20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/1

(1)

W dniu 20 listopada 2006 r. Komisja otrzymała skargę dotyczącą przywozu niektórych sprężarek pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego przez Federazione ANIMA/COMPO („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących większą część, w tym przypadku ponad 50 %, łącznej wspólnotowej produkcji niektórych sprężarek.

(2)

Wspomniana skarga zawierała dowody wskazujące na przywóz dumpingowy i wynikającą z niego znaczną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(3)

Postępowanie wszczęto dnia 21 grudnia 2006 r., publikując zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(4)

Uwzględniając potrzebę dalszego zbadania niektórych aspektów dochodzenia, zdecydowano o jego kontynuacji bez wprowadzenia środków tymczasowych.

(5)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących w ChRL, importerów, przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników i zainteresowane stowarzyszenia, przedstawicieli ChRL oraz skarżących producentów wspólnotowych i innych zainteresowanych producentów wspólnotowych o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(6)

Aby umożliwić producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), gdyby wyrazili oni takie życzenie, Komisja przesłała formularze wniosków zainteresowanym producentom eksportującym oraz przedstawicielom ChRL. Czternastu eksportujących producentów, łącznie z grupami przedsiębiorstw powiązanych, złożyło wniosek o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego lub o IT, jeżeli w toku dochodzenia zostanie ustalone, że nie spełniają one kryteriów wymaganych do przyznania MET. Jeden indywidualny eksportujący producent wystąpił jedynie o IT.

(7)

Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL, importerów i producentów we Wspólnocie, Komisja zaznaczyła w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że może zostać zastosowana kontrola wyrywkowa w celu ustalenia dumpingu i szkody, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(8)

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności kontroli wyrywkowej, a w przypadku pozytywnej decyzji – dobór próby, wystąpiono do wszystkich producentów eksportujących w ChRL, importerów wspólnotowych i producentów wspólnotowych o zgłoszenie się do Komisji i przedstawienie podstawowych informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dotyczących ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem (od dnia 1 października 2005 r. do dnia 30 września 2006 r.).

(9)

W odniesieniu do producentów eksportujących, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, dokonano doboru próby, przyjmując za kryterium największą reprezentatywną wielkość wywozu niektórych sprężarek do Wspólnoty, która może zostać objęta dochodzeniem w dostępnym czasie. Na podstawie otrzymanych od producentów eksportujących informacji Komisja wybrała sześć przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw powiązanych („przedsiębiorstwa objęte próbą”), mających największą wielkość wywozu do Wspólnoty. Pod względem wielkości wywozu sześć przedsiębiorstw objętych próbą stanowi 93 % całości wywozu niektórych sprężarek z ChRL do Wspólnoty w okresie objętym dochodzeniem. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zainteresowane strony zapytano o zgodę na kontrole i nie wniosły one sprzeciwu.

(10)

Odnośnie do producentów wspólnotowych, biorąc pod uwagę fakt, że jedynie trzy grupy przedsiębiorstw współpracowały w dochodzeniu, zdecydowano, że nie będzie potrzebna kontrola wyrywkowa.

(11)

Jeśli chodzi o importerów, biorąc pod uwagę fakt, że tylko jeden importer współpracował w dochodzeniu, zdecydowano, że nie będzie potrzebna kontrola wyrywkowa.

(12)

Do wszystkich przedsiębiorstw wybranych do kontroli wyrywkowej oraz do wszystkich innych znanych zainteresowanych stron wysłano kwestionariusze. Odpowiedzi wpłynęły od sześciu producentów eksportujących w ChRL, od trzech producentów wspólnotowych i od jednego importera. Jeden producent wspólnotowy odpowiedział jedynie na kwestionariusz w sprawie kontroli wyrywkowej. Inne zainteresowane strony nie dostarczyły odpowiedzi na kwestionariusze.

(13)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Wspólnoty, a następnie złożyła wizyty weryfikacyjne na terenie następujących przedsiębiorstw:

(14)

Biorąc pod uwagę potrzebę ustanowienia wartości normalnej dla producentów eksportujących, co do których istnieje możliwość, że nie zostanie im przyznane MET, przeprowadzono weryfikację w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z kraju analogicznego, którym w tym przypadku była Brazylia, na terenie następujących przedsiębiorstw:

(15)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 października 2005 r. do dnia 30 września 2006 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(16)

Produktem objętym postępowaniem są sprężarki tłokowe, o wydajności nieprzekraczającej 2 metrów sześciennych (m3) na minutę, pochodzące z ChRL („sprężarki” lub „produkt objęty postępowaniem”), sklasyfikowane w ramach kodów CN ex 8414 40 10, ex 8414 80 22, ex 8414 80 28 i ex 8414 80 51.

(17)

Sprężarka składa się zazwyczaj z pompy, poruszanej silnikiem elektrycznym w sposób bezpośredni lub za pomocą pasa. W większości przypadków sprężone powietrze jest pompowane do zbiornika i wychodzi przez regulator ciśnienia i gumowy przewód. Sprężarki, zwłaszcza te duże, mogą mieć koła, ułatwiające ich przemieszczanie. Mogą być sprzedawane oddzielnie lub z akcesoriami do spryskiwania, czyszczenia, pompowania opon i innych przedmiotów.

(18)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania była również mowa o pompach do sprężarek tłokowych. Dochodzenie wykazało, że pompy do sprężarek tłokowych są jednym (ale nie jedynym) z podstawowych elementów sprężarek objętych dochodzeniem (stanowią one – w zależności od modelu – od 25 do 35 % całości kosztów produktu końcowego) i że mogą być również sprzedawane oddzielnie, jak i zamontowane w innych sprężarkach, nieobjętych zakresem przedmiotowego dochodzenia. Dochodzenie wykazało również, że nie mają one tych samych właściwości technicznych i fizycznych, co kompletne sprężarki i że nie są używane do tych samych celów. Pełna sprężarka zawiera również inne kluczowe elementy (np. zbiornik, silnik). Kanały dystrybucyjne pomp i pełnych sprężarek oraz ich postrzeganie przez konsumenta również są odmienne. W związku z tym stwierdza się, że w tym przypadku pompy do sprężarek tłokowych nie powinny być traktowane jako produkt objęty postępowaniem.

(19)

Produkt objęty postępowaniem jest używany do napędzania poruszanych powietrzem narzędzi lub do spryskiwania, czyszczenia lub pompowania opon i innych przedmiotów. Dochodzenie wykazało, iż pomimo różnic w kształcie, materiałach i procesie produkcyjnym różne typy produktu objętego postępowaniem posiadają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz są wykorzystywane do tych samych celów. Dlatego też dla celów niniejszego postępowania uważa się je za jeden produkt.

(20)

Dochodzenie wykazało, że podstawowe właściwości fizyczne i techniczne sprężarek produkowanych i sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy we Wspólnocie, sprężarek produkowanych i sprzedawanych na rynku krajowym ChRL i na rynku krajowym Brazylii, która posłużyła za kraj analogiczny oraz sprężarki produkowane w ChRL i sprzedawane do Wspólnoty mają w zasadzie te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne i przeznaczone są do tego samego podstawowego użytku.

(21)

Dlatego wszystkie te sprężarki uznaje się za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(22)

Zgłosiło się czternaście przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw, reprezentujących 100 % łącznego wywozu produktu objętego postępowaniem do WE. Poziom współpracy był zatem wysoki. Trzynaście przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw złożyło wniosek o MET, zaś jedno przedsiębiorstwo wystąpiło jedynie o IT. Jak wspomniano w powyższym motywie 9, sześć przedsiębiorstw zostało wybranych do kontroli wyrywkowej na podstawie wielkości wywozu.

(23)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego, w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu pochodzącego z ChRL, normalną wartość należy ustalić zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(24)

W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji, kryteria MET są podsumowane poniżej:

(25)

Początkowo z wnioskiem o MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego wystąpiło pięć przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw chińskich producentów eksportujących objętych próbą, które w określonym terminie wypełniły formularz wniosku o MET dla producentów eksportujących. Członkami wszystkich tych grup byli zarówno producenci produktu objętego postępowaniem, jak i powiązane z nimi przedsiębiorstwa biorące udział w jego sprzedaży. W istocie, zgodnie ze swoją konsekwentną praktyką, Komisja bada, czy grupa powiązanych przedsiębiorstw spełnia jako całość warunki przyznania MET. O przyznanie MET wnioskowały następujące grupy:

(26)

W przypadku wyżej wymienionych współpracujących producentów eksportujących objętych próbą Komisja zebrała wszystkie informacje, które uważała za niezbędne, oraz sprawdziła wszystkie dane podane we wniosku o MET na terenie odnośnych przedsiębiorstw.

(27)

Dochodzenie wykazało, że nie można było przyznać MET trzem z wyżej wymienionych pięciu chińskich przedsiębiorców eksportujących, którzy wnioskowali o przyznanie MET, jako że żadne z tych przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw nie spełniło drugiego kryterium streszczonego w powyższym motywie 24. Jedna z grup przedsiębiorstw nie spełniła ponadto również trzeciego kryterium.

(28)

Dwa przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw (FIAC i Nu Air) spełniły wszystkie kryteria streszczone w motywie 24 i otrzymały MET.

(29)

Jedno przedsiębiorstwo (Taizhou), część grupy przedsiębiorstw (Hongyou/Taizhou), i jedno przedsiębiorstwo (Wealth Shanghai/Nantong Wealth) nie mogły wykazać, że spełniają kryterium 2 streszczone w powyższym motywie 24, jako że nie stwierdzono stosowania przez nie praktyk i norm rachunkowości zgodnych z międzynarodowymi standardami rachunkowości. Grupie przedsiębiorstw (Hongyou/Taizhou) i przedsiębiorstwu (Wealth Shanghai/Nantong Wealth) nie można w związku z tym przyznać MET.

(30)

Jedno przedsiębiorstwo (Xinlei) nie mogło wykazać, że spełniło kryterium 2, streszczone w powyższym motywie 24, jako że stosowane przez nie praktyki i normy rachunkowości nie były zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości. Przedsiębiorstwo to nie potrafiło ponadto w pełni wykazać płatności za swoje prawa użytkowania gruntu. Nie spełniło w ten sposób również 3 kryterium streszczonego w powyższym motywie 24. W związku z tym nie można mu było przyznać MET.

(31)

Jeden importer niepowiązany wyraził sprzeciw wobec przyznania MET przedsiębiorstwu Nu Air, na podstawie pewnych domniemanych niekonsekwencji w zbadanych sprawozdaniach finansowych za lata 2004–2005. Nu Air mógł jednak wykazać brak niekonsekwencji i wyjaśnić kwestie podniesione przez tego importera. W związku z tym sprzeciw został oddalony.

(32)

Ten sam importer sprzeciwił się przyznaniu MET grupie FIAC, ze względu na fakt, że przedsiębiorstwo wynegocjowało w 2002 r. wstępne porozumienie z władzami regionalnymi, na mocy którego grupa otrzymała pozwolenie na bezpłatne użytkowanie gruntu przez maksymalny okres trzech lat, w oczekiwaniu na dopełnienie formalności dotyczących wywłaszczenia ziemi. Porozumienie to wygasło jednak, zanim FIAC mógł kiedykolwiek skorzystać z niego lub nabyć prawa do tej ziemi. Z drugiej strony FAIC potrafił wykazać, że zawsze płacił opłaty za dzierżawę terenu używanego do swojej działalności. Dlatego też argument ten został oddalony.

(33)

Jedno przedsiębiorstwo (Hongyou) z grupy przedsiębiorstw (Hongyou/Taizhou) zaoponowało, że nie powinno mu się odmówić MET z powodu kwestii wynikłych w drugim przedsiębiorstwie (tj. Taizhou). Na podstawie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (3), Hongyou i Taizhou należy jednak traktować jako strony powiązane. W związku z tym, jeśli nie przyznano MET Taizhou, nie przyznano go również Hongyou.

(34)

Na podstawie powyższego trzy z pięciu chińskich przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw objętych próbą, które złożyły wniosek o MET, nie wykazały, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(35)

Dlatego uznano, że przyznaje się MET dwóm przedsiębiorstwom (FIAC i Nu Air) i odrzuca się wniosek pozostałych trzech przedsiębiorstw/grup przedsiębiorstw. Zasięgnięto również opinii Komitetu Doradczego, który nie wniósł sprzeciwu wobec wniosków służb Komisji.

(36)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, dla krajów, których dotyczy ten artykuł, ustalana jest ogólnokrajowa stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(37)

Wszyscy producenci eksportujący, którzy wystąpili o MET, wystąpili również o IT, na wypadek nieprzyznania im MET. Jedno przedsiębiorstwo (Anlu) zwróciło się tylko o IT.

(38)

Z czterech przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw, którym nie przyznano MET (Xinlei, Honyou/Taizhou, Wealth Shanghai/Nantong Wealth) lub które nie wystąpiły o MET (Anlu), trzy przedsiębiorstwa lub grupy (Xinlei, Anlu i Wealth Shanghai/Nantong Wealth) spełniły wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 i przyznano im IT.

