21.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/1

(1)

Doświadczenie pokazuje, że należy tolerancyjnie traktować przypadki drobnych niezgodności z wymogami odnoszącymi się do wzajemnej zgodności, jeżeli ich waga, zakres i trwałość nie uzasadniają natychmiastowego zmniejszenia kwoty płatności bezpośredniej, która ma zostać przyznana. Takie tolerancyjne podejście powinno jednak obejmować odpowiednie procedury właściwego organu krajowego, stosowane aż do momentu usunięcia niezgodności. Ponadto stosowanie zmniejszeń wobec bardzo niskich pierwotnych kwot płatności bezpośrednich może się okazać bardziej kłopotliwe niż korzyści wynikające z zastosowania takiego środka odstraszającego. Należy więc określić odpowiedni próg, poniżej którego państwa członkowskie mogą zdecydować się na niestosowanie zmniejszenia, pod warunkiem że właściwy organ krajowy podejmie działania mające zapewnić usunięcie przez rolnika stwierdzonych niezgodności.

(2)

Artykuł 44 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 (2) nakłada na rolników obowiązek utrzymania w swojej dyspozycji przez co najmniej 10 miesięcy działek odpowiadających kwalifikującemu się hektarowi. Doświadczenie pokazuje, że z wymogiem tym wiąże się ryzyko ograniczenia funkcjonowania rynku obrotu gruntami; nakłada on również znaczne obciążenie administracyjne na danych rolników i służby administracji. Jednak by uniknąć podwójnych roszczeń w odniesieniu do tego samego gruntu, niezbędne jest ustalenie, że działki powinny znajdować się w dyspozycji rolnika w określonym dniu. Państwa członkowskie powinny określić taką datę; nie powinna ona być późniejsza niż termin ustalony dla zmiany wniosku o pomoc. Tę samą zasadę należy również przyjąć wobec państw członkowskich stosujących system jednolitej płatności obszarowej.

(3)

W konsekwencji ograniczenia do jednego dnia okresu, w którym w dyspozycji rolnika powinny pozostawać działki odpowiadające kwalifikującemu się hektarowi, zarówno w przypadku systemu płatności jednolitej, jak i systemu jednolitej płatności obszarowej, należy sprecyzować zasady odpowiedzialności dotyczące wzajemnej zgodności, w szczególności te odnoszące się do przekazywania gruntu w danym roku kalendarzowym. Powinno być jasne, że rolnik składający wniosek o pomoc powinien ponosić odpowiedzialność wobec właściwego organu za niespełnienie wymogów wzajemnej zgodności w danym roku kalendarzowym w przypadku całości gruntów, których dotyczy wniosek o pomoc. Powyższe nie powinno jednak uniemożliwiać wykonywania uzgodnień prywatnoprawnych w stosunkach pomiędzy danym rolnikiem a osobą, której przekazano grunt lub która takiego przekazania dokonała.

(4)

Artykuł 71h rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 stanowi, że w ramach systemu płatności jednolitej nowe państwa członkowskie w rozumieniu art. 2 lit. g) wymienionego rozporządzenia mogą przyjąć różne wartości jednostkowe uprawnień przyznawanych w odniesieniu do hektarów wykorzystywanych jako użytki zielone lub trwałe pastwiska oraz do wszystkich innych kwalifikujących się hektarów według stanu z dnia 30 czerwca 2003 r. lub dnia 30 czerwca 2005 r. w przypadku Bułgarii i Rumunii. Nowe państwa członkowskie wprowadziły system identyfikacji działek rolnych zgodnie z art. 20 wspomnianego rozporządzenia. Jednak z uwagi na trudności techniczne przy przechodzeniu na ten system identyfikacji zapisane w 2003 r. cechy niektórych działek mogły zostać uwzględnione niedokładnie. Aby umożliwić niezakłócony przebieg przyjmowania różnych wartości jednostkowych, za odnośną datę identyfikacji działek rolnych należy przyjąć dnia 30 czerwca 2006 r. Jednak dla Bułgarii i Rumunii data identyfikacji działek to dzień 1 stycznia 2008 r. Artykuł 71h rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 powinien zatem zostać odpowiednio zmieniony.

(5)

Doświadczenie pokazuje także, że ustanowienie infrastruktury administracji niezbędnej do zapewnienia przestrzegania wymogów podstawowych w zakresie zarządzania wynikających z zasad wzajemnej zgodności wymaga znacznych nakładów pracy administracyjnej. Zastosowanie trzyletniego okresu na stopniowe wprowadzanie wymogów podstawowych w zakresie zarządzania w nowych państwach członkowskich stosujących system jednolitej płatności obszarowej, podobnego do okresu wprowadzania stosowanego we Wspólnocie w składzie na 30 kwietnia 2004 r. zgodnie z harmonogramem przedstawionym w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, ułatwiłoby wprowadzanie wymogów podstawowych w zakresie zarządzania oraz ich niezakłócone stosowanie. Możliwość zastosowania wymienionego okresu stopniowego wprowadzania systemu powinna być otwarta dla nowego państwa członkowskiego nawet wtedy, gdy zdecyduje się ono w pełni wprowadzić system płatności bezpośrednich przed ostateczną datą stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 143b ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz art. 51 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 (3).

(6)

Artykuł 143b ust. 10 i 11 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 ustanawia zasady dotyczące przejścia nowych państw członkowskich, które stosują system jednolitej płatności obszarowej, na stosowanie systemu płatności jednolitej. Zgodnie z tymi zasadami decyzja nowego państwa członkowskiego o wprowadzeniu systemu płatności jednolitej wymaga uprzedniej zgody Komisji, wydanej na podstawie oceny stanu przygotowania danego nowego państwa członkowskiego. Uprzednia zgoda Komisji nie jest już niezbędna, gdyż prawie wszystkie płatności bezpośrednie są oddzielone od produkcji, a także z uwagi na fakt, że zarówno system jednolitej płatności obszarowej, jak i system płatności jednolitej nie są związane z produkcją oraz że płatności obszarowe wykorzystują większość elementów właściwych dla systemu zintegrowanego, w szczególności system identyfikacji działek rolnych. Mając na uwadze powyższe, przepisy te należy skreślić. Skreślenie art. 143b ust. 10 i 11 oznacza konieczność wprowadzenia zmian w art. 143b ust. 9. Należy zatem zmienić również ten przepis.

(7)

Tabela 2 w załączniku XII do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zawiera wykaz całkowitych kwot uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich, które mają być wypłacane na Cyprze, gdzie system jednolitej płatności obszarowej będzie stosowany do 2008 r. W następstwie wydłużenia okresu stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2012/2006 (4) należy ustalić całkowite kwoty wypłacane na Cyprze, gdzie system jednolitej płatności obszarowej ma zastosowanie w latach 2009 i 2010.

(8)

Nowe państwa członkowskie, które podjęły decyzję o stosowaniu systemu płatności jednolitej, zdecydowały się go wprowadzić od 2007 r. Właściwe jest zatem stosowanie zmienionego art. 71h rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 do tych nowych państw członkowskich, począwszy od tej daty.

