I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

17.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 248/3

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 898/2008

z dnia 16 września 2008 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 896/2008 ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 16 września 2008 r.

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (2), w szczególności jego art. 2 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 16 września 2008 r. zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 896/2008 (3).

(2)	Ponieważ obliczona średnia należności celnych przywozowych różni się o 5 EUR/t od ustalonej należności, należy wprowadzić odpowiednią korektę należności celnych przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 896/2008.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 896/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załączniki I i II do rozporządzenia (WE) nr 896/2008 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 17 września 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 września 2008 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 161 z 29.6.1996, s. 125.

(3) Dz.U. L 247 z 16.9.2008, s. 20.

ZAŁĄCZNIK I

Należności celne przywozowe na produkty, o których mowa w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mające zastosowanie od dnia 17 września 2008 r.

Kod CN	Wyszczególnienie towarów	Należność przywozowa (1) (w EUR/t)
1001 10 00	PSZENICA twarda wysokiej jakości	0,00 (2)
	średniej jakości	0,00 (2)
	niskiej jakości	0,00 (2)
1001 90 91	PSZENICA zwyczajna, do siewu	0,00
ex 1001 90 99	PSZENICA zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu	0,00 (2)
1002 00 00	ŻYTO	4,57 (2)
1005 10 90	KUKURYDZA siewna, inna niż hybryda	0,00
1005 90 00	KUKURYDZA, inna niż do siewu (3)	0,00 (2)
1007 00 90	Ziarno SORGO, inne niż hybryda do siewu	9,56 (2)

(1) W przypadku towarów przywożonych do Wspólnoty przez Ocean Atlantycki lub przez Kanał Sueski, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1249/96, importer może skorzystać z obniżki należności celnych o:

—	3 EUR/t, jeśli port wyładunkowy znajduje się na Morzu Śródziemnym,

—	2 EUR/t, jeśli port wyładunkowy znajduje się w Danii, Estonii, Irlandii, na Łotwie, Litwie, w Polsce, Finlandii, Szwecji, Wielkiej Brytanii lub na atlantyckim wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego.

(2) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 608/2008 zawiesza się stosowanie tej należności.

(3) Importer może skorzystać z obniżki o stałą stawkę zryczałtowaną w wysokości 24 EUR/t, jeśli spełnione zostały warunki ustanowione w art. 2 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1249/96.

ZAŁĄCZNIK II

Czynniki uwzględnione przy obliczaniu należności ustalonych w załączniku I

15 września 2008 r.

Średnie z okresu rozliczeniowego określonego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96:

(EUR/t)
	Pszenica zwyczajna (1)	Kukurydza	Pszenica twarda wysokiej jakości	Pszenica twarda średniej jakości (2)	Pszenica twarda niskiej jakości (3)	Jęczmień
Giełda	Minnéapolis	Chicago	—	—	—	—
Notowanie	223,83	152,19	—	—	—	—
Cena FOB USA	—	—	305,61	295,61	275,61	124,55
Premia za Zatokę	—	13,93	—	—	—	—
Premia za Wielkie Jeziora	4,68	—	—	—	—	—

Średnie z okresu rozliczeniowego określonego w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1249/96:

Koszt frachtu: Zatoka Meksykańska–Rotterdam:	32,68 EUR/t
Koszt frachtu: Wielkie Jeziora–Rotterdam:	27,91 EUR/t

(1) Premia dodatnia w wysokości 14 EUR/t włączona (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

(2) Premia ujemna w wysokości 10 EUR/t (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

(3) Premia ujemna w wysokości 30 EUR/t (art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1249/96).

17.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 248/8

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 900/2008

z dnia 16 września 2008 r.

ustanawiające metody analizy i inne przepisy techniczne niezbędne do stosowania systemu przywozu niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych

(Wersja skodyfikowana)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1), w szczególności jego art. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 4154/87 z dnia 22 grudnia 1987 r. ustanawiające metody analizy i inne przepisy techniczne niezbędne do wykonywania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3033/80 ustanawiającego zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). W celu zapewnienia jego jasności i zrozumiałości należy je zatem skodyfikować.

(2)

W celu zapewnienia jednolitego traktowania przy przywozie do Wspólnoty towarów objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 3448/93 z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiającym zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych (4) należy ustanowić metody analizy i inne przepisy techniczne uwzględniając postęp naukowy i techniczny metod analitycznych.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Sekcji Taryfowej i Statystycznej Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia metody analizy niezbędne do stosowania rozporządzenia (WE) nr 3448/93 w sprawach dotyczących przywozu oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 1460/96 (5) lub, w przypadku braku metody analizy, charakter przeprowadzanych działań analitycznych lub zasadę stosowanej metody.

Artykuł 2

Zgodnie z definicjami określonymi w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1460/96 dotyczącymi: zawartości skrobi/glukozy i zawartości sacharozy/cukru inwertowanego/izoglukozy oraz do celów stosowania załączników II i III do tego rozporządzenia, korzysta się z następujące wzorów, procedur i metod dotyczących zawartości skrobi/glukozy i sacharozy/cukru inwertowanego/izoglukozy:

Zawartość skrobi/glukozy

(wyrażona jako zawartość 100 % skrobi bezwodnej w wyrobach)

a)	(Z – F) × 0,9, jeżeli zawartość glukozy jest nie mniejsza niż zawartość fruktozy; lub

b)	(Z – G) × 0,9, jeżeli zawartość glukozy jest mniejsza niż zawartość fruktozy;

gdzie:

Z	=	oznacza zawartość glukozy ustaloną za pomocą metody określonej w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;
F	=	oznacza zawartość fruktozy ustaloną z zastosowaniem metody HPLC (wysokosprawna chromatografia cieczowa);
G	=	oznacza zawartość glukozy ustaloną z zastosowaniem metody HPLC.

W przypadku lit. a), jeżeli deklarowana jest obecność produktu hydrolizy laktozy i/lub wykrywane są ilości laktozy i galaktozy, przed dokonaniem jakiegokolwiek obliczenia od zawartości glukozy (Z) odejmowana jest zawartość glukozy równa zawartości galaktozy (określonej za pomocą HPLC).

Zawartość sacharozy/cukru inwertowanego/izoglukozy

(wyrażona jako zawartość sacharozy w wyrobach)

a)	S + (2F) × 0,95, jeżeli zawartość glukozy jest nie mniejsza niż zawartość fruktozy;

b)	S + (G + F) × 0,95, jeżeli zawartość glukozy jest mniejsza niż zawartość fruktozy;

gdzie:

S	=	oznacza zawartość sacharozy określoną za pomocą HPLC;
F	=	oznacza zawartość fruktozy określoną za pomocą HPLC;
G	=	oznacza zawartość glukozy określoną za pomocą HPLC.

Jeżeli deklarowana jest obecność produktu hydrolizy laktozy i/lub wykrywane są ilości laktozy i galaktozy, przed dokonaniem jakiegokolwiek obliczenia od zawartości glukozy (G) odejmowana jest zawartość glukozy równa zawartości galaktozy (określonej za pomocą HPLC).

Zawartość tłuszczu mleka

a)	Z zastrzeżeniem przepisów lit. b), zawartość tłuszczu mleka w masie produktu oznacza się przez ekstrakcję eterem naftowym po uprzednim przeprowadzeniu hydrolizy kwasem solnym.

Jeżeli w składzie towarów zgłaszane są również tłuszcze inne niż tłuszcz mleka, należy zastosować następującą procedurę:

—	procent masy tłuszczów całkowitych w towarze należy oznaczyć tak, jak określono w lit. a),

—

do celów oznaczenia zawartości tłuszczu mleka należy zastosować metodę opartą na ekstrakcji eterem naftowym, poprzedzoną hydrolizą kwasem solnym, a następnie wykonać chromatografię gazową estrów metylowych kwasów tłuszczowych. Jeśli stwierdzi się obecność tłuszczów mleka, należy obliczyć jego stosunek procentowy przez pomnożenie procentowej zawartości maślanu metylu przez 25, mnożąc wynik przez procent zawartości całkowitego tłuszczu w masie produktu, a następnie dzieląc go przez 100.

Zawartość białka mleka

a)	Z zastrzeżeniem przepisów lit. b), zawartość białka mleka w wyrobach jest obliczana poprzez pomnożenie zawartości azotu (określonej metodą Kjeldahla) przez współczynnik 6,38.

Jeżeli w składzie produktów zadeklarowano także składniki zawierające białka inne niż białka mleka:

—	ogólna zawartość azotu (w procentach masy) jest ustalana metodą Kjeldahla,

—	zawartość białka mleka jest obliczana tak, jak w lit. a), poprzez wydzielenie z ogólnej zawartości azotu w procentach masy tej części azotu, która odpowiada białkom niepochodzącym z mleka.

Artykuł 3

Do celów stosowania załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1460/96 używane są następujące metody i/lub procedury:

1)	do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 0403 10 51 do 0403 10 59, 0403 10 91 do 0403 10 99, 0403 90 71 do 0403 90 79 oraz 0403 90 91 do 0403 90 99 zawartość tłuszczu mleka w masie jest ustalana za pomocą metody opisanej w art. 2 pkt 3 niniejszego rozporządzenia;

do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 1704 10 11 do 1704 10 99 oraz 1905 20 10 do 1905 20 90 zawartość sacharozy, włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza, jest ustalana za pomocą metody HPLC. Cukier inwertowany wyrażony jako sacharoza oznacza sumę równych ilości glukozy i fruktozy pomnożoną przez 0,95;

3)	do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 1806 10 10 do 1806 10 90 zawartość sacharozy/cukru inwertowanego/izoglukozy jest ustalana zgodnie ze wzorem, metodą i procedurami określonymi w art. 2 pkt 2 niniejszego rozporządzenia;

4)	do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 3505 20 10 do 3505 20 90 zawartość skrobi, dekstryny i innych skrobi modyfikowanych ustala się za pomocą metody określonej w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

5)	do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 3809 10 10 do 3809 10 90 zawartość substancji skrobiowych ustala się za pomocą metody określonej w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

6)	do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 1901 90 11 lub 1901 90 19 należy dokonać rozróżnienia między tymi kodami na podstawie zawartości suchego ekstraktu ustalonej przez suszenie w temperaturze 103 ± 2 oC do osiągnięcia stałej masy;

7)	do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 1902 19 10 i 1902 19 90 do oznaczania obecności zwykłych typów mąki pszennej oraz semoliny w makaronie stosowana jest metoda określona w załączniku III do niniejszego rozporządzenia;

8)	zawartość mannitolu oraz D-glucitolu (sorbitolu) w towarach objętych kodami CN 2905 44 11 do 2905 44 99 oraz 3824 60 11 do 3824 60 99 jest ustalana za pomocą metody opartej na HPLC.

