1.   Podstawowym i nadrzędnym celem współpracy na podstawie niniejszego rozporządzenia jest likwidacja ubóstwa w krajach i regionach partnerskich w kontekście trwałego rozwoju, w tym realizacja milenijnych celów rozwoju.

2.   Współpraca z państwami i regionami AKP w kontekście 10. EFR opiera się na podstawowych zasadach i wartościach określonych w postanowieniach ogólnych umowy o partnerstwie AKP-WE oraz z uwzględnieniem celów rozwoju i strategii współpracy ustanowionych w tytule XX Traktatu.

Wspólne oświadczenie w sprawie polityki rozwojowej z dnia 22 grudnia 2005 r.: „Konsensus europejski” zapewnia ogólne ramy dla kierowania programowaniem i realizowaniem zadań 10. EFR, w tym zasady określone w deklaracji paryskiej dotyczącej skuteczności pomocy z 2005 r.

3.   Deklaracja paryska dotycząca skuteczności pomocy obejmuje zasady odpowiedzialności krajowej, dostosowania, harmonizacji, zarządzania pomocą zorientowanego na wyniki oraz wzajemnej odpowiedzialności obowiązujące zarówno kraje i regiony partnerskie, jak i darczyńców.

Dzięki tym zasadom tworzone są dla krajów i regionów partnerskich warunki, które umożliwiają skuteczne kierowanie politykami i strategiami na rzecz rozwoju oraz doprowadzenie do przyjęcia podejścia opartego na kraju lub regionie i przezeń kierowanego, z uwzględnieniem szeroko zakrojonych konsultacji z zainteresowanymi stronami oraz coraz większego zbliżenia do krajowych lub regionalnych celów i strategii, szczególnie tych na rzecz zmniejszenia ubóstwa. Wymaga to skutecznej koordynacji działań podejmowanych przez darczyńców, opartej na dążeniu do komplementarności, podejściu integracyjnym oraz promowaniu inicjatyw skierowanych do wszystkich darczyńców, dostosowanej do wyników istniejących analiz oraz procedur i instytucji charakterystycznych dla danego kraju lub regionu i na nich opartej.

4.   Bez uszczerbku dla potrzeby zapewnienia ciągłości współpracy podczas przejścia od warunków kryzysowych do sytuacji ustabilizowanej, umożliwiającej rozwój, działania objęte rozporządzeniem (WE) nr 1257/96 i kwalifikujące się do finansowania na jego mocy zasadniczo nie są finansowane na mocy niniejszego rozporządzenia.

1.   Proces programowania dotyczący pomocy dla państw i regionów AKP, którym zarządza Komisja na mocy umowy o partnerstwie AKP-WE, odbywa się zgodnie z art. 1—14 załącznika IV do tej umowy oraz zgodnie z ogólnymi zasadami, o których mowa w art. 1 niniejszego rozporządzenia.

2.   Do celów niniejszego rozporządzenia programowanie oznacza, między innymi:

3.   Programowanie na szczeblu krajowym i regionalnym jest prowadzone w sposób skoordynowany. Do celów niniejszego rozporządzenia koordynacja oznacza, między innymi:

4.   Oprócz krajowych dokumentów strategicznych i regionalnych dokumentów strategicznych przygotowany i rozwinięty zostanie wraz z Komitem Ambasadorów AKP-WE również wewnętrzny dokument strategiczny państw AKP i powiązany z nim wieloletni program orientacyjny w oparciu o kryteria określone dla ram polityki w obrębie AKP zgodne z zasadami komplementarności i zasięgu geograficznego określonymi w art. 12 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE.

5.   W sytuacjach wyjątkowych, o których mowa w art. 3 ust. 4 i art. 4 ust. 5 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE, w których kraje nie mają dostępu do zwykłych, dających się zaprogramować środków lub krajowy urzędnik zatwierdzający nie może wykonywać swoich obowiązków, Wspólnota podejmuje specjalne działania, o których mowa w art. 4 ust. 7 niniejszego rozporządzenia.

6.   Programowanie zostaje opracowane w sposób pozwalający spełnić w jak najszerszym zakresie kryteria oficjalnej pomocy rozwojowej (zwanej dalej „ODA”) ustanowione przez Komitet Pomocy Rozwojowej przy OECD.

7.   Programowanie, w odpowiednich przypadkach, zapewnia europejską widoczność w krajach i regionach partnerskich.

1.   Na początku procesu programowania Komisja, opierając się na kryteriach potrzeb i wyników, o których mowa w art. 3, 9 i 12 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE, określa wieloletni orientacyjny przydział środków dla każdego państwa i regionu AKP oraz dla funduszu wewnętrznego AKP, na którym opiera się proces programowania, w granicach określonych w art. 2 umowy wewnętrznej. Kryteria te są standardowe, obiektywne i przejrzyste.

2.   W przypadku krajowego orientacyjnego przydziału dotacji środki obejmują kwotę dającą się zaprogramować, w tym rezerwę motywacyjną przydzielaną na podstawie kryteriów związanych ze sprawowaniem rządów zgodnie z zasadami sprawowania rządów przyjętymi przez Radę w dniu 16 grudnia 2006 r., oraz środki na pokrycie nieprzewidzianych potrzeb, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. b) załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE.

3.   Komitet EFR, o którym mowa w art. 11, wydaje opinię zgodnie z procedurami zarządzania określonymi w art. 11 ust. 3 dotyczącą metody wykorzystywanej podczas stosowania ogólnych kryteriów przydziału środków przedstawionej przez Komisję.

Skonsolidowane przydziały pomocy krajowej i regionalnej są zgodne z kwotami, o których mowa w art. 2 umowy wewnętrznej. Są one włączane do krajowych i regionalnych dokumentów strategicznych i wieloletnich programów orientacyjnych i przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 11 ust. 3. Środki przeznaczone na specjalne programy wsparcia i działania mające na celu wsparcie, o których mowa w art. 4 ust. 7, również są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 11 ust. 3.

1.   Krajowe i regionalne dokumenty strategiczne przygotowywane są w oparciu o ogólne zasady koordynacji, odpowiedzialności krajowej i skuteczności pomocy, o których mowa w art. 1 i 2, w oparciu o wspólne ramy dotyczące krajowych dokumentów strategicznych i zasady mające na celu wspólne programowanie wieloletnie, przyjęte przez Radę dnia 11 kwietnia 2006 r.

2.   Dokumenty strategiczne mają na celu przedstawienie spójnych ram współpracy między Wspólnotą i zainteresowanym krajem lub regionem partnerskim, zgodnych z ogólnym celem, zakresem i zasadami umowy o partnerstwie AKP-WE. Dokument strategiczny obejmuje nie tylko współpracę w dziedzinie rozwoju finansowaną ze środków EFR, lecz także odzwierciedla wszystkie inne instrumenty wspólnotowe mające wpływ na kraj lub region partnerski, służąc zapewnieniu spójności z innymi obszarami działań zewnętrznych Wspólnoty, w tym, w odpowiednich przypadkach, EBI.

3.   Z wyjątkiem okoliczności, o których mowa w art. 2 ust. 5, wieloletnie programy orientacyjne sporządza się w oparciu o odpowiednie dokumenty strategiczne; są one następnie przedmiotem umowy z zainteresowanym krajem lub regionem. Należy położyć nacisk na wspólną ocenę potrzeb i wyników oraz analizę sektorową, jak również priorytety. W kontekście art. 11 ust. 3 oraz w przypadkach, w których we wspólnym procesie programowania uczestniczy Komisja, wieloletni program orientacyjny, o ile to właściwe, włącza się do dokumentu przygotowanego wraz z innymi uczestniczącymi darczyńcami. Wieloletnie programy orientacyjne obejmują:

Środki mogą być kierowane za pomocą różnych metod, które mogą mieć charakter uzupełniający zgodnie z najlepszym zastosowaniem dla każdego kraju. Wykorzystanie wsparcia budżetowego jest zgodne z kryteriami kwalifikowalności określonymi w art. 61 ust. 2 umowy o partnerstwie AKP-WE.

4.   W dokumentach strategicznych i wieloletnich programach orientacyjnych uwzględnia się środki i programy kwalifikujące się do finansowania z innej edycji EFR lub innego instrumentu wspólnotowego oraz unika się ich powielania. Szczególną uwagę przykłada się do współoddziaływania między strategiami krajowymi, regionalnymi i wewnętrzną strategią wsparcia państw AKP oraz do kwestii spójności w stosunku do instrumentów wspólnotowych, w szczególności rozporządzenia (WE) nr 1905/2006, rozporządzenia (WE) nr 1889/2006, rozporządzenia (WE) nr 1257/96, uwzględniając działania podjęte w ramach rozporządzenia (WE) nr 1717/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiającego Instrument na rzecz Stabilności (13). Wieloletnie strategie dostosowawcze dla krajów objętych protokołem w sprawie cukru, o których mowa w instrumencie współpracy na rzecz rozwoju, włącza się do krajowych dokumentów strategicznych.

5.   Dokument strategiczny, o którym mowa w ust. 4, w tym towarzyszący mu wieloletni program orientacyjny, zostaje przyjęty przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 11 ust. 3. W tym samym czasie, w którym dokumenty strategiczne, o których mowa w ust. 1, są przesyłane państwom członkowskim w komitecie EFR, Komisja przesyła je także Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu w celach informacyjnych, przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu procedury podejmowania decyzji zgodnie z tytułem IV niniejszego rozporządzenia.

6.   Dokumenty strategiczne, włącznie z wieloletnimi programami orientacyjnymi, są następnie przyjmowane za obopólną zgodą przez Komisję i zainteresowane państwo lub region AKP, a po przyjęciu są wiążące dla Wspólnoty i tego państwa lub regionu. Kraje, które nie podpisały dokumentu strategicznego, nadal kwalifikują się do finansowania ze środków na nieprzewidziane potrzeby, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. b) załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE.

7.   Działania, o których mowa w art. 2 ust. 5 niniejszego rozporządzenia, mogą mieć formę specjalnych programów wsparcia zastępujących krajowy dokument strategiczny w przypadkach określonych w art. 4 ust. 5 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE, gdy krajowy urzędnik zatwierdzający w kraju partnerskim nie może spełniać swoich obowiązków lub mogą przyjąć formę działań finansowanych ze środków na pokrycie nieprzewidzianych potrzeb, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. b) załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE, w przypadkach określonych w art. 3 ust. 4 wspomnianego załącznika, gdy kraj partnerski nie ma dostępu do zwykłych, dających się zaprogramować środków, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. a) wspomnianego załącznika. Te specjalne programy wsparcia i działania wspierające finansowane ze środków na pokrycie nieprzewidzianych potrzeb są zgodne z poprzednimi ustępami i uwzględniają specjalne okoliczności, o których mowa w art. 5 ust. 4 lit c) niniejszego rozporządzenia. Przyjmowane są przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 11 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

1.   Dokumenty strategiczne i orientacyjne programy roczne, a także specjalne programy wsparcia i działania wspierające, o których mowa w art. 4 ust. 7 niniejszego rozporządzenia, są poddawane rocznym przeglądom operacyjnym, przeglądom w połowie okresu i przeglądom końcowym oraz, w razie konieczności, przeglądom ad hoc. Przeglądy te są przeprowadzane lokalnie przez Komisję oraz zainteresowany kraj lub region partnerski zgodnie z art. 5 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE i są przygotowywane na podstawie ogólnych zasad koordynacji, odpowiedzialności krajowej i skuteczności pomocy, o których mowa w art. 1 i 2. Dokumenty strategiczne i wieloletnie programy orientacyjne mogą być również poddawane przeglądom ad hoc pomiędzy przeglądami rocznymi, śródokresowymi i końcowymi zgodnie z art. 3 ust. 5 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE.

