6.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 2/1

6.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 2/3

(1)

Należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2009 r. zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1347/2008 (3).

(2)

Ponieważ obliczona średnia należności celnych przywozowych różni się o 5 EUR/t od ustalonej należności, należy wprowadzić odpowiednią korektę należności celnych przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 1347/2008.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1347/2008,

6.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 2/6

(1)

Na mocy decyzji 2008/477/WE państwa członkowskie muszą w ciągu sześciu miesięcy od daty jej wejścia w życie wyznaczyć, a następnie udostępnić na zasadzie braku wyłączności zakres częstotliwości 2 500–2 690 MHz na potrzeby ziemskich systemów zapewniających usługi łączności elektronicznej, zgodnie z określonymi parametrami.

(2)

Zgodnie z decyzją 2008/477/WE państwa członkowskie są zobowiązane wyznaczyć, a następnie udostępnić zakres częstotliwości 2 500–2 690 MHz najpóźniej do dnia 13 grudnia 2008 r.

(3)

Artykuł 2 ust. 2 decyzji 2008/477/WE stanowi, że w drodze odstępstwa państwa członkowskie mogą wystąpić z wnioskiem o okresy przejściowe, które mogą obejmować uzgodnienia w zakresie współużytkowania częstotliwości radiowych, zgodnie z art. 4 ust. 5 decyzji nr 676/2002/WE.

(4)

Republika Bułgarii poinformowała Komisję, że nie jest w stanie terminowo spełnić wymogów określonych w decyzji 2008/477/WE, ponieważ przedmiotowy zakres częstotliwości jest obecnie wykorzystywany na zasadzie wyłączności przez urządzenia ruchomej łączności elektronicznej na potrzeby bezpieczeństwa narodowego.

(5)

Pismem z dnia 22 października 2008 r. Republika Bułgarii wystąpiła zatem z wnioskiem o przejściowe odstępstwo od stosowania tych przepisów, które umożliwi dalsze wykorzystywanie tych urządzeń w okresie instalacji nowego systemu ruchomej łączności radiowej na potrzeby bezpieczeństwa narodowego, działającego w innym zakresie częstotliwości.

(6)

Okres obowiązywania odstępstwa miałby być różny w zależności od regionu. W przypadku obwodów Widin, Montana, Wraca, Łowecz, Plewen, Gabrowo, Wielkie Tyrnowo, Ruse, Tyrgowiszte, Razgrad, Szumen, Silistra, Dobricz i Warna (tj. północnej Bułgarii) odstępstwo miałoby obowiązywać do końca 2009 r. W przypadku obwodów Triawna, Błagojewgrad, Pazardżik, Płowdiw, Smolan, Kyrdżali, Chaskowo, Stara Zagora, Sliwen, Jamboł, Burgas, miasto Sofia i obwodu sofijskiego (tj. południowej Bułgarii) odstępstwo miałoby obowiązywać do końca 2010 r., przy czym Bułgaria zamierza wypełnić zobowiązania w obwodach miasto Sofia i sofijskim w roku 2009.

(7)

Bułgaria przedstawiła odpowiednie uzasadnienie swojego wniosku o przyznanie odstępstwa, wyjaśniając w szczególności potrzebę przydzielenia obecnym użytkownikom zakresu częstotliwości 2 500–2 690 MHz innych odpowiednich częstotliwości, konieczność jednoczesnego przeniesienia do nowego zakresu całej łączności w każdym z regionów, a także potrzebę zapewnienia środków finansowych na zakup nowych urządzeń łączności ruchomej na potrzeby bezpieczeństwa narodowego. Przygotowanie sprawozdania z postępów prac miałoby służyć wsparciu właściwego zarządzania procesem przejścia oraz wypełnieniu zobowiązań.

(8)

Członkowie Komitetu ds. Spektrum Radiowego na posiedzeniu Komitetu w dniu 2 października 2008 r. nie wnieśli sprzeciwu wobec przyznania tego przejściowego odstępstwa.