Artykuł 4

1. Z badań sporządzane jest sprawozdanie.

2. Sprawozdanie z badań obejmuje następujące dane:

—	wszystkie informacje niezbędne do identyfikacji próbki,

—	zastosowaną metodę wspólnotową i dokładne odniesienie do instrumentu prawnego, który ją określa, lub, w odpowiednim przypadku, szczegółowe odniesienie do metody, wskazujące na rodzaj dokonanych operacji analitycznych lub zasadę zastosowanej metody, jak wskazano w niniejszym rozporządzeniu,

—	wszelkie czynniki mogące wywierać wpływ na wyniki,

—	wyniki analizy ze szczególnym uwzględnieniem sposobu ich wyrażania w przypadku zastosowanej metody oraz środków wyrażania podyktowanych potrzebami organów celnych i administracyjnych, na wniosek których została dokonana analiza.

Artykuł 5

Rozporządzenie (EWG) nr 4154/87 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 września 2008 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2) Dz.U. L 392 z 31.12.1987, s. 19.

(3) Zob. załącznik IV.

(4) Dz.U. L 318 z 20.12.1993, s. 18.

(5) Dz.U. L 187 z 26.7.1996, s. 18.

ZAŁĄCZNIK I

Oznaczanie zawartości skrobi i produktów jej degradacji włącznie z glukozą

1. CEL I OBSZAR STOSOWANIA

a)	Metoda umożliwia oznaczenie zawartości skrobi, produktów jej degradacji, włącznie z glukozą, zwanych dalej „skrobią”.

b)	Zawartość „skrobi” wymienionej w lit. a) jest równa wartości E, obliczonej zgodnie z pkt 6 lit. a) niniejszego załącznika.

2. ZASADA

Próbka jest poddawana reakcji z wodorotlenkiem sodu, w wyniku czego „skrobia” skupia się w grupy glukozy z amyloglukozydazą. Oznaczenia glukozy dokonuje się sposobem enzymatycznym.

3. ODCZYNNIKI

(Stosować wodę podwójnie destylowaną).

3.1. Roztwór 0,5 N wodorotlenku sodu (0,5 mol/l).

3.2. Kwas octowy lodowaty 96 % (minimum).

3.3. Roztwór amyloglukozydazy:

Bezpośrednio przed użyciem rozpuścić 10 mg amyloglukozydazy (WE 3.2.1.3) (60 U na mg) w jednym ml wody (1).

3.4. Roztwór buforowy trietanoloaminy:

Rozpuścić 14,0 g chlorowodorku trietanoloaminy (chlorek tri(2-hydroksyetyl) amonu) oraz 0,25 g siarczanu magnezu (MgSO47H2O) w 80 ml wody, dodać około 5 ml roztworu 5 N wodorotlenku sodu (5 mol/l) i ustalić poziom pH 7,6, stosując roztwór 1 N wodorotlenku sodu (1 mol/l).

Uzupełnić wodą do 100 ml. Otrzymany roztwór buforowy można przechowywać przez co najmniej cztery tygodnie w temperaturze 4 °C.

3.5. Roztwór NADP (fosforanu dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego, sól disodu):

Rozpuścić 60 mg NADP w 6 ml wody. Otrzymany roztwór buforowy można przechowywać przez co najmniej cztery tygodnie w temperaturze 4 °C.

3.6. Roztwór ATP (trifosforanu 5′-adenozynowego, sól disodu):

Rozpuścić 300 mg ATP, 3H2O i 300 mg wodorowęglanu sodu (NaHCO3) w 6 ml wody. Otrzymany roztwór buforowy można przechowywać przez co najmniej cztery tygodnie w temperaturze 4 °C.

3.7. Zawiesina HK/G6P-DH (heksokinaza (WE 2.7.1.1) i dehydrogenaza glukozo-6-fosforowa (WE 1.1.1.49):

Wymieszać 280 U HK i 140 U G6P-DH w 1 ml roztworu 3,2 M siarczanu amonu. Otrzymany roztwór buforowy można przechowywać przez co najmniej cztery tygodnie w temperaturze 4 °C.

4. APARATURA

4.1. Łaźnia wodna z mieszadłem indukcyjnym w temp. 60 °C.

4.2. Pręty indukcyjne.

4.3. Spektrofotometr UV z 1 cm komórkami optycznymi.

4.4. Pipety do analizy enzymatycznej.

5. METODA

5.1. Próbka jest roztwarzana w wodorotlenku sodu, i „skrobia” poddawana jest hydrolizie enzymatycznej

5.1.1.

Dobrać masę próbki na podstawie poniższej tabeli, zgodnie z zakładaną zawartością „skrobi” (zawartość „skrobi” w próbce nie może przekraczać 0,4 g):

Zakładana zawartość „skrobi” w produkcie w g/100 g	Przeciętna masa próbki w g (p)	Objętość kolby mierniczej w ml	Współczynnik rozcieńczenia do 1 litra (f)
> 70	0,35–0,4	500	2
20–70	maks. 0,5	500	2
5–20	maks. 1	250	4
< 5	maks. 2	200	5

5.1.2.

Odważyć dokładnie 0,1 mg próbki.

5.1.3.

Dodać 50 ml roztworu 0,5 N wodorotlenku sodu (pkt 3.1) i mieszać bez przerwy przez 30 minut w łaźni wodnej (ppkt 4.1) z mieszadłem indukcyjnym w temp. 60 °C.

5.1.4.

Dodać niewielką ilość ml stężonego kwasu octowego (pkt 3.2) i ustalić poziom pH w zakresie 4,6–4,8.

5.1.5.

Wlać do łaźni wodnej z mieszadłem indukcyjnym (pkt 4.1) w temp. 60 °C, dodać 1,0 ml roztworu enzymu (pkt 3.3) i mieszając bez przerwy, przez 30 minut prowadzić reakcję.

5.1.6.

Po schłodzeniu przelać ilościowo do kolby mierniczej (pkt 5.1.1) i uzupełnić wodą do poziomu oznaczenia na kolbie.

5.1.7.

Jeżeli jest to konieczne, przefiltrować przez sączek karbowany (zob. uwaga 1).

5.2. Ilościowe oznaczenie glukozy

5.2.1.

Roztwór do badania musi zawierać 100–1 000 mg glukozy na litr, co odpowiada wartości ΔΕ340 między 0,1 i 1,0.

Absorpcja roztworu do badania rozpuszczonego w wodzie w stosunku 1 + 30 nie może przekraczać 0,4 (mierzone w stosunku do powietrza) przy 340 nm.

5.2.2.

Doprowadzić roztwór buforowy (pkt 3.4) do temperatury otoczenia (20 °C).

5.2.3.

Temperatura odczynników próbki musi zawierać się w przedziale 20–25 °C.

5.2.4.

Zmierzyć absorpcję przy 340 mm do powietrza (tj. bez komórki optycznej na ścieżce referencyjnej).

5.2.5.

Postępować zgodnie z poniższą tabelą pipetowania:

Przelać do komórek optycznych	Kontrola (ml)	Badanie (ml)
Bufor (odczynnik z pkt 3.4)	1,00	1,00
NADP (odczynnik z pkt 3.5)	0,10	0,10
ATP (odczynnik z pkt 3.6)	0,10	0,10
Roztwór do badania (z pkt 5.1.6 lub 5.1.7)	—	0,10
Woda podwójnie destylowana	2,00	1,90
Wymieszać i po około trzech minutach zmierzyć absorpcję roztworów (E1). Rozpocząć reakcję, dodając:
HK/G6P.DH (odczynnik z pkt 3.7)	0,02	0,02
Wymieszać, odstawić do całkowitego zakończenia reakcji (około 15 minut) i zmierzyć absorpcję roztworów (E2). Jeżeli reakcja nie zakończyła się po upływie 15 minut, odczytywać wartość absorpcji w przedziałach pięciominutowych do momentu, gdy wzrost wartości ustabilizuje się. Następnie dokonać ekstrapolacji wstecznej do momentu dodania zawiesiny (określona w pkt 3.7) (zob. uwaga 2).

5.2.6.

Obliczyć różnice absorpcji dla odczynnika ślepego i próbki (E2 – E1). Wydzielić różnicę absorpcji odczynnika ślepego (ΔΕ odczynnika ślepego) od tej samej wartość próbki (ΔΕ próbki):

ΔΕ = ΔΕ próbki – ΔΕ odczynnika ślepego

Różnica ta określa zawartość glukozy w roztworze do badania:

Zawartość glukozy w roztworze do badania, g/l

Gl = ((3,22 × 180,16)/(6,3 × 1 × 0,1 × 1 000)) × ΔΕ340 = 0,921 × ΔΕ340

(3,22: objętość mierzonego roztworu; 1: grubość komórki; 0,1: objętość roztworu próbki; masa cząsteczkowa glukozy wynosi 180,16 g/mol).

5.2.7.

Jeżeli z jakiegokolwiek powodu pomiar nie może zostać wykonany przy 340 nm, można go wykonać przy długości fali 365 nm lub 334 nm, liczba 6,3 w powyższym wzorze powinna zostać zastąpiona odpowiednio liczbami 3,5 lub 6,18.

6. OBLICZANIE I POSTAĆ WYNIKÓW

a)	E = zawartość „skrobi” w g/100 g: E = ((100 × 0,9 × Gl)/(p × f))

b)	Z = zawartość „glukozy” w g/100 g: Z = ((100 × Gl)/(p × f))

gdzie:

Gl	=	glukoza w g/l (5.2.6.);
f	=	współczynnik rozcieńczenia (ppkt 5.1.1.);
p	=	masa próbki w g;
0,9	=	współczynnik przemiany glukozy dla skrobi.

Uwagi:

1.	Jeżeli nie można przefiltrować roztworu badania stosowanie do pkt 5.1.7, należy zastosować odpowiednie metody w celu otrzymania czystego roztworu.