(39)

Stwierdzono, że Taizhou nie udowodniło, że spełnia łącznie wszystkie wymogi niezbędne do otrzymania IT, określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Zwłaszcza poważne problemy z systemem rachunkowości przedsiębiorstwa uniemożliwiły weryfikację, czy kryteria wymienione w art. 9 ust. 5 lit. b) rozporządzenia podstawowego, który mówi o tym, że ceny eksportowe i wywożone ilości oraz warunki sprzedaży są swobodnie ustalane, zostały spełnione.

(40)

Wniosek o IT ze strony Taizhou został więc odrzucony.

(41)

Jeśli chodzi o określenie wartości normalnej, Komisja ustaliła najpierw, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, w przypadku tych producentów eksportujących objętych dochodzeniem, którym można było przyznać MET, czy ich sprzedaż krajowa niezależnym odbiorcom produktu objętego postępowaniem była reprezentatywna, to znaczy, czy całkowita wielkość sprzedaży stanowiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty. Jako że dwa przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw prawie nie dokonywały sprzedaży na rynku krajowym, stwierdzono, że produkt nie był sprzedawany w reprezentatywnych ilościach, aby dostarczyć odpowiedniej podstawy do ustalenia wartości normalnej.

(42)

Zważywszy na to, że sprzedaż krajowa nie mogła zostać użyta do określenia wartości normalnej, należy zastosować inną metodę. W związku z powyższym Komisja zastosowała wartość normalną konstruowaną, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wartość normalna została skonstruowana na podstawie kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem poniesionych przez przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw. Przy konstruowaniu wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego koszty produkcji powiększa się o uzasadnione koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („SG&A”) oraz kwotę zysku. Kosztów SG&A oraz zysku nie dało się ustalić na podstawie art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, ponieważ żadne z przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw nie wykazało reprezentatywnej sprzedaży krajowej. Nie można było ich ustalić również na podstawie art. 2 ust. 6 lit. a), gdyż nie było innego przedsiębiorstwa, któremu został przyznany MET. Kosztów SG&A oraz zysków nie można było również ustalić na podstawie art. 2 ust. 6 lit. b), jako że żadne z przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw nie wykazało reprezentacyjnej sprzedaży, w zwykłym obrocie handlowym, tej samej ogólnej kategorii produktów. W związku z powyższym wydatki SG&A i zyski zostały ustalone zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) („inna racjonalna metoda”) na podstawie wydatków SG&A oraz zysków osiągniętych przez współpracującego producenta w kraju analogicznym. Ogólnodostępne informacje wykazały, że marża zysku nie przekroczyła zysków uzyskanych przez innych znanych producentów tej samej ogólnej kategorii produktów (tj. maszyn elektrycznych) w ChRL w okresie objętym dochodzeniem.

(43)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, należy ustalić na podstawie cen lub wartości konstruowanej w kraju analogicznym.

(44)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wskazała zamiar użycia Brazylii jako kraju analogicznego dla celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL. Zainteresowane strony zaproszono do wyrażenia uwag w tej sprawie. Żadna z zainteresowanych stron nie sprzeciwiła się tej propozycji.

(45)

Istnieje czterech znanych producentów w Brazylii produkujących ok. 220 000 sprężarek rocznie, a których przywóz wynosi ok. 30 000 jednostek. Komisja zwróciła się o nawiązanie współpracy do wszystkich znanych producentów w Brazylii.

(46)

Dwóch brazylijskich producentów współpracowało w ramach dochodzenia. Jeden z nich powiązany jest z producentem wspólnotowym, grupą FIAC. Dochodzenie wykazało, że producent ten stosuje ogólnie wysokie ceny, głównie spowodowane faktem, że produkuje on małe ilości zaawansowanych technologicznie sprężarek do celów medycznych, które nie są bezpośrednio porównywalne z produktem objętym postępowaniem. Z powodu bardzo różnych cech produktu i rynku trudno byłoby dokonać koniecznego dostosowania tak, aby użyć tych danych jako wartości normalnej dla sprężarek produkowanych w Chinach. Stwierdzono, że drugi współpracujący producent brazylijski produkuje niektóre modele sprężarek porównywalne ze sprężarkami wywożonymi do Wspólnoty przez chińskich producentów eksportujących. W związku z tym ceny porównywalnych modeli na rynku brazylijskim, sprzedawanych przez tego brazylijskiego producenta w zwykłym obrocie handlowym, zostały potraktowane jako podstawa do ustalenia wartości normalnej dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET.

(47)

Producenci eksportujący dokonywali sprzedaży eksportowej do Wspólnoty bezpośrednio niezależnym klientom lub poprzez powiązane lub niepowiązane przedsiębiorstwa handlowe wewnątrz i spoza Wspólnoty.

(48)

W przypadku gdy sprzedaż eksportowa do Wspólnoty realizowana była bezpośrednio na rzecz niezależnych nabywców we Wspólnocie lub za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych, ceny eksportowe zostały ustalone na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(49)

W wypadku sprzedaży do Wspólnoty za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych mających siedzibę we Wspólnocie, ceny eksportowe zostały ustalone na podstawie ceny, po której powiązane przedsiębiorstwa handlowe po raz pierwszy odsprzedały produkty niezależnym nabywcom we Wspólnocie, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W przypadku sprzedaży za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych mających siedzibę poza Wspólnotą cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny, po której produkty przywożone po raz pierwszy zostały odsprzedane niezależnemu nabywcy we Wspólnocie.

(50)

W przypadku dwóch chińskich przedsiębiorstw eksportujących objętych próbą, którym nie przyznano ani MET, ani IT (Taizhou/Honyou Group) dane dotyczące ich sprzedaży eksportowej nie mogły zostać użyte do ustalenia indywidualnych marginesów dumpingu, z powodów wyjaśnionych w powyższym motywie 29. Margines dumpingu został obliczony dlatego według metody określonej w motywie 55.

(51)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano na podstawie ceny ex-works i na tym samym poziomie handlu. Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(52)

Na tej podstawie, w przypadku chińskich producentów eksportujących, którym przyznano MET/IT, tam gdzie miało to zastosowanie i było uzasadnione, uwzględniono różnice w poziomie handlu, kosztach transportu, ubezpieczenia, kosztach przeładunku, załadunku, kosztach dodatkowych, kosztach pakowania, kredytu i kosztach związanych ze sprzedażą (gwarancji/rękojmi). W przypadku pozostałych przedsiębiorstw dokonano uśrednionego dostosowania na podstawie dostosowań wymienionych wcześniej.

(53)

W odniesieniu do sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych spoza Wspólnoty, w przypadku gdy stwierdzono, iż przedsiębiorstwa te pełniły funkcje podobne do przedstawiciela pracującego na zasadzie prowizji, dokonano dostosowania zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego. Dostosowania dokonano na podstawie SG&A przedsiębiorstw handlowych oraz danych dotyczących zysku uzyskanych od niepowiązanego przedsiębiorstwa handlowego we Wspólnocie.

(54)

Marginesy dumpingu wyrażone jako wartość procentowa ceny importowej CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem są następujące:

(55)

W przypadku dwóch przedsiębiorstw objętych próbą, którym nie przyznano ani MET, ani IT, margines dumpingu został obliczony jako średnia ważona marginesów ustalonych dla trzech przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw, którym przyznano IT, ale nie przyznano MET.

(56)

W przypadku przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą margines dumpingu został obliczony jako średnia ważona marginesów ustalonych dla wszystkich przedsiębiorstw objętych próbą.

(57)

Uwzględniając wysoki stopień współpracy (100 %), o którym mowa w powyższym motywie 22, średni krajowy margines dumpingu został ustalony na najwyższym poziomie, mającym zastosowanie do przedsiębiorstw objętych próbą.

(58)

W świetle definicji przemysłu wspólnotowego, ustalonej w art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, w celu objęcia definicją produkcji wspólnotowej przy wszczęciu dochodzenia, uwzględniono produkcję wymienionych poniżej producentów wspólnotowych:

(59)

Dwóch ze skarżących producentów zaprzestało współpracy krótko po rozpoczęciu postępowania i nie odpowiedziało na kwestionariusz kontroli wyrywkowej.

(60)

Dochodzenie wykazało, że wszystkie trzy współpracujące przedsiębiorstwa (grupy przedsiębiorstw) oprócz swej własnej produkcji wspólnotowej dokonały również przywozu coraz większych ilości produktu objętego postępowaniem w celu jego odsprzedaży na rynku wspólnotowym. Jak wykazano w dochodzeniu, wszyscy współpracujący zdecydowali się na przeniesienie części swojej produkcji, przynajmniej jeśli chodzi o część, która była najbardziej narażona na zwiększający się przywóz po cenach dumpingowych z ChRL. Współpracujące przedsiębiorstwa (grupy przedsiębiorstw) dokonywały głównie przywozu od swoich powiązanych spółek siostrzanych lub zależnych zlokalizowanych w ChRL.

(61)

Rozważono więc, czy pomimo wielkości przywozu ośrodek interesów tych przedsiębiorstw wciąż pozostawał w obrębie Wspólnoty.

(62)

Jeśli chodzi o wielkość przywozu dokonywanego przez współpracujących producentów we Wspólnocie, ustalono, że dwa przedsiębiorstwa (grupy przedsiębiorstw) (przedsiębiorstwo A i B) dokonały zwiększonego przywozu, lecz względnie małych ilości produktu objętego postępowaniem (podczas badanego okresu wielkość odsprzedaży produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL pozostała niższa od odpowiedniej sprzedaży netto własnej produkcji tych przedsiębiorstw). Przedsiębiorstwa te umiejscowiły swe siedziby główne i działalność skierowaną na badania i rozwój we Wspólnocie. W związku z powyższym stwierdza się, że ośrodek interesów przedsiębiorstw A i B jest nadal we Wspólnocie i że pomimo ich przywozu z ChRL powinny być one uznawane za część produkcji wspólnotowej.

(63)

Odnośnie do innych współpracujących grup przedsiębiorstw (przedsiębiorstwo C) ustalono, że w badanym okresie znacznie wzrosły proporcje przywożonego produktu sprzedawanego na rynek Wspólnoty oraz że, począwszy od 2005 r., proporcje te przekroczyły ilości produktu podobnego produkowanego i sprzedawanego we Wspólnocie. W okresie badanym wielkość odsprzedaży produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL stanowiła większą część łącznej sprzedaży przedsiębiorstwa C na rynku wspólnotowym.

(64)

Rozważono więc, czy, pomimo wielkości przywozu, ilości przywożonych produktów mogły być uważane za uzupełnienie asortymentu produktu lub mieć charakter przejściowy. Okazało się jednak, że przywóz przedsiębiorstwa C nie może zostać uznany za uzupełniający asortyment produktów, lecz jest on oparty na strategicznej decyzji przenoszenia produkcji produktu objętego postępowaniem do ChRL w celu zmniejszenia kosztów produkcji i pozostania konkurencyjnym w stosunku do pozostałego przywozu z Chin. Ustalono, że w okresie objętym dochodzeniem wiele modeli produkowanych w ChRL było również produkowanych we Włoszech przez inne przedsiębiorstwo należące do tej samej grupy. Sprężarki produkowane w ChRL konkurowały dlatego bezpośrednio ze sprężarkami produkowanymi przez tę samą grupę we Włoszech. W świetle powyższego oraz biorąc pod uwagę znaczenie odsprzedaży przywożonych produktów w całości sprzedaży przedsiębiorstwa C, nie można stwierdzić, że ośrodek interesów przedsiębiorstwa C odnośnie do produkcji produktu objętego postępowaniem leży wciąż na terenie Wspólnoty. Wydaje się prawdopodobne, że przedsiębiorstwo C będzie nadal dokonywać przywozu lub nawet zwiększy przywóz produktu podobnego z kraju, którego dotyczy postępowanie w celu odsprzedaży na rynku wspólnotowym, co będzie oznaczało, że przedsiębiorstwo C będzie uważane raczej za importera niż za producenta wspólnotowego.

(65)

Dlatego stwierdza się, że przedsiębiorstwo C nie powinno być objęte definicją produkcji wspólnotowej.

(66)

Podsumowując, produkcja wspólnotowa niektórych sprężarek w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego została zdefiniowana jako łączna produkcja wszystkich przedsiębiorstw, o których mowa w motywie 58, z wyłączeniem produkcji przedsiębiorstwa C. W przypadku braku współpracy ze strony wielu producentów i zakładów dokonujących montażu we Wspólnocie, wielkość produkcji została oszacowana na podstawie informacji zebranych podczas dochodzenia, a dane zostały przedłożone w skardze.

(67)

Postępowanie wszczęto w wyniku skargi złożonej przez włoską federację ANIMA występującą w imieniu czterech przedsiębiorstw produkujących sprężarki i jednego przedsiębiorcy popierającego skargę (zgodnie ze szczegółowym opisem w powyższym motywie 58. Pomimo wspomnianego braku współpracy ze strony dwóch skarżących przedsiębiorstw i wykluczenia jednego z producentów wspólnotowych z zakresu definicji produkcji wspólnotowej stwierdzono, że dwóch pozostałych producentów wspólnotowych, którzy współpracowali w sposób właściwy w dochodzeniu, stanowi większą część, w tym wypadku około 50 %, całkowitej wspólnotowej produkcji. Dlatego też uważa się, że ci dwaj współpracujący producenci stanowią przemysł wspólnotowy w znaczeniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(68)

Pozostali producenci wymienieni w skardze i wyszczególnieni w powyższym motywie 58, oprócz przedsiębiorstwa wyłączonego z zakresu definicji produkcji wspólnotowej, będą dalej zwani „pozostałymi producentami wspólnotowymi”. Żaden ze wspomnianych pozostałych producentów wspólnotowych nie wyraził sprzeciwu wobec skargi.

