21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/1

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 619/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. otwierające stały przetarg na refundacje wywozowe dotyczące niektórych przetworów mlecznych (2) przewiduje procedurę stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych.

(2)

Zgodnie z art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1454/2007 z dnia 10 grudnia 2007 r. ustanawiającego wspólne zasady określania procedury przetargowej w odniesieniu do ustalania refundacji wywozowych na niektóre produkty rolne (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na to zaproszenie do składania ofert, nie przyznaje się żadnych refundacji w okresie składania ofert kończącym się dnia 18 listopada 2008 r.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/4

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 619/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. otwierające stały przetarg na refundacje wywozowe dotyczące niektórych przetworów mlecznych (2) przewiduje procedurę stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych.

(2)

Zgodnie z art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1454/2007 z dnia 10 grudnia 2007 r. ustanawiającego wspólne zasady określania procedury przetargowej w odniesieniu do ustalania refundacji wywozowych na niektóre produkty rolne (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na to zaproszenie do składania ofert, nie przyznaje się żadnych refundacji w okresie składania ofert kończącym się dnia 18 listopada 2008 r.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/5

(1)

Artykuł 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym produktów wymienionych w części XIX załącznika I do tego rozporządzenia a cenami tych produktów we Wspólnocie może zostać pokryta przez refundację wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku jaj, refundacje wywozowe powinny zostać ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 162 do 164, art. 167, 169 i 170 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Artykuł 164 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje mogą się różnić w zależności od miejsca przeznaczenia, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne ze względu na sytuację na rynku światowym, szczególne wymogi niektórych rynków lub zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(4)

Refundacje powinny być przyznawane wyłącznie w odniesieniu do produktów dopuszczonych do swobodnego obrotu we Wspólnocie i spełniających wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (2) i rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (3) oraz spełniających wymogi dotyczące znaków określone w pkt A załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(5)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/7

(1)

Artykuł 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym produktów wymienionych w części XX załącznika I do tego rozporządzenia a cenami tych produktów we Wspólnocie może zostać pokryta przez refundację wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku mięsa drobiowego, refundacje wywozowe powinny zostać ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 162 do 164, art. 167, 169 i 170 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Artykuł 164 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje mogą się różnić w zależności od miejsca przeznaczenia, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne ze względu na sytuację na rynku światowym, szczególne wymogi niektórych rynków lub zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(4)

Refundacje powinny być przyznawane wyłącznie w odniesieniu do produktów dopuszczonych do swobodnego obrotu we Wspólnocie i posiadających znak identyfikacyjny przewidziany w art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te muszą również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3).

(5)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/9

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury Scalonej, załączonej do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towarów określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 ustaliło ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, całkowicie lub częściowo opartej na Nomenklaturze Scalonej bądź takiej, która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział, ustanowionej przez szczególne przepisy wspólnotowe w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towary opisane w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku powinny być klasyfikowane do kodów CN wskazanych w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, by wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze Scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal stosowana przez osobę, której udzielono informacji, przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Komitet Kodeksu Celnego nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/12

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/2008 z dnia 16 stycznia 2008 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2008 r. i związane z nimi warunki dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na 2008 r.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2008 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/14

(1)

Należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 16 listopada 2008 r. zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1134/2008 (3).

(2)

Ponieważ obliczona średnia należności celnych przywozowych różni się o 5 EUR/t od ustalonej należności, należy wprowadzić odpowiednią korektę należności celnych przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 1134/2008.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1134/2008,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/17

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1484/95 (2) ustanowiono szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustalono ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj wynika, że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów uwzględniając wahania cen w zależności od pochodzenia tych produktów. Należy zatem opublikować ceny reprezentatywne.

