I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

8.8.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 213/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 788/2008

z dnia 24 lipca 2008 r.

zmieniające wykazy postępowań upadłościowych i postępowań likwidacyjnych zawarte w załącznikach A i B do rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 w sprawie postępowania upadłościowego oraz kodyfikujące załączniki A, B i C do tego rozporządzenia

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (1), w szczególności jego art. 45,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W załącznikach A, B i C do rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 wymieniono przyjęte w ustawodawstwie krajowym państw członkowskich nazwy postępowań i zarządców, do których rozporządzenie to ma zastosowanie. Załącznik A zawiera wykaz postępowań upadłościowych, o których mowa w art. 2 lit. a) tego rozporządzenia. Załącznik B zawiera wykaz postępowań likwidacyjnych, o których mowa w art. 2 lit. c) tego rozporządzenia, a załącznik C zawiera wykaz zarządców, o których mowa w art. 2 lit. b) tego rozporządzenia.

(2)	Dnia 13 grudnia 2007 r. Republika Łotewska zgłosiła Komisji, zgodnie z art. 45 rozporządzenia (WE) nr 1346/2000, zmiany w wykazach zawartych w załącznikach A i B do przedmiotowego rozporządzenia.

(3)

W wyniku zmian załączników A i B do rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 i w związku ze wspomnianym wyżej zgłoszeniem Republiki Łotewskiej należy dokonać kodyfikacji załączników A, B i C, aby dać niezbędną pewność prawną wszystkim stronom uczestniczącym w postępowaniach upadłościowych objętych przedmiotowym rozporządzeniem.

(4)	Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane rozporządzeniem (WE) nr 1346/2000 i, na mocy art. 45 tego rozporządzenia, uczestniczą w jego przyjęciu oraz ma ono do nich zastosowanie.

(5)	Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani nie ma ono wobec niej zastosowania.

(6)	Załączniki A i B do rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 powinny zatem zostać zmienione, a załączniki A, B i C odpowiednio skodyfikowane,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1346/2000 wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku A nazwy obowiązujące w Republice Łotewskiej otrzymują brzmienie:

„LATVIJA

—	Tiesiskās aizsardzības process

—	Sanācija juridiskās personas maksātnespējas procesā

—	Izlīgums juridiskās personas maksātnespējas procesā

—	Izlīgums fiziskās personas maksātnespējas procesā

—	Bankrota procedūra juridiskās personas maksātnespējas procesā

—	Bankrota procedūra fiziskās personas maksātnespējas procesā”.

w załączniku B nazwy obowiązujące w Republice Łotewskiej otrzymują brzmienie:

„LATVIJA

—	Bankrota procedūra juridiskās personas maksātnespējas procesā

—	Bankrota procedūra fiziskās personas maksātnespējas procesā”.

Artykuł 2

Załączniki A i B w brzmieniu zmienionym zgodnie z art. 1 niniejszego rozporządzenia oraz załącznik C do rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 zostają niniejszym skodyfikowane i zastąpione tekstami znajdującymi się w załącznikach I, II i III do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 24 lipca 2008 r.

W imieniu Rady

B. HORTEFEUX

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 160 z 30.6.2000, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 681/2007 (Dz.U. L 159 z 20.6.2007, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

„ZAŁĄCZNIK A

Postępowania upadłościowe, o których mowa w art. 2 lit. a)

BELGIË/BELGIQUE

—	Het faillissement/La faillite

—	Het gerechtelijk akkoord/Le concordat judiciaire

—	De collectieve schuldenregeling/Le règlement collectif de dettes

—	De vrijwillige vereffening/La liquidation volontaire

—	De gerechtelijke vereffening/La liquidation judiciaire

—	De voorlopige ontneming van beheer, bepaald in artikel 8 van de faillissementswet/Le dessaisissement provisoire, visé à l’article 8 de la loi sur les faillites

БЪЛГАРИЯ

—	Производство по несъстоятелност

ČESKÁ REPUBLIKA

—

Konkurz

—	Reorganizace

—

Oddlužení

DEUTSCHLAND

—	Das Konkursverfahren

—	Das gerichtliche Vergleichsverfahren

—	Das Gesamtvollstreckungsverfahren

—	Das Insolvenzverfahren

EESTI

—	Pankrotimenetlus

ΕΛΛΑΔΑ

—	Η πτώχευση

—	Η ειδική εκκαθάριση

—	Η προσωρινή διαχείριση εταιρείας. Η διοίκηση και διαχείριση των πιστωτών

—	Η υπαγωγή επιχείρησης υπό επίτροπο με σκοπό τη σύναψη συμβιβασμού με τους πιστωτές

ESPAÑA

—

Concurso

FRANCE

—	Sauvegarde

—	Redressement judiciaire

—	Liquidation judiciaire

IRELAND

—	Compulsory winding-up by the court

—	Bankruptcy

—	The administration in bankruptcy of the estate of persons dying insolvent

—	Winding-up in bankruptcy of partnerships

—	Creditors' voluntary winding-up (with confirmation of a court)

—	Arrangements under the control of the court which involve the vesting of all or part of the property of the debtor in the official assignee for realisation and distribution

—	Company examinership

ITALIA

—	Fallimento

—	Concordato preventivo

—	Liquidazione coatta amministrativa

—	Amministrazione straordinaria

ΚΥΠΡΟΣ

—	Υποχρεωτική εκκαθάριση από το Δικαστήριο

—	Εκούσια εκκαθάριση από πιστωτές κατόπιν Δικαστικού Διατάγματος

—	Εκούσια εκκαθάριση από μέλη

—	Εκκαθάριση με την εποπτεία του Δικαστηρίου

—	Πτώχευση κατόπιν Δικαστικού Διατάγματος

—	Διαχείριση της περιουσίας προσώπων που απεβίωσαν αφερέγγυα

LATVIJA

—	Tiesiskās aizsardzības process

—	Sanācija juridiskās personas maksātnespējas procesā

—	Izlīgums juridiskās personas maksātnespējas procesā

—	Izlīgums fiziskās personas maksātnespējas procesā

—	Bankrota procedūra juridiskās personas maksātnespējas procesā

—	Bankrota procedūra fiziskās personas maksātnespējas procesā

LIETUVA

—	įmonės restruktūrizavimo byla

—	įmonės bankroto byla

—	įmonės bankroto procesas ne teismo tvarka

LUXEMBOURG

—

Faillite

—	Gestion contrôlée

—	Concordat préventif de faillite (par abandon d’actif)

—	Régime spécial de liquidation du notariat

MAGYARORSZÁG

—	Csődeljárás

—	Felszámolási eljárás

MALTA

—

Xoljiment

—	Amministrazzjoni

—	Stralċ volontarju mill-membri jew mill-kredituri

—	Stralċ mill-Qorti

—	Falliment f’każ ta' negozjant

NEDERLAND

—	Het faillissement

—	De surséance van betaling

—	De schuldsaneringsregeling natuurlijke personen

ÖSTERREICH

—	Das Konkursverfahren

—	Das Ausgleichsverfahren

POLSKA

—	Postępowanie upadłościowe

—	Postępowanie układowe

—	Upadłość obejmująca likwidację

—	Upadłość z możliwością zawarcia układu

PORTUGAL

—	Processo de insolvência

—	Processo de falência

—	Processos especiais de recuperação de empresa, ou seja:

—	Concordata

—	Reconstituição empresarial

—	Reestruturação financeira

—	Gestão controlada

ROMÂNIA

—	procedura insolvenței

—	reorganizarea judiciară

—	procedura falimentului

SLOVENIJA

—	Stečajni postopek

—	Skrajšani stečajni postopek

—	Postopek prisilne poravnave

—	Prisilna poravnava v stečaju

SLOVENSKO

—	Konkurzné konanie

—	Reštrukturalizačné konanie

SUOMI/FINLAND

—	Konkurssi/konkurs

—	Yrityssaneeraus/företagssanering

SVERIGE

—

Konkurs

—	Företagsrekonstruktion

UNITED KINGDOM

—	Winding-up by or subject to the supervision of the court

—	Creditors' voluntary winding-up (with confirmation by the court)

—	Administration, including appointments made by filing prescribed documents with the court

—	Voluntary arrangements under insolvency legislation

—	Bankruptcy or sequestration”

ZAŁĄCZNIK II

„ZAŁĄCZNIK B

Postępowania likwidacyjne, o których mowa w art. 2 lit. c)

BELGIË/BELGIQUE

—	Het faillissement/La faillite

—	De vrijwillige vereffening/La liquidation volontaire

—	De gerechtelijke vereffening/La liquidation judiciaire

БЪЛГАРИЯ

—	Производство по несъстоятелност

ČESKÁ REPUBLIKA

—

Konkurz

DEUTSCHLAND

—	Das Konkursverfahren

—	Das Gesamtvollstreckungsverfahren

—	Das Insolvenzverfahren

EESTI

—	Pankrotimenetlus

ΕΛΛΑΔΑ

—	Η πτώχευση

—	Η ειδική εκκαθάριση

ESPAÑA

—

Concurso

FRANCE

—	Liquidation judiciaire

IRELAND

—	Compulsory winding-up

—	Bankruptcy

—	The administration in bankruptcy of the estate of persons dying insolvent

—	Winding-up in bankruptcy of partnerships

—	Creditors' voluntary winding-up (with confirmation of a court)

—	Arrangements under the control of the court which involve the vesting of all or part of the property of the debtor in the official assignee for realisation and distribution

ITALIA

—	Fallimento

—	Concordato preventivo con cessione dei beni

—	Liquidazione coatta amministrativa

—	Amministrazione straordinaria con programma di cessione dei complessi aziendali

—	Amministrazione straordinaria con programma di ristrutturazione di cui sia parte integrante un concordato con cessione dei beni

ΚΥΠΡΟΣ

—	Υποχρεωτική εκκαθάριση από το Δικαστήριο

—	Εκκαθάριση με την εποπτεία του Δικαστηρίου

—	Εκούσια εκκαθάριση από πιστωτές (με την επικύρωση του Δικαστηρίου)

—

Πτώχευση

—	Διαχείριση της περιουσίας προσώπων που απεβίωσαν αφερέγγυα

LATVIJA

—	Bankrota procedūra juridiskās personas maksātnespējas procesā

—	Bankrota procedūra fiziskās personas maksātnespējas procesā

LIETUVA

—	įmonės bankroto byla

—	įmonės bankroto procesas ne teismo tvarka

LUXEMBOURG

—

Faillite

—	Régime spécial de liquidation du notariat

MAGYARORSZÁG

—	Felszámolási eljárás

MALTA

—	Stralċ volontarju

—	Stralċ mill-Qorti

—	Falliment inkluż il-ħruġ ta' mandat ta' qbid mill-Kuratur f’każ ta' negozjant fallut

NEDERLAND

—	Het faillissement

—	De schuldsaneringsregeling natuurlijke personen

ÖSTERREICH

—	Das Konkursverfahren

POLSKA

—	Postępowanie upadłościowe

—	Upadłość obejmująca likwidację

PORTUGAL

—	Processo de insolvência

—	Processo de falência

ROMÂNIA

—	procedura falimentului

SLOVENIJA

—	Stečajni postopek

—	Skrajšani stečajni postopek

SLOVENSKO

—	Konkurzné konanie

SUOMI/FINLAND

—	Konkurssi/konkurs

SVERIGE

—

Konkurs

UNITED KINGDOM

—	Winding-up by or subject to the supervision of the court

—	Winding-up through administration, including appointments made by filing prescribed documents with the court

—	Creditors' voluntary winding-up (with confirmation by the court)

—	Bankruptcy or sequestration”.

ZAŁĄCZNIK III

„ZAŁĄCZNIK C

Zarządcy, o których mowa w art. 2 lit. b)

BELGIË/BELGIQUE

—	De curator/Le curateur

—	De commissaris inzake opschorting/Le commissaire au sursis

—	De schuldbemiddelaar/Le médiateur de dettes

—	De vereffenaar/Le liquidateur

—	De voorlopige bewindvoerder/L’administrateur provisoire

БЪЛГАРИЯ

—	Назначен предварително временен синдик

—	Временен синдик

—	(Постоянен) синдик

—	Служебен синдик

ČESKÁ REPUBLIKA

—	Insolvenční správce

—	Předběžný insolvenční správce

—	Oddělený insolvenční správce

—	Zvláštní insolvenční správce

—	Zástupce insolvenčního správce

DEUTSCHLAND

—	Konkursverwalter

—	Vergleichsverwalter

—	Sachverwalter (nach der Vergleichsordnung)

—

Verwalter

—	Insolvenzverwalter

—	Sachverwalter (nach der Insolvenzordnung)

—	Treuhänder

—	Vorläufiger Insolvenzverwalter

EESTI

—	Pankrotihaldur

—	Ajutine pankrotihaldur

—	Usaldusisik

ΕΛΛΑΔΑ

—	Ο σύνδικος

—	Ο προσωρινός διαχειριστής. Η διοικούσα επιτροπή των πιστωτών

—	Ο ειδικός εκκαθαριστής

—	Ο επίτροπος

ESPAÑA

—	Administradores concursales

FRANCE

—	Mandataire judiciaire

—	Liquidateur

—	Administrateur judiciaire

—	Commissaire à l’exécution du plan

IRELAND

—	Liquidator

—	Official assignee

—	Trustee in bankruptcy

—	Provisional liquidator

—

Examiner

ITALIA

—

Curatore

—	Commissario giudiziale

—	Commissario straordinario

—	Commissario liquidatore

—	Liquidatore giudiziale

ΚΥΠΡΟΣ

—	Εκκαθαριστής και Προσωρινός Εκκαθαριστής

—	Επίσημος Παραλήπτης

—	Διαχειριστής της Πτώχευσης

—

Εξεταστής

LATVIJA

—	Maksātnespējas procesa administrators

LIETUVA

—	Bankrutuojančių įmonių administratorius

—	Restruktūrizuojamų įmonių administratorius

LUXEMBOURG

—	Le curateur

—	Le commissaire

—	Le liquidateur

—	Le conseil de gérance de la section d’assainissement du notariat

MAGYARORSZÁG

—	Vagyonfelügyelő

—	Felszámoló

MALTA

—	Amministratur Proviżorju

—	Riċevitur Uffiċjali

—	Stralċjarju

—	Manager Speċjali

—	Kuraturi f’każ ta’ proċeduri ta’ falliment

NEDERLAND

—	De curator in het faillissement

—	De bewindvoerder in de surséance van betaling

—	De bewindvoerder in de schuldsaneringsregeling natuurlijke personen

ÖSTERREICH

—	Masseverwalter

—	Ausgleichsverwalter

—	Sachverwalter

—	Treuhänder

—	Besondere Verwalter

—	Konkursgericht

POLSKA

—

Syndyk

—	Nadzorca sądowy

—

Zarządca

PORTUGAL

—	Administrador da insolvência

—	Gestor judicial

—	Liquidatário judicial

—	Comissão de credores

ROMÂNIA

—	practician în insolvență

—	administrator judiciar

—	lichidator

SLOVENIJA

—	Upravitelj prisilne poravnave

—	Stečajni upravitelj

—	Sodišče, pristojno za postopek prisilne poravnave

—	Sodišče, pristojno za stečajni postopek

SLOVENSKO

—	Predbežný správca

—

Správca

SUOMI/FINLAND

—	Pesänhoitaja/boförvaltare

—	Selvittäjä/utredare

SVERIGE

—	Förvaltare

—	Rekonstruktör

UNITED KINGDOM

—	Liquidator

—	Supervisor of a voluntary arrangement

—	Administrator

—	Official receiver

—

Trustee

—	Provisional liquidator

—	Judicial factor”.

8.8.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 213/14

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 789/2008

z dnia 24 lipca 2008 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1911/2006 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz roztworów mocznika i azotanu amonu pochodzących z Algierii, Białorusi, Rosji i Ukrainy w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 8 i 9,

uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1995/2000 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz roztworów mocznika i azotanu amonu pochodzących m.in. z Rosji. W wyniku przeglądu wygaśnięcia wszczętego we wrześniu 2005 r. Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1911/2006 (3), przedłużyła o pięć lat okres obowiązywania środków na ich obecnym poziomie.

(2)

W dniu 19 grudnia 2006 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (4) wszczęcie częściowego przeglądu okresowego dotyczącego przywozu do Wspólnoty roztworów mocznika i azotanu amonu pochodzących m.in. z Rosji na wniosek dwóch przedsiębiorstw (Otwartej Spółki Akcyjnej Novomoskovskiy Azot oraz Otwartej Spółki Akcyjnej Nevinnomyssky Azot), które są producentami eksportującymi z Rosji należącymi do przedsiębiorstwa Otwarta Spółka Akcyjna „Mineral and Chemical Company Eurochem”. Te dwa przedsiębiorstwa, zważywszy na ich powiązania, do celów niniejszego rozporządzenia traktuje się jako jedną osobę prawną („producent eksportujący”). Ostateczne ustalenia i wnioski częściowego przeglądu okresowego przedstawiono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 238/2008 (5), którym zakończono przegląd bez wprowadzania zmian do obowiązujących środków antydumpingowych.

B. ZOBOWIĄZANIE

(3)

W trakcie przeglądu okresowego producent eksportujący wyraził zainteresowanie złożeniem zobowiązania cenowego, lecz nie przedstawił odpowiednio udokumentowanego zobowiązania w terminie wyznaczonym w art. 8 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Niemniej jednak, zgodnie z motywami 57 i 58 ww. rozporządzenia Rady, Rada uznała, że producent eksportujący powinien w drodze wyjątku mieć możliwość uzupełnienia zobowiązania w ciągu 10 dni kalendarzowych od daty wejścia w życie tego rozporządzenia; wynika to z kompleksowości kilku kwestii, tj. 1) niestabilności cen produktu objętego postępowaniem, co powoduje konieczność wprowadzenia jakiejś formy indeksacji cen minimalnych, w sytuacji gdy niestabilność ta nie jest wystarczająco uzasadniona głównymi czynnikami kosztowymi; oraz 2) szczególnej sytuacji rynkowej w przypadku produktu objętego postępowaniem. W wyniku opublikowania rozporządzenia (WE) nr 238/2008 oraz w przewidzianym w tym rozporządzeniu terminie producent eksportujący złożył satysfakcjonujące zobowiązanie cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(4)	Komisja przyjęła, decyzją 2008/649/WE (6), proponowane zobowiązanie. Rada uznaje, że złożone zobowiązanie usuwa wyrządzający szkodę wpływ dumpingu oraz ogranicza w wystarczającym stopniu ryzyko obejścia środków.

