27.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 52/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

27.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 52/3

(1)

W rezolucji z dnia 7 lutego 1994 r. w sprawie rozwoju usług pocztowych Wspólnoty (4) Rada określiła, jako jeden z głównych celów polityki pocztowej Wspólnoty, pogodzenie stopniowego, kontrolowanego otwarcia rynku pocztowego na konkurencję z trwałą gwarancją świadczenia usługi powszechnej.

(2)

Dyrektywa 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług (5) ustanowiła ramy regulacyjne dla sektora pocztowego na poziomie Wspólnoty, w tym środki gwarantujące powszechną usługę pocztową, jak i wyznaczenie maksymalnych granic usług pocztowych, które państwa członkowskie mogą zastrzec dla swojego(-ich) operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną z zamiarem utrzymania usługi powszechnej, które to ograniczenia mają być redukowane stopniowo i progresywnie, oraz harmonogram działań związanych z podejmowaniem decyzji o dalszym otwarciu rynku na konkurencję w celu stworzenia rynku wewnętrznego usług pocztowych.

(3)

Artykuł 16 Traktatu podkreśla znaczenie, jakie usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym mają dla wspólnych wartości Unii Europejskiej, a także ich rolę w promowaniu spójności społecznej i terytorialnej. Stwierdza się w nim, że należy dołożyć starań, by takie usługi były świadczone na podstawie zasad i na warunkach, które pozwolą im wypełniać ich misje.

(4)

Pozytywna rola usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym została podkreślona w specjalnym wydaniu Eurobarometru nr 219 z października 2005 r., w którym podano, że usługi pocztowe są w UE, przy 77 % wskazań respondentów, najbardziej cenionymi przez użytkowników usługami świadczonymi w ogólnym interesie gospodarczym.

(5)

Jako istotny instrument komunikacji i wymiany informacji usługi pocztowe spełniają kluczową rolę w osiąganiu spójności społecznej, gospodarczej i terytorialnej Unii. Sieci pocztowe mają istotny wymiar terytorialny i społeczny, który umożliwia powszechny dostęp do podstawowych usług lokalnych.

(6)

Środki w dziedzinie usług pocztowych powinny być tak skonstruowane, by zadania Wspólnoty wynikające z art. 2 Traktatu, a mianowicie popieranie w całej Wspólnocie harmonijnego, zrównoważonego i stałego rozwoju działalności gospodarczej, wysokiego poziomu zatrudnienia i ochrony socjalnej, stałego i nieinflacyjnego wzrostu, wysokiego stopnia konkurencyjności i konwergencji dokonań gospodarczych, podwyższania poziomu i jakości życia, spójności gospodarczej i społecznej oraz solidarności między państwami członkowskimi, także zostały zrealizowane jako cele.

(7)

Europejskie rynki pocztowe przeszły w ostatnich latach radykalne zmiany, których siłą napędową był rozwój technologiczny i zwiększona konkurencja wynikająca z deregulacji. W związku z globalizacją niezbędne jest przyjęcie postawy sprzyjającej działaniom i rozwojowi, tak aby zapewnić obywatelom Unii korzyści wypływające z tych zmian.

(8)

W konkluzjach dotyczących śródokresowego przeglądu realizacji strategii lizbońskiej Rada Europejska w dniach 22 i 23 marca 2005 r. potwierdziła znaczenie budowy rynku wewnętrznego jako narzędzia wspierania wzrostu, pozwalającego na tworzenie liczniejszych i lepszych miejsc pracy oraz istotną rolę, jaką w konkurencyjnej i dynamicznej gospodarce mają do odegrania efektywne usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym. Konkluzje te dotyczą także usług pocztowych jako istotnego narzędzia komunikacji, handlu oraz spójności społecznej i terytorialnej.

(9)

W swojej rezolucji z dnia 2 lutego 2006 r. w sprawie stosowania dyrektywy pocztowej (6) Parlament Europejski podkreślił społeczną i gospodarczą wagę efektywnych usług pocztowych oraz ich zasadniczą rolę w ramach strategii lizbońskiej, zaznaczając, że podjęte dotychczas reformy wpłynęły na znaczącą poprawą sytuacji w sektorze pocztowym, a także wzrost jakości, większą efektywność oraz ukierunkowanie na użytkowników. W związku z rozbieżnym niekiedy rozwojem sytuacji w zakresie obowiązków świadczenia usługi powszechnej w państwach członkowskich Parlament Europejski zwrócił się w tej rezolucji do Komisji o skupienie wysiłków przy redagowaniu badania perspektywicznego w szczególności na jakości świadczenia usługi powszechnej i jej przyszłym finansowaniu oraz o zaproponowanie w ramach tego badania definicji, zakresu i odpowiedniego finansowania usługi powszechnej.

(10)

Zgodnie z dyrektywą 97/67/WE przeprowadzono badanie perspektywiczne oceniające w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego wpływ pełnego urzeczywistnienia wewnętrznego rynku pocztowego Wspólnoty w 2009 roku na usługę powszechną. Komisja przeprowadziła również szczegółowy przegląd sektora pocztowego Wspólnoty, w tym poprzez zlecenie badań rozwoju sytuacji w tym sektorze pod względem gospodarczym, społecznym i technologicznym, a ponadto przeprowadziła szerokie konsultacje z zainteresowanymi stronami.

(11)

W badaniu perspektywicznym stwierdzono, że podstawowy cel, jakim jest zagwarantowanie stałego świadczenia usługi powszechnej odpowiadającej normie jakości zdefiniowanej przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 97/67/WE, może zostać osiągnięty w całej Wspólnocie do 2009 roku bez potrzeby stosowania zastrzeżonego obszaru.

(12)

Progresywne i stopniowe otwarcie rynków pocztowych na konkurencję dało operatorom świadczącym usługę powszechną wystarczający czas na przeprowadzenie niezbędnych działań modernizacyjnych i restrukturyzacyjnych koniecznych do tego, aby zapewnić ich długoterminową żywotność w nowych warunkach rynkowych oraz pozwoliło państwom członkowskim na dostosowanie systemów regulacyjnych do bardziej otwartego środowiska. Państwa członkowskie mogą ponadto wykorzystać możliwość oferowaną przez okres transpozycji, a także długi czas niezbędny do wprowadzenia rzeczywistej konkurencji, aby odpowiednio do potrzeb kontynuować modernizację i restrukturyzację operatorów świadczących usługę powszechną.

(13)

Badanie perspektywiczne wykazało, że stosowanie zastrzeżonego obszaru nie powinno już być preferowanym rozwiązaniem w zakresie finansowania usługi powszechnej. Ocena ta uwzględnia interes Wspólnoty i jej państw członkowskich związany z urzeczywistnieniem rynku wewnętrznego i jego potencjał w zakresie wzrostu i zatrudnienia, a także zapewnienie wszystkim użytkownikom dostępności efektywnej usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym. Właściwe jest zatem potwierdzenie ostatecznej daty urzeczywistnienia rynku wewnętrznego usług pocztowych.

(14)

W sektorze pocztowym występuje wiele czynników stymulujących zmiany, zwłaszcza popyt i zmieniające się potrzeby użytkowników, zmiany organizacyjne, automatyzacja i wprowadzanie nowych technologii, upowszechnianie elektronicznych środków komunikacji oraz otwarcie rynku. W celu sprostania konkurencji i nowym wymaganiom konsumentów oraz zapewnienia nowych źródeł finansowania, operatorzy świadczący usługi pocztowe mogą różnicować swoje działania, świadcząc usługi elektroniczne dla firm lub inne usługi społeczeństwa informacyjnego.

(15)

Operatorzy świadczący usługi pocztowe, w tym wyznaczeni operatorzy świadczący usługę powszechną, są zachęcani do zwiększania wydajności przez podejmowanie nowych konkurencyjnych wyzwań (jak technologie cyfrowe i komunikacja elektroniczna) różniących się od tradycyjnych usług pocztowych, co samo w sobie przyczyni się do znacznego wzrostu konkurencyjności.

(16)

Pełne otwarcie rynku pomoże zwiększyć ogólne rozmiary rynków pocztowych; przyczyni się ono dodatkowo do utrzymania trwałości i jakości zatrudnienia przez operatorów świadczących usługę powszechną, a także ułatwi tworzenie nowych miejsc pracy przez innych operatorów, nowych uczestników rynku oraz podmioty prowadzące powiązaną działalność gospodarczą. Niniejsza dyrektywa nie narusza kompetencji państw członkowskich w zakresie regulacji warunków zatrudnienia w sektorze usług pocztowych, jednakże regulacje te nie mogą prowadzić do nieuczciwej konkurencji. Przygotowując otwarcie rynku usług pocztowych, należy wziąć pod uwagę kwestie społeczne.