2.   Przeglądy śródokresowe i końcowe stanowią integralną część procesu programowania. Są okazją do przeprowadzenia oceny dokumentu strategicznego, w tym wieloletnich strategii dostosowawczych dla krajów objętych protokołem w sprawie cukru i wszelkich innych programów finansowanych z instrumentów wspólnotowych, o których mowa w art. 4 ust. 4, a także wieloletniego programu orientacyjnego, w świetle bieżących potrzeb i wyników. Przegląd w miarę możliwości obejmuje ocenę wpływu wspólnotowej współpracy w dziedzinie rozwoju w stosunku do ogólnego celu likwidacji ubóstwa, o którym mowa w art. 1 ust. 1, celów, przydzielonych środków i wskaźników, o których mowa w dokumentach strategicznych, oraz ocenę przestrzegania i propagowania zasad skuteczności pomocy, o których mowa w art. 1 i 2. Po zakończeniu przeglądu w połowie okresu oraz przeglądu końcowego można:

3.   Roczne przeglądy operacyjne przeprowadza się zgodnie z art. 5 ust. 4 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE. W przypadku nowych lub specjalnych potrzeb, określonych w art. 3 ust. 5 i art. 9 ust. 2 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE, wynikających np. z sytuacji pokryzysowej, lub w przypadku wyjątkowych wyników — jeżeli wieloletni przydział orientacyjny został przyznany w całości i istnieje możliwość wykorzystania dodatkowych środków dzięki skutecznej polityce walki z ubóstwem i należytemu zarządzaniu finansami — po zakończeniu rocznego przeglądu operacyjnego można zwiększyć wieloletni przydział orientacyjny.

Ogólne wyniki rocznych przeglądów operacyjnych przedstawia się komitetowi EFR w celu dokonania wymiany poglądów zgodnie z art. 11 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

4.   Przegląd ad hoc można przeprowadzić na wniosek zainteresowanego państwa AKP albo Komisji w przypadku nowych albo szczególnych potrzeb lub wyjątkowych wyników, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, lub w przypadku wyjątkowych okoliczności, o których mowa w art. 72 i 73 umowy o partnerstwie AKP-WE, dotyczących pomocy humanitarnej i nadzwyczajnej. Komisja uwzględnia składane przez państwa członkowskie wnioski o przeprowadzenie przeglądu ad hoc. Uzasadnieniem przeprowadzenia przeglądu ad hoc mogą być nagłe i niespodziewane poważne trudności humanitarne, gospodarcze i społeczne o wyjątkowym charakterze, będące następstwem klęsk żywiołowych, sytuacji kryzysowych spowodowanych przez człowieka, takich jak wojny i inne konflikty, sytuacje pokonfliktowe, zagrożenie demokracji, praworządności, praw człowieka lub podstawowych wolności, lub inne wyjątkowe okoliczności zaistniałe w kraju lub regionie, których skutki są porównywalne.

5.   W przypadku nowych potrzeb zdefiniowanych we wspólnej deklaracji VI zawierającej odniesienia do art. 12 ust. 2 załącznika IV do umowy o partnerstwie AKP-WE odnośnie do współpracy między państwami AKP, zwiększenie dającego się zaprogramować przydziału wewnętrznego AKP może być finansowane z rezerw wewnętrznych AKP w ogólnych granicach środków, o których mowa w art. 2 lit. b) umowy wewnętrznej.

6.   Wszelkie zmiany w dokumentach strategicznych lub przydziału środków wynikające z przeglądu, o którym mowa w ust. 1—4, są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania, o której mowa w art. 11 ust. 3. Uzupełnienia dokumentów strategicznych, w tym wieloletnich programów orientacyjnych i specjalnych programów wsparcia, są następnie przyjmowane za obopólną zgodą przez Komisję i zainteresowane państwo lub region AKP, a po przyjęciu stają się wiążące dla Wspólnoty i tego państwa lub regionu.

1.   Komisja przyjmuje roczne programy działania w oparciu o dokumenty strategiczne i wieloletnie programy orientacyjne, o których mowa w art. 4.

W wyjątkowych przypadkach, na przykład jeżeli roczny program działania nie został jeszcze przyjęty, w oparciu o dokumenty strategiczne i wieloletnie programy orientacyjne Komisja może przyjąć środki nieprzewidziane w rocznym programie działania zgodnie z tymi samymi zasadami i procedurami.

2.   Roczne programy działania są przygotowywane przez Komisję wraz z krajem lub regionem partnerskim, z udziałem reprezentowanych lokalnie państw członkowskich oraz, we właściwych przypadkach, w koordynacji z innymi darczyńcami, zwłaszcza w przypadkach wspólnego programowania, oraz z udziałem EBI. Roczne programy działania opisują ogólny kontekst i oceniają pomoc Wspólnoty oraz zdobyte doświadczenia, w tym dotyczące wsparcia budżetowego, oparte zwłaszcza na rocznych przeglądach operacyjnych, o których mowa w art. 5 ust. 3. Określają one zamierzone cele, dziedziny działalności, a także przewidywaną całkowitą kwotę finansowania i wskazanie kwot przyznanych na poszczególne działania. Obejmują szczegółowe indywidualne arkusze dla każdego przewidzianego działania, zawierające analizę sytuacji w kontekście danego sektora, opis działań do sfinansowania, opis najważniejszych zainteresowanych stron, oczekiwane rezultaty zgodnie ze wskaźnikami ilościowymi i jakościowymi, procedurę zarządzania, orientacyjny harmonogram realizacji oraz, w przypadku wsparcia budżetowego, kryteria wypłaty, w tym ewentualnych transz zmiennych. Cele są konkretne, wymierne, realistyczne oraz opatrzone harmonogramem realizacji kolejnych etapów, w największym możliwym zakresie zgodne z własnymi celami kraju lub regionu partnerskiego i etapami ich realizacji. Określają, w jaki sposób uwzględniane są obecne lub planowane działania EBI.

3.   Roczne programy działania przyjmowane są przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 11 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Każde państwo członkowskie może złożyć wniosek o wycofanie projektu lub programu z rocznego programu działania. Jeżeli wniosek ten otrzyma poparcie mniejszości blokującej państw członkowskich, o której mowa w art. 8 ust. 3 w związku z art. 8 ust. 2 umowy wewnętrznej, roczny program działania przyjmowany jest przez Komisję bez projektu lub programu stanowiącego przedmiot wniosku, zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 11 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. O ile Komisja, zgodnie z opiniami państw członkowskich w ramach komitetu ERF, nie wyraża chęci realizowania wycofanego projektu lub programu, projekt lub program przedstawia się ponownie komitetowi EFR na późniejszym etapie, poza rocznym programem działania, jak określono w ust. 1 akapit drugi niniejszego artykułu, w formie propozycji finansowej, która jest następnie przyjmowana przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 11 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

4.   Zmiany w rocznych programach działania lub w środkach nieprzewidzianych w tych programach przyjmuje się zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 11 ust. 3. W przypadkach gdy zmiany w rocznych programach działania lub w środkach nieprzewidzianych w tych programach nie przekraczają 20 % pierwotnych projektów, programów lub skonsolidowanych przyznanych nań środków, nieprzekraczających jednak 10 mln EUR, zmiany te przyjmowane są przez Komisję, pod warunkiem że nie wpływają na pierwotne cele określone w decyzji Komisji. Komisja informuje komitet EFR o wszelkich takich zmianach w terminie jednego miesiąca.

5.   Komisja przyjmuje programy konkretnych działań zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 11 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do wydatków na działania wspierające, o których mowa w art. 6 ust. 2 umowy wewnętrznej i które nie są objęte wieloletnimi programami orientacyjnymi. Wszelkie zmiany w programach działania dotyczących wydatków na działania wspierające przyjmowane są zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu.

6.   Państwa członkowskie mające przedstawicielstwa w danym kraju lub regionie, inne zainteresowane państwa członkowskie oraz, w odpowiednich przypadkach, EBI są regularnie informowane przez Komisję o realizacji projektów i programów wspólnotowych. Z drugiej strony każde państwo członkowskie i EBI regularnie informują Komisję na poziomie kraju lub regionu o realizowanych lub zaprogramowanych działaniach w ramach współpracy z każdym danym krajem lub regionem.

7.   Zgodnie z art. 11 ust. 4 niniejszego rozporządzenia każde państwo członkowskie może w każdej chwili złożyć wniosek o włączenie do porządku obrad komitetu EFR wymiany poglądów dotyczących zagadnień związanych z realizacją konkretnego projektu lub programu zarządzanego przez Komisję. Ta wymiana podglądów może obejmować sposób, w jaki Komisja stosuje kryteria wypłaty wsparcia budżetowego, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

1.   W przypadkach określonych w art. 5 ust. 4 Komisja może przyjąć środki specjalne, nieprzewidziane w dokumentach strategicznych ani w wieloletnich programach orientacyjnych, zgodnie z art. 2 ust. 5.

2.   Środki specjalne określają wyznaczone cele, obszary interwencji, przewidywanych beneficjentów, spodziewane wyniki, procedurę zarządzania i całkowitą kwotę finansowania. Zawierają opis działań, które mają być finansowane, indykatywne kwoty przydzielone na poszczególne działania oraz indykatywny harmonogram ich realizacji. Zawierają również definicję rodzaju wskaźników dotyczących wyników, które będą podlegały monitorowaniu w trakcie realizacji środków specjalnych. Wskaźniki te uwzględniają, we właściwych przypadkach, systemy kontroli w danym kraju lub regionie partnerskim.

3.   Środki specjalne, których koszt przekracza 10 mln EUR, przyjmowane są przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 11 ust. 3. W przypadku przyjęcia środków specjalnych nieprzekraczających 10 mln EUR Komisja informuje o tym komitet EFR w ciągu miesiąca. Zgodnie z art. 11 ust. 4 każde pastwo członkowskie może w każdej chwili złożyć wniosek o włączenie do porządku obrad komitetu EFR wymiany poglądów dotyczących tych działań. Ta wymiana poglądów może prowadzić do sformułowania zaleceń uwzględnianych przez Komisję.

