5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/1

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (3) przewiduje prowadzenie przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (zwany dalej STECF) regularnej oceny gospodarowania żywymi zasobami wodnymi, z uwzględnieniem kwestii biologicznych, ekonomicznych, ekologicznych, społecznych i technicznych.

(2)

W zasadach odpowiedzialnego rybołówstwa opracowanych przez ONZ-owską Organizację ds. Wyżywienia i Rolnictwa oraz w porozumieniu o ochronie międzystrefowych zasobów rybnych i zarządzaniu nimi podkreślono potrzebę rozwijania badań i gromadzenia danych w celu zwiększenia stanu wiedzy naukowej o tym sektorze.

(3)

Zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPR”) w zakresie ochrony żywych zasobów wodnych, gospodarowania nimi i ich eksploatacji na wodach niebędących wodami Wspólnoty Wspólnota musi uczestniczyć w działaniach służących ochronie zasobów rybnych, zgodnie zwłaszcza z postanowieniami przyjętymi w umowach o partnerstwie w sprawie połowów lub przyjętymi przez regionalne organizacje ds. gospodarki rybnej.

(4)

W dniu 23 stycznia 2003 r. Rada przyjęła konkluzje dotyczące komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnotowego planu działań mającego na celu włączenie do wspólnej polityki rybołówstwa wymogów ochrony środowiska; komunikat ten zawiera zasady przewodnie, sposoby zarządzania i program prac, które mają służyć wypracowaniu opartego na ekosystemie podejścia do zarządzania rybołówstwem.

(5)

W dniu 13 października 2003 r. Rada przyjęła konkluzje dotyczące komunikatu Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie doskonalenia doradztwa naukowego i technicznego w dziedzinie wspólnotowego zarządzania rybołówstwem; w komunikacie tym zaznaczono, że Wspólnota potrzebuje doradztwa naukowego, ustanowiono mechanizmy zapewniania doradztwa, wskazano elementy systemu wymagające udoskonalenia oraz zaproponowano możliwe krótko-, średnio- i długoterminowe rozwiązania.

(6)

Należy dokonać przeglądu rozporządzenia Rady (WE) nr 1543/2000 z dnia 29 czerwca 2000 r. ustanawiającego ramy wspólnotowe w zakresie zbierania i zarządzania danymi niezbędnymi do prowadzenia wspólnej polityki rybołówstwa (4) w celu należytego uwzględnienia podejścia do zarządzania rybołówstwem opartego na flocie, konieczności wypracowania podejścia opartego na ekosystemie, potrzeby udoskonalenia jakości danych o rybołówstwie, ich kompletności i szerszego dostępu do nich, potrzeby skuteczniejszego wspierania doradztwa naukowego i propagowania współpracy między państwami członkowskimi.

(7)

W obecnie obowiązujących rozporządzeniach z dziedziny gromadzenia danych o rybołówstwie i zarządzania tymi danymi znajdują się przepisy dotyczące gromadzenia danych o statkach rybackich, ich działalności i połowach oraz przepisy dotyczące zarządzania tymi danymi, a także przepisy dotyczące monitorowania cen, które należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu w celu usprawnienia gromadzenia danych i ich wykorzystywania na użytek całej WPR i uniknięcia powtórnego gromadzenia tych samych danych. Wspomnianymi obecnie obowiązującymi rozporządzeniami są: rozporządzenie Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (5), rozporządzenie Rady (WE) nr 788/96 z dnia 22 kwietnia 1996 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie statystyk dotyczących produkcji akwakultury (6), rozporządzenie Komisji (WE) nr 2091/98 z dnia 30 września 1998 r. dotyczące segmentacji floty rybackiej i nakładu połowowego Wspólnoty w odniesieniu do wieloletnich programów orientacji (7), rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (8), rozporządzenie Rady (WE) nr 2347/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiające szczególne wymagania dostępu oraz warunki z tym związane mające zastosowanie do połowów zasobów głębokowodnych (9), rozporządzenie Rady (WE) nr 1954/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie zarządzania nakładem połowowym odnoszącego się do niektórych obszarów i zasobów połowowych Wspólnoty (10), rozporządzenie Komisji (WE) nr 2244/2003 ustanawiające szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (11), rozporządzenie Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczące rejestru statków rybackich Wspólnoty (12), rozporządzenie Rady (WE) nr 812/2004 z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiające środki dotyczące przypadkowych odłowów waleni na łowiskach (13), rozporządzenie (WE) nr 1921/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie przekazywania danych statystycznych na temat wyładunków produktów rybołówstwa w państwach członkowskich (14), rozporządzenie Rady (WE) nr 1966/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie elektronicznej rejestracji i raportowania działalności połowowej oraz w sprawie środków teledetekcji (15) oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 1100/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiające środki służące odbudowie zasobów węgorza europejskiego (16).