(3)

Ze względu na sytuację na rynku zmianę tę należy jak najszybciej zastosować.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/19

(1)

Artykuł 162 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że różnica między cenami produktów określonych w art. 1 ust. 1 lit. s) i wymienionych w części XIX załącznika I do tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie może być pokryta refundacją wywozową w przypadku wywozu tych produktów jako towary wymienione w części V załącznika XX do tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawki refundacji, które stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary wymienione w części V załącznika XX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się na okres uwzględniony przy ustalaniu refundacji do tych produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(4)

Artykuł 11 Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego podczas Rundy Urugwajskiej stanowi, że refundacje wywozowe do produktów zaliczonych do towarów nie mogą przewyższać refundacji mających zastosowanie do produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(5)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/21

(1)

W piśmie z dnia 27 czerwca 2001 r., zarejestrowanym w dniu 4 lipca 2001 r., Stałe Przedstawicielstwo Królestwa Niderlandów przy Unii Europejskiej poinformowało Komisję, zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu WE, o udziale w spółce o ograniczonej odpowiedzialności w sektorze ogrodnictwa szklarniowego zajmującej się zakupem przedsiębiorstw i gruntów (zarejestrowanej pod numerem N 450/01).

(2)

W pismach z dni: 11 marca 2002 r., 15 lipca 2002 r., 17 grudnia 2002 r. i 21 października 2003 r., zarejestrowanych odpowiednio w dniach: 12 marca 2002 r., 18 lipca 2002 r., 26 grudnia 2002 r. i 25 października 2003 r., władze Królestwa Niderlandów przekazały Komisji szczegółowe dane.

(3)

W piśmie z dnia 10 grudnia 2003 r. (2) Komisja powiadomiła Królestwo Niderlandów o decyzji dotyczącej wszczęcia postępowania w odniesieniu do wyżej wymienionego zgłoszenia na mocy art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

(4)

Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3). Komisja zaprosiła zainteresowane strony do zgłaszania uwag w terminie jednego miesiąca. Nie otrzymała jednak od zainteresowanych stron żadnych uwag.

(5)

Dodatkowych informacji władze Królestwa Niderlandów udzieliły w piśmie z dnia 11 stycznia 2004 r., zarejestrowanym w dniu 21 stycznia 2004 r. W roku 2004 miały miejsce liczne spotkania między władzami Królestwa Niderlandów i przedstawicielami Komisji. W piśmie z dnia 18 maja 2005 r., zarejestrowanym w dniu 23 maja 2005 r., władze Królestwa Niderlandów zgłosiły ponadto uwagi związane ze wszczęciem postępowania.

(6)

W roku 2001 Organizacja ds. Rolnictwa i Ogrodnictwa Królestwa Niderlandów (Land- en Tuinbouw Organisatie Nederland – LTO) (4) oraz spółka z o.o. Ontwikkelings- en Participatiebedrijf Publiek Private Sector BV (OPP) ogłosiły zamiar założenia spółki Stallingsbedrijf Glastuinbouw Nederland Beheer BV (SGN). Działalność tej spółki obejmowałaby zakup przedsiębiorstw i terenów związanych z sektorem ogrodnictwa szklarniowego, tymczasowe zarządzanie nimi, a następnie sprzedaż w celu wspierania i ułatwiania restrukturyzacji w sektorze ogrodnictwa.

(7)

Po ustanowieniu spółki SGN organizacja Productschap Tuinbouw (PT) (5) Ministerstwo Rolnictwa, Środowiska i Jakości Żywności (ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit – LNV), OPP i SGN założyłyby spółkę komandytową. W tej spółce komandytowej spółka SGN byłaby wspólnikiem aktywnym, a pozostali partnerzy – wspólnikami pasywnymi. Działalność spółki komandytowej obejmowałaby zakup przedsiębiorstw i terenów związanych z sektorem ogrodnictwa szklarniowego, tymczasowe zarządzanie nimi, a następnie sprzedaż w celu wspierania i ułatwiania restrukturyzacji w sektorze ogrodnictwa.

(8)

Do ustanowienia spółki komandytowej niezbędny był kapitał zakładowy. Wkład kapitałowy poszczególnych wspólników wygląda następująco:

(9)

Zwrot z wniesionego do spółki komandytowej kapitału oraz pożyczek podporządkowanych został ustanowiony na poziomie 15 % w gotówce w skali rocznej przez cały okres trwania projektu (15 lat). Dywidenda wypłacana jest wspólnikom corocznie. Zwrot z kapitału oraz dywidenda ustalane będą w odniesieniu do stopy rynkowej.