(9)

Wprowadzone na mocy niniejszego rozporządzenia zmiany niektórych przepisów – w szczególności tolerancyjne traktowanie przypadków drobnych niezgodności, stosowanie zmniejszeń poniżej pewnego progu, ustalenie dnia, w którym grunt musi być w dyspozycji rolnika, aby mógł kwalifikować się do systemu płatności jednolitej i systemu jednolitej płatności obszarowej, a także okres stopniowego wprowadzania systemu, który przewidziano dla nowych państw członkowskich stosujących system jednolitej płatności obszarowej, tak aby na ich terytorium możliwe było pełne wprowadzenie wymogów związanych ze wzajemną zgodnością – spowodują, że rolnicy, których to dotyczy, będą podlegać zasadom korzystniejszym niż obowiązujące obecnie. Zastosowanie tych przepisów z mocą wsteczną nie powinno naruszać zasady pewności prawnej tych podmiotów gospodarczych. Odnosi się to również do zmienionego przepisu art. 71h rozporządzenia (WE) nr 1782/2003. Jednak przepisy dotyczące odpowiedzialności rolników za niezgodność w przypadku przekazywania gruntu powinny mieć zastosowanie od dnia 1 kwietnia 2008 r., tak aby zagwarantować rolnikom, których to dotyczy, wystarczającą pewność prawną, a także zapewnić skuteczne stosowanie tych przepisów w roku 2008.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i rozporządzenie (WE) nr 1698/2005,

1)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 7 ust. 2 dodaje się akapity w brzmieniu:

„W odpowiednio uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o niestosowaniu zmniejszenia, jeżeli z uwagi na swoją wagę, zakres i trwałość przypadek niezgodności może być uważany za drobny. Jednak przypadków niezgodności stanowiących bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt nie należy uznawać za drobne.

Jeżeli rolnik nie podjął natychmiastowego działania naprawczego, które ma usunąć stwierdzoną niezgodność, właściwy organ podejmuje wymagane działania, które mogą, w odpowiednich przypadkach, zostać ograniczone do kontroli administracyjnej, zapewniające podjęcie przez rolnika działań naprawczych zmierzających do usunięcia stwierdzonej niezgodności. Rolnik jest powiadamiany o wszelkich ustaleniach dotyczących drobnych niezgodności oraz działaniach naprawczych, jakie powinien podjąć.”;

3)

w art. 44 ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych działki takie pozostają w dyspozycji rolnika w dniu określonym przez państwo członkowskie, który nie przypada później niż ustalony przez to państwo członkowskie termin zmiany wniosku o pomoc.”;

4)

artykuł 71h otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 71h

Pastwiska

W ramach pułapu regionalnego lub jego części nowe państwa członkowskie mogą również wyznaczyć, zgodnie z obiektywnymi kryteriami, różne wartości jednostkowe uprawnień przyznawanych rolnikom określonym w art. 71f ust. 1, w odniesieniu do hektarów zajętych pod pastwiska zidentyfikowanych na dzień 30 czerwca 2006 r. oraz dla wszystkich innych kwalifikujących się hektarów lub alternatywnie w odniesieniu do hektarów wykorzystywanych jako trwałe pastwiska zidentyfikowanych na dzień 30 czerwca 2006 r. oraz w odniesieniu do wszystkich innych kwalifikujących się hektarów.

Jednak dla Bułgarii i Rumunii data identyfikacji to dzień 1 stycznia 2008 r.”;

5)

w art. 143b wprowadza się następujące zmiany:

6)

w załączniku XII wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

a)

artykuł 1 ust. 1 lit. a) stosuje się od dnia 1 kwietnia 2008 r.;

b)

artykuł 1 ust. 4 stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.

21.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/7

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

21.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/9

(1)

Artykuł 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 900/2007 z dnia 27 lipca 2007 r. dotyczącego stałego przetargu na ustalenie refundacji wywozowych na cukier biały do końca roku gospodarczego 2007/2008 (2) oraz art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1060/2007 z dnia 14 września 2007 r. otwierającego przetarg stały na odsprzedaż cukru znajdującego się w posiadaniu agencji interwencyjnych w Belgii, Republice Czeskiej, Irlandii, Hiszpanii, we Włoszech, na Węgrzech, w Słowacji i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz (3) otwierają odpowiednio przetargi stałe do wszystkich miejsc przeznaczenia z wyjątkiem Andory, Gibraltaru, Ceuty, Melilli, Stolicy Apostolskiej (Państwa Watykańskiego), Liechtensteinu, gmin Livigno oraz Campione d’Italia, wyspy Helgoland, Grenlandii, Wysp Owczych, obszarów Cypru, nad którymi Rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje faktycznej kontroli, Albanii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii (4), Czarnogóry oraz Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii.

(2)

Aby zapobiec niewłaściwej interpretacji statusu tych wyłączonych miejsc przeznaczenia, należy dokonać rozróżnienia między krajami trzecimi, terytoriami państw członkowskich UE niestanowiącymi części obszaru celnego Wspólnoty oraz terytoriami europejskimi, za których stosunki zewnętrzne odpowiedzialne jest państwo członkowskie i które nie stanowią części obszaru celnego Wspólnoty.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 900/2007 i (WE) nr 1060/2007.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

21.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/11

(1)

Dyrektywa Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotycząca podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (3) była kilkakrotnie w zasadniczy sposób zmieniana (4). Ze względu na konieczność dalszych zmian, celem zachowania przejrzystości, dyrektywa ta powinna zostać przekształcona.

(2)

Podatki pośrednie od gromadzenia kapitału, to znaczy podatki kapitałowe (podatki naliczane od wkładów kapitałowych do spółek i przedsiębiorstw, opłata stemplowa od papierów wartościowych oraz podatek od działań restrukturyzacyjnych) niezależnie od tego, czy działania te są związane z podwyższeniem kapitału czy nie, powodują nierówne traktowanie, podwójne opodatkowanie i dysproporcje, które zakłócają swobodny przepływ kapitału. To samo dotyczy innych podatków pośrednich o takich samych cechach jak podatek kapitałowy i opłata stemplowa od papierów wartościowych.

(3)

Dlatego w interesie rynku wewnętrznego leży ujednolicenie prawodawstwa dotyczącego podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, tak aby w możliwie największym stopniu wyeliminować czynniki, które mogą zakłócać warunki konkurencji lub utrudniać swobodny przepływ kapitału.

(4)

Konsekwencje gospodarcze podatku kapitałowego są niekorzystne dla łączenia i rozwoju przedsiębiorstw; takie konsekwencje są szczególnie szkodliwe przy obecnej koniunkturze gospodarczej, w której istnieje potrzeba uznania wspierania inwestycji za nadrzędny priorytet.

(5)

Najlepszym rozwiązaniem w tym celu byłoby zniesienie podatku kapitałowego.

(6)

Utrata przychodów, która byłaby wynikiem natychmiastowego zastosowania takich środków, jest nie do przyjęcia dla państw członkowskich, które obecnie stosują podatek kapitałowy. W związku z tym te państwa członkowskie powinny mieć możliwość dalszego nakładania podatku kapitałowego na wszystkie lub część przedmiotowych operacji, zakładając, że w jednym i tym samym państwie członkowskim musi być stosowana jednolita stawka podatku. Państwo członkowskie, które podejmie decyzję o nienakładaniu podatku kapitałowego na wszystkie lub niektóre operacje objęte niniejszą dyrektywą, nie powinno mieć możliwości ponownego wprowadzenia takich podatków.

