14.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

14.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/3

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury Scalonej załączonej do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towarów, określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 ustanowiło Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, całkowicie lub częściowo opartej na Nomenklaturze Scalonej, bądź takiej, która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która jest ustanowiona przez specyficzne postanowienia wspólnotowe w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towary opisane w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku powinny być klasyfikowane do kodów CN wskazanych w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Właściwe jest zapewnienie, że z zastrzeżeniem środków obowiązujących we Wspólnocie dotyczących systemu podwójnej kontroli oraz uprzedniego i retrospektywnego nadzoru importu wyrobów tekstylnych do Wspólnoty, wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze Scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres 60 dni, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

14.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/6

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury Scalonej, załączonej do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towarów, określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 ustaliło Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, całkowicie lub częściowo opartej na Nomenklaturze Scalonej, bądź takiej, która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która jest ustanowiona przez specyficzne postanowienia wspólnotowe, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej Ogólnych reguł, towary opisane w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku do niniejszego rozporządzenia, powinny być klasyfikowane do kodów CN wskazanych w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3.

(4)

Właściwe jest zapewnienie, że wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie klasyfikacji towarów w Nomenklaturze Scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

14.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/9

(1)

Dyrektywa 2004/49/WE w sprawie bezpieczeństwa kolei wspólnotowych określa przepisy dotyczące certyfikatów bezpieczeństwa dla przedsiębiorstw kolejowych. Artykuł 10 dyrektywy stanowi, że aby uzyskać dostęp do infrastruktury kolejowej, przedsiębiorstwo kolejowe musi posiadać certyfikat bezpieczeństwa. Certyfikat bezpieczeństwa potwierdza, że w celu kontroli zagrożeń i zapewnienia bezpieczeństwa wykonywania przewozów na sieci przedsiębiorstwo kolejowe utworzyło system zarządzania bezpieczeństwem i jest w stanie spełnić wymagania określone w specyfikacjach technicznych interoperacyjności (TSI), przyjętych na mocy dyrektywy Rady 96/48/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości (3), dyrektywy 2001/16/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnych (4) oraz innych przepisów wspólnotowych, a także w prawie krajowym.

(2)

Państwa członkowskie powinny udzielić wszelkiej pomocy wnioskodawcom chcącym wejść na rynek jako przedsiębiorstwa kolejowe, w szczególności powinny udostępnić wszelkie informacje oraz bezzwłocznie rozpatrywać wnioski dotyczące certyfikatów bezpieczeństwa. Dla przedsiębiorstw kolejowych obsługujących trasy międzynarodowe istotne znaczenie ma, aby procedury certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa były podobne w poszczególnych państwach członkowskich; w związku z tym wspólne części certyfikatu bezpieczeństwa powinny zostać ujednolicone w postaci wspólnego wzoru. W tym celu art. 15 dyrektywy 2004/49/WE określa zasady ujednolicenia certyfikatów bezpieczeństwa. Artykuł 7 rozporządzenia (WE) nr 881/2004 stanowi, że Agencja przygotuje i zaleci jednolity wzór certyfikatów bezpieczeństwa, łącznie z wersją elektroniczną, oraz jednolity wzór wniosków o wydanie certyfikatu bezpieczeństwa, z wykazem istotnych informacji wymaganych dla wydania certyfikatu.

(3)

Zgodnie z art. 33 dyrektywy 2004/49/WE państwa członkowskie wprowadzą w życie jej przepisy do dnia 30 kwietnia 2006 r. Zatem od tego dnia certyfikaty bezpieczeństwa wydaje się zgodnie z przepisami dyrektywy 2004/49/WE. Tym samym konieczne jest podjęcie szybkich działań mających na celu ujednolicenie procedur certyfikacji w zakresie bezpieczeństwa, tak aby państwa członkowskie mogły jak najszybciej stosować ujednolicone procedury.

