(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 41/2007 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalające wielkości dopuszczalnych połowów na 2007 r. i związane z nimi warunki dla pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2007.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2007 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

(1)

Wspólnota, Księstwo Liechtensteinu i Konfederacja Szwajcarska wynegocjowały i parafowały dodatkowe porozumienie rozszerzające na Księstwo Liechtensteinu stosowanie umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie handlu produktami rolnymi z dnia 21 czerwca 1999 r. (1).

(2)

W interesie Wspólnoty leży zatwierdzenie wspomnianego dodatkowego porozumienia,

(1)

Zgodnie z art. 299 ust. 2 Traktatu postanowienia tego Traktatu stosują się do francuskich departamentów zamorskich, Azorów, Madery i Wysp Kanaryjskich. Jednak biorąc pod uwagę strukturalną sytuację gospodarczą i społeczną francuskich departamentów zamorskich, Azorów, Madery i Wysp Kanaryjskich, pogorszoną ich oddaleniem, charakterem wyspiarskim, niewielkimi rozmiarami, trudną topografią i klimatem, ich zależnością gospodarczą od niewielkiej liczby produktów, podczas gdy trwałość i łączne występowanie tych czynników poważnie szkodzą ich rozwojowi, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, przyjmuje specyficzne środki zmierzające w szczególności do określenia warunków stosowania Traktatu do tych regionów, w tym wspólnych polityk. Przyjmując takie środki, Rada jest zobowiązana uwzględniać takie dziedziny jak polityka fiskalna. Przyjmując takie środki, Rada bierze pod uwagę szczególne cechy charakterystyczne i ograniczenia regionów peryferyjnych, bez podważania integralności i spójności wspólnotowego porządku prawnego, w tym rynku wewnętrznego i wspólnych polityk.

(2)

Na podstawie tych postanowień Traktatu Rada przyjęła w odniesieniu do francuskich departamentów zamorskich decyzję 2002/166/WE z dnia 18 lutego 2002 r., upoważniającą Francję do rozszerzenia stosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego na rum „tradycyjny” produkowany we francuskich departamentach zamorskich (2). W porównaniu ze stawkami podatku stosowanymi na podobne produkty niepochodzące z francuskich departamentów zamorskich obniżona stawka może być niższa od minimalnej stawki podatku akcyzowego na alkohol wyznaczonej dyrektywą Rady 92/84/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie zbliżenia stawek podatku akcyzowego dla alkoholu i napojów alkoholowych (3), lecz nie może być niższa o ponad 50 % od normalnej krajowej stawki podatku akcyzowego na alkohol. Ta decyzja Rady miała być stosowana do dnia 31 grudnia 2009 r., przy czym najpóźniej w czerwcu 2006 r. należało sporządzić sprawozdanie śródokresowe.

(3)

W dniu 27 grudnia 2005 r. rząd francuski przedstawił sprawozdanie śródokresowe, w którym stwierdzono, że konieczne jest utrzymanie mechanizmu podatkowego stosowanego w odniesieniu do rumu tradycyjnego wprowadzanego do obrotu we Francji metropolitalnej. Ponadto biorąc pod uwagę rozwój wspólnotowego rynku rumu, który to rozwój przynosi korzyści głównie produktom pochodzącym z krajów trzecich, a także uwzględniając znaczenie gospodarcze i społeczne tego sektora oraz strukturalny charakter warunków produkcji, które osłabiają produktywność sektora w departamentach zamorskich oraz utrudniają utrzymanie produkcji na rynku wspólnotowym, Francja zwróciła się z wnioskiem o rozszerzenie zakresu – pod względem ilości i czasu obowiązywania – mechanizmu podatkowego stosowanego w odniesieniu do rumu tradycyjnego sprzedawanego we Francji metropolitalnej.

(4)

Utrzymanie sektora trzciny cukrowej, cukru i rumu w departamentach zamorskich jest niezbędne, aby zapewnić w nich równowagę ekonomiczną i społeczną. W trzech departamentach, których problem najbardziej dotyczy, tj. w Reunion, Gwadelupie i Martynice, w sektorze tym obroty sięgają ponad 250 000 000 EUR rocznie i zapewnionych jest około 40 000 miejsc pracy, w tym 22 000 bezpośrednich miejsc pracy. Należy również zwrócić uwagę na pozytywny wpływ upraw trzciny cukrowej na ochronę środowiska w departamentach zamorskich. Obok sektora bananów jest to jedyna istotna działalność eksportowa w tych regionach, w których wartość wywozu nie przekracza 7 % wartości przywozu. Dlatego też konieczne i uzasadnione jest utrzymanie przez Francję – w drodze odstępstwa od art. 90 Traktatu – obniżonej stawki podatku akcyzowego na rum „tradycyjny” produkowany w jej departamentach zamorskich, po to by rozwój tych obszarów nie został zagrożony.

