I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

24.1.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 20/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 55/2008

z dnia 21 stycznia 2008 r.

wprowadzające autonomiczne preferencje handlowe dla Republiki Mołdowy i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 980/2005 i decyzję Komisji 2005/924/WE

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Stosunki między Unią Europejską (UE) a Republiką Mołdowy (zwaną dalej „Mołdawią”) są oparte na umowie o partnerstwie i współpracy (1), która weszła w życie dnia 1 lipca 1998 r. Jednym z jej głównych celów jest promowanie handlu i inwestycji oraz harmonijnych stosunków gospodarczych między stronami w celu wspierania ich zrównoważonego rozwoju gospodarczego.

(2)

W planie działania europejskiej polityki sąsiedztwa (plan działania EPS) dla Mołdawii przyjętym w 2005 r. UE zobowiązała się, że rozważy możliwość przyznania Mołdawii dodatkowych autonomicznych preferencji handlowych (ATP), jeśli Mołdawia znacznie poprawi swój system kontroli i wydawania świadectw pochodzenia towarów. W 2006 r. Mołdawia zreformowała swoje przepisy celne i z początkiem 2007 r. osiągnęła zadowalający poziom wdrożenia nowych przepisów.

(3)	Do czasu przystąpienia Rumunii do UE w dniu 1 stycznia 2007 r. między Mołdawią a Rumunią obowiązywała strefa wolnego handlu. Chociaż generalnie skutki rozszerzenia 2007 r. nie były dla Mołdawii zbyt odczuwalne, miało ono negatywny wpływ na kilka głównych produktów eksportowych Mołdawii.

(4)

Na mocy decyzji Komisji 2005/924/WE (2) Mołdawia korzysta już ze szczególnego rozwiązania motywacyjnego dotyczącego zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów (GSP+) przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 980/2005 z dnia 27 czerwca 2005 r. wprowadzającym plan ogólnych preferencji taryfowych (3) (GSP).

(5)	Ogólny poziom przywozu z Mołdawii stanowi zaledwie 0,03 % całkowitego przywozu wspólnotowego. Dalsze otwarcie rynku powinno wesprzeć rozwój mołdawskiej gospodarki dzięki lepszym wynikom w wywozie, a jednocześnie nie powinno mieć negatywnych skutków dla Wspólnoty.

(6)	W związku z tym właściwe jest rozszerzenie zakresu autonomicznych preferencji handlowych dla Mołdawii poprzez likwidację wszystkich obowiązujących plafonów taryfowych na produkty przemysłowe i poprawę dostępu do rynku wspólnotowego dla produktów rolnych.

(7)

Zgodnie z planem działania EPS osiągnięcie ambitnych celów w stosunkach między UE a Mołdawią będzie zależeć od stopnia zaangażowania Mołdawii w odniesieniu do wspólnych wartości oraz od jej zdolności do realizacji wspólnie uzgodnionych priorytetów, w tym gotowości do przeprowadzenia skutecznych reform gospodarczych. Ponadto, aby skorzystać z dodatkowych preferencji taryfowych w ramach systemu GSP+, Mołdawia spełniła warunek ratyfikacji i skutecznego wdrożenia głównych konwencji międzynarodowych z zakresu praw człowieka i praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów. Aby zapewnić utrzymanie przez Mołdawię osiągniętego postępu na obecnym poziomie, przyznanie Mołdawii dodatkowych autonomicznych preferencji handlowych będzie uzależnione od realizacji priorytetów i warunków ustanowionych w planie działania i GSP+.

(8)	Ponadto uprawnienie do korzystania z autonomicznych preferencji handlowych jest uwarunkowane od przestrzegania przez Mołdawię odpowiednich reguł pochodzenia produktów i odnośnych procedur oraz jej zaangażowania w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania ryzyku nadużyć.

(9)

Jednym z powodów czasowego zawieszenia preferencji powinno być poważne i systematyczne naruszanie warunków, których spełnienie uprawnia do korzystania z uzgodnień preferencyjnych, nadużycia lub niezagwarantowanie współpracy administracyjnej w zakresie weryfikacji pochodzenia towarów i brak stałego zaangażowania ze strony Mołdawii w realizację priorytetów ustalonych w planie działania EPS i w paktach, konwencjach i protokołach wymienionych w załączniku II.

(10)	Konieczne jest przewidzenie ponownego wprowadzenia ceł pobieranych na podstawie Wspólnej Taryfy Celnej na wszystkie produkty, które powodują lub mogą spowodować poważne trudności dla producenta wspólnotowego produktu podobnego lub bezpośrednio konkurującego, co podlega dochodzeniu Komisji.

(11)

Dla celów zdefiniowania pojęcia produktów pochodzących, procedur wydawania świadectwa pochodzenia i współpracy administracyjnej zastosowanie będzie mieć tytuł IV, rozdział 2, sekcja 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (4).

(12)

Ze względu na racjonalizację i uproszczenie należy zagwarantować Komisji możliwość wprowadzenia, po konsultacji z Komitetem Kodeksu Celnego i bez naruszania szczególnych procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, koniecznych zmian i poprawek technicznych niezbędnych dla niniejszego rozporządzenia.

(13)	Należy przyjąć środki konieczne dla wykonania niniejszego rozporządzenia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5).

(14)

Wprowadzenie proponowanych środków w odniesieniu do produktów pochodzących z Mołdawii sprawi, że włączenie Mołdawii do wspólnotowego systemu ogólnych preferencji taryfowych stanie się zbyteczne. Zatem właściwe jest usunięcie Mołdawii z wykazu krajów korzystających z preferencji w ramach rozporządzenia (WE) nr 980/2005 i z wykazu krajów korzystających z preferencji, które to kraje kwalifikują się do GSP+ zgodnie z decyzją 2005/924/WE.

(15)	Przewidziane w niniejszym rozporządzeniu uzgodnienia dotyczące przywozu powinny zostać odnowione na podstawie warunków ustanowionych przez Radę oraz w świetle zdobytego doświadczenia. Należy zatem ograniczyć czas obowiązywania tych uzgodnień do dnia 31 grudnia 2012 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Uzgodnienia preferencyjne

1. Zezwala się na przywóz produktów pochodzących z Mołdawii, innych niż tych wskazanych w tabeli 1 i 2 w załączniku I, do Wspólnoty bez ograniczeń ilościowych lub środków mających równorzędny skutek i przy zwolnieniu z należności i opłat celnych mających równorzędny skutek.

2. Zezwala się na przywóz produktów pochodzących z Mołdawii i wskazanych w załączniku I do Wspólnoty, które podlegają szczególnym przepisom ustanowionym w art. 3.

Artykuł 2

Warunki uprawniające do korzystania z uzgodnień preferencyjnych

1. Uprawnienie do korzystania z uzgodnień preferencyjnych wprowadzonych art. 1 jest uwarunkowane:

a)	przestrzeganiem reguł pochodzenia produktów i odnośnych procedur ustanowionych w tytule IV, rozdział 2, sekcja 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

b)	postępowaniem zgodnie z metodami współpracy administracyjnej ustanowionymi w art. 121 i 122 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

c)	zaangażowaniem Mołdawii w efektywną współpracę administracyjną ze Wspólnotą w celu zapobiegania nadużyciom;

powstrzymaniem się Mołdawii od wprowadzania nowych ceł lub opłat o skutku równoważnym oraz nowych ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym wobec przywozu pochodzącego ze Wspólnoty lub od zwiększania dotychczasowego poziomu ceł lub opłat, bądź od wprowadzania jakichkolwiek innych ograniczeń od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;

e)	dalszym zaangażowaniem Mołdawii w realizację priorytetów ustalonych w planie działania EPS dla Mołdawii na rok 2005, w szczególności w odniesieniu do skutecznych reform gospodarczych; oraz

utrzymaniem w mocy ratyfikacji i skutecznym wdrożeniem przez Mołdawię paktów, konwencji i protokołów wymienionych w załączniku II oraz wyrażeniem zgody na regularne monitorowanie i przegląd przebiegu ich wdrażania zgodnie z przepisami wykonawczymi ratyfikowanych przez nią paktów, konwencji i protokołów.

2. Komisja dokonuje przeglądu stanu ratyfikacji i skutecznego wdrożenia odpowiednich paktów, konwencji i protokołów, o których mowa w ust. 1 lit. f).

3. W przypadku niedopełnienia warunków określonych w ust. 1 Komisja może, zgodnie z art. 10, przedsięwziąć środki w celu zawieszenia uzgodnień preferencyjnych ustanowionych w art. 1.

Artykuł 3

Kontyngenty taryfowe i progi cenowe dla niektórych produktów rolnych

1. Produkty wymienione w tabeli 1 załącznika I są dopuszczane do przywozu do Wspólnoty i zwalniane z należności celnych w ramach wspólnotowych kontyngentów taryfowych określonych w tej tabeli.

2. Zezwala się na przywóz produktów wymienionych w tabeli 2 załącznika I do Wspólnoty ze zwolnieniem ze składnika ad valorem ceł przywozowych.

3. Niezależnie od pozostałych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności art. 10, jeśli przywóz produktów rolnych powodowałby poważne zakłócenia na rynkach wspólnotowych i ich mechanizmów regulacyjnych, Komisja może przedsięwziąć odpowiednie środki zgodnie z procedurami ustanowionymi w prawodawstwie wspólnotowym, które ma zastosowanie do przedmiotowych produktów.

Artykuł 4

Wdrożenie kontyngentu taryfowego dla przetworów mlecznych

Komisja określa szczegółowe przepisy w celu wdrożenia kontyngentu taryfowego na pozycje 0401 –0406 zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 42 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (6).

Artykuł 5

Zarządzani środkami taryfowymi

Komisja zarządza kontyngentami taryfowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1, wymienionymi w załączniku I, z wyjątkiem kontyngentu taryfowego na przetwory mleczne, o którym mowa w art. 4, zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

Artykuł 6

Dostęp do kontyngentów taryfowych

Każde państwo członkowskie zapewnia importerom jednakowy i niezakłócony dostęp do kontyngentów taryfowych tak długo, jak długo pozwala na to saldo odpowiednich wielkości kontyngentowych.

Artykuł 7

Przyznanie kompetencji

Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 8 ust. 2, przyjmuje przepisy konieczne do stosowania niniejszego rozporządzenia, inne niż przepisy przewidziane w art. 4, w szczególności:

a)	konieczne zmiany i dostosowania techniczne po zmianach w kodach Nomenklatury Scalonej i podpodziałach TARIC;

b)	konieczne dostosowania po zawarciu innych porozumień między Wspólnotą a Mołdawią.

Artykuł 8

Procedura komitetu

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet Kodeksu Celnego powołany na mocy art. 248a rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (7), zwany dalej „komitetem”.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 i 7 decyzji Rady 1999/468/WE.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi jeden miesiąc.

Artykuł 9

Współpraca

Państwa członkowskie i Komisja ściśle współpracują w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia, w szczególności przepisów określonych w art. 10 ust. 1.