2.	W przypadku wystąpienia zatrzymania enzymów zaleca się zastosowanie metody polegającej na dodaniu ustalonych ilości czystych skrobi.

(1) U oznacza międzynarodową jednostkę aktywności enzymu.

ZAŁĄCZNIK II

Oznaczanie ilości skrobi, dekstryn lub innych skrobi modyfikowanych w wyrobach objętych kodami CN 3505 20 10 do 3505 20 90 oraz ilości substancji skrobiowych w wyrobach objętych kodami CN 3809 10 10 do 3809 10 90

I. ZASADA

Skrobia jest przekształcana w wyniku hydrolizy kwasowej w cukry redukujące, które oznaczane są objętościowo z zastosowaniem roztworu Fehlinga.

II. APARATURA I ODCZYNNIKI

1.	Kolba 250 ml.

2.	Kolba miernicza 200 ml.

3.	Biureta skalowana 25 ml.

4.	Kwas solny o gęstości 1,19.

5.	Roztwór wodorotlenku potasu.

6.	Węgiel drzewny odbarwiający.

7.	Roztwór Fehlinga.

8.	Roztwór błękitu metylowego (1 %).

III. METODA

W kolbie 250 ml umieścić próbkę zawierającą około 1 g skrobi. Dodać 100 ml wody destylowanej i 2 ml kwasu solnego. Doprowadzić do wrzenia i wykraplać przez trzy godziny.

Przenieść zawartość kolby wraz z wypłuczynami do kolby mierniczej 200 ml. Schłodzić i doprowadzić do odczynu prawie obojętnego roztworem wodorotlenku potasu. Uzupełnić wodą destylowaną do objętości 200 ml i przefiltrować przez niewielką ilość odbarwiającego węgla drzewnego.

Następnie przelać roztwór do skalowanej biurety i zredukować 10 ml roztworu Fehlinga w następujący sposób:

Do naczynia o płaskim dnie i objętości około 250 ml wlać 10 ml roztworu Fehlinga (5 ml roztworu A i 5 ml roztworu B). Wstrząsnąć do uzyskania jasnej barwy roztworu i dodać 40 ml wody destylowanej oraz niewielką ilość kwarcu lub pumeksu.

Umieścić kolbę na czworokątnej płytce azbestowej z okrągłym otworem o średnicy ok. 6 cm pośrodku, tak aby azbest z kolei spoczywał na kawałku siatki drucianej. Podgrzać kolbę w takiej temperaturze, aby znajdująca się w środku ciecz zaczęła wrzeć po około dwóch minutach.

Z biurety dodawać do wrzącej cieczy stopniowo roztwór cukru do chwili aż błękitny kolor roztworu Fehlinga stanie się trudno dostrzegalny; wówczas dodać 2 do 3 kropel błękitu metylenowego jako wskaźnika i dokończyć miareczkowanie, dodając dalsze ilości roztworu cukru, kropla po kropli, aż zginie błękitny kolor roztworu wskaźnikowego.

W celu uzyskania większej dokładności powtórzyć miareczkowanie zgodnie z tymi samymi warunkami, lecz dodając od razu prawie cały roztwór cukru wymagany do zredukowania roztworu Fehlinga. Podczas drugiego miareczkowania redukcja roztworu Fehlinga powinna nastąpić w ciągu trzech minut. Podtrzymywać wrzenie dokładnie przez kolejne dwie minuty, dodając przez minutę odczynnik kropla po kropli do wrzącego roztworu aż błękitny kolor zniknie.

Wagowy udział procentowy skrobi w próbce jest określany za pomocą następującego wzoru:

skrobia % = ((T × 200 × 100)/(n × p)) × 0,95

gdzie:

T	:	oznacza liczbę gramów bezwodnej dekstrozy odpowiadającą 10 ml roztworu Fehlinga (5 ml roztworu A i 5 ml roztworu B). Miano to odpowiada 0,04945 g bezwodnej dekstrozy, kiedy roztwór A zawiera 17,636 g miedzi na litr;
n	:	oznacza liczbę ml roztworu cukru użytego do miareczkowania;
p	:	oznacza wagę próbki;
0,95	:	oznacza stopień przekształcenia dekstrozy w skrobię.

IV. PRZYGOTOWANIE ROZTWORU FEHLINGA

Roztwór A	:	W kolbie mierniczej rozpuścić w wodzie destylowanej 69,278 g czystego krystalicznego siarczanu miedzi – odczynnik analityczny (CuSO4 5 H2O) – wolnego od żelaza i uzupełnić wodą destylowaną do objętości 1 litra. Właściwa moc tego roztworu musi zostać sprawdzona poprzez ilościowe określenie miedzi.
Roztwór B	:	W kolbie mierniczej rozpuścić w wodzie destylowanej 100 g wodorotlenku sodu i 346 g podwójnego winianu sodowo-potasowego (sól Rochelle’a) i uzupełnić wodą destylowaną do objętości 1 litra.

Obydwa roztwory A i B muszą zostać zmieszane w równych ilościach bezpośrednio przed zastosowaniem. 10 ml roztworu Fehlinga (5 ml roztworu A i 5 ml roztworu B) zostaje całkowicie zredukowane, zgodnie z warunkami opisanymi w pkt III, przez 0,04945 g bezwodnej dekstrozy.

ZAŁĄCZNIK III

Wykrywanie zwyczajnej mąki lub mączki pszennej w makaronie, spaghetti i produktach pokrewnych (pasta)

(na podstawie metody Younga i Gillesa, zmodyfikowanej przez Bernaertsa i Grunera)

I. ZASADA

Ekstrakt próbki makaronu do analizy jest przygotowywany z wykorzystaniem rozpuszczalnika niepolarnego.

Ekstrakt ten jest poddawany chromatografii na cienkiej warstwie żelu silikonowego, tak aby oddzielić sterole obecne w różnych częściach formy pasma.

Na podstawie liczby jaskrawo kolorowych pasm możliwe jest określenie, czy badany produkt został wyprodukowany wyłącznie z pszenicy durum czy z pszenicy zwyczajnej, ewentualnie z mieszanki obydwu odmian. Możliwe jest także określenie, czy zostały dodane jaja.

II. APARATURA I ODCZYNNIKI

1.	Homogenizator lub rozcieracz pozwalający uzyskać granulat przechodzący przez standardowe sito 0,200 mm.

2.	Standardowe sito 0,200 mm.

3.	Parownik z kąpielą wodną w celu odparowywania pod zmniejszonym ciśnieniem.

Płytka szklana, blaszka aluminiowa lub inna podkładka o rozmiarach 20 cm × 20 cm pokryta cienką warstwą żelu silikonowego. W przypadku konieczności przygotowania warstwy silikonowej zmieszać żel silikonowy z ok. 13 % gipsu i uformować warstwę o grubości 0,25 mm zgodnie z zaleceniami producenta aparatury.

5.	Mikropipeta do odmierzenia 20 mikrolitrów.

6.	Pojemnik z pokrywą do prowadzenia chromatogramów.

7.	Rozpylacz.

8.	Eter naftowy o punkcie wrzenia między 40 a 60 °C, ponownie destylowany przed zastosowaniem.

9.	Eter etylu bezwodnego do analizy.

10.	Tetrachlorometan do chromatografii, ponownie destylowany przed zastosowaniem.

11.	Kwas fosfomolibdenowy do analizy.

12.	Alkohol etylowy 94°.

III. METODA

Zetrzeć około 20 g próbki do analizy, tak aby całość mogła zostać przesiana przez sito. Umieścić próbkę w kolbie Erlenmeyera i dodać 150 ml eteru naftowego. Pozostawić w temperaturze pokojowej do następnego dnia. Od czasu do czasu wstrząsnąć.

Następnie przefiltrować przez lejek Büchnera z sitkiem lub filtrem spiekanym. Stopniowo przenosić tak otrzymywany czysty roztwór do kolby mierniczej 100 ml. Odparować rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem, podgrzewając kolbę w kąpieli wodnej w temperaturze 40 °C do 50 °C. Kiedy rozpuszczalnik wyparuje, ogrzewać pod zmniejszonym ciśnieniem przez następne 10 minut.

Po wystudzeniu kolby określić wagę ekstraktu. Rozpuścić ekstrakt w eterze etylowym na bazie 1 ml eteru etylowego na 60 mg ekstraktu.

Uaktywnić cienkie warstwy, podgrzewając je do temp. 130 °C przez trzy godziny. Pozostawić do ostudzenia w eksykatorze zawierającym żel silikonowy. Płytki, które nie zostaną bezpośrednio wykorzystane, mogą zostać przechowane w tym samym ekstykatorze.

Wpuścić, kropla po kropli, 20 mikrolitrów czystego roztworu w celu uformowania pasma o stałej szerokości i długości 3 cm, na warstwie najlepiej nowo aktywizowanej. Pozostawić rozpuszczalnik do wyparowania.

Przeprowadzić chromatogram w temperaturze pokojowej z tetrachlorometanem przy użyciu pojemnika chromatograficznego, którego ściany pokryte zostały papierem filtrującym zamoczonym w rozpuszczalniku. Po około godzinie rozpuszczalnik osiągnie wysokość 18 cm. Usunąć płytkę i pozostawić rozpuszczalnik do wyparowania. W celu lepszego odseparowania pasm przeprowadzić chromatogram po raz drugi. Ponownie pozostawić rozpuszczalnik otwarty do wyparowania.

Rozpylić cienką warstwę żelu silikonowego z 20-procentowym roztworem kwasu fosfomolibdenowego w alkoholu etylowym. Kolor warstwy musi być jednolicie żółty. Wyzwolić pasma ogrzewając płytkę z rozpylonym żelem w temperaturze 110 °C przez pięć minut.

IV. INTERPRETACJA CHROMATOGRAMU

Jeżeli chromatogram wykazuje pojedyncze główne jaskrawokolorowe pasmo o wartościach Rf 0,4–0,5, do produkcji makaronu zastosowano pszenicę durum. Jeżeli, z drugiej strony, pojawią się dwa główne pasma jednakowo jaskrawe, surowcem użytym do produkcji jest pszenica zwyczajna. Mieszanki pszenicy durum i pszenicy zwyczajnej można określić, porównując względną jaskrawość obydwu pasm.