4.   Wprowadzenie zmian w ramach środków specjalnych polegających na dostosowaniach technicznych, przedłużeniu okresu realizacji, ponownym przydzieleniu środków w ramach prognozy budżetowej lub też zwiększanie albo zmniejszanie budżetu o mniej niż 20 % w stosunku do budżetu początkowego, lecz nie więcej niż 10 mln EUR, nie wymaga procedury zarządzania określoną w art. 11 ust. 3, pod warunkiem że zmiany te nie wpływają na cele początkowe określone w decyzji Komisji. O wszelkich tego rodzaju dostosowaniach technicznych informuje się państwa członkowskie w terminie jednego miesiąca.

5.   Środki specjalne są przedmiotem rocznej wymiany poglądów w ramach komitetu EFR na podstawie sprawozdania przygotowanego przez Komisję.

1.   Współfinansowanie zachodzi w przypadku finansowania projektu lub programu z różnych źródeł:

2.   W przypadku zaangażowania Komisji we współfinansowanie łączone uzgodnienia wykonawcze dotyczące zarządzania tymi środkami finansowymi, w tym we właściwych przypadkach konieczność wspólnej oceny i pokrycia ewentualnych kosztów administracyjnych poniesionych przez organ odpowiedzialny za zarządzanie zgromadzonymi środkami, określa się w umowie finansowej zgodnie z zasadami i procedurami określonymi w rozporządzeniu finansowym, o którym mowa w art. 10 ust. 2 umowy wewnętrznej.

W przypadku gdy Komisja otrzymuje środki finansowe i zarządza nimi w imieniu:

mając na celu wdrażanie wspólnych środków, otrzymane środki finansowe traktuje się jako dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z rozporządzeniem finansowym, o którym mowa w art. 10 ust. 2 umowy wewnętrznej, i jako takie włącza się do rocznych programów działania. Zapewnia się widoczność wkładów państw członkowskich.

W przypadku gdy Komisja powierza środki finansowe organom, o których mowa w poprzednim akapicie, w celu finansowania zadań organu władzy państwowej, a w szczególności zadań związanych z realizacją EFR, takie współfinansowanie odzwierciedla się i odpowiednio uzasadnia w rocznych programach działania, i zapewnia się widoczność wkładu EFR.

3.   W przypadku wyznaczenia EBI jako organu zarządzającego współfinansowaniem łączonym, uzgodnienia wykonawcze dotyczące zarządzania tymi środkami, w tym — we właściwych przypadkach — kwestię pokrycia kosztów administracyjnych poniesionych przez EBI, ustanawia się zgodnie ze statutem i przepisami wewnętrznymi EBI.

4.   Państwa członkowskie mogą również z własnej inicjatywy przekazywać Komisji lub EBI wkłady dobrowolne zgodnie z art. 1 ust. 9 umowy wewnętrznej, aby pomóc w osiągnięciu celów umowy o partnerstwie AKP-WE poza uzgodnieniami dotyczącymi współfinansowania łączonego. Takie wkłady nie wpływają na całkowity przydział funduszy w ramach 10. EFR, a płatności są oznaczane wyłącznie w odpowiednio uzasadnionych okolicznościach, na przykład w odpowiedzi na wyjątkowe okoliczności, o których mowa w art. 5 ust. 4. Dodatkowe środki ujmuje się w procesach programowania i przeglądu oraz w rocznych programach działania, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu; odzwierciedlają one odpowiedzialność krajową danego kraju lub regionu partnerskiego. Dobrowolne wkłady powierzone Komisji traktuje się jako dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z rozporządzeniem finansowym, o którym mowa w art. 10 ust. 2 umowy wewnętrznej. Traktuje się je w ten sam sposób, co regularne wkłady państw członkowskich, o których mowa w art. 1 ust. 2 umowy wewnętrznej, z wyjątkiem przepisów art. 6 i 7 umowy wewnętrznej, co do których w dwustronnej umowie dotyczącej wkładów mogą zostać zawarte specjalne ustalenia.

5.   Państwa członkowskie powierzające Komisji lub EBI dodatkowe dobrowolne wkłady, mając na celu pomoc w osiągnięciu celów umowy o partnerstwie AKP-WE, informują o nich wcześniej Radę i komitet EFR. Wszelkie przeznaczenie funduszy na konkretne cele uzasadna się odpowiednio, a wynikające z niego zmiany w rocznych programach działania lub w dokumetach strategicznych przyjmowane są przez Komisję zgodnie z procedurą zarządzania określoną w art. 11 ust. 3.

1.   Komitet EFR, ustanowiony zgodnie z art. 8 umowy wewnętrznej, wydaje opinię, zgodnie z procedurą zarządzania określoną w ust. 3, na temat istotnych kwestii związanych ze współpracą na rzecz rozwoju na szczeblu krajowym, regionalnym i państw AKP, finansowanych z 10. EFR i innych zasobów wspólnotowych, o których mowa w art. 4 ust. 3.

2.   Zadania komitetu EFR obejmują zakres odpowiedzialności określony w tytułach II i III niniejszego rozporządzenia:

3.   Zwracając się do komitetu EFR o opinię, przedstawiciel Komisji przedstawia komitetowi EFR projekt planowanych środków w terminie określonym decyzją Rady w sprawie regulaminu wewnętrznego komitetu EFR, o którym mowa w art. 8 ust. 5 umowy wewnętrznej. Komitet EFR wydaje opinię w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego w zależności od pilności danej kwestii, lecz nie później niż w ciągu 30 dni. W wymianie poglądów uczestniczy również EBI. Opinię przyjmuje się kwalifikowaną większością głosów, ustanowioną w art. 8 ust. 3 umowy wewnętrznej, na podstawie głosów państw członkowskich ważonych zgodnie z postanowieniami art. 8 ust. 2 umowy wewnętrznej.

Po wydaniu opinii przez komitet EFR Komisja przyjmuje środki, które stosuje się bezzwłocznie. Jednak jeżeli środki te nie są zgodne z opinią komitetu EFR, Komisja natychmiast powiadamia o tym Radę. W takim przypadku Komisja odracza stosowanie środków na okres zasadniczo nie dłuższy niż 30 dni od daty takiego powiadomienia, który jednak w wyjątkowych okolicznościach może zostać przedłużony o maksymalnie 30 dni. Rada, stanowiąc taką samą większością kwalifikowaną jak komitet EFR, może podjąć w tym okresie inną decyzję.

4.   Komitet EFR przeprowadza wymianę poglądów na temat ogólnych wniosków z rocznych przeglądów operacyjnych oraz sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 14 ust. 3. Każde państwo członkowskie może również zwrócić się o wymianę poglądów na temat ocen, o których mowa w art. 15 ust. 3.

Każde państwo członkowskie może w każdej chwili zwrócić się do Komisji o przedstawienie komitetowi EFR informacji i przeprowadzenie wymiany poglądów na tematy związane z zadaniami opisanymi w ust. 2.

Taka wymiana poglądów może prowadzić do sformułowania przez państwa członkowskie zaleceń uwzględnianych przez Komisję.

5.   Na podstawie wniosków z przeglądów przedstawionych przez Komisję, komitet EFR nadzoruje również spójność i komplementarność pomocy udzielanej przez Wspólnotę i przez państwa członkowskie oraz, w odpowiednich przypadkach, przez innych darczyńców, zgodnie z art. 1 i 2.

1.   Komitet Instrumentu Inwestycyjnego, utworzony pod auspicjami EBI zgodnie z art. 9 umowy wewnętrznej, składa się z przedstawicieli rządów państw członkowskich i przedstawiciela Komisji. Każdy rząd wyznacza jednego przedstawiciela i jednego zastępcę. Takie same zasady stosuje Komisja, wyznaczając swego przedstawiciela. W celu utrzymania ciągłości działań przewodniczącego Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego wybierają spośród siebie członkowie tego komitetu na okres dwóch lat. EBI zapewnia sekretariat i obsługę komitetu. Prawo głosu przysługuje jedynie członkom Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego wyznaczonym przez państwa członkowskie lub ich zastępcom.

Rada, stanowiąc jednomyślnie, przyjmuje regulamin Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego na podstawie propozycji sporządzonej przez EBI po konsultacji z Komisją.

Komitet Instrumentu Inwestycyjnego stanowi większością kwalifikowaną. Głosy są ważone zgodnie z postanowieniami art. 8 umowy wewnętrznej.

Komitet Instrumentu Inwestycyjnego zbiera się co najmniej cztery razy w roku. Możliwe jest zwołanie dodatkowych posiedzeń na wniosek EBI lub członków komitetu, zgodnie z zasadami określonymi w regulaminie wewnętrznym. Ponadto Komitet Instrumentu Inwestycyjnego może przedstawić swoją opinię w procedurze pisemnej na warunkach określonych w swoim regulaminie wewnętrznym.

2.   Komitet Instrumentu Inwestycyjnego zatwierdza:

3.   Ponadto Komitet Instrumentu Inwestycyjnego wydaje opinie dotyczące:

Ponadto władze EBI mogą od czasu do czasu zwrócić się do Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego z wnioskiem o opinię w sprawie wszystkich propozycji finansowych lub w sprawie niektórych kategorii propozycji finansowych.

4.   EBI jest odpowiedzialny za terminowe przedstawianie Komitetowi Instrumentu Inwestycyjnego wszelkich kwestii wymagających jego zgody lub opinii zgodnie z ust. 1, 2 i 3. Wszystkie propozycje przedstawiane komitetowi do zaopiniowania powinny być składane zgodnie z odpowiednimi kryteriami i zasadami określonymi w wytycznych operacyjnych.

5.   EBI prowadzi ścisłą współpracę z Komisją i w odpowiednich przypadkach koordynuje swoje działania z innymi darczyńcami. W szczególności:

Jeżeli w ciągu dwóch tygodni od przedstawienia danej propozycji Komisja nie wyraziła negatywnej opinii, uznaje się, że opinia Komisji jest pozytywna lub że Komisja uznała daną propozycję za zgodną z wymienionymi wyżej przepisami i kryteriami. Jeżeli chodzi o opinie w sprawach projektów sektora finansowego lub publicznego oraz zgodę na dotacje na spłatę odsetek, Komisja może zwrócić się z wnioskiem o to, by propozycja ostatecznego projektu została jej przedstawiona w celu zaopiniowania lub zatwierdzenia dwa tygodnie przed jej wysłaniem do Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego.

6.   Wszystkie działania, o których mowa w ust. 2, są prowadzone przez EBI wyłącznie pod warunkiem uzyskania pozytywnej opinii Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego.

Po uzyskaniu pozytywnej opinii Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego EBI podejmuje decyzję dotyczącą danej propozycji zgodnie z własnymi procedurami. W szczególności może zadecydować o zaniechaniu działań związanych z wnioskiem. EBI informuje okresowo Komitet Instrumentu Inwestycyjnego i Komisję o przypadkach, w których zdecydował nie podejmować dalszych działań.

W przypadku pożyczek udzielanych z własnych zasobów oraz inwestycji z zasobów instrumentu inwestycyjnego, które nie wymagają opinii Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego, EBI podejmuje decyzje w sprawie wniosku zgodnie z własnymi procedurami i, w przypadku instrumentu inwestycyjnego, z wytycznymi i strategiami inwestycyjnymi zatwierdzonymi przez Komitet Instrumentu Inwestycyjnego.

