9.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 5/1

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1182/2007 (2), które ustanawia przepisy szczegółowe dotyczące sektora owoców i warzyw, przewiduje szeroko zakrojoną reformę sektora owoców i warzyw mającą na celu promowanie konkurencyjności i ukierunkowania tego sektora na rynek oraz lepsze dostosowanie go do całości zreformowanej wspólnej polityki rolnej (WPR). Jednym z kluczowych celów zreformowanego systemu jest odwrócenie tendencji spadkowej w spożyciu owoców i warzyw.

(2)

Wskazane jest, by zaradzić problemowi niskiego spożycia owoców i warzyw przez dzieci dzięki trwałemu zwiększeniu udziału owoców i warzyw w żywieniu dzieci na etapie, na którym kształtują się ich nawyki żywieniowe. Zagwarantowanie pomocy wspólnotowej w ramach programu „Owoce w szkole” polegającego na dostarczaniu owoców, warzyw i bananów oraz produktów na ich bazie dzieciom w instytucjach oświatowych powinno spowodować, że młodzi konsumenci docenią walory owoców i warzyw, dzięki czemu będą ich w przyszłości więcej spożywać. W związku z tym program „Owoce w szkole” spełniałby cele WPR, w tym w zakresie zwiększania przychodów w rolnictwie, stabilizacji rynków oraz dostępności dostaw obecnie i w przyszłości.

(3)

Zgodnie z art. 35 lit. b) Traktatu w ramach WPR mogą być przewidziane środki polegające na wspólnym działaniu, takie jak program „Owoce w szkole” na rzecz zwiększania poziomu konsumpcji niektórych produktów.

(4)

Ponadto art. 152 ust. 1 Traktatu przewiduje, że przy określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk Wspólnoty zapewnia się wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego. Oczywiste korzyści zdrowotne programu „Owoce w szkole”, wskazują, że porozumienie w jego sprawie należy uwzględnić przy wdrażaniu WPR.

(5)

Należy zatem przewidzieć pomoc wspólnotową przeznaczoną na współfinansowanie dostarczania dzieciom w placówkach oświatowych pewnych zdrowych produktów pochodzących z sektorów owoców i warzyw, przetworzonych owoców i warzyw oraz bananów, a także na współfinansowanie niektórych związanych z tym kosztów logistyki, dystrybucji, sprzętu, komunikacji, monitorowania i oceny.

(6)

Wspólnotowy program „Owoce w szkole” nie powinien naruszać żadnych zgodnych z prawodawstwem wspólnotowym krajowych programów dostarczania owoców do szkół, aby zachować korzyści płynące z takich programów. Powinien on uwzględniać różnorodność systemów oświatowych państw członkowskich. Wśród instytucji oświatowych korzystających z programu „Owoce w szkole” mogą się zatem znajdować żłobki, inne instytucje wychowania przedszkolnego, szkoły podstawowe i średnie.

(7)

Państwa członkowskie, które pragną uczestniczyć w programie „Owoce w szkole”, powinny mieć możliwość – jako uzupełnienie pomocy wspólnotowej – przyznawania pomocy krajowej na pokrycie kosztów dostaw zdrowych produktów i niektórych innych związanych z nimi kosztów. Do zapewnienia skuteczności programu konieczne będą środki towarzyszące, w zależności od tego, kto je finansuje państwa członkowskie powinny zatem mieć możliwość przyznawania pomocy krajowej. W przypadku ograniczeń budżetowych państwa członkowskie powinny mieć możliwość zastąpienia swojego wkładu finansowego do programu „Owoce w szkole” środkami z sektora prywatnego.

(8)

Aby zagwarantować właściwe wdrożenie programu „Owoce w szkole”, państwa członkowskie, które chcą z niego skorzystać, powinny najpierw przygotować strategie krajowe lub regionalne.

(9)

Program nie powinien obejmować produktów niezdrowych, na przykład produktów o dużej zawartości tłuszczu lub z dużym dodatkiem cukru. Komisja powinna zatem sporządzić wykaz produktów lub składników, które należy wyłączyć z programu „Owoce w szkole”. W pozostałych przypadkach nie należy niepotrzebnie ingerować w decyzje państw członkowskich w zakresie wyboru produktów. Państwa członkowskie powinny mieć zatem możliwość dokonywania wyboru kwalifikujących się produktów na podstawie obiektywnych kryteriów, w tym sezonowości, dostępności produktów lub kwestii dotyczących środowiska. Dokonując wyboru, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przyznawania pierwszeństwa produktom pochodzącym ze Wspólnoty. Dla zwiększenia jasności podczas sporządzania swych strategii państwa członkowskie powinny ustanowić wykaz produktów kwalifikujących się do objęcia realizowanym przez nie programem.

