5.4.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/1

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 314/2008

z dnia 4 kwietnia 2008 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 kwietnia 2008 r.

---

(1)  Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

---

---

5.4.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/3

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 315/2008

z dnia 4 kwietnia 2008 r.

zmieniające załącznik X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wykazów szybkich testów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (1), w szczególności jego art. 23 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 ustanawia zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u zwierząt. Przepisy te mają zastosowanie do produkcji i wprowadzania na rynek żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego oraz, w pewnych przypadkach, do ich wywozu.

(2)	W punkcie 4 rozdziału C załącznika X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 wskazano rodzaje szybkich testów zatwierdzonych do monitorowania TSE u bydła, owiec i kóz.

(3)

W dniu 30 sierpnia 2007 r. jedno z laboratoriów powiadomiło Komisję o zamiarze zaprzestania wprowadzania na rynek szybkich testów zatwierdzonych do monitorowania gąbczastej encefalopatii bydła (BSE). Należy zatem wykreślić ten test (Institut Pourquier Speed’it BSE) z wykazu szybkich testów do monitorowania BSE u bydła zawartego w rozdziale C załącznika X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(4)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 999/2001.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozdziale C załącznika X do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 pkt 4 zastępuje się tekstem zawartym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 147 z 31.5.2001, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 21/2008 (Dz.U. L 9 z 12.1.2008, s. 3).

---

---

5.4.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/6

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 316/2008

z dnia 4 kwietnia 2008 r.

zmieniające ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności przywozowych na niektóre produkty w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 1109/2007, na rok gospodarczy 2007/2008

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1109/2007 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 211/2008 (4).

(2)	Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności stosowane do przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 1109/2007 w odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008, zmienia się zgodnie z kwotami wskazanymi w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 5 kwietnia 2008 r.

---

(1)  Dz.U. L 58 z 28.2.2006, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1260/2007 (Dz.U. L 283 z 27.10.2007, s. 1). Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 zastępuje się rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1) od dnia 1 października 2008 r.

(2)  Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1568/2007 (Dz.U. L 340 z 22.12.2007, s. 62).

(3)  Dz.U. L 253 z 28.9.2007, s. 5.

(4)  Dz.U. L 65 z 8.3.2008, s. 3.

---

---

5.4.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/8

---

DYREKTYWA KOMISJI 2008/43/WE

z dnia 4 kwietnia 2008 r.

w sprawie ustanowienia systemu oznaczania i śledzenia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie z dyrektywą Rady 93/15/EWG

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 93/15/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (1), w szczególności jej art. 14 akapit drugi zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa 93/15/EWG ustanawia zasady zapewniające bezpieczny i pewny obrót środków wybuchowych na rynku wspólnotowym.

(2)	Jak przewidziano w tej dyrektywie, należy zagwarantować, aby przedsiębiorstwa w sektorze materiałów wybuchowych posiadały system rejestracji materiałów wybuchowych umożliwiający w każdym momencie identyfikację posiadacza materiałów wybuchowych.

(3)

Jednoznaczne oznaczenie materiałów wybuchowych jest konieczne dla zachowania dokładnych i pełnych danych dotyczących materiałów wybuchowych na wszystkich etapach łańcucha zaopatrzeniowego. Powinno to umożliwić identyfikację i śledzenie materiału wybuchowego od jego miejsca produkcji i pierwszego wprowadzenia na rynek aż do ostatecznego użytkownika i wykorzystania, mając na względzie zapobieganie nadużyciom i kradzieży oraz wspieranie organów ścigania w śledzeniu pochodzenia zgubionych lub skradzionych materiałów wybuchowych.

(4)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią komitetu zarządzającego, ustanowionego na podstawie art. 13 ust. 1 dyrektywy 93/15/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ 1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

Dyrektywa ustanawia zharmonizowany system dotyczący jednoznacznego oznaczania i śledzenia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

Artykuł 2

Zakres

Niniejsza dyrektywa nie stosuje się do:

a)	materiałów wybuchowych, które zostały przewiezione i dostarczone bez opakowania lub w ciężarówkach z zamontowanymi pompami w celu bezpośredniego wyładowania do otworu wybuchowego;

b)	materiałów wybuchowych wyprodukowanych w miejscu wykonywania prac z użyciem materiałów wybuchowych i ładowanych bezpośrednio po wyprodukowaniu (produkcja in situ);

c)

amunicji.

