7.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/1

7.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/3

(1)

W dniu 25 marca 2008 r. Komisja otrzymała skargę dotyczącą przywozu sztab i prętów, walcowanych na gorąco, w nieregularnych kręgach, z żeliwa, stali niestopowej lub stali stopowej, innych niż ze stali nierdzewnej („walcówka”), pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), Republiki Mołdowy („RM”) i Turcji.

(2)

Skarga została złożona zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego przez EUROFER („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących większą część, w tym przypadku ponad 25 %, łącznej wspólnotowej produkcji walcówki.

(3)

Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na przywóz dumpingowy i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(4)

Postępowanie wszczęto dnia 8 maja 2008 r., publikując zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(5)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących w ChRL, RM i Turcji, importerów, przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników i zainteresowane zrzeszenia, władze ChRL, RM i Turcji oraz skarżących producentów wspólnotowych i innych zainteresowanych producentów wspólnotowych o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(6)

Aby umożliwić producentom eksportującym złożenie wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), gdyby wyrazili oni takie życzenie, Komisja przesłała formularze wniosków zainteresowanym chińskim i mołdawskim producentom eksportującym oraz władzom ChRL i RM. Dwóch producentów eksportujących z ChRL, składających się z grup przedsiębiorstw powiązanych, oraz jeden z RM, złożyło wnioski o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego lub o IT, jeżeli w toku dochodzenia zostanie ustalone, że nie spełniają oni kryteriów wymaganych do przyznania MET.

(7)

Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL i Turcji, importerów i producentów we Wspólnocie Komisja zaznaczyła w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że mogą zostać zastosowane metody kontroli wyrywkowej w celu stwierdzenia dumpingu i ustalenia szkody zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(8)

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i – jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona – aby umożliwić dobór próby, wszystkich producentów eksportujących w ChRL i Turcji, importerów wspólnotowych i producentów wspólnotowych poproszono o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie podstawowych informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania na temat ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem.

(9)

Biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę odpowiedzi wyrażających gotowość do wzięcia udziału w kontroli wyrywkowej, zdecydowano, że nie jest ona konieczna dla chińskich i tureckich producentów eksportujących ani dla producentów wspólnotowych i importerów we Wspólnocie.

(10)

Kwestionariusze wysłano do wszystkich przedsiębiorstw w ChRL i Turcji, które wyraziły gotowość do wzięcia udziału w kontroli wyrywkowej, do jedynego mołdawskiego producenta eksportującego, do wszystkich wspólnotowych producentów, użytkowników i importerów, którzy wyrazili gotowość do wzięcia udziału w kontroli wyrywkowej, oraz do wszystkich innych zainteresowanych stron. Otrzymano odpowiedzi od dwóch grup producentów eksportujących w ChRL, jednego producenta eksportującego w RM, sześciu producentów eksportujących w Turcji, dwudziestu wspólnotowych producentów, jednego importera i ośmiu użytkowników we Wspólnocie.

(11)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów stwierdzenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Wspólnoty, a następnie złożyła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(12)

Biorąc pod uwagę potrzebę ustanowienia wartości normalnej dla producentów eksportujących w ChRL i RM, co do których istnieje możliwość, że nie zostanie im przyznane MET, przeprowadzono weryfikację w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z kraju analogicznego, którym w tym przypadku była Brazylia, w siedzibie następującego przedsiębiorstwa:

(13)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2007 r. do dnia 31 marca 2008 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(14)

Produktem objętym postępowaniem są sztaby i pręty, walcowane na gorąco, w nieregularnych kręgach, z żeliwa, stali niestopowej lub stali stopowej, inne niż ze stali nierdzewnej, pochodzące z ChRL, RM i Turcji („produkt objęty postępowaniem” lub walcówka), zgłaszane zwykle w ramach kodów CN 7213 10 00, 7213 20 00, 7213 91 10, 7213 91 20, 7213 91 41, 7213 91 49, 7213 91 70, 7213 91 90, 7213 99 10, 7213 99 90, 7227 10 00, 7227 20 00, 7227 90 10, 7227 90 50 i 7227 90 95. Produkt objęty postępowaniem nie obejmuje walcówki ze stali nierdzewnej.

(15)

Aby wyprodukować walcówkę, kęsy stalowe wytwarzane w stalowni w elektrycznych piecach łukowych lub w wielkich piecach przepuszczane są przez walcarkę. Średnica kęsów stalowych jest stopniowo zmniejszana przez przepuszczanie przez serię walców, a następnie kęsy są zwijane. W elektrycznych piecach łukowych stosuje się złom metalowy, natomiast w wielkich piecach – złom metalowy i rudę żelaza.

(16)

Walcówka stosowana jest w produkcji siatki spawanej w przemyśle budowlanym (druty i skrętki do wyrobu kabli sprężających i strun sprężających, stosowanych do zbrojenia betonu), posiada też wiele innych zastosowań po przekształceniu w drut ciągniony: w przemyśle oponiarskim (kordy oponowe), w produkcji śrub i nakrętek (elementy złączne), ogrodzeń wózków sklepowych, linek stalowych, elektrod, kabli, sprężyn łóżkowych, sprężyn zawieszenia oraz drutu do spawania.

(17)

Dochodzenie wykazało, że walcówka produkowana i sprzedawana przez przemysł wspólnotowy we Wspólnocie, walcówka produkowana i sprzedawana na rynku krajowym w Brazylii, która posłużyła za kraj analogiczny, oraz walcówka produkowana w ChRL, RM i Turcji i sprzedawana do Wspólnoty oraz na rynku krajowym w Turcji ma zasadniczo te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne i przeznaczona jest do tego samego podstawowego użytku.

(18)

Wszystkie wymienione powyżej rodzaje walcówki są zatem uważane za podobne w znaczeniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(19)

Jeden chiński producent eksportujący złożył formularz kontroli wyrywkowej, wniosek o MET i odpowiedź na kwestionariusz antydumpingowy w stosownym czasie, ale nie odpowiedział na pismo Komisji w sprawie uzupełnienia braków, nawet po otrzymaniu przypomnienia.

(20)

Przedsiębiorstwo to zostało poinformowane o proponowanym zastosowaniu art. 18 rozporządzenia podstawowego i otrzymało możliwość zgłoszenia uwag.

(21)

Przedsiębiorstwo utrzymywało, że Komisja dała mu zbyt krótki termin, tak że nie było w stanie przekazać pełnych informacji i współpracować. Biorąc pod uwagę, że przedsiębiorstwo to w przyznanym terminie nie wskazało Komisji na istnienie takich ograniczeń czasowych, uznano, że nie przedstawiono decydujących argumentów ani nie dostarczono dowodów przemawiających za cofnięciem decyzji o zastosowaniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(22)

Przedsiębiorstwo odwołało się do rzecznika praw stron. Po wysłuchaniu argumentów przedsiębiorstwa oraz obserwacjach rzecznika praw stron potwierdzono, że przedsiębiorstwo nie powiadomiło w stosownym czasie o istnieniu ograniczeń czasowych i w rezultacie nie współpracowało należycie w dochodzeniu.

(23)

Uznano zatem za stosowne odrzucić informacje przedstawione przez to przedsiębiorstwo i oprzeć ustalenia na dostępnych faktach.

(24)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu z ChRL i MR wartość normalną ustala się zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(25)

W skrócie i wyłącznie do celów informacyjnych kryteria MET są podsumowane poniżej:

(26)

Po rozpoczęciu postępowania dwóch chińskich producentów eksportujących i jeden mołdawski wnioskowało o przyznanie MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i odpowiedziało w wyznaczonym terminie na pytania zawarte w formularzu wniosku o MET.

(27)

Dla jednego z chińskich producentów eksportujących ma zastosowanie art. 18 rozporządzenia podstawowego (zob. motywy 19–23 powyżej), dlatego jego wniosek o MET został odrzucony.

(28)

Co się tyczy drugiego chińskiego producenta eksportującego, nie mógł on wykazać, że spełnia kryteria 2 i 3. Co się tyczy kryterium 2, stwierdzono, że niektóre zasady polityki rachunkowości przedsiębiorstwa nie są zgodne z MSR. Stwierdzono, że problemy te mają charakter systemowy i nie są odzwierciedlone w sprawozdaniu biegłego rewidenta. Co się tyczy kryterium 3, stwierdzono, że przedsiębiorstwo nie spłacało głównych kwot niektórych pożyczek, długo po terminie pierwotnie przewidzianym w umowach pożyczki. Stwierdzono również, że przedsiębiorstwo korzystało ze znacznych obniżek podatku dochodowego w OD.

(29)

W związku z powyższym uznano, że ten chiński producent eksportujący nie spełnia warunków określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(30)

Po ujawnieniu wyników analizy MET chiński producent eksportujący przedłożył odpowiedź, w której zgodził się, że nie spełnia kryterium 2, jednak nie zgodził się z negatywną opinią odnośnie do kryterium 3. W szczególności przedsiębiorstwo to argumentowało, że niespłacanie głównej kwoty pożyczki nie stanowi zakłócenia przeniesionego z systemu gospodarki nierynkowej, ale jest znakiem, że przedsiębiorstwo cieszy się dużym zaufaniem kredytowym. Po szczegółowym badaniu stwierdzono, że w OD przedmiotowe pożyczki nie były przedmiotem żadnej umowy, dlatego przedsiębiorstwo nie miało prawnego zobowiązania do spłacania ani odsetek, ani kwoty głównej. Istnienie takich pożyczek znacznie zniekształca sytuację finansową przedsiębiorstwa i w rzeczywistości stanowi umorzenie zobowiązań. Dodatkowo niespłacanie głównej kwoty pożyczki nie jest zgodne z zasadami gospodarki rynkowej. Dlatego argument ten odrzucono.

(31)

Ponadto przedstawiono argument, że obniżenie podatku dochodowego nie stanowi subsydium i dlatego nie może być traktowane jako zakłócenie przeniesione z systemu gospodarki nierynkowej. Argument ten odrzucono, ponieważ warunkiem zastosowania obniżenia podatku dochodowego jest stosowanie krajowego sprzętu zamiast importowanego, stanowi to więc specyficzne subsydium.

