19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/1

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 676/2007

z dnia 11 czerwca 2007 r.

ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z opinią naukową otrzymaną ostatnio od Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) śmiertelność połowowa stad gładzicy i soli na Morzu Północnym przewyższa poziom określony przez ICES jako zgodny z zasadami ostrożnego podejścia i istnieje ryzyko, że stada te są odławiane w sposób niezrównoważony.

(2)	Zgodnie z opinią komitetu ekspertów badającego wieloletnie strategie zarządzania największy odłów soli otrzymuje się przy wskaźniku śmiertelności połowowej wynoszącym 0,2 u ryb w wieku 2–6 lat.

(3)

Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) stwierdził, że biomasa zachowawcza dla stada gładzicy w Morzu Północnym powinna wynosić 230 000 t, wskaźnik śmiertelności połowowej konieczny do osiągnięcia najwyższego odłowu stada gładzicy w Morzu Północnym w ujęciu długoterminowym wynosi 0,3, a biomasa zachowawcza dla stada soli w Morzu Północnym powinna wynosić 35 000 t.

(4)	Należy przedsięwziąć środki w celu ustanowienia wieloletniego planu zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym. Środki te, o ile dotyczą stad gładzicy w Morzu Północnym, należy ustanawiać w świetle konsultacji z Norwegią.

(5)

Plan ma na celu zapewnienie w pierwszym etapie, że liczebność stad gładzicy i soli w Morzu Północnym zostanie utrzymana na poziomie nieprzekraczającym bezpiecznych granic biologicznych, a w drugim etapie i po należytym rozważeniu przez Radę metod realizacji takiego działania, że stada te będą poławiane na podstawie maksymalnie podtrzymywalnego odłowu w sposób zrównoważony pod względem gospodarczym, ekologicznym i społecznym.

(6)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (2) wymaga, między innymi, aby do osiągnięcia tego celu Wspólnota stosowała podejście ostrożnościowe w stosowaniu środków służących ochronie i zachowaniu zasobów, zapewnieniu ich zrównoważonej eksploatacji i zminimalizowaniu oddziaływania rybołówstwa na ekosystemy morskie.

(7)

Celem niniejszego rozporządzenia powinno być stopniowe wprowadzanie w życie podejścia do zarządzania połowami opartego na ekosystemie i przyczynianie się do wydajnej działalności połowowej w ramach rentownego i konkurencyjnego przemysłu rybołówstwa, zapewniając godziwy standard życia tym, którzy utrzymują się z połowów gładzicy i soli w Morzu Północnym i uwzględniając interesy konsumentów. Polityka Wspólnoty częściowo opiera się na zaleceniach stosownego regionalnego komitetu doradczego (RAC – Regional Advisory Council). Wraz z dużą częścią połowów gładzicy w Morzu Północnym poławiana jest również sola. Niemożliwe jest rozwiązanie kwestii zarządzania połowami gładzicy niezależnie od zarządzania połowami soli.

(8)	Dlatego też przy opracowywaniu wieloletniego planu należy uwzględnić również fakt, że wysoki wskaźnik śmiertelności połowowej gładzicy w dużym stopniu związany jest ze znaczną ilością odrzutów przy połowach soli w Morzu Północnym przy użyciu włoków ramowych o rozmiarze oczek sieci równym 80 mm.

(9)

Możliwe jest kontrolowanie wskaźników śmiertelności połowowej poprzez ustanowienie odpowiedniej metody określania poziomu ogólnych dopuszczalnych połowów (TAC) omawianych zasobów oraz systemu obejmującego ograniczenia dozwolonych dni na morzu, ograniczającego nakład połowowy tych zasobów do poziomów, przy których przekroczenie poziomów ogólnych dopuszczalnych połowów i planowanych wskaźników śmiertelności połowowej jest mało prawdopodobne, ale wystarczające do połowu osiągającego poziom ogólnych dopuszczalnych połowów określony na podstawie wskaźników śmiertelności połowowej ustanowionych w planie.

(10)

Plan powinien obejmować wszystkie połowy ryb płastugokształtnych wpływające w sposób znaczący na śmiertelność połowową omawianych stad gładzicy i soli. Państwa członkowskie, których kwoty dla którychkolwiek z tych stad wynoszą mniej niż 5 % udziału Wspólnoty Europejskiej w ogólnych dopuszczalnych połowach, powinny zostać zwolnione z przepisów planu dotyczących zarządzania nakładem połowowym.

(11)	Plan ten powinien stanowić główny instrument zarządzania stadami ryb płastugokształtnych na Morzu Północnym i przyczynić się do odnowienia innych zasobów, takich jak dorsz.

(12)

Poza środkami określonymi w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (3) należy zastosować dodatkowe środki kontroli w celu zapewnienia zgodności ze środkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(13)

W roku 2006 komunikatem dotyczącym osiągnięcia do roku 2015 celu związanego z maksymalnie podtrzymywalnym odłowem Komisja rozpoczęła debatę na temat wspólnotowej strategii stopniowego zmniejszania poziomu śmiertelności połowowej we wszystkich najważniejszych łowiskach. Komisja przedstawiła ten komunikat regionalnym komitetom doradczym do oceny.