ROZDZIAŁ 2

OZNACZENIE PRODUKTU

Artykuł 3

Jednoznaczne oznaczenie

1.   Państwa członkowskie zapewnią, że przedsiębiorstwa w sektorze materiałów wybuchowych, które produkują lub importują materiały wybuchowe, lub dokonują montażu zapalników, oznaczą materiały wybuchowe oraz każdą najmniejszą jednostkę opakowania jednoznacznym oznaczeniem.

W przypadku gdy materiał wybuchowy podlega dalszemu procesowi produkcyjnemu, nie powinno wymagać się od producentów oznakowania materiału wybuchowego nowym jednoznacznym oznaczeniem, chyba że oryginalne jednoznaczne oznaczenie nie pojawia się zgodnie z art. 4.

2.   Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeśli materiał wybuchowy został wyprodukowany na eksport i jest na nim oznaczenie zgodne z wymogami kraju przywozu, które umożliwia identyfikowalność materiałów wybuchowych.

3.   Jednoznaczne oznaczenie zawiera elementy określone w załączniku.

4.   Każdemu obiektowi produkcyjnemu krajowe władze państwa członkowskiego, w którym ma ono siedzibę, przypisują trzycyfrowy kod.

5.   W przypadku gdy obiekt produkcyjny znajduje się poza Wspólnotą, producent mający swoją siedzibę na terenie Wspólnoty kontaktuje się z władzami krajowymi państwa członkowskiego przywozu w celu przypisania kodu obiektowi produkcyjnemu.

W przypadku gdy obiekt produkcyjny znajduje się poza Wspólnotą i producent nie ma siedziby na terenie Wspólnoty, importer danych materiałów wybuchowych powinien skontaktować się z władzami krajowymi państwa członkowskiego przywozu w celu przypisania kodu obiektowi produkcyjnemu.

6.   Państwa członkowskie zapewniają, że dystrybutorzy, którzy przepakowują materiały wybuchowe gwarantują umieszczenie jednoznacznego oznaczenia na materiale wybuchowym i na najmniejszej jednostce opakowania.

Artykuł 4

Zaznaczenie i umieszczenie oznaczenia

Zaznacza się na danym produkcie lub przytwierdza do niego w sposób trwały i wyraźnie czytelny jednoznaczne oznaczenie.

Artykuł 5

Materiały wybuchowe w nabojach i materiały wybuchowe w workach

W przypadku materiałów wybuchowych w nabojach i materiałów wybuchowych w workach jednoznaczne oznaczenie składa się z etykiety samoprzylepnej lub bezpośredniego nadruku na każdym naboju lub worku. Na każdym opakowaniu z nabojami umieszcza się dodatkową etykietę.

Ponadto przedsiębiorstwa mogą zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdego naboju lub worka i, odpowiednio, podobny identyfikator elektroniczny na każdym opakowaniu z nabojami.

Artykuł 6

Materiały wybuchowe składające się z dwóch komponentów

W przypadku pakowanych materiałów wybuchowych składających się z dwóch komponentów jednoznaczne oznaczenie składa się z etykiety samoprzylepnej lub bezpośredniego nadruku na każdej najmniejszej jednostce opakowania zawierającej oba składniki.

Artykuł 7

Zapalniki proste i lonty

W przypadku zapalników prostych lub lontów jednoznaczne oznaczenie składa się z etykiety samoprzylepnej lub bezpośredniego nadruku lub pieczęci na powłoce zapalnika. Na każdym opakowaniu z nabojami lub lontami umieszcza się dodatkową etykietę.

Ponadto przedsiębiorstwa mogą zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdego zapalnika lub lontu i, odpowiednio, podobny identyfikator elektroniczny na każdym opakowaniu z zapalnikami lub lontami.