(5)

Aby Komisja i organy celne nadal mogły skutecznie monitorować stosowanie się producenta eksportującego do zobowiązania, gdy odpowiednim organom celnym składany jest wniosek o dopuszczenie do swobodnego obrotu, zwolnienie z cła antydumpingowego uzależnione jest od: (i) przedstawienia faktury w ramach zobowiązania, która jest fakturą handlową zawierającą co najmniej informacje i oświadczenie przewidziane w załączniku; (ii) warunku, że przywożone towary zostały wytworzone, wysłane i zafakturowane bezpośrednio przez producenta eksportującego do pierwszego niezależnego odbiorcy we Wspólnocie; oraz (iii) warunku, że towary zgłoszone i przedstawione do oclenia odpowiadają dokładnie opisowi zawartemu w fakturze w ramach zobowiązania. W przypadku gdy przedstawione wyżej warunki nie są spełnione, odpowiednie cło antydumpingowe jest należne w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu.

(6)

W przypadku gdy Komisja wycofa, na mocy art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, swoją zgodę na zobowiązanie z uwagi na naruszenie, w odniesieniu do konkretnych transakcji, oraz oświadczy, że odpowiednie faktury w ramach zobowiązania są nieważne, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu.

(7)

Importerzy powinni być świadomi w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczeniu do swobodnego obrotu, że istnieje możliwość powstania długu celnego, co stanowi zwykłe ryzyko handlowe, jak opisano w motywach 5 i 6, nawet jeżeli zobowiązanie przedstawione przez wytwórcę, od którego bezpośrednio lub pośrednio nabywają towary, zostało przyjęte przez Komisję.

(8)	Zgodnie z art. 14 ust. 7 rozporządzenia podstawowego organy celne powinny niezwłocznie informować Komisję za każdym razem, gdy stwierdzą oznaki naruszenia zobowiązania.

(9)	Z powodów określonych w decyzji Komisji zobowiązanie złożone przez producenta eksportującego zostaje zatem uznane za możliwe do przyjęcia przez Komisję, a zainteresowany producent eksportujący został poinformowany o podstawowych faktach, ustaleniach i zobowiązaniach, na których oparta jest zgoda.

(10)	W przypadku naruszenia zobowiązania lub wycofania się z niego, lub też w przypadku wycofania przez Komisję przyjęcia tego zobowiązania automatycznie stosuje się cło antydumpingowe nałożone przez Radę zgodnie z art. 9 ust. 4 na mocy art. 8. ust. 9 rozporządzenia podstawowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1911/2006 wprowadza się następujące zmiany:

1)	artykuł 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Niezależnie od przepisów ust. 1, ostateczne cło antydumpingowe nie stosuje się do przywozu dopuszczonego do swobodnego obrotu zgodnie z art. 2 lub art. 2a.”;

po art. 2 dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 2a

1. Przywóz mieszanek mocznika i azotanu amonu w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu, zafakturowany przez przedsiębiorstwo, którego zobowiązanie zostało przyjęte przez Komisję i którego nazwa została ujęta w decyzji Komisji 2008/649/WE (7), ze zmianami, jest zwolniony z cła antydumpingowego nałożonego zgodnie z art. 1, pod warunkiem że:

—	są one wytworzone, wysłane i zafakturowane bezpośrednio przez wyżej wymienionego producenta, pierwszemu niezależnemu klientowi we Wspólnocie, oraz

—	przywozowi temu towarzyszy faktura w ramach zobowiązania, która jest fakturą handlową zawierającą co najmniej informacje i oświadczenie przewidziane w załączniku do niniejszego rozporządzenia, oraz

—	towary zgłoszone i przedstawione organom celnym odpowiadają dokładnie opisowi na fakturze w ramach zobowiązania.

2. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu:

—	zawsze, gdy w odniesieniu do przywozu określonego w ust. 1 zostanie ustalone, że nie jest spełniony co najmniej jeden z warunków wymienionych w tym ustępie, lub

—	gdy Komisja wycofa swoją zgodę na zobowiązanie, zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem lub decyzją, która odnosi się do konkretnych transakcji, i stwierdzi, że odpowiednie faktury w ramach zobowiązania są nieważne.

załącznik otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK

Informacje, które należy podać na fakturze w ramach zobowiązania, o której mowa w art. 2 ust. 2 i w art. 2a:

1)	Dodatkowy kod TARIC, na podstawie którego towary na fakturze mogą być odprawione na granicach Wspólnoty (jak zostało to określone we właściwym rozporządzeniu lub decyzji).

Dokładny opis towarów, zawierający:

—

kod CN,

—	zawartość azotu (»N«) w produkcie (wyrażona w ujęciu procentowym),

—	ilość (należy podać w tonach).

Opis warunków sprzedaży, w tym:

—	cena za tonę,

—	obowiązujące warunki płatności,

—	obowiązujące warunki dostawy,

—	całkowite zniżki i rabaty.

4)	Nazwa niepowiązanego importera, któremu przedsiębiorstwo bezpośrednio wystawiło fakturę.

Nazwisko przedstawiciela przedsiębiorstwa, które wystawiło fakturę w ramach zobowiązania, i następująca podpisana deklaracja:

»Ja, niżej podpisany, zaświadczam, że sprzedaż towarów przeznaczonych do bezpośredniego wywozu do Wspólnoty Europejskiej, których dotyczy niniejsza faktura, jest dokonywana na warunkach zobowiązania złożonego przez [przedsiębiorstwo] i zaakceptowanego przez Komisję Europejską, odpowiednio, rozporządzeniem (WE) nr 617/2000 lub decyzją 2008/649/WE. Oświadczam, że informacje zawarte w niniejszej fakturze są pełne i zgodne z prawdą.«.”

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 24 lipca 2008 r.

W imieniu Rady

B. HORTEFEUX

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2117/2005 (Dz.U. L 340 z 23.12.2005, s. 17).

(2) Dz.U. L 238 z 22.9.2000, s. 15. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1675/2003 (Dz.U. L 238 z 25.9.2003, s. 4).

(3) Dz.U. L 365 z 21.12.2006, s. 26.

(4) Dz.U. C 311 z 19.12.2006, s. 51.

(5) Dz.U. L 75 z 18.3.2008, s. 14.

(6) Zob. s. 39 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(7) Dz.U. L 213 z 8.8.2008, s. 39.”;

8.8.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 213/31

DYREKTYWA RADY 2008/71/WE

z dnia 15 lipca 2008 r.

w sprawie identyfikacji i rejestracji świń

(Wersja skodyfikowana)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa Rady 92/102/EWG z dnia 27 listopada 1992 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji zwierząt (2) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (3). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna zostać skodyfikowana.

(2)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (4), zwierzęta będące przedmiotem handlu wewnątrzwspólnotowego muszą być identyfikowane zgodnie z wymogami zasad wspólnotowych i rejestrowane w sposób umożliwiający ustalenie ich gospodarstwa pochodzenia lub gospodarstwa tranzytu, punktu lub organizacji spędu. Do dnia 1 stycznia 1993 r. systemy identyfikacji i rejestracji miały być rozszerzone na przemieszczanie zwierząt w obrębie terytorium każdego państwa członkowskiego.

(3)

Artykuł 14 dyrektywy Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich (5) stanowi, że identyfikacja i rejestracja takich zwierząt przewidziana w art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy 90/425/EWG musi mieć miejsce, z wyjątkiem zwierząt rzeźnych oraz zarejestrowanych zwierząt z rodziny koniowatych, po przeprowadzeniu wyżej wymienionych kontroli.

(4)

Konieczne jest zatem zapewnienie szybkiej i skutecznej wymiany informacji między państwami członkowskimi w celu właściwego stosowania niniejszej dyrektywy. Ustanowiono przepisy wspólnotowe w rozporządzeniu Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (6) oraz w dyrektywie Rady 89/608/EWG z dnia 21 listopada 1989 r. w sprawie wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania ustawodawstwa dotyczącego spraw weterynaryjnych i zootechnicznych (7).

(5)	Hodowcy zwierząt powinni prowadzić aktualne rejestry zwierząt znajdujących się w ich gospodarstwach. Osoby zajmujące się handlem zwierzętami powinny prowadzić rejestry swojej działalności. Rejestry te powinny być udostępniane właściwym władzom na ich żądanie.

(6)

W celu umożliwienia szybkiego i dokładnego ustalenia informacji dotyczących przewozu zwierząt istnieje konieczność identyfikacji zwierząt. Decyzja określająca rodzaj oznakowania powinna być podjęta później, ale do czasu jej podjęcia należy utrzymać w stosunku do przewozu zwierząt ograniczonego do rynku krajowego krajowe systemy identyfikacji.

(7)	Należy ustanowić przepisy umożliwiające zniesienie wymogu znakowania w przypadku zwierząt przewożonych bezpośrednio z gospodarstwa do rzeźni. Zwierzęta te jednak w każdym przypadku powinny być tak zidentyfikowane, aby można było ustalić gospodarstwo, z którego pochodzą.

(8)	Należy ustanowić przepisy umożliwiające zniesienie obowiązku rejestracji hodowców zwierząt, które przeznaczone są na własne potrzeby hodowcy oraz, w celu uwzględnienia niektórych szczególnych przypadków, procedur związanych z prowadzeniem rejestrów.

(9)	W przypadku zwierząt, których oznakowanie stało się nieczytelne lub zostało zgubione, należy umieścić nowy znak umożliwiający zachowanie ciągłości z poprzednim oznakowaniem.

(10)

Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć wpływu na szczegółowe wymogi określone w decyzji Komisji 89/153/EWG z dnia 13 lutego 1989 r. dotyczącej korelacji próbek pobieranych do badania pozostałości ze zwierzętami oraz gospodarstwami ich pochodzenia (8) lub na jakiekolwiek stosowane właściwe zasady ustalone zgodnie z dyrektywą 91/496/EWG.

(11)	Należy ustanowić przepisy dotyczące procedury komitetu zarządzającego stosowanej w celu przyjęcia wszelkich niezbędnych zasad w celu wykonania niniejszej dyrektywy.

(12)	Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I, część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa określa minimalne wymagania dotyczące identyfikacji i rejestracji świń, bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych reguł wspólnotowych, które mogą zostać ustanowione w celach zwalczenia lub opanowywania chorób.

Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla decyzji 89/153/EWG oraz przepisów wykonawczych ustanowionych zgodnie z dyrektywą 91/496/EWG.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a)	„zwierzę” oznacza każde zwierzę z rodziny Suidae, z wyłączeniem dzików zdefiniowanych w art. 2 lit. b) dyrektywy Rady 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania klasycznego pomoru świń (9);

b)	„gospodarstwo” oznacza każdy budynek, zagrodę lub, w przypadku hodowli prowadzonej na otwartej przestrzeni, miejsce, w którym zwierzęta przebywają, są hodowane lub trzymane;

c)	„hodowca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną, nawet tymczasowo, za zwierzęta;

d)	„właściwa władza” oznacza centralną władzę państwa członkowskiego upoważnioną do przeprowadzania kontroli weterynaryjnych lub inne władze, którym władze administracji centralnej delegowały uprawnienia do wykonywania niniejszej dyrektywy;

e)	„handel” oznacza handel zgodnie z definicją w art. 2 pkt 3 dyrektywy 90/425/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie gwarantują, że:

właściwe władze posiadają aktualny wykaz wszystkich gospodarstw zajmujących się hodowlą zwierząt objętych niniejszą dyrektywą, które położone są na jego terytorium, określający hodowców hodowanych zwierząt; takie gospodarstwa muszą pozostawać w wykazie do momentu, kiedy upłyną trzy kolejne lata zaprzestania w tym gospodarstwie hodowli zwierząt. Wykaz ten musi również zawierać znak lub znaki umożliwiające identyfikację gospodarstwa zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy oraz art. 8;

b)	Komisja oraz właściwe władze mogą mieć dostęp do wszelkich informacji uzyskanych na mocy niniejszej dyrektywy.

2. Państwa członkowskie mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 18 dyrektywy 90/425/EWG, do wyłączenia z wykazu przewidzianego w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu osób fizycznych hodujących jedno zwierzę, które jest przeznaczone na użytek własny lub do konsumpcji własnej hodowców, lub do uwzględnienia szczególnych okoliczności, pod warunkiem że takie zwierzę zostanie poddane kontrolom ustanowionym w niniejszej dyrektywie przed jakimkolwiek przewozem.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie gwarantują, że każdy hodowca umieszczony w wykazie przewidzianym w art. 3 ust. 1 lit. a) prowadzi rejestr podający liczbę zwierząt znajdujących się w gospodarstwie.

Rejestr zawiera aktualne informacje przewozu zwierząt (liczba zwierząt uwzględniająca każdorazowe wprowadzenie i usunięcie z rejestru), co najmniej w ujęciu zagregowanym, z podaniem odpowiednio miejsca ich pochodzenia lub przeznaczenia oraz daty takich przewozów.

We wszystkich przypadkach podaje się znak identyfikacyjny stosowany zgodnie z art. 5 i 8.

W przypadku świń czystorasowych lub mieszańców, które są rejestrowane w księgach zwierząt zarodowych zgodnie z dyrektywą Rady 88/661/EWG z dnia 19 grudnia 1988 r. w sprawie norm zootechnicznych mających zastosowanie do zwierząt hodowlanych z gatunku świń (10), alternatywny system rejestracji oparty na identyfikacji indywidualnej umożliwiający zidentyfikowanie zwierząt może być uznany zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 18 dyrektywy 90/425/EWG, jeżeli system taki zapewnia spełnienie wymogów równoważnych do wymogów spełnianych przez rejestr.

2. Państwa członkowskie gwarantują również, że:

a)	każdy hodowca dostarcza właściwym władzom, na ich żądanie, wszelkie informacje dotyczące pochodzenia, identyfikacji oraz, w odpowiednich przypadkach, miejsca przeznaczenia zwierząt, które hodowca posiadał, hodował, transportował, wprowadził do obrotu lub ubił;

każdy hodowca zwierząt, które mają być przewiezione na targowiska lub spędy lub z targowisk lub spędów, przedstawia podmiotowi prowadzącemu targowiska lub spędy, który jest tymczasowo hodowcą zwierząt, dokument określający szczegółowe informacje dotyczące zwierząt.

Osoba prowadząca targowisko lub skup może wykorzystać dokumenty, uzyskane zgodnie z akapitem pierwszym, do wypełnienia obowiązku ustanowionego w ust. 1 akapit trzeci

c)	przez minimalny okres, który zostanie wyznaczony przez właściwą władzę, jednak nie krótszy niż trzy lata, w gospodarstwie dostępne są dla właściwej władzy, na jej żądanie, rejestry i informacje.

Artykuł 5

1. Państwa członkowskie gwarantują, że przestrzegane są następujące zasady ogólne:

a)	znaki identyfikacyjne muszą być umieszczone, zanim zwierzęta opuszczą gospodarstwo, w którym się narodziły;

b)	nie wolno usuwać lub zmieniać znaków identyfikacyjnych bez pozwolenia właściwej władzy. W przypadku gdy znak stał się nieczytelny lub został zgubiony, nowy znak umieszcza się zgodnie z niniejszym artykułem

c)	hodowca wpisuje do rejestru określonego w art. 4 wszelkie nowe znaki identyfikacyjne w celu zachowania powiązania z poprzednim oznakowaniem danego zwierzęcia.

2. Zwierzęta muszą być znakowane bezzwłocznie, a w każdym przypadku przed opuszczeniem gospodarstwa, za pomocą kolczyków lub tatuażu, umożliwiających określenie miejsca pochodzenia zwierząt oraz umożliwiających dokonanie odniesienia do wszelkich dokumentów towarzyszących, które muszą wymieniać takie kolczyki lub tatuaż, oraz umożliwiających odniesienie do wykazu określonego w art. 3 ust. 1 lit. a).

W drodze odstępstwa od przepisów art. 3 ust. 1 lit. c) akapit drugi dyrektywy 90/425/EWG, państwa członkowskie mogą stosować krajowe systemy przewozu zwierząt innych niż bydło w przypadku wszelkich transportów takich zwierząt odbywających się w granicach terytorium danego państwa. Takie systemy muszą umożliwiać identyfikację miejsca pochodzenia i miejsca narodzin zwierząt. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o systemach, które zamierzają w tym celu wprowadzić. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 18 dyrektywy 90/425/EWG, państwo członkowskie może zostać poproszone o dokonanie zmian swojego systemu, w przypadku gdy nie spełnia on tego wymogu.

Przesyłce zwierząt oznakowanych tymczasowym znakiem identyfikującym przez cały czas przewozu towarzyszy dokument umożliwiający określenie pochodzenia zwierząt, ich właściciela, miejsca wyjścia oraz miejsca przeznaczenia.

Artykuł 6

1. Gdy właściwe władze państwa członkowskiego przeznaczenia postanawiają nie stosować znaku identyfikacyjnego nadanego zwierzęciu w gospodarstwie jego pochodzenia, władze te ponoszą wszelkie koszty związane z zamianą znaku. W przypadku takiej zamiany znaku zachowuje się powiązanie między identyfikacją dokonaną przez właściwe władze państwa członkowskiego wysyłki a nową identyfikacją dokonaną przez właściwe władze państwa członkowskiego przeznaczenia; powiązanie to odnotowuje się w rejestrze przewidzianym w art. 4.

Do możliwości przewidzianej w akapicie pierwszym nie można odwoływać się w przypadku zwierząt przeznaczonych do uboju, które przywożone są zgodnie z art. 8 bez umieszczania nowego znaku zgodnie z art. 5.

2. W przypadku gdy zwierzęta zostały sprzedane, właściwe władze państwa członkowskiego przeznaczenia mogą do celów art. 5 dyrektywy 90/425/EWG odwołać się do art. 4 dyrektywy 89/608/EWG w celu uzyskania informacji odnoszących się do zwierząt, stad pochodzenia zwierząt oraz wszelkich przewozów tych zwierząt.

Artykuł 7

Państwa członkowskie gwarantują, że wszelkie informacje dotyczące przewozów zwierząt, którym nie towarzyszą świadectwa lub dokumenty wymagane zgodnie z przepisami weterynaryjnymi lub zootechnicznymi, dostępne są dla właściwych władz, na ich żądanie, co najmniej przez okres wyznaczany przez te władze.

