12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/3

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 ustanawia przepisy dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u zwierząt. Przepisy te mają zastosowanie do produkcji i wprowadzania na rynek żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego oraz, w pewnych przypadkach, do ich wywozu.

(2)

W załączniku X, rozdział C, do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 wskazano rodzaje szybkich testów zatwierdzonych do monitorowania TSE u bydła, owiec i kóz.

(3)

Zmiany do szybkich testów lub do protokołów testów są dopuszczane wyłącznie po uprzednim zawiadomieniu Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. TSE oraz pod warunkiem, że Wspólnotowe Laboratorium Referencyjne stwierdzi, że zmiany nie wpływają na czułość, swoistość i wiarygodność szybkich testów. Dnia 13 kwietnia 2007 r. Wspólnotowe Laboratorium Referencyjne zatwierdziło zmiany wprowadzone do obecnie zatwierdzonego szybkiego testu poubojowego TSE „Enfer TSE Kit wersja 2.0”, a zatem zaleciło umieszczenie zmienionej wersji („Enfer TSE wersja 3”) w wykazie w załączniku X, rozdział C, do rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 999/2001.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/6

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 461/93 z dnia 26 lutego 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania wspólnotowej skali stosowanej przy klasyfikacji tusz owczych (3) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinno zostać skodyfikowane.

(2)

Rozporządzenie (EWG) nr 2137/92 ustanowiło obowiązującą na obszarze całej Wspólnoty normę dotyczącą klasyfikacji, mającą na celu poprawę przejrzystości rynku w sektorze mięsa baraniego. Potrzebne są szczegółowe zasady dla ustalania cen rynkowych określanych na podstawie tej normy dotyczącej klasyfikacji. Należy stworzyć przepisy w sprawie ustalania cen rynkowych we właściwym momencie procesu sprzedaży. Punkt ten należy ustalić na moment przybycia do rzeźni. Aby zapewnić jednolitą klasyfikację tusz owczych we Wspólnocie, konieczne jest uściślenie definicji klas budowy tusz, klas okrywy tłuszczowej oraz barwy.

(3)

Należy stworzyć system zgłaszania cen ustalanych na podstawie klasyfikacji dokonywanej w rzeźni niezwłocznie po uboju. Wymaga to właściwego systemu identyfikowania tusz.

(4)

Klasyfikacja powinna być prowadzona przez odpowiednio wykwalifikowany personel. Wiarygodność klasyfikacji musi być skutecznie kontrolowana w celu zapewnienia jej jednolitego stosowania.

(5)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania wspólnotowej skali klasyfikacji we Wspólnocie rozporządzenie (EWG) nr 2137/92 przewiduje prowadzenie inspekcji na miejscu przez wspólnotową grupę inspekcyjną.

(6)

Konieczne jest ustalenie szczegółowych zasad określania składu grupy oraz przeprowadzania inspekcji na miejscu.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Owiec i Kóz,

a)

L: tusze owiec w wieku poniżej 12 miesięcy (mięso jagnięce);

b)

S: tusze innych owiec.

a)

stosowanie ustaleń odnoszących się do wspólnotowej skali klasyfikacji w odniesieniu do tusz owczych;

b)

ustalanie cen rynkowych zgodnie ze skalą klasyfikacji.

a)

co najmniej dwóch ekspertów Komisji, z których jeden działa jako przewodniczący delegacji;

b)

jeden ekspert pochodzący z zainteresowanego państwa członkowskiego;

c)

najwyżej czterech ekspertów pochodzących z innych państw członkowskich.

12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/12

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 2320/2002 zadaniem Komisji jest przyjęcie środków w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych standardów dotyczących ochrony lotnictwa we Wspólnocie. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 622/2003 z dnia 4 kwietnia 2003 r. ustanawiające środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (2) było pierwszym aktem określającym takie środki.

(2)

Istnieje potrzeba ustanowienia środków, które bardziej precyzyjnie określą wspólne podstawowe standardy. Należy określić wymagania funkcjonalne dotyczące oprogramowania do projekcji wirtualnych obrazów zagrożeń (TIP). Należy rozważyć potrzebę dokonywania regularnego, co najmniej raz na dwa lata, przeglądu tych wymogów, aby upewnić się, że nadążają one za postępem technicznym, w szczególności jeżeli chodzi o wielkość dostępnej biblioteki obrazów wirtualnych.