Niezależnie od negatywnej opinii Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego w sprawie propozycji dotacji na spłatę odsetek, EBI może podjąć dalsze działania w odniesieniu do danej pożyczki z pominięciem korzyści wynikających z dotacji na spłatę odsetek. EBI informuje okresowo Komitet Instrumentu Inwestycyjnego i Komisję o wszystkich przypadkach, w których zdecydował się podjąć takie działania.

W okolicznościach określonych w wytycznych operacyjnych i pod warunkiem że zasadniczy cel danej pożyczki lub inwestycji ze środków instrumentu inwestycyjnego pozostał niezmieniony, EBI może podjąć decyzję o zmianie warunków pożyczki lub inwestycji ze środków instrumentu inwestycyjnego pozytywnie zaopiniowanej przez Komitet Instrumentu Inwestycyjnego zgodnie z ust. 2 lub jakiejkolwiek pożyczki pozytywnie zaopiniowanej przez Komitet Instrumentu Inwestycyjnego odnośnie do dotacji na spłatę odsetek. W szczególności EBI może zdecydować o zwiększeniu kwoty pożyczki lub inwestycji ze środków instrumentu inwestycyjnego maksymalnie o 20 %.

W przypadku projektów korzystających z dotacji na spłatę odsetek, o których mowa w art. 2 ust. 7 załącznika II do umowy o partnerstwie AKP-WE, skutkiem takiego zwiększenia kwoty pożyczki może być proporcjonalne zwiększenie wartości dotacji na spłatę odsetek. EBI informuje okresowo Komitet Instrumentu Inwestycyjnego i Komisję o wszystkich przypadkach, w których zdecydował się podjąć takie działania. W przypadku projektów, o których mowa w art. 2 ust. 7 załącznika II do umowy o partnerstwie AKP-WE, jeżeli przedstawiono wniosek o zwiększenie wartości dotacji na spłatę odsetek, wówczas przed podjęciem działań przez EBI wymagana jest opinia Komitetu Instrumentu Inwestycyjnego.

7.   EBI zarządza inwestycjami ze środków instrumentu inwestycyjnego i wszystkimi środkami, które posiada z tytułu tego instrumentu, zgodnie z celami umowy. W szczególności może wchodzić w skład organów zarządczych i nadzorczych podmiotów prawnych, w których zainwestowano środki instrumentu inwestycyjnego, oraz może porozumiewać się w kwestii praw, jakie posiada z tytułu instrumentu inwestycyjnego, zrzekać się ich i je zmieniać zgodnie z wytycznymi operacyjnymi.

1.   Komisja i EBI, każde w swoim zakresie, monitorują wykorzystanie przez beneficjentów pomocy udzielonej w ramach EFR.

2.   Okresowo EBI przekazuje Komisji informacje dotyczące realizacji projektów i programów finansowanych ze środków 10. EFR, którymi zarządza, zgodnie z procedurami określonymi w wytycznych operacyjnych instrumentu inwestycyjnego.

3.   Komisja ocenia postęp w zakresie realizacji 10. EFR i przedstawia Radzie roczne sprawozdanie dotyczące realizacji pomocy i jej rezultatów oraz, w miarę możliwości, najważniejsze skutki, wyniki i wpływ pomocy. Sprawozdanie jest przesyłane również komitetowi EFR w celu wymiany poglądów, Parlamentowi Europejskiemu, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.

Sprawozdanie zawiera informacje odnoszące się do poprzedniego roku, dotyczące sfinansowanych środków, wyników działań monitorujących i oceniających, zaangażowania partnerów i harmonizacji ich działań, w tym realizacji poprzez współpracę delegowaną określoną w rozporządzeniu finansowym, o którym mowa w art. 10 ust. 2 umowy wewnętrznej, oraz wykonania zobowiązań i płatności z podziałem na kraje, regiony i sektory współpracy.

Zawiera ocenę wyników pomocy w wykorzenianiu ubóstwa, wykorzystując w możliwie największym stopniu szczegółowe i wymierne wskaźniki obrazujące rolę pomocy w spełnieniu zadań umowy o partnerstwie AKP-WE. Wskaźniki te są dostosowane do systemów kontroli w danym kraju lub regionie partnerskim oraz do wskaźników przyjętych przez wspólnotę darczyńców i kraj lub region partnerski w celu monitorowania strategii rozwoju.

Szczególną uwagę poświęca się postępowi na rzecz osiągnięcia milenijnych celów rozwoju.

Sprawozdania uwzględniają również postępy we wdrażaniu zasad koordynacji, odpowiedzialności krajowej i skuteczności pomocy, o których mowa w art. 1 niniejszego rozporządzenia, i obejmują środki towarzyszące wynikające z umów o partnerstwie gospodarczym.

4.   EBI dostarcza Komitetowi Instrumentu Inwestycyjnego informacje na temat postępu w osiąganiu celów instrumentu inwestycyjnego. Zgodnie z art. 6b załącznika II do umowy o partnerstwie AKP-WE ogólne wyniki instrumentu inwestycyjnego podlegają wspólnemu przeglądowi w połowie i na koniec okresu 10. EFR. Przeglądu śródokresowego dokonują niezależni eksperci zewnętrzni we współpracy z EBI; jest on udostępniany Komitetowi Instrumentu Inwestycyjnego.

5.   W 2010 r. Komisja przedstawi Radzie propozycję dotyczącą przeprowadzenia wraz z państwami AKP ogólnego przeglądu wyników na podstawie pkt 7 załącznika Ib do umowy o partnerstwie AKP-WE. Przegląd zawiera ocenę wyników finansowych, w szczególności ocenę stopnia wykonania zobowiązań i wypłat, a także ocenę ilościową i jakościową, w szczególności ocenę rezultatów i wpływu, mierzonych pod kątem dokonanego postępu w osiąganiu milenijnych celów rozwoju. Podczas przeglądu sprawdzone zostaną możliwości lepszego dostosowania przyszłego wsparcia Wspólnoty dla państw AKP do istniejących strategii krajowych lub regionalnych, cykli programowania i cykli budżetowych oraz dalszej harmonizacji działań wśród darczyńców, a także zostaną wydane odpowiednie zalecenia w tym zakresie.

1.   Komisja i EBI regularnie oceniają rezultaty wprowadzania w życie polityk i programów geograficznych i tematycznych oraz polityk sektorowych, a także skuteczność programowania związaną z wykorzenianiem ubóstwa, w stosownych przypadkach poprzez niezależne oceny zewnętrzne, aby ustalić, czy osiągnięte zostały cele, i aby móc opracować zalecenia służące udoskonaleniu przyszłych działań. Szczególną uwagę poświęca się kwestii spójności wspólnotowej polityki rozwoju oraz postępowi na rzecz osiągnięcia milenijnych celów rozwoju.

2.   Oceny te przeprowadza się wraz z krajem lub regionem partnerskim oraz w koordynacji z reprezentowanymi lokalnie państwami członkowskimi. W ich przeprowadzenie włącza się inne zainteresowane państwa członkowskie oraz, w odpowiednich przypadkach, innych darczyńców. Komisja stara się o wdrożenie zaleceń dotyczących skuteczności pomocy w odniesieniu do wspólnych ocen.

3.   Komisja przesyła do wiadomości Rady, komitetu EFR i EBI krajowe i regionalne sprawozdania z oceny. Zgodnie z art. 11 ust. 4 państwa członkowskie mogą w każdej chwili złożyć wniosek o poddanie pod dyskusję konkretnych ocen komitetu EFR. Wyniki takiej dyskusji są uwzględniane przy opracowywaniu kolejnych programów i przydziale środków, koordynacji działań darczyńców i skuteczności pomocy.

4.   Komisja włącza w proces oceny pomocy wspólnotowej odpowiednie zainteresowane strony, w tym podmioty pozarządowe.

1.   Niniejszym ustanawia się mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji.

2.   Mechanizmowi nadaje się nazwę „Athena”.

3.   Mechanizm Athena działa w imieniu uczestniczących państw członkowskich lub, w odniesieniu do konkretnych operacji, państw wnoszących wkład zgodnie z definicją w art. 1.

1.   Mechanizmem Athena zarządzają, z upoważnienia Specjalnego Komitetu, następujące organy:

2.   Mechanizm Athena wykorzystuje w możliwie największym stopniu istniejące struktury administracyjne Unii Europejskiej. W miarę potrzeb mechanizm Athena angażuje pracowników przekazanych do jego dyspozycji przez instytucje UE lub oddelegowanych przez państwa członkowskie.

3.   Sekretarz Generalny Rady może udostępnić administratorowi lub księgowemu personel niezbędny do sprawowania ich funkcji, na podstawie wniosku złożonego przez uczestniczące państwo członkowskie.

4.   Organy i pracownicy mechanizmu Athena są angażowani do działań w zależności od potrzeb operacyjnych.

1.   Ustanawia się Specjalny Komitet, w którego skład wchodzi po jednym przedstawicielu z każdego z uczestniczących państw członkowskich (Specjalny Komitet). Komisja bierze udział w posiedzeniach Specjalnego Komitetu bez prawa udziału w głosowaniu.

2.   Specjalny Komitet sprawuje nadzór nad zarządzaniem mechanizmem Athena.

3.   W przypadku omawiania przez Specjalny Komitet finansowania wspólnych kosztów danej operacji:

4.   Posiedzenia Specjalnego Komitetu zwołuje i jego obradami kieruje Prezydencja Rady Unii Europejskiej. Administrator zapewnia Specjalnemu Komitetowi sekretariat. Administrator sporządza protokoły zawierające wnioski z obrad komitetu. Administrator nie bierze udziału w głosowaniu.

5.   Księgowy uczestniczy, w miarę konieczności, w obradach Specjalnego Komitetu bez prawa udziału w głosowaniu.

6.   Na wniosek uczestniczącego państwa członkowskiego, administratora lub dowódcy operacji Prezydencja zwołuje posiedzenie Specjalnego Komitetu nie później niż w terminie 15 dni.

7.   Administrator odpowiednio informuje Specjalny Komitet o wszelkich roszczeniach wobec mechanizmu Athena lub o wszelkich dotyczących go sporach.

8.   Członkowie Specjalnego Komitetu podejmują decyzje jednomyślnie, z uwzględnieniem składu Komitetu określonego w ust. 1 i 3. Decyzje Komitetu mają moc wiążącą.

9.   Specjalny Komitet zatwierdza wszystkie budżety, z uwzględnieniem odpowiednich kwot odniesienia, oraz wykonuje kompetencje przewidziane w art. 20, 21, 22, 23, 26, 27, 29, 31, 33, 34, 38, 39, 40 i 41.

10.   Specjalny Komitet jest informowany przez administratora, dowódcę operacji i księgowego w sposób przewidziany niniejszą decyzją.

11.   Teksty aktów zatwierdzonych przez Specjalny Komitet na podstawie art. 20, 21, 22, 23, 24, 26, 29, 31, 33, 34, 39, 40 i 41 podpisywane są przez przewodniczącego Specjalnego Komitetu w momencie ich zatwierdzenia oraz przez administratora.

