)	most graniczny na rzece Svídnice/Schweinitz między miejscowościami Hora sv. Kateřiny i Deutschkatharinenberg na XIII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 2/8 i 3;

f)	most graniczny na rzece Svídnice/Schweinitz między miejscowościami Nová Ves v Horách i Deutschneudorf na XII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 17 i 18;

g)	most graniczny na rzece Flájský potok/Flöha między miejscowościami Český Jiřetín i Deutschgeorgenthal na XII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 1 i 1/1;

h)	most graniczny na rzece Mohelnice/Weiße Müglitz między miejscowościami Fojtovice i Fürstenau na X odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 5/29 i 6;

i)	most graniczny na rzece Křinice/Kirnitzsch między miejscowościami Zadní Jetřichovice i Hinterhermsdorf/Raabensteine na VII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 1 i 2;

j)	most graniczny na rzece Křinice/Kirnitzsch między miejscowościami Zadní Doubice i Hinterhermsdorf na VI odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 23/21 i 24;

k)	most graniczny na rzece Čertova voda/Teufelsbach między miejscowościami Bučina i Finsterau na XI odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 9 i 10;

l)	most graniczny na rzece Údolský potok/Ruthenbächle między miejscowościami Stožec-Nové Údolí i Haidmühle na XII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 9/1 i 9/2;

m)	most graniczny na rzece Černice/Bayerischer Schwarzbach między miejscowościami Rybník-Švarcava i Stadlern na VII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 11 i 12;

n)	most graniczny na rzece Lomnička/Helmbach między miejscowościami Zadní Chalupy i Helmhof na IX odcinku granicznym przy kamieniu granicznym 17/2.

Republika Czeska odpowiada za utrzymanie następujących mostów granicznych:

a)	most graniczny na rzece Komáří potok/Mückenbach między miejscowościami Český Mlýn i Rittersgrün (Zollstraße) na XVII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 11 i 12;

b)	most graniczny na rzece Polava/Pöhlbach między miejscowościami Vejprty i Bärenstein na XVI odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 1 i 2;

c)	most graniczny na rzece Schweinitz/Svídnice między miejscowościami Mníšek i Deutscheinsiedel na XII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 13 i 14;

d)	most graniczny, przez który przebiegają drogi II/267 i S 154, na rzece Vilémovský potok/Sebnitz między miejscowościami Dolní Poustevna i Sebnitz między kamieniami granicznymi 19 (na V odcinku granicznym) i 1 (na VI odcinku granicznym);

e)	most graniczny, na którym znajdują się drogi przeznaczone dla ruchu pieszych, na rzece Vilémovský potok/Sebnitz między miejscowościami Dolní Poustevna i Sebnitz między kamieniami granicznymi 19 (na V odcinku granicznym) i 1 (na VI odcinku granicznym);

f)	most graniczny na rzece Hraniční potok/Rehlingbach między miejscowościami Rozvadov i Waidhaus na VI odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 1 i 2;

g)	most graniczny na rzece Prášilský potok/Marchbach między miejscowościami Prášily i Scheuereck na X odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 11/26 i 12;

h)	most graniczny na rzece Mechový potok/Harlandbach między miejscowościami České Žleby i Bischofsreut/Marchhäuser na XII odcinku granicznym między kamieniami granicznymi 5/4 i 5/5.

12.2.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/17

ZALECENIE KOMISJI

z dnia 11 lutego 2009 r.

w sprawie wdrażania systemu ewidencji i kontroli materiałów jądrowych przez operatorów obiektów jądrowych

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 785)

(2009/120/Euratom)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 77 i 124,

(1)

Rozporządzenie Komisji (Euratom) nr 302/2005 z dnia 8 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zabezpieczeń przyjętych przez Euratom (1) określiło charakter i zakres wymagań przewidzianych w art. 79 traktatu Euratom w celu umożliwienia ewidencji wykorzystywanych lub produkowanych rud, materiałów wyjściowych i specjalnych materiałów rozszczepialnych.

(2)	Artykuł 7 rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005 zobowiązuje operatorów obiektów jądrowych do prowadzenia systemu ewidencji i kontroli materiałów jądrowych oraz określa wymagania dla takiego systemu.

(3)

Dokument roboczy Komisji „Wdrażanie środków bezpieczeństwa traktatu Euratom” (IETS) (2) zobowiązuje Komisję do przygotowania ram odniesienia w zakresie wysokiej jakości systemów ewidencji i kontroli materiałów jądrowych (ang. nuclear material accountancy and control, NMAC). Stwierdza się w nim również, że jednym z działań nadzorczych Komisji będzie audyt systemów NMAC prowadzonych przez operatorów obiektów jądrowych.

(4)

W roku 2007 Europejskie Stowarzyszenie Badań i Rozwoju w Dziedzinie Zabezpieczeń (ESARDA) przedstawiło wytyczne w sprawie dobrych praktyk w dziedzinie systemów ewidencji i kontroli materiałów jądrowych dotyczące tych elementów systemu NMAC, które można poddać audytowi, oraz określające ewentualne kryteria ustalania oceny jakości w odniesieniu do każdego z tych elementów,

NINIEJSZYM ZALECA:

Sekcja 1 – Cel i zakres

Niniejsze zalecenie określa cechy referencyjne systemu NMAC prowadzonego przez operatora, które są zgodne z zobowiązaniami prawnymi wynikającymi z rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005. Niektóre cechy określone w niniejszym zaleceniu odnoszą się tylko do tych obiektów, w których prowadzona jest odpowiednia działalność (3).

Sekcja 2 – Terminy i definicje

„Bariery fizyczne” – strukturalna cecha obiektu, pojemnika lub urządzenia, służąca do ustanowienia fizycznej odrębności strefy lub sztuki materiału (w tym sprzętu zabezpieczającego i danych) oraz do zapewnienia ciągłości informacji na temat strefy lub sztuki materiału poprzez zapobieganie niezauważonemu dostępowi do materiałów jądrowych lub innych, ich przemieszczaniu oraz ingerencji dotyczącej sztuk materiału posiadających bariery fizyczne. Jako przykłady posłużyć mogą ściany pomieszczenia magazynowego lub zbiornika magazynowego, pojemniki do transportu oraz pojemniki do składowania.

„Działanie naprawcze” oznacza działanie mające na celu wyeliminowanie przyczyny wykrytej rozbieżności w NMAC, nieprawidłowości lub innej niepożądanej sytuacji. Działanie naprawcze podejmuje się, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu niepożądanego zjawiska. Istnieje różnica między korektą a działaniem naprawczym.

„Przetwarzanie danych” oznacza etap pomiędzy opracowaniem wyników pomiaru i danych dotyczących monitorowania materiału a przygotowaniem szeregu sprawozdań wymaganych prawnie, dokumentów pomocniczych na potrzeby weryfikacji przez Euratom oraz wewnętrznych dokumentów roboczych dotyczących monitorowania materiału przez sam obiekt.

„Kontrola inwentarza” przez operatora obiektu jądrowego – program kontroli jakości mający na celu zapewnienie, w stosownym terminie, zgodności między dokumentacją i sytuacją rzeczywistą. Kontrola inwentarza powinna obejmować wyjaśnianie wykrytych rozbieżności i sporządzanie sprawozdań na ten temat, a także zapewnianie zgodności z ewidencją wewnątrzzakładową prowadzoną w innych obiektach i z ewidencją centralną.