(8)

Dane gromadzone do celów oceny naukowej powinny obejmować informacje o flotach i ich działalności, dane biologiczne o połowach, w tym o odrzutach, wyniki badań na temat zasobów rybnych i możliwego wpływu połowów na ekosystem morski. Powinny one obejmować również dane wyjaśniające kształtowanie się cen oraz inne dane, które mogą ułatwić ocenę sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstw w sektorze rybołówstwa, akwakultury i w sektorze przetwórczym oraz tendencji w zakresie zatrudnienia w tych sektorach.

(9)

W celu ochrony i zachowania żywych zasobów wodnych i zapewnienia ich zrównoważonej eksploatacji należy stopniowo realizować podejście do zarządzania rybołówstwem oparte na ekosystemie. W związku z tym niezbędne jest gromadzenie danych dla oceny wpływu połowów na ekosystem morski.

(10)

Za realizację wspólnotowych programów dotyczących gromadzenia danych o rybołówstwie, zarządzania tymi danymi i korzystania z nich powinny bezpośrednio odpowiadać państwa członkowskie. Powinny one zatem opracować programy krajowe zgodne z programem wspólnotowym.

(11)

Konieczna jest współpraca państw członkowskich między sobą i z krajami trzecimi oraz koordynowanie programów krajowych w zakresie gromadzenia danych dotyczących tego samego regionu morskiego i regionów obejmujących odpowiednie wody śródlądowe.

(12)

Na poziomie wspólnotowym należy określić priorytety oraz procedury gromadzenia i przetwarzania danych we Wspólnocie w celu zapewnienia spójności całego systemu oraz zoptymalizowania jego opłacalności przez stworzenie stabilnych, wieloletnich ram regionalnych.

(13)

Dane, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, powinny być wprowadzane do krajowych komputerowych baz danych, tak by były dostępne dla Komisji i by mogły być przekazywane użytkownikom końcowym. W interesie środowiska naukowego leży, aby dane niepozwalające zidentyfikować podmiotu, którego dotyczą, były dostępne dla wszystkich stron zainteresowanych ich analizą.

(14)

Gospodarowanie zasobami rybnymi wymaga przetwarzania danych szczegółowych w celu rozwiązania konkretnych problemów. W związku z tym państwa członkowskie powinny przekazywać dane niezbędne do analizy naukowej i powinny zapewnić konieczne do tego możliwości techniczne. W razie potrzeby dane szczegółowe przed przekazaniem mogą być zestawiane w sposób, o który we wniosku występują użytkownicy końcowi.

(15)

Obowiązki dotyczące dostępu do danych objęte niniejszym rozporządzeniu pozostają bez uszczerbku dla obowiązków nałożonych na państwa członkowskie na mocy dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska (17) oraz rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (18).

(16)

Ochronę osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia regulują: dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (19) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (20).

(17)

Realizacja krajowych programów dotyczących gromadzenia danych o rybołówstwie i zarządzania nimi wymaga znacznych wydatków. Korzyści z takich programów można w pełni dostrzec dopiero na poziomie wspólnotowym. Dlatego powinien istnieć przepis przewidujący udział finansowy Wspólnoty w kosztach ponoszonych przez państwa członkowskie, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 861/2006 z dnia 22 maja 2006 r. ustanawiającym wspólnotowe środki finansowe na rzecz wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa oraz w obszarze prawa morza (21).

(18)

W przypadku stwierdzenia przez Komisję, że z konkretnymi wydatkami wiążą się nieprawidłowości, należy wprowadzić przepis przewidujący korekty finansowe zgodnie z art. 28 rozporządzenia (WE) nr 861/2006.

(19)

Bardzo ważna jest prawidłowa realizacja programów krajowych, a zwłaszcza dotrzymywanie terminów, kontrola jakości zgromadzonych danych, ich zatwierdzanie i przekazywanie. Dlatego od dotrzymywania właściwych terminów, kontroli jakości, przestrzegania uzgodnionych standardów jakości i dostarczania danych powinien być uzależniony udział finansowy Wspólnoty. W związku z tym należy wprowadzić system sankcji finansowych, które będą stosowane w przypadku nieprzestrzegania wspomnianych warunków.

(20)

W celu zwiększenia wiarygodności doradztwa naukowego niezbędnego do realizacji WPR państwa członkowskie i Komisja powinny działać w sposób skoordynowany i współpracować w ramach odpowiednich międzynarodowych instytucji naukowych.

(21)

Priorytetem powinno być zapewnienie członkostwa odpowiednich ekspertów naukowych w grupach ekspertów przeprowadzających oceny naukowe niezbędne do realizacji WPR.