(10)

Spółka komandytowa oraz SGN zostały jakoby utworzone z myślą o wsparciu restrukturyzacji przestrzennej w sektorze ogrodnictwa szklarniowego. Celem restrukturyzacji jest bowiem skoncentrowanie gospodarstw szklarniowych na określonych obszarach, tak aby ułatwić sektorowi dopasowywanie się do wymogów związanych z planowaniem przestrzennym oraz trwałością środowiska naturalnego.

(11)

Działalność spółki komandytowej, na podstawie jej statutu, nie może obejmować czynności związanych z inwestycjami budowlanymi ani spekulacji mogących mieć wpływ na ceny gruntów. Na działalność spółki składać się mogą jedynie: zakup i sprzedaż nieruchomości oraz tymczasowe nimi zarządzanie. Zakup i sprzedaż gruntów oraz tymczasowe nimi zarządzanie przez spółkę komandytową i jej aktywnego wspólnika SGN muszą odbywać się z uwzględnieniem cen rynkowych. Statut spółki zabrania bowiem dokonywania zakupu i sprzedaży oraz tymczasowego zarządzania poniżej rynkowej ceny gruntów. Prywatne przedsiębiorstwa tego sektora nie są ani zobowiązane, ani zachęcane przez władze do podejmowania (szczególnej) współpracy ze spółką komandytową.

(12)

Według władz Królestwa Niderlandów przedmiotowy środek nie przyniesie podmiotom sektora ogrodnictwa żadnych bezpośrednich czy pośrednich korzyści mogących wpłynąć na konkurencję lub ją ograniczyć, ponieważ spółka komandytowa zmuszona będzie sprzedawać przedsiębiorstwa i tereny zawsze po cenie rynkowej, o ile będzie chciała utrzymać swą marżę zysku, zapewnić wykonalność projektu i kontynuować swą działalność.

(13)

Czas trwania środka wynosi 15 lat i nie można go łączyć z innymi środkami pomocy. Całkowity budżet przewidziany na ten środek pomocy wynosi 15 123 000 EUR.

(14)

Komisja wszczęła postępowanie w odniesieniu do wymienionego środka pomocy, ponieważ otrzymane na jego temat ograniczone informacje nie pozwalały na ocenę zgodności tego środka z art. 87 Traktatu. W swej decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wskazała informacje niezbędne do oceny, czy zgłoszony środek stanowi pomoc państwa, a jeżeli tak jest, czy pomoc ta jest zgodna z rynkiem wewnętrznym.

(15)

Powiadomienie zawierało dane dotyczące powstania spółki SGN, która 50 % swego kapitału zakładowego pokryła jakoby ze środków publicznych (7). Skarb państwa wniesie ponadto największy wkład do kapitału zakładowego spółki komandytowej. Wszczynając postępowanie, Komisja nie miała możliwości stwierdzić, czy przy ustalaniu udziału władz Królestwa Niderlandów został przeprowadzony test prywatnego inwestora, ani czy działania te mogły zostać wykorzystane do ratowania przedsiębiorstw w trudnej sytuacji. Z tego względu Komisja podtrzymała swoje stanowisko, zgodnie z którym wniesienie kapitału pochodzącego ze środków publicznych do spółki SGN oraz do spółki komandytowej mogło przynieść korzyść sektorowi ogrodnictwa szklarniowego, co oznacza przyznanie pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE.

(16)

W piśmie z dnia 18 maja 2005 r. Komisja otrzymała od władz Królestwa Niderlandów uwagi związane ze wszczęciem postępowania. Dodatkowe informacje zostały przekazane w piśmie z dnia 11 stycznia 2004 r. i w ramach wielu dwustronnych spotkań, jakie miały miejsce w roku 2004.

(17)

W piśmie z dnia 11 stycznia 2004 r. władze Królestwa Niderlandów przekazały następujące informacje:

(18)

Podczas spotkań dwustronnych władze Królestwa Niderlandów oświadczyły, że dywidenda w wysokości 15 % zostanie rozdzielona proporcjonalnie do ryzyka, jakie przejęli na siebie poszczególni wspólnicy. Podział ten wyglądałby następująco: 50 % dla OPP, 25 % dla PT i 25 % dla Ministerstwa Rolnictwa, Środowiska i Jakości Żywności.