„Wykaz pozycji inwentarza” (ang. List of Inventory Items, LII) – pełen wykaz sztuk materiału jądrowego (ang. nuclear material, NM) w rejonie bilansu materiałowego (ang. material balance area, MBA) lub w konkretnej lokalizacji w obrębie MBA, opracowany z wykorzystaniem procedury stosowanej w obiekcie. Wykaz może zawierać materiał, który traktuje się jako partię. Wykaz powinien zawierać dane identyfikacyjne i lokalizacje sztuk i partii. Wartości mas i inne cechy sztuk i partii powinny być identyfikowalne.

6.	„Test bilansu materiałowego” oznacza metodę oceny wartości bilansu materiałowego; uwzględniając uzasadnioną oszacowaną niepewność pomiaru, test bilansu zadecyduje o tym, czy bilans można zaakceptować, czy nie.

7.	„Rozbieżność w bilansie materiałowym” oznacza wartość bilansu materiałowego, która nie jest akceptowana przez test bilansu materiałowego.

8.	„Pomiar” oznacza działanie mające na celu ustalenie ilości i charakterystyki ewidencjonowanego materiału jądrowego.

9.	„Ewidencja i kontrola materiałów jądrowych” (NMAC) oznacza wszystkie działania w obiekcie jądrowym, które dotyczą ewidencji i kontroli materiału jądrowego, w tym ustalanie i przetwarzanie danych oraz przygotowywanie sprawozdań dla Komisji.

10.

„Rozbieżność w NMAC” oznacza każdą rozbieżność pomiędzy dwiema lub więcej informacjami dotyczącymi NMAC (np. w dokumentacji), której nie można wyjaśnić po uwzględnieniu dopuszczalnych odchyleń pomiaru lub dopuszczalnej oszacowanej niepewności. Rozbieżności w NMAC obejmują rozbieżności w pomiarach, rozbieżności w bilansie materiałowym oraz rozbieżności w kontroli materiałów jądrowych.

11.	„Nieprawidłowość w NMAC” oznacza jedną lub więcej rozbieżności w NMAC, które dotyczą braku znacznej ilości materiału jądrowego lub znacznego przyrostu jego ilości. Nieprawidłowość w NMAC można wykryć podczas badania wszelkiego rodzaju rozbieżności w NMAC.

12.	„Rozbieżność w kontroli materiałów jądrowych” oznacza niezgodność w identyfikacji lub lokalizacji materiału jądrowego.

13.

„Monitorowanie materiału jądrowego” oznacza dokumentację dotyczącą identyfikacji, ruchów, lokalizacji oraz podstawowych cech każdej sztuki materiału jądrowego w MBA. Monitorowanie obejmuje w szczególności dokumentację eksploatacyjną, która jest podstawą deklaracji dotyczących ponownego podziału na partie, nowych pomiarów, różnic nadawca/odbiorca oraz zmian kategorii.

14.

„Operator obiektu jądrowego” oznacza osobę lub przedsiębiorstwo zakładające lub eksploatujące obiekt przeznaczony do produkcji, separacji, przetwarzania, przechowywania lub innego wykorzystania materiałów wyjściowych lub specjalnych materiałów rozszczepialnych. Termin ten stosuje się również w odniesieniu do organizacji ostatecznie odpowiedzialnej za spełnienie wymogów rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005 dotyczących NMAC.

15.	„Wskaźnik działania” oznacza główny wskaźnik wyniku osiągniętego przez pojedynczą osobę, zespół lub organizację, albo wyniku osiągniętego w ramach danego działania.

16.	„Spis inwentarza z natury” (ang. Physical Inventory Taking, PIT) oznacza proces przygotowania pełnego wykazu sztuk materiałów jądrowych dla danego MBA, który jest podstawą weryfikacji inwentarza z natury przeprowadzanego przez inspektorów Komisji.

17.

„Weryfikacja inwentarza z natury” (ang. Physical Inventory Verification, PIV) oznacza inspekcję, podczas której u danego operatora sprawdzana jest ważność spisu inwentarza z natury oraz zamykany jest okres bilansu materiałowego. Podstawą PIV jest wykaz pozycji inwentarza (LII) przygotowany przez operatora. Dane z LII są zestawiane ze sprawozdaniami zawierającymi wykazy sporządzone podczas spisu inwentarza z natury.

18.	„Kontrola jakości” (ang. Quality Control, QC) oznacza kontrolę, której celem jest zagwarantowanie spełnienia wymogów jakościowych.

19.	„System zarządzania jakością” oznacza skoordynowane działania mające na celu kierowanie organizacją i sprawowanie nad nią kontroli w zakresie jakości.

20.	„Gwarancja jakości” (ang. Quality Assurance, QA) oznacza tę część systemu zarządzania jakością, która koncentruje się na zapewnianiu gwarancji dotyczących spełniania wymogów jakościowych.

21.	„Identyfikowalność” oznacza możliwość odtworzenia historii, zastosowania lub lokalizacji tego, co jest przedmiotem analizy.

Sekcja 3 – Zarządzanie systemem NMAC

Organizacja i zakres obowiązków

Kierownictwo wyższego szczebla powinno zapewnić określenie zakresu obowiązków i uprawnień oraz podanie go do wiadomości w obrębie organizacji. Należy wyznaczyć członka zarządu, który, bez względu na swoje inne obowiązki, powinien być odpowiedzialny przed dyrektorem naczelnym za coroczne pisemne potwierdzenie, że system NMAC w całości spełnia swoje zadanie.

W ramach połączonych zadań i obowiązków kierownictwa należy również uwzględnić procedury organizacyjne i schematy komunikacji, dzięki którym:

a)	informacje dotyczące funkcjonowania NMAC przekazywane są zarówno hierarchicznie, jak i w obrębie obszarów odpowiedzialności funkcjonalnej;

b)	przydzielane są obowiązki ulepszania NMAC, zgodnie z potrzebami i w oparciu o kryteria podejmowania decyzji o konieczności wprowadzenia ulepszeń;

c)	kierownikowi ds. NMAC dostarczane są informacje na temat nieprawidłowości w NMAC;

d)	zapewnione są odpowiednie kompetencje personelu zaangażowanego w działania związane z NMAC;

e)	zapewniony jest odpowiedni poziom świadomości zobowiązań prawnych dotyczących zabezpieczeń.

Zarządzanie jakością i kontrola

Najważniejsze zadania powinny obejmować gwarancję jakości i środki kontroli jakości. Cele tych środków powinny obejmować:

a)	zmniejszenie naturalnego ryzyka wystąpienia ludzkich błędów;

b)	zapewnienie sprawnego działania urządzeń i programów komputerowych;

c)	zapewnienie różnego rodzaju wskaźników mających na celu ostrzeganie kierownictwa w przypadku wystąpienia jakichkolwiek oznak nieprawidłowego działania (wskaźniki działania);

d)	ocenę wewnętrzną mającą na celu wykrycie niezadowalającego działania;

e)	mechanizm podejmowania działań naprawczych w przypadkach niezadowalającego działania.

Sekcja 4 – Pomiary i kontrola pomiarów

Program pomiarów

W przypadkach wykonywania pomiarów należy opracować program zapewnienia wystarczająco dokładnego i precyzyjnego określania ilości i charakterystyki materiału, które muszą zostać omówione w deklaracjach rachunkowości materiałowej. Działania związane z pomiarami powinny być przeprowadzane w taki sposób, by w razie konieczności zbadania zaistniałej nieprawidłowości ich przebieg był identyfikowalny. Działania związane z pomiarami powinny obejmować zarówno pomiary materiału, jak również procesy, w których trakcie materiał podlegający pomiarom wybierany jest jako reprezentatywna próbka zestawu materiałów, oraz wszystkie następujące działania dotyczące tej próbki materiału (pobieranie, przesyłanie i przygotowywanie próbek), a także wymagane procesy przetwarzania danych. Powinny również obejmować pomiary wymagane do celów kontroli pomiarów i gwarancji jakości.