(17)

Samego przemieszczania nie należy uznawać za usługę pocztową. Za przesyłkę z korespondencją można uznać przesyłkę reklamową składającą się wyłącznie z materiałów reklamowych, marketingowych lub promocyjnych i zawierającą identyczny przekaz, poza imieniem i nazwiskiem adresata, adresem i numerem identyfikacyjnym.

(18)

Zwiększona konkurencyjność powinna ponadto umożliwić sektorowi pocztowemu integrację z alternatywnymi metodami komunikacji i pozwolić zwiększać jakość usług świadczonych coraz bardziej wymagającym użytkownikom.

(19)

Sieci pocztowe na obszarach wiejskich, między innymi w górach i regionach wyspiarskich, odgrywają ważną rolę w procesie włączania działalności gospodarczej do narodowej/globalnej gospodarki i w zachowywaniu spójności pod względem społecznym i pod względem zatrudnienia. Ponadto urzędy pocztowe na obszarach wiejskich, znajdujące się w regionach oddalonych, mogą zapewnić istotną sieć infrastruktury umożliwiającej dostęp do nowych usług komunikacji elektronicznej.

(20)

Rozwój sytuacji na sąsiednich rynkach komunikacyjnych miał zróżnicowany wpływ na różne regiony Wspólnoty, segmenty społeczeństwa i korzystanie z usług pocztowych. Należy utrzymać spójność terytorialną i społeczną, a ze względu na to, że wykorzystując elastyczność zapewnioną przez dyrektywę 97/67/WE, państwa członkowskie mogą dostosowywać poszczególne cechy usług w sposób odpowiadający miejscowym potrzebom, właściwe jest pełne utrzymanie usługi powszechnej oraz powiązanych wymogów w zakresie jakości, określonych w dyrektywie 97/67/WE. Należy wyjaśnić, zgodnie z obowiązującymi praktykami, że państwa członkowskie powinny zapewnić przyjmowanie i doręczanie przesyłek tylko w te dni robocze, które zgodnie z krajowym ustawodawstwem nie są dniami świątecznymi. W celu zagwarantowania, że otwarcie rynku w dalszym ciągu będzie przynosić korzyści wszystkim użytkownikom, zwłaszcza konsumentom oraz małym i średnim przedsiębiorstwom, państwa członkowskie powinny monitorować i nadzorować rozwój sytuacji rynkowej. Powinny one przyjmować odpowiednie środki regulacyjne, dostępne na mocy dyrektywy 97/67/WE, gwarantujące, że dostępność usług pocztowych nadal będzie zaspokajać potrzeby użytkowników, w tym, w razie potrzeby, przez zapewnienie minimalnej liczby usług w jednym punkcie dostępu oraz, w szczególności, że punkty dostępu do usług pocztowych są na obszarach wiejskich i oddalonych, rozmieszczone z odpowiednią gęstością.

(21)

Usługa powszechna gwarantuje z reguły jedno przyjmowanie i jedno doręczenie do domu lub siedziby każdej osoby fizycznej lub prawnej każdego dnia roboczego, nawet w oddalonych i słabo zaludnionych obszarach.

(22)

Świadczenie usług pocztowych wysokiej jakości przyczynia się istotnie do osiągnięcia spójności społecznej i terytorialnej. Handel elektroniczny stwarza w szczególności dla obszarów oddalonych i słabo zaludnionych nowe możliwości uczestnictwa w życiu gospodarczym, czego istotnym warunkiem jest świadczenie dobrych usług pocztowych.

(23)

Dyrektywa 97/67/WE stanowi, że preferowane jest świadczenie usługi powszechnej przez wyznaczenie operatorów świadczących usługę powszechną. Państwa członkowskie mogą wymagać, aby usługi powszechne były świadczone na całym terytorium kraju. Większa konkurencja i szerszy wybór oznaczają, że państwa członkowskie powinny dysponować większą elastycznością w zakresie ustalania najbardziej efektywnego i odpowiedniego mechanizmu gwarantującego dostępność usługi powszechnej przy jednoczesnym poszanowaniu zasad obiektywności, przejrzystości, niedyskryminacji, proporcjonalności oraz minimalizacji zakłóceń na rynku, co jest niezbędne do zapewnienia swobodnego świadczenia usług pocztowych na rynku wewnętrznym. Państwa członkowskie mogą zastosować jedno z następujących rozwiązań lub ich kombinację: zapewnienie usługi powszechnej przez siły rynku, wyznaczenie jednego lub kilku przedsiębiorstw świadczących różne elementy usługi powszechnej lub świadczących tę usługę na różnych częściach terytorium oraz ogłaszanie zamówień publicznych na usługi.

Jeżeli państwo członkowskie decyduje się na wyznaczenie jednego lub kilku przedsiębiorstw w celu świadczenia usługi powszechnej lub różnych składników takiej usługi, należy zagwarantować, że wymogi dotyczące jakości takiej usługi zostaną nałożone w sposób przejrzysty i proporcjonalny na operatorów świadczących usługę powszechną. Jeżeli państwo członkowskie wyznaczy więcej niż jedno przedsiębiorstwo, powinno zapewnić brak nakładania się obowiązków świadczenia usługi powszechnej.

(24)

Ważne jest, aby użytkownicy byli w pełni informowani o świadczonych usługach powszechnych oraz aby operatorzy świadczący usługi pocztowe byli informowani o prawach i obowiązkach operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną. Państwa członkowskie powinny zapewnić pełne informowanie użytkowników o cechach i dostępności poszczególnych świadczonych usług. Państwa członkowskie powinny zapewnić dostępność wszelkich takich informacji. Jest jednakże właściwe, w zgodzie z zasadą zwiększonej elastyczności w stosunku do państw członkowskich w zakresie zapewniania świadczenia usługi powszechnej sposobami innymi niż wyznaczanie operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną, aby państwa członkowskie dysponowały elastycznością w zakresie decydowania, jak udostępnić społeczeństwu informacje o usłudze powszechnej.

(25)

W świetle przeprowadzonych badań i w celu uwolnienia pełnego potencjału rynku wewnętrznego usług pocztowych właściwe jest zaprzestanie stosowania zastrzeżonego obszaru i szczególnych praw jako sposobów zapewnienia finansowania usługi powszechnej.

(26)

W przypadku niektórych państw członkowskich konieczne może być nadal zewnętrzne finansowanie pozostałych kosztów netto usługi powszechnej. Należy zatem wyraźnie sprecyzować dostępne możliwości w celu zapewnienia finansowania usługi powszechnej w stopniu, w jakim jest to potrzebne i odpowiednio uzasadnione, przy jednoczesnym pozostawieniu państwom członkowskim wyboru stosowanych mechanizmów finansowania. Możliwości te obejmują wykorzystanie procedur zamówień publicznych, w tym dialogu konkurencyjnego lub procedur negocjacyjnych z publikacją lub bez publikacji ogłoszenia o zamówieniu, przewidzianych w dyrektywach o zamówieniach publicznych oraz jeżeli obowiązki związane ze świadczeniem usługi powszechnej pociągają za sobą koszty netto usługi powszechnej i stanowią nieuzasadnione obciążenie dla wyznaczonego operatora świadczącego usługę powszechną, rekompensatę ze środków publicznych oraz przejrzyste dzielenie kosztów między operatorów lub użytkowników poprzez wnoszenie składki na rzecz funduszu kompensacyjnego. Państwa członkowskie mogą stosować inne sposoby finansowania, na jakie zezwala prawo wspólnotowe, takie jak podjęcie, w razie konieczności, decyzji o przeznaczeniu całości lub części zysków pochodzących z innych rodzajów działalności operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną poza zakresem usługi powszechnej na finansowanie kosztów netto usługi powszechnej, jeżeli jest to zgodne z Traktatem. Bez uszczerbku dla spoczywającego na państwach członkowskich obowiązku poszanowania postanowień Traktatu odnoszących się do pomocy państwa, w tym obowiązujących w tym kontekście szczegółowych wymogów dotyczących powiadamiania, państwa członkowskie mogą informować Komisję o mechanizmach finansowania wykorzystywanych do pokrycia jakichkolwiek kosztów netto usługi powszechnej, co powinno być odzwierciedlone w sprawozdaniu ze stosowania dyrektywy 97/67/WE, które Komisja ma przedstawiać regularnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(27)

Operatorzy świadczący usługi pocztowe mogą być zobowiązani do wnoszenia wkładu na rzecz finansowania usługi powszechnej, jeśli przepisy przewidują fundusz kompensacyjny. W celu ustalenia, od których przedsiębiorstw można wymagać wnoszenia wkładu na rzecz funduszu kompensacyjnego, państwa członkowskie powinny rozważyć, czy usługi świadczone przez takie przedsiębiorstwa mogą być z punktu widzenia użytkownika uważane za usługi wchodzące w zakres usługi powszechnej w związku z tym, że są one wymienne w wystarczającym stopniu z usługą powszechną przy uwzględnieniu charakterystyki takich usług, w tym czynników wartości dodanej, jak również przeznaczenia i cen. Usługi te nie muszą koniecznie obejmować wszystkich cech usługi powszechnej, takich jak codzienne doręczanie lub zasięg ogólnokrajowy.

