30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/1

(1)

Artykuł 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zobowiązuje Radę do przyjęcia środków niezbędnych do zapewnienia dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, a w szczególności sprawozdania przygotowanego przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa.

(2)

Na mocy art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 obowiązkiem Rady jest ustanowienie ograniczeń wielkości dopuszczalnych połowów na łowisku lub na grupach takich łowisk oraz przydział tych wielkości państwom członkowskim.

(3)

W celu zapewnienia skutecznego zarządzania wielkościami dopuszczalnych połowów należy ustanowić specjalne warunki dla prowadzenia operacji połowowych.

(4)

Należy ustanowić zasady i określone procedury w zakresie zarządzania zasobami rybnymi na szczeblu Wspólnoty, aby państwa członkowskie mogły zapewnić zarządzanie statkami pływającymi pod ich banderą.

(5)

Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zawiera definicje mające znaczenie dla przydziału wielkości dopuszczalnych połowów.

(6)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 847/96 konieczne jest określenie stad, do których mają zastosowanie środki ustanowione we wspomnianym rozporządzeniu.

(7)

Wielkości dopuszczalnych połowów powinny być stosowane zgodnie z przepisami wspólnotowymi w tym zakresie, w szczególności zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1381/87 z dnia 20 maja 1987 r. ustanawiającym szczegółowe zasady dotyczące oznakowania i dokumentacji statków rybackich (4), rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającym szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (5), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (6), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2244/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (7), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2930/86 z dnia 22 września 1986 r. określającym parametry statków rybackich (8), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (9), rozporządzeniem Rady (WE) nr 2187/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych (10) oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 1098/2007.

(8)

Zgodnie z deklaracją Komisji na posiedzeniu Rady w dniach 11–12 czerwca 2007 r. należy uwzględnić starania państw członkowskich podjęte w ostatnich latach na rzecz dostosowania zdolności połowowej flot na Morzu Bałtyckim bez naruszania ogólnego celu planu dotyczącego nakładu określonego w rozporządzeniu (WE) nr 1098/2007.

(9)

W celu przyczynienia się do zachowania zasobów rybnych należy wdrożyć w 2008 r. określone środki uzupełniające dotyczące warunków technicznych połowów,

a)

obszary Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) są rozumiane zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu (EWG) nr 3880/91;

b)

„Morze Bałtyckie” oznacza rejony ICES IIIb, IIIc oraz IIId;

c)

„ogólny dopuszczalny połów (TAC)” oznacza ilość ryb, które co roku mogą być odławiane z każdego stada;

d)

„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Wspólnocie, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

e)

„dzień poza portem” oznacza dowolny nieprzerwany okres 24 godzin lub jego część, kiedy statek przebywa poza portem.

a)

wymian dokonywanych na mocy art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b)

ponownych przydziałów dokonywanych na mocy art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 1 oraz art. 32 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d)

ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e)

potrąceń dokonywanych na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 847/96.

a)

połowy zostały dokonane przez statki państwa członkowskiego dysponującego kwotą i kwota ta nie została wyczerpana; lub

b)

gatunki inne niż śledź i szprot są zmieszane z innymi gatunkami, a połowów dokonano włokami, niewodami duńskimi lub podobnymi narzędziami, w których rozmiar oczek jest mniejszy niż 32 mm, i ryby nie są sortowane ani na statku, ani przy wyładunku.

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/10

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/12

(1)

Komisja otrzymała wniosek o przeprowadzenie przeglądu pod kątem nowego eksportera na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez przedsiębiorstwo Fuyang Genebest Chemical Industry Co. Ltd. (zwane dalej „wnioskodawcą”), które jest producentem eksportującym z Chińskiej Republiki Ludowej (zwanej dalej „krajem, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Produktem objętym przeglądem jest kwas winowy pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”), obecnie objęty kodem CN 2918 12 00. Powyższy kod CN podany jest jedynie w celach informacyjnych.

(3)

Obowiązującymi obecnie środkami jest ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 130/2006 (2), na podstawie którego przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, w tym produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez wnioskodawcę, podlega ostatecznemu cłu antydumpingowemu w wysokości 34,9 %, z wyjątkiem kilku wyraźnie wymienionych spółek podlegających indywidualnym stawkom celnym.

(4)

Wnioskodawca twierdzi, że działa w warunkach gospodarki rynkowej, określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego lub ewentualnie występuje o przyznanie indywidualnego traktowania zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, i że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty w okresie objętym dochodzeniem, który posłużył do ustalenia środków antydumpingowych, tzn. w okresie od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. (zwanym dalej „pierwotnym okresem objętym dochodzeniem”), i że nie jest powiązany z żadnym z eksportujących producentów produktu objętego postępowaniem, którzy podlegają wyżej wspomnianym środkom antydumpingowym.

(5)

Wnioskodawca twierdzi również, że rozpoczął wywóz produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem.

(6)

Producenci wspólnotowi, o których wiadomo, że są zainteresowani, zostali poinformowani o powyższym wniosku i mieli możliwość przedstawienia uwag. Żadnych uwag jednak nie otrzymano.

(7)

Po zbadaniu dostępnych dowodów Komisja uznaje, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu pod kątem „nowego eksportera”, na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, celem ustalenia, czy wnioskodawca prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego albo czy wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką celną zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego i, w przypadku ich spełniania, określenia indywidualnego marginesu dumpingu wnioskodawcy oraz – w przypadku stwierdzenia dumpingu – określenia poziomu cła, któremu powinien podlegać jego przywóz produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty.