(14)

Komisja zwróciła się do STECF o sporządzenie sprawozdania na temat kluczowych aspektów oceny wpływu w odniesieniu do zarządzania połowami gładzicy i soli, które powinno opierać się na dokładnych, obiektywnych i wyczerpujących informacjach o charakterze biologicznym i finansowym. Ta ocena wpływu zostanie załączona do wniosku Komisji dotyczącego drugiego etapu planu wieloletniego.

(15)	W początkowym etapie plan wieloletni powinien być uznawany za plan odbudowy, a następnie za plan zarządzania w rozumieniu art. 5 i 6 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I CEL

Artykuł 1

Przedmiot

1.   Niniejsze rozporządzenie ustanawia wieloletni plan połowów gładzicy i soli zamieszkujących w Morzu Północnym.

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia „Morze Północne” oznacza obszar morza wyznaczony przez Międzynarodową Radę Badań Morza jako podobszar IV.

Artykuł 2

Bezpieczne granice biologiczne

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia uznaje się, że stada gładzicy i soli mieszczą się w bezpiecznych granicach biologicznych w latach, w których, zgodnie z opinią Komitetu Naukowo-Technicznego i Gospodarczego ds. Rybołówstwa (STECF), spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)	stado tarłowe gładzicy przekracza 230 000 t;

b)	wskaźnik średniej śmiertelności połowowej u ryb w wieku 2–6 lat w stadzie gładzicy wynosi mniej niż 0,6 rocznie;

c)	stado tarłowe soli przekracza 35 000 t;

d)	wskaźnik średniej śmiertelności połowowej u ryb w wieku 2–6 lat w stadzie soli wynosi mniej niż 0,4 rocznie.

2.   Jeżeli STECF zaleci stosowanie innych poziomów w odniesieniu do liczebności stada i śmiertelności połowowej w celu określenia bezpiecznych granic biologicznych, Komisja przedstawia wniosek dotyczący zmiany ust. 1.

Artykuł 3

Cele planu wieloletniego w pierwszym etapie

1.   Plan wieloletni w pierwszym etapie zapewnia przywrócenie liczebności stad gładzicy i soli w bezpiecznych granicach biologicznych.

2.   Określony w ust. 1 cel osiąga się przez obniżenie wskaźnika śmiertelności połowowej gładzicy i soli o 10 % rocznie przy maksymalnej zmienności TAC wynoszącej 15 % rocznie do czasu osiągnięcia przez stada obu gatunków ryb bezpiecznego poziomu biologicznego.

Artykuł 4

Cele planu wieloletniego w drugim etapie

1.   Plan wieloletni w drugim etapie zapewnia eksploatację stad gładzicy i soli na podstawie maksymalnego podtrzymywalnego odłowu.

2.   Określony w ust. 1 cel osiąga się przy utrzymaniu wskaźnika śmiertelności połowowej gładzicy w wieku 2–6 lat na poziomie równym lub wyższym niż 0,3.

3.   Określony w ust. 1 cel osiąga się przy utrzymaniu wskaźnika śmiertelności połowowej soli w wieku 2–6 lat na poziomie równym lub wyższym niż 0,2.

Artykuł 5

Uzgodnienia przejściowe

1.   Jeżeli przed dwa kolejne lata stada gładzicy i soli będą mieścić się w bezpiecznych granicach biologicznych, Rada na podstawie wniosku Komisji podejmie decyzję w sprawie zmiany art. 4 ust. 2 i 3 oraz zmiany art. 7, 8 i 9, co w świetle ostatnich informacji przekazanych przez STECF umożliwi eksploatację stad przy wskaźniku śmiertelności połowowej zgodnym z maksymalnie podtrzymywalnym odłowem.

2.   Do wniosku Komisji dotyczącego przeglądu uwzględniającego opinię Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Morza Północnego dołącza się pełną ocenę wpływu.

ROZDZIAŁ II

OGÓLNE DOPUSZCZALNE POŁOWY

Artykuł 6

Określanie ogólnych dopuszczalnych połowów (TAC)

Każdego roku Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, podejmuje decyzję o ogólnych dopuszczalnych połowach (TAC) stad gładzicy i soli w Morzu Północnym w kolejnym roku zgodnie z art. 7 i 8.

Artykuł 7

Procedura określania ogólnego dopuszczalnego połowu (TAC) gładzicy

1.   Rada przyjmuje ogólny dopuszczalny połów (TAC) gładzicy na poziomie połowów, który według naukowej oceny przeprowadzonej przez STECF odpowiada najwyższej wartości spośród:

a)	TAC, którego stosowanie doprowadzi w roku jego stosowania do obniżenia o 10 % wskaźnika śmiertelności połowowej w stosunku do szacowanego wskaźnika śmiertelności połowowej w roku poprzednim;

b)	TAC, którego stosowanie doprowadzi w roku jego stosowania do wskaźnika śmiertelności połowowej wynoszącego 0,3 u ryb w wieku 2–6 lat.

2.   W przypadku gdy stosowanie ust. 1 doprowadziłoby do określenia TAC przekraczającego TAC z roku poprzedniego o więcej niż 15 %, Rada przyjmuje TAC o wartości 15 % większej niż TAC z roku poprzedniego.