(10)

W interesie należytego zarządzania administracyjnego i budżetowego państwa członkowskie uczestniczące w programie powinny co roku składać wniosek o pomoc wspólnotową. Po otrzymaniu wniosków od państw członkowskich Komisja powinna decydować o ostatecznym rozdziale dostępnych w budżecie środków.

(11)

Pomoc wspólnotowa powinna być przyznawana każdemu państwu członkowskiemu na podstawie obiektywnych kryteriów opierających się na odsetku dzieci w głównej grupie docelowej obejmującej dzieci w wieku od sześciu do dziesięciu lat. Tę grupę wiekową wybrano ze względów budżetowych, lecz także dlatego, że nawyki żywieniowe kształtują się w młodym wieku. Ograniczona wielkość demograficzna danego państwa członkowskiego nie powinna jednak być przeszkodą uniemożliwiającą temu państwu wdrożenie programu opłacalnego pod względem kosztów. Każde państwo członkowskie uczestniczące w programie powinno zatem otrzymać ustaloną minimalna kwotę w ramach pomocy wspólnotowej.

(12)

Aby zagwarantować należyte zarządzanie finansami, należy przewidzieć określony pułap pomocy Wspólnoty i maksymalne stawki współfinansowania, a wkład finansowy Wspólnoty do programu należy dodać do wykazu środków kwalifikujących się do finansowania z EFRG określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (3).

(13)

Ze względu na trudności społeczne, strukturalne i gospodarcze regionów kwalifikujących się do finansowania na podstawie celu konwergencji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1083/2006 ustanawiającej przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (4) właściwe jest, by przewidzieć wyższą stawkę współfinansowania w tych regionach oraz w regionach najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu.

(14)

Aby nie zmniejszyć ogólnej skuteczności programu „Owoce w szkole”, pomoc wspólnotowa nie powinna być wykorzystana do zastępowania finansowania wszelkich bieżących krajowych programów dostarczania owoców do szkół lub innych obejmujących owoce programów dystrybucji w szkołach. Dlatego jeżeli państwo członkowskie już utworzyło program, który kwalifikowałby się do otrzymania pomocy wspólnotowej na mocy niniejszego rozporządzenia, oraz zamierza rozszerzyć jego zakres lub zwiększyć jego skuteczność, pomoc Wspólnoty powinna być dostępna, pod warunkiem że przestrzegane są maksymalne stawki współfinansowania, biorąc pod uwagę stosunek pomocy wspólnotowej do całkowitego finansowania krajowego. W takim przypadku odnośne państwo członkowskie powinno zaznaczyć w swojej strategii, w jaki sposób zamierza rozszerzyć zakres swojego programu lub zwiększyć jego skuteczność.

(15)

Aby pozostawić odpowiednią ilość czasu na płynne wdrożenie przedmiotowego programu, powinien on obowiązywać od roku szkolnego 2009–2010. Po trzech latach należy przedstawić sprawozdanie na temat jego wdrożenia.

(16)

Aby program był skuteczniejszy, Wspólnota powinna mieć możliwość finansowania środków dotyczących informowania, monitorowania i oceny, mających na celu podnoszenie świadomości społecznej na temat programu „Owoce w szkole” i jego celów oraz związanych z nim środków dotyczących tworzenia sieci kontaktów, bez naruszania uprawnień Wspólnoty do współfinansowania na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 3/2008 (5) koniecznych środków towarzyszących, mających na celu podnoszenie świadomości na temat dobroczynnych skutków spożywania owoców i warzyw.

(17)

Komisja powinna określić szczegółowe zasady realizacji programu „Owoce w szkole”, w tym zasady dotyczące rozdzielania pomocy między państwami członkowskimi, zarządzania finansowego i budżetowego, krajowych strategii, kosztów związanych z tymi działaniami, środków towarzyszących oraz środków dotyczących informowania, monitorowania i oceny oraz tworzenia sieci kontaktów.

(18)

Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1182/2007 zostały włączone do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (6) i obowiązują od dnia 1 lipca 2008 r. na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 361/2008 (7).