Wymogi dotyczące ewidencjonowanych danych

Aby zapewnić odpowiednie wykonanie pomiarów, należy uwzględnić następujące elementy:

a)	walidacja wykorzystanych metod pomiarów;

b)	identyfikowalność wyników pomiarów;

c)	precyzja i dokładność;

d)	zatwierdzenie każdego wyniku pomiaru przez uprawnioną do tego osobę;

e)	zapewnienie, że próbki są reprezentatywne dla materiału.

3.	W przypadkach ewidencjonowanych danych, które oparte są na obliczeniach niebędących bezpośrednimi pomiarami, wartości powinny być walidowane, identyfikowalne i zatwierdzone. Podobne wymogi stosuje się do liczenia sztuk.

Kontrola pomiarów

4.	Aby zapewnić ważność wyników pomiarów oraz ważność oceny niepewności pomiarów, które wykorzystuje się w deklaracjach rachunkowości materiałowej, należy ustanowić program kontroli pomiarów.

Program kontroli pomiarów powinien obejmować:

a)	środki mające na celu zapewnienie działania urządzeń zgodnie z wymogami;

b)	gwarancję, że ewidencjonowane wartości mas są wynikiem pomiarów przeprowadzonych bez żadnych poważniejszych zakłóceń oraz że niepewność pomiaru jest odpowiednio oszacowana;

c)	dokumentację wszystkich danych dotyczących programu kontroli pomiarów;

d)	opis urządzeń i metod pomiarowych;

e)	zatwierdzenie procedur pomiarowych.

Sekcja 5 – Monitorowanie materiału jądrowego

Monitorowanie materiału jądrowego powinno obejmować dokumentację dotyczącą wszelkich ruchów i lokalizacji każdej sztuki materiału jądrowego. Powinno również obejmować wiedzę na temat cech materiału i jego barier fizycznych. Wszelkie działania dotyczące materiału jądrowego, które mają wpływ na jego lokalizację, identyfikację, charakter lub ilość powinny być dokumentowane. Monitorowanie materiału jądrowego powinno w szczególności obejmować prowadzenie dokumentacji, która jest podstawą deklaracji dotyczących ponownego podziału na partie, nowych pomiarów, różnic nadawca/odbiorca oraz zmian kategorii.

Dane identyfikacyjne

Materiał nuklearny powinien, w miarę możliwości, znajdować się w pojemnikach posiadających udokumentowane i niepowtarzalne dane identyfikacyjne. W przypadku gdy materiał jądrowy nie znajduje się w przewoźnym pojemniku, odpowiednio wyznaczony obszar, na którym ma miejsce przetwarzanie, może zostać uznany zarówno za dane identyfikacyjne „pojemnika”, jak i za lokalizację pojemnika/materiału. Obejmuje to materiał w zbiornikach do przetwarzania oraz inne urządzenia. Dane identyfikacyjne pojemników powinny być stałe i łatwe do odczytania podczas sprawdzania stanu inwentarza. Jeśli konieczna jest zmiana danych identyfikacyjnych danej sztuki, należy odnotować związek pomiędzy starymi i nowymi danymi identyfikacyjnymi. Jeśli materiał jądrowy posiada podwójne bariery fizyczne, charakter i cechy materiału we wszystkich pojemnikach lub lokalizacjach powinny być identyfikowalne za pomocą kontroli danych identyfikacyjnych.

Identyfikacja miejsca przechowywania

Lokalizacje, w których można przechowywać materiał jądrowy, powinny posiadać dane identyfikacyjne będące podstawą dokumentacji dotyczącej lokalizacji i przewozów materiału. W celu określenia dokładnej lokalizacji należy sprecyzować, w stosownych przypadkach, konkretne pozycje w obrębie poszczególnych stref. Dzięki dokumentacji kontroli przechowywania powinny być znane dane identyfikacyjne zawartości każdego miejsca przechowywania oraz powinno być możliwe odszukanie lokalizacji każdej zidentyfikowanej sztuki materiału. Charakter i cechy materiału znajdującego się w którejkolwiek lokalizacji powinny być dostępne dzięki kontroli danych identyfikacyjnych lub innym środkom.

Monitorowanie materiału podczas produkcji

Jeżeli materiał jądrowy jest przetwarzany (lub przepakowywany), dokumentacja produkcyjna powinna umożliwiać identyfikację sztuk materiału, z których materiał został pobrany do przetworzenia (lub umieszczony w nowych pojemnikach). Ma to na celu zapewnienie identyfikowalności stosownych cech jądrowych przetwarzanego materiału.

Dokumentacja produkcyjna powinna określać ilość materiału pobranego do przetworzenia lub przepakowanego oraz, jak już wspomniano, należy zapewnić identyfikowalność informacji dotyczących charakteru materiału jądrowego.

Jeżeli na skutek przetwarzania lub przepakowywania powstają nowe sztuki lub zestawy materiału, należy dla nich ustanowić wartości mas i dane identyfikacyjne oraz połączyć te dane z odpowiednimi wynikami dotyczącymi mas i z historią pomiarów.

Kontrola inwentarza

Podczas kontroli inwentarza operator obiektu jądrowego powinien:

a)	zapewnić dokumentowanie wszystkich przewozów materiałów jądrowych ze stref przechowywania do stref produkcyjnych i z powrotem (kluczowe punkty pomiarowe – ang. Key Measurement Points, KMP);

regularnie sprawdzać, czy dokumentacja dotycząca stanu inwentarza zgadza się z dokumentacją KMP dotyczącą przepływów oraz z dokumentacją dotyczącą miejsc przechowywania i przetwarzania, a także regularnie zapewniać zgodność dokumentacji w ewidencji wewnątrzzakładowej z dokumentacją w centralnej ewidencji MBA;

c)	uwzględniać dokumentację eksploatacyjną środków kontroli inwentarza, która zapewnia ciągłość informacji na temat zawartości materiału jądrowego w poszczególnych sztukach;

d)	regularnie sprawdzać zgodność między informacjami na temat obecnego stanu materiału a stanem faktycznym;

e)	wyjaśniać wykryte rozbieżności i sporządzać na ten temat sprawozdania oraz zapewniać zgodność z ewidencją wewnątrzzakładową prowadzoną w innych obiektach i z ewidencją centralną.

W przypadku przewozu materiału jądrowego, który nie jest przewozem sztuki materiału posiadającej bariery fizyczne, należy dokonać pomiaru przewożonego materiału.

Postępowanie w przypadku rozbieżności

W obiekcie należy przyjąć podejście, zgodnie z którym rozpoznaje się i bada rozbieżności w NMAC oraz dokumentuje ich wyjaśnianie. W ramach podejścia należy:

a)	wskazywać, jakie badania należy podjąć w odniesieniu do każdego rodzaju rozbieżności i w jakich warunkach dla każdego przypadku rozbieżność można uznać za wyjaśnioną. Działania, które należy podjąć, powinny obejmować ustalenie odpowiedzialności personelu oraz wykorzystanie dodatkowych danych;

b)	zapewniać – po wyjaśnieniu rozbieżności – należytą korektę dokumentacji i wymaganych prawnie deklaracji;

c)	dokumentować sytuacje, w których rozbieżność nie została wyjaśniona, oraz działania podjęte w celu jej wyjaśnienia.