(69)

Konsumpcję we Wspólnocie ustalono na podstawie wielkości sprzedaży przedsiębiorstwa C i produkcji własnej przemysłu wspólnotowego, przeznaczonej na rynek wspólnotowy, danych dotyczących wielkości sprzedaży na rynek wspólnotowy otrzymanych z Eurostatu oraz, w przypadku sprzedaży pozostałych producentów wspólnotowych, na podstawie dostępnych informacji w skardze.

(70)

W badanym okresie na rynku wspólnotowym produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego odnotowano spadek konsumpcji o 6 % i osiągnięcie w OD poziomu wynoszącego 3 066 000 sztuk. Konsumpcja we Wspólnocie spadła w 2004 r. o 7 %, następnie lekko się podniosła o 1 punkt procentowy w 2005 r. i ustabilizowała się na tym poziomie w OD. Spadek produkcji wspólnotowej może być spowodowany zmniejszającą się sprzedażą producentów we Wspólnocie i zmniejszonym przywozem z pozostałych krajów trzecich (głównie z USA i Japonii).

(71)

Wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty bardzo znacznie wzrosła między 2003 r. a OD, o 182 %, osiągając w badanym okresie wielkość ponad 1 600 000 sztuk. W ujęciu szczegółowym przywóz z kraju, którego dotyczy postępowanie, wzrósł pomiędzy 2003 a 2004 r. o 66 %, w 2005 r. o 110 punktów procentowych, a w OD o 6 punktów procentowych.

(72)

Udział w rynku eksporterów z kraju, którego dotyczy postępowanie, wzrósł o ponad 35 punktów procentowych w okresie badanym i osiągnął 53 % w OD. Chińscy eksporterzy zwiększyli swój udział w rynku między 2003 a 2004 r. o 13 punktów procentowych i o kolejne 20 punktów procentowych w 2005 r. W OD udział w rynku eksporterów z kraju, którego dotyczy postępowanie, wzrósł nieznacznie o kolejny punkt procentowy.

(73)

Ceny przywozu produktu objętego postępowaniem w poniższej tabeli są oparte na danych przedłożonych przez współpracujących eksporterów i zweryfikowane podczas dochodzenia. W okresie badanym nastąpił ogólny wzrost średnich cen przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL, które wzrosły o 6 % między 2003 r. a OD. Tendencja zwyżkowa cen odzwierciedla najprawdopodobniej zmianę w asortymencie produktów, jako że producenci chińscy stopniowo rozpoczynają produkcję i wywóz bardziej zaawansowanych technologicznie i droższych sprężarek.

(74)

Dokonano porównania średnich cen sprzedaży porównywalnych modeli produktu objętego postępowaniem, stosowanych przez objętych próbą producentów eksportujących, z cenami stosowanymi przez przemysł wspólnotowy. W tym celu porównano ceny ex-works stosowane przez przemysł wspólnotowy w odniesieniu do klientów niepowiązanych, bez rabatów i podatków, z cenami CIF na granicy Wspólnoty stosowanymi przez producentów eksportujących z ChRL, z uwzględnieniem korekt z tytułu kosztów rozładunku i odprawy celnej. Biorąc pod uwagę, że przemysł wspólnotowy sprzedaje zazwyczaj bezpośrednio produkcję wspólnotową sprzedawcom detalicznym, zaś towary chińskie sprzedawane są detalistom za pośrednictwem importerów i/lub przedsiębiorstw handlowych powiązanych lub niepowiązanych, dokonano dostosowania ceny importowej tam, gdzie było to konieczne, aby zapewnić, że porównania dokonano na tym samym poziomie handlu. Porównanie wykazało, że w OD produkt objęty postępowaniem, sprzedawany we Wspólnocie, powodował podcięcie cen przemysłu wspólnotowego, wynoszące od 22 % do 43 %, w zależności od eksportera.

(75)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki i wskaźniki gospodarcze, które wywierają wpływ na przemysł wspólnotowy.

(76)

Ponieważ przemysł wspólnotowy obejmuje tylko dwóch producentów, dane odnoszące się do przemysłu wspólnotowego przedstawiono w formie zindeksowanej i/lub w postaci przedziałów, w celu ochrony poufności, zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego. Przypomina się, że dane przedstawione poniżej odnoszą się jedynie do produktu podobnego wyprodukowanego we Wspólnocie przez przemysł wspólnotowy, wykluczając odrębne pompy i sprężarki wyprodukowane przez przedsiębiorstwa powiązane przemysłu wspólnotowego w ChRL i następnie sprzedane we Wspólnocie.

(77)

Produkcja przemysłu wspólnotowego zmniejszyła się znacznie między rokiem 2003 a OD. Dokładniej w 2004 r. spadła ona o 16 %, w 2005 r. o kolejne 23 punkty procentowe, a w OD o 7 punktów procentowych. W OD wielkość produkcji przemysłu wspólnotowego mieściła się w przedziale od 300 000 do 400 000 sztuk.

(78)

Moce produkcyjne wzrosły nieznacznie między 2003 r. a 2004 r. o 3 %, a w 2005 r. zwiększyły się o dalsze 9 punktów procentowych i pozostały na tym poziomie w OD. Wzrost mocy produkcyjnych w 2005 r. jest spowodowany inwestycjami poczynionymi przez producenta wspólnotowego w dodatkową linię produkcyjną sprężarek przeznaczonych na wyższe segmenty rynku. W ciągu OD moce produkcyjne przemysłu wspólnotowego mieściły się w przedziale od 600 000 do 800 000 sztuk.

(79)

Wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych przemysłu wspólnotowego stale spadał w okresie badanym, zaś w OD był o ponad połowę niższy od poziomu z 2003 r. Odzwierciedla to spadek poziomu produkcji. W ciągu OD wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu wspólnotowego mieściło się w przedziale od 40 % do 50 %.

(80)

Poziom zapasów końcowych wzrósł o 37 % w 2004 r., w 2005 r. wzrósł o kolejne 45 punktów procentowych, a następnie spadł o 138 punktów procentowych w OD. Podczas OD wielkość zapasów przemysłu wspólnotowego mieściła się w przedziale od 10 000 do 20 000 sztuk. Biorąc pod uwagę, że produkcja produktu podobnego we Wspólnocie jest głównie wykonywana na zamówienie, nie uważa się poziomu zapasów za pomocny wskaźnik szkody dla tego produktu.

(81)

Sprzedaż produkcji własnej przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym stale ulegała zmniejszeniu w okresie badanym. Dokładniej w 2004 r. spadła ona o 19 %, w 2005 r. o kolejne 24 punkty procentowe, a w OD o kolejne 9 punktów procentowych. W OD wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego mieściła się w przedziale od 200 000 do 300 000 sztuk.

(82)

Udział przemysłu wspólnotowego w rynku stale spadał w okresie badanym. Indeks odzwierciedlający zmianę udziału przemysłu wspólnotowego w rynku zmniejszył się o 13 % w 2004 r., o 27 punktów procentowych w 2005 r. i o kolejne 9 punktów procentowych w OD. W trakcie OD udział rynkowy przemysłu wspólnotowego mieścił się w przedziale od 5 % do 10 %.

(83)

Między 2003 r. a OD, kiedy konsumpcja we Wspólnocie spadła o 6 %, wielkość sprzedaży prowadzonej przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym uległa znacznie wyraźniejszemu zmniejszeniu o 52 %. W okresie badanym udział przemysłu wspólnotowego w rynku spadł prawie o połowę, podczas gdy przywóz po cenach dumpingowych zyskał ponad 35 punktów procentowych udziału w rynku, osiągając 53 %. Stwierdza się więc, że nie było wzrostu, który mógłby być korzystny dla przemysłu wspólnotowego.

(84)

Poziom zatrudnienia w przemyśle wspólnotowym wykazywał stały spadek w okresie badanym. Spadł on w 2004 r. o 10 %, w 2005 r. o kolejne 16 punktów procentowych i w OD o 5 punktów procentowych. Podczas OD zatrudnienie w przemyśle wspólnotowym zajmującym się produkcja i sprzedażą produktu podobnego mieściło się w przedziale od 150 do 200 osób.

(85)

Wydajność siły roboczej przemysłu wspólnotowego mierzona jako produkcja (w sztukach) na jedną osobę zatrudnioną w ujęciu rocznym zmalała o 7 % w 2004 r., następnie w 2005 r. o 10 punktów procentowych, zaś w OD zmniejszyła się o kolejne 5 punktów procentowych. W OD wydajność przemysłu wspólnotowego mieściła się w przedziale od 1 500 do 2 000 sztuk na pracownika. Stały spadek wydajności jest odzwierciedleniem spadku produkcji, która zmniejszała się w okresie badanym w szybszym tempie, niż odpowiadające jej zatrudnienie.

(86)

Średni koszt pracy na pracownika zwiększył się o 8 % między 2003 a 2004 r. i pozostał na tym poziomie w 2005 r., zanim zmniejszył się o jeden punkt procentowy w OD. Wzrost w 2004 r. był spowodowany przede wszystkim podwyżką płac wynegocjowaną przez jednego z producentów wspólnotowych w następstwie sporu z jego związkami zawodowymi. Wynegocjowana podwyżka była ponadto poprzedzona strajkiem w 2003 r. i wynikłe z tego niezapłacone godziny względnie obniżyły roczne koszty pracy w porównaniu z następnymi latami.

(87)

Ceny jednostkowe własnej sprzedaży przemysłu wspólnotowego do niepowiązanych klientów wzrosły o 20 % między 2003 r. a OD. W dokładniejszym ujęciu w 2004 r. średnie ceny sprzedaży spadły o 9 %, w 2005 r. o kolejne 13 punktów procentowych, natomiast w OD spadły ponownie o 2 punkty procentowe. W trakcie OD średnia cena jednostkowa mieściła się w przedziale od 100 do 150 EUR.

(88)

Wzrost średniej ceny jednostkowej jest wynikiem stopniowego częściowego przesunięcia przemysłu wspólnotowego w kierunku wyższych segmentów rynku, tj. lepszej jakości, lepszych wyników, większej produktywności i w związku z tym bardziej kosztownych i droższych modeli produktu podobnego.

(89)

Biorąc pod uwagę wielkość i poziom podcięcia cenowego, należy stwierdzić, że przywóz ten rzeczywiście stanowił czynnik mający wpływ na ceny.

(90)

W okresie badanym rentowność sprzedaży produkcji własnej przemysłu wspólnotowego we Wspólnocie, wyrażona jako procent sprzedaży netto, pozostała ujemna, ale poprawiła się w okresie badanym. Ujemna rentowność poprawiła się w 2004 r., a następnie w 2005 r., kiedy poziom strat był względnie najniższy i pogorszył się jedynie nieznacznie podczas OD, kiedy to rentowność przemysłu wspólnotowego mieściła się w przedziale od – 3 do – 10 %.

(91)

Zwrot z inwestycji (ROI), wyrażony jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji, był zgodny z powyższą tendencją dotyczącą rentowności. Poziom zwrotu z inwestycji również był ujemny przez cały okres badany; polepszył się w 2004 r., a następnie w 2005 r., zanim nie spadł nieznacznie w OD, kiedy to mieścił się w przedziale od – 30 do – 15 %.

(92)

Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnych również utrzymywały się na ujemnym poziomie w okresie badanym, ale poprawiły się znacząco, odnotowując jedynie niewielki poziom ujemny w OD, mieszcząc się w przedziale od – 100 000 do 0 EUR.

(93)

Roczne inwestycje przemysłu wspólnotowego w produkcję produktu podobnego wzrosły w 2004 r. o 72 % i o kolejne 75 punktów procentowych w 2005 r., zanim nieznacznie spadły o 7 punktów procentowych w OD. Inwestycje netto w OD były jednak względnie niskie i mieściły się w między 1 300 000 EUR i 2 300 000 EUR. Wzrost ten może być wynikiem inwestycji dokonanej przez jednego z producentów wspólnotowych dotyczącej leasingu nowego budynku w celu scentralizowania i modernizacji procesu produkcji oraz niektórych inwestycji przemysłu wspólnotowego przeznaczonych ma konserwację i odnowienie istniejących urządzeń, ale również na nowe urządzenia i moduły mające na celu poprawę konkurencyjności ich produktu z przywozem po cenach dumpingowych z Chin.

(94)

Komisji nie dostarczono dowodów odnośnie do zmniejszonej lub zwiększonej zdolności do pozyskania kapitału w okresie badanym.

(95)

Uwzględniając wielkość, udział w rynku i ceny przywozu z kraju, którego dotyczy postępowanie, wpływu na przemysł wspólnotowy w wysokości rzeczywistego marginesu dumpingu nie można uznać za nieznaczny.

(96)

W sytuacji braku informacji o istnieniu dumpingu przed zaistnieniem sytuacji rozpatrywanej w ramach bieżącego postępowania kwestia ta została uznana za nieistotną.