Artykuł 8

Wszystkie zwierzęta przywożone z państw trzecich, które przeszły kontrole określone w dyrektywie 91/496/EWG i pozostają na terytorium Wspólnoty, w ciągu 30 dni od dnia przeprowadzenia tych badań oraz w każdym przypadku przed ich przewozem są identyfikowane znakiem spełniającym wymogi określone w art. 5 niniejszej dyrektywy, o ile ich gospodarstwem przeznaczenia jest rzeźnia znajdująca się w obszarze właściwości władzy odpowiedzialnej za kontrole weterynaryjne, zaś ubój zwierząt przeprowadzany jest w ciągu trzydziestu dni od dnia badania.

Zachowuje się powiązanie między identyfikacją nadaną przez państwo trzecie a identyfikacją zwierzęcia dokonaną w państwie członkowskim przeznaczenia. Powiązanie to odnotowuje się w rejestrze przewidzianym w art. 4.

Artykuł 9

Państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki administracyjne i/lub karne, które są stosowane wobec wszelkich naruszeń wspólnotowych przepisów weterynaryjnych, w przypadkach, w których ustalono, że znakowanie lub identyfikacja lub prowadzenie rejestrów przewidzianych w art. 4 nie jest prowadzone zgodnie z wymogami niniejszej dyrektywy.

Artykuł 10

Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 11

Dyrektywa 92/102/EWG, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku I, część A zostaje uchylona, bez naruszenia zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I, część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 13

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 lipca 2008 r.

W imieniu Rady

M. BARNIER

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 11 marca 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 355 z 5.12.1992, s. 32. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 21/2004 (Dz.U. L 5 z 9.1.2004, s. 8).

(3) Zob. załącznik I, część A.

(4) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 315 z 19.11.2002, s. 14).

(5) Dz.U. L 268 z 24.9.1991, s. 56. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/104/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 352).

(6) Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, s. 36).

(7) Dz.U. L 351 z 2.12.1989, s. 34.

(8) Dz.U. L 59 z 2.3.1989, s. 33.

(9) Dz.U. L 316 z 1.12.2001, s. 5. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2007/729/WE (Dz.U. L 294 z 13.11.2007, s. 26).

(10) Dz.U. L 382 z 31.12.1988, s. 36. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 806/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian

(określone w art. 11)

Dyrektywa Rady 92/102/EWG

(Dz.U. L 355 z 5.12.1992, s. 32)

Punkt V.E.I.4.6 załącznika I do Aktu Przystąpienia z 1994 r.

(Dz.U. C 241 z 29.8.1994, s. 21)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004

(Dz.U. L 5 z 9.1.2004, s. 8)

tylko art. 15

CZĘŚĆ B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego

(określonych w art. 11)

Dyrektywa

Termin przeniesienia (1)

92/102/EWG

31.12.1993 (2)

31.12.1995 (3)

(1) Ustalenie ostatecznego terminu przeniesienia do prawa krajowego na dzień 1 stycznia 1994 r. oraz dzień 1 stycznia 1995 r. pozostaje bez uszczerbku dla zniesienia granicznych kontroli weterynaryjnych przewidzianych dyrektywą 90/425/EWG (zob. art. 11 ust. 3 dyrektywy 92/102/EWG).

(2) W odniesieniu do wymogów dotyczących trzody chlewnej (zob. art. 11 ust. 1 tiret pierwsze dyrektywy 92/102/EWG).

(3) Do Finlandii, w odniesieniu do wymogów dla bydła, świń, owiec i kóz (zob. art. 11 ust. 1 tiret drugie dyrektywy 92/102/EWG).

ZAŁĄCZNIK II

TABELA KORELACJI

Dyrektywa 92/102/EWG	Niniejsza dyrektywa
Artykuły 1, 2 i 3	Artykuły 1, 2 i 3
Artykuł 4 ust. 1 lit. a)	Artykuł 4 ust. 1
Artykuły 4 ust. 2	—
Artykuł 4 ust. 3	Artykuł 4 ust. 2
Artykuł 5 ust. 1 lit. a), b) i c)	Artykuł 5 ust. 1 lit. a), b) i c)
Artykuł 5 ust. 1 lit. d)	—
Artykuł 5 ust. 3	Artykuł 5 ust. 2
Artykuły 6 do 9	Artykuły 6 do 9
Artykuł 10	—
Artykuł 11 ust. 1	—
Artykuł 11 ust. 2	Artykuł 10
Artykuł 11 ust. 3	—
—	Artykuł 11
—	Artykuł 12
Artykuł 12	Artykuł 13
—	Załącznik I
—	Załącznik II

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

8.8.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 213/39

DECYZJA KOMISJI

z dnia 3 lipca 2008 r.

przyjmująca zobowiązanie złożone w związku z postępowaniem antydumpingowym dotyczącym przywozu roztworów mocznika i azotanu amonu pochodzących z Rosji

(2008/649/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

(1)

Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 1995/2000 (2), ostateczne cło antydumpingowe na przywóz roztworów mocznika i azotanu amonu („produkt objęty postępowaniem”) pochodzących z Rosji. Po przeglądzie wygaśnięcia wszczętym we wrześniu 2005 r. Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1911/2006 (3), przedłużyła o pięć lat obowiązujące środki na ich obecnym poziomie.

(2)

Na wniosek Otwartej Spółki Akcyjnej (OAO) „Mineral and Chemical Company Eurochem”, będącej spółką holdingową OAO Novomoskovskiy Azot i OAO Nevinnomyssky Azot, Rosja („producent eksportujący”), Komisja ogłosiła w dniu 19 grudnia 2006 r. wszczęcie częściowego przeglądu okresowego tych środków, publikując zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (4).

(3)

Ostateczne ustalenia oraz wnioski z częściowego przeglądu okresowego dotyczące producenta eksportującego zostały przedstawione w rozporządzeniu Rady (WE) nr 238/2008 (5). W czasie przeglądu okresowego wnioskodawca wyraził zainteresowanie złożeniem zobowiązania cenowego, jednak nie przedłożył należycie uzasadnionej oferty w terminie określonym w art. 8 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Jednak, jak stwierdzono w powyższym rozporządzeniu, z powodów wyszczególnionych w motywach 57 i 58 rozporządzenia (WE) nr 238/2008, Rada uznała, że producentowi eksportującemu należy w drodze wyjątku zezwolić na przygotowanie zobowiązania cenowego w terminie 10 dni kalendarzowych od wejścia w życie tego rozporządzenia. Po opublikowaniu powyższego rozporządzenia producent eksportujący złożył, w terminie określonym w powyższym rozporządzeniu, możliwe do przyjęcia zobowiązanie cenowe zgodne z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

B. ZOBOWIĄZANIE

(4)

Producent eksportujący zaoferował, że będzie sprzedawać produkt objęty postępowaniem i wchodzący w zakres kodu CN 3102 80 00 po cenach co najmniej równych poziomom cen, które znoszą szkodliwe skutki dumpingu. Ponadto w złożonej ofercie przewidziano wprowadzenie indeksacji cen minimalnych według publicznych międzynarodowych notowań produktu objętego postępowaniem, ze względu na znaczną zmienność cen tego produktu. Producent eksportujący zaproponował również przestrzeganie pewnego pułapu ilościowego, aby zapobiec wpływowi swojego przywozu na ceny we Francji, będące podstawą indeksacji. Poziom pułapu ilościowego określono ogółem na ok. 10 % całkowitej konsumpcji produktu objętego postępowaniem we Wspólnocie.

(5)

Ponadto producent eksportujący zaproponował, że aby zmniejszyć ryzyko naruszenia zobowiązań cenowych w wyniku kompensacji, nie będzie sprzedawał produktu objętego zobowiązaniem tym samym klientom we Wspólnocie Europejskiej, którym sprzedaje inne produkty, z wyjątkiem niektórych innych produktów, w odniesieniu do których producent eksportujący zobowiązuje się do przestrzegania określonej polityki cenowej.

(6)

Producent eksportujący będzie również okresowo przedstawiać Komisji szczegółowe informacje dotyczące wywozu do Wspólnoty, co pozwoli Komisji skutecznie monitorować złożone przez niego zobowiązanie. Ponadto, ze względu na strukturę sprzedaży producenta eksportującego, Komisja uważa, iż ryzyko obejścia tego zobowiązania jest ograniczone.

(7)

Po ujawnieniu propozycji dotyczącej zobowiązania przemysł wspólnotowy wyraził wobec niej sprzeciw. Przemysł wspólnotowy twierdził, że ceny produktu objętego dochodzeniem są zmienne oraz że indeksacja ceny minimalnej w oparciu o stwierdzone ceny produktu objętego postępowaniem nie jest wykonalna w każdych warunkach rynkowych, w szczególności nie byłaby wykonalna na rynku kształtowanym przez podaż, tzn. w takiej sytuacji rynkowej, gdy, ze względu na dużą podaż, ceny może określać kupujący. W związku z tym przemysł wspólnotowy zasugerował, że za podstawę indeksacji cen minimalnych należy przyjąć ceny gazu ziemnego w Waidhaus. W związku z powyższym należy jednak zauważyć, że indeksacja cen w oparciu o ceny gazu ziemnego nie jest w tym przypadku odpowiednia, ze względu na niewielką korelację cen produktu objętego postępowaniem z cenami gazu ziemnego. W odniesieniu do komentarzy przemysłu wspólnotowego, który stwierdził, że przyjęta forma indeksacji nie jest wykonalna na rynku kształtowanym przez podaż, należy podkreślić, że Komisja będzie monitorować zobowiązanie i w razie pojawienia się dowodów prima facie, z których wynikać będzie, że zobowiązanie nie jest wykonalne, zgodnie z motywem 11 niezwłocznie podejmie odpowiednie kroki, aby zaradzić powstałej sytuacji.

(8)

Przemysł wspólnotowy stwierdził ponadto, że pułap ilościowy jest zbyt wysoki i zwrócił się o jego ustanowienie na poziomie maksymalnie 3 % całkowitej konsumpcji wspólnotowej. Stwierdził on, że przy większej sprzedaży producent eksportujący będzie w stanie wpłynąć na ceny na rynku, a tym samym uniemożliwić indeksację cen minimalnych. Należy w tym przypadku zauważyć, że pułap ilościowy określono na poziomie, który uznano za (i) wystarczająco ograniczający ryzyko wpływu producenta eksportującego na ceny na rynku francuskim, co uniemożliwiłoby korzystanie z przyjętego wzoru indeksacji; oraz (ii) wystarczająco wysoki, co sprawia, że zobowiązanie jest równocześnie wykonalne. Ponadto przemysł wspólnotowy nie wykazał, dlaczego jego zdaniem każda ilość przekraczająca 3 % całkowitej wspólnotowej konsumpcji miałaby niekorzystny wpływ na ceny.

(9)

Przemysł wspólnotowy zaproponował ponadto wprowadzenie „progresywnego pułapu ilościowego”, przy którym pułap ilościowy producenta eksportującego byłby podnoszony raz do roku w zależności od przestrzegania przez niego warunków zobowiązania. Wniosek ten został jednak odrzucony, ponieważ jedynym celem pułapów ilościowych jest ograniczenie ryzyka wywierania wpływu na ceny, na których opiera się indeksacja ceny minimalnej. Należy również nadmienić, że w przypadku naruszenia zobowiązania możliwe jest wycofanie jego przyjęcia.

(10)	W świetle powyższego, zobowiązanie złożone przez rosyjskiego producenta eksportującego jest możliwe do przyjęcia.

(11)

Zważywszy na szczególne części składowe zobowiązania (to jest w szczególności na wzór indeksacji), Komisja będzie jednak regularnie poddawała ocenie wykonalność tego zobowiązania. W ramach tej oceny wykonalności Komisja weźmie pod uwagę następujące kryteria (lecz nie musi się do nich ograniczyć): ceny produktu objętego postępowaniem na rynku francuskim; poziom wskaźnika wyliczanego według wzoru indeksacji; ceny sprzedaży producenta eksportującego podawane przez niego w kwartalnych sprawozdaniach ze sprzedaży; rentowność przemysłu wspólnotowego. W szczególności, jeżeli w tej ocenie wykonalności stwierdzone zostanie, że spadek rentowności przemysłu wspólnotowego ma związek ze zobowiązaniem, Komisja podejmie starania o niezwłoczne wycofanie przyjęcia zobowiązania zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(12)

Aby Komisja mogła skutecznie monitorować przestrzeganie zobowiązań przez przedsiębiorstwa, przy przedłożeniu właściwemu organowi celnemu wniosku o dopuszczenie do swobodnego obrotu, zwolnienie z cła antydumpingowego będzie uzależnione od (i) przedstawienia faktury w ramach zobowiązania zawierającej przynajmniej informacje wymienione w załączniku do rozporządzenia Rady (WE) nr 789/2008 (6); (ii) spełnienia warunku, że przywożone produkty zostały wytworzone, dostarczone i zafakturowane bezpośrednio przez wspomniane przedsiębiorstwa na rzecz pierwszego niezależnego klienta we Wspólnocie; oraz (iii) spełnienia warunku, że towary zgłoszone i przedstawione do oclenia odpowiadają dokładnie opisowi zawartemu w fakturze w ramach zobowiązania. W przypadku braku takiej faktury, lub jeśli nie odpowiada ona produktowi przedstawionemu do oclenia, nałożone zostanie cło antydumpingowe w odpowiedniej wysokości.

(13)

W celu zapewnienia skutecznego przestrzegania niniejszego zobowiązania w wyżej wymienionym rozporządzeniu (WE) nr 789/2008 poinformowano importerów o tym, że niespełnienie warunków określonych w rozporządzeniu lub wycofanie przyjęcia zobowiązania przez Komisję może prowadzić do powstania długu celnego z tytułu odpowiednich transakcji.

(14)	W przypadku naruszenia zobowiązania lub wycofania się z niego lub w przypadku wycofania przyjęcia tego zobowiązania przez Komisję, cło antydumpingowe nałożone zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego jest automatycznie stosowane na mocy art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym przyjmuje się zobowiązanie złożone przez wymienionego poniżej producenta eksportującego w związku z postępowaniem antydumpingowym dotyczącym pochodzącego z Rosji przywozu mieszanin mocznika i azotanu amonu w roztworze wodnym lub amoniakalnym.

Państwo	Przedsiębiorstwo	Dodatkowy kod Taric
Rosja	Otwarta Spółka Akcyjna (OAO) Mineral and Chemical Company „Eurochem”, członek grupy przedsiębiorstw Eurochem, Moskwa, Rosja, dla towarów wyprodukowanych przez powiązaną z nią OAO NAK Azot, Novomoskovsk, Rosja, lub przez powiązaną z nią OAO Nevinnomyssky Azot, Nevinnomyssk, Rosja, sprzedawanych bezpośrednio pierwszemu niezależnemu klientowi we Wspólnocie lub dla tych samych towarów sprzedawanych przez Eurochem Trading GmbH, Zug, Szwajcaria, pierwszemu niezależnemu klientowi we Wspólnocie.	A885

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 lipca 2008 r.

W imieniu Komisji

Peter MANDELSON

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2117/2005 (Dz.U. L 340 z 23.12.2005, s. 17).

(2) Dz.U. L 238 z 22.9.2000, s. 15. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1675/2003 (Dz.U. L 238 z 25.9.2003, s. 4).

(3) Dz.U. L 365 z 21.12.2006, s. 26.

(4) Dz.U. C 311 z 19.12.2006, s. 51.

(5) Dz.U. L 75 z 18.3.2008, s. 14.

(6) Zob. s 14 niniejszego Dziennika Urzędowego.

8.8.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 213/42

DECYZJA KOMISJI

z dnia 30 lipca 2008 r.

zmieniająca dyrektywę Rady 82/894/EWG w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie poprzez włączenie niektórych chorób do wykazu chorób wymagających zgłaszania oraz skreślenie z tego wykazu enterowirusowego zapalenia mózgu i rdzenia świń

(notyfikowana jako dokument nr C(2008) 3943)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2008/650/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 82/894/EWG z dnia 21 grudnia 1982 r. w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie (1), w szczególności jej art. 5 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dyrektywie 82/894/EWG w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie ustanowiono kryteria dotyczące zgłaszania tych chorób zwierząt, których wystąpienie państwo członkowskie dotknięte chorobą musi zgłaszać Komisji i pozostałym państwom członkowskim.

(2)	Natychmiastowe zgłoszenie tych chorób oraz informacja o ich wystąpieniu na terytorium Wspólnoty mają decydujące znaczenie dla ich zwalczania, a także dla przemieszczania żywych zwierząt i produktów zwierzęcych oraz handlu nimi.

(3)

Zgodnie z dyrektywą Rady 2006/88/WE z dnia 24 października 2006 r. w sprawie wymogów w zakresie zdrowia zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz zapobiegania niektórym chorobom zwierząt wodnych i zwalczania tych chorób (2) państwa członkowskie powiadamiają, w niektórych przypadkach, o potwierdzeniu wystąpienia chorób zwierząt akwakultury, wymienionych w załączniku IV do tej dyrektywy.

(4)

Załącznik I do dyrektywy 82/894/EWG, w którym wymienia się choroby, których wystąpienie należy zgłaszać Komisji i pozostałym państwom członkowskim, zawiera w odniesieniu do chorób atakujących ryby jedynie zakaźną martwicę układu krwiotwórczego ryb łososiowatych, niedokrwistość zakaźną ryb łososiowatych (zakaźną anemię łososi) i wirusową posocznicę krwotoczną ryb łososiowatych.

(5)

Zgodnie z załącznikiem IV do dyrektywy 2006/88/WE epizootyczną martwicę układu krwiotwórczego ryb łososiowatych, zakaźny zespół owrzodzenia, zakażenie wywoływane przez Bonamia exitiosa, zakażenie wywoływane przez Bonamia ostreae, zakażenie wywoływane przez Marteilia refringens, zakażenie wywoływane przez Microcytos mackini, zakażenie wywoływane przez Perkinsus marinus, zakażenie herpeswirusem koi, zespół Taura (Taura syndrome), chorobę wywoływaną przez Whispovirus (White spot disease) oraz chorobę żółtej głowy (Yellowhead disease) również określa się jako choroby wymagające zgłaszania.

(6)	Należy zatem dodać te choroby do załącznika I do dyrektywy 82/894/EWG oraz tak dostosować załącznik II do tej dyrektywy Rady, aby uwzględnić niektóre szczegółowe dane odnoszące się do zwierząt akwakultury.

(7)	Dyrektywą Rady 2002/60/WE (3) skreślono chorobę cieszyńską (enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia świń) z wykazu chorób określonego w załączniku I do dyrektywy 92/119/EWG (4), w związku z czym choroby tej nie trzeba już obowiązkowo zgłaszać właściwym organom państw członkowskich.

(8)	Należy zatem skreślić tę chorobę z wykazu chorób w załączniku I do dyrektywy 82/894/EWG.