Artykuł 10

Czasowe zawieszenie

1. W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że istnieją wystarczające dowody nadużyć, nieprawidłowości lub systematycznego niedopełniania przez Mołdawię obowiązku przestrzegania reguł pochodzenia produktów i odnośnych procedur lub zapewniania zgodności z nimi czy zagwarantowania współpracy administracyjnej, określonej w art. 2 ust. 1, lub niedopełnienia wszelkich innych warunków określonych w art. 2 ust. 1, może przedsięwziąć środki w celu zawieszenia wszystkich lub części uzgodnień preferencyjnych ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, o ile wcześniej:

a)	poinformuje Komitet;

b)	wezwie państwa członkowskie do przedsięwzięcia koniecznych środków zapobiegawczych w celu zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty lub zapewnienia przestrzegania przez Mołdawię art. 2 ust. 1;

opublikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie stwierdzające, że istnieją podstawy do uzasadnionych wątpliwości związanych ze stosowaniem porozumień preferencyjnych lub przestrzeganiem przez Mołdawię przepisów art. 2 ust. 1, co może podawać w wątpliwość jej prawo do dalszego korzystania z rozwiązań przyznanych niniejszym rozporządzeniem;

d)	poinformuje Mołdawię o każdej decyzji podjętej zgodnie z niniejszym ustępem, zanim decyzja ta stanie się skuteczna.

2. Państwo członkowskie może w ciągu 10 dni skierować decyzję Komisji do Rady. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może w ciągu 30 dni podjąć inną decyzję.

3. Przed upływem okresu zawieszenia Komisja zadecyduje albo o zniesieniu środka czasowego zawieszenia po konsultacji z Komitetem albo o przedłużeniu środka zawieszenia zgodnie z procedurą ustanowioną w ust. 1.

4. Państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie istotne informacje, które mogą uzasadnić zawieszenie preferencji lub przedłużenie zawieszenia.

Artykuł 11

Klauzula ochronna

1. W przypadku gdy produkt pochodzący z Mołdawii jest przywożony na warunkach, które powodują lub mogą powodować poważne trudności dla producenta wspólnotowego produktu podobnego lub bezpośrednio konkurującego, Rada stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji może w dowolnym czasie wprowadzić cła Wspólnej Taryfy Celnej na ten produkt.

2. Na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy Komisja podejmuje formalną decyzję w celu wszczęcia dochodzenia w rozsądnym czasie. W przypadku gdy Komisja podejmie decyzję o wszczęciu dochodzenia, publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o wszczęciu dochodzenia. Zawiadomienie zawiera streszczenie otrzymanych informacji oraz wskazuje, że wszelkie istotne informacje powinny być przesyłane do Komisji. Określa ono termin, który nie powinien przekraczać czterech miesięcy, licząc od daty publikacji zawiadomienia, w którym zainteresowane strony mogą przekazać na piśmie swoje opinie.

3. Komisja stara się uzyskać wszelkie informacje, jakie uważa za niezbędne, i może weryfikować informacje otrzymane od Mołdawii czy pochodzące z każdego innego odpowiedniego źródła. Komisja może być wspomagana przez urzędników państwa członkowskiego, na którego terytorium może być prowadzona weryfikacja, jeśli dane państwo członkowskie tego żąda.

4. Przy badaniu, czy istnieją poważne trudności, Komisja bierze pod uwagę, między innymi następujące czynniki dotyczące wspólnotowych producentów, jeśli informacje te są dostępne:

—	udział w rynku,

—	produkcję,

—

zapasy,

—	moce produkcyjne,

—	wykorzystanie mocy produkcyjnych,

—	zatrudnienie,

—

przywóz,

—

ceny.

5. Dochodzenie zostaje zakończone w ciągu sześciu miesięcy po publikacji zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2. Komisja może w wyjątkowych okolicznościach przedłużyć ten okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 8 ust. 2.

6. Komisja podejmuje decyzję w ciągu 3 miesięcy, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 8 ust. 2. Decyzja wchodzi w życie w ciągu miesiąca od dnia jej publikacji.

7. W przypadku gdy wyjątkowe okoliczności wymagające natychmiastowego działania powodują, że dochodzenie staje się niemożliwe, Komisja może, po powiadomieniu Komitetu, podjąć bezwzględnie konieczne środki zapobiegawcze.

Artykuł 12

Środki nadzoru w sektorze rolniczym

Pochodzące z Mołdawii produkty objęte działami 17, 18, 19 i 21 zharmonizowanego systemu podlegają środkom nadzoru w celu zapobiegania zakłóceniom na rynku Wspólnoty.

W przypadku naruszenia przez Mołdawię reguł pochodzenia lub nieudzielania pomocy administracyjnej, o której mowa w art. 2, w odniesieniu do działów 17, 18, 19 i 21, lub w przypadku gdy przywóz towarów objętych tymi działami podlegających uzgodnieniom preferencyjnym przyznanym na podstawie niniejszego rozporządzenia znacząco przekracza zwykły poziom eksportu z Mołdawii, podejmowane są odpowiednie środki zgodnie z procedurą określoną w art. 3 ust. 3, art. 10 lub art. 11.

Artykuł 13

Zmiany rozporządzenia (WE) nr 980/2005 i decyzji Komisji 2005/924/WE

1. W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 980/2005 skreśla się wyrażenie „MD, Republika Mołdowy”.

2. W jedynym artykule decyzji 2005/924/WE skreśla się wyrażenie „(MD) Republika Mołdowy”.

Artykuł 14

Środki przejściowe

1. Nadal przyznaje się możliwość korzystania z ogólnych preferencji taryfowych ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 980/2005 w odniesieniu do towarów pochodzących z Mołdawii, wprowadzanych do swobodnego obrotu we Wspólnocie przed pierwszym dniem trzeciego miesiąca po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że:

a)	odnośne towary są objęte umową sprzedaży zawartą przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia; oraz

b)	można udowodnić w sposób przekonujący dla organów celnych, że towary te opuściły kraj pochodzenia nie później niż w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Organy celne mogą uznać, że spełniono wymogi ust. 1 lit. b), jeśli zostanie im przedłożony jeden z następujących dokumentów:

a)	w przypadku transportu morskiego lub śródlądowego konosament wykazujący, że załadowanie miało miejsce przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;

b)	w przypadku transportu kolejowego list przewozowy zaakceptowany przez koleje kraju wysyłającego przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;

c)	w przypadku transportu drogowego karnet międzynarodowego transportu drogowego TIR wydany przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przez urząd celny w kraju pochodzenia lub jakikolwiek inny stosowny dokument uwierzytelniony przez właściwe organy celne kraju pochodzenia przed tą datą;

d)	w przypadku transportu lotniczego – lotniczy list przewozowy wykazujący, że linia lotnicza otrzymała towar przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 15

Stosowanie wspólnotowego prawa weterynaryjnego

Przepisy niniejszego rozporządzenia nie naruszają ograniczeń lub przepisów przywozowych włączonych do wspólnotowego prawa weterynaryjnego.

Artykuł 16

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od pierwszego dnia drugiego miesiąca po jego wejściu w życie do dnia 31 grudnia 2012 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 stycznia 2008 r.

W imieniu Rady

I. JARC

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 181 z 24.6.1998, str. 3.

(2) Dz.U. L 337 z 22.12.2005, str. 50.

(3) Dz.U. L 169 z 30.6.2005, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 606/2007 (Dz.U. L 141 z 2.6.2007, str. 4).

(4) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 214/2007 (Dz.U. L 62 z 1.3.2007, str. 6).

(5) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 1).

(6) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1152/2007 (Dz.U. L 258 z 4.10.2007, str. 3).

(7) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

ZAŁĄCZNIK I

PRODUKTY PODLEGAJĄCE OGRANICZENIOM ILOŚCIOWYM LUB PROGOM CENOWYM, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3

Niezależnie od zasad interpretacji nomenklatury scalonej (CN), treść opisu produktów uważa się za mającą jedynie wartość orientacyjną, natomiast system preferencyjny jest ustalany, w kontekście niniejszego załącznika, przez zakres kodów CN. W przypadku gdy podawane są kody ex CN system preferencji jest ustalany poprzez łączne zastosowanie kodu CN oraz odpowiadającego mu opisu.

1. Produkty objęte rocznymi bezcłowymi kontyngentami taryfowymi

Nr porządkowy

Kod CN

Wyszczególnienie

2008 (1)

2009 (1)

2010 (1)

2011 (1)

2012 (1)

09.0504

0201 do 0204

Mięso świeże, schłodzone, z bydła, ze świń domowych, owiec oraz kóz

3 000 (2)

4 000 (2)

09.0505

ex 0207

Mięso i jadalne podroby z drobiu z pozycji 0105 , świeże, schłodzone lub zamrożone, z wyłączeniem wątróbek otłuszczonych z podpozycji 0207 34

400 (2)

500 (2)

09.0506

ex 0210

Mięso i podroby jadalne ze świń i z bydła, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów ze świń domowych i bydła

400 (2)

500 (2)

09.4210

0401 do 0406

Przetwory mleczne

1 000 (2)

1 500 (2)

09.0507

0407 00

Jaja ptasie w skorupkach

90 (3)

95 (3)

100 (3)

110 (3)

120 (3)

09.0508

ex 0408

Jaja ptasie bez skorupek oraz żółtka jaj, inne niż nienadające się do spożycia przez ludzi

200 (2)

300 (2)

09.0509

1001 90 91

Pszenica zwyczajna

25 000 (2)

30 000 (2)

35 000 (2)

40 000 (2)

50 000 (2)

09.0510

1003 00 90

Jęczmień

20 000 (2)

25 000 (2)

30 000 (2)

35 000 (2)

45 000 (2)

09.0511

1005 90

Kukurydza

15 000 (2)

20 000 (2)

25 000 (2)

30 000 (2)

40 000 (2)

09.0512

1601 00 91 i 1601 00 99

Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych wyrobów

500 (2)

600 (2)

ex 1602

Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane:

—	z ptactwa z gatunku Gallus domesticus, niepoddane obróbce cieplnej,

—	ze świń domowych,

—	z bydła, niepoddane obróbce cieplnej

09.0513

1701 99 10

Cukier biały

15 000 (2)

18 000 (2)

22 000 (2)

26 000 (2)

34 000 (2)

09.0514

2204 21 i 2204 29

Wino ze świeżych winogron, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 15 % obj., inne niż wina musujące

60 000 (4)

70 000 (4)

80 000 (4)

100 000 (4)

120 000 (4)

2. Produkty zwolnione ze składnika ad valorem ceł przywozowych

Kod CN	Wyszczególnienie
0702	Pomidory, świeże lub schłodzone
0703 20	Czosnek, świeży lub schłodzony
0707	Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone
0709 90 70	Cukinia, świeża lub schłodzona
0709 90 80	Karczochy
0806	Winogrona, świeże lub suszone
0808 10	Jabłka, świeże
0808 20	Gruszki i pigwy
0809 10	Morele
0809 20	Wiśnie i czereśnie
0809 30	Brzoskwinie, włącznie z nektarynami
0809 40	Śliwki i owoce tarniny

(1) Od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia, z wyjątkiem 2008 r., w przypadku którego od pierwszego dnia stosowania rozporządzenia do dnia 31 grudnia.

(2) Tony (waga netto).

(3) Miliony sztuk.

(4) Hektolitry.

ZAŁĄCZNIK II

PAKTY, KONWENCJE I PROTOKOŁY, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2 UST. 1 LIT. F)

Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych

Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych

Międzynarodowa konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej

Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet

Konwencja w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania

Konwencja o prawach dziecka

Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa

Konwencja dotycząca najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia (nr 138)

Konwencja dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci (nr 182)

10.