(4)

Artykuł 10 dyrektywy 2004/49/WE stanowi, że certyfikat bezpieczeństwa składa się z dwóch części: jedna część potwierdza akceptację przyjętego przez przedsiębiorstwo kolejowe systemu zarządzania bezpieczeństwem i będzie uznawana w całej Wspólnocie (część A), natomiast druga potwierdza akceptację regulacji przyjętych w celu spełnienia krajowych wymagań w zakresie bezpiecznego wykonywania przewozów na danej sieci (część B). Ujednolicony wniosek o wydanie certyfikatu bezpieczeństwa i instrukcja jego wypełniania zawarte w niniejszym rozporządzeniu stanowią wytyczne dla przedsiębiorstw kolejowych oraz krajowych organów ds. bezpieczeństwa w zakresie niezbędnej zawartości każdej części wniosku o wydanie certyfikatu bezpieczeństwa.

(5)

Zgodnie z art. 10 ust. 6 dyrektywy 2004/49/WE krajowy organ ds. bezpieczeństwa informuje Agencję o certyfikatach bezpieczeństwa wydanych na podstawie art. 10 ust. 2 lit. a) powyższej dyrektywy (część A certyfikatu). Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 881/2004 Agencja prowadzi powszechnie dostępną bazę danych wszystkich certyfikatów bezpieczeństwa wydanych na podstawie art. 10 dyrektywy 2004/49/WE. Powyższe zobowiązuje Agencję do publikowania zarówno części A, jak i części B certyfikatów. W związku z tym, zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 881/2004 państwa członkowskie informują Agencję o częściach B certyfikatów bezpieczeństwa wydanych na mocy art. 10 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2004/49/WE, jak również o częściach A certyfikatów.

(6)

Krajowy organ ds. bezpieczeństwa może informować Agencję o wydaniu, przedłużeniu, zmianie lub unieważnieniu certyfikatów bezpieczeństwa na trzy sposoby: z wykorzystaniem aplikacji internetowej Agencji, przesyłając plik elektroniczny zawierający certyfikat bezpieczeństwa lub przekazując kopię certyfikatu bezpieczeństwa. Zaleca się krajowym organom ds. bezpieczeństwa korzystanie z formularza elektronicznego znajdującego się na stronie internetowej Agencji lub pobieranie udostępnionych tam plików albo dokumentów wzorcowych, co ułatwi stosowanie standardowego formatu i stanowi gwarancję korzystania z najnowszej wersji wzorów. Bardzo zaleca się korzystanie z internetowej wersji elektronicznej, gdyż w ten sposób można zapisać dokument bezpośrednio w bazie danych Agencji. Przesyłanie elektronicznych plików zalecane jest także ze względu na to, że Agencja może zapisać taki dokument jako plik o określonej strukturze, który można bezpośrednio przesłać do bezpiecznej bazy danych Agencji.

(7)

Każdy certyfikat bezpieczeństwa wydany przez państwo członkowskie otrzymuje niepowtarzalny numer; numer ten ułatwia także rejestrację certyfikatu bezpieczeństwa w ogólnodostępnej bazie danych utworzonej przez Agencję.

(8)

W celu uniknięcia niepotrzebnych obciążeń finansowych i administracyjnych konieczne jest doprecyzowanie, że przedsiębiorstwa kolejowe, które otrzymały certyfikat bezpieczeństwa zgodnie z dyrektywą 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz certyfikację w zakresie bezpieczeństwa (5), nie muszą występować o wydanie nowego certyfikatu bezpieczeństwa do dnia 1 stycznia 2011 r. Aktualne certyfikaty bezpieczeństwa zachowują ważność tak długo, jak długo przedsiębiorstwo kolejowe spełnia warunki ich wydania; kiedy tylko jeden z warunków nie jest spełniony (na przykład wygaśnięcie lub zmiana zakresu geograficznego), należy wystąpić o nowy certyfikat. Powyższe nie wyklucza możliwości ubiegania się przez przedsiębiorstwo kolejowe, posiadające już certyfikat wydany na podstawie dyrektywy 2001/14/WE, o certyfikat w nowym, ujednoliconym formacie. Na kwestię tę zwrócono uwagę Komisji w kontekście art. 28 ust. 1 dyrektywy 2004/49/WE.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 21 dyrektywy 96/48/WE,

14.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/25

(1)

Artykuły 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 936/97 określają warunki składania wniosków i wydawania pozwoleń na przywóz mięsa wyszczególnionego w art. 2 lit. f) tego rozporządzenia.