(7)

Koncepcja wewnętrznego rynku zakłada, że podatek od gromadzenia kapitału w ramach wewnętrznego rynku przez spółkę lub przedsiębiorstwo nie może być naliczany więcej niż jeden raz. W związku z tym, jeżeli państwo członkowskie posiadające prawo do nałożenia podatku nie nakłada podatku kapitałowego na niektóre lub wszystkie operacje objęte niniejszą dyrektywą, żadne inne państwo członkowskie nie może nałożyć podatku na te operacje.

(8)

Należy utrzymać surowe warunki dotyczące sytuacji, w których państwa członkowskie w dalszym ciągu nakładają podatek kapitałowy, w szczególności w odniesieniu do zwolnień i obniżenia jego wymiaru.

(9)

Oprócz podatku kapitałowego, nie powinny być nakładane żadne podatki pośrednie od gromadzenia kapitału. W szczególności nie powinna być nakładana opłata stemplowa od papierów wartościowych bez względu na pochodzenie takich papierów wartościowych i bez względu na to, czy reprezentują one kapitał własny spółki, czy kapitał pożyczkowy.

(10)

Wykaz spółek kapitałowych określony w dyrektywie 69/335/EWG jest niekompletny i w związku z tym powinien zostać dostosowany.

(11)

Ponieważ cele niniejszej dyrektywy nie mogą być w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie i mogą być w związku z tym lepiej osiągnięte na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania zgodne z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(12)

Obowiązek transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinien ograniczyć się tylko do przepisów, które stanowią istotną zmianę w stosunku do poprzednich dyrektyw. Obowiązek transpozycji przepisów, które nie zostały zmienione, wynika z poprzednich dyrektyw.

(13)

Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać obowiązków państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w części B załącznika II.

(14)

Z uwagi na niekorzystne skutki podatku kapitałowego Komisja powinna co trzy lata składać sprawozdania z funkcjonowania niniejszej dyrektywy z myślą o zniesieniu tego podatku,

a)

wkładu kapitałowego do spółek kapitałowych;

b)

działań restrukturyzacyjnych z udziałem spółek kapitałowych;

c)

emisji niektórych papierów wartościowych lub obligacji.

a)

każdą spółkę, która przyjmuje jedną z form wyszczególnionych w załączniku I;

b)

każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną, których udziały w kapitale lub majątku mogą być przedmiotem transakcji na giełdzie;

c)

każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną prowadzące działalność skierowaną na zysk, których członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz odpowiadają za długi spółki, przedsiębiorstwa lub osoby prawnej tylko do wysokości swoich udziałów.

a)

utworzenie spółki kapitałowej;

b)

przekształcenie spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawnej, która nie jest spółką kapitałową, w spółkę kapitałową;

c)

podwyższenie kapitału spółki kapitałowej poprzez wniesienie wkładów jakiegokolwiek rodzaju;

d)

podwyższenie majątku spółki kapitałowej poprzez wniesienie wkładów jakiegokolwiek rodzaju, jednak nie w zamian za udział w kapitale lub majątku spółki, lecz za prawa tego samego rodzaju jak te, które posiadają członkowie, takie jak prawo głosu, udział w zyskach lub udział w podziale nadwyżki powstałej po likwidacji spółki;

e)

przeniesienie z państwa trzeciego do państwa członkowskiego centrum rzeczywistego zarządzania spółki kapitałowej, której statutowa siedziba znajduje się w państwie trzecim;

f)

przeniesienie z państwa trzeciego do państwa członkowskiego statutowej siedziby spółki kapitałowej, której centrum rzeczywistego zarządzania znajduje się w państwie trzecim;

g)

podwyższenie kapitału spółki kapitałowej w drodze kapitalizacji zysków lub rezerwy stałej lub tymczasowej;

h)

zwiększenie majątku spółki kapitałowej w drodze świadczenia usług przez członka, które nie powodują zwiększenia kapitału spółki, ale powodują zmianę w prawach spółki bądź mogą zwiększyć wartość udziałów spółki;

i)

zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki;

j)

zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową u członka, współmałżonka lub dziecka członka, a także zaciągnięcie pożyczki u strony trzeciej, jeżeli jest ona gwarantowana przez członka, pod warunkiem że takie pożyczki mają taką samą funkcję jak zwiększenie kapitału spółki.

a)

przeniesienie przez jedną lub kilka spółek kapitałowych wszystkich swoich aktywów i pasywów, lub jednego bądź więcej oddziałów do jednej lub więcej spółek kapitałowych, które są w trakcie tworzenia lub już istnieją, pod warunkiem że rekompensata obejmuje przynajmniej częściowo papiery wartościowe reprezentujące kapitał spółki przejmującej;

b)

przejęcie przez spółkę kapitałową, która jest w trakcie tworzenia lub już istnieje, udziałów dających większość głosów w innej spółce kapitałowej, pod warunkiem że rekompensata obejmuje przynajmniej częściowo papiery wartościowe reprezentujące kapitał tej pierwszej spółki. W przypadku gdy większość praw głosu uzyskuje się za pomocą co najmniej dwóch operacji, za działania restrukturyzacyjne uznaje się wyłącznie operację, w której uzyskano większość praw głosu, i wszelkie kolejne operacje.

a)

wkładów kapitałowych;

b)

pożyczek, świadczenia usług w ramach wkładów kapitałowych;

c)

rejestracji lub jakichkolwiek innych formalności wymaganych przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą być wymagane od spółki kapitałowej ze względu na jej formę prawną;

d)

zmiany aktu założycielskiego lub statutu spółki kapitałowej, w szczególności:

e)

działań restrukturyzacyjnych, o których mowa w art. 4.

a)

tworzenia, emisji, dopuszczenia do notowania na giełdzie, wprowadzenia na rynek lub obrotu akcjami, obligacjami lub innymi papierami wartościowymi tego samego rodzaju, a także świadectwami udziałowymi, bez względu na osobę emitenta;

b)

pożyczek, łącznie z obligacjami państwowymi, zaciągniętych poprzez emisję obligacji lub innych zbywalnych papierów wartościowych, bez względu na osobę emitenta, lub jakichkolwiek związanych z tym formalności, ani tworzenia, emisji, dopuszczenia do notowania na giełdzie, wprowadzenia na rynek lub obrotu tymi obligacjami lub innymi zbywalnymi papierami wartościowymi.

a)

podatki od przeniesienia papierów wartościowych, o stawce zryczałtowanej bądź nie;

b)

podatki od przeniesienia, włączając w to podatek od wpisu do księgi wieczystej, od przeniesienia, na rzecz spółki kapitałowej, przedsiębiorstwa lub nieruchomości położonych na ich terytorium;

c)

podatki od przeniesienia aktywów jakiegokolwiek rodzaju przekazanych spółce kapitałowej, o ile przeniesienie tego majątku jest dokonywane w zamian za inną rekompensatę niż udziały w spółce;

d)

opłaty od ustanowienia, wpisu lub wykreślenia hipotek lub innych obciążeń gruntu lub innego majątku;

e)

podatki w formie opłat lub należności;

f)

podatek od wartości dodanej (VAT).

a)

sumy aktywów należących do spółki kapitałowej, które są przeznaczone na podwyższenie kapitału i które już zostały objęte podatkiem kapitałowym;

b)

sumy zaciągniętych przez spółkę kapitałową pożyczek, które są zamieniane na udziały w spółce i które już zostały objęte podatkiem kapitałowym.

a)

spółek kapitałowych, które świadczą usługi użyteczności publicznej, takich jak przedsiębiorstwa transportu publicznego, przedsiębiorstwa zapewniające obsługę portów, przedsiębiorstwa zaopatrujące w wodę, gaz lub energię elektryczną, jeżeli ich kapitał przynajmniej w połowie jest własnością państwa, władz regionalnych lub lokalnych;

b)

spółek kapitałowych, które zgodnie ze swoim statutem i faktycznie realizują wyłącznie i bezpośrednio cele kulturalne, społeczne, pomocowe lub edukacyjne.