Konwencja o zniesieniu pracy przymusowej (nr 105)

11.

Konwencja dotycząca pracy przymusowej lub obowiązkowej (nr 29)

12.

Konwencja dotycząca jednakowego wynagrodzenia dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości (nr 100)

13.

Konwencja dotycząca dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu (nr 111)

14.

Konwencja dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych (nr 87)

15.

Konwencja dotycząca stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych (nr 98)

16.

Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu i karaniu zbrodni apartheidu

17.

Protokół montrealski w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową

18.

Konwencja Bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych

19.

Konwencja Sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych

20.

Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem

21.

Konwencja o różnorodności biologicznej

22.

Protokół kartageński o bezpieczeństwie biologicznym

23.

Protokół z Kioto do Ramowej Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o zmianach klimatycznych

24.

Jednolita Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych o środkach odurzających (1961)

25.

Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych o substancjach psychotropowych (1971)

26.

Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych przeciwko nielegalnemu handlowi substancjami odurzającymi i psychotropowymi (1988)

27.

Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych przeciw korupcji (Meksyk)

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

24.1.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 20/11

DECYZJA KOMISJI

z dnia 22 listopada 2007 r.

dotycząca zawarcia w formie wymiany listów porozumień między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej (Euratom) a Konfederacją Szwajcarską (Szwajcarią) w sprawie zastosowania na terytorium Szwajcarii umowy ITER, umowy w sprawie przywilejów i immunitetów organizacji ITER i umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji oraz w sprawie członkostwa Szwajcarii w Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciu na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej

(2008/72/Euratom)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 101 akapit 3,

uwzględniając decyzję Rady 2006/976/Euratom z dnia 19 grudnia 2006 r. dotyczącą programu szczegółowego, wdrażającego siódmy program ramowy Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) w zakresie działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2007–2011) (1),

uwzględniając decyzję Rady z dnia 25 września 2006 r. dotyczącą zawarcia przez Komisję Umowy w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER („umowa ITER”), Umowy w sprawie tymczasowego stosowania Umowy w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER oraz Umowy w sprawie przywilejów i immunitetów Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER („umowa w sprawie przywilejów i immunitetów organizacji ITER”),

uwzględniając decyzję Rady 2007/614/Euratom z dnia 30 stycznia 2007 r. dotyczącą zawarcia przez Komisję umowy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a rządem Japonii dotyczącej wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią fuzji jądrowej (2) („umowa dotycząca działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji”),

uwzględniając decyzję Rady 2007/198/Euratom z dnia 27 marca 2007 r. powołującą Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej („wspólne przedsięwzięcie”) oraz przyznającą mu określone korzyści (3) („decyzja 2007/198/Euratom”),

uwzględniając Umowę o współpracy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinie kontrolowanej syntezy termojądrowej i fizyki plazmy (4),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Umowa ITER, umowa w sprawie przywilejów i immunitetów organizacji ITER oraz umowa dotycząca działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji stanowią, że umowy te mają również zastosowanie na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej, która uczestniczy w programie syntezy jądrowej Euratom jako w pełni stowarzyszony kraj trzeci, zgodnie z Traktatem Euratom i innymi właściwymi umowami.

(2)

Decyzja 2007/198/Euratom oraz załączony do niej statut wspólnego przedsięwzięcia („statut”) przewidują członkostwo we wspólnym przedsięwzięciu krajów trzecich, które zawarły umowę o współpracy z Euratom w dziedzinie kontrolowanej syntezy jądrowej i które wyraziły wolę uczestniczenia we wspólnym przedsięwzięciu.

(3)	W załączniku I do statutu określono już prawa głosu Szwajcarii w radzie zarządzającej wspólnego przedsięwzięcia jako jego członka.

(4)	Szwajcaria, która wnosi istotny wkład do programu Euratom w dziedzinie badań nad energią syntezy jądrowej, wyraziła formalnie swój zamiar zostania członkiem wspólnego przedsięwzięcia, początkowo na okres trwania siódmego programu ramowego Euratom.

(5)

W interesie Wspólnoty leży formalne uzgodnienie ze Szwajcarią zastosowania na terytorium Szwajcarii umowy ITER, umowy w sprawie przywilejów i immunitetów organizacji ITER oraz umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji, a także warunków członkostwa Szwajcarii we wspólnym przedsięwzięciu,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

1. Niniejszym w imieniu Wspólnoty zatwierdza się zawarcie w formie wymiany listów Porozumienia między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Konfederacją Szwajcarską w sprawie zastosowania na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej Umowy w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER, Umowy w sprawie przywilejów i immunitetów Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER oraz Umowy między Rządem Japonii a Europejską Wspólnotą Energii Atomowej dotyczącej wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią fuzji jądrowej.

2. Tekst Porozumienia jest dołączony do niniejszej decyzji jako załącznik I.

Artykuł 2

1. Niniejszym w imieniu Wspólnoty zatwierdza się zawarcie w formie wymiany listów Porozumienia między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Konfederacją Szwajcarską w sprawie członkostwa Szwajcarii w Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciu na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej.

2. Tekst Porozumienia jest dołączony do niniejszej decyzji jako załącznik II.

Artykuł 3

Niniejszym upoważnia się komisarza odpowiedzialnego za politykę w dziedzinie badań naukowych lub wyznaczoną przez niego osobę do podpisania w imieniu Wspólnoty listów, o których mowa w art. 1 i 2.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 listopada 2007 r.

W imieniu Komisji

Janez POTOČNIK

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 400 z 30.12.2006, str. 386. Sprostowanie w Dz.U. L 54 z 22.2.2007, str. 139.

(2) Dz.U. L 246 z 21.9.2007, str. 32.

(3) Dz.U. L 90 z 30.3.2007, str. 58.

(4) Dz.U. L 242 z 4.9.1978, str. 2. Umowa zmieniona Protokołem zmieniającym umowę o współpracy, Dz.U. L 116 z 30.4.1982, str. 21.

ZAŁĄCZNIK I

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Konfederacją Szwajcarską w sprawie zastosowania na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej Umowy w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER, Umowy w sprawie przywilejów i immunitetów Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER oraz Umowy między Rządem Japonii a Europejską Wspólnotą Energii Atomowej dotyczącej wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią fuzji jądrowej

A. List Konfederacji Szwajcarskiej

Szanowny Panie Komisarzu,

Mam zaszczyt poinformować Pana, że władze Szwajcarii zapoznały się z treścią decyzji Rady z dnia 25 września 2006 r. (12731/06) w sprawie zawarcia Umowy w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER oraz z treścią decyzji Rady z dnia 30 stycznia 2007 r. (5455/07) w sprawie zawarcia Umowy między Rządem Japonii a Europejską Wspólnotą Energii Atomowej (Euratom) dotyczącej wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią fuzji jądrowej.

Konfederacja Szwajcarska („Szwajcaria”) wyraża zgodę na zastosowanie na swoim suwerennym terytorium Umowy w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER (umowa ITER – załącznik I) oraz Umowy między Rządem Japonii a Europejską Wspólnotą Energii Atomowej dotyczącej wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią fuzji jądrowej (umowa dotycząca działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji – załącznik II), zgodnie z, odpowiednio, art. 21 umowy ITER i art. 26 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji. Zastosowanie powyższych umów na terytorium Szwajcarii stanowi kontynuację obecnego zaangażowania naszego kraju w badania nad syntezą jądrową, w rozumieniu art. 3.3 Umowy o współpracy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinie kontrolowanej syntezy termojądrowej i fizyki plazmy z dnia 14 września 1978 r. Ich stosowanie stanowi ponadto realizację intensywnej współpracy w dziedzinie badań naukowych i technicznych, przewidzianej w umowie w sprawie uczestnictwa w siódmych programach ramowych Wspólnoty Europejskiej i Euratom.

W odniesieniu do stosowania tych umów na terytorium Szwajcarii, Euratom i Szwajcaria uzgodniły za obopólną zgodą, co następuje:

obywatele szwajcarscy, którzy posiadają pełnię praw publicznych, mają prawo na takich samych warunkach jak obywatele państw członkowskich UE być:

—	wyznaczeni przez Euratom jako przedstawiciele w radzie organizacji ITER (art. 6.1 umowy ITER),

—	wyznaczeni przez radę organizacji ITER jako personel kierowniczy (art. 6.7d umowy ITER),

—	oddelegowani przez Euratom do pracy w organizacji ITER (art. 7.2 umowy ITER),

—	zatrudnieni bezpośrednio przez organizację ITER w drodze mianowania przez dyrektora generalnego organizacji ITER (art. 7.2 i 7.4b umowy ITER),

—	wyznaczeni przez Euratom jako przedstawiciele w komitecie sterującym ds. działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji oraz w komitetach projektów działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji (art. 3 i 5 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji),

—	wyznaczeni przez komitet sterujący jako personel sekretariatu (art. 4 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji),

—	oddelegowani przez Euratom do działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji jako członkowie zespołów projektowych lub jako kierownicy projektów (art. 6 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji);

zgodnie z art. 12 umowy ITER Szwajcaria wyraża zgodę, by Umowa w sprawie przywilejów i immunitetów Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER (umowa w sprawie przywilejów i immunitetów organizacji ITER – załącznik III) miała zastosowanie na terytorium Szwajcarii zgodnie z art. 24 umowy w sprawie przywilejów i immunitetów ITER. Szwajcaria wyraża również zgodę, by przywileje i immunitety określone w umowie dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji miały zastosowanie na jej terytorium zgodnie z art. 13 i 14.5 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji.

Załączniki I do III stanowią integralną część niniejszego listu.

Euratom konsultuje się z władzami szwajcarskimi w przypadku zamiaru zmiany umowy ITER, umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji lub wspomnianej w niniejszym liście umowy w sprawie przywilejów i immunitetów organizacji ITER. Każda zmiana, która dotyczy zobowiązań Szwajcarii, wymaga formalnej zgody Szwajcarii, zanim stanie się skuteczna względem niej.

Uzgodnione rozszerzenie umowy na Szwajcarię jest stosowane tymczasowo od dnia udzielenia przez Komisję odpowiedzi na niniejszy list. Stosowanie tej wymiany listów ma charakter tymczasowy do momentu podjęcia przez parlament szwajcarski decyzji w sprawie rozszerzenia jej treści na Szwajcarię. Szwajcaria powiadomi Euratom o zakończeniu wewnętrznej procedury zatwierdzenia. Wymiana listów wchodzi w życie z dniem otrzymania przez Euratom tej notyfikacji. Stosowanie do Szwajcarii różnych umów przywołanych w niniejszym liście zostaje zakończone z dniem, w którym kończy się członkostwo Szwajcarii w Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciu na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej.

Euratom notyfikuje Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER oraz Rządowi Japonii niniejszy list w sprawie stosowania na terytorium Szwajcarii umowy ITER oraz umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji.