1.   Sekretarz Generalny Rady, po poinformowaniu Specjalnego Komitetu, mianuje administratora i co najmniej jednego zastępcę administratora na okres trzech lat.

2.   Administrator wykonuje swoje obowiązki w imieniu mechanizmu Athena.

3.   Administrator:

4.   Administrator zapewnia przestrzeganie przepisów ustanowionych niniejszą decyzją oraz stosowanie decyzji Specjalnego Komitetu.

5.   Administrator ma prawo przedsięwziąć wszelkie środki, jakie uzna za stosowne w celu realizacji wydatków finansowanych w ramach mechanizmu Athena. Administrator informuje Specjalny Komitet o przedsięwziętych środkach.

6.   Administrator koordynuje prace dotyczące finansowych aspektów wojskowych operacji Unii. Administrator pełni rolę punktu kontaktowego w tych sprawach wobec administracji krajowych, a w stosownych przypadkach — wobec organizacji międzynarodowych.

7.   Administrator odpowiada za wykonanie swoich obowiązków przed Specjalnym Komitetem.

1.   Dowódca operacji wykonuje w imieniu mechanizmu Athena swoje obowiązki w zakresie finansowania wspólnych kosztów operacji, którą dowodzi.

2.   Dowódca podejmuje w odniesieniu do operacji, którą dowodzi, następujące działania:

3.   Dowódca operacji ma prawo przedsięwziąć wszelkie środki, jakie uzna za stosowne w celu realizacji finansowanych w ramach mechanizmów Athena wydatków związanych z operacją, którą dowodzi. Dowódca informuje o przedsięwziętych środkach administratora i Specjalny Komitet.

1.   Sekretarz Generalny Rady mianuje księgowego i co najmniej jednego zastępcę księgowego na okres dwóch lat.

2.   Księgowy wykonuje swoje obowiązki w imieniu mechanizmu Athena.

3.   Księgowy jest odpowiedzialny za:

4.   Administrator i dowódca operacji dostarczają księgowemu wszelkich informacji niezbędnych do sporządzenia sprawozdań finansowych prezentujących w sposób rzetelny stan aktywów finansowych mechanizmu Athena oraz stan wykonania budżetu, którym zarządza mechanizm Athena. Administrator i dowódca operacji gwarantują wiarygodność tych informacji.

5.   Księgowy odpowiada za wykonanie swoich obowiązków przed Specjalnym Komitetem.

1.   Funkcji administratora lub zastępcy administratora nie można łączyć z funkcją księgowego lub zastępcy księgowego.

2.   Zastępca administratora działa z upoważnienia administratora. Zastępca księgowego działa z upoważnienia księgowego.

3.   Zastępca administratora zastępuje administratora w razie jego nieobecności lub niemożności uczestniczenia w posiedzeniu. Zastępca księgowego zastępuje księgowego w razie jego nieobecności lub niemożności uczestniczenia w posiedzeniu.

4.   Urzędnicy i inni pracownicy Wspólnot Europejskich, sprawując funkcje w imieniu mechanizmu Athena, podlegają zasadom i przepisom, które mają wobec nich zastosowanie.

5.   Pracownicy przekazani do dyspozycji mechanizmu Athena przez państwa członkowskie podlegają takim samym przepisom jak te, które zostały ustanowione w decyzji Rady dotyczącej zasad mających zastosowanie do oddelegowanych ekspertów krajowych, jak również przepisom przyjętym przez ich administrację krajową oraz instytucje Wspólnoty lub mechanizm Athena.

6.   Przed mianowaniem pracownicy mechanizmu Athena powinni przejść postępowanie sprawdzające pod względem bezpieczeństwa uprawniające ich do dostępu do informacji niejawnych na poziomie co najmniej „Secret UE” przechowywanych przez Radę lub równorzędne postępowanie sprawdzające przeprowadzone przez państwo członkowskie.

7.   Administrator ma prawo negocjować i zawierać porozumienia z państwami członkowskimi lub instytucjami Wspólnoty, mając na względzie wcześniejsze wyznaczenie tych pracowników, którzy w razie potrzeby mogą zostać natychmiast przekazani do dyspozycji mechanizmu Athena.

1.   W celu ułatwienia zamówień w ramach operacji na jak najkorzystniejszych warunkach, mogą być negocjowane z państwami członkowskimi lub instytucjami UE porozumienia administracyjne. Porozumienia te są zawierane w formie wymiany listów między mechanizmem Athena reprezentowanym przez dowódcę operacji lub, w przypadku braku dowódcy operacji, przez administratora a właściwymi organami administracyjnymi zainteresowanych państw członkowskich lub instytucji UE.

2.   Przed podpisaniem takiego porozumienia przeprowadzane są konsultacje ze Specjalnym Komitetem.

1.   Porozumienie administracyjne może być negocjowane z państwem trzecim lub organizacją międzynarodową w szczególności w celu ułatwienia zamówień w teatrze działań na jak najkorzystniejszych warunkach, biorąc pod uwagę ograniczenia operacyjne. Porozumienia te są zawierane w formie wymiany listów między mechanizmem Athena reprezentowanym przez dowódcę operacji lub, w przypadku braku dowódcy operacji, przez administratora, a właściwymi organami administracyjnymi zainteresowanego państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej.

2.   Wszelkie takie porozumienia przed podpisaniem są przedkładane Specjalnemu Komitetowi do zatwierdzenia.

1.   W ramach umów zawartych między UE a państwami trzecimi wskazanymi przez Radę jako potencjalne państwa wnoszące wkład w operacje UE lub państwa wnoszące wkład w konkretną operację UE administrator przeprowadza negocjacje z tymi państwami trzecimi w celu zawarcia porozumień administracyjnych stałych lub ad hoc. Porozumienia te mają formę wymiany listów między mechanizmem Athena a właściwymi służbami administracyjnymi zainteresowanych państw trzecich i ustalane są w nich zasady niezbędne do ułatwienia sprawnej realizacji płatności z tytułu wkładów w przyszłe operacje wojskowe UE.

2.   Do czasu zawarcia porozumień, o których mowa w ust. 1, administrator może przedsięwziąć środki niezbędne do ułatwienia realizacji płatności przez wnoszące wkład państwa trzecie.

3.   Administrator informuje z wyprzedzeniem Specjalny Komitet o planowanych porozumieniach przed ich podpisaniem w imieniu mechanizmu Athena.

4.   W przypadku rozpoczęcia przez Unię operacji wojskowej administrator wdraża porozumienia z państwami trzecimi wnoszącymi wkład w tę operację w odniesieniu do kwot wkładu, jakie ustaliła Rada.

1.   Administrator otwiera co najmniej jeden rachunek bankowy w imieniu mechanizmu Athena.

2.   Wszelkie rachunki bankowe otwierane są w renomowanej instytucji finansowej mającej siedzibę w państwie członkowskim.

3.   Państwa wnoszące wkład wpłacają swoje wkłady na rachunki, o których mowa powyżej. Z rachunków tych przekazywane są płatności na pokrycie kosztów zarządzanych przez mechanizm Athena i zaliczki dla dowódcy operacji w wysokości niezbędnej do realizacji wydatków związanych ze wspólnymi kosztami operacji wojskowej. Przekroczenie stanu rachunku jest niedopuszczalne.

1.   Każda płatność z rachunku mechanizmu Athena wymaga dwóch podpisów: administratora lub jego zastępcy oraz księgowego lub jego zastępcy.

2.   Środki finansowe zarządzane przez mechanizm Athena, w tym środki finansowe powierzone dowódcy operacji, mogą zostać ulokowane jedynie w renomowanej instytucji finansowej, w euro, na rachunku bieżącym lub krótkoterminowym.

1.   Wspólne koszty wymienione w załączniku I ponosi mechanizm Athena, bez względu na to, kiedy zostały poniesione. Jeśli zaksięgowano je w artykule budżetu dotyczącym operacji, z którą są najbardziej związane, należy je uważać za koszty operacyjne tej operacji. W przeciwnym razie należy je traktować jako wspólne koszty poniesione w trakcie przygotowywania operacji lub w ich następstwie.

2.   Ponadto mechanizm Athena ponosi wspólne koszty operacyjne wymienione w załączniku II w okresie od momentu zatwierdzenia koncepcji zarządzania kryzysowego dla operacji do momentu mianowania dowódcy operacji. W szczególnych okolicznościach, po konsultacji z Komitetem Politycznym i Bezpieczeństwa, Specjalny Komitet może zmienić okres, podczas którego koszty te ponoszone są przez mechanizm Athena.

3.   Podczas aktywnej fazy operacji, która trwa od dnia mianowania dowódcy operacji do dnia zaprzestania działalności przez kwaterę główną operacji, mechanizm Athena ponosi jako koszty operacyjne następujące wspólne koszty:

4.   Podczas aktywnej fazy wojskowego działania wspierającego określonego przez Radę mechanizm Athena ponosi, jako wspólne koszty operacyjne, wspólne koszty określone przez Radę indywidualnie dla każdego przypadku przez odniesienie do załącznika III.

5.   Wspólne koszty operacyjne operacji obejmują również wydatki niezbędne do likwidacji operacji, wymienione w załączniku IV.

Operację należy uważać za zlikwidowaną z chwilą, gdy sprzęt i infrastruktura wspólnie finansowane w celu przeprowadzenia operacji znalazły ostateczne przeznaczenie i zostało sporządzone sprawozdanie finansowe dotyczące operacji.

6.   Wydatki poniesione w celu pokrycia kosztów, które tak czy inaczej zostałyby poniesione przez co najmniej jedno państwo wnoszące wkład, instytucję Wspólnoty lub organizację międzynarodową, niezależnie od sposobu organizacji operacji, nie mogą zostać zakwalifikowane jako wspólne koszty.

7.   Specjalny Komitet może w poszczególnych przypadkach zadecydować, że z powodu szczególnych okoliczności niektóre koszty dodatkowe, inne niż te, które są wymienione w załączniku III-B, są uważane za wspólne koszty dla jednej danej operacji podczas jej aktywnej fazy.

8.   Za pośrednictwem administratora Rada i Specjalny Komitet są informowane przez państwa członkowskie o uzgodnieniach dotyczących podziału kosztów, w których uczestniczą w kontekście operacji UE.

1.   Wspólne koszty ćwiczeń Unii Europejskiej finansowane są za pośrednictwem mechanizmu Athena zgodnie z przepisami i procedurami podobnymi do obowiązujących w przypadku operacji, w które wnoszą wkład wszystkie uczestniczące państwa członkowskie.

2.   Na wspólne koszty ćwiczeń składają się, po pierwsze, koszty dodatkowe przenośnej lub stałej kwatery głównej, a po drugie, koszty dodatkowe poniesione przez UE w związku z wykorzystaniem wspólnych środków i zdolności NATO udostępnionych na potrzeby ćwiczeń.

3.   Wspólne koszty ćwiczeń nie obejmują kosztów związanych z:

1.   Budżet, sporządzany w euro, jest aktem określającym i zatwierdzającym wszystkie dochody i wydatki zarządzane przez ATHENĘ na każdy rok budżetowy.