(9)

Przedłużenie terminu będące przedmiotem wniosku nie odroczy zbytnio wprowadzenia w życie decyzji 2008/477/WE ani nie stworzy nadmiernych różnic między państwami członkowskimi w odniesieniu do regulacji oraz warunków konkurencji. Wniosek jest uzasadniony, a przejściowe odstępstwo wydaje się właściwym środkiem ułatwiającym pełne wdrożenie decyzji 2008/477/WE,

—

północna Bułgaria oznacza obwody Widin, Montana, Wraca, Łowecz, Plewen, Gabrowo, Wielkie Tyrnowo, Ruse, Tyrgowiszte, Razgrad, Szumen, Silistra, Dobricz i Warna,

—

południowa Bułgaria oznacza obszar wokół miasta Triawna, obwód sofijski, miasto Sofia oraz obwody Błagojewgrad, Pazardżik, Płowdiw, Smolan, Kyrdżali, Chaskowo, Stara Zagora, Sliwen, Jamboł i Burgas.

6.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 2/8

(1)

Decyzja Komisji 2005/779/WE z dnia 8 listopada 2005 r. dotycząca środków ochrony zdrowia zwierząt przed chorobą pęcherzykową świń we Włoszech (2) została przyjęta w odpowiedzi na występowanie tej choroby we Włoszech. Decyzja ta ustanawia przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt w odniesieniu do choroby pęcherzykowej świń dla regionów tego państwa członkowskiego, które są uznane za wolne od choroby pęcherzykowej świń, oraz dla regionów, które nie są uznane za wolne od tej choroby. Regiony te wymieniono w załącznikach do decyzji 2005/779/WE.

(2)

Program zwalczania i monitorowania choroby pęcherzykowej świń jest realizowany we Włoszech od kilku lat i ma na celu osiągnięcie statusu wolnego od choroby w odniesieniu do wszystkich regionów Włoch.

(3)

Włochy przekazały Komisji informacje dotyczące statusu wolnego od choroby pęcherzykowej świń w odniesieniu do Sycylii, z których wynika, że choroba ta została zwalczona w tym regionie. W następstwie przeanalizowania tych informacji oraz mając na uwadze pozytywne wyniki wdrożenia we Włoszech rocznych programów zwalczania i monitorowania, wskazane jest uznanie Sycylii jako regionu wolnego od choroby pęcherzykowej świń.

(4)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić decyzję 2005/779/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

w załączniku I, po pozycji dotyczącej Sardynii dodaje się pozycję w brzmieniu:

2)

w załączniku II skreśla się pozycję dotyczącą Sycylii.

6.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 2/9

(1)

Afrykański pomór koni jest przenoszoną przez stawonogi chorobą zwierząt z rodziny koniowatych, która występuje głównie w Afryce subsaharyjskiej. Sporadycznie choroba ta rozprzestrzeniała się poza obszar Afryki, aż do Indii, a także na obszar Afryki Północnej, Półwyspu Iberyjskiego oraz pomiędzy nie. Chorobę wywołuje Orbivirus podobny do wirusa powodującego chorobę niebieskiego języka. W przeciwieństwie jednak do występującej u owiec i bydła choroby niebieskiego języka afrykański pomór koni niemal we wszystkich przypadkach jest dla koni śmiertelny.

(2)

Poprzez neutralizację wirusa zidentyfikowano dziewięć odmiennych antygenowo serotypów wirusa afrykańskiego pomoru koni, przy czym zaobserwowano pewne reakcje krzyżowe między serotypami 1 i 2, 3 i 7, 5 i 8 oraz 6 i 9, które wykorzystuje się w produkcji szczepionek.

(3)

Stałe krążenie wirusa choroby niebieskiego języka na terytorium niektórych państw członkowskich w dostatecznym stopniu dowodzi prawie nieprzerwanej obecności potencjalnych wektorów w dotkniętych obszarach. Wirus afrykańskiego pomoru koni i wirus choroby niebieskiego języka przenoszone są przez ten sam wektor, Culicoides, przez co ryzyka wprowadzenia wirusa na obszar państw członkowskich nie można uznać za nieistotne. Dotknięte chorobą niebieskiego języka regiony Wspólnoty stanowią zarazem bardzo ważny teren hodowli cennych populacji koni, są więc szczególnie zagrożone afrykańskim pomorem koni.