Z poważaniem

Bernhard MARFURT

Szef Misji dyplomatycznej Szwajcarii przy Unii Europejskiej

ZAŁĄCZNIK I

Umowa w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER

(Tekst Umowy w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER (1) nie został tu przytoczony)

ZAŁĄCZNIK II

Umowa między Rządem Japonii a Europejską Wspólnotą Energii Atomowej dotycząca wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią fuzji jądrowej

(Tekst Umowy między Rządem Japonii a Europejską Wspólnotą Energii Atomowej dotyczącej wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią fuzji jądrowej (2) nie został tu przytoczony)

ZAŁĄCZNIK III

Umowa w sprawie przywilejów i immunitetów Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER

(Tekst Umowy w sprawie przywilejów i immunitetów Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER (3) nie został tu przytoczony)

B. List Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej

Szanowny Panie Ambasadorze,

Niniejszym nawiązuję do Pana listu z dnia 5 listopada 2007 r., o następującej treści:

„Szanowny Panie Komisarzu,

Konfederacja Szwajcarska (»Szwajcaria«) wyraża zgodę na stosowanie na swoim suwerennym terytorium Umowy w sprawie powołania Międzynarodowej Organizacji Energii Termojądrowej na rzecz wspólnej realizacji projektu ITER (umowa ITER – załącznik I) oraz Umowy między Rządem Japonii a Europejską Wspólnotą Energii Atomowej dotyczącej wspólnej realizacji działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji w dziedzinie badań nad energią fuzji jądrowej (umowa dotycząca działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji – załącznik II), zgodnie z, odpowiednio, art. 21 umowy ITER i art. 26 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji. Zastosowanie powyższych umów na terytorium Szwajcarii stanowi kontynuację obecnego zaangażowania naszego kraju w badania nad syntezą jądrową, w rozumieniu art. 3.3 Umowy o współpracy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinie kontrolowanej syntezy termojądrowej i fizyki plazmy z dnia 14 września 1978 r. Ich stosowanie stanowi ponadto realizację intensywnej współpracy w dziedzinie badań naukowych i technicznych, przewidzianej w umowie w sprawie uczestnictwa w siódmych programach ramowych Wspólnoty Europejskiej i Euratom.

W odniesieniu do stosowania tych umów na terytorium Szwajcarii, Euratom i Szwajcaria uzgodniły za obopólną zgodą co następuje:

obywatele szwajcarscy, którzy posiadają pełnię praw publicznych, mają prawo na takich samych warunkach jak obywatele państw członkowskich UE być:

—	wyznaczeni przez Euratom jako przedstawiciele w radzie organizacji ITER (art. 6.1 umowy ITER);

—	wyznaczeni przez radę organizacji ITER jako personel kierowniczy (art. 6.7d umowy ITER);

—	oddelegowani przez Euratom do pracy w organizacji ITER (art. 7.2 umowy ITER);

—	zatrudnieni bezpośrednio przez organizację ITER w drodze mianowania przez dyrektora generalnego organizacji ITER (art. 7.2 i 7.4b umowy ITER);

—	wyznaczeni przez Euratom jako przedstawiciele w komitecie sterującym ds. działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji oraz w komitetach projektów działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji (art. 3 i 5 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji);

—	wyznaczeni przez komitet sterujący jako personel sekretariatu (art. 4 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji);

—	oddelegowani przez Euratom do działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji jako członkowie zespołów projektowych lub jako kierownicy projektów (art. 6 umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji);

Załączniki I do III stanowią integralną część niniejszego listu.

Niniejszym mam zaszczyt wyrazić zgodę Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej z treścią tego listu.

Proszę przyjąć, Szanowny Panie Ambasadorze, wyrazy mojego najwyższego poważania.

W imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej

Janez POTOČNIK

(1) Dz.U. L 358 z 16.12.2006, str. 62.

(2) Dz.U. L 246 z 21.9.2007, str. 34.

(3) Dz.U. L 358 z 16.12.2006, str. 82.

ZAŁĄCZNIK II

POROZUMIENIE

w formie wymiany listów między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Konfederacją Szwajcarską w sprawie członkostwa Szwajcarii w Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciu na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej

A. List Konfederacji Szwajcarskiej

Szanowny Panie Komisarzu,

Dnia 18 lipca 2006 r. Konfederacja Szwajcarska („Szwajcaria”) poinformowała Komisję o swoim zainteresowaniu Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej.

Mam zaszczyt poinformować Pana, że władze szwajcarskie zapoznały się z treścią decyzji Rady 2007/198/Euratom z dnia 27 marca 2007 r. powołującej Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej („wspólne przedsięwzięcie”). Szwajcarii jest w szczególności wiadomo, że kraje trzecie mają możliwość zostania członkiem wspólnego przedsięwzięcia pod warunkiem że zawarły one z Euratom umowy o współpracy w dziedzinie kontrolowanej syntezy jądrowej, wiążące prowadzone przez nie programy badań naukowych z odpowiednimi programami Euratom.

W imieniu Szwajcarii mam zaszczyt oświadczyć, że zgodnie z art. 2 lit. c) przywołanej decyzji Rady Szwajcaria wyraża wolę stania się członkiem wspólnego przedsięwzięcia. Członkostwo to będzie stanowić podstawę dalszej współpracy między Euratom a Szwajcarią. Będzie ono stanowić wyraz kontynuacji obecnego zaangażowania w badania nad syntezą jądrową w rozumieniu art. 3.3 Umowy o współpracy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinie kontrolowanej syntezy termojądrowej i fizyki plazmy z dnia 14 września 1978 r. Członkostwo to będzie ponadto stanowić realizację intensywnej współpracy w dziedzinie badań naukowych i technicznych, przewidzianej w umowie w sprawie uczestnictwa w siódmych programach ramowych Wspólnoty Europejskiej i Euratom.

W związku z wyrażoną przez Szwajcarię wolą zostania członkiem wspólnego przedsięwzięcia byłbym zobowiązany, jeśli zechciałby Pan potwierdzić, że Komisja reprezentująca Euratom podziela poniższą interpretację:

Bez uszczerbku dla art. 12 ust. 2 lit. a) i art. 82 ust. 3 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. w sprawie regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich i warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, a także zgodnie z art. 10 statutu wspólnego przedsięwzięcia załączonego do decyzji w sprawie powołania wspólnego przedsięwzięcia i przepisami wykonawczymi dotyczącymi stosowania regulaminu pracowniczego przez wspólne przedsięwzięcie, obywatele szwajcarscy posiadający pełnię praw publicznych mogą zostać mianowani przez dyrektora wspólnego przedsięwzięcia na członków personelu wspólnego przedsięwzięcia.

Chciałbym również potwierdzić, że Szwajcaria jako członek wspólnego przedsięwzięcia będzie stosować się do przywołanej decyzji Rady powołującej Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej oraz przyznającej mu określone korzyści. W szczególności:

a)	zgodnie z art. 7 przywołanej decyzji Rady Szwajcaria stosuje Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich w stosunku do wspólnego przedsięwzięcia, jego Dyrektora i jego personelu na warunkach określonych w załączniku do niniejszego listu (załącznik I);

b)	Szwajcaria przyznaje wspólnemu przedsięwzięciu w ramach jego statutowej działalności wszystkie korzyści określone w załączniku III do Traktatu Euratom (załącznik II);

c)	Szwajcaria akceptuje podział praw głosu członków rady zarządzającej oraz roczną składkę członkowską na rzecz wspólnego przedsięwzięcia zgodnie z załącznikiem I oraz załącznikiem II statutu załączonego do przywołanej decyzji Rady;

d)	Szwajcaria akceptuje w zakresie, w jakim dotyczy to jej udziału w działaniach wspólnego przedsięwzięcia, kontrolę finansową określoną w przywołanej decyzji Rady i załączoną do niniejszego listu (załącznik III).

Załączniki I, II i III stanowią integralną część niniejszego listu.

Zgodnie z art. 6 ust. 5 i art. 21 statutu załączonego do przywołanej decyzji Rady, władze szwajcarskie są konsultowane, w przypadku gdy planowana jest zmiana przepisów statutu. Szwajcaria podkreśla, że każda zmiana, która dotyczy zobowiązań Szwajcarii, wymaga formalnej zgody Szwajcarii, zanim stanie się skuteczna względem niej.

Jeśli powyższe zapisy są możliwe do zaakceptowania przez Komisję, mam zaszczyt zaproponować, by niniejszy list wraz z odpowiedzią Komisji stanowił porozumienie między Szwajcarią a Euratom, które jest stosowane tymczasowo od dnia udzielenia przez Komisję odpowiedzi na niniejszy list. Porozumienie jest stosowane tymczasowo do momentu podjęcia przez parlament szwajcarski decyzji w sprawie członkostwa Szwajcarii we wspólnym przedsięwzięciu. Szwajcaria powiadomi Euratom o zakończeniu wewnętrznej procedury zatwierdzenia. Wymiana listów wchodzi w życie z dniem otrzymania przez Euratom tego powiadomienia. Niniejsze porozumienie zostanie zawarte na okres trwania siódmego programu ramowego Euratom, czyli na lata 2007–2011. Jeżeli żadna ze stron nie wypowie porozumienia najpóźniej w terminie roku przed upływem odpowiedniego trwającego programu ramowego Euratom, porozumienie zostanie automatycznie przedłużone na okres trwania kolejnego programu ramowego Euratom.

Z poważaniem

Bernhard MARFURT

Szef Misji dyplomatycznej Szwajcarii przy Unii Europejskiej

ZAŁĄCZNIK I

Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich

(Tekst Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (1) nie został tu przytoczony)

Dodatek

Szczegółowe zasady stosowania w Szwajcarii Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich

1. Rozszerzenie stosowania na Szwajcarię

Wszelkie odniesienia do państw członkowskich poczynione w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (zwanym dalej „protokołem”) należy rozumieć jako obejmujące również Szwajcarię, chyba że poniższe postanowienia stanowią inaczej.

2. Zwolnienie wspólnego przedsięwzięcia na rzecz realizacji projektu ITER z podatków pośrednich (w tym z podatku VAT)

Towary i usługi eksportowane ze Szwajcarii nie podlegają szwajcarskiemu podatkowi od towarów i usług (VAT). W odniesieniu do towarów i usług dostarczanych wspólnemu europejskiemu przedsięwzięciu na rzecz realizacji projektu ITER w Szwajcarii do jego użytku służbowego, zwolnienie z podatku VAT jest realizowane zgodnie z art. 3 ust. 2 protokołu poprzez jego zwrot. Zwolnienie z podatku VAT dotyczy przypadków, gdy rzeczywista cena zakupu towarów i usług podana na fakturze lub innym równoważnym dokumencie wynosi łącznie co najmniej 100 franków szwajcarskich (wraz z podatkiem).

Zwrot podatku VAT następuje po przedstawieniu odpowiednich szwajcarskich formularzy w Federalnej Administracji Podatkowej, w Dziale Głównym ds. podatku VAT. Co do zasady wnioski są rozpatrywane w terminie trzech miesięcy od daty złożenia wniosku o zwrot i odpowiednich dowodów zakupu.

3. Warunki stosowania zasad dotyczących personelu wspólnego europejskiego przedsięwzięcia na rzecz realizacji projektu ITER

W odniesieniu do art. 13 ust. 2 protokołu, Szwajcaria zgodnie ze swoimi krajowymi przepisami prawa zwalnia urzędników i innych pracowników wspólnego europejskiego przedsięwzięcia na rzecz realizacji projektu ITER w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Rady (Euratom, EWWiS, EWG) nr 549/69 z dnia 25 marca 1969 r. (Dz.U. L 74 z 27.3.1969, str. 1) z podatków federalnych, kantonalnych i gminnych od wynagrodzeń, płac i uposażeń wypłacanych im przez Wspólnotę i podlegających wewnętrznemu podatkowi na jej rzecz.