2.   Wszelkie wydatki powiązane są z konkretną operacją, z wyjątkiem odpowiednich przypadków dotyczących kosztów wymienionych w załączniku I.

3.   Środki zapisane w budżecie zatwierdzane są na czas trwania roku budżetowego, który rozpoczyna się dnia 1 stycznia, a kończy dnia 31 grudnia tego samego roku.

4.   Należy zapewnić równowagę dochodów i wydatków w budżecie.

5.   Żadne dochody ani wydatki nie mogą być realizowane w inny sposób niż przez przydzielenia ich do odpowiedniej pozycji w budżecie w ramach limitu środków w nim przewidzianych.

1.   Corocznie administrator sporządza projekt budżetu na kolejny rok budżetowy, korzystając z pomocy poszczególnych dowódców operacji w części dotyczącej „wspólnych kosztów operacyjnych”. Administrator przedkłada projekt budżetu Specjalnemu Komitetowi nie później niż do dnia 31 października.

2.   Projekt zawiera:

3.   Środki na zobowiązania i środki na płatności klasyfikowane są według tytułów i rozdziałów grupujących wydatki według typu lub celu i, w miarę potrzeby, podzielonych dalej na artykuły. Projekt budżetu zawiera szczegółowe uwagi dotyczące poszczególnych rozdziałów lub artykułów. Każdej operacji poświęcony jest osobny tytuł. Jeden osobny tytuł stanowi ogólną część budżetu i obejmuje wspólne koszty poniesione w trakcie przygotowywania operacji lub w ich następstwie.

4.   Każdy tytuł może zawierać rozdział zatytułowany „środki tymczasowe”. Środki te są zapisywane w budżecie, jeżeli występuje poważnie uzasadniona niepewność co do kwoty niezbędnych środków lub zakresu realizacji zapisanych środków.

5.   Dochody składają się z:

6.   Specjalny Komitet zatwierdza projekt budżetu do dnia 31 grudnia. Administrator przyjmuje zatwierdzony budżet i powiadamia o tym fakcie uczestniczące i wnoszące wkład państwa.

1.   W przypadku niemożliwych do uniknięcia, wyjątkowych lub nieprzewidzianych okoliczności, w szczególności gdy operacja zostaje ustanowiona w czasie trwania roku budżetowego, administrator przedkłada projekt budżetu korygującego. Jeśli projekt budżetu korygującego zakłada znaczne przekroczenie kwoty odniesienia dla danej operacji, Specjalny Komitet może wystąpić do Rady z wnioskiem o jego zatwierdzenie.

2.   Projekt budżetu korygującego jest sporządzany, przedkładany, zatwierdzany, przyjmowany i notyfikowany zgodnie z tą samą procedurą, jaka obowiązuje w przypadku budżetu rocznego. Jeżeli jednak budżet korygujący wiąże się z rozpoczęciem operacji wojskowej Unii, należy do niego dołączyć szczegółową ocenę skutków finansowych dotyczącą przewidywanych wspólnych kosztów całej operacji. Specjalny Komitet omawia projekt budżetu korygującego, uwzględniając jego pilny charakter.

1.   Administrator może w stosownych przypadkach dokonać przesunięcia środków na wniosek dowódcy operacji. Administrator informuje Specjalny Komitet o swoim zamiarze co najmniej na tydzień przed dokonaniem przesunięcia, o ile pozwala na to pilny charakter sytuacji. Przesunięcie wymaga jednak uprzedniej zgody Specjalnego Komitetu, jeżeli:

2.   W ciągu trzech miesięcy od daty rozpoczęcia operacji dowódca operacji może dokonać przesunięcia przydzielonych na nią środków między artykułami i rozdziałami w części budżetu dotyczącej „wspólnych kosztów operacyjnych”, jeżeli uzna to za konieczne dla prawidłowego przeprowadzenia operacji. Dowódca operacji informuje o tym fakcie administratora i Specjalny Komitet.

1.   Zasadniczo środki przeznaczone na pokrycie wspólnych kosztów poniesionych w trakcie przygotowywania operacji lub w ich następstwie, których nie wykorzystano, są anulowane na koniec roku budżetowego.

2.   Środki przeznaczone na pokrycie kosztów składowania materiałów i sprzętu zarządzanego przez mechanizm Athena mogą zostać jednorazowo przeniesione na następny rok budżetowy, jeśli dokonano ich przydziału na następny rok przed dniem 31 grudnia bieżącego roku budżetowego. Środki przeznaczone na pokrycie wspólnych kosztów operacyjnych mogą zostać przeniesione, jeśli są niezbędne do celów operacji, która nie została w pełni zlikwidowana.

3.   Administrator przedkłada Specjalnemu Komitetowi wnioski o przeniesienie środków z poprzedniego roku budżetowego do dnia 15 lutego. Wnioski są uważane za zatwierdzone, chyba że Specjalny Komitet zadecyduje inaczej do dnia 15 marca.

1.   Środki na płatności przewidziane na pokrycie wspólnych kosztów poniesionych w trakcie przygotowywania operacji lub w ich następstwie, które nie zostały pokryte przez dochody różne, są finansowane z wkładów uczestniczących państw członkowskich.

2.   Środki na płatności przewidziane na pokrycie wspólnych kosztów operacyjnych danej operacji pokrywane są z wkładów państw członkowskich i państw trzecich wnoszących wkład w tę operację.

3.   Wkłady płatne przez państwa członkowskie wnoszące wkład w daną operację są równe kwocie środków na płatności zapisanych w budżecie na pokrycie wspólnych kosztów operacyjnych tej operacji, pomniejszonej o kwoty wkładów płatnych przez państwa trzecie wnoszące wkład w tę samą operację zgodnie z art. 13.

4.   Podział wkładów między państwa członkowskie, które są zobowiązane wnieść wkład, ustala się według kryterium produktu narodowego brutto, zgodnie z art. 28 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej oraz zgodnie z decyzją Rady 2000/597/WE, Euratom z dnia 29 września 2000 r. w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich (3) lub inną decyzją Rady, która może ją zastąpić.

5.   Dane wymagane do obliczenia wysokości wkładów są określone w kolumnie „Zasoby własne oparte na DNB” tabeli „Podsumowanie finansowania budżetu ogólnego według typu zasobów własnych i państwa członkowskiego” załączonej do ostatnio przyjętego budżetu Wspólnot Europejskich. Wkład każdego państwa członkowskiego, od którego jest on należny, jest proporcjonalny do udziału dochodu narodowego brutto (DNB) tego państwa członkowskiego w łącznym DNB państw członkowskich, od których należny jest wkład.

1.   Jeśli Rada przyjęła kwotę odniesienia dla operacji wojskowej Unii, wnoszące wkład państwa członkowskie wpłacają swoje wkłady w wysokości 30 % kwoty odniesienia, chyba że Rada określi wyższą wartość procentową wpłaty.

2.   Na wniosek administratora Specjalny Komitet może zadecydować, że przed przyjęciem budżetu korygującego dla danej operacji państwa zostaną wezwane do wniesienia dodatkowych wkładów. Specjalny Komitet może podjąć decyzję o skierowaniu sprawy do właściwych organów przygotowawczych Rady.

3.   Jeśli w budżecie zapisano środki na pokrycie wspólnych kosztów operacyjnych danej operacji, państwa członkowskie wpłacają pozostałą część wkładów należnych za tę operację zgodnie z art. 25, po odliczeniu wkładów, jakich dotychczas od nich zażądano w związku z tą samą operacją, w tym samym roku budżetowym. Jeżeli jednak planuje się, że czas trwania operacji przekroczy sześć miesięcy, pozostała część wkładów wpłacana jest w ratach półrocznych. W takim przypadku pierwsza rata jest wpłacana w ciągu dwóch miesięcy od rozpoczęcia operacji; druga rata jest wpłacana w terminie, który ustali Specjalny Komitet stanowiący na wniosek administratora, z uwzględnieniem potrzeb operacyjnych. Specjalny Komitet może odstąpić od zastosowania tych przepisów.

4.   Po przyjęciu kwoty odniesienia lub budżetu administrator wysyła odpowiednie wezwania do wniesienia wkładów pismem skierowanym do krajowych administracji, których dane adresowe zostały mu przekazane.

5.   Bez uszczerbku dla innych przepisów niniejszej decyzji, wkłady są wnoszone w ciągu 30 dni od wysłania odpowiedniego wezwania do wniesienia wkładów.

6.   Każde z wnoszących wkład państw uiszcza opłaty bankowe związane z wniesieniem jego własnego wkładu.

7.   Administrator potwierdza odbiór wkładów.

1.   W przypadku operacji wojskowych szybkiego reagowania UE, wkłady są należne od państw członkowskich wnoszących wkład na poziomie kwoty odniesienia. Bez uszczerbku dla art. 26 ust. 3 płatności dokonuje się według określonych poniżej zasad.

2.   Do celów wcześniejszego finansowania operacji wojskowych szybkiego reagowania UE uczestniczące państwa członkowskie:

3.   Do celów, o których mowa powyżej, Specjalny Komitet, w którego skład wchodzi przedstawiciel każdego państwa członkowskiego, które zdecydowało się na wpłacenie swoich wkładów z góry (zwanego dalej „państwem członkowskim wpłacającym wkład z góry”), zapisuje w osobnym tytule budżetu środki tymczasowe. Środki tymczasowe pokrywane są z wkładów płatnych przez państwa członkowskie wpłacające wkład z góry w ciągu 90 dni od daty wysłania wezwania do wniesienia takich wkładów.

4.   Bez uszczerbku dla art. 26 ust. 3 wkłady należne od państwa członkowskiego wpłacającego wkład z góry z tytułu operacji szybkiego reagowania, do wysokości wkładu, który zapłaciło w ramach środków tymczasowych, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, są płatne w ciągu 90 dni od daty wysłania wezwania. Podobna kwota może zostać udostępniona dowódcy operacji z wkładów wpłaconych z góry.

5.   Niezależnie od przepisów art. 22 wszelkie tymczasowe środki, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, które zostały wykorzystane na cele operacji, są uzupełniane w ciągu 90 dni od daty przekazania wezwania.

6.   Bez uszczerbku dla przepisów ust. 1 każde państwo członkowskie wpłacające wkład z góry może w określonych okolicznościach upoważnić administratora do wykorzystania jego wkładu wpłaconego z góry do pokrycia swojego wkładu w operację, w której uczestniczy, inną niż operacja szybkiego reagowania. Wpłacony z góry wkład zostaje uzupełniony przez zainteresowane państwo członkowskie w ciągu 90 dni od wysłania wezwania.

7.   W przypadku gdy na potrzeby danej operacji, innej niż operacja szybkiego reagowania, niezbędne są środki finansowe przed otrzymaniem wystarczającej kwoty wkładów na rzecz tej operacji, wkłady wpłacone z góry przez państwa członkowskie wnoszące wkład w finansowanie tej operacji — po uzyskaniu zgody państw członkowskich wpłacających wkład z góry — mogą zostać wykorzystane do wysokości 50 % ich kwoty na pokrycie wkładów należnych w związku z daną operacją. Wkłady wpłacone z góry są uzupełniane przez państwa członkowskie wpłacające wkład z góry w ciągu 90 dni od wysłania wezwania.