21.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/23

(1)

W dniu 12 lutego 1998 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji dotyczących Umowy o transporcie morskim między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a rządem Chińskiej Republiki Ludowej, z drugiej strony (zwanej dalej „umową”) i określiła odpowiednie wytyczne negocjacyjne.

(2)

Powyższe negocjacje zakończyły się powodzeniem i umowa została parafowana przez Komisję w dniu 12 grudnia 2001 r.

(3)

Umowa została podpisana w Brukseli w dniu 6 grudnia 2002 r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(4)

Protokół zmieniający umowę w celu uwzględnienia przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej został podpisany w dniu 5 września 2005 r. w Pekinie.

(5)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. Bułgaria i Rumunia mają przystąpić do umowy przez zawarcie protokołu pomiędzy Radą a Chińską Republiką Ludową.

(6)

Niezbędne procedury konstytucyjne i instytucjonalne zostały zakończone, należy zatem zatwierdzić umowę,

21.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/37

(1)

Umowa o transporcie morskim między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Chińską Republiką Ludową, z drugiej strony (zwana dalej „umową”) została podpisana w dniu 6 grudnia 2002 r., w Brukseli.

(2)

Protokół zmieniający umowę w celu uwzględnienia przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej został podpisany w dniu 5 września 2005 r. w Pekinie.

(3)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. Bułgaria i Rumunia mają przystąpić do umowy przez zawarcie protokołu pomiędzy Radą a Chińską Republiką Ludową.

(4)

Niezbędne procedury konstytucyjne i instytucjonalne zostały zakończone, należy zatem zatwierdzić umowę,

21.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/41

(1)

Dnia 4 maja 2006 r. Polska zgłosiła planowaną pomoc restrukturyzacyjną dla Bison-Bial SA (dalej „BB”).

(2)

Pismem z dnia 13 czerwca 2006 r. Komisja zwróciła się do Polski o przesłanie pewnych brakujących informacji, które polskie władze dostarczyły w dniu 13 lipca 2006 r. Pismem z dnia 29 sierpnia 2006 r. Komisja zwróciła się o przekazanie dodatkowych informacji. Polskie władze udzieliły odpowiedzi w pismach z dnia 18 września, 20 października oraz 3 listopada 2006 r.

(3)

Pismem z dnia 20 grudnia 2006 r. Komisja poinformowała Polskę, że podjęła decyzję o wszczęciu procedury w trybie art. 88 ust. 2 Traktatu WE w związku z pomocą, o której mowa powyżej. Decyzja Komisji o wszczęciu procedury w trybie art. 88 ust. 2 Traktatu WE została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia swoich komentarzy na temat środka pomocy.

(4)

Polskie władze przedstawiły swoje uwagi w piśmie z dnia 23 stycznia 2007 r. Nie otrzymano uwag od stron trzecich.

(5)

W dniu 28 marca zostało zorganizowane spotkanie z przedstawicielami polskich władz i BB. Następnie Komisja zwróciła się o przekazanie dodatkowych informacji w piśmie z dnia 17 kwietnia 2007 r. Polskie władze udzieliły odpowiedzi w piśmie z dnia 15 maja 2007 r.

(6)

BB jest dużą spółką produkującą uchwyty do obrabiarek takie jak uchwyty tokarskie, trzpienie, oprawki, tuleje, przyrządy frezarskie oraz oprawki narzędziowe. Została ona utworzona w 1948 r. jako przedsiębiorstwo państwowe. W 1997 r. państwo sprzedało 53 % akcji BB prywatnej spółce Metalexport sp.zo.o., która w 2004 r. zmieniła nazwę na Mex-Holding sp. z o.o. Na koniec 2006 r. Skarb Państwa posiadał 18 % akcji BB; pozostałymi akcjonariuszami były podmioty prywatne. W latach 2000–2006 stan zatrudnienia BB zmniejszył się z 1 680 do 950 pracowników.

(7)

W 2004 r. udział spółki w polskim rynku oprzyrządowania do obrabiarek wynosił 17 %, co odpowiadało jedynie 20 % produkcji BB, ponieważ spółka produkuje głównie na eksport (w 2004 r. 30 % produkcji zostało przeznaczone na eksport do Stanów Zjednoczonych, 15 % do Włoch, 7 % do krajów Europy Wschodniej włączając Rosję, 5 % do Wielkiej Brytanii). Spółka rozprowadza większość eksportowanych produktów za pośrednictwem spółek należących do grupy Mex-Holding, takich jak Toolmex Corporation (Stany Zjednoczone), Mexpol GmbH (Niemcy), Toolmex Polmach (Zjednoczone Królestwo) lub Italmex S.A. (Włochy).

(8)

Szacunkowy udział BB w rynku europejskim wynosi 1,3 %. W wymiarze geograficznym, rynek produktów wytwarzanych przez BB ma zasięg przynajmniej europejski, a potencjalnie także światowy. Europejski i światowy sektor produkcji oprzyrządowania do obrabiarek, takiego jak produkowane przez BB, charakteryzuje się nadwyżką mocy produkcyjnych.

(9)

Spółka jest zlokalizowana w regionie kwalifikującym się do objęcia pomocą zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE.

(10)

Trudności BB rozpoczęły się w 2001 r., kiedy to spółka odnotowała straty sięgające 24 mln PLN. Jako główne powody trudności finansowych Polska wymienia:

(11)

Okoliczności te w połączeniu z drogimi kredytami na rynku spowodowały poważne problemy z utrzymaniem płynności finansowej. Skutkiem trudności finansowych były zaległości w regulowaniu zobowiązań. W 2002 r. cztery banki zażądały natychmiastowej spłaty kredytów. BB nie było w stanie spłacić bieżących zobowiązań, w tym z tytułu wynagrodzeń, co spowodowało czteromiesięczny przestój zakładu produkcyjnego. W rezultacie sprzedaż spadła o połowę (z 91 mln PLN w 2001 r. do 48 mln PLN w 2002 r.), a rok został zamknięty stratą netto w wysokości 74,8 mln PLN.

(12)

Trudności BB szły w parze z pogarszającą się sytuacją przedsiębiorstwa macierzystego – Mex-Holding Sp. z o.o. W 2002 r. cała grupa odnotowała straty sięgające 75,8 mln PLN. Od tego czasu sytuacja poprawiła się, ale grupa nadal odnotowuje straty, a jej kapitał własny jest ujemny.