(32)

Mołdawscy producenci nie byli w stanie wykazać, że spełniają jakiekolwiek kryteria MET. Co się tyczy procesu decyzyjnego i kosztów (kryterium 1), stwierdzono, że kierownictwo przedsiębiorstwa zajmuje kluczowe pozycje w administracji regionu naddniestrzańskiego Mołdawii, separatystycznej, ale nieuznawanej na forum międzynarodowym „Naddniestrzańskiej Republiki Mołdawskiej” (dalej „NRM”), oraz że występują znaczące zakłócenia dotyczące kosztów. Co się tyczy kryterium 2, stwierdzono, że przedsiębiorstwo nie dysponuje czytelnym zestawem dokumentacji księgowej, podlegającej niezależnemu audytowi i zidentyfikowano poważne niedociągnięcia pod względem dokładności i spójności tej dokumentacji, co sprawia, że jest ona niewiarygodna. Co się tyczy kryterium 3, stwierdzono występowanie zakłóceń przeniesionych z systemu gospodarki nierynkowej, mających wpływ na koszty. Najistotniejszym z nich jest fakt, że proces prywatyzacji przedsiębiorstwa przeprowadzono po cenie poniżej wartości rynkowej. Wykryto również, że przedsiębiorstwo często bierze udział w praktykach handlu barterowego. Co się tyczy kryterium 4, dotyczącego pewności prawnej i stabilności działania, stwierdzono, że przedsiębiorstwo w większości nie spełnia przepisów prawa mołdawskiego. Wreszcie stwierdzono również, że przedsiębiorstwo przeprowadza operacje między innymi w walucie nieuznawanej na forum międzynarodowym, której kurs wymiany nie jest ustalany swobodnie w odpowiedzi na sygnały rynkowe (kryterium 5).

(33)

W związku z powyższym uznano, że mołdawski producent eksportujący nie spełnia warunków określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(34)

Mołdawski producent eksportujący sprzeciwił się tej decyzji. Stwierdził, że zastosowanie art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego w stosunku do RM stanowi naruszenie przez Wspólnotę jej zobowiązań względem RM w ramach WTO.

(35)

W odpowiedzi na ten argument należy przypomnieć, że w uwadze do art. VI GATT uznaje się, że w przypadku przywozu z niektórych krajów, w których mogą istnieć trudności z określeniem porównywalności cenowej dla celów stwierdzenia dumpingu, członkowie WTO mogą uznać, że porównanie z cenami krajowymi w takim kraju nie zawsze jest właściwe. W przypadku RM uznano, że takie trudności istnieją. W tych okolicznościach wartość normalna określona zostanie zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. Ponadto należy zauważyć, że art. 2 ust. 7 lit. a) konkretnie wymienia RM w wykazie krajów o gospodarce nierynkowej, do których odnosi się ten przepis.

(36)

Mołdawski producent eksportujący stwierdził również, że nie były przestrzegane obowiązkowe terminy ustanowione w rozporządzeniu podstawowym. Utrzymywał, że decyzja o odrzuceniu MET powinna zostać anulowana, ponieważ Komisja nie podjęła decyzji w sprawie MET w ciągu trzech miesięcy, o których mowa w art. 2 ust. 7 list. c) rozporządzenia podstawowego.

(37)

To prawda, że Komisja nie podjęła decyzji w sprawie MET w ciągu trzech miesięcy od daty wszczęcia dochodzenia. Nie stanowi to jednak podstawy do anulowania decyzji o nieprzyznaniu MET. Chociaż art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że decyzja w sprawie MET powinna zostać podjęta w ciągu trzech miesięcy od daty wszczęcia dochodzenia, przepis ten nie przewiduje określonych konsekwencji w przypadku niedotrzymania tego terminu. W szczególności przepis ten nie przewiduje, że jeżeli Komisja nie podejmie decyzji w sprawie wniosku eksportera o przyznanie MET w ciągu trzech miesięcy: (i) eksporterowi automatycznie przyznaje się MET; lub (ii) instytucje nie mogą już zastosować względem eksportera środków antydumpingowych. Wynika z tego, że sam fakt, iż Komisja nie dotrzymała terminu trzech miesięcy, nie pozbawia mocy prawnej decyzji o odrzuceniu wniosku o przyznanie MET.

(38)

Mołdawski producent eksportujący twierdzi również, że był dyskryminowany w porównaniu z ukraińskimi i rosyjskimi producentami eksportującymi we wcześniejszych postępowaniach oraz że ocena Komisji oparta jest na motywach politycznych. Ponadto utrzymuje on, że popełniono wiele błędów z powodu braku dowodów lub ze względu na to, że wnioski były niewystarczająco umotywowane, oraz że w ten sposób złamano zasadę racjonalnego zarządzania. Przedsiębiorstwo nie wyszczególnia konkretnych powodów złamania tej zasady.

(39)

Co się tyczy zarzutu dyskryminacji wobec RM pod względem tego, w jaki sposób dokonano oceny wniosku o przyznanie MET we wcześniejszych przypadkach Ukrainy i Rosji, należy stwierdzić, że oceny wniosków o przyznanie MET dokonywane są dla konkretnych przypadków. Przeszłych decyzji dotyczących tych krajów nie można automatycznie odnosić do obecnego postępowania. Należy również zaznaczyć, że ani Ukraina, ani Rosja nie znajdują się obecnie na wykazie w art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego jako kraje o gospodarce nierynkowej, dlatego ich obecnej sytuacji nie można porównywać z sytuacją Republiki Mołdowy. W związku z powyższym zarzut dyskryminacji w traktowaniu RM w porównaniu z innymi krajami, w których wcześniej panował system gospodarki nierynkowej, zostaje odrzucony.

(40)

Mołdawskie przedsiębiorstwo zakwestionowało przeprowadzoną przez Komisję analizę zgodności z pięcioma kryteriami MET.

(41)

Co się tyczy kryterium 1, przedsiębiorstwo argumentuje, że nie występuje ingerencja ze strony państwa, ponieważ dla celów postępowania odniesień do państwa nie można dokonywać bez odnoszenia się do władz NRM, która nie jest uznawana za państwo. Uważa się jednak, że dla celów tego kryterium odniesienie do państwa powinno być rozumiane jako odniesienie do władz skutecznie kontrolujących dany region i mających możliwość wpływania na procesy decyzyjne przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są one uznawane, czy nie. Dlatego też argument ten został oddalony.

(42)

Przedsiębiorstwo nie zgadza się także z oceną kryterium 2, utrzymując, że posiada tylko jeden zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, podlegającej niezależnemu audytowi zgodnie z MSR.

(43)

Stwierdzono jednak, że przedsiębiorstwo posiada jeden zestaw dokumentacji księgowej, przygotowywany zgodnie z tzw. standardami rachunkowości NRM, które nie obejmują przepisów dotyczących należności nieściągalnych i które nie podlegają audytowi, a także drugi zestaw dokumentacji księgowej, który był konsolidowany z dokumentacją innych powiązanych przedsiębiorstw i rzekomo audytowany zgodnie z MSR. Co się tyczy tego drugiego zestawu dokumentacji księgowej, audytorzy w swojej opinii wyrazili zastrzeżenia co do wyceny aktywów przez przedsiębiorstwo w 2003 r. i 2005 r. Dokładnych przyczyn tych zastrzeżeń nie można było wystarczająco wyjaśnić w toku dochodzenia. Przedsiębiorstwo stwierdziło później, że zastrzeżenia wyrażone przez audytorów nie były istotne, nie dostarczyło jednak żadnych dowodów na poparcie tej tezy.

(44)

Dlatego też wymienione wyżej argumenty przedsiębiorstwa dotyczące kryterium 2 zostały oddalone.

(45)

Co się tyczy kryterium 3, przedsiębiorstwo utrzymywało, że proces prywatyzacji był nieistotny dla celów wykazania ewentualnych zakłóceń przeniesionych z systemu gospodarki nierynkowej, ponieważ przedsiębiorstwo zostało następnie odsprzedane na warunkach rynkowych i po wartości rynkowej. Nie można było jednak tego wykazać, ponieważ ponowna sprzedaż przedsiębiorstw posiadających udziały w MMZ mogła obejmować także inne aktywa i nie przedstawiono właściwie udokumentowanej oceny tych operacji.

(46)

Co się tyczy praktyk handlu barterowego, przedsiębiorstwo utrzymywało, że kwoty handlu barterowego ustalone w trakcie dochodzenia nie były istotne z punktu widzenia tego kryterium. Uważa się jednak, że poziom istotności takich praktyk nie jest właściwym kryterium dla analizy, ponieważ rzeczywista wartość towarów podlegających wymianie handlowej znana jest jedynie stronom uczestniczącym w praktykach handlu barterowego. Dlatego istotnym argumentem jest fakt, że takie praktyki, które są typowe dla gospodarek nierynkowych, były regularnie stosowane przez przedsiębiorstwo. Dlatego też argument przedsiębiorstwa musiał zostać oddalony.

(47)

Co się tyczy pożyczki od powiązanego przedsiębiorstwa, której spłaty mołdawskie przedsiębiorstwo nie mogło udowodnić na miejscu, mimo prośby o dostarczenie takich dowodów, przedsiębiorstwo utrzymywało, że pożyczka ta została całkowicie spłacona. Przedsiębiorstwo przedłożyło następnie kopie dokumentów rzekomo jako dowód zapłaty, jednak nie wyjaśniło, dlaczego nie zostały one udostępnione na miejscu. Faktem pozostaje, że dowody te nie były dostępne podczas weryfikacji na miejscu oraz że ten sposób przedkładania dokumentów nie może zostać zweryfikowany na tym etapie postępowania. Dlatego też argument przedsiębiorstwa musiał zostać oddalony.

(48)

Co się tyczy kryterium 4, przedsiębiorstwo utrzymywało, że fakt, iż było czasowo zarejestrowane w RM, a prowadzony przez nie wywóz przechodził przez organy celne RM, gwarantuje, że działało zgodnie z prawem RM. Przedsiębiorstwo argumentowało ponadto, że fakt, iż dokumentacja księgowa była audytowana, pokazuje, że stosowane prawo były wystarczające, aby zapewnić pewność i stabilność prawną. Należy jednak zauważyć, że ani czasowe zarejestrowanie przedsiębiorstwa w RM, ani audyt nie są zależne od stosowania prawa RM, a także że obecna struktura własności przedsiębiorstwa nie jest prawnie uznawana w RM. Dlatego też argumenty te zostały oddalone.

(49)

Co się tyczy kryterium 5, przedsiębiorstwo utrzymywało, że przeliczanie rubli naddniestrzańskich odbywa się po cenie rynkowej, wynikającej ze swobodnej sprzedaży i kupna walut. Jednakże fakt, że waluta NRM nie jest uznawana ani stosowana na arenie międzynarodowej, oznacza, że nie można uznać, iż posiada ona wartość rynkową, a jedynie wartość administracyjnie ustalaną przez tzw. władze NRM. Dlatego też argument ten został oddalony.