(8)

Jeśli zostanie ustalone, że wnioskodawca spełnia wymagania pozwalające na objęcie go indywidualną stawką celną, może okazać się konieczna zmiana stawki cła stosowanej obecnie w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem przez przedsiębiorstwa niewymienione indywidualnie w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 130/2006.

(9)

Na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego obowiązujące cło antydumpingowe powinno być uchylone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem, wytwarzanego i sprzedawanego przez wnioskodawcę na wywóz do Wspólnoty. Jednocześnie tego rodzaju przywóz powinien zostać poddany wymogowi rejestracji zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, celem zapewnienia, że gdyby w wyniku przeglądu stwierdzono dumping ze strony wnioskodawcy, cła antydumpingowe będą mogły zostać nałożone z mocą wsteczną od dnia wszczęcia tego przeglądu. Na tym etapie postępowania nie można oszacować kwoty możliwych przyszłych zobowiązań wnioskodawcy.

(10)

W celu zapewnienia sprawnego zarządzania należy określić terminy, w których:

(11)

W przypadkach, w których jakakolwiek zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji lub nie dostarcza ich w określonych terminach, lub też znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń – potwierdzających lub zaprzeczających – na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że jakakolwiek zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te nie są brane pod uwagę i zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego można wykorzystać dostępne fakty. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i wykorzystane zostają dostępne fakty, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

(12)

Należy zaznaczyć, że wszelkie dane osobowe zgromadzone w trakcie niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (3).

(13)

Należy zaznaczyć, że jeśli zainteresowane strony są zdania, że napotykają trudności w związku z korzystaniem ze swego prawa do obrony, mogą zażądać interwencji urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Pośredniczy on w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, zapewniając w razie potrzeby mediację w sprawach proceduralnych dotyczących ochrony interesów stron w trakcie postępowania, w szczególności w odniesieniu do kwestii dotyczących dostępu do akt, poufności, przedłużenia terminów oraz obchodzenia się z pisemnymi i/lub ustnymi oświadczeniami i uwagami. Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w ramach portalu DG ds. Handlu (http://ec.europa.eu/trade),

Komisja Europejska

Directorate General for Trade

Directorate H

Office: J-79 4/23

B-1049 Brussels

Faks (32 2) 295 65 05

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/16

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 oraz na mocy art. 17 ust. 2 wymienionego rozporządzenia złożony przez Republikę Czeską wniosek o rejestrację nazwy „Třeboňský kapr” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ nie zgłoszono Komisji żadnego oświadczenia o sprzeciwie, na podstawie art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/17

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 41/2007 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalające wielkości dopuszczalnych połowów na 2007 r. i związane z nimi warunki dla pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2007.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2007 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/19

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 41/2007 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalające wielkości dopuszczalnych połowów na 2007 r. i związane z nimi warunki dla pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2007.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2007 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/21

(1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2759/75 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 tego rozporządzenia a cenami na te produkty wewnątrz Wspólnoty może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku wieprzowiny, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 13 rozporządzenia (EWG) nr 2759/75.

(3)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2759/75 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji dla produktów wymienionych w art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2759/75 w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacje wywozowe należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które posiadają znak jakości zdrowotnej zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te powinny również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3) oraz rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (4).

(5)

Komitet Zarządzający ds. Wieprzowiny nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/23

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2032/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie drugiej fazy 10-letniego programu pracy określonego w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1896/2000 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE. Wykaz ten obejmuje difetialon.

(2)

Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2032/2003 difetialon został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem stosowania w produktach typu 14, „Rodentycydy”, zgodnie z definicją w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE.

(3)

Norwegia została wyznaczona jako sprawozdawca i w dniu 11 października 2005 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie właściwego organu, wraz z zaleceniem, zgodnie z art. 10 ust. 5 i 7 rozporządzenia (WE) nr 2032/2003.

(4)

Sprawozdanie właściwego organu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2032/2003 w dniu 21 czerwca 2007 r. wyniki przeglądu zostały włączone do sprawozdania z oceny w ramach Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych.

(5)

Ocena difetialonu nie dała podstaw do żadnych wątpliwości ani obaw wymagających konsultacji z Komitetem Naukowym ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska.

(6)

Na podstawie przeprowadzonych badań można oczekiwać, iż produkty biobójcze zawierające difetialon stosowane jako rodentycydy nie stanowią zagrożenia dla ludzi z wyjątkiem przypadkowych wydarzeń związanych z dziećmi. Stwierdzono zagrożenie dla zwierząt innych niż docelowe oraz dla środowiska. Jednak difetialon traktuje się na razie jako niezbędny ze względu na zdrowie publiczne i higienę. Jest zatem uzasadnione, aby włączyć difetialon do załącznika I, tak aby zapewnić we wszystkich państwach członkowskich możliwość udzielania, zmieniania lub cofania pozwoleń na produkty biobójcze zawierające difetialon stosowane jako rodentycydy, zgodnie z art. 16 ust. 3 dyrektywy 98/8/WE.

(7)

W świetle ustaleń zawartych w sprawozdaniu z oceny, należy wymagać stosowania szczególnych środków zmniejszających ryzyko na poziomie wydawania pozwoleń na produkty zawierające difetianol i stosowane jako rodentycydy. Środki te powinny być ukierunkowane na ograniczenie zagrożenia związanego z pierwotnym i wtórnym narażeniem ludzi i zwierząt innych niż docelowe oraz długofalowych skutków oddziaływania substancji na środowisko.