(4)

W art. 6 ust. 1 lit. d) dyrektywy 92/35/EWG przewidziano wczesne zastosowanie szczepionek w przypadku pojawienia się ogniska afrykańskiego pomoru koni. Zgodnie z art. 9 ust. 2 tej dyrektywy Komisja może podjąć decyzję o przeprowadzeniu systematycznego szczepienia zwierząt z rodziny koniowatych przeciwko afrykańskiemu pomorowi koni, natomiast obecnie żadna szczepionka przeciw afrykańskiemu pomorowi koni nie jest wytwarzana przez przemysł farmaceutyczny państw członkowskich ani zarejestrowana w Europie przez jakiegokolwiek producenta międzynarodowego.

(5)

Przy znacznym wsparciu Wspólnoty udzielonym Hiszpanii, Portugalii, a później także Maroku, ogniska, jakie pojawiły się w latach 1987–1991 w tamtejszym ekosystemie zostały zlikwidowane, a od 1993 r. wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej spełniają warunki kraju wolnego od afrykańskiego pomoru koni zgodnie z kryteriami ustanowionymi w prawodawstwie wspólnotowym.

(6)

W rozdziale 12.1 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych („Kodeks”) Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) (3) określono między innymi normy przemieszczania poddanych szczepieniu oraz seropozytywnych zwierząt z rodziny koniowatych, a także wytyczne, zgodnie z którymi należy postępować w celu zachowania lub odzyskania statusu obszaru wolnego od choroby po pojawieniu się jej ogniska.

(7)

Wobec braku monografii szczegółowej szczepionek przeciw afrykańskiemu pomorowi koni w Europejskiej Farmakopei, zamieszczony w rozdziale 2.5.1 Podręcznika badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych (4) opis szczepionki produkcji Onderstepoort Biological Products Ltd (OBP) z Republiki Południowej Afryki stanowi jedyną dostępną i autentyczną normę w zakresie żywych atenuowanych szczepionek przeciw afrykańskiemu pomorowi koni.

(8)

W świetle doświadczeń ze szczepieniami przeciw chorobie niebieskiego języka w państwach członkowskich, aby zapobiec wprowadzeniu do ekosystemu niewykrytych wcześniej serotypów, konieczne jest ustanowienie środków umożliwiających użycie w sytuacji zagrożenia szczepionek pojedynczych, zawierających wyłącznie serotyp już występujący bądź bezpośrednio zagrażający danemu regionowi. OBP dysponuje technologią produkcji odpowiednich atenuowanych szczepionek pojedynczych z siedmiu serotypów obecnych w produkowanych w sposób rutynowy żywych atenuowanych szczepionkach trój- i czterowalentnych, do późniejszego stosowania łącznego na obszarach endemicznych, skutecznych wobec wszystkich dziewięciu serotypów wirusa afrykańskiego pomoru koni.

(9)

OBP jest zatem jedynym potencjalnym kontrahentem posiadającym wymagane zdolności w zakresie dostarczenia spełniających międzynarodowo uznawane standardy skutecznych szczepionek przeciw afrykańskiemu pomorowi koni, w rozumieniu art. 123 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5).

(10)

Podręcznik OIE podaje wydłużony okres stabilności w przypadku przechowywania liofilizowanej szczepionki przy temperaturze 4–8 °C, natomiast okres trwałości według gwarancji handlowej wynosi dwa lata. W związku z tym należy podjąć decyzję o odnowieniu zapasów szczepionek w odpowiednim czasie przed upływem okresu trwałości, biorąc także pod uwagę sytuację epidemiologiczną oraz ewentualne opracowanie nowych szczepionek.

(11)

W oparciu o doświadczenia z innymi wspólnotowymi rezerwami szczepionek oraz zważywszy na to, że w przypadku afrykańskiego pomoru koni pełny cykl szczepienia podstawowego obejmuje podanie pierwszej dawki szczepionki, a następnie dawki przypominającej, łączna liczba 100 000 dawek każdego z siedmiu atenuowanych serotypów byłaby wystarczająca do podjęcia pierwszej interwencji w sytuacji zagrożenia.