8.   Niezależnie od przepisów art. 33 ust. 3 dowódca operacji może zaciągać zobowiązania i dokonywać płatności w ramach udostępnionych mu kwot.

9.   Każde państwo członkowskie może zmienić swoją decyzję o wniesieniu wkładu z góry przez powiadomienie o tym administratora z przynajmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem.

1.   Państwo członkowskie, państwo trzecie lub, w stosownym przypadku, organizacja międzynarodowa upoważniona przez Radę do prefinansowania części wspólnych kosztów operacji może otrzymać od mechanizmu Athena zwrot wpłaconych kwot, składając wniosek, wraz z wymaganymi dokumentami uzupełniającymi, skierowany do administratora nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od daty zakończenia danej operacji.

2.   Wnioski o zwrot, które nie zostały zatwierdzone przez dowódcę operacji i administratora, nie są uznawane.

3.   W przypadku zatwierdzenia wniosku o zwrot złożonego przez wnoszące wkład państwo zwracana kwota może zostać odliczona przy kolejnym wezwaniu do wniesienia wkładu skierowanym do tego państwa przez administratora.

4.   Jeśli w momencie zatwierdzania wniosku nie przewiduje się żadnych wezwań do wniesienia wkładów lub jeśli kwota podana w zatwierdzonym wniosku o zwrot przekracza przewidywany wkład, administrator dokonuje płatności zwracanej kwoty w ciągu 30 dni, uwzględniając przepływy pieniężne mechanizmu Athena oraz potrzeby w zakresie finansowania wspólnych kosztów danej operacji.

5.   Zgodnie z niniejszą decyzją zwrot jest należny, nawet jeśli operacja zostanie odwołana.

1.   Specjalny Komitet, na wniosek administratora lub państwa członkowskiego, może postanowić, że zarządzanie administracyjne niektórymi wydatkami związanymi z operacją, szczególnie w obszarze wsparcia sił osobowych/aprowizacji i pralni, jest powierzane mechanizmowi Athena, przy czym pozostaje obowiązkiem zainteresowanego państwa członkowskiego.

2.   Specjalny Komitet może na mocy decyzji upoważnić dowódcę operacji do zawierania umów dotyczących zaopatrzenia, o którym mowa powyżej, w imieniu państw członkowskich uczestniczących w operacji. Komitet może zatwierdzić prefinansowanie wydatków państw członkowskich z budżetu mechanizmu Athena lub zadecydować, że mechanizm Athena z wyprzedzeniem pobierze od państw członkowskich środki finansowe niezbędne do wywiązania się z zawartych umów.

3.   Mechanizm Athena prowadzi rachunkowość dotyczącą wydatków poniesionych przez poszczególne państwa członkowskie, powierzonych jej w zarząd. Co miesiąc mechanizm Athena wysyła każdemu z państw członkowskich zestawienie wydatków danego państwa poniesionych przez mechanizm Athena lub jego pracowników w ciągu poprzedniego miesiąca oraz wezwanie do wpłacenia środków finansowych wymaganych do pokrycia tych wydatków. Państwa członkowskie wpłacają wymagane środki finansowe na rzecz mechanizmu Athena w ciągu 30 dni od daty wysłania wezwania do wpłaty środków finansowych.

1.   Jeśli państwo nie wypełnia swoich zobowiązań finansowych, na zasadzie analogii stosuje się wspólnotowe przepisy dotyczące odsetek za zwłokę, określone w art. 71 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4) w odniesieniu do wpłaty wkładów do budżetu Wspólnoty.

2.   Jeżeli płatność jest opóźniona o nie więcej niż dziesięć dni, odsetki nie są naliczane. Jeżeli płatność opóźniona jest o więcej niż dziesięć dni, naliczane są odsetki za cały okres zwłoki.

1.   Środki mechanizmu Athena wykorzystywane są zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami, tj. zasadami oszczędności, wydajności i skuteczności.

2.   Urzędnicy zatwierdzający odpowiadają za realizację dochodów lub wydatków mechanizmu Athena zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami, aby zapewnić przestrzeganie wymogów legalności i prawidłowości. Urzędnicy zatwierdzający zaciągają zobowiązania budżetowe i prawne, rozliczają i zatwierdzają wydatki oraz prowadzą działania poprzedzające realizację środków. Urzędnik zatwierdzający może delegować swoje obowiązki innym osobom na mocy decyzji określającej:

3.   Należy zapewnić realizację środków zgodnie z zasadą rozdzielności funkcji urzędnika zatwierdzającego i księgowego. Nie można łączyć obowiązków urzędnika zatwierdzającego i księgowego. Wszelkie płatności dokonywane ze środków finansowych zarządzanych przez mechanizm Athena wymagają dwóch podpisów: urzędnika zatwierdzającego i księgowego.

4.   W przypadku gdy realizacja wspólnych wydatków została powierzona państwu członkowskiemu, instytucji Wspólnoty lub, w stosownych przypadkach, organizacji międzynarodowej, wówczas — bez uszczerbku dla niniejszej decyzji — to państwo, instytucja lub organizacja stosuje przepisy mające zastosowanie do realizacji jej własnych wydatków. Jeśli administrator realizuje wydatki bezpośrednio, dokonuje tego zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do wykonywania budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich — sekcja „Rada”.

5.   Administrator może jednak dostarczyć Prezydencji elementy przydatne do opracowania wniosku skierowanego do Rady lub Specjalnego Komitetu w sprawie przepisów dotyczących realizacji wspólnych wydatków.

6.   Specjalny Komitet może zatwierdzić przepisy dotyczące realizacji wspólnych wydatków, które odbiegają od przepisów ust. 4.

1.   Dowódca operacji wykonuje obowiązki urzędnika zatwierdzającego związane z wydatkami na pokrycie wspólnych kosztów operacyjnych operacji, którą dowodzi. Jednak w odniesieniu do wydatków na pokrycie wspólnych kosztów operacyjnych poniesionych w trakcie fazy przygotowawczej konkretnej operacji, zrealizowanych bezpośrednio przez mechanizm Athena, lub związanych z operacją po zakończeniu jej aktywnej fazy, obowiązki urzędnika zatwierdzającego wykonuje administrator.

2.   Administrator przelewa kwoty wymagane do realizacji wydatków związanych z operacją z rachunku bankowego mechanizmu Athena na rzecz dowódcy operacji, na jego wniosek, na rachunek bankowy otwarty w imieniu mechanizmu Athena; dowódca operacji przekazuje szczegółowe dane dotyczące tego rachunku.

3.   W drodze odstępstwa od art. 19 ust. 5 przyjęcie kwoty odniesienia upoważnia administratora i dowódcę operacji, w ramach ich odpowiednich kompetencji, do skorzystania z prawa do zaciągania zobowiązań i dokonywania płatności związanych z wydatkami na daną operację w wysokości do 30 % kwoty odniesienia, chyba że Rada określi wyższą wartość procentową. Specjalny Komitet, na wniosek administratora, ma prawo w drodze decyzji zezwolić na zaciągnięcie zobowiązań i dokonanie płatności związanych z dodatkowymi wydatkami. Specjalny Komitet może, za pośrednictwem Prezydencji, przekazać sprawę do rozpatrzenia właściwym organom przygotowawczym Rady. Odstępstwo to przestaje mieć zastosowanie od daty przyjęcia budżetu danej operacji.

4.   W okresie przed przyjęciem budżetu operacji administrator i dowódca operacji lub jego przedstawiciel co miesiąc składają Specjalnemu Komitetowi sprawozdania dotyczące kwestii leżących w zakresie ich kompetencji w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych jako wspólne koszty tej operacji. Specjalny Komitet — na wniosek administratora, dowódcy operacji lub państwa członkowskiego — może wydać wytyczne w sprawie realizacji wydatków w tym okresie.

5.   W przypadku poważnego zagrożenia życia pracowników uczestniczących w operacji wojskowej Unii dowódca tej operacji może, w drodze odstępstwa od art. 19 ust. 5, zrealizować niezbędne wydatki w celu uratowania życia tych pracowników, przekraczające środki zapisane w budżecie. Dowódca operacji jak najszybciej informuje o tym fakcie administratora i Specjalny Komitet. W takim przypadku administrator, działając w porozumieniu z dowódcą operacji, występuje z wnioskiem o dokonanie przesunięć środków niezbędnych do sfinansowania takich nieprzewidzianych wydatków. W przypadku gdy nie można zapewnić wystarczających środków na tego rodzaju wydatki za pomocą przesunięcia, administrator przedstawia wniosek dotyczący budżetu korygującego.

1.   Mając na względzie likwidację dowodzonej przez siebie operacji, dowódca operacji podejmuje niezbędne działania w celu znalezienia ostatecznego przeznaczenia dla sprzętu i infrastruktury nabytych wspólnie na potrzeby tej operacji. W miarę potrzeb dowódca operacji proponuje Specjalnemu Komitetowi odpowiednią stopę amortyzacji.

2.   Administrator zarządza sprzętem i infrastrukturą pozostałymi po zakończeniu aktywnej fazy operacji, mając na względzie, o ile zajdzie taka potrzeba, znalezienie dla nich ostatecznego przeznaczenia. W miarę potrzeb administrator proponuje Specjalnemu Komitetowi odpowiednią stopę amortyzacji.

3.   Stopa amortyzacji dla sprzętu, infrastruktury i innych aktywów podlega zatwierdzeniu przez Specjalny Komitet w możliwie najkrótszym terminie.

4.   Ostateczne przeznaczenie wspólnie finansowanego sprzętu i infrastruktury podlega zatwierdzeniu przez Specjalny Komitet, z uwzględnieniem potrzeb operacyjnych i kryteriów finansowych. Ostatecznym przeznaczeniem może być:

5.   Sprzęt i infrastruktura są sprzedawane państwu wnoszącemu wkład, państwu przyjmującemu lub stronie trzeciej według ich wartości rynkowej lub, jeśli nie można ustalić wartości rynkowej, biorąc pod uwagę odpowiednią stopę amortyzacji.

6.   Sprzedaż lub przekazanie państwu przyjmującemu lub stronie trzeciej przebiega zgodnie z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa obowiązującymi w szczególności w ramach Rady, w państwach wnoszących wkład lub, w odpowiednich przypadkach, w NATO.

7.   W przypadku podjęcia decyzji o zatrzymaniu przez mechanizm Athena sprzętu nabytego na potrzeby operacji, wnoszące wkład państwa członkowskie mogą wystąpić do pozostałych państw członkowskich uczestniczących w operacji o rekompensatę finansową. Specjalny Komitet, złożony z przedstawicieli wszystkich uczestniczących państw członkowskich, podejmuje stosowne decyzje na podstawie wniosku przedłożonego przez administratora.