(97)

W okresie od 2003 r. do OD wielkość przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL wzrosła bardzo znacznie o 182 %, zaś jego udział w rynku wspólnotowym wzrósł o około 35 punktów procentowych. Średnie ceny przywozu po cenach dumpingowych były znacznie niższe od cen przemysłu wspólnotowego w badanym okresie. Co więcej, w ciągu OD ceny przywozu z ChRL spowodowały znaczne podcięcie cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy. Pod względem średniej ważonej podcięcie cenowe w OD wynosiło od 22 do 43 %.

(98)

W przypadku niektórych wskaźników zaobserwowano pozytywne zmiany pomiędzy 2003 r. a OD. Średnia cena jednostkowa sprzedaży wzrosła o 20 %, wskaźnik zdolności produkcyjnej wzrósł o 12 % a inwestycje o 140 %. Wykazano jednak w powyższych motywach 78, 88 i 93, że zmiany te można wytłumaczyć szczególnymi powodami. Ponadto, jak wskazano w powyższym motywie 90, rentowność w badanym okresie wykazała tendencję poprawy, jako że straty zmniejszyły się znacznie między 2003 r. a OD. Należy jednak pamiętać, że rentowność pozostała ujemna a poziom strat w OD nie może być uznany za bez znaczenia.

(99)

Stwierdzono znaczne pogorszenie sytuacji przemysłu wspólnotowego w okresie badanym. Większość wskaźników szkody dotyczących okresu między 2003 r. a OD wykazuje negatywne zmiany: wielkość produkcji spadła o 46 %, wykorzystanie mocy produkcyjnych zmniejszyło się o ponad połowę, sprzedaż przemysłu wspólnotowego spadła o 52 % a odpowiedni udział w rynku o połowę, zatrudnienie zmniejszyło się o 31 %, zaś wydajność spadła o 22 %.

(100)

W związku z powyższym stwierdza się, iż przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(101)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych wyrządził szkodę przemysłowi wspólnotowemu w takim stopniu, iż można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu wspólnotowego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

(102)

Znaczący wzrost między rokiem 2003 a OD zarówno wielkości przywozu dumpingowego (o 182 %), jak i jego udziału w rynku Wspólnoty (o około 35 punktów procentowych) oraz stwierdzone podcięcie cenowe (wynoszące od 22 do 43 % w OD), zbiegły się z pogorszeniem sytuacji ekonomicznej przemysłu wspólnotowego, jak wyjaśniono w powyższym motywie 99. Ceny dumpingowe ponadto były średnio znacznie niższe niż ceny przemysłu wspólnotowego w okresie badanym. Stwierdza się, że przywóz po cenach dumpingowych wywierał zniżkowy wpływ na ceny, uniemożliwiając przemysłowi wspólnotowemu zwiększenie jego cen sprzedaży do poziomu, który byłby niezbędny do osiągnięcia zysku oraz że przywóz po cenach dumpingowych miał znaczny negatywny wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego. Okazuje się ponadto że przemysł wspólnotowy stracił znaczną część swego udziału w rynku na korzyść zwiększonych wielkości przywozu po cenach dumpingowych. Zmniejszone wielkości sprzedaży doprowadziły do względnego zwiększenia kosztów stałych przemysłu wspólnotowego, co miało ujemny wpływ również na sytuację finansową. W związku z powyższym istnieje oczywisty związek przyczynowy pomiędzy przywozem z ChRL i znaczącą szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(103)

Jak wynika z poniższej tabeli, podczas okresu badanego doszło do 33 % spadku wielkości sprzedaży eksportowej, który jednak nie był aż tak drastyczny jak spadek sprzedaży WE, opisany w powyższym motywie 81. W OD sprzedaż eksportowa mieściła się między 100 000 a 150 000 sztuk. Średnia cena jednostkowa sprzedaży eksportowej pozostawała na stałym poziomie między 100 a 150 EUR pomiędzy 2003 r. a OD.

(104)

Biorąc pod uwagę stabilność cen na rynkach eksportowych i względnie mniejszy spadek w wielkości wywozu, stwierdza się, że nawet jeśli działalność eksportowa mogła przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy, nie przyczyniła się w sposób, który mógłby naruszyć związek przyczynowy.

(105)

Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że wzrost kosztów produkcji przemysłu wspólnotowego nie mógł być spowodowany jedynie wzrostem cen surowców (zwłaszcza części metalowych), lecz również innymi przyczynami, wskazując tym samym na szkodę powstałą z winy własnej. Zauważa się, że strona ta nie wyjaśniła szczegółowo przyczyn, które mogłyby wskazać na szkodę powstałą z winy własnej.

(106)

Dochodzenie wykazało, że jednostkowe koszty produkcji przemysłu wspólnotowego wzrosły o około 8 % między 2003 r. a OD. Wzrost ten mógłby być częściowo spowodowany widocznym wzrostem cen surowców. Dochodzenie wykazało, że pewna część wzrostu tych kosztów spowodowana jest pogarszającą się strukturą kosztów, zwłaszcza jednostkowych kosztów stałych, które wzrosły w wyniku znacznego ograniczenia ilości produkowanych jednostek. Znaczną część wzrostu należy jednak uznać za wynik istotnego wzrostu cen składników używanych do produkcji modeli dla wyższego segmentu rynku.

(107)

Wzrost średniego kosztu jednostkowego produkcji został jednak wyrównany w bardzo zadawalający sposób przez wzrost średniej jednostkowej ceny sprzedaży (zob. powyższy motyw 87), który skutkował poprawą rentowności, mimo iż nadal była ona ujemna, tak jak opisano to w motywie 90. W związku z tym stwierdza się, że wzrost kosztów produkcji nie przyczynił się do szkody poniesionej przez producentów wspólnotowych.

(108)

Na podstawie danych dostarczonych przez Eurostat wielkość przywozu do Wspólnoty produktu podobnego pochodzącego z innych części świata (tj. z wyjątkiem ChRL) spadła o 33 % w 2004 r., w 2005 r. o kolejne 7 punktów procentowych, a następnie nieznacznie wzrosła w OD o 9 punktów procentowych. W sumie spadek między 2003 r. a OD wynosi 31 %. Odpowiadający temu udział w rynku przywozu z pozostałych części świata spadł z 35 % w 2003 r. do 26 % w OD.

(109)

Nie są dostępne szczegółowe informacje dotyczące ceny przywozu z pozostałych części świata. Biorąc pod uwagę, że dane Eurostatu nie uwzględniają asortymentu produktów, dane te nie mogą być wykorzystane do jakiegokolwiek rozsądnego porównania z cenami przemysłu wspólnotowego. Dochodzenie nie wykazało, że ceny przywozu z pozostałych części świata podcięłyby ceny wspólnotowe.

(110)

Biorąc pod uwagę zmniejszającą się wielkość produkcji i udziału w rynku oraz brak dowodów na istnienie odmiennej sytuacji, stwierdza się, że przywóz z pozostałych części świata nie spowodował znaczącej szkody lub jakiejkolwiek szkody dla przemysłu wspólnotowego.

(111)

Jak wskazano w powyższym motywie 65, jeden producent wspólnotowy został wyłączony z zakresu definicji produkcji wspólnotowej. Ponadto wielu producentów i zakładów montujących nie współpracowało w tym postępowaniu (zob. motyw 58). Na podstawie informacji otrzymanych w trakcie dochodzenia od współpracujących producentów oraz zawartych w skardze uważa się, że wielkość sprzedaży pozostałych producentów we Wspólnocie na rynek WE wynosiła około 1 000 000 części w 2003 r. i znacznie spadła w okresie badanym, osiągając poziom ok. 400 000 części w OD. Podobnie odnotowano spadek udziału w rynku w okresie badanym, z 31 % w 2003 r. do 13 % w OD. Dlatego też pozostali producenci nie zyskali żadnego udziału w rynku i nie zwiększyli wielkości sprzedaży kosztem przemysłu wspólnotowego. Wręcz przeciwnie, podobnie do przemysłu wspólnotowego stracili oni dużą część ich sprzedaży i udziału w rynku z powodu przywozu po dumpingowych cenach z Chin.

(112)

Biorąc pod uwagę powyższe oraz uwzględniając brak innych informacji, przyjmuje się, że pozostali producenci wspólnotowi nie przyczynili się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(113)

Tak jak opisano w powyższym motywie 70, konsumpcja spadła o około 200 000 sztuk, czyli o 6 %, w okresie badanym. Należy jednak odnotować, że w tym samym okresie spadek sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym był o wiele bardziej drastyczny zarówno w wartościach bezwzględnych (sprzedaż spadła między 250 000 a 300 000 sztuk), jak i względnych (sprzedaż spadła znacząco o 52 %). W tym samym czasie, kiedy przemysł wspólnotowy stracił prawie połowę swego udziału w rynku (zob. motyw 82), udział sprężarek z Chin w rynku wzrósł o 35 punktów procentowych (zob. motyw 71). Stwierdza się, że spadek konsumpcji nie spowodował szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy

(114)

Zbieżność czasowa między istotnym wzrostem przywozu dumpingowego z ChRL, odpowiadającym wzrostem udziałów w rynku oraz stwierdzonym podcięciem cenowym, z jednej strony, a wyraźnym pogorszeniem się sytuacji przemysłu wspólnotowego, z drugiej strony, prowadzi do wniosku, że ten dumpingowy przywóz spowodował istotną szkodę poniesioną przez przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(115)

Dochodzenie wykazało, że wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego mogły przyczynić się w ograniczonym zakresie do poniesionej szkody, ale nie w stopniu, który doprowadziłby do naruszenia związku przyczynowego. Inne znane czynniki zostały przeanalizowane, ale nie stwierdzono, że przyczyniły się do poniesionej szkody. Stwierdzono, że wzrost kosztów jednostkowych produkcji przemysłu wspólnotowego został przynajmniej zrównoważony przez jednoczesny wzrost cen sprzedaży i w związku z tym stwierdzono, że nie mógł przyczynić się do poniesionej szkody. Jeśli chodzi o przywóz z innych krajów trzecich, biorąc pod uwagę zmniejszające się wielkość i udział w rynku oraz biorąc pod uwagę brak możliwości prawidłowego porównania z cenami wspólnotowymi, stwierdzono, że przywóz ten nie spowodował szkody. Odnośnie do konkurencji ze strony pozostałych producentów wspólnotowych, uwzględniając ich spadające wielkości produkcji i stratę udziału w rynku w stosunku do przywozu po cenach dumpingowych, ustalono, że ich działalność nie przyczyniła się do poniesionej szkody. Względem spadku konsumpcji, biorąc pod uwagę, że był on mniejszy niż spadek sprzedaży producentów wspólnotowych we Wspólnocie i że zbiegł się ze znacznym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z Chin, stwierdzono, że jako taki nie spowodował szkody.

(116)

Opierając się na powyższej analizie, w której ramach odpowiednio określono i rozdzielono wpływ wszystkich innych znanych czynników na sytuację przemysłu wspólnotowego od wyrządzającego szkodę wpływu przywozu po cenach dumpingowych, uznaje się, że przywóz z ChRL wyrządził istotną szkodę przemysłowi wspólnotowemu, w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(117)

Rada i Komisja zbadały, czy istnieją nieodparte powody, mogące prowadzić do wniosków, iż wprowadzenie środków nie leży w danym przypadku w interesie Wspólnoty. W tym celu i zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Rada i Komisja rozpatrzyły możliwy wpływ środków na wszystkie zainteresowane strony. Służby Komisji przekazały początkowo ostateczne ujawnienie ustaleń w rozumieniu art. 20 ust. 4 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego, w którym opowiadano się za niewprowadzaniem środków. Zgodnie z tymi ustaleniami niektóre podmioty gospodarcze, w szczególności dwóch producentów współpracujących we Wspólnocie, przedstawiło argumenty, na podstawie których dokonano ponownego rozpatrzenia sprawy. Najważniejsze z tych argumentów zostaną przedstawione poniżej.

(118)

Bez uszczerbku dla definicji przemysłu wspólnotowego (zob. motyw 67), ważne jest, aby pamiętać, że tak, jak wymieniono w motywie 60, wszystkie współpracujące grupy przedsiębiorstw wspólnotowych stworzyły infrastrukturę produkcyjną w ChRL i dokonywały przywozu zwiększonych ilości produktu objętego postępowaniem w celu jego odsprzedaży na rynku wspólnotowym. Jak wspomniano w motywie 58, jedna grupa przedsiębiorstw sprzedała zakład produkcyjny umiejscowiony we Wspólnocie innemu przedsiębiorstwu w 2007 r., tj. po OD. Biorąc pod uwagę, że jest to rozwój sytuacji po OD i że w okresie badanym grupa ta produkowała produkt podobny we Wspólnocie, jej interesy są rozważane w ramach niniejszego punktu, a grupę uważa się za producenta wspólnotowego.

(119)

Dochodzenie wykazało, że jeśli nie wprowadzi się żadnych środków, przemysł wspólnotowy mógłby nadal ponosić szkodę. Istnieje prawdopobieństwo, że mogłoby to prowadzić do dalszego pogorszenia się sytuacji przemysłu wspólnotowego i dalszego spadku jego udziału w rynku.

(120)

Z drugiej strony wprowadzenie środków mogłoby umożliwić wzrost cen i/lub wielkości sprzedaży (i udziału w rynku), co z kolei umożliwi przemysłowi wspólnotowemu poprawę swej sytuacji finansowej i gospodarczej.