(5)

Przegląd wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru, który miał miejsce w lutym 2006 r., przyczynił się częściowo do zabezpieczenia przyszłości sektora. W celu poprawy konkurencyjności sektora trzciny cukrowej, cukru i rumu w departamentach zamorskich przewiduje się zastosowanie środków wsparcia sektora w ramach systemów POSEI (rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006 z dnia 30 stycznia 2006 r. w sprawie szczególnych działań w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów peryferyjnych Unii Europejskiej (4)) zarówno w formie pomocy wspólnotowej, jak i pomocy krajowej. Jednakże środki te również nie rekompensują stopniowego znoszenia ochrony celnej i nie pozwalają na utrzymanie udziału departamentów zamorskich w rynku rumu.

(6)

Ze względu na szczupłość lokalnego rynku gorzelnie w departamentach zamorskich mogą kontynuować działalność wyłącznie wtedy, gdy dysponują dostatecznym dostępem do rynku we Francji metropolitalnej, która stanowi główny rynek zbytu dla ich produkcji rumu (dla ponad 50 % całej produkcji).

(7)

Niemożność konkurowania na rynku Wspólnoty, będąca głównie skutkiem podwyższenia cen rynkowych, wiąże się ze wzrostem kosztów wytwarzania odnotowywanym od 2001 roku. Od tego roku w departamentach zamorskich znacznie wzrosły koszty zarówno produkcji, jak i siły roboczej. Ponadto rum z departamentów zamorskich musi spełniać wspólnotowe normy regulacyjne, co wymaga znacznych inwestycji nieprodukcyjnych. Wartość inwestycji zrealizowanych w departamentach zamorskich od 2001 r. przekroczyła 45 500 000 EUR, przy czym wartość inwestycji w ochronę środowiska stanowiła 47 % tej kwoty. Jednak mimo że część tych inwestycji została sfinansowana z funduszy strukturalnych, z funduszy tych nie pokryto związanych z inwestycjami kosztów eksploatacji, które podwyższają o około 10–15 % – w zależności od gorzelni – koszt wytworzenia rumu.

(8)

Wszystkie te koszty, które znacznie wzrosły od 2001 roku, sprawiają, że przedsiębiorstwa z departamentów zamorskich znajdują się w trudnej sytuacji finansowej. Jedynym rozwiązaniem pozwalającym zapewnić długofalowy rozwój sektora jest amortyzacja tych kosztów poprzez zwiększenie produkcji.

(9)

Od roku 2002 całkowita ilość towaru wysłanego na rynek wspólnotowy spadła o 12 % z 176 791 do 155 559 hektolitrów czystego alkoholu. Sektor rumu w departamentach zamorskich utrzymał się wyłącznie dzięki rynkowi we Francji metropolitalnej, na którym jest objęty specjalnym systemem podatkowym umożliwiającym częściowe zrekompensowanie wysokich kosztów wytwarzania. Aby zabezpieczyć działalność sektora trzciny cukrowej, cukru i rumu w departamentach zamorskich, należy wspierać konkurencyjność rumu tradycyjnego z tych departamentów na rynku we Francji metropolitalnej i dlatego konieczna jest weryfikacja, jaką ilość rumu tradycyjnego pochodzącego z tych obszarów można – przy wprowadzaniu na ten rynek – objąć obniżoną stawką podatku akcyzowego.

(10)

Ulga podatkowa przyznana na mocy niniejszej decyzji nie wykracza poza to, co jest konieczne, aby producenci rumu tradycyjnego mogli sprostać wysokim kosztom produkcji.

(11)

W celu zapewnienia, że niniejsza decyzja nie będzie szkodziła rynkowi wewnętrznemu, ilość rumu pochodzącego z departamentów zamorskich kwalifikująca się do objęcia tym środkiem, nie może, jak poprzednio, być większa od wielkości wymiany handlowej zarejestrowanej w ostatnich latach według pochodzenia dostaw na rynku.

(12)

Z uwagi na konieczność zapewnienia pewności prawnej podmiotom z sektora trzciny cukrowej, cukru i rumu i z uwzględnieniem czasu amortyzacji wyposażenia i budynków, a także w trosce o spójność z pozostałymi uregulowaniami wspólnotowymi dotyczącymi tego sektora, odstępstwo powinno zostać przyznane do końca 2012 r.

(13)

Niemniej jednak warunkiem przyznania odstępstwa na taki okres jest sporządzenie sprawozdania śródokresowego, dzięki któremu Komisja będzie mogła ocenić, czy przyznanie odstępstwa podatkowego jest nadal uzasadnione, oraz w razie konieczności, rozważyć, czy konieczna jest weryfikacja okresu obowiązywania lub ilości objętych odstępstwem w zależności od zmian na wspólnotowym rynku rumu.