(3)

Oprogramowanie TIP powinno być wykorzystywane do polepszania wyników pracy operatorów urządzeń prześwietlających, którzy sprawdzają bagaż podręczny i bagaż rejestrowany, przy pomocy projekcji wirtualnych obrazów niebezpiecznych przedmiotów w obrębie rentgenowskiego obrazu torby. Powinien zostać określony minimalny i maksymalny udział procentowy obrazów wirtualnych niebezpiecznych przedmiotów, których projekcja ma być nakładana na obraz toreb. W oparciu o reakcję operatorów urządzeń prześwietlających oprogramowanie TIP powinno informować ich, czy reakcja ta była prawidłowa, tzn. czy właściwie zidentyfikowali wirtualne obrazy niebezpiecznych przedmiotów. Oprócz tego biblioteka wirtualnych obrazów wykorzystywana na potrzeby oprogramowania TIP powinna być systematycznie powiększana i aktualizowana, aby uwzględnić nowe niebezpieczne przedmioty i zapobiec zjawisku przyzwyczajania się do tych samych wirtualnych obrazów.

(4)

Informacje o wymaganiach funkcjonalnych dotyczących sprzętu stosowanego do kontroli w zakresie ochrony, w tym oprogramowania TIP, nie powinny być podawane do wiadomości publicznej ze względu na możliwość ich nieuprawnionego wykorzystania w celu obejścia kontroli w zakresie ochrony. Informacje te mogą być udostępniane wyłącznie regulatorom i producentom urządzeń.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 622/2003.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotnictwa Cywilnego,

12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/14

(1)

Artykuł 3 ust. 1 i 2 protokołu nr 1 Układu euro-śródziemnomorskiego, ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony, a Republiką Tunezji, z drugiej strony (3), otwiera kontyngent taryfowy, po zerowej stawce celnej, na przywozy oliwy z oliwek w stanie nieprzetworzonym, oznaczonej kodami CN 1509 10 10 oraz 1509 10 90, uzyskanej całkowicie w Tunezji oraz przetransportowanej stamtąd bezpośrednio do Wspólnoty, w ramach limitów przewidzianych dla każdego roku.

(2)

Artykuł 2 ust. 2 rozporządzenie Komisji (WE) nr 1918/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie kontyngentem taryfowym oliwy z oliwek pochodzącej z Tunezji (4) przewiduje równiez miesieçzne ilościowe limity w odniesieniu do wydawania pozwoleń.

(3)

Właściwym władzom zostały przedstawione, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1918/2006, wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz w ilości całkowitej przekraczającej wyznaczony limit 1 000 ton, przewidziany na miesiąc styczeń.

(4)

W tych okolicznościach Komisja musi ustalić współczynnik redukcji pozwalający na wydanie pozwoleń proporcjonalnie do ilości dostępnej,

12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/15

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 58/2003 upoważnia Komisję do ustanowienia agencji wykonawczych zgodnie z ogólnym statutem ustanowionym tym rozporządzeniem i do powierzenia im niektórych zadań odnoszących się do zarządzania jednym lub większą liczbą programów wspólnotowych.

(2)

Celem upoważnienia Komisji do ustanowienia agencji wykonawczych jest umożliwienie jej skoncentrowania się na priorytetowych działaniach i funkcjach, których nie można zlecić podmiotom zewnętrznym, ale bez utraty kontroli i ostatecznej odpowiedzialności za działania, którymi zarządzają agencje wykonawcze.

(3)

Decyzja nr 1982/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. dotycząca siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (2) przewiduje ustanowienie Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych służącej realizacji programu szczegółowego „Pomysły” (3). Europejska Rada ds. Badań Naukowych składa się z niezależnej rady naukowej wspieranej przez specjalną jednostkę ds. realizacji.

(4)

Decyzją 2007/134/WE z dnia 2 lutego 2007 r. ustanawiającą Europejską Radę ds. Badań Naukowych (4) obok ustanowienia Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERBN) i rady naukowej Komisja zapowiedziała powołanie na mocy odrębnego aktu prawnego specjalnej jednostki ds. realizacji, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 58/2003.

(5)

Zarządzanie programem szczegółowym „Pomysły” obejmuje realizację projektów badawczych, które nie pociągają za sobą decyzji politycznych i wymagają wysokiego poziomu wiedzy naukowej oraz z zakresu finansów w trakcie całego cyklu projektowego.