(28)

W celu stosowania zasady proporcjonalności przy określaniu udziału przedsiębiorstw w kosztach świadczenia usługi powszechnej w państwie członkowskim, państwa członkowskie powinny stosować przejrzyste i niedyskryminujące kryteria, takie jak udział tych przedsiębiorstw w działalności wchodzącej w zakres świadczenia usługi powszechnej w danym państwie członkowskim. Państwa członkowskie mogą wymagać od operatorów, których dotyczy obowiązek wnoszenia wkładu do funduszu kompensacyjnego, aby zastosowali odpowiednią rozdzielność księgową, tak aby zapewnić funkcjonowanie funduszu.

(29)

Zasady przejrzystości, niedyskryminacji i proporcjonalności zawarte obecnie w dyrektywie 97/67/WE powinny nadal mieć zastosowanie do wszelkich mechanizmów finansowania i wszelkie decyzje w tym obszarze powinny być oparte na przejrzystych, obiektywnych i weryfikowalnych kryteriach. W szczególności koszt netto świadczenia usługi powszechnej obliczany jest, pod nadzorem krajowego organu regulacyjnego, jako różnica między kosztami netto ponoszonymi przez wyznaczonego operatora świadczącego usługę powszechną, objętego obowiązkiem świadczenia tej usługi, a kosztami, w przypadku gdy operator nie jest objęty tym obowiązkiem. Wyliczenie to uwzględnia wszystkie inne istotne elementy, w tym wszelkie korzyści rynkowe dla operatora świadczącego usługi pocztowe wyznaczonego do świadczenia usługi powszechnej, prawo do rozsądnego zysku i zachęty do zwiększania efektywności pod względem kosztów.

(30)

W przypadku gdy państwa członkowskie podejmą decyzję o publicznym udostępnieniu na ich terytorium dodatkowych lub komplementarnych usług, z wyjątkiem usług związanych z obowiązkiem świadczenia usług powszechnych, zgodnie z definicją w niniejszej dyrektywie, takich jak doręczanie emerytur i rent oraz przekazów pocztowych na obszarach wiejskich, usługi te nie powinny podlegać żadnym mechanizmom kompensacyjnym wymagającym wkładu od konkretnych przedsiębiorstw. W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą przyznać środki finansowe na takie dodatkowe lub komplementarne usługi zgodnie z zawartymi w Traktacie przepisami odnoszącymi się do pomocy państwa. Poza przypadkiem operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną wydawanie zezwoleń nie może zależeć od obowiązku świadczenia takich dodatkowych usług.

(31)

Tym państwom członkowskim, które przystąpiły do Unii po wejściu w życie dyrektywy 2002/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. zmieniającej dyrektywę 97/67/WE w zakresie dalszego otwarcia na konkurencję wspólnotowych usług pocztowych (7) i mogły napotkać szczególne trudności ze sprawnym dostosowaniem swoich rynków pocztowych z uwagi na to, że dołączyły do procesu reformy pocztowej w późniejszym okresie, oraz niektórym państwom członkowskim o niskiej liczbie ludności i zajmującym niewielki obszar geograficzny, których usługi pocztowe mają szczególne cechy, lub też o wyjątkowo trudnej topografii, charakteryzującym się ogromną liczbą wysp, należy umożliwić przełożenie na późniejszy termin, w ograniczonym okresie, daty wdrożenia niniejszej dyrektywy, tak aby utrzymać usługi zastrzeżone dla operatorów świadczących usługę powszechną, pod warunkiem zawiadomienia o tym Komisji. Uwzględniając ten szczególny charakter takiej możliwości, należy również dać tym państwom członkowskim, które całkowicie otworzyły swoje rynki, możliwość nieudzielania monopolom funkcjonującym w innych państwach członkowskich zezwolenia na prowadzenie działalności na ich terytorium – w tym ograniczonym okresie i w odniesieniu do ograniczonej liczby usług.

(32)

Komisja powinna udzielać państwom członkowskim pomocy w odniesieniu do różnych aspektów wdrażania niniejszej dyrektywy, w tym w odniesieniu do obliczania wszelkich kosztów netto. Ponadto współpraca między krajowymi organami regulacyjnymi nad dalszym rozwojem wzorców odniesienia i wskazówek w tej dziedzinie powinna przyczynić się do zharmonizowanego stosowania niniejszej dyrektywy.

(33)

Państwa członkowskie powinny mieć prawo do stosowania zezwoleń ogólnych i koncesji indywidualnych, gdy jest to uzasadnione i proporcjonalne do założonego celu. Niemniej jednak, jak wynika z trzeciego sprawozdania dotyczącego stosowania dyrektywy 97/67/WE, niezbędna wydaje się dalsza harmonizacja wprowadzanych warunków, która pozwoli na ograniczenie nieuzasadnionych barier w świadczeniu usług na rynku wewnętrznym. W tym kontekście państwa członkowskie mogą na przykład pozwolić operatorom świadczącym usługi pocztowe na wybór między obowiązkiem świadczenia usługi a udzielaniem wkładu finansowego na rzecz kosztów tej usługi świadczonej przez innego operatora, ale nie powinny mieć już prawa do równoczesnego wymagania wnoszenia składki na rzecz mechanizmu współdzielenia oraz obowiązku świadczenia usługi powszechnej lub zobowiązań dotyczących jakości, jeżeli oba te środki mają służyć temu samemu celowi. Należy również wyjaśnić, że niektóre przepisy dotyczące zezwoleń ogólnych i koncesjonowania nie powinny mieć zastosowania do wyznaczonych operatorów świadczących usługę powszechną.

(34)

W środowisku, w którym kilka przedsiębiorstw pocztowych świadczy usługi mieszczące się w zakresie usługi powszechnej, właściwe jest wymaganie od wszystkich państw członkowskich oceny, czy niektóre elementy infrastruktury pocztowej lub niektóre usługi zasadniczo świadczone przez operatorów świadczących usługę powszechną powinny zostać udostępnione innym operatorom świadczącym podobne usługi w celu promowania rzeczywistej konkurencji lub ochrony wszystkich użytkowników przez zagwarantowanie ogólnej jakości usług pocztowych. W przypadku istnienia kilku operatorów posiadających regionalne sieci usług pocztowych, i świadczących usługę powszechną, państwa członkowskie powinny również ocenić i, w razie potrzeby, zapewnić ich interoperacyjność, aby zapobiec utrudnieniom w szybkim przemieszczaniu przesyłek pocztowych. Ponieważ sytuacja prawna i rynkowa takich elementów lub usług w państwach członkowskich jest zróżnicowana wśród państw członkowskich, właściwe jest wymaganie od państw członkowskich jedynie podjęcia przemyślanej decyzji dotyczącej zapotrzebowania, zakresu i wyboru instrumentu regulacyjnego, w tym, w razie potrzeby, współdzielenia kosztów. Przepis ten powinien pozostawać bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do przyjmowania środków zapewniających dostęp do sieci pocztowej na warunkach przejrzystości i niedyskryminacji.

(35)

Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby podczas przetwarzania danych osobowych na mocy dyrektywy 97/67/WE operatorzy świadczący usługi pocztowe stosowali wspólnotowe i krajowe przepisy dotyczące ochrony danych osobowych, w szczególności przepisy ustanowione dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (8).

(36)

Przepisy niniejszej dyrektywy nie powinny stanowić uszczerbku dla przepisów krajowych określających warunki wywłaszczenia w celu zorganizowania świadczenia usługi powszechnej.

(37)

Ze względu na znaczenie usług pocztowych dla osób niewidomych i niedowidzących właściwe jest potwierdzenie, że proces otwierania rynku nie powinien spowodować przerwania stałego świadczenia przez operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną niektórych bezpłatnych usług dla osób niewidomych i niedowidzących, wprowadzonego przez państwa członkowskie zgodnie z odnośnymi zobowiązaniami międzynarodowymi.

