10.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

10.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/3

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1109/2007 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 462/2008 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006,

10.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/5

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/2008 z dnia 16 stycznia 2008 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2008 r. i związane z nimi warunki dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2008.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego, przyznaną na 2008 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

10.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/7

(1)

Od dnia 1 lipca 2008 r. w odniesieniu do głównych sektorów wspólnej organizacji rynków rolnych zacznie obowiązywać rozporządzenie (WE) nr 1234/2007, zgodnie z jego art. 204. Komisja powinna zatem przyjąć stosowne środki zmieniające lub uchylające odnośne rozporządzenia sektorowe by zapewnić właściwe stosowanie rozporządzenia od wspomnianej daty.

(2)

Artykuł 130 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że nie naruszając przypadków, w których pozwolenia na przywóz są wymagane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, Komisja może nałożyć obowiązek przedłożenia pozwolenia na przywóz do Wspólnoty jednego z produktów lub większej ich liczby w ramach wspólnej organizacji rynków produktów rolnych. Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 z jednej strony wymaga stosowania pozwoleń na przywóz w ramach zarządzania systemem przywozu ryżu łuskanego i bielonego z uwzględnieniem ilości, które mają być przywożone, a z drugiej strony w ramach zarządzania systemem przywozu cukru stosowania umów preferencyjnych.

(3)

W odniesieniu do wywozu art. 167 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje wywozowe mogą być przyznawane tylko na produkty wymienione w art. 162 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia po przedłożeniu pozwolenia na wywóz. Zgodnie z art. 161 niniejszego rozporządzenia Komisja może nałożyć obowiązek przedłożenia pozwolenia na wywóz ze Wspólnoty jednego lub większej liczby produktów.

(4)

W celu zarządzania przywozem i wywozem, Komisja ma prawo określić, dla których produktów wymagane będzie przedłożenie pozwolenia na przywóz i/lub wywóz. Oceniając potrzeby systemu pozwoleń, Komisja powinna uwzględnić odpowiednie instrumenty zarządzania rynkami, a w szczególności instrumenty monitorowania przywozu.

(5)

Sytuacja ta stwarza okazję do dogłębnego przeanalizowania obowiązujących przepisów dotyczących rynków poszczególnych sektorów oraz do ponownego rozważenia stosowanych obecnie praktyk przyznawania pozwoleń mając na względzie uproszczenie i zmniejszenie obciążeń administracyjnych państw członkowskich i podmiotów gospodarczych. Dla celów jasności wspomniane przepisy należy uwzględnić w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (3).

(6)

Ze względu na ograniczone wielkości kontyngentów i ogromne ilości objęte wnioskami, system przyznawania pozwoleń jest właściwym mechanizmem zarządzania kontyngentami taryfowymi w przywozie i wywozie administrowanymi inną metodą niż w oparciu o chronologiczną kolejność składania wniosków, według zasady „kto pierwszy ten lepszy”.

(7)

Ze względu na znaczące korzyści jakie niesie za sobą stosowanie obniżonej stawki celnej oraz kategoryczną potrzebę prognozowania tendencji rynkowych, system pozwoleń uznaje się za najwłaściwszy mechanizm monitorowania niektórych produktów rolnych przywożonych na warunkach preferencyjnych.

(8)

Na obecnym etapie, biorąc pod uwagę szeroki zakres szczegółowych zasad i przepisów technicznych stosowanych w sektorach rynkowych w celu zarządzania wywozem objętym refundacjami, uznaje się za właściwsze utrzymanie wspomnianych przepisów w rozporządzeniach sektorowych.

(9)

W sektorze zbóż, pozwolenia na przywóz i wywóz należy uważać za wskaźnik średniookresowych tendencji rynkowych oraz prognozowanego rozwoju rynku. Stanowią one kluczowy instrument w sporządzaniu bilansu rynku, który jest stosowany do oceny warunków odsprzedaży zapasów pochodzących ze skupu interwencyjnego na rynku wewnętrznym lub na eksport, lub do ustalenia konieczności zastosowania podatku wywozowego. W tym względzie obowiązkowi przedłożenia pozwolenia powinien podlegać przywóz takich produktów jak orkisz, pszenica zwyczajna i meslin, jęczmień, kukurydza, sorgo, pszenica durum, mąka z pszenicy zwyczajnej i orkiszu oraz maniok, a także wywóz takich produktów jak: orkisz, pszenica zwyczajna i meslin, jęczmień, kukurydza, pszenica durum, żyto, owies, mąka z pszenicy zwyczajnej i orkiszu, w świetle ich dominującego znaczenia w obrocie handlowym i na rynku wewnętrznym.