Dla celów stosowania art. 14 protokołu Szwajcaria nie jest uznawana za państwo członkowskie w rozumieniu powyższego punktu 1.

Urzędnicy i inni pracownicy wspólnego europejskiego przedsięwzięcia na rzecz realizacji projektu ITER, a także członkowie ich rodzin, którzy należą do systemu ubezpieczeń społecznych stosowanego wobec urzędników i pozostałego personelu Wspólnoty, nie podlegają obowiązkowi przynależenia do szwajcarskiego systemu ubezpieczeń społecznych.

Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich jest jedynym organem właściwym do rozstrzygania wszelkich kwestii dotyczących stosunków między wspólnym europejskim przedsięwzięciem na rzecz realizacji projektu ITER lub Komisją a ich personelem w odniesieniu do zastosowania rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, str. 1) oraz pozostałych przepisów prawa wspólnotowego ustalających warunki pracy.

ZAŁĄCZNIK II

Załącznik III do Traktatu Euratom określający korzyści przysługujące wspólnemu przedsięwzięciu „Fusion for Energy”

(Tekst załącznika III do Traktatu Euratom nie został tu przytoczony)

ZAŁĄCZNIK III

Kontrola finansowa w odniesieniu do szwajcarskich uczestników działań Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej

Artykuł 1

Bezpośrednia komunikacja

Wspólne przedsięwzięcie i Komisja bezpośrednio kontaktują się z wszelkimi osobami lub podmiotami, które mają siedzibę w Szwajcarii i uczestniczą w działaniach wspólnego przedsięwzięcia jako kontrahenci, uczestnicy programu wspólnego przedsięwzięcia, osoby opłacane z budżetu wspólnego przedsięwzięcia lub Wspólnoty, lub też jako podwykonawcy. Osoby te mogą przekazywać bezpośrednio Komisji lub wspólnemu przedsięwzięciu wszelkie stosowne informacje i dokumenty, które są zobowiązane przedkładać na podstawie aktów prawnych, do których odsyła niniejsza decyzja, a także na podstawie zawartych kontraktów lub umów oraz podjętych w ich ramach decyzji.

Artykuł 2

Audyty

1. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1), zmienionego rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1995/2006 z dnia 13 grudnia 2006 r. (Dz.U. L 390 z 30.12.2006, str. 1), oraz z rozporządzeniem finansowym przyjętym przez radę zarządzającą wspólnego przedsięwzięcia w dniu 22 października 2007 r., rozporządzeniem Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w artykule 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 357 z 31.12.2002, str. 1), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 478/2007 z dnia 23 kwietnia 2007 r. (Dz.U. L 111 z 28.4.2007, str. 13), oraz z innymi przepisami, przywołanymi w niniejszej umowie, kontrakty lub umowy zawarte z beneficjentami mającymi siedzibę w Szwajcarii oraz podjęte wraz z nimi decyzje mogą przewidywać możliwość przeprowadzenia w dowolnym momencie audytów naukowych, finansowych, technicznych i innych u beneficjentów lub ich podwykonawców, przez urzędników wspólnego przedsięwzięcia i Komisji lub przez inne osoby upoważnione przez wspólne przedsięwzięcie i Komisję.

2. Urzędnicy wspólnego przedsięwzięcia i Komisji oraz inne osoby upoważnione przez wspólne przedsięwzięcie i Komisję mają prawo do odpowiedniego dostępu do obiektów, prac, dokumentów, a także do wszelkich informacji, również w formie elektronicznej, jakie są im niezbędne do przeprowadzenia takich audytów. Prawo dostępu jest wyraźnie określane w kontraktach lub umowach zawieranych w celu zastosowania aktów prawnych, do których odwołuje się niniejsza umowa.

3. Trybunał Obrachunkowy Wspólnot Europejskich dysponuje takimi samymi prawami jak Komisja.

4. Audyty mogą mieć miejsce w okresie do pięciu lat od wygaśnięcia niniejszej umowy lub też na warunkach wskazanych w zawieranych kontraktach lub umowach oraz odnośnych decyzjach.

5. Szwajcarska Federalna Inspekcja Finansowa jest z wyprzedzeniem zawiadamiana o audytach przeprowadzanych na terytorium szwajcarskim. Zawiadomienie to nie jest prawnym warunkiem przeprowadzenia takich audytów.

Artykuł 3

Kontrole na miejscu

1. Zgodnie z niniejszą umową Komisja (OLAF) jest uprawniona do przeprowadzania kontroli i weryfikacji na miejscu, na terytorium szwajcarskim, zgodnie z warunkami rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r.

2. Kontrole i weryfikacje na miejscu są przygotowywane i prowadzone przez Komisję w ścisłej współpracy ze szwajcarską Federalną Inspekcją Finansową lub z innymi właściwymi organami szwajcarskimi wskazanymi przez szwajcarską Federalną Inspekcję Finansową, które w stosownym czasie są informowane o przedmiocie, celu i podstawie prawnej kontroli i weryfikacji w sposób umożliwiający im udzielenie niezbędnej pomocy. W tym celu urzędnicy właściwych organów szwajcarskich mogą uczestniczyć w kontrolach i weryfikacjach na miejscu.

3. Jeżeli właściwe organy szwajcarskie wyrażą taką wolę, kontrole i weryfikacje na miejscu mogą być przeprowadzane wspólnie przez Komisję i te organy.

4. Jeżeli uczestnicy programu sprzeciwiają się kontroli lub weryfikacji na miejscu, organy szwajcarskie zgodnie z przepisami krajowymi udzielają kontrolerom Komisji pomocy niezbędnej do wykonania przez tych ostatnich wyznaczonych im zadań kontroli i weryfikacji na miejscu.

5. Komisja możliwie jak najszybciej zawiadamia szwajcarską Federalną Inspekcję Finansową o wszelkich faktach lub podejrzeniach dotyczących nieprawidłowości, o których uzyska informację w ramach wykonywania kontroli lub weryfikacji na miejscu. W każdym przypadku Komisja jest zobowiązana poinformować wyżej wymieniony organ o wynikach takich kontroli i weryfikacji.

Artykuł 4

Informacja i konsultacja

1. W celu prawidłowego wykonania postanowień niniejszego załącznika właściwe organy szwajcarskie i wspólnotowe regularnie dokonują wymiany informacji oraz przeprowadzają konsultacje na wniosek jednej ze stron.

2. Właściwe organy szwajcarskie bezzwłocznie informują wspólne przedsięwzięcie i Komisję o wszelkich znanych im faktach lub powziętych przez nie podejrzeniach, które wskazują na istnienie nieprawidłowości dotyczących zawierania i wykonywania kontraktów lub umów w ramach stosowania aktów prawnych, do których odnosi się niniejsza umowa.

Artykuł 5

Poufność

Informacje przekazane lub uzyskane na mocy postanowień niniejszego załącznika, niezależnie od ich postaci, są objęte tajemnicą zawodową i ochroną przysługującą analogicznym informacjom zgodnie ze szwajcarskim prawem krajowym oraz odnośnymi przepisami mających zastosowanie do instytucji Wspólnoty. Informacje takie mogą być przekazywane wyłącznie tym osobom, które potrzebują ich znajomości ze względu na swoje funkcje w instytucjach Wspólnoty, państwach członkowskich lub w Szwajcarii; ponadto informacje takie nie mogą być wykorzystywane do celów innych niż skuteczna ochrona interesów finansowych umawiających się stron.

Artykuł 6

Środki i kary administracyjne

Bez uszczerbku dla zastosowania szwajcarskiego prawa karnego wspólne przedsięwzięcie lub Komisja mogą nakładać środki i kary administracyjne zgodnie z rozporządzeniami (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. i (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. oraz z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony finansowych interesów Wspólnot Europejskich.

Artykuł 7

Ściąganie należności i egzekucja

Decyzje wspólnego przedsięwzięcia lub Komisji podjęte w ramach stosowania niniejszej umowy, nakładające zobowiązania pieniężne na osoby inne niż państwa, stanowią w Szwajcarii tytuł wykonawczy.

Klauzula wykonalności jest stosowana, bez przeprowadzania kontroli innych niż weryfikacja autentyczności tytułu, przez organ wyznaczony w tym celu przez rząd szwajcarski, i o wyznaczeniu którego zawiadamia on wspólne przedsięwzięcie lub Komisję. Egzekucja przymusowa jest przeprowadzana zgodnie z procedurami szwajcarskimi. Legalność decyzji stanowiącej tytuł wykonawczy podlega kontroli Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

Orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich przyjmowane na mocy klauzuli arbitrażowej są egzekwowane na tych samych warunkach.

B. List Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej

Szanowny Panie Ambasadorze,

Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie Pańskiego listu z dnia 5 listopada 2007 r., o następującej treści:

„Dnia 18 lipca 2006 r. Konfederacja Szwajcarska (»Szwajcaria«) poinformowała Komisję o swoim zainteresowaniu Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciem na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej.

Mam zaszczyt poinformować Pana, że władze szwajcarskie zapoznały się z treścią decyzji Rady 2007/198/Euratom z dnia 27 marca 2007 r. powołującej Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej (»wspólne przedsięwzięcie«). Szwajcarii jest w szczególności wiadomo, że kraje trzecie mają możliwość zostania członkiem wspólnego przedsięwzięcia pod warunkiem że zawarły one z Euratom umowy o współpracy w dziedzinie kontrolowanej syntezy jądrowej, wiążące prowadzone przez nie programy badań naukowych z odpowiednimi programami Euratom.

W imieniu Szwajcarii mam zaszczyt oświadczyć, że zgodnie z art. 2 lit. c) przywołanej decyzji Rady Szwajcaria wyraża wolę stania się członkiem wspólnego przedsięwzięcia. Członkostwo to będzie stanowić podstawę dalszej współpracy między Euratom a Szwajcarią. Będzie ono stanowić wyraz kontynuacji obecnego zaangażowania w badania nad fuzją jądrową w rozumieniu art. 3.3 Umowy o współpracy między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Konfederacją Szwajcarską w dziedzinie kontrolowanej syntezy termojądrowej i fizyki plazmy z dnia 14 września 1978 r. Członkostwo to będzie ponadto stanowić realizację intensywnej współpracy w dziedzinie badań naukowych i technicznych, przewidzianej w umowie w sprawie uczestnictwa w siódmych programach ramowych Wspólnoty Europejskiej i Euratom.

a)	zgodnie z art. 7 przywołanej decyzji Rady Szwajcaria stosuje Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich w stosunku do wspólnego przedsięwzięcia, jego Dyrektora i jego personelu na warunkach określonych w załączniku do niniejszego listu (załącznik I);

b)	Szwajcaria przyznaje wspólnemu przedsięwzięciu w ramach jego statutowej działalności wszystkie korzyści określone w załączniku III do Traktatu Euratom (załącznik II);

c)	Szwajcaria akceptuje podział praw głosu członków rady zarządzającej oraz roczną składkę członkowską na rzecz wspólnego przedsięwzięcia zgodnie z załącznikiem I oraz załącznikiem II statutu załączonego do przywołanej decyzji Rady;

d)	Szwajcaria akceptuje w zakresie, w jakim dotyczy to jej udziału w działaniach wspólnego przedsięwzięcia, kontrolę finansową określoną w przywołanej decyzji Rady i załączoną do niniejszego listu (załącznik III).

Załączniki I, II i III stanowią integralną część niniejszego listu.

Niniejszym mam zaszczyt poinformować Pana, że Euratom zgadza się z przywołaną powyżej interpretacją regulaminu pracowniczego oraz z treścią przytoczonego listu, a także potwierdzić, że z datą niniejszego listu Szwajcaria zostaje członkiem wspólnego przedsięwzięcia.

Proszę przyjąć, Szanowny Panie Ambasadorze, wyrazy mojego najwyższego poważania.

W imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej

Janez POTOČNIK

(1) Dz.U. C 321 E z 29.12.2006, str. 318.

24.1.2008

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 20/23

DECYZJA KOMISJI

z dnia 20 grudnia 2007 r.

zmieniająca decyzję 2004/277/WE, Euratom w odniesieniu do zasad wykonania decyzji Rady 2007/779/WE, Euratom ustanawiającej wspólnotowy mechanizm ochrony ludności

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 6464)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2008/73/WE, Euratom)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

uwzględniając decyzję Rady 2007/779/WE, Euratom z dnia 8 listopada 2007 r. ustanawiającą wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (przekształcenie) (1), w szczególności jej art. 12,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja Komisji 2004/277/WE, Euratom z dnia 29 grudnia 2003 r. ustanawiająca zasady wdrażania decyzji Rady 2001/792/WE, Euratom ustanawiającej mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności (2) powinna zostać zmieniona w celu uwzględnienia w niej przepisów wykonawczych dotyczących ochrony ludności w Europie. Przepisy te powinny obejmować podstawowe cechy modułów ochrony ludności, takie jak przypisane im zadania, ich możliwości, elementy składowe i czas gotowości, oraz powinny określić odpowiedni dla tych modułów poziom samowystarczalności i interoperacyjności.

(2)

Moduły ochrony ludności, tworzone na zasadzie dobrowolności na bazie krajowych zasobów z jednego z państw członkowskich lub większej ich liczby, przyczyniają się do rozwoju zdolności szybkiego reagowania w dziedzinie ochrony ludności, do którego wezwała Rada Europejska w swych konkluzjach z posiedzenia, które odbyło się w dniach 16 i 17 czerwca 2005 r., oraz Parlament Europejski w swej rezolucji z dnia 13 stycznia 2005 r. w sprawie klęski tsunami. Aby moduły ochrony ludności mogły właściwie reagować w obliczu poważnych katastrof, ich podstawowe cechy powinny spełniać określone wymagania ogólne.

(3)

Istnieje potrzeba powołania terenowych zespołów wsparcia technicznego, które zapewnią wspólnotowym zespołom ds. oceny i/lub koordynacji pomoc w dziedzinach zakładania i prowadzenia biur, łączności, zaopatrzenia i transportu. W tym celu należy określić ogólne wymagania dotyczące zespołów wsparcia technicznego. Zespoły takie mogą również przyczynić się do spełnienia wymogów dotyczących samowystarczalności modułów ochrony ludności. Wszelkie uzgodnienia dotyczące przyłączenia zespołów wsparcia technicznego do modułów ochrony ludności powinny zostać dokonane przed przekazaniem Komisji ogólnych informacji na temat modułów.

(4)

Moduły ochrony ludności powinny być zdolne do samowystarczalnego funkcjonowania przez dany okres czasu. Konieczne jest zatem określenie ogólnych wymagań dotyczących samowystarczalności modułów oraz – w stosownych przypadkach – szczególnych wymagań, które mogą się różnić w zależności od rodzaju interwencji lub modułu. Należy także wziąć pod uwagę powszechne praktyki państw członkowskich i organizacji międzynarodowych, takie jak wydłużanie okresów samowystarczalności modułów ds. miejskich akcji poszukiwawczo-ratowniczych lub podział zadań między kraj oferujący i kraj przyjmujący pomoc w odniesieniu do modułów korzystających z transportu lotniczego.

(5)	Konieczne jest podjęcie środków zarówno na szczeblu Wspólnoty, jak i na poziomie państw uczestniczących, w celu wzmocnienia interoperacyjności modułów ochrony ludności, zwłaszcza w zakresie szkoleń i ćwiczeń.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Ochrony Ludności,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji 2004/277/WE, Euratom wprowadza się następujące zmiany:

w art. 2 dodaje się definicje w brzmieniu:

„c)	»zespoły interwencyjne« oznaczają zasoby ludzkie i materialne, w tym moduły ochrony ludności (o których mowa w art. 3a, 3b i 3c), powołane przez państwa członkowskie na potrzeby przeprowadzania interwencji w zakresie ochrony ludności;

d)	»zespoły wsparcia technicznego« oznaczają zasoby ludzkie i materialne powołane przez państwa członkowskie na potrzeby realizacji działań wspierających.”;

dodaje się art. 3a, 3b i 3c w brzmieniu:

„Artykuł 3a

1. Z zastrzeżeniem możliwości opracowania dodatkowych modułów, moduły ochrony ludności powinny spełniać ogólne wymagania wymienione w załączniku II.

2. Zespoły wsparcia technicznego powinny spełniać ogólne wymagania wymienione w załączniku III.

3. W skład modułów ochrony ludności oraz zespołów wsparcia technicznego mogą wchodzić zasoby udostępnione przez jedno państwo członkowskie lub większą ich liczbę.

4. W przypadkach, w których moduł ochrony ludności lub zespół wsparcia technicznego składa się z więcej niż jednego elementu, reakcja takiego modułu ochrony ludności lub zespołu wsparcia technicznego dla danej interwencji może zostać ograniczona do elementów niezbędnych w takiej interwencji.

Artykuł 3b

1. Poszczególne moduły ochrony ludności, wyszczególnione w załączniku II, powinny posiadać następujące elementy samowystarczalności:

a)	odpowiednie schronienie przed panującymi warunkami pogodowymi;

b)	wytwarzanie energii i oświetlenie pokrywające zapotrzebowanie ze strony bazy operacyjnej oraz sprzętu koniecznego do wypełnienia misji;

c)	urządzenia sanitarne i higieniczne przeznaczone dla personelu modułu;

d)	dostępność żywności i wody dla personelu modułu;

e)	personel medyczny i paramedyczny, urządzenia medyczne i dostęp do środków medycznych dla personelu modułu;

f)	przechowywanie i utrzymanie sprzętu będącego na wyposażeniu modułu;

g)	sprzęt zapewniający łączność z odpowiednimi partnerami, w szczególności z partnerami odpowiedzialnymi za koordynację na miejscu zdarzenia;

h)	transport lokalny;

i)	logistyka, sprzęt i personel umożliwiający założenie bazy operacyjnej i rozpoczęcie misji bezzwłocznie po przybyciu na miejsce zdarzenia.

2. Państwo oferujące pomoc zapewni zgodność z wymogami dotyczącymi samowystarczalności modułów, jeśli zrealizuje którekolwiek z poniższych działań:

a)	zapewni modułowi ochrony ludności niezbędny personel, urządzenia i materiały eksploatacyjne;

b)	dokona niezbędnych ustaleń na miejscu akcji;

c)	przed przekazaniem informacji na temat danego modułu ochrony ludności zgodnie z art. 3 ust. 1 dokona niezbędnych ustaleń wstępnych w celu połączenia niesamowystarczalnego zespołu interwencyjnego z zespołem pomocy technicznej, tak aby wymagania, o których mowa w art. 3c, zostały spełnione.

3. Gwarantowany czas samowystarczalności na początku misji nie może być krótszy niż:

a)	96 godzin; lub

b)	czas określony w załączniku II dla poszczególnych modułów ochrony ludności.

Artykuł 3c

Państwa członkowskie podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, iż spełnione zostaną następujące wymogi:

a)	moduły ochrony ludności są zdolne do współpracy z innymi modułami ochrony ludności;

b)	zespoły wsparcia technicznego są zdolne do współpracy z innymi zespołami wsparcia technicznego oraz z modułami ochrony ludności;

c)	elementy modułu ochrony ludności są w stanie współdziałać jako jeden moduł ochrony ludności;

d)	elementy zespołu wsparcia technicznego są w stanie współdziałać jako jeden zespół wsparcia technicznego;

e)	moduły ochrony ludności oraz zespoły wsparcia technicznego, podejmujące działania poza terytorium UE, są zdolne do współpracy z międzynarodowymi siłami reagowania na katastrofy pomagającymi państwu dotkniętemu katastrofą;

f)	kierownicy zespołów, zastępcy kierowników zespołów oraz oficerowie łącznikowi modułów ochrony ludności i zespołów wsparcia technicznego uczestniczą w odpowiednich kursach i ćwiczeniach organizowanych przez Komisję zgodnie z art. 5 ust. 5 decyzji 2007/779/WE, Euratom.”;

3)	w art. 11 ust. 1 słowo „załącznik” zastępuje się słowami „załącznik I”;

w art. 24 dodaje się lit. e) w brzmieniu:

„e)	wzmocnienie interoperacyjności modułów ochrony ludności.”;

5)	w tytule załącznika słowo „załącznik” zastępuje się słowami „załącznik I”;

6)	dodaje się załącznik II w brzmieniu jak określono w załączniku I do niniejszej decyzji;

7)	dodaje się załącznik III w brzmieniu jak określono w załączniku II do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2007 r.

W imieniu Komisji

Stavros DIMAS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 314 z 1.12.2007, str. 9.

(2) Dz.U. L 87 z 25.3.2004, str. 20.

ZAŁĄCZNIK I

„ZAŁĄCZNIK II

Ogólne wymagania dotyczące europejskich modułów ochrony ludności (1)

1. Sprzęt pompujący o dużej wydajności

Zadania

—

Dostarczenie sprzętu pompującego:

—	na tereny zalane;

—	do pomocy przy gaszeniu pożarów poprzez zaopatrywanie w wodę.

Możliwości

—

Dostarczenie sprzętu pompującego wyposażonego w mobilne pompy o średniej i dużej wydajności:

—	posiadające całkowitą wydajność co najmniej 1 000 m3/godz.;

—	posiadające obniżoną wydajność pompowania przy różnicy wysokości 40 metrów.

—

Zdolność do:

—	pracy na obszarach i terenach trudno dostępnych;

—	pompowania zamulonej wody, zawierającej maksymalnie 5 % składników stałych o rozmiarze cząstek do 40 mm;

—	pompowania wody o temperaturze do 40 °C podczas dłuższych akcji;

—	dostarczenia wody na odległość 1 000 metrów.

Główne elementy

—	Pompy o średniej i dużej wydajności.

—	Węże i złączki różnych typów, w tym typu Storz.

—	Liczba personelu wystarczająca do realizacji zadania – w razie konieczności także do pracy wykonywanej w sposób ciągły.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od przyjęcia oferty.

—	Możliwość udostępnienia na okres do 21 dni.

2. Oczyszczanie wody

Zadania

—	Zapewnienie wody pitnej pochodzącej ze źródeł wód powierzchniowych, zgodnie z obowiązującymi normami, a co najmniej z normami WHO.

—	Kontrola jakości wody na wyjściu z urządzenia oczyszczającego.

Możliwości

—	Oczyszczanie 225 000 litrów wody dziennie.

—	Pojemność magazynowa odpowiadająca połowie dnia pracy urządzenia.

Główne elementy

—	Przenośny zespół oczyszczania wody.

—	Przenośny zbiornik wody.

—	Przenośne laboratorium terenowe.

—	Złączki różnych typów, w tym typu Storz.

—	Liczba personelu wystarczająca do realizacji zadania – w razie konieczności także do pracy wykonywanej w sposób ciągły.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od przyjęcia oferty.

—	Możliwość udostępnienia na okres do 12 tygodni.

3. Miejskie akcje poszukiwawczo-ratownicze o średnim stopniu nasilenia

Zadania

—	Poszukiwanie, namierzanie i ratowanie ofiar (2) znajdujących się pod gruzami i szczątkami (np. w zawalonych budynkach i w wypadkach komunikacyjnych).

—	Udzielenie poszkodowanym pierwszej pomocy w wymaganym zakresie, do czasu przekazania ich do dalszego leczenia.

Możliwości

—

Moduł powinien być w stanie prowadzić następujące działania, przestrzegając przy tym uznanych międzynarodowych wytycznych, takich jak wytyczne INSARAG:

—	poszukiwania z udziałem psów poszukiwawczych i/lub technicznego sprzętu poszukiwawczego;

—	operacje ratunkowe, w tym podnoszenie ciężarów;

—	cięcie betonu;

—	ratownictwo wysokościowe;

—	podstawowe systemy podpierania;

—	wykrywanie i eliminowanie materiałów niebezpiecznych (3),

—	specjalistyczne zabiegi resuscytacyjne (4).

—	Zdolność do pracy w jednym miejscu zdarzenia przez całą dobę, przez siedem dni.

Główne elementy

—	Zarządzanie (dowodzenie, łączność/koordynacja, planowanie, współpraca z mediami/przekazywanie informacji, ocena/analizy, bezpieczeństwo/ochrona).

—	Poszukiwania (poszukiwania z wykorzystaniem sprzętu technicznego i/lub psów, wykrywanie materiałów niebezpiecznych i ich eliminowanie).

—	Ratownictwo (wycinanie przejść w zawalonych konstrukcjach, cięcie, podnoszenie i przemieszczanie, podpieranie, techniki wysokościowe).

—	Opieka medyczna, w tym opieka nad pacjentami, personelem zespołu oraz psami poszukiwawczymi.

Samowystarczalność

—	Prowadzenie akcji przez co najmniej siedem dni.

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do podjęcia działań w kraju dotkniętym katastrofą w ciągu 32 godzin.

4. Intensywne miejskie akcje poszukiwawczo-ratownicze

Zadania

—	Poszukiwanie, namierzanie i ratowanie ofiar (5) znajdujących się pod gruzami i szczątkami (np. w zawalonych budynkach i w wypadkach komunikacyjnych).

—	Udzielenie poszkodowanym pierwszej pomocy w wymaganym zakresie, do czasu przekazania ich do dalszego leczenia.

Możliwości

—

Moduł powinien być w stanie prowadzić następujące działania, przestrzegając przy tym uznanych międzynarodowych wytycznych, takich jak wytyczne INSARAG:

—	poszukiwania z udziałem psów poszukiwawczych i technicznego sprzętu poszukiwawczego;

—	operacje ratunkowe, w tym podnoszenie dużych ciężarów;

—	cięcie zbrojonego betonu i stalowych elementów konstrukcyjnych;

—	ratownictwo wysokościowe;

—	zaawansowane systemy podpierania;

—	wykrywanie i eliminowanie materiałów niebezpiecznych (6),

—	specjalistyczne zabiegi resuscytacyjne (7).

—	Zdolność do pracy na więcej niż jednym miejscu zdarzenia przez całą dobę, przez 10 dni.

Główne elementy

—	Zarządzanie (dowodzenie, łączność/koordynacja, planowanie, współpraca z mediami/przekazywanie informacji, ocena/analizy, bezpieczeństwo/ochrona).

—	Poszukiwania (poszukiwania z wykorzystaniem sprzętu technicznego, poszukiwania przy pomocy psów, wykrywanie materiałów niebezpiecznych i ich eliminowanie).

—	Ratownictwo (wycinanie przejść w zawalonych konstrukcjach, cięcie, podnoszenie i przemieszczanie, podpieranie, techniki wysokościowe).

—	Opieka medyczna, w tym opieka nad pacjentami, personelem zespołu oraz psami poszukiwawczymi (8).

Samowystarczalność

—	Prowadzenie działań przez co najmniej 10 dni.

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do podjęcia działań w kraju dotkniętym katastrofą w ciągu 48 godzin.

5. Zwalczanie z powietrza pożarów lasów przy użyciu śmigłowców

Zadania

—	Pomoc w gaszeniu rozległych pożarów lasów i roślinności poprzez zwalczanie pożarów z powietrza.

Możliwości

—	Trzy śmigłowce, każdy o pojemności 1 000 litrów.

—	Zdolność do prowadzenia działań w sposób nieprzerwany.

Główne elementy

—	Trzy śmigłowce z załogą, tak aby w dowolnym momencie co najmniej dwa śmigłowce były gotowe do działania.

—	Personel techniczny.

—	Cztery podwieszane zbiorniki na wodę lub trzy wbudowane zbiorniki z systemem zrzutu środka gaśniczego.

—	Jeden zestaw do konserwacji.

—	Jeden zestaw części zamiennych.

—	Dwa dźwigi pokładowe.

—	Urządzenia łączności.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. f) i g).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie trzech godzin od przyjęcia oferty.

6. Zwalczanie z powietrza pożarów lasów przy użyciu samolotów

Zadania

—	Pomoc w gaszeniu rozległych pożarów lasów i roślinności poprzez zwalczanie pożarów z powietrza.

Możliwości

—	Dwa samoloty, każdy o pojemności 3 000 litrów.

—	Zdolność do prowadzenia działań w sposób nieprzerwany.

Główne elementy

—	Dwa samoloty.

—	Trzy załogi.

—	Personel techniczny.

—	Zestaw do konserwacji w terenie.

—	Urządzenia do łączności.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. f) i g).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie trzech godzin od przyjęcia oferty.

7. Specjalistyczny punkt opieki medycznej

Zadania

—	Wstępna selekcja pacjentów (tzw. triage) na miejscu katastrofy.

—	Stabilizacja stanu pacjenta i przygotowanie go do przewiezienia do najwłaściwszej placówki opieki medycznej, gdzie zostanie on poddany właściwemu leczeniu.

Możliwości

—	Przeprowadzenie triage’u co najmniej 20 pacjentów na godzinę.

—	Zespół służb medycznych, zdolny do ustabilizowania stanu 50 pacjentów w ciągu 24 godzin działania, pracując na dwie zmiany.

—	Dostęp do środków potrzebnych do leczenia 100 pacjentów z niewielkimi obrażeniami w ciągu 24 godzin.

Główne elementy

—

Zespół służb medycznych pracujący na każdej 12-godzinnej zmianie:

—	triage: 1 pielęgniarz(-rka) i/lub 1 lekarz;

—	intensywna terapia: 1 lekarz i 1 pielęgniarz(-rka);

—	obrażenia poważne, lecz nie zagrażające życiu: 1 lekarz i 2 pielęgniarzy(-rki);

—	ewakuacja: 1 pielęgniarz(-rka);

—	specjalistyczny personel pomocniczy: 4.

—

Namioty:

—	namiot(-y) z dołączonymi strefami przeznaczonymi do triage’u, opieki medycznej i ewakuacji;

—	namiot(-y) dla personelu.

—	Centrum dowodzenia.

—	Magazyn środków logistycznych i medycznych.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od przyjęcia oferty.

—	Gotowość do podjęcia działań w ciągu godziny po przybyciu na miejsce zdarzenia.

8. Specjalistyczny punkt opieki medycznej przeprowadzający zabiegi chirurgiczne

Zadania

—	Wstępna selekcja pacjentów (tzw. triage) na miejscu katastrofy.

—	Przeprowadzanie zabiegów chirurgicznych zgodnie ze strategią »damage control«.

—	Stabilizacja stanu poszkodowanych i przygotowanie ich do przewiezienia do najwłaściwszej placówki opieki medycznej, gdzie zostaną poddani właściwemu leczeniu.

Możliwości

—	Przeprowadzenie triage’u co najmniej 20 pacjentów na godzinę.

—	Zespół służb medycznych, zdolny do ustabilizowania stanu 50 pacjentów w ciągu 24 godzin działania, pracując na dwie zmiany.

—	Zespół chirurgiczny zdolny do przeprowadzenia zabiegów chirurgicznych typu »damage control« na 12 pacjentach w ciągu 24 godzin działania, pracując na dwie zmiany.

—	Dostęp do środków potrzebnych do leczenia 100 pacjentów z niewielkimi obrażeniami w ciągu 24 godzin.

Główne elementy

—

Zespół służb medycznych pracujący na każdej 12-godzinnej zmianie:

—	triage: 1 pielęgniarz(-rka) i/lub 1 lekarz;

—	intensywna terapia: 1 lekarz i 1 pielęgniarz(-rka);

—	chirurgia: 3 chirurgów, 2 pielęgniarzy(-rki) chirurgicznych(-ne), 1 anestezjolog, 1 pielęgniarz(-rka) anestezjologiczny(-na);

—	obrażenia poważne, lecz nie zagrażające życiu: 1 lekarz i 2 pielęgniarzy(-rki);

—	ewakuacja: 1 pielęgniarz(-rka);

—	specjalistyczny personel pomocniczy: 4.

—

Namioty:

—	namiot(-y) z dołączonymi strefami przeznaczonymi do triage’u, opieki medycznej i ewakuacji;

—	namiot(-y) do zabiegów chirurgicznych;

—	namiot(-y) dla personelu.

—	Centrum dowodzenia.

—	Magazyn środków logistycznych i medycznych.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od przyjęcia oferty.

—	Gotowość do podjęcia działań w ciągu godziny po przybyciu na miejsce zdarzenia.

9. Szpital polowy

Zadania

—	Zapewnienie wstępnego i/lub kontrolnego leczenia urazów oraz opieki medycznej przy jednoczesnym przestrzeganiu uznanych międzynarodowych wytycznych dotyczących funkcjonowania zagranicznych szpitali polowych, takich jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia lub Czerwonego Krzyża.

Możliwości

—	10 łóżek dla pacjentów z ciężkimi urazami, z możliwością zwiększenia liczby łóżek.

Główne elementy

—

Zespół służb medycznych do realizacji następujących zadań:

—

triage;

—	intensywna terapia;

—	chirurgia;

—	terapia obrażeń poważnych, lecz nie zagrażających życiu;

—	ewakuacja;

—	wspierany przez specjalistyczny personel pomocniczy;

—	posiadający w swoich szeregach co najmniej następujących specjalistów: lekarza ogólnego, lekarzy ratunkowych, ortopedę, pediatrę, anestezjologa, farmaceutę, położnika, kierownika opieki medycznej, technika laboranta, technika rentgenologicznego.

—

Namioty:

—	namioty przystosowane do czynności medycznych;

—	namioty dla personelu.

—	Centrum dowodzenia.

—	Magazyn środków logistycznych i medycznych.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie siedmiu dni od zgłoszenia zapotrzebowania na pomoc.

—	Gotowość do podjęcia działań w ciągu trzech godzin po przybyciu na miejsce zdarzenia.

—	Gotowość do prowadzenia działań przez co najmniej 15 dni.

10. Powietrzna ewakuacja medyczna ofiar katastrof

Zadania

—	Przewiezienie ofiar katastrof do placówek opieki medycznej w celu poddania ich leczeniu.