(50)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego dla krajów, których dotyczą przepisy tego artykułu, ustalana jest ogólnokrajowa stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego dotyczącego przyznawania traktowania indywidualnego.

(51)

Chińscy i mołdawscy producenci eksportujący, którzy nie spełniali kryteriów przyznania MET (zob. motywy 28–33 powyżej), wystąpili uprzednio także o przyznanie IT w przypadku, gdyby nie otrzymali MET.

(52)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono, że chiński producent eksportujący spełnia wszystkie kryteria IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(53)

Co się tyczy jedynego mołdawskiego producenta eksportującego, stwierdzono, że nie spełnia on kryteriów przyznania IT, wyszczególnionych art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie mógł wykazać, iż ceny, ilości oraz warunki eksportowe były ustalane bez ingerencji ze strony państwa, przeliczanie walut odbywało się po cenie rynkowej, ani że ingerencja ze strony państwa umożliwiała obejście środków, gdyby poszczególnym eksporterom przyznano różne stawki celne.

(54)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja najpierw sprawdziła, czy w przypadku każdego producenta eksportującego sprzedaż krajowa produktu objętego postępowaniem klientom niezależnym była reprezentatywna, tzn. czy całkowita wielkość sprzedaży była równa 5 % całkowitej wielkości odpowiadającej jej sprzedaży eksportowej do Wspólnoty lub większa.

(55)

Następnie Komisja ustaliła, które typy produktu sprzedawane na rynku krajowym przez przedsiębiorstwa cechujące się reprezentatywną wielkością sprzedaży krajowej były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z typami sprzedawanymi na wywóz do Wspólnoty. Sprzedaż krajowa danego typu produktu uznawana była za wystarczająco reprezentatywną, jeśli wielkość sprzedaży tego typu produktu na rzecz odbiorców niezależnych na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem była równa co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży eksportowej porównywalnego typu produktu do Wspólnoty.

(56)

Komisja zbadała następnie, czy sprzedaż krajową każdego typu produktu objętego postępowaniem, sprzedawanego na rynku krajowym w ilościach reprezentatywnych przez każde z przedsiębiorstw w każdym z krajów, wywozu można było uznać za przeprowadzoną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W tym celu ustalono odsetek sprzedaży krajowej z zyskiem klientom niezależnym każdego typu wywożonego produktu na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem.

(57)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego typu produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od obliczonych kosztów produkcji, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży danego typu produktu, a średnia ważona cen tego typu produktu była równa lub wyższa od kosztów produkcji, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej. Cenę tę obliczano jako średnią ważoną cen sprzedaży krajowej ogółem tego typu produktu, dokonanej w OD, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem czy nie.

(58)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży z zyskiem danego typu produktu stanowiła 80 % lub mniej całkowitej wielkości sprzedaży tego typu produktu lub gdy średnia ważona ceny danego typu produktu była niższa od kosztów produkcji, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona sprzedaży z zyskiem wyłącznie dla danego typu produktu.

(59)

W przypadku gdy ceny krajowe danego typu produktu sprzedawanego przez producenta eksportującego nie mogły stanowić podstawy do ustalenia wartości normalnej, konieczne było zastosowanie innej metody. W tych przypadkach Komisja stosowała skonstruowaną wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(60)

Wartość normalna została skonstruowana poprzez dodanie do ponoszonych przez każdego z eksporterów kosztów wytwarzania wywożonych typów produktów (w razie potrzeby odpowiednio dostosowanych) odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) i odpowiedniej marży zysku.

(61)

We wszystkich przypadkach koszty SG&A i zysk ustalono zgodnie z metodami wskazanymi w art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja zbadała, czy dane o poniesionych kosztach SG&A oraz zyskach osiągniętych na rynku krajowym przez każdego z objętych dochodzeniem producentów eksportujących są wiarygodne.

(62)

W przypadku pięciu tureckich producentów eksportujących objętych dochodzeniem sprzedaż produktu podobnego była reprezentatywna. W dużym stopniu wartość normalna opierała się na cenach zapłaconych lub należnych w normalnych warunkach handlowych przez niezależnych klientów w Turcji zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(63)

Jednak dla tych typów produktu, w przypadku których sprzedaż krajowa była niewystarczająca lub nie była prowadzona w normalnych warunkach handlowych, wartość normalna została skonstruowana zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk oparte zostały na rzeczywistych danych dotyczących produkcji i sprzedaży, w normalnych warunkach handlowych, produktu podobnego, przez producenta eksportującego objętego dochodzeniem, zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(64)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w gospodarkach będących w okresie transformacji wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, ustala się na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w kraju trzecim o gospodarce rynkowej („kraj analogiczny”). Biorąc pod uwagę, że żadnemu z producentów eksportujących w ChRL i RM nie przyznano MET, wartość normalną dla tych przedsiębiorstw należało ustalić na postawie danych z kraju analogicznego.

(65)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania jako kraj analogiczny dla celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL i RM zaproponowano Brazylię. Komisja zwróciła się do wszystkich zainteresowanych stron o ustosunkowanie się do tej propozycji.

(66)

Pomimo skontaktowania się z licznymi producentami w krajach trzecich żadne przedsiębiorstwo nie zgodziło się współpracować, za wyjątkiem jednego brazylijskiego producenta.

(67)

Kilka zainteresowanych stron wyraziło swoją opinię, utrzymując, że Brazylia nie jest odpowiednim wyborem i proponując Turcję jako kraj analogiczny. Skarżący przedłożył dalsze argumenty na korzyść wyboru Brazylii. Argumenty te zostały przeanalizowane i zbadane przez Komisję.

(68)

Jedna z zainteresowanych stron stwierdziła, że metody produkcji w RM i w Brazylii są różne i dlatego zaproponowała Turcję jako bardziej odpowiedni kraj analogiczny dla RM. Ta sama strona utrzymywała ponadto, że poziom rozwoju gospodarczego w RM i Brazylii jest różny. Stwierdzono jednak, że metody produkcji w Brazylii są w istocie takie same lub podobne do metod produkcji w ChRL. Różnice w metodach produkcji między Brazylią a RM dotyczą jedynie procesów wstępnych, które nie prowadzą do istotnych różnic w kosztach. Co się tyczy poziomu rozwoju gospodarczego, nie jest on uważany sam w sobie jako kryterium dla wyboru kraju analogicznego.

(69)

Argumentowano również, że współpracujący producent brazylijski jest powiązany ze skarżącym, co miałoby czynić nieodpowiednim wybór Brazylii jako kraju analogicznego. Argument ten nie został przyjęty. Uważa się, że jeżeli ceny i koszty nie są zniekształcone, nie ma powodów do wykluczenia danych dostarczonych przez współpracujące przedsiębiorstwa powiązane ze skarżącym podczas ustalania wartości normalnych opartych na krajowej sprzedaży w kraju analogicznym.

(70)

Jedna z zainteresowanych stron utrzymywała, że przedmiotowy produkt podobny posiada zawyżoną cenę na krajowym rynku w Brazylii. Inna z zainteresowanych stron stwierdziła, że konkurencja na rynku krajowym jest zakłócona z powodu faktu, że producenci krajowi są zintegrowani wertykalnie, a dwóch z nich posiada rzekomo łącznie ponad 60 % udziału w rynku.

(71)

Dochodzenie potwierdziło, że ceny krajowe w Brazylii są względnie wysokie, podobnie jak marża zysku osiąganego przez współpracującego producenta brazylijskiego. Mogłoby to być wskaźnikiem niewystarczającego poziomu konkurencji na rynku brazylijskim, spowodowanego faktem, że działa tam tylko trzech producentów produktu podobnego, z których dwóch, co potwierdzono w dochodzeniu, posiada niemal 90 % udziału w rynku.

(72)

Ponadto dochodzenie wykazało, że w Turcji działa około 12 producentów, którzy łącznie z przywozem z różnych źródeł zapewniają konkurencyjny rynek krajowy.

(73)

W każdym razie, aby uniknąć efektu wysokich cen na krajowym rynku w Brazylii oraz biorąc pod uwagę, że od pięciu tureckich producentów eksportujących uzyskano zweryfikowane dane, uznano, że Turcja będzie lepszym krajem analogicznym niż Brazylia.

(74)

W związku z powyższym uznano, że wybór Turcji jako kraju analogicznego można uznać za bardziej właściwy niż wybór Brazylii dla celów tego postępowania, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(75)

W każdym przypadku gdy produkt objęty postępowaniem był wywożony do niezależnych odbiorców we Wspólnocie, cena eksportowa była ustalana zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, mianowicie na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych.

(76)

Jeden producent eksportujący prowadził sprzedaż eksportową przez powiązanego importera we Wspólnocie. W tym przypadku cena eksportowa została skonstruowana, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, na podstawie ceny, po której przywiezione produkty zostały w pierwszej kolejności odsprzedane niezależnemu nabywcy, z właściwym uwzględnieniem wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, a także na rozsądnej marży SG&A i zysków. Wykorzystano własne koszty SG&A powiązanego importera, a marża zysku została ustalona na podstawie informacji dostępnych od współpracujących niepowiązanych importerów.

(77)

Porównanie wartości normalnej z ceną eksportową zostało dokonane na podstawie ceny ex-works.

(78)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(79)

W przypadku wszystkich współpracujących producentów eksportujących objętych dochodzeniem, tam gdzie było to zasadne i usprawiedliwione, uwzględniono różnice w kosztach transportu, frachtu i ubezpieczenia, kosztów opłat bankowych, pakowania, kredytu i prowizji.

(80)

Dla jedynego producenta eksportującego, któremu przyznano IT, margines dumpingu został ustalony przez porównanie jego ceny eksportowej ex-works, według PCN, z odpowiednią wartością normalną w kraju analogicznym.

(81)

Dla wszystkich niewspółpracujących eksporterów, a także w przypadku niskiego poziomu współpracy, został ustalony rezydualny margines dumpingu na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla reprezentatywnej ilości wywożonej przez współpracującego producenta eksportującego.

(82)

Tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu wyrażone jako procent ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem wynoszą:

(83)

Obliczenie marginesu dumpingu dla mołdawskiego producenta zostało przeprowadzone przy zastosowaniu jego zweryfikowanych cen eksportowych z ceną krajową w kraju analogicznym. Ponieważ mołdawski producent prowadzi wywóz do UE przez powiązane przedsiębiorstwo handlowe, obliczenie marginesu dumpingu jest oparte na skonstruowanej cenie eksportowej dla sprzedaży niezależnemu klientowi w UE, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(84)

Obliczony w ten sposób margines dumpingu wynosi 16,1 %.