3.   W przypadku gdy stosowanie ust. 1 doprowadziłoby do określenia TAC niższego od TAC z roku poprzedniego o więcej niż 15 %, Rada ustala TAC o wartości 15 % mniejszej niż TAC z roku poprzedniego.

Artykuł 8

Procedura określania ogólnego dopuszczalnego połowu (TAC) soli

1.   Rada przyjmuje ogólny dopuszczalny połów (TAC) soli na poziomie połowów, który według naukowej oceny przeprowadzonej przez STECF odpowiada najwyższej wartości spośród:

a)	TAC, którego stosowanie doprowadzi w roku jego stosowania do wskaźnika śmiertelności połowowej wynoszącego 0,2 u ryb w wieku 2–6 lat;

b)	TAC, którego stosowanie doprowadzi w roku jego stosowania do obniżenia o 10 % wskaźnika śmiertelności połowowej w stosunku do szacowanego wskaźnika śmiertelności połowowej w roku poprzednim.

2.   W przypadku gdy stosowanie ust. 1 doprowadziłoby do określenia TAC przekraczającego TAC z roku poprzedniego o więcej niż 15 %, Rada przyjmuje TAC o wartości 15 % większej niż TAC z roku poprzedniego.

3.   W przypadku gdy stosowanie ust. 1 doprowadziłoby do określenia TAC niższego od TAC z roku poprzedniego o więcej niż 15 %, Rada przyjmuje TAC o wartości 15 % mniejszej niż TAC z roku poprzedniego.

ROZDZIAŁ III

OGRANICZENIE NAKŁADU POŁOWOWEGO

Artykuł 9

Ograniczenie nakładów połowowych

1.   Oprócz ogólnych dopuszczalnych połowów, o których mowa w rozdziale II, stosuje się system ograniczeń nakładu połowowego ustanowiony w prawodawstwie wspólnotowym.

2.   Każdego roku Rada na podstawie wniosku Komisji większością kwalifikowaną podejmuje decyzję w sprawie korekty maksymalnego poziomu nakładu połowowego dostępnego dla flot rybackich, w przypadku których albo gładzica, albo sola, albo oba te gatunki stanowią znaczącą część wyładunku lub w przypadku których odrzuty są znaczące i które są objęte systemem ograniczeń nakładu połowowego, o którym mowa w ust. 1.

3.   Komisja zwraca się do STECF o sporządzenie prognozy maksymalnego poziomu nakładu połowowego koniecznego, by połowy gładzicy i soli były równe udziałowi Wspólnoty Europejskiej w ogólnych dopuszczalnych połowach ustalonemu zgodnie z art. 6. Wniosek ten zostaje sformułowany z uwzględnieniem innych właściwych aktów prawnych Wspólnoty określających warunki połowu kwot.

4.   Corocznej korekty maksymalnego poziomu nakładu połowowego, o której mowa w ust. 2, dokonuje się z uwzględnieniem opinii STECF wydanej zgodnie z ust. 3.

5.   Corocznie Komisja zwraca się do STECF o przygotowanie sprawozdania na temat rocznego poziomu nakładu połowowego stosowanego przez statki prowadzące połowy gładzicy i soli, a także sprawozdania na temat rodzajów narzędzi połowowych stosowanych podczas tych połowów.

6.   Niezależnie od ust. 4, nakład połowowy nie przekracza poziomu przyznanego w 2006 r.

7.   Państwa członkowskie, których kwoty dla gładzicy i soli wynoszą mniej niż 5 % udziału Wspólnoty Europejskiej w ogólnych dopuszczalnych połowach, są zwalniane z systemu zarządzania nakładem połowowym.

8.   Państwo członkowskie, którego dotyczą przepisy ust. 7, i uczestniczące w wymianie kwot dla gładzicy lub soli na podstawie art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, w wyniku której suma kwoty przypisanej temu państwu członkowskiemu i ilość gładzicy lub soli przekazanej w ramach wymiany przekracza 5 % udziału Wspólnoty Europejskiej w ogólnych dopuszczalnych połowach, jest objęte systemem zarządzania nakładem połowowym.

9.   Nakład połowowy stosowany przez statki, które łowią przede wszystkim gładzicę lub solę i które pływają pod banderą państwa członkowskiego, którego dotyczą przepisy ust. 7, nie przekracza poziomu przyznanego w roku 2006.

ROZDZIAŁ IV

MONITOROWANIE, INSPEKCJA I NADZÓR

Artykuł 10

Powiadamianie o realizacji nakładów połowowych

1.   Do statków prowadzących połowy w omawianym obszarze stosuje się art. 19b, 19c, 19d, 19e i 19k rozporządzenia (EWG) nr 2847/93. Statki wyposażone w systemy monitorowania zgodnie z art. 5 i 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2244/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającego szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania (4) statków są wyłączone z wymogów dotyczących systemu wywoływania.

2.   Państwa członkowskie mogą wprowadzać w życie alternatywne środki kontroli w celu zapewnienia przestrzegania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, które są tak skuteczne i przejrzyste jak ten obowiązek dotyczący sprawozdawczości. Środki takie są zgłaszane Komisji przed wprowadzeniem ich w życie.