(8)

Ze względu na stwierdzone zagrożenia i ich charakter, które powodują, że difetianol jest substancją potencjalnie trwałą, podatną na bioakumulację i toksyczną lub bardzo trwałą i bardzo podatną na bioakumulację, difetianol należy włączyć do załącznika I jedynie na okres pięciu lat i poddać porównawczej ocenie ryzyka zgodnie z art. 10 ust. 5 ppkt (i) akapit 2 dyrektywy 98/8/WE przed przedłużeniem tego włączenia.

(9)

Ważne jest, aby przepisy niniejszej dyrektywy zostały zastosowane jednocześnie we wszystkich państwach członkowskich, tak aby zapewnić równe traktowanie produktów biobójczych zawierających substancję czynną difetianol na rynku oraz właściwe funkcjonowanie rynku produktów biobójczych w ogóle.

(10)

Należy przewidzieć rozsądny odpowiedni okres czasu, zanim substancja czynna zostanie włączona do załącznika I w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z włączenia oraz zagwarantowania wnioskodawcom, którzy przygotowali dokumenty, możliwości pełnego wykorzystania 10-letniego okresu ochrony informacji, który – zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) dyrektywy 98/8/WE – rozpoczyna się od dnia włączenia.

(11)

Po włączeniu państwom członkowskim należy przyznać odpowiedni okres na wprowadzenie w życie przepisów art. 16 ust. 3 dyrektywy 98/8/WE, w szczególności na udzielenie, zmienienie lub cofnięcie pozwoleń na produkty biobójcze należące do produktów typu 14 zawierające difetianol, tak aby zapewnić ich zgodność z dyrektywą 98/8/WE.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 98/8/WE.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/26

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2032/2003 z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie drugiej fazy 10-letniego programu prac określonego w art. 16 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych oraz zmieniającej rozporządzenie Komisji (WE) nr 1896/2000 (2) ustanawia wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I, IA lub IB do dyrektywy 98/8/WE. Wykaz ten obejmuje ditlenek węgla.

(2)

Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2032/2003 ditlenek węgla został oceniony zgodnie z art. 11 ust. 2 dyrektywy 98/8/WE pod kątem jego użycia w produktach typu 14, „Rodentycydy”, zgodnie z definicją w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE.

(3)

Francja została wyznaczona jako państwo będące sprawozdawcą i w dniu 15 maja 2006 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie właściwego organu, wraz z zaleceniem, zgodnie z art. 10 ust. 5 i art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2032/2003.

(4)

Sprawozdanie właściwego organu zostało przejrzane przez państwa członkowskie i Komisję. Zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2032/2003 w dniu 21 czerwca 2007 r. wyniki przeglądu zostały włączone do sprawozdania z oceny przez Stały Komitet ds. Produktów Biobójczych.

(5)

Ocena ditlenku węgla nie dała podstaw do żadnych wątpliwości ani obaw wymagających konsultacji z Komitetem Naukowym ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska.

(6)

Na podstawie przeprowadzonych badań można oczekiwać, iż produkty biobójcze zawierające ditlenek węgla stosowane jako rodentycydy stwarzają tylko niewielkie ryzyko dla ludzi, zwierząt i środowiska naturalnego i spełniają wymogi ustanowione w art. 5 dyrektywy 98/8/WE, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane i wyszczególnione w sprawozdaniu z oceny. Należy zatem włączyć ditlenek węgla do załącznika IA, tak aby zapewnić we wszystkich państwach członkowskich możliwość udzielania, zmieniania lub cofania pozwoleń lub rejestracji dla produktów biobójczych zawierających ditlenek węgla, stosowanych jako rodentycydy, zgodnie z art. 16 ust. 3 dyrektywy 98/8/WE.

(7)

Ważne jest, aby przepisy niniejszej dyrektywy zostały zastosowane jednocześnie we wszystkich państwach członkowskich, tak aby zapewnić równe traktowanie produktów biobójczych zawierających substancję czynną ditlenek węgla na rynku oraz właściwe funkcjonowanie rynku produktów biobójczych w ogóle.

(8)

Należy przewidzieć odpowiedni termin, zanim substancja czynna zostanie włączona do załącznika IA, w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z włączenia oraz zapewnienia wnioskodawcom, którzy przygotowali dokumenty, możliwości pełnego wykorzystania 10-letniego okresu ochrony informacji, który – zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) dyrektywy 98/8/WE – rozpoczyna się od dnia włączenia.

(9)

Po włączeniu państwom członkowskim należy przyznać odpowiedni okres na wprowadzenie w życie przepisów art. 16 ust. 3 dyrektywy 98/8/WE, w szczególności na udzielenie, zmianę lub cofnięcie pozwoleń lub rejestracji produktów biobójczych zawierających ditlenek węgla należących do produktów typu 14, tak aby zapewnić ich zgodność z dyrektywą 98/8/WE.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 98/8/WE.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/29

(1)

Rozwój medycyny nuklearnej w Unii Europejskiej przyczynia się do zapewnienia ochrony zdrowia ludzi. Realizacja tego celu wymaga zwiększenia wykorzystania reaktorów badawczych do celów medycznych.

(2)

W dniu 19 lutego 2004 r. Rada przyjęła decyzję dotyczącą przyjęcia dodatkowego programu badawczego do wykonania przez Wspólne Centrum Badawcze Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (1). Program ten został przyjęty na okres trzech lat, do dnia 1 stycznia 2007 r.