(14)

Należy zastąpić decyzję 2002/166/WE.

(15)

Niniejsza decyzja nie stanowi uszczerbku dla ewentualnego stosowania art. 87 i 88 Traktatu,

(1)

W dniu 24 stycznia 2006 r. Rada przyjęła decyzję 2006/116/WE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2006 r. do dnia 25 stycznia 2010 r. (1).

(2)

Dwa stanowiska członków Komitetu Regionów zwolniły się w związku z wygaśnięciem mandatów pana Pieta BIJMANA i pana Jana Pietera LOKKERA. Dwa stanowiska członków zwolniły się w związku z rezygnacją pana Geerta JANSENA i pana Onna HOESA. Cztery stanowiska zastępców członków zwolniły się w związku z wygaśnięciem mandatów panów: Wima van GELDERA, Sipke SWIERSTRY, René van DIESSENA i Martina EURLINGSA,

na stanowiska członków:

oraz

na stanowiska zastępców członków:

(1)

W dniu 24 stycznia 2006 r. Rada przyjęła decyzję 2006/116/WE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2006 r. do dnia 25 stycznia 2010 r. (1).

(2)

Jedno stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu pana Massima GUARISCHIEGO. Jedno stanowisko zastępcy członka zwolniło się w związku z mianowaniem pana Franceska SCOMY na stanowisko członka,

a)

na stanowisko członka:

pan Francesco SCOMA, Deputato regionale dell’Assemblea Regionale Siciliana (zmiana mandatu)

oraz

b)

na stanowisko zastępcy członka:

pan Sante ZUFFADA, Consigliere della Regione Lombardia.

(1)

W dniu 24 stycznia 2006 r. Rada przyjęła decyzję 2006/116/WE w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2006 r. do dnia 25 stycznia 2010 r. (1).

(2)

Pięć stanowisk członków Komitetu Regionów zwolniło się wskutek wygaśnięcia mandatów pana SOVIČA, pana KOVAČIČA, pani PEČAN, pana ŠTEBEGO i pana HALBA. Dwa stanowiska zastępców członków Komitetu Regionów zwolniły się wskutek wygaśnięcia mandatu pana COLARIČA i wskutek rezygnacji pana KOVŠEGO. Jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w następstwie mianowania pani MAJCEN członkiem Komitetu Regionów (zamiana mandatów),

a)

na stanowiska członków:

oraz

b)

na stanowiska zastępców członków:

(1)

Po ostatnim wystąpieniu ognisk pryszczycy w Wielkiej Brytanii została przyjęta decyzja Komisji 2007/554/WE z dnia 9 sierpnia 2007 r. dotycząca niektórych środków ochronnych przeciwko pryszczycy w Zjednoczonym Królestwie (3) w celu wzmocnienia środków zwalczania podjętych przez to państwo członkowskie w ramach dyrektywy Rady 2003/85/WE z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania pryszczycy (4).

(2)

Decyzja 2007/554/WE ustanawia zasady mające zastosowanie do wysyłania z obszarów wysokiego i niskiego ryzyka w Wielkiej Brytanii produktów uznanych za bezpieczne, które wyprodukowano przed wprowadzeniem ograniczeń w Zjednoczonym Królestwie, z surowców pochodzących spoza obszarów objętych ograniczeniami, lub które zostały poddane zabiegowi o udowodnionej skuteczności w zakresie inaktywacji ewentualnego wirusa pryszczycy.

(3)

W celu zagwarantowania jasności prawodawstwa wspólnotowego właściwe jest przeformułowanie pierwszego i drugiego akapitu art. 2 ust. 6 decyzji 2007/554/WE.

(4)

Właściwe jest zezwolenie, zgodnie ze szczególnymi warunkami wydawania świadectw, na ponowną wysyłkę zamrożonego nasienia i zarodków owiec i kóz przywożonych do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym i przechowywanych oddzielnie od nasienia, komórek jajowych i zarodków nie kwalifikujących się do wysłania z obszarów wysokiego i niskiego ryzyka wymienionych w załącznikach I i II do decyzji 2007/554/WE. Trzeba wprowadzić dodatkowe warunki wydawania świadectw weterynaryjnych, należy zatem odpowiednio zmienić art. 6 ust. 2 lit. b) tej decyzji.

(5)

Właściwe jest też dokonanie zmiany wymogów dotyczących wydawania świadectw ustanowionych w decyzji 2007/554/WE w odniesieniu do produktów zwierzęcych, w tym karmy dla zwierząt domowych, które zostały poddane obróbce termicznej o udowodnionej skuteczności w zakresie inaktywacji ewentualnego wirusa pryszczycy w omawianych produktach. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 8 ust. 4 i 6 tej decyzji.

