(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury Scalonej, załączonej do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towarów, określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 ustaliło Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, całkowicie lub częściowo opartej na Nomenklaturze Scalonej, bądź takiej, która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która jest ustanowiona przez specyficzne postanowienia wspólnotowe w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej Ogólnych reguł towary opisane w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku powinny być klasyfikowane do kodów CN wskazanych w kolumnie 2., na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3. tej tabeli.

(4)

Właściwym jest zapewnienie, że wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie klasyfikacji towarów w Nomenklaturze Scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1319/2006 (2) najpóźniej w czwartek każdego tygodnia państwa członkowskie przekazują Komisji określone notowania dotyczące poprzedniego tygodnia.

(2)

Aby zapewnić możliwie najdokładniejszą aktualizację danych wykorzystywanych do zarządzania rynkiem oraz biorąc pod uwagę postęp technologiczny w zakresie przekazywania danych, należy skrócić dotychczasowy termin przekazywania informacji.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1319/2006.

(4)

Aby umożliwić państwom członkowskim dostosowanie się do nowego terminu, niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od dnia 1 września 2008 r.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Decyzja Komisji 2008/61/WE z dnia 17 stycznia 2008 r. zmieniająca załącznik II do decyzji Rady 79/542/EWG w zakresie przywozu z Brazylii świeżego mięsa pochodzącego z bydła (2) zmieniła wymogi dotyczące przywozu wołowiny z Brazylii. Wymieniona decyzja stanowi, że zgoda na dalszy przywóz może być wydana tylko na bezpiecznych zasadach, tj. poprzez wzmocnienie kontroli i nadzoru nad gospodarstwami, z których pozyskiwane są zwierzęta kwalifikujące się do wywozu do Wspólnoty oraz poprzez sporządzenie przez Brazylię tymczasowego wykazu takich zatwierdzonych gospodarstw, w odniesieniu do których udzielone zostaną pewne gwarancje.

(2)

Ponadto w pierwszej połowie 2008 r. władze Argentyny przyjęły szereg środków mających wpływ na normalne przepływy handlowe wołowiny z tych państw członkowskich do Wspólnoty.

(3)

W tych szczególnych okolicznościach w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 313/2008 z dnia 3 kwietnia 2008 r. wprowadzającym odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1445/95 w odniesieniu do wymogów dotyczących przywozu wołowiny i cielęciny z Brazylii (3) ustanowiono przedłużenie okresu obowiązywania pozwoleń na przywóz wydanych w ramach niektórych przywozowych kontyngentów taryfowych w sektorze wołowiny do dnia 30 czerwca 2008 r.

(4)

Podmioty gospodarcze, które otrzymały – przed wejściem w życie decyzji 2008/61/WE – uprawnienia do przywozu wołowiny w ramach przywozowych kontyngentów taryfowych, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 529/2007 z dnia 11 maja 2007 r. otwierającym i ustalającym zarządzanie kontyngentem taryfowym na przywóz mrożonego mięsa wołowego i cielęcego objętego kodem CN 0202 i produktów objętych kodem CN 0206 29 91 (od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.) (4) i w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 545/2007 z dnia 16 maja 2007 r. otwierającym i ustalającym zarządzanie kontyngentem taryfowym na przywóz mrożonej wołowiny przeznaczonej do przetwarzania (od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.) (5) nadal napotykały poważne trudności praktyczne przy zaopatrywaniu się w produkty przed zakończeniem okresu obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego. W związku z tym znaczna część uprawnień do przywozu przyznanych podmiotom gospodarczym pozostała niewykorzystana przed dniem 1 lipca 2008 r. W tych szczególnych okolicznościach należy ustanowić, że – pod pewnymi warunkami – zabezpieczenia wniesione w odniesieniu do tych uprawnień do przywozu, które nie zostały wykorzystane do dnia 1 lipca 2008 r., powinny zostać zwolnione.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Refundacje wywozowe do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 ustalono od dnia 8 sierpnia 2008 r. rozporządzeniem Komisji (WE) nr 791/2008 (2).

(2)

W świetle dodatkowych informacji uzyskanych przez Komisję, związanych w szczególności ze zmianą stosunku cen na rynku wewnętrznym do cen na rynku światowym, należy dostosować obowiązujące obecnie refundacje wywozowe.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 791/2008,

(1)

Artykuł 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/53/WE zabrania stosowania ołowiu, rtęci, kadmu lub sześciowartościowego chromu w materiałach i częściach pojazdów wprowadzanych na rynek po dniu 1 lipca 2003 r., z wyjątkiem przypadków wymienionych w załączniku II do tej dyrektywy i na określonych w nim warunkach. Zgodnie z art. 4. ust. 2 lit. b) dyrektywy 2000/53/WE, załącznik II do tej dyrektywy ma być regularnie aktualizowany przez Komisję w celu jego dostosowania do postępu naukowego i technicznego.