(2)

Artykuł 2 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 936/97 ustala na 11 500 ton ilość wysokiej jakości świeżej, chłodzonej i mrożonej wołowiny, odpowiadającej określeniu podanemu w tym samym postanowieniu, która może być importowana na warunkach specjalnych w okresie od 1 lipca 2006 r. do 30 czerwca 2007 r.

(3)

Należy przypomnieć, że z pozwoleń, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, można korzystać przez cały okres ich ważności jedynie w takim zakresie, na jaki pozwalają przepisy weterynaryjne,

14.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/26

(1)

Na mocy dyrektywy 2003/99/WE państwa członkowskie zapewniają, że monitorowanie dostarcza porównywalnych danych na temat występowania oporności odzwierzęcych czynników chorobotwórczych na środki przeciwdrobnoustrojowe oraz, w zakresie w jakim stanowią one zagrożenie dla zdrowia publicznego, innych czynników.

(2)

Podczas warsztatów FAO/OIE/WHO z 2003 r. poświęconych ocenie naukowej stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych nie u ludzi oraz oporności przeciwdrobnoustrojowej stwierdzono, że istnieją niezbite dowody na negatywne konsekwencje dla zdrowia ludzkiego wynikające z opornych organizmów powstałych na wskutek stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych nie u ludzi: nasilone występowanie infekcji, zwiększona liczba niepowodzeń w przeprowadzanym leczeniu (w niektórych przypadkach – zgon) oraz większy stopień ciężkości objawów klinicznych, jak to zostało udowodnione np. w przypadku infekcji ludzi salmonellą oporną na fluorochinolon. Zostało udowodnione, że ilość i sposób stosowania środków przeciwdrobnoustrojowych nie u ludzi ma wpływ na występowanie opornych bakterii u zwierząt oraz w żywności, a w związku z tym na narażenie ludzi na takie oporne bakterie (wspólne warsztaty eksperckie FAO/OIE/WHO, 2003 r.). Jednak należy zauważyć, że najwięcej problemów w medycynie związanych z opornością jest spowodowanych stosowaniem przez ludzi oraz przedawkowywaniem środków przeciwdrobnoustrojowych w celu terapii i profilaktyki (Parlament Europejski, październik 2006 r.).

(3)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) podaje we „Wspólnotowym sprawozdaniu zbiorczym w sprawie tendencji w chorobach odzwierzęcych i ich źródeł, odzwierzęcych czynników chorobotwórczych, oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe oraz ognisk chorobowych przenoszonych przez żywność w Unii Europejskiej w 2005 r. (2)”, że względnie duża proporcja izolatów Campylobacter oraz Salmonella pochodzących od zwierząt i z żywności była oporna na środki przeciwdrobnoustrojowe, powszechnie stosowane w leczeniu chorób u ludzi. Infekcje przenoszone przez żywność, spowodowane tego typu opornymi bakteriami, stwarzają szczególne ryzyko dla ludzi z powodu możliwości niepowodzenia leczenia.

(4)

Panel naukowy ds. zagrożeń biologicznych oraz panel naukowy ds. zdrowia i dobrostanu zwierząt EFSA przyjął opinię na temat „Przeglądu wspólnotowego sprawozdania zbiorczego w sprawie tendencji w chorobach odzwierzęcych, odzwierzęcych czynników chorobotwórczych oraz oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w Unii Europejskiej w 2004 r. (3)” podczas posiedzeń w dniach 7 i 8 września 2006 r. W odniesieniu do testów na oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe w opinii zwrócono uwagę na to, jak ważne jest dostarczanie szczegółowych informacji o Salmonella serowar dla każdego izolatu oraz zharmonizowanie punktów krytycznych stosowanych w ocenie oporności i sprawozdawczości.