(22)

W kwestii wdrażania przepisów dotyczących gromadzenia danych należy konsultować się ze środowiskiem naukowym, a osoby pracujące w przemyśle rybnym oraz inne grupy interesów należy o tej kwestii informować. Właściwymi organami, które powinny wydawać wymagane opinie naukowe, są STECF, ustanowiony decyzją Komisji 2005/629/WE (22), Komitet Doradczy ds. Rybołówstwa i Akwakultury, ustanowiony decyzją Komisji 1999/478/WE (23), oraz regionalne komitety doradcze, ustanowione decyzją Rady 2004/585/WE (24).

(23)

W celu ułatwienia prawidłowego wykonywania niniejszego rozporządzenia komitet zarządzający powinien zapewnić ścisłą współpracę między państwami członkowskimi a Komisją. Środki niezbędne do wykonywania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (25).

(24)

W oparciu o dotychczasowe doświadczenia oraz w związku z nowymi potrzebami należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 1543/2000 i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem,

a)

gromadzenia – w ramach programów wieloletnich – danych biologicznych, technicznych, ekologicznych i społeczno-gospodarczych o sektorze rybołówstwa oraz zasady dotyczące zarządzania tymi danymi;

b)

wykorzystywania danych o sektorze rybołówstwa do celów analizy naukowej w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPR”).

a)

„sektor rybołówstwa” oznacza działania związane z rybołówstwem przemysłowym, połowami rekreacyjnymi, akwakulturą i przemysłem przetwórczym produktów rybołówstwa;

b)

„akwakultura” oznacza hodowlę lub uprawę organizmów wodnych za pomocą technik opracowanych w celu zwiększenia produkcji tych organizmów powyżej naturalnej zdolności środowiska; organizmy takie pozostają własnością osoby fizycznej lub prawnej w ciągu całego stadium hodowli lub uprawy, do zbiorów włącznie;

c)

„połowy rekreacyjne” oznaczają niekomercyjną działalność połowową, w przypadku której żywe zasoby wodne są eksploatowane do celów rekreacji lub sportu;

d)

„regiony morskie” oznaczają obszary geograficzne wymienione w załączniku I do decyzji Rady 2004/585/WE oraz obszary ustanowione przez regionalne organizacje ds. gospodarki rybnej;

e)

„dane pierwotne” oznaczają dane odnoszące się do poszczególnych statków, osób fizycznych lub prawnych lub pojedynczych prób badawczych;

f)

„metadane” oznaczają dane informujące o jakości i ilości zgromadzonych danych pierwotnych;

g)

„dane szczegółowe” oznaczają dane oparte na danych pierwotnych, mające formę, która nie pozwala bezpośrednio ani pośrednio zidentyfikować osób fizycznych lub prawnych;

h)

„dane sumaryczne” oznaczają wynik zsumowania danych pierwotnych lub danych szczegółowych do celów konkretnej analizy;

i)

„użytkownicy końcowi” oznaczają podmioty, które z przyczyn badawczych lub zarządczych są zainteresowane naukową analizą danych o sektorze rybołówstwa;

j)

„zbieranie prób badawczych według typów floty i rybołówstwa” oznacza gromadzenie danych biologicznych, technicznych i społeczno-gospodarczych opierające się na uzgodnionych regionalnych rodzajach połowów i segmentach floty;

k)

„wspólnotowy statek rybacki” oznacza statek w rozumieniu art. 3 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

a)

połowów przemysłowych prowadzonych przez wspólnotowe statki rybackie:

b)

połowów rekreacyjnych prowadzonych na wodach wspólnotowych, w tym rekreacyjnych połowów węgorza i łososia na wodach śródlądowych;

c)

działań w zakresie akwakultury gatunków morskich, w tym węgorza i łososia, prowadzonych w państwach członkowskich i na wodach wspólnotowych;

d)

przemysłu przetwórczego produktów rybołówstwa;

a)

wieloletnie programy pobierania prób badawczych;

b)

w razie potrzeby – program monitorowania na morzu rybołówstwa przemysłowego i połowów rekreacyjnych;

c)

program badań na morzu;

d)

program zarządzania danymi i ich wykorzystywania na użytek analiz naukowych.

a)

zgodność programów krajowych i zmian do nich z art. 4 i 5; oraz

b)

przydatność naukową danych, które mają być objęte programami krajowymi, do celów określonych w art. 1 ust. 1, oraz jakość proponowanych metod i procedur.

a)

wykonanie programów krajowych zatwierdzonych przez Komisję zgodnie z art. 6 ust. 3; oraz

b)

jakość danych zgromadzonych przez państwa członkowskie.