(6)

Przekazanie agencji wykonawczej zadań związanych z realizacją programu może nastąpić dzięki wyraźnemu rozdzieleniu etapu programowania ustalonego przez radę naukową i przyjętego przez Komisję oraz etapu realizacji projektów powierzonej agencji wykonawczej zgodnie z zasadami i metodyką ustalonymi przez radę naukową.

(7)

Przeprowadzona w tym celu analiza kosztów i korzyści wykazała, że utworzenie agencji wykonawczej, która zarządzałaby działalnością Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych, byłoby korzystne zarówno pod względem finansowym, jak i pod innymi względami.

(8)

Swój budżet na bieżące funkcjonowanie agencja powinna wykonywać zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1653/2004 z dnia 21 września 2004 r. w sprawie typowego rozporządzenia finansowego dla agencji wykonawczych, na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 58/2003 określającego status agencji wykonawczych, odpowiedzialnych za niektóre czynności dotyczące obsługi programów wspólnotowych (5).

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Agencji Wykonawczych,

—

zarządzanie etapami konkretnych projektów – określonych w decyzji upoważniającej agencję – w kontekście realizacji programu szczegółowego „Pomysły” na podstawie decyzji Rady 2006/972/WE (6) oraz programu prac ustalonego przez radę naukową i przyjętego przez Komisję, jak również dokonywanie niezbędnych kontroli oraz podejmowanie stosownych decyzji na podstawie upoważnienia Komisji,

—

przyjmowanie wykonawczych aktów budżetowych w odniesieniu do wpływów i wydatków oraz wykonywanie, na podstawie upoważnienia Komisji, wszelkich operacji niezbędnych do zarządzania programem szczegółowym „Pomysły”, a zwłaszcza operacji związanych z przyznawaniem grantów i zawieraniem umów,

—

gromadzenie, analizowanie i przekazywanie Komisji i radzie naukowej wszelkich informacji potrzebnych do zarządzania procesem realizacji programu wspólnotowego.

12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/18

(1)

W dniu 12 czerwca 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/405/WPZiB w sprawie misji policyjnej Unii Europejskiej w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa, mającej odniesienie do wymiaru sprawiedliwości w Demokratycznej Republice Konga (EUPOL DR Konga) (1) na wstępny okres jednego roku. Misja rozpoczęła działalność dnia 1 lipca 2007 r.

(2)

W dniu 18 czerwca 2007 r. Rada zatwierdziła wytyczne dotyczące struktury dowodzenia i kontroli dla cywilnych operacji UE w zakresie zarządzania kryzysowego. Wytyczne te przewidują między innymi, że dowódca operacji cywilnej będzie sprawować dowództwo i kontrolę na poziomie strategicznym w zakresie planowania i prowadzenia wszystkich cywilnych operacji zarządzania kryzysowego, pod kontrolą polityczną i kierownictwem strategicznym Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz pod ogólnym zwierzchnictwem Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela ds. WPZiB (SG/WP). Wytyczne te przewidują ponadto, że dyrektor ds. cywilnych zdolności planowania i prowadzenia operacji (CPCC) w Sekretariacie Rady będzie dowódcą operacji cywilnej dla każdej operacji zarządzania kryzysowego.

(3)

Wyżej wymieniona struktura dowodzenia i kontroli nie narusza zobowiązań umownych szefa misji wobec Komisji w zakresie wykonania budżetu misji.

(4)

Komórka monitorująca w Sekretariacie Rady powinna objąć swoim działaniem przedmiotową misję.

(5)

Wspólne działanie 2007/405/WPZiB powinno zostać odpowiednio zmienione,

1)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 3a

Dowódca operacji cywilnej

1.   Dyrektor ds. cywilnych zdolności planowania i prowadzenia operacji (CPCC) jest dowódcą operacji cywilnej dla EUPOL DR Konga.

2.   Dowódca operacji cywilnej sprawuje dowództwo i kontrolę nad EUPOL DR Konga na poziomie strategicznym pod kontrolą polityczną i kierownictwem strategicznym Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz ogólnym zwierzchnictwem SG/WP.

3.   Dowódca operacji cywilnej zapewnia właściwe i skuteczne wykonywanie decyzji Rady, a także decyzji KPiB, w szczególności przez wydawanie szefowi misji, stosownie do potrzeb, instrukcji na poziome strategicznym.

4.   Cały oddelegowany personel pozostaje pod pełnym dowództwem krajowych organów wysyłającego państwa członkowskiego lub wysyłającej instytucji UE. Organy krajowe przekazują dowódcy operacji cywilnej kontrolę operacyjną (OPCON) nad swoim personelem, zespołami i jednostkami.