(12)

W celu ochrony podatnych zwierząt z rodziny koniowatych właściwe jest zatem utworzenie wspólnotowych rezerw szczepionek przeciw afrykańskiemu pomorowi koni oraz udostępnienie ich do użycia w sytuacji zagrożenia w państwach członkowskich lub w istotnych epidemiologicznie sąsiednich krajach trzecich, które stanowią dla nich szczególne ryzyko pod względem afrykańskiego pomoru koni.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

—

dostawy i przechowywania szczepionek określonych w art. 1 ust. 1,

—

dostarczenia szczepionek wraz z rozcieńczalnikami zgodnie z art. 1 ust. 2 oraz

—

szczegółowych warunków unieszkodliwiania szczepionek po upływie ich okresu trwałości.

6.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 2/11

(1)

W decyzji Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającej wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającej warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (2) określono warunki sanitarne dla przywozu do Wspólnoty żywych zwierząt z wyjątkiem koniowatych oraz dla przywozu świeżego mięsa z tych zwierząt, łącznie z koniowatymi, lecz z wyłączeniem przetworów mięsnych.

(2)

Decyzja 79/542/EWG przewiduje, że przywóz świeżego mięsa przeznaczonego do spożycia przez ludzi jest dozwolony jedynie w przypadku, gdy takie mięso pochodzi z terytorium kraju trzeciego lub jego części wymienionych w części 1 załącznika II do tej decyzji oraz gdy to świeże mięso spełnia wymogi określone w odpowiednim dla tego mięsa świadectwie weterynaryjnym zgodnie ze wzorami przedstawionymi w części 2 tego załącznika i z uwzględnieniem wszelkich szczególnych warunków lub uzupełniających gwarancji wymaganych dla tego mięsa.

(3)

Umieszczona w części 1 załącznika II do decyzji Rady 79/542/EWG Botswana została podzielona na poszczególne obszary, przede wszystkim ze względu na stan zdrowia zwierząt na danym terenie. Z obszarów tych dozwolony jest wywóz do Wspólnoty świeżego, dojrzałego mięsa wołowego pozbawionego kości z bydła domowego, owiec domowych i kóz domowych oraz z niektórych zwierząt nieudomowionych, żyjących dziko lub utrzymywanych w warunkach fermowych („świeże mięso”).

(4)

W dniu 20 października 2008 r. zaszło podejrzenie wystąpienia ogniska pryszczycy w gospodarstwie znajdującym się w okręgu Ghanzi należącym do strefy 12 weterynaryjnego zwalczania chorób w Botswanie. Obecnie wywóz świeżego mięsa do Wspólnoty z tej strefy weterynaryjnego zwalczania chorób jest dozwolony. Natychmiast po potwierdzeniu wystąpienia ogniska pryszczycy właściwe organy w Botswanie zawiesiły wywóz świeżego mięsa do Wspólnoty.

(5)

Ze względu na te okoliczności, przywóz do Wspólnoty świeżego mięsa z strefy 12 weterynaryjnego zwalczania chorób w Botswanie nie powinien być dozwolony. Mając na uwadze fakt, że właściwe władze w Botswanie dostarczyły wystarczających gwarancji w zakresie środków podjętych w celu kontroli rozprzestrzeniania się tej choroby oraz zważywszy, że obszary dotknięte są całkowicie ogrodzone, ograniczenie to należy zastosować jedynie w odniesieniu do strefy 12 weterynaryjnego zwalczania chorób.

(6)

W opisie terytorium BR-1 w Brazylii spośród obszarów, z których dozwolony jest wywóz do Wspólnoty świeżego, dojrzałego mięsa wołowego pozbawionego kości, wyłączono obszar zwany „strefą ścisłego nadzoru”. Obejmuje on pas szerokości 15 km wzdłuż granicy z Paragwajem, w którym znajduje się szereg gmin, m.in. Caracol i Antônio João, które dotychczas nie były uwzględnione w tym opisie. Stosowne jest zatem dodanie tych dwóch gmin do opisu „strefy ścisłego nadzoru” na terytorium BR-1.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić część 1 załącznika II do decyzji 79/542/EWG.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

6.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 2/18

6.1.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 2/s3