a)

oceny dokonanej przez komitet STECF;

b)

konsultacji z odpowiednimi regionalnymi organizacjami ds. gospodarki rybnej, dla których Wspólnota jest umawiającą się stroną lub obserwatorem, i z właściwymi międzynarodowymi gremiami naukowymi; oraz

c)

oceny kosztów przeprowadzonej przez jej własne służby.

a)

ocena, o której mowa w art. 7, wykaże, że programy krajowe są realizowane z naruszeniem niniejszego rozporządzenia; lub

b)

konsultacja, o której mowa w art. 7 ust. 3 lit. b), wykaże, że odnośne dane zostały dostarczone przez państwa członkowskie z naruszeniem art. 16 ust. 3 i art. 20 ust. 1; lub

c)

podczas kontroli jakości danych lub przetwarzania danych naruszono art. 14 ust. 2 i art. 17.

a)

program krajowy nie został przedstawiony Komisji w terminie ustalonym zgodnie z art. 4 ust. 4;

b)

sprawozdanie nie zostało przedstawione Komisji w terminie ustalonym zgodnie z art. 7 ust. 1;

c)

użytkownik końcowy złożył oficjalny wniosek o dane, ale dane nie zostały dostarczone zgodnie z art. 20 ust. 2 i art. 20 ust. 3 lub ich jakość nie została skontrolowana, a one same nie zostały przetworzone zgodnie z art. 14 ust. 2 i art. 17.

a)

plan zbierania prób badawczych według typów floty i rybołówstwa do badań biologicznych, obejmujący w stosownych przypadkach połowy rekreacyjne;

b)

plan zbierania prób do badań ekosystemu, by móc określić wpływ rybołówstwa na ekosystem morski oraz łatwiej śledzić stan ekosystemu morskiego;

c)

plan zbierania prób do badań społeczno-gospodarczych, by móc ocenić sytuację gospodarczą w sektorze rybołówstwa, przeanalizować jego wydajność oraz ocenić efekty działań już podjętych lub dopiero proponowanych.

a)

pozostają niezmienne w czasie;

b)

są jednolite w poszczególnych regionach;

c)

spełniają standardy jakości sformułowane przez odpowiednie regionalne organizacje ds. gospodarki rybnej, dla których Wspólnota jest umawiającą się stroną lub obserwatorem, i przez właściwe międzynarodowe gremia naukowe.

a)

wszystkich wyładowywanych zasobów, w tym jeśli to dotyczy – do zasobów przeładowywanych i przenoszonych do akwakultury;

b)

rejestrów statków i przedsiębiorców, które są prowadzone przez organy publiczne właściwe do gromadzenia danych gospodarczych;

c)

danych gospodarczych o przedsiębiorstwach związanych z rybołówstwem.

a)

zapewniają, aby dane pierwotne zgromadzone w ramach programów krajowych były bezpiecznie przechowywane w komputerowych bazach danych, i podejmują wszelkie konieczne działania, by dane te były traktowane jak dane poufne;

b)

zapewniają, aby metadane o społeczno-gospodarczych danych pierwotnych zgromadzonych w ramach programów krajowych były bezpiecznie przechowywane w komputerowych bazach danych;

c)

podejmują wszelkie niezbędne środki techniczne, by dane te ochronić przez przypadkowym lub nielegalnym zniszczeniem, przypadkową utratą, uszkodzeniem, rozpowszechnieniem lub dostępem osób niepowołanych.

a)

dane pierwotne gromadzone w ramach programów krajowych były odpowiednio sprawdzane pod kątem błędów według właściwych procedur kontroli jakości;

b)

dane szczegółowe i sumaryczne pochodne od danych pierwotnych zgromadzonych w ramach programów krajowych były zatwierdzane, zanim zostaną przekazane użytkownikom końcowym;

c)

względem danych pierwotnych, szczegółowych i sumarycznych, o których mowa w lit. a) i b), zostały opracowane procedury zapewnienia jakości zgodne z procedurami przyjętymi przez międzynarodowe organy naukowe, regionalne organizacje ds. gospodarki rybnej i STECF.

a)

na mocy rozporządzeń: (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 788/96, (WE) nr 2091/98, (WE) nr 104/2000, (WE) nr 2347/2002, (WE) nr 1954/2003, (WE) nr 2244/2003, (WE) nr 26/2004, (WE) nr 812/2004, (WE) nr 1921/2006, (WE) nr 1966/2006 i (WE) nr 1100/2007;

b)

na mocy niniejszego rozporządzenia:

a)

właściwymi normami międzynarodowymi, o ile takie normy istnieją;

b)

protokołami uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym lub regionalnym, o ile takie protokoły istnieją.