(13)

W 2003 r. spółka zmniejszyła straty do 8,5 mln PLN, a w 2004 r. wygenerowała zysk w wysokości 5,1 mln PLN. Według polskich władz było to efektem rozpoczętej w BB restrukturyzacji. W wyniku zastosowania pierwszych środków restrukturyzacyjnych wzrosła sprzedaż, obniżono koszty, a część zadłużenia została umorzona. W konsekwencji, w 2005 i 2006 r. spółka wygenerowała zysk w wysokości odpowiednio 20 mln PLN i 12,5 mln PLN.

(14)

Mimo osiąganych zysków BB nadal boryka się z trudnościami. Zakumulowane straty z tytułu działalności operacyjnej od 2001 r. doprowadziły do powstania znacznego zadłużenia. W 2004 r. wartość aktywów szacowano na 57 mln PLN, a zadłużenie wynosiło 115,7 mln PLN. Innymi słowy kapitał własny był ujemny. Na koniec 2006 r. kapitał własny nadal był ujemny i wynosił – 26 mln PLN. Przekazana Komisji analiza pokazuje, że bez pomocy spółka zostanie wkrótce postawiona w stan upadłości, gdyż nie będzie w stanie spłacić niektórych natychmiast wymagalnych zobowiązań.

(15)

BB opracowało plan restrukturyzacji na lata 2003–2009. Dotyczy on głównie restrukturyzacji finansowej oraz restrukturyzacji aktywów i zatrudnienia. Restrukturyzacja finansowa, która rozpoczęła się w 2003 r., obejmowała spłatę starych wierzytelności zgodnie z porozumieniami zawartymi z prywatnymi wierzycielami, umorzenie części wierzytelności prywatnych oraz publicznoprawnych, a także spłatę pozostałej części zadłużenia publicznoprawnego ze środków pochodzących z pożyczki, która miała zostać udzielona przez należącą do państwa Agencję Rozwoju Przemysłu (zwaną dalej ARP).

(16)

W 2004 r. spółka podpisała porozumienia dotyczące spłaty zadłużenia wobec banków i swoich pracowników, a także ugodę sądową z innymi wierzycielami prywatnymi.

(17)

Restrukturyzacja operacyjna rozpoczęła się w 2001 r. Spółka przeprowadziła redukcję zatrudnienia z 1 680 pracowników w 2000 r. do 1 144 pracowników w 2001 r. i 925 pracowników w 2005 r. Pod koniec okresu restrukturyzacji planowany poziom zatrudnienia powinien wynosić 800 pracowników. W ten sposób, na koniec okresu restrukturyzacji poziom zatrudnienia zostanie zredukowany o 52 % w porównaniu z rokiem 2000 a o 30 % w porównaniu z 2001 r.

(18)

Jeżeli chodzi o restrukturyzację aktywów, BB planuje sprzedaż zbędnych aktywów, zmianę lokalizacji spółki oraz sprzedaż gruntów, na których obecnie ona się znajduje. Jak wynika z przedłożonej wyceny, wartość rynkowa gruntów wynosi […] (3) mln PLN. Zgodnie z informacjami przekazanymi pierwotnie przez polskie władze, grunty powinny zostać sprzedane w 2009 r., najpierw jednak wszystkie maszyny i sprzęt muszą zostać przeniesione na nowe miejsce. Ponadto nieruchomość, która ma zostać sprzedana, jest obciążona hipoteką. Po wydaniu przez Komisję decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego, Polska poinformowała, że sprzedaż może zostać przesunięta do 2010 r.

(19)

W latach 2003–2005, BB zainwestowała 1,4 mln PLN, a inwestycje planowane na lata 2006–2009 wynoszą 14,2 mln PLN. Są to przede wszystkim inwestycje odtworzeniowe, tj. zakup bardziej wydajnych i przyjaznych dla środowiska naturalnego maszyn i urządzeń. Poza tym, plan przewiduje, że znaczne zwiększenie inwestycji nastąpi dopiero po 2009 r. ze względu na skromne obecnie zasoby finansowe. Większość inwestycji zostanie zrealizowana w 2010 r. i będzie powiązana z planowanym przeniesieniem przedsiębiorstwa na nowe miejsce.

(20)

Początkowo Polska sugerowała, że redukcja zatrudnienia oraz zmniejszenie powierzchni produkcyjnej przedsiębiorstwa powinny zostać uznane za środki wystarczające do złagodzenia niepożądanych skutków pomocy. Równocześnie jednak polskie władze potwierdziły, że skutki tych redukcji zostaną zrekompensowane przez planowane inwestycje w bardziej wydajne urządzenia, i w efekcie bieżący poziom zdolności produkcyjnej BB pozostanie niezmieniony. Polskie władze twierdziły, że samo utrzymanie zdolności produkcyjnej na obecnym poziomie (zamiast jej podwyższenia) należy uznać za środek wyrównawczy.

(21)

Zgłoszony plan restrukturyzacji zakładał, że koszty restrukturyzacji w latach 2003–2009 wyniosą 138 mln PLN, z czego najistotniejszą pozycję stanowiły koszty restrukturyzacji finansowej wynoszące 122,6 mln PLN. Pozostała kwota 15,6 mln PLN to koszty inwestycji.

(22)

Plan zakłada, że restrukturyzacja finansowa będzie polegała na spłacie zadłużenia wobec banków w wysokości 65,6 mln PLN, na podstawie układu z tymi wierzycielami, spłacie innych prywatnych długów w wysokości 17,5 mln PLN oraz spłacie zadłużenia publicznoprawnego wynoszącego 39,5 mln PLN. Cała kwota planowanej pomocy państwa zostanie przeznaczona na uregulowanie zadłużenia publicznoprawnego. Część kosztów restrukturyzacji będzie finansowana z dochodów pochodzących ze sprzedaży aktywów w następstwie zmiany lokalizacji spółki.

(23)

Publiczne wsparcie na restrukturyzację BB opiera się na dwóch aktach prawnych: ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (dalej zwanej „ustawą z 30 sierpnia 2002 r.”) i ustawie z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (dalej zwaną „ustawą z 30 października 2002 r.”) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. (dalej zwaną „ustawą z 14 listopada 2003 r.”).

(24)

Ustawa z 30 sierpnia 2002 r. wprowadziła do polskiego systemu prawnego możliwość restrukturyzacji zobowiązań publicznoprawnych przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej polegającą na umorzeniu należności. Zainteresowane przedsiębiorstwo musiało złożyć wniosek wraz z planem restrukturyzacyjnym do każdego organu publicznego, którego należności miały podlegać restrukturyzacji (dalej nazywanego „organem restrukturyzacyjnym”). Organ restrukturyzacyjny po stwierdzeniu, że proponowany plan restrukturyzacji może doprowadzić do poprawy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, wydawał tak zwaną decyzję o warunkach restrukturyzacji, w której wymieniał należności objęte restrukturyzacją. Jeśli przedsiębiorstwo wypełniło warunki nałożone wymienioną decyzją, organ restrukturyzacyjny był z mocy prawa zobowiązany do wydania decyzji o umorzeniu należności wskazanych w decyzji o warunkach restrukturyzacji.

(25)

Następnie ustawa z 30 października 2002 r. doprowadziła do centralizacji tego systemu, nadając prezesowi ARP uprawnienia w zakresie wydawania odpowiednika wspomnianej powyżej decyzji o warunkach restrukturyzacji, tak zwanej decyzji o restrukturyzacji (art. 10 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 19). Decyzja o restrukturyzacji zawiera ocenę planu restrukturyzacji oraz rozstrzygnięcie w sprawie restrukturyzacji zobowiązań publicznoprawnych przewidzianych w planie. Właściwe organy restrukturyzacyjne są następnie zobowiązane z mocy prawa do wydania indywidualnych decyzji o umorzeniu zobowiązań publicznoprawnych wymienionych w decyzji o restrukturyzacji.

