(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

(1)

W drodze umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską (2) z dnia 26 października 2004 r. (dalej: „umowa”) protokół 2 do umowy pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r. został zastąpiony nowym protokołem 2 dotyczącym niektórych przetworzonych produktów rolnych. Wykonując ten Protokół, Wspólny Komitet WE-Szwajcaria decyzją nr 1/2008 (3) zmienił krajowe ceny referencyjne od dnia 1 lutego 2008 r.

(2)

W związku z tym konieczne jest określenie składników rolnych i dodatkowych opłat celnych mających zastosowanie od dnia 1 lutego 2008 r. do niektórych produktów zawierających przetwory mleczne przywożone ze Szwajcarii do Wspólnoty.

(3)

Ponieważ Umowę stosuje się od dnia 1 lutego 2008 r., środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu należy stosować od tej samej daty,

(1)

Na podstawie badań krajowych przeprowadzonych w 2007 r. Polska powiadomiła Komisję o przekroczeniu o 8 000 t przyznanej jej kwoty na połowy dorsza we wschodniej części Morza Bałtyckiego (podobszary 25–32, wody WE) na 2007 r.

(2)

Zgodnie z art. 23 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 Komisja dokonuje potrąceń od rocznej kwoty połowowej, jeżeli stwierdzi, że państwo członkowskie przekroczyło przydzieloną kwotę połowową w stadzie.

(3)

Artykuł 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 338/2008 z dnia 14 kwietnia 2008 r. dostosowujący kwotę, jaka ma być przyznana Polsce na połowy dorsza w Morzu Bałtyckim (podobszary 25–32, wody WE) w okresie od 2008 do 2011 r. (2) ustanawia potrącenie w okresie czterech lat, polegające na zmniejszeniu wynoszącym 10 %, w 2008 r., wysokości przełowienia w 2007 r. i zmniejszeniach wynoszących 30 %, w latach 2009, 2010 i 2011, wysokości przełowienia w 2007 r.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

(1)

Artykuł 63 ust. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (2) ograniczył udzielanie refundacji wywozowych do produktów w sektorze wina do ilości i wydatków uzgodnionych w porozumieniu w sprawie rolnictwa zawartym podczas wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej.

(2)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 883/2001 ustalił warunki, w których Komisja może podjąć szczególne środki w celu uniknięcia przekroczenia przewidzianej ilości lub dostępnego budżetu w ramach wyżej wymienionego porozumienia.

(3)

Na podstawie informacji dotyczących wniosków o pozwolenia na wywóz, będących w dyspozycji Komisji w dniu 2 lipca 2008 r., dostępna ilość w okresie do dnia 31 lipca 2008 r., dla stref przeznaczenia 1) Afryka i 3) Europa Wschodnia określonych w art. 9 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 883/2001, może zostać przekroczona, w przypadku gdy wydawanie pozwoleń na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji nie zostanie ograniczone. Należy zatem zastosować jednolity wskaźnik akceptacji wniosków złożonych w dniu 1 lipca 2008 r. i zawiesić dla wymienionych stref do dnia 1 sierpnia 2008 r. wydawanie wnioskowanych pozwoleń na wywóz, jak również składanie nowych wniosków,

(1)

W Akcie Przystąpienia Bułgarii i Rumunii przyznano Bułgarii okresy przejściowe na osiągnięcie przez niektóre zakłady mleczarskie zgodności z wymogami rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (1).

(2)

Dodatek do załącznika VI do Aktu Przystąpienia został zmieniony decyzjami Komisji 2007/26/WE (2), 2007/689/WE (3), 2008/209/WE (4) i 2008/331/WE (5).

(3)

Bułgaria przedstawiła gwarancje, że jeden zakład mleczarski zakończył proces modernizacji i obecnie całkowicie spełnia wymogi prawa wspólnotowego. Zakład ten jest upoważniony do odbioru i przetwarzania mleka surowego niespełniającego wymagań UE. Dlatego też zakład ten należy dodać do wykazu w rozdziale I dodatku do załącznika VI.

(4)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić dodatek do załącznika VI do Aktu Przystąpienia Bułgarii i Rumunii.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

„1.