a)

jako podstawy do formułowania zaleceń w gospodarce rybnej, w tym dla regionalnych komitetów doradczych;

b)

w imię debaty publicznej i udziału zainteresowanych stron w kształtowaniu polityki;

c)

do publikacji naukowej.

a)

do celów, o których mowa w art. 18 ust. 1 lit. a) – w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym wpłynął wniosek o odnośne dane;

b)

do celów, o których mowa w art. 18 ust. 1 lit. b) – w terminie dwóch miesięcy od dnia, w którym wpłynął wniosek o odnośne dane.

a)

mogą dla ochrony interesu zawodowego osób, które gromadziły dane, wstrzymać przekazanie danych użytkownikom końcowym na okres trzech lat od dnia zgromadzenia danych. Państwa członkowskie informują użytkowników końcowych i Komisję o wszelkich takich decyzjach. W należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może zezwolić na przedłużenie tego okresu;

b)

zapewniają, aby – jeżeli upłynął wspomniany trzyletni okres – dane zostały dostarczone użytkownikom końcowym w terminie dwóch miesięcy od dnia, w którym wpłynął wniosek o odnośne dane.

a)

istnieje ryzyko, że osoby fizyczne lub podmioty prawne zostaną zidentyfikowane, w którym to przypadku państwo członkowskie może zaproponować alternatywne sposoby spełnienia potrzeb użytkownika końcowego, które zapewnią anonimowość;

b)

zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 22 ust. 3;

c)

dane te są dostępne w innej formie lub w innym formacie i użytkownicy końcowi mogą w prosty sposób je uzyskać.

a)

wykorzystują dane jedynie do celu wskazanego w ich wniosku zgodnie z art. 18;

b)

należycie podają źródła danych;

c)

odpowiadają za prawidłowe i odpowiednie wykorzystywanie danych z punktu widzenia etyki naukowej;

d)

informują Komisję i odnośne państwa członkowskie o wszelkich przypuszczalnych problemach z danymi;

e)

dostarczają odnośnym państwom członkowskim i Komisji odniesień do wyników, które osiągnięto dzięki korzystaniu z danych;

f)

nie przekazują otrzymanych danych stronom trzecim bez zgody odnośnego państwa członkowskiego;

g)

nie sprzedają danych stronom trzecim.

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/13

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/15

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1109/2007 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 137/2008 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/17

(1)

Panel ds. dodatków do żywności, aromatów, substancji pomagających w przetwarzaniu i materiałów pozostających w kontakcie z żywnością pełni kluczową rolę w dziedzinie bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego i ochrony konsumenta.

(2)

Doświadczenie wskazuje, że od czasu powołania panel ten otrzymał prawie 50 % łącznej liczby zleceń przesłanych do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). Pomimo przyjmowania licznych opinii naukowych w ciągu roku panel napotyka trudności w zarządzaniu swoim obciążeniem pracą.

(3)

W związku z przyjęciem nowych aktów prawnych o charakterze pionowym w dziedzinie witamin i minerałów dodawanych do żywności oraz w zakresie dodatków do żywności, aromatów i enzymów spożywczych w przyszłości spodziewany jest wzrost ilości zleceń otrzymywanych przez panel.

(4)

W związku z tym konieczne jest zastąpienie panelu dwoma nowymi panelami, odpowiednio noszącymi nazwę „Panel ds. dodatków do żywności i składników pokarmowych dodawanych do żywności” oraz „Panel ds. materiałów pozostających w kontakcie z żywnością, enzymów, aromatów oraz substancji pomagających w przetwarzaniu”.

(5)

Podział odpowiedzialności pomiędzy oba nowe panele powinien gwarantować, że kompetencje każdego panelu korespondują z odpowiednim zakresem uprawnień i przyczyniają się do lepszego zrównoważenia pracy. Procedury obowiązujące w ramach komitetu naukowego i paneli EFSA powinny gwarantować elastyczną współpracę oraz zharmonizowane metody działania.

(6)

W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 178/2002 powinno zostać odpowiednio zmienione.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

litera a) otrzymuje brzmienie:

2)

dodaje się lit. j) w brzmieniu:

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/18

(1)

Wszystkie substancje farmakologicznie czynne stosowane we Wspólnocie w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do podawania zwierzętom, od których lub z których pozyskuje się żywność, powinny być oceniane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90.