(26)

Wreszcie ustawa z 14 listopada 2003 r., zmieniająca ustawę z 30 października 2002 r., uzależniła restrukturyzację zobowiązań publicznoprawnych od przeniesienia na rzecz spółki będącej osobą trzecią – operatora (spółki, w której ARP lub Skarb Państwa posiada 100 % udziałów lub akcji), aktywów o wartości równej przynajmniej 25 % łącznej kwoty należności, które mają zostać objęte restrukturyzacją. Wpływy ze sprzedaży tych aktywów przez Operatora miały pokryć przynajmniej część właściwych należności publicznoprawnych, pozostała część należności miała być natomiast umorzona po zakończeniu restrukturyzacji.

(27)

BB złożyła wniosek o restrukturyzację należności publicznoprawnych na podstawie ustawy z 30 sierpnia 2002 r. i ustawy z 30 października 2002 r. Łączna, nominalna wartość planowanej pomocy państwa wynosi 31,43 mln PLN (4) (8,2 mln EUR). Środki te obejmują pożyczkę na preferencyjnych warunkach i umorzenia należności publicznoprawnych. Dokładny opis środków pomocy państwa przedstawiono w tabeli poniżej.

Tabela 2

Planowana pomoc państwa

(28)

Komisja podjęła decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego, gdyż miała wątpliwości, czy pomoc restrukturyzacyjna jest zgodna z regułami wspólnego rynku.

(29)

Po pierwsze, Komisja miała wątpliwości, czy plan restrukturyzacyjny jest w stanie przywrócić spółce długoterminową rentowność. Komisja podejrzewała, że zyski odnotowane w latach 2004 i 2005 uzyskano dzięki incydentalnym przysporzeniom (np. zrzeczeniem się wierzytelności) i w związku z tym nie były znakiem rzeczywistej poprawy funkcjonowania spółki. Ponadto plan koncentrował się na uregulowaniu starych wierzytelności, a przewidywane w nim inwestycje nie wystarczyłyby do zagwarantowania konkurencyjnych środków produkcji na koniec okresu restrukturyzacji.

(30)

Po drugie, Komisja miała wątpliwości, co do zasadności proponowanych środków wyrównawczych. Spółka planowała redukcję powierzchni zakładu produkcyjnego, ale nie zmniejszyłoby to jego zdolności produkcyjnych. Także poziom zatrudnienia został znacznie zredukowany, ale wydaje się, że było to konieczne dla uzyskania rentowności.

(31)

Wreszcie, wydaje się, że nie wszystkie środki wymienione przez polskie władze jako własny wkład przedsiębiorstwa, mogłyby zostać uznane za taki wkład w rozumieniu wytycznych. Dlatego nie było jasne, czy rzeczywisty wkład własny byłby wystarczająco duży, tj. czy pomoc była ograniczona do niezbędnego minimum.

(32)

Po wydaniu przez Komisję decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w sprawie planowanej pomocy dla BB, polskie władze przekazały szczegółowe informacje dotyczące strategii przedsiębiorstwa.

(33)

Polskie władze wyjaśniły, że jeżeli chodzi o działalność produkcyjną spółki w Białymstoku, jest ona zlokalizowana w dwóch zakładach, z których jeden znajduje się w centrum Białegostoku (nieruchomość przy ul. […]). BB planuje sprzedaż tej nieruchomości oraz przeniesienie produkcji do drugiego zakładu lub zakup trzeciej nieruchomości i przeniesienie tam całej działalności produkcyjnej oraz sprzedaż obu posiadanych obecnie działek. Zgodnie z przekazanymi prognozami, BB planuje inwestycje w wysokości […] mln PLN w 2010 r., po sprzedaniu nieruchomości przy ulicy […]. Jeżeli spółka zdecyduje się na sprzedaż obu nieruchomości i przeniesienie produkcji na nowe miejsce, wartość inwestycji będzie jeszcze wyższa.

(34)

Polskie władze potwierdziły, że główne działania modernizacyjne w spółce mają zostać przeprowadzone w 2010 r., po zmianie lokalizacji przedsiębiorstwa. W latach 2010–2014 BB planuje inwestycje w wysokości 43 mln PLN, z czego inwestycje w wysokości […] mln PLN powinny zostać zrealizowane do końca 2010 r., kiedy to ma nastąpić zmiana lokalizacji.

(35)

Polskie władze wskazały, że inwestycje planowane na lata 2010–2014 mają na celu unowocześnienie systemu zarządzania projektowaniem oraz wytwarzaniem wyrobów w przedsiębiorstwie, automatyzację procesu montażowego uchwytów standardowych, poprawę jakości produkowanych wyrobów, optymalizację procesów technologicznych, procesów obróbki cieplnej i chemicznej produkowanych wyrobów oraz rozwój metod kontroli i pomiarów. Polskie władze potwierdziły ponadto, że zmiana lokalizacji oraz następujące po niej inwestycje stanowią realizację długoterminowej strategii przedsiębiorstwa.

(36)

Jeżeli chodzi o konieczność uniknięcia niepotrzebnego zakłócania konkurencji, polskie władze oraz spółka zaproponowały trzy alternatywne warianty środków wyrównawczych możliwych do realizacji przez spółkę:

(37)

Realizacja trzeciego wariantu, tj. sprzedaż oddziału produkcyjnego w […] prowadziłaby do zawężenia asortymentu produkowanych przez BB wyrobów o 46 % oraz zmniejszenia liczby obrabiarek o 12 %. Tym niemniej oddział produkcyjny w […] jest obciążony częścią zadłużenia; restrukturyzacja tego zadłużenia ma zostać sfinansowana przy pomocy zgłoszonej pomocy państwa. Ponadto aktywa oddziału w […] są obciążone hipoteką lub stanowią zabezpieczenie spłaty wierzytelności handlowych BB. Tak więc władze polskie twierdzą, że najpierw powinien zostać rozwiązany problem zadłużenia oddziału w […], a dopiero później, tj. najwcześniej w 2009 r., oddział ten mógłby zostać sprzedany. BB zobowiązało się do podjęcia wszystkich niezbędnych kroków w celu zakończenia sprzedaży do końca 2009 r., jeżeli Komisja zdecyduje, że byłby to odpowiedni środek wyrównawczy.

(38)

Jeżeli chodzi o finansowanie procesu restrukturyzacji, polskie władze wyjaśniły, że biorąc pod uwagę wzrost cen nieruchomości w regionie w ostatnim czasie oraz położenie działki przeznaczonej do sprzedaży (centrum Białegostoku), spodziewany dochód z jej sprzedaży wynosi […] mln PLN. Ponadto szacunkowy dochód ze sprzedaży oddziału produkcyjnego w […] wyniesie […] mln PLN. Wreszcie, zgodnie z podstawą prawną planowanej pomocy państwa, BB jest zobowiązane do przeniesienia na podmiot publiczny (operatora) aktywów o wartości 2,795 mln PLN w zamian za umorzenie długów.

(39)

Artykuł 87 ust. 1 Traktatu WE stanowi, że wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów i wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem.