Jeżeli pojawią się trzy pasma (dwa pasma na wysokości występowania głównego pasma dla pszenicy zwyczajnej oraz jedno dodatkowe pasmo między nimi), do makaronu zostały dodane jaja. W takim przypadku użyta została pszenica durum, jeśli środkowe pasmo jest jaskrawsze od pasma górnego. Z drugiej strony, jeżeli górne pasmo jest jaskrawsze od pasma środkowego, do produkcji użyto pszenicy zwyczajnej.

ZAŁĄCZNIK IV

Uchylone rozporządzenie i jego zmiana

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 4154/87	(Dz.U. L 392 z 31.12.1987, s. 19).
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 203/98	(Dz.U. L 21 z 28.1.1998, s. 6).

ZAŁĄCZNIK V

Tabela korelacji

Rozporządzenie (EWG) nr 4154/87	Niniejsze rozporządzenie
Artykuły 1–4	Artykuły 1–4
Artykuł 5	—
—	Artykuł 5
Artykuł 6	Artykuł 6
Załączniki I, II i III	Załączniki I, II i III
—	Załącznik IV
—	Załącznik V

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

17.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 248/19

DECYZJA KOMISJI

z dnia 4 czerwca 2008 r.

w sprawie pomocy państwa C 57/07 (ex N 843/06), którą Republika Słowacka zamierza przyznać na rzecz Alas Slovakia, s.r.o.

(notyfikowana jako dokument nr C(2008) 2254)

(Jedynie tekst w języku słowackim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2008/734/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 88 ust. 2 akapit pierwszy,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag zgodnie z przywołanymi artykułami (1) i po uwzględnieniu tych uwag,

a także mając na uwadze, co następuje:

I. PROCEDURA

(1)

Pismem z dnia 15 grudnia 2006 r., zarejestrowanym przez Komisję w dniu 18 grudnia 2006 r. (A/40324), władze słowackie, zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu WE, zgłosiły Komisji zamiar przyznania indywidualnej regionalnej pomocy inwestycyjnej w formie ulgi podatkowej dla działalności inwestycyjnej Alas Slovakia, s.r.o. w dziewięciu różnych lokalizacjach (2).

(2)

Wnioski o udzielenie informacji wysłano odpowiednio dnia 13 lutego 2007 r. (D/50598), 8 maja 2007 r. (D/51936), 25 lipca 2007 r. (D/53139) oraz 12 października 2007 r. (D/54058). Władze słowackie przekazały dodatkowe informacje za pośrednictwem pism z dnia 12 marca 2007 r. (A/32162), 4 czerwca 2007 r. (A/34580), 13 sierpnia 2007 r. (A/36769) oraz 31 października 2007 r. (A/39017).

(3)	Pismem z dnia 11 grudnia 2007 r. (dalej zwanym „decyzją o wszczęciu postępowania”) Komisja poinformowała Słowację o podjęciu decyzji w sprawie wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w odniesieniu do tej pomocy.

(4)	Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3). Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia uwag.

(5)	Komisja nie otrzymała żadnych uwag od zainteresowanych stron ani od Republiki Słowackiej.

II. SZCZEGÓŁOWY OPIS ŚRODKA POMOCY

2.1. Cel środka pomocy

(6)

Celem środka pomocy jest wsparcie rozwoju regionalnego w regionach Nitry (4), Trnavy (5) i Trenčína (6), znajdujących się w Zachodniej Słowacji, która w dniu zgłoszenia była obszarem objętym pomocą na mocy art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE; zgodnie ze słowacką mapą regionalnej pomocy państwa na lata 2004–2006 (7) pułap intensywności pomocy wynosi 50 % ekwiwalentu dotacji netto (EDN).

(7)

Przedłożony projekt stanowi środek pomocy indywidualnej zgłoszony przez władze słowackie, tzn. przedmiotowa pomoc nie jest przyznawana w ramach istniejącego systemu pomocy w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady zastosowania art. 93 Traktatu WE (8).

2.2. Forma i charakter pomocy

(8)

Zgłoszona pomoc ma zostać udzielona w formie ulgi podatkowej przyznawanej w systemie rocznym pomiędzy 2007 a 2011 r. Roczna ulga ograniczona jest do wysokości 50 % należnego od przedsiębiorstwa Alas Slovakia, s.r.o. podatku od osób prawnych. Łączna kwota zwolnienia z podatku nie może przekroczyć 100 813 444 SKK według wartości bieżącej (9) (około 2,89 mln EUR). Z pomocy nie można korzystać równocześnie z pomocą otrzymaną z innych źródeł na pokrycie tych samych kosztów kwalifikowalnych.

(9)	Zgłoszona pomoc jest kontynuacją wcześniej udzielonej pomocy w formie zwolnienia z podatku (na podstawie art. 35a ustawy o podatku dochodowym), która została zatwierdzona przez słowacki urząd ds. pomocy państwa przed przystąpieniem Republiki Słowackiej do UE (10).

(10)

Zgodnie z art. 35a ustawy o podatku dochodowym beneficjentowi pomocy przyznaje się ulgę od podatku od osób prawnych w wysokości 100 % na okres pięciu kolejnych lat, następnie beneficjent uprawniony jest do wnioskowania o przyznanie mu dalszej ulgi podatkowej w wysokości 50 % na okres kolejnych pięciu lat. Przesłane zgłoszenie dotyczy drugiego okresu pięcioletniego. Zgłoszona pomoc obejmuje inne wydatki kwalifikowalne oraz częściowo inne zakłady niż te objęte pomocą udzieloną przed przystąpieniem do UE.

2.3. Podstawa prawna udzielenia pomocy indywidualnej

(11)

Krajową podstawę prawną dla udzielenia pomocy stanowią: ustawa nr 231/1999 Z. z. w sprawie pomocy państwa z późn. zm., ustawa nr 595/2003 Z. z. w sprawie podatku dochodowego z późn. zm. oraz ustawa nr 366/1999 Z. z. w sprawie podatku dochodowego z późn. zm. obowiązująca na dzień 31 grudnia 2003 r., w szczególności art. 52 ust. 3 ustawy nr 595/2003 Z. z. w sprawie podatku dochodowego z późn. zm., na warunkach określonych w art. 35a ustawy nr 366/1999 Z. z. w sprawie podatku dochodowego z późn. zm. obowiązującej na dzień 31 grudnia 2003 r. (11).

2.4. Beneficjenci

(12)

Beneficjent pomocy, Alas Slovakia, s.r.o., to duże przedsiębiorstwo. Przejęło ono działalność prowadzoną przez wcześniejsze przedsiębiorstwa państwowe „Západoslovenské kameňolomy a štrkopiesky” oraz „Strmáč Comp. Ltd.”. Działalność beneficjenta w zakresie wydobycia i przetwarzania niezastrzeżonych surowców mineralnych (żwir, kamień) należy do działu 08, grupy 08.1, klas 08.11 i 08.12 w statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE. Beneficjent zajmuje się również produkcją i sprzedażą cementu i mieszanek betonowych – dział 23, grupa 23.6 w klasyfikacji NACE.

(13)	Zgodnie z informacjami na stronie internetowej spółki, Alas Slovakia, s.r.o. jest jednym z głównych producentów kamionki w Republice Słowackiej. Jej udział w rynku słowackim wynosi około 15 %.

(14)

Głównym udziałowcem (67,45 %) Alas Slovakia, s.r.o. jest spółka Alas International Baustoffproduktions AG (dalej zwana „Alas International”), z siedzibą w Ohlsdorf (Austria), należąca do grupy holdingowej ASAMER. Alas International założona została w 1998 r. jako spółka holdingowa prowadząca działalność międzynarodową w dziedzinie kruszyw i betonu.

2.5. Projekt inwestycyjny

(15)

Według władz słowackich pomoc dotyczy zarówno stworzenia trzech nowych zakładów (Červeník, Okoč i Prievidza), oraz modernizacji, racjonalizacji i dywersyfikacji w sześciu istniejących zakładach produkcyjnych (Veľký Grob, Veľký Cetín, Komjatice, Kamenec pod Vtáčnikom, Hontianske Trsťany-Hrondín i Nitra). Projekt inwestycyjny obejmie zakup nowoczesnego i przyjaznego środowisku wyposażenia technicznego od osób trzecich oraz stworzenie i ulepszenie różnych miejsc wydobycia surowców (kamienia i żwiru, kruszyw). Mogłoby się wydawać, że wszystkie te zakłady są zupełnie niezależne od siebie, ponieważ nie istnieją między nimi żadne związki funkcjonalne ani gospodarcze.

(16)

Poprzez takie działania inwestycyjne spółka pragnie podwyższyć jakość swoich produktów i świadczonych usług, a także zagwarantować niezawodność dostaw wymaganych ilości i rodzajów produktów do inwestorów budowlanych. Kwalifikowalne koszty projektu szacowane są na 345 026 285 SKK (około 9,90 mln EUR) według wartości bieżącej.

(17)

Według zgłoszenia prace nad projektem miały rozpocząć się w 2007 r. Realizacja projektu powinna zostać zakończona do 2011 r. Szczegóły podano w tabeli zamieszczonej poniżej.

Zakład	Rodzaj nowej inwestycji	Okres inwestycji	Liczba nowych miejsc pracy	Kwota inwestycji – wartość nominalna (w tys. SKK)
Veľký Grob	Racjonalizacja Rozbudowa istniejącego zakładu	2007, 2008	—	26 400
Veľký Cetín	Modernizacja	2007	—	9 000
Komjatice	Modernizacja	2008	—	10 200
Kamenec pod Vtáčnikom	Modernizacja Dywersyfikacja	2007, 2008 2010, 2011	27	151 000
Hontianske Trsťany-Hrondín	Dywersyfikacja	2008, 2009	20	49 000
Červeník	Stworzenie nowego zakładu	2007, 2009	16	40 000
Okoč	Stworzenie nowego zakładu	2007	14	29 000
Nitra	Dywersyfikacja	2008	—	14 000
Prievidza	Stworzenie nowego zakładu	2009, 2010	4	51 000
Ogółem			81	379 600

III. POWODY WSZCZĘCIA POSTĘPOWANIA

(18)

W decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w przedmiotowej sprawie Komisja zauważyła, że ma wątpliwości co do zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE oraz Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej (12) (dalej zwanych „wytycznymi KPR z 1998 r.”) z następujących przyczyn:

—

Po pierwsze, Komisja miała wątpliwości, czy spełnione zostały warunki dotyczące ograniczeń regionalnej pomocy inwestycyjnej dla nowych inwestycji, określone w pkt 4.4 wytycznych KPR z 1998 r. Zgodnie z pkt 4.4 wytycznych KPR z 1998 r. nowa inwestycja definiowana jest jako inwestycja w środki trwałe związana z tworzeniem nowego zakładu, rozbudową istniejącego zakładu bądź rozpoczęciem nowej działalności, która pociąga za sobą fundamentalną zmianę produktu lub procesu produkcyjnego w istniejącym zakładzie (poprzez racjonalizację, dywersyfikację lub modernizację). Definicja ta wyklucza ze swojego zakresu inwestycje odtworzeniowe. Pomoc na inwestycje odtworzeniowe uznaje się za pomoc operacyjną, która dopuszczana jest jedynie, jeżeli spełnione zostały szczególne warunki (zob. pkt 4.15, 4.16 i 4.17 wytycznych KPR z 1998 r.).