(38)

Zarówno ze względu na równowagę finansową usługi powszechnej, jak i na ograniczanie zakłóceń na rynku, w całkowicie konkurencyjnym środowisku ważne jest, aby od zasady, że ceny odzwierciedlają normalne warunki i koszty komercyjne, odstępowano jedynie w celu ochrony interesu publicznego. Cel ten powinien zostać osiągnięty poprzez zezwalanie państwom członkowskim na dalsze utrzymywanie jednolitych taryf dla przesyłek objętych taryfą jednoskładnikową – usługi, z której konsumenci, w tym małe i średnie przedsiębiorstwa, korzystają najczęściej. Państwa członkowskie mogą również utrzymać jednolite taryfy dla niektórych innych przesyłek, takich jak np. gazety i książki, w celu ochrony ogólnego interesu publicznego, jak np. dostęp do kultury, zapewnianie uczestnictwa w społeczeństwie demokratycznym (wolność prasy), spójność regionalna i społeczna.

(39)

W celu świadczenia usług dla wszystkich użytkowników, w tym podmiotów gospodarczych, podmiotów wysyłających przesyłki masowe lub firm zbierających pocztę od różnych użytkowników, operatorzy świadczący usługę powszechną mogą korzystać z większej elastyczności cenowej, zgodnie z zasadą odzwierciedlania kosztów. W taryfach należy uwzględnić nieponiesione koszty w porównaniu do ceny zwykłej usługi obejmującej pełen zakres oferowanych świadczeń, jak przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie pojedynczych przesyłek pocztowych.

(40)

Ze względu na specyfikę krajową związaną z regulacją warunków, w których wyznaczony operator świadczący usługę powszechną musi działać w całkowicie konkurencyjnym środowisku, właściwe jest pozostawienie państwom członkowskim swobody decyzji, w kwestii jak najlepiej monitorować subsydiowanie skrośne.

(41)

Z uwagi na przejście do całkowicie konkurencyjnego rynku oraz w celu uniknięcia negatywnego wpływu subsydiowania skrośnego na konkurencję właściwe jest wymaganie od państw członkowskich, aby utrzymały wobec operatorów świadczących usługę powszechną obowiązek prowadzenia odrębnych i przejrzystych rachunków, z zastrzeżeniem niezbędnych modyfikacji.

Dzięki temu obowiązkowi krajowe organy regulacyjne, organy ds. konkurencji i Komisja powinny dysponować informacjami niezbędnymi do podejmowania decyzji dotyczących usługi powszechnej oraz do monitorowania sprawiedliwych warunków rynkowych do czasu zaistnienia rzeczywistej konkurencji. Współpraca między krajowymi organami regulacyjnymi nad dalszym rozwojem wzorców odniesienia i wytycznych w tej dziedzinie powinna przyczynić się do zharmonizowanego stosowania tych zasad.

Dzięki prowadzeniu oddzielnych i przejrzystych rachunków państwa członkowskie i ich krajowe organy regulacyjne powinny uzyskać szczegółowe informacje dotyczące rachunkowości wystarczające do tego, aby:

(42)

Zgodnie z zasadami obowiązującymi w innych obszarach usług i w celu wzmocnienia ochrony konsumenta właściwe jest rozszerzenie zastosowania minimalnych zasad dotyczących procedur reklamacyjnych poza operatorów świadczących usługę powszechną. W celu zwiększenia efektywności procedur rozpatrywania reklamacji właściwe jest zachęcanie do stosowania procedur ugody pozasądowej, określonych w zaleceniu Komisji 98/257/WE z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zasad mających zastosowanie do organów odpowiedzialnych za pozasądowe rozstrzyganie sporów konsumenckich (9) oraz w zaleceniu Komisji 2001/310/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie zasad mających zastosowanie do organów pozasądowych zaangażowanych w polubowne rozstrzyganie sporów konsumenckich (10). Interesom konsumentów służyłaby także zwiększona interoperacyjność między operatorami, wynikająca z dostępu do niektórych elementów infrastruktury i usług, a także wymóg współpracy krajowych organów regulacyjnych z jednostkami zajmującymi się ochroną konsumenta.

W celu ochrony interesów użytkowników, w przypadku zaginięcia, ubytku zawartości lub uszkodzenia przesyłek, państwa członkowskie powinny wprowadzić, w uzasadnionych przypadkach, system zwrotu kosztów lub rekompensaty.

(43)

Dyrektywa 97/67/WE przewiduje określone środki przyjmowane zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (11).

(44)

Decyzja 1999/468/WE została zmieniona decyzją 2006/512/WE, która wprowadziła procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą dla przyjmowania środków o zasięgu ogólnym mających na celu zmianę innych niż istotne elementów aktu podstawowego przyjętego zgodnie z art. 251 Traktatu, między innymi poprzez usunięcie niektórych z tych elementów lub dodanie do aktu nowych elementów innych niż istotne.

(45)

Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania środków, w szczególności dotyczących przyszłych dostosowań norm w zakresie jakości usług do postępów technicznych lub rozwoju rynku, jak również do znormalizowanych warunków niezależnego monitoringu osiągniętych norm jakości prowadzonego przez zewnętrzne jednostki. Ponieważ środki te mają zakres ogólny i są przeznaczone do zmiany elementów innych niż istotne dyrektywy 97/67/WE, między innymi poprzez dodanie do niej nowych elementów innych niż istotne, środki te muszą zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(46)

Komitet wspomagający Komisję zgodnie z dyrektywą 97/67/WE powinien śledzić ewolucję w świadczeniu usługi powszechnej w państwach członkowskich.

(47)

Krajowe organy regulacyjne prawdopodobnie nadal odgrywać będą zasadniczą rolę, w szczególności w tych państwach członkowskich, w których przejście do rynku konkurencyjnego nie jest jeszcze zakończone. Zgodnie z zasadą rozdziału funkcji regulacyjnych i operacyjnych państwa członkowskie powinny zapewnić niezależność krajowych organów regulacyjnych, zapewniając w ten sposób bezstronność ich decyzji. Ten wymóg niezależności pozostaje bez uszczerbku dla niezależności instytucjonalnej i zobowiązań konstytucyjnych państw członkowskich oraz dla ustanowionej w art. 295 Traktatu zasady neutralności w odniesieniu do obowiązujących w państwach członkowskich przepisów dotyczących systemu własności. Krajowym organom regulacyjnym należy zapewnić wszelkie zasoby obejmujące personel, wiedzę fachową i środki finansowe niezbędne do realizacji ich zadań.

(48)

Ze względu na częste zaangażowanie różnych jednostek krajowych w sprawowanie funkcji regulacyjnych, właściwe jest wprowadzenie przejrzystości w podziale zadań i wymaganie współpracy od odpowiednich jednostek odpowiedzialnych za regulację sektora, stosowanie zasad konkurencji i zajmowanie się zagadnieniami konsumenckimi, tak aby zapewnić efektywną realizację ich zadań.

(49)

Strona, której dotyczy decyzja krajowego organu regulacyjnego, powinna mieć prawo odwołania się do jednostki niezależnej od tego organu. Jednostką taką może być sąd. Taka procedura odwoławcza pozostaje bez uszczerbku dla podziału kompetencji w krajowych systemach sądownictwa oraz dla praw osób prawnych i fizycznych wynikających z prawa krajowego. Do czasu zakończenia tych procedur zachodzi potrzeba zapewnienia tymczasowego obowiązywania decyzji krajowych organów regulacyjnych w celu zagwarantowania bezpieczeństwa prawnego i rynkowego.

(50)

Krajowe organy regulacyjne, realizując swoje zadania wynikające z dyrektywy 97/67/WE, powinny w razie potrzeby współpracować z innymi jednostkami regulacyjnymi państw członkowskich oraz z Komisją. Wspierałoby to rozwój wewnętrznego rynku usług pocztowych oraz pomogłoby zapewnić we wszystkich państwach członkowskich jednolite stosowanie przepisów niniejszej dyrektywy, zwłaszcza w obszarach, w których prawo krajowe wdrażające prawo wspólnotowe daje krajowym organom regulacyjnym znaczną swobodę decydowania o zastosowaniu odnośnych zasad. Taka współpraca mogłaby się odbywać między innymi w ramach komitetu wspomagającego Komisję zgodnie z niniejszą dyrektywą lub grupy zrzeszającej europejskich regulatorów. Państwa członkowskie powinny zdecydować, które jednostki są krajowymi organami regulacyjnymi do celów niniejszej dyrektywy.