(121)

Jeśli chodzi o możliwe zmiany udziału przemysłu wspólnotowego w rynku w wypadku wprowadzenia środków należy zauważyć, że wszyscy współpracujący producenci twierdzili podczas podstępowania, że skutkiem byłoby odwrócenie obecnego procesu przenoszenia produkcji i przywrócenie jej (przynajmniej pewnej jej części) z powrotem do Wspólnoty.

(122)

W tym względzie analiza szczegółowych danych przedstawionych przez dwóch współpracujących producentów wspólnotowych i ich powiązanych spółek zależnych w ChRL wykazała, że w sytuacji gospodarczej w ChRL na przestrzeni kilku ostatnich lat istniały poważne różnice w kosztach, przemawiające za produkowaniem produktu objętego postępowaniem, przeznaczonego na rynek wspólnotowy, raczej w ChRL niż we Wspólnocie. Różnice te oraz praktyki dumpingowe stosowane przez chińskich eksporterów na rynku wspólnotowym mogłyby doprowadzić wszystkich współpracujących producentów wspólnotowych do przeniesienia (części) ich produkcji w pierwszej kolejności.

(123)

W związku z tym sprawdzono, czy wprowadzenie środków antydumpingowych, które są względnie niskie w przypadku eksporterów powiązanych z producentami wymienionymi w motywie 122, zmieniłoby w przypadku przynajmniej dwóch współpracujących producentów główne wskaźniki gospodarcze, które doprowadziły do procesu przeniesienia produkcji. Ustalono, że pełny koszt sprężarek sprzedawanych we Wspólnocie i produkowanych w ChRL (łącznie m.in. z kosztami produkcji, sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi, frachtem morskim, należnościami celnymi konwencyjnymi i ewentualnym cłem antydumpingowym) miałby ten sam rząd wielkości, choć nieznacznie niższy, co pełen koszt produkcji i sprzedaży podobnych sprężarek we Wspólnocie.

(124)

Ponadto te dwa przedsiębiorstwa podtrzymywały swoje stanowisko, że jeżeli środki obniżą poziom podcięcia cenowego, wynikającego ze sprzedaży chińskich produktów po cenach dumpingowych, mogłyby też spowodować wzrost i/lub ponowne rozpoczęcie produkcji tych produktów we Wspólnocie, wykorzystując istniejące wolne moce produkcyjne.

(125)

Jak stwierdziło dwóch ze współpracujących producentów w swoich oświadczeniach złożonych w następstwie ujawnienia ustaleń, nie można wykluczyć, że producenci ci mogliby wykorzystać swoje znaczne wolne moce produkcyjne w Europie. Jest to możliwe z uwagi na fakt, że proponowane środki zrównałyby koszty towarów przywożonych na rynek wspólnotowy, a wyprodukowanych w ChRL i we Wspólnocie. W konsekwencji nie można wykluczyć, że w związku z wprowadzeniem środków producenci ci zwiększą swoją produkcję we Wspólnocie. Wreszcie nie można wykluczyć, że jeżeli cła nałożone na przywóz od powiązanych producentów w ChRL zmniejszyłyby różnicę w kosztach towarów przywożonych na rynek wspólnotowy, wyprodukowanych w ChRL i we Wspólnocie, producenci ci woleliby nie koncentrować całej produkcji poza Wspólnotą, w celu specjalizacji produkcji pewnych modeli w określonych miejscach, bądź też w celu dywersyfikacji ryzyka.

(126)

Jeśli chodzi o trzeciego producenta współpracującego, jego powiązane przedsiębiorstwo w ChRL nie było objęte próbą w celu obliczenia marginesów dumpingu i podlegałoby więc, w przypadku wprowadzenia środków, średniemu cłu w wysokości 51,6 %, stosowanemu wobec współpracujących przedsiębiorstw, które nie są objęte próbą. Biorąc pod uwagę, że nie był on objęty próbą, Komisja nie posiada zweryfikowanych informacji odnośnie do kosztów produkcji tego chińskiego przedsiębiorstwa. Dlatego nie można wykluczyć, że w takim przypadku pełny koszt sprężarek sprzedawanych we Wspólnocie i produkowanych w ChRL (łącznie m.in. z kosztami produkcji, sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi, frachtem morskim, należnościami celnymi konwencyjnymi i ewentualnymi cłami antydumpingowymi) przekroczyłby pełen koszt produkcji i sprzedaży podobnych sprężarek we Wspólnocie.

(127)

W następstwie ujawnienia ustaleń włoskie stowarzyszenie producentów sprężarek, które złożyło skargę (ANIMA) podkreśliło konieczność wprowadzenia środków antydumpingowych w celu umożliwienia producentom kontynuowania produkcji we Wspólnocie oraz zapewnienia ich przetrwania z gospodarczego punktu widzenia. Producenci ci zaznaczyli, że nawet gdyby powiązani dostawcy chińscy niektórych producentów europejskich podlegali stosunkowo wysokim cłom antydumpingowym, nadal opowiadaliby się oni za wprowadzeniem środków.

(128)

Przeprowadzono ocenę potencjalnych korzyści dla przemysłu wspólnotowego w przypadku wprowadzenia środków. Stwierdzono, że niewprowadzenie środków może spowodować dalsze pogorszenie się sytuacji przemysłu wspólnotowego i dalszy spadek jego udziału w rynku. Prawdopodobnie doprowadziłoby to do spadku liczby miejsc pracy i inwestycji, dokonanych w celu tworzenia mocy produkcyjnych we Wspólnocie. Pomimo że trudne jest ilościowe określenie tych elementów, należy je uwzględnić w ogólnej ocenie interesu Wspólnoty. Z drugiej strony nie można wykluczyć, że w przypadku nałożenia ceł antydumpingowych nastąpiłby wzrost produkcji we Wspólnocie, a także możliwe byłoby ponowne przeniesienie pewnej części produkcji do Wspólnoty. Mogłoby to prowadzić do wzrostu zatrudnienia i mieć dodatkowy wpływ na gałąź przemysłu będącą poprzednim ogniwem łańcucha produkcyjnego, dostarczającą półprodukty dla wspólnotowych producentów sprężarek.

(129)

Producenci ci nie współpracowali w dochodzeniu. Ich udział w rynku jest podobny do udziału przemysłu wspólnotowego. W świetle braku współpracy i w związku z tym, że większość tych producentów nie zajęła żadnego wyraźnego stanowiska w postępowaniu, nie ma wskazań, co byłoby w interesie tych producentów. Po ujawnieniu ustaleń jeden z niewspółpracujących producentów i dwaj producenci skarżący, którzy nie współpracowali dalej w postępowaniu (zob. motyw 59), oraz włoskie stowarzyszenie producentów sprężarek (ANIMA) opowiedzieli się za powtórzeniem argumentów wskazanych w motywie 127 powyżej. Oświadczyli jasno, że są za wprowadzeniem środków.

(130)

W trakcie OD jedyny współpracujący importer niepowiązany dokonał około 20 % całkowitego przywozu do WE produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z ChRL. Wobec braku alternatywnej współpracy i uwzględniając powyższą wartość procentową, uznaje się tego importera za reprezentatywnego dla sytuacji importerów niepowiązanych. Ta współpracująca strona wskazała, że jest przeciwko wprowadzeniu środków antydumpingowych na przywóz tego konkretnego produktu z ChRL. Podczas OD odsprzedaż produktu objętego postępowaniem wynosiła między 2 a 8 % całkowitego obrotu przedsiębiorstwa przywozowego. Po względem siły roboczej, między 30 a 70 osób jest bezpośrednio zaangażowanych w zakup, handel i odsprzedaż produktu objętego postępowaniem.

(131)

Starano się również zagwarantować współpracę ze strony stowarzyszeń konsumentów oraz ze strony znanych detalistów, dystrybutorów, przedsiębiorstw handlowych i/lub pozostałych podmiotów gospodarczych zaangażowanych w sieć dystrybucji we Wspólnocie. Nie udało się nakłonić ich do współpracy. Uwzględniając, że jedynie jeden importer niepowiązany współpracował w postępowaniu i biorąc pod uwagę brak uczestnictwa jakichkolwiek innych podmiotów gospodarczych we Wspólnocie lub stowarzyszeń konsumentów, stwierdzono za słuszne przeanalizować ogólny, całkowity potencjalny wpływ ewentualnych środków na wszystkie te strony. Ogólnie rzecz biorąc, stwierdzono, że potencjalne środki mogłyby negatywnie wpłynąć na sytuację konsumentów i podmiotów gospodarczych zaangażowanych w sieć dystrybucji we Wspólnocie.

(132)

Mając na uwadze powody wymienione w motywach 125 i 126 w tym szczególnym przypadku, nie można wykluczyć, że producenci współpracujący we Wspólnocie mogą skorzystać ze środków, przywracając część produkcji, utraconą na skutek dumpingu wyrządzającego szkodę oraz wykorzystując istniejące wolne moce produkcyjne.

(133)

Stwierdza się, że wprowadzenie środków może wpłynąć negatywnie na sytuację konsumentów i wszystkich podmiotów gospodarczych zaangażowanych w sieć dystrybucji we Wspólnocie. Jednak nie budzi wątpliwości fakt, że jeżeli nastąpi wzrost produkcji we Wspólnocie (a w związku z tym prawdopodobnie wzrost liczby osób zatrudnionych w produkcji we Wspólnocie) środki stworzą dla Wspólnoty pewnego rodzaju korzyści.

(134)

Artykuł 21 rozporządzenia podstawowego odnosi się do konieczności zwrócenia szczególnej uwagi na potrzebę usunięcia skutków szkodliwego dumpingu zakłócającego handel oraz na przywrócenie efektywnej konkurencji, jednak przepis ten powinno się rozpatrywać w szerokim kontekście określonego w wyżej cytowanym artykule ustalenia interesu Wspólnoty. Tak więc należy zbadać i wyważyć skutki ewentualnego wprowadzenia środków antydumpingowych lub ich zaniechania poniesione przez wszystkie zainteresowane strony.

(135)

A zatem wobec wysokich marginesów dumpingu i szkody, stwierdza się, że w tym szczególnym przypadku, na podstawie przekazanych informacji nie istnieją dostateczne dowody na to, że ewentualne wprowadzenie środków byłoby bez wątpienia nieproporcjonalne i sprzeciwiałoby się interesowi Wspólnoty.

(136)

Jednak jeżeli pomimo nałożenia ceł sytuacja gospodarcza sprzed wprowadzenia środków (w szczególności 53 % udział w rynku przywozu z ChRL oraz stosunkowo niski udział w rynku współpracujących producentów we Wspólnocie) pozostanie niezmieniona, koszty ewentualnego cła, ponoszone przez konsumentów i podmioty gospodarcze we Wspólnocie (w tym importerów, przedsiębiorstwa handlowe i detalistów) w dłuższej perspektywie czasowej mogą być większe niż korzyści odniesione przez przemysł wspólnotowy. Dlatego środki zostaną wprowadzone na okres dwóch lat, a pewne wymogi w zakresie sprawozdawczości zostaną nałożone w szczególności na producentów wspólnotowych.

(137)

Poziom jakichkolwiek środków antydumpingowych powinien być wystarczający do usunięcia szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz po cenach dumpingowych, nie przekraczając jednak ustalonych marginesów dumpingu. Obliczając konieczną do usunięcia skutków szkodliwego dumpingu kwotę cła uznano, że wszelkie środki powinny umożliwić przemysłowi wspólnotowemu uzyskanie zysku przed opodatkowaniem w wysokości, jaką mógłby uzyskać w normalnych warunkach konkurencji, tzn. przy braku przywozu po cenach dumpingowych. Z uwagi na fakt, że przemysł wspólnotowy nie był rentowny w odniesieniu do produktu podobnego przez cały okres badany, uznano, że 5 % marża zysku osiągnięta przez ten przemysł w przypadku innych produktów tej samej kategorii, które wyprodukowano i sprzedano w czasie OD znajduje się na odpowiednim poziomie, który, zgodnie z oczekiwaniami, może zostać osiągnięty przez przemysł wspólnotowy w odniesieniu do produktu podobnego w sytuacji braku dumpingu wyrządzającego szkodę.

(138)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania, w podziale na typy produktów, średniej ważonej ceny importowej, ustalonej dla obliczeń podcięcia cenowego, z niewyrządzającą szkody ceną produktów podobnych, sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. Niewyrządzającą szkody cenę otrzymano, dostosowując ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego, aby odzwierciedlić wyżej wspomnianą marżę zysku. Różnica uzyskana z tego porównania została następnie wyrażona jako wartość procentowa łącznej wartości importowej CIF.

(139)

Wspomniane powyżej porównanie cen wykazało, że ustalone marginesy szkody znajdują się pomiędzy 61,3 % i 160,8 % i w przypadku wszystkich przedsiębiorstw są wyższe niż odpowiednie marginesy dumpingu. W związku z powyższym i na mocy art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego uznaje się, że ostateczne cło antydumpingowe powinno zostać nałożone na przywóz niektórych sprężarek pochodzących z ChRL, na poziomie marginesu dumpingu.