—

Okazało się, że w przynajmniej trzech zakładach (Veľký Grob, Veľký Cetín i Kamenec pod Vtáčnikom) beneficjent dokonuje zakupu tego samego rodzaju maszyn/sprzętu, jaki obecnie jest używany i dzierżawiony. Można kwestionować lepszą jakość zakupionego sprzętu i znaczne zwiększenie produkcji, mimo że beneficjent twierdził, że nowy sprzęt będzie nowocześniejszy niż sprzęt dzierżawiony obecnie.

—

W zakładzie w Nitrze beneficjent oferować będzie swoim klientom jedynie usługi „uzupełniające” w celu „utrzymania udziału spółki w rynku, przepływu środków pieniężnych i wyników gospodarczych” (13). Trudno było uzasadnić pomoc w sytuacji, kiedy nie jest planowane wprowadzenie żadnej dodatkowej działalności.

—

Po drugie, omawiana pomoc stanowi pomoc indywidualną, która ma zostać przyznana spółce działającej w konkretnym sektorze wydobycia surowców. Ten środek pomocy zatem należy potraktować jako środek selektywny o większym oddziaływaniu na inne spółki prowadzące działalność w tym samym sektorze. Zgodnie z pkt 2 wytycznych KPR z 1998 r. indywidualna pomoc ad hoc udzielona pojedynczej spółce lub ograniczona do jednego obszaru działalności może oddziaływać negatywnie na konkurencję na właściwym rynku, a jej wpływ na rozwój regionalny będzie raczej ograniczony. Pomoc taka zazwyczaj udzielana jest w ramach specyficznej polityki przemysłowej sektora i nie pozostaje w zgodzie z zamysłem polityki pomocy regionalnej jako takiej. Polityka pomocy regionalnej musi zachować neutralny charakter w zakresie przyznawania zasobów produkcyjnych różnym sektorom i formom działalności gospodarczej. Podsumowując, z wytycznych KPR z 1998 r. wynika negatywne stanowisko wobec pomocy indywidualnej, chyba że można dowieść, że korzyści dla regionu wynikające z zastosowania środka pomocy są większe niż zakłócenie konkurencji i wpływ na wymianę handlową. W omawianym przypadku Komisja miała wątpliwości, czy ograniczone korzyści dla rozwoju regionalnego mogą uzasadniać stosunkowo wysoką kwotę pomocy przypadającą na jedno nowe miejsce pracy.

—

Z przekazanych informacji wynika, że bezpośrednio w wyniku projektu stworzonych zostanie jedynie 81 miejsc pracy, zaś 57 miejsc pracy bezpośrednio związanych z projektem stworzonych już w przeszłości przez beneficjenta zostałoby zachowanych dzięki pomocy inwestycyjnej. Nowe miejsca pracy byłyby zlokalizowane jedynie w pięciu z dziewięciu zakładów objętych projektem (zob. tabela powyżej). Komisja odnotowała, że 34 z 81 nowych miejsc pracy miałoby powstać w przewidywanych trzech nowych zakładach (14). W konsekwencji Komisja miała wątpliwości, czy uzasadniona jest stosunkowo wysoka kwota pomocy przyznanej na jedno nowe miejsce pracy bezpośrednio związane z projektem, w szczególności w sektorze niskich wynagrodzeń (kwota pomocy przypadającej na jedno nowe miejsce pracy bezpośrednio związane z projektem równa byłaby około siedmiu rocznym wynagrodzeniom).

—

Co się tyczy liczby nowych miejsc pracy pośrednio związanych z projektem, władze słowackie w piśmie z dnia 17 lutego 2007 r. wstępnie wskazały, że liczba takich miejsc pracy wyniesie 100. Następnie, w piśmie z dnia 4 czerwca 2007 r. zawierającym dodatkowe informacje, władze słowackie nawiązały do statystyk Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Kruszyw, twierdząc, że liczba stworzonych miejsc pracy pośrednio związanych z projektem wyniesie 414–690. Zgodnie z tymi badaniami, w sektorze, w którym omawiana spółka prowadzi działalność gospodarczą, każde nowe miejsce pracy powoduje powstanie około 3–5 kolejnych miejsc pracy. Wreszcie w ramach informacji udzielonych dnia 13 sierpnia 2007 r., władze słowackie odniosły się o badań dostarczonych spółce Alas przez Uniwersytet w Leoben (Austria), według których w sektorze przetwórstwa surowców na każde miejsce pracy stworzone bezpośrednio w wyniku realizacji projektu inwestycyjnego przypada 30–40 nowym miejscom pracy pośrednio związanych z projektem (15). Komisja wyraziła wątpliwość, czy to ogólne stwierdzenie dotyczące wydobycia minerałów może być przeniesione na grunt sektora materiałów budowlanych.

—

Ponadto pomoc udzielana jest na działalność w przemyśle wydobywczym, którego lokalizacji nie określa przyznanie pomocy, ale dostępność materiałów; mniejszy wpływ mają tutaj niekorzystne warunki na poziomie regionu, które zazwyczaj hamują rozwój regionalny. W związku z powyższym można założyć, że wykorzystanie zasobów byłoby możliwe nawet bez przyznanej pomocy. Dodatkowo, ponieważ przedsiębiorstwo Alas prowadziło już działalność w większości z tych zakładów na podstawie długoterminowych licencji, stymulujący charakter dodatkowej pomocy był wątpliwy.

—

Po trzecie, prawdopodobny ograniczony charakter korzyści dla rozwoju regionu musi równoważyć wynikający z zastosowania środka pomocy wpływ na wymianę handlową i zakłócenie konkurencji, który według władz słowackich również będzie niewielki. Zasięg sprzedaży produktów spółki jest ograniczony (ok. 50 km w przypadku transportu drogowego lub 150 km w przypadku transportu kolejowego) ze względu na ich stosunkowo niewielką wartość w stosunku do kosztów transportu. Władze słowackie wskazały, że tylko jeden zakład (Hontianske Trsťany-Hrondín) byłby w stanie prowadzić wywóz części swojej produkcji (do 50 tys. ton kamienia budowlanego rocznie o wartości 9 mln SKK) na Węgry. Oczekuje się, że trzy inne zakłady (Veľký Cetín, Okoč i Komjatice) konkurować będą z przywozem z Węgier. Alas Slovakia, s.r.o. nie spodziewa się konkurencji z innymi spółkami wydobywającymi i przetwarzającymi minerały w Austrii i Republice Czeskiej. Zdaje się to jednak stanowić zaprzeczenie informacji zawartych we wniosku o pierwszą część pomocy, złożonym przez władze słowackie dnia 16 kwietnia 2003 r., w którym wymienieni byli potencjalni konkurenci z tych dwóch krajów.

Biorąc pod uwagę lokalizację zakładów spółki, Komisja miała wątpliwości odnośnie do stopnia, w jakim handel z innymi państwami członkowskimi (np. Austrią i Republiką Czeską) zostałby zakłócony.

—

Ponadto zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie definicji rynku właściwego dla celów wspólnotowego prawa konkurencji (16), w niektórych przypadkach, nawet jeżeli dostawy z danego zakładu są ograniczone do konkretnego obszaru wokół niego, może się zdarzyć, że rozmieszczenie zakładów spowoduje, że obszary wokół różnych zakładów będą znacznie na siebie zachodzić. Jeżeli taka sytuacja ma miejsce, na ustalanie cen produktów z takich zakładów mogą mieć wpływ skutki łańcucha substytucji, co prowadzi do konsekwencji dla szerszego rynku geograficznego.

W rezultacie Komisja miała wątpliwości, czy oczekiwane korzyści dla rozwoju regionalnego płynące z udzielonej pomocy zrekompensują jej negatywny wpływ na wymianę handlową.

IV. UWAGI OD REPUBLIKI SŁOWACKIEJ I ZAINTERESOWANYCH STRON

(19)	Nie otrzymano żadnych uwag od władz słowackich ani od stron trzecich, które rozwiewałyby wątpliwości wyrażone w chwili wszczęcia formalnego postępowania.

V. OCENA ŚRODKA POMOCY

V.1. Zgodność z prawem

(20)	Zgłaszając środek pomocowy z klauzulą zawieszającą do momentu zatwierdzenia przez Komisję, władze słowackie spełniły wymogi proceduralne art. 88 ust. 3 Traktatu WE.

V.2. Charakter pomocy otrzymywanej od państwa

(21)	Komisja uznała, że środek pomocy stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE z przyczyn wskazanych wcześniej w decyzji o wszczęciu postępowania.

V.2.1. Wykorzystanie środków publicznych

(22)	Pomoc obejmuje wykorzystanie środków publicznych, ponieważ formę pomocy stanowi zwolnienie z podatku od osób prawnych.

V.2.2. Przewaga ekonomiczna

(23)	Środek pomocy zwalnia spółkę Alas Slovakia, s.r.o. z kosztów, które musiałaby ona ponosić w normalnych warunkach rynkowych. Zapewni zatem spółce Alas Slovakia, s.r.o. przewagę nad innymi spółkami.

V.2.3. Selektywność

(24)	Środek pomocy jest selektywny, ponieważ odnosi się tylko do jednego przedsiębiorstwa.