(9)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załączniki I i II do dyrektywy 82/894/EWG zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 sierpnia 2008 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 lipca 2008 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 58. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2004/216/WE (Dz.U. L 67 z 5.3.2004, s. 27).

(2) Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 14. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 2008/53/WE (Dz.U. L 117 z 1.5.2008, s. 27).

(3) Dz.U. L 192 z 20.7.2002, s. 27. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2007/729/WE (Dz.U. L 294 z 13.11.2007, s. 26).

(4) Dz.U. L 62 z 15.3.1993, s. 69. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 2007/10/WE (Dz.U. L 63 z 1.3.2007, s. 24).

ZAŁĄCZNIK

„

ZAŁĄCZNIK I

Choroby podlegające zgłoszeniu

A. Choroby zwierząt lądowych

Afrykański pomór koni

Afrykański pomór świń

Ptasia grypa

Choroba niebieskiego języka

Gąbczasta encefalopatia bydła

Klasyczny pomór świń

Zaraza płucna bydła

Zaraza stadnicza

Zapalenie mózgu i rdzenia koni (wszystkich typów, włączając wenezuelskie zapalenie mózgu i rdzenia koni)

Niedokrwistość zakaźna koni

Pryszczyca

Nosacizna

Choroba guzowatej skóry bydła

Rzekomy pomór drobiu (choroba Newcastle)

Pomór małych przeżuwaczy

Gorączka doliny Rift

Księgosusz (pomór bydła)

Ospa owiec i kóz (Capripox)

Mały chrząszcz ulowy (Aethina tumida)

Choroba pęcherzykowa świń

Roztocze Tropilaelaps

Pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej

B. Choroby zwierząt wodnych

Epizootyczna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych

Zakaźny zespół owrzodzenia

Wirusowa posocznica krwotoczna

Choroba wywoływana przez Whispovirus (White spot disease)

Choroba żółtej głowy (Yellowhead disease)

Zespół Taura (Taura syndrome)

Zakaźna martwica układu krwiotwórczego ryb łososiowatych

Zakaźna anemia łososi

Zakażenie wywoływane przez Perkinsus marinus

Zakażenie wywoływane przez Microcytos mackini

Zakażenie wywoływane przez Marteilia refringens

Zakażenie wywoływane przez Bonamia ostreae

Zakażenie wywoływane przez Bonamia exitiosa

Zakażenie herpeswirusem koi

ZAŁĄCZNIK II

A. Informacje, które należy podawać w zgłoszeniu wymaganym na mocy art. 3 i 4 w odniesieniu do pierwotnych i wtórnych ognisk chorób wymienionych w częściach A i B załącznika I:

1.	Data wysyłki.

2.	Czas wysyłki.

3.	Kraj pochodzenia.

4.	Nazwa choroby i typ wirusa, w stosownych przypadkach.

5.	Numer seryjny ogniska choroby.

6.	Typ ogniska choroby.

7.	Numer referencyjny ogniska związanego z przedmiotowym ogniskiem choroby.

8.	Region i geograficzna lokalizacja gospodarstwa.

9.	Inny region objęty ograniczeniami.

10.	Data potwierdzenia.

11.	Data podejrzenia.

12.	Data stwierdzenia pierwszego zakażenia.

13.	Pochodzenie choroby.

14.	Podjęte środki kontrolne.

15.

Liczba zwierząt w gospodarstwie podatnych na daną chorobę: a) bydło; b) trzoda chlewna; c) owce; d) kozy; e) drób; f) zwierzęta z rodziny koniowatych; g) w przypadku chorób zwierząt akwakultury musi zostać podana masa lub liczba × 1 000 zwierząt podatnych na daną chorobę; h) gatunki zwierząt łownych; i) w przypadku chorób pszczół musi zostać podana liczba uli, w których możliwe jest wystąpienie danej choroby.

16.

Liczba zwierząt z klinicznymi objawami choroby w gospodarstwie: a) bydło; b) trzoda chlewna; c) owce; d) kozy; e) drób; f) zwierzęta z rodziny koniowatych; g) w przypadku chorób zwierząt akwakultury musi zostać podana masa lub liczba × 1 000 zwierząt z klinicznymi objawami choroby; h) gatunki zwierząt łownych; i) w przypadku chorób pszczół musi zostać podana liczba uli, w których stwierdzono kliniczne objawy choroby.

17.	Liczba zwierząt, które padły w gospodarstwie: a) bydło; b) trzoda chlewna; c) owce; d) kozy; e) drób; f) zwierzęta z rodziny koniowatych; g) w przypadku chorób zwierząt akwakultury musi zostać podana masa lub liczba × 1 000 zwierząt, które padły w gospodarstwie; h) gatunki zwierząt łownych.

18.

Liczba zwierząt gospodarskich poddanych ubojowi: a) bydło; b) trzoda chlewna; c) owce; d) kozy; e) drób; f) zwierzęta z rodziny koniowatych; g) w przypadku chorób zwierząt akwakultury w stosownych przypadkach (tylko dla skorupiaków i ryb) musi zostać podana masa lub liczba × 1 000 zwierząt poddanych ubojowi; h) gatunki zwierząt łownych.

19.

Liczba zniszczonych tusz: a) bydło; b) trzoda chlewna; c) owce; d) kozy; e) drób; f) zwierzęta z rodziny koniowatych; g) w przypadku chorób zwierząt akwakultury w stosownych przypadkach musi zostać podana masa lub liczba × 1 000 zwierząt, które usunięto lub których się pozbyto; h) gatunki zwierząt łownych; i) w przypadku chorób pszczół musi zostać podana liczba zniszczonych uli.

20.	(Przewidywana) data zakończenia uboju (w stosownych przypadkach).

21.	(Przewidywana) data zakończenia niszczenia (w stosownych przypadkach).

B. Informacje dodatkowe w przypadku pomoru świń:

1.	Odległość od najbliższego gospodarstwa, w którym utrzymywane są świnie.

2.	Liczba i typ (hodowla, tuczenie i prosięta (1)) trzody chlewnej w zakażonym gospodarstwie.

3.	Liczba i typ trzody chlewnej (hodowla, tuczenie i prosięta (1)) z klinicznymi objawami choroby w zakażonym gospodarstwie.

4.	Metoda diagnozowania.

5.	Jeżeli choroba występuje poza gospodarstwem, to czy potwierdzenie ogniska choroby miało miejsce w rzeźni czy w środkach transportu.

6.	Potwierdzenie przypadków pierwotnych (2) u dzikich świń.

C. W przypadku chorób zwierząt akwakultury, wymienionych w części B załącznika I:

—

potwierdzenie każdego wystąpienia ogniska chorób egzotycznych oraz wystąpienia ognisk chorób nieegzotycznych w państwach członkowskich, strefach i enklawach, które zgodnie z definicją w dyrektywie 2006/88/WE uprzednio uznawane były za wolne od choroby, musi być zgłoszone jako pierwotne ognisko choroby. W polu przeznaczonym na informacje dodatkowe wpisuje się nazwę i opis strefy lub enklawy,

—	ogniska chorób inne niż te wymienione w powyższym akapicie należy uznawać za ogniska wtórne zgodnie z art. 4 ust. 1 tejże dyrektywy,

—	wtórne ogniska chorób zwierząt akwakultury zgłasza się raz w miesiącu.

”

(1) Zwierzęta średnio poniżej trzeciego miesiąca życia.

(2) Przypadek pierwotny pomoru świń u dzikich świń oznacza przypadki mające miejsce na obszarach wolnych od choroby, tzn. poza obszarem objętym ograniczeniami w odniesieniu do klasycznego pomoru świń u dzikich świń.

8.8.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 213/47

DECYZJA RADY 2008/651/WPZiB/WSiSW

z dnia 30 czerwca 2008 r.

w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) pochodzących z Unii Europejskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 24 i 38,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 28 lutego 2008 r. Rada postanowiła upoważnić Prezydencję, wspieraną przez Komisję, do rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) australijskiej służbie celnej. Negocjacje te zakończyły się pomyślnie i sporządzono projekt umowy.

(2)	Umowa ta zawiera szczegółowe gwarancje ochrony danych PNR przekazywanych z Unii Europejskiej i dotyczących lotów pasażerskich do i z Australii.

(3)	Australia i Unia Europejska będą dokonywać okresowych przeglądów wykonywania umowy, tak aby umożliwić Stronom, w świetle takiego przeglądu, podejmowanie wszelkich działań uważanych za konieczne.

(4)	Umowa powinna zostać podpisana, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(5)	Artykuł 15 ust. 2 umowy stanowi, że będzie ona tymczasowo stosowana od dnia podpisania. Państwa członkowskie powinny w związku z tym nadać skutek jej postanowieniom od tego dnia zgodnie z obowiązującym prawem krajowym. W chwili podpisywania umowy zostanie przedstawione oświadczenie na ten temat,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej podpisanie Umowy między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) pochodzących z Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem zawarcia tej umowy.

Tekst umowy jest dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania umowy w imieniu Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Artykuł 3

Zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy od dnia jej podpisania do czasu jej wejścia w życie jej postanowienia są stosowane tymczasowo zgodnie z obowiązującym prawem krajowym. Załączone oświadczenie dotyczące tymczasowego stosowania ma zostać przedstawione w chwili podpisania.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 czerwca 2008 r.

W imieniu Rady

D. RUPEL

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Oświadczenie, które ma zostać przedstawione w imieniu Unii Europejskiej w chwili podpisywania umowy między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) pochodzących z Unii Europejskiej

„Do czasu wejścia w życie niniejszej umowy, która nie stanowi odstępstwa od przepisów prawa UE lub jej państw członkowskich ani nie wprowadza do nich zmian, państwa członkowskie będą stosować niniejszą umowę tymczasowo w dobrej wierze w ramach ich obowiązującego prawa krajowego.”.

TŁUMACZENIE

UMOWA

między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) pochodzących z Unii Europejskiej

UNIA EUROPEJSKA,

z jednej strony, oraz

AUSTRALIA,

z drugiej strony,

PRAGNĄC skutecznie zapobiegać terroryzmowi i powiązanym z nim przestępstwom i innym poważnym przestępstwom o charakterze ponadnarodowym, w tym przestępczości zorganizowanej, oraz skutecznie je zwalczać w celu ochrony własnych społeczeństw demokratycznych i wspólnych wartości,

UZNAJĄC, że wymiana informacji jest zasadniczym elementem walki z terroryzmem i z powiązanymi z nim przestępstwami i innymi poważnymi przestępstwami o charakterze ponadnarodowym, w tym z przestępczością zorganizowaną, i że w tym kontekście ważnym narzędziem jest posługiwanie się danymi dotyczącymi przelotu pasażera (danymi PNR),

UZNAJĄC, że aby zagwarantować bezpieczeństwo publiczne i do celów egzekwowania prawa, należy określić zasady przekazywania przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej danych PNR pochodzących z Unii Europejskiej,

UZNAJĄC znaczenie zapobiegania terroryzmowi i przestępstwom z nim powiązanym oraz innym poważnym przestępstwom i innym poważnym przestępstwom o charakterze ponadnarodowym, w tym przestępczości zorganizowanej, jak również znaczenie zwalczania tych zjawisk, przy jednoczesnym poszanowaniu podstawowych praw i wolności, a zwłaszcza prywatności i ochrony danych,

UZNAJĄC, że prawo o ochronie danych, polityki i zasady obowiązujące w Unii Europejskiej i Australii opierają się na wspólnej podstawie i że jakiekolwiek różnice we wprowadzaniu w życie tych zasad nie powinny stanowić przeszkody we współpracy między Unią Europejską a Australią wynikającej z niniejszej Umowy,

UWZGLĘDNIAJĄC artykuł 17 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych dotyczący prawa do prywatności,

UWZGLĘDNIAJĄC art. 6 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej dotyczący poszanowania praw podstawowych, w szczególności podstawowe prawa do prywatności i do ochrony danych osobowych,

UWZGLĘDNIAJĄC właściwe przepisy ustawy celnej 1901 (Cth) (Customs Act), w szczególności jej sekcję 64AF, na mocy której wszyscy przewoźnicy lotniczy obsługujący loty pasażerskie do Australii, z niej lub z międzylądowaniem na jej terenie, są zobowiązani – na wniosek – do dostarczania australijskiej służbie celnej danych PNR, które są zbierane i umieszczane – w szczególny sposób i w szczególnej formie – w systemach rezerwacji i odpraw pasażerskich; ustawę o administracji celnej 1985 (Cth) (Customs Administration Act 1985), ustawę o migracji 1958 (Cth) (Migration Act), ustawę o przestępczości 1914 (Cth) (Crimes Act), ustawę o ochronie prywatności 1988 (Cth) (Privacy Act) i ustawę o swobodzie informacji 1982 (Cth) (Freedom of Information Act),

PRZYJMUJĄC DO WIADOMOŚCI zobowiązanie Unii Europejskiej do zapewnienia, aby przewoźnikom lotniczym będącym w posiadaniu danych z systemów rezerwacji i odpraw pasażerskich lub danych PNR przetwarzanych w ramach Unii Europejskiej nie uniemożliwiano stosowania się do australijskich przepisów w zakresie przekazywania australijskiej służbie celnej danych PNR pochodzących z Unii Europejskiej zgodnie z niniejszą Umową,

POTWIERDZAJĄC, że niniejsza Umowa nie stanowi precedensu dla jakichkolwiek przyszłych dyskusji ani negocjacji między Unią Europejską a Australią lub między którąkolwiek ze stron a jakimkolwiek państwem w sprawie przetwarzania i przekazywania danych PNR pochodzących z Unii Europejskiej lub jakichkolwiek innych form danych,

DĄŻĄC do zacieśniania i wspierania współpracy między stronami w duchu partnerstwa między UE a Australią,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszej Umowy:

a)	„Strony” oznaczają Unię Europejską (UE) i Australię;

b)	„Umowa” oznacza niniejszą Umowę i załącznik do niej, w tym zmiany do nich uzgadniane co pewien czas przez strony. Niniejsza Umowa będzie określana jako umowa UE–Australia o danych PNR;

c)	„przewoźnicy lotniczy” oznaczają przewoźników lotniczych, którzy posiadają systemy rezerwacji lub których dane PNR są przetwarzane na terenie państw członkowskich UE i którzy obsługują loty pasażerskie w międzynarodowym ruchu lotniczym do Australii, z niej lub z międzylądowaniem na jej terenie;

d)	„służba celna” oznacza australijską służbę celną;

„dane dotyczące przelotu pasażera (dane PNR)” oznaczają zapis wymogów dotyczących podróży każdego pasażera, obejmujący wszelkie informacje zawarte w systemach rezerwacji przewoźników lotniczych niezbędne dla przetwarzania i kontroli rezerwacji przez linie lotnicze dokonujące rezerwacji i uczestniczące w tym procesie;

„australijski system danych PNR” oznacza system danych PNR, z których ma korzystać służba celna po upływie okresu przejściowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1, w celu przetwarzania danych PNR pochodzących z UE przekazanych przez przewoźników lotniczych służbie celnej na mocy umowy, zgodnie z ust. 11 załącznika;

g)	„system rezerwacji” oznacza systemy rezerwacji i odpraw pasażerskich należące do przewoźnika lotniczego;

„przetwarzanie” oznacza wszelkie operacje lub ciąg operacji dokonywany na danych osobowych, przy użyciu lub bez użycia środków automatycznych, takich jak gromadzenie, zapisywanie, porządkowanie, przechowywanie, dostosowywanie lub zmiana, odzyskiwanie, przeglądanie, wykorzystywanie, ujawnianie przez przesyłanie, rozpowszechnianie lub udostępnianie w inny sposób, zestawianie lub łączenie, blokowanie, usuwanie lub niszczenie;

i)	„dane PNR pochodzące z UE” oznaczają dane PNR przekazywane służbie celnej na mocy niniejszej Umowy;

j)	„poważne przestępstwo” oznacza zachowanie stanowiące przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności, której maksymalny wymiar jest nie niższy niż cztery lata, lub surowszą.

Artykuł 2

Zakres zastosowania

1. Australia zapewnia, aby przetwarzanie przez służbę celną danych PNR pochodzących z UE było zgodne z niniejszą Umową.

2. UE zapewnia, aby przewoźnikom lotniczym nie uniemożliwiano stosowania się do australijskich przepisów dotyczących przekazywania służbie celnej danych PNR pochodzących z Unii Europejskiej zgodnie z niniejszą Umową.

Artykuł 3

Odpowiedni poziom ochrony

Stosowanie się do niniejszej Umowy przez służbę celną stanowi, w rozumieniu stosownego unijnego prawa o ochronie danych, odpowiedni poziom ochrony dla danych PNR pochodzących z UE przekazywanych służbie celnej do celów niniejszej Umowy.

Artykuł 4

Dostęp

1. Służba celna przechodzi na australijski system danych PNR zdefiniowany w art. 1 lit. f) i używany w odniesieniu do danych PNR pochodzących z UE w terminie dwóch lat od dnia podpisania niniejszej Umowy. Uznaje się, że podczas tego okresu przejściowego odniesienia w niniejszej Umowie do przekazywania danych PNR obejmują dostęp służby celnej do danych PNR zgodnie z dotychczasowym systemem opisanym w ust. 2.

2. Podczas okresu przejściowego służba celna korzysta z istniejącego systemu danych PNR, który nie przechowuje danych PNR poza okolicznościami związanymi z kontrolami dokonywanymi bezpośrednio po przylocie na lotniskach lub w przypadku gdy popełnione zostało przestępstwo. Istniejący system pozwala na dostęp on-line w czasie rzeczywistym do pól danych wyszczególnionych w ust. 9 załącznika i zawartych w systemach rezerwacji linii lotniczych.

Artykuł 5

Ograniczenie dotyczące celów przetwarzania danych PNR pochodzących z UE

1. Służba celna przetwarza dane PNR pochodzące z UE i wszelkie inne informacje na temat osób uzyskane na podstawie danych PNR wyłącznie do celów zapobiegania:

(i)	terroryzmowi i związanym z nim przestępstwom;

(ii)	poważnym przestępstwom o charakterze międzynarodowym, w tym przestępczości zorganizowanej;

(iii)

ucieczkom przed nakazem aresztowania lub zatrzymaniem za przestępstwa opisane powyżej oraz walki z wymienionymi przestępstwami.