(40)

Zarówno planowane umorzenie zadłużenia publicznoprawnego, włącznie z narosłymi odsetkami, jak i pożyczka od agencji państwowej wiążą się z użyciem zasobów państwowych. Poza tym zastosowanie takich rozwiązań przynosi spółce korzyści, zmniejszając ponoszone przez nią koszty. Jeśli chodzi o drugi środek, należy w szczególności zauważyć, że BB jako spółka borykająca się z trudnościami, której zobowiązania znacznie przewyższają aktywa, nie uzyskałaby tego rodzaju finansowania w warunkach rynkowych. Cała kwota pożyczki może zatem zostać uznana za element pomocy.

(41)

Wydane już decyzje o restrukturyzacji obiecujące umorzenie zobowiązań publicznoprawnych i zawieszenie egzekucji spłaty zadłużenia także mogą stanowić rodzaj pomocy. Komisja uważa jednak, że w tym przypadku element pomocy związany z takimi „odroczeniami” został uwzględniony w zgłoszonej pomocy, tj. w kwocie odsetek, które były naliczane w czasie całego tego okresu i zostały dodane do kwoty zobowiązań, które mają zostać umorzone.

(42)

Uchwyty do narzędzi metalowych produkowane przez BB są sprzedawane na rynku WE. Ponadto BB konkuruje z producentami z WE na rynkach pozawspólnotowych. W związku z tym wynikające z pomocy państwa wzmocnienie pozycji BB może mieć wpływ na konkurencję w WE, co oznacza, że kryterium dotyczące wpływu na handel wewnątrzwspólnotowy zostało spełnione.

(43)

Dlatego wyżej wspomniane środki uznaje się za pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE.

(44)

W niniejszym przypadku nie mają zastosowania wyłączenia przewidziane w art. 87 ust. 2 Traktatu WE. W przypadku wyłączeń na mocy art. 87 ust. 3 Traktatu WE – z uwagi na to, że podstawowy cel pomocy dotyczy przywrócenia zagrożonemu przedsiębiorstwu jego długoterminowej rentowności – można zastosować jedynie wyłączenie zapisane w art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE, który zezwala na pomoc państwa przeznaczoną na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych, o ile nie zmienia ona warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Z tego względu pomoc można uznać za zgodną ze wspólnym rynkiem na podstawie art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE, jeżeli spełnione są warunki zawarte w Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (5) (zwanych dalej „Wytycznymi”).

(45)

Zgodnie z Wytycznymi za zagrożone przedsiębiorstwo uznaje się przedsiębiorstwo, które nie jest w stanie odzyskać dobrej kondycji ekonomicznej przy pomocy zasobów własnych ani poprzez uzyskanie niezbędnych środków od akcjonariuszy lub dzięki pozyskaniu kapitału dłużnego i które bez interwencji władz publicznych prawie na pewno zniknie z rynku. Wytyczne te wymieniają również niektóre typowe oznaki świadczące o tym, że przedsiębiorstwo znajduje się w trudnej sytuacji, np. rosnące zadłużenie, zmniejszająca się lub zerowa wartość aktywów netto. Zgodnie z pkt 13 Wytycznych, przedsiębiorstwo należące do większej grupy kapitałowej nie kwalifikuje się w normalnych warunkach do pomocy na restrukturyzację, z wyjątkiem sytuacji, w której można wykazać, że trudności przedsiębiorstwa wynikają z jego indywidualnej sytuacji i nie są wynikiem arbitralnego rozłożenia kosztów w ramach grupy oraz że te trudności są zbyt poważne, by mogły zostać przezwyciężone przez samą grupę.

(46)

BB należy uznać za przedsiębiorstwo zagrożone w rozumieniu Wytycznych. Jego kapitał własny jest ujemny. Spółka spłaca stare zadłużenie wobec prywatnych wierzycieli zgodnie z podpisanymi porozumieniami (ostatnie raty zostaną zapłacone w 2009 r.). Jeśli spółka nie ureguluje zadłużenia publicznoprawnego (poprzez jego spłatę lub uzyskanie umorzenia), stanie się ono natychmiastowo wymagalne. Egzekucja tego zadłużenia uniemożliwi spłatę rat wobec wierzycieli prywatnych, a spółka najprawdopodobniej zostanie postawiona w stan upadłości. BB nie może uzyskać kapitału dłużnego na warunkach rynkowych w celu spłacenia zadłużenia publicznoprawnego, ponieważ jego sytuacja finansowa jest bardzo słaba, a wszystkie aktywa przedsiębiorstwa zostały już obciążone.

(47)

Fakt, że spółka osiąga zyski nie wpływa na ocenę jej kwalifikowalności do otrzymania pomocy, gdyż jej kapitał własny jest nadal ujemny. Ponadto należy zauważyć, że zysk mógł zostać wypracowany jedynie dlatego, że władze publiczne przez wzgląd na planowane umorzenie zadłużenia zawiesiły jego egzekucję.

(48)

Spółka macierzysta BB także boryka się z trudnościami i przynosi straty, a jej zadłużenie narasta, dlatego nie może rozwiązać problemów BB. Trudności spółki macierzystej zaczęły się krótko po 2000 r. W tym kontekście fakt, że spółka macierzysta nie spłaciła pożyczki udzielonej przez BB, co stało się jedną z przyczyn trudności tej ostatniej, należy uznać za dowód rzeczywistych trudności finansowych spółki-matki. Nie był to sposób na zwiększenie zysków części grupy lub świadomego pogłębiania trudności BB.

(49)

W decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego Komisja wyraziła wątpliwości co do restrukturyzacji, wskazując, że ma ona przede wszystkim charakter finansowy i nie uwzględnia w dostateczny sposób aspektów związanych z restrukturyzacją przemysłową. Po wydaniu decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego polskie władze przekazały dodatkowe informacje i rozwiały powyższe wątpliwości Komisji w zakresie dotyczącym możliwości przywrócenia rentowności.

(50)

Na podstawie szczegółowej analizy sprawozdań finansowych BB można zauważyć rzeczywistą poprawę funkcjonowania spółki od 2004–2005 r., przy czym zdarzenia o charakterze incydentalnym miały na tę poprawę jedynie ograniczony wpływ. Zdarzenia takie, np. umorzenie zadłużenia, dodatkowo poprawiły wyniki spółki, lecz głównym źródłem zysków BB jest działalność operacyjna.

(51)

Przedłożona analiza restrukturyzacji produktów pokazuje, że spółka coraz bardziej koncentruje się na produkcji wyrobów o większej wartości dodanej (w 2001 r. BB wyprodukował 709 000 sztuk, a obrót wyniósł 84,9 mln PLN, natomiast w 2006 r. BB wyprodukował 377 000 sztuk, a obrót wyniósł 93,8 mln PLN).

(52)

Wartość inwestycji planowanych na lata 2003–2009 wynosi 14,75 mln PLN. W istocie spółka planuje realizację programu dodatkowych znaczących inwestycji w 2010 r. w wysokości […] mln PLN, który jest powiązany z planowaną zmianą lokalizacji zakładu. Komisja uważa, że dopiero realizacja drugiej części programu inwestycyjnego zapewni przywrócenie długoterminowej rentowności spółki.