Artykuł 8

Zapalniki elektryczne, nieelektryczne i elektroniczne

W przypadku zapalników elektrycznych, nieelektrycznych i elektronicznych jednoznaczne oznaczenie składa się z etykiety samoprzylepnej na przewodach lub tulei albo etykiety samoprzylepnej lub bezpośredniego nadruku, lub pieczęci na osłonie zapalnika. Na każdym opakowaniu z zapalnikami umieszcza się dodatkową etykietę.

Ponadto przedsiębiorstwa mogą zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdego zapalnika i, odpowiednio, podobny identyfikator elektroniczny na każdym opakowaniu z zapalnikami.

Artykuł 9

Zapłonniki i pobudzacze wybuchowe

W przypadku zapłonników i pobudzaczy wybuchowych jednoznaczne oznaczenie składa się z etykiety samoprzylepnej lub bezpośredniego nadruku na zapłonniku lub pobudzaczu wybuchowym. Dodatkowa etykieta zostanie umieszczona na każdym opakowaniu z zapłonnikami lub pobudzaczami wybuchowymi.

Ponadto przedsiębiorstwa mogą zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdego z zapłonników lub pobudzaczy wybuchowych i, odpowiednio, podobny identyfikator elektroniczny na każdym opakowaniu z zapłonnikami lub pobudzaczami wybuchowymi.

Artykuł 10

Lonty detonujące i lonty prochowe

W przypadku lontów detonujących i lontów prochowych jednoznaczne oznaczenie składa się z etykiety samoprzylepnej lub bezpośredniego nadruku na zwoju. Jednoznaczne oznaczenie będzie umieszczone co pięć metrów na zewnętrznej powłoce lontu detonującego lub prochowego, albo na plastikowej wytłaczanej wewnętrznej warstwie znajdującej się bezpośrednio pod oplotem zewnętrznym lontu detonującego lub prochowego. Dodatkową etykietę umieszcza się na każdym opakowaniu z lontami detonującymi lub prochowymi.

Ponadto przedsiębiorstwa mogą zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony wewnątrz lontu i, odpowiednio, podobny identyfikator elektroniczny na każdym opakowaniu lontu detonującego lub prochowego.

Artykuł 11

Puszki i bębny zawierające materiały wybuchowe

W przypadku puszek i bębnów zawierających materiały wybuchowe jednoznaczne oznaczenie składa się z etykiety samoprzylepnej lub bezpośredniego nadruku na puszce lub bębnie zawierających materiały wybuchowe.

Ponadto przedsiębiorstwa mogą zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do każdej z puszek lub bębna.

Artykuł 12

Kopie oryginalnych etykiet

Przedsiębiorstwa mogą dołączać samoprzylepne kopie oryginalnych etykiet do materiałów wybuchowych do wykorzystania przez swoich klientów. Kopie te są wyraźnie oznaczone jako kopie oryginałów, aby zapobiec nadużyciom.

ROZDZIAŁ 3

GROMADZENIE DANYCH I PROWADZENIE REJESTRÓW

Artykuł 13

Gromadzenie danych

1.   Państwa członkowskie zapewnią, że przedsiębiorstwa w sektorze materiałów wybuchowych wprowadzą system gromadzenia danych dotyczących materiałów wybuchowych, łącznie z jednoznacznym oznaczeniem w całym łańcuchu zaopatrzeniowym oraz cyklu życia.

2.   System gromadzenia danych umożliwia przedsiębiorstwom śledzenie materiałów wybuchowych i identyfikację posiadacza materiałów wybuchowych w każdym momencie.

3.   Państwa członkowskie gwarantują, że zgromadzone dane wraz z jednoznacznym oznaczeniem będą utrzymywane i przechowywane przez okres 10 lat od dostarczenia lub do momentu zakończeniu cyklu życia środka wybuchowego, o ile jest znany, nawet jeśli przedsiębiorstwo zaprzestało sprzedaży.