(1)

Pismem z dnia 17 grudnia 2007 r. rząd Finlandii zwrócił się z wnioskiem o zezwolenie na przyznanie pomocy rolnikom w latach 2007–2010 w odniesieniu do określonych ilości odmian nasion i materiału siewnego zbóż produkowanych wyłącznie w Finlandii ze względu na jej specyficzne warunki klimatyczne. Informacje uzupełniające dostarczono w pismach z dnia 16 stycznia i 20 lutego 2008 r.

(2)

Zgodnie z art. 8 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1947/2005 Finlandia ma przekazać Komisji najpóźniej do dnia 31 grudnia 2008 r. szczegółowe sprawozdanie na temat skutków pomocy, na którą została udzielona zgoda. Aby nie uprzedzać tego przeglądu okresowego, obecnie pomoc może być przyznana tylko na nasiona uprawiane w 2007 i 2008 r.

(3)

Wniosek Finlandii dotyczy zezwolenia na przyznanie pomocy na hektar w odniesieniu do określonych obszarów uprawy nasion gatunków Gramineae (trawa) i Leguminosae (rośliny strączkowe) wymienionych w załączniku XI do rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (2), z wyjątkiem Phleum pratense L. (Timothy), oraz w odniesieniu do określonych obszarów uprawy materiału siewnego zbóż.

(4)

Pomoc, której dotyczy wniosek, musi spełniać wymogi określone w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1947/2005. Pomoc dotyczy nasion i materiału siewnego odmian zbóż przeznaczonych do uprawy w Finlandii, które zostały przystosowane do warunków klimatycznych tego państwa i nie są uprawiane w pozostałych państwach członkowskich. Zezwolenie Komisji powinno ograniczać się do odmian zawartych w wykazie odmian fińskich, które są uprawiane jedynie w Finlandii.

(5)

Należy przewidzieć wymóg przedłożenia Komisji informacji na temat środków podjętych przez Finlandię celem zapewnienia zgodności z limitami określonymi w niniejszej decyzji,

(1)

Wytyczne EBC/2006/9 z dnia 14 lipca 2006 r. w sprawie niektórych przygotowań do wymiany pieniądza gotówkowego związanych z wprowadzeniem waluty euro oraz w sprawie zaopatrzenia wstępnego i zaopatrzenia wtórnego w banknoty i monety euro podmiotów poza strefą euro (1) określają zasady pozwalające krajowym bankom centralnym (KBC) przyszłych uczestniczących państw członkowskich pożyczać banknoty i monety euro od Eurosystemu w celu dokonania nimi zaopatrzenia wstępnego i zaopatrzenia wtórnego poprzedzającego wymianę pieniądza gotówkowego, a także określają obowiązki, które muszą zostać spełnione przez kwalifikowane podmioty oraz profesjonalne osoby trzecie w celu otrzymania banknotów i monet euro do realizacji zaopatrzenia wstępnego i zaopatrzenia wtórnego.

(2)

W następstwie wprowadzenia euro w Słowenii, na Cyprze oraz na Malcie, zgodnie z postanowieniami zawartymi w wytycznych EBC/2006/9, została dostrzeżona konieczność dokonania różnorakich zmian w celu poprawy aspektów logistycznych wymiany pieniądza gotówkowego w przyszłych uczestniczących państwach członkowskich.

(3)

Z uwagi na trudności związane z określeniem ilości oraz nominałów banknotów euro potrzebnych po dacie wymiany pieniądza gotówkowego, jakich najpewniej doświadczą przyszłe KBC Eurosystemu, niezwłocznie po dacie wymiany pieniądza gotówkowego te KBC Eurosystemu muszą posiadać możliwość dokonania niskim kosztem zmian w strukturze denominacji swoich zasobów banknotów euro.

(4)

Zważywszy, że tylko instytucje kredytowe i krajowe urzędy pocztowe, które posiadają rachunek w ich przyszłym KBC Eurosystemu, są obecnie uprawnione do zaopatrywania wtórnego w banknoty i monety euro profesjonalnych osób trzecich, dotychczasowe doświadczenie w zakresie wymiany pieniądza gotówkowego na podstawie wytycznych EBC/2006/9 wykazało przydatność uczestniczenia przedsiębiorstw transportu gotówki w czynnościach zaopatrzenia wtórnego. Instytucje kredytowe oraz krajowe urzędy pocztowe powinny móc posługiwać się przedsiębiorstwami transportu gotówki jako swoimi agentami w celu zaopatrywania wtórnego w banknoty i monety euro.

