ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 20 lipca 2007 r. ustanawiającego standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MK	52,4
	TR	106,7
	ZZ	79,6
0707 00 05	MK	68,1
	TR	145,6
	ZZ	106,9
0709 90 70	TR	87,6
	ZZ	87,6
0805 50 10	AR	55,2
	UY	55,7
	ZA	61,2
	ZZ	57,4
0808 10 80	AR	89,3
	BR	89,3
	CA	101,7
	CL	85,0
	CN	87,0
	NZ	99,5
	US	105,3
	UY	36,3
	ZA	97,9
	ZZ	87,9
0808 20 50	AR	70,7
	CL	82,3
	NZ	99,2
	TR	138,6
	ZA	112,3
	ZZ	100,6
0809 10 00	TR	174,3
	ZZ	174,3
0809 20 95	CA	324,1
	TR	287,4
	US	354,3
	ZZ	321,9
0809 30 10 , 0809 30 90	TR	163,9
	ZZ	163,9
0809 40 05	IL	135,2
	ZZ	135,2

---

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, str. 19). Kod „ ZZ ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

ZAŁĄCZNIK

Pochodzenie	Numer porządkowy	Współczynnik przydziału
Argentyna
— Tradycyjni importerzy	09.4104	X
— Nowi importerzy	09.4099	X
Chiny
— Tradycyjni importerzy	09.4105	25,646149  %
— Nowi importerzy	09.4100	0,575177  %
Pozostałe kraje trzecie
— Tradycyjni importerzy	09.4106	100  %
— Nowi importerzy	09.4102	62,084331  %
„X” : Brak kontyngentu dla tego pochodzenia w danym podokresie.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 wprowadza się następujące zmiany:

(1)

Wpis „Agha, Abdul Rahman (przewodniczący Sądu Wojskowego).” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Abdul Rahman Agha Tytuł: Maulavi. Stanowisko: przewodniczący Sądu Wojskowego podczas rządów talibów. Data urodzenia: około 1958 r. Miejsce urodzenia: dystrykt Arghandab, prowincja Kandahar, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(2)

Wpis „Agha, Saed M. Azim, Maulavi (wydział paszportów i wiz).” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Sayed Mohammad Azim Agha. (alias a) Sayed Mohammad Azim Agha, b) Agha Saheb). Tytuł: Maulavi. Stanowisko: pracownik departamentu paszportów i wiz w rządzie talibów. Data urodzenia: około 1966 r. Miejsce urodzenia: prowincja Kandahar, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(3)

Wpis „Hamidullah, Mullah, szef afgańskich linii lotniczych Ariana” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Hamidullah Akhund. Tytuł: mułła. Stanowisko: szef afgańskich linii lotniczych Ariana pod rządami talibów. Data urodzenia: około 1968 r. Miejsce urodzenia: prowincja Kandahar, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(4)

Wpis „Mohammad Hassan. Tytuł: a) mułła, b) hadżi. Data urodzenia: około 1958 r. Miejsce urodzenia: Kandahar, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie. Inne informacje: a) pierwszy wiceprezes Rady Ministrów (rządy talibów), b) z frakcji Malwhavi Khaalis, jednej z siedmiu frakcji dżihadu przeciwko Związkowi Radzieckiemu, c) absolwent madrasy w Quetta w Pakistanie, d) bliski współpracownik mułły Omara.” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Mohammad Hassan Akhund. Tytuł: a) mułła, b) hadżi. Stanowisko: a) pierwszy wiceprezes Rady Ministrów w rządzie talibów, b) minister spraw zagranicznych przed Wakilem Ahmad Mutawakilem w rządzie talibów, c) gubernator Kandaharu w okresie rządów talibów. Data urodzenia: około 1958 r. Miejsce urodzenia: Kandahar, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie. Inne informacje: a) z frakcji Malwhavi Khaalis, jednej z siedmiu frakcji dżihadu przeciwko Związkowi Radzieckiemu, b) absolwent madrasy w Quetta w Pakistanie, c) bliski współpracownik mułły Omara.”