(140)

W konsekwencji cła antydumpingowe powinny być następujące:

(141)

Określone w niniejszym rozporządzeniu stawki indywidualnego cła antydumpingowego zostały ustalone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. W związku z tym odzwierciedlają one sytuację tych spółek ustaloną w niniejszym dochodzeniu. Stawki ceł (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) stosuje się wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z ChRL i produkowanych przez te przedsiębiorstwa, a zatem przez wymienione, określone podmioty prawne. Przywożone produkty wyprodukowane przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nazwa i adres nie są wymienione szczegółowo w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami wymienionymi szczegółowo, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają ogólnokrajowym stawkom cła.

(142)

Wszelkie wnioski o zastosowanie indywidualnej stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstwa (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W uzasadnionych przypadkach niniejsze rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione w drodze aktualizacji wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(143)

Wprowadza się środki umożliwiające producentom we Wspólnocie poprawę sytuacji po wyrządzającym szkodę dumpingu. O ile wystąpi początkowe zachwianie równowagi pomiędzy ewentualną korzyścią dla producentów we Wspólnocie a kosztami dla konsumentów i innych podmiotów gospodarczych we Wspólnocie, ten brak równowagi mógłby zostać zrekompensowany poprzez wzrost i/lub ponowne rozpoczęcie produkcji we Wspólnocie. Jednakże jak wskazano powyżej, mając na uwadze rozmiar obciążenia związanego z ewentualnymi cłami oraz zważywszy na fakt, że przewidywany wzrost produkcji we Wspólnocie może nie nastąpić, w takich wyjątkowych przypadkach uznaje się za zasadne ograniczenie obowiązywania środków do okresu 2 lat.

(144)

Okres ten powinien być wystarczający dla producentów we Wspólnocie do podwyższenia i/lub ponownego rozpoczęcia produkcji w Europie, nie stanowiąc jednocześnie znacznego zagrożenia dla sytuacji konsumentów i innych podmiotów gospodarczych we Wspólnocie. Uznaje się, że okres 2 lat będzie najbardziej odpowiednim dla przeanalizowania, czy wprowadzenie środków przyczyniło się rzeczywiście do wzrostu europejskiej produkcji i w związku z tym do zrównoważenia negatywnego wpływu na importerów i konsumentów.

(145)

Zaleca się uważne monitorowanie sytuacji na rynku wspólnotowym, mającej miejsce po wprowadzeniu środków, z uwagi na ewentualny przegląd środków w trybie przyspieszonym, jeżeli okaże się, że cła nie przynoszą spodziewanego efektu, jakim jest zapewnienie rentowności istniejących producentów w perspektywie krótkoterminowej oraz poprawa ich sytuacji gospodarczej i finansowej w perspektywie średnioterminowej.

(146)

W tym celu producenci we Wspólnocie zostaną poproszeni przez Komisję o okresowe przedkładanie sprawozdań na temat zmian pewnych kluczowych wskaźników gospodarczych i finansowych. Także importerzy i inne zaangażowane podmioty gospodarcze mogą zostać poproszeni o składanie takich sprawozdań albo dostarczanie takich informacji z ich własnej inicjatywy. Na podstawie tych danych Komisja sporządzi ocenę okresową sytuacji w zakresie przywozu oraz produkcji wspólnotowej, aby umożliwić sprawne działanie w koniecznych przypadkach.

(147)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznych ceł antydumpingowych. W odniesieniu do ujawnionych ustaleń, stronom przysługiwało prawo składania oświadczeń w określonym terminie. Uwagi stron zostały wzięte pod uwagę i, w stosownych przypadkach, zgodnie z nimi ustalenia zostały odpowiednio zmienione. W odniesieniu do przekazanych uwag wszystkie strony otrzymały szczegółowe odpowiedzi.

(148)

W celu zapewnienia równego traktowania wszystkich nowych eksporterów i współpracujących przedsiębiorstw niewłączonych do próby, wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, należy wprowadzić przepis przewidujący, iż średnie ważone cło nałożone na tą drugą kategorię przedsiębiorstw będzie miało zastosowanie do wszystkich nowych eksporterów, którzy, w przeciwnym razie, byliby uprawnieni do przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego,

—

nie dokonywał wywozu do Wspólnoty produktu opisanego w ust. 1 w okresie od 1 października 2005 r. do 30 września 2006 r. („okresie objętym dochodzeniem”),

—

nie jest powiązany z żadnym eksporterem albo producentem w Chińskiej Republice Ludowej, który objęty jest środkami antydumpingowymi wprowadzonymi niniejszym rozporządzeniem,

—

rzeczywiście wywoził do Wspólnoty produkt objęty postępowaniem po upływie okresu objętego dochodzeniem, na którym są oparte środki, lub zaciągnął nieodwołalne zobowiązanie umowne na wywóz znacznych ilości do Wspólnoty,

—

prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej jak określono w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego lub spełnia wymagania dotyczące cła indywidualnego zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/21

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/23

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 581/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych do niektórych rodzajów masła (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającego procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworów mlecznych (3), oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg, stosowne jest nieprzyznanie żadnych refundacji w okresie przetargowym kończącym się dnia 18 marca 2008 r.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/24

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia a cenami na te produkty wewnątrz Wspólnoty może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku mięsa drobiowego, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidziani w art. 8 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75.

(3)

Zgodnie z art. 8 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacje wywozowe należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które posiadają znak identyfikacyjny zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te muszą również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/26

(1)

Artykuł 8 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia a cenami na te produkty wewnątrz Wspólnoty może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku jaj, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 8 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75.

(3)

Zgodnie z art. 8 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacje wywozowe należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (2), rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (3) oraz wymogi dotyczące oznaczeń określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1028/2006 z dnia 19 czerwca 2006 r. w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (4).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/28

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 przewiduje, że różnica między cenami produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie może być pokryta refundacją wywozową w przypadku wywozu tych produktów jako towary wymienione w Załączniku do tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (2), określa produkty, w stosunku do których ustala się stawki refundacji, które stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary wymienione w załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2771/75.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się na okres uwzględniony przy ustalaniu refundacji do tych produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(4)

Artykuł 11 Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego podczas Rundy Urugwajskiej stanowi, że refundacje wywozowe do produktów zaliczonych do towarów nie mogą przewyższać refundacji mających zastosowanie do produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/30

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1484/95 (4), ustanowiło szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustaliło ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj, wynika że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów uwzględniając wahania cen zgodnie z pochodzeniem. W konsekwencji ceny reprezentatywne powinny być opublikowane.

(3)

Niezbędnym jest jak najszybsze zastosowanie tej zmiany, uwzględniając sytuację na rynku.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/32

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że różnice między cenami produktów objętych art. 1 lit. a), b), c), d), e) i g) tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie mogą być pokryte refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawkę refundacji, którą stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary objęte załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Jednakże w przypadku niektórych przetworów mlecznych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu istnieje niebezpieczeństwo naruszenia podjętych zobowiązań dotyczących wcześniejszego ustalania wysokich stawek refundacji. Dlatego konieczne jest podjęcie stosownych środków ostrożności, aby zapobiec takiemu niebezpieczeństwu nie wykluczając przy tym zawierania długoterminowych kontraktów. Ustanowienie konkretnych stawek na wcześniejsze ustalanie refundacji dotyczących tych produktów powinno umożliwić osiągnięcie tych dwóch celów.

(5)

Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 przewiduje, że przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić w stosownych przypadkach refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danego produktu w odniesieniu do produktów podstawowych objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 lub do produktów powiązanych.

(6)

Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje wypłatę pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego przetworzonego na kazeinę wyprodukowanego na terenie Wspólnoty, pod warunkiem że wymienione mleko i wyprodukowana z niego kazeina spełniają odpowiednie standardy.

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietanki, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (3) przewiduje, że masło i śmietana po obniżonych cenach powinny być udostępnione dla przemysłu produkującego niektóre towary.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/35

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2015/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustanawiające na rok 2007 i 2008 wielkości dopuszczalne połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych głębinowych zasobów rybnych (3) ustanawia kwoty na lata 2007 i 2008.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2008 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/37

(1)

Artykuł 63 ust. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (2) ograniczył udzielanie refundacji wywozowych do produktów w sektorze wina do ilości i wydatków uzgodnionych w porozumieniu w sprawie rolnictwa zawartym podczas wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej.

(2)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 883/2001 ustalił warunki, w których Komisja może podjąć szczególne środki w celu uniknięcia przekroczenia przewidzianej ilości lub dostępnego budżetu w ramach wyżej wymienionego porozumienia.

(3)

Na podstawie informacji dotyczących wniosków o pozwolenia na wywóz, będących w dyspozycji Komisji w dniu 19 marca 2008 r., dostępna ilość w okresie do dnia 30 kwietnia 2008 r., dla strefy przeznaczenia 1) Afryka, określonej w art. 9 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 883/2001, może zostać przekroczona, w przypadku gdy wydawanie pozwoleń na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji nie zostanie ograniczone. Należy zatem zastosować jednolity wskaźnik akceptacji wniosków złożonych od dnia 16 do dnia 18 marca 2008 r. i zawiesić dla wymienionej strefy do dnia 1 maja 2008 r. wydawanie wnioskowanych pozwoleń na wywóz, jak również składanie nowych wniosków,

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/38

(1)

Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4) przewiduje przyjęcie niektórych środków zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5).

(2)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą dla przyjęcia środków o zasięgu ogólnym i mających na celu zmianę innych niż istotne elementów aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez wykreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie do aktu nowych, innych niż istotne elementów.

(3)

Zgodnie z oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (6) w sprawie decyzji 2006/512/WE, aby można było stosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą do już obowiązujących aktów prawnych przyjętych zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu, akty te należy dostosować zgodnie z obowiązującymi procedurami.

(4)

Należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania dostosowań technicznych i środków wykonawczych w celu uwzględnienia między innymi nowych zjawisk na rynkach finansowych oraz zapewnienia jednolitego stosowania dyrektywy 2006/48/WE. Środki te mają na celu objaśnienie definicji, zmianę zakresu wyłączeń, uzupełnienie lub zastąpienie przepisów dyrektywy poprzez dostosowania techniczne dotyczące funduszy własnych i organizacji, obliczania oraz oceny ryzyka i ekspozycji. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 2006/48/WE, poprzez dodanie do niej nowych elementów innych niż istotne, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(5)

Dyrektywa 2006/48/WE ustanawia ograniczenie czasowe dotyczące uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W oświadczeniu w sprawie decyzji 2006/512/WE Parlament Europejski, Rada i Komisja stwierdziły, że decyzja 2006/512/WE stanowi rozwiązanie horyzontalne, które odpowiada wyrażanemu przez Parlament Europejski życzeniu sprawowania kontroli nad wykonywaniem aktów przyjętych w drodze współdecyzji, i że w związku z tym należy przyznać Komisji bezterminowe uprawnienia wykonawcze. Parlament Europejski i Rada również oświadczyły, że zapewnią możliwie jak najszybsze przyjęcie wniosków mających na celu uchylenie tych przepisów aktów, które przewidują czasowe ograniczenie uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W następstwie wprowadzenia procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą przepis ustanawiający takie ograniczenie czasowe w dyrektywie 2006/48/WE powinien zostać skreślony.

(6)

Komisja powinna w regularnych odstępach czasu oceniać funkcjonowanie przepisów dotyczących przyznanych jej uprawnień wykonawczych w celu umożliwienia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ustalenia, czy zakres tych uprawnień i wymogi proceduralne nałożone na Komisję są właściwe i czy gwarantują zarówno skuteczność, jak i demokratyczną odpowiedzialność.

(7)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do dyrektywy 2006/48/WE.

(8)

Ponieważ zmiany, które mają zostać wprowadzone niniejszą dyrektywą do dyrektywy 2006/48/WE na mocy niniejszej dyrektywy, są natury technicznej i dotyczą jedynie procedury komitetowej, państwa członkowskie nie muszą dokonywać ich transpozycji. Nie jest zatem konieczne ustanowienie przepisów w tym względzie,

1)

w art. 150 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 151 wprowadza się następujące zmiany:

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/40

(1)

Dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4) przewiduje przyjęcie niektórych środków zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5).

(2)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą dla przyjęcia środków o zasięgu ogólnym i mających na celu zmianę innych niż istotne elementów aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez wykreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie do aktu nowych innych niż istotne elementów.

(3)

Zgodnie z oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (6) dotyczącym decyzji 2006/512/WE, aby można było zastosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą do aktów prawnych już obowiązujących przyjętych zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu, akty te należy dostosować zgodnie z obowiązującymi procedurami.