(10)

W sektorze ryżu informacje o prognozowanym wywozie i przywozie uzyskiwane dzięki pozwoleniom stanowią podstawę nadzorowania rynku, w szczególności ze względu na ważne miejsce, jakie ryż zajmuje w krajowej konsumpcji. Informacje te są również wykorzystywane do monitorowania przestrzegania pozycji taryfowych w odniesieniu do podobnych produktów. Ponadto na podstawie wydanych pozwoleń oblicza się przywozowe należności celne na ryż łuskany i bielony zgodnie z art. 137 i 139 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. W związku z tym należy nałożyć obowiązek przedłożenia pozwolenia na przywóz ryżu łuskanego, bielonego, częściowo bielonego i łamanego, oraz pozwolenia na wywóz ryżu łuskanego, bielonego i częściowo bielonego.

(11)

W odniesieniu do cukru szczególne znaczenie ma monitorowanie rynku i dokładne określenie wywożonych ilości. Z tego względu należy monitorować wywóz cukru oraz wprowadzić obowiązek przedłożenia pozwoleń na wywóz. W przypadku przywozu obowiązek przedłożenia pozwolenia należy ograniczyć do przywozu objętego preferencyjnymi stawkami celnymi, bez uszczerbku dla przywozu objętego kontyngentami taryfowymi.

(12)

Aby nielegalne uprawy nie powodowały zakłóceń w organizacji wspólnego rynku konopi uprawianych na włókno, należy wprowadzić przepis dotyczący kontroli przywozu konopi i nasion konopi zapewniający, że takie produkty oferują określone gwarancje pod względem zawartości tetrahydrokanabinolu. Należy zatem uwzględnić wydawanie pozwoleń na taki przywóz.

(13)

Informacje uzyskiwane z pozwoleń na przywóz warzyw i owoców należy wykorzystać do monitorowania przestrzegania pozycji taryfowych podobnych produktów, jak na przykład suszonego lub zamrożonego czosnku, lub do zarządzania kontyngentami taryfowymi.

(14)

Producenci jabłek we Wspólnocie znaleźli się niedawno w trudnej sytuacji z powodu, między innymi, znaczącego zwiększenia przywozu jabłek z niektórych krajów trzecich półkuli południowej. W związku z tym należy usprawnić monitorowanie przywozu jabłek. Odpowiednim instrumentem służącym temu celowi jest mechanizm oparty na wydawaniu pozwoleń na przywóz, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (4) Przywóz bananów podlega obowiązkowi przedłożenia pozwolenia stosownie do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2014/2005 z dnia 9 grudnia 2005 r. w sprawie pozwoleń wydawanych w ramach uzgodnień dotyczących przywozu bananów do Wspólnoty w odniesieniu do bananów wprowadzanych do swobodnego obrotu po stawce celnej określonej we Wspólnej Taryfie Celnej (5). W celu przedstawienia pełnego obrazu produktów objętych obowiązkiem przedłożenia pozwolenia należy uwzględnić odpowiednie wymagania w rozporządzeniu (WE) nr 376/2008.

(15)

Dzięki pozwoleniom uzyskuje się informacje o prognozowanym przywozie przetworów mlecznych objętych obniżoną stawką celną, które mają istotne znaczenie w nadzorowaniu rynku. W odniesieniu do przywozu wołowiny z zastosowaniem obniżonej stawki celnej należy ustanowić przepis wprowadzający system pozwoleń na niektóre produkty w celu monitorowania wielkości wymiany handlowej z krajami trzecimi.

(16)

Przywóz alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego powinien podlegać obowiązkowi przedłożenia pozwolenia ze względu na konieczność nadzorowania rynku wrażliwego sektora przemysłu.