Postępowanie w przypadku nieprawidłowości

W obiekcie należy przyjąć podejście odpowiadające obowiązkom sprawozdawczym, o których mowa w art. 6 i art. 14 (Raporty specjalne) rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005. Oprócz postępowania w przypadku rozbieżności, opisanego w sekcji 5 pkt 6 niniejszego zalecenia, w ramach podejścia należy:

rozpoznawać i badać nieprawidłowości w NMAC określone w art. 15 lit. a) rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005 oraz dokumentować ich wyjaśnianie. Tego rodzaju badania dotyczące NMAC powinny mieć na celu szybkie i terminowe zgromadzenie dowodów ewidencyjnych potwierdzających, że wszystkie materiały zostały rozliczone;

b)	rozpoznawać i badać inne sytuacje określone w art. 15 lit. b) rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005 oraz dokumentować ich wyjaśnianie;

określić obowiązki personelu i sposób komunikacji wewnętrznej, wymagane w sytuacjach, kiedy konieczne są działania, o których mowa w art. 15 lit. a) i b) rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005. W ramach podejścia należy również określić mechanizmy, zgodnie z którymi personel będzie informował Komisję;

d)	określić obowiązki i uprawnienia personelu, by mógł on dostarczyć „dalsze szczegóły lub wyjaśnienia” w przypadku złożenia w tej sprawie wniosku na podstawie art. 14 rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005.

Sekcja 6 – Przetwarzanie i kontrola danych

Należy wprowadzić system przetwarzania danych, który będzie:

a)	w bezpieczny i odpowiednio zabezpieczony sposób przechowywał wszystkie dane niezbędne do prawidłowego funkcjonowania systemu NMAC;

b)	generował deklaracje wymagane na mocy rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005 (raporty o zmianach w stanie inwentarza, raporty bilansu materiałowego, wykazy stanu inwentarza z natury, raporty specjalne, wyprzedzające zawiadomienia);

c)	określał standardowe odchylenie w bilansie materiałowym dla testów bilansu materiałowego (w stosownych przypadkach);

d)	generował różne rodzaje dokumentów związanych z deklaracjami o zmianach w stanie inwentarza (ang. inventory change, IC), takie jak np. dokumentacja wysyłkowa;

e)	generował dokumenty robocze do celów rutynowej kontroli inwentarza;

f)	generował dokumenty robocze do celów spisu inwentarza z natury (PIT);

g)	generował wykaz pozycji inwentarza (LII), wynikający z PIT oraz wykorzystywany podczas weryfikacji inwentarza z natury (PIV) lub innej weryfikacji.

Należy wprowadzić procedury przetwarzania danych, aby umożliwić, w stosownych przypadkach, korektę dokumentacji i generowanie deklaracji korekcyjnych w sytuacjach, w których odnotowano rozbieżności. Podczas przeprowadzania korekty należy zapewnić identyfikowalność takich procedur. Dokładność i kompletność systemu przetwarzania danych powinna być gwarantowana przez kontrolę jakości i środki gwarancji jakości.

Zdolności przetwarzania danych powinny również obejmować:

a)	zapewnienie wykazów stanu inwentarza umożliwiających operatorowi sprawdzanie stanu inwentarza;

b)	zapewnienie wykazów stanu inwentarza zawierających wszelkie informacje niezbędne do zdiagnozowania rozbieżności pomiędzy lokalizacjami opisanymi w dokumentacji i rzeczywistymi lokalizacjami fizycznymi;

c)	pomoc w zakresie regularnego zapewniania zgodności między dokumentacją w ewidencji wewnątrzzakładowej a dokumentacją w centralnej ewidencji MBA, jeżeli w ramach ewidencjonowania przetwarzanych materiałów jądrowych dokumentacje te przechowywane są osobno;

d)	możliwość nanoszenia poprawek wynikających ze zbadania rozbieżności w ramach sprawdzania i uzgadniania stanu inwentarza;

e)	możliwość dokumentowania wyników sprawdzenia inwentarza i zbadania zgodności baz danych, w tym dokumentowania odnotowanych rozbieżności dla celów wskaźników działania.

Procedury dotyczące przetwarzania danych powinny zapewnić kierownikowi ds. systemu NMAC informacje niezbędne do sprawowania nadzoru. Powinien on w każdym przypadku użycia oprogramowania wiedzieć, którzy członkowie personelu go uruchamiają, który program (lub które programy) są wykorzystywane oraz gdzie znajdują się wykorzystywane dane wejściowe i wygenerowane dane wyjściowe. Powinna być również możliwa identyfikacja wszystkich przypadków uruchomienia oprogramowania lub uzyskania dostępu do dokumentacji i danych, które są niezgodne z zatwierdzoną polityką przetwarzania danych.

Identyfikowalność

System przetwarzania danych powinien generować informacje wymagane na mocy rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005 oraz zapewniać identyfikowalność wszystkich wygenerowanych informacji. Powinna istnieć możliwość odszukania informacji lub danych, które mogą być potrzebne do wyjaśnienia rozbieżności i nieprawidłowości wynikających z wymogów rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005.

Sekcja 7 – Bilans materiałowy

Odbiór i wysyłka

Operatorzy obiektów jądrowych powinni stosować procedury odbioru, do których należą:

a)	sprawdzanie informacji dotyczących nadawcy (kompletność, wewnętrzna spójność);

b)	sprawdzanie charakteru, danych identyfikacyjnych i integralności pojemnika do transportu i pieczęci oraz wstępne sprawdzanie charakteru materiału jądrowego (w stosownych przypadkach);

c)	włączanie otrzymanego materiału do procesu ewidencjonowania;

d)	rozpoznawanie i wyjaśnianie różnic nadawca/odbiorca;

e)	podejmowanie działań naprawczych w przypadku zaistnienia rozbieżności;

f)	prowadzenie dokumentacji w sposób gwarantujący identyfikowalność;

g)	zapewnianie wypełniania obowiązków określonych w art. 21 i 22 rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005.

Operatorzy obiektów jądrowych powinni stosować procedury wysyłki, które określają:

a)	treść informacji przesyłanych do odbiorcy;

b)	sposób aktualizacji ewidencji;

c)	działania naprawcze i stosowną reakcję na wskazane przez odbiorcę sytuacje, w których zaistniała rozbieżność;

d)	przygotowanie i przeprowadzenie procesu wysyłki;

e)	prowadzenie dokumentacji w sposób gwarantujący identyfikowalność;

f)	działania mające zapewnić wypełnienie obowiązków określonych w art. 21 i 22 rozporządzenia (Euratom) nr 302/2005.

Spis inwentarza z natury (PIT)

Spis inwentarza z natury powinien być przeprowadzany dla każdego MBA w każdym roku kalendarzowym, a okres pomiędzy dwoma następującymi po sobie spisami inwentarza z natury nie powinien przekraczać 14 miesięcy. Procedury PIT powinny obejmować przygotowanie sprawozdań dla Komisji oraz zapewnianie wykazu pozycji inwentarza na potrzeby weryfikacji inwentarza z natury (PIV). Operatorzy obiektów jądrowych powinni w szczególności dysponować procedurami PIT, które uwzględniają następujące potrzeby:

a)	określenie metod pracy i obowiązków dotyczących PIT dla każdej strefy przechowywania i przetwarzania;

b)	ustanowienie wiarygodnego, wypunktowanego wykazu wszystkich materiałów w każdej lokalizacji w obrębie danego MBA. Procedury te mają na celu upewnienie się, że żaden materiał nie został pominięty;

c)	wykonanie spisu inwentarza z natury musi zostać udokumentowane;

jeśli mają miejsce działania dotyczące PIT obejmujące kontrole fizyczne (sprawdzanie tabliczek lub pomiary), procedury powinny obejmować zasady określania koniecznych poprawek dotyczących informacji przechowywanych w systemach przetwarzania danych (w przypadku stwierdzenia rozbieżności), a także zasady przekazywania tych poprawek do działu przetwarzania danych;

e)	zanim wykaz pozycji inwentarza z danego MBA zostanie przedstawiony inspektorom Komisji jako podstawa PIV, powinien on zostać zatwierdzony podpisem uprawnionej do tego osoby;

w przypadku strefy przechowywania opierającej się całkowicie na dokumentacji przewozów, wiarygodność podejścia stosowanego w odniesieniu do PIT powinna zostać zwiększona dzięki:

(i)	przepisom dotyczącym kontroli i gwarancji jakości w zakresie tworzenia dokumentacji przewozów;

(ii)	środkom kontroli i gwarancji jakości zapewniającym wiarygodną dokumentację dotyczącą miejsc przechowywania;

(iii)

rutynowemu dokumentowaniu wdrażania wspomnianych przepisów oraz środków kontroli i gwarancji jakości;

(iv)	gwarancji integralności materiału w trakcie jego obecności w danej strefie;

(v)	niezależnemu potwierdzeniu, że dokumentacja przewozów jest kompletna.