(5)

Wpis „Anwari, Mohammad Tahre, Mullah, Mullah (minister spraw administracyjnych)” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Muhammad Taher Anwari (alias a) Mohammad Taher Anwari, b) Haji Mudir). Tytuł: mułła. Stanowisko: dyrektor ds. administracyjnych podczas reżimu talibów, b) talibański minister finansów. Data urodzenia: około 1961 r. Miejsce urodzenia: dystrykt Zurmat, prowincja Paktia, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(6)

Wpis „Faiz, Maulavi (departament informacji, ministerstwo spraw zagranicznych).” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Faiz. Tytuł: Maulavi. Stanowisko: szef departamentu informacji, ministerstwo spraw zagranicznych w rządzie talibów. Data urodzenia: około 1969 r. Miejsce urodzenia: prowincja Ghazni, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(7)

Wpis „Hanif, Qari Din Mohammad (ministerstwo planowania).” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Din Mohammad Hanif (alias Qari Din Mohammad). Tytuł: Qari. Stanowisko: a) minister planowania w rządzie talibów, b) minister szkolnictwa wyższego w rządzie talibów. Data urodzenia: około 1955 r. Miejsce urodzenia: prowincja Badakhshan, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(8)

Wpis „Hottak, Abdul Rahman Ahmad, Maulavi (wiceminister (ds. kultury) informacji i kultury)” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Abdul Rahman Ahmad Hottak (alias Hottak Sahib). Tytuł: Maulavi. Stanowisko: wiceminister (ds. kultury) informacji i kultury w rządzie talibów. Data urodzenia: około 1957 r. Miejsce urodzenia: prowincja Ghazni, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(9)

Wpis „Jalal, Noor, Maulavi (wiceminister (administracyjny) ds. wewnętrznych).” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Noor Jalal (alias Nur Jalal). Tytuł: Maulavi. Stanowisko: wiceminister (administracyjny) ds. wewnętrznych w rządzie talibów. Data urodzenia: około 1960 r. Miejsce urodzenia: prowincja Kunar, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(10)

Wpis „Motasem, Abdul Wasay Aghajan, Mullah (minister finansów).” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Abdul Wasay Agha Jan Motasem (alias Mutasim Aga Jan). Tytuł: mułła. Stanowisko: minister finansów w rządzie talibów. Data urodzenia: około 1968 r. Miejsce urodzenia: Kandahar, Afganistan. Obywatelstwo: afgańskie.”

(11)	Wpis „Naim, Mohammad, Mullah (wiceminister lotnictwa cywilnego)” w tytule „Osoby fizyczne” otrzymuje brzmienie: „Mohammad Naim (alias Mullah Naeem). Tytuł: mułła. Stanowisko: wiceminister lotnictwa cywilnego w rządzie talibów. Obywatelstwo: afgańskie.”

ZAŁĄCZNIK

Zmienione ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego i produktów określonych kodem 1702 90 99 mające zastosowanie od dnia 21 lipca 2007 r.

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto rozpatrywanego produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto rozpatrywanego produktu
1701 11 10  (1)	22,10	5,25
1701 11 90  (1)	22,10	10,48
1701 12 10  (1)	22,10	5,06
1701 12 90  (1)	22,10	10,05
1701 91 00  (2)	23,43	14,01
1701 99 10  (2)	23,43	9,00
1701 99 90  (2)	23,43	9,00
1702 90 99  (3)	0,23	0,41

---

(1)  Ustalenie dla jakości standardowej określonej w załączniku I pkt III rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 (Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1).

(2)  Ustalenie dla jakości standardowej określonej w załączniku I pkt II rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)  Ustalenie dla 1 % zawartości sacharozy.

Członkami Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej są obecnie następujące państwa: Królestwo Belgii, Republika Bułgarii, Republika Czeska, Królestwo Danii, Republika Federalna Niemiec, Republika Estońska, Irlandia, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Republika Włoska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Węgierska, Republika Malty, Królestwo Niderlandów, Republika Austrii, Rzeczpospolita Polska, Republika Portugalska, Rumunia, Republika Słowenii, Republika Słowacka, Republika Finlandii, Królestwo Szwecji oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Wspólnota oświadcza, że art. 8–13 oraz art. 14 ust. 2 i 3 Konwencji o ochronie fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych nie mają do niej zastosowania.

Ponadto zgodnie z art. 17 ust. 3 tej konwencji Wspólnota oświadcza również, że ponieważ tylko państwa mogą być stronami w sprawach przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości, Wspólnota związana jest wyłącznie procedurą arbitrażu, o której mowa w art. 17 ust. 2.

ZAŁĄCZNIK I

SPECYFIKACJE TECHNICZNE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 4

CZĘŚĆ A:

Przestrzeń próbkowania

Aby uniknąć efektu wieku, należy monitorować partie drobiu kierowane do uboju w ubojni.

Ponieważ stwierdzono, że występowanie Campylobacter spp. różni się zasadniczo w zależności od pory roku, należy dokonać stratyfikacji. Dlatego też okres 12-miesięczny należy podzielić na 12 okresów jednomiesięcznych. W każdym z tych okresów należy pobrać 1/12 całkowitej wielkości próbki.