(6)

Ponadto konieczne jest wyjaśnienie, których części terytorium Zjednoczonego Królestwa dotyczą środki, których powzięcia wymagają inne państwa członkowskie w odniesieniu do zwierząt z gatunków podatnych na pryszczycę wysyłanych w okresie, gdy zwierzęta mogły zostać wysłane z części Zjednoczonego Królestwa niewłączonych do obszaru zagrożonego ustanowionego w hrabstwie Surrey w związku z wystąpieniem dwóch ognisk choroby potwierdzonych w sierpniu 2007 r. Należy zatem zmienić art. 13 ust. 2 decyzji 2007/554/WE, aby odnosił się konkretnie do Wielkiej Brytanii.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/554/WE.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

Artykuł 2 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

2)

W artykule 6 wprowadza się następujące zmiany:

3)

W art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

4)

Artykuł 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

(1)

Po ostatnim wystąpieniu ognisk pryszczycy w Wielkiej Brytanii została przyjęta decyzja Komisji 2007/554/WE z dnia 9 sierpnia 2007 r. dotycząca niektórych środków ochronnych przeciwko pryszczycy w Zjednoczonym Królestwie (3) w celu wzmocnienia środków zwalczania podjętych przez to państwo członkowskie w ramach dyrektywy Rady 2003/85/WE z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania pryszczycy (4).

(2)

Decyzja 2007/554/WE ustanawia zasady mające zastosowanie do wysyłania z obszarów wysokiego i niskiego ryzyka w Wielkiej Brytanii produktów uznanych za bezpieczne, które wyprodukowano przed wprowadzeniem ograniczeń w Zjednoczonym Królestwie, z surowców pochodzących spoza obszarów objętych ograniczeniami, lub które zostały poddane zabiegowi o udowodnionej skuteczności w zakresie inaktywacji ewentualnego wirusa pryszczycy.

(3)

Na podstawie informacji przekazanych przez Zjednoczone Królestwo właściwe jest ustalenie zasad wysyłki niektórych kategorii mięsa z niektórych obszarów, na których nie odnotowano żadnych ognisk pryszczycy przez co najmniej 90 dni przed ubojem i które spełniają niektóre określone warunki. W związku z powyższym należy dodać jako załącznik III do decyzji 2007/554/WE załącznik wymieniający te obszary.

(4)

Dodatkowo napotkano problemy w związku z dostarczaniem niektórych wyrobów medycznych produkowanych zgodnie z dyrektywą Rady 93/42/EWG z 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych (5) z tkanek zwierzęcych poddanych obróbce powodującej, że stają się niezdolne do życia i nie są w stanie przenosić chorób. Takie wyroby medyczne nie powinny więc być objęte zakazem wprowadzonym w art. 8 ust. 1 akapit pierwszy decyzji 2007/554/WE.

(5)

Dla zachowania spójności prawodawstwa wspólnotowego, do opisania obszarów wymienionych w załączniku III do decyzji 2007/554/WE, dodanym niniejszą decyzją, należy wykorzystać decyzję Komisji 2005/176/WE z dnia 1 marca 2005 r. w sprawie ustanowienia skodyfikowanej formy i kodów zgłaszania chorób zwierząt zgodnie z dyrektywą Rady 82/894/EWG (6).

(6)

Z uwagi na sytuację epidemiologiczną w Zjednoczonym Królestwie, konieczne jest przedłużenie okresu stosowania decyzji 2007/554/WE do dnia 15 listopada 2007 r.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/554/WE.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

Artykuł 2 ust. 4 otrzymuje następujące brzmienie:

2)

W art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

3)

W art. 17 datę „15 października 2007 r.” zastępuje się datą „15 listopada 2007 r.”

4)

Dodaje się nowy załącznik III, którego tekst zawiera załącznik do niniejszej decyzji.

(1)

W dniu 30 maja 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/369/WPZiB w sprawie utworzenia misji policyjnej Unii Europejskiej w Afganistanie (EUPOL AFGANISTAN) (1).

(2)

Artykuł 12 ust. 5 wspólnego działania 2007/369/WPZiB przewiduje, że szczegółowe uzgodnienia dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umowy, zgodnie z art. 24 Traktatu.

(3)

W dniu 13 września 2004 r. Rada upoważniła Prezydencję, wspieraną w razie potrzeby przez Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela, by w przypadku przyszłych cywilnych operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE podjęła z państwami trzecimi negocjacje zmierzające do zawarcia umowy na podstawie wzoru umowy między Unią Europejską a państwem trzecim w sprawie udziału państwa trzeciego w cywilnej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez Unię Europejską. Na tej podstawie Prezydencja wynegocjowała umowę z Republiką Chorwacji w sprawie udziału Republiki Chorwacji w misji policyjnej Unii Europejskiej w Afganistanie (EUPOL AFGANISTAN).

(4)

Umowę tę należy zatwierdzić,