(4)

Należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania środków koniecznych do wdrożenia dyrektywy 2002/87/WE w celu wyjaśnienia technicznych aspektów niektórych definicji zawartych w tej dyrektywie, zwłaszcza w celu uwzględnienia rozwoju sektora finansowego i technik nadzoru ostrożnościowego oraz w celu zapewnienia jednolitego stosowania tej dyrektywy na terenie Wspólnoty. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 2002/87/WE, miedzy innymi poprzez dodanie nowych elementów innych niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(5)

Dyrektywa 2002/87/WE przewiduje ograniczenie czasowe dotyczące przyznanych Komisji uprawnień wykonawczych. W oświadczeniu dotyczącym decyzji 2006/512/WE Parlament Europejski, Rada i Komisja stwierdziły, że decyzja 2006/512/WE stanowi rozwiązanie horyzontalne, które spełnia oczekiwania Parlamentu Europejskiego w zakresie kontroli wykonania aktów przyjętych w drodze współdecyzji i że w związku z tym należy przyznać Komisji nieograniczone w czasie uprawnienia wykonawcze. Parlament Europejski i Rada oświadczyły również, że zapewnią możliwie jak najszybsze przyjęcie wniosków mających na celu uchylenie tych przepisów w aktach prawnych, które przewidują czasowe ograniczenie uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W następstwie wprowadzenia procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą przepis ustanawiający takie ograniczenie czasowe w dyrektywie 2002/87/WE powinien zostać skreślony.

(6)

Komisja powinna w regularnych odstępach czasu oceniać funkcjonowanie przepisów dotyczących przyznanych jej uprawnień wykonawczych w celu umożliwienia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ustalenia, czy zakres tych uprawnień i wymogi proceduralne nałożone na Komisję są właściwe i czy gwarantują zarówno skuteczność, jak i demokratyczną odpowiedzialność.

(7)

Dyrektywa 2002/87/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(8)

W związku z tym, że zmiany wprowadzone niniejszą dyrektywą do dyrektywy 2002/87/WE są natury technicznej i dotyczą jedynie procedury komitetu, państwa członkowskie nie muszą dokonywać ich transpozycji. Nie jest zatem konieczne ustanowienie przepisów w tym względzie,

1)

w art. 20 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 21 wprowadza się następujące zmiany:

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/42

(1)

Dyrektywa 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4) przewiduje przyjęcie niektórych środków zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5).

(2)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą dla przyjęcia środków o zasięgu ogólnym i mających na celu zmianę elementów innych niż istotne aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez wykreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie do aktu nowych elementów innych niż istotne.

(3)

Zgodnie z oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (6) w sprawie decyzji 2006/512/WE, aby można było zastosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą do aktów prawnych już obowiązujących przyjętych zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu, akty te należy dostosować zgodnie z obowiązującymi procedurami.

(4)

Należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania środków koniecznych do wdrożenia dyrektywy 2003/6/WE w celu uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych i zapewnienia jednolitego stosowania tej dyrektywy. Środki te mają na celu dostosowanie zawartych w niej definicji, doprecyzowanie lub uzupełnienie przepisów tej dyrektywy o techniczne zasady dotyczące ujawniania informacji wewnętrznych, wykazów osób mających dostęp do informacji poufnych, zgłaszania właściwym organom transakcji zarządu i transakcji podejrzanych oraz uczciwego przedstawiania wyników badań. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 2003/6/WE poprzez dodanie do niej nowych elementów innych niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(5)

Dyrektywa 2003/6/WE przewiduje ograniczenie czasowe dotyczące przyznanych Komisji uprawnień wykonawczych. W oświadczeniu dotyczącym decyzji 2006/512/WE Parlament Europejski, Rada i Komisja stwierdziły, że decyzja 2006/512/WE stanowi rozwiązanie horyzontalne, które spełnia oczekiwania Parlamentu Europejskiego w zakresie kontroli wykonania aktów przyjętych w drodze procedury współdecyzji i że w związku z tym należy przyznać Komisji nieograniczone w czasie uprawnienia wykonawcze. Parlament Europejski i Rada oświadczyły również, że zapewnią możliwie jak najszybsze przyjęcie wniosków mających na celu uchylenie tych przepisów w aktach prawnych, które przewidują czasowe ograniczenie uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W następstwie wprowadzenia procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą przepis ustanawiający takie ograniczenie czasowe w dyrektywie 2003/6/WE powinien zostać skreślony.

(6)

Komisja powinna w regularnych odstępach czasu oceniać funkcjonowanie przepisów dotyczących przyznanych jej uprawnień wykonawczych w celu umożliwienia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ustalenia, czy zakres tych uprawnień i wymogi proceduralne nałożone na Komisję są właściwe i czy zapewniają zarówno skuteczność, jak i demokratyczną odpowiedzialność.

(7)

Dyrektywa 2003/6/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(8)

W związku z tym, że zmiany wprowadzane niniejszą dyrektywą do dyrektywy 2003/6/WE są natury technicznej i dotyczą jedynie procedury komitetu, państwa członkowskie nie muszą dokonywać ich transpozycji. Nie jest zatem konieczne ustanowienie przepisów w tym względzie,

1)

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 6 ust. 10 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

4)

artykuł 16 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5.   Zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 17 ust. 2, Komisja przyjmuje środki wykonawcze odnoszące się do procedur roboczych dotyczących wymiany informacji i kontroli transgranicznej, o których mowa w niniejszym artykule.”;

5)

w art. 17 wprowadza się następujące zmiany:

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/45

(1)

Dyrektywa 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) przewiduje przyjęcie niektórych środków zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4).

(2)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą dla przyjęcia środków o zasięgu ogólnym i mających na celu zmianę innych niż istotne elementów aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez wykreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie do aktu nowych innych niż istotne elementów.

(3)

Zgodnie z oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (5) w sprawie decyzji 2006/512/WE, aby można było stosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą do aktów prawnych już obowiązujących przyjętych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, akty te należy dostosować zgodnie z obowiązującymi procedurami.

(4)

Należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjęcia środków niezbędnych do wdrożenia dyrektywy 2001/18/WE. Środki te mają na celu dostosowanie niektórych załączników, ustanawianie kryteriów powiadamiania oraz określenie minimalnych progów. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 2001/18/WE między innymi poprzez dodanie do tej dyrektywy nowych elementów innych niż istotne, środki te należy przyjąć zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(5)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do dyrektywy 2001/18/WE.

(6)

Ponieważ zmiany wprowadzone do dyrektywy 2001/18/WE niniejszą dyrektywą są natury technicznej i dotyczą jedynie procedury komitetowej, nie jest wymagana ich transpozycja przez państwa członkowskie. Nie jest zatem konieczne ustanowienie przepisów w tym względzie,

1)

artykuł 16 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2.   Ustanowione zostają kryteria i wymogi dotyczące informacji, o których mowa w ust. 1, oraz wszelkie odpowiednie wymogi dotyczące skróconego opisu. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 30 ust. 3. Kryteria i wymogi dotyczące informacji zapewniają wysoki stopień bezpieczeństwa dla zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego i opierają się na dostępnych dowodach naukowych dotyczących takiego bezpieczeństwa oraz na doświadczeniach uzyskanych podczas uwalniania porównywalnych GMO.

Wymogi art. 13 ust. 2 zastępuje się wymogami przyjętymi zgodnie z pierwszym akapitem i stosuje się procedurę ustanowioną w art. 13 ust. 3, 4, 5 i 6 oraz w art. 14 i art. 15.

3.   Przed zastosowaniem procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą przewidzianej w art. 30 ust. 3 dla decyzji dotyczącej kryteriów i wymagań dotyczących informacji, o których mowa w ust. 1, Komisja udostępnia wniosek ogółowi społeczeństwa. Uwagi społeczeństwa do Komisji mogą być zgłaszane przez 60 dni. Komisja przekazuje te uwagi wraz z ich analizą komitetowi ustanowionemu na mocy art. 30.”;

2)

artykuł 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W przypadku produktów, w których nie można wykluczyć obecności ubocznych lub nieuniknionych technicznie śladowych ilości zatwierdzonych GMO, można ustanowić minimalny próg ich zawartości, poniżej którego produkty te nie będą musiały być etykietowane zgodnie z przepisami ust. 1.

Poziomy progów zostają ustanowione w zależności od produktu. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 30 ust. 3.”;

3)

artykuł 21 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W przypadku produktów przeznaczonych do bezpośredniego przetwarzania ust. 1 nie ma zastosowania do ilości śladowych zatwierdzonych GMO w stosunku nieprzekraczającym 0,9 % lub niższych progów, pod warunkiem że te ilości śladowe są uboczne lub nieuniknione technicznie.

Mogą zostać ustanowione poziomy progów, o których mowa w pierwszym akapicie. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 30 ust. 3.”;

4)

artykuł 23 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W ciągu 60 dni od daty otrzymania informacji przekazanych przez państwo członkowskie zostaje podjęta decyzja w sprawie środków przedsięwziętych przez to państwo członkowskie zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 30 ust. 2. Do celów obliczania 60-dniowego okresu nie będzie się uwzględniać jakiegokolwiek okresu, w którym Komisja oczekuje na dalsze informacje, jakich może zażądać od zgłaszającego, lub zasięga opinii Komitetu(-ów) Naukowego(-ych), o którą się zwróciła. Okres oczekiwania Komisji na opinię Komitetu(-ów) Naukowego(-ych) nie przekracza 60 dni.

Nie będzie też uwzględniany czas potrzebny Radzie na działania zgodne z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 30 ust. 2.”;

5)

artykuł 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Warunki wprowadzenia w życie ust. 1 zostaną ustalone bez powielania czy rozbieżności z dotychczas obowiązującymi przepisami prawodawstwa wspólnotowego w zakresie etykietowania. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 30 ust. 3. Należy uwzględnić przy tym, w odpowiednich przypadkach, przyjęte zgodnie z prawem wspólnotowym przepisy państw członkowskich dotyczące etykietowania.”;

6)

artykuł 27 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 27

Dostosowanie załączników do postępu technicznego

Dostosowanie do postępu technicznego sekcji C i D załącznika II, załączników III–VI i sekcji C załącznika VII, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 30 ust. 3.”;

7)

artykuł 30 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.”;

8)

w załączniku II ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„Niniejszy załącznik zawiera ogólny opis wyznaczonych celów, koniecznych elementów oraz ogólnych zasad i metodologii, których należy przestrzegać podczas dokonywania oceny ryzyka dla środowiska naturalnego określonej w art. 4 i 13. Dla ułatwienia zastosowania i wyjaśnienia niniejszego załącznika mogą zostać opracowane zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 30 ust. 2, techniczne noty przewodnie.”;

9)

w załączniku IV część wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Niniejszy załącznik zawiera ogólny opis dodatkowych informacji, które należy dostarczyć w przypadku zgłoszenia wprowadzenia do obrotu oraz informacji zgodnych z wymaganiami w zakresie etykietowania GMO wprowadzanych do obrotu w charakterze lub w składzie produktów, a także GMO zatwierdzonych na mocy art. 2 ust. 4 akapit drugi. Dla ułatwienia zastosowania i wyjaśnienia niniejszego załącznika mogą zostać opracowane zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 30 ust. 2, techniczne noty przewodnie, zawierające między innymi opis przewidywanego sposobu użycia produktu. Wymogi w zakresie etykietowania organizmów objętych wyjątkami zgodnie z art. 26 zostaną ustalone na podstawie odpowiednich zaleceń i ograniczeń dotyczących ich stosowania:”;

10)

w załączniku VII ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„Niniejszy załącznik zawiera ogólny opis warunków i celów, które należy osiągnąć, oraz zasad ogólnych, którymi należy się kierować przy opracowywaniu planu monitorowania określonego w art. 13 ust. 2, art. 19 ust. 3 i art. 20. Dla ułatwienia zastosowania i wyjaśnienia niniejszego załącznika mogą zostać opracowane zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 30 ust. 2, techniczne noty przewodnie.”.

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/48

(1)

Dyrektywa 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3), a także trzy dyrektywy stanowiące środki wykonawcze do niej w rozumieniu jej art. 15, tj. dyrektywa Rady 92/42/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie wymogów sprawności dla nowych kotłów wody gorącej opalanych paliwem płynnym lub gazowym (4), dyrektywa 96/57/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 września 1996 r. w sprawie wymagań efektywności energetycznej chłodziarek, chłodziarek-zamrażarek i zamrażarek typu domowego (5) oraz dyrektywa 2000/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie wymogów efektywności energetycznej stateczników do oświetlenia fluorescencyjnego (6), przewidują przyjęcie niektórych środków zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (7).

(2)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą dla przyjęcia środków o zasięgu ogólnym i mających na celu zmianę innych niż istotne elementów aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez skreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie nowych, innych niż istotne, elementów.

(3)

Zgodnie ze wspólnym oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (8) w sprawie decyzji 2006/512/WE, aby można było stosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą do już obowiązujących aktów prawnych przyjętych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, akty te należy odpowiednio dostosować zgodnie z obowiązującymi procedurami.

(4)

W oświadczeniu tym podaje się wykaz aktów prawnych, które powinny zostać dostosowane w trybie pilnym, wśród których znajduje się dyrektywa 2005/32/WE. Dostosowanie wspomnianej dyrektywy powoduje, że konieczne staje się dostosowanie dyrektyw 92/42/EWG, 96/57/WE i 2000/55/WE.

(5)

Należy przyznać Komisji uprawnienia do zmiany lub uchylenia dyrektyw 92/42/EWG, 96/57/WE i 2000/55/WE. Decyzję o zmianie lub uchyleniu należy przyjąć zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(6)

W szczególności należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania środków wykonawczych określających wymogi dotyczące ekoprojektu dla określonych produktów wykorzystujących energię, w tym również do wprowadzania środków wykonawczych w trakcie okresu przejściowego oraz tam, gdzie to jest właściwe, przepisów dotyczących równoważenia różnych aspektów środowiskowych. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów dyrektywy 2005/32/WE poprzez jej uzupełnienie nowymi elementami innymi niż istotne, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą.