(51)

Aby efektywnie realizować swoje zadania, krajowe organy regulacyjne muszą gromadzić informacje od uczestników rynku. Wnioski o udzielenie informacji powinny być proporcjonalne i nie powinny nakładać na przedsiębiorstwa nieuzasadnionych obciążeń. Konieczne może być także gromadzenie takich informacji przez Komisję, tak aby mogła ona wypełniać swoje zobowiązania wynikające z prawa wspólnotowego. Odbiorca informacji powinien zapewnić ich poufność zgodnie z obowiązującymi przepisami.

(52)

W celu informowania Parlamentu Europejskiego i Rady o rozwoju wewnętrznego rynku usług pocztowych Komisja powinna regularnie przedstawiać tym instytucjom sprawozdania dotyczące stosowania dyrektywy 97/67/WE.

(53)

Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na prawo pracy, tzn. na jakiekolwiek przepisy prawne lub postanowienia umowne dotyczące warunków zatrudnienia, warunków pracy, w tym bezpieczeństwa i zdrowia w pracy oraz stosunków między pracodawcami a pracownikami, które państwa członkowskie stosują zgodnie z prawem krajowym dostosowanym do prawa wspólnotowego. Niniejsza dyrektywa nie ma również wpływu na ustawodawstwo państw członkowskich dotyczące zabezpieczenia społecznego. W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą w swoich procedurach dotyczących zezwolenia uwzględnić warunki pracy przy zachowaniu zasad przejrzystości i proporcjonalności.

(54)

Państwa członkowskie powinny zapewnić utworzenie wystarczającej liczby punktów dostępu uwzględniających potrzeby użytkowników na obszarach wiejskich oraz słabo zaludnionych. Państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednią gęstość rozmieszczenia punktów dostępu na tych obszarach w celu spełnienia obowiązku świadczenia usługi powszechnej.

(55)

W celu utrzymania ram regulacji sektora pocztowego należy skreślić datę wygaśnięcia dyrektywy 97/67/WE. Przepisy, których nie zmieniono na mocy niniejszej dyrektywy, wciąż obowiązują. Usługi, które państwa członkowskie wciąż mogą traktować jako zastrzeżone w okresie wdrażania, są wyszczególnione w dyrektywie 97/67/WE.

(56)

Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie utworzenie rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty, zagwarantowanie równego poziomu usług powszechnych wszystkim użytkownikom oraz ustanowienie zharmonizowanych zasad regulacji usług pocztowych, nie mogą w wystarczającym zakresie zostać osiągnięte przez państwa członkowskie i ponieważ cele te można, ze względu na rozmiary i skutki działania, lepiej osiągnąć na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną we wspomnianym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(57)

Dyrektywa 97/67/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(58)

Niniejsza dyrektywa jest zgodna z innymi instrumentami wspólnotowymi dotyczącymi usług. W przypadku zaistnienia sprzeczności między przepisem niniejszej dyrektywy a przepisami innego instrumentu wspólnotowego, w szczególności dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie usług na rynku wewnętrznym (12), przepis niniejszej dyrektywy będzie miał pierwszeństwo i będzie w pełni stosowany w odniesieniu do sektora pocztowego.

(59)

Niniejsza dyrektywa nie narusza stosowania zawartych w Traktacie zasad konkurencji i swobody świadczenia usług. W zakresie, w jakim mechanizmy finansowania usług powszechnych wiążą się z pomocą udzielaną przez państwo członkowskie lub pochodzą z zasobów pomocowych państwa w jakiejkolwiek formie w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu, niniejsza dyrektywa nie narusza zobowiązań państw członkowskich do przestrzegania zawartych w Traktacie przepisów odnoszących się do pomocy państwa.

(60)

Zgodnie z pkt 34 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (13) zachęca się państwa członkowskie do sporządzenia – do własnych celów oraz w interesie Wspólnoty – tabel możliwie dokładnie ilustrujących korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji oraz do publikacji tych tabel,

1)

artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ustanawia wspólne reguły dotyczące:

2)

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

4)

artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

1.   Każde państwo członkowskie zapewnia, że świadczenie usługi powszechnej jest zagwarantowane, i powiadamia Komisję o działaniach, jakie podjęło w celu wypełnienia tego obowiązku. Komitet, o którym mowa w art. 21, jest informowany o środkach ustanowionych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia świadczenia usługi powszechnej.

2.   Państwa członkowskie mogą wyznaczyć jedno lub więcej przedsiębiorstw jako operatorów świadczących usługę powszechną, tak by zapewnić świadczenie usługi na całym terytorium kraju. Państwa członkowskie mogą wyznaczać różne przedsiębiorstwa do świadczenia różnych elementów usługi powszechnej lub do świadczenia tej usługi w różnych częściach terytorium kraju. W takiej sytuacji ustalają one zgodnie z prawem wspólnotowym przypisane im prawa i obowiązki oraz podają je do wiadomości publicznej. W szczególności państwa członkowskie podejmują środki w celu zapewnienia, że warunki powierzania świadczenia usługi powszechnej oparte są na zasadach przejrzystości, niedyskryminacji i proporcjonalności, gwarantując tym samym ciągłość świadczenia powszechnej usługi pocztowej przy uwzględnieniu istotnej roli, jaką odgrywa ona dla spójności społecznej i terytorialnej.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tożsamości wyznaczonego(-ych) operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną. Wyznaczenie operatora świadczącego usługi powszechne podlega okresowym przeglądom i jest analizowane pod kątem zgodności z warunkami i zasadami określonymi w niniejszym artykule. Państwa członkowskie zapewniają, aby czas trwania wyznaczenia był wystarczający na uzyskanie zwrotu z inwestycji.”;

5)

artykuł 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Przepisy ust. 1 nie wykluczają środków, jakie państwa członkowskie przyjmują zgodnie z wymaganiami związanymi z interesem publicznym uznanym w Traktacie, w szczególności w art. 30 i 46 Traktatu, dotyczących, między innymi, moralności publicznej, bezpieczeństwa publicznego, w tym dochodzeń w sprawie przestępstw, oraz porządku publicznego.”;

6)

artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Państwa członkowskie podejmują działania zapewniające, że użytkownicy i operatorzy świadczący usługi pocztowe będą regularnie otrzymywali od operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną wystarczająco szczegółowe i aktualne informacje dotyczące szczególnych cech oferowanych usług powszechnych, ze szczególnym uwzględnieniem ogólnych warunków dostępu do takich usług, a także cen oraz poziomów norm jakości. Informacje te publikowane są we właściwy sposób.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, w jaki sposób udostępniane są informacje publikowane zgodnie z akapitem pierwszym.”;

7)

tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:

„Finansowanie usług powszechnych”;

8)

artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

1.   Państwa członkowskie nie udzielają ani nie utrzymują w mocy wyłącznych lub szczególnych praw w zakresie ustanawiania i świadczenia usług pocztowych. Państwa członkowskie mogą finansować świadczenie usług powszechnych zgodnie z jednym lub kilkoma sposobami określonymi w ust. 2, 3 i 4 lub z wszelkimi innymi sposobami zgodnymi z Traktatem.

2.   Państwa członkowskie mogą zapewniać świadczenie usług powszechnych przez zamówienie takich usług zgodnie z odnośnymi zasadami i przepisami w zakresie zamówień publicznych, w tym dialogiem konkurencyjnym lub procedurami negocjacyjnymi z publikacją lub bez publikacji ogłoszenia o zamówieniu, przewidzianymi w dyrektywie 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (14).

3.   Jeżeli państwo członkowskie ustali, że obowiązki świadczenia usługi powszechnej określone niniejszą dyrektywą pociągają za sobą koszt netto, obliczony z uwzględnieniem załącznika I, i stanowią nieuzasadnione obciążenie finansowe dla operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną, może wówczas wprowadzić:

4.   Jeżeli koszt netto zostaje podzielony zgodnie z ust. 3 lit. b), państwa członkowskie mogą ustanowić fundusz kompensacyjny, który może być finansowany z opłat wnoszonych przez operatorów świadczących usługi lub użytkowników i zarządzany jest w tym celu przez jednostkę niezależną od beneficjenta lub beneficjentów. Państwa członkowskie mogą uzależnić udzielanie zezwoleń operatorom świadczącym usługę zgodnie z art. 9 ust. 2 od zobowiązania do wniesienia składki do powyższego funduszu lub od spełnienia obowiązku świadczenia usługi powszechnej. Obowiązki świadczenia usług powszechnych, które dotyczą operatora(-ów) świadczącego(-ych) usługę powszechną i są wymienione w art. 3, mogą być w ten sposób finansowane.