2. Dane PNR pochodzące z UE mogą być również przetwarzane – na zasadach indywidualnych – gdy jest to konieczne dla ochrony żywotnych interesów podmiotu, którego dotyczą dane, lub innych osób, w szczególności w odniesieniu do ryzyka śmierci lub poważnego obrażenia ciała podmiotu, którego dotyczą dane, lub innych osób, lub do znacznego zagrożenia zdrowia, zwłaszcza zgodnie z wymogami uznanych na świecie norm, takich jak międzynarodowe przepisy zdrowotne sporządzone przez Światową Organizację Zdrowia (2005).

3. Ponadto dane PNR pochodzące z UE mogą być przetwarzane również – na zasadach indywidualnych – w przypadku gdy takie przetwarzanie jest wyraźnie wymagane na mocy nakazu sądowego lub przepisów prawa australijskiego do celów nadzoru i odpowiedzialności administracji publicznej, także wymagane na mocy ustawy o swobodzie informacji (Freedom of Information Act 1982 (Cth)), ustawy Komisji ds. Praw Człowieka i Równych Szans (Human Rights and Equal Opportunity Commission Act 1986 (Cth)), ustawy o ochronie prywatności (Privacy Act 1988 (Cth)), ustawy o audytorze generalnym (Auditor-General 1997 (Cth)) lub ustawy o rzeczniku praw obywatelskich (Ombudsman Act 1976 (Cth)). Jeśli przyszłe zmiany w prawie australijskim, o których Australia poinformuje na mocy art. 6, poszerzą zakres danych PNR pochodzących z UE, które muszą być przedmiotem przetwarzania zgodnie z art. 5 ust. 3, UE może powołać się na przepisy art. 10 i 13.

Artykuł 6

Informacje o ustawodawstwie dotyczącym Umowy

Służba celna informuje UE o przyjęciu wszelkich australijskich przepisów bezpośrednio związanych z ochroną danych PNR pochodzących z UE zgodnie z niniejszą Umową.

Artykuł 7

Ochrona danych osobowych osób fizycznych

1. Australia zapewnia system dostępny dla osób fizycznych niezależnie od ich obywatelstwa lub państwa pobytu, dzięki któremu będą mogły one uzyskać dostęp do własnych informacji osobowych i ich poprawienia. Zabezpieczenia obowiązujące dla danych PNR pochodzących z UE i przechowywanych przez agencje rządu Australii na mocy ustawy o prywatności 1988 (Cth) mają zastosowanie bez względu na obywatelstwo lub państwo pobytu osoby fizycznej.

2. Służba celna przetwarza otrzymane dane PNR pochodzące z UE i traktuje osoby fizyczne, których dotyczy takie przetwarzanie, w sposób ściśle zgodny z normami dotyczącymi ochrony danych określonymi w niniejszej umowie i australijskimi przepisami prawnymi mającymi zastosowanie, bez dyskryminacji, w szczególności na podstawie obywatelstwa lub państwa pobytu.

Artykuł 8

Informowanie osób fizycznych i opinii publicznej

Służba celna udostępnia opinii publicznej, w tym podróżującym, informacje dotyczące przetwarzania danych PNR, w tym ogólne informacje o tym, jaki organ i w jakim celu będzie się zajmował gromadzeniem danych, jakiego typu ochrona będzie zapewniona danym, w jaki sposób i w jakim zakresie dane mogą być ujawniane, z jakich procedur odszkodowawczych będzie można skorzystać oraz informacje kontaktowe dla osób pragnących zadać pytanie lub zgłosić wątpliwość.

Artykuł 9

Wspólny przegląd wykonania

Australia i UE okresowo dokonują przeglądu wykonania niniejszej Umowy, w tym ochrony danych i gwarancji bezpieczeństwa danych, z myślą o wzajemnym zapewnieniu skutecznego wykonania niniejszej umowy. Podczas przeglądu UE jest reprezentowana przez dyrektora generalnego ds. sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa Komisji Europejskiej, przy udziale przedstawicieli organów odpowiedzialnych za ochronę danych i organów ścigania, natomiast Australia jest reprezentowana przez wysokiej rangi przedstawiciela rządu tego państwa lub innego wysokiego urzędnika, odpowiednio do okoliczności, lub urzędnika, który może zostać przez nich wspólnie wyznaczony. UE i Australia wspólnie określą szczegółowe metody dokonywania przeglądów.

Artykuł 10

Rozstrzyganie sporów

Wszelkie spory wynikłe na mocy niniejszej Umowy między stronami dotyczące jej interpretacji, zastosowania lub wykonania są rozstrzygane na drodze konsultacji lub negocjacji między stronami; nie będą one przekazywane żadnej stronie trzeciej lub do sądu w celu rozstrzygnięcia.

Artykuł 11

Zmiany i przegląd Umowy

1. Strony mogą wyrazić pisemną zgodę na dokonanie zmian do niniejszej Umowy. Zmiana wchodzi w życie dopiero, gdy strony spełnią wszelkie niezbędne wymogi wewnętrzne, a następnie w dniu, który zostanie uzgodniony przez strony.

2. Strony mogą rozpocząć przegląd warunków Umowy cztery lata po jej podpisaniu. Niezależnie od tego okresu, jeżeli system danych PNR był wdrażany w Unii Europejskiej, niniejsza Umowa zostaje poddana przeglądowi, jeżeli i w momencie, gdy taki przegląd ułatwiłby działanie systemu danych PNR Unii Europejskiej lub wykonanie niniejszej Umowy.

3. W przypadku przeglądu Australia dokłada wszelkich starań, aby ułatwić działanie systemu danych PNR Unii Europejskiej.

Artykuł 12

Zawieszenie przepływu danych

1. Właściwe organy w państwach członkowskich UE mogą skorzystać z przysługujących im uprawnień do zawieszenia przepływu danych do służby celnej w celu ochrony osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania ich danych osobowych, w przypadku gdy istnieje znaczne prawdopodobieństwo, że normy ochrony określone w niniejszej Umowie są naruszane, gdy istnieją uzasadnione podstawy, by sądzić, że służba celna nie podejmuje lub nie podejmie w odpowiednim czasie stosownych działań w celu uregulowania przedmiotowego problemu, a dalsze przekazywanie danych spowodowałoby bezpośrednie zagrożenie poważną szkodą dla osób, których dane dotyczą.

2. Właściwe organy państw członkowskich UE dokładają uzasadnionych dla danych okoliczności starań, aby powiadomić służbę celną i dać jej możliwość reakcji, zgodnie z poniższym: wszelkie zawieszenia są poprzedzane powiadomieniem udzielającym wystarczającego czasu, aby służba celna i odpowiednie właściwe organy państw członkowskich UE dołożyły starań do rozwiązania kwestii; UE przekazuje Australii informacje o wszelkim takim rozwiązaniu kwestii. Wszelkie decyzje o powoływaniu się na uprawnienia przyznane na mocy niniejszego artykułu są przekazywane Australii przez UE.

3. Wszelkie zawieszenia kończą się, gdy tylko zagwarantowane zostaną normy ochrony satysfakcjonujące Australię i odpowiednie właściwe organy państw członkowskich UE, a Australia powiadomi o tym odpowiednio UE.

Artykuł 13

Wypowiedzenie umowy

1. Każda ze Stron może w każdej chwili wypowiedzieć niniejszą Umowę poprzez powiadomienie kanałami dyplomatycznymi. Wypowiedzenie staje się skuteczne dziewięćdziesiąt (90) dni od dnia powiadomienia o nim drugiej Strony.

2. Niezależnie od wypowiedzenia niniejszej Umowy, wszelkie dane PNR pochodzące z UE będące w posiadaniu organów australijskich na mocy niniejszej Umowy są w dalszym ciągu przetwarzane zgodnie z normami ochrony danych określonymi w niniejszej Umowie.

3. Niniejsza umowa i wszelkie wynikające z niej zobowiązania, oprócz zobowiązania, o którym mowa w art. 13 ust. 2, wygasają i przestają obowiązywać siedem lat po dniu podpisania, o ile Strony wspólnie nie uzgodnią zastąpienia niniejszej Umowy.

Artykuł 14

Brak uchylania prawa

Niniejsza Umowa nie uchyla prawa Australii lub Unii Europejskiej, lub jej państw członkowskich. Niniejsza Umowa nie tworzy ani nie przyznaje żadnego prawa ani korzyści żadnym osobom lub podmiotom, prywatnym lub publicznym, ani żadnego środka zaradczego innego niż wyraźnie określony w niniejszej Umowie.

Artykuł 15

Wejście w życie, tymczasowe stosowanie, wersje językowe

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony powiadomiły się nawzajem o zakończeniu swoich wewnętrznych procedur do tego celu.

2. Niniejszą Umowę stosuje się tymczasowo od dnia jej podpisania.

3. Sporządzono w Brukseli, dnia trzydziestego czerwca 2008 roku w dwóch egzemplarzach w języku angielskim. Umowa zostaje również sporządzona w językach: bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, a Strony zatwierdzą te wersje językowe przez wymianę not dyplomatycznych. Po zatwierdzeniu wersje w tych językach są jednakowo autentyczne.

W IMIENIU UNII EUROPEJSKIEJ

W IMIENIU AUSTRALII

ZAŁĄCZNIK

Przetwarzanie przez Australię danych dotyczących przelotu pasażera (PNR) pochodzących z UE

Służba celna wymaga danych PNR pochodzących z UE jedynie w odniesieniu do tych pasażerów, którzy podróżują do lub z Australii lub z międzylądowaniem na jej terenie. Obejmuje to pasażerów, którzy przesiadają się w Australii z wizą lub bez niej. Dane PNR pochodzące z UE, do których ma dostęp służba celna, zawierają wszelkie dane PNR, w których trasa podróży pasażera lub normalna trasa konkretnego lotu wskazuje, że cel podróży lub przystanek w jej trakcie znajdują się na terenie Australii.

Ujawnianie danych PNR pochodzących z UE

Ujawnianie rządowi Australii

2.	Służba celna ujawnia dane PNR pochodzące z UE jedynie do celów wymienionych w art. 5 ust. 1 niniejszej Umowy na terenie Australii departamentom i agencjom rządu australijskiego wymienionym w wykazie do niniejszego załącznika, których funkcje są bezpośrednio związane z art. 5 niniejszej Umowy.

Wykaz, o którym mowa wyżej, może być zmieniany na drodze wymiany not dyplomatycznych między Stronami w celu objęcia nim:

(i)	wszelkich departamentów lub agencji będących następcami tych wymienionych już w wykazie; oraz

(ii)	wszelkich nowych departamentów lub agencji utworzonych po wejściu w życie niniejszej Umowy,

których funkcje są bezpośrednio związane z art. 5 ust. 1 niniejszej Umowy.

Dane PNR pochodzące z UE są ujawniane organom wymienionym w wykazie jedynie w przypadkach, gdy jest to niezbędne, i w odpowiedzi na pisemny wniosek oraz na zasadach indywidualnych. Zgodnie z ust. 7 i 8 służba celna ujawnia dane PNR pochodzące z UE jedynie po dokonaniu oceny stosowności konkretnego wniosku do celów niniejszej Umowy. Służba celna zachowuje rejestr takich ujawnień.

Służba celna nie ujawnia żadnych zbiorczych danych PNR pochodzących z UE organom wymienionym w wykazie, oprócz danych PNR pochodzących z UE, które zostały przetworzone w celu zachowania anonimowości w taki sposób, że nie jest już możliwe zidentyfikowanie osoby, której dane dotyczą. Takie anonimowe dane są przetwarzane przez organy wymienione w wykazie jedynie do celów sporządzania statystyk, pogłębionych analiz i analiz trendów, studiów obserwacyjnych i tworzenia profilów związanych z celami wymienionymi w art. 5 ust. 1 niniejszej Umowy. W żadnym przypadku służba celna nie ujawnia zbiorczo organom wymienionym w wykazie następujących danych PNR pochodzących z UE:

(iv)	imienia lub imion i nazwiska lub nazwisk;

(vi)	innych nazwisk zawartych w danych PNR, w tym liczby podróżnych wynikającej z PNR;

(vii)

wszelkich dostępnych danych kontaktowych (w tym informacji na temat jednostki, która stworzyła dane);

(xvii)

ogólnych uwag obejmujących inne informacje dodatkowe (OSI), informacje o usługach specjalnych (SSI) i o prośby o usługi specjalne (SSR), w zakresie, w jakim zawierają one informacje, dzięki którym można zidentyfikować osobę fizyczną; oraz

(xviii)

wszelkich zgromadzonych danych będących rezultatem zaawansowanego przetwarzania informacji o pasażerach (APP) i zaawansowanych informacji o pasażerach (API).

Ujawnianie rządom państw trzecich

Służba celna ujawnia dane PNR pochodzące z UE jedynie tym organom rządów konkretnych państw trzecich, których funkcje są bezpośrednio związane z celami ustanowionymi w art. 5 ust. 1 niniejszej Umowy. Wszelkie ujawnienie musi być dokonywane po indywidualnej analizie każdego z przypadków i w razie konieczności do celów zapobiegania przestępstwom wymienionym w art. 5 ust. 1 i walki z nimi. Służba celna zachowuje rejestr takich ujawnień.

Ujawnianie – Ustawa o administracji celnej 1985 (Cth)

Wszelkie ujawnienia na mocy ustępów 2–6 są także zgodne z sekcją 16 ustawy o administracji celnej 1985 (Cth) oraz ustawy o prywatności 1988 (Cth), które łącznie stanowią, że osoba, organ lub agencja, którym ujawniane są informacje o osobach, nie wykorzystują ani nie ujawniają tych informacji do celów innych niż cel, do którego informacje zostały udzielone tej osobie, organowi lub agencji.

Ujawniając dane PNR pochodzące z UE organom rządu Australii lub krajów trzecich zgodnie z sekcją 16 ustawy o administracji celnej 1985 (Cth) służba celna – co jest warunkiem ujawnienia – wyraźnie przekaże odbiorcy danych, że:

(i)	dane PNR pochodzące z UE nie mogą być dalej ujawniane bez zgody służby celnej, a zgoda ta nie zostanie przez nią udzielona do celów innych niż te wymienione w art. 5 ust. 1 niniejszej Umowy lub – w przypadku organów rządu Australii – zgodnych z art. 5 ust. 2 lub 3 niniejszej Umowy;

(ii)	odbiorca musi traktować takie dane PNR pochodzące z UE jako szczególnie chronione z uwagi na egzekwowanie prawa i poufne informacje o osobie, której dotyczą;

(iii)

odbiorca – poza wyjątkowymi okolicznościami, gdy zagrożone jest życie lub bezpieczeństwo fizyczne osoby, której dane dotyczą, lub innych osób – musi do danych PNR pochodzących z UE stosować normy ochrony danych równoważne normom ustanowionym w niniejszej Umowie, w tym normy odnoszące się do okresu zatrzymywania danych.

Rodzaje gromadzonych informacji

Rodzaje gromadzonych danych PNR pochodzących z UE

(i)	kod lokalizacji danych PNR;

(ii)	data rezerwacji/wystawienia biletu;

(iii)

data(-y) planowanej podróży;

(iv)	imię (imiona) i nazwisko(-a);

(v)	dostępne informacje dotyczące programów dla stałych klientów (frequent flier) i dotyczące korzyści (np. darmowe bilety, zamiana klasy biletu na wyższą itd.);

(vi)	inne nazwiska podane w danych PNR, w tym liczba podróżnych wynikająca z danych PNR;

(vii)

wszelkie dostępne informacje kontaktowe (w tym informacji na temat jednostki, która stworzyła dane);

(viii)

wszelkie dostępne informacje o płatnościach/fakturowaniu (z wyjątkiem innych szczegółów transakcji dotyczących karty kredytowej lub konta i niepowiązanych z transakcją dotyczącą podróży);

(ix)	trasa podróży dla określonych danych PNR;

(x)	biuro podróży/agent biura podróży;

(xi)	informacje o systemie code share;

(xii)

informacje podzielone/rozdzielone;

(xiii)

status podróżny (travel status) pasażera (w tym potwierdzenia i zgłoszenie do odprawy);

(xiv)

informacje o biletach, w tym numer biletu, informacja o biletach w jedną stronę i ATFQ (Automated Ticket Fare Quote);

(xv)	wszelkie informacje o bagażu;

(xvi)

informacje o miejscu, w tym numer miejsca w samolocie;

(xvii)

uwagi ogólne, w tym inne informacje dodatkowe (OSI), informacje o usługach specjalnych (SSI) i o prośbach o usługi specjalne (SSR);

(xviii)

wszelkie zgromadzone dane będące rezultatem zaawansowanego przetwarzania informacji o pasażerach (APP) i zaawansowane informacje o pasażerach (API);

(xix)

wszelkie dotychczasowe zmiany danych PNR wymienionych w ppkt (i)–(xviii).

10.

Dane PNR mogą zawierać czasami pewne szczególnie chronione dane, zwłaszcza dane ujawniające pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, członkostwo w związkach zawodowych oraz dane dotyczące zdrowia lub życia seksualnego danej osoby („szczególnie chronione dane PNR pochodzące z UE”). Służba celna filtruje wszelkie takie szczególnie chronione dane pochodzące z UE i usuwa je w całości bez dalszego przetwarzania.

Przekazywanie danych PNR pochodzących z UE

11.

Służba celna współpracuje z poszczególnymi przewoźnikami lotniczymi w celu zapewnienia, aby wymagania dotyczące przekazywania danych PNR pochodzących z UE były rozsądne i proporcjonalne, a także zgodne z potrzebą zapewnienia terminowości, dokładności i kompletności danych PNR pochodzących z UE.

W normalnych warunkach służba celna wymaga wstępnego przekazania danych PNR pochodzących z UE na 72 godziny przed planowanym wylotem i wymaga maksymalnie tylko pięciu standardowych transmisji danych PNR pochodzących z UE w odniesieniu do konkretnego lotu. Niezależnie od tych 72-godzinnych ram służba celna może dodatkowo zwrócić się z prośbą o doraźne transmisje danych, gdy jest to konieczne, aby zareagować na konkretne zagrożenia dotyczące lotu lub grupy lotów, trasy przelotu lub innych okoliczności związanych z celami określonymi w art. 5 ust. 1 niniejszej Umowy. Przy wykonywaniu swoich uprawnień służba celna będzie działać rozważnie i proporcjonalnie.

Zatrzymywanie danych

12.	Służba celna zatrzymuje dane PNR pochodzące z UE nie dłużej niż 3,5 roku od dnia otrzymania przez nią danych PNR, po czym dane mogą być zarchiwizowane na kolejne dwa lata. Dostęp do zarchiwizowanych danych PNR jest możliwy jedynie na zasadach indywidualnych do celów dochodzenia.