(85)

Ponieważ poziom współpracy był wysoki, tj. przywóz od współpracującego mołdawskiego producenta eksportującego wynosił około 85 % przywozu ogółem, ustalono jeden ogólnokrajowy margines dumpingu na podstawie zweryfikowanych danych MMZ, tj. na takim samym poziomie, co dla współpracującego producenta eksportującego.

(86)

Dlatego też ogólnokrajowy margines dumpingu dla RM ustalono na poziomie 16,1 %.

(87)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego marginesy dumpingu ustalono na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej poszczególnych typów produktu ze średnią ważoną ceną eksportową poszczególnych typów ustaloną jak wyżej.

(88)

Tymczasowe marginesy dumpingu są następujące:

(89)

W celu ustalenia całkowitej produkcji wspólnotowej wykorzystano wszystkie dostępne informacje dotyczące producentów wspólnotowych, w tym informacje zawarte w skardze oraz dane zebrane od producentów wspólnotowych przed rozpoczęciem dochodzenia oraz po nim.

(90)

Na tej podstawie całkowita produkcja wspólnotowa została oszacowana na około 24,9 mln ton w OD. Kwota ta obejmuje produkcję wszystkich producentów wspólnotowych, którzy zgłosili się w toku postępowania, oraz szacowaną produkcję producentów, którzy się nie zgłosili („producenci milczący”). Producenci ci stanowią około 30 % całkowitej produkcji wspólnotowej. Żaden ze znanych producentów wspólnotowych nie pozostał neutralny, ani nie sprzeciwiał się wszczęciu dochodzenia.

(91)

Co się tyczy producentów milczących, Komisja wysłała kwestionariusze, aby uzyskać bardziej dokładne dane, w szczególności dotyczące wielkości sprzedaży i cen. Nie otrzymano jednak od tych producentów żadnych odpowiedzi. Z tego powodu, z braku innych informacji, w celu ustalenia produkcji i konsumpcji wspólnotowej wykorzystano zawarte w skardze dane dotyczące producentów milczących.

(92)

Wielkość produkcji producentów wspólnotowych, popierających skargę, wyniosła 11,1 mln ton w OD, stanowiąc około 45 % szacowanej produkcji wspólnotowej ogółem, natomiast pozostali producenci, którzy popierali skargę, ale nie chcieli współpracować, stanowili 25 %.

(93)

Jak wspomniano w motywie 92, dochodzenie wykazało, że producenci wspólnotowi, którzy poparli skargę i zgodzili się współpracować w dochodzeniu, stanowili około 45 % całkowitej produkcji wspólnotowej w OD. Z tego względu uznaje się, że stanowią oni przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(94)

Biorąc pod uwagę dużą liczbę producentów, którzy poparli skargę i zgodzili się współpracować w dochodzeniu, dla celów zbadania szkody przewidziano kontrolę wyrywkową. Otrzymano 20 odpowiedzi na kwestionariusze kontroli wyrywkowej wysłane znanym producentom wspólnotowym. Ponieważ tych 20 współpracujących producentów składało się z czterech grup przedsiębiorstw i dwóch niezależnych producentów, zdecydowano, że kontrola wyrywkowa nie zostanie zastosowana.

(95)

Biorąc pod uwagę dużą liczbę powiązanych przedsiębiorstw znajdujących się w dwóch z tych czterech grup, zdecydowano, że na wstępnym etapie dochodzenia zweryfikowane na miejscu zostaną dane dostarczone przez 11 poszczególnych przedsiębiorstw, wybranych na podstawie wielkości produkcji i położenia geograficznego. Dla pozostałych przedsiębiorstw przeprowadzono analizę danych przedłożonych w odpowiedziach na kwestionariusze.

(96)

Konsumpcja we Wspólnocie została ustalona na podstawie uzyskanych z Eurostatu danych dotyczących całkowitego przywozu, całkowitej sprzedaży na rynku wspólnotowym przez przemysł wspólnotowy oraz innych producentów wspólnotowych, w tym szacunków dla sprzedaży przez producentów milczących.

(97)

Jak wspomniano w motywie 91, nawiązano kontakt z producentami milczącymi i poproszono ich o dostarczenie danych, w szczególności danych dotyczących ich produkcji i sprzedaży walcówki w okresie badanym. Ponieważ jednak producenci ci nie współpracowali, a także z braku innych danych dotyczących ich sprzedaży na rynku wspólnotowym, wykorzystano dane zawarte w skardze.

Tabela 1

(98)

Ogólnie, wielkość konsumpcji we Wspólnocie wzrosła w badanym okresie o 6 %. Wzrost ten rozpoczął się w 2006 r., po krótkotrwałym spadku o 5 % w 2005 r. Następnie konsumpcja wróciła do poprzedniego poziomu i rosła do 2007 r., po czym w OD nastąpił niewielki spadek. Spadek w konsumpcji w 2005 r. był wynikiem niższego popytu w przemyśle budowlanym.

(99)

W celu oceny kumulacji przywozu z krajów objętych dochodzeniem zbadano sytuację w każdym kraju w świetle warunków wyszczególnionych w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(100)

Co się tyczy przywozu z ChRL i RM, stwierdzono, że wielkość przywozu kształtowała się powyżej progu de minimis przewidzianego w art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego oraz że wielkość przywozu z tych krajów była znaczna. Ponadto wielkość przywozu z tych dwóch krajów wykazywała podobne tendencje w okresie badanym, osiągając najwyższy poziom w 2007 r., a następnie nieznacznie malejąc. Dochodzenie wykazało również, że warunki konkurencji między odpowiednimi podmiotami gospodarczymi były podobne, w szczególności w OD. W szczególności stwierdzono, że przywóz z tych dwóch krajów podcinał ceny przemysłu wspólnotowego. Z tego względu uznano, że spełnione są warunki kumulacji.

(101)

Co się tyczy przywozu z Turcji, dochodzenie wykazało, że współpracujący producenci eksportujący reprezentowali praktycznie całość przywozu produktu objętego postępowaniem z tego kraju do Wspólnoty w OD. W rezultacie analiza tego przywozu została oparta na danych dostarczonych przez współpracujących producentów eksportujących. Na tej postawie stwierdzono, że podobnie jak przywóz z ChRL i RM wielkość przywozu z Turcji kształtowała się powyżej progu de minimis przewidzianego w art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego oraz że wielkość przywozu z tych krajów była znaczna. Jednak w przeciwieństwie do dwóch pozostałych krajów, których dotyczy postępowanie, stwierdzono, że warunki konkurencji między odpowiednimi podmiotami gospodarczymi nie były podobne, w szczególności pod względem ich polityki cenowej. Eksporterzy ci nie podcinali cen przemysłu wspólnotowego, ani nie sprzedawali swoich produktów na rynku wspólnotowym poniżej ceny niewyrządzającej szkody dla przemysłu wspólnotowego w OD. Z tego względu uznano, że warunki kumulacji przywozu z Turcji w porównaniu z przywozem z ChRL i RM nie zostały spełnione.

(102)

W oparciu o powyższe ustalenia uznano wstępnie, że przywóz z Turcji nie powinien być kumulowany z przywozem z ChRL i RM.

(103)

Przywóz z ChRL i RM („kraje, których dotyczy postępowanie”) kształtował się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 2

(104)

Przywóz po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie wzrósł znacznie z około 0,3 mln ton w 2004 r. do 1,4 mln ton w 2007 r., tj. niemal pięć razy. Przywóz ten był najwyższy w 2007 r., a następnie wykazywał niewielką tendencję spadkową, odpowiednio do kształtowania się konsumpcji we Wspólnocie.

(105)

Chociaż średnie ceny przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, wzrosły o 12 % w okresie badanym, ustalono, że podcinały one ceny przemysłu wspólnotowego, w szczególności w OD. W rezultacie udział przywozu w rynku wzrósł znacznie z 1,4 % w 2004 r. do 6,3 % w OD.

(106)

W celu przeanalizowania podcięcia cenowego porównano średnie ważone ceny sprzedaży według typu produktu wytwarzanego przez przemysł wspólnotowy odbiorcom niepowiązanym na rynku Wspólnoty, dostosowane do poziomu ex-works, z odpowiadającymi średnimi ważonymi cenami przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, dla pierwszego niepowiązanego odbiorcy, ustalonych na podstawie CIF z odpowiednią korektą uwzględniającą koszty ponoszone po przywozie.

(107)

Współpraca ze strony chińskich eksporterów była bardzo niska. Tylko jeden producent, reprezentujący 5 % wielkości wywozu ogółem do Wspólnoty z ChRL, współpracował w dochodzeniu. Na podstawie porównywalnych typów produktu średni margines podcięcia cenowego dla tego producenta ustalono na 4,5 %.

(108)

Dla wszystkich pozostałych producentów w ChRL podcięcie cenowe ustalono na podstawie średniej ceny eksportowej, zgodnie z danymi Eurostatu, oraz średniej ceny przemysłu wspólnotowego. Na tej podstawie średni margines podcięcia cenowego ustalono na 7,6 %.

(109)

Jedyny mołdawski producent, MMZ, reprezentował 85 % przywozu ogółem do Wspólnoty z RM w OD. Z tego względu margines podcięcia cenowego dla RM ustalono na podstawie porównania średniej ceny eksportowej tego współpracującego producenta ze średnią ceną sprzedaży przemysłu wspólnotowego dla porównywalnych typów produktu. Na tej podstawie średni margines podcięcia cenowego ustalono na 0,1 %.

(110)

Powyższe ustalenia należy rozpatrywać w świetle faktu, że produkt objęty dochodzeniem ma charakter towaru, którego rynek jest przejrzysty i na którym wszystkie podmioty gospodarcze są świadome proponowanych cen. Ponadto fakt, że na rynku wspólnotowym następował wzrost cen surowca, doprowadził do dalszej presji na ceny sprzedaży, w szczególności w OD.

(111)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych na przemysł wspólnotowy zawierało ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych potrzebnych do oceny stanu przemysłu wspólnotowego od 2004 r. do końca OD.

(112)

Jak pokazano w powyższej tabeli, produkcja przemysłu wspólnotowego w badanym okresie spadła o 3 %, chociaż konsumpcja we Wspólnocie w tym samym okresie wzrosła. Spadek produkcji o 9 % zaobserwowany w latach 2004–2005 uległ odwróceniu w kolejnym roku, wraz ze wzrostem konsumpcji we Wspólnocie o ponad 9 %.

(113)

Przemysł wspólnotowy zwiększył swoje moce produkcyjne do około 15 mln ton w OD, stosownie do pozytywnych oczekiwań na rynku wspólnotowym. Jednak w obliczu stagnacji sprzedaży i spadku wielkości produkcji wykorzystanie dostępnych mocy produkcyjnych spadło z 81 % w 2004 r. do 74 % w OD.