5.   Państwa członkowskie zapewniają poszanowanie zasad przejrzystości, niedyskryminacji i proporcjonalności przy ustanawianiu funduszu kompensacyjnego oraz ustalaniu poziomu składek, o których mowa w ust. 3 i 4. Decyzje podjęte zgodnie z ust. 3 i 4 oparte są na obiektywnych i weryfikowalnych kryteriach oraz są podawane do wiadomości publicznej.

9)

tytuł rozdziału 4 otrzymuje brzmienie:

„Warunki świadczenia usług pocztowych i dostępu do sieci”;

10)

artykuł 9 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 9

1.   Dla usług, które wykraczają poza zakres usług powszechnych, państwa członkowskie mogą wprowadzić zezwolenia ogólne w zakresie niezbędnym do zagwarantowania zgodności z wymaganiami podstawowymi.

2.   Dla usług, które należą do zakresu usług powszechnych, państwa członkowskie mogą wprowadzić procedury zezwoleń, w tym koncesje indywidualne, w zakresie niezbędnym do zagwarantowania zgodności z wymaganiami podstawowymi i w celu zapewnienia świadczenia usługi powszechnej.

Przyznanie zezwoleń może:

Obowiązki i wymogi, o których mowa w tiret pierwszym i w art. 3, mogą być nakładane jedynie na wyznaczonych operatorów świadczących usługę powszechną.

O ile nie dotyczą one przedsiębiorstw wyznaczonych na operatorów świadczących usługę powszechną zgodnie z art. 4, udzielane zezwolenia nie mogą:

3.   Procedury, zobowiązania i wymogi, o których mowa w ust. 1 i 2, są przejrzyste, dostępne, niedyskryminujące, proporcjonalne, precyzyjne i jednoznaczne, podawane do wiadomości publicznej z wyprzedzeniem i oparte na obiektywnych kryteriach. Państwa członkowskie zapewniają, by przyczyny odmowy wydania lub cofnięcia zezwolenia w całości lub w części zostały przekazane wnioskodawcy, a także ustanawiają procedurę odwoławczą.”;

11)

artykuł 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Parlament Europejski i Rada, stanowiąc na wniosek Komisji i na podstawie art. 47 ust. 2, art. 55 i art. 95 Traktatu, przyjmują środki niezbędne do harmonizacji procedur, o których mowa w art. 9, dotyczące świadczenia komercyjnych usług pocztowych dla ludności.”;

12)

artykuł 11 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 11

Parlament Europejski i Rada, stanowiąc na podstawie wniosku Komisji oraz na podstawie art. 47 ust. 2, art. 55 i art. 95 Traktatu, przyjmują takie środki harmonizacyjne, jakie są konieczne do zapewnienia użytkownikom i operatorowi(-om) świadczącemu(-ym) usługi pocztowe dostępu do sieci pocztowej na warunkach, które są przejrzyste i niedyskryminujące.”;

13)

dodaje się następujący artykuł:

„Artykuł 11a

Ilekroć niezbędna jest ochrona interesu użytkowników lub promocja rzeczywistej konkurencji, a także w świetle warunków krajowych i ustawodawstwa krajowego, państwa członkowskie zapewniają przejrzyste, niedyskryminujące warunki dostępu w odniesieniu do elementów infrastruktury pocztowej lub usług świadczonych w ramach usługi powszechnej, takich jak system kodów pocztowych, adresowa baza danych, skrytki pocztowe, skrzynki oddawcze, informacja o zmianie adresu, usługa przekierowania i usługa zwrotu do nadawcy. Przepis ten pozostaje bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do przyjmowania środków zapewniających dostęp do publicznej sieci pocztowej na przejrzystych, proporcjonalnych i niedyskryminujących warunkach.”;

14)

artykuł 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

Państwa członkowskie podejmują działania w celu zapewnienia, że taryfy dla każdej z usług należących do usług powszechnych są zgodne z następującymi zasadami:

15)

w art. 14 wprowadza się następujące zmiany:

16)

artykuł 16 wprowadza się następujące zmiany:

17)

artykuł 18 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.   Zgodnie z art. 16 w załączniku II zostały określone normy jakości usług w obrocie zagranicznym w ramach Wspólnoty.

2.   Jeżeli wymagają tego wyjątkowe okoliczności związane z infrastrukturą lub warunkami geograficznymi, krajowe organy regulacyjne mogą wprowadzić odstępstwa od stosowania norm jakości określonych w załączniku II. Jeżeli krajowe organy regulacyjne wprowadzą tego rodzaju odstępstwa, powiadomią o tym bezzwłocznie Komisję. Komisja przedstawia do informacji komitetu, o którym mowa w art. 21, sprawozdanie roczne w sprawie powiadomień otrzymanych w ciągu poprzednich 12 miesięcy.”;

18)

artykuł 19 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 19

1.   Państwa członkowskie zapewniają udostępnienie przez wszystkich operatorów świadczących usługi pocztowe przejrzystych, prostych i niekosztownych procedur rozpatrywania reklamacji użytkowników usług pocztowych, w szczególności w przypadkach wiążących się z zaginięciem, kradzieżą, uszkodzeniem lub brakiem zgodności z normami jakości usługi (w tym procedur określających, kto ponosi odpowiedzialność w sprawach, w których występuje więcej niż jeden operator), nie naruszając odpowiednich międzynarodowych i krajowych przepisów dotyczących systemów rekompensat.

Państwa członkowskie przyjmują środki, aby dopilnować, że procedury, o których mowa w akapicie pierwszym, umożliwią rozstrzyganie sporów w sposób sprawiedliwy i szybki, wraz z ustanowieniem w razie potrzeby systemu zwrotu kosztów lub rekompensaty.

Państwa członkowskie promują także rozwój niezależnych programów pozasądowego rozstrzygania sporów między operatorami świadczącymi usługi pocztowe a użytkownikami.

2.   Bez uszczerbku dla innych możliwości odwołania się lub środków naprawczych określonych ustawodawstwem krajowym i prawodawstwem wspólnotowym państwa członkowskie zapewniają użytkownikom, działającym indywidualnie lub, gdy zezwala na to prawo krajowe, wspólnie z organizacjami reprezentującymi interesy użytkowników lub konsumentów, możliwość wnoszenia przed właściwe organy krajowe spraw, w których reklamacje użytkowników przedstawiane przedsiębiorstwom świadczącym usługi pocztowe wchodzące w zakres usługi powszechnej nie zostały rozpatrzone w sposób zadowalający.

Zgodnie z art. 16 państwa członkowskie zapewniają, by operatorzy świadczący usługę powszechną, a także, w odpowiednich przypadkach, przedsiębiorstwa świadczące usługi wchodzące w zakres usługi powszechnej publikowali, wraz ze sprawozdaniem rocznym dotyczącym monitorowania ich wyników, informacje o liczbie reklamacji i sposobie ich rozpatrzenia.”;

19)

artykuł 21 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 21

1.   Komisję wspomaga komitet.

2.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.”;

20)

artykuł 22 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 22

1.   Każde państwo członkowskie wyznacza dla sektora pocztowego jeden lub więcej krajowych organów regulacyjnych, które będą odrębne prawnie i niezależne funkcjonalnie od operatorów pocztowych. Państwa członkowskie zachowujące własność lub kontrolę nad operatorami świadczącymi usługi pocztowe zapewniają rzeczywisty strukturalny rozdział funkcji regulacyjnych od działań związanych z własnością lub kontrolą.

Państwa członkowskie informują Komisję o tym, które krajowe organy regulacyjne zostały wyznaczone do realizowania zadań wynikających z niniejszej dyrektywy. W łatwo dostępnej formie publikują one zadania stawiane przed krajowymi organami regulacyjnymi, w szczególności jeżeli zadania te przypisano więcej niż jednej jednostce. Państwa członkowskie zapewniają w odpowiednich przypadkach konsultacje i współpracę w sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania między takimi organami a organami krajowymi, którym powierzono wprowadzanie w życie prawa konkurencji i prawa ochrony konsumenta.

2.   Zadanie krajowych organów regulacyjnych polega w szczególności na zapewnianiu zgodności z obowiązkami wynikającymi z niniejszej dyrektywy, zwłaszcza przez ustanowienie procedur monitorowania i procedur regulacyjnych zapewniających świadczenie usługi powszechnej. Można im także powierzyć odpowiedzialność za zapewnianie zgodności z regułami konkurencji w sektorze pocztowym.