(19)

LTO-Nederland i OPP mają po 50 % udziałów w spółce SGN, będącej aktywnym wspólnikiem w spółce komandytowej. W przypadku wypracowania przez SGN zysków zostaną one równo rozdzielone między LTO-Nederland i OPP.

(20)

W piśmie z dnia 18 maja 2005 r. władze Królestwa Niderlandów udzieliły informacji na temat spółki komandytowej i jej działalności. Władze Królestwa Niderlandów oświadczyły, że studium wykonalności zostało wykonane po tym, jak ministerstwo podjęło inicjatywę stworzenia przedsiębiorstwa zajmującego się obrotem nieruchomości, i stanowiło podstawę dla sporządzenia planu operacyjnego i opracowania prognoz co do zwrotu z inwestycji. Plan operacyjny uwzględnia wszelkie aspekty ryzyka finansowego. Do uczestnictwa w tym przedsięwzięciu zostali zaproszeni partnerzy zarówno z sektora prywatnego, jak i publicznego. Prywatni inwestorzy, którym zaproponowano partnerstwo w projekcie, nie byli zaznajomieni ze sposobem realizacji zaproponowanych przez SGN działań (8) i podejściem do nich. Ostatecznie inwestorzy prywatni uznali, że przedsięwzięcie to wiąże się ze zbyt wysokim ryzykiem, i zrezygnowali z wniesienia kapitału w spółkę komandytową. Uwzględniwszy zwrot z inwestycji, jaki, według studium wykonalności, miała przynieść działalność spółki komandytowej, i fakt, że ryzyko w tym przypadku nie miało być wyższe od ryzyka na rynku, partnerzy z sektora publicznego postanowili zaangażować się w ten projekt.

(21)

Władze Królestwa Niderlandów potwierdziły, że spółka komandytowa jest „uczestnikiem” rynku. Biorąc pod uwagę, że, z zasady, pasywni wspólnicy nie mogą brać udziału w zarządzaniu spółką, obowiązki z tym związane wykonywać będzie SGN. SGN będzie również występować w imieniu spółki komandytowej.

(22)

Władze Królestwa Niderlandów wyjaśniły, że jeśli chodzi o zarządzanie spółką komandytową, działalność SGN ograniczać się będzie niemal wyłącznie do małych i średnich przedsiębiorstw. Wkład partnerów publicznych do spółki komandytowej obejmuje wyłącznie kapitał i pożyczki podporządkowane. Decyzje dotyczące inwestycji muszą opierać się na prognozowanym zwrocie, a za pomoc w ich podejmowaniu powinien służyć plan operacyjny. Biorąc pod uwagę, że działalność spółki jestrealizowana na podstawie indywidualnych projektów, inni inwestorzy prywatni włączą się do niej na dalszym etapie. Oprócz kapitału i pożyczek podporządkowanych na ten sam cel nie można przyznawać żadnej innej pomocy.

(23)

Władze Królestwa Niderlandów oświadczyły, że celem spółki kapitałowej nie jest przyznawanie pomocy prywatnym przedsiębiorstwom, lecz wspieranie krajowej polityki w zakresie planowania przestrzennego i stworzenie sprzyjających warunków dla zrównoważonego rozwoju sektora ogrodnictwa szklarniowego na określonych obszarach. W tym celu spółka komandytowa zajmować się będzie zakupem i sprzedażą gruntów na strategicznych obszarach (9). Sprzedaż i odsprzedaż gruntów i nieruchomości musi odbywać się z uwzględnieniem cen rynkowych, tak aby spółka komandytowa mogła wypracować zysk (10). Spółka komandytowa nie inwestuje w przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji, wykluczone jest również zawieranie umów na zasadzie leasingu zwrotnego.

(24)

Ostatecznie władze Królestwa Niderlandów zapewniły również, że spełnione zostały wymogi związane z zasadami udzielania zamówień, poprzez fakt, że w zakupie gruntów i nieruchomości przez spółkę komandytową uczestniczą certyfikowani rzeczoznawcy, wartość zamówień znajdowała się będzie znacznie poniżej określonego w art. 7 dyrektywy 2004/18/WE (11) progu 206 000 EUR, a rzeczoznawca musi zostać wyznaczony w porozumieniu z drugą zaangażowaną w zakup lub sprzedaż nieruchomości stroną.