(2)

Załącznik II do dyrektywy 2000/53/WE wymienia materiały i części, w stosunku do których nie obowiązuje zakaz metali ciężkich, o którym mowa w jej art. 4 ust. 2 lit. a). Niektóre ze zwolnień wygasają w terminach podanych w załączniku. Pojazdy wprowadzone na rynek przed datą wygaśnięcia danego zwolnienia mogą zawierać metale ciężkie w materiałach i częściach wymienionych w załączniku II do dyrektywy 2000/53/WE.

(3)

Niektóre zwolnienia z zakazu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/53/WE, nie powinny zostać przedłużone, ponieważ dzięki postępowi technicznemu istnieje obecnie możliwość uniknięcia ołowiu, rtęci lub sześciowartościowego chromu w tych zastosowaniach.

(4)

Niektóre materiały i części zawierające ołów, rtęć, kadm lub sześciowartościowy chrom powinny być nadal zwolnione z zakazu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. a), ponieważ stosowanie wspomnianych substancji w tych materiałach i częściach jest nadal nieuniknione. W niektórych przypadkach należy zweryfikować datę wygaśnięcia zwolnień z zakazu, aby zapewnić wystarczającą ilość czasu w celu wyeliminowania zabronionych substancji w przyszłości.

(5)

Załącznik II do dyrektywy 2000/53/WE, zmieniony decyzją Komisji 2005/438/WE z dnia 10 czerwca 2005 r. zmieniającą załącznik II do dyrektywy 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (2), stanowi w tiret trzecim „Uwag”, że części zamienne wprowadzone na rynek po dniu 1 lipca 2003 r., wykorzystywane w pojazdach wprowadzonych na rynek przed dniem 1 lipca 2003 r., są wyłączone z postanowień art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/53/WE. Zwolnienie to umożliwia naprawę pojazdów wprowadzonych na rynek przed wejściem w życie zakazu metali ciężkich, o którym mowa w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/53/WE, z wykorzystaniem części zamiennych spełniających takie same wymogi jakościowe i bezpieczeństwa jak części fabrycznie zamontowane w tych pojazdach.

(6)

Części zamienne do pojazdów wprowadzonych na rynek po dniu 1 lipca 2003 r., lecz przed wygaśnięciem danego zwolnienia, określonego w załączniku II do dyrektywy 2000/53/WE, nie są objęte tiret trzecim „Uwag”. W związku z tym części zamienne do tych pojazdów muszą być wolne od metali ciężkich, nawet jeśli są wykorzystywane w celu wymiany części pierwotnie zawierających metale ciężkie.

(7)

W niektórych przypadkach nie jest możliwa z technicznego punktu widzenia naprawa pojazdów z wykorzystaniem części zamiennych innych niż oryginalne, gdyż wymagałoby to zmian cech wymiarowych i właściwości funkcjonalnych całych układów pojazdu. Takie części zamienne nie pasują do układów pojazdów fabrycznie wyprodukowanych przy użyciu części zawierających metale ciężkie, więc pojazdy takie nie mogą być naprawiane i może być konieczne ich przedwczesne złomowanie. W związku z powyższym załącznik II powinien zostać odpowiednio zmieniony. Decyzja ta powinna mieć wpływ jedynie na ograniczoną liczbę pojazdów oraz materiałów i części pojazdów i tylko przez ograniczony czas.

(8)

Ponieważ zasadnicze znaczenie ma bezpieczeństwo użytkownika, a ponowne wykorzystanie, modernizacja i przedłużanie cyklu życia pojazdów są korzystne dla środowiska naturalnego, należy zapewnić dostęp do części zamiennych wykorzystywanych do naprawy pojazdów wprowadzonych na rynek w okresie pomiędzy dniem 1 lipca 2003 r. a datą wygaśnięcia danego zwolnienia. Należy zatem dopuścić wykorzystanie ołowiu, rtęci, kadmu lub sześciowartościowego chromu w materiałach i częściach stosowanych w częściach zamiennych służących do naprawy takich pojazdów.

(9)

Wskazane jest ujednolicenie brzmienia zwolnień w stosunku do innych dyrektyw środowiskowych odnoszących się do odpadów, przewidujących podobne zwolnienia.

(10)

Dyrektywa 2000/53/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 18 ust. 1 dyrektywy 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów (3),

(1)

Dyrektywa 2001/109/WE ustanawiająca wykaz gatunków, które mają być objęte badaniami w państwach członkowskich, jest wdrażana decyzją Komisji 2002/38/WE z dnia 27 grudnia 2001 r. określającą parametry dla przeglądów oraz ustanawiającą zasady kodów i standardów dla transkrypcji, w formie do odczytu maszynowego danych odnoszących się do przeglądów plantacji niektórych gatunków drzew owocowych (2). Decyzja ta ustanawia granice regionów produkcji, jakie należy określić, i odpowiadające im kody oraz wymienia gatunki owoców i odmiany, których dotyczy.

(2)

Ze względów technicznych należy zmienić dyrektywę 2001/109/WE w celu zaktualizowania załącznika.