W ramach odpowiednich działających jednostek krajowe organy regulacyjne blisko ze sobą współpracują i udzielają sobie wzajemnej pomocy w celu ułatwienia stosowania niniejszej dyrektywy.

3.   Państwa członkowskie zapewniają istnienie na poziomie krajowym efektywnych mechanizmów dających każdemu użytkownikowi lub operatorowi świadczącemu usługi pocztowe, którego dotyczy decyzja krajowego organu regulacyjnego, prawo do odwołania się od takiej decyzji do jednostki odwoławczej niezależnej od zaangażowanych stron. Do czasu rozpatrzenia odwołania decyzja krajowego organu regulacyjnego pozostanie w mocy, chyba że jednostka odwoławcza postanowi inaczej.”;

21)

dodaje się następujący rozdział:

„ROZDZIAŁ 9a

Dostarczanie informacji

Artykuł 22a

1.   Państwa członkowskie zapewniają udzielanie przez operatorów świadczących usługi pocztowe wszelkich informacji, w szczególności krajowym organom regulacyjnym, w tym informacji finansowych oraz informacji dotyczących świadczenia usługi powszechnej, w następujących celach:

2.   Operatorzy świadczący usługi pocztowe niezwłocznie udzielają takich informacji na żądanie i w sposób poufny, a także, w razie potrzeby, w ramach czasowych i w stopniu uszczegółowienia wymaganym przez krajowy organ regulacyjny. Zakres informacji wymaganych przez krajowy organ regulacyjny jest proporcjonalny do realizacji jego zadań. Krajowy organ regulacyjny przedstawia uzasadnienie żądania danej informacji.

3.   Państwa członkowskie zapewniają, by krajowe organy regulacyjne dostarczały Komisji na jej żądanie odpowiednie informacje niezbędne do realizacji przez Komisję jej zadań wynikających z niniejszej dyrektywy.

4.   Jeżeli dana informacja została uznana przez krajowy organ regulacyjny za informację niejawną zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego i krajowego o tajemnicy przedsiębiorcy, Komisja oraz dany krajowy organ regulacyjny zapewniają taką niejawność.”;

22)

artykuł 23 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 23

Co cztery lata, przy czym po raz pierwszy nie później niż dnia 31 grudnia 2013 r., Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy, w tym odpowiednie informacje o rozwoju sytuacji w sektorze, szczególnie w odniesieniu do aspektów gospodarczych, społecznych, związanych z zatrudnieniem i technologią, a także jakością usług. Do sprawozdania będą dołączone w razie potrzeby wnioski dla Parlamentu Europejskiego i Rady.”;

23)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 23a

Komisja udziela państwom członkowskim pomocy we wdrażaniu niniejszej dyrektywy, w tym w odniesieniu do obliczania wszelkich kosztów netto usługi powszechnej.”;

24)

skreśla się art. 24, 25, 26 i 27;

25)

dodaje się następujący tekst jako załącznik I:

26)

dotychczasowy jedyny załącznik staje się załącznikiem II.

—

Republika Czeska,

—

Grecja,

—

Cypr,

—

Łotwa,

—

Litwa,

—

Luksemburg,

—

Węgry,

—

Malta,

—

Polska,

—

Rumunia,

—

Słowacja.

27.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 52/21

(1)

Grypa ptaków jest zakaźną chorobą wirusową drobiu i innych ptaków, powodującą śmiertelność i zaburzenia, które w krótkim czasie mogą osiągnąć rozmiary epidemii i spowodować poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz znacznie obniżyć opłacalność hodowli drobiu. Istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia do Wspólnoty czynnika chorobotwórczego poprzez międzynarodowy handel żywym drobiem i niektórymi innymi gatunkami ptaków oraz pozyskiwanymi z nich produktami.

(2)

Izrael poinformował Komisję o wystąpieniu u drobiu ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków wywołanej wirusem grypy A podtypu H5N1. Izrael podjął niezbędne środki i poinformował o nich Komisję.

(3)

Decyzja Komisji 2006/696/WE z dnia 28 sierpnia 2006 r. ustanawiająca wykaz państw trzecich, z których dopuszczalny jest przywóz do i tranzyt przez terytorium Wspólnoty drobiu, jaj wylęgowych, jednodniowych piskląt, mięsa drobiu, ptaków bezgrzebieniowych i dzikich ptaków łownych, jaj i przetworów jajecznych oraz jaj wolnych od określonych czynników chorobotwórczych oraz stosowne warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych i zmieniająca decyzje 93/342/EWG, 200/585/WE i 2003/812/WE (3) określa warunki dotyczące wystawiania świadectw weterynaryjnych przy przywozie do Wspólnoty tych produktów i ich tranzycie przez jej terytorium. Biorąc pod uwagę informacje przekazane przez Izrael i ustanowiony poziom kontroli choroby, należy określić środki, które mogą być stosowane w odniesieniu do części terytorium tego kraju trzeciego w zależności od sytuacji epidemiologicznej oraz wprowadzić tymczasowe odstępstwo od wymogów określonych w decyzji 2006/696/WE.

(4)

Ze względu na zagrożenie dla zdrowia zwierząt związane z ryzykiem wprowadzenia grypy ptaków do Wspólnoty należy wstrzymać przywóz żywego drobiu, ptaków bezgrzebieniowych, dzikiego ptactwa utrzymywanego przez człowieka i dzikiego ptactwa łownego oraz jaj wylęgowych tych gatunków pochodzących z zagrożonych chorobą części terytorium Izraela.

(5)

Ze względu na ryzyko dla zdrowia zwierząt, należy również wstrzymać przywóz do Wspólnoty świeżego mięsa drobiowego, świeżego mięsa z ptaków bezgrzebieniowych, dzikiego ptactwa utrzymywanego przez człowieka i dzikiego ptactwa łownego oraz przywozu mięsa mielonego, mięsa odkostnionego mechanicznie, wyrobów mięsnych i produktów mięsnych składających się z mięsa tych gatunków lub je zawierających, a także niektórych innych produktów otrzymanych z ptaków, z zagrożonych chorobą części terytorium Izraela.

(6)

Należy utrzymać zezwolenie w odniesieniu do całego terytorium Izraela na niektóre produkty otrzymywane z drobiu, ptaków bezgrzebieniowych oraz dzikiego ptactwa utrzymywanego przez człowieka i dzikiego ptactwa łownego poddanych ubojowi lub upolowanych przed dniem 12 grudnia 2007 r., biorąc pod uwagę okres inkubacji grypy ptaków.

(7)

Decyzja Komisji 2007/777/WE z dnia 29 listopada 2007 r. ustanawiająca warunki zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wzory świadectw na przywóz z krajów trzecich niektórych produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit do spożycia przez ludzi i uchylająca decyzję 2005/432/WE (4) określa specjalne wymagania w odniesieniu do przywozu tych produktów w załączniku II cz. 4 do tej decyzji. W związku z tym należy utrzymać zezwolenie na przywóz produktów mięsnych otrzymanych z drobiu, ptaków bezgrzebieniowych, dzikiego ptactwa utrzymywanego przez człowieka i dzikiego ptactwa łownego pochodzących z Izraela oraz poddanych całościowej obróbce w temperaturze co najmniej 70 °C, która unieszkodliwia czynnik chorobotwórczy grypy ptaków.

(8)

Okres stosowania środków określonych w niniejszej decyzji powinien być ograniczony. Odpowiednio, biorąc pod uwagę czas potrzebny do stwierdzenia, że ognisko zostało definitywnie opanowane, środki nie powinny mieć zastosowania do drobiu przywożonego po dniu 2 kwietnia 2008 r. i do produktów wyprodukowanych po tej dacie.

(9)

Jednak, aby Izrael był uprawniony do zatwierdzania świadectw weterynaryjnych odnoszących się do przywozu do Wspólnoty żywego drobiu i produktów drobiowych, musi on, na mocy decyzji Komisji 93/342/EWG (5) i 94/438/WE (6), być wolny od wysoce zjadliwej grypy ptaków od co najmniej sześciu miesięcy, w przypadku gdy stosuje się politykę uboju sanitarnego i jeśli nie zostało przeprowadzone szczepienie interwencyjne.

(10)

Po odzyskaniu swojego wcześniejszego statusu Izrael będzie ponownie uprawniony do zaświadczania, że jest krajem wolnym od wysoce zjadliwej grypy ptaków, zgodnie z decyzjami 93/342/EWG i 94/438/WE. Jednak biorąc pod uwagę fakt, że środki zastosowane przez Izrael można uznać za równoważne do środków wspólnotowych, przywóz z całego terytorium tego kraju trzeciego powinien być dozwolony, z zastrzeżeniem określonych wymogów dotyczących świadectw, od dnia 3 kwietnia 2008 r.