(25)

Spółka komandytowa i spółka SGN będąca w niej aktywnym wspólnikiem mają prowadzić działalność polegającą na zakupie gruntów i nieruchomości do wykorzystania w produkcji w ramach ogrodnictwa szklarniowego. Należy w pierwszej kolejności sprawdzić, czy objęcie przez państwo udziałów w spółce komandytowej i w będącej w niej aktywnym wspólnikiem spółce SGN może być uznane za pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu, a jeżeli tak, czy pomoc ta jest zgodna ze wspólnym rynkiem.

(26)

Zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu wszelka pomoc przyznana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca konkurencję lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(27)

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich pomoc przyznana przedsiębiorstwu może wpłynąć na wymianę handlową między państwami członkowskimi i zakłócać konkurencję, w przypadku gdy przedsiębiorstwo to wykonuje działalność na rynku otwartym na wewnątrzwspólnotową wymianę handlową (12). Spółka komandytowa oraz będąca w niej aktywnym wspólnikiem spółka SGN są aktywne na rynku nieruchomości, zajmują się w szczególności gruntami przeznaczonymi do produkcji ogrodniczej. W ramach obu tych rynków ma miejsce aktywna wewnątrzwspólnotowa wymiana handlowa (13).

(28)

Kapitał oraz pożyczki podporządkowane finansowane są z budżetu Ministerstwa Rolnictwa, Środowiska i Jakości Żywności (poprzez Urząd Gospodarki Gruntami Rolnymi – Bureau Beheer Landbouwgronden, w sumie 4 537 000 EUR), ze środków PT (5 445 000 EUR), OPP (4 991 000 EUR) oraz SGN (150 000 EUR). PT to instytucja publiczna ustanowiona na mocy prawa, OPP jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością należącą w 100 % do instytucji publicznych, a SGN spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, należącą w 50 % do OPP (pozostałe 50 % należy do prywatnej organizacji LTO Nederland). Biorąc pod uwagę strukturę zainwestowanego w spółkę komandytową kapitału, można uznać, że skarb państwa ma udziały w tej spółce komandytowej i że kapitał ten pochodzi, w części pośrednio, ze środków publicznych.

(29)

Przedmiotowy środek ma charakter selektywny, ponieważ zainwestowane środki przeznaczone są na zakup przedsiębiorstw i terenów związanych z sektorem ogrodnictwa, tymczasowe zarządzanie nimi, a następnie sprzedaż w celu wspierania i ułatwiania restrukturyzacji w tym sektorze. Działania te sprzyjają dalszemu rozwojowi sektora ogrodnictwa, jak również sektora produkcji ogrodniczej.

(30)

Zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu środek nie jest uznawany za pomoc, jeżeli nie uzyskano korzyści, bowiem w takim przypadku środek ten nie zakłócił konkurencji i nie wpłynął na wymianę handlową między państwami członkowskimi. W związku z tym, aby móc stwierdzić, czy sektory, których to dotyczy, skorzystały z pomocy, należy określić skutki przedmiotowego środka.

(31)

Zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie stosowania art. 92 i 93 (obecnie 87 i 88) Traktatu WE oraz art. 5 dyrektywy 80/723/EWG w odniesieniu do przedsiębiorstw publicznych w sektorze wytwórczym (14) (dalej zwanym „komunikatem z 1993 r.”) zastrzyk kapitału uznawany jest za pomoc, jeżeli ma on miejsce w okolicznościach niemożliwych do przyjęcia przez prywatnego inwestora działającego w normalnych warunkach rynkowych. Aby stwierdzić, czy środek ten przyniósł korzyść, należy przeprowadzić test prywatnego inwestora (15).

(32)

Komisja podkreśla, że decyzja ta w żaden sposób nie przesądza o wynikach ewentualnych dalszych analiz przeprowadzanych przez Komisję w zakresie zamówień publicznych i przepisów, które je regulują.