Artykuł 11

Margines tolerancji

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającego szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (5), dozwolony margines tolerancji w szacowaniu ilości, w kilogramach, żywej wagi zarówno gładzicy, jak i soli zatrzymanej na pokładach statków, które przebywały na Morzu Północnym, wynosi 8 % ilości podanej w dzienniku połowowym. W przypadku gdy prawodawstwo wspólnotowe nie przewiduje żadnego współczynnika przeliczeniowego, obowiązuje współczynnik przeliczeniowy przyjęty przez państwo członkowskie, pod którego banderą pływa statek.

2.   Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania w odniesieniu do gatunku organizmu morskiego, jeżeli jego ilość zatrzymana na pokładzie jest mniejsza niż 50 kg.

Artykuł 12

Ważenie wyładunków

Właściwe organy państwa członkowskiego gwarantują, że przed sprzedażą wszystkie ilości złowionej na Morzu Północnym soli przekraczające 300 kg i gładzicy przekraczające 500 kg są ważone z wykorzystaniem wag, których dokładność została poświadczona.

Artykuł 13

Uprzednie zgłoszenie

Kapitan wspólnotowego statku rybackiego, który przebywał na Morzu Północnym i który pragnie wyładować jakąkolwiek ilość gładzicy lub soli w porcie lub miejscu wyładunku w państwie trzecim, przekazuje właściwym organom państwa członkowskiego, pod którego banderą pływa statek, przynajmniej 24 godziny przed wyładunkiem w państwie trzecim, następujące informacje:

a)	nazwę portu lub miejsca wyładunku;

b)	szacunkowy czas przybycia do portu lub miejsca wyładunku;

c)	liczbę kilogramów żywej wagi wszystkich gatunków przechowywanych na statku w ilości ponad 50 kg.

Powiadomienia może również dokonać przedstawiciel kapitana statku rybackiego.

Artykuł 14

Oddzielne składowanie gładzicy i soli

1.   Zabrania się przechowywania na wspólnotowym statku rybackim w jakimkolwiek pojedynczym pojemniku jakiejkolwiek ilości gładzicy lub jakiejkolwiek ilości soli zmieszanej z innymi gatunkami organizmów morskich.

2.   Kapitanowie wspólnotowych statków rybackich dostarczają kontrolerom państw członkowskich pomocy w zakresie niezbędnym do porównania przez nich ilości gładzicy i soli zadeklarowanej w dzienniku połowowym i ilości złowionej gładzicy i soli przechowywanej na statku.

Artykuł 15

Transport gładzicy i soli

1.   Właściwe organy państwa członkowskiego mogą zażądać, by każda ilość gładzicy przekraczająca 500 kg lub każda ilość soli przekraczająca 300 kg, złowiona w obszarze geograficznym, o którym mowa w art. 1 ust. 2, i wyładowana po raz pierwszy w danym państwie członkowskim została przed przetransportowaniem z portu pierwszego wyładunku w inne miejsce zważona z wykorzystaniem wag, których dokładność została poświadczona.

2.   Na zasadzie odstępstwa od art. 13 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, do ładunku gładzicy przekraczającego 500 kg i ładunku soli przekraczającego 300 kg, transportowanego do miejsca innego niż miejsce wyładunku, dołączana jest deklaracja określona w art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia. Wyjątek przewidziany w art. 13 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 nie ma zastosowania.

Artykuł 16

Zakaz przeładunku soli i gładzicy

Wspólnotowy statek rybacki przebywający na Morzu Północnym nie dokonuje przeładunku żadnych ilości gładzicy ani soli na żaden inny statek.

ROZDZIAŁ V

DALSZE DZIAŁANIA

Artykuł 17

Ocena środków zarządzania

1.   Komisja, na podstawie informacji otrzymywanych od STECF, ocenia w drugim oraz w każdym następnym roku obowiązywania niniejszego rozporządzenia wpływ środków zarządzania na omawiane stada oraz na ich połowy.

2.   Komisja zwraca się do STECF o wydanie naukowej opinii na temat postępu dokonanego w kierunku osiągnięcia celów planu wieloletniego w trzecim roku stosowania niniejszego rozporządzenia oraz co trzy lata w okresie stosowania niniejszego rozporządzenia. W stosownych przypadkach Komisja proponuje odpowiednie środki, natomiast Rada większością kwalifikowaną podejmuje decyzję w sprawie środków alternatywnych służących osiągnięciu celów, o których mowa w art. 3 i 4.

Artykuł 18

Szczególne okoliczności

W przypadku gdy STECF stwierdzi, że stado tarłowe gładzicy albo soli lub oba stada wykazują zmniejszoną zdolność reprodukcyjną, Rada, na podstawie wniosku Komisji, podejmuje większością kwalifikowaną decyzję w sprawie ogólnego dopuszczalnego połowu (TAC) gładzicy niższego niż TAC przewidziany w art. 7, ogólnego dopuszczalnego połowu (TAC) soli niższego niż TAC przewidziany w art. 8 oraz poziomów nakładu połowowego niższych niż przewidziane w art. 9.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 19

Pomoc z Europejskiego Funduszu Rybackiego

1.   Na początkowym etapie przewidzianym w art. 3 niniejszego rozporządzenia plan wieloletni jest uznawany za plan odbudowy w rozumieniu art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz do celów art. 21 lit. a) ppkt i) rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (6).