(2)

Do Europejskiej Agencji Leków został złożony wniosek o ustanowienie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (zwanych dalej „NDP”) dla gamitromycyny, antybiotyku z grupy makrolidów. W swojej pierwszej opinii Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych (zwany dalej „KWPL”) ustalił całkowite dopuszczalne dzienne pobranie (zwane dalej „DDP”) wynoszące 370 μg na osobę jako podstawę do obliczenia NDP. Ustalenie zostało dokonane na podstawie mikrobiologicznego DDP. NDP dla nerek i wątroby zostały ustalone odpowiednio na poziomie 100 i 200 μg/kg. Wnioskodawca wniósł odwołanie od pierwszej opinii, nie zgadzając się zarówno z ustalonym mikrobiologicznym DDP, jak i z NDP ustalonymi przez KWPL dla wątroby i nerek. Zażądał on zmiany całkowitego DDP do wartości 600 μg na osobę, co odpowiada toksykologicznemu DDP. Ponadto zażądał, aby w przypadku, gdy całkowite DDP nie zostanie zmienione do wartości 600 μg na osobę, KWPL rozważył obniżenie o połowę NDP dla nerek i wątroby. Uwzględniając odwołanie, KWPL zgodził się w swej ostatecznej opinii na zmianę mikrobiologicznego DDP oraz tym samym na zmianę całkowitego DDP dla gamitromycyny do wartości 600 μg na osobę. KWPL postanowił, że należy ustalić tymczasowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości dla gamitromycyny. W związku z tym uważa się za właściwe włączenie tej substancji do załącznika III do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 w odniesieniu do bydła, w odniesieniu do tłuszczu, wątroby i nerek, z wyłączeniem zwierząt dostarczających mleka przeznaczonego do spożycia przez ludzi. Tymczasowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości wygasną z dniem 1 lipca 2009 r.

(3)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2377/90.

(4)

Przed rozpoczęciem stosowania niniejszego rozporządzenia należy przewidzieć odpowiedni okres w celu umożliwienia państwom członkowskim dostosowania pozwoleń na dopuszczenie do obrotu omawianych weterynaryjnych produktów leczniczych, wydanych zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (2), gdy takie dostosowanie okaże się konieczne w świetle niniejszego rozporządzenia.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/21

(1)

W oparciu o informacje przekazane przez właściwe organy Komisja stwierdza, że pozwolenia na przywóz w odniesieniu do ryżu półbielonego lub bielonego objętego kodem CN 1006 30 zostały wydane dla ilości 192 418 ton na okres od dnia 1 września 2007 r. do dnia 29 lutego 2008 r. Należy zatem zmienić należność przywozową za ryż półbielony lub bielony objęty kodem CN 1006 30.

(2)

Ustalenie należności musi nastąpić w terminie 10 dni od zakończenia wskazanego wyżej okresu. Zatem niniejsze rozporządzenie powinno niezwłocznie wejść w życie,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/22

(1)

Decyzją z dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

W imieniu Wspólnoty Komisja wynegocjowała umowę z Republiką Malediwów dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i wytycznymi zawartymi w załączniku do decyzji z dnia 5 czerwca 2003 r.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2006/695/WE (2).

(4)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/23

(1)

Decyzją z dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty Umowę z Gruzją dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i wytycznymi określonymi w załączniku do decyzji z dnia 5 czerwca 2003 r.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2006/357/WE (2).

(4)

Umowa ta powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/24

(1)

Decyzją z dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

W imieniu Wspólnoty Komisja wynegocjowała umowę z Republiką Mołdowy dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w załączniku do decyzji z dnia 5 czerwca 2003 r.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2006/345/WE (2).

(4)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/25

(1)

Decyzją z dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty umowę z Republiką Libanu dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w załączniku do decyzji z dnia 5 czerwca 2003 r.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie zgodnie z decyzją Rady 2006/543/WE (2).

(4)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/26

(1)

Decyzją z dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty Umowę ze Wschodnią Republiką Urugwaju dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w załączniku do decyzji z dnia 5 czerwca 2003 r.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty z zastrzeżeniem możliwości zawarcia jej w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2006/848/WE (2).

(4)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/27

(1)

Decyzją z dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty umowę z Republiką Chorwacji dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w załączniku do decyzji z dnia 5 czerwca 2003 r.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty z zastrzeżeniem możliwości zawarcia jej w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2006/370/WE (2).

(4)

Niniejsza umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/28

(1)

Decyzją z dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

W imieniu Wspólnoty Komisja wynegocjowała umowę z Rządem Republiki Singapuru dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w załączniku do decyzji z dnia 5 czerwca 2003 r.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2006/592/WE (2).

(4)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/29

(1)

Dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty Umowę z Republiką Kirgiską dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych („Umowę”) zgodnie z mechanizmami i wytycznymi zawartymi w załączniku do decyzji Rady upoważniającej Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty Europejskiej, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2007/470/WE (1).

(4)

Niniejsza umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/30

(1)

Dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty umowę z rządem Malezji dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych („umowę”) zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w załączniku do decyzji Rady upoważniającej Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty Europejskiej, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją 2007/210/WE (1).