(33)

Skutki zastosowania przedmiotowego środka należy zbadać na następujących poziomach: zastrzyk kapitału i udział skarbu państwa w spółce komandytowej, korzyść dla SGN, pozostali wspólnicy w spółce komandytowej, ewentualne inne zainteresowane w przyszłości strony oraz korzyść dla stron trzecich (16).

(34)

W przygotowywaniu modeli planu operacyjnego dla spółki komandytowej zastosowano konserwatywne podejście w planowaniu. Pierwszy model został sporządzony na podstawie planowania na okres 10 lat, drugi na okres 15 lat. Opierając się na obliczeniach w planie operacyjnym oraz zidentyfikowanym ryzyku finansowym, wybrano okres inwestycji obejmujący 15 lat.

(35)

Plan operacyjny zakłada stopniowe zakupywanie terenów o średniej powierzchni 140 hektarów. Według założeń w ciągu pierwszych trzech lat żadne grunty nie zostaną sprzedane. Aby zagwarantować bezpieczeństwo inwestycji, w tym okresie działalność spółki skupiać się będzie wyłącznie na zakupie i dzierżawie gruntów (w ramach zabezpieczenia; zagwarantowane są minimalne powierzchnie dostępnych gruntów). Po tych pierwszych latach próg rocznej sprzedaży wyniesie 50 hektarów. Wymagane minimalne środki własne wynoszą 27 mln EUR. Aby ograniczyć ryzyko, kapitał własny ustalono nieco powyżej tego minimum. Dokonano tego jednak za pomocą pożyczek podporządkowanych, a nie poprzez bezpośredni wkład kapitałowy. Zgodnie z udostępnionymi obliczeniami bieżąca wartość inwestycji netto przedstawia się pozytywnie.

(36)

Ponadto konieczne wydaje się zapewnienie przedsiębiorstwu możliwie największej elastyczności oraz podejścia opartego na pojedynczych projektach, pozwalającego na dostosowanie się do cyklów gospodarczych. W planie operacyjnym mowa jest o zwrocie z inwestycji w wysokości 17,13 % w skali rocznej. Uwzględniając ryzyko rynku, zwrot z inwestycji określono ostatecznie na 15 % w skali rocznej w odniesieniu do okresu inwestycyjnego wynoszącego 15 lat.

(37)

W sprawie T-296/97 (Alitalia v. Komisja) (17) uznano, że zachowanie prywatnego inwestora działającego w normalnych warunkach gospodarki rynkowej uwarunkowane jest perspektywą zysków.

(38)

W wyroku w sprawie T-228/99 (Westdeutsche Landesbank v. Komisja) (18) Sąd Pierwszej Instancji orzekł, że średnia wysokość zwrotu z inwestycji nie może automatycznie rozstrzygać o istnieniu i wielkości pomocy państwa. Stosowanie średniej stopy zwrotu odpowiada założeniu, że dobrze poinformowany prywatny inwestor, tzn. inwestor, który dąży do uzyskania maksymalnych zysków, lecz nie chce ponosić ryzyka większego niż inni uczestnicy rynku, z zasady wymagałby przy obliczaniu oczekiwanych zysków minimalnego zwrotu z inwestycji co najmniej równego średniej stopie zwrotu w danym sektorze. W wyroku w sprawie C-305/89 (Włochy v. Komisja) (19) Trybunał uznał, że zachowanie prywatnego inwestora, służące za punkt odniesienia dla oceny działań inwestora publicznego realizującego cele polityki gospodarczej, niekoniecznie odzwierciedla zachowanie zwykłego inwestora inwestującego swój kapitał z myślą o uzyskaniu zysku w dłuższej lub krótszej perspektywie, powinno natomiast być porównywane do zachowania prywatnego holdingu lub grupy prywatnych przedsiębiorstw realizujących cele polityki strukturalnej i dążących do uzyskania długoterminowego zysku.

(39)

Biorąc pod uwagę, że skarb państwa uczestniczy w spółce komandytowej, państwo – jako właściciel (części) kapitału zakładowego – odpowiada za zobowiązania spółki tylko do wysokości wartości likwidacyjnej aktywów. W ten sposób ryzyko finansowe inwestycji, w której uczestniczy skarb państwa, zostałoby ograniczone.

(40)

Plan operacyjny został dokładnie przemyślany i oparty jest na umiarkowanych prognozach. Punktem wyjścia zarówno dla spółki komandytowej, jak i spółki SGN, jest długoterminowa koncepcja opierająca się na modelu umiarkowanego wzrostu. Ryzyko finansowe wynikające z cyklów gospodarczych zostaje w ten sposób wykluczone, tak aby zwiększyć szanse uzyskania zwrotu z inwestycji oraz jego wysokość. Plan zawiera cele polityczne, dane dotyczące oczekiwanego zwrotu oraz obliczenia dotyczące ryzyka finansowego. Uwzględniając wnioski ze studium wykonalności sporządzonego przez Deloitte & Touche, można uznać ten projekt za wykonalny. Nieufność sektora prywatnego co do finansowania początkowej fazy projektu wynikała z ograniczonej wiedzy na temat restrukturyzacji przestrzennej oraz ze specyfiki rynków rolnych i ogrodniczych.

(41)

Zastrzyki kapitałowe wynikały w tym przypadku z rozsądnych oczekiwań w zakresie zwrotu z inwestycji w perspektywie średnio- i długoterminowej. Poszczególne strony oczekiwały zwrotu z inwestycji w wysokości 15 % w skali rocznej przez okres 15 lat. Taka stopa zwrotu zgodna jest ze średnią stopą zwrotu w przedmiotowym sektorze (20). Inwestorzy zastosowali te same kryteria co inne wnoszące kapitał podmioty działające w normalnych warunkach rynkowych.

(42)

Komisja nie widzi powodu, dla którego inwestor działający w normalnych warunkach rynkowych nie miałby zainwestować swojego kapitału, skoro można oczekiwać, że te początkowe inwestycje pozwolą przedsiębiorstwu uzyskać rentowność.

(43)

Na tej podstawie można stwierdzić, że wnosząc kapitał zakładowy w wysokości 15 123 000 EUR, władze Królestwa Niderlandów nie przyznały spółce SGN żadnej korzyści i zachowały się jak prywatny inwestor i wierzyciel działający w warunkach rynkowych.

(44)

Z udostępnionych przez władze Królestwa Niderlandów informacji wynika, że zakup i odsprzedaż gruntów i przedsiębiorstw oraz zarządzanie nimi odbywały się z uwzględnieniem cen rynkowych. Decyzja o objęciu udziałów w spółce wynikała z koniecznej elastyczności tego przedsięwzięcia oraz z możliwości rozwijania działalności poprzez realizowanie indywidualnych projektów. Dzięki temu opartemu podejściu inwestorzy prywatni mogą uczestniczyć w poszczególnych projektach, co obniża ryzyko finansowe i stanowi gwarancję uzyskania zwrotu z początkowych inwestycji (21). W przepisach ustanawiających spółkę komandytową oraz spółkę SGN zapewniono, że pozycja rynkowa spółki komandytowej, jak również występującej w jej imieniu spółki SGN, nie będzie się różniła od pozycji rynkowej innych inwestorów oraz że spółki te podejmują wyłącznie działalność, o jakiej mowa powyżej (z której wykluczono inwestycje w rozwój danych obszarów). Ponadto w określaniu ceny rynkowej gruntów i nieruchomości, których zakupem zainteresowana jest spółka komandytowa, a w jej imieniu, spółka SGN, biorą udział niezależni rzeczoznawcy zaangażowani przez strony: sprzedającą oraz kupującą. Jako aktywny wspólnik spółki komandytowej spółka SGN ponosi odpowiedzialność za wszelkie jej niedociągnięcia.

(45)

Zgodnie z dostarczonymi przez władze Królestwa Niderlandów danymi tylko kapitał zakładowy pochodził ze środków publicznych; spółce komandytowej ani będącej w niej aktywnym wspólnikiem spółce SGN nie przyznano żadnej innej pomocy, ani innych środków publicznych.