13.	Niezależnie od ust. 12 wszelkie dane PNR pochodzące z UE przetworzone przez służbę celną w celu zachowania ich anonimowości nie muszą być archiwizowane, ale w żadnym wypadku nie są zatrzymywane przez służbę celną lub inne agencje dłużej niż 5,5 roku od dnia otrzymania danych PNR przez służbę celną.

14.	Służba celna – poza przypadkami, o których mówi ust. 15 – usuwa dane PNR pochodzące z UE na koniec tego okresu.

15.	Dane odnoszące się do trwających postępowań sądowych lub dochodzeń kryminalnych mogą być zatrzymywane do czasu zakończenia tych postępowań lub dochodzeń. Kwestia zatrzymywania danych będzie brana pod uwagę jako część przeglądu przeprowadzanego na mocy art. 11 niniejszej Umowy.

Dostęp i skargi

Ochrona prywatności

16.

Ustawa o ochronie prywatności 1988 (Cth) (zwana dalej „ustawą o ochronie prywatności”) reguluje gromadzenie, użytkowanie, przechowywanie, ujawnianie, bezpieczeństwo i dostęp oraz zmiany informacji osobowych posiadanych przez większość departamentów i agencji australijskiego rządu. Służba celna podlega ustawie o ochronie prywatności i jest zobowiązana do obchodzenia się z danymi PNR pochodzącymi z UE zgodnie z ustawą o ochronie prywatności.

Ujawnianie danych i informacji PNR

17.

Dane PNR dostarczane przez osobę fizyczną lub w jej imieniu muszą zostać ujawnione tej osobie fizycznej zgodnie z ustawą o prywatności i ustawą o swobodzie informacji 1982 (Cth) na jej żądanie. Służba celna nie może ujawnić danych PNR opinii publicznej, z wyjątkiem osoby, której dotyczą te dane, lub jej pełnomocników zgodnie z australijskimi przepisami. Wnioski dotyczące dostępu do informacji osobowych – dostarczonych przez wnioskodawcę i zawartych w danych PNR – mogą być przedkładane służbie celnej.

Środki służące ochronie danych – Ustawa o ochronie prywatności 1988 (Cth)

18.

Wszelkie informacje osobowe zatrzymywane przez służbę celną, które są „informacjami osobowymi” w rozumieniu i do celów ustawy o prywatności, muszą – dla ochrony takich informacji – spełniać wymogi ustawy o prywatności. Służba celna musi dysponować informacjami PNR zgodnie z ustawą o prywatności, w szczególności w odniesieniu do gromadzenia, wykorzystania, przechowywania, bezpieczeństwa, dostępu oraz zmiany i ujawnienia wszelkich takich danych.

19.	Skargi składane przez osoby fizyczne, dotyczące obchodzenia się z ich danymi PNR, mogą być kierowane bezpośrednio do służby celnej, a następnie – zgodnie z ustawą o prywatności – do komisarza ds. ochrony prywatności.

Środki służące ochronie danych – kontrole dotyczące prywatności

20.	Australijski niezależny komisarz ds. ochrony prywatności może sprawdzać, czy agencje stosują się do ustawy o ochronie prywatności oraz monitorować i sprawdzać, w jakim zakresie służba celna stosuje się do ustawy o ochronie prywatności.

21.

Na mocy ustawy o ochronie prywatności służba celna poczyniła przygotowania, aby urząd komisarza ds. ochrony prywatności mógł podejmować regularne i formalne kontrole wszelkich aspektów korzystania przez służbę celną z danych PNR pochodzących z UE oraz trybów i procedur obchodzenia się z tymi danymi i uzyskiwania dostępu do nich. Dodatkowo służba celna posługuje się swoim własnym wewnętrznym programem kontrolnym, którego celem jest zapewnienie jak najwyższych poziomów ochrony informacji o pasażerach i danych PNR pochodzących z UE.

Środki dotyczące ochrony danych – Ustawa o swobodzie informacji 1982 (Cth)

22.

Służba celna podlega ustawie o swobodzie informacji, która nakłada na służbę celną obowiązek udostępnienia dokumentów wszelkim osobom, które się o to zwracają, z zastrzeżeniem wyjątków i wyłączeń ujętych w ustawie o swobodzie informacji. Ustawa ta wymaga, by decyzje dotyczące wyłączeń były podejmowane indywidualnie dla każdego przypadku. W ustawie tej wymienione są wyłączenia mające na celu ochronę informacji szczególnie chronionych przed ujawnieniem, w tym wyłączenia dotyczące dokumentów wpływających na bezpieczeństwo narodowe, obronność, stosunki międzynarodowe, ściganie przestępstw, ochronę bezpieczeństwa publicznego i prywatności osób. Służba celna informuje UE o wszelkich decyzjach odnoszących się do ujawnienia opinii publicznej danych PNR pochodzących z UE podjętych na mocy ustawy o swobodzie informacji w terminie jednego miesiąca od podjęcia takiej decyzji.

23.	Wnioski dotyczące sprostowania danych PNR zawartych w bazie danych służby celnej mogą być kierowane do niej zgodnie z ustawą o swobodzie informacji lub ustawą o ochronie prywatności.

Inne środki ochronne – Ustawa o rzeczniku praw obywatelskich 1976 (Cth)

24.	Na mocy ustawy o rzeczniku praw obywatelskich 1976 (Cth) pasażerowie lotniczy mają prawo złożenia do rzecznika praw obywatelskich skargi dotyczącej tego, jak zostali potraktowani przez służbę celną podczas przekraczania granicy.

Środki ochronne stosowane przez służbę celną wobec danych PNR

25.

Służba celna nadal dysponuje następującymi środkami ochrony danych:

(i)	dostęp do danych PNR ma jedynie niewielka liczba urzędników służby celnej, którzy – na mocy ustawy o służbie celnej 1901 (Cth) – posiadają specjalne upoważnienie dyrektora generalnego służby celnej do celów przetwarzania danych PNR; oraz

(ii)

dysponuje kompleksowym systemem fizycznej i elektronicznej ochrony dla danych PNR – mianowicie systemem komputerowym i siecią komputerową, które:

a)	wydzielają dane PNR z ogólnego środowiska danych posiadanych przez służbę celną i są odrębne od innych systemów i sieci informatycznych służb celnych;

b)	znajdują się w bezpiecznej strefie budynków australijskiej służby celnej, do której dostęp jest ograniczony; oraz

c)	wymagają bezpiecznych, kilkupoziomowych procedur logowania umożliwiających dostęp do danych PNR.

Wykonanie

26.

W przypadkach naruszenia australijskich przepisów o ochronie prywatności i bezprawnego ujawnienia informacji na mocy prawa australijskiego dostępne są środki egzekwowania prawa administracyjnego, cywilnego i karnego, w tym prawo dostępu do administracyjnych lub sądowych środków zaradczych przysługujące każdej osobie, której dane dotyczą. Na przykład ustawa o przestępczości 1914 (Cth), ustawa o służbie publicznej 1999 (Cth), ustawa o administracji celnej 1985 (Cth), ustawa o australijskiej policji federalnej 1979 (Cth) oraz wewnętrzne kodeksy dyscyplinarne obowiązujące w agencjach wymienionych w wykazie poniżej przewidują – w przypadku naruszenia powyższych przepisów – sankcje do kary więzienia włącznie.

Współpraca

27.

W celu wzmocnienia współpracy policyjnej i sądowej służba celna sprzyja przekazywaniu przez właściwe organy rządu australijskiego informacji analitycznych wynikających z danych PNR organom policyjnym i sądowym w państwach członkowskich UE i w stosownych przypadkach Europolowi i Eurojustowi; przekazanie danych może nastąpić po uprzedniej ocenie stosowności środków ochrony danych stosowanych w obrębie jurysdykcji UE.

Wykaz do załącznika

Do celów ust. 2 niniejszego załącznika wyszczególnia się – w porządku alfabetycznym – następujące organy:

1)	Australijska Komisja ds. Przestępczości (Australian Crime Commission);

2)	Australijska Organizacja Bezpieczeństwa Wywiadowczego (Australian Security Intelligence Organisation);

3)	Australijska Policja Federalna (Australian Federal Police);

4)	Departament Imigracji i Obywatelstwa (Department of Immigration and Citizenship); oraz

5)	Dyrektor Prokuratury Publicznej Związku Australijskiego (Commonwealth Director of Public Prosecutions).

8.8.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 213/58

WSPÓLNE STANOWISKO RADY 2008/652/WPZiB

z dnia 7 sierpnia 2008 r.

zmieniające wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 15,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 27 lutego 2007 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (1), które wdrażało rezolucję nr 1737 (2006) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („rezolucja RB ONZ 1737 (2006)”).

(2)	W dniu 23 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2007/246/WPZiB (2), które wdrażało rezolucję nr 1747 (2007) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych („rezolucja RB ONZ nr 1747 (2007)”).

(3)

W dniu 3 marca 2008 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję nr 1803 (2008) („rezolucja RB ONZ nr 1803 (2008)”), która rozszerzyła zakres zastosowania środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006) oraz RB ONZ nr 1747 (2007) i wymagała, aby wszystkie państwa podjęły środki konieczne do skutecznego wykonania tych postanowień.

(4)	W dniu 23 czerwca 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/479/WPZiB, które określało dodatkowe osoby i podmioty, które mają zostać objęte ograniczeniami prawa wjazdu oraz zamrożeniem funduszy.

(5)

Rezolucja RB ONZ nr 1803 (2008) wzywa wszystkie państwa do zachowania czujności przy podejmowaniu nowych zobowiązań dotyczących zapewnianego przez podmioty publiczne wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, aby uniknąć sytuacji, w których takie wsparcie finansowe przyczyni się do działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

(6)

Z tych samych powodów rezolucja RB ONZ nr 1803 (2008) wzywa również wszystkie państwa do zachowania czujności w związku z działaniami instytucji finansowych na ich terytoriach, prowadzonymi ze wszystkimi bankami mającymi siedzibę w Iranie oraz ich oddziałami i filiami za granicą, aby zapobiec takim działaniom, które przyczyniają się do działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej. W celu zachowania takiej czujności niektóre postanowienia w niniejszym wspólnym stanowisku odnoszą się do dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (3).

(7)	W rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008) z zadowoleniem wymienia się wytyczne wydane przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), aby wesprzeć państwa w realizacji ich zobowiązań finansowych w ramach rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006).

(8)

Ponadto rezolucja RB ONZ nr 1803 (2008) wzywa wszystkie państwa, aby w porozumieniu ze swoimi krajowymi organami prawnymi i zgodnie z prawodawstwem krajowym oraz prawem międzynarodowym dokonywały we własnych portach lotniczych i morskich inspekcji wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju ładunków samolotów i statków, będących w posiadaniu lub zarządzanych przez Iran Air Cargo oraz Islamic Republic of Iran Shipping Line, o ile istnieją uzasadnione powody, by podejrzewać, że dany samolot lub statek przewozi towary zakazane.

(9)

Rezolucja RB ONZ nr 1803 (2008) rozszerza środki ograniczające o dodatkowe osoby i podmioty zaangażowane w działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub zaangażowane w opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z tą działalnością lub ją wspierające, lub w których przypadku Rada Bezpieczeństwa lub Komitet Sankcji stwierdziły, że wspierały one wskazane osoby lub podmioty w unikaniu sankcji określonych w rezolucjach RB ONZ nr 1737 (2006), 1747 (2007) lub 1803 (2008), lub w naruszaniu postanowień tych rezolucji.

(10)

Należy również przyjąć niezbędne środki mające zapewnić, że żadne odszkodowanie nie zostanie przyznane rządowi Iranu lub jakiejkolwiek osobie lub podmiotowi w Iranie, lub wskazanym osobom lub podmiotom, lub jakiejkolwiek osobie wysuwającej roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu, w związku z jakąkolwiek umową lub inną transakcją, której wykonanie zostało zakłócone z powodu środków nałożonych zgodnie z rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), 1747 (2007) lub 1803 (2008), w tym środków Wspólnot Europejskich lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub w powiązaniu z nimi.

(11)

Należy ponadto zakazać dostarczania, sprzedawania lub przekazywania Iranowi niektórych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii – w dodatku do tych określonych przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet Sankcji – które mogłyby wesprzeć działania Iranu związane ze wzbogacaniem, utylizacją czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które określiła jako nierozstrzygnięte.

(12)	Wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB powinno zatem zostać odpowiednio zmienione.

(13)	Wdrożenie niektórych środków wymaga działania Wspólnoty,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE STANOWISKO:

Artykuł 1

We wspólnym stanowisku 2007/140/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:

„d)

niektórych innych produktów, materiałów, sprzętu, towarów i technologii, które mogłyby wesprzeć działania związane ze wzbogacaniem, utylizacją czy ciężką wodą lub opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, lub prowadzenie działań związanych z innymi zagadnieniami, co do których Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) wyraziła zaniepokojenie lub które określiła jako nierozstrzygnięte. Wspólnota Europejska przyjmuje środki niezbędne do określenia stosownych produktów, które należy objąć niniejszym przepisem.”;

artykuł 3a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3a

1. Państwa członkowskie nie podejmują wobec rządu Iranu nowych zobowiązań dotyczących dotacji, pomocy finansowej i pożyczek na zasadach preferencyjnych, w tym przez ich uczestnictwo w międzynarodowych instytucjach finansowych, z wyjątkiem zobowiązań dla celów humanitarnych i związanych z rozwojem.

2. Aby uniknąć sytuacji, w których wsparcie finansowe przyczyni się do działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej, państwa członkowskie zachowują powściągliwość w podejmowaniu nowych zobowiązań dotyczących zapewnianego przez podmioty publiczne wsparcia finansowego na rzecz handlu z Iranem, w tym przyznawania kredytów, gwarancji lub ubezpieczeń eksportowych, własnym obywatelom lub podmiotom zaangażowanym w taki handel.”;

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 3b

1. Państwa członkowskie zachowują czujność w związku z działaniami instytucji finansowych podlegającymi ich jurysdykcji, prowadzonymi z:

a)	bankami mającymi siedzibę w Iranie, zwłaszcza z bankiem Saderat;

b)	podlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie, wymienionymi w załączniku III;

c)	niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich oddziałami i filiami banków mających siedzibę w Iranie, wymienionymi w załączniku IV;

d)	podmiotami finansowymi niemającymi siedziby w Iranie ani niepodlegającymi jurysdykcji państw członkowskich, ale kontrolowanymi przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie, wymienionymi w załączniku IV;

aby zapobiec takim działaniom, które przyczyniają się do działań wrażliwych z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub do opracowywania systemów przenoszenia broni jądrowej.

2. Z powyższych względów wymaga się od instytucji finansowych, aby w swoich działaniach prowadzonych z bankami i instytucjami finansowymi wymienionymi w ust. 1:

a)	zachowywały nieustającą czujność wobec operacji prowadzonych na kontach, w tym za pomocą swoich programów dotyczących środków należytej staranności wobec klientów i w ramach swoich zobowiązań odnoszących się do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu;

b)	wymagały wpisywania w rubrykach blankietów zleceń płatniczych wszystkich informacji odnoszących się do zleceniodawcy i beneficjenta danej transakcji; oraz by odmawiały przeprowadzenia transakcji, o ile informacje te nie są przedstawione;

c)	zachowywały całą dokumentację dotyczącą transakcji przez okres pięciu lat i udostępniały ją na żądanie organów krajowych;

jeśli podejrzewają lub mają uzasadnione podstawy do tego, by podejrzewać, że środki pieniężne mają związek z finansowaniem proliferacji, niezwłocznie zawiadamiały o swoich podejrzeniach jednostkę analityki finansowej (FIU) lub inny właściwy organ wyznaczony przez dane państwo członkowskie. FIU lub taki inny właściwy organ otrzymują we właściwym czasie bezpośredni lub pośredni dostęp do informacji finansowych, administracyjnych oraz związanych z egzekwowaniem prawa, które są niezbędne do odpowiedniego sprawowania ich funkcji, w tym do analizy sprawozdań z podejrzanych transakcji.

3. Wymagane jest również, aby oddziały i filie banku Saderat podlegające jurysdykcji państw członkowskich powiadamiały właściwy organ państwa członkowskiego, w którym mają swoją siedzibę, o wszystkich dokonanych lub otrzymanych przez nie przelewach środków pieniężnych, w terminie pięciu dni roboczych po dokonaniu lub otrzymaniu odnośnych przelewów środków pieniężnych.

Zgodnie z uzgodnieniami dotyczącymi wymiany informacji powiadomione właściwe organy niezwłocznie przekazują te dane, w odpowiednich przypadkach, właściwym organom innych państw członkowskich, w których mają siedzibę strony takich transakcji.”;

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 3c

1. Oprócz inspekcji mających na celu zapewnienie wdrożenia odpowiednich postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), 1747 (2007) i 1803 (2008) oraz art. 1 niniejszego wspólnego stanowiska, państwa członkowskie, w porozumieniu ze swoimi krajowymi organami prawnymi i zgodnie z krajowym prawodawstwem oraz prawem międzynarodowym, zwłaszcza prawem morza i odnośnymi porozumieniami międzynarodowymi dotyczącymi lotnictwa cywilnego, dokonują w swoich portach lotniczych i morskich inspekcji wysyłanych do Iranu i przysyłanych z tego kraju ładunków samolotów i statków, zwłaszcza tych będących w posiadaniu lub zarządzanych przez Iran Air Cargo oraz Islamic Republic of Iran Shipping Line, o ile istnieją uzasadnione powody, by podejrzewać, że dany samolot lub statek przewozi towary zakazane określone w niniejszym wspólnym stanowisku.

2. W przypadkach gdy podejmuje się wspomnianą w ust. 1 inspekcję ładunków samolotów i statków będących w posiadaniu lub zarządzanych przez Iran Air Cargo oraz Islamic Republic of Iran Shipping Line, państwa członkowskie przedstawiają Radzie Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, w terminie pięciu dni roboczych, pisemne sprawozdanie z inspekcji zawierające, w szczególności, wyjaśnienie powodów przeprowadzenia inspekcji, jak również informacje o jej miejscu, czasie, okolicznościach, wynikach i innych stosownych szczegółach.