Do celów formalnej weryfikacji wykaz pozycji inwentarza powinien zawierać w odniesieniu do każdej sztuki:

a)	lokalizację i miejsce przechowywania w obrębie lokalizacji;

b)	rodzaj i dane identyfikacyjne pojemnika (w stosownych przypadkach);

c)	typ materiału;

d)	masę materiału jądrowego dla każdej sztuki (wagę brutto, tarę i netto);

e)	wzbogacenie uranu;

f)	izotopowy skład plutonu (jeśli jest dostępny).

Wykaz pozycji inwentarza powinien zawierać pozycje przeznaczone dla materiału, który jest trudno zmierzyć ze względu na jego lokalizację (zatrzymanie w zbiorniku do przetwarzania) albo ze względu na jego postać, która uniemożliwia wykonanie pomiaru. W takich przypadkach operator powinien zadeklarować szacunkowy przedział, w jakim mieści się masa danej sztuki, zaś dzięki identyfikowalności powinno być możliwe odszukanie danych wykorzystanych do oszacowania masy. Szacunkowym wartościom masy materiału, który jest niedostępny albo znajduje się w zbiornikach do przetwarzania, powinna towarzyszyć informacja na temat lokalizacji materiału. Wartości mas zmierzonych odpadów uwolnionych, przypadkowych strat oraz materiałów sklasyfikowanych jako odpady powinny być identyfikowalne.

Testy bilansu materiałowego

W rejonie bilansu materiałowego, w którym zachodzi przetwarzanie lub ponownie wykonywane są pomiary, bilans materiałowy otrzymany w wyniku PIT oraz bilanse materiałowe dla stref przetwarzania stanowiące część programu kontroli inwentarza powinny zostać poddane testowi zatwierdzającemu przy użyciu standardowych odchyleń w bilansie, które uwzględniają uzasadnioną niepewność pomiaru, a w przypadku ilości szacunkowych – niepewność dotyczącą przetwarzania i niepewność pomiaru. Testy te powinny stanowić integralną część systemu kontroli jakości.

Procedury dla każdego testu bilansu powinny uwzględniać, co następuje:

a)	oprogramowanie do obliczania standardowego odchylenia dla każdego bilansu powinno zostać objęte programem zapewniania jakości oprogramowania i jego wykorzystania;

b)	ewidencjonowane dane i dane dotyczące metod pomiaru, wykorzystywane do obliczania standardowego odchylenia dla każdego bilansu, powinny zostać objęte programem zapewniania jakości danych i ich wykorzystania;

c)	algorytmy wykorzystywane do obliczania standardowego odchylenia powinny zostać opisane w dokumencie technicznym;

d)	metoda powinna zapewniać standardowe odchylenia bilansu, które właściwie odzwierciedlają schemat przetwarzania w przerwie między bilansami i które również właściwie odzwierciedlają historię pomiarów (lub metodę oszacowania) wartości mas wykorzystanych do obliczenia bilansu;

e)	w przypadku gdy oszacowanie przetwarzanego materiału oparte jest na informacjach historycznych lub jest wynikiem zastosowania jakiegoś modelu, metoda szacowania i metoda ustalenia niepewności powinny zostać opisane w dokumencie technicznym;

f)	procedury robocze dotyczące testu bilansu, instrukcja użytkownika oprogramowania, opis oprogramowania oraz dokumenty dotyczące metody technicznej powinny zostać napisane w sposób gwarantujący ich kompletność i wewnętrzną spójność.

Niniejsze zalecenie skierowane jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lutego 2009 r.

W imieniu Komisji

Andris PIEBALGS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 54 z 28.2.2005, s. 1.

(2) SEC(2007) 293.

(3) Odniesienia do pomiaru i testów bilansu materiałowego nie będą dotyczyć obiektu, który nie podlega pomiarowi.

12.2.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/26

DECYZJA URZĘDU NADZORU EFTA

NR 167/08/COL

z dnia 12 marca 2008 r.

dotycząca domniemanej niezgodnej z prawem pomocy państwa na rzecz przedsiębiorstwa Troms Tre AS (Norwegia)

URZĄD NADZORU EFTA (1),

UWZGLĘDNIAJĄC Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2), w szczególności jego art. 61–63 oraz protokoły 3 i 26,

UWZGLĘDNIAJĄC Porozumienie pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (3), w szczególności jego art. 5 i 24,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. Procedura

Urząd Nadzoru EFTA otrzymał w piśmie z dnia 20 czerwca 2005 r. skargę skierowaną przez norweską kancelarię prawną Selmer (4), działającą w imieniu anonimowego klienta, dotyczącą domniemanej niezgodnej z prawem pomocy państwa na rzecz przedsiębiorstwa Troms Tre AS (5), producenta różnych wyrobów budowlanych z drewna. Wspomniane pismo wpłynęło do Urzędu i zostało zarejestrowane w dniu 24 czerwca 2005 r. (nr ref. 323812).

Pismem z dnia 1 lipca 2005 r. Urząd przekazał skargę władzom norweskim (nr ref. 324515).

Władze norweskie udzieliły odpowiedzi na zarzuty podniesione w skardze w piśmie z dnia 20 września 2005 r., twierdząc, że kwestionowane dokapitalizowanie nie stanowi pomocy państwa. Wspomniane pismo wpłynęło do Urzędu i zostało zarejestrowane w dniu 21 września 2005 r. (nr ref. 334843).

Pismem z dnia 21 listopada 2005 r. skarżący poinformował Urząd, że przedsiębiorstwo Troms Tre ogłosiło w dniu 10 listopada 2005 r. upadłość, a jego majątek oddano z dniem 11 listopada 2005 r. pod zarząd sądu. Skarżący podtrzymał swoją skargę, twierdząc, że upadłość nie wpływa na ocenę przedmiotu skargi. Wspomniane pismo wpłynęło do Urzędu i zostało zarejestrowane w dniu 23 listopada 2005 r. (nr ref. 351088).

Urząd skierował do władz norweskich w dniu 10 lutego 2006 r. pismo (nr ref. 362331) zawierające prośbę o przekazanie dalszych informacji dotyczących majątku oraz harmonogramu postępowania upadłościowego.

Władze norweskie odpowiedziały pismem z dnia 17 marca 2006 r., informując Urząd, że postępowanie upadłościowe nie zakończy się przed upływem 2006 r. Wspomniane pismo wpłynęło do Urzędu i zostało zarejestrowane w dniu 20 marca 2006 r. (nr ref. 367142).