(11)

Jednak od dnia 3 kwietnia 2008 r. do końca okresu zastosowania niniejszej decyzji świadectwo powinno być opatrzone adnotacją, że towary są przywożone zgodnie z niniejszą decyzją.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

żywego drobiu, ptaków bezgrzebieniowych, dzikiego ptactwa utrzymywanego przez człowieka i dzikiego ptactwa łownego oraz jaj wylęgowych tych gatunków pochodzących z obszaru IL-2, wyznaczonego w tabeli w art. 1;

b)

następujących produktów, wyprodukowanych przed dniem 2 kwietnia 2008 r. i pochodzących z obszaru IL-2, wyznaczonego w tabeli w art. 2:

a)

w pkt II.1.1, kolumna B, poświadczenia zdrowia zwierząt w świadectwie zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego sporządzonym zgodnie ze wzorem określonym w załączniku III do decyzji 2007/777/WE:

„Produkty mięsne poddane obróbce zgodnie z decyzją Komisji 2008/161/WE”;

b)

w pkt I.28, kolumna „Rodzaj obróbki”, świadectwa weterynaryjnego do celów przewozu i/lub składowania, sporządzonym zgodnie ze wzorem określonym w załączniku IV do decyzji 2007/777/WE:

„Produkty mięsne poddane obróbce zgodnie z decyzją Komisji 2008/161/WE”.

27.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 52/25

(1)

Artykuł 4 ust. 2 i art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (2) przewidują, że żadna genetycznie zmodyfikowana żywność ani pasza nie może zostać wprowadzona do obrotu na rynku Wspólnoty, o ile nie jest ona objęta zezwoleniem wydanym zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem. Artykuł 4 ust. 3 i art. 16 ust. 3 tego samego rozporządzenia stanowią, że nie należy zatwierdzać żywności i paszy zmodyfikowanej genetycznie, o ile nie zostało wykazane w sposób właściwy i wystarczający, iż nie wywiera ona szkodliwych skutków dla zdrowia ludzi, zwierząt lub środowiska naturalnego, nie wprowadza konsumenta ani użytkownika w błąd ani nie odbiega od żywności czy też paszy przeznaczonej do zastąpienia w takim zakresie, że jej normalne spożycie byłoby ze względów żywieniowych niekorzystne dla ludzi lub zwierząt.

(2)

Artykuł 53 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 przewiduje możliwość przyjęcia odpowiednich wspólnotowych środków nadzwyczajnych dotyczących żywności i paszy przywożonych z kraju trzeciego w celu ochrony zdrowia ludzkiego, zdrowia zwierząt lub środowiska naturalnego, w przypadku gdy takie ryzyko nie może być wystarczająco objęte za pomocą środków podjętych przez dane państwa członkowskie.

(3)

Ze względu na domniemane ryzyko związane z produktami niezatwierdzonymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 decyzja Komisji 2006/601/WE z dnia 5 września 2006 r. w sprawie środków nadzwyczajnych w odniesieniu do niedozwolonego genetycznie zmodyfikowanego organizmu „LL RICE 601” w produktach z ryżu (3) nałożyła na państwa członkowskie wymaganie, by zezwalały na wprowadzenie do obrotu niektórych produktów z ryżu pochodzących ze Stanów Zjednoczonych jedynie w przypadku, gdy przesyłce towarzyszy oryginalne sprawozdanie analityczne sporządzone przez akredytowane laboratorium wykazujące, że dany produkt nie zawiera genetycznie zmodyfikowanego ryżu „LL RICE 601”, oraz by prowadziły systematyczne urzędowe pobieranie próbek i analizy każdej przesyłki określonych produktów pochodzących ze Stanów Zjednoczonych przed ich wprowadzeniem do obrotu.

(4)

W dniu 5 października 2007 r. Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA) opublikował wyniki swojego dochodzenia w sprawie, między innymi, obecności „LL RICE 601” w ryżu znajdującym się w obiegu handlowym w Stanach Zjednoczonych. Choć nie udało się ustalić dokładnych mechanizmów zanieczyszczenia, wyniki dochodzenia wskazują, że zanieczyszczenie ryżem „LL RICE 601” pochodziło z ograniczonego źródła.

(5)

Amerykańska federacja ds. ryżu (Rice federation) przyjęła plan mający na celu usunięcie „LL RICE 601” z amerykańskich kanałów eksportowych. Plan ten obejmuje badanie nasion przed sadzeniem oraz kontrole dokumentów i kontrole analityczne w punktach skupu zbiorów z roku 2007. Tylko niektóre z aspektów tego planu podlegają wymogom prawnym w niektórych stanach Stanów Zjednoczonych. Dlatego też koniecznością jest zagwarantowanie, by wszystkie przesyłki ryżu pochodzące ze Stanów Zjednoczonych Ameryki i przywożone do Unii Europejskiej podlegały temu planowi.

(6)

W dniu 9 listopada 2007 r. USDA złożył Komisji wniosek w sprawie protokołu, który zagwarantowałby, że produkty objęte zakresem decyzji 2006/601/WE podlegają urzędowemu pobieraniu próbek przez federalną służbę kontroli zbóż, urząd ds. zakładów rzeźnych i punktów skupu bydła rzeźnego (GIPSA) i poddawane są analizie z zastosowaniem metody „P35S:BAR”, o której mowa w decyzji 2006/601/WE w laboratorium z powodzeniem uczestniczącym w programie kontroli jakości badań ryżu prowadzonym przez GIPSA. Zgodnie z tym protokołem przesyłkom wymienionych produktów towarzyszyłby oryginał sprawozdania analitycznego oraz zaświadczenie wydrukowane na papierze z nagłówkiem GIPSA świadczące o tym, że nie wykryto obecności „LL RICE 601”.

(7)

Zgodnie z wnioskiem dotyczącym protokołu oficjalne zaangażowanie GIPSA stanowi odpowiednią gwarancję co do jakości wykonywanych kontroli. W związku z tym obowiązkowe pobieranie próbek i przeprowadzanie analiz przez państwa członkowskie w punkcie wprowadzenia na obszar Wspólnoty nie jest już uznawane za konieczne.

(8)

Przeglądu środków przewidzianych niniejszą decyzją należy dokonać w ciągu sześciu miesięcy w celu oceny dalszej ich przydatności w świetle ich wpływu oraz doświadczenia praktycznego uzyskanego w zakresie obowiązujących wymogów badawczych.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2006/601/WE.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

Artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Warunki pierwszego wprowadzenia do obrotu

1.   Państwa członkowskie zezwalają na wprowadzenie do obrotu po raz pierwszy produktów wymienionych w art. 1 jedynie w przypadku, gdy przesyłce towarzyszą następujące dokumenty:

2.   Jeśli następuje podział przesyłki, kopie dokumentów, o których mowa w ust. 1 towarzyszą każdej części podzielonej przesyłki, także na etapie sprzedaży hurtowej. Kopie tych dokumentów muszą zostać poświadczone przez właściwy organ państwa członkowskiego, na którego terytorium nastąpił podział przesyłki.”

2)

Artykuł 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Inne środki kontroli

1.   Państwa członkowskie podejmują stosowne środki, łącznie z wyrywkowym pobieraniem próbek i analizą w sposób zgodny z treścią załącznika I, w odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1, przedstawionych do przywozu lub już wprowadzonych do obrotu w celu potwierdzenia nieobecności genetycznie zmodyfikowanego ryżu »LL RICE 601«. Informują one Komisję o dodatnich (niekorzystnych) wynikach za pomocą systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach.

2.   Państwa członkowskie przedłożą Komisji najpóźniej do dnia 26 lipca 2008 r. sprawozdanie z wyników analitycznych w ramach urzędowych kontroli przesyłek produktów, o których mowa w art. 1.”

3)

Art. 5 ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:

„1.   Wszelkie koszty wynikające z wydawania dokumentów towarzyszących zgodnie z art. 2 ust. 2 ponosi przedsiębiorstwo sektora spożywczego odpowiedzialne za daną przesyłkę lub jego przedstawiciel.”

4)

Artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Przegląd środków

Przeglądu środków przewidzianych niniejszą decyzją należy dokonać najpóźniej do dnia 26 sierpnia 2008 r.”

5)

W nagłówku załącznika słowo „Załącznik” zastępuje się słowem „Załącznik I”.

6)

Tekst załącznika do niniejszej decyzji dodaje się jako załącznik II.