(3)

Reaktor wysokostrumieniowy w Petten (HFR) wykorzystywany w dodatkowym programie badawczym realizowanym w ramach Europejskiej Przestrzeni Badawczej jest jednym z głównych unijnych narzędzi mających na celu przyczynianie się do wspierania i badania metod diagnostycznych i terapeutycznych w medycynie, do rozwoju materiałoznawstwa oraz do rozwiązywania problemów w dziedzinie energii jądrowej.

(4)

Istnieje możliwość eksploatacji HFR do co najmniej 2015 r., a w lutym 2005 r. operator reaktora uzyskał nowe zezwolenie eksploatacyjne. Dodatkowy program badawczy powinien w związku z tym zostać przedłużony na kolejny rok w celu wykorzystania dostępnej infrastruktury technicznej. To przedłużenie obowiązywania programu powinno mieć skutek retroaktywny i obejmować prowadzone działania w ramach programu w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r.

(5)

Wkłady finansowe niezbędne w celu przedłużenia okresu realizacji dodatkowego programu badawczego będą przekazane przez Niderlandy i Francję,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/32

(1)

Dnia 23 października 2006 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej i jej państw członkowskich negocjacji z Arabską Republiką Egiptu w celu dostosowania Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Egiptem, z drugiej strony (1), w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej.

(2)

Negocjacje zostały zakończone z wynikiem zadowalającym Komisję.

(3)

Tekst protokołu wynegocjowanego z Egiptem przewiduje w art. 9 ust. 2 jego tymczasowe stosowanie przed wejściem w życie.

(4)

Protokół do układu eurośródziemnomorskiego powinien zostać podpisany w imieniu Wspólnoty i jej państw członkowskich i tymczasowo stosowany, z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/44

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1796/1999 (2) Rada nałożyła w sierpniu 1999 r. ostateczne cło antydumpingowe na przywóz lin i kabli stalowych pochodzących między innymi z Republiki Południowej Afryki.

(2)

W listopadzie 2005 r. w następstwie przeglądu wygaśnięcia wszczętego zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Rada zdecydowała na mocy rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 (3), że należy utrzymać środki antydumpingowe stosowane wobec przywozu produktu objętego postępowaniem, pochodzącego między innymi z Republiki Południowej Afryki.

(3)

Komisja na mocy decyzji 1999/572/WE z dnia 13 sierpnia 1999 r. (4) zaakceptowała zobowiązanie cenowe złożone przez przedsiębiorstwo pochodzące z Republiki Południowej Afryki o nazwie Scaw Metals Group Haggie Steel Wire Rope (zwane dalej „Haggie” lub „przedsiębiorstwo”).

(4)

Na mocy decyzji 1999/572/WE Komisja zaakceptowała również zobowiązania cenowe złożone przez następujące przedsiębiorstwa: Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd, Indie; Aceros Camesa SA de CV, Meksyk oraz Joint Stock Company Silur, Ukraina. Komisja wycofała przyjęcie zobowiązania złożonego przez Joint Stock Company Silur, Ukraina, na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1678/2003 (5). Środki antydumpingowe nałożone na liny i kable z drutu stalowego pochodzące z Meksyku wygasły 12 sierpnia 2004 r. (6). Komisja wycofała przyjęcie zobowiązania złożonego przez Usha Martin Industries & Usha Beltron Ltd na mocy decyzji Komisji 2006/38/WE z dnia 22 grudnia 2005 r.

(5)

W rezultacie przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z RPA, wytwarzanego przez przedsiębiorstwo w typie objętym zobowiązaniem („produkt objęty zobowiązaniem”), został zwolniony z ostatecznych ceł antydumpingowych.

(6)

Należy przy tym zauważyć, że niektóre rodzaje lin i kabli z drutu stalowego obecnie wytwarzane przez Haggie były wyłączone z zakresu zobowiązania. W rezultacie takie liny i kable z drutu stalowego podlegały zapłacie cła antydumpingowego przy wprowadzaniu ich do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty.

(7)

Składając zobowiązanie, przedsiębiorstwo zobowiązuje się między innymi do dokonywania wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty Europejskiej powyżej określonych cen minimalnych (minimalne ceny importowe – MIP) ustanowionych w zobowiązaniu.

(8)

Przedsiębiorstwo w zobowiązaniu przyjęło ponadto do wiadomości fakt, że zwolnienie z ceł antydumpingowych przyznane w zobowiązaniu uzależnione jest od przedłożenia służbom celnym Wspólnoty „faktury w ramach zobowiązania”. Przedsiębiorstwo zobowiązało się także do niewystawiania takich faktur w ramach zobowiązania odnośnie do sprzedaży tych typów produktu objętego postępowaniem, których nie są objęte zobowiązaniem i które w związku z tym podlegają zapłacie cła antydumpingowego. Przedsiębiorstwo zobowiązało się do tego, aby faktury w ramach zobowiązania zawierały informacje określone w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1796/1999, a następnie w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005.

(9)

Warunki zobowiązania obligują przedsiębiorstwo do regularnego i szczegółowego informowania Komisji i do przedkładania kwartalnych sprawozdań ze sprzedaży do Wspólnoty Europejskiej produktu objętego postępowaniem. Sprawozdania takie powinny dotyczyć produktów objętych zobowiązaniem korzystających ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego, a także takich typów lin i kabli z drutu stalowego, które nie zostały objęte zobowiązaniem i które tym samym podlegają zapłacie cła antydumpingowego w związku z przywozem do Wspólnoty Europejskiej.

(10)

Jest oczywiste, że wyżej wymienione sprawozdania ze sprzedaży powinny być przedkładane w formie pełnej, wyczerpującej i całkowicie poprawnej oraz że transakcje są w pełni zgodne z warunkami zobowiązania.