5.   Dowódca operacji cywilnej ponosi całkowitą odpowiedzialność za zapewnienie należytego wywiązywania się ze spoczywającego na UE obowiązku opieki.

6.   Dowódca operacji cywilnej i SPUE stosownie do potrzeb konsultują się wzajemnie.”;

2)

w art. 5 ust. 2–8 otrzymują brzmienie:

„2.   Szef misji przyjmuje odpowiedzialność za misję oraz sprawuje nad nią dowództwo i kontrolę w teatrze działań.

3.   Szef misji sprawuje dowództwo i kontrolę nad personelem, zespołami i jednostkami z państw wnoszących wkład, zgodnie z zadaniami wyznaczonymi przez dowódcę operacji cywilnej, a także odpowiada za administrację i logistykę w odniesieniu do majątku, zasobów oraz informacji udostępnionych misji.

4.   Szef misji wydaje całemu personelowi misji instrukcje służące skutecznemu prowadzeniu misji EUPOL DR Konga w teatrze działań i odpowiada za koordynację bieżącego zarządzania misją zgodnie z instrukcjami dowódcy operacji cywilnej wydanymi na poziomie strategicznym.

5.   Szef misji jest odpowiedzialny za wykonanie budżetu misji. W tym celu szef misji podpisuje z Komisją umowę.

6.   Szef misji jest odpowiedzialny za nadzór dyscyplinarny nad personelem. Działania dyscyplinarne w odniesieniu do oddelegowanego personelu podejmowane są przez odpowiedni organ krajowy lub organ UE.

7.   Szef misji reprezentuje EUPOL DR Konga na miejscu prowadzenia operacji i zapewnia odpowiednią widoczność działań misji.

8.   Szef misji w razie konieczności koordynuje działania z innymi podmiotami z UE na miejscu. Bez uszczerbku dla struktury dowodzenia. Szef misji przyjmuje od SPUE wskazówki polityczne dotyczące sytuacji na miejscu.”;

3)

artykuł 6 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Wszyscy członkowie personelu wykonują swoje obowiązki i podejmują działania w interesie misji. Wszyscy członkowie personelu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2001/264/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie przyjęcia przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (2).

4)

artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Struktura dowodzenia

1.   EUPOL DR Konga, stanowiąc operację zarządzania kryzysowego, posiada jednolitą strukturę dowodzenia.

2.   Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa sprawuje w ramach odpowiedzialności Rady kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne nad EUPOL DR Konga.

3.   Dowódca operacji cywilnej, pod kontrolą polityczną i kierownictwem strategicznym KPiB oraz ogólnym zwierzchnictwem SG/WP, jest dowódcą operacji cywilnej EUPOL DR Konga na poziomie strategicznym i jako taki wydaje instrukcje szefowi misji oraz służy mu doradztwem i wsparciem technicznym.

4.   Dowódca operacji cywilnej składa sprawozdania Radzie za pośrednictwem SG/WP.

5.   Szef misji sprawuje dowództwo i kontrolę nad EUPOL DR Konga w teatrze działań i podlega bezpośrednio dowódcy operacji cywilnej.”;

5)

artykuł 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

Kontrola polityczna i kierownictwo strategiczne

1.   KPiB sprawuje w ramach odpowiedzialności Rady kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne nad misją. Niniejszym Rada upoważnia KPiB do podejmowania w tym celu odpowiednich decyzji zgodnie z art. 25 Traktatu o Unii Europejskiej. Upoważnienie to obejmuje uprawnienia do wprowadzania zmian w OPLAN. Obejmuje ono również uprawnienie do podejmowania dalszych decyzji w sprawie powoływania szefa misji. Uprawnienia do podejmowania decyzji w odniesieniu do celów i zakończenia misji nadal należą do Rady.

2.   KPiB regularnie przedstawia Radzie sprawozdania.

3.   KPiB otrzymuje regularnie oraz w miarę potrzeby sprawozdania od dowódcy operacji cywilnej i od szefa misji na tematy objęte zakresem ich odpowiedzialności.”;

6)

artykuł 14 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 14

Bezpieczeństwo

1.   Dowódca operacji cywilnej kieruje planowaniem przez szefa misji środków bezpieczeństwa dla EUPOL DR Konga i zapewnia ich właściwe i skuteczne wykonywanie zgodnie z art. 3a i 7, w koordynacji z Biurem Bezpieczeństwa Rady.