(114)

Jak wspomniano w motywie 94, przemysł wspólnotowy złożony jest m.in. z czterech grup, obejmujących dużą liczbę powiązanych przedsiębiorstw. W toku dochodzenia wykazano, że istniały przypadki przekazywania produktu objętego postępowaniem między powiązanymi przedsiębiorstwami. Kwoty sprzedaży uwzględnione w tabeli poniżej odnoszą się do wielkości sprzedawanej pierwszemu niezależnemu klientowi na rynku Wspólnoty.

Tabela 4

(115)

Podczas gdy konsumpcja we Wspólnocie wzrosła o 6 % w badanym okresie, wielkość sprzedaży produktu objętego postępowaniem przez przemysł wspólnotowy niezależnym klientom na rynku wspólnotowym pozostała na tym samym poziomie. Oznacza to, że przemysł wspólnotowy nie mógł odnieść korzyści ze wzrostu konsumpcji z powodu konkurencji ze strony przywozu po cenach dumpingowych. W rezultacie w okresie od 2004 r. do OD udział przemysłu wspólnotowego w rynku spadł o 6 %.

(116)

Utrata udziału w rynku nastąpiła mimo wysiłków przemysłu wspólnotowego, aby przestawić się na typy produktów wyższej jakości, jak wyjaśniono w motywie 117.

(117)

Średnie ceny sprzedaży ex-works przemysłu wspólnotowego dla niepowiązanych klientów na rynku wspólnotowym wzrosły w badanym okresie o 14 %. Dochodzenie wykazało, że wzrost cen sprzedaży wynikał częściowo z przestawienia się na typy produktów bardziej zaawansowanych, gdzie przywóz po cenach dumpingowych nie miał miejsca, ale był także napędzany przez wzrost kosztów produkcji. Należy jednak zauważyć, że standardowe produkty stanowiły około 80 % sprzedaży przemysłu wspólnotowego w OD i tym samym pozostawały kluczowymi produktami tego przemysłu.

Tabela 5

(118)

Ustalono, że średnie koszty produkcji przemysłu wspólnotowego wzrosły o 25 % między 2004 r. a OD głównie z powodu wzrostu ceny złomu, który jest podstawowym surowcem stosowanym w produkcji walcówki. Cena złomu wzrosła o 34 % w tym samym okresie i tym samym wzrost ceny przedstawiony w tabeli powyżej mógł pokryć jedynie część wzrostu cen surowca.

(119)

Zapasy stanowiły około 5 % wielkości produkcji w OD. Przemysł wspólnotowy zmniejszył swój poziom zapasów o 10 % w okresie badanym, w szczególności w okresie od 2007 r. do OD. Jednakże zmniejszenie zapasów może wskazywać, że w przyszłości przewidywany jest niższy poziom działalności. W tym kontekście należy zauważyć, że około 20 % produkcji przemysłu wspólnotowego przeznaczone jest na wewnętrzne potrzeby do dalszego przetwarzania produktów już przetworzonych. Proporcja produktów przeznaczonych na wewnętrzne potrzeby pozostawała stała w okresie badanym.

Tabela 6

(120)

W przemyśle metalurgicznym liczby pracowników nie można łatwo zmniejszyć nie zmniejszając wielkości produkcji. Z tego względu zatrudnienie pozostawało raczej stałe, wzrastając nieznacznie w OD.

(121)

Pomimo wzrostu kosztów pracy dochodzenie wykazało, że przemysł wspólnotowy podjął działania w kierunku racjonalizacji swojej produkcji i zmniejszenia kosztów produkcji w celu wchłonięcia znacznego wzrostu cen surowca, jak wspomniano powyżej w motywie 118. W rezultacie wzrost średnich kosztów produkcji był znacznie mniej wyraźny niż wzrost cen złomu.

(122)

Pomimo wzrostu konsumpcji we Wspólnocie w okresie badanym przemysł wspólnotowy nie mógł zwiększyć swojej wydajności, czego można by oczekiwać. Wydajność spadła, wraz ze spadkiem wielkości produkcji, co pokazano w tabeli 3 powyżej.

(123)

Rentowność przemysłu wspólnotowego ustalono wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży. W badanym okresie rentowność przemysłu wspólnotowego spadła z poziomu zysku wynoszącego 14,2 % w 2004 r. do 6,7 % w OD. Gwałtowny spadek rentowności w 2005 r. można powiązać z pogorszeniem się koniunktury w tym sektorze. Jednocześnie odnotowano spadek w konsumpcji. W 2006 r. rentowność przemysłu wspólnotowego nieco wzrosła, jednak zaczęła się ponownie pogarszać w 2007 r. i następnie w OD.

(124)

Przemysł wspólnotowy podwyższył swoje ceny sprzedaży w okresie badanym. Jednak z powodu taniego przywozu po cenach dumpingowych nie był w stanie przenieść zwiększonych kosztów surowca na klientów i odnieść korzyści ze wzrostu rynku, który miał miejsce w tych latach.

(125)

Tendencja wykazywana przez przepływy pieniężne, które są wskaźnikiem zdolności przemysłu do samofinansowania swej działalności, odzwierciedla w dużej mierze kształtowanie się rentowności. Chociaż przepływy pieniężne pozostawały dodatnie w okresie badanym, były bardzo niskie w porównaniu szczególnie z 2004 r. To samo można powiedzieć o zwrocie z inwestycji, który wykazywał podobne negatywne tendencje w okresie badanym.

(126)

Pomimo pogarszającej się sytuacji finansowej przemysł wspólnotowy nadal dokonywał inwestycji w badanym okresie. Fakt ten sugeruje, że przemysł nie jest gotowy do zaniechania produkcji, lecz nadal uważa sektor za rentowny. Poziom inwestycji ilustruje fakt, iż sektor posiada zdolność do pozyskania niezbędnego kapitału. Jednak zdolność ta została ograniczona w miarę jak przepływy pieniężne znacznie się pogarszały w badanym okresie.

(127)

Wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku Wspólnoty znajdowała się w stagnacji w okresie od 2004 r. do OD, uniemożliwiając przemysłowi wspólnotowemu skorzystanie ze zwiększenia konsumpcji we Wspólnocie, która wzrosła o 6 % między 2004 r. a OD. W rezultacie jego udział w rynku spadł o 2 punkty procentowe w tym samym okresie.

(128)

Marginesy dumpingu dla ChRL, RM i Turcji, wyszczególnione powyżej w sekcji dotyczącej dumpingu, w widoczny sposób przewyższają próg de minimis. Biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywozu po cenach dumpingowych, wpływu rzeczywistego marginesu dumpingu nie można uznać za nieznaczny.

(129)

Niektóre wskaźniki szkody, takie jak ceny sprzedaży (+ 14 %), moce produkcyjne (+ 6 %) oraz inwestycje (+ 35 %) wykazują w okresie badanym tendencje dodatnie.

(130)

Jednak inne wskaźniki szkody, takie jak produkcja (– 3 %), wykorzystanie mocy produkcyjnych (– 9 %), udział w rynku (– 6 %) i wydajność (– 5 %) pogorszyły się, podczas gdy wielkość sprzedaży niepowiązanym klientom na rynku wspólnotowym nie zmieniała się mimo wzrostu konsumpcji w badanym okresie. Ponadto znacznie pogorszyły się wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi przemysłu wspólnotowego, takie jak przepływy pieniężne (– 47 %), zwrot z inwestycji (– 32 %) oraz rentowność (– 7,5 punktów procentowych). Oznacza to, że zdolność przemysłu wspólnotowego do pozyskania kapitału również znacznie się pogorszyła.

(131)

Dochodzenie wykazało również, że koszty produkcji przemysłu wspólnotowego znacznie wzrosły w okresie badanym, głównie z powodu gwałtownego wzrostu cen złomu (+ 34 %), który jest podstawowym surowcem stosowanym w produkcji walcówki. Jednak w obliczu stosowania pocięcia cenowego stosowanego przez eksporterów chińskich i mołdawskich w OD przemysł wspólnotowy nie mógł podnieść swoich cen sprzedaży stosownie do wzrostu cen surowca.

(132)

W oparciu o powyższe ustalenia, chociaż przemysł wspólnotowy pozostawał rentowny w OD, skupiając się na segmencie rynku produktów bardziej zaawansowanych o wyższych cenach, jego sytuacja finansowa uległa znacznemu pogorszeniu. W związku z powyższym uznano, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(133)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy przywóz po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL i RM wyrządził szkodę przemysłowi wspólnotowemu w takim stopniu, iż można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu wspólnotowego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

(134)

Dochodzenie wykazało, że przywóz po cenach dumpingowych z ChRL i RM wzrósł znacznie, niemal pięć razy, w okresie badanym o 1,1 mln ton w okresie od 2004 r. do OD. Wzrost ten był szczególnie widoczny w okresie od 2006 r. do OD. Co się tyczy udziału w rynku, przywóz po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, zwiększył swój udział w rynku Wspólnoty z 1,4 % w 2004 r. do 6,3 % w OD. W praktyce odpowiada to całemu wzrostowi konsumpcji we Wspólnocie, który miał miejsce w badanym okresie.

(135)

W tym samym okresie przemysł wspólnotowy stracił udział w rynku z 35,3 % do 33,3 %, czyli o 2 punkty procentowe, chociaż jego wielkość sprzedaży na rynku Wspólnoty pozostawała niezmieniona.

(136)

Co się tyczy cen, mimo faktu, że ceny przywozu po cenach dumpingowych wzrosły o 12 % w okresie badanym stosownie do wzrostu cen surowca, nadal podcinały one ceny stosowane przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. W rezultacie przemysł wspólnotowy nie mógł podwyższyć swoich cen, aby w pełni pokryć wzrost cen surowca. Rentowność sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym spadła więc z 14,2 % w 2004 r. do 6,7 % w OD.

(137)

Dochodzenie wykazało również, że rynek walcówki jest transparentny, a jego uczestnicy są świadomi poziomów cen oferowanych przez różne źródła dostawy. Zwiększanie taniego przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie miało negatywny wpływ na cały rynek, hamując ceny, co wyjaśniono bardziej szczegółowo w motywie 138.

(138)

Uważa się, że stała presja wywierana przez tani przywóz po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie na rynek Wspólnoty nie pozwoliła przemysłowi wspólnotowemu dostosować swoich cen sprzedaży do wzrostu kosztów surowca, w szczególności w OD, kiedy ceny złomu osiągnęły najwyższy poziom. Tłumaczy to straty w udziale w rynku, niski poziom cen sprzedaży i utratę rentowności przez przemysł wspólnotowy. W związku z tym uznano wstępnie, że gwałtowne zwiększenie taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL i RM miał znaczny negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego, w szczególności w OD.