(17)

W celu przedstawienia czytelnego i pełnego obrazu obowiązków wynikających z systemu pozwoleń w handlu produktami rolnymi, w rozporządzeniu Komisji nr 376/2008 należy określić przywóz i wywóz objęty tymi obowiązkami.

(18)

W celu stosowania art. 4 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Komisji nr 376/2008 należy określić maksymalne ilości produktów, w odniesieniu do których nie jest konieczne przedłożenie pozwoleń na przywóz lub wywóz lub zaświadczeń o wcześniejszym ustaleniu refundacji, pod warunkiem że przywóz lub wywóz nie jest dokonywany na mocy porozumień preferencyjnych. W świetle zmian wprowadzonych w obowiązkach stosowania pozwoleń należy odpowiednio zmienić wykaz produktów.

(19)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 376/2008 oraz następujące rozporządzenia:

(20)

Należy zatem uchylić rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1119/79 z dnia 6 czerwca 1979 r. ustanawiające szczególne zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz nasion (17).

(21)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

1)

Artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

1.   Z zastrzeżeniem wyjątków ustanowionych szczególnymi przepisami wspólnotowymi w odniesieniu do niektórych produktów, w szczególności produktów, o których mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 3448/93 (18) i jego przepisach wykonawczych, niniejsze rozporządzenie określa wspólne zasady wprowadzenia w życie systemu pozwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji (zwanych dalej »pozwoleniami« i »świadectwami«) przewidzianych w rozdziale II i III części III rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (19) i w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1493/1999 (20) lub ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

2.   Pozwolenia lub świadectwa muszą być przedłożone w odniesieniu do następujących produktów:

3.   W przypadku produktów, o których mowa w ust. 2 lit. a) ppkt (i), ust. 2 lit. a) ppkt (iii) i ust. 2 lit. b) ppkt (i) stosuje się kwotę zabezpieczenia i okres ważności określone w załączniku II.

W odniesieniu do produktów, o których mowa w ust. 2 lit. a) ppkt (ii), ust. 2 lit. b) ppkt (ii) i ust. 2 lit. b) ppkt (iii) stosuje się szczególne przepisy wykonawcze w zakresie okresu ważności i kwoty zabezpieczenia określone w przepisach wspólnotowych dotyczących tych produktów.

4.   Na potrzeby systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych, o którym mowa w ust. 1, w przypadku ustalenia refundacji na produkty nie wymienione w części II załącznika II oraz w przypadku gdy podmiot gospodarczy nie wnioskuje o przyznanie refundacji, przedłożenie pozwolenia lub świadectwa na wywóz wspomnianych produktów nie jest wymagane.

2)

W art. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:

„8.   Bez uszczerbku dla art. 1 ust. 3 okres ważności pozwoleń na przywóz i wywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji jest określony dla każdego produktu w załączniku II.”

3)

W art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Bez uszczerbku dla art. 1 ust. 3 kwota zabezpieczenia stosowana w pozwoleniach i świadectwach na przywóz i wywóz jest określona w załączniku II. Dodatkowa kwota może być stosowana w przypadku nałożenia podatku wywozowego.

Wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa nie jest przyjmowany, jeżeli do godziny 13 w dniu wniesienia wniosku nie zostało wniesione właściwemu organowi odpowiednie zabezpieczenie.”

4)

Załącznik II zastępuje się załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

1)

Artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

1.   Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych wprowadzonego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 376/2008 (22) odnośnie do produktów wymienionych w części XVIII załącznika I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (23).

2.   O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się przepisy rozporządzeń (WE) nr 376/2008 i (WE) nr 1301/2006 (24).

2)

Artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

1.   Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia określa art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

2.   Tytuł II niniejszego rozporządzenia stosuje się do przywozu produktów wymienionych w części XVIII załącznika I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (25) przywożonych w ramach kontyngentów taryfowych administrowanych w oparciu o metodę inną niż chronologiczna kolejność składania wniosków, zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 (26).

3)

Skreśla się art. 4, 5 i 6.

1)

Artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (28). Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia, bez uszczerbku dla art. 24 ust. 3 i ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się przepisy rozporządzeń (WE) nr 376/2008 i (WE) nr 1301/2006 (29).