V.2.4. Zakłócenie konkurencji i wymiany handlowej

(25)	Produkcja objęta projektem jest przedmiotem wymiany handlowej. W związku z tym wywierany jest wpływ na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi. Ponadto korzyści przyznane spółce Alas Slovakia, s.r.o. i jej działalność produkcyjna zakłócają bądź mogą zakłócić konkurencję.

V.3. Zgodność

(26)

Środek stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE, ale jego zgodność należy ocenić pod kątem odstępstw przewidzianych w art. 87 ust. 2 i 3 Traktatu WE. Odstępstwa przewidziane w art. 87 ust. 2 Traktatu WE, dotyczące pomocy o charakterze socjalnym przyznawanej indywidualnym konsumentom, pomocy mającej na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi lub innymi zdarzeniami nadzwyczajnymi oraz pomocy przyznawanej gospodarce niektórych regionów Republiki Federalnej Niemiec nie mają w tym przypadku zastosowania. Pomocy nie można uznać za projekt stanowiący przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania lub za środek mający na celu zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce Republiki Słowackiej, zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. b) Traktatu WE. Środek nie kwalifikuje się również do odstępstwa z art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE, przewidującego zatwierdzenie pomocy przeznaczonej na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, gdzie pomoc taka nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Podobnie środek nie ma również na celu wspierania kultury i zachowania dziedzictwa kulturowego, zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. d) Traktatu WE.

(27)

Zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) dozwolona jest pomoc przeznaczona na sprzyjanie rozwojowi regionów, w których poziom życia jest rażąco niski lub regionów, w których istnieje poważny stan niedostatecznego zatrudnienia. Regiony Nitra, Trnava i Trenčín (Słowacja Zachodnia) kwalifikują się do skorzystania z tego odstępstwa.

(28)

W swojej decyzji o wszczęciu formalnego postępowania Komisja wyjaśniła przyczyny, podsumowane w części III niniejszej decyzji, dla których ma wątpliwości, czy rozpatrywany środek pomocy może kwalifikować się do zastosowania odstępstwa na mocy art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE. Wobec braku jakichkolwiek uwag ze strony Republiki Słowackiej i stron trzecich, Komisja może jedynie stwierdzić, że jej wątpliwości zostały potwierdzone.

VI. WNIOSEK

(29)

Zdaniem Komisji pomoc zgłoszona przez Republikę Słowacką zgodnie z powyższymi motywami 6–10 nie jest zgodna ze wspólnym rynkiem na mocy żadnego odstępstwa przewidzianego w Traktacie WE i musi zostać zabroniona. Według władz słowackich pomoc nie została jeszcze przyznana, zatem nie ma potrzeby występowania o jej zwrot,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zwolnienie z podatku, którego dotyczy zgłoszenie, stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE.

Środki pomocy państwa w wysokości 100 813 444 SKK (około 2,89 mln EUR), które Republika Słowacka zamierza przyznać na rzecz Alas Slovakia, s.r.o., nie są zgodne ze wspólnym rynkiem.

W związku z powyższym pomoc nie może zostać przyznana.

Artykuł 2

W ciągu dwóch miesięcy od daty powiadomienia o niniejszej decyzji Republika Słowacka ma obowiązek poinformować Komisję o środkach podjętych w celu dostosowania się do decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Słowackiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 4 czerwca 2008 r.

W imieniu Komisji

Neelie KROES

Członek Komisji

(1) Dz.U. C 30 z 2.2.2008, s. 13.

(2) Pismem z dnia 13 lutego 2006 r. Komisja zwróciła się do władz słowackich z wnioskiem o przeprowadzenie oceny dziewięciu różnych zgłoszeń, aby móc ocenić kompatybilność każdego z dziewięciu projektów na podstawie ich treści. W odpowiedzi udzielonej 12 marca 2007 r. władze słowackie złożyły Komisji wyjaśnienie, że Alas Slovakia, s.r.o. stanowi jeden podmiot podatkowy posiadający wiele zakładów podlegających wspólnemu opodatkowaniu. Obowiązujące prawo słowackie nie zezwala podatnikom na obliczanie podstawy opodatkowania oraz podatku od osób prawnych osobno dla każdej jednostki organizacyjnej. Władze słowackie uważają zatem, że niemożliwe jest obliczenie kwoty pomocy otrzymanej przez pojedynczy zakład.

(3) Zob. przypis 1.

(4) W miejscowościach: Nitra, Komjatice, Veľký Cetín, Hontianske Trsťany-Hrondín.

(5) W miejscowościach: Červeník, Veľký Grob, Okoč.

(6) W miejscowościach: Kamenec pod Vtáčnikom, Prievidza.

(7) Pomoc państwa SK 72/2003 – Republika Słowacka – „Mapa regionalnej pomocy państwa dla Republiki Słowackiej”.

(8) Dz.U. L 83 z 27.3.1999, s. 1.

(9) Wyrażone względem wartości z 2007 r. i obliczone dla stopy referencyjnej wynoszącej 5,62 %, obowiązującej w dniu zgłoszenia.

(10) W obwieszczeniu słowackiego urzędu ds. pomocy państwa nr 1108/2003 z dnia 25 sierpnia 2003 r. przyznano na rzecz Alas Slovakia, s.r.o., zgodnie z art. 35a ustawy nr 472/2002 z późn. zm. oraz ustawą nr 366/1999, pomoc państwa na lata 2003–2012 o maksymalnej wysokości 87 145 485 SKK. W ramach procedury przejściowej ta pomoc państwa (SK 53/03) uznana została za „istniejącą pomoc”.

(11) Ustawa nr 231/1999 Z. z. w sprawie pomocy państwa z późn. zm., ustawa nr 595/2003 Z. z. w sprawie podatku dochodowego z późn. zm. oraz ustawa nr 366/1999 Z. z. w sprawie podatku dochodowego z późn. zm. obowiązująca na dzień 31 grudnia 2003 r., w szczególności art. 52 ust. 3 ustawy nr 595/2003 Z. z. w sprawie podatku dochodowego z późn. zm., na warunkach określonych w art. 35a ustawy nr 366/1999 Z. z. w sprawie podatku dochodowego z późn. zm. obowiązującej na dzień 31 grudnia 2003 r.

(12) Dz.U. C 74 z 10.3.1998, s.9.

(13) Pismo Ministerstwa Finansów Republiki Słowackiej z dnia 31 maja 2007 r. (nr ref. MF/8790/2007-832).

(14) W tym miejscu należy podkreślić, że 16 z 81 nowych miejsc pracy miałoby powstać w Červeníku, dla którego nie przyznano jeszcze pozwolenia na wydobycie.

(15) „Badania socjoekonomiczne w sektorze produktów końcowych wykonanych z minerałów pokazują, że liczba miejsc pracy tworzonych w sektorze przetwórstwa minerałów jest 30–40 razy wyższa niż liczba miejsc pracy w sektorze minerałów” (cytowane na stronie 31 badania zatytułowanego „Badanie polityki planowania gospodarki surowcami mineralnymi w Europie” – zleconego przez DG ds. Przedsiębiorstw i Przemysłu).

(16) Dz.U. C 372 z 9.12.1997, s. 5.

17.9.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 248/26

WSPÓLNE DZIAŁANIE RADY 2008/736/WPZiB

z dnia 15 września 2008 r.

w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Gruzji, EUMM Georgia

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 14 i art. 25 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dnia 1 września 2008 r. Rada Europejska wyraziła poważne zaniepokojenie otwartym konfliktem, który wybuchł w Gruzji, i wyraziła gotowość Unii Europejskiej (UE) do zaangażowania się we wspieranie wszelkich działań służących znalezieniu pokojowego i trwałego rozwiązania konfliktu.

(2)

Rada Europejska przypomniała, że pokojowe i trwałe rozwiązanie konfliktu w Gruzji musi być oparte na pełnym poszanowaniu zasad niezależności, suwerenności i integralności terytorialnej, które zostały uznane przez prawo międzynarodowe, Akt końcowy helsińskiej Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz rezolucje Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(3)	Sześciopunktowe porozumienie osiągnięte dnia 12 sierpnia 2008 r. na podstawie wysiłków mediacyjnych UE, uzupełnione o porozumienie osiągnięte dnia 8 września 2008 r. dotyczące jego wykonania, pozostaje podstawą procesu stabilizacji.

(4)

Dnia 1 września 2008 r. Rada Europejska przypomniała również, że wyznaczenie w grudniu 2003 r. Specjalnego Przedstawiciela UE (SPUE) w regionie południowego Kaukazu było dalszym krokiem ku pogłębieniu stosunków z Gruzją i z pozostałymi dwoma państwami w tym regionie (Armenią i Azerbejdżanem). Rada Europejska postanowiła, że należy dodatkowo wyznaczyć SPUE ds. kryzysu w Gruzji.

(5)

Dnia 2 września 2008 r. do Gruzji została przemieszczona misja rozpoznawcza, która rozpoczęła działalność z myślą o zebraniu odpowiednich informacji i przygotowaniu ewentualnej cywilnej misji w ramach europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony (EPBiO). Misja ta powinna w pełni uwzględniać i uzupełniać mandaty dotyczące aktualnej obecności Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych w Gruzji.

(6)	W dniu 3 września 2008 r. Rada zatwierdziła środki przygotowawcze do ewentualnej przyszłej misji EPBiO w Gruzji.

(7)	W piśmie z dnia 11 września 2008 r. rząd Gruzji wezwał UE do rozmieszczenia monitorującej cywilnej misji EPBiO w Gruzji.

(8)	Udział jakichkolwiek państw trzecich w misji powinien być zgodny z ogólnymi wytycznymi określonymi przez Radę Europejską.

(9)	Struktura dowodzenia i kontroli misji nie powinna naruszać zobowiązań umownych szefa misji wobec Komisji w zakresie wykonania budżetu misji.

(10)	Komórka Monitorująca w Sekretariacie Generalnym Rady powinna zostać postawiona w stan gotowości do celów przedmiotowej misji.

(11)	Misja EPBiO będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i zaszkodzić celom wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonym w art. 11 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE:

Artykuł 1

Misja

1. Unia Europejska (UE) niniejszym ustanawia Misję Obserwacyjną Unii Europejskiej w Gruzji, zwaną dalej „EUMM Georgia”. EUMM Georgia jest rozmieszczana etapami, przy czym rozmieszczanie rozpocznie się we wrześniu 2008 r., a faza operacyjna nie później niż dnia 1 października 2008 r.