(11)

Aby zagwarantować przestrzeganie warunków zobowiązania, przedsiębiorstwo zgodziło się zezwolić na wizyty weryfikacyjne na miejscu, na swoim terenie, w celu sprawdzenia dokładności i prawdziwości danych zawartych we wspomnianych sprawozdaniach kwartalnych i dostarczenia wszelkich informacji, które Komisja uzna za niezbędne.

(12)

Należy zauważyć, iż przedsiębiorstwo otrzymało już od służb Komisji wydane w dniu 28 października 2003 r. pisemne ostrzeżenie dotyczące naruszeń zobowiązania w związku z wystawianiem faktur w ramach zobowiązania dotyczących produktów nieobjętych zobowiązaniem lub w inny sposób będących przedmiotem środków antydumpingowych. W ostrzeżeniu tym Komisja stwierdziła, że w związku ze szczególnymi okolicznościami w jakich naruszenia te miały miejsce, nie miała ona na celu wycofania przyjęcia zobowiązania, tym niemniej wskazała, że jakiekolwiek dalsze naruszenia zobowiązania, nawet nieznaczne, utrudnią Komisji kontynuowanie przyjęcia zobowiązania od przedsiębiorstwa.

(13)

W tym kontekście przeprowadzono wizytę weryfikacyjną na terenie przedsiębiorstwa w RPA w dniach od 5 do 6 lutego 2007 r. Wizyta weryfikacyjna objęła okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.

(14)

W trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że przedsiębiorstwo dwukrotnie wystawiło faktury w ramach zobowiązania (faktury w ramach zobowiązania nr: 935515 i 935516) dla produktów objętych środkami antydumpingowymi i nieobjętych zobowiązaniem. W związku z powyższym niniejsze transakcje w sposób niezgodny z prawem skorzystały ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego po przywiezieniu.

(15)

W trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że w jednym przypadku przedsiębiorstwo nie dostosowało jednostkowej ceny sprzedaży do warunków płatności. Brak tego dostosowania dla kosztu finansowego związanego z rzeczywistym czasem płatności doprowadził do powstania jednostkowej ceny sprzedaży poniżej stosowanej MIP.

(16)

Ponadto w trakcie wizyty weryfikacyjnej ustalono, że w wielu przypadkach przedsiębiorstwo wystawiło faktury w ramach zobowiązania niezgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 poprzez dodanie tekstu „Do sprzedaży za granicą, nieprzeznaczony do sprzedaży na terytorium Unii Europejskiej”.

(17)

Analiza faktur w ramach zobowiązania wystawionych w okresie badanym w trakcie wizyty weryfikacyjnej pokazała, że jedna transakcja nie została uwzględniona w sprawozdaniu kwartalnym ze sprzedaży w ramach zobowiązania przedkładanym Komisji. Ponadto ustalono, że przedsiębiorstwo składało sprawozdania dotyczące transakcji bez zamiaru wprowadzenia do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty jako takich, które przeznaczone były do wprowadzenia do wolnego obrotu na terenie Wspólnoty. W trakcie wizyty weryfikacyjnej stwierdzono ponadto pewną ilość transakcji, które zostały przedstawione w sprawozdaniu jako sprzedaż tranzytowa, choć w rzeczywistości towary były wprowadzone do wolnego obrotu we Wspólnocie. Ponadto zidentyfikowano różnice pomiędzy sprawozdaniami kwartalnymi ze sprzedaży w ramach zobowiązania i odpowiednimi fakturami.

(18)

Fakt, że przedsiębiorstwo wystawiło faktury w ramach zobowiązania dla produktu objętego postępowaniem, który nie był objęty zobowiązaniem oraz fakt, że transakcje te korzystały ze zwolnienia z zapłaty cła antydumpingowego przyznanego jedynie towarom objętym zobowiązaniem stanowią naruszenie zobowiązania.

(19)

Przedsiębiorstwo nie dopełniło obowiązku przestrzegania MIP dla wszelkiej sprzedaży produktu objętego postępowaniem.

(20)

Wystawienie faktur w ramach zobowiązania niezgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 w ramach sprzedaży produktu objętego zobowiązaniem może być myląca dla organów celnych i może nie pozwalać organom celnym skutecznie monitorować zobowiązania i w związku z powyższym sprawić, że zobowiązanie będzie pozbawione racji bytu.

(21)

Fakty wymienione w motywie 17 doprowadziły do stwierdzenia, że kwartalne sprawozdania ze sprzedaży składane przez przedsiębiorstwo w ramach zobowiązania nie były pełne, wyczerpujące lub całkowicie poprawne, w związku z powyższym sprawozdania te nie były wystarczająco wiarygodne, aby je wykorzystać dla monitorowania zobowiązania. Niestosowanie wymagań w zakresie sprawozdawczości również stanowi naruszenie zobowiązania.

(22)

Przedsiębiorstwo w uwadze pisemnej przyznało, że błędy powstałe w trakcie wystawiania faktur w ramach zobowiązania i sporządzania sprawozdania wynikały z braku zrozumienia technicznych przepisów dotyczących zobowiązania, niewłaściwego odczytania tekstu i/lub niezapoznania się z nim przez przedsiębiorstwo. W uwagach pisemnych i w trakcie przesłuchania w dniu 26 kwietnia 2007 r. stwierdzono ponadto, że zmiany w strukturze zarządzania wyższego stopnia i reorganizacja przedsiębiorstwa przyczyniły się do braku zrozumienia kompleksowych wymogów zobowiązania.