Poza tym próbki pobierane są wyrywkowo; zasada ta dotyczy zarówno ubojni, dni pobierania w każdym miesiącu, jak również partii, z której pobierane są próbki w danym dniu. Schemat randomizacji ma zagwarantować zwłaszcza, że wybór partii drobiu kierowanych do uboju będzie proporcjonalny do liczby stad tuczonych według różnych rodzajów produkcji (chów tradycyjny, na wolnym wybiegu, ekologiczny). Ponadto stan dotyczący występowania Salmonella spp. lub Campylobacter spp., nawet jeżeli jest znany, nie może wpływać na randomizację. Właściwy organ odpowiada za opracowanie schematu randomizacji i zapewnienie jego prawidłowego wykonania. Przykład procedury randomizacji znajduje się w sprawozdaniu grupy zadaniowej EFSA ds. gromadzenia danych o chorobach odzwierzęcych w sprawie proponowanych specyfikacji technicznych dotyczących skoordynowanego programu monitorowania Salmonella i Campylobacter w mięsie brojlerów w UE. Szczegóły dotyczące schematu randomizacji należy przedstawić Komisji.

CZĘŚĆ B:

Wielkość próby

1.   Wielkość próby pierwotnej

a)

Wielkością próby pierwotnej jest liczba partii drobiu kierowanych do uboju poddawanych badaniu.

b)

Należy pobrać próbki z co najmniej 384 partii drobiu kierowanych do uboju. Przewidując brak odpowiedzi, należy pobrać 10 % próbek więcej niż wskazana liczba.

c)

W drodze odstępstwa od lit. b) w Estonii, na Łotwie i w Luksemburgu należy pobrać próbki z następującej liczby partii drobiu kierowanych do uboju (1): i) w Estonii przynajmniej z 96 partii drobiu kierowanych do uboju; ii) na Łotwie przynajmniej ze 120 partii drobiu kierowanych do uboju; iii) w Luksemburgu przynajmniej z 12 partii drobiu kierowanych do uboju.

2.   Wielkość próby drugiego stopnia

Wielkością próby drugiego stopnia jest liczba poszczególnych sztuk brojlerów w partii drobiu kierowanej do uboju poddawanych badaniu. Liczba ta wynosi 10 ptaków do wykrycia Campylobacter w jelitach ślepych i 1 ptak do wykrycia Campylobacter i Salmonella w tuszach. Próby z jelit ślepych i z tuszy muszą pochodzić z tej samej partii drobiu kierowanej do uboju.

CZĘŚĆ C:

Pobieranie, obróbka i analiza próbek do wykrywania i badania oporności przeciwdrobnoustrojowej Campylobacter spp. w stadach brojlerów

1.   Gromadzenie i transport

Campylobacters są organizmami stosunkowo wrażliwymi, szybko umierającymi poza organizmem nosiciela. W związku z tym należy zagwarantować, że próbki pobierane będą w należyty sposób a analizy wykonywane będą niezwłocznie. Należy unikać ekstremalnych temperatur i zapewnić możliwie jak najszybszy transport.

Próbki pobiera się z nieuszkodzonych jelit ślepych w trakcie patroszenia.

Próbki powinien pobierać jedynie personel wyszkolony w zakresie standardowych procedur pobierania próbek. Ma to na celu głównie zminimalizowanie zewnętrznego zanieczyszczenia zawartością jelit ślepych w trakcie pobierania próbek. Można to najskuteczniej osiągnąć poprzez ostrożną ręczną trakcję na złączu z jelitem. Należy pobrać jedno nieuszkodzone jelito ślepe od każdego ptaka; osoby pobierające próbki upewniają się czy jelito ślepe jest w całości, gdyż w przeciwnym razie nie należy go pobierać. Próbki pobiera się od ptaków wybranych wyrywkowo, nienastępujących po sobie, spośród całej partii (pomijając pierwszą część partii przeznaczonej do uboju). W jednej jałowej torebce/jednym jałowym opakowaniu do transportu może się znajdować 10 pobranych jelit ślepych.

Wszelkie istotne informacje uzyskane z próbki muszą zostać zapisane na formularzu pobierania próbek wystawianym przez właściwy organ, aby umożliwić spełnienie wymogów sprawozdawczych określonych w części E. Każda próbka i formularz jej pobrania muszą być oznaczone unikalnym numerem, który należy stosować od momentu pobrania próbki aż do badania. Właściwy organ musi uruchomić system wydawania i stosowania niepowtarzalnych numerów. Należy stosować ten sam identyfikator partii drobiu kierowanej do uboju, który używany jest w odniesieniu do próbki tuszy.

Próbki jelit ślepych przewożone są w postaci nieuszkodzonego jelita ślepego do laboratorium w ciągu 24 godzin (tzn. przesyłką priorytetową lub kurierską) i natychmiast poddawane są badaniu. Jeżeli nie jest to możliwe, próbki należy przechowywać w warunkach chłodniczych przynajmniej do momentu przewiezienia do laboratorium i należy je zbadać najpóźniej w ciągu 72–80 godzin od pobrania. W laboratorium próbki, które nie mogą zostać zbadane w dniu dostarczenia, należy przechowywać w warunkach chłodniczych aż do badania.

Zawartość jelit ślepych należy w laboratorium usunąć w sposób aseptyczny i zgromadzić w jedną zbiorczą próbkę.

2.   Metoda diagnostyczna

2.1.   Hodowla

Hodowla bezpośrednia na pożywce selektywnej stwarza dobre możliwości stwierdzenia obecności Campylobacter. Hodowlę bezpośrednią próbki należy wyhodować na pożywce selektywnej odpowiedniej dla Campylobacter (tzn. zmodyfikowanej niezawierającej krwi selektywnej pożywce dla Campylobacter, Karmali lub Preston Agar).

Płytki należy inkubować w temperaturze 41,5 ± 1 °C w atmosferze mikrotlenowej przez co najmniej 48 +/– 2 godziny. Wzrost można stwierdzić po 24 godzinach.

Atmosferę mikrotlenową można uzyskać w dostępnych w sprzedaży inkubatorach mikrotlenowych (mieszanina gazów 10 %CO2/6 %O2). W przypadku braku takich inkubatorów można użyć systemów hodowli mikrotlenowej, tzn. słojów gazowych. W sprzedaży dostępne są systemy pakowania w gazie zapewniające właściwą atmosferę mikrotlenową.

Należy przeprowadzić odpowiednie kontrole pozytywne i negatywne każdej partii próbek, dla których przeprowadzana jest hodowla.

2.2.   Potwierdzenie występowania i specyfikacja rodzaju Campylobacter

Izolację i potwierdzenie występowania organizmów Campylobacter należy przeprowadzać zgodnie z ISO 10272-1:2006(E). Należy dokonać specjacji co najmniej jednego izloatu Campylobacter w danej partii, stosując metody fenotypowe opisane w ISO 10272-1:2006(E) lub opublikowane metody molekularne, takie jak metoda łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR). Należy określić zastosowaną metodę. Izolat poddany procesowi specjacji należy następnie wykorzystać w badaniach oporności przeciwdrobnoustrojowej.

Jeżeli laboratorium ma niewielkie doświadczenie w przeprowadzaniu specjacji, wówczas jego personel przechowuje izolat według wskazówek podanych w 2.4. do momentu odbycia dodatkowego szkolenia lub przesłania do bardziej doświadczonego laboratorium po konsultacji ze wspólnotowym laboratorium referencyjnym ds. Campylobacter.

2.3.   Kontrola jakości

W celu zapewnienia wysokiej jakości część izolatów Campylobacter spp. (maksymalnie osiem) jest przesyłana do wspólnotowego laboratorium referencyjnego ds. Campylobacter w celu potwierdzenia i dokonania specjacji.

Część tych izolatów należy przesłać do tego laboratorium jednorazowo albo kwartalnie. Jeżeli izolaty transportowane są z jednego laboratorium do drugiego, należy zapewnić odpowiednie warunki transportu (np. zastosować wymazówki z aktywnym węglem).

2.4.   Przechowywanie

Przynajmniej jeden izolat z pozytywnej próbki przechowywany jest w KLR przy użyciu zwykłej metody zbierania hodowli stosowanej przez krajowe laboratorium referencyjne, o ile zapewnia ona zachowanie integralności szczepów, co najmniej przez okres 2 lat.

2.5.   Badanie oporności przeciwdrobnoustrojowej

W każdym państwie członkowskim należy monitorować oporność przeciwdrobnoustrojową 170 izolatów Campylobacter. W jednej partii drobiu kierowanej do uboju można monitorować najwyżej jeden izolat gatunku Campylobacter.

W państwach członkowskich, w których w danym roku dostępna jest mniejsza liczba izolatów niż próbka docelowa, do monitorowania oporności przeciwdrobnoustrojowej należy włączyć wszystkie izolaty.

W państwach członkowskich, w których dostępna jest większa liczba izolatów, włącza się wszystkie izolaty lub reprezentatywną losowo wybraną próbkę, która jest równa lub większa niż próbka docelowa.

Państwa członkowskie badają przynajmniej środki przeciwdrobnoustrojowe wymienione w tabeli 1, stosując podane wartości odcięcia oraz odpowiedni zakres stężeń w celu określenia podatności na Campylobacter.

Tabela 1

	Środek przeciwdrobnoustrojowy	Wartość odcięcia (mg/L) R >
Campylobacter Jejuni	Erytromycyna	4
	Ciprofloksacyna	1
	Tetracyklina	2
	Streptomycyna	2
	Gentamycyna	1
Campylobacter Coli	Erytromycyna	16
	Ciprofloksacyna	1
	Tetracyklina	2
	Streptomycyna	4
	Gentamycyna	2

Metody rozcieńczania są stosowane zgodnie z metodami opisanymi przez Instytut norm klinicznych i laboratoryjnych (CLSI) w wytycznych M31-A3 – wydanie trzecie, „Normy efektywności płytkowych i płatkowych testów podatności przeciwdrobnoustrojowej bakterii wyizolowanych ze zwierząt” oraz w wytycznych M100 – S16, „Normy efektywności testów podatności przeciwdrobnoustrojowej”; 16. dodatek międzynarodowy.

CZĘŚĆ D:

Pobieranie, obróbka i analiza próbek do wykrywania Campylobacter spp. i Salmonella spp. w tuszach brojlerów

1.   Gromadzenie i transport

Należy pobrać jedną całą tuszę z partii drobiu kierowanej do uboju natychmiast po schłodzeniu lecz przed dalszą obróbką np. zamrożeniem, pocięciem lub opakowaniem. Dla niektórych ubojni może to oznaczać, że próbki pobierane są po wstępnym schłodzeniu, jeżeli jest to ostatni etap przed dalszą obróbką.

Pobraną próbkę należy umieścić w osobnej jałowej torebce plastikowej, unikając ryzyka zanieczyszczenia krzyżowego i przesłać do laboratorium, w którym pobierane są próbki skóry.

W trakcie pobierania próbek tusz lub jelit ślepych należy unikać zanieczyszczenia krzyżowego próbkami innych tusz lub jelit ślepych. Dlatego też na wszystkich etapach należy zastosować środki ostrożności gwarantujące, że sprzęt używany w trakcie pobierania próbek, transportu i przechowywania nie jest zanieczyszczony badanymi czynnikami chorobotwórczymi.

Wszelkie istotne informacje uzyskane z próbki muszą zostać zapisane na formularzu pobierania próbek wystawianym przez właściwy organ, aby umożliwić spełnienie wymogów sprawozdawczych określonych w części E.

Każda próbka i formularz jej pobrania muszą być oznaczone niepowtarzalnym numerem, który należy stosować od momentu pobrania próbki aż do jej badania. Właściwy organ musi uruchomić system wydawania i stosowania unikalnych numerów. Należy stosować ten sam identyfikator partii drobiu kierowanej do uboju, który stosowany jest w odniesieniu do próbek jelit ślepych.

W trakcie transportu próbki należy przechowywać w temperaturze od + 2 do 8 °C w środowisku wolnym od zewnętrznych zanieczyszczeń.

Wszystkie próbki powinny dotrzeć do laboratorium w ciągu 24 godzin od pobrania. W wyjątkowych sytuacjach (np. w trakcie długich podróży, weekendów lub dni wolnych od pracy), okres ten można wydłużyć do 80 godzin.

W przypadku gdy badaniem Campylobacter i Salmonella zajmują się różne laboratoria, wówczas w pierwszej kolejności próbki otrzymuje laboratorium badające Campylobacter.

2.   Pobieranie próbek w laboratorium i metody analityczne

2.1.   Przyjęcie próbek

W chwili przyjęcia próbek laboratoria sprawdzają informacje podane przez osobę pobierającą i uzupełniają odpowiednią część formularza pobrania próbek.

W laboratorium próbki przechowywane są w temperaturze + 2–8 °C; laboratoryjna procedura pobierania próbek rozpoczyna się jak najszybciej od momentu przyjęcia próbek w laboratorium, a w każdym razie w ciągu 72–80 godzin od pobrania.

2.2.   Przygotowanie próbki

Wszystkie otrzymane próbki są sprawdzane w celu stwierdzenia, czy opakowanie, w którym próbka była transportowana, nie zostało naruszone przed rozpoczęciem badania.

Osoby zajmujące się tym muszą na wszystkich etapach unikać zanieczyszczenia krzyżowego między próbkami i ze środowiska otaczającego.

Mając założone rękawiczki jednorazowe, należy wyjąć kurczaka z torebki, uważając, aby nie zanieczyścić jego zewnętrznej powierzchni.

Przy użyciu jałowych narzędzi i stosując technikę aseptyczną, należy usunąć skórę z szyi, jeżeli występuje, wraz ze skórą z jednej strony tuszy bez tłuszczu, przygotować materiał do analizy o masie 27 g i umieścić w Stomacherze (lub Pulsifierze).

2.3.   Zawiesina pierwotna

Materiał do analizy o masie 27 g umieszcza się w dziewięciu pojemnikach (każdy o objętości 243 ml) wypełnionych uprzednio ogrzanym do temperatury pokojowej roztworem zbuforowanej wody peptonowej (BPW). Mieszanina pozostaje w Stomacherze lub Pulsifierze przez ok. 1 min. (materiał do analizy musi mieć masę 27 g, aby można było przeprowadzić badanie wykrywające równocześnie Salmonella spp. i Campylobacter spp. z tej samej próbki). Należy unikać spieniania poprzez usunięcie powietrza ze Stomachera, na ile to możliwe.

Zawiesinę pierwotną stosuje się następująco:

a)	10 ml (~1 g) przenoszone jest do 90 ml pożywki wzbogacającej do wykrywania Campylobacter spp.;

b)	10 ml (~1 g) przenoszone jest do pustej jałowej probówki; 1 ml używa się do oznaczenia liczby Campylobacter spp. na płytkach selektywnego podłoża.

Pozostałość zawiesiny pierwotnej (250 ml ~ 25 g) wykorzystuje się do wykrywania Salmonella spp.

2.4.   Metody wykrywania i identyfikacji Salmonella spp.

2.4.1.   Wykrywanie Salmonella spp.

Salmonella spp. wykrywa się zgodnie z ISO 6579-2002 (E). „Mikrobiologia żywności i pasz – horyzontalna metoda wykrywania Salmonella spp.”.

2.4.2.   Określanie serotypów Salmonella spp.

Przynajmniej jeden izolat z każdej pozytywnej próbki powinien zostać oznaczony w krajowym laboratorium referencyjnym ds. Salmonella przy użyciu schematu Kaufmanna-White’a.

W celu zapewnienia jakości część szczepów nieoznaczalnych izolatów jest wysyłana do wspólnotowego laboratorium referencyjnego ds. Salmonella (maksymalnie 16 nieoznaczalnych izolatów). Część z tych izolatów wysyła się do tego laboratorium w odstępach kwartalnych.

2.4.3.   Fagotypowanie Salmonella spp.

W przypadku Enteritidis i S. Typhimurium zaleca się oznaczenie fagotypu przynajmniej jednego izolatu z każdej pozytywnej próbki, wykorzystując w tym celu protokół Agencji Ochrony Zdrowia w Colindale w Londynie.

2.5.   Metody wykrywania, identyfikacji i oznaczania ilościowego Campylobacter spp.

2.5.1.   Wykrywanie Campylobacter spp.

Izolację i potwierdzenie występowania organizmów Campylobacter należy przeprowadzać zgodnie z ISO 10272-1:2006(E). Należy dokonać specjacji co najmniej jednego izloatu Campylobacter w danej partii, stosując metody fenotypowe opisane w ISO 10272-1:2006(E) lub opublikowane metody molekularne, takie jak metoda łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR). Należy określić zastosowaną metodę.

W celu zapewnienia wysokiej jakości część izolatów Campylobacter spp. (maksymalnie osiem) przesyłana jest do wspólnotowego laboratorium referencyjnego ds. Campylobacter w celu potwierdzenia i dokonania specjacji.

Część z tych izolatów wysyła się do tego laboratorium w odstępach kwartalnych. Jeżeli izolaty transportowane są z jednego laboratorium do drugiego, należy zapewnić odpowiednie warunki transportu (np. zastosować wymazówki z aktywnym węglem).

2.5.2.   Oznaczanie ilościowe Campylobacter spp.

Oznaczanie ilościowe Campylobacter spp. dokonuje się zgodnie z ISO/TS 10272-2:2006 „Mikrobiologia żywności i pasz – horyzontalna metoda wykrywania i oznaczania ilościowego Campylobacter spp. Część 2: technika określania liczby kolonii”. Z 10 ml zawiesiny pierwotnej bada się 0,1 ml tej zawiesiny i jej dodatkowe rozcieńczenia w celu oznaczenia liczby maksymalnie do 106 cfu (jednostek tworzących kolonie)/g. Ponadto bada się 1 ml nierozcieńczonej zawiesiny pierwotnej, aby uzyskać limit oznaczenia 10 cfu/g. Wszystkie testy płytkowe wykonuje się podwójnie.

Aby umożliwić właściwe porównanie i ocenę danych (do późniejszej oceny ryzyka), dla każdego laboratorium należy oszacować niedokładność pomiaru metody oznaczeń liczbowych.

W szacowaniu niedokładności pomiaru należy zastosować specyfikację techniczną ISO/TS 19036:2006, z wyjątkiem przypadku gdy do oszacowania niedokładności pomiaru wykorzystuje się jednocześnie rozcieńczenia zawiesiny początkowej.

Niedokładność pomiaru ma swoje źródło w wewnątrzlaboratoryjnym standardowym odchyleniu odtwarzalności. Dane dotyczące niedokładności pomiaru gromadzi się od maja do września w celu uzyskania próbek pozytywnych. Wykonuje się podwójne badanie 12 pozytywnych próbek i rozcieńczeń sporządzonych z 10 ml zawiesiny początkowej. Wstępne dane dotyczące szacowanej niedokładności pomiaru przekazuje się oddzielnie jako część ogólnego opisu realizacji badania, o którym mowa w części E.

3.   Przechowywanie izolatów

W celu umożliwienia np. późniejszego wykonania badania oporności przeciwdrobnoustrojowej zaleca się przechowywanie reprezentatywnego podzbioru izolatów. Należy przechowywać jeden izolat z każdej pozytywnej próbki. Przede wszystkim należy przechowywać izolaty Campylobacter uzyskane w wyniku analizy ilościowej. Izolaty muszą być przechowywane w KLR przy użyciu zwykłej metody zbierania hodowli stosowanej przez krajowe laboratorium referencyjne, o ile zapewnia ona zachowanie integralności szczepów, przynajmniej przez okres 2 lat.

CZĘŚĆ E:

Sprawozdawczość

Sprawozdania muszą zawierać przynajmniej informacje wymienione poniżej:

(1)

Ogólny opis realizacji badania: — ubojnie: łączna liczba ubojni w kraju oraz liczba ubojni, w których pobrano próbki, — wielkość próby pierwotnej, — opis procedury stratyfikacji i randomizacji, — opis działań związanych z kontrolą jakości, w tym sprawozdanie z wykonania 12 oszacowań niedokładności pomiarów w każdym laboratorium dokonującym oznaczeń ilościowych Campylobacter, — wyniki ogólne.

(2)

Szczegółowe informacje na temat danych dotyczących występowania Państwa członkowskie dostarczają wyniki badania w postaci danych wstępnych, używając słownika danych oraz formularzy zbierania danych dostarczonych przez Komisję. Dane te zawierają co najmniej następujące informacje: — nazwę/kod ubojni, — identyfikator partii drobiu kierowanej do uboju, — nazwę/kod gospodarstwa pochodzenia partii drobiu kierowanej do uboju, — wielkość gospodarstwa, jeżeli dane są dostępne, — stan szczepień stad przeciw Salmonella, jeśli dane są dostępne, — wiek brojlerów w czasie pobierania próbek (uboju), — informacja, czy dana partia jest pierwszą, czy kolejną partią uboju z danego stada (przed przerzedzeniem stada lub nie), — rodzaj produkcji (chów tradycyjny, na wolnym wybiegu, ekologiczny), — wyniki poprzednich badań Salmonella i Campylobacter w tym samym stadzie, — data pobierania próbek, — liczba ptaków ubitych w tej ubojni w ciągu roku, — rodzaj zastosowanej metody schładzania (powietrzem, przez zanurzenie, strugą rozpylonej cieczy), — szczegóły protokołu dotyczącego transportu (określone: T/N), — data przyjęcia w laboratorium, — data wykonania badania, — identyfikacja laboratorium, — rodzaj próbki, — opis zastosowanych metod hodowli, zwłaszcza pożywki(-ek) selektywnej(-ych), — izolat Campylobacter: zastosowana metoda specjacji, — Campylobacter: wyniki badania bakteriologicznego, w tym specjacja z próbki jelit ślepych, — Campylobacter: wyniki badania bakteriologicznego, w tym specjacja i określenie ilościowe z próbki tuszy, — Salmonella: wynik badania bakteriologicznego i określania serotypu, — czas, jaki upłynął od pobrania próbki do wykonania analizy (w okresach 12-godz.).

(3)

Szczegółowe informacje na temat badania oporności przeciwdrobnoustrojowej izolatów Campylobacter próbek jelit ślepych. Wyniki monitorowania oporności przeciwdrobnoustrojowej są oceniane i zamieszczane w sprawozdaniach zgodnie z art. 9 dyrektywy 2003/99/WE oraz w rocznym sprawozdaniu w sprawie tendencji w chorobach odzwierzęcych i ich źródeł, odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz oporności przeciwdrobnoustrojowej. Bez uszczerbku dla przepisów załącznika IV do dyrektywy 2003/99/WE, należy podać następujące informacje: — pochodzenie izolatów, tj. badanie podstawowe, program kontroli, bierny nadzór, — liczbę izolatów z danego gatunku Campylobacter badanych pod kątem podatności, — liczbę izolatów z danego gatunku Campylobacter, u których stwierdzono oporność przeciwdrobnoustrojową, oraz — liczbę całkowicie podatnych oraz liczbę izolatów opornych na środki przeciwdrobnoustrojowe 1, 2, 3, 4 i > 4 wymienione w tabeli 1 z danego gatunku Campylobacter.

---

(1)  Oszacowania: liczba gospodarstw (4 w Estonii, 5 na Łotwie) × 2 stada w gospodarstwie × 2 partie uboju na stado × 6 powtórzeń w roku. W Luksemburgu tylko brojlery z 3 małych stad są poddawane ubojowi. Z partii uboju z każdego z nich pobierana będzie próba co trzy miesiące.

ZAŁĄCZNIK II

Maksymalny wkład finansowy Wspólnoty na rzecz poszczególnych państw członkowskich

(EUR)
Państwo członkowskie	Maksymalna kwota współfinansowania pobierania próbek i analiz
Belgia – BE	58 092
Bułgaria – BG	58 092
Republika Czeska – CZ	58 092
Dania – DK	58 092
Niemcy – DE	58 092
Estonia – EE	14 688
Irlandia – IE	58 092
Grecja – EL	58 092
Hiszpania – ES	58 092
Francja – FR	58 092
Włochy – IT	58 092
Cypr – CY	58 092
Łotwa – LV	18 360
Litwa – LT	58 092
Luksemburg – LU	1 836
Węgry – HU	58 092
Malta – MT	58 092
Niderlandy – NL	58 092
Austria – AT	58 092
Polska – PL	58 092
Portugalia – PT	58 092
Rumunia – RO	58 092
Słowenia – SI	58 092
Słowacja – SK	58 092
Finlandia – FI	58 092
Szwecja – SE	58 092
Zjednoczone Królestwo – UK	58 092
Razem	1 429 092

ZAŁĄCZNIK III

Poświadczone sprawozdanie finansowe dotyczące realizacji badania podstawowego dotyczącego występowania Campylobacter spp. w stadach brojlerów i ich oporności przeciwdrobnoustrojowej oraz występowania Campylobacter spp. i Salmonella spp. w tuszach brojlerów

Okres sprawozdawczy od … do …

Oświadczenie dotyczące kosztów poniesionych na badanie i kwalifikujących się do wkładu finansowego Wspólnoty

Numer referencyjny decyzji Komisji, na mocy której przyznany zostaje wkład finansowy Wspólnoty:

…

…

Koszty poniesione w związku z działaniami zrealizowanymi w/przez	Liczba badań	Całkowite koszty badań poniesionych w okresie sprawozdawczym (waluta krajowa)
Badanie bakteriologiczne wykrywania Campylobacter spp.
Badanie bakteriologiczne wykrywania Salmonella spp.
Potwierdzenie występowania Campylobacter spp.
Specjacja izolatów Campylobacter
Oznaczenie liczby izolatów Campylobacter
Określanie serotypu izolatów Salmonella
Badanie oporności przeciwdrobnoustrojowej Campylobacter

Deklaracja beneficjenta

Poświadczamy, że:

—	powyższe koszty są prawdziwe, zostały poniesione w związku z zadaniami określonymi w niniejszej decyzji i były niezbędne do prawidłowego wykonania tych zadań,

—	wszystkie dokumenty potwierdzające poniesienie kosztów są dostępne dla celów kontroli,

—	nie składano wniosków o żaden inny wkład finansowy Wspólnoty na ten program.

Data: …

Osoba odpowiedzialna za finanse: …

Podpis: …