(139)

Jak wspomniano w motywie 98 powyżej, konsumpcja walcówki we Wspólnocie wzrosła ogółem o 6 % w okresie badanym. Uznano zatem, że kształtowanie się konsumpcji nie jest czynnikiem, który mógł przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(140)

Ceny surowca, tj. złomu stalowego lub w niektórych przypadkach rudy żelaza, wzrosły znacznie w okresie badanym. Argumentowano, że wzrost cen surowca miał wpływ na pogorszenie się sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego w okresie badanym, a w szczególności w OD, kiedy ceny surowca osiągnęły najwyższy poziom.

(141)

Twierdzono również, że wzrost kosztów elektryczności, głównego składnika kosztów produkcji (KP) walcówki, był przyczyną szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy w OD.

(142)

Dochodzenie potwierdziło, że ponoszone przez przemysł wspólnotowy KP walcówki wzrosły o 25 % w okresie badanym. Jednak na rynku, na którym panują skuteczne warunki handlu, mianowicie brak dumpingu wyrządzającego szkodę, można oczekiwać, że ceny będą się regularnie dostosowywać, aby odzwierciedlić sytuację różnych składników kosztów produkcji. W tym przypadku tak się nie działo. Chociaż przemysł wspólnotowy zwiększył ceny sprzedaży, nie był w stanie zapobiec znacznemu spadkowi rentowności. Zgodnie z powyższym to raczej praktyki podcięcia cenowego stosowane przez chińskich i mołdawskich eksporterów zaniżały ceny na rynku wspólnotowym i uniemożliwiały przemysłowi wspólnotowemu przeniesienie zwiększonych cen surowca na swoich klientów.

(143)

Ogólnie, zwiększenie produkcji prowadzi do efektu skali, który jest korzystny dla danego producenta. Przemysł wspólnotowy jest zintegrowany głównie wertykalnie, a produkcja na wewnętrzne potrzeby jest wykorzystywana do dalszego przetwarzania na produkty o wartości dodanej w przemyśle przetwórczym. Dochodzenie nie wykazało istnienia żadnych problemów produkcyjnych związanych z tymi przetworzonymi produktami. Jak wspomniano w motywie 119 powyżej, produkcja na wewnętrzne potrzeby pozostawała stabilna w okresie badanym.

(144)

Na tej podstawie uznano, że produkcja na wewnętrzne potrzeby przemysłu wspólnotowego nie przyczyniła się do pogorszenia jego sytuacji finansowej, w szczególności w OD.

(145)

Argumentowano, że przemysł wspólnotowy nie poniósł szkody, ponieważ przeniósł produkcję i sprzedaż na rynku wspólnotowym na produkty bardziej zaawansowane i dlatego był chroniony przed przywozem po cenach dumpingowych, który koncentrował się głównie na standardowym segmencie rynku walcówki.

(146)

Jednak powyższe stwierdzenie jest sprzeczne z ustaleniami dochodzenia. Nawet jeżeli przemysł wspólnotowy częściowo przeniósł produkcję na produkty wyższej jakości, o czym wspomniano w motywie 117 powyżej, w szczególności w OD, ustalono, że 80 % wielkości jego sprzedaży stanowiły standardowe produkty, a zatem ponosił on szkodę z powodu bezpośredniej konkurencji z tanim przywozem po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie.

(147)

Uznano zatem, że przeniesienie produkcji na produkty bardziej zaawansowane pozwoliło przemysłowi wspólnotowemu ograniczyć spadek rentowności w okresie badanym, a w szczególności w OD.

(148)

Jedna strona argumentowała, że przemysł wspólnotowy dokonywał znacznego przywozu walcówki z krajów, których dotyczy postępowanie, i w ten sposób szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy powinna zostać uznana za szkodę powstałą z własnej winy.

(149)

Po zbadaniu tego twierdzenia wykazano, że przywóz produktu objętego postępowaniem przez przemysł wspólnotowy był bardzo niski i stanowił mniej niż 1 % jego produkcji w OD. Ewentualna szkoda spowodowana tym przywozem byłaby zatem nieznaczna.

(150)

Chociaż analiza szkody i związku przyczynowego koncentrowała się na sytuacji przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym, zbadano również jego wyniki eksportowe jako potencjalny czynnik mogący wyjaśnić powstałą szkodę. Analiza wykazała, że sprzedaż eksportowa podmiotom niepowiązanym przez przemysł wspólnotowy pozostała stosunkowo niewielka (około 7 %) w okresie badanym. Ponadto obserwowano tendencję spadkową udziału sprzedaży eksportowej w okresie badanym. Spadek wielkości sprzedaży eksportowej z około 900 tys. ton w 2004 r. do około 500 tys. ton w OD można wytłumaczyć spadkiem w produkcji w tym samym okresie. Jednak cena eksportowa była wyższa niż cena, którą przemysł wspólnotowy nakładał na swoich odbiorców na rynku wspólnotowym. Z tego względu uznano, że spadek wielkości wywozu nie może wytłumaczyć poziomu szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy, a w szczególności znacznego spadku rentowności w OD.

(151)

Tendencje w wielkości przywozu i w cenach z pozostałych krajów trzecich między 2004 r. a OD kształtowały się w sposób następujący:

Tabela 9

(152)

Najważniejsze kraje trzecie eksportujące walcówkę do Wspólnoty to Szwajcaria, Ukraina i Brazylia. Jak pokazano w tabeli powyżej, przywóz z pozostałych krajów trzecich stracił na wielkości sprzedaży i udziale w rynku w okresie badanym, a jego ceny w OD były stosunkowo wysokie.

(153)

W związku z powyższym uznano wstępnie, że przywóz z Turcji i z pozostałych krajów trzecich nie przyczynił się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(154)

Analiza danych dotyczących rynku wspólnotowego sugeruje, że wszyscy pozostali producenci wspólnotowi nie zdobyli, ale utracili udział w rynku w okresie badanym. Dochodzenie nie wskazało na żaden szczególny problem dotyczący konkurencji między producentami wspólnotowymi ani na jakiekolwiek czynniki zakłócające handel, które mogłyby wyjaśnić istotną szkodę poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(155)

W związku z powyższym uznano wstępnie, że producenci nieobjęci definicją przemysłu wspólnotowego nie przyczynili się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(156)

Powyższa analiza wykazała istnienie znacznego wzrostu wielkości i udziału w rynku taniego przywozu po cenach dumpingowych pochodzącego z ChRL i RM między 2004 r. a OD. Stwierdzono ponadto, że przywozu tego dokonywano po cenach w znaczącym stopniu dumpingowych, które były niższe od cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym dla podobnych typów produktów.

(157)

Wzrost wielkości i udziału w rynku taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL i RM zbiegł się w czasie z ogólnym wzrostem popytu we Wspólnocie, ale także z niekorzystnym kształtowaniem się udziału w rynku przemysłu wspólnotowego oraz z pogorszeniem się głównych wskaźników związanych z sytuacją gospodarczą tego przemysłu w OD. Rentowność przemysłu wspólnotowego obniżyła się w okresie od 2004 r. do OD o ponad połowę.

(158)

Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły spowodować szkodę przemysłu wspólnotowego, wykazała, że żaden z tych czynników nie mógł mieć znacznego niekorzystnego wpływu na ten przemysł, zwłaszcza w OD.

(159)

W oparciu o powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego od powodujących szkodę skutków przywozu po cenach dumpingowych, uznano wstępnie, że przywóz z ChRL i RM spowodował istotną szkodę dla przemysłu wspólnotowego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(160)

Jak pokazano w powyższej tabeli, wielkość przywozu z Turcji wzrosła o 4 %, nieco mniej niż wzrost w konsumpcji w badanym okresie. W przeciwieństwo do przywozu z ChRL i RM wielkość przywozu z Turcji osiągnęła najwyższy poziom w 2006 r., po czym wykazywała tendencję spadkową. Udział w rynku tego przywozu również osiągnął najwyższy poziom w 2006 r., po czym spadł i w OD osiągnął poziom z 2004 r.

(161)

Średnie ceny importowe wzrosły w badanym okresie o 15 %. Jak opisano powyżej w pkt 2.1, nie stwierdzono, aby w OD przywóz z Turcji podcinał ceny przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym. Ponadto nie stwierdzono, aby przywóz ten zaniżał ceny.

(162)

W związku z powyższym stwierdza się, że przywóz z Turcji nie przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(163)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo wstępnego stwierdzenia wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę istnieją istotne powody, aby stwierdzić, że przyjęcie tymczasowych środków antydumpingowych w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Wspólnoty. Analiza interesu Wspólnoty oparta została na ocenie wszystkich wchodzących w grę interesów, tj. interesu przemysłu wspólnotowego, interesu importerów i użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(164)

Przemysł wspólnotowy jest złożony z licznych producentów rozmieszczonych w całej Wspólnocie, zatrudniających bezpośrednio ponad 4 000 osób związanych z produktem objętym postępowaniem.

(165)

Przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę spowodowaną przez przywóz po cenach dumpingowych z ChRL i RM. Przypomina się, że większość wskaźników szkody wykazała negatywne tendencje w badanym okresie. W szczególności wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi przemysłu wspólnotowego, takie jak przepływy pieniężne, zwrot z inwestycji oraz rentowność, znacznie się pogorszyły. Jeżeli nie zostaną wprowadzone żadne środki, dalsze pogarszanie się sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego jest bardzo prawdopodobne.

(166)

Oczekuje się, że nałożenie tymczasowych ceł antydumpingowych przywróci skuteczne warunki handlu na rynku wspólnotowym i że cena walcówki będzie odzwierciedlać koszty różnych składników i warunki rynkowe. Dochodzenie wykazało, że wzrost cen w wysokości 3 % lub wzrost wielkości sprzedaży byłby wystarczający, aby pozwolić przemysłowi wspólnotowemu na szybką poprawę sytuacji finansowej. Oczekuje się, że nałożenie tymczasowych środków umożliwi przemysłowi wspólnotowemu odzyskanie przynajmniej części udziału w rynku utraconego w badanym okresie i będzie mieć dalszy pozytywny wpływ na jego sytuację gospodarczą i rentowność.

(167)

Stwierdzono zatem, że nałożenie tymczasowych środków antydumpingowym na przywóz pochodzący z ChRL i RM będzie w interesie przemysłu wspólnotowego.