Artykuł 14

Obowiązki przedsiębiorstw

Państwa członkowskie gwarantują, że przedsiębiorstwa w sektorze materiałów wybuchowych:

a)	prowadzą rejestr wszystkich oznaczeń materiałów wybuchowych wraz ze wszystkimi stosownymi informacjami, łącznie z typem materiału wybuchowego, firmy lub osoby której powierzono nadzór;

b)	rejestrują lokalizację każdego materiału wybuchowego w okresie gdy materiał wybuchowy jest w ich posiadaniu lub pod ich nadzorem, dopóki nie został przemieszczony do innego przedsiębiorstwa lub wykorzystany;

c)	testują swój system gromadzenia danych w regularnych odstępach czasu w celu zapewnienia jego efektywności i jakości zarejestrowanych danych;

d)	utrzymują i przechowują zgromadzone dane wraz z jednoznacznym oznaczeniem w okresie określonym w art. 13 ust. 3;

e)	chronią zgromadzone dane przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem;

f)	dostarczają właściwym władzom, na ich żądanie, informacje dotyczące pochodzenia i lokalizacji każdego z materiałów wybuchowych w czasie ich cyklu życia i w całym łańcuchu zaopatrzeniowym;

g)	przekazują właściwym władzom państw członkowskich nazwiska i dane teleadresowe osób mogących udzielić informacji określonych w punkcie f) poza normalnymi godzinami pracy.

Dla celów lit. d) przedsiębiorstwo przechowuje, w przypadku materiałów wybuchowych wyprodukowanych lub importowanych przed dniem wymienionym w art. 15 ust. 1 akapit drugi, dane zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi.

ROZDZIAŁ 4

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 15

Transpozycja

1.   Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 5 kwietnia 2009 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 5 kwietnia 2012 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Państwa członkowskie określają metody dokonywania takiego odesłania.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 16

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 17

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 121 z 15.5.1993, s. 20. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1).

---

---

5.4.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/13

---

DYREKTYWA KOMISJI 2008/44/WE

z dnia 4 kwietnia 2008 r.

zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia benthiavalicarbu, boskalidu, karwonu, fluoksastrobiny, Paecilomyces lilacinus i protiokonazolu jako substancji czynnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (1), w szczególności jej art. 6 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 19 kwietnia 2002 r. Belgia otrzymała od Kumiai Chemicals Industry Co Ltd wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie benthiavalicarb do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2003/35/WE (2) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 26 kwietnia 2001 r. Niemcy otrzymały od BASF AG wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie boskalid do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2002/268/WE (3) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 26 marca 1997 r. Niderlandy otrzymały od Luxan B.V. wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie karwon do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 1999/610/WE (4) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(4)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 25 marca 2002 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od firmy Bayer AG wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie fluoksastrobina do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2003/35/WE potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(5)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 15 września 2002 r. Belgia otrzymała od przedsiębiorstwa Prophyta wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie Paecilomyces lilacinus, szczep 251 (zwanej dalej „Paecilomyces lilacinus”) do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2003/305/WE (5) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(6)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 25 marca 2002 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od Bayer CropScience wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie protiokonazol do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji 2003/35/WE potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(7)

Wpływ wymienionych substancji czynnych na zdrowie ludzi oraz środowisko został poddany ocenie zgodnie z art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG w odniesieniu do zastosowań proponowanych przez wnioskodawców. Wyznaczone państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyły projekt sprawozdania z oceny w dniu 13 kwietnia 2004 r. (benthiavalicarb), 22 listopada 2002 r. (boskalid), 16 października 2000 r. (karwon), 2 września 2003 r. (fluoksastrobina), 3 listopada 2004 r. (Paecilomyces lilacinus) oraz 18 października 2004 r. (protiokonazol).

(8)

Sprawozdanie z oceny zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i EFSA w ramach jego Grupy Roboczej ds. Oceny i przedstawione Komisji w formie sprawozdania naukowego EFSA w dniu 15 czerwca 2007 r. dla fluoksastrobiny (6) i Paecilomyces lilacinus  (7) oraz 12 lipca 2007 r. dla benthiavalicarbu (8) i protiokonazolu (9). Sprawozdania te oraz projekty sprawozdań z oceny dotyczące boskalidu i karwonu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 22 stycznia 2008 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego benthiavalicarbu, boskalidu, karwonu, fluoksastrobiny, Paecilomyces lilacinus oraz protiokonazolu.