(53)

Z tego powodu oraz biorąc pod uwagę fakt, że sprzedaż nieruchomości konieczna do sfinansowania inwestycji zostanie przesunięta na 2010 r., Komisja jest zdania, że okres restrukturyzacji powinien zostać przedłużony do końca 2010 r., a inwestycje przewidziane przez spółkę na 2010 r. powinny stanowić element działań restrukturyzacyjnych. W rezultacie wysokość inwestycji w latach 2003–2010 wynosiłaby […] mln PLN (14,75 mln PLN + […] mln PLN), co stanowi kwotę znacznie wyższą niż pierwotnie planowana kwota 15,6 mln PLN.

(54)

Komisja zwraca uwagę na fakt, że nie można obecnie obliczyć stopy zwrotu z kapitału własnego BB, gdyż jej kapitał jest nadal negatywny. Kapitał ten będzie do 2010 r. stopniowo odtwarzany. Dane na 2011 r. mogą służyć jako wartości o charakterze długoterminowym. W tym roku stopa zwrotu z kapitału wyniesie 9 % (zysk netto w wysokości 4 mln PLN z kapitału własnego o wysokości 44 mln PLN). Nie jest to poziom bardzo wysoki, ale Komisja zauważa, że BB prowadzi działalność na rynku, na którym istnieje duża konkurencja z producentami z Azji, a marże są ograniczone, tak więc poziom ten wydaje się uzasadniony.

(55)

Na podstawie powyższych elementów Komisja uznaje, że realizacja planu restrukturyzacji doprowadzi do przywrócenia rentowności pod warunkiem, że restrukturyzacja obejmie realizację inwestycji zaplanowanych na 2010 r. a okres restrukturyzacji zostanie przedłużony do końca 2010 r.

(56)

Po wydaniu przez Komisje decyzji na mocy art. 88 ust. 2 Traktatu WE, polskie władze zaproponowały trzy alternatywne środki wyrównawcze, które mogłyby zostać wdrożone przez BB.

(57)

Jeżeli chodzi o pierwszą propozycję, tj. zmniejszenie o 5 % ilości produkowanych wyrobów, Komisja zauważa, że BB w sposób naturalny zmierza w kierunku produkcji mniejszej ilości wyrobów, ale o większej wartości dodanej. Tak wiec Komisja uważa, że ten środek może faktycznie nie mieć wpływu na działalność spółki i w związku z tym nie zapewnia zmniejszenia zakresu obecności BB na rynku.

(58)

Druga opcja przewiduje sprzedaż 5 % maszyn spółki. Biorąc pod uwagę fakt, że BB planuje przeprowadzenie programu znaczącej modernizacji, który przewiduje zakup nowych bardziej wydajnych maszyn, Komisja nie uważa tej opcji za rzeczywisty środek wyrównawczy, gdyż zdolności produkcyjne sprzedanych maszyn mogą zostać odpowiednio zrekompensowane przez wyższe zdolności produkcyjne nowych urządzeń.

(59)

W związku z powyższym Komisja uważa, że te dwie opcje nie zapewniają ograniczenia niepożądanych skutków pomocy dla konkurencji.

(60)

Trzecia opcja polega na sprzedaży przez Spółkę oddziału produkcyjnego w […]. Sprzedaż ta zmniejszyłaby asortyment BB o 46 %, obrót o 13 % a liczbę obrabiarek o 12 %. Opcja ta obejmuje zatem swoim zakresem rozwiązania przewidziane w dwóch pierwszych wariantach plus dodatkowe elementy. Ponadto w momencie wystawienia zakładu produkcyjnego w […] na sprzedaż, potencjalni konkurenci spółki będą mieli możliwość przejęcia zorganizowanej części zdolności produkcyjnych BB, co może złagodzić negatywne skutki pomocy. Wreszcie, oddział produkcyjny w […] przynosi dochody, np. w 2006 r. wypracował zysk w wysokości 1,2 mln PLN, tak więc jego sprzedaż nie jest konieczna ze względów restrukturyzacyjnych.

(61)

W związku z powyższym Komisja uważa, że sprzedaż oddziału w […] stanowi właściwy i wystarczający środek wyrównawczy.

(62)

W punkcie 45 decyzji o wszczęciu postępowania, Komisja wyraziła wątpliwości, czy planowana spłata niektórych zobowiązań w okresie restrukturyzacji (6) może zostać zaliczona do kosztów restrukturyzacji. Wątpliwości te nie zostały rozwiane. Komisja odnotowuje, że pozyskanie tego kapitału dłużnego było elementem normalnego finansowania działalności operacyjnej spółki oraz że spłata może być dokonana ze środków posiadanych przez spółkę.

(63)

Natomiast w następstwie przedłużenia okresu restrukturyzacyjnego do 2010 r. w celu włączenia do okresu restrukturyzacyjnego inwestycji przewidzianych na ten rok, inwestycje te muszą zostać uwzględnione w wykazie kosztów restrukturyzacyjnych.

(64)

W pkt 46 i 47 decyzji o wszczęciu postępowania, Komisja wyraziła wątpliwości, czy niektóre środki zgłoszone przez Polskę mogą zostać uznane za wkład beneficjenta zgodnie z pkt 43 i 44 wytycznych. Wątpliwości te nie zostały rozwiane. Dlatego też w dalszej analizie środki te nie będą uznawane za wkład własny beneficjenta.

(65)

W rezultacie wykaz kosztów restrukturyzacyjnych, wkładu beneficjenta i pomocy państwa wygląda następująco:

(66)

Wkład własny BB na pokrycie ogólnych kosztów restrukturyzacji wynosi zatem 50,4 %, czyli kształtuje się na poziomie zgodnym z pkt 44 wytycznych w sprawie pomocy państwa na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw.

(67)

Pkt 45 wytycznych stanowi „Aby ograniczyć efekt zakłócający, kwota pomocy lub forma, w której pomoc jest przyznana, nie mogą stanowić dla przedsiębiorstwa nadwyżki pieniędzy”. Komisja odnotowuje, że działalność spółki ponownie stała się dochodowa. Jej rentowność jest jednak zagrożona ze względu na kwotę natychmiast wymagalnych wierzytelności. W tym kontekście fakt, że połowa pomocy jest przyznawana w formie pożyczki, przyczynia się do zapewnienia, że pomoc jest ograniczona do niezbędnego minimum. Pożyczka bowiem daje BB natychmiastowe środki na spłatę zaległych wierzytelności. Jednocześnie BB będzie musiał spłacić ten kredyt w przyszłości. Będzie to możliwe dzięki regularnym zyskom i zapewni, że spółka nie będzie gromadziła nadwyżki pieniędzy w rozumieniu Wytycznych.

(68)

W związku z tym Komisja jest zdania, że pomoc została ograniczona do niezbędnego minimum.

(69)

Komisja stwierdza, że zgłoszona pomoc państwa na rzecz Bison Bial może zostać uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem, o ile spełnione zostaną nałożone warunki,

21.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 46/50

„a)

minimalna liczba uczestników wynosi trzy podmioty prawne, z których każdy musi mieć siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, przy czym podmioty te nie muszą mieć siedziby w różnych państwach członkowskich lub państwach stowarzyszonych;”,

„a)

minimalna liczba uczestników wynosi trzy podmioty prawne, z których każdy musi mieć siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, i z których żadne dwa podmioty nie mogą mieć siedziby w tym samym państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym;”.