(7)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do dyrektywy 2005/32/WE oraz dyrektyw 92/42/EWG, 96/57/WE i 2000/55/WE.

(8)

Ponieważ zmiany wprowadzane niniejszą dyrektywą w dyrektywie 2005/32/WE, a także w dyrektywach 92/42/EWG, 96/57/WE i 2000/55/WE, to dostosowania o charakterze technicznym, które dotyczą wyłącznie procedur komitetowych; państwa członkowskie nie muszą dokonywać ich transpozycji. Nie jest zatem konieczne ustanowienie przepisów w tym względzie,

1)

w art. 13 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„1a.   Wytyczne uwzględniające specyfikę MŚP działających w sektorze produkcji objętym środkiem wykonawczym mogą towarzyszyć temu środkowi. W razie konieczności i zgodnie z ust. 1 Komisja może przygotować dodatkowe opracowania specjalistyczne, by ułatwić MŚP wdrażanie niniejszej dyrektywy.”;

2)

w art. 15 wprowadza się następujace zmiany:

3)

w art. 16 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

4)

artykuł 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.”.

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/51

(1)

Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) przewiduje przyjęcie niektórych środków zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4).

(2)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą w celu przyjęcia środków o zasięgu ogólnym i mających na celu zmianę elementów innych niż istotne aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez usunięcie niektórych z tych elementów lub poprzez uzupełnienie aktu nowymi elementami innymi niż istotne.

(3)

Zgodnie z oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (5) w sprawie decyzji 2006/512/WE, aby można było stosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą do obowiązujących już aktów przyjętych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, akty te muszą zostać dostosowane zgodnie z obowiązującymi procedurami.

(4)

Należy przyznać Komisji uprawnienia do dostosowania niektórych przepisów i załączników, przyjmowania uzgodnień, zasad i wytycznych oraz do określania szczególnych warunków stosowania. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 2001/83/WE, między innymi poprzez jej uzupełnienie nowymi elementami innymi niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(5)

Dyrektywa 2001/83/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(6)

Ponieważ zmiany wprowadzane niniejszą dyrektywą do dyrektywy 2001/83/WE są natury technicznej i dotyczą jedynie procedury komitetu, nie jest wymagana ich transpozycja przez państwa członkowskie. Nie jest zatem konieczne ustanowienie przepisów w tym względzie,

1)

artykuł 14 ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Jeżeli jest to uzasadnione w świetle nowej wiedzy naukowej, Komisja może zmienić akapit pierwszy tiret trzecie. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmowany jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 121 ust. 2a.”;

2)

artykuł 35 ust. 1 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Komisja przyjmuje te uzgodnienia w drodze rozporządzenia wykonawczego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmowany jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 121 ust. 2a.”;

3)

artykuł 46 lit. f) akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejszą literę stosuje się również do niektórych zaróbek, których wykaz i szczególne warunki stosowania są ustanowione dyrektywą przyjętą przez Komisję. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmowany jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 121 ust. 2a.”;

4)

artykuł 46a ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Komisja może zmienić ust. 1 w celu dostosowania go do postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmowany jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 121 ust. 2a.”;

5)

artykuł 47 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Zasady i wytyczne dobrej praktyki wytwarzania produktów leczniczych, o których mowa w art. 46 lit. f), przyjmowane są w formie dyrektywy. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmowany jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 121 ust. 2a.”;

6)

artykuł 104 ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7.   Komisja może zmienić ust. 6 w świetle doświadczeń nabytych w ramach jego stosowania. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmowany jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 121 ust. 2a.”;

7)

artykuł 107 ust. 2 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:

„Decyzja w sprawie niezbędnych środków dotyczących danego produktu podejmowana jest zgodnie z procedurą zarządzającą, o której mowa w art. 121 ust. 3.”;

8)

artykuł 108 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 108

Komisja przyjmuje wszelkie zmiany, które mogą być konieczne do aktualizacji przepisów art. 101–107 w celu uwzględnienia postępu naukowego i technicznego. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmowany jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 121 ust. 2a.”;

9)

artykuł 120 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 120

Komisja przyjmuje konieczne zmiany w celu dostosowania załącznika I do postępu naukowego i technicznego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 121 ust. 2a.”;

10)

w art. 121 wprowadza się następujące zmiany:

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/53

(1)

Dyrektywa 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) przewiduje przyjęcie niektórych środków zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4).

(2)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą w celu przyjęcia środków o zasięgu ogólnym i mających na celu zmianę elementów innych niż istotne aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez usunięcie niektórych z tych elementów lub poprzez uzupełnienie aktu nowymi elementami innymi niż istotne.

(3)

Zgodnie z oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (5) w sprawie decyzji 2006/512/WE, aby można było stosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą do aktów prawnych już obowiązujących przyjętych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, akty te muszą zostać dostosowane zgodnie z obowiązującymi procedurami.

(4)

Należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania środków koniecznych do wdrożenia dyrektywy 2006/43/WE, w szczególności w celu zapewnienia zaufania do funkcji badania i jednolitego stosowania wymagań dotyczących etyki zawodowej, systemów zapewnienia jakości, niezależności i obiektywności, jak również w celu dostosowania wykazu przedmiotów wchodzących w zakres sprawdzianów wiedzy teoretycznej biegłych rewidentów, przyjęcia międzynarodowych standardów rewizji finansowej i wspólnych standardów dla sprawozdań z badania rocznych lub skonsolidowanych sprawozdań finansowych oraz w celu określenia wyjątkowych przypadków przekazania dokumentów państwom trzecim. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 2006/43/WE, między innymi poprzez jej uzupełnienie nowymi elementami innymi niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(5)

Dyrektywa 2006/43/WE ustanawia ograniczenie czasowe dotyczące uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. We wspólnym oświadczeniu w sprawie decyzji 2006/512/WE Parlament Europejski, Rada i Komisja stwierdziły, że decyzja 2006/512/WE stanowi rozwiązanie horyzontalne, które spełnia oczekiwania Parlamentu Europejskiego, przewidując kontrolę wykonania aktów przyjętych w procedurze współdecyzji, i że w związku z tym należy przyznać Komisji nieograniczone w czasie uprawnienia wykonawcze. Parlament Europejski i Rada oświadczyły również, że zapewnią możliwie jak najszybsze przyjęcie wniosków mających na celu uchylenie tych aktów prawnych, które przewidują czasowe ograniczenie uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. W następstwie wprowadzenia procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą przepis ustanawiający takie ograniczenie czasowe w dyrektywie 2006/43/WE powinien zostać skreślony.

(6)

Komisja powinna w regularnych odstępach czasu oceniać funkcjonowanie przepisów dotyczących przyznanych jej uprawnień wykonawczych w celu umożliwienia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ustalenia, czy zakres tych uprawnień i wymogi proceduralne nałożone na Komisję są właściwe i czy zapewniają zarówno skuteczność, jak i demokratyczną odpowiedzialność.

(7)

Dyrektywa 2006/43/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(8)

Ponieważ zmiany wprowadzane niniejszą dyrektywą do dyrektywy 2006/43/WE są natury technicznej i dotyczą jedynie procedury komitetu, nie jest wymagana ich transpozycja przez państwa członkowskie. Nie jest zatem konieczne ustanowienie przepisów w tym względzie,

1)

w art. 8 ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 21 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 22 ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:

4)

w art. 26 wprowadza się następujące zmiany:

5)

w art. 28 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

6)

w art. 29 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

7)

w art. 36 ust. 7 wprowadza się następujące zmiany:

8)

artykuł 45 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6.   Dla zapewnienia jednolitego stosowania ust. 5 lit. d) równoważność, o której mowa w tym ustępie, jest oceniana przez Komisję we współpracy z państwami członkowskimi i podlega decyzji Komisji zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 48 ust. 2. Państwa członkowskie mogą oceniać równoważność, o której mowa w ust. 5 lit. d) niniejszego artykułu, dopóki Komisja nie podejmie takiej decyzji.

W tym kontekście Komisja może przyjąć, zgodnie z wymogami określonymi w art. 22, 24, 25 i 26, środki zmierzające do ustanowienia ogólnych kryteriów równoważności, mających zastosowanie do wszystkich państw trzecich i wykorzystywanych przez państwa członkowskie przy ocenie równoważności na poziomie krajowym. Kryteria te nie mogą wykraczać poza wymogi określone w art. 22, 24, 25 i 26. Wspomniane środki, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 48 ust. 2a.”;

9)

artykuł 46 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Dla zapewnienia jednolitego stosowania ust. 1 równoważność, o której mowa w tym ustępie, jest oceniana przez Komisję we współpracy z państwami członkowskimi i podlega decyzji Komisji zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 48 ust. 2. Państwa członkowskie mogą przeprowadzić ocenę równoważności, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub polegać na ocenach przeprowadzonych przez inne państwa członkowskie, o ile Komisja nie podjęła takiej decyzji. Jeżeli Komisja stwierdzi, że wymóg równoważności, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie jest spełniony, może zezwolić danym audytorom i jednostkom audytorskim na kontynuowanie działalności w zakresie rewizji finansowej zgodnie z wymogami danego państwa członkowskiego w stosownym okresie przejściowym.

W tym kontekście Komisja może przyjąć, zgodnie z wymogami określonymi w art. 29, 30, i 32, środki zmierzające do ustanowienia ogólnych kryteriów równoważności, mających zastosowanie do wszystkich państw trzecich i wykorzystywanych przez państwa członkowskie przy ocenie równoważności na poziomie krajowym. Kryteria te nie mogą wykraczać poza wymogi określone w art. 29, 30 i 32. Wspomniane środki, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 48 ust. 2a.”;

10)

w art. 47 wprowadza się następujące zmiany:

11)

w art. 48 wprowadza się następujące zmiany:

20.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/57

(1)

Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) przewiduje przyjęcie niektórych środków zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4).

(2)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą w celu przyjęcia środków o zasięgu ogólnym i mających na celu zmianę elementów innych niż istotne aktu podstawowego przyjętego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, między innymi poprzez usunięcie niektórych z tych elementów lub poprzez uzupełnienie aktu nowymi elementami innymi niż istotne.

(3)

Zgodnie z oświadczeniem Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (5) w sprawie decyzji 2006/512/WE, aby można było stosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą do aktów prawnych już obowiązujących przyjętych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 Traktatu, akty te muszą zostać dostosowane zgodnie z obowiązującymi procedurami.

(4)

Należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania wspólnych warunków dotyczących badań i rozwoju, dostosowania załączników i przyjmowania programu przeglądu. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne dyrektywy 98/8/WE, między innymi poprzez uzupełnienie jej nowymi elementami innymi niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(5)

Dyrektywa 98/8/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(6)

Ponieważ zmiany wprowadzane niniejszą dyrektywą do dyrektywy 98/8/WE są natury technicznej i dotyczą jedynie procedury komitetu, nie jest wymagana ich transpozycja przez państwa członkowskie. Nie jest zatem konieczne ustanowienie przepisów w tym względzie,

1)

w art. 10 ust. 5 wprowadza się następujące zmiany:

2)

artykuł 11 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Po otrzymaniu oceny Komisja, zgodnie z art. 27 i bez zbędnej zwłoki, opracowuje wniosek o przyjęcie decyzji najpóźniej 12 miesięcy od dnia otrzymania oceny, o której mowa w ust. 2. Decyzja ta, mająca na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmowana jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 28 ust. 4.”;

3)

artykuł 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Po przyjęciu niniejszej dyrektywy Komisja rozpocznie dziesięcioletni program pracy, którego celem jest systematyczne badanie wszystkich substancji czynnych, które w dniu, o którym mowa w art. 34 ust. 1, znajdowały się na rynku jako substancje czynne produktu biobójczego przeznaczone do innych celów niż określone w art. 2 ust. 2 lit. c) i d). Środki wykonawcze określają opracowanie i wprowadzenie w życie programu, włącznie z wyznaczeniem priorytetów oceny różnych substancji czynnych i określeniem harmonogramu. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 28 ust. 4. Nie później niż dwa lata przed zakończeniem programu pracy, Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat postępu w realizacji programu.

W okresie tego dziesięcioletniego okresu i od daty, o której mowa w art. 34 ust. 1, może zostać podjęta decyzja o wpisaniu substancji czynnej do załącznika I, IA lub IB oraz określająca warunki dokonania takiego wpisu lub, jeżeli wymogi art. 10 nie są spełnione lub gdy we właściwym terminie nie dostarczono wymaganych informacji i danych, decyzja o niewpisywaniu tej substancji do załącznika I, IA lub IB. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 28 ust. 4.”;

4)

artykuł 17 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5.   Przyjmuje się wspólne warunki stosowania niniejszego artykułu, w szczególności maksymalne ilości substancji czynnych lub produktów biobójczych, które mogą wyzwalać się w trakcie doświadczeń, jak również minimalne dane, które należy dostarczyć w celu umożliwienia oceny zgodnie z ust. 2. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 28 ust. 4.”;

5)

artykuł 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Na koniec terminu, w którym mają zostać przekazane uwagi, Komisja sporządza projekt decyzji zgodnie z właściwą procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 2 lub 4, na podstawie następujących elementów: