5.10.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

5.10.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/3

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 oraz na mocy art. 17 ust. 2 wymienionego rozporządzenia wniosek Niemiec o rejestrację nazwy „Holsteiner Karpfen” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Komisja otrzymała zgłoszenie sprzeciwu zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Zgłoszenie sprzeciwu zostało następnie wycofane, w związku z czym należy zarejestrować wymienioną nazwę,

5.10.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/4

(1)

Następujące substancje czynne ujęte w załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG: bifenazan, petoksamid, pirymetanil i rimsulfuron, zostały do niego włączone, odpowiednio, następującymi dyrektywami Komisji: 2006/74/WE (4), 2006/41/WE (5), 2005/58/WE (6) i 2006/39/WE (7).

(2)

Włączenie rozpatrywanych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG oparto na ocenie przedłożonych informacji dotyczących proponowanego zastosowania. Informacje dotyczące tego zastosowania zostały przedłożone przez niektóre państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) tej dyrektywy. Dostępne informacje zostały poddane analizie i są wystarczające do ustalenia niektórych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (NDP).

(3)

W przypadku braku wspólnotowego lub tymczasowego NDP państwa członkowskie powinny ustanowić krajowy tymczasowy NDP zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG, przed wydaniem zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające wspomniane substancje czynne.

(4)

Wspólnotowe NDP oraz poziomy zalecane przez Kodeks Żywnościowy są ustalane i oceniane według podobnych procedur. W kodeksie znajduje się szereg NDP dla bifenazanu. Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości oparte na NDP zawartych w Kodeksie zostały ocenione pod względem ryzyka dla konsumentów. W oparciu o analizy dostępne Komisji nie stwierdzono żadnego ryzyka w przypadku stosowania toksykologicznych punktów końcowych.

(5)

W sprawozdaniach Komisji z przeglądu, które zostały przygotowane w związku z włączeniem rozpatrywanych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, ustalono akceptowalne dzienne pobranie (ADI) oraz, w przypadkach, w których było to konieczne, ostrą dawkę referencyjną (ARfD) dla wspomnianych substancji. Narażenie konsumentów produktów spożywczych poddanych działaniu rozpatrywanych substancji czynnych zostało ocenione zgodnie z procedurami wspólnotowymi. Uwzględniono również wytyczne opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia (8) oraz opinię Komitetu Naukowego ds. Roślin (9) w sprawie przyjętej metodologii. Wyciągnięto wniosek, że zaproponowane NDP nie doprowadzą do przekroczenia ADI i ARfD.

(6)

W celu zapewnienia odpowiedniej ochrony konsumenta przed wpływem pozostałości wynikających z niedozwolonych zastosowań środków ochrony roślin należy określić tymczasowe NDP dla odpowiednich kombinacji produktów i pestycydów na poziomie granicy oznaczalności metody analitycznej.

(7)

Ustalenie na poziomie Wspólnoty tymczasowych NDP nie wyklucza ustanowienia przez państwa członkowskie tymczasowych NDP dla rozpatrywanych substancji, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i z jej załącznikiem VI. Uważa się, że okres czterech lat jest wystarczający, by umożliwić dalsze stosowanie danej substancji czynnej. Tymczasowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości powinny następnie stać się poziomami ostatecznymi.

(8)

Konieczne jest zatem wprowadzenie zmian dotyczących NDP określonych w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG i 90/642/EWG dla zapewnienia właściwego nadzoru i kontroli zakazu ich stosowania oraz w celu ochrony konsumenta.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 86/362/EWG i 90/642/EWG.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

5.10.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/13

(1)

Zgodnie z art. 104 Traktatu państwa członkowskie zobowiązane są unikać nadmiernego deficytu budżetowego.

(2)

Pakt na rzecz stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia solidnych finansów państwa jako środka służącego wzmocnieniu warunków dla zapewnienia stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy. Pakt na rzecz stabilności i wzrostu obejmuje rozporządzenie Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (1), które zostało przyjęte celem wsparcia szybkiej korekty nadmiernego deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych.

(3)

Decyzją Rady 2005/185/WE (2) stwierdzono, zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu i na zalecenie Komisji, że w Republice Czeskiej występuje nadmierny deficyt.

(4)

Dnia 5 lipca 2004 r., zgodnie z art. 104 ust. 7 Traktatu oraz art. 3 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97, Rada, na podstawie zalecenia Komisji, przyjęła skierowane do władz czeskich zalecenie jak najszybszego zlikwidowania nadmiernego deficytu oraz podjęcia działań średniookresowych mających na celu obniżenie deficytu do poziomu poniżej 3 % PKB do roku 2008 w sposób wiarygodny i trwały oraz zgodnie ze ścieżką obniżenia deficytu, określoną w programie konwergencji przedstawionym przez władze Republiki Czeskiej w maju 2004 r. i zatwierdzonym opinią Rady z dnia 5 lipca 2004 r. w sprawie programu konwergencji Republiki Czeskiej na lata 2004–2007 (3), zakładającą następujące docelowe poziomy: 5,3 % PKB w 2004 r., 4,7 % PKB w 2005 r., 3,8 % PKB w 2006 r. oraz 3,3 % PKB w 2007 r. Termin podjęcia skutecznych działań dotyczących „środków służących osiągnięciu docelowego poziomu deficytu przewidzianego na rok 2005” Rada wyznaczyła na 5 listopada 2004 r. Republika Czeska zgodziła się na podanie zalecenia do publicznej wiadomości.