(168)

Do dziewięciu importerów wysłano kwestionariusze. Czterech importerów wyraźnie stwierdziło, że nie chce współpracować, natomiast czterech pozostałych nie zareagowało. Wskazuje to na fakt, że zastosowanie środków nie będzie miało znacznego wpływu na importerów. Tylko jeden importer współpracował w dochodzeniu, odpowiadając na kwestionariusz i wyrażając zgodę na weryfikację swoich odpowiedzi na miejscu. Zgodnie z danymi dostarczonymi przez tego importera jego walcówka pochodzi głównie z Turcji. Dlatego też, jeżeli zostaną nałożone środki na przywóz walcówki w ChRL i RM, nie będą one miały wpływu na tego importera.

(169)

Stwierdzono zatem, w oparciu o dostępne informacje, że nałożenie tymczasowych środków antydumpingowych nie będzie miało istotnego wpływu na importerów.

(170)

Kwestionariusze wysłano do 28 użytkowników. Jednak tylko ośmiu użytkowników, odpowiadających w OD za 15 % przywozu walcówki z krajów, których dotyczy postępowanie, współpracowało w dochodzeniu. Użytkownicy ci, znajdujący się we Włoszech, Hiszpanii, Polsce i Belgii, stanowią jedynie 1 % konsumpcji Wspólnoty i działają w różnych sektorach przemysłu, głównie w sektorze samochodowym, budowlanym i budowy maszyn.

(171)

Trzech ze współpracujących użytkowników (należących do zrzeszenia) działa w sektorze budowlanym. W OD łącznie odpowiadali oni za 12 % całego przywozu walcówki z ChRL i RM. W tym samym okresie większość ich walcówki (58 %) pochodziła z dwóch krajów, których dotyczy postępowanie, natomiast reszta była kupowana albo od pozostałych krajów trzecich, albo od przemysłu wspólnotowego. Ponadto stwierdzono, że walcówka stanowi istotną część ich kosztów produkcji. Dlatego nie można wykluczyć, że nałożenie środków będzie mieć negatywny wpływ na tych użytkowników. Biorąc jednak pod uwagę dostępność alternatywnych źródeł zaopatrzenia w pozostałych krajach trzecich, których środki te nie będą dotyczyć, a także we Wspólnocie, wpływ ten powinien być ograniczony.

(172)

Zrzeszenie użytkowników, o którym mowa w motywie 171, którego członkowie działają w sektorze budowlanym, a w niektórych przypadkach w bezpośredniej konkurencji z niektórymi z wertykalnie zintegrowanych producentów wspólnotowych, twierdziło, że nałożenie środków doprowadzi do niedoborów zaopatrzenia w tym konkretnym sektorze. Uważa się jednak, że biorąc pod uwagę istniejącą nadwyżkę mocy produkcyjnych we Wspólnocie, a także alternatywne źródła zaopatrzenia dostępne w pozostałych krajach trzecich, w tym w Turcji, nie powinno zaistnieć ryzyko niedoboru na rynku wspólnotowym. Ponadto producenci eksportujący w ChRL i RM powinni być w stanie sprzedawać produkt objęty postępowaniem na rynku wspólnotowym, lecz po cenach niewyrządzających szkody.

(173)

Jeden z ośmiu współpracujących użytkowników nie dokonywał w OD przywozu walcówki z krajów, których dotyczy postępowanie. Dlatego nałożenie środków nie powinno mieć na to przedsiębiorstwo negatywnego wpływu.

(174)

Co się tyczy pozostałych czterech użytkowników we Wspólnocie, odpowiadali oni za 3 % całkowitego przywozu walcówki z krajów, których dotyczy postępowanie, i działali głównie w sektorze samochodowym i budowy maszyn. Użytkownicy ci kupowali walcówkę głównie od dostawców we Wspólnocie i pozostałych krajach trzecich i stwierdzono, że udział ich przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie, w stosunku do ich całkowitego przywozu był w OD bardzo niski (5 %). W tych okolicznościach uznaje się, że nałożenie środków nie będzie miało istotnego wpływu na sytuację finansową tych przedsiębiorstw.

(175)

W związku z powyższym stwierdzono wstępnie, na podstawie dostępnych informacji, że wpływ środków antydumpingowych, jeśli zostaną one wprowadzone, najprawdopodobniej nie będzie miał istotnego znaczenia dla użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(176)

W związku z powyższym stwierdzono wstępnie, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Wspólnoty, że ogólnie nie ma istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu tymczasowych środków na przywóz walcówki pochodzącej z ChRL i RM.

(177)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz dumpingowy z ChRL i RM.

(178)

W celu ustalenia poziomu takich ceł wzięto pod uwagę ustalone marginesy dumpingu, a także kwotę cła niezbędną do likwidacji szkody ponoszonej przez przemysł wspólnotowy.

(179)

Przy obliczaniu poziomu cła niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi wspólnotowemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego we Wspólnocie takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz dumpingowy. Marża zysku przed opodatkowaniem zastosowana do tych obliczeń wyniosła 9,9 % i obliczona została na podstawie zysku osiągniętego przez przemysł wspólnotowy w latach poprzedzających najwyższy poziom przywozu po cenach dumpingowych, tj. dla okresu 2004–2006. Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi wspólnotowemu.

(180)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej, ustalonej dla obliczeń podcięcia cenowego, z niewyrządzającą szkody ceną produktów sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetka całkowitej wartości importowej CIF.

(181)

W celu obliczenia rezydualnego poziomu usuwającego szkodę stosowanego w odniesieniu do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL, należy przypomnieć, że poziom współpracy był niski. W związku z tym margines dla przedsiębiorstw niewspółpracujących został ustalony na podstawie najwyższego marginesu ustalonego dla reprezentatywnej ilości sprzedawanej przez współpracującego eksportera na rynku Wspólnoty.

(182)

Co się tyczy RM, poziom współpracy był wysoki. W związku z tym w celu obliczenia ogólnokrajowego poziomu usuwającego szkodę dla tego kraju zastosowano dostępne dane, zweryfikowane podczas dochodzenia. Margines ten jest oparty na średniej cenie zaobserwowanej w RM dla niektórych transakcji w OD.

(183)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz pochodzący z ChRL i RM powinny zostać nałożone na poziomie niższych marginesów dumpingu i szkody, zgodnie z zasadą niższego cła. W tym przypadku wszystkie stawki celne powinny być dostosowane do poziomu ustalonych marginesów szkody.

(184)

Na przywóz pochodzący z Turcji nie należy nakładać tymczasowych ceł antydumpingowych.

(185)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw, określone w niniejszym rozporządzeniu, zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego aktu prawnego, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(186)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. Komisja, w stosownych przypadkach, po przeprowadzeniu konsultacji z Komitetem Doradczym zmieni odpowiednio rozporządzenie poprzez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(187)

Proponuje się następujące cła antydumpingowe:

(188)

Aby zapewnić dobre zarządzanie, należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy nakładaniu wszelkiego ostatecznego cła,

7.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/25

(1)

Na mocy części A pkt 2.1 lit. f) Protokołu w sprawie etykietowania wina (2), do którego odnosi się art. 8 ust. 2 Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie handlu winem (3), a także pkt 2 dodatku I do tego protokołu, Wspólnota musi dopuścić stosowanie terminów „chateau”, „classic”, „clos”, „cream”, „crusted/crusting”, „fine”, „late bottled vintage”, „noble”, „ruby”, „superior”, „sur lie”, „tawny”, „vintage” oraz „vintage character” w odniesieniu do win pochodzących ze Stanów Zjednoczonych, jeżeli w momencie przywozu stosowanie tych terminów na etykietach win amerykańskich w Stanach Zjednoczonych było dozwolone i posiadały one certyfikat COLA (Certyfikat Zatwierdzenia Etykiety – Certificate of Label Approval).

(2)

Zgodnie z pkt 5 dodatku I do Protokołu w sprawie etykietowania wina zezwolenie to jest ważne do dnia 10 marca 2009 r. i ulega automatycznemu przedłużeniu o dodatkowe okresy dwóch lub trzech lat, o ile jedna ze Stron Umowy nie przedstawi drugiej Stronie pisemnego zawiadomienia o nieprzedłużeniu przedmiotowego okresu.

(3)

Pismem z dnia 8 września 2008 r. Komisja zawiadomiła Stany Zjednoczone o nieprzedłużeniu odnośnego okresu po dniu 10 marca 2009 r.

(4)

Aby umożliwić upłynnienie zapasów wina przywiezionego ze Stanów Zjednoczonych do dnia 10 marca 2009 r., które nie spełnia już obowiązujących zasad etykietowania w wyniku nieprzedłużenia wspomnianego zezwolenia, należy wprowadzić środki przejściowe.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

7.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/26

(1)

Artykuł 34 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, który stosuje się od dnia 1 sierpnia 2009 r., określa rodzaje wina o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym.

(2)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 działania informacyjne lub promocyjne wspierane na mocy tego artykułu dotyczą win o chronionej nazwie pochodzenia lub oznaczeniu geograficznym lub win o podanej nazwie odmiany winorośli.

(3)

Artykuł 65 ust. 1 lit. c) ppkt (vi) oraz (xiii) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 określają zasady uznawania organizacji międzybranżowych, które dostarczają informacji o szczególnych cechach wina o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym oraz wykorzystują, chronią i promują znaki jakości oraz chronione nazwy pochodzenia i chronione oznaczenia geograficzne.

(4)

Zgodnie z art. 92 ust. 5 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przeniesieniu w całości lub w części praw do ponownego sadzenia na inne gospodarstwo w tym samym państwie członkowskim w przypadkach, gdy obszary tego innego gospodarstwa są przeznaczone na produkcję win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym.

(5)

Punkty 1 i 3 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 ustalają odpowiednio definicje wina i wina likierowego. Definicje te zawierają szczegółowe przepisy dotyczące win o chronionej nazwie pochodzenia oraz win o chronionym oznaczeniu geograficznym.

(6)

Punkt 7 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 479/2008 określa definicję wina musującego gazowanego. Definicja ta dotyczy win nieposiadających chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego.

(7)

Zgodnie z art. 129 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 definicji dotyczących win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym nie stosuje się do dnia 1 sierpnia 2009 r. Zgodnie z poprzednim systemem, ustanowionym przez rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 (2), kategoriom tym odpowiadały wina gatunkowe psr oraz wina stołowe opisane przy użyciu oznaczenia geograficznego.