3. Samoloty transportowe i statki handlowe będące w posiadaniu lub kontrolowane przez Iran Air Cargo oraz Islamic Republic of Iran Shipping Line muszą spełniać wymóg związany z przedstawianiem przed przyjazdem lub odjazdem dodatkowych informacji o wszystkich towarach przywożonych do państwa członkowskiego lub z niego wywożonych.”;

artykuł 4 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

innych osób nieobjętych załącznikiem I, które są zaangażowane w działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub w opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio związane z takimi działaniami, lub które wspierają te działania, w tym poprzez zaangażowanie w nabywanie zakazanych produktów, towarów, sprzętu, materiałów i technologii, jak również osób wspierających wskazane osoby lub podmioty w omijaniu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), 1747 (2007) oraz 1803 (2008) lub niniejszego wspólnego stanowiska, wymienionych w załączniku II.”;

artykuł 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wszelkie fundusze i zasoby gospodarcze, których właścicielami są, lub które są posiadane, przechowywane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez:

osoby i podmioty wskazane w załączniku do rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), jak również dodatkowe osoby i podmioty wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet zgodnie z pkt 12 rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) oraz pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1803 (2008), które to osoby i podmioty wymienione są w załączniku I;

osoby i podmioty nieobjęte załącznikiem I, zaangażowane w działania Iranu wrażliwe z punktu widzenia rozprzestrzeniania materiałów jądrowych lub zaangażowane w opracowywanie systemów przenoszenia broni jądrowej, bezpośrednio powiązane z tą działalnością lub ją wspierające, lub osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub podmioty będące ich własnością lub przez nie kontrolowane, także w nielegalny sposób, jak również osoby wspierające wskazane osoby lub podmioty w omijaniu lub naruszaniu postanowień rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006), 1747 (2007) oraz 1803 (2008) lub niniejszego wspólnego stanowiska, które to osoby i podmioty wymienione są w załączniku II, zostają zamrożone.”;

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 6a

Żadne odszkodowanie ani inne roszczenie tego rodzaju, takie jak roszczenie do potrącenia lub roszczenie z gwarancji, w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków nałożonych zgodnie z rezolucjami RB ONZ nr 1737 (2006), 1747 (2007) lub 1803 (2008), w tym środków Wspólnot Europejskich lub państw członkowskich nałożonych zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa, wymaganych przez te decyzje lub w powiązaniu z nimi, nie zostaje przyznane wskazanym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I lub II, ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Iranie, w tym rządowi Iranu, ani żadnej osobie lub podmiotowi wysuwającemu roszczenie za pośrednictwem lub na korzyść takiej osoby lub takiego podmiotu.”;

8)	artykuł 7 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Rada, działając jednomyślnie na wniosek państw członkowskich lub Komisji, sporządza wykazy w załącznikach II, III oraz IV i przyjmuje do nich zmiany.”;

9)	załączniki I i II zastępuje się tekstem zawartym w załącznikach I i II do niniejszego wspólnego stanowiska;

10)	załączniki III i IV zawarte w niniejszym wspólnym stanowisku dodaje się jako załączniki III i IV do wspólnego stanowiska 2007/140/WPZiB.

Artykuł 2

Niniejsze wspólne stanowisko staje się skuteczne z dniem jego przyjęcia.

Artykuł 3

Niniejsze wspólne stanowisko zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 sierpnia 2008 r.

W imieniu Rady

B. KOUCHNER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 61 z 28.2.2007, s. 49. Wspólne stanowisko ostatnio zmienione wspólnym stanowiskiem 2008/479/WPZiB (Dz.U. L 163 z 24.6.2008, s. 43).

(2) Wspólne stanowisko Rady 2007/246/WPZiB z dnia 23 kwietnia 2007 r. zmieniające wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 106 z 24.4.2007, s. 67).

(3) Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2008/20/WE (Dz.U. L 76 z 19.3.2008, s. 46).

ZAŁĄCZNIK I

„ZAŁĄCZNIK I

Wykaz osób, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), oraz osób i podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a)

A. Osoby fizyczne

1)	Fereidoun Abbasi-Davani. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007. Inne informacje: starszy pracownik naukowy ministerstwa obrony i logistyki sił zbrojnych (MODAFL), związany z Instytutem Fizyki Stosowanej. Ściśle współpracuje z Mohsenem Fakhrizadehem-Mahabadim.

2)	Dawood Agha-Jani. Pełniona funkcja: szef eksperymentalnego zakładu wzbogacania paliwa (PFEP) w Natanz. Inne informacje: osoba zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

3)	Ali Akbar Ahmadian. Tytuł: wiceadmirał. Pełniona funkcja: szef wspólnego sztabu irańskiego korpusu strażników rewolucji (IRGC). Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

4)	Amir Moayyed Alai. Inne informacje: zaangażowany w zarządzanie montażem i konstrukcją wirówek. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

5)	Behman Asgarpour. Pełniona funkcja: kierownik operacyjny (Arak). Inne informacje: osoba zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

6)	Mohammed Fedai Ashiani. Inne informacje: zaangażowany w wytwarzanie uranylowego węglanu amonu (ammonium uranyl carbonate) oraz w kierowanie kompleksem prowadzącym wzbogacanie w Natanz. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

7)	Abbas Rezaee Ashtiani. Inne informacje: wyższy urzędnik w biurze badań i spraw górniczych AEOI. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

8)	Bahmanyar Morteza Bahmanyar. Pełniona funkcja: szef Departamentu Finansowego i Budżetowego Organizacji Przemysłu Lotniczego (Aerospace Industries Organisation – AIO). Inne informacje: osoba zaangażowana w irański program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

9)	Haleh Bakhtiar. Inne informacje: osoba zaangażowana w wytwarzanie magnezu o stężeniu 99,9 %. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

10)	Morteza Behzad. Inne informacje: osoba zaangażowana w wytwarzanie części składowych wirówek. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

11)	Ahmad Vahid Dastjerdi. Pełniona funkcja: szef organizacji przemysłu lotniczego (Aerospace Industries Organisation – AIO). Inne informacje: osoba zaangażowana w irański program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

12)	Ahmad Derakhshandeh. Pełniona funkcja: prezes i dyrektor Banku Sepah. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

13)	Mohammad Eslami. Tytuł: dr. Inne informacje: szef instytutu szkolenia i badań sektora obrony. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

14)	Reza-Gholi Esmaeli. Pełniona funkcja: szef Departamentu Handlu i Spraw Zagranicznych Organizacji Przemysłu Lotniczego (Aerospace Industries Organisation – AIO). Inne informacje: osoba zaangażowana w irański program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

15)	Mohsen Fakhrizadeh-Mahabadi. Inne informacje: starszy pracownik naukowy MODAFL i były szef Centrum Badań ds. Fizyki (PHRC). Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

16)	Mohammad Hejazi. Tytuł: generał brygady. Pełniona funkcja: dowódca oddziałów oporu Bassij. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

17)	Mohsen Hojati. Pełniona funkcja: szef Grupy Przemysłowej Fajr (Fajr Industrial Group). Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

18)	Seyyed Hussein Hosseini. Inne informacje: urzędnik AEOI zaangażowany w projekt dotyczący doświadczalnego reaktora ciężkowodnego w Araku. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

19)	Javad Karimi Sabet. Inne informacje: szef Novin Energy Company, przedsiębiorstwa wymienionego w rezolucji nr 1747 (2007). Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

20)	Mehrdada Akhlaghi Ketabachi. Pełniona funkcja: szef Shahid Bagheri Industrial Group (SBIG). Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

21)	Ali Hajinia Leilabadi. Pełniona funkcja: dyrektor naczelny przedsiębiorstwa energetycznego Mesbah. Inne informacje: osoba zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

22)

Naser Maleki. Pełniona funkcja: szef Shahid Hemmat Industrial Group (SHIG). Inne informacje: Naser Maleki jest również urzędnikiem MODAFL nadzorującym pracę nad programem pocisków rakietowych Shahab-3. Shahab-3 to znajdujący się obecnie w użyciu irański pocisk rakietowy dalekiego zasięgu. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

23)	Hamid-Reza Mohajerani. Inne informacje: zaangażowany w zarządzanie produkcją w zakładzie konwersji uranu (UCF) w Isfahanie. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

24)	Jafar Mohammadi. Pełniona funkcja: doradca techniczny Irańskiej Agencji Energii Atomowej (Atomic Energy Organisation of Iran – AEOI) (odpowiedzialny za zarządzanie produkcją zaworów do wirówek). Inne informacje: osoba zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

25)	Ehsan Monajemi. Pełniona funkcja: kierownik projektu budowy, Natanz. Inne informacje: osoba zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

26)

Mohammad Reza Naqdi. Tytuł: generał brygady. Inne informacje: były zastępca szefa sztabu generalnego logistyki sił zbrojnych i badań przemysłowych/szef państwowego dowództwa antyprzemytniczego (Deputy Chief of Armed Forces General Staff for Logistics and Industrial Research/Head of State Anti-Smuggling Headquarters) zaangażowany w wysiłki zmierzające do obejścia sankcji nałożonych na mocy rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006) oraz 1747 (2007). Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

27)	Houshang Nobari. Inne informacje: zaangażowany w kierowanie kompleksem prowadzącym wzbogacanie w Natanz. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

28)

Mohammad Mehdi Nejad Nouri. Tytuł: generał broni. Pełniona funkcja: rektor Wyższej Szkoły Technologii Zbrojeniowych im. Maleka Asztara (Malek Ashtar University of Defence Technology). Inne informacje: wydział chemii Wyższej Szkoły Technologii Zbrojeniowych im. Maleka Asztara jest związany z MODALF i przeprowadzał doświadczenia z berylem. Osoba zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

29)	Mohammad Qannadi. Pełniona funkcja: wiceprezes AEOI ds. badań i rozwoju. Inne informacje: osoba zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

30)

Amir Rahimi. Pełniona funkcja: szef centrum badań nad paliwem jądrowym i centrum wytwarzania paliwa jądrowego w Isfahanie. Inne informacje: Centrum Badań nad Paliwem Jądrowym i Centrum Wytwarzania Paliwa Jądrowego w Isfahanie jest częścią należącego do AEOI przedsiębiorstwa zajmującego się wytwarzaniem i pozyskiwaniem paliwa jądrowego; zaangażowane jest ono w działania związane ze wzbogacaniem. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

31)	Abbas Rashidi. Inne informacje: zaangażowany w prace związane ze wzbogacaniem w Natanz. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

32)	Morteza Rezaie. Tytuł: generał brygady. Pełniona funkcja: zastępca dowódcy IRGC. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

33)	Morteza Safari. Tytuł: kontradmirał. Pełniona funkcja: dowódca marynarki wojennej IRGC. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

34)	Yahya Rahim Safavi. Tytuł: generał dywizji. Funkcja: dowódca, IRGC (Pasdaran). Inne informacje: osoba zaangażowana w irański program jądrowy i w irański program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

35)	Seyed Jaber Safdari. Inne informacje: kierownik zakładu wzbogacania w Natanz. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

36)	Hosein Salimi. Tytuł: generał. Pełniona funkcja: dowódca sił powietrznych, IRGC (Pasdaran). Inne informacje: osoba zaangażowana w irański program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

37)	Qasem Soleimani. Tytuł: generał brygady. Pełniona funkcja: dowódca sił Qods. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

38)	Ghasem Soleymani. Inne informacje: dyrektor górnictwa uranu w kopalni uranu Saghand. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

39)	Mohammad Reza Zahedi. Tytuł: generał brygady. Pełniona funkcja: dowódca sił lądowych IRGC. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

40)	Generał Zolqadr. Pełniona funkcja: zastępca ministra spraw wewnętrznych ds. zagadnień związanych z bezpieczeństwem, oficer IRGC. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

B. Osoby prawne, podmioty i organy

1)	Abzar Boresh Kaveh Co. (znana również jako BK Co.). Inne informacje: uczestniczy w produkcji elementów wirówek. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

Grupa przemysłowa ds. amunicji i metalurgii (Ammunition and Metallurgy Industries Group – AMIG) (zwana też: a) AMIG; b) grupą przemysłową ds. amunicji Ammunition Industries Group). Inne informacje: a) AMIG sprawuje kontrolę nad 7th of Tir; b) AMIG jest własnością i jest kontrolowana – Organizację Przemysłu Obronnego (Defence Industries Organisation – DIO). Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

3)	Organizacja Energii Jądrowej w Iranie (Atomic Energy Organisation of Iran – AEOI). Inne informacje: zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

Bank Sepah oraz Bank Sepah International. Inne informacje: Bank Sepah zapewnia wsparcie Organizacji Przemysłu Lotniczego (Aerospace Industries Organisation – AIO) i podmiotom podległym AIO, w tym grupie przemysłowej Shahid Hemmad (SHIG) i grupie przemysłowej Shahid Bagheri (SBIG). Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

5)	Barzagani Tejarat Tavanmad Saccal companies. Inne informacje: a) filia Saccal System companies; b) przedsiębiorstwo to próbowało zakupić wrażliwe towary dla podmiotu wymienionego w rezolucji nr 1737 (2006). Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

6)	Grupa Przemysłowa ds. Pocisków Samosterujących (Cruise Missile Industry Group) (znana również jako grupa przemysłowa ds. okrętowych pocisków rakietowych (Naval Defence Missile Industry Group). Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

Organizacja Przemysłu Obronnego (Defence Industries Organisation – DIO). Inne informacje: a) podmiot nadrzędny, kontrolowany przez MODAFL, niektóre podlegające mu podmioty uczestniczą w programie dotyczącym wytwarzania części składowych do wirówek, jak również w programie pocisków rakietowych; b) zaangażowana w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

8)	Electro Sanam Company (znana też jako: a) E. S. Co.; b) E. X. Co.). Inne informacje: firma będąca przykrywką dla AIO, zaangażowana w program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

Centrum Badań nad Paliwem Jądrowym i Wytwarzania Paliwa Jądrowego w Isfahanie (Esfahan Nuclear Fuel Research and Production Centre – NFRPC) oraz Centrum Technologii Jądrowej w Isfahanie (Esfahan Nuclear Technology Centre – ENTC). Inne informacje: stanowią one część przedsiębiorstwa produkującego i pozyskującego paliwo jądrowe (Nuclear Fuel Production and Procurement Company) Organizacji Energii Jądrowej w Iranie (AEOI). Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

10)	Grupa techniczna Ettehad (Ettehad Technical Group). Inne informacje: firma będąca przykrywką dla AIO, zaangażowana w program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

11)	Grupa Przemysłowa Fajr (Fajr Industrial Group). Inne informacje: a) dawniej Instrumentation Factory Plant; b) podmiot podległy AIO; c) zaangażowana w irański program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

12)	Farayand Technique. Inne informacje: a) zaangażowana w program jądrowy Iranu (program dotyczący wirówek); b) wspomniana w sprawozdaniach Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA). Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

13)	Industrial Factories of Precision (IFP) Machinery (znana również jako Instrumentation Factories Plant). Inne informacje: wykorzystywana przez AIO w niektórych próbach zakupów. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

14)	Jaber Ibn Hayan Inne informacje: Laboratorium AEOI zaangażowane w działania dotyczące cyklu paliwowego. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

15)	Joza Industrial Co. Inne informacje: firma będąca przykrywką dla AIO, zaangażowana w program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

16)	Kala-Electric (znana również jako Kalaye Electric). Inne informacje: a) dostawca dla PFEP – Natanz; b) zaangażowany w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

17)	Centrum badań jądrowych Karaj (Karaj Nuclear Research Centre). Inne informacje: część działu badawczego AEOI. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

18)	Kavoshyar Company. Inne informacje: filia AEOI. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

19)	Khorasan Metallurgy Industries. Inne informacje: a) filia grupy przemysłowej ds. amunicji i metalurgii (Ammunition Industries Group – AMIG) zależnej od DIO; b) uczestniczy w produkcji elementów wirówek. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

20)	Mesbah Energy Company. Inne informacje: a) dostawca dla reaktora doświadczalnego A40 w Araku; b) zaangażowany w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

21)	Przedsiębiorstwo Niru wytwarzające baterie (Niru Battery Manufacturing Company). Inne informacje: a) filia DIO; b) jej rolą jest produkcja jednostek mocy na potrzeby wojskowe Iranu, w tym systemy rakietowe. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

22)	Novin Energy Company (znana również jako Pars Novin). Inne informacje: działa w ramach AEOI. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

23)	Parchin Chemical Industries. Inne informacje: oddział DIO. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

24)	Pars Aviation Services Company. Inne informacje: obsługa serwisowa statków powietrznych. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

25)	Pars Trash Company. Inne informacje: a) zaangażowana w program jądrowy Iranu (program dotyczący wirówek); b) wspomniana w sprawozdaniach Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA). Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

26)	Pishgam (Pioneer) Energy Industries Company Inne informacje: uczestniczyła w budowie zakładu konwersji uranu w Isfahanie. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

27)	Qods Aeronautics Industries. Inne informacje: Produkuje bezpilotowe statki powietrzne (UAV), spadochrony, paralotnie, motolotnie itd. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

28)	Sanam Industrial Group. Inne informacje: podmiot podległy AIO. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

29)	Safety Equipment Procurement (SEP). Inne informacje: firma będąca przykrywką dla AIO, zaangażowana w program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 3.3.2008.

30)	7th of Tir. Inne informacje: a) podmiot podległy DIO, o którym powszechnie wiadomo, że jest bezpośrednio zaangażowany w program jądrowy Iranu; b) zaangażowany w program jądrowy Iranu. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

31)	Shahid Bagheri Industrial Group (SBIG). Inne informacje: a) podmiot podległy AIO; b) zaangażowany w irański program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

32)	Shahid Hemmat Industrial Group (SHIG). Inne informacje: a) podmiot podległy AIO; b) zaangażowany w irański program pocisków rakietowych. Data dodania do wykazu ONZ: 23.12.2006.

33)	Sho’a’ Aviation. Inne informacje: produkuje mikroświatła. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.

34)

TAMAS Company. Inne informacje: a) zaangażowany w działania związane ze wzbogacaniem uranu; b) TAMAS jest organem nadrzędnym dla czterech filii, w tym jednej zajmującej się ekstrakcją uranu w celu koncentracji oraz innej, odpowiedzialnej za przetwarzanie uranu, jego wzbogacanie i odpady. Data dodania do wykazu UE: 24.4.2007 (ONZ: 3.3.2008).

35)	Ya Mahdi Industries Group. Inne informacje: filia AIO. Data dodania do wykazu ONZ: 24.3.2007.”