(5)

Po upływie terminu 5 listopada 2004 r. Komisja w skierowanym do Rady komunikacie z dnia 14 grudnia 2004 r. (4) stwierdziła, że nie ma konieczności podjęcia kolejnych kroków w ramach procedury nadmiernego deficytu w stosunku do Republiki Czeskiej, ponieważ rząd czeski podjął skuteczne działania dotyczące środków służących osiągnięciu docelowego poziomu deficytu przewidzianego na rok 2005. W zaktualizowanej wersji programu konwergencji z listopada 2005 r. jako poziom deficytu w roku 2008 przyjęto 2,7 % PKB, co zostało zatwierdzone przez Radę w dniu 24 stycznia 2006 r.

(6)

Ocena działań podjętych przez Republikę Czeską celem korekty nadmiernego deficytu do roku 2008 w odpowiedzi na zalecenie Rady na podstawie art. 104 ust. 7 prowadzi do następujących wniosków:

(7)

Prowadzi to do wniosku, że o ile dotychczas Republika Czeska z nadwyżką realizowała cele budżetowe przewidziane na lata 2004–2006 w ścieżce konsolidacji określonej w zaleceniu Rady z dnia 5 lipca 2004 r., to w roku 2007 deficyt znacznie przekroczy poziom docelowy ustalony przez Radę, a w roku 2008 – zakładając kontynuację obecnej polityki – wyraźnie przekroczy próg 3 % PKB. Cele budżetowe władz czeskich są sprzeczne z zaleceniem Rady w sprawie skorygowania nadmiernego deficytu do roku 2008. Od chwili przyjęcia zalecenia nie wystąpiły żadne nieprzewidziane, niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne, negatywne konsekwencje budżetowe w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/97. Wręcz przeciwnie: zmiany sytuacji gospodarczej istotne z punktu widzenia finansów publicznych przebiegały dużo korzystniej niż oczekiwano,

5.10.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/15

(1)

Doszło do pogwałcenia zasadniczych elementów umowy o partnerstwie AKP-WE, o których mowa w jej art. 9.

(2)

Doszło do pogwałcenia wartości, o których mowa w art. 3 Instrumentu współpracy na rzecz rozwoju.

(3)

Dnia 18 kwietnia 2007 r. na mocy art. 96 umowy o partnerstwie AKP-WE i art. 37 Instrumentu współpracy na rzecz rozwoju rozpoczęto formalne konsultacje z krajami AKP oraz Republiką Wysp Fidżi, w czasie których władze Fidżi podjęły konkretne zobowiązania w celu rozwiązania problemów określonych przez Unię Europejską oraz w zakresie realizacji tych zobowiązań.

(4)

Podjęto szereg istotnych inicjatyw odnoszących się do niektórych z powyższych zobowiązań; tym niemniej nie zrealizowano jeszcze wielu ważnych zobowiązań w zakresie zasadniczych elementów umowy o partnerstwie AKP-WE i instrumentu współpracy na rzecz rozwoju,

5.10.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/21

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 należy podjąć konieczne środki w sytuacji, kiedy bezsprzecznie żywność przywożona z kraju trzeciego może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub środowiska, a zagrożenie to nie może zostać w zadowalającym stopniu ograniczone poprzez zastosowanie środków przez państwo lub państwa członkowskie, których sprawa dotyczy.

(2)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2), przedsiębiorstwa sektora spożywczego zobowiązane są do zagwarantowania, że limity zawartości histaminy w produktach rybołówstwa nie zostały przekroczone. Limity te, a także metody pobierania próbek i metody analityczne zostały ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (3).

(3)

W toku niedawnej kontroli dokonanej przez Komisję w Albanii stwierdzono ograniczenia w zdolności władz Albanii do przeprowadzania koniecznych kontroli, w szczególności w zakresie wykrywania histaminy u ryb i produktów rybołówstwa.

(4)

Zbyt wysokie poziomy histaminy w produktach rybołówstwa stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi.

(5)

Należy podjąć na poziomie Wspólnoty środki w odniesieniu do przywozu produktów rybołówstwa, które mogą być skażone, w celu zapewnienia skutecznej i jednolitej ochrony we wszystkich państwach członkowskich.

(6)

Przywóz do Wspólnoty produktów rybołówstwa z gatunków ryb, u których występuje wysoki poziom histaminy, powinien być dozwolony jedynie wówczas, kiedy można wykazać, że były one poddawane w punkcie pochodzenia systematycznym kontrolom służącym sprawdzeniu, czy obecne w nich poziomy histaminy nie przekraczają limitów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2073/2005.

(7)

Tym niemniej właściwe jest tymczasowe zezwolenie na przywóz partii produktów, do których nie są dołączone wyniki kontroli w miejscu pochodzenia, o ile państwa członkowskie zapewnią poddanie tych partii produktów odpowiednim kontrolom po ich przybyciu do granic Wspólnoty, w celu sprawdzenia, czy obecne w nich poziomy histaminy nie przekraczają limitów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2073/2005. Tymczasowe zezwolenie, o którym mowa, powinno być ograniczone do okresu umożliwiającego władzom Albanii osiągnięcie odpowiednich zdolności do przeprowadzania własnych kontroli.

(8)

Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 ustanawia system wczesnego ostrzegania w odniesieniu do żywności i pasz, który powinien być wykorzystywany do spełnienia wymogu wzajemnego informowania przewidzianego w art. 22 ust. 2 dyrektywy Rady 97/78/WE (4). Ponadto państwa członkowskie w okresowych sprawozdaniach powinny informować Komisję o wszystkich wynikach analitycznych w ramach urzędowych kontroli przeprowadzonych na partiach produktów rybołówstwa pochodzących z Albanii.

(9)

Niniejsza decyzja powinna zostać poddana przeglądowi w świetle gwarancji udzielonych przez Albanię i na podstawie wyników testów przeprowadzonych przez państwa członkowskie.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,