Możliwości

—	Zdolność do przewiezienia 50 pacjentów w ciągu 24 godzin.

—	Zdolność do latania w dzień i w nocy.

Główne elementy

—	Śmigłowce/samoloty wyposażone w nosze.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. f) i g).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od przyjęcia oferty.

11. Prowizoryczne schronienie

Zadania

—

Zapewnienie prowizorycznego schronienia wraz z podstawowymi usługami przede wszystkim w początkowej fazie katastrofy, w koordynacji z istniejącymi strukturami, władzami lokalnymi i organizacjami międzynarodowymi, do czasu przekazania odpowiedzialności władzom lokalnym lub organizacjom humanitarnym, w przypadku konieczności zapewnienia schronienia na dłuższy czas.

—	Jeśli ma dojść do przekazania odpowiedzialności, należy przeszkolić odpowiedni personel (lokalny i/lub międzynarodowy) przed zamknięciem modułu.

Możliwości

—	Miasteczko namiotowe wyposażone dla maksymalnie 250 osób.

Główne elementy

—

Przestrzeganie uznanych międzynarodowych wytycznych, takich jak wytyczne SPHERE:

—	ogrzewane namioty (w warunkach zimowych) i łóżka polowe ze śpiworem i/lub kocem;

—	agregaty prądotwórcze i sprzęt oświetleniowy;

—	urządzenia sanitarne i higieniczne;

—	dystrybucja wody pitnej zgodnie z normami WHO;

—	schronienie służące podstawowym funkcjom społecznym (możliwość gromadzenia się).

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od przyjęcia oferty.

—	Zasadniczo misja powinna trwać nie dłużej niż cztery tygodnie, bądź w razie potrzeby powinien rozpocząć się proces przekazania odpowiedzialności.

12. Wykrywanie skażeń chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych oraz pobieranie próbek (CBRN)

Zadania

—

Przeprowadzenie/potwierdzenie oceny wstępnej, w tym:

—	opis zagrożeń lub ryzyka;

—	określenie obszaru skażonego;

—	ocena lub potwierdzenie dotychczas podjętych środków ochrony.

—	Pobieranie próbek według zatwierdzonych metod.

—	Oznaczanie obszarów skażonych.

—	Prognozowanie rozwoju sytuacji, monitoring, dynamiczna ocena ryzyka, w tym formułowanie zaleceń dotyczących ostrzeżeń i innych działań.

—	Zapewnienie wsparcia dla działań natychmiastowego zmniejszania ryzyka.

Możliwości

—

Identyfikacja skażeń chemicznych i wykrywanie skażeń radiologicznych przy użyciu kombinacji urządzeń ręcznych, mobilnych i laboratoryjnych:

—	zdolność do wykrywania promieniowania alfa, beta i gamma oraz powszechnie występujących izotopów;

—	zdolność do identyfikacji powszechnie występujących toksycznych, przemysłowych substancji chemicznych i rozpoznanych chemicznych środków bojowych oraz – w miarę możliwości – do przeprowadzenia ich analizy półilościowej.

—	Zdolność do gromadzenia biologicznych, chemicznych i radiologicznych próbek, do właściwego obchodzenia się z nimi oraz do ich przygotowywania w celu poddania ich analizom przeprowadzanym w innym miejscu (9).

—	Zdolność do zastosowania odpowiedniego modelu naukowego do celów prognozowania zagrożeń oraz do potwierdzania modelu poprzez stały proces monitorowania.

—

Zapewnienie wsparcia dla działań natychmiastowego zmniejszania ryzyka:

—	zapobieganie rozprzestrzenianiu się skażenia;

—	likwidacja skażenia;

—	zapewnienie technicznego wsparcia innym zespołom lub modułom.

Główne elementy

—	Ruchome, polowe laboratorium chemiczne i radiologiczne.

—	Ręczne lub mobilne urządzenia służące do wykrywania.

—	Urządzenia służące do pobierania próbek w terenie.

—	Systemy modelowania dyspersji.

—	Mobilna stacja meteorologiczna.

—	Materiały do znakowania.

—	Dokumentacja źródłowa i dostęp do wyznaczonych źródeł ekspertyzy naukowej.

—	Zapewnienie bezpiecznego usuwania próbek i odpadów.

—	Urządzenia do odkażania przeznaczone dla personelu.

—	Odpowiedni personel oraz wyposażenie ochronne pozwalające na prowadzenie akcji w środowisku skażonym i/lub w warunkach niedoboru tlenu, w tym – jeśli zajdzie taka potrzeba – ubiory gazoszczelne.

—	Zapewnienie urządzeń technicznych do zapobiegania rozprzestrzenianiu się skażenia oraz do jego eliminowania.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od przyjęcia oferty.

13. Działania poszukiwawczo-ratownicze w warunkach skażenia chemicznego, biologicznego, radiologicznego lub jądrowego

Zadania

—	Specjalne akcje poszukiwawczo-ratownicze z użyciem ubiorów ochronnych.

Możliwości

—	Specjalne akcje poszukiwawczo-ratownicze z użyciem ubiorów ochronnych, zgodne z odpowiednimi wymogami dla modułów przeprowadzających miejskie akcje poszukiwawczo-ratownicze o średnim stopniu nasilenia i intensywne miejskie akcje poszukiwawczo-ratownicze.

—	Trzy osoby pracujące jednocześnie w obszarze skażonym.

—	Nieprzerwana interwencja przez 24 godziny.

Główne elementy

—	Materiały do znakowania.

—	Zapewnienie bezpiecznego usuwania odpadów.

—	Urządzenia do odkażania przeznaczone dla personelu i ofiar katastrofy.

—

Odpowiedni personel oraz wyposażenie ochronne pozwalające na prowadzenie akcji poszukiwawczo-ratowniczych w środowisku skażonym, zgodnie z odpowiednimi wymogami dla modułów przeprowadzających miejskie akcje poszukiwawczo-ratownicze o średnim stopniu nasilenia i intensywne miejskie akcje poszukiwawczo-ratownicze.

—	Zapewnienie urządzeń technicznych do zapobiegania rozprzestrzenianiu się skażenia oraz do jego eliminowania.

Samowystarczalność

—	Obowiązują elementy wymienione w art. 3b ust. 1 lit. a)–i).

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od przyjęcia oferty.”

(1) Ustalone niniejszą decyzją zestawienie modułów ochrony ludności i stosownych wymagań może zostać rozszerzone o inne rodzaje modułów ochrony ludności, uwzględniając doświadczenia uzyskane podczas stosowania mechanizmu.

(2) Ofiar, które przeżyły.

(3) Możliwości podstawowe. Bardziej zaawansowane możliwości uwzględnione są w module »wykrywanie skażeń chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych oraz pobieranie próbek«.

(4) Opieka nad pacjentem (pierwsza pomoc i stabilizacja pacjenta) od momentu uzyskania dostępu do ofiary do momentu jej przekazania.

(5) Ofiar, które przeżyły.

(6) Możliwości podstawowe. Bardziej zaawansowane możliwości uwzględnione są w module »wykrywanie skażeń chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych oraz pobieranie próbek«.

(7) Opieka nad pacjentem (pierwsza pomoc i stabilizacja pacjenta) od momentu uzyskania dostępu do ofiary do momentu jej przekazania.

(8) Zgodnie z warunkami uprawnień do wykonywania zawodu lekarza i weterynarza.

(9) Proces ten powinien w miarę możliwości uwzględniać wymagania dowodowe państwa zwracającego się o pomoc.

ZAŁĄCZNIK II

„ZAŁĄCZNIK III

Ogólne wymagania dotyczące zespołów wsparcia technicznego

Zadania

—

Zapewnienie lub zorganizowanie:

—	wsparcia w zakresie obsługi biura;

—	wsparcia w zakresie łączności;

—	wsparcia w zakresie zaopatrzenia;

—	wsparcia w zakresie transportu na miejscu zdarzenia.

Możliwości

—	Wspieranie zespołu ds. oceny i/lub koordynacji, centrum koordynacji działań na miejscu zdarzenia lub połączenie z modułem ochrony ludności, zgodnie z art. 3b ust. 2 lit. c).

Główne elementy

—

Następujące elementy wsparcia, pozwalające na realizację wszystkich zadań centrum koordynacji działań na miejscu zdarzenia, przy jednoczesnym przestrzeganiu uznanych międzynarodowych wytycznych, takich jak wytyczne ONZ:

—	wsparcie w zakresie obsługi biura;

—	urządzenia pozwalające na wsparcie w zakresie łączności;

—	urządzenia pozwalające na wsparcie w zakresie zaopatrzenia;

—	wsparcie w zakresie transportu na miejscu zdarzenia.

Dyspozycyjność

—	Gotowość do wyjazdu w ciągu maksymalnie 12 godzin od zgłoszenia zapotrzebowania na pomoc.”

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 20

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 51 24 stycznia 2008

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 55/2008 z dnia 21 stycznia 2008 r. wprowadzające autonomiczne preferencje handlowe dla Republiki Mołdowy i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 980/2005 i decyzję Komisji 2005/924/WE	1
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 56/2008 z dnia 23 stycznia 2008 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	9

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	IL	154,9
	MA	48,3
	TN	125,1
	TR	87,6
	ZZ	104,0
0707 00 05	JO	178,8
	MA	48,4
	TR	120,0
	ZZ	115,7
0709 90 70	MA	92,8
	TR	137,0
	ZZ	114,9
0709 90 80	EG	361,3
0709 90 80	ZZ	361,3
0805 10 20	EG	42,0
	IL	51,0
	MA	70,1
	TN	60,2
	TR	70,3
	ZZ	58,7
0805 20 10	MA	101,9
	TR	101,8
	ZZ	101,9
0805 20 30 , 0805 20 50 , 0805 20 70 , 0805 20 90	CN	84,5
	IL	105,3
	JM	120,0
	MA	150,6
	PK	51,2
	TR	77,5
	ZZ	98,2
0805 50 10	BR	72,8
	EG	75,5
	IL	120,2
	TR	120,2
	ZZ	97,2
0808 10 80	CA	87,8
	CL	60,8
	CN	85,4
	MK	36,5
	US	115,8
	ZA	60,7
	ZZ	74,5
0808 20 50	CL	59,3
	CN	71,5
	TR	116,7
	US	100,0
	ZA	95,8
	ZZ	88,7

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Komisja
	2008/72/Euratom
*	Decyzja Komisji z dnia 22 listopada 2007 r. dotycząca zawarcia w formie wymiany listów porozumień między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej (Euratom) a Konfederacją Szwajcarską (Szwajcarią) w sprawie zastosowania na terytorium Szwajcarii umowy ITER, umowy w sprawie przywilejów i immunitetów organizacji ITER i umowy dotyczącej działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji oraz w sprawie członkostwa Szwajcarii w Europejskim Wspólnym Przedsięwzięciu na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej	11
	2008/73/WE, Euratom
*	Decyzja Komisji z dnia 20 grudnia 2007 r. zmieniająca decyzję 2004/277/WE, Euratom w odniesieniu do zasad wykonania decyzji Rady 2007/779/WE, Euratom ustanawiającej wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 6464) ( 1 )	23

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie ( Dz.U. L 169 z 10.7.2000 ) (Polskie wydanie specjalne, rozdział 3, tom 29, str. 258)	35