(23)

Przedsiębiorstwo potwierdziło również otrzymanie pisemnego ostrzeżenia od służb Komisji w dniu 28 października 2003 r. Tym niemniej przedsiębiorstwo twierdziło, iż nie otrzymało sprawozdania weryfikacyjnego, które w jego przekonaniu przedstawiałoby błędy popełnione w rzeczywistości. Przedsiębiorstwo twierdziło, że fakt, iż nie zostało ono poinformowane o rzeczywistych błędach, również przyczynił się do braku zmiany postępowania odnośnie do przygotowania sprawozdań składanych w ramach zobowiązania i do braku lepszego zrozumienia zobowiązania.

(24)

W odpowiedzi na te argumenty należy zauważyć, iż w dniu 18 września 2003 r. przedsiębiorstwo otrzymało od Komisji pismo, które szczegółowo przedstawiało zidentyfikowane naruszenia. Pisemne ostrzeżenie z dnia 28 października 2003 r. nie powtarzało już szczegółowo wszystkich naruszeń, lecz odwoływało się do wcześniejszej korespondencji pomiędzy Komisją a przedsiębiorstwem.

(25)

Należy również zauważyć, że przedsiębiorstwo mogło popełnić błąd, odnosząc się do sprawozdania weryfikacyjnego. Komisja nie przeprowadzała wizyty weryfikacyjnej przed wystosowaniem w dniu 28 października 2003 r. pisemnego ostrzeżenia, jako że naruszenia, które doprowadziły do wystosowania pisemnego ostrzeżenia ustalono w oparciu o późniejszą analizę sprawozdań w ramach zobowiązania. Komisja przeprowadziła weryfikację w maju 2004 r., lecz w związku z faktem, iż weryfikacja ta nie doprowadziła do dalszych działań, nie było konieczności przesyłania przedsiębiorstwu żadnego pisma w tym zakresie.

(26)

Poza tym przedsiębiorstwo w trakcie przesłuchania stwierdziło, że po wizycie weryfikacyjnej przeprowadzono reorganizację całego systemu w oparciu o uwagi przedstawione na miejscu w celu wprowadzenia koniecznych zmian niezbędnych do wypełnienia warunków zobowiązania.

(27)

Argumenty przedstawione przez przedsiębiorstwo na swoją obronę odnośnie do braku zrozumienia zobowiązania nie zmieniają opinii Komisji, iż przedsiębiorstwo nie wypełniło swoich obowiązków w ramach zobowiązania. Należy również zauważyć, iż przedsiębiorstwo otrzymało już w przeszłości pisemne ostrzeżenie dotyczące naruszeń zobowiązania i nie podjęło działań koniecznych w celu uniknięcia kolejnych naruszeń zobowiązania. Brak zrozumienia zasad zobowiązania stanowi znaczące zagrożenie dla skuteczności i wiarygodności systemu monitorowania zobowiązania.

(28)

Biorąc pod uwagę naruszenia zobowiązania cenowego, przedsiębiorstwo przyznało, że naruszenie zobowiązania cenowego miało miejsce w jednym przypadku, w związku z faktem, iż przedsiębiorstwo nie poczyniło koniecznych korekt w cenach sprzedaży odnośnie do płatności przeterminowanej. Przedsiębiorstwo twierdziło jednakże, że ceny sprzedaży we wszystkich innych transakcjach były ściśle zgodne z MIP. Ponadto twierdzono, że płatność przeterminowana miała miejsce w związku z nieprzewidzianymi okolicznościami, jako że przedmiotowy klient zwykle płaci za towary z góry przed ich wysłaniem.

(29)

Odpowiadając na te argumenty, należy zauważyć, że zgodnie ze zobowiązaniem przedsiębiorstwo obiecało zapewnić, że ceny sprzedaży netto przy sprzedaży objętej zobowiązaniem będą co najmniej równe MIP określonym w zobowiązaniu.

(30)

Ponadto rozporządzenie podstawowe w kwestii proporcjonalności, pośrednio lub bezpośrednio, nie nakłada wymogu, iż naruszenie zobowiązania musi dotyczyć minimalnej wartości procentowej sprzedaży lub minimalnej wartości procentowej MIP.

(31)

Takie podejście zostało ponadto potwierdzone w orzecznictwie Sądu Pierwszej Instancji, które mówi, że każde naruszenie zobowiązania jest wystarczającą podstawą dla wycofania przyjęcia zobowiązania (7).

(32)

Dlatego argumenty przedstawione przez przedsiębiorstwo w odniesieniu do proporcjonalności nie zmieniają opinii Komisji, że doszło do naruszenia zobowiązania i że należy wycofać przyjęcie zobowiązania.

(33)

Przedsiębiorstwo utrzymywało, że w czasie przedkładania Komisji okresowych sprawozdań było ono przekonane, że sprawozdania były pełne, wyczerpujące i całkowicie poprawne.

(34)

W żadnym wypadku przedsiębiorstwo nie próbowało przedstawiać nieprawdziwych informacji lub zataić jakichkolwiek wymaganych informacji.

(35)

Przedsiębiorstwo podkreślało również, zarówno w uwagach pisemnych, jak i w trakcie przesłuchania, że nie osiągnęło żadnej korzyści z naruszeń zobowiązania poza dwoma przypadkami i że błędy nie zostały popełnione w ramach strategii obejścia ceł.

(36)

Nawiązując do powyższych motywów, należy stwierdzić, że nie zauważono, aby przedsiębiorstwo starało się celowo czerpać korzyści z nieprzestrzegania wymogów zobowiązania lub też uniemożliwiać monitorowanie. Tym niemniej powtarzające się przypadki błędów sprawiają, że właściwe monitorowanie zobowiązania jest pozbawione racji bytu.