2)

W art. 3 skreśla się ust. 1 i 3.

3)

W art. 24 dodaje się ust. 3 i ust. 4 w następującym brzmieniu:

„3.   Wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa nie jest przyjmowany, jeżeli do godziny 13 w dniu wniesienia wniosku nie zostało wniesione właściwemu organowi zabezpieczenie w wysokości 10 EUR za każde 100 kg wagi netto produktu.

4.   Pozwolenia są ważne od dnia ich faktycznego wydania w rozumieniu art. 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 do końca trzeciego miesiąca następującego po dacie wydania.”

1)

Artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

1.   Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych wprowadzonego przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 (30) odnośnie produktów wymienionych w części I i II załącznika I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (31).

2.   O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się przepisy rozporządzeń (WE) nr 376/2008 i rozporządzeń Komisji (WE) nr 1301/2006 (32) oraz (WE) nr 1454/2007 (33).

2)

Artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

1.   Okresy ważności pozwoleń na przywóz i wywóz są następujące:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 okres ważności pozwoleń na wywóz produktów, o których mowa w części II sekcja A załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 376/2008, na które nie ustalono refundacji lub nie ustalono refundacji z góry, wygasa sześćdziesiątego dnia następującego po dniu, w którym wydano pozwolenie, zgodnie z art. 22 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia (WE).

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 okres ważności pozwoleń na wywóz, w odniesieniu do których ustalono refundacje dotyczące produktów oznaczonych kodami CN 1702 30, 1702 40, 1702 90 i 2106 90 upływa nie później niż:

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, na wniosek podmiotu gospodarczego, okres ważności pozwoleń na wywóz, na które ustalono refundacje, odnośnie produktów oznaczonych kodami CN 1107 10 19, 1107 10 99 i 1107 20 00 upływa nie później niż:

5.   W pozycji 22 pozwoleń wydanych zgodnie z ust. 2, 3 i 4 należy umieścić jeden z wpisów określonych w załączniku X.

6.   W przypadku gdy ustanowiony jest szczególny termin ważności pozwoleń na przywóz towarów pochodzących i przywożonych z niektórych państw trzecich, w sekcji 7 i 8 wniosków o wydanie pozwolenia oraz pozwoleń podaje się nazwę państwa lub państw wywozu i pochodzenia. Pozwolenia zobowiązują do przywozu z tego państwa lub z tych państw.

7.   W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 prawa wynikające z pozwoleń, o których mowa w ust. 1 lit. b) i ust. 4 niniejszego artykułu są niezbywalne.

3)

Skreśla się art. 7.

4)

Artykuł 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

1.   Pozwolenia na wywóz produktów, na które ustalono refundacje lub podatek wywozowy wydaje się w trzecim dniu roboczym następującym po dniu złożenia wniosku, z zastrzeżeniem, że w tym czasie Komisja nie podjęła działań szczególnych, jak podano w art. 9 niniejszego rozporządzenia, w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1501/1995 lub art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1518/1995 (35) oraz że powiadomiono o ilości wnioskowanych pozwoleń zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania do pozwoleń wydanych w związku z ogłoszeniami o przetargu lub do pozwoleń określonych w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, które są wydawane do celów operacji pomocy żywnościowej w rozumieniu art. 10 ust. 4 Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego w ramach Rundy Urugwajskiej wielostronnych negocjacji handlowych (36). Pozwolenia na wywóz, o których mowa wydaje się w pierwszym dniu roboczym następującym po rozstrzygnięciu przetargu.

2.   Pozwolenia na wywóz produktów, na które nie ustalono refundacji lub podatku wywozowego wydaje się w dniu złożenia wniosku.

5)

Artykuł 9 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 9

1.   Komisja może podjąć następujące kroki:

Zawieszenie, o którym mowa w ust. 1 lit. c) może zostać przedłużone zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

2.   W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwoleń zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

3.   Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 3 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

4.   Działań podjętych na mocy ust. 1 nie stosuje się przy wywozie podjętym w celu wprowadzania w życie wspólnotowych i krajowych środków pomocy żywnościowej regulowanej międzynarodowymi umowami lub innymi programami dodatkowymi, a także wprowadzania w życie innych wspólnotowych środków dotyczących nieodpłatnych dostaw”.

6)

Skreśla się art. 11.

7)

Artykuł 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

Wprowadza się następujące zabezpieczenia, o których mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 376/2008, które należy składać zgodnie z tytułem III rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 (37):

8)

Skreśla się załączniki I, II, III, XI, XII i XIII.

9)

Załącznik X zastępuje się tekstem załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

1)

W art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (38). Okresy ważności pozwoleń na przywóz i kwota zabezpieczenia, które należy złożyć zgodnie z tytułem III rozporządzenia Komisji (WE) nr 2220/85 (39) są określone w części I załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 376/2008.

2)

Skreśla się art. 6 i 8.

1)

W art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Przywóz produktów oznaczonych kodami CN 0709 90 39, 0711 20 90 i 2306 90 19 podlegających obowiązkowi przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (40). Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia.

2)

Skreśla się art. 3.

1)

W art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (43).

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2)

W art. 8 skreśla się ust. 1, 2 i 3.

3)

Artykuł 10 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 10

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.”

4)

W art. 11 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.”

5)

W art. 12 skreśla się ust. 1.

1)

W art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (45). Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia.

2)

W art. 6 skreśla się ust. 2.

3)

W art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

4)

Skreśla się załącznik II.

1)

Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Przywóz jabłek oznaczonych kodem 0808 10 80 podlegający obowiązkowi przedłożenia pozwolenia na przywóz określono w art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (46).

2)

Ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Wraz z wnioskiem importerzy składają zabezpieczenie zgodnie z tytułem III rozporządzenia (EWG) nr 2220/85 gwarantujące dotrzymanie zobowiązania do przywozu w okresie ważności pozwolenia na przywóz.

Z wyjątkiem przypadków wystąpienia siły wyższej, zabezpieczenie ulega przepadkowi w całości lub w części, jeżeli przywóz nie zostanie zrealizowany lub zostanie zrealizowany jedynie częściowo w okresie ważności pozwolenia na przywóz.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 376/2008.”

3)

Ustęp 6 otrzymuje brzmienie:

„6.   Pozwolenia na przywóz są ważne wyłącznie dla przywozów pochodzących z krajów w nich wskazanych.”

1)

W art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 (47). Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia.

2)

Skreśla się art. 3 i 4.

3)

W art. 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W przypadku przywozu w ramach kontyngentu taryfowego stosuje się następujące przepisy:

a)

okres ważności pozwoleń lub świadectw nie wygasł w dniu, o którym mowa w ust. 1;

b)

określone produkty nie są objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia lub świadectwa od daty, o której mowa w ust. 1;

c)

na dzień, o którym mowa w ust. 1 pozwolenia lub świadectwa zostały wykorzystane jedynie częściowo lub nie zostały wykorzystane w ogóle.

a)

w odniesieniu do sektorów zbóż, lnu i konopi, oliwy z oliwek, świeżych lub przetworzonych owoców i warzyw, nasion, wołowiny i cielęciny, mięsa baraniego i koziego, wieprzowiny, mleka i przetworów mlecznych, jaj, mięsa drobiowego, alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego i pozostałych sektorów, innych niż sektor ryżu, cukru i wina, od dnia 1 lipca 2008 r.;

b)

od dnia 1 sierpnia 2008 r. w odniesieniu do sektora wina;

c)

od dnia 1 września 2008 r. w odniesieniu do sektora ryżu;

d)

od dnia 1 października 2008 r. w odniesieniu do sektora cukru.

10.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/28

(1)

Dyrektywa Rady 76/308/EWG z dnia 15 marca 1976 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy windykacji roszczeń dotyczących niektórych opłat, ceł, podatków i innych obciążeń (3) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (4). W celu zapewnienia jej jasności i zrozumiałości należy sporządzić jej wersję ujednoliconą.

(2)

Fakt, iż przepisy prawa krajowego odnoszące się do odzyskiwania wierzytelności są stosowane jedynie na terytorium danego państwa, jest sam w sobie przeszkodą w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego. Sytuacja ta uniemożliwia pełne i rzetelne stosowanie zasad wspólnotowych, szczególnie w zakresie wspólnej polityki rolnej, oraz ułatwia nadużycia finansowe.

(3)

Należy odpowiedzieć na zagrożenia dla interesów finansowych Wspólnoty i państw członkowskich oraz dla rynku wewnętrznego wynikające z nadużyć finansowych, aby w lepszy sposób zapewnić jego konkurencyjność i neutralność fiskalną.

(4)

Niezbędne jest zatem przyjęcie wspólnych zasad w sprawie pomocy wzajemnej przy odzyskiwaniu wierzytelności.

(5)

Reguły te powinny być stosowane do odzyskiwania wierzytelności wynikających z różnych środków, które są częścią systemu całkowitego lub częściowego finansowania Europejskiego Funduszu Gwarancji Rolnej i Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich, do dochodzenia opłat wyrównawczych i innych opłat, opłat przy przywozie i wywozie, podatku od wartości dodanej, akcyzy zharmonizowanej (od przetworzonego tytoniu, od alkoholu i napojów alkoholowych oraz od olejów mineralnych), a także podatków od dochodu i kapitału oraz podatków od składek ubezpieczeniowych. Powinny one również stosować się do dochodzenia odsetek, kar i grzywien administracyjnych, z wyłączeniem sankcji karnych, oraz kosztów towarzyszących takim roszczeniom.

(6)

Wzajemna pomoc powinna składać się z następujących elementów: organ współpracujący musi z jednej strony dostarczyć organowi wnioskującemu informacje, których ten potrzebuje w celu odzyskania wierzytelności powstających w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę, oraz powiadomić dłużnika o wszystkich instrumentach odnoszących się do takich wierzytelności pochodzących z tego państwa członkowskiego, a z drugiej strony organ współpracujący musi, na prośbę organu wnioskującego, przystąpić do odzyskiwania wierzytelności powstałych w państwie członkowskim, w którym ten ma siedzibę.

(7)

Te różne formy pomocy powinny być zapewnione przez organ współpracujący zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi w państwie członkowskim, w którym ma on siedzibę.

(8)

Konieczne jest określenie warunków, na jakich organ wnioskujący zwraca się o pomoc, a także ścisłe wskazanie okoliczności, w których organ współpracujący może odmówić udzielenia pomocy.

(9)

W celu umożliwienia efektywniejszego i skuteczniejszego odzyskiwania wierzytelności, o które wnioskowano, tytuł wykonawczy umożliwiający egzekucję wierzytelności powinien z zasady być traktowany jak tytuł wykonawczy państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę organ współpracujący.

(10)

Kiedy organ współpracujący ma przystąpić do odzyskiwania wierzytelności w imieniu organu wnioskującego, powinien – jeśli przepisy obowiązujące w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę, na to pozwalają oraz za zgodą organu wnioskującego – być w stanie przyznać dłużnikowi czas na spłacenie należności albo zezwolić na spłatę w ratach. Ewentualne odsetki od takich ułatwień spłaty powinny zostać przekazane do państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę organ wnioskujący.

(11)

Na uzasadniony wniosek organu wnioskującego organ współpracujący powinien również być w stanie, na tyle, na ile przepisy obowiązujące w państwie członkowskim, w którym ma on siedzibę, na to pozwalają, podjąć środki zabezpieczające w celu zapewnienia odzyskania wierzytelności powstałych we wnioskującym państwie członkowskim. Takie wierzytelności nie muszą jednak korzystać z przywilejów przyznawanych podobnym wierzytelnościom w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę organ współpracujący.

(12)

Możliwe jest, że w trakcie procedury odzyskiwania wierzytelności w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę organ współpracujący, wierzytelność albo tytuł wykonawczy wydany w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę organ wnioskujący, zostały zaskarżone przez osobę zainteresowaną. W takich przypadkach należy przyjąć, że taka osoba musi wnieść sprawę przed właściwy organ państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę organ wnioskujący, oraz że organ współpracujący musi zawiesić rozpoczęte przez niego postępowanie egzekucyjne do czasu wydania decyzji przez ten właściwy organ, chyba że organ wnioskujący zażąda inaczej.

(13)

Należy przyjąć, że dokumenty i informacje przekazane w trybie wzajemnej pomocy w sprawie odzyskania wierzytelności nie mogą być użyte do innych celów.

(14)

Wykorzystanie wzajemnej pomocy w odzyskaniu wierzytelności nie może być oparte, poza przypadkami wyjątkowymi, na korzyściach finansowych lub procencie od uzyskanych wyników, lecz państwa członkowskie powinny być w stanie uzgodnić zasady zwrotu kosztów, gdy odzyskanie wierzytelności stwarza szczególne problemy.

(15)

Niniejsza dyrektywa nie powinna powodować zawężenia wzajemnej pomocy między poszczególnymi państwami członkowskimi w ramach dwustronnych lub wielostronnych porozumień lub ustaleń.

(16)

Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte w sposób zgodny z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5).

(17)

Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I część C,

a)

refundacjami, interwencjami i innymi środkami stanowiącymi część całościowego lub częściowego systemu finansowania Europejskiego Funduszu Gwarancji Rolnej (EFGR) oraz Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), w tym z sumami do pobrania w związku z tymi działaniami;

b)

opłatami i innymi obciążeniami przewidzianymi w ramach wspólnej organizacji rynku dla sektora cukrowego;

c)

należnościami przywozowymi;

d)

należnościami wywozowymi;

e)

podatkiem od wartości dodanej;

f)

akcyzą od:

g)

podatkami od dochodu i kapitału;

h)

podatkami od składek ubezpieczeniowych;

i)

odsetkami, karami i grzywnami administracyjnymi oraz kosztami ubocznymi wierzytelności określonych w lit. a)–h), z wyłączeniem wszelkich sankcji o charakterze karnym przewidzianych przez prawo obowiązujące w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma organ współpracujący.

1)

„organ wnioskujący” oznacza właściwy organ państwa członkowskiego, który wystawia wniosek o udzielenie pomocy dotyczący wierzytelności określonej w art. 2;

2)

„organ współpracujący” oznacza właściwy organ państwa członkowskiego, do którego skierowany jest wniosek o udzielenie pomocy;

3)

„należności przywozowe” oznaczają cła i opłaty o skutku równoważnym w przywozie oraz opłaty przywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej lub w przepisach szczególnych mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;

4)

„należności wywozowe” oznaczają cła i opłaty o skutku równoważnym w wywozie oraz opłaty wywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej lub w przepisach szczególnych mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;

5)

„podatki od dochodu i kapitału” oznaczają podatki wymienione w art. 1 ust. 3 dyrektywy Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w obszarze podatków bezpośrednich oraz opodatkowania składek ubezpieczeniowych (6), w związku z art. 1 ust. 4 tej dyrektywy;

6)

„podatki od składek ubezpieczeniowych” oznaczają:

a)

których nie mógłby zdobyć do celów odzyskiwania podobnych wierzytelności powstałych w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę;

b)

które ujawniałyby tajemnice handlowe, przemysłowe lub zawodowe; lub

c)

których ujawnienie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu albo porządkowi publicznemu państwa.

a)

wierzytelność lub tytuł wykonawczy nie są kwestionowane w państwie członkowskim, w którym ma on siedzibę, z wyjątkiem przypadków, gdy stosuje się art. 12 ust. 2 akapit drugi,

b)

zastosował w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę, właściwe procedury odzyskania wierzytelności na podstawie tytułu określonego w ust. 1 i zastosowane środki nie prowadzą do pełnego zaspokojenia wierzytelności.

a)

nazwisko, adres i wszelkie inne istotne informacje pomocne w identyfikacji danej osoby i/lub strony trzeciej będącej w posiadaniu jej aktywów;

b)

nazwę, adres i wszelkie inne istotne informacje pomocne w identyfikacji organu wnioskującego;

c)

tytuł wykonawczy wydany przez państwo członkowskie, w którym ma siedzibę organ wnioskujący;

d)

charakter i kwotę wierzytelności, w tym kwotę zasadniczą, odsetki i wszelkie inne kary, grzywny i należne koszty określone w walutach państw członkowskich, w których siedziby mają oba organy;

e)

datę powiadomienia adresata przez organ wnioskujący i/lub przez organ współpracujący o wszczęciu egzekucji;

f)

datę, od której, oraz termin, w którym egzekucja jest możliwa zgodnie z prawem obowiązującym w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma organ wnioskujący;

g)

wszelkie inne istotne informacje.

a)

do udzielenia pomocy przewidzianej w art. 6–13, jeżeli odzyskanie wierzytelności, z powodu sytuacji dłużnika, spowodowałoby poważne trudności gospodarcze lub społeczne w państwie członkowskim, w którym organ ten ma siedzibę, o ile pozwalają na to przepisy ustawowe, wykonawcze i praktyki administracyjne w tym państwie przy podobnych wierzytelnościach krajowych;

b)

do udzielenia pomocy przewidzianej w art. 4–13, jeżeli pierwotny wniosek, zgodny z art. 4, 5 lub 6, odnosi się do wierzytelności starszych niż pięcioletnie, licząc od daty, gdy tytuł wykonawczy został wydany zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub praktykami administracyjnymi w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, do daty wniosku. Jednak w przypadku gdy wierzytelność lub tytuł wykonawczy zostają zaskarżone, termin rozpoczyna biec od momentu, gdy państwo wnioskujące stwierdzi, że wierzytelność lub tytuł wykonawczy nie mogą zostać już dalej zaskarżone.

a)

osobie wymienionej we wniosku o udzielenie pomocy;

b)

osobom i organom odpowiedzialnym za odzyskiwanie wierzytelności i wyłącznie w tym celu;

c)

organom sądowym rozpatrującym sprawy dotyczące odzyskiwania wierzytelności.

10.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/39

(1)

W 2005 r. w Zjednoczonym Królestwie wystąpiły ogniska rzekomego pomoru drobiu. Pojawienie się tej choroby stanowiło poważne zagrożenie dla zwierząt gospodarskich we Wspólnocie.

(2)

W celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się tej choroby i jej możliwie najszybszego zwalczenia Wspólnota powinna wnieść wkład finansowy w kwalifikowalne wydatki poniesione przez państwo członkowskie w ramach środków stosowanych w stanach zagrożenia, służących zwalczaniu choroby, zgodnie z decyzją 90/424/EWG.

(3)

Decyzją Komisji 2006/602/WE z dnia 6 września 2006 r. dotyczącą wkładu finansowego Wspólnoty w zwalczanie rzekomego pomoru drobiu w Zjednoczonym Królestwie w 2005 r. (2), przyznano wkład finansowy na realizację środków podjętych w celu zwalczania ogniska tej choroby, w wysokości 50 % wydatków kwalifikujących się do finansowania przez Wspólnotę.

(4)

Zgodnie z tą decyzją wkład finansowy Wspólnoty ma zostać wypłacony na podstawie wniosku złożonego przez Zjednoczone Królestwo w dniu 11 czerwca 2007 r. oraz załączonych dokumentów określonych w art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 349/2005 z dnia 28 lutego 2005 r. ustanawiającego zasady dotyczące finansowania przez Wspólnotę środków stosowanych w stanach zagrożenia oraz zwalczania niektórych chorób zwierzęcych określonych w decyzji Rady 90/424/EWG (3).

(5)

W świetle powyższego należy obecnie ustalić całkowitą kwotę wkładu finansowego Wspólnoty w kwalifikowalne wydatki poniesione w związku ze zwalczaniem rzekomego pomoru drobiu w Zjednoczonym Królestwie w 2005 r.

(6)

Wyniki kontroli przeprowadzonych przez Komisję zgodnie ze wspólnotowymi przepisami weterynaryjnymi oraz warunki przyznawania wspólnotowego wkładu finansowego wskazują, że nie można uznać całej zgłoszonej we wniosku kwoty wydatków za kwalifikowalną.

(7)

Uwagi Komisji, sposób obliczenia kosztów kwalifikowalnych oraz końcowe wnioski zostały przekazane Zjednoczonemu Królestwu pismem z dnia 21 grudnia 2007 r.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,