2.   Na drugim etapie przewidzianym w art. 4 niniejszego rozporządzenia plan wieloletni jest uznawany za plan zarządzania w rozumieniu art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz do celów art. 21 lit. a) ppkt iv) rozporządzenia (WE) nr 1198/2006.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Opinia Parlamentu Europejskiego dostarczona dnia 28 września 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

(3)  Dz.U. L 261 z 20.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1967/2006 (Dz.U. L 409 z 30.12.2006, str. 11).

(4)  Dz.U. L 333 z 20.12.2003, str. 17.

(5)  Dz.U. L 276 z 10.10.1983, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1804/2005 (Dz.U. L 290 z 4.11.2005, str. 10).

(6)  Dz.U. L 223 z 15.8.2006, str. 1.

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/7

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 677/2007

z dnia 18 czerwca 2007 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 19 czerwca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 386/2005 (Dz.U. L 62 z 9.3.2005, str. 3).

---

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/9

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 678/2007

z dnia 18 czerwca 2007 r.

otwierające przetarg na przyznanie pozwoleń na wywóz w systemie A3 w sektorze owoców i warzyw (pomidory, pomarańcze, cytryny, winogrona stołowe, jabłka i brzoskwinie)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 35 ust. 3 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1961/2001 (2) ustanowiło zasady stosowania refundacji wywozowych w sektorze owoców i warzyw.

(2)	W myśl art. 35 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, w zakresie niezbędnym dla umożliwienia znaczącego gospodarczo wywozu, produkty wywożone przez Wspólnotę mogą podlegać refundacji wywozowej, uwzględniając granice wynikające z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(3)

Zgodnie z art. 35 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 należy dbać, aby przepływy handlowe wywołane wcześniej przez system refundacji nie zostały zakłócone. Z tego powodu i ze względu na sezonowość wywozów owoców i warzyw należy ustalić ilości przewidziane na każdy produkt, na podstawie nomenklatury produktów rolnych dla refundacji wywozowych ustanowionych rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 3846/87 (3). Ilości te powinny zostać podzielone z uwzględnieniem stopnia, w jakim rozpatrywane produkty są łatwo psujące się.

(4)

W myśl postanowień art. 35 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 przy ustalaniu refundacji uwzględnia się istniejącą sytuację lub tendencje w odniesieniu do cen i dostępności owoców i warzyw na rynku Wspólnoty oraz do cen stosowanych w handlu międzynarodowym. Należy również uwzględnić koszty wprowadzania do obrotu i koszty transportu oraz gospodarcze aspekty proponowanego wywozu.

(5)	Zgodnie z art. 35 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 ceny rynkowe Wspólnoty są ustalane z uwzględnieniem cen, które są najbardziej korzystne z punktu widzenia wywozu.

(6)	Sytuacja na rynkach światowych lub specyficzne wymogi niektórych rynków mogą wymóc konieczność zróżnicowania refundacji dla określonego produktu, w zależności od jego miejsca przeznaczenia.

(7)	Pomidory, pomarańcze, cytryny, winogrona stołowe, jabłka i brzoskwinie klasy ekstra, I i II według wspólnych norm jakości mogą obecnie podlegać znaczącym gospodarczo wywozom.

(8)	Aby umożliwić jak najbardziej efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów i uwzględniając strukturę wywozów ze Wspólnoty, należy postępować drogą przetargu i ustalić indykatywną wysokość refundacji oraz ilości przewidziane dla rozpatrywanego okresu.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1.   Ogłasza się przetarg na przyznanie pozwoleń na wywóz w systemie A3. Produkty objęte procedurą przetargową, okres składania ofert, indykatywne stawki refundacji i przewidziane ilości ustalone są w załączniku.

2.   Pozwolenia wydane z tytułu pomocy żywnościowej, określone w art. 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 (4), nie są wliczane do kwalifikujących się ilości, określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

3.   Bez uszczerbku dla stosowania postanowień art. 5 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1961/2001, pozwolenia rodzaju A3 zachowują ważność przez 4 miesiące.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 2 lipca 2007 r.

---

(1)  Dz.U. L 297 z 21.11.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 47/2003 (Dz.U. L 7 z 11.1.2003, str. 64).

(2)  Dz.U. L 268 z 9.10.2001, str. 8. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 548/2007 (Dz.U. L 130 z 22.5.2007, str. 3).

(3)  Dz.U. L 366 z 24.12.1987, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 532/2007 (Dz.U. L 125 z 15.5.2007, str. 7).

(4)  Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1.

---

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/12

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 679/2007

z dnia 18 czerwca 2007 r.

ustalające kwotę pomocy w odniesieniu do brzoskwiń przeznaczonych do przetworzenia na rok gospodarczy 2007/2008

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Traktat o przystąpieniu Bułgarii i Rumunii,

uwzględniając Akt przystąpienia Bułgarii i Rumunii, w szczególności jego art. 41,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków przetworów owocowych i warzywnych (1), w szczególności jego art. 6 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 3 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1535/2003 z dnia 29 sierpnia 2003 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w zakresie systemu pomocy dla przetworów owocowych i warzywnych (2) stanowi, że Komisja publikuje do dnia 31 maja kwotę pomocy mającą zastosowanie do brzoskwiń przeznaczonych do przetworzenia.