(37)

W związku z powyższym przyjęcie zobowiązania powinno zostać wycofane, a decyzja Komisji 1999/572/WE powinna zostać uchylona. Dlatego ostateczne cło antydumpingowe nałożone art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1858/2005 powinno obowiązywać,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/48

(1)

Komisja jest zobowiązana na mocy art. 16 ust. 1 dyrektywy 92/34/EWG do zadecydowania, czy materiał rozmnożeniowy roślin owocowych oraz rośliny owocowe wytwarzane w państwie trzecim oraz spełniające te same wymogi odnoszące się do obowiązków dostawcy, tożsamości, cech, zdrowia roślin, podłoża uprawowego, pakowania, przeprowadzonych inspekcji, oznaczania i plombowania są porównywalne z punktu widzenia wszystkich wyżej wymienionych wymogów z materiałem rozmnożeniowym roślin owocowych i roślinami owocowymi wytwarzanymi we Wspólnocie i spełniającymi wymogi wymienionej dyrektywy.

(2)

Jednakże obecnie dostępne informacje co do warunków mających zastosowanie w państwach trzecich wciąż są niewystarczające, aby na tym etapie umożliwić Komisji podjęcie takich decyzji wobec któregoś z państw trzecich.

(3)

W celu uniknięcia zakłóceń ustalonych standardów handlowych powinno zezwolić się państwom członkowskim przywożącym z krajów trzecich materiał rozmnożeniowy roślin owocowych oraz rośliny owocowe na dalsze stosowanie wobec tych produktów wymogów będących odpowiednikami wymogów stosowanych do produktów otrzymanych we Wspólnocie, zgodnie z art. 16 ust. 2 dyrektywy 92/34/EWG. Okres stosowania odstępstwa ustanowionego dyrektywą 92/34/EWG w odniesieniu do takiego przywozu należy w związku z tym przedłużyć poza termin 31 grudnia 2007 r.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 92/34/EWG.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Materiału Rozmnożeniowego i Roślin Owocowych oraz ich Gatunków,

30.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/49

(1)

Decyzja Komisji 2005/432/WE z dnia 3 czerwca 2005 r. ustanawiająca warunki zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wzory świadectw na przywóz produktów mięsnych do spożycia przez ludzi z krajów trzecich i uchylająca decyzje 97/41/WE, 97/221/WE i 97/222/WE (3) ustanawia warunki zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wymogi certyfikacyjne dla przywozu do Wspólnoty niektórych produktów mięsnych, jak również wykazy krajów trzecich i części krajów trzecich, z których przywóz takich produktów jest dozwolony.

(2)

Decyzja 2005/432/WE, zmieniona decyzją Komisji 2006/801/WE (4), uwzględnia wymogi dotyczące zdrowia oraz definicje określone w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (5), rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (6) oraz rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (7).

(3)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 ustanawia odrębne definicje dla produktów mięsnych oraz dla przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit.

(4)

Specyficzne procesy obróbki, określone dla każdego kraju trzeciego decyzją 2005/432/WE, ustalono w oparciu o zabiegi określone dyrektywą 2002/99/WE w celu wyeliminowania potencjalnych zagrożeń dla zdrowia zwierząt, związanych ze świeżym mięsem wykorzystywanym przy przygotowywaniu produktów mięsnych. Z punktu widzenia zdrowia zwierząt przetworzone żołądki, pęcherze i jelita stanowią takie same zagrożenie dla zdrowia zwierząt jak produkty mięsne. W związku z powyższym powinny być one poddawane takim samym specyficznym procesom obróbki, jakie przewidziano w decyzji 2005/432/WE, a następnie przedstawione do zharmonizowanej certyfikacji weterynaryjnej w zakresie ich przywozu do Wspólnoty.

(5)

Wymogi dotyczące zdrowia zwierząt dla przywozu osłonek do UE określono w decyzji 2003/779/WE (8). W związku z tym produkty objęte decyzją 2003/779/WE powinny zostać wyłączone z zakresu definicji produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit, określonej w niniejszej decyzji.

(6)

Decyzja Komisji 2004/432/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zatwierdzenia planów monitorowania pozostałości przedłożonych przez kraje trzecie zgodnie z dyrektywą Rady 96/23/WE (9) zawiera wykaz krajów trzecich dopuszczonych do wywozu do Wspólnoty na podstawie ich zatwierdzonych planów w zakresie kontroli pozostałości.

(7)

Dyrektywa Rady 97/78/WE (10) z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z krajów trzecich ustanawia zasady dotyczące kontroli weterynaryjnej produktów zwierzęcych wprowadzanych na terytorium Wspólnoty z krajów trzecich w celu przywozu i tranzytu produktów pochodzenia zwierzęcego we Wspólnocie, włącznie z niektórymi wymogami certyfikacyjnymi.

(8)

Konieczne jest ustanowienie specjalnych warunków przewozu przez Wspólnotę przesyłek produktów mięsnych do i z Rosji ze względu na sytuację geograficzną Kaliningradu i biorąc pod uwagę problemy klimatyczne utrudniające korzystanie z niektórych portów w niektórych porach roku.

(9)

Decyzja Komisji 2001/881/WE (11) z dnia 7 grudnia 2001 r. ustalająca wykaz punktów kontroli granicznej zatwierdzonych do celów przeprowadzania kontroli weterynaryjnych zwierząt i produktów odzwierzęcych sprowadzanych z krajów trzecich oraz uaktualniająca szczegółowe przepisy dotyczące kontroli przeprowadzanych przez ekspertów Komisji wyznacza punkty kontroli granicznej upoważnione do kontroli przewozu przesyłek produktów mięsnych do i z Rosji przez Wspólnotę.