(5)

Dnia 20 lutego 2007 r. grupa zadaniowa EFSA ds. zbierania danych na temat chorób odzwierzęcych przyjęła „Sprawozdanie wraz z propozycją zharmonizowanego systemu monitorowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w odniesieniu do Salmonella u ptactwa domowego (Gallus gallus), indyków i świń oraz Campylobacter jejuni i C. coli w odniesieniu do brojlerów” (4). Sprawozdanie zawiera zalecenia w sprawie zharmonizowanego systemu monitorowania oraz zharmonizowanej metodologii w odniesieniu do badania podatności.

(6)

W świetle rosnącego zagrożenia dla zdrowia publicznego wynikającego z oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe oraz dowodów na to, że stosowane antybiotyków ma wpływ na takie zagrożenie, należy zbierać we wszystkich państwach członkowskich porównywalne informacje na temat występowania oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w odzwierzęcych czynnikach chorobotwórczych w drodze wdrożenia art. 7 dyrektywy 2003/99/WE. Wdrożenie to powinno przebiegać w oparciu o propozycję grupy zadaniowej EFSA oraz nie powinno stanowić uszczerbku dla przyszłych zasad wdrożenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

14.6.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/30

(1)

Podczas przeglądu wynagrodzeń urzędników Europolu zarząd wziął pod uwagę zarówno zmiany kosztów utrzymania w Niderlandach, jak i zmiany w wysokości wynagrodzeń w służbie publicznej państw członkowskich.

(2)

Przegląd obejmujący okres od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2006 r. uzasadnia wzrost wynagrodzeń o 1,5 % za okres od dnia 1 lipca 2006 r. do dnia 30 czerwca 2007 r.

(3)

Do Rady, stanowiącej jednomyślnie, należy dostosowanie, na podstawie przeglądu, podstawowych wynagrodzeń i dodatków przysługujących urzędnikom Europolu,

a)

w art. 45 tabela podstawowych miesięcznych wynagrodzeń otrzymuje brzmienie:

b)

w art. 59 ust. 3 kwotę „1 004,36 EUR” zastępuje się kwotą „1 019,43 EUR”;

c)

w art. 59 ust. 3 kwotę „2 008,72 EUR” zastępuje się kwotą „2 038,85 EUR”;

d)

w art. 60 ust. 1 kwotę „267,84 EUR” zastępuje się kwotą „271,86 EUR”;

e)

w art. 2 ust. 1 dodatku 5 kwotę „280,00 EUR” zastępuje się kwotą „284,20 EUR”;

f)

w art. 3 ust. 1 dodatku 5 kwotę „12 174,06 EUR” zastępuje się kwotą „12 356,67 EUR”;

g)

w art. 3 ust. 1 dodatku 5 kwotę „2 739,17 EUR” zastępuje się kwotą „2 780,26 EUR”;

h)

w art. 3 ust. 2 dodatku 5 kwotę „16 434,98 EUR” zastępuje się kwotą „16 681,50 EUR”;

i)

w art. 4 ust. 1 dodatku 5 kwotę „1 217,41 EUR” zastępuje się kwotą „1 235,67 EUR”;

j)

w art. 4 ust. 1 dodatku 5 kwotę „913,07 EUR” zastępuje się kwotą „926,77 EUR”;

k)

w art. 4 ust. 1 dodatku 5 kwotę „608,70 EUR” zastępuje się kwotą „617,83 EUR”;

l)

w art. 4 ust. 1 dodatku 5 kwotę „486,96 EUR” zastępuje się kwotą „494,26 EUR”;

m)

w art. 5 ust. 3 dodatku 5 kwotę „1 718,01 EUR” zastępuje się kwotą „1 743,78 EUR”;

n)

w art. 5 ust. 3 dodatku 5 kwotę „2 290,68 EUR” zastępuje się kwotą „2 325,04 EUR”;

o)

w art. 5 ust. 3 dodatku 5 kwotę „2 863,34 EUR” zastępuje się kwotą „2 906,29 EUR”.