(2)

W przypadku państw członkowskich Wspólnoty w składzie z dnia 31 grudnia 2006 r. kontrolę przestrzegania progów wspólnotowych i krajowych dotyczących przetwarzania brzoskwiń, określonych w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2201/96, przeprowadza się na podstawie ilości objętych pomocą w okresie trzech ostatnich lat gospodarczych, dla których dostępne są ostateczne dane dotyczące tych państw członkowskich.

(3)

Średnia ilość brzoskwiń przetworzonych w ciągu ostatnich trzech lat gospodarczych w ramach systemu pomocy jest niższa niż próg wspólnotowy. Dlatego też wysokość pomocy stosowanej w roku gospodarczym 2007/2008 w każdym państwie członkowskim musi być równa wysokości ustalonej w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96.

(4)

Mechanizm obliczania przestrzegania krajowych progów przewidziany w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2201/96 nie ma natychmiastowego zastosowania do Bułgarii i Rumunii. Dlatego należy ustanowić środki przejściowe w celu jego stosowania. W odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008, dla którego nie ma dostępnych danych do oceny przestrzegania krajowych i wspólnotowych progów przetwarzania brzoskwiń i w celach zapobiegawczych, należy przewidzieć wstępne ograniczenie pomocy, która zostanie zwrócona, jeżeli na koniec wymienionego roku gospodarczego progi nie zostaną przekroczone.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Przetworów Owocowych i Warzywnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1.   W roku gospodarczym 2007/2008 kwota pomocy w odniesieniu do brzoskwiń na mocy art. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96 wynosi 47,70 euro za tonę w przypadku państw członkowskich Wspólnoty w składzie z dnia 31 grudnia 2006 r.

2.   W przypadku Bułgarii i Rumunii kwota pomocy w odniesieniu do brzoskwiń na mocy art. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96 wynosi 35,78 euro za tonę.

Artykuł 2

1.   Jeżeli próg wspólnotowy nie zostanie przekroczony podczas obliczania jego przestrzegania w roku gospodarczym 2007/2008, dodatkowa kwota równa 25 % pomocy ustanowionej w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96 zostanie wypłacona Bułgarii i Rumunii po roku gospodarczym 2007/2008.

2.   W przypadku przekroczenia progu wspólnotowego, jeżeli w Bułgarii i Rumunii nie został on przekroczony lub został przekroczony o nie więcej niż 25 %, po roku gospodarczym 2007/2008 w tych państwach członkowskich wypłaca się dodatkową kwotę.

Na podstawie rzeczywistego przekroczenia określonego progu krajowego ustala się dodatkową kwotę, o której mowa w akapicie pierwszym, równą maksymalnie 25 % pomocy ustalonej w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2201/96.

3.   W celu oceny przestrzegania krajowych progów przetwarzania i jedynie w przypadku Bułgarii i Rumunii, w odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008 obliczenia dokonuje się na podstawie ilości, które zostały rzeczywiście objęte pomocą w trakcie roku gospodarczego 2007/2008.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 297 z 21.11.1996, str. 29. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 386/2004 (Dz.U. L 64 z 2.3.2004, str. 25).

(2)  Dz.U. L 218 z 30.8.2003, str. 14. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1663/2005 (Dz.U. L 267 z 12.10.2005, str. 22).

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/14

---

DYREKTYWA KOMISJI 2007/35/WE

z dnia 18 czerwca 2007 r.

zmieniająca, w celu dostosowania do postępu technicznego, dyrektywę Rady 76/756/EWG dotyczącą instalacji urządzeń oświetleniowych oraz sygnalizacji świetlnej na pojazdach silnikowych i ich przyczepach

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep (1), w szczególności jej art. 13 ust. 2 tiret drugie,

uwzględniając dyrektywę Rady 76/756/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do instalacji urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej na pojazdach silnikowych i ich przyczepach (2), w szczególności jej art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa 76/756/EWG jest jedną ze szczegółowych dyrektyw w zakresie procedury homologacji typu WE ustanowionej w dyrektywie 70/156/EWG. Przepisy dyrektywy 70/156/EWG odnoszące się do układów, części i oddzielnych zespołów technicznych w pojazdach stosuje się zatem do dyrektywy 76/756/EWG.

(2)	W celu zwiększenia bezpieczeństwa drogowego poprzez poprawę widoczności dużych ciężarówek i ich przyczep należy uwzględnić w dyrektywie 76/756/EWG obowiązek odpowiedniego tylnego oznakowania odblaskowego na tych pojazdach.

(3)

W celu uwzględnienia dalszych zmian w regulaminie nr 48 EKG ONZ (3), nad którymi Wspólnota już głosowała, właściwe jest dostosowanie dyrektywy 76/756/EWG do postępu technicznego poprzez dostosowanie jej do wymogów technicznych wspomnianego regulaminu EKG ONZ. Do celów przejrzystości należy zastąpić załącznik II do dyrektywy 76/756/EWG.

(4)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 76/756/EWG.

(5)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Załącznik II do dyrektywy 76/756/EWG zastępuje się załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Ze skutkiem od dnia 10 lipca 2011 r., jeżeli wymogi określone dyrektywą 76/756/EWG, zmienioną niniejszą dyrektywą, nie zostaną spełnione, państwo członkowskie uznaje świadectwo zgodności dołączone do nowych pojazdów zgodnie z przepisami dyrektywy 70/156/EWG za nieważne w rozumieniu art. 7 ust. 1 tej dyrektywy z przyczyn odnoszących się do urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej.

Artykuł 3

1.   Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej przed dniem 9 lipca 2008 r. ustawy, rozporządzenia i przepisy administracyjne niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst powyżej wspomnianych przepisów i tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 10 lipca 2008 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Państwa członkowskie ustalają sposób dokonania takiego odesłania.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/96/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 81).

(2)  Dz.U. L 262 z 27.9.1976, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 97/28/WE (Dz.U. L 171 z 30.6.1997, str. 1).

(3)  Dz.U. L 137 z 30.5.2007, str. 1.

---

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/17

---

DECYZJA RADY

z dnia 11 czerwca 2007 r.

w sprawie mianowania członka zarządu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności

(2007/420/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (1), w szczególności jego art. 25 ust. 1,

uwzględniając listę kandydatów przedłożoną Radzie przez Komisję Wspólnot Europejskich,

uwzględniając opinię wyrażoną przez Parlament Europejski,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Nieodzowne jest zapewnienie niezależności, wysokich standardów naukowych, przejrzystości i sprawności działania Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”). Niezbędna jest również współpraca z państwami członkowskimi.

(2)	W związku z rezygnacją zwolniło się stanowisko powołanego do dnia 30 czerwca 2008 r. członka zarządu Urzędu.

(3)

Z myślą o mianowaniu nowego członka zarządu dokonano analizy przedłożonych kandydatur na podstawie dokumentacji dostarczonej przez Komisję oraz z uwzględnieniem opinii Parlamentu Europejskiego w celu zapewnienia najwyższych standardów kompetencji, szerokiego zakresu wymaganej wiedzy specjalistycznej, na przykład w zakresie zarządzania i administracji publicznej, oraz możliwie najszerszej pod względem geograficznym reprezentacji w obrębie Unii,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Pan Milan POGAČNIK zostaje mianowany członkiem zarządu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności na okres od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 575/2006 (Dz.U. L 100 z 8.4.2006, str. 3).

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/18

---

DECYZJA KOMISJI

z dnia 14 czerwca 2007 r.

uchylająca decyzję 96/587/WE w sprawie publikacji wykazu uznanych organizacji, które zostały notyfikowane przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą Rady 94/57/WE

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 2379)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/421/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 94/57/WE z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich (1), w szczególności jej art. 4 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W decyzji Komisji 96/587/WE (2) wymieniono organizacje uznane przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 94/57/WE.

(2)	Zgodnie z art. 4 ust. 5 dyrektywy 94/57/WE organizacje, które dnia 22 stycznia 2002 r. są już uznane na podstawie powołanej dyrektywy, są nadal uznawane.

(3)	Decyzją Komisji 2005/623/WE (3) przedłużono ograniczone uznanie dla Hellenic Register of Shipping na okres trzech lat ze skutkami dla Grecji i Cypru.

(4)	Decyzją Komisji 2006/382/WE (4) przedłużono ograniczone uznanie dla Hellenic Register of Shipping ze skutkami dla Malty.

(5)	Decyzją Komisji 2006/660/WE (5) przyznano Polskiemu Rejestrowi Statków ograniczone uznanie Wspólnoty na okres trzech lat ze skutkami dla Republiki Czeskiej, Cypru, Litwy, Malty, Polski oraz Słowacji.

(6)	Decyzja 96/587/WE, obecnie nieaktualna, powinna zatem zostać uchylona, podczas gdy zaktualizowany wykaz organizacji uznanych zgodnie z dyrektywą 94/57/WE powinien być regularnie publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Decyzja 96/587/WE traci moc.

Artykuł 2

Dyrektor Generalny ds. Energii i Transportu publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej do dnia 1 lipca każdego roku zaktualizowany wykaz organizacji uznanych zgodnie z dyrektywą 94/57/WE.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 319 z 12.12.1994, str. 20. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 324 z 29.11.2002, str. 53).

(2)  Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 43. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2002/221/WE (Dz.U. L 73 z 15.3.2002, str. 30).

(3)  Dz.U. L 219 z 24.8.2005, str. 43.

(4)  Dz.U. L 151 z 6.6.2006, str. 31.

(5)  Dz.U. L 272 z 3.10.2006, str. 17.

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/19

---

DECYZJA KOMISJI

z dnia 18 czerwca 2007 r.

zmieniająca decyzję 92/452/EWG w odniesieniu do niektórych zespołów pobierania i produkcji zarodków w Argentynie, Australii i Stanach Zjednoczonych Ameryki

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 2498)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/422/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/556/EWG z dnia 25 września 1989 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich zarodków bydła domowego (1), w szczególności jej art. 8 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja Komisji 92/452/EWG z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiająca wykazy zespołów pobierania zarodków i zespołów produkcji zarodków zatwierdzonych w państwach trzecich do wywozu do Wspólnoty zarodków bydlęcych (2) stanowi, że państwa członkowskie mogą sprowadzać zarodki z państw trzecich tylko w przypadku gdy zostały one pobrane, przetworzone i przechowane przez zespoły pobierania zarodków wymienione w tej decyzji.