(19)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 1234/2007,

„f)

wkład finansowy Wspólnoty do programu »Owoce w szkole«, o którym mowa w art. 103ga ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (8).

1)

w części II tytule I rozdziale IV sekcji IVa:

2)

w art. 180 przed „art. 182” dodaje się „art. 103ga oraz”;

3)

w art. 184 dodaje się punkt w brzmieniu:

9.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 5/5

9.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 5/7

(1)

Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że państwo członkowskie może, w okresie 12 lat od dnia notyfikacji wymienionej dyrektywy, zezwolić na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających substancje czynne niewymienione w załączniku I do tej dyrektywy, a znajdujące się w obrocie dwa lata po notyfikacji, podczas gdy prowadzone są równocześnie stopniowe badania tych substancji w ramach programu prac.

(2)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1112/2002 (2) i (WE) nr 2229/2004 (3) określają szczegółowe zasady realizacji czwartego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje nikotynę.

(3)

Wpływ nikotyny na zdrowie człowieka i środowisko naturalne został poddany ocenie zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniach (WE) nr 1112/2002 i (WE) nr 2229/2004 w odniesieniu do zakresu zastosowań proponowanych przez powiadamiającego. Ponadto w rozporządzeniach tych wyznaczono państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców, które mają przedłożyć odpowiednie sprawozdania z oceny i zalecenia Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2229/2004. W przypadku nikotyny państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy było Zjednoczone Królestwo, a wszystkie istotne informacje przekazano w styczniu 2008 r.

(4)

Komisja zbadała nikotynę zgodnie z art. 24a rozporządzenia (WE) nr 2229/2004. Projekt sprawozdania z przeglądu został zweryfikowany przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowany w dniu 26 września 2008 r. w formie sprawozdania z przeglądu opracowanego przez Komisję.

(5)

Podczas badania tej substancji czynnej przez Komitet, przy uwzględnieniu uwag otrzymanych od państw członkowskich, stwierdzono, że istniejące dane nie są wystarczające, by wykazać, że stosowanie tej substancji jest bezpieczne dla operatorów, pracowników, osób postronnych i konsumentów. Co więcej, sprawozdanie z przeglądu dla tej substancji obejmuje również inne zagrożenia wskazane przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w jego sprawozdaniu z oceny.

(6)

Komisja poprosiła powiadamiającego o przedstawienie uwag w odniesieniu do wyników przeglądu oraz o poinformowanie jej, czy powiadamiający nadal chce utrzymać wniosek o wydanie zezwolenia dla substancji. Powiadamiający przedstawił uwagi, które zostały dokładnie zbadane. Pomimo argumentów przedstawionych przez powiadamiającego, nie udało się jednak rozwiać istniejących obaw, a oceny zagrożenia dokonane na podstawie przedłożonych informacji nie wykazały, by w proponowanych warunkach stosowania środki ochrony roślin zawierające nikotynę zasadniczo spełniały wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) oraz b) dyrektywy 91/414/EWG.

(7)

Nie należy zatem włączać nikotyny do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(8)

Należy podjąć odpowiednie środki, aby istniejące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające nikotynę zostały wycofane w ustalonym czasie i nie były odnawiane oraz aby nie były udzielane nowe zezwolenia na te produkty.

(9)

Dodatkowy okres przyznany przez państwa członkowskie na likwidację, składowanie, wprowadzanie do obrotu lub zużycie istniejących zapasów środków ochrony roślin zawierających nikotynę powinien być ograniczony do dwunastu miesięcy w celu wykorzystania istniejących zapasów nie dłużej niż przez jeden kolejny sezon wegetacyjny, tak by rolnicy mieli dostęp do środków ochrony roślin zawierających nikotynę przez 18 miesięcy od daty przyjęcia niniejszej decyzji.

(10)

Niniejsza decyzja nie wyklucza możliwości złożenia wniosku dla nikotyny, zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 33/2008 z dnia 17 stycznia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/414/EWG w odniesieniu do zwykłej i przyspieszonej procedury oceny substancji czynnych objętych programem prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej dyrektywy, ale niewłączonych do załącznika I do tej dyrektywy (4), w celu ewentualnego włączenia jej do załącznika I.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające nikotynę zostały wycofane do dnia 8 czerwca 2009 r.;

b)

zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające nikotynę nie były udzielane ani odnawiane począwszy od daty publikacji niniejszej decyzji.

9.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 5/s3