1.   Księgowy prowadzi rachunkowość żądanych wkładów i dokonanych przesunięć. Ponadto księgowy sporządza sprawozdania dotyczące wspólnych kosztów poniesionych w trakcie przygotowywania operacji i w ich następstwie oraz zrealizowanych wydatków operacyjnych, za które bezpośrednio odpowiada administrator.

2.   Księgowy sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe obejmujące dochody i wydatki mechanizmu Athena. Poszczególni dowódcy operacji przesyłają księgowemu sprawozdania dotyczące zaciągniętych zobowiązań i dokonanych płatności, jak również prefinansowania zatwierdzonego przez nich w celu pokrycia wspólnych kosztów operacyjnych operacji, którymi dowodzą.

1.   W przypadku gdy realizację wydatków mechanizmu Athena powierzono państwu członkowskiemu, instytucji Wspólnoty lub organizacji międzynarodowej, wówczas to państwo, instytucja lub organizacja stosują przepisy, które mają zastosowanie do badania ich własnych wydatków.

2.   Administrator lub osoby przez niego wyznaczone mają jednak prawo przeprowadzić w dowolnym czasie audyt wspólnych kosztów mechanizmu Athena poniesionych w trakcie przygotowywania operacji lub w ich następstwie lub wspólnych kosztów operacyjnych operacji. Ponadto Specjalny Komitet, na wniosek administratora lub państwa członkowskiego, może w dowolnym czasie wyznaczyć audytorów zewnętrznych, określić ich zadania i warunki zatrudnienia.

3.   Do celów audytu zewnętrznego ustanawia się sześcioosobowe kolegium audytorów. Co roku Specjalny Komitet mianuje ze skutkiem od dnia 1 stycznia następnego roku dwóch członków kolegium spośród kandydatów zgłoszonych przez państwa członkowskie na jednokrotnie odnawialną trzyletnią kadencję. Specjalny Komitet może przedłużyć mandat danego członka na okres do sześciu miesięcy. Kandydaci muszą być członkami krajowego organu odpowiedzialnego za audyt w państwie członkowskim oraz dawać rękojmię bezpieczeństwa i niezależności. Muszą być dyspozycyjni w celu wykonywania, stosownie do potrzeb, zadań w imieniu mechanizmu Athena. Wykonując te zadania:

Co roku kolegium audytorów wybiera przewodniczącego spośród swoich członków lub przedłuża mandat aktualnemu przewodniczącemu. Kolegium określa, zgodnie z najwyższymi standardami międzynarodowymi, zasady mające zastosowanie do audytów prowadzonych przez jego członków. Kolegium audytorów zatwierdza sprawozdania z audytu sporządzone przez jego członków przed przekazaniem ich administratorowi i Specjalnemu Komitetowi.

4.   Specjalny Komitet może zadecydować, indywidualnie dla każdego przypadku i ze szczególnych powodów, o skorzystaniu z usług innych organów zewnętrznych.

5.   Osoby odpowiedzialne za audyt wydatków mechanizmu Athena przed przystąpieniem do realizacji swoich zadań muszą przejść postępowanie sprawdzające pod względem bezpieczeństwa uprawniające je do dostępu do informacji niejawnych na poziomie co najmniej „Secret UE” przechowywanych przez Radę lub równorzędne postępowanie sprawdzające przeprowadzone przez państwo członkowskie lub, w odpowiednich przypadkach, NATO. Osoby te gwarantują, że będą przestrzegać poufności informacji i chronić dane, z którymi się zapoznały w trakcie wykonywania swojego zadania audytowego, zgodnie z przepisami stosowanymi wobec tych informacji i danych.

6.   Administrator i osoby odpowiedzialne za audyt wydatków mechanizmu Athena uzyskują bezzwłocznie i bez wcześniejszego powiadamiania dostęp do dokumentów i zawartości wszelkich nośników danych związanych z tymi wydatkami, jak również do pomieszczeń, w których te dokumenty i nośniki są przechowywane. Mogą oni wykonywać ich kopie. Osoby zaangażowane w realizację wydatków mechanizmu Athena udzielają administratorowi i osobom odpowiedzialnym za audyt tych wydatków niezbędnej pomocy w wykonywaniu ich zadań.

7.   Koszty audytów prowadzonych przez audytorów działających w imieniu mechanizmu Athena uważane są za wspólne koszty, które ponosi Athena.

1.   Do 31 marca przypadającego po zakończeniu danego roku budżetowego lub w terminie czterech miesięcy od zakończenia operacji, którą dowodzi — w zależności od tego, który z tych terminów jest wcześniejszy — każdy dowódca operacji przedstawia księgowemu mechanizmu Athena informacje niezbędne do sporządzenia rocznego sprawozdania finansowego w odniesieniu do kosztów wspólnych, rocznego sprawozdania finansowego w odniesieniu do wydatków prefinansowanych i zwróconych zgodnie z art. 29 oraz rocznego sprawozdania z działalności.

2.   Administrator, z pomocą księgowego i dowódców poszczególnych operacji, sporządza i przedstawia Specjalnemu Komitetowi i kolegium audytorów, do 30 kwietnia przypadającego po zakończeniu roku budżetowego, tymczasowe roczne sprawozdanie finansowe i roczne sprawozdanie z działalności.

3.   Do 31 lipca przypadającego po zakończeniu roku budżetowego kolegium audytorów przedstawia Specjalnemu Komitetowi roczne sprawozdanie z audytu, a administrator, z pomocą księgowego i dowódców poszczególnych operacji — końcowe roczne sprawozdanie finansowe mechanizmu Athena. Do 30 września przypadającego po zakończeniu danego roku budżetowego Specjalny Komitet analizuje roczne sprawozdanie finansowe w świetle sprawozdania z audytu przedstawionego przez kolegium w celu udzielenia absolutorium administratorowi, księgowemu i dowódcom poszczególnych operacji.

4.   Wszelkie sprawozdania i inwentaryzacje są przechowywane, według odpowiednich szczebli kompetencji, przez księgowego i dowódców poszczególnych operacji przez okres pięciu lat od daty udzielenia stosownego absolutorium.

5.   Specjalny Komitet podejmuje decyzję o zaksięgowaniu salda wyniku budżetowego za rok budżetowy, za który zostały zatwierdzone sprawozdania, w budżecie na następny rok budżetowy, jako dochody lub wydatki, w zależności od okoliczności, w drodze budżetu korygującego.

6.   Ta część salda wyniku budżetowego za rok budżetowy, która wynika z realizacji środków przeznaczonych na pokrycie wspólnych kosztów poniesionych w trakcie przygotowywania operacji lub w ich następstwie, księgowana jest na poczet następnych wkładów od uczestniczących państw członkowskich.

7.   Ta część salda wyniku budżetowego, która wynika z realizacji środków przeznaczonych na pokrycie wspólnych kosztów operacyjnych danej operacji, księgowana jest na poczet kolejnych wkładów od państw członkowskich, które wniosły wkład w tę operację.

8.   W przypadku gdy nie można dokonać zwrotu poprzez odliczenie odpowiedniej kwoty od wkładów należnych mechanizmowi Athena, saldo wyniku budżetowego jest zwracane danemu państwu członkowskiemu.

9.   Do 31 marca każdego roku każde państwo członkowskie uczestniczące w operacji dobrowolnie dostarcza administratorowi, w stosownych przypadkach za pośrednictwem dowódcy operacji, informacje dotyczące kosztów dodatkowych, jakie poniosło w związku z operacją podczas poprzedniego roku budżetowego. W informacji tej należy wyszczególnić główne pozycje wydatków. Administrator dokonuje kompilacji tych informacji w celu przedstawienia Specjalnemu Komitetowi przeglądu dodatkowych kosztów operacji.

1.   Po zakończeniu operacji Specjalny Komitet może postanowić, na wniosek administratora lub państwa członkowskiego, że administrator, z pomocą księgowego i dowódcy operacji, przedkłada Specjalnemu Komitetowi sprawozdanie zarządcze i bilans dla tej operacji obejmujące okres co najmniej do dnia jej zakończenia oraz, o ile to możliwe, do dnia jej likwidacji. Termin przedłożenia tych dokumentów przez administratora nie może być krótszy niż cztery miesiące od dnia zakończenia operacji.

2.   Jeśli sprawozdanie zarządcze i bilans nie mogą w podanym terminie uwzględnić dochodów i wydatków związanych z likwidacją danej operacji, wówczas te dochody i wydatki wykazuje się w rocznym sprawozdaniu zarządczym i bilansie dla mechanizmu Athena; Specjalny Komitet poddaje je badaniu w ramach corocznej prezentacji sprawozdań.

3.   Specjalny Komitet zatwierdza przedłożone mu sprawozdanie zarządcze i bilans dotyczące danej operacji. Udziela absolutorium administratorowi, księgowemu i dowódcy danej operacji.

4.   W przypadku gdy nie można dokonać zwrotu poprzez odliczenie odpowiedniej kwoty od wkładów należnych mechanizmowi Athena, saldo wyniku budżetowego jest wypłacane danym państwom członkowskim.

1.   Zasady, na jakich dowódca operacji, administrator i inni pracownicy przekazani do dyspozycji w szczególności przez instytucje Wspólnoty lub państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność dyscyplinarną i karną w przypadku nieprawidłowości lub zaniedbania w realizacji budżetu, reguluje regulamin pracowniczy lub ustalenia mające do niego zastosowanie. Ponadto mechanizm Athena może, z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa wnoszącego wkład, wytoczyć powództwo cywilne przeciwko wyżej wspomnianym pracownikom.

2.   W żadnym przypadku Wspólnoty Europejskie ani Sekretarz Generalny Rady nie mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności przez wnoszące wkład państwo w związku z pełnieniem obowiązków przez administratora, księgowego lub przydzielonych im pracowników.

3.   Odpowiedzialność umowną, która może wynikać z umów zawartych w kontekście wykonania budżetu, ponoszą wnoszące wkład państwa za pośrednictwem mechanizmu Athena. Kwestie odpowiedzialności umownej reguluje prawo właściwe dla danej umowy.

4.   W przypadku odpowiedzialności pozaumownej wszelkie szkody spowodowane przez kwaterę główną operacji, kwaterę główną sił zbrojnych i kwatery rodzajów sił zbrojnych w ramach struktury zarządzania kryzysowego, których skład zatwierdza dowódca operacji, lub przez ich pracowników w trakcie pełnienia ich obowiązków, pokrywają wnoszące wkład państwa za pośrednictwem mechanizmu Athena, zgodnie z ogólnymi zasadami wspólnymi dla przepisów prawnych państw członkowskich i regulaminem pracowniczym sił zbrojnych stosowanym w teatrze działań.

5.   Wspólnoty Europejskie ani państwa członkowskie nie mogą w żadnym przypadku zostać pociągnięte do odpowiedzialności przez państwo wnoszące wkład w związku z umowami zawartymi w ramach wykonywania budżetu lub w związku ze szkodami spowodowanymi przez jednostki i oddziały struktury zarządzania kryzysowego, których skład zatwierdza dowódca operacji, lub przez pracowników tych jednostek i oddziałów w trakcie pełnienia ich obowiązków.