(3)

Załącznik I do decyzji 2002/38/WE należy zmienić w celu ustanowienia granic regionów produkcji w Bułgarii i Rumunii.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Statystyki Rolniczej, ustanowionego decyzją Rady 72/279/EWG (3),

(1)

Dnia 24 kwietnia 2008 r. Seszele zwróciły się zgodnie z art. 36 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 o odstępstwo od reguł pochodzenia ustalonych w tym załączniku na okres jednego roku, począwszy od dnia 1 marca 2008 r. Wniosek dotyczy całkowitej rocznej ilości wynoszącej 4 000 ton tuńczyka konserwowanego objętego pozycją HS nr 1604. Wniosek złożono ze względu na zmniejszenie połowów i podaży pochodzącego surowego tuńczyka na Południowo-Wschodnim Oceanie Indyjskim.

(2)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Seszele połowy surowego tuńczyka w 2007 r. były niezwykle niskie, nawet uwzględniając normalne wahania sezonowe. Dane dotyczące 2008 r. wskazują na tylko niewielką poprawę w stosunku do poziomu połowów w 2007 r. Taka nietypowa sytuacja przez pewien czas uniemożliwia Seszelom przestrzeganie reguł pochodzenia ustalonych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007.

(3)

W celu zagwarantowania, by po wygaśnięciu umowy o partnerstwie AKP–WE (2) Seszele mogły nadal prowadzić wywóz do Wspólnoty Europejskiej, należy przyznać nowe odstępstwo.

(4)

Aby zapewnić sprawne przejście z układu o partnerstwie AKP–WE na tymczasową umowę o partnerstwie gospodarczym między państwami Afryki Wschodniej i Południowej a Wspólnotą Europejską, należy przyznać nowe odstępstwo z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2008 r.

(5)

Tymczasowe odstępstwo od reguł pochodzenia ustalonych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 nie spowoduje poważnego zagrożenia dla ustanowionego przemysłu wspólnotowego, uwzględniając przewidziany przywóz, pod warunkiem że zostaną spełnione niektóre warunki dotyczące ilości, nadzoru i czasu trwania.

(6)

Dlatego też uzasadnione jest przyznanie tymczasowego odstępstwa na mocy art. 36 ust. 1 lit. a) załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007.

(7)

Seszele będą korzystały z automatycznego odstępstwa od reguł pochodzenia w odniesieniu do tuńczyka konserwowanego objętego pozycją HS nr 1604 zgodnie z art. 42 ust. 8 protokołu w sprawie reguł pochodzenia załączonego do tymczasowej umowy ustanawiającej ramy umowy o partnerstwie gospodarczym między państwami Afryki Wschodniej i Południowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, (tymczasowa umowa o współpracy między państwami Afryki Wschodniej i Południowej a UE), kiedy umowa ta wejdzie w życie lub będzie tymczasowo stosowana.

(8)

Zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 reguły pochodzenia określone w załączniku II do tego rozporządzenia oraz odstępstwa od nich mają zostać zastąpione regułami ustanowionymi w tymczasowej umowie o współpracy między państwami Afryki Wschodniej i Południowej a UE, której wejście w życie lub początek tymczasowego stosowania przewiduje się na 2008 r. Odstępstwo nie może zostać zatem przyznane na okres, na który zwrócono się we wniosku, lecz powinno zostać przyznane na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2008 r.

(9)

Zgodnie z art. 42 ust. 8 protokołu w sprawie reguł pochodzenia załączonego do tymczasowej umowy o współpracy między państwami Afryki Wschodniej i Południowej a UE automatyczne odstępstwo od reguł pochodzenia podlega ograniczeniu do rocznej ilości wynoszącej 8 000 ton tuńczyka konserwowanego dla państw przystępujących do umowy o współpracy między państwami Afryki Wschodniej i Południowej a UE (Komory, Mauritius, Madagaskar, Seszele i Zimbabwe). Mauritius złożył już oficjalny wniosek o udzielenie tymczasowego odstępstwa zgodnie z art. 36 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 i należy spodziewać się podobnych wniosków ze strony innych państw regionu Afryki Wschodniej i Południowej, szczególnie ze strony Madagaskaru. Niewłaściwe byłoby przyznanie odstępstwa na mocy art. 36 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007, które przekraczałoby roczną ilość tuńczyka konserwowanego przewidzianą dla państw regionu Afryki Wschodniej i Południowej na mocy tymczasowej umowy o współpracy między państwami Afryki Wschodniej i Południowej a UE. Nie należy zatem przyznawać odstępstwa obejmującego ilości, których dotyczył wniosek, natomiast odstępstwo powinno objąć 3 000 ton tuńczyka konserwowanego.

(10)

W związku z tym Seszelom należy przyznać odstępstwo obejmujące 3 000 ton tuńczyka konserwowanego na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2008 r.

(11)

Rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3) określa zasady dotyczące zarządzania kontyngentami taryfowymi. W celu zapewnienia skutecznego zarządzania odbywającego się w bliskiej współpracy między władzami Seszeli, organami celnymi Wspólnoty i Komisją wspomniane zasady powinny obowiązywać, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, w odniesieniu do ilości przywiezionych na mocy odstępstwa przyznanego niniejszą decyzją.

(12)

Aby pozwolić na skuteczniejsze monitorowanie funkcjonowania odstępstwa, władze Seszeli powinny regularnie powiadamiać Komisję o szczegółach wydawanych świadectw pochodzenia.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,