(10)

Załącznik II do decyzji Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r., zawierający wykaz krajów trzecich lub części krajów trzecich i określający warunki dotyczące zdrowia zwierząt i warunki zdrowia publicznego oraz warunki dotyczące świadectw weterynaryjnych dla celów przywozu niektórych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (12), określa wykaz krajów trzecich lub ich części, z których przywóz świeżego mięsa pewnych zwierząt jest dopuszczony. Islandia jest wymieniona w załączniku II do wspomnianej decyzji jako kraj, z którego wywóz świeżego mięsa pewnych zwierząt jest dopuszczony, dlatego też przywóz z Islandii produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit tych zwierząt powinien być dozwolony bez stosowania żadnego specyficznego procesu obróbki.

(11)

Załącznik 11 do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi (13) określa środki w zakresie zdrowia zwierząt, zdrowia publicznego oraz zootechniczne, mające zastosowanie do handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi. Procesy obróbki stosowane do produktów mięsnych i przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit z Konfederacji Szwajcarskiej powinny być zgodne z przedmiotową umową. Z tej przyczyny określenie wspomnianych procesów obróbki w załączniku do niniejszej decyzji nie jest niezbędne.

(12)

Załącznik IX do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (14) został zmieniony rozporządzeniem Komisji (WE) nr 722/2007 z dnia 25 czerwca 2007 r. zmieniającym załączniki II, V, VI, VIII, IX i XI do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 (15) oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1275/2007 (16) zmieniającym załącznik IX do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych. Nowe wymogi dotyczące statusu BSE krajów trzecich w zakresie wywozu produktów mięsnych i przetworzonych jelit do Wspólnoty powinny zostać ujęte w świadectwie.

(13)

Decyzja Komisji 2007/453/WE z dnia 29 czerwca 2007 r. ustanawiająca status BSE państw członkowskich i krajów trzecich lub ich regionów zgodnie z ryzykiem wystąpienia BSE (17) grupuje kraje lub regiony w trzech kategoriach: znikome ryzyko występowania BSE, kontrolowane ryzyko występowania BSE oraz nieokreślone ryzyko występowania BSE. W świadectwie należy poczynić odniesienie do tego wykazu.

(14)

W interesie przejrzystości prawodawstwa wspólnotowego należy zatem uchylić decyzję 2005/432/WE i zastąpić ją niniejszą decyzją.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

produktów mięsnych określonych w pkt 7.1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004; oraz

b)

przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit określonych w pkt 7.9 wspomnianego załącznika, które zostały poddane jednemu z rodzajów obróbki określonych w części 4 załącznika II do niniejszej decyzji.

a)

drób, włączając kury, indyki, perliczki, kaczki, gęsi, przepiórki, gołębie, bażanty oraz kuropatwy chowane lub trzymane w zamknięciu w celu hodowli, produkcji mięsa lub jaj do konsumpcji lub w celu odnowy populacji zwierzyny łownej;

b)

zwierzęta domowe następujących gatunków: bydło, włączając Bubalus bubalis i Bison bison, świnie, owce, kozy i nieparzystokopytne;

c)

króliki i zające oraz zwierzęta dzikie utrzymywane przez człowieka, określone w pkt 1.6 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004;

d)

zwierzęta łowne, określone w pkt 1.5 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

a)

spełniają warunki dotyczące pochodzenia i obróbki, o których mowa w załączniku I pkt 1 i 2; oraz

b)

pochodzą z następujących krajów trzecich lub ich części:

a)

jedynie przesyłki produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit, które zostały otrzymane ze świeżego mięsa, jak określono w pkt 1.10 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, które jest zgodne ze wspólnotowymi wymogami dla zdrowia publicznego, są przywożone do Wspólnoty;

b)

jedynie przesyłki produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit, spełniające wymogi wzoru świadectwa zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt przedstawionego w załączniku III, są przywożone do Wspólnoty;

c)

świadectwo towarzyszy przesyłkom produktów mięsnych i jest należycie wypełnione i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii kraju trzeciego wysyłki.

a)

pochodzą z terytorium kraju trzeciego lub jego części wymienionych w załączniku II i zostały poddane minimalnej obróbce wymaganej dla przywozu produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit gatunków w nim przewidzianych;

b)

spełniają szczególne warunki zdrowia zwierząt w odniesieniu do przedmiotowych gatunków, określone we wzorze świadectwa zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego zgodnie z załącznikiem III;

c)

towarzyszy im świadectwo zdrowia zwierząt sporządzone zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku IV, należycie podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii z właściwych służb weterynaryjnych zainteresowanego kraju trzeciego;

d)

zakwalifikowane są jako dopuszczone do odpowiednio przewozu lub składowania na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe do Wspólnoty.

a)

przesyłka jest zaplombowana plombą opatrzoną numerem seryjnym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe do Wspólnoty;

b)

dokumenty towarzyszące przesyłce i przewidziane w art. 7 dyrektywy 97/78/WE opatrzone są na każdej stronie pieczęcią „TYLKO TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM WE” przyłożoną przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe do Wspólnoty;

c)

wymogi proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE są spełnione;

d)

przesyłka posiada akceptację dla celów tranzytu na wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu wystawionym przez urzędowego lekarza weterynarii w punkcie kontroli granicznej przy wjeździe do Wspólnoty.