(5)

W celu uniknięcia dublowania obowiązków sprawozdawczych odnoszących się do wielkości oraz denominacji banknotów i monet euro, będących przedmiotem zaopatrzenia wstępnego i zaopatrzenia wtórnego, należy uprościć procedurę sprawozdawczą obowiązującą przyszłe KBC Eurosystemu oraz kwalifikowane podmioty.

(6)

Z uwagi na możliwe liczne i częste audyty oraz inspekcje wykonywane przez przyszłe KBC Eurosystemu w pomieszczeniach należących do podmiotów podlegających zaopatrzeniu wstępnemu i wtórnemu w celu weryfikacji, czy nie wprowadzają one banknotów i monet euro do obiegu przed datą wymiany pieniądza gotówkowego, konieczne jest umożliwienie przyszłym KBC Eurosystemu zlecania takich zadań innym władzom publicznym.

(7)

Postanowienia umów zawieranych między podmiotami objętymi zaopatrzeniem wstępnym i wtórnym przed dokonaniem zaopatrzenia wtórnego oraz brak zachęt finansowych wobec podmiotów objętych zaopatrzeniem wtórnym okazały się, jak wskazuje dotychczasowe doświadczenie z wymianą pieniądza na podstawie wytycznych EBC/2006/9, kluczowe dla powodzenia zaopatrzenia wtórnego wobec określonych kategorii sprzedawców detalicznych, np. sklepów ogólnospożywczych oraz innych drobnych sklepów detalicznych. Tym samym konieczne jest wprowadzenie uproszczonej procedury zaopatrzenia wtórnego stosowanej w przypadkach tylko niewielkich ilości banknotów i monet euro.

(8)

Ponadto dostrzeżono potrzebę dokonania innych niewielkich zmian w wytycznych EBC/2006/9,

1)

w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

2)

na końcu art. 5 dodaje się sformułowanie w brzmieniu:

„Kwalifikowane podmioty mogą ustanowić przedsiębiorstwa transportu gotówki jako swoich pełnomocników działających w ich imieniu i na ich rachunek w celu przechowywania i zaopatrzenia wtórnego profesjonalnych osób trzecich w banknoty i monety euro, pod warunkiem że: (i) niezależnie od ustanowienia pełnomocnika, kwalifikowane podmioty przestrzegają wszystkich reguł i procedur ustalonych w niniejszych wytycznych; oraz (ii) kwalifikowane podmioty zawierają umowy z przedsiębiorstwami transportu gotówki przewidujące, że przedsiębiorstwa transportu gotówki przestrzegają obowiązków przewidzianych w art. 10 lit. a) i b) oraz w art. 13 ust. 1–3.”;

3)

w art. 9 na końcu ust. 2 dodaje się sformułowanie w brzmieniu:

„Uwzględniając wymogi ustalone w odrębnym akcie prawnym, przyszły KBC Eurosystemu przekazuje EBC informacje uzyskane od kwalifikowanego podmiotu.”;

4)

w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

5)

w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

6)

w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

7)

Artykuł 18 otrzymuje brzmienie:

(1)

Dnia 18 lipca 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/575/WPZiB ustanawiające Europejskie Kolegium Bezpieczeństwa i Obrony (1).

(2)

Dnia 21 grudnia 2007 r. na mocy art. 13 tego wspólnego działania Komitet Sterujący przedstawił sprawozdanie na temat działalności i perspektyw EKBiO z myślą o zmianie tego wspólnego działania.

(3)

Dnia 18 marca 2008 r. Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) zalecił Radzie zmianę wspólnego działania w świetle wspomnianego sprawozdania.

(4)

Dla większej jasności należy przyjąć nową skonsolidowaną wersję wspólnego działania,

a)

dalsze wzmacnianie europejskiej kultury bezpieczeństwa w ramach EPBiO;

b)

wspieranie lepszego rozumienia EPBiO jako zasadniczej części wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB);

c)

zapewnianie instancjom UE personelu dysponującego odpowiednią wiedzą, będącego w stanie efektywnie pracować nad wszystkimi zagadnieniami z zakresu EPBiO;

d)

zapewnianie administracjom państw członkowskich personelu dysponującego odpowiednią wiedzą, znającego polityki, instytucje i procedury UE; oraz

e)

pomoc w propagowaniu kontaktów zawodowych oraz kontaktów między uczestnikami szkoleń.