(8)

Aby umożliwić państwom członkowskim stosowanie art. 10 ust. 2, art. 65 ust. 1 lit. c) ppkt (vi) oraz (xiii), art. 92 ust. 5 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz pkt 1, 3 i 7 załącznika IV do tego rozporządzenia od dnia 1 sierpnia 2008 r., należy podjąć środki przejściowe w odniesieniu do definicji win o chronionej nazwie pochodzenia oraz win o chronionym oznaczeniu geograficznym. Ze względu na to, że wymienione artykuły obowiązują od dnia 1 sierpnia 2008 r., niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać, poczynając od tej daty.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

7.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/28

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 i na mocy art. 17 ust. 2 tego rozporządzenia Komisja przeanalizowała wniosek Francji w sprawie zatwierdzenia zmiany elementów specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Bleu des Causses”, zarejestrowanej rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1107/96 (2).

(2)

Wniosek ma na celu zmianę specyfikacji poprzez uściślenie warunków prowadzenia obróbki i stosowania dodatków w odniesieniu do mleka i w procesie wytwarzania „Bleu des Causses”. Praktyki te gwarantują zachowanie istotnych właściwości produktu o tej nazwie.

(3)

Komisja przeanalizowała przedmiotową zmianę i stwierdziła, że jest ona uzasadniona. W związku z tym, że jest to zmiana nieznaczna w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, Komisja może ją zatwierdzić bez odwoływania się do procedury określonej w art. 5, 6 i 7 wymienionego rozporządzenia.

(4)

Zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1898/2006 (3) i na mocy art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 należy opublikować streszczenie specyfikacji,

7.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/33

(1)

Rachunkowość Europejskiego Banku Centralnego (EBC) oraz krajowych banków centralnych Eurosystemu podlegają kontroli prowadzonej przez niezależnych zewnętrznych biegłych rewidentów powołanych na zalecenie Rady Prezesów EBC i zatwierdzonych przez Radę.

(2)

Mandat obecnego zewnętrznego biegłego rewidenta Banque centrale du Luxembourg wygaśnie po zakończeniu audytu za rok obrachunkowy 2008. W związku z tym konieczne jest powołanie zewnętrznego biegłego rewidenta, począwszy od roku obrachunkowego 2009.

(3)

Rada Prezesów EBC zaleca powołanie KPMG AUDIT Sarl jako zewnętrznego biegłego rewidenta Banque centrale du Luxembourg na lata obrachunkowe 2009–2013.

(4)

Właściwe jest stosowanie się do zaleceń Rady Prezesów EBC i dokonanie odpowiedniej zmiany decyzji 1999/70/WE,

7.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/34

(1)

W dniu 14 grudnia 2007 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) wszczęcie postępowania antydumpingowego w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty niektórych rodzajów wyrobów walcowanych płaskich, powlekanych metalem ogniowo, z żeliwa lub stali, tj.:

pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”).

(2)

Postępowanie antydumpingowe wszczęto w wyniku skargi złożonej w dniu 30 października 2007 r. przez EUROFER („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 25 %, łącznej wspólnotowej produkcji niektórych rodzajów wyrobów walcowanych płaskich, powlekanych metalem ogniowo, z żeliwa lub stali.

(3)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i ich stowarzyszenia, zainteresowanych importerów/użytkowników, przedstawicieli zainteresowanego kraju wywozu, producentów w potencjalnych krajach analogicznych, jak również wszystkich znanych producentów wspólnotowych, o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(4)

Z uwagi na znaczną liczbę chińskich producentów eksportujących oraz producentów i importerów wspólnotowych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano możliwość kontroli wyrywkowej w celu stwierdzenia dumpingu, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(5)

Aby umożliwić producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o traktowanie indywidualne („IT”), Komisja przesłała znanym zainteresowanym producentom eksportującym oraz władzom ChRL formularze wniosków.

(6)

Komisja przesłała kwestionariusze wszystkim zainteresowanym stronom i otrzymała odpowiedzi od siedmiu objętych próbą chińskich producentów eksportujących, od sześciu producentów wspólnotowych, od trzech importerów, od siedmiu użytkowników wspólnotowych i od jednego producenta w Brazylii (Brazylia służyła jako kraj analogiczny). Siedem wspólnotowych stowarzyszeń użytkowników także przedstawiło swoje uwagi na piśmie. Wszystkie strony, które w wyznaczonym terminie wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(7)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów MET oraz do wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Wspólnoty. Wizyty weryfikacyjne odbyły się w siedzibie następujących przedsiębiorstw:

(8)

Biorąc pod uwagę potrzebę ustanowienia wartości normalnej dla producentów eksportujących w ChRL, co do których istnieje możliwość, że nie zostanie im przyznane MET, przeprowadzono weryfikację w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z kraju analogicznego, którym w tym przypadku była Brazylia, w siedzibie następującego przedsiębiorstwa:

(9)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 grudnia 2006 r. do dnia 30 listopada 2007 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(10)

W dniu 15 września 2008 r. Komisja ujawniła zainteresowanym stronom sprawozdanie okresowe prezentujące wstępne ustalenia w odniesieniu do przedmiotowego postępowania, tj. fakt, że w dochodzeniu stwierdzono wstępnie istnienie dumpingu, ale nie istotnej szkody, oraz podkreśliła potrzebę dalszego badania kwestii możliwego zagrożenia wystąpieniem szkody. Na podstawie wstępnych ustaleń uznano za odpowiednie niewprowadzanie żadnego tymczasowego cła antydumpingowego oraz kontynuowanie dochodzenia. Wszystkim stronom umożliwiono przedstawienie odpowiednich informacji i wyrażenia opinii na temat wstępnych ustaleń. Strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie, uzyskały taką możliwość. Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń.

(11)

Skarżący oficjalnie wycofał skargę skierowanym do Komisji pismem z dnia 11 grudnia 2008 r. Według skarżącego wycofanie skargi zostało spowodowane niedawnymi zaburzeniami na rynku. W obliczu tej sytuacji skarżący nie chce kontynuować dochodzenia w sprawie zagrożenia wystąpieniem szkody, wynikającego z ilości, opartego na odnoszących się do przeszłości danych, które nie odzwierciedlają już w pełni obecnych warunków rynkowych. W opinii skarżącego w tych okolicznościach odpowiedniejszą odpowiedzią na nieuczciwe i wyrządzające szkodę praktyki handlowe, jeśli miałyby one miejsce, byłoby nowe dochodzenie, zastępujące obecne, które nie może w pełni uwzględnić wszystkich problemów, w obliczu których stoi obecnie przemysł wspólnotowy.

(12)

Skarżący twierdził także, że biorąc pod uwagę niedawne zmiany w chińskim planie stymulowania wywozu, wywóz ten ponownie gwałtownie wzrośnie. Ze względu na wspomniane powyżej zagrożenie skarżący zwrócił się do Komisji o aktywne monitorowanie przywozu produktu objętego postępowaniem i gotowość do wszczęcia w krótkim czasie nowego postępowania. Wreszcie skarżący podkreślił fakt, że ścisłe monitorowanie w przyszłości wywozu produktu objętego postępowaniem jest w interesie Chin, gdyż zapewni odpowiedzialne działania eksporterów z ChRL na międzynarodowym rynku stali.

(13)

Należy zauważyć, że obecną sytuację produktu objętego postępowaniem, zarówno we WE, jak i w Chinach, charakteryzuje bezprecedensowa zmiana w obrębie podstawowych uwarunkowań gospodarczych. Choć w tych okolicznościach trudne jest poczynienie racjonalnych założeń w odniesieniu do krótko- i średnioterminowego rozwoju rynku, wydaje się jednak, iż sytuacja gospodarcza jest zmienna i pojawienie się dumpingu wyrządzającego szkodę nie może zostać całkowicie wykluczone. Dlatego też w najbliższej przyszłości wydaje się odpowiednie monitorowanie przywozu do WE produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL. Okres monitorowania nie powinien przekroczyć 24 miesięcy od daty publikacji decyzji w sprawie zakończenia niniejszego postępowania. Komisja nie wyklucza wszczęcia nowego dochodzenia dotyczącego tego samego produktu, jeżeli i kiedy dostarczone zostaną informacje wskazujące na istnienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z wymaganiami określonymi w odpowiednich przepisach art. 5 rozporządzenia podstawowego.

(14)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w przypadku wycofania skargi postępowanie może zostać zakończone, o ile nie jest to sprzeczne z interesem Wspólnoty.

(15)

W tym zakresie należy zauważyć, że powyższa analiza obecnej sytuacji w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem i ewentualne nowe dochodzenie, które miałoby miejsce w przyszłości, nie kwestionują wycofania skargi przez skarżącego. Dlatego też Komisja stwierdziła, że obecne postępowanie powinno zostać zakończone, ponieważ dochodzenie nie ujawniło żadnych okoliczności wskazujących, iż takie zakończenie nie leżałoby w interesie Wspólnoty. Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag. Nie otrzymano jednak żadnych uwag, które mogłyby wpłynąć na zmianę tej decyzji.

(16)

Komisja stwierdza zatem, że postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu do Wspólnoty niektórych rodzajów wyrobów walcowanych płaskich, powlekanych metalem ogniowo, z żeliwa lub stali, pochodzących z ChRL, powinno zostać zakończone bez nakładania środków antydumpingowych,

—

wyrobów walcowanych płaskich z żeliwa lub stali niestopowej, powleczonych lub pokrytych cynkiem i/lub aluminium (z wyjątkiem elektrolitycznie powleczonych lub pokrytych cynkiem) zgłaszanych zwykle w ramach kodów CN 7210 41 00, 7210 49 00, 7210 61 00, 7210 69 00, 7212 30 00, 7212 50 61 i 7212 50 69,

—

wyrobów walcowanych płaskich ze stali stopowej, o szerokości 600 mm lub większej, powleczonych lub pokrytych cynkiem i/lub aluminium (z wyjątkiem stali nierdzewnej, stali krzemowej elektrotechnicznej, produktów niepoddanych innej obróbce niż walcowanie na gorąco lub walcowanie na zimno oraz produktów elektrolitycznie powleczonych lub pokrytych cynkiem) zgłaszanych zwykle w ramach kodów CN 7225 92 00 i ex 7225 99 00, oraz

—

wyrobów walcowanych płaskich ze stali stopowej, o szerokości mniejszej niż 600 mm, powleczonych lub pokrytych cynkiem i/lub aluminium (z wyjątkiem stali nierdzewnej, stali krzemowej elektrotechnicznej, stali szybkotnącej, produktów niepoddanych innej obróbce niż walcowanie na gorąco lub walcowanie na zimno oraz produktów elektrolitycznie powleczonych lub pokrytych cynkiem) zgłaszanych zwykle w ramach kodów CN 7226 99 30 i ex 7226 99 70,

7.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/s3