Urząd skierował do władz norweskich w dniu 18 lipca 2007 r. pismo (nr ref. 424054) zawierające kolejną prośbę o przekazanie informacji dotyczących rozstrzygnięcia postępowania upadłościowego. Ponadto Urząd poprosił o informacje na temat nabywcy aktywów Troms Tre oraz ewentualnego dofinansowania przedsiębiorstwa.

Pismem z dnia 20 sierpnia 2007 r. władze norweskie poinformowały Urząd o wynikach postępowania upadłościowego. Wspomniane pismo wpłynęło do Urzędu i zostało zarejestrowane w dniu 20 sierpnia 2007 r. (nr ref. 434867).

Pismem z dnia 4 grudnia 2007 r. skarżący wycofał skargę, m.in. w związku z upadłością odbiorcy domniemanej pomocy. Wspomniane pismo wpłynęło do Urzędu i zostało zarejestrowane w dniu 6 grudnia 2007 r. (nr ref. 456318).

2. Odbiorca domniemanej pomocy

Przedsiębiorstwo Troms Tre powstało w 1972 r. pod nazwą Troms Treforedling. W skardze przedstawiono je jako przedsiębiorstwo prowadzące działalność w zakresie produkcji i sprzedaży materiałów budowlanych, w szczególności płyt wiórowych wykorzystywanych do celów budowlanych. Roczny obrót przedsiębiorstwa wynosił 55–65 mln NOK (ok. 6,9–8,1 mln EUR).

Większość akcji przedsiębiorstwa należała do władz publicznych różnego szczebla. Największym akcjonariuszem były władze okręgu Tromp, posiadające ok. 40 % akcji spółki. Ponadto akcje należały m.in. do gminy Sørreisa, państwowego przedsiębiorstwa Statskog SF, Tromp Kraft (należącego do władz okręgu Tromp przedsiębiorstwa działającego w sektorze energii elektrycznej) oraz do dwóch organizacji zrzeszających prywatnych właścicieli lasów z tego rejonu – skogeierforening Nord BA i Troms Skogselskap.

W dniu 10 listopada 2005 r. Troms Tre ogłosiło upadłość. Działalność przedsiębiorstwa nie przynosiła żadnych dochodów i uznało ono, że nie jest w stanie wykonać swoich zobowiązań. Majątek przedsiębiorstwa oddano pod zarząd sądu z dniem 11 listopada 2005 r.

Postępowanie upadłościowe zakończono i przedsiębiorstwo zlikwidowano w dniu 28 marca 2007 r. Zgodnie z końcowym sprawozdaniem z upadłości majątek przedsiębiorstwa, maszyny oraz fabrykę sprzedano w grudniu 2006 r. jednemu z trzech podmiotów uczestniczących w licytacji przeprowadzonej w ramach postępowania.

3. Opis domniemanej pomocy państwa

Według skarżącego pomocy państwa udzielono Troms Tre w formie podwyższenia kapitału zakładowego przedsiębiorstwa. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez skarżącego w chwili składania skargi wniesiono wkład w wysokości ok. 10 mln NOK. Większa część tej inwestycji pochodziła od inwestorów publicznych i – jak twierdzi skarżący – nie przeprowadzono jej na warunkach rynkowych. Skarżący twierdzi ponadto, że planowano dodatkowe podnoszenie kapitału spółki w latach 2006–2009.

4. Ocena

Odbiorca domniemanej pomocy Troms Tre przestał istnieć, a jego majątek sprzedano w toku postępowania upadłościowego, które zakończono w 2007 r. Ponadto – jak wynika z informacji dostępnych Urzędowi – majątek przedsiębiorstwa sprzedano na otwartej licytacji, przeprowadzonej przez sąd zgodnie z przepisami prawa norweskiego dotyczącymi postępowania upadłościowego.

Tak więc przedsiębiorstwo zaprzestało jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W tych okolicznościach decyzja Urzędu w sprawie uznania omawianego środka za pomoc państwa oraz oceny jej zgodności z Porozumieniem EOG nie miałaby żadnego praktycznego skutku (6).

Ponadto w związku z faktem, że majątek Troms Tre sprzedano na otwartej licytacji, Urząd uznaje, że jeżeli Troms Tre udzielono pomocy państwa, pomoc ta nie powoduje już skutków zakłócających konkurencję i nie przyniosła korzyści nabywcy majątku tego przedsiębiorstwa (7). Tak więc nie istniałaby możliwość zażądania zwrotu pomocy udzielonej Troms Tre (8).

Wreszcie Urząd bierze pod uwagę pismo skarżącego z dnia 4 grudnia 2007 r. (nr ref. 456318), w którym wycofał on swoją skargę.

W oparciu o powyższe przesłanki Urząd stwierdza, że decyzja w sprawie uznania środków, których dotyczyła skarga, za pomoc państwa oraz w sprawie oceny ich zgodności z Porozumieniem EOG nie miałaby żadnego praktycznego skutku. Tym samym dalsze prowadzenie postępowania przewidzianego w części II protokołu 3 do Porozumienia o nadzorze i trybunale w odniesieniu do tych środków jest bezprzedmiotowe.

5. Wniosek

Ze wskazanych wyżej powodów Urząd uznał, że postępowanie przeciwko Troms Tre jest bezprzedmiotowe,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zamyka się niniejszym postępowanie wszczęte zgodnie z art. 10 części II protokołu 3 do Porozumienia o nadzorze i trybunale, dotyczące domniemanej niezgodnej z prawem pomocy państwa udzielonej na rzecz przedsiębiorstwa Troms Tre AS.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Norwegii.

Artykuł 3

Jedynie wersja w języku angielskim jest autentyczna.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 marca 2008 r.

W imieniu Urzędu Nadzoru EFTA

Per SANDERUD

Przewodniczący

Kurt JAEGER

Członek Kolegium

(1) Zwany dalej „Urzędem”.

(2) Zwane dalej „Porozumieniem EOG”.

(3) Zwane dalej „Porozumieniem o nadzorze i trybunale”.

(4) Zwaną dalej „skarżącym”.

(5) Zwanego dalej „Troms Tre”.

(6) Decyzja Komisji z dnia 25 września 2007 r. dotycząca środków pomocy zastosowanych przez Hiszpanię na rzecz przedsiębiorstwa Izar, sprawa C-47/2003, dotychczas niepublikowana, oraz decyzja Komisji z dnia 9 listopada 2005 r. w sprawie środka wdrożonego przez Francję na rzecz Mines de Potasse d’Alsace, sprawa C-53/2000 (Dz.U. L 86 z 24.3.2006, s. 20).

(7) Zob. np. sprawa C-390/98 H.J. Banks & Co. Ltd przeciwko The Coal Authority and Secretary of State for trade and Industry, Rec. 2001, s. I-6117, pkt 77 i sprawa C-277/00 Niemcy przeciwko Komisji, Rec. 2004, s. I-3925, pkt 80.

(8) Decyzja Komisji z dnia 25 września 2007 r. dotycząca środków pomocy zastosowanych przez Hiszpanię na rzecz przedsiębiorstwa Izar, sprawa C-47/2003, dotychczas niepublikowana, oraz decyzja Komisji z dnia 9 listopada 2005 r. w sprawie środka wdrożonego przez Francję na rzecz Mines de Potasse d’Alsace, sprawa C-53/2000 (Dz.U. L 86 z 24.3.2006, s. 20).

12.2.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 41/28

DECYZJA URZĘDU NADZORU EFTA

NR 301/08/COL

z dnia 21 maja 2008 r.

zmieniająca wykaz zawarty w pkt 39 części 1.2 rozdziału I załącznika I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym wymieniono punkty kontroli granicznej w Islandii i Norwegii zatwierdzone do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich, oraz uchylająca decyzję Urzędu Nadzoru EFTA nr 378/07/COL z dnia 12 września 2007 r.

URZĄD NADZORU EFTA,

UWZGLĘDNIAJĄC Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 109 i protokół 1 do tego porozumienia,

UWZGLĘDNIAJĄC Porozumienie pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności jego art. 5 ust. 2 lit. d) oraz protokół 1,

UWZGLĘDNIAJĄC pkt 4 lit. b) ppkt 1 i 3 oraz pkt 5 lit. b) części wprowadzającej rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG,

UWZGLĘDNIAJĄC akt prawny, o którym mowa w pkt 1.1.4 rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG (dyrektywa Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich), zmieniony i dostosowany do Porozumienia EOG za pomocą dostosowań sektorowych, o których mowa w załączniku I do wspomnianego porozumienia, w szczególności jego art. 6 ust. 2,

UWZGLĘDNIAJĄC akt prawny, o którym mowa w pkt 1.1.5 rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG (dyrektywa Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej zwierząt wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich oraz zmieniająca dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG), zmieniony i dostosowany do Porozumienia EOG za pomocą dostosowań sektorowych, o których mowa w załączniku I do wspomnianego porozumienia, w szczególności jego art. 6 ust. 4,

UWZGLĘDNIAJĄC akt prawny, o którym mowa w pkt 1.2.111 rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG (decyzja Komisji 2001/812/WE z dnia 21 listopada 2001 r. ustanawiająca wymogi dla zatwierdzenia urzędów kontroli granicznej odpowiedzialnych za kontrolę weterynaryjną produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich), wraz z wprowadzonymi do niego zmianami, w szczególności jego art. 3 ust. 5,

MAJĄC NA UWADZE, że Urząd Nadzoru EFTA decyzją nr 378/07/COL z dnia 12 września 2007 r. uchylił decyzję nr 320/06/COL z dnia 31 października 2006 r. i ustanowił nowy wykaz punktów kontroli granicznej w Islandii i Norwegii zatwierdzonych do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich,

MAJĄC NA UWADZE, że rząd Islandii przedstawił wniosek o dodanie punktu kontroli granicznej Reykjavík Samskip do wykazu punktów kontroli granicznej w Islandii i Norwegii zatwierdzonych do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich, zawartego w pkt 39 części 1.2 rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG dla następujących kategorii produktów: pakowanych mrożonych produktów rybołówstwa, pakowanych produktów rybołówstwa wymagających przechowywania w temperaturze otoczenia, pakowanego oleju rybnego nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi oraz pakowanej mączki rybnej,

MAJĄC NA UWADZE, że rząd Islandii zaproponował zmianę nazwy istniejącego punktu kontroli granicznej Reykjavík na Reykjavík Eimskip,

MAJĄC NA UWADZE, że rząd Islandii zaproponował dodanie następujących dodatkowych kategorii produktów: pakowanego oleju rybnego przeznaczonego i nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi oraz ograniczenie kategorii mączki rybnej wyłącznie do pakowanej mączki rybnej do wykazów punktów kontroli granicznej Akureyri, Reykjavík Eimskip i Hafnarfjörður,

MAJĄC NA UWADZE, że rząd Islandii zaproponował dodanie następujących dodatkowych kategorii produktów: oleju rybnego przeznaczonego i nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi luzem do wykazu punktu kontroli granicznej Þorlákshöfn,

MAJĄC NA UWADZE, że w październiku 2007 r. Urząd Nadzoru EFTA przeprowadził wspólną inspekcję z Komisją Europejską i podczas tej inspekcji skontrolowany został proponowany punkt kontroli granicznej Reykjavík Samskip, jak również punkty kontroli granicznej Akureyri, Hafnarfjörður, Ísafjörður, Keflavík, Reykjavík Eimskip i Þorlákshöfn,

MAJĄC NA UWADZE, że podczas obserwacji poczynionych w trakcie wspólnych inspekcji oraz otrzymanych później informacji na temat działań naprawczych dostarczonych przez rząd Islandii w dniu 18 marca 2008 r., inspektorzy Urzędu Nadzoru EFTA i Komisji Europejskiej podpisali w dniu 6 maja 2008 r. wspólne zalecenia,

MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z podpisanymi wspólnymi zaleceniami proponuje się dodanie do wykazu punktu kontroli granicznej Þorlákshöfn następujących kategorii produktów: oleju rybnego luzem przeznaczonego i nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi,

MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z podpisanymi wspólnymi zaleceniami proponuje się dodatnie nowego punktu kontroli granicznej Reykjavik Samskip do wykazu zawartego w pkt 39 części 1.2 rozdziału I załącznika I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, z nowym kodem Animo, dla następujących kategorii produktów: pakowane zamrożone produkty rybołówstwa, pakowane produkty rybołówstwa wymagające przechowywania w temperaturze otoczenia, olej rybny nieprzeznaczony do spożycia przez ludzi oraz mączka rybna,

MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z podpisanymi wspólnymi zaleceniami proponuje się dodanie do wykazu punktu kontroli granicznej Hafnarfjörður następujących dodatkowych kategorii produktów: pakowanych schłodzonych produktów rybołówstwa i pakowanych produktów rybołówstwa wymagających przechowywania w temperaturach otoczenia i przeznaczonych do spożycia przez ludzi, pakowanego oleju rybnego nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi oraz ograniczenie kategorii mączki rybnej wyłącznie do pakowanej mączki rybnej,

MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z podpisanymi wspólnymi zaleceniami proponuje się zmianę nazwy istniejącego punktu kontroli granicznej Reykjavík na Reykjavík Eimskip oraz dodanie do jego wykazu następujących dodatkowych kategorii produktów: pakowanych produktów rybołówstwa wymagających przechowywania w niskich temperaturach i temperaturach otoczenia, pakowanego oleju rybnego nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi oraz ograniczenie kategorii mączki rybnej wyłącznie do pakowanej mączki rybnej,

MAJĄC NA UWADZE, że Urząd Nadzoru EFTA decyzją nr 273/08/COL skierował sprawę do Komitetu Weterynaryjnego EFTA wspomagającego Urząd Nadzoru EFTA,

MAJĄC NA UWADZE, że środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Weterynaryjnego EFTA wspierającego Urząd Nadzoru EFTA,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

1)	Właściwe organy krajowe prowadzą kontrole weterynaryjne żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego przywożonych do Islandii i Norwegii z państw trzecich w punktach kontroli granicznej wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji.

2)	Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 378/07/COL z dnia 12 września 2007 r. zostaje niniejszym uchylona.

3)	Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 21 maja 2008 r.

4)	Niniejsza decyzja skierowana jest do Islandii i Norwegii.

5)	Niniejsza decyzja jest autentyczna w języku angielskim.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 maja 2008 r.