(4)

Umowę należy zatwierdzić,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/31

(1)

Dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

W imieniu Wspólnoty Komisja wynegocjowała Umowę z Republiką Paragwaju dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych („Umowę”) zgodnie z mechanizmami i wytycznymi zawartymi w załączniku do decyzji Rady upoważniającej Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2007/323/WE (1).

(4)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/32

(1)

Dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty umowę z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych („umowę”) zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w załączniku do decyzji Rady upoważniającej Komisję do otwarcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty Europejskiej, z zastrzeżeniem możliwości zawarcia jej w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady 2006/550/WE (1).

(4)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/33

(1)

Protokół do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Arabską Republiką Egiptu, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej został podpisany w imieniu Wspólnoty Europejskiej i jej państw członkowskich w dniu 26 listopada 2007 r.

(2)

Protokół ten powinien zostać zatwierdzony,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/34

(1)

W dniu 11 października 1999 r. Euratex – Europejska Organizacja ds. Odzieży i Wyrobów Tekstylnych (European Apparel and Textile Organisation) złożyła skargę zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 3286/94 (zwanego dalej „rozporządzeniem”) w imieniu członków organizacji eksportujących do Argentyny lub mających taki zamiar.

(2)

Skarżący twierdził, że sprzedaż wyrobów włókienniczych i odzieżowych ze Wspólnoty do Argentyny napotyka szereg przeszkód w handlu w rozumieniu art. 2 ust. 1 wymienionego wyżej rozporządzenia, tzn. „praktyki handlowe przyjęte lub utrzymywane przez państwo trzecie, w stosunku do których zasady handlu międzynarodowego ustanawiają prawo do wszczęcia postępowania”. Domniemane przeszkody w handlu:

(3)

Skarżący twierdził również, że praktyki te powodowały niekorzystne skutki w handlu, w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia.

(4)

W związku z tym Komisja zdecydowała, po konsultacjach z Komitetem Doradczym ustanowionym na mocy rozporządzenia, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie procedury badawczej w celu rozważenia stanu prawnego i faktycznego podniesionych kwestii. W konsekwencji procedura badawcza została wszczęta dnia 27 listopada 1999 r. (2).

(5)

W 2000 r. badanie w sprawie świadectwa pochodzenia wykazało, że uciążliwe wymogi okazały się naruszać art. VIII ust. 3 i art. X Układu GATT 1994, art. 7 ust. 1 Porozumienia WTO w sprawie wyrobów włókienniczych oraz odzieżowych oraz że naruszają zalecenia zawarte w art. VIII ust. 1 lit. c) Układu GATT 1994. Środki dotyczące wymogu etykietowania okazały się naruszać art. 2 ust. 2 Porozumienia WTO w sprawie barier technicznych w handlu i naruszają zalecenia zawarte w art. VIII ust. 1 lit. c) Układu GATT 1994. Odnośnie do formularza deklaracji składu wyrobu okazało się, że wymóg ten jest niezgodny z art. 2 Porozumienia WTO w sprawie licencjonowania przywozu. Jeśli chodzi o procedurę kontroli minimalnych wartości celnych, służby Komisji nie mogły zająć ostatecznego stanowiska z powodu wprowadzenia ostatnio nowego prawa regulującego tę kwestię. W kwestii procedur kontrolnych przed wysyłką nie stwierdzono pogwałcenia jakichkolwiek szczególnych postanowień Porozumienia WTO w sprawie inspekcji przedwysyłkowej. Jednakże nie wydaje się, aby wymóg ten odpowiadał celowi i duchowi Porozumienia. W końcu nie stwierdzono naruszenia zasad WTO odnośnie do podatku „statystycznego”, zaś kwestia dyskryminującego VAT została już potraktowana w ramach innej procedury TBR (rozporządzenie w sprawie przeszkód w handlu) dotyczącej przywozu wykończonych skóry do Argentyny (3).

(6)

Procedura badawcza wykazała również, że środki poddane badaniu, w ujęciu łącznym, spowodowały niekorzystne skutki w handlu lub zagrażały ich spowodowaniem, w zrozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia.

(7)

Po zakończeniu dochodzenia rozpoczęła się wieloletnia dyskusja z władzami argentyńskimi w celu osiągnięcia polubownej ugody mającej na celu zniesienie lub stopniowe złagodzenie wyżej wymienionych przeszkód w handlu.