2. EUMM Georgia działa zgodnie z mandatem misji określonym w art. 2 i realizuje zadania określone w art. 3.

Artykuł 2

Mandat misji

1. EUMM Georgia zapewnia monitorowanie cywilne działań stron, w tym pełne przestrzeganie w całej Gruzji sześciopunktowego porozumienia i jego dalszych środków wykonawczych, działając w ścisłej koordynacji z partnerami, zwłaszcza Organizacją Narodów Zjednoczonych (ONZ) i Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), oraz zgodnie z innymi działaniami UE, aby przyczynić się do stabilizacji, normalizacji i budowy zaufania, prowadząc przy tym politykę europejską wspierającą trwałe rozwiązanie polityczne dla Gruzji.

2. Misja ma następujące cele szczególne:

a)	przyczynianie się do długoterminowej stabilności w całej Gruzji i najbliższym regionie;

b)	w krótkim terminie, ustabilizowanie sytuacji wraz ze zredukowaniem ryzyka wznowienia wrogich działań, w pełni przestrzegając sześciopunktowego porozumienia i jego dalszych środków wykonawczych.

Artykuł 3

Zadania misji

Dla wypełnienia misji, zadania EUMM Georgia są następujące:

Stabilizacja:

Monitorowanie i analizowanie sytuacji związanej z procesem stabilizacji i sporządzanie sprawozdań, skupione na pełnym przestrzeganiu sześciopunktowego porozumienia, w tym na wycofaniu oddziałów, swobodzie przemieszczania się i działaniach podejmowanych przez osoby mogące zakłócić proces stabilizacji, a także na przypadkach naruszania praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego.

Normalizacja:

Monitorowanie i analizowanie sytuacji związanej z procesem normalizacji rządów cywilnych i sporządzanie sprawozdań, skupione na państwie prawa, skuteczności struktur egzekwowania prawa oraz odpowiednim porządku publicznym. Misja będzie również monitorować bezpieczeństwo połączeń transportowych, infrastruktury i obiektów energetycznych, a także aspekty polityczne i aspekty bezpieczeństwa związane z powrotem przesiedleńców wewnętrznych i uchodźców.

3)	Budowa zaufania: Przyczynianie się do zmniejszenia napięć dzięki współpracy, umożliwianiu kontaktów między stronami, a także innym środkom budowania zaufania.

4)	Zapewnianie informacji przydatnych do kształtowania polityki europejskiej oraz działania z myślą o przyszłym zaangażowaniu UE.

Artykuł 4

Struktura misji

1. EUMM Georgia ma następującą strukturę:

a)	dowództwo. Dowództwo składa się z biura szefa misji oraz personelu dowództwa wykonującego wszystkie niezbędne funkcje związane z dowodzeniem i kontrolą oraz wsparciem misji. Dowództwo mieści się w Tbilisi;

b)	biura polowe. Biura polowe rozmieszczone zgodnie z kryterium geograficznym wykonują zadania związane z monitorowaniem i pełnią funkcje konieczne do wsparcia misji;

c)	komórka wspierająca. Komórka wspierająca zlokalizowana jest w Sekretariacie Generalnym Rady w Brukseli.

2. Początkową zdolność umożliwiającą działanie stanowią w ramach EUMM Georgia zespoły monitorowania składające się ze wstępnie wyposażonych komponentów zapewnionych przez państwa członkowskie.

3. Wyżej wymienione elementy podlegają dalszym szczegółowym uzgodnieniom w planie operacji (OPLAN).

Artykuł 5

Dowódca operacji cywilnej

1. Dyrektor Komórki Planowania i Prowadzenia Operacji Cywilnych (CPCC) jest dowódcą operacji cywilnej EUMM Georgia.

2. Dowódca operacji cywilnej, pod kontrolą polityczną i kierownictwem strategicznym Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz ogólnym zwierzchnictwem Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela (SG/WP), sprawuje dowództwo i kontrolę nad EUMM Georgia na poziomie strategicznym.

3. Dowódca operacji cywilnej zapewnia właściwe i skuteczne wykonywanie decyzji Rady, a także decyzji KPiB, w tym przez wydawanie szefowi misji, stosownie do potrzeb, instrukcji na poziomie strategicznym oraz służenie mu doradztwem i wsparciem technicznym.

4. Cały oddelegowany personel pozostaje pod pełnym dowództwem organów krajowych danego państwa wysyłającego lub danej wysyłającej instytucji UE. Organy krajowe przekazują dowódcy operacji cywilnej kontrolę operacyjną (OPCON) nad swoim personelem, zespołami i jednostkami.

5. Dowódca operacji cywilnej ponosi całkowitą odpowiedzialność za zapewnienie należytego wywiązywania się ze spoczywającego na UE obowiązku opieki.

6. Dowódca operacji cywilnej i Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej (SPUE) konsultują się wzajemnie stosownie do potrzeb.

Artykuł 6

Szef misji

1. Szef misji przyjmuje odpowiedzialność za misję oraz sprawuje nad nią dowództwo i kontrolę na poziomie teatru działań.

2. Szef misji sprawuje dowództwo i kontrolę nad personelem, zespołami i jednostkami z państw uczestniczących, zgodnie z zadaniami wyznaczonymi przez dowódcę operacji cywilnej, a także odpowiada za administrację i logistykę, w tym za majątek, zasoby oraz informacje udostępnione misji.

3. Szef misji wydaje instrukcje całemu personelowi misji, co obejmuje w tym przypadku komórkę wspierającą w Brukseli, służące skutecznemu prowadzeniu EUMM Georgia w teatrze działań, i odpowiada za koordynację misji i bieżące zarządzanie nią zgodnie z instrukcjami dowódcy operacji cywilnej wydawanymi na poziomie strategicznym.

4. Szef misji jest odpowiedzialny za wykonanie budżetu misji. W tym celu szef misji podpisuje z Komisją umowę.

5. Szef misji jest odpowiedzialny za nadzór dyscyplinarny nad personelem. Działania dyscyplinarne w odniesieniu do oddelegowanego personelu są podejmowane przez odpowiedni organ krajowy lub organ UE.

6. Szef misji reprezentuje misję EUMM Georgia w obszarze działania i zapewnia odpowiednią widoczność działań misji.

7. Szef misji, stosownie do potrzeb, koordynuje działania z innymi podmiotami z UE w terenie. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia szef misji przyjmuje od SPUE wskazówki polityczne dotyczące sytuacji na miejscu.

8. Szef misji opracowuje OPLAN misji w celu jego przedstawienia Radzie do zatwierdzenia. W zadaniu tym szefa misji wspiera Sekretariat Generalny Rady.

Artykuł 7

Personel

1. EUMM Georgia składa się głównie z personelu oddelegowanego przez państwa członkowskie lub instytucje UE. Każde państwo członkowskie lub instytucja UE ponosi koszty związane z oddelegowanym przez siebie personelem, włącznie z kosztami podróży do miejsca rozmieszczenia i z powrotem, wynagrodzeniem, opieką medyczną oraz dodatkami innymi niż mające zastosowanie diety, jak również dodatkami za trudne warunki pracy i za ponoszone ryzyko.

2. Misja zatrudnia na podstawie umów międzynarodowy personel cywilny oraz personel miejscowy, jeżeli wymagane funkcje nie są zapewniane przez personel oddelegowany z państw członkowskich. Wyjątkowo, w należycie uzasadnionych przypadkach, w przypadku braku odpowiednio wykwalifikowanych kandydatów z państw członkowskich, można, w stosownych przypadkach, zatrudniać na podstawie umów obywateli z uczestniczących państw trzecich.

3. Wszyscy członkowie personelu przestrzegają określonych dla danej misji minimalnych norm bezpieczeństwa operacyjnego oraz planu bezpieczeństwa misji wspierającego unijną politykę bezpieczeństwa w terenie. W odniesieniu do ochrony informacji niejawnych UE powierzonych personelowi w trakcie pełnienia obowiązków, przestrzega on zasad i minimalnych norm w zakresie bezpieczeństwa ustanowionych w przepisach Rady dotyczących bezpieczeństwa (1).

Artykuł 8

Status misji i personelu

1. Status misji i jej personelu, w tym, w stosownych przypadkach, przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do wykonania i sprawnego działania misji, zostaje ustalony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 Traktatu. Wspierając Prezydencję, SG/WP może negocjować takie uzgodnienia w jej imieniu.

2. Państwo lub instytucja UE, które oddelegowały członka personelu, są odpowiedzialne za wszelkie związane z oddelegowaniem roszczenia tego członka personelu lub odnoszące się do niego. Dane państwo członkowskie lub instytucja UE są odpowiedzialne za podejmowanie wszelkich działań wobec oddelegowanego członka personelu.

3. Warunki zatrudnienia oraz prawa i obowiązki międzynarodowego i miejscowego personelu cywilnego są określane w umowach zawartych między szefem misji a członkami personelu.

Artykuł 9

Struktura dowodzenia

1. EUMM Georgia, będąc operacją zarządzania kryzysowego, ma jednolitą strukturę dowodzenia.

2. KPiB sprawuje w ramach odpowiedzialności Rady kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne nad EUMM Georgia.

3. Dowódca operacji cywilnej, pod kontrolą polityczną i kierownictwem strategicznym KPiB oraz ogólnym zwierzchnictwem SG/WP, jest dowódcą EUMM Georgia na poziomie strategicznym i jako taki wydaje instrukcje szefowi misji oraz służy mu doradztwem i wsparciem technicznym.

4. Dowódca operacji cywilnej składa sprawozdania Radzie za pośrednictwem SG/WP.

5. Szef misji sprawuje dowództwo i kontrolę nad EUMM Georgia w teatrze działań i odpowiada bezpośrednio przed dowódcą operacji cywilnej.

Artykuł 10

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1. KPiB sprawuje w ramach odpowiedzialności Rady kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne nad misją. Rada niniejszym upoważnia KPiB do podejmowania stosownych decyzji zgodnie z art. 25 akapit trzeci Traktatu. Upoważnienie to obejmuje uprawnienia do mianowania szefa misji, na wniosek SG/WP, oraz do zmiany koncepcji operacji (CONOPS) i OPLAN. Uprawnienia do podejmowania decyzji dotyczących celów i zakończenia misji pozostają kompetencją Rady.

2. KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3. KPiB regularnie otrzymuje, stosownie do potrzeb, sprawozdania od dowódcy operacji cywilnej i od szefa misji na tematy objęte zakresem ich odpowiedzialności.

Artykuł 11

Udział państw trzecich

1. Bez uszczerbku dla autonomii decyzyjnej UE i dla jej jednolitych ram instytucjonalnych, państwa trzecie mogą zostać zaproszone do wniesienia wkładu w misję, pod warunkiem ponoszenia przez nie kosztów oddelegowanego przez siebie personelu, w tym wynagrodzeń, ubezpieczeń od wszelkiego rodzaju ryzyka, diet dziennych oraz kosztów podróży do Gruzji i z tego kraju, oraz wnoszenia stosownego wkładu w pokrycie bieżących wydatków misji.

2. Państwa trzecie wnoszące wkład w misję mają te same prawa i obowiązki w odniesieniu do bieżącego zarządzania misją, co państwa członkowskie UE.

3. Niniejszym Rada upoważnia KPiB do podejmowania stosownych decyzji dotyczących akceptacji proponowanych wkładów oraz do ustanowienia Komitetu Uczestników.

4. Szczegółowe uzgodnienia dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umów zawieranych zgodnie z art. 24 Traktatu. Wspierając Prezydencję, SG/WP może negocjować takie umowy w jej imieniu. W przypadku gdy UE i państwo trzecie zawarły umowę ustanawiającą ramy udziału tego państwa trzeciego w operacjach zarządzania kryzysowego UE, postanowienia tej umowy mają zastosowanie w kontekście misji.

Artykuł 12

Bezpieczeństwo

1. Dowódca operacji cywilnej kieruje planowaniem środków bezpieczeństwa dla EUMM Georgia przez szefa misji i w koordynacji z Biurem Bezpieczeństwa Rady zapewnia ich właściwe i skuteczne wykonywanie zgodnie z art. 5 i 9.

2. Szef misji jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo misji i za zapewnienie przestrzegania minimalnych wymogów bezpieczeństwa mających zastosowanie do tej misji, zgodnie z polityką UE, dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium UE w ramach zadań operacyjnych na mocy postanowień tytułu V Traktatu, i jej instrumentami wspierającymi.

3. Szef misji jest wspierany przez funkcjonariusza ds. bezpieczeństwa misji (MSO), który podlega szefowi misji i pozostaje również w ścisłych stosunkach służbowych z Biurem Bezpieczeństwa Rady.

4. Przed objęciem swoich funkcji personel EUMM Georgia uczestniczy w obowiązkowym szkoleniu w zakresie bezpieczeństwa, zgodnie z OPLAN. Personel uczestniczy również w regularnie organizowanych przez MSO szkoleniach aktualizujących w teatrze działań.

5. Szef misji zapewnia ochronę informacji niejawnych UE zgodnie z przepisami Rady dotyczącymi bezpieczeństwa.

Artykuł 13

Komórka Monitorująca

Komórka Monitorująca zostaje postawiona w stan gotowości do celów EUMM Georgia.

Artykuł 14

Uzgodnienia finansowe

1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z misją wynosi 31 000 000 EUR.

2. Wszystkimi wydatkami zarządza się zgodnie z zasadami i procedurami Wspólnoty mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego UE. Z zastrzeżeniem zgody Komisji, szef misji może dokonywać uzgodnień technicznych z państwami członkowskimi UE, uczestniczącymi państwami trzecimi i innymi podmiotami międzynarodowymi dotyczących wyposażenia, usług i lokali dla EUMM Georgia. Obywatele państw trzecich są dopuszczeni do udziału w przetargach.

3. Szef misji składa szczegółowe sprawozdania Komisji, przez którą jest nadzorowany, o działaniach podjętych w ramach swojej umowy.

4. Uzgodnienia finansowe przestrzegają wymogów operacyjnych misji, włącznie z wymogami dopasowania wyposażenia oraz współdziałania zespołów misji.

5. Wydatki związane z misją są kwalifikowalne od dnia wejścia w życie niniejszego wspólnego działania.

Artykuł 15

Koordynacja

1. Nie naruszając struktury dowodzenia, szef misji działa w ścisłej współpracy z delegacją Komisji, aby zapewnić spójność działań UE wspierających Gruzję.

2. Szef misji działa w ścisłej koordyncji z lokalnymi przedstawicielami Prezydencji UE i innymi szefami misji UE.

3. Szef misji współpracuje z innymi podmiotami międzynarodowymi obecnymi w tym kraju, zwłaszcza z ONZ oraz OBWE.

Artykuł 16

Udostępnianie informacji niejawnych

1. SG/WP jest upoważniony do udostępniania państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszego wspólnego działania, w stosownych przypadkach i zgodnie z wymogami misji, informacji i dokumentów niejawnych UE powstałych do celów tej misji, objętych klauzulą tajności do poziomu „EU CONFIDENTIEL”, zgodnie z przepisami Rady dotyczącymi bezpieczeństwa.

2. SG/WP jest również upoważniony, zgodnie z potrzebami operacyjnymi misji, do udostępniania ONZ i OBWE informacji i dokumentów niejawnych UE powstałych do celów misji, objętych klauzulą tajności do poziomu „RESTREINT UE”, zgodnie z przepisami Rady dotyczącymi bezpieczeństwa. W tym celu dokonuje się uzgodnień lokalnych.

3. W przypadku szczególnej i natychmiastowej potrzeby operacyjnej SG/WP jest również upoważniony do udostępnienia państwu przyjmującemu wszelkich informacji i dokumentów niejawnych UE powstałych do celów tej misji, objętych klauzulą tajności do poziomu „EU RESTREINT” zgodnie z przepisami Rady dotyczącymi bezpieczeństwa. We wszystkich innych przypadkach takie informacje i dokumenty są udostępniane państwu przyjmującemu zgodnie z właściwymi procedurami współpracy między państwem przyjmującym a UE.

4. SG/WP jest upoważniony do udostępnienia państwom trzecim, które przyłączą się do niniejszego wspólnego działania, wszelkich dokumentów jawnych UE związanych z treścią obrad Rady w odniesieniu do misji i objętych tajemnicą zawodową na podstawie art. 6 ust. 1 regulaminu wewnętrznego Rady (2).

Artykuł 17

Przegląd misji

Przegląd misji zostanie przedstawiony KPiB sześć miesięcy po rozpoczęciu misji na podstawie sprawozdania szefa misji i Sekretariatu Generalnego Rady.

Artykuł 18

Wejście w życie i okres obowiązywania

Niniejsze wspólne działanie wchodzi w życie z dniem jego przyjęcia i stosuje się je przez okres 12 miesięcy.

Artykuł 19

Publikacja

1. Niniejsze wspólne działanie zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Decyzje KPiB w sprawie mianowania szefa misji na podstawie art. 10 ust. 1 również zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 września 2008 r.

W imieniu Rady

B. KOUCHNER

Przewodniczący

(1) Decyzja Rady 2001/264/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie przyjęcia przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (Dz.U. L 101 z 11.4.2001, s. 1).

(2) Decyzja Rady 2006/683/WE, Euratom z dnia 15 września 2006 r. w sprawie przyjęcia regulaminu wewnętrznego Rady (Dz.U. L 285 z 16.10.2006, s. 47).

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 248

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 51 17 września 2008

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 897/2008 z dnia 16 września 2008 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 898/2008 z dnia 16 września 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 896/2008 ustalające należności celne przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 16 września 2008 r.	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 899/2008 z dnia 15 września 2008 r. ustanawiające zakaz połowów dorsza w wodach Norwegii obszaru I oraz II przez statki pływające pod banderą Zjednoczonego Królestwa	6
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 900/2008 z dnia 16 września 2008 r. ustanawiające metody analizy i inne przepisy techniczne niezbędne do stosowania systemu przywozu niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych (Wersja skodyfikowana)	8
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 901/2008 z dnia 16 września 2008 r. zawieszające stosowanie ceł przywozowych na pewne ilości cukru przemysłowego w roku gospodarczym 2008/2009	18

	III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
	AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE
*	Wspólne działanie Rady 2008/736/WPZiB z dnia 15 września 2008 r. w sprawie Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Gruzji, EUMM Georgia	26

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MK	28,9
	TR	68,0
	ZZ	48,5
0707 00 05	EG	162,5
	MK	43,3
	TR	95,0
	ZZ	100,3
0709 90 70	TR	90,1
0709 90 70	ZZ	90,1
0805 50 10	AR	69,5
	TR	104,3
	UY	47,5
	ZA	88,3
	ZZ	77,4
0806 10 10	IL	248,7
	TR	101,8
	US	110,9
	ZZ	153,8
0808 10 80	AR	92,1
	AU	195,4
	BR	74,2
	CL	109,7
	CN	78,4
	NZ	107,1
	US	100,5
	ZA	80,5
	ZZ	104,7
0808 20 50	AR	76,1
	CN	90,5
	TR	139,0
	ZA	89,8
	ZZ	98,9
0809 30	TR	142,7
	US	150,3
	ZZ	146,5
0809 40 05	IL	122,2
	TR	82,5
	XS	62,1
	ZZ	88,9

Nr	36/T&Q
Państwo członkowskie	Wielka Brytania
Stado	COD/1N2AB.
Gatunek	Dorsz (Gadus morhua)
Obszar	Wody Norwegii obszaru I oraz II
Data	14.8.2008

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Komisja
	2008/734/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 4 czerwca 2008 r. w sprawie pomocy państwa C 57/07 (ex N 843/06), którą Republika Słowacka zamierza przyznać na rzecz Alas Slovakia, s.r.o. (notyfikowana jako dokument nr C(2008) 2254) ( 1 )	19
	2008/735/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 16 września 2008 r. powołująca przedstawicieli Komisji do Zarządu Europejskiej Agencji Leków	25

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1238/2007 z dnia 23 października 2007 r. ustanawiającego zasady organizacji Rady Odwoławczej Europejskiej Agencji Chemikaliów (Dz.U. L 280 z 24.10.2007)	32


	*	Nota do czytelnika (patrz: wewnętrzna tylna strona okładki)	s3