(9)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające wspomniane substancje czynne zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz w art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w przypadku zastosowań zbadanych i wyszczególnionych w sprawozdaniu Komisji z przeglądu. Dlatego należy włączyć benthiavalicarb, boskalid, karwon, fluoksastrobinę, Paecilomyces lilacinus oraz protiokonazol do załącznika I do tej dyrektywy, aby umożliwić wszystkim państwom członkowskim wydawanie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające przedmiotowe substancje czynne zgodnie z przepisami wspomnianej dyrektywy.

(10)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia, w przypadku fluoksastrobiny i protiokonazolu należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. W związku z tym należy wprowadzić obowiązek poddania fluoksastrobiny dalszym badaniom w celu potwierdzenia oceny ryzyka w odniesieniu do wód powierzchniowych i do metabolitów niewystępujących u szczurów oraz poddania protiokonazolu dalszym badaniom w celu potwierdzenia oceny ryzyka w odniesieniu do pochodnych metabolitów triazolu oraz ryzyka dla ptaków i ssaków ziarnożernych oraz obowiązek przedstawienia przez powiadamiającego wyników takich badań.

(11)

Bez uszczerbku dla obowiązków określonych w dyrektywie 91/414/EWG, wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwa członkowskie powinny mieć sześć miesięcy od daty włączenia na dokonanie przeglądu istniejących tymczasowych zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających benthiavalicarb, boskalid, karwon, fluoksastrobinę, Paecilomyces lilacinus lub protiokonazol w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny zastąpić istniejące tymczasowe zezwolenia zezwoleniami pełnymi, wprowadzić do nich zmiany lub wycofać je zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od wyznaczonego powyżej terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(12)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(13)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1.   Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 stycznia 2009 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie zaczynają stosować te przepisy od dnia 1 lutego 2009 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst głównych przepisów prawa krajowego dotyczących dziedziny objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

1.   Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG do dnia 31 stycznia 2009 r. państwa członkowskie w miarę potrzeby odpowiednio zmieniają lub wycofują istniejące zezwolenia dla środków ochrony roślin zawierających benthiavalicarb, boskalid, karwon, fluoksastrobinę, Paecilomyces lilacinus lub protiokonazol jako substancje czynne. Przed upływem tego terminu państwa członkowskie w szczególności zweryfikują, czy spełnione są warunki wymienione w załączniku I do wspomnianej dyrektywy dotyczące odpowiednio benthiavalicarbu, boskalidu, karwonu, fluoksastrobiny, Paecilomyces lilacinus lub protiokonazolu, z wyjątkiem warunków określonych w części B pozycji odnoszącej się do danej substancji czynnej, oraz czy posiadacz zezwolenia, zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 13 ust. 2 tej dyrektywy, posiada dokumentację spełniającą wymogi załącznika II do wspomnianej dyrektywy lub dostęp do takiej dokumentacji.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1, najpóźniej do dnia 31 lipca 2008 r. państwa członkowskie dokonają ponownej oceny każdego dopuszczonego do obrotu środka ochrony roślin zawierającego benthiavalicarb, boskalid, karwon, fluoksastrobinę, Paecilomyces lilacinus lub protiokonazol jako jedyną substancję czynną lub jako jedną z kilku substancji czynnych, które były wyszczególnione w załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG, według jednolitych zasad określonych w załączniku VI do dyrektywy 91/414/EWG oraz na podstawie dokumentacji zgodnej z wymogami określonymi w załączniku III do wymienionej dyrektywy, przy uwzględnieniu części B zapisu w załączniku I do wymienionej dyrektywy, dotyczącego benthiavalicarbu, boskalidu, karwonu, fluoksastrobiny, Paecilomyces lilacinus lub protiokonazolu. Na podstawie powyższej oceny państwa członkowskie określą, czy środek spełnia warunki ustanowione w art. 4 ust. 1 lit. b), c), d) i e) dyrektywy 91/414/EWG.

Po dokonaniu tych ustaleń państwa członkowskie:

a)	w przypadku środka zawierającego benthiavalicarb, boskalid, karwon, fluoksastrobinę, Paecilomyces lilacinus lub protiokonazol jako jedyną substancję czynną – w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie najpóźniej do dnia 31 stycznia 2010 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego benthiavalicarb, boskalid, karwon, fluoksastrobinę, Paecilomyces lilacinus lub protiokonazol jako jedną z kilku substancji czynnych – w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie do dnia 31 stycznia 2010 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, przy czym obowiązuje data późniejsza.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 2008 r.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2008/41/WE (Dz.U. L 89 z 1.4.2008, s. 12).

(2)  Dz.U. L 11 z 16.1.2003, s. 52.

(3)  Dz.U. L 92 z 9.4.2002, s. 34.

(4)  Dz.U. L 242 z 14.9.1999, s. 29.

(5)  Dz.U. L 112 z 6.5.2003, s. 10.

(6)  Sprawozdanie naukowe EFSA (2007) 102, 1–84, Wnioski z przeglądu w ramach oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej fluoksastrobiny (sfinalizowano dnia 13 czerwca 2007 r.).

(7)  Sprawozdanie naukowe EFSA (2007) 103, 1–35, Wnioski z przeglądu w ramach oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej Paecilomyces lilacinus, szczep 251 (sfinalizowano dnia 13 czerwca 2007 r.).

(8)  Sprawozdanie naukowe EFSA (2007) 107, 1–81, Wnioski z przeglądu w ramach oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej benthiavalicarbu (sfinalizowano dnia 12 lipca 2007 r.).

(9)  Sprawozdanie naukowe (2007) 106, 1–98, Wnioski z przeglądu w ramach oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej protiokonazolu (sfinalizowano dnia 12 lipca 2007 r.).

---

---

5.4.2008

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/21

---

DYREKTYWA KOMISJI 2008/45/WE

z dnia 4 kwietnia 2008 r.

zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w odniesieniu do rozszerzenia stosowania substancji aktywnej metkonazolu

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (1), w szczególności jej art. 6 ust. 1 akapit drugi tiret drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywą Komisji 2006/74/WE (2) włączono metkonazol jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(2)

Występując z wnioskiem o włączenie metkonazolu, jego producent BASF Aktiengesellschaft przedstawił dane o zastosowaniach mających na celu zwalczanie grzybów, potwierdzające ogólną konkluzję, według której można się spodziewać, iż produkty ochrony roślin zawierające metkonazol będą spełniały wymogi bezpieczeństwa określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG. Z tego też względu metkonazol został włączony do załącznika I tej dyrektywy wraz ze szczególnym przepisem stanowiącym, iż państwa członkowskie mogą zezwolić wyłącznie na stosowanie tej substancji w charakterze środka grzybobójczego.

(3)

Zgłaszający zwrócił się z wnioskiem, aby wprowadzić zmianę we wspomnianych przepisach szczególnych uwzględniającą, oprócz zastosowania tej substancji w zwalczaniu grzybów w niektórych zastosowaniach rolniczych, również stosowanie w charakterze regulatora wzrostu roślin. Jako argumenty przemawiające za takim rozszerzeniem zastosowania zgłaszający przedłożył dodatkowe informacje.

(4)

Belgia dokonała oceny informacji i danych przedłożonych przez zgłaszającego. Następnie poinformowała Komisję w październiku 2007 r. o swoich wnioskach, w których stwierdziła, że rozszerzenie zastosowania, o które wystąpiono, nie stwarza żadnego dodatkowego ryzyka ponad to, które jest już uwzględnione w szczególnych przepisach dla metkonazolu w załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG oraz w opracowanym przez Komisję sprawozdaniu z przeglądu tej substancji. Jest to tym bardziej uzasadnione, że rozszerzenie obejmuje wyłącznie zastosowania w dawkach niższych niż te o działaniu grzybobójczym, podczas gdy parametry stosowania określone w przepisach szczególnych załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG pozostają bez zmian.

(5)	Z tego względu uzasadnione jest dokonanie zmiany przepisów szczególnych dotyczących metkonazolu.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(7)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Państwa członkowskie przyjmują i publikują najpóźniej do dnia 5 sierpnia 2008 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie zaczną stosować te przepisy od dnia 6 sierpnia 2008 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2008/41/WE (Dz.U. L 89 z 1.4.2008, s. 12).

(2)  Dz.U. L 235 z 30.8.2006, s. 17.

---

---