(8)

Jeśli chodzi o praktyki ustalania wartości celnej sytuacja uległa w ostatnich latach poprawie. Nastąpiło zwiększenie przejrzystości, od kiedy producenci i eksporterzy europejscy mogą uczestniczyć w wyznaczaniu szacunkowych wartości w procedurze określania wartości celnej. Kontrole przedwysyłkowe zostały wycofane, zaś wymóg przedstawienia formularza deklaracji składu wyrobu nie wydaje się stwarzać jakiegokolwiek problemu eksporterom.

(9)

W kwestii świadectwa pochodzenia osiągnięto znaczny postęp od momentu przyjęcia Instruccion General No 9/2002 de la Direccion General de Aduanas w dniu 8 lutego 2002 r. Do niedawna główną pozostającą przeszkodą w handlu stojącą przed europejskim przemysłem był wymóg, w przypadku handlu trójkątnego, przedstawienia władzom argentyńskim nie tylko świadectwa pochodzenia, lecz również faktury między producentem towarów pochodzących z krajów trzecich a eksporterem w kraju wysyłki. Wymóg ten wiązał się z kwestią poufności oryginalnej transakcji. Dzięki przyjęciu Nota External No 3/07 de Administracion Federal de Ingresos Publicos (Subdireccion general tecnico legal aduanera) Argentyna skutecznie uchyliła wymóg dostarczania kopii oryginalnej faktury, co zostało obecnie zastąpione świadectwem wystawionym przez właściwe organy kraju wysyłki, np. izbę handlową, a następnie poświadczonego przez kraj wysyłki w konsulacie Argentyny.

(10)

Odnośnie do wymogu etykietowania związanego z obowiązkowym naszywaniem znaczków skarbowych władze Argentyny poinformowały, że koszty takiego wymogu w porównaniu z wartością wysyłki są bardzo niskie. W związku z tym okazuje się, że ewentualne niekorzystne skutki tej pozostałej przeszkody w handlu nie mają i nie mogą mieć materialnego wpływu na gospodarkę Wspólnoty lub regionu Wspólnoty ani na sektor produkcji wyrobów włókienniczych.

(11)

W świetle powyższej analizy uznaje się, że procedura badawcza doprowadziła do satysfakcjonującej sytuacji odnośnie do domniemanych przeszkód w handlu wymienionych w skardze Eurateksu lub że, w przypadku przyszywania znaczków skarbowych, badane środki nie mają same w sobie materialnego wpływu na regiony Wspólnoty Europejskiej produkujące wyroby włókiennicze. Należy w związku z tym zakończyć procedurę badawczą zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia.

(12)

Zasięgnięto opinii Komitetu Doradczego w zakresie środków przewidzianych w niniejszej decyzji,

5.3.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 60/36

(1)

Artykuł 2 ust. 2, art. 3 ust. 4, art. 4 ust. 5, art. 6 ust. 4, art. 8 ust. 3 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1042/2006 upoważniają Komisję do wyznaczenia organu do celów określonych w tych artykułach.

(2)

Zgodnie z art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 768/2005 z dnia 26 kwietnia 2005 r. ustanawiającego Wspólnotową Agencję Kontroli Rybołówstwa oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2847/93 ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (3) zadania Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa (CFCA) polegają, między innymi, na pomaganiu państwom członkowskim w przekazywaniu Komisji informacji na temat działalności połowowej oraz na temat kontroli i inspekcji, jak również na uczestniczeniu w pracach państw członkowskich i Komisji dotyczących badań i rozwoju technik kontroli i inspekcji.

(3)

W związku z tym należy wyznaczyć CFCA jako organ, o którym mowa w art. 2 ust. 2, art. 3 ust. 4, art. 4 ust. 5, art. 6 ust. 4, art. 8 ust. 3 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1042/2006.

(4)

Artykuł 6 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1042/2006 stanowi, że po sporządzeniu wstępnego wykazu wspólnotowych inspektorów i środków inspekcji, uprawnionych do przeprowadzania inspekcji zgodnie z art. 28 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, Komisja wprowadza zmiany do wykazu do dnia 31 grudnia każdego roku na podstawie informacji otrzymanych od państw członkowskich.

(5)

Należy zatem zmienić wykaz wspólnotowych inspektorów i środków inspekcji przyjęty decyzją Komisji 2007/166/WE (4).

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

a)

otrzymywania decyzji o zezwoleniach zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1042/2006;

b)

działania w charakterze punktu kontaktowego zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1042/2006;

c)

żądania i otrzymywania raportów i sprawozdań zgodnie z art. 4 ust. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1042/2006;

d)

publikowania wykazu wspólnotowych inspektorów i środków inspekcji, jak również wprowadzonych w nim zmian, zgodnie z art. 6 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1042/2006;

e)

wydawania dokumentów identyfikacyjnych zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1042/2006;

f)

żądania i otrzymywania raportów i sprawozdań zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1042/2006.