(46)

Biorąc pod uwagę, że spółka komandytowa musi wypłacać swoim inwestorom normalną stopę zwrotu, nie ma szczególnej ani uprzywilejowanej pozycji na rynku i wykonuje swoją działalność w oparciu o niezależnie ustalone ceny rynkowe, Komisja nie jest w stanie stwierdzić istnienia przewagi konkurencyjnej, której spółka komandytowa nie mogłaby uzyskać w normalnych warunkach rynkowych. Komisja jest zdania, że ani sama spółka komandytowa, ani jej wspólnicy (LTO-Nederland) czy też ewentualne zainteresowane w przyszłości strony nie uzyskały korzyści.

(47)

Z udostępnionych przez władze Królestwa Niderlandów informacji wynika, że zakup i odsprzedaż gruntów i szklarni oraz zarządzanie nimi odbywają się z uwzględnieniem cen rynkowych. W odniesieniu do zakupionych przez spółkę komandytową gruntów i nieruchomości zastosowanie ma cena rynkowa gruntów i nieruchomości, określona z pomocą niezależnych rzeczoznawców zaangażowanych przez poszczególne strony.

(48)

W przepisach ustanawiających spółkę komandytową oraz będącą w niej aktywnym wspólnikiem spółkę SGN zapewniono, że spółki te nie podejmują żadnej innej działalności i że spółka komandytowa dąży do uzyskania maksymalnych zysków. Przyznanie korzyści określonym stronom trzecim jest sprzeczne z celem ustanowienia spółki komandytowej, o którym mowa w przepisach ją ustanawiających. Możliwość podejmowania przez spółkę komandytową działalności w zakresie zakupu, sprzedaży i zarządzania po cenach różnych od cen rynkowych została wykluczona, przez co zagwarantowano, że przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji nie będzie przyznawana żadna pomoc.

(49)

W celu ustalenia ceny gruntów zatrudniani są certyfikowani rzeczoznawcy. Poprzez korzystanie z tej usługi oraz innych usług zapewniono zgodność z przepisami dyrektywy 2004/18/WE.

(50)

Zgodnie z informacjami dostarczonymi przez władze Królestwa Niderlandów spółka komandytowa oraz występująca w jej imieniu spółka SGN odnosi się do swych klientów (osób, od których zakupywane są grunty lub nieruchomości, które nimi zarządzają lub je kupują) tak jak każdy inny uczestnik rynku. Wynika stąd, że trzecie strony związane z działalnością spółki komandytowej lub będącej w niej aktywnym wspólnikiem spółki SGN nie uzyskują żadnej korzyści, a przez to żadnej formy pomocy.

(51)

Na podstawie powyższego wątpliwości, które skłoniły Komisję do wszczęcia postępowania i sformułowania tymczasowych wniosków zawartych w decyzji o wszczęciu postępowania, zostały rozwiane.

(52)

Komisja stwierdza zatem, że udział władz Królestwa Niderlandów w spółce komandytowej i spółce SGN w formie wkładu kapitału i pożyczek podporządkowanych spełnia test prywatnego inwestora działającego w normalnych warunkach gospodarki rynkowej i, w związku z tym, nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/28

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 831/2002 z dnia 17 maja 2002 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyki Wspólnoty, dotyczące dostępu do poufnych danych do celów naukowych (2), ustanawia, w celu umożliwienia opracowywania wniosków statystycznych do celów naukowych, warunki, na których można przyznawać dostęp do poufnych danych przekazywanych organom Wspólnoty, a także zasady współpracy pomiędzy Wspólnotą a władzami krajowymi, służącej ułatwianiu takiego dostępu.

(2)

Decyzją Komisji 2004/452/WE (3) określono wykaz instytucji, których naukowcy mogą uzyskać dostęp do poufnych danych w celach naukowych.

(3)

Uniwersytet Duke (Duke University – DUKE), stan Północna Karolina, USA, należy uznać za instytucję spełniającą wymagane warunki i w związku z tym wpisać ją do wykazu agencji, organizacji i instytucji, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 831/2002.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Poufności Danych Statystycznych,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/30

(1)

W dniu 15 września Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/736/WPZiB w sprawie misji obserwacyjnej Unii Europejskiej w Gruzji (EUMM Georgia) (1).

(2)

Między Unią Europejską a Gruzją została wynegocjowana Umowa w sprawie statusu EUMM Georgia.

(3)

Umowa ta powinna zostać zatwierdzona w imieniu Unii Europejskiej,

21.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 310/s3