W imieniu Urzędu Nadzoru EFTA

Per SANDERUD

Przewodniczący

Kristján Andri STEFÁNSSON

Członek Kolegium

ZAŁĄCZNIK

WYKAZ ZATWIERDZONYCH PUNKTÓW KONTROLI GRANICZNEJ

Nazwa

Kod Animo

Rodzaj

A	=	Port lotniczy
F	=	Transport kolejowy
P	=	Port
R	=	Transport drogowy

Ośrodek kontroli

Produkty

HC	=	Wszystkie produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi
NHC	=	Pozostałe produkty
NT	=	Produkty niewymagające przechowywania w obniżonej temperaturze
T	=	Produkty wymagające przechowywania w obniżonej temperaturze
T(FR)	=	Produkty wymagające przechowywania w temperaturze mrożenia
T(CH)	=	Produkty wymagające przechowywania w temperaturze chłodzenia

Zwierzęta żywe

U	=	Zwierzęta kopytne: świnie, bydło, owce, kozy, dzikie i domowe zwierzęta nieparzystokopytne
E	=	Konie i koniowate określone w dyrektywie Rady 90/426/EWG
O	=	Inne zwierzęta

5-6

Uwagi specjalne

(1)	=	Kontrola zgodna z wymogami decyzji Komisji 93/352/EWG podjętej w związku z wykonaniem art. 19 ust. 3 dyrektywy Rady 97/78/WE
(2)	=	Tylko produkty pakowane
(3)	=	Tylko produkty rybne
(4)	=	Tylko białko zwierzęce
(5)	=	Tylko skóry futerkowe i inne
(6)	=	Tylko płynne tłuszcze, oleje i oleje rybne
(7)	=	Kuce islandzkie (tylko od kwietnia do października)
(8)	=	Tylko koniowate
(9)	=	Tylko ryby tropikalne
(10)	=	Tylko koty, psy, gryzonie, zającokształtne, żywe ryby, gady i ptaki inne niż bezgrzebieniowe
(11)	=	Tylko pasza luzem
(12)	=	Przy (U) w przypadku nieparzystokopytnych tylko przeznaczone do zoo; oraz przy (O) tylko jednodniowe kurczęta, ryby, psy, koty, owady i inne zwierzęta przeznaczone do zoo
(13)	=	Nagylak HU: to punkt kontroli granicznej (dla produktów) i przejście (dla żywych zwierząt) na granicy węgiersko-rumuńskiej, podlegający środkom tymczasowym wynegocjowanym i określonym w Traktacie akcesyjnym zarówno dla produktów, jak i żywych zwierząt. Zob. decyzja Komisji 2003/630/WE
(14)	=	Przeznaczone do przewozu przez terytorium Wspólnoty Europejskiej przesyłek niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, przywożonych lub pochodzących z Rosji, na podstawie szczególnych procedur przewidzianych w odpowiednich przepisach Wspólnoty
(15)	=	Tylko zwierzęta akwakultury
(16)	=	Tylko mączka rybna

Kraj: Islandia

1	2	3	4	5	6
Akureyri	IS00499	P		HC-T(1)(2)(3), NHC(16)
Hafnarfjörður	IS00299	P		HC(1)(2)(3), NHC-NT(2)(6)(16)
Húsavík	IS01399	P		HC-T(FR)(1)(2)(3)
Ísafjörður	IS00399	P		HC-T(FR)(1)(2)(3)
Keflavík Airport	IS00799	A		HC(1)(2)(3)	O(15)
Reykjavík Eimskip	IS00199	P		HC(1)(2)(3), NHC-NT(2)(6)(16)
Þorlákshöfn	IS01899	P		HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(6), NHC-NT(6)
Reykjavík Samskip	IS01799	P		HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(1)(2)(3), NHC-NT(2)(6)(16)

Kraj: Norwegia

1	2	3	4	5	6
Borg	NO01499	P		HC, NHC	E(7)
Båtsfjord	NO01199	P		HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(1)(2)(3)
Egersund	NO02299	P		HC-NT(6), NHC-NT(6)(16)
Hammerfest	NO01099	P	Rypefjord	HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(1)(2)(3)
Honningsvåg	NO01799	P	Honningsvåg	HC-T(1)(2)(3)
Honningsvåg	NO01799	P	Gjesvær	HC-T(1)(2)(3)
Kirkenes	NO02199	P		HC-T(FR)(1)(2)(3)
Kristiansund	NO00299	P	Harøysund	HC-T(FR)(1)(2)(3)
Kristiansund	NO00299	P	Kristiansund	HC-T(FR)(1)(2)(3), NHC-T(FR)(2)(3) HC-NT(6), NHC-NT(6)
Måløy	NO00599	P	Gotteberg	HC-T(FR)(1)(2)(3), NHC-T(FR)(2)(3)
Måløy	NO00599	P	Trollebø	HC-T(FR)(1)(2)(3), NHC-T(FR)(2)(3)
Oslo	NO00199	P		HC, NHC
Oslo	NO01399	A		HC, NHC	U,E,O
Sortland			Melbu	HC-T(FR)(1)(2)(3)
Sortland			Sortland	HC-T(FR)(1)(2)(3)
Storskog	NO01299	R		HC, NHC	U,E,O
Tromsø	NO00999	P	Bukta	HC-T(FR)(1)(2)(3)
			Solstrand	HC-T(FR)(1)(2)(3)
			Vannøy	HC-T(FR)(1)(2)(3)
Vadsø	NO01599	P		HC-T(FR)(1)(2)(3)
Ålesund	NO00699	P	Breivika	HC-T(FR)(1)(2)(3), NHC-T(FR)(2)(3)
			Ellingsøy	HC-T(FR)(1)(2)(3)
			Skutvik	HC-T(FR)(1)(2)(3), NHC-T(FR)(2)(3)

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 41

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 52 12 lutego 2009

Spis treści	I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
	ROZPORZĄDZENIA
	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 125/2009 z dnia 11 lutego 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1

	IV Inne akty
	EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY
	Urząd Nadzoru EFTA
*	Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 166/08/COL z dnia 12 marca 2008 r. w sprawie domniemanej pomocy państwa na rzecz norweskiej branży uboju reniferów (Norwegia)	24
*	Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 167/08/COL z dnia 12 marca 2008 r. dotycząca domniemanej niezgodnej z prawem pomocy państwa na rzecz przedsiębiorstwa Troms Tre AS (Norwegia)	26
*	Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 301/08/COL z dnia 21 maja 2008 r. zmieniająca wykaz zawarty w pkt 39 części 1.2 rozdziału I załącznika I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym wymieniono punkty kontroli granicznej w Islandii i Norwegii zatwierdzone do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich, oraz uchylająca decyzję Urzędu Nadzoru EFTA nr 378/07/COL z dnia 12 września 2007 r.	28
*	Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 302/08/COL z dnia 21 maja 2008 r. dotycząca statusu Norwegii w sprawie zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych i wirusowej posocznicy krwotocznej oraz uchylająca decyzję Urzędu Nadzoru EFTA nr 71/94/COL z dnia 27 czerwca 1994 r., ostatnio zmienioną decyzją Urzędu Nadzoru EFTA nr 244/02/COL z dnia 11 grudnia 2002 r.	32

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Rada
	2009/117/WE
*	Decyzja Rady z dnia 7 kwietnia 2008 r. w sprawie podpisania oraz tymczasowego stosowania Umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Nepalu dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych	3
	Umowa pomiędzy Wspólnotą Europejską a rządem Nepalu dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych	5
	2009/118/WE
*	Decyzja Rady z dnia 10 lutego 2009 r. upoważniająca Republikę Czeską oraz Republikę Federalną Niemiec do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 5 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej	12
	2009/119/WE
*	Decyzja Rady z dnia 10 lutego 2009 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów członka z Niemiec i zastępcy członka z Niemiec	16
	ZALECENIA
	Komisja
	2009/120/Euratom
*	Zalecenie Komisji z dnia 11 lutego 2009 r. w sprawie wdrażania systemu ewidencji i kontroli materiałów jądrowych przez operatorów obiektów jądrowych (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 785)	17

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do dyrektywy 2003/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie szczególnych wymogów wytrzymałości na uszkodzenia dotyczących statków pasażerskich typu ro-ro (Dz.U. L 123 z 17.5.2003) (Polskie wydanie specjalne, rozdział 07, tom 07, s. 286)	34


	*	Nota do czytelnika (patrz: wewnętrzna tylna strona okładki)	s3