2.   Szef misji jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo operacji i za zapewnienie przestrzegania minimalnych wymogów bezpieczeństwa, które mają do niej zastosowanie, zgodnie z polityką UE dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium UE w ramach zadań operacyjnych na mocy przepisów tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej i aktów je uzupełniających.

3.   Szef misji jest wspierany przez funkcjonariusza ds. bezpieczeństwa misji (MSO), który podlega szefowi misji i pozostaje również w ścisłych stosunkach służbowych z Biurem Bezpieczeństwa Rady.

4.   Przed objęciem swoich funkcji personel EUPOL DR Konga uczestniczy w obowiązkowym szkoleniu w zakresie bezpieczeństwa, zgodnie z OPLAN. Personel uczestniczy również w regularnie organizowanych przez MSO szkoleniach aktualizujących w teatrze działań.”;

7)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 14a

Monitorowanie wydarzeń

Komórka monitorująca wydarzenia obejmuje swoim działaniem EUPOL DR Konga.”;

8)

w art. 17 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Decyzje KPiB zgodnie z art. 8 ust. 1, dotyczące mianowania szefa misji, są również publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.”.

12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/21

(1)

Konwencja sporządzona na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (2) (zwana dalej „konwencją”) została podpisana w Brukseli w dniu 18 grudnia 1997 r. i wchodzi w życie po 90 dniach od daty notyfikacji przez państwo, które – będąc członkiem Unii Europejskiej w dacie przyjęcia przez Radę aktu o sporządzeniu tej konwencji – jako ostatnie dopełni tej formalności.

(2)

Zgodnie z art. 32 ust. 4 konwencji, do czasu wejścia konwencji w życie, każde państwo członkowskie może – przy okazji notyfikacji, o której mowa w art. 32 ust. 2 konwencji, lub w dowolnym późniejszym terminie – oświadczyć, że w zakresie dotyczącym tego państwa konwencja ta jest zastosowana w jego stosunkach z państwami członkowskimi, które złożyły takie samo oświadczenie.

(3)

Po przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Polski, Słowenii i Słowacji do Unii Europejskiej państwa te złożyły akty dotyczące ich przystąpienia do konwencji.

(4)

Artykuł 3 ust. 3 Aktu przystąpienia przewiduje, że Bułgaria i Rumunia przystępują do konwencji i protokołów zawartych pomiędzy państwami członkowskimi, wyszczególnionych w załączniku I do Aktu przystąpienia, w tym m.in. do konwencji w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi. Te konwencje i protokoły wchodzą w życie w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii w dniu określonym przez Radę.

(5)

Zgodnie z art. 3 ust. 4 Aktu przystąpienia Rada dokonuje wszelkich dostosowań wymaganych w związku z przystąpieniem do tych konwencji i protokołów,

12.1.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 9/23

(1)

Konwencja sporządzona na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich (2) (zwana dalej „Konwencją”) została sporządzona w Brukseli 26 lipca 1995 r. i weszła w życie dnia 17 października 2002 r.

(2)

Konwencję uzupełniono Protokołem sporządzonym na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich (3) (zwanym dalej „Protokołem z dnia 27 września 1996 r.”), który został sporządzony 27 września 1996 r. i Protokołem sporządzonym na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, w sprawie wykładni w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich (4) (zwanym dalej „Protokołem z dnia 29 listopada 1996 r.”), który został sporządzony 29 listopada 1996 r. Oba protokoły weszły w życie dnia 17 października 2002 r.

(3)

Konwencja została następnie uzupełniona Protokołem drugim sporządzonym na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich (5) (zwanym dalej „Protokołem drugim z dnia 19 czerwca 1997 r.”), który został sporządzony w Brukseli 19 czerwca 1997 r., lecz jeszcze nie wszedł w życie.

(4)

Artykuł 3 ust. 3 Aktu przystąpienia z 2005 r. przewiduje, że Bułgaria i Rumunia przystępują do konwencji i protokołów wyszczególnionych w załączniku I do Aktu przystąpienia, w tym między innymi do Konwencji, Protokołu z dnia 27 września 1996 r., Protokołu z dnia 29 listopada 1996 r. i Protokołu drugiego z dnia 19 czerwca 1997 r. Konwencje i protokoły wyszczególnione w załączniku I do Aktu przystąpienia z 2005 r. mają wejść w życie w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii w dniu określonym przez Radę,