(2)	Argentyna i Stany Zjednoczone Ameryki zwróciły się z wnioskiem o wprowadzenie zmian w tych wykazach w pozycjach dotyczących tych państw w odniesieniu do niektórych zespołów pobierania i produkcji zarodków.

(3)	Argentyna i Stany Zjednoczone Ameryki przedstawiły gwarancje w zakresie przestrzegania odpowiednich zasad określonych w dyrektywie 89/556/EWG, a służby weterynaryjne tych państw oficjalnie zatwierdziły odnośne zespoły pobierania i produkcji zarodków przeznaczonych do wywozu do Wspólnoty.

(4)	Australia natomiast zwróciła się z prośbą o usunięcie z wykazów określonych pozycji dotyczących tego państwa.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 92/452/EWG.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku do decyzji 92/452/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszą decyzję stosuje się od trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja jest skierowana do państw członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 302 z 19.10.1989, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2006/60/WE (Dz.U. L 31 z 3.2.2006, str. 24).

(2)  Dz.U. L 250 z 29.8.1992, str. 40. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2007/237/WE (Dz.U. L 103 z 20.4.2007, str. 49).

---

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/23

---

DECYZJA RADY 2007/423/WPZiB

z dnia 18 czerwca 2007 r.

wprowadzająca w życie wspólne stanowisko 2004/293/WPZiB odnawiające środki wspierające skuteczne wykonanie mandatu Międzynarodowego Trybunału Karnego dla byłej Jugosławii (MTKJ)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2004/293/WPZiB (1), w szczególności jego art. 2, w związku z art. 23 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

We wspólnym stanowisku 2004/293/WPZiB Rada przyjęła środki w celu uniemożliwiania wjazdu na terytoria państw członkowskich lub tranzytu przez te terytoria osobom zaangażowanym w działania ułatwiające osobom przebywającym na wolności dalsze unikanie odpowiedzialności za zbrodnie, o które oskarżył je Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii (MTKJ), lub działającym w jakikolwiek inny sposób mogący utrudniać MTKJ skuteczne wykonywanie mandatu.

(2)	W związku z umieszczeniem Ante Gotoviny w areszcie MTKJ nazwiska niektórych osób, o których mowa w art. 2 wspólnego stanowiska i związanych z Ante Gotoviną, powinny zostać usunięte z listy. Konieczna jest także aktualizacja danych osób pozostających na liście.

(3)

Ponadto należy na niej umieścić nazwiska innych osób zaangażowanych w działania ułatwiające osobom przebywającym na wolności dalsze unikanie odpowiedzialności za zbrodnie, o które oskarżył je Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii (MTKJ), lub działających w jakikolwiek inny sposób mogący utrudniać MTKJ skuteczne wykonywanie mandatu.

(4)	Lista znajdująca się w załączniku do wspólnego stanowiska 2004/293/WPZiB powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Listę osób w załączniku do wspólnego stanowiska 2004/293/WPZiB zastępuje się listą osób stanowiącą załącznik do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 94 z 31.3.2004, str. 65. Wspólne stanowisko ostatnio zmienione wspólnym stanowiskiem 2007/150/WPZiB (Dz.U. L 66 z 6.3.2007, str. 21).

---

---

19.6.2007

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/s3

---

INFORMACJA DLA CZYTELNIKÓW

W związku z sytuacją zaistniałą wskutek rozszerzenia, niektóre wydania Dziennika Urzędowego z dnia 27, 29 i 30 grudnia 2006 r. zostały opublikowane w sposób uproszczony w ówczesnych językach urzędowych.

Postanowiono ponownie opublikować akty, które ukazały się w tych Dziennikach Urzędowych, jako sprostowania, w układzie tradycyjnym dla Dziennika Urzędowego.

Z tego powodu Dzienniki Urzędowe zawierające jedynie te sprostowania zostały opublikowane w wersjach językowych obowiązujących przed rozszerzeniem. Przekłady aktów na języki nowych krajów członkowskich ukażą się w wydaniu specjalnym Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, zawierającym teksty instytucji oraz Europejskiego Banku Centralnego przyjęte przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Poniżej podana została lista Dzienników Urzędowych wydanych dnia 27, 29 i 30 grudnia 2006 r. i odpowiadających im sprostowań.

Dziennik Urzędowy z dnia 27 grudnia 2006 r.	Poprawiony Dziennik Urzędowy (2007)
L 370	L 30
L 371	L 45
L 373	L 121
L 375	L 70

Dziennik Urzędowy z dnia 29 grudnia 2006 r.	Poprawiony Dziennik Urzędowy (2007)
L 387	L 34

Dziennik Urzędowy z dnia 30 grudnia 2006 r.	Poprawiony Dziennik Urzędowy (2007)
L 396	L 136
L 400	L 54
L 405	L 29
L 407	L 44
L 408	L 47
L 409	L 36
L 410	L 40
L 411	L 27
L 413	L 50

---