ZAŁĄCZNIK II

„ZAŁĄCZNIK II

Wykaz osób, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b), oraz osób i podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. b)

A. Osoby fizyczne

	Imię i nazwisko	Dane identyfikacyjne	Uzasadnienie	Data umieszczenia w wykazie
1.	Reza AGHAZADEH	Data ur.: 15.3.1949 r. Nr paszportu: S4409483, ważny 26.4.2000–27.4.2010, wydany: Teheran. Nr paszportu dyplomatycznego: D9001950, wydany: 22.1.2008, ważny do 21.1.2013. Miejsce ur.: Khoy.	Szef Organizacji Energii Jądrowej w Iranie (Atomic Energy Organisation of Iran – AEOI). AEOI nadzoruje program jądrowy Iranu i została wskazana w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006).	24.4.2007
2.	Generał brygady IRGC Javad DARVISH-VAND		Zastępca dyrektora ds. kontroli Ministerstwa Obrony i Logistyki Sił Zbrojnych (MODAFL). Odpowiedzialny za całą infrastrukturę i instalacje MODAFL.	24.6.2008
3.	Generał brygady IRGC Seyyed Mahdi FARAHI		Dyrektor zarządzający Organizacji Przemysłu Obronnego (DIO), która została wymieniona w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006).	24.6.2008
4.	Dr Hoseyn (Hossein) FAQIHIAN	Adres NFPC: AEOI-NFPD, P.O. Box: 11365-8486, Teheran, Iran.	Zastępca dyrektora i dyrektor naczelny przedsiębiorstwa zajmującego się wytwarzaniem i pozyskiwaniem paliwa jądrowego (NFPC), będącego częścią AEOI. AEOI nadzoruje program jądrowy Iranu i został wskazany w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006). NFPC jest zaangażowane w działania związane ze wzbogacaniem, których zawieszenia przez Iran domagają się Rada MAEA oraz Rada Bezpieczeństwa.	24.4.2007
5.	Inż. Mojtaba HAERI		Zastępca dyrektora ds. przemysłu w MODAFL. Pełni nadzór nad AIO i DIO.	24.6.2008
6.	Generał brygady IRGC Ali HOSEYNITASH		Szef wydziału ogólnego Najwyższej Rady Bezpieczeństwa Narodowego, zaangażowany w formułowanie założeń polityki dotyczącej kwestii jądrowej.	24.6.2008
7.	Mohammad Ali JAFARI, IRGC		Zajmuje stanowisko dowódcze w IRGC.	24.6.2008
8.	Mahmood JANNATIAN		Zastępca szefa Organizacji Energii Jądrowej w Iranie.	24.6.2008
9.	Said Esmail KHALILIPOUR	Data ur.: 24.11.1945 r. Miejsce ur.: Langround.	Zastępca szefa AEOI. AEOI nadzoruje program jądrowy Iranu i został wskazany w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006).	24.4.2007
10.	Ali Reza KHANCHI	Adres NFPC: AEOI-NRC P.O. Box: 11365-8486, Teheran, Iran. Faks: (+ 9821) 8021412.	Szef Centrum Badań Jądrowych AEOI w Teheranie. MAEA nadal domaga się od Iranu wyjaśnień na temat eksperymentów z rozdzielaniem plutonu przeprowadzanych w tym centrum, w tym na temat obecności cząsteczek wysoko wzbogaconego uranu (HEU) w próbkach środowiskowych pobranych w zakładzie składowania odpadów w Karaj, gdzie rozmieszczone są kontenery stosowane do przechowywania zubożonego uranu wykorzystywanego w tych eksperymentach. AEOI nadzoruje program jądrowy Iranu i został wskazany w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006).	24.4.2007
11.	Ebrahim MAHMUDZADEH		Dyrektor zarządzający Iran Electronic Industries.	24.6.2008
12.	Generał brygady Beik MOHAMMADLU		Zastępca dyrektora ds. zaopatrzenia i logistyki w MODAFL.	24.6.2008
13.	Anis NACCACHE		Kierownik przedsiębiorstw Barzagani Tejarat Tavanmad Saccal; jego firma starała się nabyć towary potencjalnie niebezpieczne dla podmiotów wskazanych w rezolucji RB ONZ nr 1737.	24.6.2008
14.	Generał brygady Mohammad NADERI		Szef organizacji przemysłu lotniczego (Aerospace Industries Organisation – AIO). AIO uczestniczyła w irańskich programach związanych z potencjalnie niebezpiecznymi technologiami.	24.6.2008
15.	Generał brygady IRGC Mostafa Mohammad NAJJAR		Minister MODAFL odpowiedzialny za ogół programów wojskowych, w tym programów w zakresie pocisków balistycznych.	24.6.2008
16.	Dr Javad RAHIQI	Data ur.: 21.4.1954 r. Miejsce ur.: Mashad.	Szef Centrum Technologii Jądrowej AEOI w Isfahanie. Nadzoruje ono zakład konwersji uranu w Isfahanie. Rada MAEA oraz Rada Bezpieczeństwa domagają się, aby Iran zawiesił wszelkie działania związane ze wzbogacaniem. Dotyczy to wszystkich prac związanych z konwersją uranu. AEOI nadzoruje program jądrowy Iranu i zostało wskazane w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006).	24.4.2007
17.	Kontradmirał Mohammad SHAFI’I RUDSARI		Zastępca dyrektora ds. koordynacji w MODAFL.	24.6.2008
18.	Generał brygady IRGC Ali SHAMSHIRI		Zastępca dyrektora ds. kontrwywiadu MODAFL odpowiedzialny za bezpieczeństwo pracowników i instalacji.	24.6.2008
19.	Abdollah SOLAT SANA		Dyrektor naczelny zakładu konwersji uranu (UCF) w Isfahanie. Jest to zakład, który wytwarza dla zakładu prowadzącego wzbogacanie w Natanz materiał zasilający służący do wzbogacania (UF6). W dniu 27 sierpnia 2006 r. Solat Sana otrzymał z rąk prezydenta Ahmadinedżada specjalne odznaczenie za pełnioną przez siebie rolę.	24.4.2007
20.	Generał brygady IRGC Ahmad VAHIDI		Zastępca szefa MODAFL.	24.6.2008

B. Osoby prawne, podmioty i organy

Nazwa

Dane identyfikacyjne

Uzasadnienie

Data umieszczenia w wykazie

Aerospace Industries Organisation, AIO

AIO, 28 Shian 5, Lavizan, Teheran.

AIO prowadzi nadzór nad wytwarzaniem pocisków w Iranie, w tym nadzoruje Shahid Hemmat Industrial Group, Shahid Bagheri Industrial Group oraz Fajr Industrial Group; grupy te zostały wskazane w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006). Szef AIO oraz dwaj inni wyżsi urzędnicy zostali również wymienieni w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006).

24.4.2007

Armament Industries

Pasdaran Av., P.O. Box 19585/777, Teheran.

Filia DIO (Organizacji Przemysłu Obronnego – Defence Industries Organisation).

24.4.2007

Armed Forces Geographical Organisation

Uważana za dostawcę informacji geoprzestrzennej dla programu w zakresie pocisków rakietowych.

24.6.2008

Bank Melli,

Dostarcza lub stara się dostarczać wsparcie finansowe firmom, które są zaangażowane w zakup towarów służących realizacji irańskiego programu jądrowego i programu w zakresie pocisków rakietowych lub zakupują takie towary (AIO, SHIG, SBIG, AEOI, Novin Energy Company, Mesbah Energy Company, Kalaye Electric Company i DIO). Bank Melli ułatwia działalność Iranu w dziedzinie związanej z technologiami potencjalnie niebezpiecznymi. Ułatwił on wielokrotnie zakup potencjalnie niebezpiecznych materiałów dla irańskich programów jądrowych i programów w zakresie pocisków rakietowych. Świadczył różnorodne usługi finansowe w imieniu podmiotów związanych z irańskim sektorem jądrowym i sektorem zajmującym się pociskami, w tym otwierał akredytywy i prowadził rachunki. Wiele z powyższych przedsiębiorstw zostało wskazanych w rezolucjach RB ONZ nr 1737 (2006) i 1747 (2007).

24.6.2008

Bank Melli Iran oraz wszystkie oddziały i filie, w tym:

Ferdowsi Avenue, P.O. Box 11365-171, Teheran.

a)	Melli Bank plc

London Wall, 11th floor, Londyn EC2Y 5EA, Zjednoczone Królestwo.

b)	Bank Melli Iran Zao

Ulica Maszkowa 9/1, Moskwa, 130064, Rosja.

Defence Technology and Science Research Centre (DTSRC) – znane również pod nazwą Educational Research Institute/Moassese Amozeh Va Tahgiaghati (ERI/MAVT Co.)

Pasdaran Av., P.O. Box 19585/777, Teheran.

Odpowiedzialne za badania naukowe i rozwój. Spółka zależna DIO. DTSRC przeprowadza znaczną część transakcji zakupu na rzecz DIO.

24.4.2007

Iran Electronic Industries

P.O. Box 18575-365, Teheran, Iran.

Spółka będąca w pełni własnością MODAFL (i w związku z tym organizacja siostrzana AIO, AvIO i DIO). Jej zadaniem jest produkcja elementów elektronicznych do irańskich systemów broni.

24.6.2008

Siły lotnicze IRGC (IRGC Air Force)

Zarządza irańskimi zasobami pocisków rakietowych krótkiego i dalekiego zasięgu. Dowódca sił lotniczych IRGC został wskazany w rezolucji RB ONZ nr 1737 (2006).

24.6.2008

Khatem-ol Anbiya Construction Organisation

Number 221, North Falamak-Zarafshan Intersection, 4th Phase, Shahkrak-E-Ghods, Teheran 14678, Iran.

Grupa spółek, której właścicielem jest IRGC, wykorzystuje zasoby inżynieryjne IRGC do prac budowlanych; jest głównym wykonawcą dużych projektów, w tym drążenia tuneli; uważa się, że wspiera irański program jądrowy i program w zakresie pocisków rakietowych.

24.6.2008

Malek Ashtar University

Związany z Ministerstwem Obrony, w 2003 r. utworzył w ścisłej współpracy z AIO kierunek kształcenia w dziedzinie pocisków.

24.6.2008

10.

Marine Industries

Pasdaran Av., P.O. Box 19585/777, Teheran.

Spółka zależna DIO.

24.4.2007

11.

Mechanic Industries Group

Uczestniczyła w produkcji elementów służących realizacji programu balistycznego.

24.6.2008

12.

Ministerstwo Obrony i Logistyki Sił Zbrojnych (MODAFL)

West side of Dabestan Street, Abbas Abad District, Teheran.

Odpowiedzialne za prowadzone przez Iran w zakresie obrony programy badań, rozwoju i produkcji, w tym wspieranie programu jądrowego i programu w zakresie pocisków rakietowych.

24.6.2008

13.

Ministerstwo Obrony Logistyka Eksportu (MODLEX)

P.O. Box 16315-189, Teheran, Iran.

Dział MODAFL zajmujący się eksportem, agencja zajmująca się eksportem kompletnego uzbrojenia w transakcjach międzypaństwowych. Na mocy rezolucji RB ONZ nr 1747 (2007) MODLEX nie powinien prowadzić działalności handlowej.

24.6.2008

14.

3M Mizan Machinery Manufacturing

Firma będąca przykrywką dla AIO uczestnicząca w dokonywaniu zakupów w dziedzinie technologii balistycznych.

24.6.2008

15.

Nuclear Fuel Production and Procurement Company – NFPC

AEOI-NFPD, P.O. Box: 11365-8486, Teheran, Iran.

Oddział AEOI odpowiedzialny za wytwarzanie paliwa jądrowego (NFPD); zajmuje się badaniami i rozwojem w dziedzinie jądrowego cyklu paliwowego, w tym badaniami uranu, jego wydobyciem, obróbką rudy, konwersją oraz gospodarką odpadami jądrowymi. NFPC jest następcą NFPD, filii AEOI, która zajmuje się badaniami i rozwojem w dziedzinie jądrowego cyklu paliwowego, w tym konwersją i wzbogacaniem.

24.4.2007

16.

Parchin Chemical Industries

Zajmowała się technikami napędu w ramach irańskiego programu balistycznego.

24.6.2008

17.

Special Industries Group

Pasdaran Av., P.O. Box 19585/777, Teheran.

Spółka zależna DIO.

24.4.2007

18.

State Purchasing Organisation (SPO)

SPO prawdopodobnie ułatwia import kompletnego uzbrojenia. Jest prawdopodobnie filią MODAFL.

24.6.2008”

ZAŁĄCZNIK III

„ZAŁĄCZNIK III

Podlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, o których mowa w art. 3b ust. 1 lit. b)”

ZAŁĄCZNIK IV

„ZAŁĄCZNIK IV

Niepodlegające jurysdykcji państw członkowskich oddziały i filie banków mających siedzibę w Iranie, jak również podmioty finansowe niemające siedziby w Iranie ani niepodlegające jurysdykcji państw członkowskich, ale kontrolowane przez osoby i podmioty mające siedzibę w Iranie, o których mowa w art. 3b ust. 1 lit. c) i d)”

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 213

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 51 8 sierpnia 2008

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 788/2008 z dnia 24 lipca 2008 r. zmieniające wykazy postępowań upadłościowych i postępowań likwidacyjnych zawarte w załącznikach A i B do rozporządzenia (WE) nr 1346/2000 w sprawie postępowania upadłościowego oraz kodyfikujące załączniki A, B i C do tego rozporządzenia	1
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 789/2008 z dnia 24 lipca 2008 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1911/2006 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz roztworów mocznika i azotanu amonu pochodzących z Algierii, Białorusi, Rosji i Ukrainy w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96	14
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 790/2008 z dnia 7 sierpnia 2008 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	17
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 791/2008 z dnia 7 sierpnia 2008 r. ustalające refundacje wywozowe dla cukru białego i cukru surowego wywożonych w stanie nieprzetworzonym	19
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2008 z dnia 7 sierpnia 2008 r. ustalające maksymalną refundację wywozową dla cukru białego w ramach stałego przetargu przewidzianego na mocy rozporządzenia (WE) nr 900/2007	21
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 793/2008 z dnia 7 sierpnia 2008 r. stanowiące o nieudzielaniu zamówienia na cukier biały w ramach stałego przetargu przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1060/2007	22
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2008 z dnia 7 sierpnia 2008 r. ustanawiające refundacje wywozowe dla syropów i niektórych innych produktów w sektorze cukru wywożonych w stanie nieprzetworzonym	23
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 795/2008 z dnia 7 sierpnia 2008 r. ustanawiające refundacje wywozowe w sektorze wieprzowiny	25
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2008 z dnia 5 sierpnia 2008 r. ustanawiające zakaz połowów morszczuka w obszarze IIIa oraz w wodach WE obszarów IIIb, IIIc oraz IIId przez statki pływające pod banderą Niemiec	27
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 797/2008 z dnia 7 sierpnia 2008 r. zmieniające stawki refundacji do niektórych produktów z sektora cukru, wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu	29
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Rady 2008/71/WE z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji świń (Wersja skodyfikowana)	31

	III Akty przyjęte na mocy Traktatu UE
	AKTY PRZYJĘTE NA MOCY TYTUŁU V TRAKTATU UE
*	Decyzja Rady 2008/651/WPZiB/WSiSW z dnia 30 czerwca 2008 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) pochodzących z Unii Europejskiej	47
	Umowa między Unią Europejską a Australią o przetwarzaniu i przekazywaniu przez przewoźników lotniczych australijskiej służbie celnej danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) pochodzących z Unii Europejskiej	49
*	Wspólne stanowisko Rady 2008/652/WPZiB z dnia 7 sierpnia 2008 r. zmieniające wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu	58

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MK	27,8
	TR	74,2
	XS	25,6
	ZZ	42,5
0707 00 05	TR	106,2
0707 00 05	ZZ	106,2
0709 90 70	TR	93,9
0709 90 70	ZZ	93,9
0805 50 10	AR	83,3
	CL	63,1
	US	95,7
	UY	60,6
	ZA	98,9
	ZZ	80,3
0806 10 10	CL	78,6
	EG	164,3
	IL	157,1
	MK	68,7
	TR	141,6
	ZZ	122,1
0808 10 80	AR	46,7
	BR	92,5
	CL	96,3
	CN	84,0
	NZ	107,4
	US	95,3
	UY	148,0
	ZA	82,6
	ZZ	94,1
0808 20 50	AR	67,2
	CL	51,8
	NZ	152,7
	TR	137,0
	ZA	94,8
	ZZ	100,7
0809 20 95	CA	242,0
	TR	545,4
	US	438,1
	ZZ	408,5
0809 30	TR	155,6
	US	191,9
	ZZ	173,8
0809 40 05	BA	66,2
	IL	136,7
	XS	62,1
	ZZ	88,3

Kod produktów	Miejsce przeznaczenia	Jednostka miary	Kwota refundacji
0210 11 31 9110	A00	EUR/100 kg	54,20
0210 11 31 9910	A00	EUR/100 kg	54,20
0210 19 81 9100	A00	EUR/100 kg	54,20
0210 19 81 9300	A00	EUR/100 kg	54,20
1601 00 91 9120	A00	EUR/100 kg	19,50
1601 00 99 9110	A00	EUR/100 kg	15,20
1602 41 10 9110	A00	EUR/100 kg	29,00
1602 41 10 9130	A00	EUR/100 kg	17,10
1602 42 10 9110	A00	EUR/100 kg	22,80
1602 42 10 9130	A00	EUR/100 kg	17,10
1602 49 19 9130	A00	EUR/100 kg	17,10
Uwaga: Kody produktów i kody serii A miejsc przeznaczenia są określone w zmienionym rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3846/87 (Dz.U. L 366 z 24.12.1987, str. 1).

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Rada
	2008/647/WE, Euratom
*	Decyzja Rady z dnia 15 lipca 2008 r. dotycząca mianowania członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z Finlandii	37
	2008/648/WE, Euratom
*	Decyzja Rady z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie mianowania członka z Niemiec do Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego	38
	Komisja
	2008/649/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 3 lipca 2008 r. przyjmująca zobowiązanie złożone w związku z postępowaniem antydumpingowym dotyczącym przywozu roztworów mocznika i azotanu amonu pochodzących z Rosji	39
	2008/650/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 30 lipca 2008 r. zmieniająca dyrektywę Rady 82/894/EWG w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie poprzez włączenie niektórych chorób do wykazu chorób wymagających zgłaszania oraz skreślenie z tego wykazu enterowirusowego zapalenia mózgu i rdzenia świń (notyfikowana jako dokument nr C(2008) 3943) ( 1 )	42

Nr	23/T&Q
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado	HKE/3A/BCD
Gatunek	Morszczuk (Merluccius merluccius)
Obszar	IIIa; wody WE obszarów IIIb, IIIc oraz IIId
Data	29.6.2008

Kod CN	Opis	Stawka refundacji na 100 kg (w EUR)
		W przypadku ustalania refundacji z wyprzedzeniem	Inne
1701 99 10	Cukier biały	16,01	16,01